Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011 Τυπικόν

5. Δευτέρα. † Σάββα ὁσίου τοῦ ἡγια­σμέ­νου (†532). Διο­γέ­νους μάρτυρος.

«Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται ὡς ἔστι διατεταγμένη ἐν τῷ Μηναίῳ» (Τ.Μ.Ε. 5 Δεκ. §1)

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ» τὰ 3 προσό­μοια εἰς 6, Δόξα, «Τὸ κατ᾿ εἰκόνα, τηρήσας», Καὶ νῦν, «Τίς μὴ μακαρίσει σε».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ἀναγνώσματα.

ΕΙΣ ΤΑ ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ 3 προσόμοια τοῦ Μηναίου (μὲ στί­χους εἰς τὰ δύο τελευταῖα «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνα­τος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ» καὶ «Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον· ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα»), Δόξα, «Τῶν μοναστῶν τὰ πλήθη», Καὶ νῦν, «Δέσποινα, πρόσδεξαι» (Παρακλητική, Πέμπτη πρωί, ἦχος πλ. δ΄).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς», εἰς μὲν τὸν ἑσπερινὸν καὶ μετὰ τὴν μεγάλην δοξο­λογίαν ἅπαξ, εἰς δὲ τὸ «Θεὸς Κύριος» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα), Δόξα, Καὶ νῦν, θεοτοκίον «῾Ο δι᾿ ἡμᾶς γεννηθείς».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα τοῦ ὁσίου, τὸ τρισάγιον κ.λπ., ἀπολυτίκιον «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Τὰ καθίσματα, οἱ ἀναβαθ­μοὶ «᾿Εκ νεό­τη­τός μου...» καὶ τὰ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ ὄρθρου, ὡς ἐν τῷ Μη­ναίῳ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ τῆς Θεοτόκου «Πολλοῖς συνεχόμενος» (μετὰ τῶν εἱρμῶν) καὶ ὁ τοῦ ὁσίου (ἄνευ τῶν εἱρμῶν).

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «Χριστὸς γεννᾶται»· «Τὴν τιμι­ω­τέραν» καὶ ὁ εἱρμὸς «[Μεγάλυνον, ψυχή μου...] Μυστή­ρι­ον ξένον».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ καὶ οἱ αἶνοι μετὰ τῶν Δόξα, Καὶ νῦν αὐτῶν ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ. Δοξολογία μεγάλη.

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «Ταῖς τῶν δα­κρύ­ων σου ῥοαῖς» καὶ τὸ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «῾Η παρ­θένος σήμερον τὸν προαιώνιον».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος –μετὰ προκειμένου τοῦ μηνολογίου– τοῦ ὁσίου, Σαβ. κζ΄ ἑβδ. ᾿Επιστ., «῾Ο καρπὸς τοῦ Πνεύματος» (Γαλ. ε΄ 22 - ϛ΄ 2)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Πέμ. δ΄ ἑβδ. Ματθ., «Πάντα μοι παρεδόθη» (Μτθ. ια΄ 27-30).

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Εἰς μνημόσυνον», καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λει­τουργίας ὡς συνήθως.

Μια σύγχρονη απατημένη ορθόδοξη σύζυγος

 

Η νίκη της καλοσύνης και της υπομονής

Χριστιανικά πρότυπα συμπεριφοράς, όπως το παρακάτω, συνήθως δεν τα αντέχει η εγωιστική ανθρώπινη κοινωνία (όλων των εποχών) και προκαλούν οργή και σκάνδαλο. Τέτοιο σκάνδαλο που προκαλεί η παραβολή του ασώτου, η αγάπη προς τους αμαρτωλούς, η διδασκαλία του Χριστού για τη συγχώρεση στους εχθρούς...

Φαίνεται έτσι γιατί ο αληθινός χριστιανός (δηλ. όχι εγώ, που εν πολλοίς υποκρίνομαι πως ακολουθώ το Χριστό, και μόνο στα εύκολα) είναι "εκτός του κόσμου τούτου" και γιατί γνωρίζει το μίσος και τη θλίψη στον κόσμο, όπως προειδοποίησε ο Ιησούς.

Πάρτε βαθιά ανάσα λοιπόν, αδελφοί, και απολαύστε το παρακάτω, και μετά διαβάστε και το μαρτύριο μιας έγγαμης αγίας (Θωμαΐδας της Λέσβου), αλλά και πολλές περιπτώσεις αυτοθυσίας σε καιρό "ειρήνης"... Ας σημειώσω πως μια παρόμοια ιστορία ξέρω κι από τον τόπο όπου ζω, κι είμαι βέβαιος πως αν ψάξετε θα βρείτε τέτοιους αγίους της διπλανής πόρτας και στη γειτονιά σας. Φυσικά το να γίνεις μάρτυρας δεν μπορεί κανείς να σου επιβάλλει, αλλά χαρά σ' αυτόν που θα το επιλέξει και θα το καταφέρει, με τη βοήθεια του Θεού. Και εννοείται πως, αν εδώ μιλάμε για γυναίκα που αντέχει έναν άντρα, το ίδιο ισχύει και για το χριστιανό άντρα, όταν πρέπει ν' αντέξει τη γυναίκα.

Την ιστορία την αφηγείται η οδηγός ταξί Ράνια Υδραίου, σήμερα μοναχή Πορφυρία και συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης (παρουσίαση & άλλα αποσπάσματα εδώ).

ΨΗΓΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
-Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.
Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις. Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση. Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!
-Τότε γιατί με παντρεύτηκες;
-Γιατί με πίεσαν οι γονείς μου. Εκείνη, βλέπεις, δεν την ήθελαν.
-Και εγώ τι φταίω να μου φέρεσαι έτσι;
-Σήκω και φύγε, άμα δεν σου αρέσει.
-Που να πάω; Ντρέπομαι τα αδέλφια μου και τον κόσμο.
-Ε! Τότε κάτσε εδώ και βούλωστο.
Αυτή ήταν η απάντησή του. Μαζί κοιμόμασταν, όταν τσακωνόταν με την άλλη. Ωστόσο έμεινα έγκυος!
Μόλις του το είπα, έγινε θηρίο έτοιμο να με κατασπαράξει! Μου ζήτησε να το ρίξω. Εγώ όμως, δεν το κάνα. Για κανέναν και για τίποτε δεν θα σκότωνα το παιδί μου. Μ' αυτόν τον τρόπο γέννησα τρία κορίτσια.
-Εργάζεστε;
-Ναι! Έχω δικό μου κομμωτήριο. Ποτέ όμως οι πελάτισσές μου δεν με είδαν κλαμένη ή πικραμένη. Ούτε και τα παιδιά μου. Την πίκρα μου την έκρυβα βαθιά μες' στην ψυχή μου, τη μοιραζόμουν μόνο με τον Θεό. Ξέρεις τι σημαίνει να κοιμάσαι με τον άνδρα σου, όποτε τσακώνεται με τη φιλενάδα του;
-Δεν το έχω ζήσει, όμως μπορώ να σε καταλάβω. Καλά, αυτή δεν βρήκε κάποιον να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια;
-Παντρεύτηκε, έχει και δύο παιδιά. Αλλά με τον άνδρα μου δεν χώρισαν ποτέ.
-Ο άνδρας της δεν το έχει καταλάβει;
-Δεν ξέρω.
-Τα παιδιά σας δεν έχουν καταλάβει τίποτε;
-Όχι! Πάντα τον δικαιολογούσα, τον κάλυπτα. Αλλά και ποτέ δεν μαλώσαμε. Γιατί ποτέ δεν τον ρώτησα ούτε πού ήταν ούτε γιατί άργησε ούτε αν ήταν με αυτήν. Τίποτα! Όποια ώρα κι αν ερχόταν, αν ήταν μπροστά τα παιδιά, του έλεγα: Καλώς τον Δημητράκη! Και ετοίμαζα το τραπέζι για να φάει.
-Πώς το άντεχες αυτό;
-Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Έπρεπε να δώσω το καλό παράδειγμα στα παιδιά μου. Ήθελα να μάθουν την αξία του σεβασμού, την αξία της αγάπης, την αξία της υπομονής.
-Και, δόξα τω Θεώ, εσύ διαθέτεις πολλή υπομονή.
Εδώ χαμογέλασε. Συνέχισα:
-Τα παιδιά σου, ποιος σου τα κρατούσε, τις ώρες που εσύ εργαζόσουν;
-Η μητέρα μου. Και ξέρεις πώς τους περνούσα τα μηνύματα για οτιδήποτε ήθελα να αποφύγουν;
-Πώς;
-Τους τα έγραφα σε κασέτα. Από τον καιρό που ήταν μωρά, έγραφα κάθε μέρα κάτι στην κασέτα, την έδινα στη μητέρα μου και της έλεγα να τους βάζει να την ακούνε. Έτσι δεν ένιωθαν πολύ την απουσία μου.
Αυτό γινόταν επί δεκαεπτά χρόνια. Ό,τι μήνυμα ήθελα να τους περάσω, το παρουσίαζα πως το είχα ακούσει στο κομμωτήριο. Για τα ναρκωτικά, ας πούμε, τους έλεγα πως είχε έρθει μία πελάτισσα στο μαγαζί, που ήταν πολύ πικραμένη, γιατί το παιδί της είχε μπλέξει με κάποιους φίλους, που τον παρέσυραν στα ναρκωτικά... ή άλλοτε πως γνώρισα κάποιο κορίτσι, που έμπλεξε με κάποιο αγόρι και έμεινε έγκυος και από την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τής προέκυψαν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα.
Όταν μεγάλωσαν, δεν πήγαιναν στη γιαγιά τους, αλλά προτιμούσαν να καθίσουν σπίτι να διαβάσουν. Τους έλεγα πως, όταν έρθει ο πατερούλης, έπρεπε να του σερβίρουν το φαγητό, να τον περιποιούνται, αφού εκείνος αγωνίζεται για μας, γιατί μας αγαπάει πολύ. Έτσι, κάθε μέρα γυρίζοντας από το σχολείο, θα έβαζαν πρώτα να ακούσουν το μήνυμα της μαμάς.
-Συγγνώμη. Όλα αυτά πώς τα άντεχες;
-Σου είπα: Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι' αυτό και άντεχα. Αν συζητούσα με κάποια φίλη τα προβλήματά μου, σίγουρα θα είχα χωρίσει. Άκου τη συνέχεια, για να δεις την κατάληξη.
-Είμαι όλη αφτιά! Ακούω.

-Λοιπόν! Επί δεκαεπτά χρόνια, διακοπές πήγαινα μόνη με τα παιδιά μου. Εκείνος δεν ήρθε ποτέ, με όσα παρακάλια κι αν του έκαναν τα παιδιά. Μια χρονιά, γυρνώντας από τις διακοπές μας, βρήκα μια κασέτα στο κομοδίνο μου, που έγραφε πάνω «Σ' αγαπώ». Παραξενεύτηκα! Τι κασέτα ήταν αυτή; Σκέφθηκα πως θα ήταν για τη φιλενάδα του. Όταν το βράδυ κοιμήθηκαν τα παιδιά, έβαλα να την ακούσω.

Εδώ γέλασε.
-Γιατί γελάτε; τη ρώτησα περίεργα.
-Γιατί η κασέτα ήταν γραμμένη από τον άνδρα μου για μένα!
-Τι έλεγε η κασέτα;
-Πριν σου πω τι έλεγε η κασέτα, θα σου πω τι έκανε πριν.
-Τι έκανε;
-Είχε μαλώσει άσχημα με τη φιλενάδα του και χώρισαν. Πήγε σπίτι και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο των παιδιών. Γνώριζε πως τους γράφω κασέτες, πήρε μια στην τύχη και την άκουσε. Κι ύστερα κι άλλες... Έτσι άκουσε τι έλεγα στα παιδιά και συγκινήθηκε. Πήρε λοιπόν και αυτός μια κασέτα και μου έγραψε:

«Συγχώρεσε με για ότι σου έχω κάνει. Τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ σ' έχω πληγώσει, πόσο πολύ σ' έχω ταπεινώσει. Και εσύ ούτε μία άσχημη κουβέντα δεν είπες ποτέ, πάντα τρυφερή και γλυκιά μαζί μου. Άκουσα μερικές κασέτες σου, που μιλάς στα παιδιά μας. Δεν με κατηγόρησες ποτέ. Μόνο καλά λόγια έβγαιναν από τα χείλη σου. Τώρα κατάλαβα γιατί μ' αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά μας. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με, και σου υπόσχομαι, ότι σου στέρησα όλα αυτά τα χρόνια, να σου τα δώσω απλόχερα από εδώ και πέρα. Θα είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με. Αυτή την ώρα που σου μιλάω, πίστεψέ με πως αισθάνομαι πολλή αγάπη για σένα, μου λείπεις. Σ' αγαπώ».

Ακούγοντάς τα όλα αυτά, ένιωσα όμορφα, δυσκολευόμουν όμως να τα πιστέψω. Στη σκέψη μου ήρθαν, σαν κινηματογραφική ταινία, όσα μου έκανε και όσα μου έλεγε. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
Όταν γύρισε το βράδυ, τον άκουσα, μα δεν σηκώθηκα, όπως έκανα πάντα, για να του βάλω φαγητό. Έκανα πως κοιμόμουν. Εκείνος ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, σιγά-σιγά, για να μη με ξυπνήσει και με πήρε αγκαλιά, για πρώτη φορά στα δεκαεπτά μας χρόνια. Και όχι μια απλή αγκαλιά, αλλά πολύ τρυφερή... Με φίλησε απαλά στην πλάτη και ψιθύρισε: «Συγχώρεσε με, σ' αγαπώ!»
Από εκείνη την βραδιά η ζωή μου άλλαξε τελείως. Ο Δημήτρης έγινε άλλος άνθρωπος... Τρυφερός, στοργικός, δεν μου χάλασε ποτέ χατίρι. Με λίγα λόγια γίναμε οικογένεια.
Να ξέρεις πως στη ζωή, όταν αγωνίζεσαι, θα χάνεις μάχες, μα στο τέλος τον πόλεμο εσύ θα τον κερδίσεις.
Και κάτι άλλο: Χωρίς πίστη στον Θεό, δεν έχεις όπλα να παλέψεις!

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ὁ γέροντας Παΐσιος καὶ οἱ προφητεῖες περὶ ρωσοτουρκικοὺ πολέμου. Ἕνα βῆμα πρὶν τὸ ποθούμενο καὶ τὰ γεγονότα!

Γιατί κατεβαίνει ὁ ρωσικὸς στόλος στὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο τὸν Δεκέμβριο; Ποιὲς οἱ μύχιες διπλωματικὲς ἐπιδιώξεις τῆς Μόσχας στὴν Κύπρο καὶ τὴ Συρία; Γιατί καθίστανται ἀντικρουόμενα τὰ συμφέροντά της μὲ τὴν Ἄγκυρα καὶ ποιὸς ὁ ρόλος τοῦ Ἰσραήλ; Τί προσδοκᾶ ἡ Τουρκία ἀπὸ τὴ Συρία. Μὲ ἀποκαλυπτικὰ ρεπορτὰζ κυκλοφορεῖ ἡ ἐφημερίδα «Στύλος Ὀρθοδοξίας» ὅπου παρουσιάζει τὸ πὼς καὶ τὸ γιατί ἡ Ἄγκυρα πείσθηκε νὰ λάβει μέτρα κατὰ τῆς Συρίας καὶ νὰ προετοιμάζεται γιὰ στρατιωτικὴ ἐπέμβαση στὴν Συρία. Οἱ φῆμες γιὰ τὰ ἀνταλλάγματα ποὺ θὰ λάβει ἐμπλέκουν καὶ τὴν Ἑλλάδα...

Ὅταν πρὶν ἀπὸ χρόνια ὁ γέροντας Παΐσιος ὑποστήριζε πὼς ἡ Τουρκία θὰ ἐμπλακεῖ σὲ πόλεμο μὲ τὴ Ρωσία κάποιοι, ἄθεοι ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἡ χαλαροὶ καὶ ἀδιάφοροι στὴν ὀρθόδοξη πίστη γελοῦσαν εἰρωνικά. Ὅταν ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης Ἀντώνιος πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια ἔλεγε πὼς ἡ Ἑλλάδα θὰ πεινάσει ὅταν ξεσπάσει πόλεμος στὴ Συρία ὑπῆρχαν παρόμοιες φωνὲς ποὺ τὰ λεγόμενα τοῦ τὰ ἐκλάμβαναν ὡς τρέλες καὶ ἀνοησίες. Ὡστόσο, οἱ ἀπόψεις αὐτές, ὅπως ἰσχυρίζεται σήμερα σύγχρονος ἀσκητὴς ποὺ ζεῖ στὸ Παγγαῖο ὅρος ἐν μέρει ταυτίζονται μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ περὶ ρωσοτουρκικοὺ πολέμου. Ὁ ἴδιος ἀσκητὴς θέλοντας νὰ δώσει μία χρονικὴ διάσταση στὴν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν αὐτῶν τόνιζε προσφάτως ὅτι εἴμαστε πλέον πολὺ -πολὺ κοντά. Μάλιστα γιὰ νὰ δείξει τὸ πόσο κοντὰ εἴμαστε ἰσχυριζόταν πὼς ὁ μαρμαρωμένος βασιλιάς, δηλαδὴ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βατάτζης ἔβγαλε τὸ ξίφος ἀπὸ τὸ θηκάρι του καὶ ἤδη περιφέρεται μὲ τὴ μορφὴ παλιάτσου στὴ Βασιλεύουσα προμηνύοντας τὴν ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους... Ὀργανώνει τὰ τάγματα καὶ τὰ φουσάτα τῶν Ἁγίων γιὰ νὰ μποῦν θριαμβευτικὰ καὶ πάλι στὴ Βασιλεύουσα καὶ προετοιμάζει τὴν πανηγυρικὴ θεία Λειτουργία στὴν Ἁγία Σοφία! Τὶς θέσεις τοῦ αὐτὲς ἔρχονται πλέον νὰ ἐπαληθεύσουν μὲ τὸν πλέον χαρακτηριστικὸ τρόπο καὶ τὰ πολιτικὰ δρώμενα στὴν εὐρύτερη γεωπολιτικὴ περιοχὴ τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Ἂς δοῦμε ὅμως, τὰ πράγματα πιὸ...

ἀναλυτικὰ παρουσιάζοντας τὸ πιὸ πρόσφατο σενάριο... τὸ ὁποῖο ἤδη ὑπὸ τὴ μορφὴ τῆς φημολογίας εὐρέως κυκλοφορεῖ.

Ὅλοι γνωρίζουμε πὼς τὸ καθεστὼς τοῦ Ἄσαντ, τοῦ Σύρου προέδρου βρίσκεται στὸ στόχαστρο Ἀμερικανῶν καὶ Εὐρωπαίων ἀλλὰ καὶ μίας παρασκηνιακῆς γνωστῆς κάστας, οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν πιέσεις προκειμένου νὰ τὸ ἀνατρέψουν κατὰ τὸ πρόσφατο παράδειγμα τῆς Λιβύης, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετήσουν μύχια πολλαπλὰ συμφέροντά τους! Ὡστόσο, λόγω τῆς δεινῆς οἰκονομικῆς κατάστασης ποὺ γενικὰ ἐπικρατεῖ οἱ χῶρες ποὺ συνήθως πρωτοστατοῦν, δηλαδὴ οἱ ΗΠΑ, ἡ Μ. Βρετανία, ἡ Γαλλία καὶ ἡ Γερμανία ἀδυνατοῦν ἐπὶ τοῦ παρόντος νὰ ἀναλάβουν τὸ κόστος μίας νέας στρατιωτικῆς ἐπιχείρησης ἀντίστοιχη μ' αὐτὴν ποὺ παρακολουθήσαμε πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες στὴ Λιβύη. Ἔτσι, ἀναλίσκονται στὴ σχεδὸν ἀνέξοδη καθημερινὴ κλιμάκωση μίας διεθνοῦς προπαγάνδας κατὰ τοῦ καθεστῶτος τοῦ προέδρου Ἄσαντ ἀλλὰ καὶ προσανατολίζονται νὰ ἐπιβάλλουν διεθνεῖς οἰκονομικὲς κυρώσεις, γνωστὰ ὡς οἰκονομικὰ ἐμπάργκο.

Μ' ὅλα αὐτὰ ἀποσκοποῦν στὴ σταδιακὴ ἀπομόνωση τῆς Συρίας, ἔτσι ὥστε νὰ μπορέσουν νὰ καταφέρουν τὴν ἀνατροπὴ τῆς παρούσας κυβέρνησης... Ἂν καὶ συγκεκριμένα κλιμάκια τῆς ἐλεγχόμενης, ὅπως φημολογεῖται ἐκ τῆς Δύσης, τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης Ἂλ Κάϊντα προετοίμασαν τὰ τελευταία χρόνια τὸ ἔδαφος δημιουργώντας τοὺς ἐσωτερικοὺς ἀπαραίτητους θύλακες ἀνατροπῆς τοῦ καθεστῶτος Ἄσαντ, ἐν τούτοις ἀδυνατοῦν ἀπὸ ὅτι διαπιστώνεται νὰ ἀναλάβουν οἱ ἴδιοι τὴν πρωτοβουλία μίας γενικευμένης ἐπιχείρησης.

Ὡς ἐκ τούτου ἐξαναγκάστηκαν νὰ μεταβάλλουν τὰ ἀρχικὰ σχέδια τοὺς προχωρώντας σὲ ἄλλου τύπου λύση. Ὅπως χαρακτηριστικὰ λέγεται ἀναβάθμισαν τὸ ρόλο τῆς Τουρκίας καθιστώντας αὐτὸν πρωταγωνιστικό... Ἐνέπλεξαν τὴν γείτονα χώρα, ἀφοῦ πρῶτα τὴν «ἔπεισαν» μὲ διάφορους θεμιτοὺς καὶ ἀθέμιτους τρόπους (βλ. ὁπλικὸ σύστημα H.A.A.R.P.) καὶ ἀνακοίνωση ρωσικοῦ ναυτικοῦ περὶ ἐνεργοποίησής του πρὶν ἀπὸ τοὺς δύο πρόσφατους ἰσχυροὺς σεισμοὺς στὴν Τουρκία! Ὅπως ἀποκαλύπτει μάλιστα σὲ πρόσφατο δημοσίευμά της ἡ ἀραβικὴ ἐφημερίδα Al-Rai ποὺ ἐκδίδεται στὸ Κουβέιτ, ἡ Ἄγκυρα ἀναμένεται νὰ ἐπιβάλλει ὡς χώρα μέλος τῆς Ἀτλαντικῆς Συμμαχίας (ΝΑΤΟ) τὴν Ζώνη Ἀπαγόρευσης Πτήσεων στὴ Συρία κατ' ἐπιταγὴν τῆς Οὐάσιγκτον.

Σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας, τὴ μετάφραση τοῦ ὁποίου παρουσιάζει ἡ ἰστοσελίδα DEFENCENET φέρεται νὰ ἔχουν καταλήξει τουλάχιστον σὲ πρώτη φάση ΗΠΑ, Ἀραβικὲς χῶρες καὶ Τουρκία σὲ συμφωνία γιὰ τὸ κλείσιμο μὲ Ζώνη Ἀπαγόρευσης Πτήσεων τοῦ ἐναέριου χώρου τῆς Συρίας. Ἡ ἐφημερίδα ἐπικαλούμενη «Εὐρωπαϊκὲς» πηγὲς στὴν Οὐάσιγκτον θέλει τὴν ἐγκατάσταση τῆς Ζώνης Ἀπαγόρευσης Πτήσεων νὰ ὑλοποιεῖται ἀπὸ ἀραβικὰ καὶ τουρκικὰ μαχητικὰ ἀεροσκάφη, ἐνῶ οἱ ΗΠΑ θὰ περιοριστοῦν -ἴσως λόγω οἰκονομικῆς δυσπραγίας- στὴν παροχὴ λογιστικῆς ὑποστήριξης.

Ὁπωσδήποτε κάτι τέτοιο -ἐπισημαίνεται στὸ δημοσίευμα μόνο εὔκολο δὲν θὰ εἶναι, ἂν εἶναι ἀλήθεια, καθὼς ἡ Συρία διαθέτει σαφῶς ἀνώτερη Ἀεροπορία καὶ πιὸ ἑτοιμοπόλεμη ἀπὸ αὐτὴ τῆς Λιβύης. Τὸ κυριότερο ὅμως εἶναι ὅτι διαθέτει ἀντιαεροπορικὴ ἄμυνα ποὺ ἐνέχει κινδύνους ὑψηλῶν ἀπωλειῶν γιὰ ὅποια κράτη συμμετέχουν στὴν ζώνη ἀπαγόρευσης πτήσεων.

Πέραν αὐτοῦ, ὑπάρχει καὶ ὁ παράγων Ρωσία. Μέσα σὲ δύο ἑβδομάδες ἀπὸ τὴν ἀπόπλου τοῦ ρωσικοῦ Στόλου ἀπὸ τὰ λιμάνια τοῦ Βόρειου Ὠκεανοῦ, μπορεῖ νὰ βρίσκεται στὶς ἀκτὲς τῆς Συρίας. Πόσο εὔκολο λοιπὸν εἶναι γιὰ τοὺς Δυτικοὺς νὰ κάνουν κάτι χωρὶς τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς Ρωσίας; Ἐκτὸς καὶ ἂν ἔχει συμφωνηθεῖ ἡ ἀλλαγὴ ἡγεσίας σὲ ἀνώτατο ἐπίπεδο...

Ἡ ἐπιχείρηση, σύμφωνα πάντα μὲ τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας θὰ ἔχει ὡς στόχο τὴν ἐξουδετέρωση τῶν «κινήσεων» τοῦ Στρατοῦ τῆς Συρίας, ὅπως καὶ τὴν ἀδρανοποίηση τῶν δραστηριοτήτων τοῦ «Προεδρικοῦ Παλατιοῦ», ὅπως ἀναφέρεται χαρακτηριστικὰ σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸν ἔλεγχο καὶ τὴ διοίκηση τῶν στρατευμάτων.

«Ὁ Στρατὸς τῆς Συρίας μπορεῖ νὰ παραλύσει μέσα σὲ 24 ὧρες» φέρεται πὼς εἶπε σχετικὰ πηγὴ στὴν ἐφημερίδα Al-Rai.

Ἤδη μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ αὐξάνονται οἱ ἐπικρίσεις τῆς Ἄγκυρας πρὸς τὴ Δαμασκό. Ἡ Τουρκία ἴσως νὰ προσδοκᾶ βάσει τῆς συμφωνίας, ὅπως ἰσχυρίζονται διπλωματικὲς πηγές, πολλαπλὰ ὀφέλη ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ στρατιωτικὴ ἀνάληψη μίας λίαν παρακινδυνευμένης γι' αὐτὴν ἐπιχείρησης. Μίας ἐπιχείρησης ποὺ θὰ προηγηθεῖ τῆς προσπάθειας ἀλλαγῆς τῆς ἐξουσίας στὸ Ἰρᾶν. Αὐτὸς πιθανὸν νὰ εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἄγκυρα ἐξαναγκάστηκε νὰ ἀκυρώσει τὴ συμφωνία περὶ τῶν πυρηνικῶν ποὺ εἶχε συνάψει μὲ τὴν Τεχεράνη... Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ «ἡ Τουρκία σύμφωνα μὲ δημοσίευμα τῆς ἰστοσελίδας DEFENCENET ἄρχισε νὰ συγκεντρώνει μεγάλες δυνάμεις στὰ σύνορα μὲ τὴν Συρία καὶ εἶναι σαφὲς ὅτι "κάτι ἑτοιμάζεται" ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα. Τουλάχιστον μία Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία μὲ ἅρματα μάχης M60 ἔχει μεταφερθεῖ στὴν περιοχή, ἐνῶ ἔχουν πυκνώσει οἱ ἀποστολὲς ἀεροφωτογράφησης νότια της Ἀλεξανδρέττας ἀπὸ ἀεροσκάφη RF-4E. Ταυτοχρόνως τὸ τουρκικὸ Ναυτικὸ ἔχει αὐξήσει τὴν παρουσία του στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξανδρέττας κατὰ τρία σκάφη (δύο κορβέτες καὶ μία φρεγάτα O.H.Perry). Ὁ Τοῦρκος ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν, Ἀχμὲτ Νταβούτογλου, δήλωσε πὼς "Ἡ Ἄγκυρα εἶναι ἕτοιμη γιὰ ὁποιοδήποτε σενάριο, ἐὰν ἡ Συρία συνεχίσει τὴ βίαιη καταστολὴ τῶν διαδηλώσεων κατὰ τοῦ προέδρου Μπασὰρ Ἂλ-Ἄσαντ", μὴ ἀποκλείοντας τὴ στρατιωτικὴ ἐπέμβαση. Συγκεκριμένα ὁ Νταβούτογλου, σὲ συνέντευξή του στὸ τουρκικὸ Κανάλι 24, ἀνέφερε μεταξὺ ἄλλων: «Ἐλπίζουμε πὼς μία στρατιωτικὴ ἐπέμβαση στὴν Συρία δὲν θὰ εἶναι ἀναγκαία. Ὡστόσο τὸ συριακὸ καθεστὼς ὀφείλει νὰ βρεῖ τρόπο νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ εἰρήνη μὲ τὸ λαό του. Ὅσο συνεχίζεται πάντως ἡ βίαιη καταστολή, ἡ Τουρκία εἶναι ἕτοιμη γιὰ ὁποιοδήποτε σενάριο». Τόνισε ἐπίσης πὼς οἱ τουρκικὲς κυρώσεις κατὰ τῆς Συρίας εἶναι ἕτοιμες καὶ θὰ ἀνακοινωθοῦν σύντομα ἀπὸ τὸν πρόεδρο τῆς χώρας, Ἀμπντουλὰχ Γκιουλ καὶ τὸν πρωθυπουργὸ Ρετζὲπ Ταγὶπ Ἐρντογᾶν. Σημειώνουμε ὅτι ἡ Τουρκία διεκδικεῖ μία ἐδαφικὴ περιοχὴ περίπου 500 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων νότια της Ἀλεξανδρέττας»!

Σύμφωνα μάλιστα μὲ κάποια σενάρια ποὺ κυκλοφοροῦν μὲ τὴ μορφὴ φημολογίας σὲ διπλωματικοὺς κυρίως κύκλους στὰ ἀνταλλάγματα ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀποκλειστικὴ σχεδὸν στρατηγικὴ χρήση τῶν ὑδάτινων πόρων τῆς περιοχῆς συμπεριλαμβάνονται καὶ δύο ἑλληνικὰ νησιά, τὰ ὁποῖα θὰ καταλάβει ἀρχικὰ ὑπὸ τὴ Νατοϊκὴ ὀμπρέλα ἡ Ἄγκυρα προκειμένου νὰ ἀποφύγει μία ἀνοικτὴ ρήξη μὲ τὴν Ἑλλάδα! Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀξίζει νὰ ἐνθυμηθοῦμε τὴν προφητικὴ ρήση τοῦ γέροντα Παϊσίου περὶ τουρκικῆς κατάληψης δύο ἑλληνικῶν νησιῶν χωρὶς σχεδὸν καμία ἀντίσταση... πρὶν ξεκινήσουν τὰ μεγάλα γεγονότα ποὺ θὰ ἀλλάξουν ἄρδην τὰ δεδομένα στὴν εὐρύτερη περιοχή μας.

Ἕνα τέτοιο πιθανὸν ἐνδεχόμενο -μὲ δεδομένη τὴν κατάσταση στὴν Ἑλλάδα- ἀποσκοπεῖ κυρίως στὴν συνεκμετάλλευση τοῦ Αἰγαίου, ἀφοῦ πλέον σ' αὐτὴ θὰ ἔχει λόγο καὶ ἡ Τουρκία! Καὶ αὐτὸ γιατί θὰ μεταβληθοῦν ὑπὲρ τῆς τὰ ἰσχύοντα περὶ τοῦ δικαιώματος τῆς Ἑλλάδος νὰ ὁρίσει τὴν Ἀποκλειστικὴ Οἰκονομικὴ Ζώνη (ΑΟΖ) κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς Κύπρου, προκειμένου νὰ προχωρήσει στὴν ἐκμετάλλευση τοῦ ὀρυκτοῦ της πλούτου... Μέσα λοιπὸν στὸ πλαίσιο αὐτὸ τῆς νέας προοπτικῆς ποὺ ἀνοίγεται γιὰ τὴν Τουρκία μὲ τὰ παρασκηνιακὰ ἀνταλλάγματα ἡ κυβέρνηση Ἐρντογᾶν ἀναγκάστηκε νὰ ἐνδώσει στὶς πιέσεις τῆς Οὐάσιγκτον...

Ἡ στάση τῆς Ρωσίας

Τὰ ἀνωτέρω σχέδια δὲν περνοῦν ἀπαρατήρητα ἀπὸ τὴ Μόσχα. Ἡ Ρωσία ἐπ' οὐδενὶ θέλει νὰ χάσει τὴ μοναδικὴ στρατιωτικὴ βάση ποὺ διατηρεῖ στὴ Μεσόγειο καὶ ἡ ὁποία βρίσκεται στὴ Συρία οὔτε ἐπίσης νὰ ὑποστεῖ μία νέα οἰκονομικὴ ζημιὰ πολλῶν δισεκατομμυρίων εὐρὼ λόγω ματαίωσης συμφωνιῶν ποὺ ἔχει συνάψει σὲ στρατιωτικὸ καὶ ἐμπορικὸ ἐπίπεδο μὲ τὴ Δαμασκό. Ἤδη ἀπὸ τὶς ἀλλαγὲς σὲ Λιβύη καὶ Αἴγυπτο ὑπέστη ζημιὰ πολλῶν δισεκατομμυρίων εὐρώ, ἡ ὁποία θὰ αὐξηθεῖ κατὰ πολὺ ἂν ἀλλάξει καὶ τὸ καθεστὼς τῆς Συρίας. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ Δαμασκὸς προμηθεύεται σχεδὸν σὲ ἀποκλειστικὸ βαθμὸ στρατιωτικὸ ὑλικὸ ἀπὸ τὴ Ρωσία... Αὐτὸς πιθανὸν νὰ εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἀποστέλλει μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια ἰσχυρὴ ναυτικὴ δύναμη στὴν περιοχὴ τῆς Ἄν. Μεσογείου. Ναυτικὴ δύναμη ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα ἀεροπλανοφόρο, δύο ὑποβρύχια καὶ ἀρκετὰ πλοῖα συνοδείας. Μέσα στὸ πλαίσιο τῆς ἀποστολῆς στὴ Μεσόγειο ἡ συγκεκριμένη ναυτικὴ ρωσικὴ δύναμη προέβη προσφάτως σὲ γυμνάσια στὴ Βόρειο θάλασσα, ἐνῶ ἀναμένεται νὰ βρίσκεται στὴν περιοχὴ περὶ τὰ μέσα τοῦ Δεκεμβρίου. Βέβαια ἡ παρουσία τοῦ ρωσικοῦ στόλου στὴν περιοχὴ σχετίζεται καὶ μὲ τὴ θωράκιση ἀρκετῶν συμφωνιῶν ποὺ ἔχουν συναφθεῖ μὲ τὴν Κύπρο καὶ ἀφοροῦν εὐρύτερη συνεργασία στὸ τομέα τῆς ἐνέργειας καὶ τῆς ἄμυνας.

Ἡ Ρωσία ἄλλωστε μὲ μία πιθανὴ ἀπώλεια τῆς φιλικὰ προσκείμενης πρὸς αὐτὴν Συρίας δὲν θὰ ἔχει λόγο στὰ πλούσια κοιτάσματα φυσικοῦ ἀερίου καὶ πετρελαίου σὲ Κύπρο καὶ Ἑλλάδα. Ὡς ἐκ τούτου κανεὶς δὲν ἀποκλείει νὰ σταθεῖ ἐνεργὰ πλέον ἐμπόδιο πρὸς τὶς βλέψεις τῆς Οὐάσιγκτον, προκειμένου νὰ συνεχίσει νὰ ἔχει τὸ ἀπαραίτητο διαπραγματευτικὸ χαρτὶ ποὺ ἀπαιτεῖται προκειμένου νὰ συμμετάσχει ὡς σημαντικὸς «παίκτης» στὶς ἀποφάσεις ποὺ ἀφοροῦν τὴν περιοχή. Καὶ ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν ἀποκλείει ἀκόμη καὶ στρατιωτικὴ ἐμπλοκὴ μὲ τὴν Τουρκία. Ἕνα τέτοιο πιθανὸ πλέον ἐνδεχόμενο θὰ τὴ βοηθήσει νὰ ἐπιλύσει ταυτόχρονα δύο βασικὲς μακροχρόνιες ἐπιδιώξεις της. Ἡ πρώτη ἐξ αὐτῶν ἀφορᾶ τὴν ἐξασφάλιση τῆς παρουσίας της στὴ Μεσόγειο μ' ὅλα τὰ ἀπορρέοντα ἐξ αὐτῆς μελλοντικὰ ὀφέλη. Μία τέτοια παρουσία ἄλλωστε ἐπεδίωξε καὶ παλαιότερα τόσο μὲ τὴ σύναψη συμφωνίας γιὰ τὸν ἀγωγὸ Μπουργκᾶς -Ἀλεξανδρούπολη, ὅσο καὶ μὲ τὴν πρόταση ἐκμετάλλευσης τῶν ναυπηγείων τῆς Σύρου γιὰ ἐξυπηρέτηση τῶν ἀναγκῶν συντήρησης τοῦ ρωσικοῦ στόλου στὴ Μεσόγειο. Ἡ δεύτερη μύχια ἐπιδίωξη ἀφορᾶ τὸν Καύκασο ἀλλὰ καὶ τὴ σύμμαχο πρὸς αὐτὴν Τεχεράνη. Ἡ ἐνεργὴ παρουσία τῆς Μόσχας θὰ ἐνισχύσει πολλαπλῶς τὸ διπλωματικὸ χαρτὶ στὶς οἱανδήποτε μελλοντικὲς ἐξελίξεις.

Ὁ ρόλος τοῦ Ἰσραὴλ

Αὐτοὶ εἶναι καὶ οἱ λόγοι ποὺ Μόσχα καὶ Ἄγκυρα ἔχουν ἀντικρουόμενα συμφέροντα τὰ ὁποῖα οὐδόλως ἀποκλείεται σήμερα νὰ καταλήξουν σὲ μία πολεμικὴ εὐρύτατη σύρραξη ποὺ θὰ ἀλλάξει ἄρδην τὸ γεωγραφικὸ χάρτη στὴν περιοχή. Μία τέτοια σύρραξη ἄλλωστε ἐξυπηρετεῖ ποικιλοτρόπως καὶ τὸ Ἰσραήλ, τὸ ὁποῖο διακαῶς ἐπιθυμεῖ νὰ μειώσει τὴ στρατιωτικὴ ἰσχὺ τῆς Ἄγκυρας. Μὲ δεδομένα μάλιστα τὴν ἐχθρικὴ πρὸς τὸ Τὲλ-Ἀβὶβ στάση τῆς τουρκικῆς κυβέρνησης τοὺς τελευταίους μῆνες ἀλλὰ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Τουρκία εἶναι ἡ μοναδικὴ πλέον ἐναπομείνασα ἐκτός του Ἰρᾶν μουσουλμανικὴ χώρα μὲ ἰσχυρὸ στρατὸ τὸ Ἰσραὴλ θὰ ἔχει κάθε λόγο νὰ ὠφεληθεῖ ἀπὸ ἕναν ἐνδεχόμενο ρωσοτουρκικὸ πόλεμο! Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἄλλωστε ἔχει ἀναπτύξει διπλωματικὲς σχέσεις μὲ τοὺς Κούρδους τοῦ Βορείου Ἰράκ, ἐνῶ ὅπως φημολογεῖται μυστικὰ ἐνισχύει μὲ ὄπλα καὶ τοὺς Κούρδους ἀντάρτες ποὺ μάχονται ἐνάντια στὴν Ἄγκυρα..

Ἐκ τῶν ἀνωτέρω λοιπὸν διαπιστώνεται πόσο πιθανὸ πλέον εἶναι τὸ ἐνδεχόμενο ἑνὸς ρωσοτουρκικοῦ πολέμου, κάτι ποὺ παλαιότερα θὰ ἀποτελοῦσε σενάριο φαντασίας. Διαπιστώνεται πόσο κοντὰ βρίσκεται ἡ ἐπαλήθευση τῶν προφητειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τοῦ μακαριστοῦ γέροντα Παϊσίου ἀλλὰ καὶ τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Σιατίστης Ἀντωνίου.

Ἡ θέση τῆς Ἑλλάδος

Ὁ κοινοὺς νοῦς τέλος κατανοεῖ πὼς ἡ Ἑλλάδα λόγω τῆς τεχνητῆς οἰκονομικῆς κρίσης ποὺ τὴν ταλανίζει ἀναλίσκεται σὲ παθητικὸ ρόλο ἔναντι τῶν ραγδαίων αὐτῶν ἐξελίξεων. Ρόλο ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων τὴν καθιστὰ ἀδιάφορο παρατηρητὴ καὶ «κομπάρσο» σὲ διπλωματικὸ ἐπίπεδο. Στὴν οὐσία ἡ κυβέρνηση τῆς χώρας μᾶς παρουσιάζεται ἀδύναμη νὰ παρακολουθήσει τὰ τεκταινόμενα καὶ ἁπλῶς σύρεται καὶ διασύρεται ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ τὴν Οὐάσιγκτον μὲ τὴ μορφὴ τοῦ ἐπαίτη προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσει τὰ πρὸς τὸ ζῆν στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ νὰ ἀποφύγει κοινωνικὲς ἐξεγέρσεις. Τὴν ἐμφανῆ αὐτὴ ἀδυναμία ὅμως τῆς κυβέρνησης, ποὺ προκάλεσε ἡ πολιτικὴ τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὰ σταθερὰ νάματα τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ διαχρονικὰ θωράκιζαν τὴν εὐλογημένη αὐτὴ χώρα ἀναμένεται νὰ καλύψει ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐπιβραβεύοντας αὐτοὺς ποὺ θυσιάστηκαν καὶ θυσιάζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ σωτηρία, ὑποστηρίζει ὁ γνωστὸς γέροντας ἀσκητὴς τοῦ Παγγαίου Ὅρους.

Ἕνας Δοῦλος Κυρίου

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Οι γονείς έχουν μεγάλη ευθύνη για την διαπαιδαγώγηση της ψυχής του παιδιού!(Γέροντας Ζωσιμάς)

Όταν έρχονταν γονείς και ζητούσαν από τον Γέροντα να κάνει προσευχή για τα παιδιά τους για να τα φωτίσει ό Θεός, γιατί ήταν πολύ ανυπάκουα, αμέσως ό Γέροντας κατα­λάβαινε πώς πρώτα πρέπει να κάνει προσευχή να γίνουν καλοί χριστιανοί οι ίδιοι οι γονείς και βλέποντας τον αγώνα τους ό Θεός θα φωτίζει και θα καθοδηγεί και τα παιδιά τους .

Πάντα συμβούλευε τούς γονείς λέγοντας τους:

- Για να γίνει αυτό πού θέλουμε, δηλ. τα παιδιά μας να είναι υπάκουα και φρόνιμα αυτό εξαρτάται από τον δικό μας αγώνα. Όταν φέρουμε παιδιά στον κόσμο, δεν τα φέ­ρουμε μόνο και μόνο για να τα φέρουμε και ή υποχρέωση μας δεν είναι μόνο να φροντίσουμε να μην τούς λείπει τίποτα και να τούς παρέχουμε τα υλικά αγαθά και την κο­σμική μόρφωση. Έχουμε μεγάλη ευθύνη για την διαπαι­δαγώγηση της ψυχής τους. Ό κάθε γονιός είναι υπεύθυ­νος για την ψυχή του παιδιού του και, όταν θα πάει στον άλλο κόσμο, θα δώσει λόγο στον Θεό για το αν αγωνίστηκε να μάθει στο παιδί του να είναι καλός χριστιανός. Τα παιδιά είναι του Θεού και οι γονείς λειτουργούν σαν εκπαιδευτές της ψυχής τους και αυτό πρέπει να γίνει από την μικρή ηλικία των παιδιών.

Στους βίους των Αγίων συ­ναντάμε πολλά παραδείγματα πού μικρά παιδιά μαρτύρη­σαν για την αγάπη του Χριστού, γιατί από βρέφη γαλου­χήθηκαν πάνω από όλα να αγαπάνε τον Χριστό. Τα παι­διά μοιάζουν με τα μικρά δεντράκια πού, όταν τα φυτεύσεις, είναι αδύνατα και χρειάζονται να τα στηρίξεις. Με το πότισμα και την κατάλληλη φροντίδα, όσο μεγαλώ­νουν, δυναμώνουν και γίνονται γερά. Έτσι και τα μικρά παιδιά πρέπει με το πού θα γεννηθούν και σαραντίσουν να βαπτίζονται και με την συχνή Θεία Κοινωνία να δυ­ναμώνουν. Δεν πρέπει να στερούμε τον Χριστό από τα παιδιά, είναι μεγάλη αμαρτία αυτό. Από μωρά πρέπει να τα έχετε κοντά στον Θεό με νηστεία, εξομολόγηση και τακ­τικό εκκλησιασμό. Φέρουμε παιδιά στον κόσμο και αντί να τα ετοιμάζουμε για τον Παράδεισο, τα ετοιμάζουμε για την κόλαση.

Όταν οι γονείς του έλεγαν και τι αμαρτίες έχουν τα παιδιά για να εξομολογηθούν; Εκείνος τούς έφερνε το πα­ράδειγμα του Γέροντα Σίμωνα πού, όταν πήγαιναν μικρά παιδιά στο κελάκι του για να εξομολογηθούν, τούς συμπε­ριφερόταν σαν να ήταν ενήλικες.

Ό π.Σίμωνας διαπαιδαγωγούσε τα παιδιά για να μά­θουν πόσο σημαντική είναι ή εξομολόγηση. Τα παιδιά έλε­γαν τις αταξίες τους και τις άνυπακοές τους στους γονείς τους κα! μετά τούς έβαζε το πετραχήλι και τα διάβαζε και έτσι τα παιδιά μάθαιναν τι θα πει αμαρτία και τί εξομολόγηση.

Αλλά για να μπορέσουμε να κατηχήσουμε καλά τα παιδιά μας πρέπει και εμείς να κάνουμε αυτό πού θέλει ό Χριστός. Πώς θέλουμε τα δικά μας παιδιά να μας υπακούουν, όταν εμείς δεν κάνουμε υπακοή στο θέλημα του Ουρανίου Πατέρα μας και όταν λέμε να κάνουμε υπακοή, εννοούμε ότι πρέπει και εμείς να γίνουμε καλοί χριστιανοί και να τηρούμε τις εντολές του και είναι σίγουρο ότι τα παι­διά μας θα τα προσέχει και θα τα καθοδηγεί ό Ίδιος ό Θεός.

Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και έχουν διαπαιδαγω­γηθεί χριστιανικά και έχουν πάρει τις βάσεις, όσο και να απομακρυνθούν από την εκκλησία ή συνείδηση τους θα τα ελέγχει. 'Αν πάλι δεν μεγαλώσουν χριστιανικά, τότε είναι πολύ δύσκολα και χρειάζεται μεγαλύτερος αγώνας από τούς γονείς για να τα φωτίζει και να τα καθοδηγεί ό Χρι­στός μας. Εφόσον τα παιδιά δεν έμαθαν να αγωνίζονται για τον Χριστό, οι γονείς πρέπει να αγωνίζονται μέρα και νύχτα να προσεύχονται για αυτά και να μην εφησυχάζουν, γιατί τα παιδιά τους βρίσκονται μέσα στην δίνη της αμαρ­τίας και της ζωής. Έλεγε πάντα στους γονείς να μιμηθούν τον αγώνα πού έκανε ή μητέρα του ιερού Αυγουστίνου, ή Αγία Μόνικα.

Όταν πάλι έρχονταν γονείς και έκαναν παράπονα και κατηγορούσαν παντού τα παιδιά τους, εκείνος τούς μάλω­νε και τούς συμβούλευε λέγοντας τους:

- Οφείλουμε να σκεπάζουμε τα παιδιά μας. Απαγο­ρεύεται να μιλάμε άσχημα για τα παιδιά μας, να τα κακο­λογούμε παντού και να αγανακτούμε γι' αυτά. 'Αν οι γονείς συμπεριφέρονται έτσι, τι καλό θα δει κα! ό Θεός για να τα βοηθήσει. Πρέπει μόνο να προσευχόμαστε με δάκρυα να τα φωτίσει ό Θεός να διορθωθούν και να έρθουν στον δρόμο Του.

Αλλά και στα παιδιά πού ήταν ατίθασα και δεν άκου­γαν τούς γονείς τους πολύ τα μάλωνε λέγοντας τους:

- «Ό κακολόγων πατέρα και μητέρα θανάτω τελευτάτω», άλλά και «τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα ήτις εστίν εντολή πρώτη εν επαγγελία, Ίνα ευ σοι γένηται και έση μακροχρόνιος επί της γης». Οφείλεται να αγαπάτε κα! να σέβεσθε τους γονείς σας, είναι μεγάλη αμαρτία απέ­ναντι στον Θεό να συμπεριφέρεστε άπρεπα απέναντι τους. Εκείνοι, επειδή σάς αγαπούν, σάς συγχωρούν αυτό όμως δεν σημαίνει πώς δεν είναι αμαρτία ή άσχημη συ­μπεριφορά σας και τα άσχημα λόγια.

ΖΩΣΙΜΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ (1937-2010) ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΙΜΩΝΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗ/apantaortodoxias.blogspot.

Πατριάρχης & ετερόδοξοι

 

Κατά την Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, που τελέσθηκε στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι στις 30 Νοεμβρίου τ.έ., χειροτονήθηκε Επίσκοπος ο νέος Εψηφισμένος Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Αρσένιος. Η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος προσφωνώντας τον χειροτονούμενο του απηύθυνε θερμά συμβουλευτικά λόγια και του τόνισε το καθήκον και την υποχρέωση της αγάπης που οφείλει και προς τους ετερόδοξους αδελφούς χριστιανούς. Το σχετικό απόσπασμα έχει ως εξής:

«Ὡσαύτως, μὴ λησμονῇς ὅτι ἔχεις καθῆκον νὰ δεικνύῃς ἀγάπην οὐ μόνον πρὸς τὸ ποίμνιόν σου, ἀλλὰ καὶ πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως καὶ μάλιστα πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους ἀδελφοὺς ἡμῶν. Ἐνθυμοῦ καὶ αὖθις τοὺς κάτωθι λόγους τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως ἐκ τῆς «Ποιμαντικῆς» του: «Αἱ δογματικαὶ διαφοραὶ ὡς ἀναγόμεναι πρὸς μόνον τὸ κεφάλαιον τῆς πίστεως ἀφίενται ἐλεύθερον καὶ ἀπρόσβλητον τὸ τῆς ἀγάπης κεφάλαιον· τὸ δόγμα δὲν καταπολεμεῖ τὴν ἀγάπην, ἡ δὲ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι, διότι “πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει”· ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη ἐστὶν ἀναλλοίωτος, δι’ ὃ οὐδ’ ἡ τῶν ἑτεροδόξων χωλαίνουσα πίστις δύναται νὰ ἀλλοιώσῃ τὸ πρὸς αὐτοὺς τῆς ἀγάπης συναίσθημα. Διὰ τῆς ἀγάπης ἐστὶ λίαν πιθανὸν νὰ ἑλκύσῃ πρὸς ἑαυτὸν καὶ τὴν ἐξ ἐσφαλμένης περιωπῆς κρίνουσαν δογματικόν τι ζήτημα ἑτερόδοξον ἐκκλησίαν. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νὰ θυσιάζηται. Παράδειγμα ἔστω ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις ἐξ ἀγάπης καὶ πρὸς αὐτοὺς τοὺς σταυρωτὰς τοῦ Χριστοῦ ηὔχετο ἀνάθεμα εἶναι αὐτῶν. Ὁ μὴ ἀγαπῶν τοὺς ἑτεροδόξους ἐπίσκοπος, ὁ μὴ καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐργαζόμενος, ἀπὸ ψευδοῦς κινεῖται ζήλου καὶ ἐστερημένος ἐστὶν ἀγάπης· διότι ὅπου ἡ ἀγάπη, ἐκεῖ καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς, ὁ δὲ ψευδὴς ζῆλος καὶ ἡ πεπλανημένη δόξα ἐξελέγχονται ὑπὸ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀγάπης καὶ ἀποκρούονται. Τὰ τῆς πίστεως ζητήματα οὐδ’ ὅλως δέον ἐστὶ νὰ μειῶσι τὸ τῆς ἀγάπης συναίσθημα. Οἱ διδάσκαλοι τοῦ μίσους εἰσὶ μαθηταὶ τοῦ πονηροῦ, διότι ἐκ τῆς αὐτῆς πηγῆς δὲν ἐξέρχεται γλυκὺ καὶ πικρόν. Ὁ διδάσκαλος τῆς ἀγάπης, οἷός ἐστιν ὁ ἐπίσκοπος, δὲν δύναται νὰ μὴ ἀγαπᾷ, ἀδυνατεῖ δὲ ὅλως νὰ μισῇ, διότι τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης ἐκδιώκει τὸ μῖσος».

Ὁ ἴδιος χριστόψυχος Ἱεράρχης μᾶς δίδει τὴν περιγραφὴν τοῦ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ καὶ τῶν ἄκρων τὰ ὁποῖα δέον νὰ ἀποφεύγῃ ὁ Ἐπίσκοπος κατὰ τὴν ποιμαντικήν του διακονίαν: «Ὁ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὴς κέκτηται μὲν ζῆλον, ἀλλ’ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν, πλανᾶται ἐν ταῖς σκέψεσι καὶ ἐνεργείαις αὐτοῦ καὶ ἐργαζόμενος δῆθεν ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ παραβαίνει τὸν νόμον τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης. Ὁ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὴς διαπράττει τὸ κακόν, ὅπως ἐπέλθῃ τὸ ὑπ’ αὐτοῦ νοούμενον ἀγαθόν. Ὁ ζῆλος τοῦ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ εἶναι πῦρ διαφθεῖρον, πῦρ καταναλίσκον· ἡ καταστροφὴ προπορεύεται αὐτοῦ καὶ ἡ ἐρήμωσις ἕπεται αὐτῷ. Ὁ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὴς εὔχεται τῷ Θεῷ νὰ ρίψῃ πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ νὰ κατακαύσῃ πάντας τοὺς μὴ δεχομένους τὰς ἀρχὰς καὶ πεποιθήσεις αὐτοῦ. Τὸν μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὴν χαρακτηρίζει μῖσος πρὸς τοὺς ἑτεροθρήσκους ἢ ἑτεροδόξους, ὁ φθόνος καὶ ὁ ἐπίμονος θυμός, ἡ ἐμπαθὴς ἀντίστασις πρὸς τὸ ἀληθὲς πνεῦμα τοῦ θείου νόμου, ἡ παράλογος ἐπιμονὴ ἐν τῇ ὑπερασπίσει τῶν ἰδίων φρονημάτων, ὁ παράφορος ζῆλος πρὸς κατίσχυσιν ἐν πᾶσιν, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιλονικία, ἡ ἔρις καὶ τὸ φιλοτάραχον. Ὁ μὴ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτὴς εἶναι ἄνθρωπος ὀλέθριος» (Νεκταρίου Πενταπόλεως, Τὸ γνῶθι σαυτόν). Τὰς νουθεσίας ταύτας ἔχε ὑπ' ὄψιν σου, ὁσάκις συναναστρέφεσαι καὶ συνδιαλέγεσαι μετὰ τῶν ἑτεροδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι λίαν ἀγαθὴν διάθεσιν ἐπιδεικνύουν πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, εἰς ἐκπλήρωσιν τῆς ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρὸς πάντας, διὰ νὰ καταστήσωμεν πρὸς πάντας σαφὲς ὅτι εἴμεθα μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ».

φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγί

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ;

του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου Βασίλειου Βολουδάκη


Τά παλαιότερα χρόνια ὅταν εἴμαστε μικροί μαθητές, στήν

δεκαετία τοῦ ’60, ἀκούγοντας καί διαβάζοντας γιά τήν

κακία πού ὑπῆρχε στόν κόσμο τήν ἐποχή πού γεννήθηκε

ὁ Χριστός, μᾶς ἦταν ἀδιανόητο νά φαντασθοῦμε πῶς μποροῦσε

ἡ ἀνθρώπινη καρδιά νά μένη σκληρή καί ἀπάνθρωπη στή θέα

τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ καί τῆς Παναγίας Μητέρας Του.

Μᾶς ἦταν ἀδύνατο νά ἐξηγήσουμε τό πῶς ἡ ἀνθρώπινη κακία

κάνει τόν ἄνθρωπο τόσο ἀνάλγητο καί σκληρό ὥστε νά μένη

ἀσυγκίνητος στή θέα μιᾶς ἑτοιμόγεννης γυναίκας καί, μάλιστα,

μιᾶς γυναίκας «θυγατρός τοῦ Μόνου Βασιλέως» μέ εἰρηνόχυτη

μορφή, μέ «ἔσωθεν δόξα», πού ἦταν ἔμψυχο Ἀρτοφόριο τοῦ

Θείου Ἄρτου τῆς Ζωῆς, τοῦ «ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καταβάντος»!

Δέν χωροῦσε ὁ νοῦς μας τήν συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων

τῶν χρόνων τοῦ Χριστοῦ, τό νά βλέπουν μιά ἑτοιμόγεννη

γυναῖκα καί νά μή βρίσκουν οὔτε ἕνα μικρό δωμάτιο νά τῆς

δώσουν γιά νά μή γεννήση μέσα σέ σταῦλο, σάν νά ἦταν καί

αὐτή ἕνα ζῶο, σάν τά ἄλογα ζῶα τοῦ σταύλου αὐτοῦ!

Σέ ἐποχή χριστιανική αὐτά εἶναι ἀδιανόητα. Νά, ὅμως, πού

ὁ Θεός θέλησε νά μᾶς δοκιμάση καί μᾶς ἄφησε νά ζήσουμε μέχρι

σήμερα καί νά δοῦμε πῶς εἶναι νά ζῆς σέ μιά μή χριστιανική

ἐποχή. Μᾶς ἄφησε ὁ Θεός λόγω τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας νά

ζοῦμε σήμερα σέ συνθῆκες παρόμοιες μέ αὐτές τῶν χρόνων

πού ἦλθε στή γῆ μας γιά νά καταλάβουμε ἀπό τήν δική μας

σκληροκαρδία πόσο ἀπάνθρωπη καί σκληρή εἶναι ἡ τυραννία

μιᾶς ψυχῆς πού δέν προσέχει τόν τρόπο τῆς ζωῆς της, πού δέν

ἐναρμονίζεται σέ ὅλα –καί ὄχι ἐπιλεκτικά– μέ τό ἦθος, τόν

χαρακτῆρα καί τήν συμπεριφορά τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα πιά καταλαβαίνουμε πόσο εὔκολο εἶναι στόν

ἄνθρωπο νά μήν λογαριάζη κανέναν καί τίποτα, ἐκτός ἀπό τόν

ἑαυτό του. Καταλαβαίνουμε πόσο αὐτονόητο φαίνεται σήμερα

–στήν ἐποχή τοῦ τἄχα πολιτισμένου κόσμου– τό νά θεωρῆ κανείς

ψυχολογικό σύνδρομο τήν ἁγνότητα, ἀδυναμία τήν εὐγένεια, τήν

καλωσύνη καί τήν συμπόνια, μῦθο τήν Πίστη στόν Σαρκωθέντα

Θεό καί παραφροσύνη τήν δημιουργία σχέσεως μαζί Του!

Σήμερα εἴμαστε πιά ἑτοιμασμένοι, ὄχι γιά νά ὑποδεχθοῦμε

τόν Γεννηθέντα Θεόν ἀλλά γιά νά Τόν ταπεινώσουμε, νά Τόν

ἐξευτελίσουμε καί νά Τόν παραδώσουμε στόν Ἡρώδη γιά νά

Τόν κατασφάξη!

Σήμερα ἔχουμε πάρει τίς ἀποφάσεις μας. Δέν θά ἀδιαφορήσουμε

ὅπως οἱ τότε. Δέν θά ἀρκεσθοῦμε στό νά ταπεινώσουμε

Αὐτόν πού τόλμησε νά εἶναι Θεός χωρίς νά Τόν ἀναδείξη ἡ

τηλεόραση(!), Αύτόν πού ὑπάρχει «πρό τῶν αἰώνων» χωρίς νά

“σέβεται” ὅτι δέν τοῦ ἀναγνωρίζουμε τό δικαίωμα νά ὑπάρχη

ἀφοῦ ὅλοι στόν πλανήτη μας ἔχουμε σήμερα ἀποδεχθεῖ τό

νέο δόγμα ὅτι «τίποτα δέν ὑπάρχει ἄν δέν τό προβάλη ἡ

τηλεόραση»!

Σήμερα δέν εἴμαστε πιά παιδιά γιά νά ἔχουμε αἰσθήματα.

Δέν εἴμαστε πιά παιδιά γιά νά μᾶς ξεκουράζη, νά μᾶς παρηγορῆ

καί νά μᾶς δίνη κουράγιο, νόημα, γιά ζωή καί ὅραμα αἰωνιότητος

ὁ Ἐρχομός τοῦ Θεοῦ στή γῆ μας, τή γῆ τῆς ὀδύνης, τῆς λύπης

καί τῶν στεναγμῶν.

Σήμερα μεγαλώσαμε καί δέν μποροῦμε νά ἀρκεσθοῦμε

στόν “μυθικό” Χριστό! Τά παιδιά μας ἀπό μικρά τά ἑτοιμάζουμε

γιά νά πολεμοῦν τό ἕνα τό ἄλλο. Τά διδάσκουμε πώς ἡ

συμπόνια καί ἡ καλωσύνη εἶναι μόνον γιά τούς χαζούς καί τούς

καρπαζοεισπράκτορες. Δέν τούς μαθαίνουμε οὔτε κἄν καλούς

τρόπους, ἀφοῦ οὔτε συζήτηση, βέβαια, γιά πνευματικές ἀρχές,

Πίστη καί προσήλωση στό Θεό καί εὐλάβεια.

Δέν ἀφήνουμε τά παιδιά μας νά παίζουν πιά μέ διδακτικά

ἤ ρομαντικά παιχνίδια ἀλλά μόνο μέ ὅπλα, μέ φόβητρα, μέ

καλλυντικά, μέ βαψίματα, μέ σκουλαρίκια στλα φρύδια, στή

μύτη καί στή γλῶσσα, μέ κάθε λογῆς ἐξαλ λοσύνη. Τά ἑτοιμάζουμε

ὁλοταχῶς γιά νά μᾶς μοιάσουν, νά γίνουν δικά μας ἀντίγραφα,

ἄνθρωποι δυστυχισμένοι, ὅπως εἴμαστε δυστυχισμένοι καί

ἐμεῖς πού χάσαμε τόν Χριστό τῶν παιδικῶν μας χρόνων!

Τώρα ἔχουμε κάνει κέντρο καί ἀναφορά τῆς ζωῆς μας τόν

“Καί σαρα”! Ὁ “Καίσαρας” γιά μᾶς εἶναι ἡ μόνη πραγματικότητα.

Τό μόνο ἐνδιαφέρον ὑπό τόν ἥλιον! Ἀσχολούμεθα συνεχῶς μαζί

του γιά τό τί εἶπε, τί ἀποφάσισε, τί θά μᾶς δώση, τί θά μᾶς

πά ρη, πῶς εἶναι ἡ ὑγεία του, πότε μπῆκε στό νοσοκομεῖο, τί

εἶπαν οἱ γιατροί, πότε θά γίνη καλά... Ἔχουν κατορθώσει, μέ τό

“ἔτσι θέλω”, νά κάνουν κέντρο τῆς ζωῆς μας τούς πολιτικούς!

Τώρα, βλέπετε, ἔχουμε δώσει “νέα πνοή” στή ζωή μας, γίναμε

ἄν θρω ποι “πολιτισμένοι”, ἔχουμε στρέψει ἐξ ὁλοκλήρου τήν

προ σο χή μας στό πῶς θά κάνουμε τά χατήρια τῶν ποικιλώνυμων

Κυρίων μας, γιατί ἔχουμε κόμπλεξ πώς ἡ Πατρίδα μας εἶναι

μικρή. Πασχίζουμε μέ κάθε τρόπο νά κρύψουμε τήν Φάτνη τοῦ

Χριστοῦ μας ἀπό τά μάτια τῶν Εὐρωπαίων, μή τυχόν καί ἰδοῦν

πώς τή διατηροῦμε ἀκόμη καί μᾶς περιπαίξουν! Ντρεπόμαστε

νά δείχνουμε στήν τόσο “προοδευμένη” ἐποχή μας ὅτι τή

συντηροῦμε ἀκόμη, τήν προσκυνοῦμε καί περιστρέφουμε γύρω

ἀπ’ αὐτήν τήν παροῦσα ἀλλά καί τήν Μέλλουσα ζωή μας.

Ἐμεῖς ξεπεράσαμε καί τούς φρικαλέους ἀνθρώπους τῆς

ἐποχῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. Ὄχι μόνο δέν προσφέρουμε

στόν Χριστό καί Θεό μας τόπο ἀντάξιο τῆς Θεότητός Του καί

τῶν εὐεργεσιῶν πού ἔκαμε στό Γένος μας ἀλλά θέλουμε νά

ἐξαφανίσουμε καί τόν παραμικρό σταῦλο πού θά εὕρισκε στή

Χώρα μας γιά νά Γεννηθῆ. Ἔχουμε φροντίσει νά διακηρύσσεται

μέ ὅλους τούς τρόπους πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν

ὅτι γιά τόν Χριστό στήν Ἑλλάδα πλέον «Οὐκ ἔστι τόπος» καί

κατάλυμα!

* * *

Καί ὅμως! Δέν εἶναι πολλά τά χρόνια πού μᾶς χωρίζουν

ἀπό τήν ἐποχή πού ἦταν «γνωστός στήν Ἑλλάδα ὁ Θεός» ὅπως

ἦταν κάποτε «γνωστός ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ».

Σήμερα, τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Φαίνεται πώς στή

σύγχρονη Ἑλλάδα ὁ Χριστός εἶναι ἄγνωστος στούς πολλούς

καί ἰδίως στούς νέους καί στά μικρά παιδιά. Εἶναι γνωστός

μόνο σάν ὄνομα, ὄχι σάν πνευματική ἐμπειρία καί σχέση.

Δέν εἶναι γνωστός πιά στό Ἔθνος μας ὁ Θεός σάν συστατικό

τῆς ὑπάρξεώς μας, σάν ψυχή τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ μας, αὐτῆς

τῆς ὄντως Λευϊτικῆς φυλῆς μας. Μιᾶς φυλῆς, πού καί ἀπό

τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐπωνύμων τοῦ λαοῦ μας

διακηρύσσεται ὅτι στίς φλέβες τῶν Ἑλλήνων τρέχει αἷμα ὄχι

ἁπλῶς χριστιανικό, ἀλλά αἷμα ἱερατικό!

Μᾶς χρειάζεται μιά γερή ὑπενθύμιση τῆς ἱερῆς καταγωγῆς

μας γιά νά ἐλεεινολογήσουμε τούς ἑαυτούς μας, ὅσοι ἀκόμη

θέλουμε νά ἐνισχύσουμε τήν συνείδησή μας γιά νά ἐπανέλθη στήν

πνευματική τροχιά της. Ὅμως ὑπενθύμιση χρειάζονται κυρίως

ἐκεῖνοι πού ἀπεκήρυξαν τήν ἱερή κληρονομιά μας καί ποτίζονται

ἀλλά καί ποτίζουν τόν λαό μας ἀπό «φρέατα συντετριμμένα».

Χρειάζονται τήν ὑπενθύμιση γιά νά ἀπολογηθοῦν τοὐλάχιστον

στούς ἑαυτούς τους καί νά ἐξηγήσουν τό πῶς, ἐνῶ κατάγονται

ἀπό ἱερατικές οἰκογένειες, πέρασαν στό ἀντίχριστο στρατόπεδο

μέ τήν μέθοδο τοῦ ἀργυρώνητου προδότου Ἰούδα;

Ἄραγε, τόσο ἀρνητικό παράδειγμα εἶδαν στίς ἱερατικές

οἰκο γέ νειές τους (αὐτό ὁμολογεῖ ἡ λέξη «παπᾶ» πού ἔχουν σάν

συστατικό τοῦ ἐπωνύμου τους) οἱ Ἕλληνες συμπολῖτες μας καί

ἰδίως οἱ πολιτικοί μας, πού διαμορφώνουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ

μας, ὥστε αὐτοί περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους νά ἀναδειχθοῦν

ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐπαληθεύοντες τό γνωστό λαϊκό γνωμικό

«παπᾶ παιδί διαβόλου ἐγγόνι»;

Ἀναφερόμαστε κυρίως στήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας πού

ὁρίζεται ἀπό ἱερατικά ἐπώνυμα, ὅπως Παππᾶς, Παπαδόπουλος,

Παπανδρέου, Παπαδῆμος, Παπακωνσταντίνου, Παπαρήγα,

Παπαγιαννάκης, Παπαϊωάννου, Παπαευθυμίου, Παπαθεμελῆς,

Παπαγεωργίου, Παπαδημητρίου, Παπαχαραλάμπους, Παπανα στασίου, Παπαβασιλείου, Παπαχατζῆς, Παπανικολάου, Παπασπύρου,Παπαστράτος, Παπαδιονυσίου, Παπακυριακοῦ, Παπασταύρου, Παπασωτηρίου, Παπαευαγγέλου, Παπαμιχαήλ, Παπαθανασίου, Παπαηλιοῦ, Παπαπαναγιώτου, Παπαστεργίου, καί ἄλλα πολλά.

* * *

Τά Χριστούγεννα πλησιάζουν, ἀλλά γιά νά τά γιορτά σουμε

πραγματικά, πρέπει νά πλησιάσουμε καί ἐμεῖς σ’ αὐτά. Νά

ξαναβροῦμε τή μοναδική ἀξία πού ἔχει ἡ μικρή Πατρίδα μας

μόνο καί μόνο γιατί κάποτε ἐπέλεξε –πάνω ἀπό τά πλούτη καί

τίς κοσμικές δόξες– νά γίνη ἡ Φάτνη τοῦ Χριστοῦ!


Στήν Πατρίδα

μας ὁ Χριστός βρῆκε ὄχι μόνο κατάλυμα γιά νά γεννηθῆ, ἀλλά

καί Ἄμβωνα γιά νά κηρύξη καί Θρόνο γιά νά βασιλεύση στίς

καρδιές καί στά ἔργα μας καί νά γίνη, Αὐτός Μόνος, ἡ Καρδιά

τῆς καρδιᾶς μας καί ἡ Ψυχή τῆς ψυχῆς μας καί τῆς ψυχῆς τοῦ

Ἔθνους μας.

Φέτος νά μιμηθοῦμε τούς Μάγους προσκυνητάς τοῦ Χριστοῦ.

Νά ἐπιστρέψουμε στόν τόπο πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός,

ἀφήνοντας πίσω μας τούς πνευματικά ἔρημους δρόμους πού

δέν ὁδηγοῦν πουθενά παρά μόνο στήν ψυχική ἐξαθλίωση, στήν

κατάθλιψη καί στήν τρέλλα.

Νά Τόν προσκυνήσουμε ταπεινά, μέ εὐλάβεια καί ἱκετευτικά

νά Τοῦ ζητήσουμε νά βασιλεύση καί πάλι Αὐτός στόν τόπο μας

καί ὄχι ὁ “Καίσαρας”! Νά βασιλεύση Αὐτός Μόνος στήν Πατρίδα

μας καί στίς καρδιές μας. Καί τώρα καί στούς αἰῶνες!

Ενοριακή Ευλογία τεύχος 114 Δεκέμβριος 2011

Η μεγάλη ναυμαχία της Έλλης και η σημαντικότερη ήττα του Τουρκικού στόλου στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο

Η ναυμαχία της Έλλης στις 3 Δεκεμβρίου 1912, ήταν η πρώτη από τις δύο κορυφαίες μάχες μεταξύ του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και του Οθωμανικού Στόλου κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο και πραγματοποιήθηκε στην έξοδο των στενών των Δαρδανελλίων (ή Ελλησπόντου). Η ναυμαχία έληξε με τη νίκη του ελληνικού στόλου και τον εγκλεισμό του οθωμανικού εντός των στενών.

Πριν την ναυμαχία

Τους πρώτους μήνες του πόλεμου ο τουρκικός στόλος υπό την διοίκηση του ναύαρχου Ραμίζ Μπέη παρέμεινε προστατευμένος στα στενά των Δαρδανελίων (στο ναύσταθμο Ναγαρά), χωρίς να επιχειρήσει έξοδο στο Αιγαίο. Από την άλλη πλευρά ο ελληνικός στόλος υπό την διοίκηση του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη κράτησε επιθετική στάση απελευθερώνοντας ένα ένα τα νησιά του Αιγαίου και αναμένοντας την έξοδο των τουρκικών πλοίων από τα Στενά. Αρχικά απελευθέρωσε τη Λήμνο και εγκατέστησε στον όρμο του Μούδρου το προκεχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η απελευθέρωση του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Αγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος). Μετά την απελευθέρωση της Τενέδου στις 24 Οκτωβρίου/6 Νοεμβρίου ο ναύαρχος Κουντουριώτης έστειλε τηλεγράφημα στον Τούρκο αρχηγό του στόλου με το μήνυμα "Σας περιμένομεν".

Η ναυμαχία

Την παραμονή, το βραδυ της 4 Δεκεμβρίου 1912, σύμφωνα με τη διήγηση του παρόντος Τούρκου Πλωτάρχη Χασάν Σαμί Μπέη, οι Τούρκοι αξιωματικοί έγραψαν τις διαθήκες τους και αποσύρθηκαν νωρίς για ύπνο ώστε να είναι ακμαίοι το πρωί. Τα ξημερώματα, ο Μουεζίνης κάλεσε τα πληρώματα γονατιστά να προσευχηθούν. Αμέσως μετά, ο Τουρκικός στόλος απέπλευσε. Το πρωί της 3/16 Δεκεμβρίου στις 8 η ώρα με καλό καιρό και ήσυχη θάλασσα, άρχισε η έξοδος του Τουρκικού στόλου από τα Στενά. Οι καπνοί του εξερχόμενου από τα Δαρδανέλια Τουρκικού στόλου φαίνονταν καθαρά. Τα ελληνικά ελαφρά σκάφη που περιπολούσαν στην περιοχή έστειλαν μήνυμα στην ναυαρχίδα ειδοποιώντας την για την έξοδο. Η αναφορά "ΕΧ ΕΧ ΕΧ" (εχθρός εν όψει) διέτρεξε όλα τα ελληνικά πλοία. Στον τουρκικό στόλο προηγούνταν το καταδρομικό Μετζιτιέ και τρία αντιτορπιλικά και ακολουθούσαν τα θωρηκτά Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (ναυαρχίδα), Τουργούτ Ρεΐς, Μεσουντιέ και Ασάρι-ι-Τεφίκ. Στο τέλος βρίσκονταν 6-8 αντιτορπιλικά και πλωτό νοσοκομείο σε γραμμή παραγωγής. Ο ελληνικός στόλος με επικεφαλής την ναυαρχίδα θωρηκτό Αβέρωφ, ακολουθούμενη από τα θωρηκτά Ύδρα, Σπέτσες, αρχηγίδα του Μοιράρχου Πλοιάρχου Πέτρου Γκίνη και Ψαρά, και από πίσω τα αντιτορπιλικά Αετός, Ιέραξ, Λέων και Πάνθηρ (τα αποκαλούμενα Θηρία) έσπευσε να συναντήσει τον αντίπαλο στόλο.

Τα τέσσερα τουρκικά θωρηκτά με την έξοδό τους έστριψαν δεξιά παραπλέοντας το ακρωτήριο της Έλλης (επειδή δεν ήθελαν να απομακρυνθούν από τα φρούρια της ακτής), ενώ τα ελληνικά στράφηκαν προς συνάντησή τους. Οι δύο στόλοι ήρθαν αντιμέτωποι στις 09:00 σε διάταξη μάχης και απόσταση 17 χλμ. Σε αυτό το σημείο ο ναύαρχος Κουντουριώτης σήμανε πολεμική έγερση και εξέπεμψε το παρακάτω ιστορικό σήμα προς τον στόλο:

«Με την βοήθειαν του Θεού, ταςευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης κατά του εχθρού του Γένους». Ο ελληνικός στόλος δεν έβαλε πρώτος για να κάνει οικονομία πυρομαχικών. Ώρα 09:05 υψώνεται στο Αβέρωφ το προειδοποιητικό σήμα "αρχίσατε πυρ συγχρόνως μετά του Ναυάρχου". Στις 09:22 ο τουρκικός στόλος άνοιξε πρώτος πυρ από απόσταση 12.500 μ., ενώ ο ελληνικός περίμενε 3 λεπτά ανοίγoντας πυρ στις 09:25 από απόσταση 12.000μ. Τα τουρκικά θωρηκτά έβαλλαν κυρίως εναντίον του Αβέρωφ με ταχύ πυρ αλλά χωρίς επιτυχία, ενώ και το Αβέρωφ δεν έκανε ακριβείς βολές.

Στις 09:35 με την απόσταση των δύο στόλων στα 9.500 μ. ο Κουντουριώτης αποδέσμευσε τον στόλο από τις κινήσεις της ναυαρχίδας του υψώνοντας την σημαία "Ζ" (κινούμαι ανεξάρτητα), και εκμεταλλευόμενος την μεγαλύτερη ταχύτητα του Αβέρωφ όρμησε ακάθεκτος με ταχύτητα 21 κόμβων, διαγράφοντας τόξο μπροστά από την γραμμή του τουρκικού στόλου με σκοπό να υπερφαλαγγίσει τα τουρκικά θωρηκτά και να τα βάλει μεταξύ των πυρών του Αβέρωφ και των υπολοίπων ελληνικών θωρηκτών. Αυτός ο ελιγμός λέγεται «Ταύ» και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από τα Ιαπωνικά θωρηκτά εναντίον των Ρώσων στην ναυμαχία της Τσουσίμα. Καθώς η ταχύτητα της θωρηκτής μοίρας τύπου Ύδρα ήταν μικρή (14 κόμβοι), το Αβέρωφ υπερφαλάγγισε τον εχθρό μόνο του και ανάμεσα σε πυκνά πυρά του Τουρκικού στόλου και των απέναντι φρουρίων έφτασε σε απόσταση 2.900 μ. από τον αντίπαλο. Οι Τούρκοι, όταν κατάλαβαν ότι ο ελιγμός θα εκτελούνταν με απόλυτη επιτυχία, έκαναν διαδοχική στροφή 160ο και μπήκαν με φοβερή αταξία ξανά στα Στενά, κάτω από την κάλυψη των επάκτιων πυροβόλων των φρουρίων Σεντούλμπαχιρ και Κουμκαλέ.

Πρώτο έκανε μεταβολή το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα στις 09:50 ακολουθούμενο από τα υπόλοιπα αλλά έτσι τα τουρκικά πλοία βρέθηκαν πολύ κοντά το ένα στο άλλο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα πυροβόλα τους και να μειωθεί η ταχύτητά τους στους 10 κόμβους. Ο σχηματισμός βαλλόταν συνεχώς από το Αβέρωφ και τα άλλα θωρηκτά, που στο μεταξύ πλησίασαν τον Τουρκικό στόλο σε απόσταση 4100 μ. Στις 09:55 το Μπαρμπαρόσα δέχτηκε πλήγμα στο κατάστρωμα της πρύμνης και λίγο αργότερα ένα άλλο βλήμα διαπέρασε τον πυργίσκο της πρύμνης και προκάλεσε ζημιές και στους λέβητες. Τα Τουργκούτ Ρεΐς και Μετζιτιέ είχαν μικρότερες ζημιές. Όμως η ταχύτητα πυρός του Αβέρωφ είχε ελαττωθεί και δεχόταν τα πυρά των θωρηκτών και των φρουρίων που είχε πλησιάσει κατά την εκτέλεση του ελιγμού, κι έτσι εγκατέλειψε την καταδίωξη. Η ναυμαχία έληξε στις 10:17 με τον τουρκικό στόλο να εξακολουθεί να είναι αποκλεισμένος μέσα στα Στενά στα αγκυροβόλια του Τσανάκκαλε και του Σεντούλμπαχιρ.

Σε όλη τη διάρκεια της εμπλοκής το θωρηκτό Αβέρωφ έριξε 127 βλήματα ενώ θα μπορούσε να εκτοξεύσει τετραπλάσια, γιατί κατά τη διάρκεια της ανεξάρτητης δράσης του τα πυροβόλα του έπαθαν προσωρινή εμπλοκή. Επίσης δέχτηκε τέσσερα βλήματα μεγάλου διαμετρήματος και δεκαπέντε μικρού, αλλά οι ζημιές που υπέστη ήταν ελάχιστες. Η πρώτη τουρκική μοίρα που, βγαίνοντας από τα Στενά έστριψε προς την Τένεδο, χωρίς να ακολουθήσει τα θωρηκτά, συνάντησε ομάδα ελληνικών πλοίων και επέστρεψε στον Ελλήσποντο μετά από μια μικρή ανταλλαγή πυρών.

Απώλειες

Οι απώλειες των Τούρκων ήταν 7 νεκροί και αρκετοί τραυματίες από το Barbarossa το οποίο υπέστη σημαντικές ζημιές στους λέβητες και το πυροβόλο των 180 χιλ. αχρηστεύτηκε εντελώς. Επιπλέον το Torgut Reis μέτρησε 51 νεκρούς και 40 τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομειακό πλοίο Ρεσίτ Πασάς. Οι απώλειες του ελληνικού στόλου ήταν 2 άντρες του πληρώματος νεκροί και 5 τραυματίες, ενώ τραυματίστηκε και ένας ακόμη άντρας από το Σπέτσαι.

Η επόμενη μέρα

Την επόμενη ημέρα ο Κουντουριώτης έστειλε την αναφορά του στο Υπουργείο των Ναυτικών. Ο παράτολμος ελιγμός του θεωρήθηκε ασυλλόγιστος ηρωισμός, και ακόμη και ο βασιλιάς Γεώργιος Α' του τηλεγράφησε συστήνοντας του σύνεση και ψυχραιμία. Το Αβέρωφ ήταν η ισχυρότερη μονάδα του στόλου και πιθανή απώλειά του θα ανέτρεπε τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των δύο στόλων. Τον ελιγμό του Κουντουριώτη δικαιολόγησε ο αντίπαλός του

ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.....

 

Ένας από τούς αδελφούς, πού έμεναν με τον Αββά Ζωσιμά και πήρε από εκείνον το μοναχικό σχήμα, τού λέει μία ήμερα:

-Αββά μου, σε αγαπάω πολύ.

-Δεν βρήκα ακόμα κάποιον πού να μ' αγαπά όπως τον αγαπώ εγώ, απάντησε ό Αββάς Ζωσιμάς. Να, τώρα λες εσύ "σ' αγαπώ"' το πιστεύω αν όμως γίνει κάτι πού δεν σ' αρέσει, δεν θα μείνεις ό ίδιος. 'Ενώ εγώ, ότι κι αν πάθω από σένα, δεν μπορώ ν' απομακρυνθώ από την αγάπη σου.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και ό νεαρός μοναχός άρχισε να λέει πολλά εναντίον τού Αββά Ζωσιμά, ακόμα και αισχρά λόγια. Εκείνος τα έμαθε όλα και έλεγε στον εαυτό του: Είναι καυτήρας τού Ιησού, πού στάλθηκε για να γιατρέψει την κενόδοξη ψυχή μου. Από κάτι τέτοιους μπορεί κάποιος να βγει κερδισμένος, αν βρίσκεται σε πνευματική εγρήγορση, όπως από εκείνους πού τον επαινούν ζημιώνεται. Αυτός είναι αληθινός ευεργέτης μου". Έλεγε μάλιστα ό Αββάς στους αγγελιοφόρους:

-Μόνο τα φανερά μου κακά ξέρει, κι αυτά όχι όλα, αλλά ένα μικρό μέρος. Τα κρυφά όμως είναι αναρίθμητα.

Μετά από καιρό ό νεαρός μοναχός συνάντησε τον Αββά Ζωσιμά στην Καισαρεία. Κατά την συνήθεια του, πήγε κοντά του, τον αγκάλιασε και τον καταφίλησε σαν να μη συνέβαινε τίποτε. Μετά έπεσε στα πόδια του και τού είπε:

-Συγχώρεσε με, Αββά μου, διότι πολλά και φοβερά είπα εις βάρος σου.

Κι ό Αββάς, καταφιλώντας τον, τού απάντησε:

-Θυμάται ή θεοφιλία σου, πάτερ, τον λόγο πού μού είπες κάποτε. Ας πληροφορηθεί λοιπόν ή καρδιά σου ότι τίποτε δεν αγνοώ απ' όσα έχεις πει, αλλά όλα τα έμαθα και σε ποιους τα είπες. Δεν είπα όμως ποτέ ότι δεν είναι έτσι, ούτε με έπεσε κάποιος να πω κάτι εις βάρος σου. Δεν παρέλειπα ποτέ να σε μνημονεύω στις προσευχές μου και θα σού φέρω ένα τεκμήριο αγάπης. Κάποτε πόνεσε πολύ το μάτι μου τότε σ' έφερα στον νου μου και, σταυρώνοντας το, είπα: "Κύριε, Ιησού Χριστέ, με τις ευχές τού αδελφού θεράπευσε με". Κι αμέσως γιατρεύτηκα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. ΕΤΟΣ 16 . ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ