Περί τής Δημιουργίας τών Αγγέλων Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

1. Εκτός από τη δημιουργία του αισθητού κόσμου και τη δημιουργία του ανθρώπου, δημιούργησε ο Θεός και άλλα λογικά όντα;

            Μάλιστα. Ο Θεός δημιούργησε και έναν άλλο κόσμο, πνευματικό, που υπερβαίνει τον αισθητό, και άλλα όντα, νοερά, λογικά και αυτεξούσια.

 

2. Από που γνωρίζουμε για τον υπεραισθητό κόσμο;

            Μαθαίνουμε για αυτόν και την ύπαρξη των αγγέλων από τις Άγιες Γραφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

 

3. Που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη η ύπαρξη των αγγέλων;

            α) Στη Γένεση, και συγκεκριμένα στο εδάφιο 16:78 κτλ., αναφέρεται ότι φανερώθηκε άγγελος στην Άγαρ. Αυτή είναι η πρώτη αναφορά σε αγγέλους, ακολουθούν, όμως, και διάφορες άλλες αναφορές σε αγγέλους στο βιβλίο της Γένεσης.

 

            β) Στο Δευτερονόμιο, εκεί που μιλάει ο Μωϋσής για αγγέλους, διαβάζουμε, ότι «όταν ξεχώριζε ο Κύριος τα έθνη, διασπείροντας τα παιδιά του Αδάμ, καθόρισε όρια για τα έθνη που αντιστοιχούσαν σε αριθμό με τους αγγέλους του Θεού» (Δευτ. 32:8-9).

 

            γ) Επίσης σε όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής υπάρχουν αναφορές σε αγγέλους. Στο βιβλίο του Ιώβ λέγονται τα εξής αξιοσημείωτα: «Ιδού ήλθαν οι άγγελοι του Θεού και παρουσιάστηκαν ενώπιον του Κυρίου, και ήλθε μαζί τους και ο Διάβολος» (Ιώβ 1:6), και πιο κάτω, «όταν έγιναν τα άστρα, τότε οι άγγελοί μου με δοξολόγησαν με μεγάλη φωνή» (38:7, παράβαλε και 40:14). Επίσης υπάρχουν αναφορές στο βιβλίο των Βασιλειών, των Αριθμών, κτλ.^[14]

 

4. Που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη η δημιουργία του υπεραισθητού κόσμου;

            Υπάρχουν πολλά σημεία στην Καινή Διαθήκη που αναφέρουν αγγέλους ή αγαθά πνεύματα, όπως επίσης και διαβόλους και πονηρά πνεύματα. Ιδιαίτερα για τη δημιουργία των αγγέλων μας αναφέρει ο απόστολος Παύλος τα εξής: ότι «Στον Υιό βασίστηκε η κτίση όλων των κτισμάτων που βρίσκονται στον ουρανό και στη γη, των ορατών και των αοράτων, δηλ. οι θρόνοι, οι κυριότητες, οι αρχές, οι εξουσίες, όλα έγινα για Εκείνον και με αναφορά σε Εκείνον» (Κολ. 1:16).

 

5. Γιατί οι άγγελοι ονομάζονται πνεύματα;

            Ονομάζονται πνεύματα επειδή η φύση τους είναι πνευματική και επειδή είναι άϋλοι και ασώματοι.

 

6. Που αναφέρεται στην Αγία Γραφή ότι οι άγγελοι είναι ασώματοι;

            Στον Ευαγγελιστή Λουκά αναφέρονται τα εξής: «Ψηλαφίστε με και δείτε ότι το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά όπως με βλέπετε να έχω εγώ» (Λουκ. 24:39). Επίσης, ο απόστολος Παύλος, όταν παραινεί τους Εφεσίους να ενδυθούν ολόκληρη την πανοπλία του Θεού για να μπορέσουν να αντισταθούν στις μεθοδίες του διαβόλου, λέει τα εξής: «ότι η πάλη αυτή δεν είναι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά στις αρχές και εξουσίες, στους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου, δηλ. στα πνευματικά (όντα) της πονηρίας που βρίσκονται στα επουράνια» (Εφ. 6:12-13).

 

7. Τι λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας για την πνευματική φύση των αγγέλων;

            Οι Πατέρες της Εκκλησίας λένε, ότι οι άγγελοι δεν μετέχουν στην παχυλή γήινη ύλη. Η γνώμη αυτή των Πατέρων διατυπώθηκε στην 7^ηΟικουμενική Σύνοδο (787) που συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας και έχει ως εξής: «Αυτές λοιπόν τις πολύτιμες και σεπτές εικόνες, όπως προελέχθη, τις τιμούμε, τις ασπαζόμαστε και τις προσκυνούμε τιμητικά, δηλ. τις εικόνες των ... και των αγίων και ασωμάτων αγγέλων» (Βλ. Ιερούς Κανόνες). Ο Μέγας Βασίλειος αποδίδει στους αγγέλους ένα σώμα που είναι αέρινο και πύρινο. Στο 16^ο κεφάλαιο του συγγράμματός του Περί του Αγίου Πνεύματος αναφέρει τα εξής: «Οι Άγγελοι έχουν ένα πάρα πολύ λεπτό σώμα, διότι δεν είναι εντελώς ασώματοι όπως είναι ο Θεός. Για αυτό το λόγο βρίσκονται σε κάποιο τόπο, και γίνονται ορατοί με το είδος του δικού τους σώματος όταν φανερώνονται στους αγίους». Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός θεωρούν τους αγγέλους ασώματους σε σύγκριση με τον άνθρωπο. «Λέγονται ασώματοι και άυλοι σε σύγκριση με εμάς, γιατί κάθε τι το κτιστό που συγκρίνεται με τον Θεό, ο οποίος είναι ο μόνος ασύγκριτος, βρίσκεται να είναι κάπως παχύ και υλικό, αφού μόνο το Θείο είναι πραγματικά άυλο και ασώματο».^[15] Ο άγιος Ιλάριος λέει, ότι «κάθε τι το κτιστό είναι κατ ανάγκη και σωματικό».^[16] Ο Ωριγένης θεωρεί τους αγγέλους λεπτοσώματους^[17] και το ίδιο ισχύει και με πολλούς άλλους Πατέρες.^[18]

 

8. Υπόκειντο οι άγγελοι στην αμαρτία;

            Μάλιστα, υπόκειντο, επειδή κάθε λογικό και ηθικά ελεύθερο δημιούργημα, που έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει ελεύθερα, υπόκειται στην αμαρτία. Κατά συνέπεια αυτό ισχύει και για τους αγγέλους. Ο Δαμασκηνός αναφέρει τα εξής: «είναι λοιπόν η φύση των αγγέλων λογική, νοερά και αυτεξούσια, τρεπτή κατά τη γνώμη, δηλαδή εθελότρεπτη, αφού κάθε τι το κτιστό είναι και τρεπτό».^[19]

 

9. Τι λέει η Αγία Γραφή γι αυτό;

              Η Αγία Γραφή λέει, ότι μερικά από τα αγγελικά τάγματα έπεσαν σε αμαρτία. Ο απόστολος Ιούδας λέει «ότι τους αγγέλους που δεν τήρησαν την αρχή τους, αλλά εγκατέλειψαν το κατοικητήριό τους, τους επιφυλάσσει αιώνια δεσμά σε ζοφερό σκοτάδι την ημέρα της μεγάλης κρίσης» (Ιούδας 6). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέει, ότι «έβλεπε το Σατανά^[20] να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκάς 4:18).

 

10. Πως ονομάζονται οι άγγελοι που τήρησαν την αρχή τους;

            Οι άγγελοι αυτοί ονομάζονται αγαθά πνεύματα, αντίθετα μ’ εκείνους που δεν τήρησαν την αρχή τους και ονομάζονται πονηρά πνεύματα και διάβολοι.

 

11. Υπόκεινται τώρα πλέον οι αγαθοί άγγελοι στην αμαρτία;

            Όχι δεν υπόκεινται, διότι η εμμονή τους στην αγάπη και κοινωνία προς το Θεό, και η ελεύθερη ροπή τους προς το αγαθό, αλλά και η (αγαθή) εκλογή τους απέβη για αυτούς κατά κάποιο τρόπο φυσική και ηθική αναγκαιότητα. Έτσι η εκλογή τους είναι πάντα το αγαθό, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος τους αγιάζει και τους διατηρεί πάντοτε αγαθούς. Συνεπώς οι άγγελοι αυτοί έχουν αποβεί άτρεπτοι. Ο Διονύσιος ο Αεροπαγίτης λέει: ότι «Οι άγγελοι είναι δυσκίνητοι προς το κακό, όχι όμως ακίνητοι. Μετά την Ανάσταση του Χριστού έγιναν ολοκληρωτικά ακίνητοι, όχι κατά φύση αλλά κατά χάρη. Για αυτούς σωτηρία είναι η ατρεψία, που τους κάνει να μη φοβούνται την μεταβολή προς το χειρότερο και την απώλεια που επακολουθεί με αυτήν. Έτσι λοιπόν έλαβαν οι άγγελοι την ατρεψία, δηλ. από αυτό που πήραν από το Δεσπότη έμπρακτα, δηλ. τη γνώση της οδού προς την σωτηρία, την εξύψωση και την ομοίωση με Αυτόν, δηλ. την ταπείνωση που είναι αντίθετη από την έπαρση».

 

12. Υπάρχει τώρα πλέον στα πονηρά πνεύματα η δυνατότητα επιστροφής τους στο Θεό;

         Όχι δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή, και πρώτα-πρώτα γιατί η βούλησή τους ταυτίστηκε με το κακό, για αυτό και πάντοτε σκέπτονται και εκλέγουν το κακό. Έπειτα, γιατί έγινα και παραμένουν εχθροί του Θεού. Και τρίτον, γιατί αποχωρίστηκαν από το Θεό, και ο χωρισμός τους αυτός σημαίνει αιώνιος θάνατος. Αυτό που είναι θάνατος για τον αμαρτωλό είναι η πτώση από την αρχή τους για τους πονηρούς αγγέλους.

 

13. Πόσα είναι τα αγγελικά τάγματα, δηλ. τα τάγματα της ουράνιας ιεραρχίας;

            Τα αγγελικά τάγματα είναι εννέα, και υποδιαιρούνται σε τρεις τριαδικές διακοσμήσεις. Η πρώτη τριάδα είναι: τα Σεραφείμ, τα Χερουβίμ και οι Θρόνοι. Η δεύτερη τριάδα είναι: οι Κυριότητες, οι Δυνάμεις και οι Εξουσίες. Η Τρίτη τριάδα είναι: οι Αρχές, οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι.

 

14. Τι λένε οι Γραφές για τον αριθμό των αγγέλων;

            Οι Γραφές λένε ότι ο αριθμός των αγγέλων είναι πολύ μεγάλος: «χιλιάδες χιλιάδων και μυριάδες μυριάδων» (Δανιήλ 7:10). Ότι υπάρχουν «περισσότερες από δέκα λεγεώνες αγγέλων» (Ματθ. 6:33). Ότι αποτελούν «πλήθος ουρανίου στρατιάς» (Λουκάς 2:13). Ότι υπάρχουν «μυριάδες αγγέλων» (Προς Εβραίους 12:22).

 

15. Τι λένε οι Γραφές για τη δύναμη των αγγέλων;

            Οι Γραφές λένε ότι η δύναμη των αγγέλων είναι πολύ μεγάλη και ενεργεί και στον πνευματικό και στον υλικό κόσμο. Μέσα στη Γραφή αναφέρονται ως «άγγελοι ισχυροί» και ως «εξέχοντες σε δύναμη» (Β΄ Προς Θεσσαλονικείς 1:7, Ψαλμός 103:20, Βασιλειών 19:35).

 

16. Ποίες είναι οι ενασχολήσεις των αγγέλων;

            Οι άγγελοι βλέπουν το πρόσωπο του Θεού και Τον λατρεύουν, αλλά και διακονούν τις βουλές της Θείας Πρόνοιας (Ματθ. 18:10, Αποκ.  5:11, Α Πετρ. 1:12, Γεν. 28:12, Πράξεις 12:7,23, Ψαλμός 91:10-12, Βασιλειών Β 19:35, Χρονικών Β 16, Ματθ. 13:30-39 και 25:17).

 

17. Είναι οι άγγελοι αθάνατοι κατά φύση;

            Όχι, δεν είναι. Οι άγγελοι είναι αθάνατοι κατά χάρη, αφού είναι δημιουργήματα του Θεού. Ο Δαμασκηνός λεει ρητά: «άγγελος είναι ουσία νοερά … αθάνατη, όχι κατά φύση αλλά κατά χάρη, γιατί κάθε τι που έχει αρχή έχει κατά φύση και τέλος. Μόνον ο Θεός που υπάρχει πάντοτε καί που υπερβαίνει και το ‘πάντοτε’ κτλ., είναι κυριολεκτικά αθάνατος».^[21]

 

18. Ποιές είναι οι διάφορες σημασίες που έχει η λέξη άγγελος στην Αγία Γραφή;

            Σημαίνει απλούς απεσταλμένους (Ιώβ 1:14, Λουκάς 7:24, 9:52),Προφήτες (Ησ. 42:19, Μαλαχ. 3:1), Ιερείς (Μαλαχ. 2:7), ιεροκήρυκες της Νέας Διαθήκης (Αποκάλ. 1:20), απρόσωπους πράκτορες, όπως π.χ. ένας στύλος νεφέλης (Εξ. 14:9), μιά πανώλη (Β Σαμ. 24:16,17), ανέμους (Ψαλμ. 104:4),Λοιμούς – ένα όνομα που προσδίδεται στους κακοποιούς αγγέλους (Ψαλμ. 78:49), σκόλοπα εις την σάρκα του Παύλου, δηλ. σκόλοπα ‘άγγελο σατάν’(Βν Κορ. 12:7), το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος: “Άγγελον του προσώπου αυτού” και “Άγγελον της Διαθήκης” (Ησ. 63:9, Μαλαχ. 3:1). Η λέξη όμως άγγελος κυρίως εφαρμόζεται στα λογικά και ουράνια όντα (Ματθ. 25: 31).

 

 

19. Τι ήσαν τα Χερουβίμ;

            Τα Χερουβίμ ήσαν ιδανικά πλάσματα που συνίσταντο από τέσσερα μέρη, δηλ. από άνθρωπο, βου, λέοντα και αετό. «Η υπερέχουσα όψη ήταν η όψη του ανθρώπου, αλλά ο αριθμός των προσώπων, ποδών και χειρών διέφερε ανάλογα με τις περιστάσεις. (Ιεζεκ. 1:6, πρβλ. και Ιεζεκ. 41:18, 19, και Έξοδ. 25:20).

 

20. Ποιά είναι η ετυμολογία της λέξης Σεραφείμ, και τι λένε οι Γραφές περί αυτών;

            Η λέξη σημαίνει κάτι που καίει, λάμπει, θαμπώνει και αναφέρεται στην Γραφή μόνο μία φορά (Ης. 6:2,6).

 

21. Υπάρχει απόδειξη ότι οι άγγελοι ανήκουν σε διάφορες τάξεις;

            Μάλιστα υπάρχει· 1^ον) από τη διατύπωση της Γραφής: ο Γαβριήλ διακρίνεται από το ότι στέκεται ενώπιον του Θεού (Λουκ. 1:9) με την έννοια ότι κατέχει κάποια υψηλή θέση. Ο Μιχαήλ διακρίνεται ως ένας από τους άρχοντες (Δανιήλ 10:13). Επίσης τα επίθετα αρχάγγελοι, θρόνοι, αρχαί, κυριότητες, δυνάμεις (Ιούδ. 9, Εφ. 1:21) μαρτυρούν την ύπαρξη τάξεων.Σημειώσεις

---

[14] Ο Μωυσής δεν αναφέρει στη Γένεση και μάλιστα στα κεφάλαια περί δημιουργίας του κόσμου τίποτε το σχετικό με τη δημιουργία των αγγέλων, επειδή ο σκοπός του είναι να παρουσιάσει τη δημιουργία του ορατού κόσμου (Βλ. Χρυσόστομο και Ψαλμ. 8:4, Ιώβιο Μοναχό στου Φωτίου την Βιβλιοθήκη, κώδ. 222, σ. 591). Ο Αθανάσιος (ερώτ. 4) λέει: για ότι το έκανε αυτό ο Μωυσής για να μη δώσει αφορμή ειδωλολατρείας στους Ιουδαίους (Βλ. Θεοδωρ., ερώτ. 2 Εις την Γένεσιν και Χρυσοστόμου Εις την Γένεσιν Ομιλ. 1). Όσο αφορα στο χρόνο κατά τον οποίον δημιουργήθηκαν οι άγγελοι οι γνώμες των θεολόγων διχάζονται. Ο Ωριγένης πίστευε ότι η δημιουργία των αγγέλων προηγήθηκε από τη δημιουργία των ανθρώπων και του αισθητού κόσμου. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Ιωάννης, ο Δαμασκηνός και άλλοι Πατέρες διδάσκουν ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν από τα ορατά κτίσματα. Ο Θεοδώρητος δέχεται ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν την πρώτη ημέρα, όπως λέγεται στην αρχή της Γενέσεως, ότι δηλ. ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη την πρώτη ημέρα. Ο άγιος Επιφάνιος συμφωνεί με τη γνώμη αυτή. Από το εδάφιο Ιώβ 38:1 εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι άγγελοι υπήρχαν την τέταρτη ημέρα, διότι λέει ο Κύριος στον Ιώβ: «Όταν έγιναν τα άστρα, τότε όλοι οι άγγελοί μου με δοξολόγησαν με μεγάλη φωνή». Τη διάκριση του πλήθους των αγγέλων σε τάξεις ή τάγματα (Δαν. 7:10, Ματθ. 26:53, Λουκάς 2:13, Εβρ. 12:22, Αποκ. 5:11) την μαρτυρούν εκτός από τους Πατέρες (Κλήμης Ρώμης 6:1, 6:16, 7:2, Κύριλλος Ιεροσολύμων, Κατηχήσεις 6:6, 7:11, 11:11, 17:23, Γρηγόριος ο Θεολόγος Λόγος 34, Δαμασκηνός Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως II:3, και ιδιαιτέρως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης στο Περί Ουρανίου Ιεραρχίας 6 και άλλοι) και η Αγία Γραφή η οποία διακρίνει: Αγγέλους (Α Πέτρ. 3:22ff), Αρχαγγέλους (Α Θεσσ. 10:16, Ιούδας 9), Χερουβίμ (Γεν. 3:24, Αποκ. 4, 5, 6), Σεραφείμ (Ησ. 6:2,1), Δυνάμεις (Εφ. 1:21, Ρωμ. 8:31), Θρόνοι, Αρχές, Εξουσίες και Κυριότητες (Εφ. 1:21, Κολ. 1:16, Ρωμ. 8:31, Δαν. 10:13); Γι' αυτό και η Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε τον Ωριγένη που είπε μεταξύ άλλων ότι όλοι οι άγγελοι είχαν την ίδια φύση και δύναμη, και μόνο εκείνοι από αυτούς που αποστάτησαν διακρίθηκαν σε τάξεις (Βλ. 5η Οικουμ. Σύνοδος κανόνες 2 και 14). Βλ. Επίσης Δαν. 7:10, Ψαλμ. 96:1, 102:20, 148:2, Αποκ. 4:1, 7:11-12, Βασιλείου του Μεγ. Εις τον Ψαλμόν 27, Εις τον Ησαίαν 6, Γρηγόριος Θεολόγος Λόγος 34, Θεοδωρήτου Επιτομή θείων δογμάτων 7, Ιωάννου Δαμασκηνού Έκδοση της Ορθοδόξου Πίστεως ΙΙ,10. Ψαλμ. 101:20.
[15] Δαμασκηνός, Έκδοση Ορθοδόξου Πίστεως, 2:18.
 
16] Βλ. Εις το Κατά Ματθαίο, κεφ. 2.
[17] Περί Αρχών, Ι.1.7 και ΙΙ..
[18] Βλ. Πηδάλιο Νικοδήμου, σελ. 131 σημ. 1.
[19] Δαμασκηνός, Έκδοση Ορθοδόξου Πίστεως, 2:18.
[20] Σατανάς σημαίνει εχθρός, εχθρός του Θεού και των ανθρώπων, της αγαθότητας και κάθε είδους αρετής, ως και πηγή κάθε είδους κακίας μέσα στον κόσμο. Η λέξη Σατανάς αναφέρεται 5 φορές στην Παλαιά Διαθήκη και 25 φορές στην Καινή. Επίσης ισάριθμες είναι και οι αναφορές στη λέξη διάβολος.
[21] Δαμασκηνός, Έκδοση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ΙΙ,16.
πηγή

Η γιορτή των αγγέλων! - "Άγνωστοι" αρχάγγελοι

Γιατί οι άγγελοι γιορτάζουν 8 Νοεμβρίου;

Κατά τον άγιο Δημήριο του Ρωστώφ, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει τοποθετήσει τη "σύναξη" των αγίων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των "επουράνιων δυνάμεων" στις 8 Νοεμβρίου, για τον εξής λόγο:

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο, πρώτος μήνας του χρόνου ήταν ο Μάρτιος και ο Νοέμβριος ήταν ένατος (το λέει και τ' όνομά του, "ένατος" στα λατινικά). Επειδή οι άγγελοι διακρίνονται σε εννέα "τάγματα", η γιορτή τους τοποθετήθηκε τον ένατο μήνα.

Επειδή εξάλλου οι άγγελοι (όπως φαίνεται π.χ. στο Ματθ. 25, 31, και σε όλη την έκταση της Αποκάλυψης) θα συνοδεύσουν τον Ιησού Χριστό κατά τη δευτέρα παρουσία Του και θα συνεργαστούν ποικιλότροπα στην υπόθεση της σωτηρίας των ανθρώπων κατά την ανατολή της αιώνιας ημέρας, της "Όγδοης Ημέρας της Δημιουργίας", η γιορτή τους τοποθετήθηκε την όγδοη ημέρα του ένατου μήνα.

Τέλος, την ίδια μέρα, 8 Νοεμβρίου, γιορτάζεται και το όνομα Σταμάτης (αν και υπάρχει άγιος Σταμάτιος), σε ανάμνηση της παρέμβασης του αρχαγγέλου Μιχαήλ, που "σταμάτησε" την αποστασία των αγγέλων προς τον Εωσφόρο φωνάζοντας "στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού" (ας σταθούμε σωστά, με συστολή απέναντι στο Θεό), ερχόμενος "εν τω μέσω του ουρανού".

Η γιορτή των αγγέλων δεν είναι "μνήμη", αφού δεν υπάρχει ημέρα κοίμησης στους αγγέλους, αλλά μόνο "σύναξη", δηλ. συγκέντρωση των χριστιανών για να τους τιμήσουν. Άλλες γιορτές των αγγέλων είναι η Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στις 26 Μαρτίου (μια μέρα μετά τον Ευαγγελισμό, δηλ. την επίσκεψή του στην Παναγία), και το θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις Κολοσσές της Φρυγίας (6 Σεπτεμβρίου). Επίσης η Δευτέρα κάθε εβδομάδας είναι αφιερωμένη στους αγγέλους (λόγω της δευτέρας παρουσίας;). (*)

(*) Κάθε μέρα της εβδομάδας είναι αφιερωμένη σε συγκεκριμένα πρόσωπα ή γεγονότα: η Δευτέρα στους αγγέλους, η Τρίτη στον άγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο, η Τετάρτη στην Παναγία, η Πέμπτη στους Αποστόλους & στον άγ. Νικόλαο, η Παρασκευή στο Σταυρό του Χριστού, το Σάββατο στους νεκρούς και η Κυριακή, φυσικά, στην Ανάσταση του Χριστού.

Ποιους αγγέλους ξέρουμε;

Εκτός από τα "εννέα τάγματα" των αγγέλων, για τα οποία μπορείς να δεις εδώ, μας παραδίδονται από τα αρχαία χρόνια και κάποια προσωπικά ονόματα αγγέλων, ή έστω ονόματα που έχουν δώσει σε ανθρώπινη γλώσσα. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία γενικά γνωρίζουμε ως αρχαγγέλους τους Μιχαήλ και Γαβριήλ και τους Ραφαήλ και Ουριήλ (ο τελευταίος εμφανίζεται και σε όραμα του αγίου Νήφωνα για τη δευτέρα παρουσία). Ιδιαίτερα στη Ρωσική Ορθοδοξία αναγνωρίζονται κι άλλοι αρχάγγελοι, που τα ονόματά τους είναι παρμένα από εξωβιβλικές πηγές, απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης και άλλα αρχαία έργα. Άραγε είναι πραγματικά πρόσωπα ή μυθικά; Κατά τη γνώμη μου, πραγματικά, εφόσον η τοπική παράδοση μιας έστω ορθόδοξης Εκκλησίας τα αναγνωρίζει.

Από εδώ παίρνουμε στοιχεία για τους αρχαγγέλους και τις συμβολικές απεικονίσεις τους (συμπληρώνουμε με μερικά στοιχεία ακόμη).

Στην ορθόδοξη εικονογραφία, κάθε άγγελος έχει μια συμβολική αναπαράσταση:

Ρωσική εικόνα του Αρχαγγέλου Ιελουδιήλ.

Μιχαήλ (Michael) στην εβραϊκή γλώσσα σημαίνει "Ποιος είναι σαν το Θεό;" ή "Ποιος είναι ίσος με τον Θεό;" Ο άγιος αρχάγγελος Μιχαήλ, εικονίζεται από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια ως στρατιωτικός διοικητής, ο οποίος κρατά στο δεξί του χέρι το δόρυ με το οποία επιτίθεται στον Εωσφόρο / Σατανά, και στο αριστερό του χέρι ένα πράσινο κλαδί φοίνικα. Στην κορυφή του δόρατος υπάρχει μια λινή κορδέλα με ένα κόκκινο σταυρό. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ιδιαίτερα θεωρείται ότι είναι ο φύλακας της Ορθοδόξου Πίστεως και αγωνιστής κατά των αιρέσεων.
Γαβριήλ (Gabriel) σημαίνει «άνθρωπος του Θεού». Είναι ο προάγγελος των μυστηρίων του Θεού, ειδικά της Ενανθρώπισης του Χριστού και όλων των άλλων μυστηρίων που σχετίζονται με αυτό. Απεικονίζεται ως εξής: στο δεξί του χέρι, κρατάει ένα φανάρι με ένα αναμμένο δαδί στο εσωτερικό, και στο αριστερό του χέρι, ένα καθρέφτη πράσινου ίασπι. Ο καθρέφτης σημαίνει την σοφία του Θεού, που είναι μυστηριώδης.  

Ραφαήλ (Raphael) σημαίνει "θεραπεία του Θεού" ή "ο Θεός θεραπεύει". Ο άγγελος εμφανίζεται στο βιβλίο του Τωβίτ, στην Παλ. Διαθήκη. Απεικονίζεται να οδηγεί τον Τωβίτ με το δεξί του χέρι, και κρατώντας ένα αλαβάστρινο βάζο με φάρμακα στο αριστερό του χέρι [ή ένα κουτί, όπως οι άγιοι γιατροί]. (Μια ενδιαφέρουσα ερμηνευτική προσέγγιση του Τωβίτ εδώ).

Αρχάγγελοι. Από εδώ (όπως και η παρακάτω εικ.). Ποιος είναι ποιος, θα το βρείτε από τις  περιγραφές. Όπως θα δείτε, δεν τηρούνται ακριβώς όλα τα εικονογραφικά στοιχεία που αναφέρονται στην παράδοση.

Ουριήλ (Uriel) σημαίνει "Φωτιά του Θεού" ή "Φως του Θεού". Εμφανίζεται στο παλαιοδιαθηκικό απόκρυφο Γ΄ Έσδρα (εξωβιβλικό), αλλά και σε όραμα του αγίου Νήφωνα, όπως είπαμε. Απεικονίζεται κρατώντας ξίφος εναντίον των Περσών στο δεξί του χέρι, και μια φλόγα στο αριστερό του.

Σελαφιήλ (Sealtiel) σημαίνει "μεσίτης του Θεού" (Γ΄ Εσδράς 5:16) και θεωρείται ο αρμόδιος για την άνοδο των ανθρώπινων προσευχών στον ουρανό. Απεικονίζεται με το πρόσωπο και τα μάτια του συνεσταλμένα, κρατώντας τα χέρια του στο στήθος σε στάση προσευχής.
Ιελουδιήλ (Jegudiel) σημαίνει "δοξάζοντας το Θεό". Θεωρείται ο άγγελος που σχετίζεται με την εντιμότητα και το ήθος των επίγειων βασιλέων και αρχόντων. Απεικονίζεται να φέρει ένα χρυσό στέμμα στο δεξί του χέρι και ένα τριπλό μαστίγιο στο αριστερό.
Βαραχιήλ (Barachiel) σημαίνει «Ευλογία του Θεού». Απεικονίζεται να κρατάει ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι, μπροστά στο στήθος του. 

Ιερεμιήλ (Jeremiel) σημαίνει "ανάταση του Θεού". Θεωρείται ο εμπνευστής και αφυπνιστής της έγερσης ενός ανθρώπου προς τον Θεό (Γ΄ Έσδρας 4:36). [Είναι ο αρχάγγελος με τη ζυγαριά στην εικόνα].

Οι απεικονίσεις αυτές ίσως σκανδαλίσουν κάποιους ορθόδοξους χριστιανούς, αλλά παρακαλώ να μη είμαστε βιαστικοί στο να σκανδαλιζόμαστε. Φυσικά κυκλοφορούν πολλές πλάνες για τους αγγέλους, δεδομένου ότι όλες οι "εμπειρίες αγγέλων" δεν είναι οπωσδήποτε εμπειρίες φωτεινών αγγέλων. Το ότι τα παραπάνω ορθόδοξα στοιχεία είναι άγνωστα στην ελληνική παράδοση δεν σημαίνει ότι είναι απορριπτέα, αιρετικά ή ψευδή...
Άγιοι άγγελοι, σας παρακαλούμε, πρεσβεύστε στο Θεό για μας και για όλο τον κόσμο. 

οφείλω να επισημάνω πως το αυξημένο ενδιαφέρον για τους αγγέλους, που παρατηρείται στις μέρες μας, δεν είναι πάντα υγιές. Οι "άγγελοι" ΔΕΝ είναι πάντα άγγελοι! Γι' αυτό, προτρέπω στη μελέτη αυτού του πολύ σημαντικού άρθρου, από το οποίο παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:

Ένας νεαρός Ρουμάνος διάκονος, που ήρθε να μονάσει στο Άγιο Όρος το 19^ο αιώνα, εξομολογούνταν στο μεγάλο όσιο Αγιορείτη γέροντα Σάββα τον Πνευματικό (1821-1908). Κάποια μέρα του λέει: «Γέροντα, σε παρακαλώ, αύριο μνημόνευσε στη λειτουργία τη μητέρα μου, που κοιμήθηκε και της κάνουν τα τριήμερα».

Ο γέροντας θορυβήθηκε από αυτή την ξαφνική πληροφορία και τον ρώτησε πώς έμαθε τόσο σύντομα ότι η μητέρα του είχε κοιμηθεί στη Ρουμανία (σημειωτέον ότι δεν υπήρχαν τηλέφωνα).

«Μου το είπε ο φύλακας άγγελός μου» είπε ντροπαλά ο διάκονος. Ο γέροντας ξαφνιάστηκε. «Βλέπεις το φύλακα άγγελό σου;» ρώτησε. Ο διάκονος το παραδέχτηκε. «Πόσο καιρό;» «Κάπου δύο χρόνια. Μου παρουσιάστηκε και με συντροφεύει στην προσευχή. Λέμε μαζί τους Χαιρετισμούς, κάνουμε μετάνοιες και ανοίγουμε πνευματικές συζητήσεις». «Και γιατί, παιδί μου, τόσο καιρό, δε μου ανέφερες τίποτε;». «Μου είπε ο άγγελός μου ότι… δεν είναι απαραίτητο».

Ο γέροντας επέστησε την προσοχή στο νεαρό μαθητή του ότι ένα τέτοιο όραμα δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο πνευματικά και τον κάλεσε να υποβάλει τον επισκέπτη του σε δοκιμασία. Να του ζητήσει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε» και να κάνει το σημείο του σταυρού. Ο νεαρός δέχτηκε. Η δοκιμασία έγινε με επιτυχία –ο επισκέπτης έκανε ό,τι του ζητήθηκε– αλλά ο γέροντας δεν πείστηκε. Μετά από δύο χρόνια επιρροή, ένας αρχάριος είναι εύκολο να υποβληθεί στην απατηλή ιδέα ότι ακούει ένα τροπάριο ή ότι βλέπει το σημείο του σταυρού. Και ζήτησε μια τελευταία δοκιμασία:

«Ο διάβολος δε μπορεί να διαβάσει μια σκέψη, αν μείνει μέσα σου κρυπτή και αψηλάφητη. Θα κάνω λοιπόν τώρα μια τέτοια σκέψη κι εσύ θα ζητήσεις από τον άγγελό σου να σου αποκαλύψει τι σκέφτηκα».

Η δοκιμασία αυτή αποκάλυψε το αληθινό πρόσωπο του «αγγέλου»: στην αρχή αρνήθηκε, κατόπιν απείλησε το θύμα του ότι με την ασέβειά του θα χάσει τη θεϊκή εύνοια και τέλος εμφανίστηκε με σκοτεινή και τρομερή μορφή και τον διαβεβαίωσε ότι «αύριο τέτοια ώρα», ενισχυμένος από μια ομάδα δαιμόνων, θα τον πάρει στην κόλαση.

Ο διάκονος έμεινε μόνος, σωστό ερείπιο. Τράπηκε σε φυγή και έτρεξε στο καλύβι του πνευματικού του. Άρπαξε το ράσο του και δεν το άφηνε, τρέμοντας όλο και περισσότερο καθώς πλησίασε η ώρα να πραγματοποιηθεί η δαιμονική απειλή. Ο γέροντας Σάββας γονάτισε και προσευχήθηκε έντονα, καλώντας τη βοήθεια του Θεού, και με τη δύναμη της προσευχής του, η επόμενη νύχτα πέρασε χωρίς συνέπειες.

Ο νεαρός Ρουμάνος παρέμεινε στον Άθωνα και σιγά σιγά ωρίμασε πνευματικά και χειροτονήθηκε και ιερέας. Όμως σε όλη του τη ζωή ενοχλούνταν από πειρασμούς, καθώς έμειναν στην ψυχή του αμυχές από τα τραύματα εκείνης της νύχτας και την επήρεια της διετούς σχέσης με τον άγγελο, που δεν ήταν άγγελος.

πηγή

«Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ, ΤΟΥ ΚΕΙΘΕ ΜΠΛΟΝ»! ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ (γλωσσική) ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΣ;

 Ἡ διαχρονικότητα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης

εἶναι ἀδιαμφισβήτητη καὶ αὐταπόδεικτη!

Μπορεῖ νὰ ἔχουμε τὰ ἱστορικὰ ἐχέγγυα γιὰ νὰ ἀντέξουμε, ἂν τὰ συνδυάσουμε βεβαίως καὶ μὲ τὰ οὐράνια…!
Ὅσο γιὰ τὴν αὐθεντικότητα τοῦ ἀρχαίου ρητοῦ ὑπάρχουν νόμιμες ἐνστάσεις. Πάντως καὶ οἱ εὐφάνταστοι αὐτοσχεδιασμοὶ (ποὺ πάντως ἀδέξια ὑπογραμμίζουν τὴν ἱστορικὴ συνέχεια καὶ τὴν γλωσσικὴ διαχρονία τοῦ ἑλληνισμοῦ) δικαιοῦνται νὰ διεκδικήσουν ἕνα μικρὸ μερίδιο στὴν ἀνακούφιση τῆς ἐθνικῆς κατηφείας!

 Μεταξὺ τῶν πολλῶν παραδειγμάτων αὐτῆς τῆς ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΟΣ ἰδοὺ ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον ἐνδιαφέροντα:

 .            Μικροὶ εἴχαμε παίξει τὸ γνωστὸ παιδικὸ παιχνίδι : δύο ὁμάδες ἀντιπαρατιθέμενες, ἐναλλὰξ νὰ ἐφορμοῦν ἡ μία τῆς ἄλλης ψελλίζοντας ἀκαταλαβίστικα λόγια, ποὺ ὅλοι νομίζαμε ἀποκυήματα παιδικῆς φαντασίας καὶ κουταμάρας (μετέπειτα πῆρε τὴν μορφή: «ἔλα νὰ τὰ βγάλουμε») «Ἄ μπέ μπὰ μπλόν, τοῦ κεῖθε μπλόν, ἄ μπέ μπὰ μπλόν, τοῦ κεῖθε μπλόν, μπλὴν-μπλόν!»
.            Τί σημαίνουν αὐτά; Μὰ , τί ἄλλο, ἀκαταλαβίστικες παιδικὲς κουταμάρες, θὰ εἰπεῖ κάποιος. Ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι.
.            Ἀτυχῶς, ἡ Ἑλληνική, ἐδέχθη πλεῖστες ὅσες προσβολὲς ἀπὸ ἐξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ἄ., που δὲν κατανοοῦσαν τὴν ἑλληνικὴ -οὔτε κἂν εἶχαν τὴν φωνητικὴ ἀνατομία ποὺ θὰ τοὺς ἐπέτρεπε σωστὲς ἐκφωνήσεις φωνηέντων – ἐμιμοῦντο τὶς φράσεις, παραφράζοντάς τες συχνότατα, καὶ ἔτσι διεστραμμένα καὶ παραμορφωμένα, ἔφθασαν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας, ὥστε πλέον νὰ μὴ ἀναγνωρίζονται.
.            Κατ’αὐτὸν τὸν τρόπο, εἰσήχθησαν εἰς τὴν Ἑλληνικὴ ὅροι, λέξεις καὶ φράσεις, ὡς μέσα ἀπὸ παραμορφωτικὸ κάτοπτρο εἴδωλα, καθιστάμενα ἀγνώριστα στὸν ἁπλὸ κόσμο.
.            Ἂς ἐπανέλθουμε στὸ πιὸ πάνω. Ἡ ὅλη στιχομυθία προήρχετο ἀπὸ παιδικὸ παιχνίδι ποὺ ἔπαιζαν οἱ Ἀθηναῖοι Παῖδες (καὶ οὐ μόνον), καὶ ταυτοχρόνως ἐγυμνάζοντο στὰ μετέπειτα ἀληθινὰ πολεμικὰ παιχνίδια. Πράγμα ἀπολύτως φυσικό, ἀφοῦ πάντοτε ὁ Ἀθηναῖος Πολίτης ἐτύγχανε καὶ Ὁπλίτης!  (παίζοντας καὶ μὲ τὰ γράμματα, προκύπτουν συνδεόμενες ἔννοιες: Πολίτης – Ὁπλίτης)
.            Τί ἔλεγαν λοιπὸν οἱ ἀντιπαρατιθέμενες παιδικὲς ὁμάδες, ποὺ τόσον παραφράσθηκε ἀπὸ τοὺς μεταγενέστερους; Ἰδοὺ ἡ ἀπόδοση: «Ἀπεμπολών, τοῦ κεῖθεν ἐμβολών !!!…» (ἐπαλαμβανόμενα μὲ ρυθμό, ἐναλλὰξ ἀπὸ τὴν δῆθεν ἐπιτιθέμενη ὁμάδα) Τί σήμαιναν ταῦτα; Μὰ ἁπλὰ ἑλληνικὰ εἶναι! «Σὲ ἀπεμπολῶ, σὲ ἀπωθῶ, σὲ σπρώχνω, πέραν (ἐκεῖθεν) ἐμβολών σε (βλ. ἔμβολο) μὲ τὸ δόρυ μου, μὲ τὸ ἀκόντιό μου»!!!

πηγή

Άγγελοι Αρχάγγελοι - Τάγματα και Διάταξη των Αγγέλων

Ο αριθμός των αγγελικών 

όντων είναι ανυπολόγιστος

 και απροσμέτρητος.

 Ο ίδιος ο Ιησούς ομιλεί
 στη Γεσθημανή για 

περισσότερες από δώδεκα 

λεγεώνες αγγέλων,

 ενώ ο Ευαγγελιστής

 Ιωάννης μαρτυρεί ότι

 είδε και άκουσε γύρω 

από το Θεϊκό θρόνο

 χορωδία από μυριάδες 

μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων αγγέλων.

Όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι άγγελοι είναι οργανωμένοι 

σε τάγματα ή αλλιώς σε τάξεις.

 Συγκεντρώνοντας τις αναφορές σε αυτό το θέμα του

 Προφήτη Ησαϊα, του προφήτη Ιεζεκιήλ,

 του αποστόλου Παύλου, του αγίου Διονυσίου 

του αρεοπαγίτη και του Οσίου Νικήτα Στηθάτου,

 μπορούμε να καταλήξουμε στα εξής:

Τα τάγματα των αγγέλων είναι εννέα, 

τα οποία ταξινομούνται σε τρεις τρίχορες

 ιεραρχίες ή ταξιαρχίες, κατά τον ακόλουθο

 τρόπο: Σεραφείμ, Χερουβείμ,

 Θρόνοι - Κυριότητες, 

Δυνάμεις,

 Εξουσίες - Αρχές, 

Αρχάγγελοι, Αγγελοι.

Ιδίωμα της πρώτης ιεραρχίας είναι η πύρινη 

σοφία και η γνώση των ουρανίων, ενώ έργο 

τους ο θεοπρεπής ύμνος του «γελ». 

Η δεύτερη ιεραρχία έχει ως ιδίωμα τη

 διευθέτηση των μεγάλων πραγμάτων και

 την διενέργεια των θαυμάτων, ενώ έργο τους 

είναι ο τρισάγιος ύμνος «Αγιος, Αγιος, Αγιος». 

Τέλος ιδίωμα της τρίτης ιεραρχίας είναι να

 εκτελούν θείες υπηρεσίες και έργο τους 

αποτελεί ο ύμνος «Αλληλούϊα».

Πέρα από τα ονόματα των εννέα τάξεων, η Αγία 

Γραφή μας φανερώνει και τα προσωπικά ονόματα 

ορισμένων αγγέλων. Γνωρίζουμε το Γαβριήλ, 

που σημαίνει «ήρωας του Θεού», από την εμφάνισή 

του στο προφήτη Δανιήλ, στο προφήτη Ζαχαρία 

και στη Θεοτόκο. 

 Γνωρίζουμε το Μιχαήλ, που σημαίνει 

«τις ως ο Θεός ημών», ενώ εμφανίζεται πολλές

 φορές στη Παλαιά Διαθήκη. 

Ο Ραφαήλ είναι ο τρίτος άγγελος που γνωρίζουμε,

 το όνομά του σημαίνει «ο Κύριος θεραπεύει» 

και εμφανίζεται στον Τωβίτ μεταφέροντας τις 

ανθρώπινες προσευχές στο θρόνο του Θεού. 

Τέλος γνωστός από την εβραϊκή παράδοση 

είναι και ο Ουριήλ.

του π. Αθανασίου Γιουσμά

Η πίστη μας είναι όντως ένα μυστήριο! 

Αρκετά τα άγνωστα και πάμπολλα τα κεκρυμμένα... 

Γνωρίζουμε και πιστεύουμε τόσα όσα ο Κύριος

 μάς έχει αποκαλύψει. Και μας αποκάλυψε τόσα 

όσα είναι αρκετά για να Τον πλησιάσουμε 

και να σωθούμε.

Η Ορθόδοξη πίστη μας είναι αλήθεια που δεν 

ανακαλύφθηκε κι ούτε ανακαλύπτεται, αλλά

 αποκαλύφθηκε και αποκαλύπτεται.

 Αποκαλύφθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέσα

 στο διάβα των αιώνων και αποκαλύπτεται 

(με την έννοια γνωρίζεται, κατανοείται) 

ως σήμερα, σε όσους είναι δεκτικοί αυτής

 της δωρεάς κι έχουν αγαθή προαίρεση 

και «καθαρή καρδιά» (Ματθ. 5, 8).

Η «αποκαλυφθείσα» πίστη μας είναι καταγεγραμμένη 

στον κλειστό κανόνα (σύνολο) των βιβλίων 

της Αγίας Γραφής και θεμελιωμένη από 

την αγιοπνευματική αυθεντία των Οικουμενικών 

Συνόδων και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας

 μας.Περιφρουρείται όμως - φυσικά όχι από τους

 «κατ' όνομα Χριστιανούς» της «Πασχαλινής λαμπάδας»,

 όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο αείμνηστος 

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Σεραφείμ 

- από τον ευλογημένο λαό του Θεού που συνειδητά 

είναι αυτό που είναι, και καρδιακά πιστεύει αυτό

 που πιστεύει...

Σύμφωνα λοιπόν, με την Ορθόδοξη διδασκαλία 

πέρα των δύο Αγίων Αρχαγγέλων, 

των Μιχαήλ και Γαβριήλ, υπάρχουν και στις

 τοιχογραφίεςαπεικονίζονται και δύο ακόμα

 Άγιοι Αρχάγγελοι, ο Ραφαήλ και ο Ουριήλ. 

Τι γνωρίζουμε αλήθεια γι' αυτούς;

Το όνομα του ενός, Ραφαήλ, σημαίνει ο 

Κύριος θεραπεύει, ικανοποιεί τα αιτήματα. 

Κάθε όνομα στην Παλαιά Διαθήκη έκρυβε

 έναν συμβολισμό ή ένα μήνυμα. 

Στο βιβλίο της Αγίας Γραφής «Τωβίτ», 

διαβάζουμε πως ο γέροντας Τωβίας έστειλε

 το γιο του Τωβίτ στους Ράγους της Μηδίας 

για να ζητήσει από το Γαβαήλ τα δανεικά που 

του είχε δώσει, έτσι ώστε να μπορέσει να 

αντεπεξέλθει τις δυσκολίες της ζωής καθώς 

εκείνος θα πέθαινε. Το μακρύ αυτό ταξίδι ο

 Τωβίτ το έκαμε με έναν υπέροχο συνοδό, 

που του στάθηκε ως το τέλος απαραίτητος βοηθός, 

το Ραφαήλ. Κατά τη Γραφή ο Ραφαήλ ήταν 

«άγγελος Κυρίου» που συμπορεύτηκε μαζί 

του και που τον βοήθησε να επιστρέψει πίσω 

σώος και αβλαβής (Τωβ. κεφ. 5 & 12)! 

Ως Αρχάγγελος ο Ραφαήλ χαρακτηρίζεται

 στον εξωβιβλικό χώρο, σε πατερικά 

ή ασκητικά κείμενα.

Αξίζει να θυμίσουμε - για να δικαιολογήσουμε 

και τη σημασία του ονόματός του

 - πως ο Ραφαήλ γιάτρεψε σε κάποια δεδομένη

 στιγμή τη γυναίκα του Τωβίτ, τη Σάρρα, και 

προς το τέλος όλης αυτής της υπόθεσης, 

ξανάδωσε το φως στον πιστό 

τυφλό γέροντα Τωβία!

Ο Ραφαήλ θεωρείται ως ένας
«εκ των επτά αγγέλων» της Αποκάλυψης του Ιωάννη,

 που κρατώντας χρυσό θυμιατήρι προσφέρει στο

 θρόνο του Θεού τις προσευχές του λαού 

(Αποκ. 8, 3-5). Στο απόκρυφο δε βιβλίο του

 Ενώχ, γίνεται μεγάλη αναφορά σ'; αυτόν...

Ως τέταρτος Αρχάγγελος αναφέρεται ο Ουριήλ.

 Η ονομασία του σημαίνει πως ο Θεός είναι φως! 

Γεγονός είναι πως γι'; αυτόν δεν έχουμε καμία 

αγιογραφική τεκμηρίωση, όμως αντλούμε αρκετές

 σχετικές πληροφορίες από την Ιουδαϊκή 

και τη Χριστιανή παράδοση.

Προβάλλεται ως ο Αρχάγγελος του Άδη, 

με ειδική μάλιστα αποστολή και λειτούργημα 

την επιμέλεια των ψυχών. 

Σε όραμα που είδε ο Αγιος Νήφων, 

επίσκοπος Κωνσταντιανής «της κατ'; Αλεξάνδρειαν»

 (4^ος αιώνας μ.Χ.),

 ο Ουριήλ ήταν «αρχηγός αγγελικής παράταξης, 

λευκός σαν το χιόνι, ολοφώτεινος και σαγηνευτικός»

 (βλ.: «Ένας ασκητής επίσκοπος», 

Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού, 2004).

 Είναι ο Αρχάγγελος που ζει τη δυστυχία των 

κολασμένων και με βαθιά συμπόνια σ'; αυτούς,

 ψάλλει τον όγδοο στίχο του 81^ου ψαλμού: 

«Ανάστα, ο Θεός, κρίνον την γην».

 Προσεύχεται να έλθει γρήγορα η ημέρα 

της Κρίσεως...

Μαζί με τον Ουριήλ προσδοκούμε κι εμείς 

τη Δεύτερη του Χριστού Παρουσία και ικετεύουμε

 τον Αρχάγγελο Ραφαήλ να σταθεί ως τότε

 βοηθός πλάι μας, φύλακας του σώματος 

και της ψυχής μας, όπως κάποτε στον Τωβίτ. 

Το ελπίζουμε!

πηγή