Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΦΤΑΣΕ.

<<Εχουμε επίσης την επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία αλλά και στην Κωνσταντινούπολη με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και έχοντας υπόψιν μας την αναφορά του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι <<Ο Πάπας θα είναι η αιτία>>αναμένουμε τις συζητήσεις που θα κάνει με τον Τούρκο Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Τουρκίας και θα περιμένουμε να δούμε τι κομίζει προς τους Μουσουλμάνους,ώστε να έχουμε κι άλλες εξελίξεις.Επίσης στη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη μεγάλο ρόλο θα παίξει και η στάση του Οικουμενικού Πατριάρχη.Τυχόν ενναγκαλισμοί που δεν θα αρέσουν στον Τριαδικό Θεό,θα μπορούσαν να φέρουν εξελίξεις στην Ελλάδα τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.Υπάρχουν θρησκευτικά θέματα για τα οποία έχουν φωνάξει πολλοί πνευματικοί. >> Αυτά γράφαμε  στις 28 Νοεμβρίου 2014 στο άρθρο <<

H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ.-ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ,ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ.

>>Χτες -αιφνιδιαστικά για κάποιους -ο Πρωθυπουργός Κος  Σαμαράς
ανακοίνωσε την ανάδειξη του Νέου Προέδρου από το Κοινοβούλιο στις 17-23 και 29 Δεκεμβρίου 2014.Το υποψήφιο όνομα του Προέδρου θα ανακοινωθεί επίσημα σήμερα στο τηλεοπτικό διάγγελμα του Πρωθυπουργού.Τα 180 κουκιά δεν υπάρχουν .

Αν στις 29 Δεκεμβρίου δεν εκλεγεί νέος Πρόεδρος,αυτόματα θα ανακοινωθούν Βουλευτικές εκλογές.

 

Φτάσαμε λοιπόν στην αρχή των λόγων του Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού στους οποίους δεν χωρά ερμηνεία αφού ήταν σαφής.

Πηγή

Kαλικάτζαροι μέ ...ὀνοματεπώνυμο! Ἡ τρομοκρατία τῶν σύγχρονων «σοφῶν», ἐραστῶν τῆς λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, νοούμενης πάντα ὡς ἐπικυριαρχία στόν ἄνθρωπο, σέ ἔθνη καί λαούς!

Τοῦ Διονύση Μακρῆ
Τελικά τό μεγαλύτερο ἱστορικό γεγονός τοῦ 










 προηγούμενου αἰώνα ὅτι ὁ ἄνθρωπος πῆγε στό φεγγάρι εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμα. Καί δέν εἶναι τό μοναδικό...
Καθώς πλησιάζουν τά Χριστούγεννα ἦρθε στή σκέψη μου ἡ ἱστορία τῆς γιαγιᾶς γιά τούς Καλικατζάρους. Οἱ παλιότεροι θά τή γνωρίζουν καλά. Ὡστόσο, καλό θά ἦταν νά τήν ἐπαναφέρουμε στή μνήμη μας, ἔτσι ὥστε νά κατανοήσουμε τό τί συμβαίνει σήμερα γύρω μας μέ τούς ἐπώνυμους πλέον Καλικάτζαρους πού ἐπιχειρώντας νά πριονίσουν τό δέντρο τῆς ζωῆς μᾶς ταλαιπωροῦν μέ τεχνικές κρίσεις, ἐνῶ ἐπιχειροῦν πλέον ἀπροκάλυπτα νά μᾶς ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικά νέους τρόπους ζωῆς χωρίς ἀξίες καί ἰδανικά.
Οἱ Καλικάτζαροι λοιπόν σύμφωνα μέ τήν διήγηση ζοῦσαν στό σκοτάδι, μέσα στά ἔγκατα τῆς γῆς. Κατοικοῦσαν κοντά στίς ρίζες τοῦ δέντρου τῆς ζωῆς, πού στήριζε ὁλόκληρη τή γῆ. Ἦταν στήν ὄψη μαῦροι-σκοτεινοί. Σύμφωνα μέ τήν παράδοση κρατοῦσαν ἕνα πριόνι. Τό χρησιμοποιοῦσαν γιά νά κόψουν τό δέντρο τῆς ζωῆς καί νά ἐπιφέρουν τόν θάνατο, τήν καταστροφή καί τόν ὄλεθρο στόν πλανήτη.
Λίγο πρίν ἀλλάξει τό ἔτος, βλέποντας πώς σχεδόν τό ἔργο τούς ὁλοκληρωνόταν ἀνέβαιναν στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Λόγω τοῦ ὅτι ζοῦσαν ὅμως στό σκοτάδι ἐκτυφλώνονταν ἀπό τή θέα τοῦ φωτός... Γι’ αὐτό συνήθιζαν νά ἀγκιστρώνονταν πάνω στούς ἀνθρώπους. Ἐπέλεγαν ἐκείνους πού παραβίαζαν τό νόμο τοῦ Θεοῦ διότι ἀδυνατοῦσαν νά τούς διακρίνουν καί νά τούς ἐκδιώξουν, τόνιζε ἡ γιαγιά! 
Προτιμοῦσαν νά μπαίνουν στά σπίτια τῶν ἀνθρώπων καί νά τούς ἐνοχλοῦν κάνοντας χίλιες δυό ἀταξίες. Βασικός στόχος ἦταν, ὅπως ἀφηγεῖτο ἡ γιαγιά νά τούς ἐμποδίσουν νά γιορτάσουν τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ἀνέβαιναν στή γῆ τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων. Αὐτή ἦταν ἡ αἰτία πού ἐγκατέλειπαν τό διαβρωτικό ἔργο τους.
Μέ τήν ἔλευση ὅμως τοῦ Μεσσία τό δέντρο ξαναγεννιόταν ἀπό τήν ἀρχή. Ἡ ξαφνική ἀναγέννηση τοῦ δέντρου (γῆς) ἔφερνε ἀπόγνωση στούς Καλικάτζαρους πού διαπίστωναν ὅτι οἱ κόποι τους πᾶνε χαμένοι. Ἔτσι ὁ ἀρχηγός τους, τούς διέταζε νά κρυφτοῦν σέ τόπους πού δέν εἰσέρχεται τό φῶς. Τούς παρακινοῦσε νά συνεχίζουν τό διαβρωτικό ἔργο τους, προτρέποντας νά ἀγκιστρωθοῦν σέ ἀνθρώπους πού δέν εἶχαν ἀγάπη. Σ’ αὐτούς δηλαδή πού εἶχαν πάψει νά ἀγαποῦν τόν φτωχό γείτονα, νά ἐλεοῦν τούς ἀδυνάτους, νά φροντίζουν τούς πεινασμένους, νά παρηγοροῦν τούς ἀναξιοπαθοῦντες...
Οἱ Χριστιανοί ἀναστατώνονταν ἀπό τήν παρουσία καί τίς ἀταξίες τῶν Καλικατζάρων καί ἱκέτευαν τόν Θεό νά τούς ἐκδιώξει. Τότε ὁ οὐρανός ἔδινε ἐντολή στούς ἱερεῖς, νά τελέσουν ἁγιασμό τῶν ὑδάτων τήν ἡμέρα τοῦ Σταυροῦ τήν παραμονή τῶν Φώτων. Μέ τόν ἁγιασμό ράντιζαν ὅλα τά σπίτια τῶν Χριστιανῶν ἀκόμη καί τά ζῶα. Οἱ Καλικάτζαροι δέν ἄντεχαν καί ἔφευγαν. Τήν ἡμέρα, τῶν Φώτων, τῆς Βαπτίσεως δηλαδή τοῦ Χριστοῦ τούς ὅρισε νά ἐξαγιάσουν καί τά ὕδατα, ὥστε νά ἐπιστρέψουν οἱ Καλικάτζαροι στό οἰκεῖο γιά αὐτούς χῶρο δηλαδή στό σκοτάδι.
Οἱ Χριστιανοί γιά νά εὐχαριστήσουν τόν Θεό νήστευαν ὁλημερίς τήν παραμονή τῶν Φώτων. Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἐκδήλωναν τήν ἐμπιστοσύνη τους στόν Θεό.
Γι’ αὐτό, συμβούλευε στήν ἀφήγησή της ἡ γιαγιά νά κοιτάξετε νά γίνετε κουβαλητές της ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀγαπᾶτε ὅλους φίλους, γέροντες, γονεῖς. Νά προσεύχεσθε, νά ἐξομολογεῖσθε καί νά ἐκκλησιάζεστε γιά νά μήν σᾶς ἀγγίζουν οἱ πειρασμοί.
Ἡ ἱστορία τῆς γιαγιᾶς προκαλοῦσε ἀπορίες καί φόβους πού δημιουργοῦσε ὁ ἔλεγχος τῆς συνείδησης. Φόβοι πού τότε συνδέονταν μέ τίς παιδικές ἀταξίες...

 

Γνώριμες παλιές οἱ συνταγές τῶν «σοφῶν»

 

Στίς ἁπλές αὐτές ἱστορίες τῆς γιαγιᾶς βρίσκονται οἱ διαχρονικές ἀπαντήσεις γιά ὅλους αὐτούς πού ὄχι μόνο ἔκαναν ἐπιστήθιους φίλους τούς Καλικατζάρους, ἀλλά ἐπιπλέον ταυτίστηκαν μαζί τους. Κατέστησαν τυφλά ὄργανα αὐτῶν τρομοκρατώντας ὁλάκερο τόν κόσμο...
Στίς παλιές λοιπόν γνώριμες, στούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, συνταγές βασίζεται ἡ τρομοκρατία τῶν σύγχρονων «σοφῶν», ἐραστῶν τῆς λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, νοούμενης πάντα ὡς ἐπικυριαρχία στόν ἄνθρωπο, σέ ἔθνη καί λαούς. Οἱ ὄψιμοι αὐτοί θιασῶτες μίας ὑποτιθέμενης νέας ἐποχῆς, πού στή βάση της ἔχει τή δράση τῶν Καλικατζάρων πατοῦν πάνω στόν ἴδιο φαρισαϊκό ἑωσφορικό ἐγωισμό πού τούς κατέστησε τυφλούς καί σκληρόκαρδους.
Σήμερα λοιπόν οἱ Καλικάτζαροι κυκλοφοροῦν μέ ὄνομα καί ἐπώνυμο ἀνάμεσά μας καί μᾶς ταλαιπωροῦν ἀφάνταστα. Αὐτοί λοιπόν οἱ ἐπώνυμοι Καλικάτζαροι θέλουν σώνει καί καλά νά πάρουν τή ζωή μας στά χέρια τους. Ὅπως ὀρθά ἔλεγε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἐπιδιώκουν νά μᾶς μεταβάλλουν σέ κιμά μέσω τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς λεγόμενης Ν. Τάξης Πραγμάτων. Οἱ σύγχρονοι Καλικάτζαροι ἀκολουθοῦν τώρα λοιπόν νέα μόδα. Ἐκσυχρονίστηκαν μέ νέες φιλοσοφικές παγίδες προκειμένου νά παρασύρουν τούς ἀνθρώπους. Διά τῆς διάνοιξης νέων ὁδῶν ἐπιχειροῦν νά μποῦν διά τῆς βίας στά σπίτια μας. Ἀναλαμβάνουν πρωτοβουλίες γιά νά διαλύσουν τίς οἰκογένειες. Καλύπτονται σήμερα μέ τά φανταχτερά χρώματα τοῦ Life Style, ὅπως λέγεται. Δημιουργοῦν θορύβους ἀντίστοιχους μ’ αὐτῶν τῶν Σειρήνων τῆς ἐποχῆς τοῦ πολυμήχανου Ὀδυσσέα γιά νά αἰχμαλωτίσουν ἀνύποπτους ἀνθρώπους στά δίκτυα τῆς ἀβύσσου.
Ὡστόσο, διακατέχονται ἀπό τό ἴδιο πνεῦμα ἀσυδοσίας καί τίς ἴδιες ἀκριβῶς ἰδέες περί ἐπικυριαρχίας τοῦ κόσμου. Στήνουν τά ἴδια δικαστήρια, ὅπως αὐτά τῶν Φαρισαίων, ὡς γνήσιοι ἐκφραστές αὐτῶν καί ἀκολουθοῦν τά ἴδια χνάρια τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα Ἰσκαριώτη. Ἀλλά ἔχουν τήν ἴδια πάντα κατάληξη πού εἶχε καί ὁ προδότης Ἰούδας. Πέφτουν πρῶτοι στήν παγίδα πού στήνουν γιά τούς ἄλλους καί γεύονται πρῶτοι τίς συνέπειες τῶν πράξεών τους...
Τά παγκόσμια αὐτά νέα ἀφεντικά, ἀπόγονοι τῶν Καλικατζάρων ἔχουν καταφέρει, ὅπως προσφάτως ἀποδείχθηκε ἀπό τήν τεχνητή οἰκονομική κρίση τῆς Ἑλλάδος, νά ἐλέγχουν τό χρηματοπιστωτικό παγκόσμιο σύστημα, καί μέσω αὐτοῦ τίς ἑκάστοτε κυβερνήσεις ἀνεξαρτήτου πολιτικῆς χροιᾶς. Ἔχουν ἀκόμη στά χέρια τούς μέσω τῶν κατά τόπων μασωνικῶν Στοῶν καί τῶν Χρηματιστηρίων τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο στά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης. Μέ τό πρόσχημα τοῦ ἐκσυχρονισμοῦ ὑποδαυλίζουν τήν Παιδεία, τορπιλίζοντας στήν κυριολεξία τά θεμέλια τῆς ἐκπαίδευσης (βλ. σελ 13). Προσφέρουν γνώση πού σερβίρουν ἐντέχνως εἰδικά ἄνομα κέντρα ἐξουσίας μέσα ἀπό νέες τεχνολογικά ἐξελιγμένες μεθόδους ποῦ ἀκυρώνουν τίς διδασκαλίες τῶν δασκάλων, τῶν καθηγητῶν καί τῶν γονέων... Ἀλλοιώνουν παραδόσεις καί ἐξευτελίζουν μέ διαφόρου τύπου μεθοδεύσεις πού λειτουργοῦν ὅπως οἱ ναρκωτικές οὐσίες ἤθη καί ἔθιμα τῶν λαῶν καί ἰδιαίτερα ὅσα ἀναφέρονται στόν Θεό. Κατάφεραν μέσω τῆς τεχνολογίας νά κτυποῦν τά κάστρα ἐκ τῶν ἔσω εἴτε αὐτά ἀφοροῦν χῶρες καί ἔθνη εἴτε τή θρησκεία εἴτε τήν οἰκογένεια. Κατασκευάζουν τήν ἱστορία μέ ἀσύστολα ψεύδη πού ἀποβλέπουν στό ἔλεγχο τῶν Ἐθνῶν. Σέ μία ἔκρηξη εἰλικρίνειας, λ.χ. ὁ Edwin Aldrin ὁ ἀστροναύτης πού πιστεύαμε πώς πάτησε στό φεγγάρι παραδέχτηκε ὅτι ὅλα τά βίντεο τῆς ἀποστολῆς τοῦ ἀνθρώπου στή Σελήνη δέν εἶναι ἀληθινά καί ἁπλά δείχνουν μία ἐγκατάσταση, ἕνα σκηνικό ὥστε νά φανεῖ σάν προσομοίωσή τοῦ πῶς φαίνεται τό φεγγάρι καί τό διάστημα. «Ἡ ἀποστολή τοῦ Apollo 11 δέν ἦταν πραγματική, τίποτε ἀπό αὐτά δέν ἦταν» δήλωσε ὁ Buzz Aldrin σέ ἕνα βίντεο πού κατέγραψε, ὁμολογώντας ὅτι τό Apollo 11 ἦταν μία μεγάλη φάρσα.
Καί ἐρχόμαστε στά τοῦ οἴκου μας... Τί λέτε χριστιανοί μου νά ἔκανε λ.χ.  τούς σύγχρονους ἄρχοντες μας νά ἀλλάζουν τή γνώμη πού ἐπικρατοῦσε ἀνέκαθεν στόν πλανήτη ὅτι δηλαδή ὁ κιναιδισμός ἤ ἀνωμαλία ἀποτελεῖ βαριᾶς μορφῆς ψυχοπάθεια; Ποιά ἀκόμη  εἶναι ἡ αἰτία πού ἐπέβαλλε τίς κυβερνήσεις νά προωθήσουν ἀποφάσεις πού διευκολύνουν ἀφάνταστα τή διάλυση τῆς οἰκογένειας, ἀποφάσεις μέ τίς ὁποῖες νομιμοποιοῦν τίς ἐκτρώσεις, πού στεροῦν ἀπό τόν ἄνθρωπο τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης (ἀντιρατσιστικός νόμος) κ.ο.κ.; Ὅλα αὐτά ἐντάσσονται σέ ἕνα πρόγραμμα τῆς Νέας Τάξης πού ἀποβλέπει στή μείωση καί τόν ἔλεγχο τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς.
Πιστεύω ὅτι κατόπιν αὐτῶν μποροῦμε ὅλοι νά συνειδητοποιήσουμε τό πῶς πριονίζουν κάποιοι τό δέντρο τῆς ζωῆς, κλαδάκια τοῦ ὁποίου εἴμαστε κι ἐμεῖς. Ἕνα μόνο Χριστιανοί μου φοβίζει τούς Καλικάτζαρους. Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ! Κι αὐτό γιατί ὁ Μεσσίας ἀνατρέπει τά δόλια σχέδιά τους. Γι’ αὐτό ἄς φροντίσουμε ὅλοι μας νά μεταβάλλουμε σέ φάτνη τήν καρδιά μας γιά νά γεννηθεῖ σ’ αὐτήν Χριστός. Ἄς φροντίσουμε νά καταστήσουμε τόν Χριστό, κέντρο τῆς ζωῆς μας, στά σπίτια μας, στίς ἐργασίες μας, στήν καθημερινότητά μας. Γένοιτο
Καλά Χριστούγεννα

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (ΤΕΥΧ. 161) ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2014

Καλόν αγώνα!

τοῦ Ἀρχιμ. Ἰακώβου Κανάκη

Ἀγαπητέ ἀναγνώστη σέ χαιρετῶ καί εὔχομαι νά εἶσαι καλά. Ἄν καί γιά νά εἶσαι καλά πρέπει νά εἶσαι κοντά στόν Θεό σου! Νά τόν ἀγαπᾶς καί ὄχι νά τόν φοβᾶσαι. Νά τοῦ μιλᾶς σάν πατέρα σου, νά τοῦ λές τά πάντα, τίς χαρές καί τίς λύπες σου, τά ὄνειρά σου καί τίς ἀπογοητεύσεις σου.
Δέν εἶναι ὁ Θεός -ὅπως τό λένε πολλοί- μιά ἀνώτερη, ἀόρατη ἤ ἀπρόσωπη δύναμη. Ὁ Θεός εἶναι ὁ Χριστός πού ἔλαβε σάρκα καί αἷμα, ὅπως τό δικό μας, καί γιά τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς σταυρώθηκε μιά ἡμέρα στό λόφο τοῦ Γολγοθᾶ. Σταυρώθηκε γιά μένα καί γιά σένα λαμβάνοντας τό βάρος τῶν λαθῶν καί τῶν ἁμαρτιῶν μας, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τά βαρίδια τῆς ζωῆς μας.
Σταυρώθηκε, ἀλλά ἀναστήθηκε καί μέ αὐτόν τόν τρόπο πάτησε τόν θάνατο καί ἔτσι ὅποιος πιστεύει σ᾽Αὐτόν δέν πεθαίνει ἀλλά ζεῖ αἰώνια. Καί ἄν τό σῶμα του κάποια στιγμή πεθαίνει, ἡ ψυχή ζεῖ καί τήν περιμένει ζωή ἀτέλειωτη. Σέ παρακαλῶ μήν τό παίρνεις στά ἀστεῖα ἤ ἐπιπόλαια αὐτό, ὑπάρχει ζωή μετά τόν θάνατο, ὑπάρχει κρίση γιά τόν καθένα μας. Ἀλλά ἔχεις δίκιο ὡς ἕνα σημεῖο νά μήν τό καταλαβαίνεις αὐτό, γιατί δέν εἶναι θέμα μυαλοῦ ἤ εὐφυΐας ἀλλά πνευματικῆς κατάστασης. Ὅσο κάποιος προοδεύει πνευματικά τόσο ἀρχίζει καί νιώθει τά παρόντα καί τά μέλλοντα. Ἀγαπητέ μου ἡ ζωή εἶναι ὄμορφη μέ τόν Θεό, ἔχει ἐνδιαφέρον, δέν εἶναι καθόλου βαρετή καί αὐτό γιατί εἴμαστε πλασμένοι γιά τόν Χριστό. Ὅπως τό ψάρι δημιουργήθηκε γιά νά κολυμπάει καί τά πουλιά γιά νά πετοῦν, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε γιά τόν Θεό, γιά νά ζεῖ μαζί Του ἤ καλύτερα γιά νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Ναί, μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό καί ἄν γίνει αὐτό, τότε ἔχεις ἑνωθεῖ μέ τήν ἴδια τήν ἀγάπη γιατί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη! Σέ παρακαλῶ ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά Τόν συναντήσεις, νά σοῦ ἀποκαλύψει τήν ὕπαρξή Του. Ἄν μέ καλή διάθεση τό προσευχηθεῖς, θά τό κάνει καί θά ἔρθει κοντά σου καί τότε θά εἶσαι ὄντως εὐτυχής. Δέν βρίσκεται ἡ χαρά στά ὑλικά ἀγαθά, ἡ χαρά αὐτή κρατάει λίγο, εἶναι περαστική. Ἄν ἔρθει ὁ Χριστός καί ἀγγίξει τήν ψυχή σου, ὤ τότε θά ξαναγεννηθεῖς! Θά γεμίσει ἡ καρδιά σου, θά ἀλλάξει ἡ καθημερινότητά σου.

Στήν ἀναζήτηση αὐτή τοῦ Θεοῦ μήν ξεχάσεις νά παρακαλᾶς τήν Παναγία, ἡ ὁποία ἔχει τό ἔργο νά πρεσβεύει γιά τούς ἀνθρώπους! Νά τής μιλᾶς ἁπλά καί χωρίς πολλά λόγια. Ἐκείνη ἀκούει τούς παλμούς τῆς ὕπαρξής μας. Στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ καί στήν πορεία τῆς συνάντησης μαζί Του σπουδαῖο εἶναι νά βρεῖς ἕναν ἱερέα ὁ ὁποῖος μέ ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον θά σέ βοηθάει καί θά σέ στηρίζει στήν προσπάθειά σου. Θέλω νά σοῦ πῶ καί κάτι ἄλλο. 

Ὁ Θεός ὡς Πνεῦμα βρίσκεται παντοῦ καί στή γῆ καί στή θάλασσα καί στόν ἀέρα, ἀλλά ὡς Σῶμα βρίσκεται μόνο στήν Ἐκκλησία. Προσπάθησε ἄν καί εἶσαι κουρασμένος ὅλη τήν ἑβδομάδα, νά πηγαίνεις στόν ναό, ὄχι ἁπλά γιά νά ἀνάβεις ἕνα κερί-καλό εἶναι καί αὐτό- ἀλλά τήν ὥρα πού τελεῖται ἡ θεία λειτουργία! Τότε εἶναι ἀνοιχτοί οἱ οὐρανοί, τότε ὁ οὐρανός βρίσκεται στή γῆ καί ἡ γῆ ἀνεβαίνει στόν οὐρανό. Τότε ἅγιοι, ἄγγελοι, ἄνθρωποι ζῶντες καί κεκοιμημένοι συνεορτάζουν. Ἐκεῖ θά συναντᾶς καί τίς ψυχές τῶν γνωστῶν σου πού ἔχουν φύγει ἀπό τήν παρούσα ζωή. Αὐτές τίς ὧρες εἶναι ἀνοιχτές οἱ πύλες τοῦ οὐρανοῦ καί ὁ Θεός ἀφουγκράζεται τίς ψυχές τῶν παιδιῶν του πού τόν καλοῦν. 

Ἀγαπητέ μου, προσπάθησε νά κάνεις καλό στόν διπλανό σου καί ἄν δέν μπορεῖς τουλάχιστον ἀγωνίσου νά μήν τοῦ κάνεις κακό. Μήν ἀφήνεις νά πνίγουν τήν ψυχή σου ὁ ἐγωισμός, οἱ ζήλειες, οἱ κακίες ἤ ἡ ἐκδίκηση. Δέν θά νιώθεις καλά! Δέν θά εἶσαι καλά! Θά νιώθεις τό κενό μέσα σου! Τό κακό ποτέ δέν φεύγει μέ τό κακό. Πραγματικά μεγάλος εἶναι αὐτός πού ἀνταποδίδει καλό ἔναντι τοῦ κακοῦ. Αὐτήν τήν στάση ζωῆς καί ὁ Θεός τήν εὐλογεῖ καί ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἤρεμος. Νιώθει ζεστή, καθαρή καί ἀνάλαφρη τήν ψυχή του. Σέ παρακαλῶ νά μή ζεῖς σάν νά μήν ὑπάρχει Θεός καί σάν νά εἶναι αὐτή ἡ ζωή αἰώνια. Μήν σέ παρασύρει ὁ ρυθμός τῆς καθημερινότητας, φρόντισε γιά τήν ψυχή σου καί μήν τήν ἀφήνεις νά πεινάει. Κάθε πρωΐ ὅταν ξεκινᾶς τήν ἡμέρα σου νά λές Χριστέ μου Σέ παρακαλῶ νά μήν κάνω κακό καί νά μήν πάθω κακό! Ὅτι ὅμως καί ἄν μοῦ συμβεῖ νά μήν σέ ἐγκατελείψω ποτέ! 

Ἄν μπορεῖς να ψιθυρίζεις καί μιά πολύ δυνατή προσευχή. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό! Ἄς κάνουμε καί ἐσύ καί ἐγώ τόν ἀγώνα μας νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας ἀπό ὅ,τι βρώμικο ἔχει καί ἄς παλεύουμε κάθε μέρα νά βροῦμε καί νά ἀγκαλιάσουμε τόν Θεό μας! 

ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ!

πηγή

«Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Η ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» (Μητρ. Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος)

ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

τοῦ Μητροπ. Καλαβρύτων Ἀμβροσίου

.                 Μὲ πόνο ψυχῆς καταγράφουμε ἐδῶ μερικὰ ἀπαράδεκτα φαινόμενα, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέση μὲ τὴν νεολαία μας.  .                 Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἀσεβέστατη συμπεριφορὰ μιᾶς ὁμάδος νέων, Φοιτητῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν,  στὸν Πρύτανη καὶ σὲ Μέλη τῆς Συγκλήτου τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ ἡ παρεμπόδιση τῶν ἐργασιῶν τοῦ Σώματος. .                 Τὸ δεύτερο εἶναι ἡ ἀπεργία ἑνὸς νέου ἀνθρώπου, φυλακισμένου καὶ καταδικασμένου σὲ δεκαπέντε χρόνια φυλακῆς γιὰ ἐγκλήματα ληστείας κλπ., ἐπειδὴ ἡ Πολιτεία δὲν τοῦ παραχωρεῖ ἄδεια πραγματοποιήσεως Σπουδῶν σὲ ΤΕΙ τῆς Χώρας, ὅπου κατόπιν ἐξετάσεων ἐπέτυχε, ὁ ὁποῖος στὴν οὐσία ἐπιδιώκει τὴν ἀκύρωση τῆς καταδικαστικῆς ποινῆς μὲ αἰτιολογία τὴν φοίτησή του σὲ κάποια ἀνώτερη Σχολή. Καθὼς λέγεται, σήμερα ὁ Πρωθυπουργὸς θὰ δεχθῆ σὲ ἀκρόαση ….τὸν Πατέρα τοῦ κατάδικου αὐτοῦ νέου! .                 Στὸ περιθώριο τῶν παραπάνω γεγονότων ἐφάνηκαν καθαρὰ μερικὰ προβλήματα τῆς καθημερινῆς πραγματικότητος, ὅπως π.χ. ἡ μεγάλη δημοσιότης, ποὺ ἐδόθη ἀπὸ μερικὰ ΜΜΕ, ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν τὰ γεγονότα. Στὸ Studio  τους οἱ ὑπεύθυνοι Δημοσιογράφοι δὲν προσκαλοῦν κάποια σοβαρὰ καὶ ἀξιοσέβαστα πρόσωπα! Προσκαλοῦν, δυστυχῶς, μερικοὺς περιθωριακοὺς Τύπους, ἱκανοὺς μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ γίνεται “χαβαλές”!!!!!!!  .                 Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ  τὸ Κοινωνικὸ Σύνολο, ὄχι μόνον ἀπὸ προσανατολίζεται ἀπὸ τὰ μεγάλα καὶ καυτὰ προβλήματα τῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ὑποβάλλεται, ἀθελήτως, σὲ μία πνευματικὴ διαστροφή! Ἀναγκάζεται δηλ. νὰ ἀναστέλλει τὴν λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου του καὶ ὡς ἐκ τούτου συνηθίζει νὰ βλέπει τὸ μαῦρο ὡς ἄσπρο καὶ τὸ ἄσπρο ὡς μαῦρο! .                 Ἔτσι ἡ Κοινωνία, δηλ. ἐσεῖς καὶ ἐγώ, θεωροῦμε πιὰ πολὺ φυσικὸ τὸ νὰ εἰσβάλουν μερικὰ νέα παιδιὰ-φοιτητὲς στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Συγκλήτου καὶ μὲ τὶς φωνασκίες τους νὰ παρεμποδίζουν τὶς ἐργασίες τοῦ Σώματος, ἢ νὰ παρεμποδίζουν τὴν εἴσοδο τοῦ Πρυτάνεως στὴν Αἴθουσα ἢ καί, ἀντιθέτως, νὰ κρατοῦν τὸν Πρύτανη ὡς ὅμηρο μέσα στὴν Αἴθουσα κλπ. κλπ.  .                 Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ  σὲ σημερινὴ πρωϊνὴ ἐκπομπὴ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ ἀκούσαμε τὸν Δικηγόρο τοῦ καταδικασμένου σὲ δεκαπενταετῆ φυλάκιση ἀπεργοῦ πείνας νέου νὰ ἰσχυρίζεται, ὅτι ὁ νέος αὐτὸς ἀξίζει τῆς προστασίας τοῦ Κράτους καὶ τῆς συμπαθείας μας, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ σὲ κάποιο περιστατικὸ ληστείας, ποὺ διέπραξε, ΔΕΝ ΕΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ τὸ ὅπλο καλάσνικωφ, ποὺ εἶχε μαζί του!!!!!!!!! 

.                 Μὲ πόνο ψυχῆς καταγράφουμε τὰ γεγονότα αὐτά, γιὰ νὰ ποῦμε ὅτι ἐὰν δὲν προσέξουμε τὴν νεότητα, ἐὰν δὲν προσπαθήσουμε νὰ τῆς δώσουμε Ἀρχὲς γιὰ τὴ ζωή της, ἐὰν δηλ. δὲν ξαναγυρίσουμε στὶς αἰώνιες Ἀξίες τοῦ “εὐσεβῶς ζεῖν”, στὶς Ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ Ἑλλάδα μας ὁδηγεῖται σὲ αὐτοδιάλυση!
.                 Σκεφθῆτε! Τὰ πρῶτα φαινόμενα παρακμῆς εἶναι ἤδη μπροστά μας:

Στὸ Κοινοβούλιο ὁ ἕνας ὑβρίζει τὸν ἄλλο μὲ χυδαῖες ἐκφράσεις! Στὸ Πανεπιστήμιο βασιλεύει ἡ ἀσυδοσία! Στὴν Κοινωνία ὁ ἕνας προσπαθεῖ νὰ κατασπαράξει τὸν ἄλλο! Ἡ ἀλητεία κυριαρχεῖ!  Ἡ σοβαρότητα δολοφονήθηκε!  Τὸ Πολιτικὸ Σύστημα ἔχει ὁδηγηθῆ σὲ πλήρη ἀπαξίωση! Διώξαμε τὸν Σωτήρα Χριστὸ ἀπὸ τὴν ζωή μας! Τώρα πιὰ κυριαρχεῖ ὁ Διάβολος στὴν καθημερινή μας ζωή! Ἡ Ἑλληνικὴ Κοινωνία δαιμονίζεται!   Στὴν οἰκογένεια ζοῦν κάποιοι ξένοι, ποὺ τώρα πιὰ εἶναι ἀδιάφοροι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο! Ἡ Οἰκογένεια δὲν εἶναι πιὰ οὔτε κἂν ἕνα Ξενοδοχεῖο Ὕπνου!  Στὴν Ἐκκλησία βασιλεύει ἡ ἐκκοσμίκευση!  Ἀπὸ τὸν χριστιανικὸ Ναὸ ἐδραπέτευσε πιὰ ἡ κατάνυξη, ἡ μεταρσίωση τῆς ψυχῆς! Ἡ ἁγιοτρόφος χριστιανικὴ λατρεία μας δὲν εἶναι πιὰ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ! Ὁ χριστιανικὸς ναὸς ἔγινε πιὰ τόπος καὶ τρόπος ματαιοδοξίας καὶ ἐπιδείξεως! 

.                 Ποῦ, λοιπόν, βαδίζουμε; Αὐτὸ ἀφήνω νὰ τὸ σκεφθῆτε ἐσεῖς, ἀγαπητοί μου φίλοι καὶ ἀναγνῶστες αὐτοῦ τοῦ Blog;  Γιὰ νὰ σᾶς δώσουμε περισσότερη ὤθηση σὲ ὥριμες σκέψεις σᾶς παραθέτουμε ἐδῶ ἕνα πρόσφατο ἄρθρο τοῦ κ. Βασ. Κόκκινου, τέως Προέδρου τοῦ Ἀρείου Πάγου.

Αἴγιον, 8 Δεκεμβρίου 2014
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΠΗΓΗ: mkka.blogspot.gr

ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛ.»: Ἂς σημειωθεῖ ἐπίσης ὅτι σήμερα ἄρθρο τῆς ἐφημ. «ΤΟ ΒΗΜΑ» ἀναδεικνύει ΠΟΛΥ ΛΥΠΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ἐκκλησιαστικοῦ ἐνδιαφέροντος ὑπὸ τὸν τίτλο «Ἀπαλλοτρίωση τῆς Παναγίας»! ! !

*****************

Η ΕΞΑΧΡΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ, ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ὅταν οἱ φοιτητὲς γίνονται ὄργανα πολιτικῶν κομμάτων, ἡ ἐπιβολὴ τῆς τάξεως δὲν εἶναι εὔκολη.

ΣΤΗΝ ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ ΤΩΝ σκανδάλων καὶ τῆς διαφθορᾶς πρωτοστατοῦν μερικοὶ πολιτικοί, ἀναμειχθέντες στὰ ἐξοπλιστικὰ προγράμματα καὶ ἐμφανίζοντας  περιουσιακὰ στοιχεῖα μὴ δικαιολογούμενα ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν νομίμων εἰσοδημάτων τους.  Ὅταν ὅμως κορυφαῖοι τῆς πολιτείας ἐμφανίζονται βουτηγμένοι στὴ διαφθορά, ἡ κοινωνία σήπεται.  Καὶ ἡ σήψη αὐτῆς ἐπεκτείνεται καὶ σὲ τομεῖς ὅπου ἡ νομιμότητα καὶ ἡ ἠθικὴ ἀποτελοῦν αὐτονόητες προϋποθέσεις τῆς ὑπάρξεως τῶν θεσμῶν τους.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὁ ὁποῖος διατιμοῦσε τοὺς βαθμοὺς τῶν ὑπ’ αὐτοῦ ἐξεταζομένων φοιτητῶν στὸ ποσὸ τῶν 200 ἕως 500 εὐρώ, μὲ συνέπεια νὰ τὸν ἀποκαλοῦν οἱ φοιτητὲς «ψιλικαντζή», κατέπληξε τοὺς Ἕλληνες γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑποβάλλονται σὲ θυσίες γιὰ νὰ σπουδάσουν τὰ παιδιά τους.  Εὐθύνη, ὅμως γιὰ τὰ κρούσματα αὐτὰ ἔχει καὶ ἡ δικαιοσύνη, οἱ λειτουργοί της ὁποίας σπανίως ἐξαντλοῦν τὴν αὐστηρότητά τους σὲ παρόμοιες πράξεις καὶ ἐπιβάλουν συχνὰ ἐπιεικεῖς ποινές.

ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ἑλληνικῶν πανεπιστημίων ὑποτίθεται ὅτι ἀποτελοῦν τὸ ἄνθος τῆς ἑλληνικῆς νεότητας.  Ὅταν, ὅμως, φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ ἐπιτίθενται κατὰ τῶν πρυτάνεων προσβλητικῶς καὶ ποικιλοτρόπως, ἀποδεικνύουν ὅτι στεροῦνται παιδείας, ἤθους καὶ ἀρετῆς.  Πρὸ ὀλίγων ἐτῶν φοιτητὲς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἔκτισαν τὸν πρύτανη στὸ γραφεῖο του, χωρὶς νὰ ἀποβληθοῦν ἀπὸ ὅλα τὰ πανεπιστήμια τῆς χώρας γιὰ τὴν πράξη τους.

ΩΣΤΟΣΟ ΟΙ ΔΡΑΣΤΕΣ καὶ οἱ συνεργοί τους βιντεοσκοπήθηκαν καὶ ἡ σχετικὴ εἰκόνα δημοσιεύθηκε, ὄχι μόνον σὲ ὅλα τὰ τηλεοπτικὰ δίκτυα ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς ἐφημερίδες.  Κατὰ συνέπεια εἶναι δυνατὸς ὁ προσδιορισμὸς αὐτῶν.  Πρέπει, ἑπομένως, νὰ κινηθεῖ ἡ νόμιμη διαδικασία γιὰ τὴν πειθαρχικὴ τιμωρία τους καὶ τὴν ἀποβολή τους ἀπὸ ὅλα τὰ πανεπιστήμια.  Ἐπίσης πρέπει νὰ διωχθοῦν ποινικῶς γιὰ τὶς ἀξιόποινες πράξεις τους καὶ νὰ ζητήσει ὁ κ. ἀντιπρύτανης δι’ ἀγωγῆς του χρηματικὴ ἱκανοποίηση λόγῳ ἠθικῆς βλάβης διὰ τὴν ἔργῳ προσβολὴ τῆς τιμῆς καὶ ὑπολήψεώς του.

Ο ΑΞΙΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ τοῦ πανεπιστημίου, κ. Φορτσάκης, ἀγωνίζεται νυχθημερὸν νὰ ἐπιβάλει τάξη στὸ πανεπιστήμιο. Ἀλλ’ ὅταν οἱ φοιτητὲς γίνονται ὄργανα πολιτικῶν κομμάτων, ἡ ἐπιβολὴ τῆς τάξεως δὲν εἶναι εὔκολη.  Ἐν τούτοις ὁ κ. Φορτσάκης ἀπεκάλυψε μία σπουδαία προσωπικότητα, πολυδιάστατη, μὲ ἐξαιρετικὴ παιδεία, μόρφωση καὶ ἀτσάλινη θέληση.  Ἔχει συνεπῶς ὅλα τὰ προσόντα γιὰ νὰ τιμηθεῖ ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ μὲ ἄλλα ἀξιώματα.  Αὐτὸ τουλάχιστον ὑποστηρίζουν πάρα πολλὲς κοινωνικὲς ὁμάδες.

πηγή

Ἡ κατάργηση τῆς ἀργίας Κυριακῆς καὶ οἱ Προεδρικὲς ἐκλογές

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Χιόνια στὸ καμπαναριὸ ποὺ "ἐκλογές" σημαίνουν… Προεδρικὲς καὶ ὅτι ἄλλο προκύψει. Τέρμα φέτος οἱ Χριστουγεννιάτικες διακοπές, οἱ ζεστασιὰ τῶν σαλὲ , οἱ κομματικὲς βόλτες καὶ ἡ ξενοιασιά. Ἐσεῖς ποὺ νομοθετήσατε τὴν "περιορισμένη" κατάργηση τῆς  ἀργίας Κυριακῆς, οἱ δανειστὲς μὲ τὴν σειρὰ τοὺς ἀποφάσισαν νὰ σᾶς καταργήσουν τὶς ἀργίες- διακοπὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ νὰ ἀκούσετε τὰ κάλαντα μέσα στὴν Βουλή. Λοιπὸν τί κάνατε;

Ἡ  Ἱερὰ  Μονὴ Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους  γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας: 

"Ἕνα ἀκόμη ἀντιχριστιανικὸ νομοθέτημα ψηφίσθηκε ἐφέτος ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Ἀποδομεῖται ἔτι περαιτέρω ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ ταυτότητα τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους, ἀντίθετα πρὸς τὴν βούλησι τῶν ἡρώων ποὺ τὴν εἶχαν δημιουργήσει μὲ τὸ αἷμα τους.

Ἡ ἀντίδρασις τῶν ἐπαγγελματικῶν καὶ κοινωνικῶν φορέων ποὺ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸ νομοθέτημα εἶναι ἐπαινετή. Ἡ διαμαρτυρία τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καὶ τῶν Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας παρήγορος. Ὅμως σήμερα, μετὰ τὴν ὑπερψήφιση τοῦ νόμου, ἔστω καὶ....

στὸν περιορισμένο βαθμὸ ἐφαρμογῆς του σὲ ὁρισμένες Κυριακὲς τὸν χρόνο, ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ νόμου βαραίνει τοὺς ὤμους τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς εἶναι βασικὸ καθῆκον μας, ἐπειδὴ εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ «ἐξ ἡμέρας ἔργα καὶ ποιήσεις πάντα τα ἔργα σου, τὴ δὲ ἡμέρα τὴ ἑβδόμη Σάββατα Κυρίω τῷ Θεῶ σου» (Ἐξοδ. κ  9), ἀλλὰ κυρίως γιατί ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλουμε νὰ μετέχουμε κάθε Κυριακὴ στὸ μέγιστο γεγονὸς τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ νὰ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἐκεῖνοι ποὺ σήμερα ἐπιεσαν γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας δὲν θέλουν τοὺς χριστιανικοὺς θεσμούς, ἐπειδὴ δὲν θέλουν τὸν Χριστό, ἀλλὰ τὸν ἀντίχριστο, κατὰ τὸν ἀψευδῆ λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετε μὲ• ἐὰν ἄλλος ἔλθη ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίω, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰωάν. ἒ  43).

Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς μαρτύρησε μὲ τὸν δὶ’ ἀγχόνης θάνατο, ἐπειδὴ εἶχε πείσει τοὺς Χριστιανοὺς νὰ μεταθέσουν τὸ παζάρι ἀπὸ τὴν Κυριακὴ στὸ Σάββατο, γιὰ νὰ τιμοῦν τὴν ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. 

Λοιπὸν τί πάθατε;

Αὐτὸ ποὺ λέει ἡ ἐπικαιρότητα…

Ἡ προεδρικὴ ἐκλογή...

Ἡ σωστὴ λέξη εἶναι ἐκβιασμός. Οἱ Βρυξέλλες, μέσω τοῦ κ. Γεροῦν Ντάισελμπλουμ, εἶπαν στὸν Σαμαρά, πώς, ξεκαθάρισε πρῶτα μὲ τὸ θέμα τοῦ προέδρου τῆς Δημοκρατίας καὶ τὶς ἐκλογὲς καὶ μετὰ ἡ συμφωνία! 

Ο Ντάισελμπλουμ, σύμφωνα μὲ πληροφορίες, πίεσε πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση τὴν κυβέρνηση καὶ ὡς ἀντίδωρο, ἔδωσε τὴν δίμηνη παράταση...¨

Οἱ Γερμανοὶ ἔριξαν τὸ γάντι… Τὸ "γερμανικὸ τελεσίγραφο": "Ἀφοῦ ὑποστηρίζεις ὅτι ἔχεις τοὺς 180 κᾶνε τώρα τὴν προεδρικὴ ἐκλογὴ πρὶν ἀπὸ τὴν 1η Ἰανουαρίου"!

Ἀξέχαστα ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ τὰ φετινά… 

Μετὰ τὰ Χριστούγεννα τὰ ξωτικὰ θὰ φύγουν καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ ¨βαπτισθεὶ¨ μὲ τὴν δύναμη πυρὸς τῶν ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ. 

Κουράγιο Ἕλληνες!

Πηγή

Ὁμιλία στὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ Anthony Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα.

Τὸ πρῶτο στοιχεῖο εἶναι, ὅτι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους προέρχεται ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅλοι συγγενεῖς Του, καὶ αὐτὸ μᾶς εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ μᾶς προκαλοῦν βαθιὰ συγκίνηση: ὁ Χριστὸς εἶναι αἷμα τους, ἀνήκει στὴν οἰκογένειά τους. Ὁ καθένας τους ὅταν σκέφτεται τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νὰ πεῖ, «εἶναι παιδὶ τῆς οἰκογένειάς μας», καὶ γιὰ τὸν Χριστό, «καὶ Ἐκεῖνος εἶναι παιδὶ ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν οἰκογένειά μας, ἂν καὶ εἶναι ὁ Θεός, ὁ Σωτήρας μας, ἡ ἀληθινὴ Θεικὴ παρουσία ἀνάμεσά μας» . Ἐπιπλέον, κάποια ὀνόματα ξεχωρίζουν: ὀνόματα Ἁγίων, ἡρώων τοῦ πνεύματος, καὶ ὀνόματα ἁμαρτωλῶν.

Ἀνάμεσά τους οἱ Ἅγιοι θὰ μποροῦσαν νὰ μᾶς διδάξουν τί σημαίνει νὰ πιστεύουμε· ὄχι ἁπλὰ νὰ ἔχουμε μία πίστη διανοητική, μία ἄποψη γιὰ τὸν κόσμο, ποὺ συμπίπτει, στὸ βαθμὸ ποὺ μπορεῖ, μὲ τὸ ὅραμα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μία πίστη ποὺ σημαίνει μία πλήρη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό, μία πίστη χωρὶς ὅρια, ποὺ σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ δώσουμε τὴ ζωή μας γι’ αὐτὸ ποὺ ἀντιπροσωπεύει, γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι, ἐξαιτίας τῆς γνώσης ποὺ ἔχουμε γιὰ τὸν Θεό,. Ἂς σκεφτοῦμε τὸν Ἀβραὰμ τοῦ ὁποίου ἡ πίστη δοκιμάστηκε στὸ μέγιστο βαθμό. Πόσο δύσκολα προσφέρουμε στὸν Θεὸ κάτι δικό μας: Στὸν Ἀβραὰμ ζητήθηκε νὰ προσφέρει ὡς θυσία αἵματος τὸν γιό του, καὶ δὲν ἔχασε τὴν πίστη του ἀπέναντι στὸν Θεό. Καὶ ὁ Ἰσαάκ; Παραδόθηκε χωρὶς ἀντίσταση, ὡς δεῖγμα τέλειας ὑπακοῆς στὸν πατέρα του, καὶ μέσα ἀπ’ αὐτὸν- στὸν Θεό.

Μποροῦμε νὰ θυμηθοῦμε τὴν πάλη τοῦ Ἰακὼβ μὲ τὸν Ἄγγελο στὸ σκοτάδι, ὅπως κάποιες στιγμὲς ποὺ παλεύουμε γιὰ τὴν πίστη μας, γιὰ τὴν ἀκεραιότητά μας, στὸ σκοτάδι τῆς νύχτας, ἢ στὸ σκοτάδι τῆς ἀμφιβολίας μας, στὸ σκοτάδι ποὺ μᾶς κυριεύει κάποιες φορὲς ἀπὸ παντοῦ.

Ἀλλὰ ἐπίσης μποροῦμε νὰ διδαχθοῦμε κάτι ἀπὸ ἐκείνους πού, στὴν ἱστορία, στὴν Ἁγία Γραφή, ἐμφανίζονται σὰν ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί. Ἦταν ἄνθρωποι ἀδύναμοι, μὲ μιὰ ἀδυναμία ποὺ εἶχε καταλάβει τὴ ζωή τους, δὲν εἶχαν τὴ δύναμη νὰ ἀντισταθοῦν στὶς σωματικὲς καὶ ψυχικὲς παρορμήσεις τους, στὰ πολύπλοκα πάθη τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Καὶ ὅμως πίστεψαν μὲ πάθος στὸν Θεό. Ἕνας ἀπὸ ἐκείνους ἦταν ὁ Δαυίδ, καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ψαλμοὺς του τὸ ἐκφράζει αὐτὸ τόσο καλά : «Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε..» Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἀπελπισίας του, τῆς ντροπῆς, τῆς πτώσης του, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ἀποξένωσής του ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τὰ πιὸ βαθιὰ σκοτάδια τῆς ψυχῆς του, δὲν σταμάτησε νὰ ἀναπέμπει κραυγὴ ἱκεσίας πρὸς τὸν Θεό. Δὲν κρύφτηκε ἀπὸ Ἐκεῖνον, δὲν ἔφυγε μακρυά Του, ἔρχεται σ’ Ἐκεῖνον μὲ τὴν ἀπελπισμένη κραυγὴ ἑνὸς ἀπελπισμένου ἀνθρώπου. Τὴν συγκεκριμένη συμπεριφορὰ ἔχουν καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως γιὰ παράδειγμα, ἡ Ραχάβ, ἡ πόρνη- καὶ τόσοι πολλοὶ ἄλλοι.

Ἐμεῖς, ὅταν περνᾶμε τὴν πιὸ σκοτεινὴ περίοδο τῆς ζωῆς μας, ὅταν εἴμαστε παγιδευμένοι στὸ σκοτάδι ποὺ ὑπάρχει μέσα μας – στρεφόμαστε στὸν Θεὸ γιὰ νὰ Τοῦ ποῦμε: Σὲ σένα, Κύριε, κραυγάζω! Ναὶ εἶμαι στὸ σκοτάδι, ἀλλὰ ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μου. Εἶσαι ὁ Θεὸς ποὺ δημιούργησε τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι καὶ Ἐσὺ ὑπάρχεις μέσα στὸ σκοτάδι καὶ στὸ ἐκτυφλωτικὸ φῶς· ὑπάρχεις στὸν θάνατο ὅπως καὶ στὴν ζωή· στὴν κόλαση ὅπως στὸν οὐράνιο Θρόνο Σου· καὶ μπορῶ νὰ σοῦ φωνάζω ἀπ’ ὅπου καὶ νὰ βρίσκομαι.

Ὑπάρχει ἀκόμα ἕνα τελευταῖο πράγμα ποὺ θὰ ἤθελα νὰ σκεφτεῖτε. Ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἐμᾶς εἶναι ὀνόματα· γιὰ κάποιους ἀπὸ αὐτοὺς γνωρίζουμε λίγα πράγματα ἀπὸ τὴν Βίβλο, γιὰ ἄλλους δὲν γνωρίζουμε τίποτα. Ἀλλὰ ὅλοι ὑπῆρξαν συγκεκριμένα πρόσωπα, ἄνδρες καὶ γυναῖκες σὰν κι ἐμᾶς μὲ ὅλες τὶς ἀδυναμίες καὶ τὶς ἐλπίδες, τοὺς κλυδωνισμοὺς στὸ θέλημα καὶ τοὺς δισταγμούς τους, μ’ ὅλη τὴν ἀρχικὴ ἀγάπη ποὺ τόσο συχνὰ ἀμαυρώνεται κι ὅμως παραμένει φλογερὴ καὶ φωτεινή. Εἶναι ἀληθινὰ πρόσωπα καὶ μποροῦμε νὰ διαβάζουμε τὰ ὀνόματά τους νοιώθοντας, ὅτι, ναὶ-δὲν σᾶς γνωρίζω, ἀλλὰ εἶστε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν πραγματικὴ καὶ συγκεκριμένη οἰκογένεια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ παρὰ τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, ἐξωτερικὲς ἢ ἐσωτερικές, ἀνήκουν στὸν Θεό. Κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ προσπαθήσουμε, καὶ νὰ μάθουμε, μέσα στὴν συγκεκριμένη ζωὴ ποὺ ἔχουμε, κατὰ πόσον εἴμαστε ἀδύναμοι ἢ δυνατοὶ σὲ μία δεδομένη στιγμὴ καὶ ἂν ἐξακολουθοῦμε νὰ εἴμαστε δικοί Του.

Λοιπὸν ἂς σκεφτοῦμε τὴν σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή, τὴν ἑπόμενη φορὰ ποὺ θὰ ἔλθουμε νὰ τὴν ἀκούσουμε, ἂς τὴν δεχτοῦμε μὲ μιὰ λάμψη στὰ μάτια, μὲ μιὰ ζεστὴ καρδιά· αὐτὸ θὰ εἶναι δυνατὸ μονάχα στὸν βαθμὸ ποὺ ὁ Χριστὸς θὰ γίνεται ὁλοένα πιὸ ἀληθινὸς στὴ ζωή μας καὶ μέσα ἀπὸ Ἐκεῖνον, θ’ ἀνακαλύπτουμε ὅτι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀνθρώπου εἶναι πρόσωπα ἀληθινά, ζωντανά, ποὺ ἀνήκουν σέ μᾶς καὶ στὸν Θεό. Ἀμήν.

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

+Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης  Διονύσιος

 

19 Δεκεμβρίου 1965

Ἀγαπητοὶ χριστιανοί,

Ἀπὸ σήμερα πιὰ μπαίνουμε φανερὰ στὴν περιοχὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς λέγει γιὰ τοὺς προγόνους τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦρθε σὲ μᾶς κι ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Ἰωσὴφ εἶν' ἕνας μακρὺς κατάλογος μὲ τὰ ὀνόματα τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σὰν ἀνθρώπου. Ὁ κατάλογος ἀρχίζει ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, γιατί ἐκεῖνος εἶναι γενάρχης τῶν Ἑβραίων καὶ σὲ κεῖνον ὁ Θεὸς ἔδωκε τὴν ὑπόσχεση πὼς ἀπὸ τὴ γενιά του θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός. Ἐμεῖς τώρα ἂς ἀφήσουμε τὸν κατάλογο μὲ τὰ ὀνόματα κι ἂς ἀκούσουμε στὴ δική μας γλώσσα τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ κεῖ ποὺ μᾶς μιλάει γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννηση ἦταν ἔτσι. Ἡ μητέρα του ἡ Μαρία, ὅταν ἀρραβωνιάσθηκε μὲ τὸν Ἰωσήφ, πρὶν νὰ συγκατοικήσουν, βρέθηκε νὰ εἶναι ἔγκυος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Κι ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἀρραβωνιαστικός της, ἐπειδὴ ἦταν δίκαιος ἄνθρωπος καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴν ἐκθέση, θέλησε κρυφὰ νὰ τὴν διώξη. Κι ἐνῶ αὐτὸς σκέφθηκε ἐτοῦτα, νὰ καὶ φαίνεται στὸν ὕπνο του ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέγει· Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, νὰ μὴ φοβηθῆς νὰ πάρης μαζί σου τὴ γυναίκα σου Μαριάμ· γιατί αὐτὸ ποὺ γεννήθηκε μέσα της εἶναι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Θὰ γέννηση λοιπὸν παιδὶ καὶ θὰ τὸ ὀνομάσης Ἰησοῦν· γιατί αὐτὸς θὰ σώση τὸ λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του. Κι ὅλο ἐτοῦτο ἔγινε γιὰ ν' ἀληθέψη ὁ λόγος Κυρίου, ποὺ λέγει μὲ τὸ στόμα τοῦ Προφήτη· Νά, ἡ παρθένος θὰ μείνη ἔγκυος καὶ θὰ γέννηση παιδὶ καὶ θὰ τοῦ δώσουνε τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ, ποὺ θὰ πῆ· ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Καὶ σηκώθηκε ἀπὸ τὸν ὕπνο ὁ Ἰωσὴφ κι ἔκαμε καθὼς τὸν πρόσταξεν ὁ ἄγγελος Κυρίου, καὶ πῆρε μαζί του τὴ γυναίκα του καὶ δὲν τὴν πλησίαζε, μέχρι ποὺ γέννησε τὸν υἱὸ της τὸν πρωτότοκο καὶ τοῦ 'δωκε τὸ ὄνομα Ἰησοῦς.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γράφει πὼς τὸ ὄνομα Ἰησοῦς εἶναι «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», πάνω δηλαδὴ ἀπ' ὅλα τὰ ὀνόματα. Κι' ὅπως βλέπουμε σήμερα στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὄνομα Ἰησοῦς δὲν τὸ ἔδωκαν oi ἄνθρωποι στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος. Τὸ ἔδωκεν ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἔτσι εἶπε ὁ ἄγγελος Κυρίου στὸν Ἰωσήφ, ποὺ θορυβήθηκε ὅταν κατάλαβε πὼς ἡ Παρθένος Μαρία ἦταν ἔγκυος. Θὰ γέννηση παιδί, τοῦ εἶπε, καὶ θὰ τὸ ὀνομάσης Ἰησοῦν. Μὰ πιὸ πρῶτα τὸ εἶχε πῆ καὶ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν παρθένο Μαρία, ὅταν πῆγε σταλμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ στὴ Ναζαρέτ, γιὰ νὰ εὐαγγελισθῆ τὴ μεγάλη χαρὰ ποὺ περίμενε ὁ κόσμος. Θὰ γέννησης, τῆς εἶπε, υἱὸ καὶ θὰ τοῦ δώσης τὸ ὄνομα Ἰησοῦς. Αὐτὸ τὸ ὄνομα, χριστιανοί μου, δὲν δόθηκε στὴν τύχη. Εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ φανερώνει τί θὰ ἐρχότανε νὰ κάμη στὸν κόσμο ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Μέσα στὸ ἴδιο τὸ ὄνομά του ὑπάρχει τὸ ἔργο καὶ ἡ ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ, γιατί τὸ Ἰησοῦς, ποὺ εἶναι ὄνομα ἑβραϊκό, στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα θὰ πῆ Σωτήρας. Ὁ ἄγγελος Κυρίου ποὺ παρουσιάσθηκε στὸν Ἰωσήφ, δὲν παράλειψε καὶ νὰ ἐξηγήση γιατί ὁ Χριστὸς θὰ ἔπαιρνε τὸ ὄνομα Ἰησοῦς· γιατί αὐτός, εἶπε, θὰ σώση τὸ λαό του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του.

Νὰ μὴ θαρροῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς, χριστιανοί μου, πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦρθε γιὰ τίποτ' ἄλλο ἐδῶ στὴ γῆ παρεκτὸς γιὰ νὰ μᾶς σώση ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Ὅλα τὰ ἄλλα ὅσα μᾶς λείπουνε μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε καὶ νὰ τὰ φτιάξουμε μόνοι μας, καὶ ἐπιστῆμες καὶ τέχνες καὶ πλοῦτο· μόνο τὴν ἁμαρτία μας εἴμαστε ἀνήμποροι νὰ νικήσουμε καὶ μόνο τὴ σωτηρία μας δὲν εἶναι τρόπος νὰ βροῦμε. Μὰ εἶν' ἀλήθεια πὼς ἂν δὲ σωθοῦμε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας, ὅλα τὰ ἄλλα δὲ μᾶς ὠφελοῦνε σὲ τίποτα. Ἐκεῖ ποὺ θαρροῦμε πὼς εἴμαστ' εὐτυχισμένοι μέσα στὰ καλὰ ποὺ μᾶς δίνει ὁ κόσμος, ἐκεῖ κι αἰσθανόμαστε πὼς εἴμαστε δυστυχισμένοι καὶ ταλαίπωροι, γιατί μᾶς τρώγει μέσα μας τὸ σαράκι τῆς ἁμαρτίας καὶ μᾶς βαραίνει ἡ ἔνοχη συνείδησή μας. Τὴν ἁμαρτία μας δὲν τὴν ξεπλένει καὶ τὴ συνείδησή μας δὲν τὴν ξαλαφρώνει ἄλλος κανένας, παρεκτὸς ἀπὸ τὸ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωτήρας μας. Γι' αὐτὸ πάντα τὸ πιὸ ἀγαπητὸ σὲ μᾶς πρόσωπο καὶ τὸ ἀνώτερο καὶ τὸ ἐνδοξότερο ἀπ' ὅλα τὰ ὀνόματα, ὅπου τὸ προσκυνοῦνε καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ oi δαίμονες, εἶναι τὸ ὄνομα Ἰησοῦς.

Ὅλα τὰ περιστατικά, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅλα τὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ, καθὼς μᾶς τὰ ἱστοροῦνε τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια, μᾶς λένε πὼς ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι ἄνθρωπος, κι ἂς φαίνεται ἄνθρωπος κι ἂς ἔχη ὅλα τὰ φυσικά τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, ὁ Θεὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ πάψη νὰ 'ναι Θεός. Αὐτό, ὅσο καὶ νὰ τὸ συλλογιζώμαστε, δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Μένει πάντα γιὰ τὸ μυαλὸ μας μυστήριο τοῦ Θεοῦ· γι' αὐτό, ἀντὶ νὰ τὸ ἐρευνοῦμε, τὸ προσκυνοῦμε. Ὅταν τὸ προσκυνοῦμε, τότε ζεσταίνεται ἡ καρδιά μας καὶ τὸ αἰσθανόμαστε νὰ ζῆ μέσα μας. Τὸ ἴδιο σὰν ποὺ στέργουνε ὁ πατέρας κι ἡ μητέρα τὰ παιδιά τους καὶ σὰν ποὺ ἀγαποῦνε τὰ παιδιὰ τὸν πατέρα τους καὶ τὴ μητέρα τους. Δὲν κάθουνται νὰ τὸ σκεφθοῦνε πρῶτα μὲ τὸ μυαλὸ κι ὕστερα νὰ δείξουνε τὴν ἀγάπη τους καὶ τὴ στοργή τους, μὰ ὁδηγοῦνται ἀπὸ τὸ αἴσθημά τους καὶ κάνουν ἐκεῖνο, ποὺ ὕστερα τὸ μυαλὸ τὸ βρίσκει ἀληθινὸ καὶ πρεπούμενο.

Τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια μᾶς λένε πὼς ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Θεὸς κι ἐμεῖς τὸ πιστεύουμε κι ἂς μὴν τὸ καταλαβαίνουμε· τὸ δεχόμαστε, γιατί ἒχουμ' ἐμπιστοσύνη σὲ κεῖνον ποὺ μᾶς τὸ λέγει. Μᾶς τὸ λέγει ὁ Θεὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ Προφήτη, πὼς ἡ παρθένος θὰ μείνη ἔγκυος καὶ θὰ γέννηση παιδὶ καὶ θὰ τοῦ δώσουνε τὸ ὄνομα Ἐμμανουήλ. Αὐτὸ τὸ Ἐμμανουήλ, ποὺ εἶναι κι αὐτὸ ἑβραϊκὸ ὄνομα, στὴ γλώσσα μας θὰ πῆ· μαζί μας ὁ Θεός. Τί ἄλλο τάχα, χριστιανοί μου, θέλουμε καὶ τί μᾶς λείπει, ὅταν εἶναι μαζί μας ὁ Θεός; Τὸ μαζί μας ὁ Θεὸς δὲ θὰ πῆ μόνο τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, μὰ καὶ τὴν παρουσία του μεταξύ μας. Δὲν εἶναι μαζί μας ὁ Θεός, ἐκεῖνος μένοντας στὸν οὐρανὸ καὶ μεῖς ἐδῶ κάτω στὴ γῆ καὶ στέλνοντας σὲ μᾶς κάποιον ἄγγελό του καὶ σκεπάζοντάς μας ἀπὸ μακρινὰ μὲ τὴ χάρη του. Μὰ ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας μὲ τὴν παρουσία του, κατεβασμένος ὁ ἴδιος στὴ γῆ γιὰ νὰ μᾶς ἀνεβάση στὸν οὐρανό. Ἀπὸ τότε ποὺ γεννήθηκε κι ἀναστράφηκε μαζί μας, μένει μαζί μας κι ἂς ἀναλήφθηκε μετὰ τὴν Ἀνάσταση στοὺς οὐρανούς. Μένει στὴν Ἐκκλησία, εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰώνων, καθὼς ὁ ἴδιος τὸ ἐβεβαίωσε στοὺς Ἀποστόλους μετὰ τὴν Ἀνάσταση.


Ἀγαπητοὶ χριστιανοί,

Τώρα ποὺ ἐρχόμαστε νὰ ξαναγιορτάσουμε τὴν θεία γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἂς νιώσουμε τὴν παρουσία του κι ἂς τὸν προσκυνήσουμε ζητώντας τὴ σωτηρία μας. Εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεὸς μαζί μας. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Ἦρθε στὴ γῆ, γιὰ ν' ἀνεβοῦμε κι ἐμεῖς μαζί του στὸν οὐρανό. Ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς μαζί του θεοί. Ἂς γιορτάσουμε λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μέσα στὴν ἀληθινὴ χαρὰ τῆς παρουσίας καὶ τῆς σωτηρίας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Ποιά είναι η σημασία των μνημοσύνων;

Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθηκε με ιδιαίτερη δημιουργική πράξι του Θεού από σώμα και ψυχή ( Γένεσις Β 7), με την δυνατότητα να μη αποθάνη εις τον αιώνα, εφ’ όσον θα τηρούσε την εντολή του Θεού. Δηλαδή εφ’όσον θα ήθελε να μένη κοντά στον Θεόν, που είναι η πηγή της ζωής (Γένεσις Γ 16-17). Ο άνθρωπος, δυστυχώς, παραπλανηθείς από τον αρχέκακον όφιν, τον Σατανάν, παρέβη την εντολή του Θεού, εξεδιώχθη του παραδείσου, ευρέθηκε στα αγκάθια και τα τριβόλια της ζωής, στην θλίψι, στον πόνο και στα δάκρυα, ωδηγήθηκε στη φθορά και στον θάνατον του σώματος, « ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται». Όμως εδόθη εις τους Πρωτοπλάστους η πρώτη καλή είδησις, το λεγόμενον Πρωτευαγγέλιον· Ότι δηλαδή από την Εύα θα γεννηθή εκείνος που θα συντρίψη το κεφάλι του όφεως (του Σατανά) (Γένεσις Γ 15).  Έτσι, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλάτας Δ΄ 4), εγεννήθη εκ της Παρθένου Μαρίας ο Σωτήρ και Λυτρωτής του κόσμου, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Με την Σάρκωσί Του προσέλαβε τον άνθρωπο ( ανθρώπινη φύσιν: ψυχή και σώμα ) και αφού τον απάλλαξε από την κυριαρχία του Σατανά, τον καθάρισε και τον αγίασε στον Σταυρό· Δια της Αναστάσεώς του τον ανέστησε και δια της Αναλήψεώς  του τον οδήγησε και πάλιν στα δεξιά του Θεού και Πατρός .

Αυτά όλα πραγματοποιούνται έκτοτε στον κάθε άνθρωπο που γεννιέται και ασπάζεται την χριστιανική πίστι, βαπτίζεται ( Μάρκου ΙΣΤ  16, Ματθαίου ΚΗ 18-20), μυρώνεται και ζει ως ζωντανό μέλός της Εκκλησίας μας. Κεφαλή της Εκκλησίας μας όμως είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς, μέλη της δε είναι πάντες οι βαπτισμένοι καί μυρωμένοι χριστιανοί, ζώντες και κεκοιμημένοι. Και όπως οι ζώντες προσευχόμεθα δια τους ζώντες συνανθρώπους μας,έτσι προσευχόμεθα και δια τους κεκοιμημένους προσφιλείς μας. Το ίδιο κάνουν και οι κεκεοιμημένοι (οι άγιοι) για μας. Διάβασε και την παραβολήν του άφρονος πλουσίου (Λουκά ΙΣΤ  19-31). Είναι σχετική και πολύ διδακτική. Αυτή είναι η σημασία των Μνημοσύνων· Είναι προσευχές ημών των ζώντων δια τους κεκοιμημένους προσφιλείς μας, προς τους οποίους έχουν κάποια ωφέλεια . Ποίαν, ο Θεός γνωρίζει. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει · «Μη αμφιβάλλεις ότι ο αποθανών θα λάβη κάτι καλό από τις προσευχές που κάνεις εσύ».

• Πότε και πού γίνονται τα μνημόσυνα

Τα μνημόσυνα μπορεί να γίνωνται παντού και πάντοτε, κυρίως κατά την τέλεσι της Θείας λειτουργίας. Η Εκκλησία μας έχει όλα τα Σάββατα αφιερώσει για  προσευχές  υπέρ των  κεκοιμημένων. Όμως δύο Σάββατα, το Σάββατο προ των Απόκρεω και το Σάββατο πρό της Πεντηκοστής είναι τα δύο κύρια Ψυχοσάββατα. Και το μεν Σάββατο προ των Απόκρεω, διά να  προσευχηθούμε και δια τους κεκοιμημένους προσφιλείς μας, ώστε  να δικαιωθούν και αυτοί κατά την δευτέραν παρουσίαν του Κυρίου  και να τους κατατάξη ο Θεός στα δεξιά Του μετά των αγίων του, το δε πρό της Πεντηκοστής, ίνα το Πανάγιο Πνεύμα καθαρίση και αγιάση και τους κεκοιμημένους προσφιλείς μας.

Κυρίως τα μνημόσυνα γίνονται εντός των  ιερών Ναών με την τέλεσι της Θείας Λειτουργίας, κατά τήν οποίαν εις την Προσκομιδή τίθεται στό Δισκάριον ο «Αμνός», ο Σωτήρας μας Κύριος Ιησούς Χριστός, η Θεοτόκος, οι Άγγελοι και πάντες οι άγιοι και οι κεκοιμημένοι  προσφιλείς μας, που τους μνημονεύει ο ιερέας, αλλά και εμείς οι ζώντες. Στην αγία Προσκομιδή δηλαδή είναι ολοκληρη η Εκκλησία, ζώντες ( οι αγωνιζόμενοι) και κεκοιμημένοι ( η θριαμβεύουσα Εκκλησία).

Βεβαίως τελούνται επιμνημόσυνες δεήσεις ( Τρισάγια) και επί του τάφου των προσφιλών μας , γιατί έτσι αισθανόμεθα ζωηροτέραν την ανάμνησι της παρουσίας των και οι προσευχές μας είναι περισσότερον θερμές (σαν τα δάκρυά μας)  και κατανυκτικές. Όμως  όπου να είμεθα μπορούμε και πρέπει να προσευχόμεθα «Εν παντί καιρώ και τόπω».

• Με τη θεία κοινωνία αναπαύονται οι ψυχές;

Βεβαίως ΝΑΙ. Διότι, ως παραπάνω εσημειώθη, προσφέρεται υπέρ αυτών η θεία  Ευχαριστία. Αλλά η συμμετοχή των πενθούντων στην θεία κοινωνία κατά την τέλεσι των μνημοσύνων ευχαριστεί τις ψυχές, κυρίως διότι έτσι δείχνεται ότι έχει ήδη γίνη πραγματικότητα γι' αυτούς, τους πενθούντας δηλαδή, ό,τι ο άφρονας πλούσιος παρεκάλεσε τόν Αβραάμ για τα αδέλφια του. Να στείλη δηλαδή τον Λάζαρον να ειπή στα αδέλφια του να μετανοήσουν, για να μη πάνε καί αυτά στην κόλασι. Η ιδική μας χριαστιανική ζωή, η ζωή σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ασφαλώς ευχαριστεί  τους κεκοιμημένους προσφιλείς μας, αλλά κάνει και τις προσευχές μας να εισακούωνται από τον Θεόν καλύτερα, γιατί ενώ «αμαρτωλών ο Θεός ουκ ακούει»,  «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» ( Ιακώβου Ε΄ 16).

• Οι ψυχές βλέπουν ;

Βεβαίως ΝΑΙ .Έχομε τα παραδείγματα των αγίων μας, οι οποίοι προστρέχουν εις βοήθειά μας , αλλά και του άφρονος πλουσίου που ευρίσκεται στην κόλασι και βλέπει τον Αβραάμ και στούς κόλπους του τον Λάζαρον, αλλά θυμάται και τούς αδελφούς του στήν γη και εκφράζει την επιθυμία να μετανοήσουν και νά σωθούν ( Λουκά ΙΣΤ΄ 19-31).

• Γιατί ανάβουμε το καντήλι στό σπίτι μας ; 

Ο Τριαδικός Θεός ημών  ονομάζεται Τρισήλιος Θεότης. Έτσι σ΄ένα τροπάριο της Κυριακής της Πεντηκοστής λέγεται · «Φώς ο Πατήρ , Φώς ο Υιός , Φώς καί τό Άγιον Πνεύμα...» Γι' αυτό και ο Θεός το φώς την πρώτη ημέρα της δημιουργίας εδημιούργησε· Γι' αυτό το φώς του Χριστού θέλει η Εκκλησία μας να φωτίζη παντού· Γι' αυτό  την εορτή της φανερώσεως της Αγίας Τριάδος (6^ην Ιανουαρίου) ονομάζει εορτή των Φώτων.  Υιός φωτός θέλει να είναι ο κάθε πιστός· Λαμπάδα αναμμένη δίνουμε στον νεοφώτιστο. Φώτα –πολύφωτα και πολυέλαιοι ανάβουν στους Ναούς μας, καντήλια και πολυκάντηλα ανάβουμε στις εικόνες του τέμπλου και τα άλλα προσκυνητάρια . Ακοίμητη καντήλα καίει στην αγία Τράπεζα. Γι' αυτό ανάβουμε καντήλι και στο εικονοστάσι του σπιτιού μας. Είναι τούτο μια μικρή καθημερινή θυσία και προσφορά στον Θεόν και στους αγίους μας. Είναι εκφραστικόν ότι το σπίτι μας και οι κατοικούντες σ΄ αυτό είναι άνθρωποι του φωτός  και ανάλογα, φωτεινά είναι τα έργα τους.

Τέλος  με το άναμα του καντηλιού φανερώνουμε ότι θέλουμε να ζούμε με το φώς, μέσα στο φώς του Θεού και όχι στο «σκότος το εξώτερον» ( Ματθαίου ΚΕ΄ 30 ), «το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού» (Ματθαίου ΚΕ΄ 41).

πηγή

Η ζωή της ησυχίας στο πέλαγος της θείας Χάριτος

Η ασκημένη ύπαρξη του ασκητή-φορέα αυτής της επιθυμητότητας παραμένει αλώβητη από πάθη και αγωνία φόβο θανάτου. Από το ανεξιχνίαστο βάθος της αναβλύζει κάλλος ιλαρό, πυρακτωμένο από την «άκρα ταπείνωση» του Χριστού. Ο ησυχαστής φιλιώθηκε τόσο πολύ με το μυστήριο, που το τελευταίο του αποκαλύφθηκε και τον έντυσε με κάλλος. Έγινε όλος κάλλος, αλλά τι κάλλος; Τι είναι αυτό που ακτινοβολεί; Είναι η απεραντοσύνη της αθανασίας, που σε γεμίζει κι εσένα ελευθερία. Η κτιστότητα έχει υποχωρήσει έναντι της λαμπρότητας του μακαρίου κάλλους. «Των μεν ουν αγίων η θεοειδής του Πνεύματος εικών από του νυν ένδον ώσπερ εντυπωθείσα και το σώμα θεοειδές έξω και ουράνιον απεργάζεται» λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής (Πόποβιτς 1992, 168). Από τούδε  φέρει επάνω του ο ησυχαστής αυτό που ο  ίδιος άγιος ονομάζει «καλλονή λαμπρότητος και ωραιότητος ουρανίου» (ό.π.α.).Μια νέα πραγματικότητα καταυγάζει, αφού ισχύει αυτό που ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος τονίζει για τη γνώση:«τα αρχαία παρήλθε, γέγονε καινά τα πάντα»(ό.π.α.,193). Κυριαρχεί η  «Θεία Ειρήνη»,οι αντιφάσεις του χρόνου και του χώρου δεν είναι θανατηφόρες(ό.π.α.).

Ο ησυχαστής δεν είναι ούτε ένα  εμπερίστατο ον, ούτε υπεράνθρωπος. Αλλά ούτε και προβάλλει έναν κοινό πρότυπο βίου για όλους τους θνητούς.  Αυτό που αδιαφιλονίκητα προβάλλει είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου όχι να έχει οράματα (πολύ της μόδας ήταν πάντα η έννοια αυτή), αλλά να διαθέτει τη σωματικότητά του στην υπηρεσία του ακτίστου κάλλους! Ενός κάλλους που δεν το δημιουργεί η φύση, αφού είναι ανίκανη να το φτιάξει, ενδημεί όμως σε όλη την κτίση ως ποίημα Θεού. Δεν το φτιάχνει η επαγγελματίας αισθητικός, ούτε και ο ευρηματικός καλλιτέχνης. Είναι κάλλος που κρατάει τον άνθρωπο στην αντίπερα της επαληθευσιμότητας και της θέλησης για δύναμη όχθης, στη χώρα της μη αναγωγιμότητας. Εκεί, στη χώρα του έρωτα, υπέρ κάθε έρωτα, της επιθυμητότητας υπέρ πάσαν επιθυμία, πρωταρχικό ρόλο δεν έχει η κάθε μία αίσθηση ξεχωριστά, αλλά η σύνολη σωματικότητα. Και γι’ αυτό εξάλλου ο ασκητής ακούει με τα μάτια και βλέπει με τα αυτιά, οσφρύζεται το γλυκύ και γεύεται την ευωδία. Και για να μην ξεχνάμε την ποίηση του Ελύτη: «άκου, άκου ομορφιά»(Ελεγείο τουGruningen).

Εάν ορισμένοι ησυχαστές έχουν τη Χάρη κρυφή, δεν είναι δική τους επιλογή, δεν είναι μοναδικοί, ούτε εξάλλου οι ίδιοι πιστεύουν κάτι τέτοιο για τον εαυτό τους. Ούτε είναι δική τους επιλογή να δείχνουν τη Χάρη. Ο καθένας όμως από εμάς είναι συνόμιλος τους και έχει το μερίδιο συναιτιότητας- σε ένα αποτέλεσμα «χωρίς» αίτιο!- που του αναλογεί: οφείλει να αναλάβει αυτό το μερίδιο από τη ζωή του ησυχαστή και να συν-αλλοιωθεί μαζί του κατανοώντας το μέχρις ενός σημείου, όχι γνωρίζοντάς το. Το κάλλος αυτό δεν  είναι ένα αντι-κείμενο, ούτε ένα θέαμα προς απόλαυση, αλλά  μια κατάσταση, που σε κάνει να μεταστοιχειώνεις τις  επιθυμίες σε δοξολογία. Διαδικασία ασφαλώς επισφαλής, αφού δεν υπάρχει εδώ μέθοδος προσέγγισης. Αν υπήρχε κάποια, σίγουρα θα τις ακρωτηρίαζε. Υπάρχει όμως η αλλοιωμένη οντότητα του ησυχαστή που σε συν-αναλλοιώνει και δεν βλέπεις απλώς κάποιο «ατεμάχιστο» κάλλος, αλλά μετέχεις σε αυτό ανακτώντας κάτι από την ανακτημένη, μέχρι αφέλειας, παιδικότητά του και μεταλλάσσεις  τότε με τη σειρά σου τον εαυτό σου. Γίνεσαι όλος επιθυμία, γιατί δεν έχεις καμία, γίνεσαι ολάκαιρος μακάριο κάλλος

Πολλοί, ενδεχομένως, διαβάζοντας το βιβλίο του π. Εφραίμ ίσως σκανδαλισθούν, θεωρώντας ότι ο γέροντας Ιωσήφ ήταν, ως θιασώτης εξοντωτικής άσκησης, σωματοκτόνος. Ίσως οι πιο θεωρητικοί θα πουν  ότι διακατεχόταν από την πλατωνική ή την πλωτινική, και την εν γένει αρχαιοελληνική, αντίληψη, την απαξιωτική για το σώμα. Ο Γέροντας Ιωσήφ, όμως, ήταν σύμφωνα με την πατερική παράδοση, όπως π.χ. εκφράζεται από τον άγιο Μάξιμο, έμψυχο σώμα και ένσωμη ψυχή, ήτοι ένας, τη ευδοκία του Θεού, ψυχοσωματικός άνθρωπος, που αγιάζει όντας ουσιωμένος από το Θεό. Φέρει επάνω στο σώμα του τον άκτιστο προαιώνιο λόγο του Θεού. Στον πυρήνα του σώματός του έχει ψήγματα θείας λογικότητας. Συνεπώς, είναι προπτωτικός ως προς τη φύση του, όχι όμως σε σχέση με ένα  χαμένο παρελθόν, αλλά ως μέτοχος των Εσχάτων. Είναι ένα όλος. Η σχέση σώματος και ψυχής είναι άρρηκτη οντολογική σχέση,  όπου «ουκ έστιν ουν όλως σώμα δυνατόν ή ψυχήν ευρείν ή λέγειν άσχετον»(ό.π.α., 168).

Το άκτιστο-μακάριο κάλλος του ησυχαστή αντλείται από τη Χάρη και καταφάσκει στην σωματικότητά του. Το σώμα του ασκητή δεν τιμωρείται, ακόμα και όταν ο ίδιος αυτομαστιγώνεται. Δεν πρόκειται για συναίσθηση ενοχών. Η αστοχία του όλου  Είναι του είναι που τον θλίβει και η συνείδησή του τον ελέγχει, καθώς διαπιστώνει αυτή την αστοχία. Δεν πρόκειται για επιβολή προκαθορισμένων ποινών επί τελεσμένων αμαρτημάτων. Το σώμα του, περιέχον θείας βουλής, δεν είναι χημικές ουσίες, αλλά θεουργημένο με τη θεία λαμπρότητα, με την, κατά τον ανωτέρω άγιο, «θείαν της μακαρίας δόξης λαμπρότητα, μεθ‘ ήν ουκ έστι τι επινοήσαι λαμπρότερον ή υψηλότερον»(ό.π.α.,170).

Εξ αυτού του λόγου είναι σώμα ταγμένο να διατηρεί το θείο άκτιστο-μακάριο-αθάνατο κάλλος. Αυτό το πετυχαίνει λογικοποιημένο (ό.π.α.,172 κ.εξ.), ήτοι αγιασμένο, θεωμένο με τη Χάρη, ικανό για αθανασία, συνεπώς πανωραίο. Το σώμα λαμβάνει το άκτιστο κάλλος, επειδή και αυτό πάσχει μαζί με τις αισθήσεις τα «μακάρια θεία πάθη»(άγιος Νικόδημος)(ό.π.α.329). Ο ησυχαστής είναι ένας εξαιρετικά λογικός άνθρωπος. Έχει τα ένστικτά του ως άνθρωπος, έχει τις ανάγκες της φύσης του, αλλά δεν τις αφήνει ανεξέλεγκτες. Βάζει θεληματικά μπροστά τη  λογική του, με αυτή λέει όχι στο παράλογο, με τον ιδρώτα της άσκησής του και τη λογική του χαλιναγωγεί τα πάθη του. Διαπιστώνει τις εσωτερικές του αντιφάσεις και  τις αστοχίες που του στερούν τη Χάρη. Δεν ανέχεται ένα αντιφατικό σώμα, πασχίζει να το διατηρήσει ενωμένο με το μακάριο κάλλος.

Ουδεμία σχέση έχει αυτή η στάση με μαζοχισμούς. Απόγνωση νοιώθει, που λοξεύει το εν κοινωνία γίγνεσθαι προς τα έσχατα, απόγνωση επειδή υπονομεύεται η ακτιστοποίησή του(ό.π.α.). «Ο  Θεός Λόγος φωτίζει το σώμα, ενώ το σύγχρονο αφώτιστο σώμα παραπαίει μέσα στο σκοτεινό ναρκισσισμό του»(ό.π.α.,182). Το σώμα και η ψυχή του ησυχαστή είναι ταγμένα να διατηρούν το μακάριο κάλλος, να το εκπέμπουν και να το πολλαπλασιάζουν. Παράδειγμα συνιστά ο π. Πορφύριος (δες: αρχ.Γοντικάκης ό.π.α., 2005).

πηγή

Πότε και πώς νηστεύομε

(Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ν. Σμύρνης Συμεών Κούτσα "Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ")

Η λέξη  νηστεία είναι σύνθετη και προέρχεται από το αρνητικό μόριο νη και το ρήμα εσθίω, που είναι άλλος τρόπος του έσθω και του έδω και που σημαίνει τρώγω. Νήστις – η πρώτη λέξη που δημιουργήθηκε – σημαίνει αυτός που δεν εσθίει, που δεν τρώγει. Από την λέξη αυτή στη συνέχεια προήλθε το ρήμα νηστεύω και το αφηρημένο ουσιαστικό νηστεία, που αρχικά σήμαινε την πλήρη αποχή από τροφές και ποτά, δηλαδή την ασιτία και ατροφία.

Αργότερα, με την αύξηση της χρονικής διάρκειας και την προοδευτική διαμόρφωση του θεσμού της νηστείας, νηστεία δεν σήμαινε μόνο την πλήρη αποχή από στερεές ή υγρές τροφές, αλλά και την μερική αποχή, την αποχή δηλαδή από ορισμένες τροφές και την λήψη άλλων, συγκεκριμένων τροφών. Έτσι έχουμε την διάκριση σε νηστήσιμες και αρτυμένες ή αρτύσιμες τροφές.

Κατά την διάκριση αυτή νηστήσιμες τροφές θεωρούνται το ψωμί, τα λαχανικά, οι καρποί και μάλιστα οι ξηροί, οι ελιές και άλλα.

Αρτύσιμα, αντίθετα, θεωρούνται τα διάφορα φαγητά που μαγειρεύουμε με την χρήσι ελαίου ή βουτήρου και διαφόρων καρυκευμάτων, όπως και το κρασί (Όταν δεν τρώμε λάδι, δεν πίνουμε και κρασί).

Α' ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής

Η νηστεία των δύο αυτών ημερών ήταν πάντοτε ιδιαίτερα αυστηρή, ανάλογη της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδας.

Η ακρίβεια λοιπόν της νηστείας αυτής είναι να μήν καταλύομε λάδι και οίνο.

Η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (και της Μεγάλης Εβδομάδας)

Μεταξύ των μακρών νηστειών του έτους η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η αρχαιότερη και αυστηρότερη περίοδος νηστείας. Ξεκινά από την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει με το Μεγάλο Σάββατο.

Με ιδιαίτερη αυστηρότητα λοιπόν νηστεύουμε την πρώτη ή αλλιώς Καθαρά Εβδομάδα. Λάδι (και οίνο) καταλύουμε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή.

Με τον ίδιο περίπου τρόπο οφείλουμε να νηστεύουμε και το άλλο διάστημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, από λάδι (και οίνο) απέχουμε όλες τις ημέρες της εβδομάδας και όχι μόνο την Τετάρτη και την Παρασκευή, ενώ λάδι και οίνο καταλύουμε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή.

Εξαιρέσεις της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

• Των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου.
  
• Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου καταλύουμε και ψάρι.
  
• Την Κυριακή των Βαϊων καταλύουμε ψάρι.
  

Τέλος, θα πρέπει να τονίσουμε ότι το Σάββατο και την Κυριακή καταλύουμε υποχρεωτικά οίνο και έλαιο, με μία εξαίρεση: Το Μεγάλο Σάββατο, το μοναδικό Σάββατο του έτους που νηστεύουμε, είναι ημέρα αυστηρής νηστείας.

Η νηστεία των Χριστουγέννων

Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή στη γλώσσα του ορθόδοξου λαού μας και ως σαρανταήμερο. Αρχίζει την 15η Νοεμβρίου και λήγει την 24η Δεκεμβρίου.

Η νηστεία του Σαρανταημέρου των Χριστουγέννων γίνεται ως εξής:

Ἀπό 15 έως 21 Νοεμβρίου κατάλυσις ελαίου, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.

Την 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, κατάλυσις ιχθύος όποια ημέρα και αν τύχη.

Από 21 Νοεμβρίου έως 17 Δεκεμβρίου:

• Τα Σάββατα και τις Κυριακές κατάλυσις ιχθύος.
• Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη κατάλυσις ελαίου.

Τις Τετάρτες και τις Παρασκευές χωρίς λάδι, εκτός αν συμπέσουν οι εορτές: 16ην Νοεμβρίου του Αποστόλου Ματθαίου, την 25ην Νοεμβρίου της Αγίας Αικατερίνης, την 30ην Νοεμβρίου του Αποστόλου Ανδρέου, την 4ην Δεκεμβρίου της Αγίας Βαρβάρας, την 5ην Δεκεμβρίου του Αγίου Σάββα, την 6ην Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου , την 9ην Δεκεμβρίου της Αγίας Άννης , την 12ην Δεκεμβρίου του Αγίου Σπυρίδωνος, την 15ην Δεκεμβρίου του Αγίου Ελευθερίου, την 17ην του Αγίου Διονυσίου και την 20ην Δεκεμβρίου του Αγίου Ιγνατίου.

Από 18 έως 23 Δεκεμβρίου κατάλυσις ελαίου, εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.

Την Παραμονή των Χριστουγέννων 24ην Δεκεμβρίου δεν καταλύομεν έλαιον και οίνον εκτός αν τύχη Σάββατο ή Κυριακή.

Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων

Μία ακόμη μακρά περίοδος νηστείας είναι η λεγόμενη νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Ονομάζεται έτσι διότι προηγείται των δύο αποστολικών εορτών: της εορτής των Αγίων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου) και της “Συνάξεως των Αγίων Αποστόλων” (30 Ιουνίου).

Η χρονική διάρκεια αυτής της νηστείας είναι μεταβλητή επειδή η έναρξή της εξαρτάται από την κινητή εορτή του Πάσχα. Αρχίζει την Δευτέρα μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων και λήγει σταθερά την 28η Ιουνίου. Κατά το ισχύον (νέο) ημερολόγιο δεν υπερβαίνει ποτέ τις 30 ημέρες. Υπάρχει ακόμα και περίπτωση (όταν το Πάσχα εορτάζεται μεταξύ 5 και 8 Μαϊου) να μήν έχουμε καθόλου νηστεία.

Κατά την περίοδο της νηστείας αυτής δεν καταλύουμε κρέας, γαλακτερά και αυγά, ενώ επιτρέπεται η κατάλυση ψαριού. (Φυσικά πάντοτε εκτός Τετάρτης και Παρασκευής).

Αν η εορτή των Αγ. Αποστόλων Πέτρου και Παύλου πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή, καταλύουμε μόνο ψάρι.

Η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου

Η περίοδος αυτή της νηστείας προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αρχικά ήταν διηρημένη σε δύο τμήματα: αυτό που προηγείτο της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκείνο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε να την τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τις ημέρες. Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, ενώ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει καταλύουμε ψάρι.

Κατάλυση ιχθύος και μόνον έχουμε και κατά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αν αυτή πέση Τετάρτη ή Παρασκευή.

Η νηστεία της Παραμονής των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου)

Την νηστεύουμε αυστηρά, με ξηροφαγία, και μόνο άν πέσει Σάββατο ή Κυριακή καταλύουμε λάδι.

Η νηστεία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)

Νηστεύουμε με ξηροφαγία, εκτός κι αν πέσει Σάββατο ή Κυριακή όπότε καταλύουμε οίνο και έλαιο.

Η νηστεία κατά την εορτή της Αποτομής της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου Ιωάννου (29 Αυγούστου)

Νηστεύουμε με ξηροφαγία, εκτός κι αν πέσει Σάββατο ή Κυριακή όπότε καταλύουμε οίνο και έλαιο.

Πότε άλλοτε νηστεύουμε

• Νηστείες λόγω εκτάκτων περιστάσεων: Η απειλή πολέμου, ο φόβος σεισμού, η ανομβρία, κάποια φοβερή επιδημία ή αρρώστια, οι κατακλυσμοί και άλλες έκτακτες κοινές συμφορές, συχνά οδήγησαν – και οδηγούν και σήμερα - την Εκκλησία στην απόφαση να καλέσει τον λαό σε μετάνοια, προσευχή και νηστεία, προκειμένου με συντριβή και ταπείνωση όλοι μαζί οι πιστοί να ζητήσουν το έλεος και την σωστική παρέμβαση του Θεού. Τέτοιες νηστείες αποφασίζει είτε η Σύνοδος, είτε ο Επίσκοπος για την εκκλησιαστική επαρχία του.
  
• Η νηστεία που επιβάλλει ο Πνευματικός ως επιτίμιο: Πολλές φορές ο Πνευματικός επιβάλλει νηστεία σε κάποιον εξομολογούμενο. Ο σκοπός του επιτιμίου αυτού είναι καθαρά παιδαγωγικός και θεραπευτικός και αποσκοπεί στην απελευθέρωση του πιστού από την κυριαρχία διαφόρων παθών και στην σταθεροποίησή του στη χριστιανική ζωή.
  
• Όταν το κάνουμε τάμα ή το κρίνουμε ωφέλιμο πνευματικά.
  
• Η νηστεία πρίν από την συμμετοχή μας στα θεία Μυστήρια: Νηστεία προηγείτο πάντοτε πρίν του μυστηρίου του Βαπτίσματος και του μυστηρίου του Χρίσματος που ακολουθούσε. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα Μυστήρια της Εκλησίας (Εξομολόγησις, Ευχέλαιο, Γάμος, Ιερωσύνη (χειροτονία), Θεία Μετάληψη).

Β' ΑΠΟΛΥΤΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΙ και ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΤΑΛΥΣΕΩΣ

Εκτός από τις περιόδους νηστείας, η Εκκλησία μας καθόρισε και περιόδους απολυτές, δηλαδή κάποια χρονικά διαστήματα κατά τα οποία έχουμε “κατάλυσιν εις πάντα”που σημαίνει ότι επιτρέπεται να τρώμε από όλα, όλες τις ημέρες, καί την Τετάρτη και την Παρασκευή.

• Το Δωδεκαήμερο. Το χρονικό διάτημα δηλαδή μεταξύ Χριστουγέννων και Θεοφανείων. Εξαίρεση αποτελεί η παραμονή των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου)
• Η Διακαινήσιμη εβδομάδα. Είναι η εβδομάδα που ξεκινά την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την αμέσως επόμενη Κυριακή του Θωμά.
• Η εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή. Η εβδομάδα από την Κυριακή της Πεντηκοστής μέχρι την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

• Την περίοδο του Πεντηκοσταρίου, λόγω του αναστάσιμου χαρακτήρα της, δεν νηστεύονται οι Τετάρτες και οι Παρασκευές, δηλαδή έχουμε κατάλυση οίνου και ελαίου.
• Την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής έχουμε κατάλυση και ψαριού.
• Την Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα έχουμε κατάλυση και ψαριού.
• Τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Τριωδίου θα μπορούσαμε να τις συμπεριλάβουμε στις απολυτές περιόδους αφού ισχύουν τα εξής:
• Η πρώτη εβδομάδα που ονομάζεται και προσφωνήσιμος επειδή αποτελεί την εισαγωγή της όλης περιόδου, είναι απολυτή, δηλαδή καταλύουμε εις πάντα όλες τις ημέρες.
• Την δεύτερη εβδομάδα, από την Κυριακή του Ασώτου μέχρι των Απόκρεω, γίνεται κατάλυση εις πάντα όλες τις ημέρες εκτός Τετάρτης και Παρασκευής.
• Την τρίτη εβδομάδα, από την Δευτέρα μετά ην Κυριακή των Απόκρεω μέχρι την Κυριακή της Τυροφάγου, απαγορεύεται η κρεοφαγία και επιτρέπεται – όλες τις ημέρες – η κατάλυση ψαριών, αυγών και όλων των γαλακτοκομικών προϊόντων.

Κατάλυση ιχθύος έχουμε τις παρακάτω εορτές, όταν αυτές συμπίπτουν κατά την Τετάρτη ή την Παρασκευή:

• 7 Ιανουαρίου, Η Σύναξις του Τιμίου Προδρόμου.
• 2 Φεβρουαρίου, Η Υπαπαντή του Κυρίου
• 25 Μαρτίου, Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
• 24 Ιουνίου, Το Γενέθλιον του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου
• 29 Ιουνίου, Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
• 6 Αυγούστου, Η Μεταμόφωσις του Σωτήρος
• 15 Αυγούστου, Η Κοίμησις της Θεοτόκου
• 8 Σεπτεμβρίου, Το Γενέθλιον της Θεοτόκου
• 14 Νοεμβρίου, Του Αγίου Αποστόλου Φιλίππου
• 21 Νοεμβρίου, Τα Εσόδια της Θεοτόκου
• Την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής
• Την Τετάρτη της Αποδόσεως του Πάσχα

Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε τις παρακάτω εορτές, όταν αυτές συμπίπτουν κατά την Τετάρτη ή την Παρασκευή:

• ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

11 Αγίου Θεοδώρου του Κοινοβιάρχου.

16 Η Προσκύνησις της αλύσεως του Αποστόλου Πέτρου.

17 Αγίου Αντωνίου

18 Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου

20 Αγίου Ευθυμίου

22 Αγίων Αποστόλων Τιμοθέου και Αναστασίου του Πέρσου

25 Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου

27 Ανακομιδή λειψάνων Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

30 Των Τριών Ιεραρχών.

• ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

8 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου

10 Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους

11 Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου

17 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος

24 Η Α' και Β' εύρεσις της τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου

• ΜΑΡΤΙΟΣ

9 Των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

26 Σύναξις Αρχαγγέλου Γαβριήλ

• ΑΠΡΙΛΙΟΣ

23 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

25 Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου

30 Αγίου Αποστόλου Ιακώβου

• ΜΑΪΟΣ

2 Ανακομιδή λειψάνου Αγίου Αθανασίου

8 Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου

15 Αγίων Πατέρων Παχωμίου του Μεγάλου και Αχιλλίου Λαρίσης

21 Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης των ισαποστόλων

25 Γ' Εύρεσις της τιμίας Κεφαλής του Προδρόμου

• ΙΟΥΝΙΟΣ

8 Ανακομιδή λειψάνου Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου

11 Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα.

30 Σύναξις των 12 Αποστόλων

• ΙΟΥΛΙΟΣ

1 Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

2 Κατάθεσις Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου

17 Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας

20 Αγίου Προφήτου Ηλιού

22 Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής

25 Κοίμησις Αγίας Άννης

26 Αγίας Οσιομάρτυρος Παρασκευής

27 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος

• ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

31 Κατάθεσις Τιμίας Ζώνης Υπεραγίας Θεοτόκου

• ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

1 Αρχή της Ινδίκτου, Αγίου Συμεών του Στυλίτου

6 Ανάμνησις του εν Χώναις θαύματος του αρχιστρατήγου Μιχαήλ

9 Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης

13 Τα εγκαίνια του Ναού της Αναστάσεως, Αγίου Κορνηλίου του εκατόνταρχου

20 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευσταθίου

23 Η σύλληψις του Τιμίου Προδρόμου

26 Η μετάστασις του Αγίου Αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου

• ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

6 Αγίου Αποστόλου Θωμά

18 Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά

23 Αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου

26 Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου

• ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

1 Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού

8 Η Σύναξις των παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ

12 Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος

13 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

16 Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου

25 Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης

30 Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

• ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

4 Αγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, Ιωάννου του Δαμασκηνού

5 Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου

6 Αγίου Νικολάου επισκόπου Μύρων

9 Η Σύλληψις της Αγίας και θεοπρομήτορος Άννης

12 Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού

15 Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου

17 Αγίων Προφήτου Δανιήλ και Διονυσίου Αρχιεπισκόπου Αιγίνης

20 Αγίου Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου και Προεόρτια της Γεννήσεως

Πηγή