"ΠΕΘΕΡΑ Η ΠΟΛΥΩΝΥΜΟΣ - ΠΩΣ ΦΕΡΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΠΕΘΕΡΑ"

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

Ἡ πεθερὰ ξεκινάει τὴν ζωή της ἀπὸ μάννα. Μετὰ γίνεται καὶ δεύτερη μάννα. Μετὰ γίνεται μάμμη, γιαγιά, γλυκειὰ ὅπως τὴν ἀποκαλοῦνε στὰ νησιά. Κι ὅλες αὐτὲς οἱ προσφωνήσεις πραγματικὰ ἀξίζει νὰ ἀκούγωνται. Εἶναι ἀντάξιες τοῦ προορισμοῦ της καὶ τῆς προσφορᾶς της μέσα στὴν οἰκογένεια. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλες προσφωνήσεις δυσάρεστες, ποὺ καθόλου δὲν ἀκούγονται εὐχάριστα καὶ ἔχουν μάλιστα μελοποιηθῆ ἀπὸ τὸν λαό. Κακοῦργα, ἀνακατώστρα, διαλύστρα τοῦ γάμου, σκύλα καὶ ἄλλα πολλά, ποὺ ἴσως δὲν πρέπει νὰ ἀκούγωνται.

Ρώτησα μία πεθερά:

– Πῶς περνᾶς μὲ τὴν νύφη ποὺ ἔβαλες μέσα στὸ σπίτι σου;

– Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ μπῆκε, Γέροντα, στὸ σπίτι μου μέσα καὶ ἄλλο πρόσωπο, εἶπα μέσα μου: «Ἂν θέλης νὰ περάσης καλά, ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἑξῆς δὲν θὰ ἔχης μάτια, δὲν θὰ ἔχης αὐτιά, δὲν θὰ ἔχης στόμα· θὰ ἔχης μόνον χέρια καὶ πόδια νὰ διακονῆς. Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ τὰ κάνης μὲ πνεῦμα ἀπολύτου ὑπακοῆς. Τὸ πρωὶ ποὺ ξυπνᾶς νὰ νίψης τὸ πρόσωπό σου καὶ τὰ χέρια σου, θὰ σταθῆς σὲ στάση παρακλητικὴ καὶ θὰ πῆς στὸ ζευγάρι: “Στὴν διάθεσή σας. Ὅ,τι θέλετε καὶ ὅπως τὸ θέλετε.”» Ἰδίως ἡ γλῶσσα, Γέροντα, πρέπει νὰ εἶναι τελείως ἀφανισμένη. Καὶ ἄρχισε ἔτσι ἡ ζωή μου καὶ παρακάλα τὸν Θεὸ ἔτσι νὰ τελειώσω, νὰ μὴ προσκρούσω οὔτε σὲ γιὸ οὔτε σὲ νύφη οὔτε σὲ ἐγγόνι. Ὄχι μόνον ἅλατι ἠρτυμένος ὁ λόγος, ἀλλὰ μᾶλλον πάντῃ κομμένος. Ἔτσι θὰ σταθῆ ἡ οἰκογένεια.

Ἀλλὰ καὶ ἡ μάμμη μου αὐτὰ μὲ δίδαξε. Ἐρχόταν ἡ γειτόνισσα:

– Κυρα-Ζαχαρώ, μοῦ δίνεις τὸν πετρόμυλο νὰ κόψω φάβα;

– Δὲν εἶμαι, παιδί μου, πιὰ νοικοκυρά. Ὅλα τὰ παρέδωσα. Νά ᾽ρθη ἡ νοικοκυρὰ καὶ ζήτα τον.

– Μά, κυρα-Ζαχαρώ, ἐσὺ μ᾽ αὐτὰ δουλεύεις ὅλη μέρα.

– Ἀλήθεια τὰ δουλεύω, ἀλλὰ δὲν τὰ διαφεντεύω.

Καὶ στὰ κακοφερσίματα τοῦ γαμπροῦ, πάντοτε ἔλεγε: «Καὶ τὰ καλὰ δεχούμενα καὶ τὰ κακὰ δεχούμενα. Ἐδῶ μία φύσις, ἕνας ὁλόκληρος κόσμος ποὺ κυβερνᾶται ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μᾶς προσφέρει πάντοτε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀρέσουν, ἀλλὰ αὐτὰ ποὺ μᾶς ὠφελοῦν. Καὶ κουβέντες νὰ μὴ γίνωνται.»

Διακονεῖ καὶ δὲν στοχάζεται ἂν ἀπὸ αὐτὰ ποὺ προσφέρει θὰ φάγη ἢ δὲν θὰ φάγη, ἂν τῆς ἀξίζη νὰ καθίση στὴν γωνιὰ τοῦ τραπεζιοῦ, σὰν τὴν παραδουλεύτρα τοῦ φαραώ. Ἔτσι, γεμίζει καὶ ὀμορφαίνει τὴν γωνιά της. Εἶναι ἡ στοργικὴ καὶ ἀγαπητὴ γωνιὰ τῆς γιαγιᾶς. Ἀτάραχη, σὰν τὴν θάλασσα ποὺ δὲν σηκώνει κύματα, βρίσκεται μέσα στὴν οἰκογένεια. Ὅλοι παίρνουν ἀπὸ αὐτὴν καὶ τὸν καλὸ λόγο καὶ τὸ ὄμορφο φαγητό, τὸ ἐπιμελημένο, καὶ τὰ καθαρὰ νοικοκυριὰ καὶ κατάλευκα ροῦχα. Εἶναι πραγματικὰ θησαυρὸς ἀναντικατάστατος, πρόσωπο ἀγαπητό, βράχος στὸν ὁποῖον ὅλοι στηριζόμαστε, ὅλοι ἀγαποῦμε, ὅλοι δεχόμαστε. Ἡ παλιὰ αὐτὴ γωνιὰ εἶναι γεμάτη ἀναμνήσεις. Ὅλοι θυμόμαστε αὐτὸ τὸ φιλντισένιο μπαοῦλο στὴν γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ, ποὺ εἶναι πάντα γεμᾶτο, ἀλλὰ καὶ ἄδειο νὰ εἶναι, τὸ ἀγαποῦμε: ἡ κασέλα τῆς γιαγιᾶς. Αὐτὴ εἶναι πιὰ κατάσταση, ἀλλὰ καλὴ κατάσταση μέσα στοῦ σπιτιοῦ τὰ ὑποστατικά. Καὶ φτωχειὰ νὰ εἶναι, ἀφοῦ ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, θησαυρὸς ἀνεκτίμητος θὰ μένη. Αὐτὸ θὰ εἶναι τὸ κειμηλιαρχεῖο τοῦ σπιτιοῦ.

Οἱ παλιοὶ λέγαν «ἕνα Τετραβάγγελο ἑφτὰ γενιὲς κρατάει». Ἐγὼ λέγω «μιὰ καλὴ πεθερὰ ὅλες τὶς γενιὲς κρατάει».

Ἂν ὅμως ἡ γιαγιὰ δὲν διαβιώνη μέσα στὸ σπίτι σὰν μάννα φιλόστοργη, ἀλλὰ σὰν ἄνθρωπος ἐξουσιαστικός, «ἐγὼ τὰ ξέρω ὅλα, ἐγὼ τὰ ἔφτιαξα ὅλα, ὅλα εἶναι δικά μου, ὅλα τὰ κουμαντάρω ἐγώ», τότε δὲν φέρει αὐτοὺς τοὺς θησαυροὺς μέσα της. Πάντα περιμένει στὴν γωνιὰ μὲ τὴν καραμπίνα, νὰ τὴν ἀνάψη, ἀκόμα καὶ στὸ ἴδιο τὸ παιδί της! Ὅλα τῆς φαίνονται ἄσχημα, γιὰ ὅλα πονηρεύεται, πάντοτε εἶναι φουρκισμένη, δὲν χωνεύει κανένα. Καὶ τὸ κατοικίδιο ζωάκι εἶναι ἕτοιμη νὰ τὸ πνίξη. Στὰ ἐγγόνια της θὰ διηγηθῆ ὅλα τὰ στραβὰ τοῦ ἄνδρα της, ὅλες τὶς δύσκολες ἡμέρες ποὺ πέρασε. Μιὰ μέρα γι᾽ αὐτὴν δὲν ἦταν καλή! Φυγαδευμένη ἡ εἰρήνη καὶ κυνηγημένη μέχρι τὴν τελευταία της στιγμή, δεικνύει τὴν κακία της, τὴν συμφορὰ μέσα στὸ σπίτι. Πουθενὰ δροσιά, πουθενὰ χαρά, παντοῦ ξεραΐλα, παντοῦ γκρίνια. Καὶ ὅταν ἀκόμα μίλαγε γιὰ τὸν Χριστὸ στὰ ἐγγόνια της, μισητὴ γινότανε, γιατὶ ὁ Χριστὸς ποὺ παρουσίαζε ἦταν ἄδικος, ἄστοργος, ἀναποδιασμένος. Ἂν μάλιστα βασιλεύη μέσα της καὶ ἡ ἀθεΐα, ποιός θὰ πιστέψη ὅτι κάποτε ἀγάπησε τὸν Χριστὸ κι ἔκανε συντροφιὰ μὲ τὴν Παναγία, εἶδε κάποιον Ἅγιο στὴν ζωή της νὰ τὴν βοηθᾶ, κάθισε στὸ τραπέζι νὰ φάη μὲ τὸν Χριστό; Πώ, πώ, μαυρίλα σ᾽ αὐτὸ τὸ σπίτι! Καὶ τὸ ψωμὶ μαῦρο καὶ τὰ ντουβάρια μαῦρα καὶ ὁ παπποῦς κακός.

Ἔφυγε καὶ σὰν μαγνήτης τράβηξε ἐπάνω της κι ὅλα τὰ κακά. Τὴν οἰκογένεια τὴν διέλυσε. Φούρκα ἔβαλε σὲ ὅλους. Ποιός θὰ ἀναμνησθῆ τοὺς λόγους της, τὶς συμβουλὲς της καὶ τὶς ἅγιες ἡμέρες ποὺ πέρασε μαζί της; Ποῦ νὰ τὴν θυμηθῆς; Στὴν ἐκκλησία; Μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα νὰ ἀνάβη τὸ καντήλι; Μὲ τὸ θυμιατὸ νὰ θυμιάζη τὸ σπίτι; Νὰ θυμίζη τὶς νηστεῖες ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κρατᾶ, γιὰ νὰ ξεχωρίζη ἀπὸ τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ τὶς γιορτὲς ποὺ ἔπρεπε νὰ φέρνη μέσα στὸ σπίτι, τὰ παραδοσιακὰ τραγούδια ποὺ ἔπρεπε νὰ τραγουδᾶ καὶ τοὺς παραδοσιακοὺς χοροὺς ποὺ ἔπρεπε νὰ χορεύη; Τὶς μνῆμες τῶν καλῶν ἀνθρώπων, τὶς παρακλήσεις, τὶς ἀγρυπνίες ποὺ ἐπιτελοῦσε στὸ σπίτι της; Αὐτὴ ἡ γυναίκα οὔτε ζύγια βαστοῦσε, οὔτε ἰσορροπίες στὸ σπίτι. Ἦταν αὐτὴ ποὺ πάντρευε καὶ τὸν Χριστὸ καὶ τὸν διάβολο μαζί. Εἶναι ὁ χαμένος θησαυρός, ποὺ δὲν κράτησε τὴν οἰκογένεια, τὴν κατρακύλισε στὴν ἄβυσσο τοῦ ἀφανισμοῦ.

Ἔχεις κακὴ πεθερὰ στὸ σπίτι; 

Εἶναι σὰν τὴν αὐγὴ ποὺ δὲν ἔχει φῶτα. Ἀφεγγιὰ καὶ μαύρη σκοτίλα.

– Γιατί, καλή μου πεθερά, δὲν ζῆς κάτω ἀπὸ τὸ ἄστρο τῆς αὐγῆς;

 Γιατί δέρνεσαι μέσα στὰ σκοτάδια; 

Γιατί δὲν φέγγει τὸ ἄστρο σου; 

Γιατί τὰ βλέπεις ὅλα μαῦρα; 

Ὅλα σοῦ τά ᾽δωσε ὁ Θεός.

 Καὶ σύζυγο σοῦ ἔδωσε καὶ παιδιὰ σοῦ ἔδωσε καὶ ἐκκλησιὰ σοῦ ἔδωσε καὶ λυχνάρι ἄσβεστο νὰ φωτίζη τὸν δρόμο σου. Κράτησέ το ἀναμμένο, γιὰ νὰ φέξης. Πολλοὶ περιμένουν νὰ δοῦνε κι ἀπὸ τὸ δικό σου φῶς. Γλυκειὰ σ᾽ ἔφτιαξε ὁ Θεός, μὴ γίνεσαι πικρόχολη. Ἀγωνίσου. Κάτω ἀπ᾽ τὰ φύλλα τοῦ ἀμπελιοῦ σου πολλοὶ νὰ δροσιστοῦνε, πολλοὶ νὰ σκεπαστοῦνε. Ζέστανε τὰ χνότα σου· μὴ τά ᾽χης πάντα παγωμένα. Μὴ ποτίζης τοὺς συντρόφους τῆς ζωῆς σου μὲ χολὴ καὶ ξύδι. Παρακάλεσε τὸν Χριστὸ νὰ ὡριμάση μέσα σου τὸ καλό. Μὴν εἶσαι βδελυκτή, μὴν εἶσαι κακοφέρτα, μὴν εἶσαι στυφή. Στάλαξε, στάλαξε τὴν δροσιὰ τοῦ οὐρανοῦ στὶς καρδιὲς τῶν δικῶν σου. Ὄχι κακόμοιτση, ὄχι κακομούτσουνη, ὄχι μόνον σάρκα καὶ κόκκαλα. Στάσου συμπάθεια στοὺς δικούς σου. Ἀγάπησε, θυσίασε, θυσιάσου. Μὴ μουσκεύης τὸ ψωμὶ μόνον γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἐγγὺς καὶ τὸν μακρὰν ἀπὸ σοῦ εὑρισκόμενον. Μὴ καταριέσαι. Εὔχου. Δέηση κάνε καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ σ᾽ ἀγαποῦνε καὶ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ σὲ μισοῦνε. Γίνε μυλωνοῦ, ποὺ μόνον καθάριο σιτάρι θὰ ἀλέθη ὁ μύλος σου. Μὴν ἀγαπᾶς μόνον αὐτοὺς ποὺ σὲ ἀγαποῦνε, μὴ συμπαθῆς αὐτοὺς μόνον ποὺ σὲ συμπαθᾶνε. Μὴ γίνεσαι μαντρόσκυλο στὴν γειτονιά σου, ἀλλὰ τὸ χαϊδεμένο οἰκόσκυλο. Μὴ βάνης κακοὺς λογισμοὺς καὶ γίνεσαι πονηρόμυαλη. Μὴ φορᾶς τὴν μάσκα τοῦ διαβόλου. Μὴ μεταδίδης ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ τὴν κακότητα, τὴν κακομοιριά, τὰ ἄσχημα καὶ τὰ βδελυκτά. Ἂν ζῆς ἔτσι, πόσο ψηλὰ θὰ εἶσαι. Μὴ σβήσης ποτὲ τὸ φῶς τοῦ λυχναριοῦ σου. Ὅλοι θὰ σὲ θυμούμαστε.

 Ὅλοι θὰ σὲ ἀγαποῦμε. Ὅλοι θὰ εἴμαστε κοντά σου. Ποτὲ δὲν θὰ σ᾽ ἀφήσουμε μόνη σου. Δὲν θὰ γευθῆς ποτὲ τὴν πικρὴ μοναξιά. Σὰν ἐλαία κατάκαρπη θὰ στέκεσαι στὴν καρδιά μας.

Πεθερά,

 πρόσεχε τὸν ρόλο ποὺ παίζεις μέσα στὴν κοινωνία καὶ μέσα στὴν οἰκογένεια. Οὔτε μάγισσα οὔτε νὰ προτρέπης τὰ παιδιά σου νὰ πᾶνε στοὺς μάντεις. Ἅγιος ἄγγελος νὰ παραμείνης στὸ σπίτι σου. Ὄχι γιὰ σένα τὸ τραγούδι «Καημένε Ἀθανασόπουλε, τί σοῦ ᾽μελλε νὰ πάθης· ἀπὸ κακοῦργα πεθερὰ τὰ νιάτα σου νὰ χάσης». Κορώνα νὰ σ᾽ ἔχη ὁ γαμπρός σου καὶ ἡ νύφη σου καὶ ἡ γειτονιά σου καὶ τὸ σπίτι σου.

ΠΗΓΗ

 το είδαμε εδώ

«3 λόγοι που με έκαναν να ενταχθώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία»

Του Michael Witcoff (Return of the Kings) / ΚΟ

Ο Αμερικάνος Michael Witcoff είναι χριστιανός, πτυχιούχος Ψυχολογίας, copywriter, συγγραφέας και σύμβουλος μάρκετινγκ. Πιστεύει ότι η Δύση βιώνει την θεία οργή επειδή όλοι μας στρέψαμε την πλάτη μας στο Θεό και ότι η μόνη ελπίδα για σωτηρία είναι να ενωθούμε κάτω από ένα πιστό έμβλημα, όπως οι εχθροί μας έχουν ενωθεί κάτω από τα δικά τους.

Φίλοι και αδέλφια, μετά από αρκετό καιρό από την τελευταία φορά που έγραψα, αποφάσισα να ξαναγράψω στο Return Of Kings. Το θέμα μου είναι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτι για το οποίο ούτε καν είχα ακούσει από τότε που δημοσιεύθηκε το τελευταίο μου άρθρο εδώ. Αλλά από τότε το έψαξα πολύ και πρόσφατα αποφάσισα να αφήσω πίσω μου την Γουεσλεϊανική* ζωή μου και να γίνω πλήρες μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θα θελα να μοιραστώ μαζί σας τους τρεις βασικότερους λόγους που με έκαναν να το πράξω.

1. Είναι η εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου ως Προτεστάντης, ποτέ δεν μου φάνηκε ότι υπήρξε μια χριστιανική ομολογία που η αφετηρία της έφθανε πίσω μέχρι την εποχή των αποστόλων.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μια αδιάσπαστη αλυσίδα παράδοσης που φτάνει πίσω σχεδόν 2.000 χρόνια, άρχισα να θέτω ένα εντελώς νέο είδος ερώτησης. Τι δίδασκαν; Πώς λάτρευαν; Τι πίστευαν; Πώς αυτά μεταδόθηκαν μέσα από τους αιώνες;

Πάντα πίστευα πως, ό, τι κι αν προσπαθείς να κάνεις στη ζωή, είναι συνήθως καλύτερο να πηγαίνεις κατευθείαν στις πρώτες πηγές παρά να τηρείς νεότερες ερμηνείες. Είναι εξίσου αληθινό με τον Χριστιανισμό, όπως είναι και με το copywriting, και εξακολουθώ να θεωρώ τα παλιά Schwartz και Hopkins διαφημιστικά βιβλία να ξεπερνούν σχεδόν όλα όσα ήρθαν μετά από τότε.

Ανακάλυψα ότι οι μαθητές των αποστόλων είχαν καταγράψει αρκετά στοιχεία σχετικά με την αρχαία χριστιανική πρακτική και πίστη. Από εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούσα ποτέ να κοιτάξω τον Προτεσταντισμό μέσα από το ίδιο φως.

Άλλωστε, γιατί να ακολουθώ τα δόγματα του 16ου αιώνα, όταν θα μπορούσα αντ’ αυτού να ακολουθήσω τα δόγματα του 1ου αιώνα; Απλώς δεν έχει κανένα νόημα για μένα ότι κάποιος που δεν γνώριζε προσωπικά τον Χριστό ή τους αποστόλους θα μπορούσε να έχει περισσότερη κατανόηση και γνώση από εκείνους τους ανθρώπους που γνώριζαν.

Ο Χριστός έδωσε κάποιες συγκεκριμένες κατευθύνσεις στους αποστόλους και ο απ. Παύλος δίδαξε αυτές τις παραδόσεις σε όλες τις εκκλησίες που ίδρυσε και επισκέφθηκε κατά τη διάρκεια της διακονίας του. Οι μαθητές των αποστόλων υποστήριζαν τις παραδόσεις και τις δίδασκαν στους δικούς τους μαθητές και ούτω καθεξής μέχρι και σήμερα.

Και το κυριότερο, οι ορθόδοξες λειτουργίες δίνουν την αίσθηση ότι μεταμοσχεύθηκαν απευθείας από τον αρχαίο χριστιανικό κόσμο. Αυτή η αίσθηση του σεβασμού, της αγιότητας και της τελετουργίας μπορεί να εμπνεύσει την ψυχή με τρόπο που η μουσική της κιθάρας απλά δεν μπορεί.

2. Είναι αήττητη  από τον πολιτιστικό μαρξισμό

Δεν είναι ασυνήθιστο, ανάμεσα στις προτεσταντικές εκκλησίες, να ακούμε ένα κήρυγμα που ευθυγραμμίζεται πλήρως με την (liberal) ιδεολογία του «Social Justice» και τον πολιτιστικό μαρξισμό που το δημιούργησε. Αυτό παίρνει διαφορετικές μορφές και εκδηλώνεται σε διαφορετικούς βαθμούς, αλλά μπορεί να φθάσει σε επίπεδα που - στα χειρότερα - κάνουν το κήρυγμα μιας εκκλησίας εντελώς πανομοιότυπο με αυτό που θα ακούσετε σε ένα τυπικό liberal κολέγιο τεχνών.

Αυτό (το κήρυγμα) δεν δημιουργεί μόνο αντίδραση στους περισσότερους φυσιολογικούς και υγιείς άνδρες, αλλά τείνει επίσης να οδηγήσει σε χαμηλότερη συμμετοχή στην εκκλησία. Είναι καλά τεκμηριωμένο ότι "όσο πιο λίμπεραλ είναι η εκκλησία, τόσο πιο άδεια από πιστούς".

Μεταξύ της χειροτονίας αμετανόητων αμαρτωλών και της κήρυξης του «ευαγγελίου ευημερίας», δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Προτεσταντισμός χάνει το βασικό αρσενικό ακροατήριό του. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από στατιστικό γεγονός. Είναι μια τραγωδία.

Η Αγία Γραφή αδιαμφισβήτητα μας λέει, ότι οι άνδρες πρέπει να οδηγούν τόσο την εκκλησία όσο και το σπίτι. Με την έλλειψη ανδρικής ηγεσίας που ως αποτέλεσμα θα μετασχηματίσει μια νέα γενιά νεαρών αγοριών σε ανεπτυγμένους και αποτελεσματικούς ηγέτες, ολόκληρη η κοινωνία υποφέρει.

Ωστόσο, δεν θα βρείτε τέτοιου είδους προβλήματα στην Ανατολική Ορθοδοξία. Το 100% του κλήρου είναι άνδρες και ακολουθούν μια αρχαία παράδοση ιεραρχίας και τάξης.

Αυτή η παράδοση - για χιλιάδες χρόνια - έχει φυσικά διδάξει στους νεαρούς άνδρες την υγιή δυναμική τόσο της υπακοής όσο και της διοίκησης. Ο καρπός αυτής της προσπάθειας είναι μια ατελείωτη αλυσίδα ανθρώπων που είναι έτοιμοι για το ρόλο τους ως ηγέτες στην κοινωνία.

Εξίσου σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει κανένα ίχνος του «Ευαγγελικού Σιωνισμού» με τον οποίον είχα ήδη απογοητευτεί πριν ανακαλύψω την Ορθοδοξία. Σε αντίθεση με τα περισσότερα προτεσταντικά δόγματα, η Ορθοδοξία ακολουθεί την ορθή κατανόηση της Αγίας Γραφής ότι οι πιστοί στο Χριστό είναι ο πραγματικός "λαός του Ισραήλ".

Στον Ματθαίον 16:18, ο Ιησούς λέει στον απόστολο Πέτρο ότι «οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερνικήσουν» την Εκκλησία Του.

Μπορείτε να αποφασίσετε αν οι λεσβιακοί σιωνιστές ή alpha male πατριάρχες αντιπροσωπεύουν καλύτερα την Εκκλησία που είχε ο Ιησούς στο μυαλό Του.

3. Προσφέρει βαθύτερη θεολογία και πλουσιότερη εκκλησιαστική εμπειρία

Δεν προσπαθώ να επιτεθώ σε όλον τον Προτεσταντισμός με αυτό το άρθρο. Είμαι ακόμα φίλος με τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί και διατηρώ βαθιά αγάπη για τους πάστορες και το πάθος που έχουν για το Θεό.

Είμαι βαθιά ευγνώμων για την εμπειρία μου στην Wesleyan* ομολογία μου και ποτέ δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα εάν δεν μάθαινα τα βασικά στοιχεία του χριστιανισμού εκεί.

Αλλά αυτό είναι το θέμα... σταματά στα βασικά. Ο Ιησούς πέθανε για τις αμαρτίες σου, τώρα είσαι σωσμένος και εκεί τελειώνει το πράγμα.

Η Ορθοδοξία, με βάση τη μοναστική σοφία που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 4ο αιώνα, προσκαλεί τον αναζητητή σε μια βαθιά μυστική κατανόηση του Θεού, που ξεπερνά κατά πολύ την τυπική εμπειρία.

“Hillsong; Τι είναι αυτό;”

Δεν πρόκειται να καθίσω εδώ και να σας πω ότι έχω μια πραγματική κατανόηση του ορθόδοξου μυστηρίου, γιατί μόλις χτύπησα στην πόρτα. Ωστόσο, μπορώ να αισθανθώ την εξουσία που προέρχεται από την άλλη πλευρά και πολύ ανυπομονώ να την διερευνήσω περαιτέρω.

Η κάθε μέρα της μελέτης μου με τραβάει βαθύτερα και βαθύτερα, καθώς μου αποκαλύπτονται νέα επίπεδα τόσο της δόξας του Θεού όσο και της αμαρτίας μου σε σύγκριση με αυτήν την δόξα. Νιώθω ταπείνωση, νιώθω δύναμη και απολαμβάνω μια πληρέστερη εμπειρία από ό, τι ήξερα ότι υπήρχε μόλις λίγους μήνες πριν.

Οι προτεστάντες έχουν το ορεκτικό. Οι Ορθόδοξοι σερβίρουν το κυρίως γεύμα.

Αν είστε έτοιμοι να εμβαθύνετε τη σχέση σας με τον Ιησού Χριστό ή ακόμα και να ξεκινήσετε μια τέτοια σχέση... με τον τρόπο που έκαναν όλοι οι απόστολοι και οι μαθητές τους ... σας συνιστώ να πάτε να δείτε κάποια στιγμή μια Ορθόδοξη λειτουργία και να την εξετάσετε μόνοι σας.

Οι ιερείς είναι απίστευτα χρήσιμοι σε εκείνους που κάνουν ερωτήσεις και αρκετοί από αυτούς ξόδεψαν χρόνο για να με καθοδηγήσουν σε διάφορες πηγές ή να απαντήσουν στις ερωτήσεις μου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Ακόμη και αν η πλησιέστερη Ορθόδοξη Εκκλησία σας είναι 20 ή 30 λεπτά μακριά, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να πάτε σε ένα Εσπερινό (το βράδυ του Σαββάτου) ή μια Θεία Λειτουργία (το πρωί της Κυριακής) για να δείτε αν αυτό που προσφέρει είναι αυτό που ψάχνετε.

* Ιωάννης Γουέσλευ (John Wesley 1703-1791): Αγγλικανός κληρικός και θεολόγος. Ιδρυτής του Μεθοδιστικού κινήματος. Αγάπησε την πνευματική και ασκητική ζωή, είχε βαθύ σεβασμό για τους Πατέρες της Εκκλησίας, μένοντας όμως μέχρι τέλους στους κόλπους τη Αγγλικανικής "Εκκλησίας" προσπαθώντας να την ανανεώσει...) 

Πηγή

το μεταφέρουμε από εδώ

Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος: Εάν όλοι οι χριστιανοί ακολουθούσαν κατά γράμμα τους επισκόπους, σε όλα, ούτε Εκκλησία, ούτε και ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε!

Ἐάν ὅλοι οἱ χριστιανοί ἀκολουθοῦσαν κατά γράμμα τούς ἐπισκοπους, σέ ὅλα,  οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε καί ὀρθόδοξος χριστιανός θά ὑπῆρχε!

Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος (1884-1980)

Ἐάν, Σεβασμιώτατε, (ἐγράφη τό 1930 πρός τόν Μητροπολίτην Αἰτ/νίας Ἱερόθεο) τήν γνώμη τού θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἰγνατίου ἀκολουθοῦσαν ὅλοι οι χριστιανοί κατά γράμμα, νά ἀκολουθοῦν δηλαδή τούς ἐπισκόπους σέ ὅλα, ἀλλοίμονον τότε, οὔτε Ὀρθοδοξία, οὔτε Ἐκκλησία θά ὑπῆρχε σήμερα. Ἐάν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀκολουθοῦσαν τούς πατριάρχες καί ἐπισκόπους· Ἀπολιναρίους, Μακεδονίους, Εὐτυχεῖς, Διοσκόρους, Σαββελίους, Σεβήρους, Εὐσεβίους καί πολλούς ἄλλους καί δεχόνταν τά φρονήματά τους, ποῦ τότε Ὀρθοδοξία; Ποῦ χριστιανός εὐσεβής καί ὀρθόδοξος!! Καί τί λέγω ἀνθρώπους πατριάρχες καί μητροπολίτες και δέν λέγω Συνόδους ἀπό 100, 200 καί 348 μητροπολίτες καί ἐπισκόπους ἀποτελούμενες; Διότι 348 τόν ἀριθμό συνῆλθαν στήν Κωνσταντινούπολη τό 754 καί ἐξέδωσαν ὅρο πού ἔχει ὡς ἑξῆς:
Μία ἀπό τίς "κακοτεχνίες" κατά τούς κακόδοξους εικονομάχους!
"Ὁμόφωνα ὁρίζομε νά εἶναι ἀπόβλητη καί ξένη καί βδελυγμένη ἀπό τῆς Ἐκκλησίας τῶν Χριστιανῶν κάθε εἰκόνα ἀπό κάθε ὕλη καί χρωματουργική τῶν ζωγράφων κακοτεχνία κατασκευασμένη. Στό ἑξῆς νά μή τολμήσει ὁ ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος νά ἀσκεῖ αὐτό τό ἀσεβές καί βδελυρό ἔργο, ὅποιος ὄμως θά τολμήσει στό ἑξῆς νά κατασκευάσει εἰκόνα ἤ νά προσκυνήσει ἤ νά τοποθετήσει σέ ἐκκλησία, ἤ σέ ἰδιωτικό σπίτι, ἤ νά κρύψει, ἐάν μέν εἶναι ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος ἤ διάκονος, νά καθαίρεται, ἐάν δέ εἶναι μοναχός ἤ λαϊκός, νά ἀναθεματίζεται καί νά εἶναι ὑπόλογος στούς νόμους τούς βασιλικούς, ὡς ἀντιμέτωπος στά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, καί ἐχθρός στά δόμγατα τῶν πατέρων".
Ὁ ἀριθμός 348, Σεβασμιώτατε, εἶναι πολύ σεβαστός (σημ. δική μας: ἐννοεῖ μεγάλος καί ὄχι ἀμελητέος). Ἐν τούτοις τόν τότε πατριάρχη Κωνσταντίνο καί τόν βασιλέα Κοπρώνυμο καί τούς 348 μητροπολίτες, πολλοί μοναχοί, κληρικοί καί λαϊκοί, δέν τούς ἄκουσαν, ἀποσχίσθηκαν ἀπό αὐτούς, τούς ἔλεγχαν καί τούς ἀποκαλοῦσαν κακοδόξους, εἰκονομάχους κλπ. καί ἐξακολουθοῦσαν νά ἀσπάζωνται καί νά σέβωνται καί νά τιμοῦν τίς ἅγιες εἰκόνες. (Σημ. δική μας: οὐσιαστικά, ὅποιος αἱρετίζει ἀποκόπτεται οἰκειοθελῶς ἀπό τήν Ἄμπελο τήν Ἀληθινή, ὡς ξερό κλαρί πού αὐτονομεῖται, ἐπειδή δέν κοινωνεῖ καί δέν τρέφεται πλέον ἀπό τήν Ἄμπελο. Οἱ ὀρθῶς καί ἀπλανῶς φρονοῦντες, αὐτοί παραμένουν ὑγειῶς κοινωνοῦντες μέ τήν Ἄμπελο, δηλαδή μέ τόν Χριστό)
Ἄρἀ γε οἱ τέτοιοι εἶναι σχισματικοί, αἱρετικοί, κακόδοξοι, κολασμένοι, ἀναθεματισμένοι, καί μαζί μέ αὐτούς καί ἐμεῖς, πού προσκυνοῦμε καί σεβόμαστε σχετικῶς καί κατά τήν παράδοση, τίς ἅγιες εἰκόνες; Ἐμεῖς ἔχουμε τήν γνώμη καί ὁμολογοῦμε ὅτι εἶναι ἄξιοι κάθε ἐπαίνου γιατί δέν πειθάρχησαν καί ἀποσχίσθηκαν, καί ἀξιώθηκαν οὐρανίων στεφάνων γιά τήν παρακοή τους ἐκείνη (σημ. δική μας: γιά τήν ἁγία ἀνυπακοή τους), καί σήμερα τούς τιμοῦμε ὡς Ἁγίους καί τούς ὀνομάζουμε· Ὁ Ἅγιος Γερμανός, ὁ Ἅγιος Νικηφόρος, ὁ Ἅγιος Μεθόδιος, ὁ Ἅγιος Ταράσιος, οἱ Ἅγιοι Στέφανος καί Θεόδωρος καί Θεοφάνης οἱ Γραπτοί, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης κλπ.· τήν δέ σύνοδο τοῦ 754 ὀνομάζουμε παρά νόμον, μιαράν καί Καϊαφικό συνέδριο...
Ὁ Θεοκῆρυξ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παργγέλει · "ἐάν τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα" (Γαλ 1, 9).
Πατήρ δέ τῆς Ἐκκλησίας λέγει τά ἑξῆς: "Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν φθοράν προβάτων κατεργαζόμενος"· καί ἡ Ζ' Οἰκομ. Σύνοδος ὁρίζει· "εἴ τις πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστική ἔγγραφον ἤ ἄγραφον ἀθετεῖ· ἀνάθεμα"...

ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

(Λόγοι πόνου καί ἀγάπης)

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη

το είδαμε εδώ

Γαντζωμένοι σὰν τὰ στρείδια

Στὰ Σεπτεμβριανὰ ὅλες οἱ ἐκκλησίες τῆς Πόλεως καὶ τῶν ὁμόρων Μητροπόλεων ὑπέστησαν δηώσεις, καταστροφὲς καὶ ἱεροσυλίες ἀφάνταστες. Μία, ὅμως, ἐγλύτωσε. Ποιά; Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι στὸ Φερίκιοϊ.

Τὸ τί θὰ συνέβαινε ἐκείνη τὴν φοβερὴ ἀποφράδα νύχτα, στοὺς λεγάμενους (στοὺς τούρκους δηλαδή) ἦταν γνωστὸ ἀπὸ ἡμερῶν πολλῶν. Ἔγινε θέμα συζητήσεως στοὺς θαμῶνες τοῦ ἀπέναντι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καφενείου. Ψιλοκουβεντιάζουν οἱ τοῦρκοι μεταξύ τους. Ἄλλοι ὑπέρ, ἄλλοι κατά. Κάποιος ἐπεμβαίνει.

—Πρέπει νὰ προστατέψουμε τὴν ρωμαίϊκη ἐκκλησία, διότι σ’ αὐτήν, τὸ ξέρετε ὅλοι, εἶναι ἕνας παπὰς ποὺ μᾶς βοηθάει στὶς ἀνάγκες μας, στὶς ἀρρώστιες μας, στὴν ἀνέχειά μας.

—Πάψε, ρέ! Παραμύθια! λένε οἱ φωνασκοῦντες ἀντιτιθέμενοι.

—Θὰ σᾶς τὸ ἀποδείξω! Ἀμέσως κιόλας. Δὲν ἔχω οὔτε μία λίρα πάνω μου, ψάξτε με! Θὰ πάω στὸ σπίτι τοῦ παπᾶ καὶ θὰ σᾶς φέρω 500 λίρες!

Πάει, λοιπόν, καὶ χτυπάει τὴν πόρτα. Ζητάει τὰ χρήματα παρακαλώντας, λέγοντας πὼς ἔχει μεγάλη ἀνάγκη, ἄρρωστη γυναίκα καὶ ἄλλα τέτοια. Ὁ παπὰς ἀπαντᾶ:

—Βρὲ παιδί μου, δὲν ἔχω τόσα χρήματα πάνω μου, καὶ μάλιστα τέτοια ὥρα. Θὰ ζητήσω καὶ ἀπὸ τὶς ἀδελφές μου, ὅμως. Περίμενε!
Συγκεντρώνει τὸ ποσὸν καὶ τοῦ τὸ δίδει. Τότε ὁ τοῦρκος τρέχει στὸ καφενεῖο καὶ κρατώντας τὰ χρήματα στὰ χέρια του ψηλὰ καὶ δείχνοντάς τα φωνάζει στοὺς ὁμοφύλους του:

—Βλέπετε, ὅλοι; Αὐτὸς εἶναι ὁ παπάς!

Ἔτσι, λοιπόν, ἐκεῖνο τὸ φρικτὸ βράδυ τοῦ 1955, ὅλοι οἱ τοῦρκοι γείτονες περικύκλωσαν τὴν ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὅταν ἄρχισαν νὰ ἔρχονται οἱ παρακρατικοὶ τραμποῦκοι καὶ ὁ μαινόμενος ὄχλος μὲ ρόπαλα καὶ μαχαίρια, βρῆκαν τοὺς ὁμοθρήσκους τους νὰ προασπίζονται ἀποφασισμένοι τὸν ἱερὸ ναό· «Θὰ περάσετε πάνω ἀπ’ τὰ πτώματά μας καὶ ὕστερα θὰ πειράξετε τὸν ναὸ καὶ τὸν παπά»!

Τὸ ὄνομα τοῦ ἐφημερίου; Δημήτριος Παπαδόπουλος. «Ἄνους», κατὰ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Ταπεινὸς καὶ ἀπέριττος, εὐλαβὴς καὶ ἀφανής. Ποιός Δημήτριος; Ὁ κατόπιν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Δημήτριος! Ἀπὸ τοὺς καλυτέρους Πατριάρχας τοῦ 20οῦ αἰῶνος!

Ἂς εἶναι αὐτὰ τὰ ὀλίγα, ταπεινὸ μνημόσυνο γι’ αὐτὸν τὸν ὑπέροχο Πατριάρχη!

Αὐτοὶ οἱ πρεσβύτεροι ἀξίζουν τὸν θαυμασμό μας. Χωρὶς ποίμνιο, χωρὶς «τυχερά», χωρὶς κρατικὴ ἐνίσχυσι, χωρὶς καμμιὰ ἐξουσία (σημειωτέον πὼς ἡ κρατικὴ ἐξουσία ἐκεῖ δὲν ἀναγνωρίζει καθόλου τοὺς κληρικοὺς παρὰ μόνον τοὺς ἐφοροεπιτρόπους τῶν βακουφιῶν, οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ὡς μὴ ὑπάρχοντες), γαντζωμένοι σὰν τὰ στρείδια στὸν βράχο τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, χτυποῦν καμπάνα καὶ μ’ αὐτὴν διαλαλοῦν ὅτι ὑπάρχουν, ὅτι ἡ Ρωμηοσύνη ζῆ καὶ θὰ ζῆ ἕως ὅτου ἔλθη ὁ Εὐλογημένος. Ἀμήν

Εθελοτυφλούν όσοι αγνοούν τα σημεία των καιρών

Όταν τα περιστέρια πεθαίνουν στον αέρα ή κάνουν την πάπια, ποιος μπορεί να αγνοήσει τέτοια "σημεία των καιρών";

katanixis.gr: Την ημέρα των Θεοφανείων αποφασίσαμε να μην αναδείξουμε τα περιστατικά του αγιασμού των υδάτων στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και Μεσσηνίας. Δικαιωθήκαμε από την επιλογή μας και μας δικαίωσαν οι αντιδράσεις των πρωταγωνιστών καθώς και των οικουμενιστικών Εκκλησιαστικών site.

Τα κοσμικά sites "δίναν και παίρναν" όλη μέρα και οι τηλεοπτικοί σταθμοί επίσης, παρουσίαζαν ως ευτράπελα ή γκάφες τα περιστατικά. 

Στο site του εκπροσώπου τύπου του Πατριάρχη όμως και σε άλλα που τρέφονται από φωτορεπορτάζ πανηγυρτζήδων αρχιμανδριτάδων, σα να μη συνέβη απολύτως τίποτα!!!

Λαμπρός εορτασμός στην Καλαμάτα, του πυλώνα του Οικουμενισμού στην Εκκλησία της Ελλάδος μητροπολίτου Μεσσηνίας, του οποίου το περιστέρι έπεσε νεκρό!

Ολόλαμπρος εορτασμός και στο Θερμαϊκό, του ανοιχτά πλέον υποστηρικτή της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, μητροπολίτη Θεσσαλονίκης (που διώκει παράνομα παραδοσιακούς ομολογητές κληρικούς), του οποίου το περιστέρι δεν πέταξε ποτέ!

Όσο και αν διαστρέφουν τα πραγματικά περιστατικά, όσο και αν διαφημίζουν την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, ο Θεός έχει τον τρόπο να τους παιδαγωγεί και να τους ταρακουνάει. Αν εκείνοι αδιαφορούν ή προσπαθούν να μας παρουσιάζουν το άσπρο για μαύρο, τον διάβολο ώς Χριστό και την αίρεση ως μεταπατερική Ορθόδοξη πίστη, ο πιστός λαός ξέρει να διαβάζει τα σημεία των καιρών και απομακρύνεται από την αίρεση και τους αιρετικούς και αιρετίζοντες Αρχιερείς, κληρικούς και μοναχούς.

Καλή φώτιση     
πηγή

Η εκχώρηση του ονόματος «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και ο άρχων των Ελλήνων #Μacedonia

Είναι δεδομένο ότι «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει», και ως γέγραπται: «14 ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ.ιγ΄), και «13 Κατά πίστιν απέθανον ούτοι πάντες (ενν. οι άγιοι), μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά πόρρωθεν αυτάς ιδόντες και ασπασάμενοι, και ομολογήσαντες ότι ξένοι και παρεπίδημοί εισιν επί της γης. 14 (και είναι σαφές ότι) οι γαρ τοιαύτα λέγοντες εμφανίζουσιν ότι πατρίδα επιζητούσι. 15 και ει μεν εκείνης εμνημόνευον, αφ’ης εξήλθον, είχον αν καιρόν ανακάμψαι· 16 νυν δε κρείττονος (ενν. πατρίδος) ορέγονται, τουτ’έστιν επουρανίου» (Εβρ.ια΄).

Το παρόν άρθρο μας αφορά την ονομασία των Σκοπίων ως «Μακεδονία». Και σ’αυτό το θέμα το πρόβλημα είναι η αλήθεια. ΜΜΕ, πολιτικοί κ.λ.π., αναλώνονται στο ποιος θα χρεωθεί το πολιτικό κόστος του ξεπουλήματος του ονόματος της Μακεδονίας. Αυτό είναι το πρόβλημά τους· έχουν πωλήσει την Ελλάδα, έχουν εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία, πτώχευσαν την πατρίδα, πτώχευσαν τους Έλληνες, τους παίρνουν τα σπίτια και άλλαξαν την ιστορία, άλλαξαν τα θρησκευτικά, μας άλλαξαν «τα φώτα». Έχουν προγραμματίσει 1,7 εκατομμύρια κατασχέσεις για το 2018, έχουν… έχουν… Το πρόβλημά τους, λοιπόν, δεν είναι το ξεπούλημα του ονόματος «Μακεδονία», αλλά ενώ όλοι έχουν αποφασίσει και αυτό το ξεπούλημα, κοιτούν ποιος θα χρεωθεί το πολιτικό κόστος. Αν και τόση αλλοίωση που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός, δεν τον νοιάζει πλέον ούτε κόστος, ούτε η αλλαγή φύλου, ούτε η αλλαγή θρησκευτικών, ούτε η αλλαγή ονομασίας των Σκοπίων, ούτε αν οι μουσουλμάνοι λένε τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Ένα εκατομμύριο επτακόσιες χιλιάδες είναι υποψήφιοι για κατάσχεση των σπιτιών τους, των επιχειρήσεών τους, των οικοπέδων τους, και κάθε Τετάρτη στο Ειρηνοδικείο Θεσ/νικης αγωνίζονται κατά των πλειστηριασμών περί τα 100 άτομα, και άλλα 100 άτομα στην Αθήνα. Οι δε 1.700.000 υποψήφιοι για κατάσχεση, πού είναι; Κάθονται απαθείς στον καναπέ έως ότου δικαίως βγει και ο καναπές τους στον πλειστηριασμό, μαζί με το σπίτι τους. Και ξέρω ότι τότε θα βγουν στις πλατείες εξ’ανάγκης, όχι για να διαμαρτυρηθούν, αλλά για να αντικαταστήσουν τον καναπέ τους με το παγκάκι και να ψάξουν πού θα  υπάρχει συσσίτιο!! Ποιο πολιτικό κόστος; Ποιος λαός;

Γεννάται ένα εύλογο ερώτημα: Ποια είναι η διεθνής δύναμη που πιέζει τους πολιτικούς μας να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία»; Ποιος ακριβώς είναι ο λόγος που πιέζουν γι’αυτή την αναγνώριση; Γιατί πολιτικοί και ΜΜΕ, δεν ενημερώνουν τον λαό για το ποιος απαιτεί να εκχωρήσουμε το όνομα «Μακεδονία»; Ποια διεθνής οντότητα θέλοντας να εξυπηρετήσει τα δικά της οικονομικά, πολιτικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, ασκεί πιέσεις; Γιατί κρύβουν επιμελώς αυτήν που πιέζει;

Η Αλήθεια είναι μία: Αν γεννήθηκες γυναίκα, εκ φύσεως είσαι γυναίκα. Η αλλαγή φύλου διά νόμου, δεν αλλάζει την φύση σου, αλλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική· και αυτό δεν το λέω εγώ, αλλά το Πνεύμα της Αληθείας του Θεού.

Δείτε τι αναφέρει το στόμα του Κυρίου Ιησού, διά του Αποστόλου Παύλου: «6… κωλυθέντες υπό του Αγίου Πνεύματος λαλήσαι τον λόγον εν Ασία, 7 ελθόντες κατά την Μυσίαν επείραζον κατά την Βιθυνίαν πορεύεσθαι· και ουκ είασεν αυτούς το Πνεύμα... 9 και όραμα διά της νυκτός ώφθη τω Παύλω· ανήρ τις ην Μακεδών εστώς, παρακαλών αυτόν και λέγων· διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. 10 ως δε το όραμα είδεν, ευθέως εζητήσαμεν εξελθείν εις την Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ότι προσκέκληται ημάς ο Κύριος ευαγγελίσασθαι αυτούς. 11Αναχθέντες ουν από της Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τη δε επιούση εις Νεάπολιν, 12 εκείθεν τε εις Φιλίππους, ήτις εστί πρώτη της μερίδος της Μακεδονίας πόλις» (Πράξ.ιστ΄). Kαι «1Διοδεύσαντες δε την Αμφίπολιν και Απολλωνίαν ήλθον εις Θεσσαλονίκην,..10.. εξέπεμψαν τόν τε Παύλον και τον Σίλαν εις Βέροιαν..» (Πραξ.ιζ΄). Εκ δε της Βεροίας μετέβη στην Αθήνα. Αυτή είναι η πορεία του Απ. Παύλου στην Μακεδονία, που φαίνεται και στον κάτωθι χάρτη της εποχής.

Είναι σαφές λοιπόν, ποια είναι η Μακεδονία και ακόμα πιο σαφές είναι ότι φέρει επάνω της μια πολύ μεγάλη πολιτισμική πνευματική κληρονομιά. Υπήρξε ο πρώτος ευαγγελισμός επί ευρωπαϊκού εδάφους, έγινε η πρώτη βάπτιση στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και έχουμε την πρώτη σε ευρωπαϊκό έδαφος χριστιανή, τη Λυδία, η οποία υπήρξε η πρώτη Αγία επί ευρωπαϊκού εδάφους· έγινε η πρώτη αποστολική περιοδεία σε ευρωπαϊκό έδαφος, και υπό της Χάριτος του Θεού διενεργήθηκε το πρώτο θαύμα στην παιδίσκη, την έχουσα πνεύμα πύθωνος. Επίσης στη Μακεδονία βρίσκεται η φυλακή του Αποστόλου Παύλου, όπου διά θαύματος ελευθερώθηκε ο Απόστολος, για να συνεχίσει την περιοδεία του στη γη της Μακεδονίας.

Πλήθος Μακεδόνων εκ Θεσσαλονίκης και Βεροίας, πίστεψαν και ιδρύθηκαν οι δύο πρώτες τοπικές εκκλησίες σε ευρωπαϊκό έδαφος «11..εδέξαντο τον λόγον μετά πάσης προθυμίας…12 πολλοί μεν ουν εξ αυτών επίστευσαν, και των Ελληνίδων γυναικών των ευσχημόνων και ανδρών ουκ ολίγοι» (Πρξ. ιζ΄).

Η Μακεδονία μας φέρει λοιπόν, μια τεράστια πνευματική πολιτισμική κληρονομιά. Σήμερα όμως έκαναν τους Έλληνες να αποποιούνται την Διαθήκη Κληρονομιάς που τους αφήνουν οι γονείς τους, λόγω δυσβάστακτης φορολογίας. Τώρα, αφού έκλεισαν τις ελληνικές επιχειρήσεις και τις έστειλαν στα Σκόπια, στη Βουλγαρία κ.λ.π., θέλουν να αναγνωρίσουμε στα Σκόπια το όνομα, και μαζί μ’αυτό την μετοχή τους στην πνευματική πολιτισμική κληρονομιά.

Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας. Η Μακεδονία προ Χριστού, ήταν κρατίδιο ελληνικό και είχε βασιλέα τον μεγαλύτερο στρατηλάτη όλων τον εποχών, τον Μέγα Αλέξανδρο. Το Πνεύμα της Αληθείας του Θεού, λοιπόν, διά του Προφήτου Δανιήλ προφήτευσε ποιος θα καταλύσει την αυτοκρατορία των Περσών. Έτσι γέγραπται: «19…Ιδού εγώ γνωρίζω σοι τα εσόμενα επ’ εσχάτων της οργής· έτι γαρ εις καιρού πέρας η όρασις. 20 ο κριός, ον είδες, ο έχων τα κέρατα βασιλεύς Μήδων και Περσών. 21 ο τράγος των αιγών βασιλεύς Ελλήνων· και το κέρας το μέγα, ο ην αναμέσον των οφθαλμών αυτού, αυτός εστιν ο βασιλεύς ο πρώτος. 22 και του συντριβέντος, ου έστησαν τέσσαρα κέρατα υποκάτω, τέσσαρες βασιλείς εκ του έθνους αυτού αναστήσονται και ουκ εν τη ισχύι αυτού. 23 και επ’ εσχάτων της βασιλείας αυτών, πληρουμένων των αμαρτιών αυτών, αναστήσεται βασιλεύς αναιδής προσώπω και συνίων προβλήματα» (Δανιήλ κεφ.Η΄).

Και η Παλαιά Διαθήκη είναι σαφής· ο βασιλιάς των Μακεδόνων είναι «βασιλεύς Ελλήνων». Ο Προφήτης Δανιήλ προφητεύει, προβλέποντας ότι αυτός ο βασιλιάς θα είναι βασιλιάς των Ελλήνων (δηλ. δεν θα ηγηθεί της εκστρατείας κατά των Περσών μόνο ως βασιλιάς της Μακεδονίας, αλλά λόγω της συνθήκης της Κορίνθου το φθινόπωρο του 336 π.Χ. όλες οι πόλεις-κράτη πλην Λακεδαιμονίων, θα ηνώνοντο και θα ανέθεταν την ηγεμονία της Ελλάδος υπό την αιγίδα του Αλεξάνδρου, μεταβάλλοντας έτσι την Ελλάδα σε μεγάλη ομόσπονδη πολιτεία όπου κάθε πόλη διατηρούσε την ελευθερία και αυτονομία της, αλλά εδεσμεύοντο προς τους Μακεδόνες διά συνθήκης συμμαχίας, για την κατά των Περσών εκστρατεία. Έτσι πλέον ο Μ. Αλέξανδρος επίσημα ηγείτο ως «βασιλεύς των Ελλήνων». Προβλέπει επίσης ότι ο βασιλιάς ο πρώτος που θα ηγείτο, θα ήτο «το κέρας το μέγα». Έτσι πράγματι ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος.

Προβλέπει επίσης ότι συντριβέντος του πρώτου αυτού βασιλέως «τέσσαρες βασιλείς εκ του έθνους αυτού αναστήσονται και ουκ εν τη ισχύι αυτού», όπως και έγινε. Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η βασιλεία διεμοιράσθη στους τέσσερις Μακεδόνες στρατηγούς του ( α) τον Πτολεμαίο, βασιλέα γης Αιγύπτου, β) τον Σέλευκο, βασιλέα Συρίας, γ) τον Κάσσανδρο, βασιλέα Μακεδονίας και δ) τον Λυσίμαχο, Θράκης), οι οποίοι όντως δεν είχαν την ισχύ του Αλεξάνδρου και γι’αυτό παρήκμασε η αυτοκρατορία που εκείνος ίδρυσε και σμικρύνθηκε. Επίσης ο Προφήτης Δανιήλ προβλέπει ότι: «και επ’ εσχάτων της βασιλείας αυτών (ενν. των τεσσάρων), πληρουμένων των αμαρτιών αυτών, αναστήσεται βασιλεύς αναιδής προσώπω και συνίων προβλήματα…». Όπως και έγινε και βασίλευσε ο Αντίοχος, προτύπωση κατά τους Πατέρες του βδελύγματος της ερημώσεως. Αφού βεβήλωσε το ιερό του Ναού και δημιούργησε τεράστια προβλήματα  στους ευλαβείς τότε Εβραίους (λ.χ. όπως οι Άγιοι Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομονή, ο ιερεύς Ελεάζαρος, οι οποίοι επί της βασιλείας του Αντίοχου, μαρτύρησαν).

Ο άρχων των Ελλήνων σήμερα βλέπει τον Τούρκο σουλτάνο να πηγαίνει στην Θράκη και να ισχυρίζεται ότι η Θράκη είναι τουρκική, και πέραν της απάθειάς του, σπεύδει να του ικανοποιήσει το αίτημά του να εκλέγεται ο μουφτής! Ο άρχων των Ελλήνων σήμερα βλέπει τα Σκόπια να θέλουν να αναγνωριστούν ως Μακεδονία, ώστε να οικειοποιηθούν την πνευματική πολιτισμική κληρονομιά μας, και σπεύδει να τους εκχωρήσει το όνομα. Βλέπει την Αλβανία να γκρεμίζει τα σπίτια των Ελλήνων και να δημοσιεύει χάρτες της Μεγάλης Αλβανίας με όρια τη Λάρισα, και «ο μήνας έχει εννιά»· απεμπολεί και εκχωρεί τα πάντα για τη διατήρηση μιας και μόνο «καρέκλας», που κι αυτή την έχει καταστήσει «σκαμπό».

Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική, και αυτό δεν το λέω εγώ· το λέει η Αγία Γραφή, το λέει η Παλαιά Διαθήκη, το λέει το Ευαγγέλιο, το λένε οι Άγιοι Απόστολοι, οι Προφήτες· το λέει το Πνεύμα της Αληθείας του Τριαδικού Θεού, εις Ον ομνύει ο Συνταγματικός νομοθέτης, που στο άρθρο 3 του Συντάγματος αναγνωρίζει Αυτόν ως Κύριο, και ορίζει ότι πρέπει να τηρούμε απαρασάλευτα τις Αποστολικές παραδόσεις.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι σεβαστός ο διακαής πόθος των Σκοπιανών να αισθανθούν Μακεδόνες, απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη… Η μόνη όμως σχέση που υπάρχει, είναι μία και είναι η εξής: Μετά το Συνέδριο της Κορίνθου το 336 π.Χ., αναλαμβάνοντας ο Μ. Αλέξανδρος την ηγεμονία της Ελλάδος και θέλοντας να ξεκινήσει για την εκστρατεία, ως αληθινός στρατηγός θέλησε να διασφαλίσει τα νώτα του από τους τότε βαρβάρους των Βαλκανίων. Έτσι διεξήγαγε το 335 π.Χ. προληπτικό πόλεμο εναντίον των Ιλλυριών (μια περιοχή που καταλάμβανε τη σημερινή Αλβανία, τα Σκόπια, Μαυροβούνιο, Κόσσοβο, Κροατία κ.λ.π), τους οποίους υπέταξε και ανάγκασε ελαφρό πεζικό των Ιλλυριών να συμμετάσχει στην εκστρατεία του κατά των Περσών, επεκτείνοντας έτσι τα σύνορα της Μακεδονίας και Ελλάδος, και κατά το 323 π.Χ. η έκταση της ελληνικής επικράτειας και αυτοκρατορίας υπολογίζεται σε 5.200.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιελάμβανε πέραν των άλλων, τις περιοχές Αλβανίας, Σκοπίων, Μαυροβουνίου, Σερβίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Τουρκίας, Κύπρου, Αιγύπτου, Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν, Ισραήλ, Ινδίας, Ιορδανίας, Καζακστάν, Κουβέϊτ, Κιργιστάν, Λίβανου, Πακιστάν, Σαουδικής Αραβίας, Συρίας, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν.

Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, μόνο αυτή την σχέση έχουν με την Μακεδονία μας και λόγω της ελληνικότητας αυτής της περιοχής και λόγω εποικισμού της από Έλληνες Κορινθίους κ.λπ., γι’αυτό ελληνικές επιρροές εντοπίζονται σε διακοσμητικά μοτίβα παραστάσεων σε ζωοφόρους, αγγεία, κοσμήματα, μεταλλικά αντικείμενα ελληνικής προέλευσης από Αττική, Ιωνία κ.λ.π., και η  αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει συνέχεια στο φως αντικείμενα είτε ελληνικής κατασκευής προσαρμοσμένα σε ιλλυρικές αισθητικές απαιτήσεις, είτε ιλλυρικής κατασκευής, αλλά μιμητικά ελληνικών τεχνοτροπιών (όπως ζώνες, βραχιόλια, περικεφαλαίες, ευρήματα που εντοπίζονται κυρίως κοντά στη λίμνη Αχρίδα).

Για φανταστείτε τώρα οι Πακιστανοί, οι Αφγανοί, οι Ιρανοί, οι Ιρακινοί, οι Ινδοί, οι Αιγύπτιοι λαθρομετανάστες, να απαιτούσαν ελληνική-μακεδονική υπηκοότητα, διότι το 323 π.Χ. ήταν Έλληνες υπήκοοι της ελληνιστικής αυτοκρατορίας!! και διότι είχαν ως βασιλιά, τον βασιλέα των Μακεδόνων, Μ. Αλέξανδρο.

Τελειώνοντας, θέλω να παραθέσω μία πρακτική απόδειξη ότι οι σημερινοί Σκοπιανοί δεν έχουν DNA εκ του Μ. Αλεξάνδρου.

Η εν λόγω φωτογραφία είναι στα σύνορα των Σκοπίων με την Ειδομένη. Ο Μ. Αλέξανδρος ποτέ δεν θα έκλεινε τα σύνορα της επικράτειάς του σε προσφυγόπουλα ασυνόδευτα, θύματα πολέμου. Εσείς οι Σκοπιανοί τα κλείνετε· ψάξτε την συγγένειά σας. Βορειότερα το DNA σας δείχνει συγγένεια με φυλές όπως Ούνοι, Βάνδαλοι, Γότθοι κ.λ.π

πηγή

Πῶς νὰ νικᾶτε τοὺς λογισμούς

«Οἱ λογισμοὶ εἶναι “δαιμόνια” (δαιμονικὴ ἐνέργεια).

Ὅπως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους εἶναι ἀδύνατο νὰ πείσεις μὲ ὁ,τιδήποτε, ἔτσι καὶ χειρότερα ἀκόμη συμβαίνει μὲ τὰ δαιμόνια.

Ἂν συνδιαλέγεσαι μὲ τοὺς λογισμούς, ἂν ἀντιστέκεσαι σὲ αὐτούς, θὰ τοὺς ἀναγκάσεις, στὴν καλύτερη περίπτωση, νὰ ἀποχωρήσουν γιὰ κάποιο σύντομο διάστημα.

Ἔπειτα ὅμως αὐτοὶ πάλι ἐπίμονα καὶ ἀνένδοτα προτείνουν τὸ δικό τους, ἐπαναλαμβάνοντας ἀκατάπαυστα καὶ ἀνόητα τὸ ἴδιο, μέχρις ὅτου παγιδεύσουν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁμαρτία.

Ὅταν πετύχουν στὸ ἕνα, συνεχίζουν νὰ περιπλέκουν τὸν ἄνθρωπο παραπέρα, ὡσότου τὸν ὁδηγήσουν στὸν ὄλεθρο. Γι’ αὐτὸ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἐνεργεῖτε ὅπως διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Παραδοθεῖτε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μὴν ἀρχίζετε ὁποιονδήποτε διάλογο μὲ τοὺς λογισμούς.

Κάθε λογισμὸς ποὺ διαταράσσει τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς καὶ σπέρνει τὴν ταραχὴ στὴν ψυχὴ προέρχεται ἀπὸ τὸν ἐχθρό.

Μὲ τὴ συνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ σᾶς ὑπέδειξα τὴ γνωστὴ ὁδὸ τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως, τὸν σκοπὸ πρὸς τὸν ὁποῖο καλεῖσθε νὰ βαδίσετε ἀπορρίπτοντας ἀποφασιστικὰ κάθε ἐχθρικὸ λογισμό».

Ὁ Θεός νά δίνει μετάνοια

Ώ, αν καταλαβαίναμε την μακροθυμία του Θεού! 

Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν για να γίνη η Κιβωτός του Νώε.
Μήπως ο Θεός δεν μπορούσε να κάνη γρήγορα μία Κιβωτό; Αλλά άφησε τον Νώε να παιδεύεται εκατό χρόνια, για να καταλάβουν και οι άλλοι και να μετανοήσουν. 

Εκείνος έλεγε: «Δέστε, θα γίνη κατακλυσμός!
Μετανοήστε!». 
Εκείνοι τον κορόιδευαν. 

«Κλουβιά, έλεγαν, φτιάχνει» και είχαν τον χαβά τους. 

Και τώρα, σε δύο λεπτά μπορεί ο Θεός όλον τον κόσμο να τον συγκλονίση και να τον κάνη να αλλάξη, να γίνουν όλοι πιστοί, σούπερ πιστοί! 
Πώς; 

Αν γυρίση το κουμπί στον σεισμό σιγά‐σιγά από τα 5 στα 6 ρίχτερ... στα 7... Στα 8, οι πολυκατοικίες θα πάνε σαν τους μεθυσμένους, θα αρχίση η μία να χτυπά την άλλη. 
Στα 10 όλοι θα πούν: «Ήμαρτον! Σε παρακαλούμε, σώσε μας». 

Μπορεί και όλοι να πούν: «Καλόγεροι θα γίνουμε!». Μόλις όμως τελειώση ο σεισμός, ενώ ακόμη θα κουνιούνται λίγο, αλλά δεν θα πέφτουν, πάλι στα μπουζούκια θα τρέξουν. 
Γιατί η επιστροφή τους αυτή δεν θα έχη πραγματική μετάνοια, αλλά απλώς θα πούν έτσι, για να γλυτώσουν το κακό.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη»
65. Βλ. Γέν. 5, 32 κ.ε.

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/12/blog-post_920.html 

 

πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.gr

το μεταφέρουμε απο εδώ

Εθνικός Κήρυκας: Τσίπρας – Κοτζιάς ζήτησαν από τον Βαρθολομαίο να αντικαταστήσει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο – Οργισμένη διάψευση

Φωτογραφία Αρχείου Eurokinissi

Ένα άρθρο που δημοσίευσε ο Εθνικός Κήρυκας και εμφανίζει τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να έχουν ζητήσει την απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου προκαλεί σάλο. Η οργισμένη αντίδραση και η "απάντηση" της εφημερίδας.

Με τίτλο «Δρομολογείται  η αντικατάσταση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου», ο Εθνικός Κήρυκας ανέφερε πως «τόσο ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, κ. Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Νίκος Κοτζιάς ζήτησαν από τον Πατριάρχη να παρέμβει για την κατάσταση που  έχει δημιουργηθεί στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και να αντικαταστήσει τον Αρχιεπίσκοπο κ. Δημήτριο».

Το δημοσίευμα ανέφερε, επίσης, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει αποφασίσει την αντικατάσταση του αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημητρίου λόγω χρεοκοπίας της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, εμπλέκοντας προς αυτή την κατεύθυνση και την ελληνική κυβέρνηση για σχετική παρέμβασή της στον κ. Βαρθολομαίο με «αγγελιοφόρο» στο Φανάρι τον Γιάννη Αμανατίδη (σ.σ. ο οποίος αναφέρεται αναπληρωτής ΥΠΕΞ και όχι υφυπουργός). 

Μάλιστα στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται ότι ο υφυπουργός Εξωτερικών ήταν εκείνος που μετέφερε «μήνυμα της ελληνικής κυβέρνησης αναφορικά με την Αρχιεπισκοπή και τον Αρχιεπίσκοπο κ. Δημήτριο». Σημειώνεται ότι ο κ. Αμανατίδης ήταν εκείνος που εκπροσώπησε την κυβέρνηση στον εορτασμό των Θεοφανείων στο Φανάρι και μοιραία συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Η οργισμένη αντίδραση

Το δημοσίευμα όταν ήταν αναμενόμενο προκάλεσε την αντίδραση και την κατηγορηματική διάψευση από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη.

«Η κυβέρνηση της Ελλάδος, υπό τον πρωθυπουργό, κ. Αλέξη Τσίπρα, ουδέποτε ενεπλάκη σε εκκλησιαστικά ζητήματα» αναφέρεται.

Και το κείμενο συνεχίζει με την επισήμανση πως τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Κοτζιάς «ουδέποτε ζήτησαν από τον Οικουμενικό Πατριάρχη την αντικατάσταση του αρχιεπισκόπου Αμερικής, κ. Δημητρίου», όπως «ομοίως, ουδέν μήνυμα αναφορικά με την Αρχιεπισκοπή Αμερικής εκομίσθη στον Οικουμενικό Πατριάρχη, από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, μέσω του υφυπουργού Εξωτερικών, κ. Ιωάννη Αμανατίδη». 

«Στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δεοντολογίας», τονίζει η ανακοίνωση, «παρακαλούμε όπως άμεσα πράξετε τα δέοντα για την αποκατάσταση της αλήθειας, δημοσιεύοντας στο ίδιο σημείο της εφημερίδας σας τις κατηγορηματικές διαψεύσεις των απολύτως ψευδών, παντελώς ανυπόστατων και φανερά προβοκατόρικων αναφορών που εκτέθησαν παραπάνω».

Εθνικός Κήρυκας: Το μόνο λάθος ο… Αμανατίδης

Ο Εθνικός Κήρυκας δημοσίευσε τη διάψευση του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Ελλάδος στη Νέα Υόρκη. Ωστόσο, απάντησε με τη… σειρά του στο αίτημα για «αποκατάσταση της αλήθειας».

«Ο Εθνικός Κήρυκας εμμένει στην ορθότητα του δημοσιεύματος του (εκτός φυσικά από το ότι κ. Αμανατίδης είναι Υφυπουργός Εξωτερικών, κι όχι αναπληρωτής Υπουργός)», αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ και Εθνικός Κήρυκας

πηγή

Tο «ξεστόλισμα» του Δένδρου

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Η τόση χαρά προετοιμασίας για το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δένδρο δεν μοιάζει καθόλου με την στιγμή που αυτό ξεστολίζεται και πηγαίνει πάλι στο ντουλάπι. Είναι τόσος ο ενθουσιασμός για την πρώτη  περίπτωση και τόση η απογοήτευση για την δεύτερη. Γιατί όμως τόση απογοήτευση; Η απογοήτευση, στα όρια της κατάθλιψης μερικές φορές, έχει να κάνει με την συνειδητοποίηση της ματαιότητας για την απόκτηση μιας ψεύτικης χαράς την περίοδο των εορτών. Είναι αλήθεια ότι αν και φέτος η αλλαγή της διάθεσης σχετίστηκε με ψεύτικα φώτα θα νιώσουμε την ανάλογη απογοήτευση, το αντίστοιχο κενό.

Αν παρατηρήσει κάποιος με τι απροθυμία και ακεφιά γίνεται η αφαίρεση των στολισμών θα καταλάβει πολλά.  Απατήθηκε ο άνθρωπος θέλοντας να ξεγελάσει τον εαυτό του. Δεν ήταν και εφέτος εκείνο το αληθινό φως που πραγματικά φωτίζει, ενθουσιάζει, χαροποιεί τον άνθρωπο. Έχουμε δίκιο να αναζητούμε και να ποθούμε τη χαρά, γι᾽ αυτήν είμαστε πλασμένοι. Δεικνύει θεονοσταλγία η αναζήτηση του όμορφου, του αγνού, του χαρμόσυνου, είναι σημεία της ανθρώπινης φύσης μας πριν την πτώση αυτά. Ζητάμε την αλλαγή, το νέο, το ανακαινισμένο. Όλα αυτά βρίσκονται μέσα στην ύπαρξή μας. Η ίδια η υπόστασή μάς ωθεί σε αυτήν την ανακαίνιση, την αναγέννηση. Σκεφθείτε· Με την Γέννησή Του στο σπήλαιο ο Χριστός ευλογεί και αγιάζει τη γη, με την Βάπτισή Του στον Ιορδάνη αγιάζει τα ύδατα, όλη την δημιουργία λοιπόν εξαγιάζει. Ναι, αλλά τί είναι τό σώμα του ανθρώπου; Αυτά τα δύο, χώμα και νερό. Η ίδια η φύση μάς προσκαλεί σε παλιγγενεσία.

Όλα αυτά ισχύουν και λειτουργούν στον άνθρωπο όταν το θελήσει. Όμως ο άνθρωπος ψάχνει τη χαρά σε άλλα φώτα, γήινα, φτιασιδωμένα. Ψάχνει να βρει χαρά στο εύκολο και το εφήμερο και έτσι λαμβάνει προσωρινή και παροδική χαρά. Δεν πάει στην πηγή να πιει κρυστάλλινο νερό  αλλά διαλέγει τα απόνερα και μετά υποφέρει για την επιλογή του.

Είναι τραγικός ο απολογισμός όταν ομολογείς ότι τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, τα Φώτα ήταν σαν μια καθημερινή ημέρα ή ακόμα χειρότερα «καλύτερα να μην έρχονταν». Μοιάζει η κατάσταση αυτή με εκείνον το διαβάτη, που ενώ βρέθηκε διψασμένος και η πηγή ήταν μπροστά του, δεν την είδει γιατί περπατούσε με σκυμμένο το κεφάλι. Είναι τόσες οι χαρές που προσφέρει ο Θεός ακόμα και μέσα στον πόνο, μέσα στο δυσκόλεμα που πέρασες, που δεν την φαντάζεσαι. Ναι, μέσα στον πόνο, αν το πιστέψεις, θα βρεις χαρά και ανακούφιση έστω και αν φαίνεται οξύμωρο.

Πάντως, για να πούμε την αλήθεια, είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να ζήσεις το αληθινό γιατί είναι πλέον πολλά τα ψεύτικα και τα μεταλλαγμένα δίπλα μας. Χρειάζεται μεγάλος πνευματικός αγώνας για να μην βρεθείς θύμα της κατανάλωσης και της διαφήμισης.  Χρειάζεται να ζεις την μεγάλη Αγάπη για να μην μπερδευτείς σε τόσα θέλγητρα που παρουσιάζονται ως σημεία της μοντέρνας και σύγχρονης ζωής. Αυτή η όντως Αγάπη έχει όνομα, είναι ο Χριστός! Γεννήθηκε και θα γεννάται, βαπτίσθηκε και θα βαπτίζεται μέχρι να νιώσουμε ότι όλα τα κάνει από αγάπη για εμάς και να τον πλησιάσουμε.

Η περίοδος των εορτών πέρασε αλλά δεν πέρασε και η ζωή μας. Αν και δεν κερδίσαμε την «μάχη», δεν χάσαμε τον πόλεμο. Σε όλους μας δίνεται παράταση ζωής για να ψάξουμε τα σωτήρια γεγονότα και πάλι. Να ψηλαφίσουμε τα σπάργανα της φάτνης και τον βυθό του Ιορδάνη. Ο Χριστός βρίσκεται πάντα με μια ανοιχτή σταυρωμένη αγκαλιά για όλους μας. Μέσω του Σταυρού μας οδηγεί στην Ανάσταση