Οι αμέτρητες εμφανίσεις των Αγγέλων στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη

Του Άγγελου Πάκλαρα, Θεολόγου στην Romfea.gr

---

Μέσα στο λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας μας οι Άγγελοι, τα Ασώματα αυτά πνεύματα κατείχαν εξέχουσα θέση απο την Παλαιά ακόμη Διαθήκη.

Αποτελούν μία ολοζώντανη πραγματικότητα. Είναι δραστήριες παρουσίες μέσα στον δημιουργημένο από τον Πανοικτίρμονα Θεό κόσμο του οποίου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει για τους Αγγέλους ότι είναι φύσεις νοερές, αυτεξούσιες και αεικίνητες. Υπηρετούν τον Θεό και είναι κατά χάριν αθάνατες.

Κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά διαθέτουν νου και λόγο, δίχως πνεύμα ζωοποιό, αφού δεν έχουν σώμα.

Η μοναχική ζωή δεν ονομάζεται τυχαία αγγελική ζωή, αφού οι μοναχοί και όλη η βιοτή τους πρέπει να ομοιάζει ωσάν των Αγγέλων, γι αυτό και λαμβάνουν το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα.

Οι Άγγελοι είναι πνεύματα αόρατα, ενώ στην Αγία Γραφή γίνεται αναφορά γι αυτούς πάνω από διακόσιες τριάντα φορές. 

Δημιουργήθηκαν από τον Θεό πολύ πιό πριν από τον άνθρωπο και πριν την δημιουργία του ορατού κόσμου. 

Οι Άγγελοι μπροστά στο μέγα θαύμα της δημιουργίας δοξολογούσαν με ουράνιους ύμνους τον Δημιουργό.
(Ιώβ, λη 7) 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει ότι οι Αγγελικαί δυνάμεις δημιουργήθηκαν μόλις ο Θεός συνέλαβε την ιδέα της δημιουργίας τους.

Το σύμβολο της πίστεως αρχίζει με το "Πιστεύω εις έναν Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων κι αοράτων".

Ο Θεός δεν δημιούργησε τους Αγγέλους από δική του ανάγκη αλλά από αγάπη για να βλέπουν διαρκώς το πρόσωπό Του.

Είναι λογικές υπάρξεις και δεν έχουν φύλο, διότι η φύση τους είναι καθαρά πνευματική.

Πλάστηκαν κατ' εικόνα του Θεού και με το χάρισμα του αυτεξούσιου και της ελευθερίας.

Οι Άγγελοι έχουν ροπή προς το αγαθό, αλλά και προς το κακό.

Εχουμε τους Αγγέλους του φωτός, του Θεού και τους Αγγέλους του σκότους, τους πεπτωκότες, του διαβόλου.

Μετά όμως το "στώμεν καλώς" του Αρχαγγέλου Μιχαήλ απέκτησαν αμετάβλητη και αμετακίνητη θέση προς το καλό.

Το έργο των Αγίων Αγγέλων είναι τριπλό. Πρώτον να δοξολογούν ακαταπαύστως τον Θεό, δεύτερον να διακονούν για το μυστήριο της Θείας Οικονομίας και τρίτον να φροντίζουν για την σωτηρία της ψυχής των ανθρώπων.

Υπάρχουν δεκάδες ύμνοι, τροπάρια και προσευχές προς τιμήν τους κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που δυστυχώς ακόμη και σήμερα αγνοούν την ύπαρξή τους.

Λίγοι ίσως γνωρίζουν ότι έχουμε εννέα τάγματα Αγγέλων, Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Εξουσίες, Δυνάμεις, Αρχές, Αρχάγγελοι και Άγγελοι.

Μερικοί κατονομάζονται με το όνομα τους, όπως οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ κ.ά.

Είναι όμως ως προς τον αριθμό τους άπειροι και αμέτρητοι.

Τα εννέα αυτά αυτά τάγματα δοξολογούν και υπηρετούν ακαταπαύστως τον Δημιουργό τους και Θεό και Κύριό τους,

"Αινείτε Αυτόν πάντες οι Άγγελοι αυτού, πάσαι αι Δυνάμεις αυτού..." (ψαλμός 148)

Η πρώτη αναφορά στους Αγγέλους γίνεται στην Παλαιά Διαθήκη και στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων Αδάμ και Εύας λόγω της ανυπακοής τους στο θέλημα του Θεού, "και εξεδίωξεν τον Αδάμ και ετοποθέτησε τα Χερουβίμ κατά ανατολάς του Παραδείσου της Εδέμ", (Γεν.3,24)

Ο πατριάρχης Αβραάμ και η γυναίκα του Σάρρα ήταν αυτοί που αξιώθηκαν να φιλοξενήσουν την Αγία Τριάδα με την μορφή τριών Αγγέλων, (Γεν,18, 1-4)

Πριν την καταστροφή των Σοδόμων και Γομμόρων, δύο Άγγελοι Κυρίου επισκέπτονται τον Λώτ και τον ενημερώνουν για την μελλοντική συντριβή των δύο αμαρτωλών πόλεων, (Γεν.19,1-17).

Ο Αβραάμ επίσης δέχεται να θυσιάσει τον μονάκριβο γιό του Ισαάκ, υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, όταν πάλι Άγγελος Κυρίου εμφανίζεται να τον σταματά κρατώντας το χέρι του με το μαχαίρι, λίγο πριν την θυσία.

Στην εντολή του Θεού προς τον Μωυσή για να παραλάβει τις δέκα εντολές, του αποστέλλει και έναν φύλακα Άγγελο για να τον βοηθά και να τον ενισχύει."ιδού εγώ αποστέλλω ενώπιόν σου τον Άγγελόν μου δια να σε φυλάξει στον δρόμο σου και να σε εισαγάγει στην χώρα την οποία έχω

ετοιμάσει για σένα..." (Εξοδ.23, 20-21).

Άγγελος Κυρίου επίσης εμφανίζεται στην άτεκνη γυναίκα του Μανωέ και της ανακοινώνει το γεγονός ότι θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί, τον Σαμψών, το οποίο και θα αφιερώσουν στο Θεό.(Κριτές13,3-7).

Στην Π.Διαθήκη πάλι, Άγγελος Κυρίου εμφανίζεται στον Γεδεών, δίδοντάς του εντολή να σώσει τον λαό του Ισραήλ από τους Μαδιανίτες, κατασκευάζοντας αργότερα ένα θυσιαστήριο. (Κριτές6, 2-24).

Στον προφήτη Ηλία όταν αυτός κινδύνευε η ζωή του από την Ιεζάβελ και πάλι με εντολή του Θεού, Άγγελος απο τον ουρανό, ερχόταν και του έφερνε τροφή, οδηγίες και ενίσχυε αυτόν.(Γ Βασ.19, 5-7).

Ένας απο τους μεγαλύτερους προφήτες, ο Ησαίας, ο οποίος δικαίως ονομάζεται ως πέμπτος ευαγγελιστής, ήταν αυτός που προεφήτευσε την έλευση του Θεού στην γη, την Γέννησή Του, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του, βλέποντας ο ίδιος τον Θεό καθήμενο επί θρόνου, περιστοιχιζόμενο από τα Σεραφείμ, ως τον Μεγάλο βουλής Άγγελο. (Ησαίας 6-8).

Παρόμοιο όραμα με το Θεό, την δόξα Του και τους Αγγέλους βλέπει και ο προφήτης Ιεζεκιήλ. (Ιεζεκιήλ 1,4-2,1).

Ο προφήτης Ζαχαρίας στο όραμα που του αποκάλυψε ο Θεός, για τον Ιησού του Ναυή και τον πεπτωκότα άγγελο, τον διάβολο, χρειάστηκε την βοήθεια Αγγέλου για να το ερμηνεύσει.

Ο δε Ιησούς του Ναυή έφτασε στην γη της Επαγγελίας με την βοήθεια Αγγέλου, σύμφωνα με την υπόσχεση που είχε δοθεί στον Μωυσή και ο Αρχιστράτηγος Γαβριήλ του έδωσε εντολή να λύσει τα υποδήματα του, "διότι ο τόπος ούτος άγιος εστί."

Ο προφήτης Δανιήλ ίσως είναι ο μόνος που δίνει προσωπικά ονόματα στους Αγγέλους και αυτός που κατονομάζει για πρώτη φορά, τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ενώ αναφέρει χιλιάδες Αγγέλους σε όραμα του, να υπηρετούν τον Θεό.(Δανιήλ 7,10)

Στην Π. Διαθήκη επίσης, ο Τωβίας είναι αυτός που με την βοήθεια του Αγγέλου Ραφαήλ, θεραπεύει την κόρη του Σάρα από το δαιμόνιο που την βασάνιζε.(Τωβίας 8,3).

Στον προφήτη Βαλαάμ, Άγγελος απεσταλμένος από τον Θεό τον επιτιμά γιατί χτυπά την όνο του, δίνοντας του εντολές για την συνέχιση της πορείας του. (Αριθμοί 22,23-25)

Ο προφήτης Ωσηέ βλέπει Άγγελο Κυρίου στην Ιεριχώ να του ανακοινώνει ότι αυτός ήταν ο αρχηγός του στρατού του Θεού.

Ο Μακκαβαίος με την αρωγή δύο Αγγέλων λευκοντυμένων με την μορφή ιππέων, σώζει τον λαό του Ισραήλ από το μένος του Ηλιόδωρου (Μακ.3,23-27).

Οι εμφανίσεις των Αγγέλων στην Παλαιά Διαθήκη γίνονταν πάντα σε ισχυρούς ανθρώπους με ηγετικά χαρίσματα, με δύναμη ψυχής, οι οποίοι δεν δίστασαν να ομολογήσουν την παρουσία των Αγγέλων του Θεού στην ζωή τους, έχοντας εμπιστοσύνη στο θέλημα του Κυρίου και των εντολών Του.

Στην Παλαιά Διαθήκη οι Άγγελοι ήταν αγγελιοφόροι της έλευσης του Θεού στην γη.

Στην Καινή Διαθήκη εκτελούν τις εντολές του Θεού, υπηρετούν τον άνθρωπο και περπατούν ουσιαστικά στην γη....

Η πρώτη εμφάνιση Αγγέλου στην Καινή Διαθήκη, γίνεται ενώπιον του Ιερέως Ζαχαρία, πληροφορώντας τον για την έλευση του Μεσσία, αλλά και το ότι θα φέρουν στον κόσμο με την σύζυγό του Ελισάβετ, τον Μέγα τον προφητών, Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. (Λουκ.1, 13-14).

Παρουσία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, έχουμε σύμφωνα με την διήγηση του Ευαγγελιστού Λουκά, στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όταν αυτός εμφανίζεται ενώπιον της Παρθένου Μαρίας, λέγοντάς Της, "Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξίν."
(Λουκ.1,28)

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Άγγελος Κυρίου, εμφανίζεται στον Ιωσήφ, λέγοντάς του ότι η Μαριάμ, που είχε αρραβωνιαστεί, επρόκειται να γεννήσει παιδίον, γι αυτό και "ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη".

Την νύχτα της Γεννήσεως του Χριστού στην Βηθλεέμ, Άγγελοι εμφανίζονται στους απλοικούς βοσκούς αναγγέλοντάς τους την Γέννηση του Χριστού, ψάλλοντας "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". (Λουκ.1,14).

Άγγελος Κυρίου, εμφανίζεται πάλι στον Ιωσήφ, λέγοντάς του, να φύγουν στην Αίγυπτο, "εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού και φεύγε εις Αίγυπτον..." (Ματθ.2,13).

Στην επίγεια ζωή του Κυρίου στην γη, έχουμε αρκετές εμφανίσεις των Αγγέλων.

Στην Βηθεσδά στην προβατική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, "Άγγελος γαρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα και εταράσσετο το ύδωρ, ο ουν πρώτος εμβάς, μετά την ταραχήν του ύδατος υγιής εγένετο ώ δήποτε κατείχετο νοσήματι.."(Ιωαν.5,4)

Στο όρος των πειρασμών, όπου εμφανίστηκε ο διάβολος πειράζοντας τον Κύριο, Άγγελοι εστήριζαν και εστέκονταν πλησίον Του.

Ο ίδιος ο Κύριος κάνει αναφορά στους Αγγέλους, όταν δείχνοντάς τα παιδιά, που ήταν πλησίον Του, είπε, "προσέχετε να μην περιφρονήσετε κανέναν από τους μικρούς τούτους, διότι σας λέγω, ότι οι Άγγελοί τους, στους ουρανούς βλέπουν πάντοτε το πρόσωπο του Πατέρα μου, που είναι στους ουρανούς." (Ματθ.18,20).

Στις παραβολές επίσης ο ίδιος ο Κύριος αναφέρεται στους Αγγέλους, όπως στην παραβολή των ζιζανίων, αλλά και του πτωχού Λαζάρου, όπου Άγγελος παρέλαβε την ψυχήν αυτού.

Στο κατά Λουκάν αλλά και στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο ίδιος πάλι ο Χριστός εξηγεί στους μαθητές Του με ποιό τρόπο θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία Του, "αι γαρ δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη, μετά δυνάμεως και δόξης πολλής", και "αποστελλεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης και επισυνάξουσι τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών..."(Λουκ.21, 27, Ματθ.24,31)

Στο Ευαγγέλιο της Κρίσεως αναφέρονται πάλι οι Άγγελοι, "όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού.(Ματθ.25,31)

Στο όρος των Ελαιών, λίγο πριν το τέλος και κατά την διάρκεια της αγωνιώδους αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου, "Άγγελος από τον ουρανό, ενίσχυε Αυτόν".

Κατά την διάρκεια της συλλήψεως του Ιησού, ο ίδιος ο Κύριος επετίμησε τον Πέτρο που έκοψε το ωτίον του στρατιώτη Μάλχου, διατάζοντάς τον να βάλει το μαχαίρι στην θήκη του και λέγοντας του, "ή δοκείς ότι ου δύναμαι άρτι παρακαλέσαι τον Πατέρα μου και παραστήσει μοι πλείους ή δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;". (Ματθ.26, 53)

Μετά την ταφή του Κυρίου, αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, Άγγελος αποκεκύλισε τον λίθον. 

"Ην δε η ιδέα αυτού ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσείν χιών." (Ματθ.28,2-4).

Στις Μυροφόρες γυναίκες, Άγγελος εμφανίζεται μπροστά τους, αναγγέλοντάς τους το χαρμόσυνο γεγονός της Αναστάσεως Του, "ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε...".( Μαρκ. 16,6).

Στο μέγα επίσης γεγονός της Αναλήψεως του Κυρίου, Άγγελοι συνοδεύουν Αυτόν μέσα σε ένα νέφος δόξης, "Ανέβη ο Θεός εν αλλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος", ενώ οι Άγγελοι εκραύγαζαν, "Άρατε πύλας, οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της Δόξης..."
(Ψαλμός 23, 7-10).

Μετά την Ανάληψη, τους Αποστόλους σ όλη την διάρκεια των κηρυγμάτων τους, Άγγελοι τους ακολουθούσαν σε κάθε ενέργειά τους.

Οταν συνελήφθησαν ο Πέτρος και ο Ιωάννης, αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, "Άγγελος δε Κυρίου διά της νυκτός ήνοιξε τας θύρας της φυλακής εξαγαγών τε αυτούς." (Πράξεις 5, 19).

Άγγελος Κυρίου επίσης εμφανίζεται και στον Απόστολο Παύλο στο ταξίδι του για την Ιταλία κατά την διάρκεια τρικυμίας και του είπε, "άγγελος του Θεού ου ειμί, ώ και λατρεύω, λέγων, μη φοβού Παύλε". (Πράξ.27, 23).

Στην συγγραφή της Αποκαλύψεως, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, κάνει αναφορά σε δεκαεννέα Αγγέλους.

Στην Θεία Λατρεία, οι Άγγελοι κατέχουν εξέχουσα θέση, μετέχοντας ενεργά στο μυστήριο της Μετουσιώσεως.

Κατά την θεία Λειτουργία βγαίνει προς τιμήν τους ειδική μερίδα, αμέσως μετά από εκείνης της Θεοτόκου, ενώ η ημέρα Δευτέρα είναι αφιερωμένη προς τιμήν τους.

Μαζί με τους ιερείς συμμετέχουν και είναι παρόντες στην θεία Λειτουργία, κυκλώνουν την Αγία Τράπεζα και τα Τίμια Δώρα.

Μετά την Μεγάλη Είσοδο ψάλλουμε "Ταις αγγελικαίς αοράτως δορυφορούμενοις τάξεσιν..", αλλά και ο ιερέας δέεται "Άγγελον οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα..."

Στην υμνολογία της Εκκλησίας μας παντού γίνεται αναφορά σε αυτούς: 

"Άγγελοι την κοίμησιν της Παρθένου ορώντες εξεπλήττοντο, πως η Παρθένος απαίρει από της γης εις τα άνω."

"Αγγελικαί δυνάμεις επί το μνήμα Σου...",

"Το φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα εκ του Αγγέλου μαθούσαι αι του Κυρίου μαθήτριαι...", 

"Ο Άγγελος εβόα τη Κεχαριτωμένη...", 

"Ότε δε και τους τεθνεώτας εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα Σοι", 

" Την Ανάστασιν Σου, Χριστέ ο Θεός ημών, Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς..."

Πριν την μεγάλη είσοδο ψάλλει η Εκκλησία μας τον Χερουβικό ύμνο, "οι τα Χερουβείμ μυστικώς εικονίζοντες..."

Στον δε χερουβικό ύμνο της Λειτουργίας, των Προηγιασμένων Δώρων, ψάλλουμε, "Νυν αι δυνάμεις των Ουρανών συν ημίν αοράτως λατρεύουσι, ιδού γαρ εισπορεύεται ο Βασιλεύς της Δόξης"

Στην ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, όπου απαγγέλονται οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, η πρώτη Στάση ξεκινά με το "Άγγελος Πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω τω χαίρε", αλλά και σε άλλη Στάση γίνεται μνεία στους Αγγέλους,

"Ήκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν".

Αλλά και πιό κάτω απαγγέλουμε "Πάσα φύσις Αγγέλων κατεπλάγη το μέγα της Σης ενανθρωπήσεως έργον..."

Στην δε απείρου ομορφιάς θεολογικών νοημάτων, Εννάτη Ωδή, προς τιμήν και δόξαν της Μητέρας του Φωτός, Πανάγνου Θεοτόκου, ψάλλουμε, "Την

Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και Ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την όντως Θεοτόκον Σε μεγαλύνομεν."

Στο τέλος της ακολουθίας του μικρού αποδείπνου έχουμε την υπέροχη ευχή στον φύλακα Άγγελό μας, "Άγιε Άγγελε ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλό...μηδέ αποστής απ εμού...κράτησον της αθλίας και παρειμένης μου χειρός... συγχώρησον μοι πάντα όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου..."

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος κάνει ειδική αναφορά στον φύλακα Άγγελο του, που ποτέ δεν τον εγκαταλείπει. 

Ο Μέγας Βασίλειος επίσης αναφέρει ότι ουδέποτε θα φύγει από δίπλα μας ο φύλακας Άγγελος της ζωής μας, ακόμη κι αν τα έργα μας και οι πράξεις μας είναι πονηρές και δεν συνάδουν με τις εντολές του Θεού.

Οι Άγγελοι άρχισαν να τιμούνται από το τέλος του 4ου αιώνα με αρχές του 5ου, όταν ο Μ. Κωνσταντίνος ίδρυσε το Μιχαήλιον, αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Επίσης στην περιοχή της Φρυγίας όπου έγινε το εν Χώναις θαύμα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κτίσθηκε Ναός προς τιμήν του.

Είναι φοβερό το να διανοηθεί κάποιος, ότι "ο και νεκρών και ζώντων εξουσιάζων ως Θεός" και Δημιουργός των απάντων, έχει αποστείλει από την ημέρα της γεννήσεώς μας, έως και της ημέρας της εξόδου μας από αυτή την ζωή, έναν φύλακα Άγγελο που μας ακολουθεί παντού, μας σκέπει, μας φρουρεί, μας παραμυθεί στις θλίψεις μας και προσπαθεί να καθοδηγήσει τα βήματα μας στην οδό της αληθινής ζωής.

Οι Άγγελοι βλέπουν τα καλά και άσχημα έργα μας, τις προθέσεις μας, τους λογισμούς μας, αλλά δεν γνωρίζουν πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, ούτε τα μέλλοντα, εκτός κι αν τους τα αποκαλύψει ο ίδιος ο Θεός.

Ο Άγγελος μας, εν ημέρα κρίσεως θα παραλάβει την ψυχή μας και θα την οδηγήσει ενώπιον του θρόνου του Θεού και εκεί θα δώσει μάχη στην μεγάλη δίκη, με τα πονηρά πνεύματα, για την σωτηρία μας.

Ο φύλακας Άγγελος μας είναι η πνευματική εικόνα των καλών και αληθινών στοιχείων που διαθέτουμε. Μας δόθηκε από τον Θεό Δημιουργό μας για να μπορέσουμε να φθάσουμε στην πλήρη ωριμότητα της θεόσδοτης φύσης μας, για να πετύχουμε το "καθ' ομοίωσιν".

Οι Άγγελοι είναι αθάνατοι μέσω της Χάριτος του Θεού.

Είναι αυτοί που υπομονετικά περιμένουν να μετανοήσουμε, μας σκεπάζουν στις πτώσεις μας, μας ενθαρρύνουν στις πνευματικές μας προσπάθειες και μας ανοίγουν δρόμους στα μεγάλα και δύσκολα αδιέξοδα της ζωής μας.

Δακρύζουν μαζί μας, όταν θλιβόμαστε και χαίρονται μαζί μας, όταν χαιρόμαστε...

Ας μην τους λυπούμε με την συμπεριφορά μας, αλλά να τους χαροποιούμε με τα καλά έργα μας σε όλη την επι γης πορεία της ζωής μας. 

Μας απλώνουν τις πτέρυγές τους για να μας σκεπάζουν, ας μην αρνηθούμε αυτή την γεμάτη αγάπη και ευσπλαχνία κίνησή τους...

Λίγο πριν την εορτή τους, την Σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ και πασών των Επουρανίων Δυνάμεων, ας θυμηθούμε προς τιμήν τους, το όμορφο μεγαλυνάριο της εορτής τους.

"Δεύτε ευφημήσωμεν οι πιστοί τους δύο φωστήρας, τους μεγάλους και φωταυγείς Μιχαήλ τον Μέγαν και Γαβριήλ τον Θείον, τους δύο Ταξιάρχας του Παντοκράτορος".

ΠΗΓΗ

Ο ΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ Κ.ΣΚΟΝΤΖΟΥ

Η Θεία Δημιουργία διακρίνεται στην άυλη, την αόρατη και πνευματική και στην ορατή υλική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι άυλες αγγελικές δυνάμεις. Πρόκειται, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, για αναρίθμητες πνευματικές οντότητες τις οποίες δημιούργησε ο Θεός πριν την υλική δημιουργία (Ιώβ.38). Η φύση των αγγέλων, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή, είναι λίγο ανώτερη από τη φύση των ανθρώπων, ως πνευματικά όντα στερούνται διάκρισης γένους (Ματθ.22,30) και είναι κατά χάριν αθάνατοι. Άγγελος σημαίνει απεσταλμένος ή αγγελιοφόρος, διότι οι άγγελοι είναι επιφορτισμένοι να διαμηνύουν στους ανθρώπους τη βουλή και το θέλημα του Θεού.

       Σκοπός της δημιουργίας τους, όπως και όλων των άλλων νοημόνων όντων, είναι να  γίνουν και αυτοί μέτοχοι της θείας μακαριότητας. Ο Θεός της αγάπης θέλησε με τον τρόπο αυτό άγγελοι και άνθρωποι να γίνουν κατά χάριν θεοί.Πλημμυρισμένοι οι άγγελοι από τη μετοχή τους στη θεία μακαριότητα δοξολογούν αέναα τον Δημιουργό τους, ως έκφραση υπέρτατης ευγνωμοσύνης. Ψάλλουν ασίγαστα τον τρισάγιο ύμνο «Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού», όπως είδε σε μεγαλειώδες όραμά του ο προφήτης Ησαΐας (6,2). Σημαντικό έργο επιτέλεσαν και επιτελούν οι άγγελοι στο έργο της εν Χριστώ σωτηρίας μας, καθ’ ότι είναι «λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ.1,14), σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο. 

     Οι άγγελοι στον ουρανό, δηλαδή στον πνευματικό κόσμο, είναι ανυπολόγιστοι, ως προς τον αριθμό τους, «ήν ο αριθμός αυτών μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων» (Αποκ.5,11), σύμφωνα με τον ιερό συγγραφέα της Αποκάλυψης  και αποτελούν εννέα τάξεις – τάγματα, ανάλογα με το έργο και τη διακονία που επιτελούν, ήτοι:  Σεραφείμ, Σερουβείμ, Θρόνοι, Κυριότητες, Δυνάμεις, Εξουσίες, Αρχές, Αρχάγγελοι, Άγγελοι.   

      Αρχικά τα αγγελικά τάγματα ήταν δέκα, αλλά ένα από αυτά, το τάγμα του κορυφαίου αρχαγγέλου Εωσφόρου, στασίασε κατά του Θεού. Ο αρχηγός του, κυριευμένος από εγωισμό και αρχομανία, θέλησε να στήσει το θρόνο του δίπλα από το θρόνο του Δημιουργού του Θεού, να γίνει «όμοιος τω Υψίστω» (Ησ.14,14) και να λατρεύεται ως Θεός. Πάραυτα κατακρημνίστηκε στη σκοτεινή άβυσσο, μαζί με όσους αγγέλους είχαν συμμαχήσει μαζί του, αποτελώντας μια καινούργια πνευματική ομάδα άυλων υπάρξεων, «του διαβόλου και των αγγέλων αυτού» (Ματθ.25,41), των οποίων η φύση διαστράφηκε στο κακό. Έγιναν διάβολοι, εφευρέτες και φορείς του κακού, έχοντας πλέον ως έργο τους να αντιστρατεύονται το Θεό και να καταστρέφουν τα έργα Του. Το πλέον μισητό πλάσμα κατ’ αυτούς είναι ο άνθρωπος, ως το εκλεκτότερο δημιούργημα του Θεού. Ο διάβολος τον παρέσυρε στην αμαρτία και στο κακό, αυτός πασχίζει να τον καταστρέψει.

      Εκτός από το όνομα του εκπεσόντος Εωσφόρου, αναφέρονται και τα ονόματα άλλων τριών κορυφαίων αγγέλων, του Μιχαήλ, του Γαβριήλ και του Ραφαήλ, τους οποίους η Αγία Γραφή ονομάζει Αρχαγγέλους, ή Αγγέλους Κυρίου, Αρχιστράτηγους των Αγγελικών Δυνάμεων και Ταξιάρχες.  

      Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ αναφέρεται ως ο κορυφαίος άγγελος του Θεού και ο πλέον κραταιός. Το όνομά του σημαίνει: «Ποιος είναι δυνατός σαν το Θεό». Είναι ο πιο ένδοξος Ταξιάρχης των άυλων Αγγελικών Δυνάμεων και η παρουσία του συνδέεται με κορυφαία γεγονότα στην ιστορία του κόσμου και της σωτηρίας μας. Είναι ο Μέγας εκείνος Αρχάγγελος, ο οποίος φώναξε το «Στώμεν καλώς», στην απέραντη στρατιά των αγγέλων, κατά την πτώση του Εωσφόρου, προτρέποντάς τους  να μείνουν σταθεροί και αγαθοί, στην υπηρεσία του Θεού. Παρουσιάζεται πολλές φορές στην Αγία Γραφή, ως απεσταλμένος του Θεού. Παρουσιάστηκε στον Αβραάμ, κατά τη θυσία του Ισαάκ, στον Λωτ, σώζοντας αυτόν και την οικογένειά του κατά την καταστροφή των Σοδόμων και των Γομμόρων. Αυτός προπορεύονταν κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο και αργότερα παρουσιάστηκε στον Ιησού του Ναυή, καθώς και στον εθνικό μάντη Βαλαάμ.

     Αλλά και στην ιστορία της Εκκλησίας μας παρουσιάστηκε πολλές φορές ποιώντας εξαίσια θαύματα. Το πιο γνωστό απ’ όλα είναι το εν Χώναις θαύμα, στις Κολοσσές της Φρυγίας προστάτεψε τους Χριστιανούς από την εκτροπή ορμητικού ποταμού, που έστρεψαν οι ειδωλολάτρες κατά της πόλεως. Ο Μέγας Αρχάγγελος άνοιξε τεράστιο χάσμα στη γη, το οποίο κατάπιε τον φονικό ποταμό!

     Ο έτερος Μέγας Αρχάγγελος είναι ο Ταξιάρχης Γαβριήλ. Το όνομά του σημαίνει «άνθρωπος Θεού». Αναφέρεται και αυτός πάμπολλες φορές στην Αγία Γραφή ως διαμηνυτής του θελήματος του Θεού στους ανθρώπους. Στην Παλαιά Διαθήκη αυτός παρουσιάστηκε ως εξηγητής του ονείρου του Δανιήλ (Δαν.8,16). Αυτός φανέρωσε στον ίδιο προφήτη ότι μετά από τετρακόσια ενενήντα επτά χρόνια θα έρθει ο Μεσσίας (Δαν.9,21-25). Αλλά κυρίως ο Γαβριήλ έδρασε στην Καινή Διαθήκη. Αυτός πληροφόρησε τον Ζαχαρία για τη γέννηση του Ιωάννου Προδρόμου. Αυτός έφερε τη χαρμόσυνη είδηση στην Παρθένο Μαρία για την ενανθρώπηση του Σωτήρα του κόσμου. Αυτός απότρεψε τον Ιωσήφ να μην παρατήσει την Θεοτόκο, όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος. Αυτός προειδοποίησε την Αγία Οικογένεια να φύγει στην Αίγυπτο. Αυτός κύλισε το λίθο του μνήματος και έφερε το μήνυμα της Αναστάσεως στις Μυροφόρες.  

      Ο τρίτος Αρχάγγελος ο Ραφαήλ αναφέρεται μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, ως βοηθός και συνοδός του δίκαιου Τωβία (Τωβίτ12,15) και το όνομά του σημαίνει: «Ο Θεός θεραπεύει».  

       Πίστη της Εκκλησίας μας είναι ότι ο  κάθε άνθρωπος έχει το φύλακα άγγελό του, ο οποίος, ως στοργικός αδελφός μας προστατεύει μέρα και νύκτα από τους κινδύνους που μας περιβάλλουν και από τις παγίδες του πονηρού. Οι άγιοι άγγελοι θα είναι παρόντες κατά τη μεγάλη Κρίση (Ματθ.25,31), πλαισιώνοντας τη δόξα του Χριστού και αδιάψευστοι μάρτυρες της δίκαιης κρίσης Του. Η Εκκλησία μας τιμά τους αγίους αγγέλους, αφιερώνοντάς τους την πρώτη ημέρα της εβδομάδος τη Δευτέρα. Τιμά δε ιδιαιτέρως τους Αρχαγγέλους στις 8 Νοεμβρίου. 

Η κρίση οξύνεται

Η ΚΡΙΣΗ ΟΞΥΝΕΤΑΙ

            Η χώρα μας διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή της μακρόχρονης ιστορίας μας. Η παρακμή, όπως μαρτυρεί η ιστορία, εκδηλώνεται μετά την απεμπόληση της πίστης, της φιλοπατρίας και των ιδανικών και  με τη ροπή προς την τρυφηλή ζωή, απόρροια πρώτιστη της οποίας είναι η ολιγοτεκνία. Κατά τις δύο προηγούμενες οι πρόγονοί μας κατέστησαν ιδιαίτερα ευάλωτοι σε εχθρούς, οι οποίοι εμφανίστηκαν σφριγηλοί και ρωμαλέοι, και υπετάγησαν σ’ αυτούς πολύ εύκολα.

            Κατά την ύστατη αρχαιότητα η αρχαία θρησκεία, που ευθυνόταν εν πολλοίς για τον κοινωνικό ξεπεσμό των προγόνων μας, είχε απαξιωθεί πλήρως. Δυστυχώς οι μεγάλοι στοχαστές, φιλόσοφοι και τραγικοί ποιητές, στάθηκαν ανήμποροι να συγκρατήσουν τον λαό από την κατρακύλα, στην οποία τον οδηγούσαν οι δημαγωγοί και το ιερατείο των ειδώλων. Ήταν τόσο μεγάλος ο εκφυλισμός, ώστε ο Ρωμαίος πολιτικός Κάτων (234-149 π.Χ.), που διακρίθηκε στους καρχηδονιακούς πολέμους, επιχείρησε να εξαγνίσει τη Ρώμη από τη νοσηρή επιρροή των ελλήνων φιλοσόφων. Μολονότι ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά την ελληνική γλώσσα και γραμματεία, συμβούλεψε τον γιο του να μην ασχοληθεί με τη μελέτη της λογοτεχνίας αυτής της «άχρηστης φυλής». Περιφρονούσε τους συγκλητικούς συναδέλφους του, οι οποίοι εμιμούντο τους ελληνικούς τρόπους συμπεριφοράς και προσπάθησε να προστατέψει τα χρηστά ήθη των Ρωμαίων από τη διάβρωση του μιάσματος της ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Κάτων κατόρθωσε να απαγορευθεί η διαμονή των ελλήνων φιλοσόφων στη Ρώμη, να εκδιωχθούν από τη Σύγκλητο επτά μέλη της με διάφορες κατηγορίες για διαφθορά και να επιβληθούν βαρείς φόροι στα πολυτελή αγαθά και στην πολυτελή διαβίωση των πλουσίων. Ασφαλώς η φιλοσοφία που είχε εισαχθεί στη Ρώμη δεν ήταν αυτή των Ιώνων ή των Αθηναίων φιλοσόφων. Ήταν «φιλοσοφικές» περί βίου απόψεις εκφύλων φιλοσοφούντων, που επιχειρούσαν την εξαγωγή του εκφυλισμού στη Ρώμη. Για την παρακμή εκείνη των προγόνων μας δεν ήσαν υπεύθυνοι εξωτερικοί παράγοντες. Ήσαν οι ίδιοι που είχαν επιλέξει τον τρυφηλό βίο. Και αυτός οδηγεί με ακρίβεια στη δημογραφική γήρανση. 

Ο Αριστοτέλης αναλύοντας την αδυναμία των Σπαρτιατών να αποκρούσουν τους Θηβαίους, λόγω της ολιγανθρωπίας, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα: «Ούτος εστιν πόλεως όρος άριστος, η μεγάλη του πλήθους υπερβολή». Ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης παρουσιάζοντας την εικόνα της Ελλάδος το 165 π.Χ. έγραψε: «Έφθασε ο καιρός σήμερα στην Ελλάδα να υπάρχει αρνησιπαιδία και ολιγανθρωπία, εξαιτίας της οποίας οι πόλεις ερημώθηκαν και σημειώθηκε πλήρης έλλειψη παραγωγής, αν και δεν συνέβησαν πόλεμοι ή επιδημίες, επειδή οι άνθρωποι εξετράπησαν στον εγωισμό και τη φιλοχρηματία ακόμη και σε τεμπελιά, έτσι ώστε να μη θέλουν να παντρευτούν, ούτε να κάνουν παιδιά, ούτε να ανατρέφουν, αλλά να αποκτούν το πολύ ένα ή δύο, ώστε να τα αφήσουν πλούσια κληρονομιά και να μη ξοδεύουν για την ανατροφή τους, γι’ αυτό το λόγο το κακό μεγαλώνει». Ο εκφυλισμός προστέθηκε στην προαιώνια κατάρα της φυλής μας, τη φιλαρχία και τη διχόνοια. Έτσι οι Νότιοι Έλληνες διευκόλυναν σημαντικά τους Ρωμαίους στην κατάκτηση της Μακεδονίας πιστεύοντας αφελώς ότι για εκείνους οι κατακτητές θα επιφύλασσαν διαφορετική μεταχείριση! 

 Η ενανθρώπιση του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού άλλαξε άρδην τον ρουν της ιστορίας. Ο ελληνισμός όχι μόνο αναστήθηκε, αλλά μεγαλούργησε και πάλι κατά τη χιλιόχρονη ιστορία της Ρωμανίας. Ασφαλώς στην εγγύς Ανατολή υπερίσχυε ήδη κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους η ελληνική γλώσσα, η οποία είχε καταστεί διεθνής. Μέσω αυτής είχε ευρεία διάδοση η ελληνική σκέψη. Όμως η νέα αυτοκρατορία, η οποία διατηρήθηκε στην Ανατολή, μετά την διαίρεση της αχανούς ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είχε ως κύριο συστατικό στοιχείο την ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Η αυτοκρατορία της ρωμηοσύνης πολεμήθηκε με πάθος από τους Φράγκους ήδη από τις αρχές του 9ου αιώνα και πολεμάται ως σήμερα από τους δυτικούς συλλήβδην, αλλά και από Έλληνες την καταγωγή. Άλλοι από αυτούς, υποχείρια μυστικιστικών κύκλων, που αντιστρατεύονται τη χριστιανική πίστη, αγωνίζονται να επαναφέρουν στο προσκήνιο τη θρησκεία των προγόνων μας, η οποία συνετέλεσε τα μέγιστα στην παρακμή τους. Άλλοι, τέκνα του δυτικού «διαφωτισμού», του σκοταδισμού δηλαδή της νεωτερικότητας, πασχίζουν να επιφέρουν τον πλήρη εκδυτικισμό μας, δηλαδή τον αφανισμό της ιδιοπροσωπείας μας, ως εντολοδόχοι ξένων παραγόντων, οι οποίοι μας βιάζουν να υιοθετήσουμε τον έκφυλο βίο τους. Και, δυστυχώς, δεν διαθέτουμε κάποιον Κάτωνα!   

Βέβαια και η αυτοκρατορία της Ρωμανίας έπεσε. Απόγονοι εμείς των Βυζαντινών, όπως ονόμασαν τους προγόνους μας οι άσπονδοι φίλοι μας, εχθροί και φίλοι της αυτοκρατορίας μας αποφεύγουμε να δούμε τα αίτια της παρακμής, που οδήγησαν στην εύκολη κατάκτησή μας από τους Τούρκους. Οι μεν εμπαθείς εχθροί της κληρονομιάς μας αποδίδουν αυτή στον θρησκευτικό της χαρακτήρα έχοντες πλήρη άγνοια της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης και υιοθετούντες τις εμπαθείς δοξασίες των δυτικών. Οι υποτιθέμενοι συμπαθούντες την παράδοση αποδίδουν την πτώση στους εξωτερικούς εχθρούς και μόνο. Οι πρώτοι συγκαλύπτουν τα πισώπλατα μαχαιρώματα της Δύσης και επιχειρούν να απλώσουν πέπλο λίθης επάνω από τα θλιβερά συμβάντα, που οδήγησαν στην πρώτη άλωση της Βασιλεύουσας. Μάλιστα, συν τω χρόνω, είναι και εκκλησιαστικά πρόσωπα, τα οποία, σαγηνευμένα από τη Δύση, συμβάλλουν στη λήθη μέσω της αγαπολογίας προς τους παραχαράκτες της άπαξ παραδοθείσης πίστεως. Οι άλλοι τείνουν να προβάλλουν τον ελληνισμό ως τον νέο εκλεκτό λαό του Θεού, έναντι του οποίου ο Δημιουργός μας είναι υποχρεωμένος να του παρέχει αδιάλειπτη προστασία! Αυτά δεν επιτρέπουν να εξαγάγουμε συμπεράσματα με νηφαλιότητα. Της καταρρεύσεως προηγήθηκε παρακμή λόγω εκφυλισμού. Η απληστία των ισχυρών, που, συν τω χρόνω, κατάφεραν να μειώσουν την ισχύ του αυτοκράτορα και να καταστούν φεουδάρχες, ιδίως στην έκταση της Μικράς Ασίας απετέλεσε την αρχή του κακού. Η χλιδάτη ζωής της αυλής, η οποία επικρινόταν ήδη κατά τον 4ο αιώνα από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, σε συνδυασμό με την ανάρρηση στον θρόνο αναξίων αυτοκρατόρων συμπλήρωσε το κακό. Ο μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος δεκαετίες πριν από την άλωση, όταν ο κατακτητής είχε εξαπλωθεί σε μεγάλη έκταση της Βαλκανικής, κατά ομιλία του προς τους αξιωματούχους της Κωνσταντινούπολης είχε περιγράψει με μελανά χρώματα την κατάντια της κοινωνίας εκεί. Και η κατάντια συνοδεύεται, με μαθηματική ακρίβεια, από δημογραφική κατάρρευση!  Στις ύστατες ημέρες της Βασιλεύουσας, ως ελεύθερης πόλεως, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε δώσει εντολή στον Γεώργιο Φραντζή να απογράψει τον πληθυσμό της βασιλεύουσας που ήταν σε θέση να κρατήσει όπλο. Ο Φραντζής έκανε την καταμέτρηση: Τέσσερες χιλιάδες εννιακόσιοι εβδομήντα τρεις μάχιμοι, στους οποίους περιλαμβάνονταν μοναχοί και κάθε είδους εθελοντές, πλην των ξένων μισθοφόρων. Σε λίγο τα πλούτη που είχαν σωρεύσει επί αιώνες οι άρχοντες της Ρωμανίας περνούσαν στα χέρια των κατακτητών.

 Όσο και αν όλοι του πολιτικού κόσμου επιμένουν στο να ισχυρίζονται ότι η κρίση, που μας ταλανίζει, είναι οικονομικής φύσεως, οι εχέφρονες αντιλαμβάνονται ότι αυτή είναι πρωτίστως πνευματική, είναι κρίση αξιών. Και ενώ αυτά συμβαίνουν οι οξείες αντιπαραθέσεις και οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί που ανταλλάσσονται στο κοινοβούλιο φανερώνουν σ’ όλη της την έκταση την πνευματική κρίση που μας ταλανίζει. Ενώ έχει πλέον αποκαλυφθεί ότι όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν τους ισχυρούς του πλανήτη, με τις εικονικές αντιπαραθέσεις οι πολιτικοί μας παραπλανούν τον λαό, ώστε να τον διατηρούν διαρκώς διχασμένο και ανήμπορο να αντιδράσει έστω και στο ελάχιστο στην κατρακύλα! Ποιος θα προλάβει να μας αλώσει αυτή τη φορά, που μπορεί να είναι και η τελευταία; Η Δύση, που ήδη μας ελέγχει πλήρως, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, ή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, τους οποίους δυνάμεις που ελέγχουν τη Δύση προωθούν στο έδαφός μας; 

Μήπως τελικά διχαστούμε ακόμη και στην επιλογή του δυνάστη μας;

                        ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

πηγή

Ο «καινούριος» Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εμπόδιο στην πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα

Ο «καινούριος» Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εμπόδιο στην ανθελληνική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. 
Τα γεγονότα τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. 
Παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις. 
Απειλητικές φωνές από την Ανατολή και από την Τουρκία.
Αμερική και Ρωσία ετοιμάζονται να λύσουν τις διαφορές τους με πόλεμο.
Σύγκρουση Εκκλησίας της Ελλάδος με την κυβέρνηση Τσίπρα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, έλυσε την σιωπή του και αποκάλυψε μεγάλες αλήθειες, κάτι που δεν άρεσε σε κάποιους…
Με στολή του «Μαξίμου» ξεκίνησαν οι επιθέσεις κατά του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.
Η επερχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η ανέγερση του τεμένους στον Βοτανικό.
Το μάθημα των Θρησκευτικών.
ΠΗΓΗ: ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - RADIO
ΕΚΠΟΜΠΗ: ¨ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ¨ με τον Διονύση Μακρή 6.11.2016

 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ

Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ὅτι λέγεις «Χριστός ἀνέστη» μέ ἕνα ἄλλο τρόπο...

Γράφει ὁ πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός, πού διαμορφώθηκε στήν Ἑλληνική γλῶσσα καί μεταδόθηκε σ’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους καί στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, εἶναι τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!Δέν εἶναι λόγος εὐχῆς, ἀλλά χαιρετισμός καί διακήρυξη τῆς πίστεως στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τόν πιστό στόν Χριστό ἄνθρωπο.

Πόσοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασή Του, εἶναι ὁ (καί πάλι) Ἑλληνικός λόγος 
«Χαίρετε»!
 Μέ αὐτό τόν χαιρετισμό ἀπευθύνεται ὁ ἀναστάς Χριστός στίς Μυροφόρες, μόλις βγῆκαν ἀπό τό «κενό μνημεῖο» (Ματθ. 28, 8-9). Ἡ συνήθης αὐτή ἑλληνική προσφώνηση, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν, ἀποκτᾶ μιάν ἰδιαίτερη πνευματική καί χριστιανική σημασία. Ἡ λέξη ἀνανοηματοδοτεῖται, ἐντασσόμενη σέ ἕνα καθαρά ἁγιοπνευματικό πλαίσιο, καί γίνεται τό πρῶτο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας.

Οἱ Μυροφόρες βγαίνουν ἀπό τό μνημεῖο, στό ὁποῖο πῆγαν, γιά νά τελέσουν τά συνήθη νεκρικά ἔθιμα στόν νεκρό Χριστό, μέ ἀνάμικτα συναισθήματα «φόβου καί χαρᾶς» (Ματθ, 28, 8), κάτι τό φυσιολογικό στή συνταρακτική πνευματική ἐμπειρία, πού ἔζησαν, ἀκούοντας ἀπό τόν Ἄγγελο, ὅτι ὁ Κύριός τους «ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν» (στ.7). Ὁ λόγος, λοιπόν, τοῦ Χριστοῦ πρός αὐτές «Χαίρετε», ἀποκτᾶ εἰδική σημασία, πού μπορεῖ νά προσδιορισθεῖ μέ τά ἀκόλουθα λόγια: «Μή φοβεῖσθε (Ματθ. 28, 5), ἀλλά χαίρετε! Νά αἰσθάνεσθε χαρά, διότι ἡ Ἀνάσταση, ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, νικᾶ τόν φόβο (Α’ Ἰω. 1,18), ἀλλά καί τόν θάνατο, κάθε εἶδος θανάτου, διότι εἶναι πηγή ζωῆς, ζωῆς αἰωνίου. Ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε ζωή καί ἐλπίδα».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ἔτσι, πηγή χαρᾶς καί δέν μπορεῖ νά ἐκφρασθεῖ ἀποδοτικότερα παρά μέ τόν (Ἑλληνικό) χαιρετισμό «Χαίρετε»! Ἡ λέξη δέχεται χριστιανικά μιάν ὑπέροχη ὑπέρβαση. Δέν μένει στήν ἐνδοϊστορική πραγματικότητα, σχετιζόμενη μέ πρόσκαιρα ἀγαθά («χαίρε, ὑγίαινε», καί σήμερα «γειά-χαρά»), ἀλλά συνδεόμενη μέ ὑπερφυσικές ἐμπειρίες, ὅπως ἡ μετοχή στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ βεβαιότητα γιά τήν νίκη πάνω στό θάνατο καί τήν ἐξουσία του στόν φθαρτό τοῦτο κόσμο.

Ὁ πιστός στόν Χριστό Ἕλληνας ἔχει σαφῆ γνώση, ὅτι μέ τήν προσφώνηση «Χαίρετε», πού ἐπαναλαμβάνει πολλές φορές τήν ἡμέρα, προσφωνεῖ τούς ἄλλους μέ τόν Ἀναστάσιμο λόγο τοῦ Χριστοῦ καλώντας τους στή μετοχή στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης. Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ὅτι λέγεις «Χριστός ἀνέστη» μέ ἕνα ἄλλο τρόπο.

πηγή

Η ΘΕΟΤΗΣ ΜΕ ΕΝΑ " ἙΥΓΛΩΤΟ ΝΕΥΜΑ" ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΕΣΙΓΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! 

2 ΒΙΝΤΕΟ

 Το υπερφυές γεγονός που συνέβη κατά την διάρκεια της  κατά πάντα ιερόσυλης πράξης να παραβιάσουν τον Πανάγιο Τάφο περιγράφει η Τόνια Μοροπούλου, καθηγήτρια του ΕΜΠ επικεφαλής των επιστημόνων που κλήθηκαν να "μελετήσουν" τον Τάφο του Κυρίου μας...


Η κα Μοροπούλου δεν ανήκει στο χώρο της Εκκλησίας, εξ ού και όπως θα ακούσετε στο πρώτο βίντεο πλήρως εναρμονισμένη με το National Geographic λέει ότι βρήκαν "την κλίνη του βράχου που θεωρείται ότι εναπετέθη το σώμα του Χριστού"!!!
Ανήκει στην γενιά του Πολυτεχνείου και είναι τοποθετημένη στην πλευρά εκείνων που στέκονται με επιφυλακτικότητα απέναντι στα πνευματικά και υπερκόσμια...

Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, η καθηγήτρια δεν μπορεί να μην δηλώσει μπροστά στην κάμερα και σε ζωντανή σύνδεση με το κεντρικό δελτίο της κρατικής τηλεόρασης ότι ο Τάφος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι ζωντανός. 

Σημείωσε δε με νόημα ότι συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός κατά τη διάρκεια της μετακίνησης της μαρμάρινης πλάκας από τον Πανάγιο Τάφο, όπου από κάτω βρέθηκε ο βράχος με την κλίνη στην οποία είχε τοποθετηθεί το σώμα του Χριστού... 

Σε εκείνο το χρονικό σημείο ήταν, όπου τα ειδικά μηχανήματα που είχαν τοποθετηθεί στο ιερό κουβούκλιο…βραχυκύκλωσαν! 

Υπήρξε πρόβλημα σε όλες τις ηλεκτρομαγνητικές μεθόδους καταγραφής! 

Τα ευρήματα, όπως είπε η κα Μοροπούλου, είναι συγκλονιστικά!

Η Τόνια Μοροπούλου ένοιωσε το απαλό νεύμα της Θεότητας μέσα στην σιγή των υπερσυγχρόνων οργάνων. Στο δεύτερο βίντεο θα την ακούσετενα λέει πως δεν υπάρχει εξήγηση για την σιγή των οργάνων...

Οστόσο η βεβήλωση του Παναγίου Τάφου συνεχίζεται.

Τοποθέτησαν θυρίδα για να βλέπει το"κοινό" τον ταφικό λίθο, λές και πρόκειται για αρχαιολογικό εύρημα στο μουσείο της Ακρόπολης!!!

Επίσης στο δεύτερο βίντεο ακούγεται ο εκφωνητής ως Ηis master  (National Geographic) voice να λέει το εξής απίθανο και βλάσφημο ότι: "Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση(;) ο βράχος αποτελεί μεγαλύτερο ταφικό μνημείο όπου έχουν αποτεθεί και άλλοι νεκροί"!!!

Δηλαδή ο αυτόπτης Ευαγγελιστής  Ιωάννης στο ευαγγέλιο του λέει ανακρίβειες και το National Geographic ξέρει καλύτερα πως έγιναν τα πράγματα;
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου μας είναι σαφέστατος:

"ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη• ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν ᾿Ιησοῦν." 

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ιθ' 41-42

Όταν λέει "μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη" σημαίνει σε απλά Ελληνικά "μνημείο καινούργιο στο οποίο, κανείς (νεκρός) δεν είχε ποτέ τοποθετηθεί"!!!

Μένουν εκστατικοί από το θαυμαστό "νεύμα"της Θεότητος αλλά η παραποίηση, παραποίηση!
 Και ο Πατριάρχης Θεόφιλος να καμαρώνει ότι "τα αδύνατα έγιναν δυνατά"...

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΦΥΟΥΣ ΣΙΓΗΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΝΙΑ ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΑΡΟΞΥΤΟΝΑ" ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC 

Θα το πούμε και πάλι:

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ...  

πηγή

Σύ­να­ξις τῶν ἀρ­χι­στρα­τή­γων Μι­χα­ήλ καί Γα­βρι­ήλ«Τὶ ἐ­στιν ἄν­θρω­πος ὅ­τι μι­μνή­σκῃ αὐ­τοῦ,ἤ υἱ­ός ἀν­θρώ­που ὅ­τι ἐ­πι­σκέ­πτῃ αὐ­τόν;»

(Ἑ­βρ. β΄ 2-10)

«Τὶ ἐ­στιν ἄν­θρω­πος ὅ­τι μι­μνή­σκῃ αὐ­τοῦ,ἤ υἱ­ός ἀν­θρώ­που ὅ­τι ἐ­πι­σκέ­πτῃ αὐ­τόν;»

Σή­με­ρα, ἀ­δελ­φοί μου, ἑ­ορ­τά­ζουν ἀ­να­ρίθ­μη­τα ἑ­κα­τομ­μύ­ρια ἄγ­γε­λοι καί ἀρ­χάγ­γε­λοι. Ἡ ἑ­ορ­τή αὐ­τή μᾶς βο­η­θᾶ νά αἰ­σθαν­θοῦ­με τήν ὕ­παρ­ξη τῶν ἀγ­γέ­λων καί νά τούς τι­μή­σου­με ὅ­πως πρέ­πει. Στό πρῶ­το ἄρ­θρο τοῦ «Πι­στεύ­ω» ὁ­μο­λο­γοῦ­με ὅ­τι ὁ Θε­ός εἶ­ναι «ποι­η­τής οὐ­ρα­νοῦ καί γῆς, ὁ­ρα­τῶν τέ πάν­των καί ἀ­ο­ρά­των».

Ὁ Θε­ός ἔ­φτια­ξε τά ὁ­ρα­τά καί τά ἀ­ό­ρα­τα. Ὁ­ρα­τά εἶ­ναι ἐ­κεῖ­να πού βλέ­που­με μέ τά μά­τια μας ἤ μέ τή βο­ή­θεια ὀρ­γά­νων καί δι­α­κρί­νον­ται σέ τρεῖς κα­τη­γο­ρί­ες. Στήν πρώ­τη αὐ­τά πού ὑ­πάρ­χουν, ὅ­πως τά βου­νά, τά λαγ­κά­δια, οἱ πο­τα­μοί, οἱ θά­λασ­σες. Στή δεύ­τε­ρη ἀ­νή­κουν αὐ­τά πού ὑ­πάρ­χουν καί αὐ­ξά­νον­ται. Ρί­χνου­με ἕ­να σπό­ρο στή γῆ καί ἀ­π’ αὐ­τόν φυ­τρώ­νει ὁ­λό­κλη­ρο δέν­τρο. Τά φυ­τά καί τά ζῶ­α ἀ­νή­κουν σ’ αὐ­τήν τήν κα­τη­γο­ρί­α.

Ὑ­πάρ­χει καί ἡ τρί­τη κα­τη­γο­ρί­α, ἡ ἀ­νώ­τε­ρη, στήν ὁ­ποί­α ἀ­νή­κει ὁ ἄν­θρω­πος, πού ἐ­κτός ἀ­πό τήν ὕ­παρ­ξη καί τήν αὔ­ξη­ση ἔ­χει καί τή σκέ­ψη, τό μυα­λό, τήν ψυ­χή, πού τόν ἀ­να­δει­κνύ­ει κο­ρω­νί­δα τῆς θεί­ας δη­μι­ουρ­γί­ας. Ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι δι­πλός, ὁ­ρα­τός καί ἀ­ό­ρα­τος. Ὁ­ρα­τό εἶ­ναι τό σῶ­μά του καί ἀ­ό­ρα­τη ἡ ψυ­χή του. Τό ὁ­ρα­τό τό βλέ­που­με. Τό ἀ­ό­ρα­το εἶ­ναι ἄ­γνω­στο. Βλέ­πεις ἕ­ναν χα­μο­γε­λα­στό ἄν­θρω­πο καί πᾶς νά τοῦ πεῖς κα­λη­μέ­ρα, σέ κοι­τά­ζει ἀ­μή­χα­να καί σοῦ βά­ζει τίς φω­νές. Μυ­στι­κός κό­σμος ἡ ψυ­χή τοῦ κά­θε ἀν­θρώ­που. Τό σῶ­μά μας συγ­γε­νεύ­ει μέ τόν ὑ­πό­λοι­πο ὁ­ρα­τό κό­σμο, τούς ἀγ­γέ­λους. Ὅ­λος ὁ ὑ­λι­κός κό­σμος ἔ­χει μι­κρή ἀ­ξί­α μπρο­στά στήν ἀ­ξί­α μιᾶς ψυ­χῆς. Γι’ αὐ­τό ὁ Χρι­στός μᾶς εἶ­πε: «Τί ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­άν κερ­δί­ςῃ τόν κό­σμον ὅ­λον καί ζη­μι­ω­θῇ τήν ψυ­χήν αὐ­τοῦ»;

Ὅ­πως ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι ἀ­νώ­τε­ρος ἀ­πό τά ζῶ­α καί τά ζῶ­α ἀ­νώ­τε­ρα ἀ­πό τά φυ­τά καί τά φυ­τά ἀ­νώ­τε­ρα ἀ­πό τά βρά­χια, ἔ­τσι ὑ­ψη­λό­τε­ρα δη­μι­ουρ­γή­μα­τα πά­νω ἀ­πό τόν ἄν­θρω­πο εἶ­ναι οἱ ἄγ­γε­λοι. Δέν ἔ­χουν σῶ­μα ὑ­λι­κό οἱ ἄγ­γε­λοι ἀλ­λά λε­πτό­τα­το, αἰ­θέ­ριο, σχε­δόν ἄ­ϋ­λο. Καί λό­γῳ τῆς αἰ­θέ­ριας σύ­στα­σής τους κι­νοῦν­ται τα­χύ­τα­τα. Οἱ ἄγ­γε­λοι δέν εἶ­ναι παν­τα­χοῦ πα­ρόν­τες ὅ­πως εἶ­ναι ὁ Θε­ός ἀλ­λά κι­νοῦν­ται μέ με­γά­λη τα­χύ­τη­τα.  Ἔ­τσι βλέ­πουν τά με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ, τόν ὑ­μνοῦν καί τόν δο­ξο­λο­γοῦν λέ­γον­τας τό «Ἅ­γιος, Ἅ­γιος, Ἅ­γιος Κύ­ριος Σα­βα­ώθ, πλή­ρης ὁ οὐ­ρα­νός καί ἡ γῆ τῆς δό­ξης σου». (Θ. Λειτ. Ἡσ. 6,3).

Ἐ­κτός ἀ­πό τούς ἀ­κα­τά­παυ­στους ὕ­μνους πρός τό Θε­ό οἱ ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι δι­αγ­γε­λεῖς, πού με­τα­φέ­ρουν τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ στούς ἀν­θρώ­πους. Εἶ­ναι, ἐ­πί­σης, φύ­λα­κες τῶν ἀν­θρώ­πων. «Ἄγ­γε­λον εἰ­ρή­νης, πι­στόν ὁ­δη­γόν, φύ­λα­κα τῶν ψυ­χῶν καί τῶν σω­μά­των ἡ­μῶν» ζη­τοῦ­με κά­θε μέ­ρα στή Θεί­α Λει­τουρ­γί­α. Ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι δί­πλα μας. Τί με­γά­λο πράγ­μα εἶ­ναι αὐ­τό! Τό σκε­φτή­κα­με; Τό πι­στεύ­ου­με; Σέ κά­θε βῆ­μά μας ἔ­χου­με ἄγ­γε­λο φύ­λα­κα. Δί­πλα στόν κά­θε χρι­στια­νό ἀ­πό τήν ὥ­ρα πού θά βα­πτι­σθεῖ μέ­χρι τήν ὥ­ρα πού θά ξε­ψυ­χή­σει, ἄγ­γε­λος πα­ρα­στέ­κει. Καί ὁ ἄγ­γε­λός μας χαί­ρει, ὅ­ταν ἐ­μεῖς κά­νου­με τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, λυ­πᾶ­ται δέ καί θρη­νεῖ ὅ­ταν ἐ­μεῖς τό πα­ρα­βαί­νου­με. «Χα­ρά γί­νε­ται ἐν οὐ­ρα­νῶ ἐ­πί ἐ­νί ἁ­μαρ­τω­λῶ με­τα­νο­οῦν­τι». (Λουκ. 15,10) Ὅ­ταν ἐ­δῶ πέ­φτει ἕ­να δά­κρυ με­τα­νοί­ας, στόν οὐ­ρα­νό οἱ ἄγ­γε­λοι πα­νη­γυ­ρί­ζουν. Ἔ­λε­γε ὁ Ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός: «Ὅ­πως δέν τολ­μᾶς μπρο­στά σ’ ἕ­να μι­κρό παι­δί νά κά­νεις κά­ποι­α αἰ­σχρή πρά­ξη, ἔ­τσι καί μπρο­στά στόν ἄγ­γε­λό σου νά ζεῖς μί­α ζω­ή ἀ­κη­λί­δω­τη».

Ὁ ἄγ­γε­λος, λοι­πόν, εἶ­ναι τό ἀ­νώ­τε­ρο δη­μι­ούρ­γη­μα τοῦ Θε­οῦ στούς οὐ­ρα­νούς. Ἀλ­λά καί ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­δῶ στή γῆ μπο­ρεῖ νά γί­νει ἐ­πί­γει­ος ἄγ­γε­λος, νά μι­μη­θεῖ τούς ἀγ­γέ­λους, νά γί­νει ἔν­σαρ­κος ἄγ­γε­λος, ὅ­πως ἔ­γι­νε ὁ ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Πρό­δρο­μος, ὁ προ­φή­της Ἠ­λί­ας ὁ Θε­σβί­της, ὅ­σιοι καί ἀ­σκη­τές καί πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἔγ­γα­μοι καί ἄ­γα­μοι. Στόν κό­σμο τοῦ­το σή­με­ρα ἄλ­λοι ἄν­θρω­ποι ζοῦν ὡς ὑ­λι­κά ὄν­τα καί τε­τρά­πο­δα, ἄλ­λοι ὡς ἄν­θρω­ποι καί ἄλ­λοι ζοῦν ὡς ἄγ­γε­λοι.

Πα­ρα­πά­νω, ὅ­μως, ἀ­πό τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς ἀγ­γέ­λους εἶ­ναι ὁ Θε­άν­θρω­πος Χρι­στός. Αὐ­τός πού κυ­βερ­νᾶ τά πάν­τα, πού κα­τέ­χει τά κλει­διά τῆς ζω­ῆς καί τοῦ θα­νά­του. «Εἷς ἅ­γιος, εἷς Κύ­ριος, Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός». Σ’ Αὐ­τόν ἁρ­μό­ζει τό εἰ­σα­γω­γι­κό χω­ρί­ο «Τί ἐ­στιν ἄν­θρω­πος». Πό­σο σπου­δαῖ­ο πλά­σμα εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος καί τόν θυ­μᾶ­σαι, Κύ­ρι­ε; Τί εἶ­ναι τό παι­δί, ὁ ἀ­πό­γο­νος τοῦ ἀν­θρώ­που καί τόν προ­σέ­χεις, ἔρ­χε­σαι καί τόν βο­η­θεῖς;

Ἀ­δελ­φοί μου, πολ­λά κυ­ρί­ως ὑ­λι­κά καί ἀν­θρώ­πι­να δη­μι­ουρ­γή­μα­τα θαυ­μά­ζου­με σή­με­ρα καί κά­ποι­α φυ­σι­κά το­πί­α, γιά τά ὁ­ποῖ­α, δυ­στυ­χῶς, θε­ο­ποι­οῦ­με τή φύ­ση καί λέ­με: «τί κά­νει ἡ φύ­ση!», ἀν­τί νά λέ­με: «Τίς Θε­ός μέ­γας ὡς ὁ Θε­ός ἡ­μῶν∙ Σύ εἶ ὁ Θε­ός ὁ ποι­ῶν θαυ­μά­σια μό­νος». Ἀ­γνο­οῦ­με, ὅ­μως, πώς ὁ ἴ­διος ὁ Θε­ός ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος γιά νά σώ­σει τόν ἄν­θρω­πο καί νά τόν ξα­να­βά­λει στόν Πα­ρά­δει­σο ὅ­που ἀ­νή­κει. Ἀ­μήν.

ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΙΧΑΗΛ, ΓΑΒΡΙΗΛ KAI ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Η αγάπη του Παντοδυνάμου Θεού είναι μία ιδιότητα που εξωτερικεύεται με τη δημιουργία από την ανυπαρξία τόσον του αοράτου κόσμου ή του κόσμου των αγγέλων, όσον με την δημιουργία του υλικού και ορατού σύμπαντος. Η αποκορύφωση της όλης δημιουργικής αγάπης του Θεού εκδηλώνεται με την πλάση του ανθρώπου και τελικά με την εν Χριστώ σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Ο κόσμος των Αγγέλων ήταν η πρώτη δημιουργική πράξη του Θεού.  Οι άγιοι Άγγελοι είναι νοητά κτίσματα, άϋλα πνεύματα και αεικίνητα.  Οι Άγγελοι είναι ελεύθερα και αυτεξούσια πνεύματα• είχαν την απόλυτη ελευθερία, εάν ήθελαν, να μείνουν σταθεροί στην αγιότητα , ή να στραφούν προς το κακό, όπως συνέβη με τον Εωσφόρο, που επινόησε το κακό, και όλους τους αγγέλους που τον ακολούθησαν και έπεσαν.  Οι Άγγελοι είναι ασώματοι και υπηρετούν τον Θεό δοξολογώντας ακατάπαυστα την αγιότητα  και την άπειρή Του δύναμη.  Ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους από την αρχή αθανάτους και ξένους προς την φθορά και τον θάνατο.  Είναι όμως τρεπτοί ως προς την φύση και τη γνώμη τους, δηλαδή έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν την φύση τους και από το καλό να μεταπηδήσουν στο κακό.  Την δόξα και λαμπρότητά τους την λαμβάνουν από τον Θεό.  Οι Άγγελοι είναι περιγραπτοί, δεν παρευρίσκονται παντού, όπως συμβαίνει μες τον Θεό.

Σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, οι Άγγελοι διαιρούνται σε τρεις Τάξεις και εννέα ουράνια Τάγματα. Η πρώτη Τάξη περιλαμβάνει: τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τα πολυόμματα Χερουβείμ και τους Θρόνους• η δεύτερη Τάξη έχει: τις Κυριότητες, τις Δυνάμεις και τις Εξουσίες• και η τρίτη Τάξη: τις Αρχές, τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους.

Σήμερα, η Εκκλησία εορτάζει τη Σύναξη των Αρχαγγέλων.  Σύναξη σημαίνει συνάθροιση – συγκέντρωση.  Γιατί γιορτάζουμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων και όλων των επουρανίων Αγγελικών Ταγμάτων;

Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελεύθερα γνώμη.  Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε.  Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους.  Ένας απ’ αυτούς, ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού.  Αυτό ήταν το αμάρτημά του.  Υπερηφανεύθηκε!  Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς.  Όταν έπεσαν οι πονηροί άγγελοι, που ονομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως οι άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό και δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου.  Αυτό, λοιπόν, το γεγονός εορτάζουμε σήμερα.  Δεν γιορτάζομε την πτώση του Εωσφόρου και των πονηρών του πνευμάτων, αλλά γιορτάζομε τη συνάθροιση των αγίων Αγγέλων που έδειξαν πίστη ορθή και ακλόνητη στον Ένα Αληθινό Θεό και Δημιουργό των όλων.  Συναθροίστηκαν οι άγιοι Άγγελοι για να εκφράσουν την πίστη τους στο Δημιουργό τους και από τότε παρέμειναν σταθεροί στην αγιότητα  και στο καλό.

Η σημερινή γιορτή των Αρχαγγέλων έχει να μας υπενθυμίσει δύο πράγματα: Πρώτον, εάν οι άγγελοι που έπεσαν στην υπερηφάνεια, έχασαν την αξία τους και τη λαμπρότητά τους εξ αιτίας της αμαρτίας, πόσο μάλλον θα συμβεί σε μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, εάν δεν στεκόμαστε στο ύψος των αρετών;  Εάν στον Εωσφόρο συνέβηκε τόσο ανεπανόρθωτο κακό, επειδή δεν πρόσεξε και στράφηκε στο κακό, πόσο μάλλον θα συμβεί σ’ εκείνους που θεληματικά μένουν προσκολλημένοι στην αμαρτία;  Δεύτερον, πρέπει να παραδειγματι-στούμε από την πιστότητα των αγίων Αγγέλων.

Σήμερα, η κοινωνία μας προκαλεί συνεχώς και πρέπει καθημερινά να ομολογούμε πίστη ορθή στο Χριστό.  Όταν η αμαρτία, με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται, υψώσει τα ελκυστικά της δίχτυα για να μας αιχμαλωτίσει, τότε θα πρέπει να φανούμε σταθεροί στις αρετές.  Πρέπει να βροντοφωνή-σουμε με πίστη: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», για να μη συμβεί και σε μας αυτό που συνέβη στον Εωσφόρο.

Καθημερινά πρέπει να αντιστεκόμαστε κατά του κακού, γιατί η πάλη μας δεν είναι προς αίμα και σάρκα, αλλά εναντίον των αρχών και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος αυτού.  Σ’ αυτό τον αγώνα εναντίον του κακού θα έχουμε συμπαραστάτες τους αγίους Αγγέλους, οι οποίοι θα πρεσβεύουν συνεχώς στον Κύριο για τη σωτηρία μας.  Αμήν.

ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΜΑΣ ΑΓΓΕΛΟΙ Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

(Εβρ. β' 2-10)

Όλοι οι πιστοί αισθανόμαστε ιδιαίτερη χάρη και ευλογία στην εορτή των αγίων Αγγέλων. Στη σύναξη των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και αυτό είναι φυσικό και επόμενο, αφού, πλην των άλλων, ο κάθε ένας μας έχουμε τον φύλακα  Άγγελό μας, ο οποίος μας παραστέκεται από την αρχή έως και το τέλος της ζωής μας. Ναι, ουδέποτε είμαστε μόνοι κι έρημοι μέσα στον κόσμο τον γεμάτο κινδύνους και ποικίλους πειρασμούς. Πάντοτε βρισκόμαστε κάτω από την σκέπη των πτερύγων των αγίων και φωτεινών προστατών μας. Λίγο εάν μελετήσει κανείς την ζωή που διήνυσε, θα βρει αρκετά περιστατικά στα οποία αποδεικνύεται η παρέμβασις του φύλακα Αγγέλου μας και η ανέλπιστη σωτηρία που ελάβαμε από την μεσιτεία ή την βοήθειά του.

Εορτή λοιπόν των Αγίων Ταξιαρχών και το Αποστολικό μας ανάγνωσμα δεν μπορεί παρά να έχει άμεση σχέση με τις ουράνιες αυτές προσωπικότητες. Το τμήμα από την προς Εβραίους επιστολή που θα ακούσουμε είναι ένα κείμενο κατ' εξοχήν θεολογικό, στο οποίο φανερώνεται πόσο ανωτέρα σε ασύγκριτο βαθμό από τον Ιουδαϊσμό είναι η Εκκλησία μας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία (που, κατά τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, είναι άκτιστος), αποτελεί μια νέα πραγματικότητα από τότε που ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Μια κατάσταση δηλ. που ουδέποτε ο άνθρωπος θα μπορούσε να ανακαλύψει και να διανοηθεί. Αποτελεί ένα άκτιστο πνευματικό οικοδόμημα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, έναν κόσμο, ο οποίος επί της ουσίας δεν κυβερνάται, ούτε από ανθρώπους, ούτε από Αγγέλους, αλλά κυβερνάται από τον ίδιο τον Χριστό. Τον ενανθρωπίσαντα Υιόν και Λόγον τού Θεού. Και ναι μεν, όπως καταγράφεται στην Ιερά Ιστορία, στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός αποκαλύπτει το πανάγιον θέλημά Του στον λαό Του, είτε διά των Αγγέλων, είτε διά των Προφητικών μορφών. Εδώ όμως, στην Καινή Διαθήκη, στον χώρο της Χάριτος και της Εκκλησίας, ο ίδιος ο Κύριος είναι Εκείνος που αποκαλύπτει το θέλημά Του το σωστικό και ουράνιο. Τα ίδια τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αλλά αφού έτσι έχουν τα πράγματα, μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι εμείς οι πιστοί φέρουμε μεγαλυτέρα και την ευθύνη; Αν τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, κάθε παράβαση ακολουθούσε τιμωρία και κάθε παρακοή “έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν”, είναι πλέον ή βέβαιον ότι πολύ περισσότερο εμείς, τώρα, που ζούμε στον χώρο της Καινής Διαθήκης, θα λάβουμε δίκαιη τιμωρία, εάν παραβούμε το θέλημα του Θεού και εάν, αλλοίμονο, αδιαφορήσουμε για την σωτηρία μας, την οποία δεν μας έφερε κάποιος Άγγελος από τον κόσμο της αοράτου δημιουργίας του Θεού, αλλά ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός σαρκωθείς, σταυρωθείς και αναστάς!

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον καθίσταται αδήριτη ανάγκη να προσέχουμε απολύτως στον λόγο του Θεού, στην αυθεντική διδασκαλία της Εκκλησίας μας και βεβαίως να εφαρμόζουμε αυτή την διδαχή ισοβίως και εναργώς σε όλες τις εκφάνσεις  τηςζωής μας.

Αλλά ο θεόπνευστος συγγραφέας κάνει ειδικό λόγο και για τον άνθρωπο. “Τι εστίν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν;”.

Αλήθεια, τι είναι το πλάσμα αυτό, ο άνθρωπος; Τι είναι ο άνθρωπος στον οποίον υπακούουν όλα τα ζώα και τον υπηρετούν; Ποία και πόση είναι η αξία του, ερωτά με απορία και θαυμασμό ο Ψαλμωδός, ώστε να τον ενθυμήσαι, Κύριε, να τον επισκέπτεσαι και να φροντίζεις γι' αυτόν; Τι είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου μπροστά στην όλη δημιουργία; Ένας ασήμαντος κόκκος φαίνεται, εφήμερος και παροδικός. Πόσο δίκαιο είχε ο Πασκάλ, όταν έλεγε ότι “ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένας κάλαμος, ο πιο αδύναμος της φύσης”, αλλά στην συνέχεια πρόσθεται: “ Είναι όμως ένας κάλαμος σκεπτόμενος”, εκφράζοντας ακριβώς αυτή τη μεγάλη πραγματικότητα της υπεραξίας  του ανθρώπου!

Ναι, αυτόν τον ασήμαντο κάλαμο – άνθρωπο, τον ενθυμείται ο Θεός. Και όχι απλώς τον ενθυμείται, αλλά τον παρακολουθεί με απόλυτο ενδιαφέρον και τον περιφρουρεί δείχνοντας ακαταπαύστως την Πατρική – Θεϊκή Του στοργή.

Και εδώ είναι το επίσης θαυμαστό, ότι δηλαδή παρά το ότι ο άνθρωπος είναι “βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένος”, ο Θεός αποστέλλει τους Αγγέλους Του να τον υπηρετούν. Φαινόμενο όντως θαυμαστό και αδιανόητο για τον ανθρώπινο νου. Οι Άγιοι Άγγελοι υπηρέτες του ανθρώπου.! Οι ανώτεροι διακονούν, υπηρετούν και προστατεύουν τον κατώτερο. Αλλά, πώς να μην γίνεται αυτό, όταν τούτο αποτελεί  την θέληση του Θεού και κυρίως όταν ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί ως εικόνα της εικόνας του Θεού, δηλαδή Αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

Αλλά, άραγε, μόνο ο Αγγελικός κόσμος διακονεί τον άνθρωπο; Δεν βλέπει ο πιστός τον Θεό Δημιουργό, που ήλθε στη γη, μέσα σε άφατη ταπείνωση, για να υπηρετήσει και να σώσει τον άνθρωπο; Αυτή είναι η πραγματικότητα περί της αξίας τού ανθρώπου. Και μέσα σ' αυτή την αποκαλυπτική αλήθεια, μπορεί να τολμήσει κανείς να ταπεινώσει την κορωνίδα της όλης δημιουργίας, τον άνθρωπο;

Θεωρητικώς, όχι. Στην πράξη όμως πόσο προσβάλλεται, αλλά και πόσο ταπεινώνεται αυτή η εικόνα του Χριστού, ο άνθρωπος, όταν με την θέλησή του αρνείται την οδόν των εντολών και ψυχραίνει την προς τον Θεό αγάπη του με αποτέλεσμα να αμαυρώνεται αυτό το δώρο της θείας εικόνας;

Όμως ο Θεός προορίζει εν ελευθερία τον άνθρωπο για κάτι ασυλλήπτως μεγάλο. Να συμβασιλεύει μαζί Του σε όλη την αιωνιότητα.

Χρειάζεται άραγε, μετά από όλα αυτά, να εικονίσουμε ή να περιγράψουμε σε τι κατάσταση πνευματική θα ήταν ο άνθρωπος, και μάλιστα ο πιστός, εάν δεν έχανε ποτέ από την οθόνη της συνειδήσεώς του αυτές τις αλήθειες;

Τούτο είναι το βέβαιο, ότι όποιος φροντίζει να ζει αξίως του μεγαλείου της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως, καθημερινώς ελέγχει τον εαυτόν του και αγωνίζεται να μορφώσει την ύπαρξή του ώστε να ελκύσει την Χάρη του Θεού, η οποία είναι εκείνη που θα την μεταμορφώσει από το κατ' εικόνα εις το καθ' ομοίωσιν.

Και φυσικά, στην πορεία αυτή, ουδέποτε λησμονεί ότι με απέραντη στοργή και αγάπη τον παρακολουθεί ο φύλακας Άγγελός του. Η ουράνια αυτή ύπαρξη του φύλακαΑγγέλου, που συνοδεύει τον πιστό συνεχώς, έως και την τελευταία πνοή της επίγειας ζωής του, και η οποία, όταν η ψυχή του χωρισθεί από το σώμα του, θα τον συνοδεύσει στην συνέχεια και θα τον παρουσιάσει ενώπιον του θρόνου του Θεού, για να  καταπαύσει εις τον ακύμαντον λιμένα της ουρανίου μακαριότητος και να καταταγεί εις τον χορόν των Αγίων.

Αμήν.

Αρχ.  Ιωήλ  Κωνστάνταρος