Ο πόλεμος τού Γωγ

Μεταξύ τών προφητειών τής Αγίας Γραφής, ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο θέμα, είναι ο τελικός πόλεμος τού Ισραήλ εναντίον μίας πολυεθνικής δυνάμεως. Αυτό το θέμα είναι τόσο σπουδαίο στις προφητείες αυτές, που επαναλαμβάνεται από τους περισσοτέρους προφήτες. Αυτό θα είναι και το θέμα αυτής τής μελέτης, μια και η κατανόηση τών προφητειών αυτών είναι το κλειδί για την κατανόηση πολλών άλλων θεμάτων που συχνά μπερδεύουν τους ερμηνευτές.

Η καταγωγή τού Γωγ

Στον Ιεζεκιήλ, κεφάλαια 38/λη΄ και 39/λθ΄, περιγράφεται κάποιος μελλοντικός πόλεμος, μεταξύ τού Ισραήλ και μιας πολυεθνικής δυνάμεως. Ο αρχηγός αυτής τής δυνάμεως, είναι κάποιος ΄΄Γωγ΄΄, ΄΄τής γής τού Μαγώγ΄΄, ΄΄ηγεμόνας τής Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ΄΄, με προέλευση ΄΄εκ τών εσχάτων τού Βορρά΄΄. Αυτός έρχεται ΄΄εναντίον τών ορέων τού Ισραήλ΄΄. (Ιεζεκιήλ 39/λθ΄ 1,2. 38/λη΄ 1,2).

Ας δουμε όμως το Ιεζεκιήλ 39/λθ΄ 1,2: ΄΄Και συ υιέ ανθρώπου, προφήτευσον κατά τού Γωγ, και ειπέ: "Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός: Ιδού εγώ είμαι εναντίον σου Γωγ, ηγεμών τής Ρως, Μεσέχ και Θουβάλ. Και θέλω σε περιστρέψει και σε περιπλανήσει, και θέλω σε αναβιβάσει εκ τών εσχάτων τού Βορρά, και σε φέρει επί τα όρη τού Ισραήλ..."΄΄.

Πολλοί κατανοούν ότι προφητεία αυτή, αναφέρεται στον ηγέτη τού έθνους τών ΄΄Ρώσων΄΄, εξ αιτίας της ομοιότητας που έχει η λέξη "Ρως" με το έθνος των "Ρώς" ή "Ρώσων".  Το σημείο αναφοράς τού Ιεζεκιήλ, είναι το έθνος του, το Ισραήλ. Σε σχέση με τον Ισραήλ λοιπόν, φαίνεται λογικό ότι ΄΄τα έσχατα τού Βορρά΄΄ είναι η Ρωσία.

Αυτό φαίνεται από τα εδάφια Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,9,12: ΄΄Μετά πολλάς ημέρας θέλει γίνει επίσκεψις εις σε. Εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην, ήτις ελευθερώθει εκ τής μαχαίρας, και συνήχθει εκ πολλών λαών, εναντίον τών ορέων τού Ισραήλ, τα οποία κατεστάθησαν έρημα διαπαντός. Αυτός όμως, μετεφέρθει εκ μέσου τών λαών, και θέλουσι κατοικήσει πάντες ασφαλώς. Και θέλεις αναβεί ως ανεμοζάλη. Θέλεις είσθαι ως νέφος, δια να σκεπάσεις την γην, συ, και πάντα τα τάγματά σου, και πολύς λαός μετά σου... δια να λεηλατήσεις... λάον συνηγμένον εκ τών εθνών, αποκτήσαντα κτήνη και αγαθά, ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΓΗΣ΄΄. Εκλαμβάνοντας λοιπόν τον Ισραήλ ως ΄΄μέσο τής γης΄΄, τον θεωρεί σημείο αναφοράς για τον εντοπισμό τού ΄΄Βορρά΄΄.

Υπάρχει και άλλο ένα εδάφιο όμως, που φαίνεται να υπονοεί προφητικά το ίδιο: ΄΄Και θέλω σε περιστρέψει και βάλει άγγιστρα εις τας σιαγόνας σου, και θέλω εκβάλλει σε και πάσαν την δύναμίν σου...΄΄ (Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 4). Το ζώο στο οποίο βάζουν άγγιστρα στα σαγόνια του, είναι η αρκούδα. Και είναι γνωστό, ότι όπως οι ΗΠΑ έχουν σύμβολο το γεράκι, η αρκούδα είναι το ζώο που συμβολίζει και σήμερα τη Ρωσία. (Θυμηθείτε τη μασκώτ τών Ολυμπιακών τής Μόσχας, το αρκουδάκι Μίσα).

Ο Γερμανός επιστήμονας δρ. Κάϊλ γράφει: ΄΄Οι Βυζαντινοί και οι Άραβες συγγραφείς, συχνά μνημονεύουν ένα λαό με το όνομα: ΄΄Ρως΄΄ και ΄΄Ρους΄΄, που κοιτίδα είχε την περιοχή τού Ταύρου, και σχετίζεται με τους Σκύθες΄΄.

Ο Βίλχεμ Γκιζένιους στο Εβραϊκό λεξικό του, αναφέρει ότι οι ΄΄Ρως΄΄, ήταν λαός που κατοικούσαν στα βόρεια τού Ταύρου, κοντά στο Βόλγα. Η πρώτη ιστορική εμφάνιση τών ΄΄Ρως΄΄, έγινε το 860 μ.Χ., όταν ο λαός αυτός επέδραμε εναντίον τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί βασιλείας τού Μιχαήλ Γ΄.

Η προφητεία όμως αναφέρει και άλλα ονόματα: ΄΄Μαγώγ, Μεσέχ, και Θουβάλ΄΄. ΄΄Οι υιοί τού Ιάφεθ ήσαν: Γομέρ, και Μαγώγ, και Μαδαϊ, και Ιαυάν, και Θουβάλ, και Μεσέχ και Θειράς΄΄. (Γένεσις 10/ι΄ 2). Οι απόγονοι τού ΄΄Μαγώγ΄΄, λέγεται ότι πήγαν προς τον Καύκασο. Η Μόσχα, θεωρείται ότι ονομάστηκε από το όνομα τού ΄΄Μεσέχ΄΄, και από το όνομα τού ΄΄Θουβάλ΄΄, το σημερινό ΄΄Τομπόλσκ΄΄. Οι λαοί αυτοί λοιπόν που προήλθαν από τον Ιάφεθ, θεωρείται ότι είναι οι κάτοικοι τής Ρωσίας. (Από τον Ιαυάν, φαίνεται ότι προήλθε κάποιο από τα Ελληνικά φύλα, οι Ίωνες).

Ο Ηρόδοτος, (5ος αιώνας π.Χ.), αναφέρει με αλλοιωμένα ονόματα τους ΄΄Μεσέχ΄΄ και τους ΄΄Θουβάλ΄΄, και τους ταυτίζει με λαούς Μοσχοβίτες που ζούσαν στην εποχή του στην επαρχία τού Πόντου.

Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, (1ος αιώνας μ.Χ.), αναφέρει ότι στην εποχή του υπήρχαν δύο λαοί που τους ονομάζει: ΄΄Μοσχοβίτες΄΄ και ΄΄Θουβελίτες΄΄, και προσθέτει ότι ΄΄Μαγώγ΄΄ ήταν εκείνοι που οι ΄Ελληνες τους ονόμαζαν ΄΄Σκύθες΄΄.

Ο Εβραϊστής Γκιζένιους, γράφει στο λεξικό του, ότι το όνομα τής πόλης Μόσχα, προέρχεται από το ΄΄Μεσέχ΄΄, και ότι ΄΄Θουβάλ΄΄, ήταν ένας λαός που κατοικούσε κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, και Δυτικά από τους ΄΄Μεσέχ΄΄.

Όμως, παρ' όλες τις παραπάνω ομοιότητες (οι οποίες είχαν παραπλανήσει και τον γράφοντα), υπάρχουν σοβαροί λόγοι που μας αναγκάζουν να δούμε με αμφισβήτηση την παραπάνω ερμηνεία, ότι δήθεν η προφητεία μιλάει για τη Ρωσία!  Στη συνέχεια οφείλουμε να παραθέσουμε κάποια στοιχεία, που βρήκαμε στο περιοδικό "Τυχικός" του Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 1999, σελ. 7 - 14 (http://www.tyxikos.gr/99-9-7.html).

Αν και παλαιότεροι ερμηνευτές τοποθετούν τους τόπους των λαών αυτών στο Βορρά κυρίως, αλλά και στην Ασία, νεότερες ιστορικότερες έρευνες, τους τοποθετούν πολύ κοντύτερα στο Ισραήλ.  Έτσι, οι λαοί - απόγονοι του Ιάφεθ που αναφέρονται στην προφητεία, τοποθετούνται στα Βόρεια του Ισραήλ, από την περιοχή της Μεσοποταμίας, ως τα ορεινά Βορείως της Μεσοποταμίας.

Σε αυτή την τοποθέτηση, και την αντίθεση με την υποτιθέμενη ταύτιση του Ρως με τη Ρωσία, συνηγορούν οι παρακάτω λόγοι:

·       Σήμερα, η Μόσχα, κατοικείται από ένα πολυεθνικό μωσαϊκό κυρίως Ασιατικών λαών, παρά από απογόνους του Ιάφεθ που ήλθαν από το Νότο.

·       Για το Μεσέχ, ο συγγραφέας του Ψαλμού 120/ρκ΄ 5 γράφει: "Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ!" Φυσικά δεν κατοικούσε στη Μόσχα! Ο Κηδάρ ήταν λαός που κατοικούσε στην έρημο της σημερινής Ιορδανίας.

·       Το ότι οι λαοί αυτοί που αναφέρονται στην προφητεία έχουν σήμερα εκλείψει ως λαοί, δείχνει πιθανόν ότι πρόκειται για προσκιάσεις άλλων μελλοντικών σκληρών λαών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και καταγωγής.

·       Το σημαντικότερο: Η λέξη "ρως" ( ), στην Παλαιά Διαθήκη, δεν έχει την έννοια ονόματος κάποιου έθνους, αλλά έχει μείνει αμετάφραστη, από τα Εβραϊκά!  Η λέξη αυτή στα Εβραϊκά, σημαίνει κυρίως: "Κεφαλή", και δευτερευόντως: "Αρχή" και "Αρχηγός".  Κάποιες από τις πάνω από 600 φορές που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, η λέξη αυτή σημαίνει "κλάδος", "κορυφή", "προσκέφαλο", "αρχή", "κεφάλαιο" (σύνολο), "κιονόκρανο", "πρωτεύουσα", "σώμα" (στρατού), "πρώτη θέση", "άκρο", "λόχος", "εκλεκτός", "εξαίρετος", "ισχυρός", "πρώτος", "άρχοντας".  Αυτό γίνεται πάντοτε με την έννοια του κορυφαίου, του ανωτέρου, του επικεφαλής.  [Στα Εβραϊκά, ο αρχιερέας λεγόταν και: "hakoen rosh" (ιερέας κορυφαίος), η Πρωτοχρονιά "rosh hasana" (πρώτη του έτους), η Κυριακή ως πρώτη ημέρα της εβδομάδος λέγεται "yom rishon" (ημέρα πρώτη), και η αρχική φράση της Πεντατεύχου "Εν αρχή" είναι "bereshith" από την πρόθεση be και τη ρίζα rsh].  O μόνος άνθρωπος που ονομάζεται Ρως στην Αγία Γραφή, είναι κάποιος γιος του Βενιαμίν (Γένεσις 46/μς΄ 21), που δεν έχει σχέση με έθνος και ηγέτη.  

Εκείνο που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι ότι και εδώ υπάρχει μεταφραστικό λάθος, καθώς στα Ελληνικά η λέξη "ρως" αφέθηκε αμετάφραστη, παραπλανώντας τον Έλληνα αναγνώστη.  Έτσι, η φράση θα έπρεπε να αποδοθεί: "Άνθρωπε, κοίταξε προς τον Γωγ στη χώρα του Μαγώγ, στο μεγάλο άρχοντα της Μεσέχ και της Τουβάλ και προφήτεψε εναντίον του" ("Μετάφραση στη Δημοτική" -  Έκδοση Βιβλικής Εταιρίας 1997).

Μήπως το λάθος αυτό έγινε "χάριτι Θεού", ώστε να εντοπισθεί ο λαός της προφητείας;  Κάτι τέτοιο φαίνεται πολύ "τραβηγμένο".  Φαίνεται τελικά ότι η προφητεία δεν έχει σχέση με τη Ρωσία, παρά τις ομοιότητες.  (Ακόμα και το "άγγιστρο στα σαγόνια", θα μπορούσε αντί για αρκούδα, να αναφέρεται στην ταύτιση του Γωγ με τον δράκοντα Λεβιάθαν της προφητείας Ιεζεκιήλ 29/κθ΄ 4, που προεικονίζει τον Αντίχριστο).

Στην πραγματικότητα, το να μην ανακατέψουμε τη Ρωσία στην προφητεία, απλοποιεί τα πράγματα, καθώς δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε για το πώς είναι δυνατόν να σχετίζεται ο Εβραίος Αντίχριστος και τα στρατεύματά του με τη Ρωσία.  Ακόμα, γίνεται πιο κατανοητό, ότι τα γύρω έθνη, Βορείως του Ισραήλ, είναι αυτά που θα εμπλακούν εναντίον του στον προφητευμένο εκείνο πόλεμο.

Η εποχή τού Γωγ

Είδαμε στο Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,9,12, ότι ΄΄εν τοις εσχάτοις χρόνοις΄΄ ο Γωγ θα επιτεθεί κατά τού Ισραήλ. Οι ΄΄έσχατοι χρόνοι΄΄, ή οι ΄΄έσχατες ημέρες΄΄ κατά άλλες προφητείες, είναι η Χριστιανική περίοδος, από την πρώτη, ως τη δεύτερη έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Στα ίδια αυτά εδάφια μάλιστα, είδαμε ότι αυτή η επίθεση, θα γίνει όταν ο Ισραήλ θα έχει συναχθεί και πάλι στη χώρα του, από το διασκορπισμό του στα γύρω έθνη. (΄΄λαόν συνηγμένον εκ τών εθνών΄΄). Ένας τέτοιος πόλεμος με τη Ρωσία ή άλλα από τα γύρω έθνη, δεν έγινε στην πρώτη επάνοδο τών Ισραηλιτών από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 537 π.Χ. Συνεπώς θα γίνει μετά από τη δεύτερη, τού 1948 μ.Χ. Τότε θα είναι και ο καιρός που ο Ισραήλ θα επιστρέψει στον Ιησού Χριστό, όπως είδαμε στα προηγούμενα φυλλάδια. Από το 70 μ.Χ. που καταστράφηκε πάλι η Ιερουσαλήμ (Λουκάς 21/κα΄ 20 - 24) ως το 1948 μ.Χ., ο Ισραήλ ήταν χωρίς πατρίδα, και συνεπώς κανένας τέτοιος πόλεμος δεν έγινε. Πρόκειται λοιπόν για κάτι μελλοντικό.

Το ότι ΄΄οι έσχατες ημέρες΄΄, και οι ΄΄έσχατοι χρόνοι΄΄ αναφέρονται στο ίδιο πράγμα, φαίνεται και από τον Ιωήλ 2/β΄ 29,31, 3/γ΄ 1,2,11,12, που αναφέρεται στον ίδιο πόλεμο τού Γωγ και τών άλλων εθνών εναντίον τού Ισραήλ, και στα γεγονότα γύρω από εκείνη την εποχή: ΄΄Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις, θέλω εκχέει το πνεύμα μου... ο ήλιος θέλει μεταστραφεί εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθει η ημέρα τού Κυρίου η μεγάλη και επιφανής ...Διότι ιδού εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους τού Ιούδα και τής Ιερουσαλήμ, θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη, και θέλω καταβιβάσει αυτά εις την κοιλάδα τού Ιωσαφάτ, και θέλω κριθεί μετ' αυτών εκεί υπέρ τού λαού μου και τής κληρονομίας μου Ισραήλ, τον οποίον διέσπειραν μεταξύ τών εθνών, και διεμοιράσθησαν την γην μου... Συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλώθεν πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού. Εκεί θέλει καταστρέψει ο Κύριος τους ισχυρούς σου. Ας εγερθώσι, και ας αναβώσι τα έθνη στην κοιλάδα τού Ιωσαφάτ. Διότι εκεί θέλω καθήσει δια να κρίνω πάντα τα έθνη κυκλόθεν΄΄.

΄΄Τις ημέρες εκείνες΄΄ τού Ιωήλ, ο ευαγγελιστής Λουκάς, τις τοποθετεί ΄΄εν ταις εσχάταις ημέραις΄΄, καθώς παραθέτει από τον Ιωήλ, στις Πράξεις 2/β΄ 16 - 20: ΄΄Αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια τού προφήτου Ιωήλ: "Και εν ταις εσχάταις ημέραις λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από τού Πνεύματός μου... ...ο ήλιος θέλει μεταστραφεί εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα..."΄΄. Συνεπώς οι φράσεις: ΄΄έσχατες ημέρες΄΄ τού Ιωήλ και τού Λουκά, και ΄΄έσχατοι χρόνοι΄΄ τού Ιεζεκιήλ, μιλούν για την ίδια Χριστιανική περίοδο.

Η έκβαση τής μάχης

Ο Ιεζεκιήλ στο 38/λη΄ 5,6, αναφέρει μερικά ακόμα από τα έθνη που θα συντροφεύουν τον Γωγ: ΄΄Πέρσας και Αιθίοπας και Λύβυας μετ' αυτών, ...τον Γομέρ και πάντα τα τάγματα αυτού, τον οίκον Θωγαρμά και πάντα τα τάγματα αυτού από τών εσχάτων τού Βορρά, και πολλούς λαούς μετά σου΄΄.

Στην Αποκάλυψη 20/κ΄ 9, λέει για τον πόλεμο τού Γωγ: ΄΄Και ανέβησαν επί το πλάτος τής γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν τών αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην. Και κατέβη πυρ εκ τού ουρανού και κατέφαγεν αυτούς΄΄.

Το ίδιο λέει και στον Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 22: ΄΄Και θέλω ελθεί εις κρίσιν εμαντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι. Και θέλω βρέξει επ' αυτόν και επί τα τάγματα αυτού, και επί τον πολύν λαόν τον μετ' αυτού, βροχήν κατακλυσμού, και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον΄΄.

Ο Θεός λοιπόν, θα βοηθήσει τους μετανοημένους πλέον Ισραηλίτες, να σωθούν. Θα είναι ένας ιερός πόλεμος για τον Ισραήλ, όπως αναφέρει ο Ιωήλ 3/γ΄ 9 - 11: ΄΄Κηρύξατε τούτο εν τοις έθνεσιν. Αγιάσατε πόλεμον, διεγείρατε μαχητάς, ας πλησιάσωσιν και ας αναβαίνωσιν πάντες οι άνδρες τού πολέμου. Σφυρηλατήσατε τα υνία σας εις ρομφαίας και τα δρέπανά σας εις λόγχας. Ο αδύνατος ας λέει: "Εγώ είμαι δυνατός". Συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλώθεν πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού. Εκεί θέλει καταστρέψει ο Κύριος τους ισχυρούς σου΄΄.

Στον πόλεμο αυτό, ο Θεός θα κάνει ένα σεισμό, που θα πανικοβάλει τα στρατεύματα τών εχθρών τού Ισραήλ, σύμφωνα με το Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 19: ΄΄Εξάπαντος εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι σεισμός μέγας εν γη Ισραήλ΄΄.

Ζαχαρίας 14/ιδ΄ 3,5,13,14: ΄΄Και ο Κύριος θέλει εξέλθει, και θέλει πολεμήσει κατά τών εθνών εκείνων, ως ότε επολέμησεν εν τη ημέρα τής μάχης... και θέλετε φύγει, καθώς εφύγετε απ' έμπροσθεν τού σεισμού εν ταίς ημέραις Οζίου τού βασιλέως τού Ιούδα. Και εν τη ημέρα εκείνη, ταραχή Κυρίου μεγάλη θέλει είσθαι μεταξύ αυτών... Και θέλουσι πιάνει έκαστος την χείρα τού πλησίον αυτου, και η χειρ αυτού θέλει εγείρεσθαι κατά τής χειρός τού πλησίον αυτού. Και ο Ιούδας έτι θέλει πολεμήσει εν Ιερουσαλήμ΄΄.

Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 21: ΄΄Και θέλω καλέσει εναντίον αυτού (τού Γωγ) μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου λέγει Κύριος ο Θεός. Η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά τού αδελφού αυτού΄΄.

Ζαχαρίας 14/ιδ΄ 16: ΄΄Και πας όστις υπολειφθεί εκ πάντων τών εθνών τών ελθόντων κατά τής Ιερουσαλήμ, θέλει αναβαίνει κατ' έτος δια να προσκυνεί τον Βασιλέα, τον Κύριον τών δυνάμεων΄΄.

Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 23: ΄΄Και θέλω μεγαλυνθεί και αγιασθεί, και θέλω γνωρισθεί ενώπιον πολλών εθνών, και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος΄΄.

πηγή

Η παραβολή του άσπλαγχνου δούλου και το χρέος της Ελλάδας

Τη διαφορά τη μάθαμε πριν μερικά χρόνια με αφορμή έναν αξέχαστο υπουργό--πώς τον έλεγαν; Να που ήρθε καιρός να τη δούμε και σε ευρύτερη διάσταση.

Είναι γνωστή σε όλους μας η παραβολή από το ευαγγέλιο του Ματθαίου (κεφ. 18) με τους δυο οφειλέτες δούλους. Ο πρώτος χρωστάει μύρια τάλαντα. Παρακαλεί γονατιστός, και το αφεντικό του τα χαρίζει όλα. Βγαίνοντας έξω ο χαρούμενος πρώην οφειλέτης βρίσκει έναν άλλο δούλο που του χρωστάει εκατό δηνάρια, τον πιάνει από το λαιμό και απαιτεί ‘εδώ και τώρα’ το ποσό. Παρακαλεί κι εκείνος, αλλά ο πρώτος είναι αμετάπειστος: τον πηγαίνει στα δικαστήρια και τον ρίχνει στη φυλακή.
Ας σταθούμε εδώ. Η απαίτηση του δούλου για τα δανεικά είναι νόμιμη, και με βάση τον νόμο φυλακίζεται ο χρεώστης. Είναι όμως και ηθικά σωστή; Μόλις πριν από λίγο ο ίδιος απαλλάχθηκε από ένα μη βιώσιμο χρέος. Δεν διδάχθηκε τίποτε από τη μεγαθυμία του αφεντικού του; Δεν σκέφθηκε τη διαγραφή εκείνη των εκατομμυρίων πριν απαιτήσει το κατοστάρικο του άλλου, κινώντας εναντίον του την ισχύ του νόμου;
Με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953 η κατά πάντα ένοχη Γερμανία είδε να της χαρίζονται τεράστια οικονομικά χρέη και αποζημιώσεις, που αν έπρεπε να τα εξοφλήσει στο ακέραιο τώρα θα ήταν... Ελλάδα. Σήμερα, μετά εξήντα χρόνια, βρίσκεται στη θέση του πρώτου δούλου και συμπεριφέρεται ανάλογα, επικαλούμενη βέβαια τον νόμο. Δεν βλάπτει να το θυμίζουμε αυτό με κάθε ευκαιρία και προς κάθε κατεύθυνση, για να γίνει αντιληπτό ότι και στη διεθνή σκηνή το νόμιμο και το ηθικό δεν συνυπάρχουν. Με τα λόγια του Κικέρωνα, η απόλυτη δικαιοσύνη είναι απόλυτη αδικία (summum jus summa injuria).

Πηγή

 

Το είδαμε εδώ

Το σημείο τού Τέλους Πώς τα καταφέρνουν ορισμένες αιρέσεις, και χαρακτηρίζουν ως "σημείο" το "μη σημείο";

 Η ιστορία, έδειξε ότι οι άνθρωποι κάθε γενιάς, θεωρούν τη δική τους γενιά ξεχωριστή από τις υπόλοιπες όσον αφορά την εκπλήρωση κάποιων προφητειών. Ειδικά η γενιά που έζησε στην αλλαγή τής 1ης μετά Χριστόν χιλιετίας, και αυτοί που ζουν στην αλλαγή τής 2ης, θεώρησαν την αλλαγή αυτή, ως τέρμα τής ιστορίας τού παλαιού κόσμου, και αρχή τού νέου. Στα εσχατολογικά αυτά σενάρια, πρωταγωνιστούν σήμερα πλήθος θρησκειών, από Αντβεντιστικές, μέχρι σχισματικές τής Ορθοδοξίας.

Εδώ, θα ασχοληθούμε με τις παρερμηνείες που κάνουν στα λόγια τού Κυρίου Ιησού Χριστού, η λεγόμενη "Ελεύθερη εκκλησία τής Πεντηκοστής", και το Αντβεντιστικό παρακλάδι, που μετονομάστηκε σε "Μάρτυρες τού Ιεχωβά".

1. H Παρερμηνεία τού Ματθαίος 24/κδ΄

Οι δύο αυτές ομάδες, διδάσκουν ότι από το 1914 υπάρχει εκπλήρωση τών λόγων τού Κυρίου, ότι δήθεν βρισκόμαστε στην τελευταία γενιά, και για το λόγο αυτό, σήμερα εκπληρώνονται τα λόγια Του στην Αγία Γραφή, στα Ευαγγέλια: Ματθαίος 24/κδ΄ , Λουκάς 21/κα΄ και Μάρκος 13/ιγ΄.
Υποστηρίζουν λοιπόν, ότι από τις αρχές τού αιώνα μας, υπάρχει αύξηση τών πολέμων, τής εγκληματικότητας, τών ασθενειών, τής πείνας, αλλά και τού κηρύγματος τού Ευαγγελίου. Με τον τρόπο αυτό, αποσπούν την προσοχή τών αφελών και απληροφόρητων, και κάνουν οπαδούς, αυτούς που βιάζονται να δουν το τέλος τού κόσμου.
Ας δούμε λοιπόν, την αναίρεση τών διδασκαλιών τών "Μαρτύρων τής Σκοπιάς", που έχουν μακρά παράδοση σε αποτυχημένες προβλέψεις τού τέλους. Το επιχείρημά τους, ξεκινάει από τα λόγια τών αποστόλων προς τον Κύριο Ιησού, όταν τον ρώτησαν "κατ' ιδίαν": "ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;" (Ματθαίος 24/κδ΄ 3). Ο Ιησούς Χριστός, απαντά σε αυτό το ερώτημα, στα επόμενα εδάφια:
Ματθαίος 24/κδ΄ 4 - 14: "4. Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπεν αυτοίς: Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει, 5. πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: "Εγώ ειμι ο Χριστός", και πολλούς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων. Οράτε μη θροείσθε. Δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν το τέλος. 7. Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους. 8. Πάντα δε ταύτα, αρχή ωδίνων... 14. Και κηρυχθήσεται τούτο το Ευαγγέλιον τής βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, εις μαρτύριον πάσιν τοις έθνεσιν, και τότε ήξει το τέλος.
Τα παραπάνω λόγια τού Κυρίου χρησιμοποιούν οι αυτοαποκαλούμενοι "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", για να μας πουν ότι δήθεν: "Σήμερα, και ειδικά από το 1914, έχουμε περισσότερους πολέμους, πείνες, αρρώστειες, σεισμούς και έγκλημα, από κάθε άλλη εποχή. Και επιπλέον, σήμερα το Ευαγγέλιο κηρύττεται σε όλο τον κόσμο, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Αυτά αποτελούν ένα σύνθετο σημείο του τέλους, και έτσι γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στον καιρό τού τέλους".
Εάν αυτά τα λόγια τα έλεγε μόνο η ξενόγλωσση ηγεσία τής οργάνωσης αυτής, θα ήταν δικαιολογημένη ως ένα βαθμό. Το να τα επαναλαμβάνουν όμως και οι Έλληνες οπαδοί της, είναι απαράδεκτο. Επειδή, οι ξένοι, δεν γνωρίζουν την Ελληνική στην οποία γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, και ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν τα λόγια του Κυρίου. Οι ΄Ελληνες "Μάρτυρες" όμως, θα έπρεπε να γνωρίζουν τη μητρική τους γλώσσα, και να μη δέχονται τέτοιες παρερμηνείες σαν αγράμματοι! Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά τα λόγια τού Κυρίου, και ας ντραπούν οι Έλληνες εκείνοι, που αντί να διορθώσουν τους ξενόφερτους (άσχετους) δασκάλους τής Σκοπιάς, διαδίδουν κιόλας τις παράλογες θεωρίες τους.

2. Το ΜΗ σημείο

Τι ρωτούν λοιπόν οι μαθητές τού Κυρίου;
"πότε ταύτα έσται και τι το σημείον τής σης παρουσίας και συντελείας τού αιώνος;" (Ματθαίος 24/κδ΄ 3).
Οι μαθητές εδώ, ρωτούν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Πότε θα γίνει η καταστροφή τού Ναού τής Ιερουσαλήμ, (Ματθαίος 24/κδ΄ 1,2), και ποιο θα είναι "το σημείο" τής παρουσίας τού Κυρίου, και τής συντελείας τού αιώνος.
Προφανώς οι μαθητές, πίστευαν ότι αυτά τα δύο πράγματα, θα γίνονταν μαζί, γι' αυτό τα βάζουν στην ίδια ερώτηση. Η απάντηση τού Κυρίου λοιπόν, απαντά ταυτόχρονα και στα δύο ερωτήματα. Προτού όμως ο Κύριος τους απαντήσει άμεσα, τους δίνει μία προειδοποίηση:
"Βλέπετε μη τις υμάς πλανήσει, 5. πολλοί γαρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες: "Εγώ ειμι ο Χριστός", και πολλούς πλανήσουσιν. 6. Μελλήσετε δε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων. Οράτε μη θροείσθε. Δει γαρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν το τέλος".
Είναι φανερό εδώ, ότι δεν τους απαντάει άμεσα για το σημείο τού τέλους. Αντιθέτως, αντί να τους δώσει το σημείο τού τέλους, εδώ τους δίνει ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗ ΤΕΛΟΥΣ. Τους λέει πότε ΔΕΝ θα είναι το τέλος.
Προειδοποιεί λοιπόν ο Κύριος, ότι αν δουν κάποιους να λένε ότι "είναι ο Χριστός", ή αν δουν "πολέμους και ακούσουν για πολέμους, δεν πρέπει οι Χριστιανοί να θορυβηθούν, επειδή όλα αυτά πρέπει να γίνουν. Δεν θα είναι όμως το τέλος".
Αντιθέτως, άνθρωποι σαν τους οπαδούς τής Σκοπιάς και τών λεγομένων Πεντηκοστιανών, πλανήθηκαν, περιμένοντας το τέλος.
Στα παραπάνω, η εταιρία Σκοπιά απαντάει: "Τα λόγια τού Χριστού ως εδώ, μιλούν για απλούς πολέμους που θα γίνονταν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, και που δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους. Το σημείο τού τέλους όμως, βρίσκεται στα αμμέσως επόμενα λόγια τού Κυρίου, που δίνουν εικόνες παγκοσμίων πολέμων και μεγάλων αναταραχών".
Ας δούμε λοιπόν προσεκτικά και τα παρακάτω λόγια τού Κυρίου: "7. Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και έσονται λιμοί και σεισμοί κατά τόπους. 8. Πάντα δε ταύτα, αρχή ωδίνων..." (Ματθαίος 24/κδ΄ 7,8).
Για μία φορά ακόμα, φαίνεται η άγνοια τής Ελληνικής γλώσσας, τών ανθρώπων αυτών που θέλουν να περνιούνται για δάσκαλοι. Τι λέει εδώ; "Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος..."
Τι σημαίνει η λεξούλα: "γαρ"; Η λέξη "γαρ", σημαίνει: "επειδή". Και σύμφωνα με την Ελληνική γραμματική, όταν στη δεύτερη πρόταση υπάρχει η λέξη "επειδή", αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για επεξήγηση τής προηγουμένης προτάσεως. Με άλλα λόγια, ο Κύριος εδώ, δεν μιλάει για κάτι διαφορετικό από πριν, αλλά συνεχίζει να λέει αναλυτικότερα, ποια ΔΕΝ θα είναι τα σημάδια τού τέλους, ώστε να μην πλανηθούν και νομίσουν ότι είναι το τέλος. Και έρχονται σήμερα κάποιοι, που τα ίδια λόγια που λέει ο Κύριος για να μη νομίσουμε ότι είναι το τέλος, τα χρησιμοποιούν για να αποδείξουν το αντίθετο!

3. Τέλος ή ΑΡΧΗ;

Και για όσους συνεχίζουν να μη καταλαβαίνουν την Ελληνική γλώσσα, ο Κύριος τονίζει, ότι αυτά όχι μόνο δεν είναι σημεία τού τέλους, αλλά "αρχή ωδίνων". Αν λοιπόν είναι "αρχή", πώς πρόκειται για σημεία τού τέλους; Αντιθέτως, πρέπει να συνεχιστούν οι "ωδίνες" επί μακρόν, ώσπου να γίνει το τέλος.

4. Παγκόσμιοι πόλεμοι;

Γιατί όμως λέει: "Εγερθήσεται γαρ έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν"; Δεν δίνει αυτό εικόνα Παγκοσμίων πολέμων; Ίσως ρωτήσει κάποιος.
Η απάντηση είναι όχι. Ακόμα όμως και αν πράγματι μιλούσε για παγκοσμίους πολέμους, και πάλι, είδαμε ότι δεν θα αποτελούσαν σημείο τού τέλους.
Ας δούμε όμως κάποια εδάφια, που μιλούν με τον ίδιο τρόπο χωρίς να μιλούν για παγκοσμίους πολέμους, όπως το Β΄ Χρονικών 15/ιε΄ 6:
"και εφθείρετο έθνος υπό έθνους, και πόλις υπό πόλεως".
Ησαϊας 19/ιθ΄ 2: "Και θέλει σηκώσει Αιγυπτίους κατά Αιγυπτίων, και θέλουσι πολεμήσει έκαστος κατά τού αδελφού αυτού, και έκαστος κατά τού πλησίον αυτού. Πόλις κατά πόλεως, βασιλεία κατά βασιλείας".
Είναι φανερό, ότι σε αυτά τα εδάφια δε μιλάει για παγκοσμίους πολέμους, αν και χρησιμοποιούνται ακριβώς τα ίδια λόγια με τού Κυρίου Ιησού Χριστού. Ομοίως και ο Κύριος, δεν μιλάει για παγκοσμίους πολέμους όπως θέλει η Σκοπιά, αλλά για διαφόρους πολέμους, που θα γίνονταν στη διάρκεια τής ιστορίας.

5. Οι ιππείς τής Αποκάλυψης

Για το ίδιο θέμα, μας διαβεβαιώνει και η Αποκάλυψη, στο κεφάλαιο 6/ς΄ , από το 1 ως το 11 εδάφιο. Εκεί, περιγράφεται το άνοιγμα τών πέντε πρώτων σφραγίδων. Πρόκειται για τους τέσσερεις ιππείς, δηλαδή για τον Κύριο Ιησού Χριστό, που "εξήλθε νικών και δια να νικήσει" και για τον πόλεμο, την πείνα και το θάνατο.
Μετά τον ερχομό τού Κυρίου, πράγματι, όπως είπε στο Ματθαίος κδ΄ που εξετάζουμε, θα υπήρχαν πόλεμοι, πείνες και θάνατος. Όλα αυτά όμως, δεν θα ήταν το τέλος, αλλά "αρχή ωδίνων". Είναι οι πρώτες σφραγίδες, και όχι οι τελευταίες! Και αυτό, φαίνεται και στα εδάφια 10 και 11, όπου στο άνοιγμα τής 5ης σφραγίδος, δίνεται απάντηση στη βιασύνη τών ψυχών για το τέλος: "και ερρέθη αυτοίς ίνα αναπαύσονται έτι χρόνον μικρόν, έως πληρωθώσιν και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών, οι μέλλοντες αποκτέννεσθαι ως και αυτοί". Είναι σαφές, ότι οι τέσσερεις ιππείς, δεν ήταν το σημείο τέλους.
Ομοίως, το κήρυγμα τού Ευαγγελίου προηγείται τού τέλους, αλλά δεν είναι εμφανές πόσο ακόμα θα απλωθεί ως το τέλος.
Ενδεικτικά, θα αναφέρουμε το εδάφιο: Κολοσσαείς 1/α΄ 23: "...τού ευαγγελίου ου ηκούσατε, τού κηρυχθέντος εν πάση κτίσει τη υπό τον ουρανόν"
Ήδη λοιπόν από τότε, το ευαγγέλιο κηρύχθηκε σε όλη την οικουμένη. Και αν σκεφθούμε ότι σήμερα τεράστιες χώρες όπως η Κίνα και το Μπαγκλαντές μένουν σχεδόν ανευαγγέλιστες, ο καιρός τού τέλους είναι απροσδιόριστος. Και ας μη ξεχνάμε, ότι τα λόγια τού Κυρίου, πουθενά δε μιλούν για αύξηση τών δεινών (σεισμών, ασθενειών, πολέμων, κλπ). Μόνο για την ανομία λέει ότι θα πληθυνθεί, αλλά χωρίς να την αναφέρει ως σημείο τού τέλους. (Ματθ. 24/κδ΄ 12).

6. Τα δεινά και το αληθές ουράνιο σημείο

Όσο για την υποτιθέμενη αύξηση τών δεινών αυτών στον αιώνα μας, τα στοιχεία που παραθέτουν οι θρησκείες αυτές, είναι παραποιημένα, πράγμα που δείχνουμε σε άλλη μελέτη.
Ο χειρότερος αιώνας τής ιστορίας, ήταν ο 14ος! Ο 20ός, είναι ίσως ο καλύτερος αιώνας τής ιστορίας, γι' αυτό υπάρχει και η πληθυσμιακή αύξηση, λόγω μειωμένων θανάτων.
Μα τότε, πού βρίσκεται η απάντηση τού Κυρίου περί "τού σημείου";

Η απάντηση τού Κυρίου για το σημείο, βρίσκεται στο εδάφιο: Ματθαίος 24/κδ΄ 30: "και τότε φανήσεται το σημείον τού υιού τού ανθρώπου εν ουρανώ, και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γης, και όψονται τον υιόν τού ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών τού ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής". Το "σημείο" λοιπόν, είναι ουράνιο, και θα το δουν όλες οι φυλές τής γης, ταυτόχρονα με την παρουσία τού Κυρίου.

Όλα τα άλλα είναι πλάνες (Λουκ. κα΄ 8).
πηγή

Το άγχος είναι έλλειψη πίστης.. .

Το άγχος είναι μία σύγχρονη ασθένεια πολύ διαδεδομένη, που κυριεύει πολλούς ανθρώπους και τους ταλαιπωρεί.
Είναι πολλά τα αίτια που δημιουργούν το άγχος και μικραίνουν τη ζωή.
Οι συνθήκες που σήμερα έχουν επικρατήσει στην εποχή μας κάνουν τον άνθρωπο να μεγαλοποιεί τους ενδεχόμενους κινδύνους φαντάζεται δυσκολίες, βλέπει μπροστά του εμπόδια.
Και ανησυχεί και αγχώνεται.
Πως θα εξελιχθεί η τάδε υπόθεση;
Πότε θα τελειώσει η εργασία. Και αν παρεμβληθεί κάποιο εμπόδιο; Και αν δεν έρθουν ευνοϊκές οι περιστάσεις. Συσωρεύει ο άνθρωπος μέσα του αβεβαιότητες, αμφιβολίες, φοβίες.
Και το αποτέλεσμα αυτής της αγωνίας και του άγχους είναι να μην χαιρόμεθα τη ζωή αλλά να την κάνουμε μαρτύριο. Έτσι γινόμεθα νευρωτικοί γεμάτοι ανασφάλεια.
Θα διερωτηθεί κάποιος: Λοιπόν θα μείνουμε άπραγοι; Όχι. Ούτε υποτονικοί. Απλούστατα θα μάθουμε να αρκούμεθα στα λιγότερα.
Λοιπόν θα πούνε μερικοί να αρκούμεθα στη φτώχεια;
Όχι δεν λέω κάτι τέτοιο. Οφείλουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, να βελτιώσουμε την κατάστασή μας, να αποκτήσουμε κάτι που μας είναι απαραίτητο..
Χωρίς όμως να αγωνιούμε.
Το άγχος δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό.
Ο Θεός είναι ο προνοητής  μας.
Αυτός που τρέφει τα πετεινά του ουρανού δίδει και σε μας τα απαραίτητα.
«Μην μεριμνάτε» προτρέπει ο Κύριος, που σημαίνει όχι να μένουμε απαθείς και να περιμένουμε όλα να έρθουν ουρανοκατέβατα.
Να κάνουμε το ανθρωπίνως δυνατόν αλλά να μην μας καταβάλλει η αγωνία και η μέριμνα.
Να μάθουμε να εμπιστευόμεθα στην πρόνοια του Θεού και εμπιστευόμενοι στην πρόνοια του Θεού ηρεμούμε και ειρηνεύουμε.
πηγή

Προφητείες για τους εσχάτους καιρούς του αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού

Προφητείες για τους εσχάτους καιρούς

Από τον βίο του αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού

(Τέλη 9ου αρχές 10ου αι. μ.Χ.)

Πηγή: βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Οι άγιοι του Κυρίου είναι οδοδείκτες της πορείας ενός εκάστου ημών, αλλά και του κόσμου μας. Γιατί όπως είπε ο Χριστός, "όλα τα φανέρωσα στους φίλους μου" (Ιωάννης 15/ιε΄15). Καθώς λοιπόν διαβάζουμε την προφητεία αυτή, παρμένη από την εξαίρετη έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου, και για να αποφύγουμε τον κίνδυνο παρερμηνείας, ας θυμόμαστε τα εξής: 1. Για μια εντελώς ορθή κατανόηση της προφητείας, χρειάζεται το πρωτότυπο κείμενο, και όχι η μετάφραση που δημοσιεύουμε εμείς εδώ. 2. Από τη ρήση αυτών που είπε ο άγιος, μέχρι την κατανόηση, την ενθύμιση και την καταγραφή τους από τον μαθητή του, υπάρχει κάποια απόσταση, που καλό είναι να την θυμόμαστε. Ειδικά σε μια τόσο περίπλοκη προφητεία, που δύσκολα συγκρατεί κανείς μέχρι να την καταγράψει. 3. Να θυμόμαστε ότι ορισμένα πράγματα έχουν γραφεί με βάση την ορολογία της εποχής εκείνης που γράφτηκαν, και πρέπει σε κάθε περίπτωση να διακρίνουμε την περιγραφή από την ερμηνεία μιας προφητείας. Και κάποια άλλα γράφθηκαν μόνο για την περιοχή της Κωνσταντινούπολης, ενώ άλλα είναι γραμμένα σε προφητική γλώσσα που παραπέμπει σε ανάλογες προφητείες της Αγίας Γραφής, χωρίς τη γνώση των οποίων, δεν μπορεί να γίνει αποσυμβολισμός.

Αρχές των ωδίνων

Ο Επιφάνιος συναντήθηκε κάποτε με τον όσιο και τον πήρε σπίτι του, με σκοπό να ξεκουρασθεί για μια τουλάχιστον εβδομάδα απ’ τους πολλούς κόπους. Κάθησαν κάπου μόνοι τους και ο νέος άρχισε να τον ερωτά:

-   Πως θα γίνει το τέλος του κόσμου; Τι είναι «αι αρχαί των ωδίνων» και πότε θα γίνουν; Από που θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι πλησιάζει η συντέλεια, και ποια θα είναι τα σημάδια που θα τη φανερώνουν; Ποιο τέλος θα έχει η Πόλις μας (Κωνσταντινούπολη), αυτή η νέα Ιερουσαλήμ; Τι θα γίνουν οι σεβάσμιοι ναοί; Τι θα γίνουν οι θείοι σταυροί, οι άγιες εικόνες και τα ιερά βιβλία; Που θα ασφαλισθούν τα λείψανα των αγίων; Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ! Ξέρω ότι για σένα και τους αγίους, που είναι όμοιοι μ’ εσένα, είπε ο Θεός: «Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών». Πόσο μάλιστα τα μυστήρια του κόσμου!

-   Η Πόλης αυτή, αποκρίθηκε ο μακάριος, που κατέχει τα πρωτεία ανάμεσα σε πολλές άλλες πόλεις και έθνη, θα μείνει απόρθητη και ελεύθερη. Τη φυλάει η Θεοτόκος «εν τη σκέπη των πτερύγων της», και με τις πρεσβείες της θα παραμείνει άτρωτη. Πολλά έθνη θα πολιορκήσουν τα τείχη της, αλλά η δύναμίς τους θα συντριβή, και θ’ αναχωρήσουν ντροπιασμένα. Απ’ αυτή θα πλουτίσουν πολλοί και θα απολαύσουν τα αγαθά της.

Ωστόσο  κάποια προφητεία λέει ότι θα την αλώσουν οι Αγαρηνοί και θα σφάξουν με το μαχαίρι τους πλήθους λαού. Εγώ όμως πιστεύω ότι θα εισορμήσει και το ξανθό γένος, του οποίου η ονομασία αρχίζει από το δέκατο έβδομο γράμμα της αλφαβήτου (Ρ). Θα μπει λοιπόν και θα κατακόψει, και θα στρώσει τους αμαρτωλούς στο έδαφος. Αλλοίμονό του όμως από τα δύο ομογενή έθνη. Τα όπλα τους θα είναι γρήγορα σαν τον άνεμο, και καταστροφικά σαν κοφτερό δρεπάνι, που κόβει το θέρος τα γεννήματα. Τα όπλα αυτά δεν θα αναχαιτίζονται, αλλ’ όμως μετά θα διαλύονται.

Ο ευσεβής βασιλιάς

- Τώρα, παιδί μου, Πως να σου διηγηθώ χωρίς δάκρια για την αρχή των ωδίνων και τη συντέλεια; Κατά τις έσχατες ημέρες θα αναδείξει ο Θεός βασιλιά κάποιο φτωχό[*]. Ο βασιλιάς αυτός θα πολιτευθεί με δικαιοσύνη, θα σταματήσει όλους τους πολέμους και θα πλουτίσει τους φτωχούς. Θα βασιλεύσει η ευτυχία όπως στην εποχή του Νώε. Οι άνθρωποι θα πλουτίσουν πολύ, θα ζουν γαλήνια και ειρηνικά, θα τρώνε, θα πίνουν, θα έρχονται σε γάμο, θα κινούνται με πολλή άνεση και θα απολαμβάνουν αμέριμνοι τα αγαθά της γης, επειδή δεν θα γίνονται πόλεμοι, θα μετατρέψουν τα σπαθιά τους σε δρεπάνια, τα βέλη σε πασσάλους, και τα δόρατα σε γεωργικά εργαλεία για να καλλιεργούν τη γη.

Αργότερα ο βασιλιάς θα στραφεί ανατολικά και θα ταπεινώσει τους Αγαρηνούς, γιατί ο Θεός είναι οργισμένος μαζί τους για τη βλάσφημη θρησκεία τους και για τη σοδομίτικη αμαρτία που κάνουν, πολλοί βέβαια απ’ αυτούς θα βαπτισθούν, θα ευαρεστήσουν στον βασιλιά και θα τιμηθούν, οι υπόλοιποι όμως θα εξοντωθούν, θα καούν ή θα θανατωθούν σκληρά.

Εκείνη την εποχή το Ιλλυρικό θα επανέλθει στο βασίλειο των Ρωμαίων, ενώ η Αίγυπτος θα συνθηκολογήσει. Ο βασιλιάς αυτός θ’ απλώσει το δεξί του χέρι στα γύρω έθνη, θα ημερώσει τα ξανθά γένη και θα κατατροπώσει τους εχθρούς του. Η βασιλεία του θα διαρκέσει τριανταδύο χρόνια. Για δώδεκα χρόνια δεν θα εισπράττει φόρους και δασμούς, θα ξαναχτίσει γκρεμισμένα θυσιαστήρια και θα ανοικοδομήσει ιερούς ναούς. Στις ημέρες του δεν θα γίνονται δίκες, αλλά ούτε θα υπάρχει άδικος και αδικημένος, τον βασιλιά αυτόν θα τον φοβηθεί όλη η γη, θα αναγκάσει τους ανθρώπους με τον φόβο να σωφρονισθούν, και θα εξοντώσει τους άρχοντες που παρανομούν.

Εκείνον τον καιρό ο Θεός θα φανερώσει στον βασιλιά όλο το χρυσάφι, όπου και αν βρίσκεται κρυμμένο. Κι αυτός θα το σκορπίσει «με το φτυάρι» σ’ όλη τη χώρα του. Από τον πολύ πλούτο οι άρχοντες θα ζουν σαν βασιλιάδες και οι φτωχοί σας άρχοντες. Ο βασιλιάς αυτός θα κάνη μεγάλα κατορθώματα. Θα ξεκινήσει με πολύ ζήλο για να διώξει τους Ιουδαίους. Κανείς Ισραηλίτης δεν θα απομείνει μέσα σ’ αυτή την Πόλη. Δεν θα ακούγονται γλέντια με λύρες, κιθάρες και άσεμνα τραγούδια. Δεν θα γίνεται τίποτα αισχρό, γιατί θα μισήσει και θα εξολοθρεύσει «εκ πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν» (Ψαλμ. Ρ΄ 8).

Θα επικρατήσει τότε μεγάλη χαρά και αγαλίασις. Η γη και η θάλασσα θα δίνουν πλούσια τα αγαθά τους. Η ζωή θα κυλά γαλήνια και ειρηνικά, και οι άνθρωποι θα ευφραίνονται όπως τον καιρό του Νώε, μέχρις ότου ήρθε ο κατακλυσμός.

Ο χιλίαρχος Αράν

- Μετά την βασιλεία αυτή θ’ αρχίσουν οι συμφορές. Θα έρθει σ’ αυτήν την Πόλη ο υιος της απώλειας, ο χιλίαρχος Αράν και θα βασιλεύσει τρία χρόνια και έξι μήνες. Θα αναγκάσει μάλιστα τους ανθρώπους να κάνουν τέτοια παρανομία, που όμοιά της ούτε έγινε ποτέ, αφότου δημιουργήθηκε ο κόσμος, ούτε θα ξαναγίνει. Θα διατάξει δηλαδή και θα νομοθετήσει, ώστε να συνέρχονται, θέλοντας και μη, πατέρας με κόρη, γιος με μητέρα, αδελφός με αδελφή. Κι όποιος θα αντιστέκεται ή θα αντιμιλά, θα θανατώνεται. Εκείνος όμως που θα πεθάνει μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταταγεί την ημέρα της κρίσεως μαζί με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Ο βασιλιάς αυτός θα διατάξει να συζευχθούν οι μοναχοί με τις μοναχές, καθώς επίσης και οι ιερείς. Έτσι η παρανομία της μίξεως θα γίνει χειρότερη από του φόνου. Ο ίδιος θα πορνεύσει με την μητέρα του και την κόρη του. Αφού λοιπόν θα γίνει νόμος η ακολασία, όλοι οι άσωτοι θα κάνουν όργια με τις αδελφές τους. Η δυσωδία της αιμομιξίας θ’ ανέβει στον ουρανό, και ο Κύριος θα οργισθεί υπερβολικά με ολόκληρη την οικουμένη. Θα δώσει τότε διαταγή και θ’ αρχίσουν να πέφτουν οι αστραπές και οι βροντές με ασυγκράτητο θυμό σ’ όλη τη γη. Πολλές πόλεις θα καούν. Οι άνθρωποι θα παραλύσουν από τον φοβερό κρότο των βροντών και θα πεθάνουν με κακό θάνατο, ενώ άλλοι θα καούν από τις αστραπές.

Αλλοίμονο τότε στη γη, γιατί πλησιάζει η φοβερή απειλή και η οργή του Παντοκράτορος! Θα γίνει λιμός, και οι άνθρωποι θα πεθαίνουν σωρηδόν από την πείνα. Θα επακολουθήσει δυνατός σεισμός και θα πέσει κάθε οικοδόμημα. Πολλοί εργάτες της ανομίας θα βρουν κακό τέλος χωμένοι μέσα στα ερείπια.

Ο ήλιος θα γίνει μαύρος και σκοτεινός, ενώ η σελήνη σαν αίμα, εξ αιτίας των ανθρώπων που εξομοιώθηκαν με τους χοίρους. Τ’ αστέρια θα πέσουν στη γη. Κάθε βουνό και νησί θα μετακινηθεί από την βία του σεισμού και της απειλής. Οι ιερείς του Θεού, μαζί με όσους εναρέτους και εγκρατείς θα έχουν απομείνει, θα καταφύγουν στα βουνά και στα σπήλαια.

Τότε λοιπόν θα παταχθεί ο άνομος βασιλιάς και θα εξορισθεί στο σκότος το εξώτερο. Όσοι θα κατοικούν στην πρεσβυτέρα Ρώμη, στην Αρσενόη, στη Στρόβυλο, στην Αρμενόπετρα ή στην Καρυόπολη θα είναι μακάριοι. Σ’ αυτές τις πόλεις οι άνθρωποι θα ζήσουν ειρηνικά. Στις άλλες όμως θα γίνουν πόλεμοι και ταραχές, καθώς είναι γραμμένο: «Μελλήσεται ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων» (πρβλ. Μαρκ. Ιγ΄ 7) και τα ακόλουθα.

Ο ειδωλολάτρης βασιλιάς

- Έπειτα στην Πόλη αυτή θ’ ανέβει άλλος βασιλιάς. Θα είναι βλοσυρός και μαύρος, αρνητής του Θεού και των αγίων. Θα μελετήσει βιβλία των Ελλήνων, θα ασπασθεί τη θρησκεία τους, και θα πολεμήσει τους αγίους και την Εκκλησία του Χριστού. Αφού περάσουν οι πρώτες ημέρες της βασιλείας του, θα κάψει όλα τα ιερά σκεύη και θα ονομάσει «φούρκα» τον Σταυρό. Θα διαλύσει επίσης το ιερατείο και θα σφάξει τον μισό πληθυσμό στους δημοσίους δρόμους.

Εκείνες τις ημέρες θα στραφούν οι γονείς εναντίον των παιδιών, τα παιδιά εναντίον των γονέων και θα θανατωθούν μεταξύ τους. Ο αδελφός θα παραδώσει σε θάνατο τον αδελφό, και ο φίλος τον φίλο. Πολλοί, που θα ομολογήσουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός και «βασιλεύς των απάντων», θα λάβουν το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ο βασιλιάς αυτός θα μεταφέρει τους κατοίκους από τα νησιά στην περιοχή της Θράκης, της Μακεδονίας και του Στρυμόνος, οπότε τα νησιά θα ερημώσουν. Στον ουρανό θα γίνουν κτύποι φοβεροί, στην γη μεγάλοι σεισμοί και κατεδαφίσεις πόλεων. Τα έθνη και τα βασίλεια θα ξεσηκωθούν το ένα εναντίον του άλλου. Θα γίνει μεγάλος χαλασμός επάνω στην γη, και οι άνθρωποι θα πέσουν σε θλίψη και στεναχώρια.

Την ίδια εποχή θα φανεί φωτιά στον ουρανό σαν από πυρωμένα κάρβουνα, που θα επισκιάσει απειλητικά με την ταχύτητα της αστραπής ολόκληρη τη γη. Τέτοια σύγχυσις θα επικρατήσει στον αέρα, ώστε το ένα πτηνό θα πέφτει πάνω στο άλλο. Η γη θα γεμίσει φίδια που θα δαγκώνουν τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Και όλα αυτά θα είναι η αρχή των «ωδίνων».

Ο τελευταίος βασιλιάς των Ρωμαίων

- Όταν πεθάνει ο ασεβής βασιλιάς θα έρθει κάποιος απ’ την Αιθιοπία, από το πρώτο «κέρας», και θα βασιλεύσει, καθώς λένε, δώδεκα χρόνια. Η βασιλεία του θα είναι ειρηνική. Θα ανοικοδομήσει τους ιερούς ναούς που κατεδάφισαν οι προκάτοχοί του και θα επαναφέρει τους ανθρώπους στα νησιά τους. Για την καλοσύνη του θα τον αγαπήσει ο Θεός και όλος ο λαός. Όσο θα βασιλεύει, θα επικρατεί χαρά και αγαλίασσις σε όλο τον κόσμο.

Μετά απ’ αυτόν θα βασιλεύσει κάποιος από την Αραβία για ένα χρόνο. Στις ημέρες του, με ένα νεύμα του Παντοκράτορος, θα ενωθούν τα άγια τμήματα του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και θα δοθεί ακέραιος στον βασιλιά. Εκείνος θα τον πάρει και θα πορευθεί στην Ιερουσαλήμ. Όταν φθάσει στον τόπο του Κρανίου, θα αποθέσει με τα ίδια του τα χέρια το βασιλικό του στέμμα στην κορυφή του Σταυρού, θα τον υψώσει και θα πει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, συμπληρώθηκαν τα χρόνια που είχες προκαθορίσει για την βασιλεία των Ρωμαίων. Δέξου το αοίδιμο και θαυμαστό δώρο Σου, και μαζί μ’ αυτό και το πνεύμα μου».

Αμέσως λοιπόν θα κατεβεί από τον ουρανό άγγελος Κυρίου και θα πάρει τον τίμιο Σταυρό με το διάδημα, καθώς και την ψυχή του βασιλιά. Έτσι θα λήξη η βασιλεία των Ρωμαίων, γιατί το στήριγμά της υπήρξε ανέκαθεν για τους χριστιανούς ο τίμιος Σταυρός. Μακάριοι τότε όσοι θα φύγουν από την Πόλη εκείνη, και θα καταφύγουν στις ερημιές και τα σπήλαια.

Η συμβασιλεία

- Κατόπιν θα εμφανισθούν στην Πόλη μας τρεις νέοι, μωροί, αναιδείς και διεφθαρμένοι. Αυτοί θα βασιλεύσουν με διαβολική όμως ενέργεια θ’ αρχίσουν μεταξύ τους φοβερό πόλεμο. Θα ξεκινήσει ο πρώτος, θα μπει στη Θεσσαλονίκη και θα πει: «Πόλης των Θεσσαλονικέων! Εσύ θα νικήσεις τους εχθρούς σου, γιατί είσαι καύχημα των αγίων, και σε αγίασε ο Κύριος».

Θα επιστρατεύσει στους πολίτες από επτά ετών και άνω. Θα επιστρατεύσει ακόμη τους ιερείς και μοναχούς, θα κατασκευάσει πολεμικά άρματα, θα ετοιμάσει μεγάλο στόλο και θα πορευθεί στη Ρώμη. Μπροστά στις πύλες της θα σταθεί και θα φωνάξει: «Χαίρε Ρώμη τρίρρωμη και τιμημένη! Φορείς σπαθί κοφτερό και βέλη ακονισμένα. Κράτησε σταθερά την πίστη σου και μην την αλλάξεις μέχρι τη συντέλεια και οι κάτοικοι σου θα είναι μακάριοι». Έπειτα θα επιστρατεύσει τα ξανθά γένει, και θα περιμένει τους άλλους δύο βασιλείς.

Ο δεύτερος θα επιστρατεύσει τη Μεσοποταμία και τα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων). Θα επιστρατεύσει ακόμη και τους ιερείς και μοναχούς, αναμμένος από φοβερό μίσος εναντίον των άλλων δύο. Θα ξεκινήσει τότε και θα έρθει στον «ομφαλό» της γης. Λένε μερικοί ότι ο «ομφαλός» της οικουμένης είναι η Αλεξάνδρεια. Εκεί θα περιμένει τους άλλους δύο, με τους οποίους θα πολεμήσει.

Ο τρίτος θα ξεκινήσει κι αυτός από την Πόλη και θα στρατολογήσει την Καρία, Φρυγία, Ασία, Αρμενία, Γαλατία και Αραβία. Όταν φθάσει στο Σύλαιο, θα πει: «Αν και ονομάστηκες Σύλαιο, δεν θα λεηλατηθείς ούτε θα κυριευθείς από κανένα εχθρό σου». Ύστερα θα συμμαχήσει μ’ ένα λαό ανεξάρτητο, που δεν θα έχει δηλαδή υποταγεί ούτε σ’ αυτόν ούτε στους άλλους δύο βασιλείς.

Τέλος θα συγκεντρωθούν και θα παραταχθούν και οι τρεις αντιμέτωποι, ο ένας απέναντι στον άλλον. Θα επακολουθήσει σύγκρουσις μεγάλη και φοβερή και θα κομματιαστούν όπως τα πρόβατα στο κρεοπωλείο. Οι τρεις βασιλείς θα σκοτωθούν, καθώς και όλο το στράτευμα. Το αίμα των Ρωμαίων θα κυλήσει σαν νερό ύστερα από ραγδαία βροχή. Κανείς  δεν θα σωθεί. Το νερό της θαλάσσης θα ανακατευθεί με το αίμα με μήκος δώδεκα σταδίων. Οι γυναίκες θα μείνουν χήρες. Επτά γυναίκες θα ζητούν έναν άνδρα και δεν θα τον βρίσκουν, μέχρις ότου ακούσουν και έρθουν άλλοι από τα ξένα. Όσο για τους ανήλικους που θα απομείνουν, όταν ανδρωθούν, θα γίνουν από την πολλή ασωτία αναίσθητοι σαν τα γουρούνια.

Μακάριοι τότε και τρισμακάριοι όσοι θα αγωνίζονται για τον Κύριο στα όρη και στα σπήλαια, γιατί δεν θα βλέπουν το κακό που θα γίνεται στον κόσμο. Αυτοί θα περιμένουν την αναμέτρηση με τον αντίχριστο. Αυτοί είναι τα άκακα πρόβατα, που θα θυσιασθούν για τον Χριστό από τον πονηρό δαίμονα, τον αντίχριστο.

Η βδελυρή βασίλισσα

- Εκείνη την εποχή, επειδή δεν θα υπάρχει άξιος άνδρας, αλλά θα είναι όλοι αποχαυνωμένοι, θα έρθει από τον Πόντο μία πονηρή και αισχρή γυναίκα και θα βασιλεύσει στη βασιλίδα των πόλεων. Αυτή θα είναι βακχεύτρια, μάγισσα και άσωτη· μ’ ένα λόγο, θυγατέρα του διαβόλου.

Στις ημέρες της ο ένας θα επιβουλεύεται τον άλλον και θα γίνονται σφαγές στους δρόμους και στα σπίτια της πόλεως. Ο ισχυρότερος θα σκοτώνει τον άλλον. Ο γιος τον πατέρα, ο πατέρας τον γιο, η μητέρα την κόρη και η κόρη την μητέρα, ο αδελφός τον αδελφό και ο φίλος τον φίλο. Μεταξύ των ανθρώπων θα επικρατεί πολλή κακία και μίσος. Μέσα στις εκκλησίες θα γίνονται ασέλγειες, μοιχείες, ασωτίες, αιμομιξίες, χοροί και σατανικά τραγούδια, χλευασμοί και παιγνίδια, που ούτε είδε ούτε άκουσε άνθρωπος.

Εκείνη η ακάθαρτη βασίλισσα θα ονομάσει τον εαυτό της θεά και θα πολεμήσει τον Θεό. Θα μολύνει μάλιστα με ακαθαρσίες τα άγια θυσιαστήρια. Θα πλύνει το σώμα της και με το απόπλυμα αυτό της αισχύνης θα μολύνει όλον τον λαό. Θα αποστρέψει το πρόσωπό της από τον Θεό. Θ’ αρπάξει τα τίμια σκεύη από τους ναούς, τους τίμιους σταυρούς και τις σεβάσμιες εικόνες, τα «Ευαγγέλια», τους «Αποστόλους» και κάθε ιερό βιβλίο. Κι αφού τα συγκεντρώσει σε μεγάλο σωρό, θα βάλει φωτιά και θα τα κάψει. Όσο για τις εκκλησίες, θα τις γκρεμίσει μέχρι το έδαφος. Θα ψάξει ακόμη να βρει λείψανα αγίων για να τα κάψει, αλλά δεν θα βρει, γιατί ο Θεός με αόρατη δύναμη θα τα μεταφέρει αλλού. Τότε η αθλία θα συντρίψει την αγία Τράπεζα της μεγάλης εκκλησίας της του Θεού Σοφίας, και θα καταστρέψει μέσα σε αυτή το κάθε τι. Ύστερα θα στραφεί προς την ανατολή και θα πει με αυθάδεια στον Ύψιστο: «Ε, συ που σε ονομάζουν Θεό, μήπως δίστασα να εξαλείψω το πρόσωπό σου από την γη; Κοίταξε πόσα σου έκανα, κι εσύ δεν μπόρεσες να μου πειράξεις ούτε μία τρίχα. Περίμενε λίγο και θα σχίσω τον ουρανό και θα έρθω να αναμετρηθώ μαζί σου, και τότε θα δω ποιος Θεός είναι δυνατότερος και ισχυρότερος».

Αυτά θα πει η γάγγραινα και θα πράξει ακόμη χειρότερα, φτύνοντας προς τον ουρανό και πετώντας πέτρες. Τα αισχρότερα όμως έργα της δεν θα τα αναφέρω.

Τότε ο παντοκράτωρ Κύριος θα στρέψει με θυμό το τόξο Του προς τη μεγάλη αυτή Πόλη και θ’ απλώσει το χέρι Του με τρομερή δύναμη επάνω της. Θα την αδράξει γερά, θα κόψει με το δρεπάνι της δυνάμεώς Του το έδαφος, πάνω στο οποίο στηρίζεται, και θα διατάξει τα κύματα της θαλάσσης να την καταπιούν. Εκείνα θα υπακούσουν και θα ορμήσουν κι από τα δύο μέρη με καταπληκτική ταχύτητα και μεγάλη βοή. Τότε ο Κύριος θα ξεκολλήσει τη βάση της πόλεως από τη γη, και θα τη σηκώσει ψηλά στριφογυρίζοντάς την σαν μύλο, ενώ οι κάτοικοι με φρίκη πολλή θα κράζουν «αλλοίμονο». Έπειτα θα την ρήξη πάνω σ’ αυτά τα κύματα, που θα την κατακλύσουν ορμητικά, θα την σκεπάσουν και θα την παρασύρουν στο φοβερό και αχανές πέλαγος.

Αυτό θα είναι, παιδί μου Επιφάνιε, το τέλος της πόλεώς μας. Και όσα σου είπα ότι θα συμβούν, είναι τα δεινά εκείνα που ονόμασε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός «αρχή ωδίνων». Μετά την καταστροφή της πόλεως αυτής θ’ ακολουθήσουν τα γεγονότα της συντελείας.

Η συντέλεια του κόσμου

Επανασύστασις του Ισραηλιτικού κράτους

- Μετά την συμπλήρωση της βασιλείας των εθνών, λένε μερικοί ότι ο Θεός θα επανασυστήσει το ισραηλιτικό κράτος, για να βασιλεύσει στη γη μέχρι το τέλος του κόσμου. Επικαλούνται μάλιστα ως μαρτυρία το ακόλουθο χωρίο του Ησαΐου: «Και έσται εν ταις εσχάτες ημέραις, αρεί Κύριος ο Θεός σημείον εν τη συμπληρώσει των εθνών επί πάντα τα πρόβατα Ιούδα, τα διεσκορπισμένα εν τοις έθνεσι και συνάξει τους απωσμένους Ισραήλ εν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ. Και έσται τω Ισραήλ ως τη ημέρα η εξήλθεν εκ γης Αιγύπτου» (πρβλ. ια΄ 12,16). Επικαλούνται επίσης και τον απόστολο Παύλο που λέει: «Όταν το πλήρωμα των εθνών ήξη, τότε πας Ισραήλ σωθήσεται» (πρβλ. Ρωμ. ια΄ 25,26).

Έτσι μ’ ένα στόμα υποστηρίζουν αυτά, ενώ ο μάρτυς Ιππόλυτος προσθέτει πως κατά τον ερχομό του αντιχρίστου θα πλανηθούν πρώτοι οι Ιουδαίοι. Αυτό το έχει άλλωστε βεβαιώσει εκ των προτέρων και ο Χριστός, λέγοντάς τους: «Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου, και ου λαμβάνετέ με· εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε» (Ιωαν. ε΄ 43).

Είναι πολύ φανερό ότι θα συγκεντρώσει πάλι ο Θεός τους ισραηλίτες στην Ιερουσαλήμ και θα τους ξαναδώσει όσα είχαν και πρώτα. Και τούτο, για να ανατρέψει τη μέχρι τότε πρόφασή τους ότι η απώλειά τους οφείλεται στον διασκορπισμό. Θα μπορούσαν δηλαδή κατά την ημέρα της κρίσεως ν’ απολογηθούν ως εξής στον Χριστό: «Αν μας συγκέντρωνες στην Ιερουσαλήμ και μας ξαναέδινες όσα είχαμε, τότε θα πιστεύαμε σ’ εσένα, αφού δεν θα υπήρχε πια λόγος να φθονούμε τα έθνη, που προτιμήθηκαν τόσο εις βάρος μας».

Έτσι, λοιπόν, θα συναχθούν όλοι μαζί και θ’ ανακτήσουν ό,τι στερήθηκαν, αλλά θα παραμείνουν στην ίδια απιστία. Και τότε πως θα σωθούν, όταν μάλιστα την ίδια εποχή θα έρθει ανάμεσά τους ο αντίχριστος και θα πιστέψουν όλοι τους σ’ αυτόν, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου;  Ο Θεός δεν ψεύδεται. «Εγώ ειμί η αλήθεια» διακηρύττει με τον μονογενή του Υιό. Με την αποκατάστασή τους λοιπόν θα στερηθούν αυτομάτως απ’ αυτή τη δικαιολογία.

Λέγοντας ο απόστολος Παύλος ότι θα σωθούν, δεν εννοεί ότι θα σωθούν από την αιώνια κόλαση, αλλά από την περιπλάνησή τους τόσα χρόνια τώρα στα ξένα, και από τον ονειδισμό των άλλων λαών, και από την ανομολόγητη εντροπή. Θα συναχθούν δηλαδή στην πατρίδα τους και θα σωθούν απ’ την δουλεία και τον ζυγό και τον χλευασμό που τόσα χρόνια υπέφεραν. Δεν θα σωθούν όμως από την αιώνια κόλαση. Αφού δεν τους έπεισε η θλίψης, ώστε να πιστέψουν στον Χριστό, πως θα τους πείσει η νομιζόμενη χάρις;

Ο καταποντισμός της αγια-Σοφιάς

- Πνευματικέ μου πατέρα, είπε ο Επιφάνιος, άφησε αυτά και εξήγησέ μου εκείνο που λέγεται, ότι δηλαδή η αγια-Σοφιά δεν θα καταποντισθεί μαζί με την Πόλη, αλλά θα μείνει κρεμασμένη στον αέρα από κάποια αόρατη δύναμη.

-  Τι λες, παιδί μου, αποκρίθηκε ο δίκαιος. Αφού θα βυθισθεί όλη η Πόλης, πως θα σωθεί η εκκλησία; Και ποιος θα μπαίνει σ’ αυτήν για να προσκυνήσει;

Μήπως ο Θεός κατοικεί σε χειροποίητους ναούς; Όχι βέβαια. Πάντως στη φήμη αυτή υπάρχει και κάτι αληθινό: Θα μείνει δηλαδή μόνο ο στύλος που βρίσκεται στην αγορά, γιατί κατέχει τους «τίμιους ήλους». Αυτός μόνο θα διασωθεί, ώστε περνώντας τα πλοία να δένουν επάνω του τα σχοινιά τους, και να θρηνούν αυτή την επτάλοφη Βαβυλώνα λέγοντας: «Αλλοίμονό μας! Η μεγάλη, η αρχαία Πόλης βυθίστηκε. Εδώ κάναμε με επιτυχία τις εμπορικές μας συναλλαγές και πλουτίζαμε». Το πένθος της θα διαρκέσει σαράντα ημέρες. Εξ αιτίας της θλίψεως των ημερών εκείνων θα δοθεί το βασίλειο στην πρεσβυτέρα Ρώμη, καθώς επίσης στο Σύλαιο και στη Θεσσαλονίκη. Αυτά θα συμβούν όταν θα πλησιάζει η συντέλεια, οπότε η κατάστασις του κόσμου θα χειροτερεύει, οι πόνοι και οι συμφορές θα πολλαπλασιάζονται.

Τα βδελυρά έθνη

- Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγουν τότε απ’ εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους. Θα καταβροχθίζουν επίσης με μεγάλη ηδονή μύγες, βατράχους, σκυλιά και κάθε ακαθαρσία.

Αλλοίμονο στις περιοχές, απ’ όπου θα περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, ας μην υπάρχουν τότε Χριστιανοί! Γνωρίζω όμως ότι θα υπάρχουν.

Εκείνες τις ημέρες θα σκοτεινιάσουν, σαν να θρηνούν στον αέρα για όσα αποτροπιαστικά θα διαπράξουν εκείνα τα σιχαμερά έθνη. Ο ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ενώ η σελήνη κι όλα τα άστρα θα σκοτισθούν, καθώς θα τα βλέπουν επάνω στη γη να συναγωνίζονται στην ακαθαρσία. Αυτοί οι λαοί θα κατασκάψουν τη γη, θα κάνουν αποχωρητήρια τα θυσιαστήρια, και θα βάλουν τα άγια σκεύη σε ατιμωτική χρήση. Τότε όσοι θα κατοικούν στην Ασία, ας φύγουν στα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων), γιατί τα ρυπαρά έθνη δεν θα πάνε εκεί, και ας πενθήσουν για εξακόσιες εξήντα ημέρες.

Ο αντίχριστος

- Τότε θα σαρκωθεί απ’ την φυλή του Δαν ο σατανάς, δηλαδή θα γεννηθεί ο αντίχριστος. Δεν θα γίνει όμως άνθρωπος με τη δική του δύναμη, αλλά θα του πλάση ο Θεός σκεύος αισχρό και ρυπαρό, για να εκπληρωθούν έτσι οι λόγοι των προφητών. Θ’ απολυθεί λοιπόν απ’ τα δεσμά, με τα οποία τον είχε δέσει ο δεσπότης Χριστός όταν κατέβηκε στον άδη, και θα μπει σ’ εκείνο το σκεύος που πλάσθηκε για αυτόν. Έτσι θα γίνει άνθρωπος, θα ανδρωθεί, θα βασιλεύσει, και τότε θ’ αρχίσει να δείχνει την πλάνη του καθώς λέει ο θεολόγος Ιωάννης. Έπειτα θ’ αρχίσει πόλεμο με τα νησιά των Κυκλάδων (κατ’ άλλη γραφή: τις κοιλάδες των νήσων). Νησιά, καθώς λέει ο Ησαΐας, είναι οι εκκλησίες που προήλθαν από τους εθνικούς (κδ΄ 15, με΄ 16, μθ΄ 1, ξστ΄ 19).

Τότε θα εμφανιστεί ο Ενώχ, που έζησε πριν την εποχή του μωσαϊκού νόμου. Θα εμφανισθεί επίσης ο Ηλίας, που έζησε κατά την διάρκεια του νόμου, καθώς και ο Ιωάννης ο θεολόγος που έζησε την εποχή της νέας χάριτος. Αυτοί θα κηρύξουν σ’ όλη την οικουμένη, για τον καιρό της συντέλειας και την έλευση του πλανεμένου, καθώς επίσης και για την Δευτέρα έλευση του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Θα επιτελούν μάλιστα σημεία και τέρατα.

Όσοι θελήσουν να τους σκοτώσουν ή με άλλον τρόπο να τους αδικήσουν, θα βγει φωτιά και τους κάψει. Θα ενεργούν με μεγάλη εξουσία και θα ελέγξουν τον αντίχριστο. Θα φονευθούν όμως απ’ αυτόν στην Ιερουσαλήμ και τα σώματά τους θα αφεθούν άταφα στη μέση της πόλεως. Εκεί θα συγκεντρωθούν οι κάτοικοι και θα τους περιγελούν σαν απροστάτευτους (πρβλ. Αποκ. ια΄ 5-10).

Τα άγια σώματά τους θα μείνουν τρεις ολόκληρες ημέρες στην πλατεία. Κατά τη μέση της τετάρτης ημέρας θα κατεβεί από τον ουρανό ένα περιστέρι λαμπρό σαν αστραπή. Αυτό θα περπατήσει επάνω τους και θα τους δώσει ζωή. Τότε οι άγιοι θα δυναμώσουν και θα σηκωθούν όρθιοι, κι όσοι τους δουν, πολύ θα τρομάξουν. Εκείνη τη στιγμή θ’ ακουσθεί φωνή από τον ουρανό που θα λέει: «Ανεβείτε, φίλοι μου, κοντά μου». Αμέσως θα κατεβεί ένα σύννεφο, που θα τους σηκώσει και θα τους εγκαταστήσει στον παράδεισο (πρβλ. Αποκ. ια΄ 9-13).

Εκείνος ο πλανεμένος και μάταιος, ο αντίχριστος, θα ταλαιπωρήσει υπερβολικά τους χριστιανούς της εποχής του μέχρι την τελευταία τους αναπνοή με θλίψεις και φοβερές τιμωρίες. Όποιος δεν πλανηθεί και δεν πιστέψει σ’ αυτόν, θ’ αναδειχθεί εκλεκτός και άξιος φίλος του Χριστού. Όλοι βεβαίως οι άγιοι είναι μακάριοι. Τρισμακάριοι όμως θα είναι όσοι μαρτυρήσουν την εποχή του αντιχρίστου. Θα τους περιμένει παντοτινά υπερβολική δόξα και αγαλλίασις.

Θ’ ακολουθήσει τότε φοβερός πόλεμος μεταξύ του αντιχρίστου και του Δεσπότου Χριστού. Μόλις δηλαδή αντιληφθεί ο αντίχριστος ότι ο κόσμος πλησιάζει στο τέλος του, θα κάνει μανιασμένος αντίπραξη στον ουρανό: θα ρίξει αστραπές και βροντές και θα κάνει τέτοιους κτύπους, ώστε από τον ήχο της βοής να δονείται το σύμπαν και να αντηχεί φοβερά. Ποιος τότε, παιδί μου, δεν θα φοβηθεί και δεν θα φρίξει; Μακάριοι θα είναι, όπως είπα προηγουμένως, εκείνοι, των οποίων δεν θα κλονισθεί η πίστις στον Χριστό, τον αληθινό Θεό μας, που σαρκώθηκε και γεννήθηκε απ’ την αγία παρθένο Μαρία. Μακάριοι επίσης εκείνοι που θα πεθάνουν για την αγάπη του Χριστού και θα ελέγξουν θαρρετά τον δράκοντα και την πλάνη του. Μακάριοι όσοι θα υψώσουν το ανάστημά τους εναντίον του και θα ελέγξουν με γενναιότητα τα ατοπήματά του….

Αυτά έλεγε ο μακάριος, ενώ ο Επιφάνιος θρηνούσε από τα βάθη της ψυχής του ακούγοντας όσα επρόκειτο να συμβούν στην οικουμένη. Έπειτα ρώτησε τον όσιο:

-   Πες μου, σε παρακαλώ πως θα εξαλειφθούν οι άνθρωποι από τη γη και πως θα γίνει η ανάστασις;

-   Άλλους, παιδί μου, θα σκοτώσουν τα βδελυρά έθνη, άλλοι θα θανατωθούν στους πυκνούς πολέμους, ενώ άλλους θα εξολοθρεύσει ο αντίχριστος. Σε όσους θα πιστέψουν και θα προσκυνήσουν τον αντίχριστο, θα στείλει ο Κύριος, σύμφωνα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ, φτερωτά θηρία που θα έχουν στην ουρά τους βούκεντρα γεμάτα δηλητήριο. Όσοι λοιπόν δεν θα έχουν στα μέτωπά τους σώα και ακέραιη τη σφραγίδα του Χριστού, θα δοκιμάσουν φρικτό θάνατο απ’ το κεντρί και το δηλητήριο των θηρίων. Τότε οι άγιοι που διεφύλαξαν με πολύ αγώνα τη σφραγίδα του Χριστού ακέραιη, θα μεταναστεύσουν στα βουνά και στις ερημιές. Ο Κύριος όμως με την θεϊκή του δύναμη θα τους συγκεντρώσει στην αγία πόλη της Σιών. Αυτοί είναι όσοι έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής

Όταν ο αντίχριστος νικηθεί και οδηγηθεί αιχμάλωτος μαζί με τους άλλους δαίμονες στο κριτήριο και δικασθεί για τις ψυχές που οδήγησε στην απώλεια, τότε θα σαλπίσει η σάλπιγγα και οι νεκροί θ’ αναστηθούν άφθαρτοι. Έπειτα όσοι θα έχουν απομείνει ζωντανοί την ώρα της δευτέρας παρουσίας, θα γίνουν, καθώς είπε ο Παύλος, εν ριπή οφθαλμού από φθαρτοί άφθαρτοι και θα αρπαγούν μαζί με τους αναστημένους νεκρούς μέσα σε νεφέλες, για να προϋπαντήσουν τον Κύριο στον αέρα (Α΄ Θεσ. δ΄ 17).

Όποιος λοιπόν δη τα βδελυρά έθνη να έρχονται στον κόσμο, ας γνωρίζει πως όλα, όσα πρόκειται να συμβούν, βρίσκονται «επί θύραις», και πως ο Κριτής έρχεται για να αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του.

Αυτά είπε ο μακάριος Ανδρέας στον Επιφάνιο παρούσης και της ταπεινότητός μου. Έτσι μείναμε ξάγρυπνοι όλη την νύχτα. Όταν χτύπησε το ξυλοσήμαντρο, ξεκίνησε ο Επιφάνιος για την εκκλησία, ενώ ο μακάριος Ανδρέας έμεινε στο σπίτι προσευχόμενος.

Πηγή: βίος του οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν σαλού, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου

*Σημείωση ΟΟΔΕ: Ως παράδειγμα αυτού που λέγαμε περί προβλημάτων μεταφράσεων, και προσοχής στο τι διαβάζουμε: Στο σημείο αυτό το κείμενο μιλάει όχι για "φτωχό", αλλά για κάποιον που θα αναδειχθεί εν μέσω φτώχειας.

πηγή

Οι Έσχατες Ημέρες Είναι στις ημέρες μας, ή άρχισαν πριν από 2000 χρόνια;

  Μια έρευνα στην ορολογία τής ίδιας τής Αγίας Γραφής, πέρα από προσωπικές εντυπώσεις


Η εσχατολογική υστερία, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών Προτεσταντικών ομάδων, κυρίως Πεντηκοστιανών και Αντβεντιστικών. Η μικρή τους εμπειρία στην ανθρώπινη ιστορία, τους κάνει εξαιρετικά απρόσεκτους στις ανεύθυνες προβλέψεις τους για το τέλος, ώστε συνεχώς να διαψεύδονται και να ρεζιλεύονται.
Οι δύο γνωστότερες τέτοιες ομάδες στη χώρα μας, είναι οι οπαδοί τής πολυεθνικής εταιρίας Σκοπιά, και οι λεγόμενοι " Ελεύθεροι Πεντηκοστιανοί". Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν βρει χρήσιμο να προβλέπουν συνεχώς κοντινές ημερομηνίες για το τέλος, και έτσι να προσελκύουν αφελείς οπαδούς, οι οποίοι ανυπομονούν για άμεσα οφέλη από τη θρησκεία τους.

1. Οι Έσχατες Ημέρες άρχισαν στον καιρό τών αποστόλων

Αυτό που συχνά λένε οι "Μάρτυρες τής Σκοπιάς", είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες (από το 1914) βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες, δηλαδή στις τελευταίες ημέρες αυτού τού κόσμου. Έτσι, ψάχνουν για εκπληρώσεις όλων τών εσχατολογικών προφητειών στις ημέρες μας, με αποτέλεσμα να καταστρατηγούν το αληθινό τους νόημα. Γι' αυτό, όλη τους η δογματική είναι καθαρή εσχατολογία, και χάνουν το πραγματικό νόημα τού ευαγγελίου.
Λόγω τών αποτυχημένων ψευδοπροφητειών τους, χρειάζεται συχνά να αλλάζουν τις χρονολογίες τού υποτιθέμενου τέλους. Από τα τέλη τού περασμένου αιώνα που πρωτοεμφανίστηκαν, ως σήμερα, συνεχώς μιλούν για τις "έσχατες ημέρες", και διδάσκουν ότι το τέλος τού κόσμου είναι "κοντά".
Κατά την Εκκλησία τού Κυρίου όμως, οι Έσχατες Ημέρες, δεν είναι μία μικρή περίοδος λίγων μόνο δεκαετιών. Είναι μία μακρά περίοδος πολλών αιώνων, που άρχισε από την πρώτη έλευση τού Κυρίου, και θα τελειώσει στη δεύτερη.
Ίσως φαίνεται παράξενο, το ότι πρόκειται για μία τόσο μακρά περίοδο, εφ' όσον λέγεται: "έσχατες ΗΜΕΡΕΣ". Αν όμως συγκριθεί με τις χιλιετηρίδες τής ανθρώπινης ιστορίας, το διάστημα αυτό είναι πολύ μικρό. Πρόκειται για την τελευταία περίοδο τού παλαιού κόσμου. Ας δούμε όμως μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, που μας παρέδωσε η Εκκλησία τού πρώτου αιώνα, τα οποία δείχνουν τις θέσεις τής Εκκλησίας για το θέμα τών "Εσχάτων Ημερών".
Εβραίους 1/α΄ 1: "Ο Θεός...επ' εσχάτου τών ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ..." Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, οι ημέρες του ήταν έσχατες, (τελευταίες), και άρχισαν από τον καιρό τής πρώτης έλευσης τού Ιησού Χριστού. Δεν λέει "εκείνων", αλλά "τούτων"!
Το ίδιο φαίνεται και από τα λόγια τού ιδίου αποστόλου, στην επιστολή του στον Τιμόθεο, στο Β΄ Τιμόθεον 3/γ΄ 1 - 5: "Εν εσχάταις ημέραις, θα είναι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι... βλάσφημοι... και τούτους απόφευγέ τους". Για να μπορεί να τους αποφεύγει ο Τιμόθεος, σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι τών "Εσχάτων Ημερών", θα υπήρχαν ήδη στην εποχή του. Συνεπώς, ο απόστολος Παύλος είχε κατά νου τη δική τους εποχή!
Με τα λόγια τού αποστόλου Παύλου, συμφωνεί και ο απόστολος Πέτρος, που στην Α΄ Πέτρου 1/α΄ 20, λέει για τον Ιησού Χριστό: "ο οποίος (Ιησούς Χριστός) ήταν μεν προορισμένος προ καταβολής κόσμου, φανερώθηκε δε επ' εσχάτου τών χρόνων..." Η εποχή τής πρώτης ελεύσεως τού Κυρίου Ιησού Χριστού λοιπόν, ήταν οι "έσχατοι χρόνοι".
Και ο Ιούδας όμως, ο αδελφός τού Κυρίου Ιησού Χριστού, στην επιστολή του στο Ιούδας 17 - 19 λέει: "Αλλά εσείς αγαπητοί, θυμηθείτε τους λόγους που προείπαν οι απόστολοι τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που σας έλεγαν ότι: "επ' εσχάτου τού χρόνου, θα υπάρχουν εμπαίκτες..."" Αυτοί είναι (όχι "θα" είναι) οι αποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεύμα μη έχοντες".
Οι απόστολοι λοιπόν, προσδιόριζαν τα χρόνια εκείνα, ως τελευταία, μια και ο Ιούδας, μας αποκαλύπτει ότι οι άνθρωποι για τους οποίους μιλούσαν οι απόστολοι, ("είναι") ΗΤΑΝ στον καιρό του.
Ομοίως αναφέρεται και η Α΄ Κορινθίους 10/ι΄ 11, για τα τέλη τών αιώνων, στην εποχή τών αποστόλων. "...γράφτηκαν για νουθεσία ημών, προς τους οποίους τα τέλη τών αιώνων έφθασαν".
Στα παραπάνω θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα παραδείγματα.

2. "Έσχατες Ημέρες", "Έσχατοι Χρόνοι" και Ιουδαϊσμός

Μια πρώτη παρατήρηση, είναι ότι τα εδάφια αυτά, μιλάνε για "έσχατες ημέρες", αλλά και για "εσχάτους χρόνους". Μιλάνε άραγε για το ίδιο πράγμα, ή για κάτι διαφορετικό;
Σε αυτό μας βοηθάει ο Ιεζεκιήλ, καθώς αναφέρεται στο μελλοντικό πολυεθνικό πόλεμο εναντίον τού Ισραήλ, κάτω από τις διαταγές τού Γωγ. Ας δούμε τι λέει προς τον Γωγ, στα εδάφια: Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,16: "...εν τοις εσχάτοις χρόνοις θέλεις ελθεί εις την γην ήτις ελευθερώθει εκ τής μαχαίρας και συνήχθει εκ πολλών λαών, εναντίον τών ορέων τού Ισραήλ, τα οποία κατεστάθησαν έρημα διαπαντός. αυτός όμως μετεφέρθει εκ μέσου τών λαών... και θέλεις αναβεί εναντίον τού λαού μου Ισραήλ ως νέφος, δια να σκεπάσεις την γην. Τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις...".
Παρατηρούμε, ότι εδώ οι φράσεις: "έσχατες ημέρες" και "έσχατοι χρόνοι", ταυτίζονται. Συνεπώς, και τα προηγούμενα εδάφια που είδαμε, μιλούν για το ίδιο πράγμα.
Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη μέγγενη αυτών τών εδαφίων, οι "εσχατολόγες" αυτές ομάδες, λένε ότι τα εδάφια μιλούν για τις έσχατες ημέρες τού Ιουδαϊκού συστήματος. Κάτι τέτοιο όμως, δε στέκει, για τους εξής λόγους:
1. Δεν υπάρχει καμμία απόδειξη για ένα τέτοιο ισχυρισμό, κι έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε το κείμενο όπως είναι.
2. Αν τα εδάφια μιλάνε για τις τελευταίες ημέρες τού Ιουδαϊκού συστήματος, πρέπει κατ' αρχήν να γίνει μία διευκρίνιση: Μιλάνε για το τέλος τού Ιουδαϊκού συστήματος α. ως θρησκευτικού συστήματος, β. ως έθνους, ή γ. ως αληθινής θρησκείας;
Η πρώτη περίπτωση απορρίπτεται, επειδή ο Ιουδαϊσμός ως θρησκεία, συνεχίζεται ως τις ημέρες μας, και δεν έπαψε στον καιρό τών αποστόλων.
Ούτε στο Ιουδαϊκό έθνος μπορεί να αναφέρονται οι "έσχατες ημέρες" σύμφωνα με τη δεύτερη περίπτωση, επειδή έτσι δεν θα είχε νόημα η φράση αυτή για τους μη Ισραηλίτες Χριστιανούς όλης της Ρωμαϊκής επικράτειας, προς τους οποίους απευθύνονται οι παραπάνω επιστολές τών αποστόλων όταν γράφουν για τις "έσχατες ημέρες".
Μένει λοιπόν η τρίτη περίπτωση, τού Ιουδαϊσμού ως αληθινής θρησκείας. Τα προηγούμενα εδάφια που παραθέσαμε, γράφτηκαν από τους αποστόλους, αφού είχε τελειώσει προ πολλού το Ιουδαϊκό σύστημα ως αληθινή θρησκεία. Παρατηρούμε όμως, ότι μιλούν για τις έσχατες ημέρες σαν να συνεχίζονταν ακόμα.
3. Στο χωρίο τού Ιεζεκιήλ 38/λη΄ 8,16 που είδαμε, παρατηρήσαμε ότι στις "έσχατες ημέρες" τοποθετεί τον πολυεθνικό πόλεμο κατά τού Ισραήλ. Ένας τέτοιος πόλεμος όμως, δεν έχει γίνει ποτέ ως σήμερα, άρα πρόκειται για κάτι μελλοντικό. Και φυσικά δεν αναφέρεται στο τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος στον 1ο αιώνα!

Έτσι, οι έσχατες ημέρες αρχίζουν τον 1ο αιώνα και τελειώνουν σε κάποια μελλοντική για εμάς εποχή.

Ας δούμε όμως και το εδάφιο Πράξεις 2/β΄ 16 - 20. Πρόκειται για τα λόγια που είπε ο απόστολος Πέτρος την ήμέρα τής Πεντηκοστής, κάτω από την έμπνευση τού Αγίου Πνεύματος, για μία προφητεία τού Ιωήλ: "16. αλλά αυτό είναι που ειπώθηκε δια τού προφήτη Ιωήλ: 17. "Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχεώ από τού Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα... 20. ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα...""
Εδώ, είναι ενδιαφέρον ότι ο απόστολος τοποθετεί την έκχυση τού Αγίου Πνεύματος που έγινε την Πεντηκοστή, στις έσχατες ημέρες. Μάλιστα, στις ίδιες αυτές ημέρες, τοποθετεί και τη μεταστροφή τού ηλίου σε σκοτάδι, κάτι που ακόμα είναι μελλοντικό. Έτσι, από μία ακόμα πηγή, φαίνεται ότι η διάρκεια τών εσχάτων ημερών, αρχίζει από την πρώτη, και τελειώνει στη δεύτερη παρουσία τού Κυρίου.
Το ότι μάλιστα υπάρχει μία μόνο περίοδος "εσχάτων ημερών", φαίνεται από το ότι εδώ ο απόστολος Πέτρος, χρησιμοποιεί οριστικό άρθρο. Δεν λέει "εν εσχάταις ημέραις", αλλά "εν ταις εσχάταις ημέραις", που σημαίνει ότι πρόκειται για μία μοναδική περίοδο, και δεν υπάρχουν πολλές περίοδοι με αυτό το όνομα, που να αναφέρονται σε διαφορετικές περιπτώσεις.

3. Οι Έσχατες Ημέρες κατά τον Ιωήλ

Ας δούμε όμως μερικά πράγματα από την προφητεία τού Ιωήλ, που ο απόστολος Πέτρος αναφέρει ότι θα συνέβαιναν στις έσχατες ημέρες: 2/β΄ 28:
"28. Και μετά ταύτα, θέλω εκχέει το πνεύμά μου επί πάσαν σάρκα. και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας, και οι θυγατέρες σας. Οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια, οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις. 29. Και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις, θέλω εκχέει το πνεύμά μου. 30. Και θέλω δείξει τέρατα εν τοις ουρανοίς ... 31. Ο ήλιος θέλει μεταστραφεί εις σκότος, και η σελήνη εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα τού Κυρίου η μεγάλη και επιφανής..."
3/γ΄ 1: "1. Διότι, ιδού εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους τού Ιούδα και τής Ιερουσαλήμ, 2. θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη, και θέλω καταβιβάσει αυτά εις την κοιλάδα τού Ιωσαφάτ, και θέλω κριθεί μετ' αυτών εκεί, υπέρ τού λαού μου και τής κληρονομίας μου Ισραήλ, τον οποίον διέσπειραν μεταξύ τών εθνών, και διεμοιράσθησαν την γην μου 11...Συναθροίσθητε, και έλθετε κυκλώθεν πάντα τα έθνη, και συνάχθητε ομού. Εκεί θέλει καταστρέψει ο Κύριος τους ισχυρούς σου. 12. Ας εγερθώσι, και ας αναβώσι τα έθνη στην κοιλάδα τού Ιωσαφάτ. Διότι εκεί θέλω καθίσει δια να κρίνω πάντα τα έθνη τα κυκλόθεν".
Στο εδάφιο 3/γ΄ 1, διαβάσαμε να λέει: "Διότι, ιδού εν ταις ημέραις εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω". Για ποιο καιρό μιλάει;
Σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο στο Πράξεις 2/β΄ 16,17, "αυτό είναι που ειπώθηκε δια τού προφήτη Ιωήλ: "Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις...". Συνεπώς, η έκχυση τού Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή, ο πόλεμος τού Ισραήλ με τη μελλοντική πολυεθνική δύναμη, η επιστροφή τού Ισραήλ στο Χριστό, ο σκοτισμός τού Ηλίου και τής Σελήνης, και η μεγάλη και επιφανής ημέρα τού Κυρίου, τοποθετούνται σε αυτή την ίδια περίοδο: "Στις έσχατες ημέρες".

Οι έσχατες ημέρες, λοιπόν, είναι η τελευταία χρονική περίοδος στο σχέδιο τού Θεού για σωτηρία τών ανθρώπων. Είναι η Χριστιανική περίοδος, που αρχίζει από την πρώτη έλευση τού Κυρίου Ιησού Χριστού, και τελειώνει στην δεύτερη παρουσία Του.

Έτσι, "βλέπετε μη πλανηθείτε" από όλους αυτούς τους "εσχατολόγους" που με ανευθυνότητα μας λένε ότι: "ο καιρός ήγγικεν". Μη πορευθήτε οπίσω αυτών" (Λουκάς 21/κα΄ 8).

N. M.

πηγή

Σήμερα, δυστυχώς έχουμε εκλογικεύσει τα πάντα.

Σήμερα, δυστυχώς έχουμε εκλογικεύσει τα πάντα. 

Ο χριστιανισμός μας έγινε σωματειακός, πελατειακός, ακτιβιστικός, κοινωνικός, ακαδημαϊκός. 

Λείπει το υπερφυσικό και η παιδικότητα στην αρχαία πίστη, από την πνευματική ζωή μας. 

Ποιά πνευματική ζωή μας; 

Πώς να μιλήσεις για κόλλυβα, λειτουργιές, μετάνοιες,καντήλια, θαύματα και οράματα; 

Όλα τα κρίνουμε με μια ψυχρή πάγια λογική ματιά, με ύφος σπουδαίο. Σμικραίνουμε τον Θεό στις διαστάσεις ενός συμβόλου, με τίτλο τον φιλανθρωπικό ακτιβισμό, τον κηρυγματισμό, την ηθικοπλασία, την γραφειοκρατική διεκπεραίωση πνευματικών ζητημάτων, την αποΙεροποίηση και σχετικόποιηση κάθε μυστηρίου. 

Η Εκκλησία σήμερα είναι ένα κοσμικό ίδρυμα, πού εγκαλείται από όλους τους σπουδαίους και τους ευαίσθητους όταν δεν συμβαδίζει με κοσμικότητες και όταν δεν ασχολείται με ακτιβισμούς και με κοινά. Και όταν συμβαίνει αυτό απολογείται στους άγευστους του Χριστού, σαν να ήταν παραβάτις υψηλών νόμων και δούλος τους πού αποστάτησε.

Πού πήγε η παλιά ευλάβεια, η πίστη στις αρχαίες παραδόσεις, το βίωμα του θαύματος στην καθημερινότητα, η ιερότητα κάθε στιγμής και η μοναδικότητα κάθε στιγμής μέσα από μάτια έκπληκτα, σεβαστικά, κατανυκτικά, ταπεινά, δοξολογικά! 

 Φάγαμε τον καρπό της Εδέμ και αντί να γίνουμε θεοί, κλειδώσαμε τον Θεό στις κρύες καρδιές μας και τον ξεκλειδώνουμε για να τον χρησιμοποιήσουμε σαν σύνθημα ή σαν πρόφαση ζωής. 

Ευτυχώς πού υπάρχουν ακόμα άπλαστοι αγνοί άνθρωποι και κρατάνε αυτόν τον κόσμο. Άλλοι από την φύση τους, άλλοι υποτάσσοντας την φύση τους στο άπλαστο και το ιερό.Πάντα θα υπάρχει μαγιά και προζύμι για να ανεβαίνει η καλή ζύμη και να πλαταίνει μυρίζοντας όλο τον κόσμο!

 π. Παντελεήμων Κρούσκος