Σαράντος
Ι. Καργάκος
Στήν Ἑλλάδα δέν ὑπῆρξε ποτέ ρατσισμός. Ὑπῆρχε -καί πρό Ψαθά- σουσουδισμός. Κάποιοι «ἀνερχόμενοι» τό «ἔπαιζαν» ἀριστοκράτες καί μάλιστα εὐρωπαῖοι ἀριστοκράτες, καί περιφρονοῦσαν ὄχι μόνο τήν ἑλληνικότητα, ἀλλά καί πάσα ἄλλη φυλετικότητα.
Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ὅτι πρό ἐτῶν σέ κάποιους «ἀνεβασμένους» κύκλους «νεοπροοδευτικῶν» εἶχαν γίνει συρμός σάν ὀνειδιστικοί ὄροι τά «Κατίνα» καί «κατινισμός». Ὡσάν τό λαϊκό ὄνομα Κατίνα νά εἶχε κάτι μιασματικό!
Τήν ἔκφραση τοῦ σουσουδισμοῦ αὐτοῦ τή βρίσκουμε ἀπό παλιά σέ πολλές ἐκφράσεις τῆς ζωῆς μας, ἀκόμη καί στήν ἱστορία μας. Σήμερα θρηνοῦμε ὅλοι γιά τή συμφορά πού ἔπληξε τήν Ἀϊτή καί λησμονοῦμε ὅτι κάτι ὀφείλουμε σ' αὐτήν. Καί τοῦτο τό «κάτι» τό ἀποκάλυψα τό 1971 στή «Γενική Ἱστορία» μου, μέ τήν ὁποία μορφώθηκαν ἱστορικά τρεῖς γενεές Ἑλληνοπαίδων. Ἀπεκάλυπτα τότε ὅτι ὁ πρῶτος ἀρχηγός κράτους πού ἀναγνώρισε τήν ἑλληνική ἐπαναστατική κυβέρνηση ἦταν ὁ μαῦρος Πρόεδρος τῆς Ἀϊτῆς Ζᾶν Πιέρ Μπουαγιέ, πρώην δοῦλος...
Καί σημείωνα σέ ὑποσημείωση μέ πικρία: «Τόν ἄνθρωπο αὐτόν ὄχι μόνο δέν τόν ἔχουμε τιμήσει, ἀλλά τόν ἔχουμε παντελῶς ἀγνοήσει. Ἴσως διότι ἡ μαυρίλα καί ἡ πρώην δουλοσύνη τοῦ ἐνοχλοῦν». Κι ἕναν χρόνο μετά τήν πτώση τῆς δικτατορίας συμπλήρωνα: «Εὐελπιστοῦμε ὅτι ὁ ἑλληνικός πνευματικός κόσμος καί τό ἑλληνικό κοινοβούλιο θά ἐγκαταλείψουν τόν σουσουδίστικο ἀριστοκρατισμό τους καί θά τιμήσουν τόν ἀγνοημένο αὐτόν φιλέλληνα».
Ἄς ἔλθουμε ὅμως τώρα σέ ἕνα ἄλλο μαῦρο πρόβλημα. Ἐδῶ καί χρόνια, μετά τόν κατακλυσμό τῶν λαθρομεταναστῶν πού πλήττει τή χώρα μας καί ὁ ὁποῖος κατά ἕνα σημαντικό μέρος ἐντάσσεται στά εὐρύτερα στρατιωτικοπολιτικά σχέδια τῆς Τουρκίας (καί ὄχι μόνον), προτοῦ καν ἐκδηλωθεῖ κάποια ὀργανωμένη ἀντίδραση, πέρα ἀπό κάποια μεμονωμένα περιστατικά, ἐκδηλώθηκε ὀργανωμένος, συγκροτημένος, καλά βολεμένος -κυρίως
στόν Τύπο καί σέ θέσεις κλειδιά- ἕνας (ὑπερφυλετικός τάχα) κραυγαλέος σουσουδισμός: «Ρατσισμός,
ρατσισμός! Ἐκπέμπουμε σῆμα κινδύνου! Ἐν ὄψει φασισμός!». Κι ὅλα αὐτά ἐκπορεύονταν ἀπό ἀνθρώπους τόσο εὔπορα ρατσιστές, ὥστε ἡ ὀσμή τοῦ Ἕλληνα νά τούς βρωμά! Εὐρωπαῖοι γάρ! Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ὅτι ὁ πιό ρατσιστικός χῶρος τῆς Ἑλλάδος εἶναι τό Κολωνάκι καί τά πέριξ, ὅπου τεμπελοσκυλιάζουν ὅλα τά προοδευτικά «κουμάσια» μας.Σέ αὐτόν τόν ἱερό χῶρο (πλατεία Φιλικῶν βλέπεις!) σχεδιάστηκε καί τό μεγαλεπήβολο πρόγραμμα
τῆς ἐλληνοποιήσεως τῶν ἀκαθορίστου ἀριθμοῦ ξένων πού οἱ πλεῖστοι διά εἰσβολῆς -ἔστω καί χωρίς ὄπλα- ἔχουν εἰσέλθει στή χώρα μας. Διότι πάσα παραβίαση συνόρων
θεωρεῖται εἰσβολή. Καί ἡ ὁποιαδήποτε ἀνοχή ἔναντί του φαινομένου αὐτοῦ συνιστᾶ προσβολή. Τώρα, ὅμως, βρισκόμαστε μπροστά -γιά νά δείξουμε κι ἐμεῖς εὐρωπαϊκό πρόσωπο- σ' ἕνα φαινόμενο πού οἱ Γάλλοι ὀνομάζουν fait accompli (= τετελεσμένο γεγονός). Ἄν περάσεις ἀπό τήν Ὁμόνοια κι ἀκούσεις ἑλληνική φωνή θά εἶναι ἀπό... Ἀλβανό! Μόνον ἡ λέξη μέ τά τρία ἄλφα, πού καθιστά συνονόματούς τους Ἑλληνόπαιδες, συνιστᾶ «ταυτότητα»!
Κατά τῶν ξένων ποτέ δέν ἔγραψα. Κατά τῶν κοιλιοφρόνων καί δουλοφρόνων Ἑλλήνων ἔγραψα καί γράφω ἀδιαλείπτως, διότι ἁπλούστατα ἔχασαν τό ἑλληνικό ἦθος. Γι' αὐτό ἄλλωστε πολεμήθηκε τόσο σκληρά ἀπό τόν προοδευτικό μας σουσουδισμό τό βιβλίο μου «Ἑλληνική Ζωονομία, ἤτοι ζωοφυσική μελέτη τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων», πού βγῆκε τό 1986. Πολλοί στίς σελίδες τοῦ ἀναγνώρισαν τόν ἑαυτό τους. Στό βιβλίο αὐτό σέ μία σελίδα ἔγραψα ὅτι κάποια στιγμή οἱ ξένοι θά μᾶς σώσουν. Ποῦ δέν εἶχαν ἔλθει ἀκόμα. Διότι, συμπλήρωνα, αὐτοί θά δουλεύουν γιά νά καθόμαστε ἐμεῖς, αὐτοί θά γεννοῦν καί θ' ἀνατρέφουν παιδιά, διότι ἐμεῖς -ὡς εὐρωκατσίβελοι- ἀνατρέφουμε... σκυλιά. Κι ἔπεσαν οἱ ζωόφιλοι νά μέ φᾶνε...!
Συνεπῶς δέν δυσπιστῶ πρός τούς ξένους, οὔτε φοβᾶμαι τούς ξένους. Πρό πολλῶν ἐτῶν μάλιστα, ὅταν ἀρθρογραφοῦσα στόν «Ἐλεύθερο Τύπο», εἶχα καταπολεμήσει μία «προοδευτική» ἄποψη ὅτι θά τούς χρησιμοποιήσουμε ὅπως οἱ ἀρχαῖοι Ἀθηναῖοι τους δούλους! Δυσπιστῶ ὅμως -καί μάλιστα σφοδρῶς- πρός τούς κατά ταυτότητα Ἕλληνες. Δυσπιστῶ πρός τήν πανσοφία -πού συχνά ἐξελίσσεται σέ οὐρανομήκη βλακεία- τῶν ἰθυντόρων μας. Διότι, ὅπως ἔγραφε γιά κάποιους ὁ Νίτσε, ἀντί νά ἔχουν τό μυαλό στό κεφάλι, τό ἔχουν στά... πόδια.
πηγή
