Όταν η Εκκλησία «μετράει» τα λόγια της!

 

Όσες φορές έβαλε... πλάτη σε κυβερνήσεις, σχεδόν πάντα βγήκε ζημιωμένη. Φαινόμενο που ισχύει σε όλες τις ορθόδοξες χώρες

Όσες φορές η Εκκλησία πήγε να… βάλει πλάτη στην εκάστοτε κυβέρνηση ή κατά τα φαινόμενα «τα βρήκε» με τους κυβερνώντες -ή τους αντιπολιτευομένους που έγιναν κυβέρνηση στη συνέχεια- σχεδόν πάντα κατέληξε ζημιωμένη.

• από την εφημερίδα Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ

Φαινόμενο που δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, μα σε όλες τις ορθόδοξες χώρες. Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδας ανέκαθεν φλέρταρε με τις κυβερνήσεις. Πότε της βγήκε σε καλό; Σχεδόν ποτέ. Γιατί και οι πολιτικοί δικαίως μέχρι να γίνουν κυβέρνηση υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια στην Εκκλησία προς άγρα ψήφων. Κι όταν παίρνουν το σκήπτρο της εξουσίας, στρίβουν διά του αρραβώνος. Να αγαπιόμαστε με λίγα λόγια, αλλά μη ζητάτε και προίκα, άγιοι πατέρες. Οπου προίκα είναι η αξιοποίηση εκκλησιαστικής περιουσίας, οι οργανικές θέσεις κληρικών, ένα γενικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Από αυτά που ακούμε τόσες δεκαετίες και τίποτα δεν γίνεται.

Να θυμίσω μόνο ότι η Εκκλησία απαλλάχθηκε της φορολόγησης στα παγκάρια επί κυβέρνησης Σημίτη. Φίλο της Εκκλησίας τον Σημίτη -και συγγενής του να είσαι- δεν μπορείς να τον πεις. Τον ίδιο Σημίτη που ξεκίνησε όλο αυτό το θέμα των ταυτοτήτων με τον μακαριστό Χριστόδουλο, στο οποίο τον στήριξε ο Κ. Καραμανλής. Την περίοδο διακυβέρνησης του οποίου όμως η Εκκλησία δεν έλυσε θέματα, παρότι ήταν μια καλή περίοδος για τη χώρα να τα λύσει. Από τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά, Αλ. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη με όλους η Εκκλησία τα πήγε καλά. Κάποιο μεγάλο θέμα που χρόνιζε, όμως, δεν έλυσαν. Μόνο καλά λόγια.

Συμβιβασμοί 

Ιδια συμβαίνουν και στους έξω. Ο Πατριάρχης Μόσχας έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με το Κρεμλίνο. Δεν μπορεί να κάνει πίσω γιατί θα φανεί ανακόλουθος και δείχνει υποχρεωμένος να «ευλογεί» τα όπλα. Η Ρωσική Εκκλησία άλλωστε και επί ΕΣΣΔ είχε τους αυστηρούς περιορισμούς και άλλα έλεγε απ’ όλα ίσως αισθανόταν. Για τον δε Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα δεν υπάρχει καν πόλεμος. Συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμά του χωρίς ουδεμία αναφορά στις ζωές που χάνονται ένθεν κακείθεν.

Έκπληξη αποτελεί η «στροφή» του Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριου που ανήκει στο Πατριαρχείο Μόσχας. Έβαλε σε πρώτη μοίρα τις ζωές των Ουκρανών πνευματικών παιδιών του. Εναντιώθηκε στη Μόσχα και τον πόλεμο και καταδίκασε με θάρρος κάθε ενέργεια που αδέλφια σκοτώνουν αδέλφια.

Η ζωή του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι λίγο καλύτερη. Εχει την πολυτέλεια να εκφράζεται -σχεδόν- για όλους. Γιατί σπάνια πήρε θέση ή εναντιώθηκε ουσιαστικά με μια κυβέρνηση της Τουρκίας, καθώς είναι καταδικασμένος να ισορροπεί με το βαθύ κράτος της Άγκυρας και να ακολουθεί τους αυστηρούς περιορισμούς του Βοσπόρου. Κι όταν ο Πατριάρχης έκανε ένα βήμα πιο κοντά στις γραμμές της Τουρκίας, αυτόματα πίκραινε τους απανταχού Ελληνες.

Οι δύο Προκαθήμενοι που, όπως όλα δείχνουν, «ό,τι σκέφτονται το λένε» είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ. Αγνοούν τις ισορροπίες και δείχνουν πως όταν η Εκκλησία είναι δυνατή, αυτάρκης ή δεν κρέμεται από τα χείλη των πολιτικών μπορεί και εκφέρει στεντόρειο λόγο χωρίς να «νερώνει» το κρασί της.

πηγή

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ π. ΧΡΙΣΤΌΦΟΡΟΣ ΤΟΥΛΣΚΙ

 

το μεταφέρουμε από εδώ

Μην πιστεύετε τους Αμερικανούς που κάνουν δήθεν ότι λυπούνται για την Ουκρανία

 

Μην πιστεύετε τους Αμερικανούς που  κάνουν δήθεν ότι λυπούνται για την Ουκρανία 

Αντιθέτως χαίρονται για αυτόν τον πόλεμο κ προσπαθούν να σπρώξουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες στη σφαγή

Η Ευρώπη θα καταστραφεί οικονομικά κ θα αποδυναμωθει όπως κ η Ρωσία κ θα έρθουν τα Αμερικανάκια να κλείσουν συμφωνίες κ business αφηνωντας τους Ρώσους έξω κ απομονωμένους.. 

Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι οι Ρώσοι φανερά βαρέθηκαν την Αμερική τα κόλπα της κ τη Ρωσοφοβια που για δεκαετίες προβάλουν σε όλο τον πλανήτη  κ οι Ρώσοι θα το πάρουν μέχρι τέλους γιατί γνωρίζουν ότι αν δεν βάλουν ένα τέλος σε αυτό δεν θα έχουν μέλλον ποτέ.

Χρόνια τους στριμωχνουν σιγά σιγά αλλά αυτή θα είναι η τελευταία της Δύσης. Δυστυχώς οι λαοί της Ευρώπης κ αθώοι θα πληρώσουν τις δολοπλοκίες της Αμερικής .

Πηγή

Ο λαός του Θεού ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ΨΕΥΔΗ Εγκύκλιο 3057 της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

 

Αύριο, 20/3/2022 θα διαβαστεί στους Ιερούς Ναούς ένα άκρως ψευδές και υποκριτικό κείμενο, το οποίο συν τοις άλλοις ατιμάζει την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και τους αγώνες που έκανε για την Ορθοδοξία. Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες οφείλουμε να διαμαρτυρηθούμε εντόνως εάν ο Ιερέας τολμήσει να διαβάσει αυτό το ψευδέστατο κείμενο μέσα στο Ναό που πηγαίνουμε και να μιμηθούμε τους Αγίους Μάρτυρες και Ομολογητές ως προς τον εκκλησιασμό μας σε τέτοιους Ναούς όπου βασιλεύει το ψεύδος και η υποκρισία.

Βλέπουμε και εδώ την Διαρκή Ιερά Σύνοδο να μας απευθύνεται «μέ αἴσθημα εὐθύνης» και όχι με φόβο Θεού. Η φράση αυτή, «μέ αἴσθημα εὐθύνης», με την οποία συνηθίζει να μας απευθύνεται τον τελευταίο καιρό η ΔΙΣ, προϊδεάζει αμέσως ότι οι αποφάσεις δεν λήφθηκαν με γνώμονα τα ζύγια του Θεού αλλά με γνώμονα τα ζύγια των ανθρώπων.

Στην συνέχεια η Εγκύκλιος μας λέει ότι «ἀσχολήθηκε ἐπισταμένως καί μέ τό ζήτημα τῶν τραγικῶν γεγονότων τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία». Βάι βάι! Γίνεται αμέσως κατανοητό ότι αν και κλείσαμε τις τηλεοράσεις θα αναγκαστούμε να ακούσουμε και από τους άμβωνες των Ιερών Ναών την προπαγάνδα των βοθροκάναλων υπέρ των ενορχηστρωτών αυτού του πολέμου. Θα ακούσουμε το αφήγημα του Μπόρις Τζόνσον, του Τζο Μπάιντεν, του Όλαφ Σολτς, του ΝΑΤΟ. Θα ακούσουμε αυτό που επιβάλλει ο αφορισμένος Μητσοτάκης που δεν ξέρει να πει ούτε το Πάτερ ημών.

Το παραπάνω συμπέρασμα δεν βγαίνει αυθαιρέτως· βγαίνει από το γεγονός ότι τα κροκοδείλια δάκρυα της ΔΙΣ για τον πόλεμο στην Ουκρανία θα τα ακούσουμε για τους ίδιους λόγους που ΔΕΝ ακούσαμε τίποτα για τους πολέμους στην Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράκ, στην Υεμένη και αλλού. Πολύ απλά τούτη την στιγμή είναι πολίτικαλ κορέκτ να τ’ ακούσουμε, τότε δεν ήταν. Και μην τα βάλουμε όλα αυτά στο ίδιο καλάθι με την Γιουγκοσλαβία και την Κύπρο που αναφέρει η Εγκύκλιος. Τότε η διοικούσα Εκκλησία στεκότανε ακόμη, τώρα επικρατούν οι οικουμενιστές και το πνεύμα της αδιαφορίας.

Παρακάτω η Εγκύκλιος, και πριν μπει στο ψητό, μας υπενθύμισε την σκοτεινή διαδρομή που έχει διανύσει έως τώρα στο «Ουκρανικό» και την άκαμπτη αμετανοησία της. Γράφει:

Ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἀφοῦ ἐνημερώθηκε ἀπό τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο τόσο γιά τίς ἐπιστολές, τίς ὁποῖες ἀπέστειλε πρός τόν Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ἐπιφάνιο καί τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Μόσχας καί πάσης Ρωσίας κ. Κύριλλο, ὅσο καί γιά τήν διαβούλευση πού εἶχε μέ τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς, ὡς πρός τήν παροχή βοηθείας πρός τούς ἐκ τοῦ πολέμου πρόσφυγες, ἀποφάσισε νά ἀπευθυνθεῖ καί πάλι πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξο Λαό, ἐκφράζοντας τήν θλίψη καί τήν ἀγωνία Της γιά τόν καταστρεπτικό πόλεμο πού διεξάγεται ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας.

Ανεξαιρέτως λοιπόν από τις θέσεις που μπορεί να έχει κανείς για τον πόλεμο που συμβαίνει αυτήν την στιγμή στην Ουκρανία, όποιος Ιερέας διαβάσει αυτό το κείμενο μέσα στον Ιερό Ναό και μπροστά στο ποίμνιο ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟ-ΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΥΣ ΘΕΑΤΡΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. Το ίδιο θα κάνει και το εκκλησίασμα που θα επιτρέψει να ακουστούν αυτές οι βλασφήμιες μέσα στους Ναούς.

Στην συνέχεια η Εγκύκλιος εκφράζει την απέραντη θλίψη και την αγωνία της ΔΙΣ για τον πόλεμο «ἐναντίον τῆς Οὐκρανίας»! Διερωτώμαι σε αυτό το σημείο αν οι Έλληνες Ιεράρχες που στοιχήθηκαν πίσω από το ουκρανικό κακοκέφαλο, είτε με την ενεργή υποστήριξή τους είτε με την σιωπή τους, προβληματίσθηκαν έστω και μία στιγμή αν αυτό που έκαναν ήταν υπέρ της Ουκρανίας, δηλαδή υπέρ των ανθρώπων που ζούνε εκεί, διότι εμείς τους ακούσαμε να μιλάνε για μια «λεβέντικη ιεραρχία» και άλλες παιδαριώδεις δικαιολογίες. Τρίβαμε τα μάτια μας από την προχειρότητα με την οποία χειρίστηκαν αυτό το πολύ σοβαρό θέμα.

Αν ακολουθούσανε απλά τους Κανόνες της Εκκλησίας ως όφειλαν και βλέπανε την καταφανή ΕΙΣΠΗΔΗΣΗ (δηλαδή επιθετική ενέργεια) του πατρ. Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ουκρανίας, η Δικαιοσύνη του Θεού, που είναι πρωτίστως διάχυτη στους Κανόνες της Εκκλησίας, θα τους έβγαζε ασπροπρόσωπους και θα τους προστάτευε από τις μετέπειτα εξελίξεις. Επειδή όμως δεν το έκαναν, έγιναν οι ίδιοι μέρος του προβλήματος και της δαιμονικής μηχανής που έσπρωξε την ήδη έκρυθμη κατάσταση στα άκρα, και απαίτησε την επέμβαση του Βλαδίμηρου Πούτιν.

Για ποιά Ουκρανία εκφράζουνε θλίψη και αγωνία; Δεν μας λένε, για ποιά; Για την μισή; Για το ένα τέταρτο αυτής; Για την Ουκρανία των φιλοδυτικών και των νεοναζί; Διότι όταν πλύνανε τα χέρια τους σαν τον Πόντιο Πιλάτο για να μην χαλάσουνε σχέσεις με τον τοπικό άρχοντα και στείλανε την Εκκλησία του Ονουφρίου στον σταυρό χώρισαν την Ουκρανία στην μέση. Πώς τολμούν τώρα και μιλάνε για την Ουκρανία; Ποιός τους είπε, επιτέλους, να ανακατευτούν σε ξένη χώρα;

Η «Ιερά» Σύνοδος ένοιωσε χρέος της λοιπόν να «καταδικάσει τήν βίαιη εἰσβολή τῶν ρωσικῶν στρατευμάτων καί τόν πόλεμο στήν Οὐκρανία», αλλά δεν καταδίκασε την βίαιη εισβολή του πατρ. Βαρθολομαίου και τον πόλεμο στην Κανονική Εκκλησία. Πόσο υποκριτές είστε κύριοι!

Γνωρίζοντας όμως την βρώμικη ανάμειξή τους, σπεύδουν να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους με το κάτωθι:

«Ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου, κανένα γεγονός, καμία πρόκληση, καμία ἐπιδίωξη καί καμία πρόφαση δέν δύναται νά δικαιολογήσει τήν θηριωδία τοῦ πολέμου, ἡ φύση τοῦ ὁποίου προϋποθέτει τήν ἐπιβολή τῆς βουλήσεως τοῦ ἰσχυροῦ στόν ἀνίσχυρο.»

Άρα σου λέει, εμείς μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να εισβάλουμε εκκλησιαστικά στα όρια άλλης Εκκλησίας, να κάνουμε τα στραβά μάτια στους επί 14 χρόνια βομβαρδισμούς αμάχων, να προκαλούμε με την ανάμειξή μας την διχόνοια στον ήδη διαιρεμένο και ταραγμένο λαό, να αδιαφορούμε για τους αδελφούς της Κανονικής Εκκλησίας που οι νέοι μας «φίλοι» τους πετάνε έξω από τους Ναούς τους, αλλά αν ο Ρώσσος τολμήσει και σηκώσει χέρι στην αυλή του σπιτιού του και πει ως εδώ και μη παρέκει, εμείς θα γίνουμε Μάρθες Βούρτσες και θα παπαγαλίζουμε στον κόσμο όλα αυτά τα κλισέ για τον «κακό πόλεμο» και το «δίκαιο του ισχυρού».

Γράφει η Εγκύκλιος ότι ο Κύριος «..ποτέ δέν χρησιμοποίησε βία ἐναντίον τῶν ἀνθρωπίνων προσώπων, ἀκόμη κι ὅταν ὁ Ἴδιος τήν ὑπέστη παντοιοτρόπως.» Και λίγο πιο κάτω… «…ὁ Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας, προσευχόμενος γιά τήν σωτηρία μας, ἀνέλαβε, ἐντός τῆς ἱστορίας, ρόλο ἐνεργό, ὁ ὁποῖος Τόν ὁδήγησε μέχρι τόν Σταυρό καί τόν θάνατο, μέ σκοπό νά εὐαγγελισθεῖ τήν εἰρήνη καί νά ἑνώσει τά πρίν διεστῶτα, δηλαδή τόν ἄνθρωπο μέ τόν Πλαστουργό καί Θεό του.»

Αυτά που γράφουν τα πιστεύουν; Πόσο καλά θα ήταν αν τα θυμούνταν αυτά οι Ιεράρχες μας ΠΡΙΝ λίγα χρόνια, όταν τους ζητήθηκε να προδώσουν τον αδελφό τους Ονούφριο. Γιατί δεν δέχτηκαν τότε οι εις τόπον και τύπον Χριστού Ιεράρχες να υποστούν εκείνοι παντοιοτρόπως τους διωγμούς των πολιτικών αρχόντων, τις ποινές του «Οικουμενικού»!, τις λοιδορίες των ΜΜΕ για να μην υλοποιηθούν τα δαιμονικά σχέδια των Αμερικανών και χρησιμοποιηθεί βία εναντίον της ήδη πολύπαθης Εκκλησίας της Ουκρανίας; Αυτοί που πρόδωσαν τον αδελφό τους Ονούφριο και έχουν μερίδιο στην κατάσταση που δημιουργήθηκε, τώρα, και εκ του ασφαλούς, θυμήθηκαν το Πάθος του Κυρίου; Γιατί δεν ανέβηκαν εκείνοι τον δικό τους Γολγοθά για να μην μπει περισσότερο λάδι στην φωτιά και ενταθούν οι έριδες στην Ουκρανία; Είχε κάτι το ειρηνικό αυτή η επαίσχυντη απόφαση να πάνε στο σπίτι του άλλου και να του στήσουνε παράλληλη ψευδοεκκλησία; Ποιόν κοροϊδεύουν; Εμάς κοροϊδεύουν ή τον Θεό;

Και τώρα το παίζουνε πονόψυχοι και φιλάνθρωποι και μας διαλαλούν ότι θα περιθάλψουν με αγάπη και στοργή τους πρόσφυγες που κι εκείνοι δημιούργησαν με την στάση τους.

Είναι τόσο ψευδές, υποκριτικό και προκλητικό αυτό το κείμενο που προκαλεί απέραντη θλίψη και οργή σε όποιον το διαβάζει. Λέει:

«Ταὐτοχρόνως, ἡ Ἐκκλησία μας ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλία καί σέ ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο νά ἀπευθύνει ἔκκληση πρός τούς ἁρμοδίους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες μέ σκοπό τήν οὐσιαστική παρέμβασή τους πρός τούς κοσμικούς ἄρχοντες τῆς δικαιοδοσίας τους γιά τόν τερματισμό τοῦ πολέμου.»

Αναφέρεται στην επιστολή προς τον ψευδο-Επιφάνιο για να τον συλλυπηθούν, και στην επιστολή προς τον Μόσχας Κύριλλο για να του πουν να προωθήσει την ειρήνη, κι ας έκαναν αυτοί την βρωμοδουλειά με τον Επιφάνιο προηγουμένως. Και ζητούν λέει από τους Ιεράρχες την «οὐσιαστική παρέμβασή» τους προς τους κοσμικούς άρχοντες για να σταματήσει ο πόλεμος. Τι ωραία και ανέξοδα. Σα να διαβάζω παραμύθι. Δεν τους είδαμε όμως να παρεμβαίνουν ουσιαστικά προς τους δικούς μας πολιτικούς άρχοντες όταν εκείνοι τους ζήτησαν να βάλουν λάδι στη φωτιά της Ουκρανίας. Όχι μόνο δεν παρενέβησαν ουσιαστικά αλλά συνεργάστηκαν μαζί τους και τώρα που χύθηκε το γάλα από την καρδάρα ζητούνε υποκριτικά από άλλους να κάνουν αυτό που εκείνοι δεν έκαναν.

Τι θλιβερή εικόνα είναι αυτή! Κουραστήκαμε να βλέπουμε τους ταγούς να σέρνουνε την Εκκλησία στο τελευταίο βαγόνι του τραίνου. Κουραστήκαμε να τους βλέπουμε να ξεφτιλίζουν το όνομα του Κυρίου. Κουραστήκαμε να τους βλέπουμε να παπαγαλίζουν συνεχώς το πολιτικά ορθό αφήγημα και να είναι εκτός τόπου και χρόνου. Σε μία εποχή απόλυτης σύγχυσης, αδιεξόδων και κοσμογονικών αλλαγών που οι άνθρωποι αναζητούν απεγνωσμένα τον Λόγο της Αληθείας για να γαληνέψει η ψυχή τους, η διοικούσα Εκκλησία δυστυχώς αντί να είναι μπροστά και να φωτίζει τον δρόμο έχει κρυφτεί κάτω από τα σώβρακα των πολιτικών και έχει γίνει ο απολογητής τους.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα παρακαλέσουμε κι εμείς «τόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό», όχι «νά φωτίσει τίς διάνοιες τῶν ἐχόντων τήν κοσμική ἐξουσία», όπως ζητάει στο τέλος η Εγκύκλιος, αλλά να φωτίσει ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ τους ταγούς της Εκκλησίας που έπαψαν να πιστεύουν στην παντοδυναμία του Κυρίου και που «μέ αἴσθημα εὐθύνης» και χωρίς φόβο Θεού μας πάνε κατευθείαν ΣΤΟ ΧΑΟΣ.

Η Εγκύκλιος και στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΠΗΓΗ

Το Bατοπέδι, το FBI και η ρωσική προπαγάνδα στην Ελλάδα...

 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν στο Άγιο Όρος με τον ηγούμενο Εφραίμ

ΙΩΣΗΦ ΑΒΔΕΛΛΑΣ

14/03/2022  08:30  UPD: 17/03/2022  10:28

Tα τελευταία χρόνια, όταν στρωνόταν η «τράπεζα» στο Βατοπέδι, στο κύριο γεύμα που προσφέρεται μετά τη Θεία Λειτουργία, δίπλα από το μαρμάρινο τραπέζι του ηγουμένου και των γηραιών μοναχών βρισκόταν πάντοτε η «ρωσική» παρέα.

Οι μοναχοί έσπευδαν να εξυπηρετήσουν το τραπέζι που ήταν αποκλειστικά ρωσόφωνο, ώστε να μην του λείψει τίποτα. Ένας μοναχός αναλάμβανε πάντοτε χρέη διερμηνέα. Για να εξηγεί τα λόγια του «γέροντα» (σ.σ.: του ηγουμένου Εφραίμ).

Συνδαιτυμόνες του ρωσικού τραπεζιού ήταν κυρίως μεγαλοεπιχειρηματίες από τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, ακόμη και τη μακρινή Σιβηρία. Με παρόμοια ισχύ και επιρροή όπως του Konstantin Malofeyev, του ισχυρού ολιγάρχη που το FBI κατηγορεί πως έστησε στην Ελλάδα ένα ρωσικό προπαγανδιστικό δίκτυο.

Οι ισχυρές προσωπικότητες που κατέφθαναν ιδιωτικώς στο Άγιον Όρος και κυρίως στο Βατοπέδι στάθμευαν τα ιδιωτικά τους τζετ στη Θεσσαλονίκη, άφηναν τις συζύγους και τα παιδιά στη Χαλκιδική και αφιέρωναν λίγες μέρες στην πνευματική ανάπαυση.

Η Μονή Βατοπεδίου αποτέλεσε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τον σύνδεσμο της Ελλάδας με τους «αδελφούς» ορθόδοξους Ρώσους. Περισσότερο ακόμη και από το «ρωσικό» μοναστήρι στο Άγιον Όρος. Το Βατοπέδι ήταν πάντοτε σημείο συνάντησης Ρώσων που οι Αμερικανοί ονομάζουν «ολιγάρχες» και ισχυρών προσώπων της ρωσικής κοινωνίας. Πρόσωπα που σχεδόν λάτρευαν τον ηγούμενο Εφραίμ. Και του είναι πιστοί, σχεδόν όσο και στον Βλαδίμηρο Πούτιν. Άλλωστε κανένας άλλος κληρικός δεν είχε ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με τον «τσάρο», όπως ο ηγούμενος Εφραίμ. Και αυτό οι Ρώσοι το σέβονταν. Μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο πανίσχυρος Πούτιν παρενέβη δημόσια όταν ο Εφραίμ προφυλακίστηκε για την υπόθεση Βατοπεδίου και σχεδόν απαίτησε από την τότε ελληνική κυβέρνηση την αποφυλάκισή του.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν στην τελευταία επίσκεψή του στο Άγιον Όρος, με τον Π. Παυλόπουλο και τον Ν. Κοτζιά στη φωτογραφία

Δεσμοί με το Κρεμλίνο

Οι σχέσεις της Μονής Βατοπεδίου, αλλά και άλλων μητροπόλεων, με το Πατριαρχείο Μόσχας και κατ’ επέκταση το Κρεμλίνο δεν κρατήθηκαν ποτέ κρυφές. Το αντίθετο μάλιστα. Οι Ρώσοι αναγνώριζαν το πολυσχιδές έργο της Μονής Βατοπεδίου, του ηγουμένου Εφραίμ και τον στήριζαν πάντοτε με κάθε τρόπο. Και το Βατοπέδι με τη σειρά του δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Με την ισχυρή οικονομική του επιφάνεια -ακόμη και την περίοδο που λόγω της υπόθεσης Βατοπεδίου οι τραπεζικοί του λογαριασμοί ήταν δεσμευμένοι, λένε άνθρωποι που έχουν βάλει στόχο να ξετυλίξουν το ρωσικό δίκτυο προπαγάνδας- το Βατοπέδι στήριζε αφειδώς και με εντυπωσιακούς αριθμούς για μοναστήρι, όπως λέγεται, μητροπόλεις, αρχιερείς και εκκλησιαστικά μέσα. Μοναδική υποχρέωση; Να λέγεται ένας καλός λόγος -και ποτέ κακός- για το Πατριαρχείο Μόσχας και τους Ρώσους «αδελφούς». Ακόμη και όταν η διένεξη ανάμεσα σε Μόσχα και Οικουμενικό Πατριαρχείο έφθασε στα άκρα με αφορμή την παραχώρηση της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, το Βατοπέδι -παρότι πνευματικά ανήκει στο Πατριαρχείο ως αγιορείτικη μονή- επέμενε να αναπαράγει με σθένος τις ρωσικές θέσεις.

Σε δεκάδες μητροπόλεις στην Ελλάδα και την Κύπρο το Βατοπέδι διένειμε κάθε μήνα ανθρωπιστικό υλικό αξίας εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για τον φτωχό λαό. Όταν τα μνημόνια πέρασαν και η κατάσταση βελτιώθηκε, το Βατοπέδι χρηματοδοτούσε μέσω του Ινστιτούτου «Μάξιμος ο Γραικός» πανάκριβες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές (όπως π.χ. για τον Άγιο Νεκτάριο, με πρωταγωνιστή τον Άρη Σερβετάλη), αλλά και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Έστησε στο κέντρο της Αθήνας τηλεοπτικά στούντιο τελευταίας τεχνολογίας για το εκκλησιαστικό του πρακτορείο ειδήσεων (orthodoxianewsagency.gr), μεταδίδοντας ειδήσεις στα ελληνικά και τα ρωσικά. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το… εκκλησιαστικό πρακτορείο του Βατοπεδίου κατακεραύνωνε (!) τη «δυτική προπαγάνδα των ΜΜΕ» (sic), όπως αναφέρει συχνά πυκνά στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του Βατοπεδίου η διευθύντρια του πρακτορείου ειδήσεων του Βατοπεδίου, δημοσιογράφος Μαρία Γιαχνάκη.

Φυσικά, οι θέσεις της ρωσικής πρεσβείας, που έβαλε ευθέως κατά της ελληνικής κυβέρνησης, αναπαράγονται ως έχουν από τα μέσα της Μονής Βατοπεδίου. Οι Αρχές γνωρίζουν πως το Ινστιτούτο που το Βατοπέδι αναπτύσσει τις διάφορες δραστηριότητες (άλλες σεβαστές και άλλες προπαγανδιστικές υπέρ των Ρώσων) χρηματοδοτούνται από ρωσικά κεφάλαια. Κάποιοι ονομάτισαν μάλιστα ως μέγα χορηγό τον Konstantin Maloveyev, τον Τζακ Χάνικ που συνελήφθη ως «μπροστινός» του Ρώσου ολιγάρχη στην Ελλάδα και του κουμπάρου του Ρώσου ολιγάρχη, Γιάννη Καραγιώργη.

Οι ιδιαίτερες σχέσεις τού Μaloveyev με το Βατοπέδι αποδεικνύονται περίτρανα από την ιδιαίτερη προβολή που τυγχάνει από τα «εκκλησιαστικά μέσα Βατοπεδίου». Επίσης, ο ηγούμενος Εφραίμ έχει υποστηρίξει δημόσια το think tank με τον ελληνόφωνο τίτλο Katehon, στο οποίο προεδρεύει ο Ρώσος ολιγάρχης.

Προπαγάνδα μέσω της πίστης

Μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας κυρίως βρήκαν έναν εύσχημο τρόπο να διαδώσουν στην Ελλάδα και την Κύπρο τις θέσεις του Κρεμλίνου. Είναι κοινό μυστικό άλλωστε πως οι σχέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας και του Κρεμλίνου ταυτίζονταν απόλυτα. Όχι τόσο ο Πατριάρχης Μόσχας αλλά ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας αναπαρήγαγε άκριτα τις θέσεις του συστήματος Πούτιν. Γι’ αυτό και ποτέ το Κρεμλίνο και το Πατριαρχείο Μόσχας δεν μπόρεσαν να αποδεχθούν την κίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη να δώσει την αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας και να «απογαλακτιστεί» από την Εκκλησία της Μόσχας. Ένας δεσμός-κατάλοιπο της Σοβιετικής Ενωσης σε μία Ορθόδοξη Εκκλησία που ανέκαθεν υπήρχε ιστορικά και δεν «ανακαλύφθηκε» λόγω παρέμβασης των ΗΠΑ, όπως διατείνονται οι Ρώσοι. Ουδέν μεμπτόν αν οι θέσεις που αναπαρήγαγαν τα συγκεκριμένα μέσα ήταν πνευματικές. Όμως πάντοτε εξυπηρετούσαν, λένε αρχιερείς, μία συγκεκριμένη εθνική ατζέντα των Ρώσων και όχι εκκλησιαστικά θέματα. «Όταν η υπερ-ορθόδοξη εφημερίδα ''Ορθόδοξος Τύπος'' καταδίκαζε την εποχή έξαρσης της πανδημίας την πρόταση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου να τηρούνται μέτρα υγιεινής στα κουταλάκια που τελείται η Θεία Κοινωνία. Σε πιο ρηξικέλευθη πρόταση που έκανε ο Πατριάρχης Μόσχας, να … απολυμαίνονται με οινόπνευμα, δεν έβγαλαν άχνα!», λέει μητροπολίτης.

Μητροπόλεις στην υπηρεσία της Μόσχας

Το Πατριαρχείο Μόσχας την τελευταία δεκαετία στήριξε ενεργά κυρίως τέσσερις μητροπόλεις: Πατρών, Μεσογαίας, Βεροίας και Κερκύρας. Οι συγκεκριμένοι μητροπολίτες επισκέπτονταν με ιερές εικόνες και λείψανα αγίων τις μεγάλες ρωσικές πόλεις και μέσα από τον ρωσικό οβολό ενίσχυαν τις μητροπόλεις και το έργο τους. Από την άλλη, ήταν οι άνθρωποι που ποτέ δεν άκουγες κακό λόγο για το Πατριαρχείο Μόσχας ή κάποια καταδίκη για τις ενέργειες του Κρεμλίνου, ειδικά για το θέμα της Ουκρανίας. Ένα «γαλατικό» χωριό φίλων του Πούτιν εντός της ιεραρχίας, που υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συντάχθηκε απόλυτα στη γραμμή της Δύσης και του Οικουμενικού Πατριάρχη. Οι συγκεκριμένοι μητροπολίτες αποτέλεσαν, «αφελώς ίσως πάνω στην αγωνία τους να κάνουν έργο και να βρουν πόρους», σημειώνουν μητροπολίτες, μέρος του μηχανισμού ρωσικής προπαγάνδας. Διαδικτυακά μέσα με «εθνικές ευαισθησίες» και σεβασμό στην Ορθοδοξία, όπως διατείνονται, (orthodoxianewsagency.gr, romfea.gr, pentapostagma.gr, τηλεόραση 4E κ.λπ.) ενίσχυσαν τη ρωσική προπαγάνδα. Σε μερικά από αυτά γίνεται ήδη έρευνα για τον τρόπο χρηματοδότησής τους, τα έσοδα και τα έξοδα που κάνουν και το ρόλο που έπαιξαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.

Στις αρμόδιες υπηρεσίες της κυβέρνησης επικρατεί προβληματισμός, στο Άγιο Όρος έχουν θορυβηθεί και αναμένεται πολύ σύντομα να υπάρξουν εξελίξεις.

Τι απαντά ο Γιάννης Καραγιώργης -Η επιστολή στο iefimerida.gr

To iefimerida.gr έλαβε και δημοσιεύει αυτούσια την επιστολή που μας έστειλε ο κ. Γιάννης Καραγιώργης.

«Διαβάζοντας  το άρθρο σας στην ιστοσελίδα iefimerida.gr σχετικά με τη διωξη του Τζακ Χανινγκ, θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα σημεία που αφορούν την εταιρεια Hellasnet, η οποία τελεί υπό τον έλεγχό μου.

Πράγματι ο Τζακ Χανινγκ ανέλαβε το έτος 2015 τεχνικός διευθυντής του Δικτύου μας για χρονικό διάστημα 12  μηνών, καθώς αναζητήσαμε ένα στέλεχος διεθνώς αναγνωρισμένο και με την κατάλληλη εμπειρία στα τηλεοπτικά Δίκτυα της διεθνούς αγοράς με σκοπό να ενισχύσει την προσπάθεια μας για την δημιουργια μιας  πρωτοποριακης, για τα ελληνικά δεδομένα, τηλεοπτικής  πλατφόρμας.

Καθ΄όλη τη διάρκεια της συνεργασίας μας, ο συγκεκριμενος δεν είχε καμία απολύτως πρόσβαση -και πολύ περισσότερο επιρροή - στο περιεχόμενο των εκπομπών του Δικτύου.

Εάν συνδέεται, τη συγκεκριμένη ή κάποια άλλη χρονική περίοδο,με άλλες -πιθανόν παράνομες- δραστηριότητες εκτός της εταιρείας και του Δικτύου μας,τότε αυτό είναι θέμα αποκλειστικά των αρμόδιων διωκτικών Αρχών,οι οποίες πρέπει να το διερευνήσουν.

Από την πλευρά μας, οφείλουμε να διαβεβαιώσουμε με τρόπο απόλυτο και κατηγορηματικό,ότι το Δίκτυο μας, από την έναρξη της λειτουργίας του έως σήμερα,ουδέποτε είχε οποιαδήποτε «φιλορωσική » τάση και επιρροή. Προς απόδειξη ενημερώνουμε τους πάντες ότι τα αρχεία των εκπομπών και των τηλεοπτικών δελτίων των καναλιών μας είναι στη διάθεση οποιου επιθυμει να σχηματίσει πρωτογενή γνώμη και άποψη.

Ένα σημαντικό παράδειγμα αρκεί για να πείσει. Όλα μας τα κανάλια, από την πρώτη στιγμή, υπήρξαν σταθερά στο πλευρό του Οικουμενικου Πατριαρχείου με πληθώρα ρεπορτάζ και ερευνών,το οποίο είναι γνωστό ότι βρίσκεται επί χρόνια σε έντονη αντιπαραθεση με το Πατριαρχειο της Μοσχας.

Επιπρόσθετα,ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ Βαρθολομαίος έχει φιλοξενηθεί πολύ συχνά στο Δίκτυο μας είτε με αφορμή την οργάνωση φιλανθρωπιών και αποστολών στην Κωνσταντινούπολη είτε στην δημοσιογραφική κάλυψη για σημαντικά γεγονότα της Μητρός Εκκλησίας και του  Ελληνισμού της Πόλης.

Όσον αφορά τις πρόσφατες τραγικές εξελίξεις,από την πρώτη στιγμή καταδικάσαμε απροσχημάτιστα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία,υπερασπίζοντας ταυτόχρονα την ειρήνη και την ελευθερία του Ουκρανικού λαού.

Ως υστερόγραφο να αναφέρουμε ότι η σχέση του ιδιοκτήτη της Hellas net  με τον Κονσταντίν Μαλοφέεφ, ουδέποτε επηρέασε ή πολύ περισσότερο «καθοδήγησε» την δημιουργία και την περαιτέρω πολιτική του Δικτύου, ούτε την προσέγγιση των ενημερωτικών εκπομπών και των δελτίων μας. Ηταν μία σχέση καθαρά προσωπική, με αμοιβαία εκτιμηση και σεβασμο, η οποία επιπροσθέτως έχει λήξει προ πολλού.

Με εκτίμηση

Γιάννης Γ. Καραγεώργης»

πηγή

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, η θεολογία του και η σημασία αυτής.

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ,

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗΣ»

                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-3-1981]

Β45                                        

     Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου πατρός και θεολόγου του 14^ου αιώνος, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.

    Εάν η Κυριακή της Ορθοδοξίας, που εορτάσαμε την περασμένην Κυριακήν, είναι η εορτή κατά την οποίαν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, στην 7^η Οικουμενική Σύνοδο έδειξαν ότι ο Υιός του Θεού αληθινά έγινε άνθρωπος, για να θεωθεί ο άνθρωπος, αυτό με τη σημερινή Κυριακή και την προβολή του μεγάλου προσώπου και αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που δεν είναι βεβαίως σήμερα η κανονική του μνήμη, αλλά η προβολή του, ως θεολόγου και μαχητού υπέρ της Ορθοδοξίας, με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά έγινε αυτό πολύ σαφές· διότι ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ηγωνίσθη ως μοναχός και ως επίσκοπος, ακριβώς να δείξει ότι είναι δυνατόν αυτό να γίνει.

    Ποιο; Αυτό που η 7^η Οικουμενική Σύνοδος ήδη είχε θεμελιώσει: ότι ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ἵνα ἡ σάρξ γένηται λόγος. Αυτό που όλοι οι Πατέρες της  Εκκλησίας μας, σε μια ολοσύμφωνη γραμμή ετήρησαν μέσα στη διαδρομή της Εκκλησίας: ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και δύο μεγάλες Οικουμενικές Σύνοδοι, που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη το 1341 και το 1351, κατοχύρωσαν αυτήν την μεγάλη αλήθεια. Είναι οι τελευταίες μεγάλες Σύνοδοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, που έγιναν στην Ανατολή, 100 χρόνια πριν πέσει η Κωνσταντινούπολις και η Ανατολή πια βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία αλλοθρήσκων. Αλλά όμως, θείω Πνεύματι, έγιναν αυτές οι δύο Σύνοδοι και ενεφανίσθη αυτός ο Άγιος μεγάλος πατήρ, ο οποίος και  προκάλεσε τας Συνόδους, σημειώσατέ το αυτό, εξ αφορμής της Δύσεως, η οποία υπεστήριζε τα εναντία, στο πρόσωπο του Βαρλαάμ, ότι δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει στη θέωση, και θα δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, ο άγιος αυτός πατήρ που τόσο ηγωνίσθη, με τας Συνόδους αυτάς έθεσαν το θεμέλιον της Ανατολής, της Ορθοδόξου Ανατολικής Θεολογίας,ώστε όταν θα ήρχοντο τα μεγάλα κύματα της Δύσεως να την καταποντίσουν, αυτή να είναι θεμελιωμένη.

    Το κύριο πρόβλημα που απησχόλησε τότε, κατά τον 14^ον αιώνα, ήταν το εξής: Ποιος είναι ο βασικός χαρακτήρ της Χριστιανικής υπάρξεως. Ποιες είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου να φθάσει πού; Αυτό ήταν το πρόβλημα. Βεβαίως δεν ήταν πρόβλημα. Το θέμα αυτό ήδη είχε τεθεί από την πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε και φανερώθηκε και κηρύχθηκε η Εκκλησία εις τον κόσμον. Όλοι οι αρχαίοι Πατέρες ήδη είχαν δώσει τη γραμμή πλεύσεως. Ποιες ακριβώς είναι οι δυνατότητες του ανθρώπου ως Χριστιανού, να φθάσει πού; Αλλά επειδή όμως προεκλήθη θέμα κατά τον 14^ο αιώνα, εξ αφορμής του εκ Καλαβρίας της Δύσεως Βαρλαάμ, ο οποίος Βαρλαάμ εξεπροσώπευε τη Δύση και η οποία Δύσις επίστευε ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει σε μεγάλα μέτρα, προεβλήθη το θέμα ως πρόβλημα. Το υπεστήριξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και το επεκύρωσαν αυτές οι δύο τοπικές μεγάλες Σύνοδοι εις την Κωνσταντινούπολιν το 1341 και το 1351.

    Το θέμα λοιπόν ήταν οι δυνατότητες του ανθρώπου πού φθάνουν; Τι μπορεί να γίνει ο άνθρωπος; Και απάντησε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Να θεωθεί!». Είναι η θέωσις. Τι σημαίνει θέωσις; Σημαίνει την κοινωνία, την προσωπική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτό βέβαια επήρε διαστάσεις προβλήματος για τον εξής λόγο. «Θεώνομαι» που είναι μία λέξις καθαρά Ελληνική, και που δεν μπόρεσε να μεταφραστεί σε καμία γλώσσα, ούτε σε αυτήν την Λατινικήν, και μένει μία λέξις μοναδική στη γλώσσα μας και σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, αν έπρεπε να μιλήσει ο Λατίνος ή ο Γερμανός ή ο Κινέζος θα έλεγε τη λέξη Ελληνικά, «θέωσις», είναι η θεοποίησις του Μεγάλου Αθανασίου και του Μεγάλου Βασιλείου. Το να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Και να έχει ο άνθρωπος μια κοινωνία με τον Θεό κατά έναν μοναδικό τρόπο.

    Ετέθη όμως το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν αυτό; Εφόσον ο Θεός είναι ακατάληπτος και «φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον(:που κατοικεί σε φως απρόσιτο)»[Α’ Τιμ.στ΄16], πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στην περιοχή του Θεού και να θεωθεί; Οι ίδιοι πάλι Πατέρες υπεστήριξαν ότι ο Θεός είναι ακατάληπτος και απρόσιτος. Όμως, εδώ ήταν τώρα η μεγάλη προσφορά του αγίου πατρός, η οποία, σημειώσατε, ότι δεν είναι πρωτοφανής. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στηρίζεται σε δύο στερεά θεμέλια·και τα οποία τον καθιστούν ορθοδοξότατο. Και πάντα που θα ήθελε να θεολογήσει, εάν μείνει στα δύο αυτά θεμέλια, θα μείνει ορθόδοξος. Είναι η βιβλική Ιστορία και οι Πατέρες της Εκκλησίας ως ερμηνείς της βιβλικής Ιστορίας. Ο άγιος Γρηγόριος μένει στα γεγονότα της βιβλικής Ιστορίας. Μένει σ’ αυτήν την Ιστορία. Μένει σ’ αυτήν την Ενανθρώπηση. Μένει στην Σταύρωση του Χριστού, στην Ανάστασή Του, στην Ανάληψή Του, στη Μεταμόρφωσή Του. Παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως· υπογραμμίζω, παίρνει το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Δεν αλληγορεί τίποτα. Παίρνει καθ’ αυτά τα γεγονότα. Και τα θεολογεί. Τα θεολογεί όμως με μια θεολογία πατερική. Όπως οι Πατέρες κατενόησαν και προσωπικά έζησαν τη βιβλική Ιστορία. Αυτά είναι τα δυο θεμέλια της Ορθοδοξίας. Και όποιος μιλάει επάνω σ’ αυτά τα δύο θεμέλια και στηρίζεται, ποτέ δεν πέφτει έξω. Είναι δε ο άγιος Γρηγόριος ορθοδοξότατος.

    Έρχεται λοιπόν τώρα να μας πει η Δύσις· η οποία εκπροσωπεί αν θέλετε, τη λογική κατανόηση, τη φιλοσοφική τοποθέτηση, την αριστοτελική ειδικότερα: Πώς μπορεί ο άνθρωπος να φθάσει μέσα στο μυστήριο του Θεού, του ακατάληπτου, ακατανοήτου και απροσίτου και να θεωθεί; Και λέγει ο άγιος Γρηγόριος: Εάν υπάρξει μία διάκρισις της ουσίας του Θεού και των ενεργειών του Θεού· ο Θεός ως ουσία πράγματι είναι ακατανόητος, απερίγραπτος και απρόσιτος. Ποτέ η ουσία του Θεού δεν έρχεται σε επαφή  με τη Δημιουργία. Ο Θεός μόνον τον Υιό γεννά ως ουσία. Τον κόσμον τον δημιουργεί με τας ενεργείας Του. Αυτό ήτο η μεγάλη προσφορά του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

    Τώρα βέβαια σας φαίνονται δύσκολα αυτά, θα δείτε όμως τώρα τι θα βγει. Γι’ αυτό σας παρακαλώ μην κλείνετε τα μάτια σας, αλλά να ακούτε και να βλέπετε. Γιατί κάποτε πρέπει να μπαίνουμε στα βαθιά νερά και να μαθαίνουμε σε αυτά κολύμπι. Παρακαλώ, κοιτάξτε. Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η διάκρισις; Γίνεται μια δίακρισις χωρίς μερισμό. Διακρίνουμε τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού, χωρίς να χωρίσουμε όμως τις ενέργειες του Θεού από την ουσία του Θεού. Γιατί οι ενέργειες του Θεού είναι άκτιστες και συνεπώς είναι ο Θεός. Όπως ακριβώς είναι ο ήλιος με την ακτινοβολία του. Ο ήλιος, όπως τον βλέπουμε, είναι απρόσιτος. Ποιος μπόρεσε ποτέ να πάει στον ήλιο; Και να τον πιάσει; Είναι απρόσιτος. Είναι όμως προσιτός με την ακτινοβολία του, με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Ακούστε τι είπα: με την ενέργεια της ακτινοβολίας του. Τον ήλιο τον έχουμε εδώ, τον έχουμε στη γη. Μας φωτίζει, μας ζωογονεί, τον βλέπουμε, χωρίς όμως να μπορούμε να πάμε στον ήλιο. Κατά παρόμοιο τρόπο είναι η ουσία του Θεού με τις ενέργειές Του.

    Όταν λέμε λοιπόν ότι θα ζήσουμε ή θα δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή…ποιος μπορεί να δει τον Θεό; Λέγει η Γραφή: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε». Όταν όμως λέμε ότι μπορούμε να δούμε τον Θεό από την παρούσα ζωή αυτό σημαίνει ότι ο Θεός γίνεται φανερός με τις ενέργειές Του. Αλλά πώς γίνεται με τις ενέργειές Του; Έτσι είναι ένα λεκτικό πράγμα; Απλώς σαν κουβέντα; «Όχι», απαντά ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, «είναι μια οντολογική παρουσία του Θεού, εις τας ενεργείας Του, όχι στην ουσία Του»·η οποία είναι πράγματι ακατάληπτος και απρόσιτος. Και συνεπώς μπορώ να δω τον Θεό. Τον Θεό να δεις; Μπορώ να δω τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον. Και βλέποντας τον Θεό πρόσωπον προς πρόσωπον, από την παρούσα ζωή, θεώνομαι.

    Αυτό το «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται» είναι η βάσις η ευαγγελική. Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος- ακούστε επιχείρημα: «Ποιοι είναι οι καθαροί στην καρδιά; Εκείνοι που είναι, αυτοί θα δουν τον Θεό. Εσύ λες ότι θα δεις τον Θεό στην άλλη ζωή. Μα στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό». Είδατε επιχείρημα; Εδώ είναι η δυνατότητα να καθαρίσεις την καρδιά σου, για να δεις τον Θεό. Συνεπώς εδώ θα δεις τον Θεό· εδώ, στην παρούσα ζωή.

    Αλλά αυτό τι συνέπιες έχει; Έχει τις εξής συνέπειες αγαπητοί μου. Απλώς τον 14^ο αιώνα αυτό διετυπώθη ως δόγμα. Ήταν πάντοτε γνωστό. Δεν ήταν κάτι καινούριο. Γιατί, σας είπα, ήταν η προσωπική εμπειρία των Πατέρων της Εκκλησίας και των αγίων της Εκκλησίας: ότι (εδώ προσέξτε) ότι η πνευματική ζωή δεν εξαντλείται στη μετάνοια, αλλά επεκτείνεται στην αναγέννηση. Πραγματικά πώς το λέμε αυτό; Να πώς το λέμε. Να δείτε πόσο σήμερα έχει βασική σημασία η προβολή του προσώπου του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της Θεολογίας του. Σήμερα λέμε «να μετανοήσεις» και μόλις μετανοήσω και πάω και εξομολογηθώ, έχω την αίσθηση μιας αυτάρκειας, ότι τελείωσα. Αφού πήγα και εξομολογήθηκα, επισφραγίζω την εξομολόγησή μου και με τη Θεία Κοινωνία και τελείωσα. Τελείωσες; Εξαντλείται η πνευματική ζωή στο να μετανοήσεις μόνο; Η πνευματική ζωή πάει πέρα από τη μετάνοια. Είναι στην αναγέννηση. Γι’αυτό λέγει ο άγιος Νικόδημος πολύ σωστά..- ξέρετε ότι στην εμπειρία αυτή έχουμε πάντα τους αγίους, στον άγιο Νικόδημο, στον άγιο Νεκτάριο, που είναι της εποχής μας κι συγχρόνους αγίους, που ίσως ακόμη η Εκκλησία δεν τους ανεκήρυξε, ίσως ποτέ να μην τους ανακηρύξει, δεν έχει σημασία, άγνωστοι άνθρωποι, ζουν αυτήν την εμπειρία.

     Προσέξατε. Λέγει ο άγιος Νικόδημος: «Όταν κάποιος που πεθαίνει, μας φωνάξουν να τον εξομολογήσουμε και να τον κοινωνήσουμε, πηγαίνουμε εκ καθήκοντος, γιατί μας το ζήτησαν. Δεν ξέρουμε όμως αν αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Απλούστατα γιατί αφήσαμε να περάσει η ζωή μας και νομίσαμε ότι προς το τέλος της ζωής μας… κι αυτό το λάθος κάνουμε, ότι θα αφήσουμε να μετανοήσουμε στο τέλος. Δεν είναι η μετάνοια που θα μας σώσει. Η αναγέννηση. Είναι η αναγέννηση. Άφησες τη μετάνοια αδελφέ μου να περάσει η ζωή σου και τότε να μετανοήσεις είπες. Είσαι σίγουρος ότι θα γεράσεις; Είσαι σίγουρος ότι δεν θα έχεις αιφνίδιο θάνατο; Έστω. Αλλά πότε θα προλάβεις να αναγεννηθείς; Πότε θα προλάβεις;».

   Γι’ αυτό τον λόγο πάμε και ερχόμαστε στην εξομολόγηση, πάμε και ερχόμαστε χρόνια ολόκληρα, νομίζοντες ότι δυνάμεθα να περιοριζόμεθα σε μια ανανέωση της μετάνοιας και όχι σε μία αναγέννηση. Αυτό για όλους μας είναι ένα δυστύχημα. Και πρέπει να σας πω ότι σήμερα ακριβώς αυτό κάνουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο μας φαίνεται πολύ μακρινή η θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά σήμερα. Μέχρι σήμερα η Δύσις δεν τον έχει κατανοήσει τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Και επειδή σήμερα δυτικίζουμε και όλο δυτικίζουμε, όχι μόνο στον πολιτισμό αλλά και στο θρησκευτικόν αίσθημα και συνεχώς δυτικίζουμε, ολοένα απομακρυνόμαστε από την θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, δηλαδή από τη θεολογία της αναγεννήσεως, από τη θεολογία της θεώσεως. Να μπορούμε πραγματικά να φθάσουμε σε εκείνα τα μέτρα.

    Και σήμερα, ξέρετε τι αίσθημα έχουμε; Έχουμε το εξής αίσθημα. Και εγώ που σας ομιλώ αγαπητοί μου. Όλοι μας είμεθα παιδιά της εποχής μας και όλοι βρισκόμαστε κάτω από την ίδια νοοτροπία. Έχουμε το εξής αίσθημα: ότι αυτοί οι άγιοι με τη θεολογία τους, που δεν είναι παρά η ευαγγελική θεολογία, όπως την ερμηνεύουν οι Πατέρες και την κατανοούν και τη ζουν, σας είπα, προϊόν και της προσωπικής τους εμπειρίας, το υπογραμμίζω αυτό, ως να είναι αυτά στην κορυφή του Ολύμπου και εμείς να είμαστε στην πεδιάδα και να βλέπουμε και να λέμε «και πώς ανεβαίνει κανείς τώρα εκεί πάνω; Απρόσιτες κορυφές». Αυτό όμως είναι ένα δυστύχημα. Είναι δυστύχημα γιατί αυτά τα πράγματα αφορούν σε αυτήν τη σωτηρία μας.

    Γι’ αυτό τον λόγο, μου φαίνεται, ένα πρώτο βήμα, ένα πρώτο στάδιο που πρέπει να κινήσουμε, είναι να προβάλλουμε τα πράγματα, να προβάλλουμε τους αγίους, που τόσο πολύ αγωνίστηκαν, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· με τη θεολογία του-δεν είναι καινούρια θεολογία, το ξαναλέγω, είναι η βιβλική και η πατερική, αλλά απλώς την έκανε σαφή και την προέβαλε, επειδή υπήρξαν αφορμές. Πρέπει αυτά να προβάλλονται. Και η Εκκλησία μας προσπαθεί να το κάνει αυτό. Η Εκκλησία μας, βλέπετε, προβάλλει την Κυριακή την Α΄ των Νηστειών, την Ορθοδοξία. Και γιορτάζει τον εαυτόν της, την ορθοδοξότητά της. Προβάλλει την Β΄ Κυριακή τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, για να δείξει ότι εκείνο το οποίον τότε αγωνίστηκε, εκατόν-τόσα χρόνια εις την 7^η Οικουμενικήν Σύνοδο να διασώσει και την ανθρώπινη φύση του Θεού Λόγου, έρχεται τώρα ο άγιος Γρηγόριος να μας πει ότι αυτό είναι δυνατό: το ότι μπορεί τώρα ο άνθρωπος, αφού ο Θεός έγινε άνθρωπος, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός.

     Γι’ αυτό, αγαπητοί, κατακλείοντες, θα σας έλεγα, μη μένομε στα στενά όρια μιας ανεπαρκεστάτης και στοιχειωδεστάτης μετανοίας. Μια μετάνοια χωρίς δάκρυα πολλές φορές· χωρίς δάκρυα, χωρίς συναίσθηση, από μια συνήθεια πάμε να πούμε τις αμαρτίες μας και τίποτε άλλο. Να ήταν τουλάχιστον και της προκοπής η μετάνοιά μας! Να ήταν της προκοπής! Θα άξιζε ο κόπος. Ούτε αυτή δεν είναι της προκοπής. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν έχουμε μπροστά μας, στον οπτικό μας ορίζοντα, την αναγέννηση. Αν  έχουμε στον οπτικό μας ορίζοντα την αναγέννηση, τότε θα δούμε ότι η μετάνοια είναι ένα μεταβατικό στάδιο. Βέβαια πρέπει να μετανοούμε σε όλη μας τη ζωή, γιατί είμαστε άνθρωποι και πέφτουμε. Αλλά αν το θέλετε, στη ζωή των μεγάλων αγίων, δεν έχουμε πια μετάνοια. Παρά το ότι αυτοί έλεγαν «άστε με να μετανοήσω ακόμη», όπως έλεγε ο άγιος Σισώης. «Άστε με να μετανοήσω.» Και είχε λάμψει ολόκληρος. Όμως, όπως λέγει και ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος «αυτός που μπήκε στην αναγέννηση και στη θέωση, δεν έχει ανάγκη πλέον ούτε της μετανοίας, ούτε καν των δακρύων. Δεν είναι πλέον η περιοχή της μετανοίας, αλλά της θεολογίας». Είναι μεγάλο πράγμα αυτό. Ε, αυτή λοιπόν η προοπτική, αυτός ο οπτικός ορίζων, έχει χαθεί από τα μάτια μας. Κι έχει μείνει μπροστά μας μόνον η μετάνοια. Γιατί νομίζουμε ότι το παν είναι η μετάνοια. Την αφήνουμε κι αυτή και ατονεί, γιατί είναι ίδιον του ανθρώπου να μη θέλει να φθάνει στο τέλος. Αλλά λέει: «Δέκα είναι;». Να σας το πω με ένα μικρό παράδειγμα. Όλοι το παθαίνουμε. «Τι ώρα τελειώνει η Εκκλησία; Εννιά; Ε, θα πάω 8.30. Δέκα; Θα πάω 9.30. Τελειώνει δώδεκα; Θα πάω 11.30». Αυτό παθαίνουμε. Λέμε «η μετάνοια, ε, ας είναι και λιγάκι πιο εδώ, δεν πειράζει». Ας προβάλλουμε, ξαναλέω άλλη μια φορά, στον οπτικό μας ορίζοντα όλο το μέγεθος του μυστηρίου της σωτηρίας μας·που είναι η αναγέννησις του ανθρώπου, που προεβλήθη τόσο δυνατά από τον άγιο πατέρα, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και που η Εκκλησία μας προβάλλει κάθε δεύτερη Κυριακή των Νηστειών                   

                ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

    και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή

              μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

ΠΗΓΕΣ:ΕΔΩ

·       Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.

·       http://www.arnion.gr/mp3/

Π

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι

 

Μέγας Κωνσταντῖνος καί οἱ κατά βουλήν Θεοῦ πόλεμοι

      Ἰωάννης Λίτινας

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ὁ «περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλον ἡμερώτατος, πραότατος καί φιλανθρωπότατος»¹ βασιλέας διεξήγαγε πλείστες πολεμικές ἐπιχειρήσεις κατά τή διάρκεια τῆς βασιλείας του.

Ἰδιαιτέρως, ὅταν ἀνέλαβε τόν πόλεμο κατά τοῦ Μαξεντίου (312), ὅπου καί εἶδε καταμεσήμερο στόν οὐρανό τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, «σταυροῦ τρόπαιον», ἐκ φωτός μετά τῆς ἐπιγραφῆς «τούτῳ νίκα», δηλαδή «μέ τήν δύναμη τοῦ σημείου τοῦ Σταυροῦ θά νικήσεις», ἀνέλαβε τήν ὑπεράσπιση τῆς χριστιανικῆς πίστης καί ὁ ἴδιος διήγαγε βίο πνευματικό.

Σταθμός στήν πνευματική του ζωή ὑπῆρξε ἡ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ ἐν ὁράματι, ὅπου τοῦ παρήγγειλε νά κατασκευάσει Σταυρό, τόν ὁποῖο θά χρησιμοποιοῦσε ὡς φυλακτήριον κατά τίς πολεμικές συγκρούσεις. Ὁ Μ.Κωνσταντίνος ὄχι μόνο κατασκεύασε τό ἱερό σύμβολο ἀπό χρυσό καί πολύτιμους λίθους, ἀλλά και πολλούς άλλους (σώζεται σταυρός του στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου). Ἐπίσης, ἔβαλε στήν περικεφαλαία του τό μονόγραμμα του Χριστού «ΧΡ» καί ἔδωσε ὁδηγίες γιά τήν κατασκευή σταυροειδοῦς σημαίας - λάβαρου τήν ὁποία ἔφεραν ὑποχρεωτικά ὅλες οἱ στρατιωτικές μονάδες². 

Σταυρός Μ. Κωνσταντίνου. Βρίσκεται στήν Ι.Μ.Βατοπαιδίου στό Ἱερό βῆμα τοῦ καθολικοῦ

Ἔτσι, ἀποδεχόμενος ὡς προστάτη του τόν Ὕψιστο Θεό καί ἐπικαλούμενος ὡς Σωτῆρα καί βοηθό του τόν Χριστό, ἐβάδιζε ἐπί κεφαλῆς τῶν στρατευμάτων του, προτάσσοντας τήν σωτήρια σημαία καί τόν σταυρό³.

Ἡ πολεμική ἐπιχείρηση ἐναντίον τοῦ Μαξεντίου ἦταν μία ἐπιθετική εἰσβολή στήν Ἰταλία πρός ἀπελευθέρωση τῆς Ρώμης, ἀπό τήν ὑποδούλωσή της στόν τύραννο. Ἡ μάχη ἀπέβη νικηφόρος μέ θαυματουργική ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ⁴ καί ὁ θεοφιλής βασιλέας εἰσῆλθε μέ θρίαμβο στήν Ρώμη. «Αὐτός δέ ἔχων ἔμφυτον τήν εἰς τόν Θεόν εὐσέβειαν, χωρίς καθόλου νά συγκινῆται ἀπό τάς κραυγάς οὔτε νά ἐπαίρεται ἀπό τούς ἐπαίνους, συναισθανόμενος δέ βαθέως τήν ἐκ Θεοῦ βοήθειαν ἀπέδωσεν ἀμέσως εὐχαριστήριον εὐχήν εἰς τόν αἴτιον τῆς νίκης»⁵ .

Ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας ἦταν σύγχρονος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἦταν αὐτόπτης καί αὐτήκοος πολλῶν περιστατικῶν τῆς ζωῆς του. Τό ὅραμα τοῦ σταυροῦ καί τόν ἐμφανισθέντα Χριστό ἀποκάλυψε στόν Ευσέβιο ὁ ἴδιος ὁ Κωνσταντῖνος. Μᾶς ἀποκαλύπτει ἀκόμα, ὅτι ὁ ἅγιος αὐτοκράτωρ εἶχε συχνές θεοπτίες καί τό χάρισμα τῆς διοράσεως καί προοράσεως.⁶

Οἱ νῖκες στά πεδία τῶν μαχῶν ἀπεδίδοντο πάντοτε στήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ὁ Εὐσέβιος ἐξηγεῖ πως ὁ Θεός σέ ἀνταμοιβή τῆς πρόνοιας του Κωνσταντῖνου γιά τήν Ἐκκλησία  «ύπέτασσεν ὑπό τούς πόδας του ὅλα τά γένη τῶν βαρβάρων».⁷  Μαρτυρεῖται ἐπίσης ὅτι συνήθιζε πρίν ἀπό κάθε πολεμική σύγκρουση νά προσεύχεται κατά μόνας διότι «ἐπεθύμει νὰ πράττη τὰ πάντα κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ».⁸

Προσευχόμενος οὕτως, άποφεύγοντας κάθε ἄνεση καὶ τρυφηλὴ διαβίωση, άσκῶν τόν ἑαυτὸν του μὲ νηστεία καὶ κάκωση τοῦ σώματος, ἀξιωνόταν θεοφανείας καί δι΄αυτής τήν πληροφορία νά προχωρήσει σέ μάχη. Τότε, λέγει ὁ Ευσέβιος, «αἰφνιδίως ἀνεπήδα καὶ διἐτασσε νὰ κινηθοῦν͵ τὰ στρατεύματα ἀμέσως καὶ νὰ μὴ άργοπορἡσουν, ἀλλὰ νὰ πιάσουν   τὸ ξίφος τὴν ἰδίαν αὐτὴν στιγμήν. Αὐτοὶ δὲ ἐπιτιθέμενοι άμέσως ἐπολέμων μὲ ἀνδρείαν, ὥστε νὰ κερδίσουν τὴν νίκην εἰς ἐλάχιστον χρόνον καὶ νά ὑψώσουν ἐπινίκια τρόπαια κατὰ τῶν ἐχθρῶν»⁹

Ὡστόσο, οἱ Σύνοδοι τῆς ἐποχῆς του δέν κατεδίκασαν ποτέ κανέναν ἀπό τούς πολέμους πού ἀνέλαβε ὁ ἅγιος. Οὔτε γενικῶς τούς πολέμους. Προφανῶς διότι γνώριζαν ὅτι  «ἐξ ἐπόψεως Ὀρθοδόξου»¹⁰ ὑπάρχουν περιπτώσεις ὅπου ὁ Θεός ὄχι μόνο ἐπιτρέπει ἀλλά καί συμπολεμεῖ, ἐπευλογεῖ καί προτρέπει ἕναν πόλεμο (πρβ. Ἱερ.27,14. Ἀριθ.31,7. Ἀριθ.31, Ἐξ.17,11-14, Δευτ.21,10, Δευτ.20,1-4, Ἀριθ.25,6-13, Δ΄Βασ.19,32-35 κ.α.) γία λόγους που Ἐκεῖνος καί οἱ ἅγιοι Του ξέρουν.

      Ἰωάννης Λίτινας

_____________________________________________________________________

1.     Εὐσέβιος Καισαρείας. Εἰς τόν βίον Κωνσταντίνου Βασιλέως. ΕΠΕ 4,237.

2.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,217-219

3.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,225

4.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,225-227

5.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,229

6.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,239

7.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,237

8.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,271

9.     ὅ.π. ΕΠΕ 4,271-273

10.  https://www.dogma.gr/ellada/egkyklios-i-synodou-gia-oukrania-katadikazoume-tin-viaii-eisvoli-ton-rosikon-stratevmaton-kai-ton-polemo-stin-oukrania/136565/

πηγή

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ - ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ!

 

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου αναφέρει την συγκλονιστική μαρτυρία του Σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου π. Παντελεήμονος, για μια πολύ σημαντική προφητεία του Αγίου Φιλουμένου, ο οποίος μαρτύρησε στο Φρέαρ του Ιακώβ έναν χρόνο μετά την διατύπωσή της (+29 Νοεμβρίου 1979 μ.Χ.).

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΡΩΣΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

 Η προφητεία διατυπώθηκε από τον Άγιο Φιλούμενο τον Αγιοταφίτη το 1978, ενώπιον του Όρους Θαβώρ, όπου έγινε η Μεταμόρφωση του Κυρίου και αφορά τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την σαρωτική κάθοδο των Ρωσικών Στρατευμάτων, που θα γίνουν στις ημέρες μας, καθώς ο Άγιος τόνισε ότι θα τα δούμε εμείς, ενώ εκείνος όχι, γιατί τότε δεν θα ζει. 

  ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ: "Παιδιά μου, θα σας πω κάτι το οποίο εσείς θα ζήσετε, αλλά εγώ δεν θα ζω για να το δω.

  Μέχρι εδώ, στον κάμπο δηλαδή του Θαβώρ, θα έρθει ο Ρωσικός Στρατός!

 Θα κατέβει από τον Καύκασο (από την Γεωργία ερμηνεύει ο Μόρφου) και θα κάνει πολλές καταστροφές!

  Ο σκοπός του θα είναι να φτάσει στα Ιεροσόλυμα! Αλλά εδώ θα σταματήσει. Δεν θα επιτρέψει ο Θεός να πάει παρακάτω"!

 

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΟΣΙΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΥ
ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥΡΚΙΑΣ - ΡΩΣΙΑΣ

 

 Παράλληλα, ο Μητροπολίτης Μόρφου π.Νεόφυτος, αναφέρει σχετική Προφητεία του Οσίου Γαβριήλ του δια Χριστόν Σαλού της Γεωργίας (+ 1995) για την πορεία του Ρωσικού Στρατού προς την Τουρκία!

 ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: "Αχ, Γεωργία χώρα μου, θα λιώσεις σαν λαμπάδα από τους Ρώσους! Αλλά μετά θα δοξαστείς. Μετά τα ερείπια που θα προκαλέσουν.

  Όταν τον ρώτησαν γιατί θα λιώσει η Γεωργία σαν λαμπάδα, απάντησε:

  Από εδώ θα περάσουν τα στρατεύματα των Ρώσων για την Τουρκία"!

ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΟΥ Γ΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

  Αυτή η φάση, η σαρωτική και νικηφόρα κάθοδος των πάνοπλων Ρώσων θα είναι το προοϊμιο του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

  Η πρώτη αυτή φάση θα ξεκινήσει με την προσπάθεια εισβολής των ισλαμιστών Τούρκων σε δύο χριστιανικά ελληνικά νησιά, αναγκάζοντας την Ελλάδα να βγει διαμαρτυρώμενη από το ΝΑΤΟ και να προστατέψει με ουδετερότητα τα σύνορά της, κυρήσσοντας ταυτόχρονα τον πόλεμο στην Τουρκία.

  Δοθείσης αυτής της μοναδικής ευκαιρίας Ελληνο-Τουρκικού Πολέμου, με την Τουρκία να κλείνει τα Στενά και να απειλεί τον ελληνικό και ταυτόχρονα ορθόδοξο πληθυσμό Κωνσταντινούπολης και Μικρασίας που υπολογίζεται σε 20.000.000 (Κρυπτοχριστιανοί Έλληνες - Ρωμιοί), η Ρωσία θα μπει κεραυνοβόλα στον πόλεμο, χτυπώντας την Τουρκία σε πολλά σημεία, με τον κύριο όμως όγκο του του ρωσικού στρατού να εισβάλει μέσω της Νατοϊκής Γεωργίας, την οποία θα συντρίψει, χωρίς οι Αμερικανοί να κάνουν το παραμικρό, διότι τότε θα βρίσκονται σε εσωτερική αδυναμία και αποσυντονισμό!

 Έτσι η Ρωσία θα καταλάβει την δική μας Κωνσταντινούπολη, την οποία αμέσως οι Αγγλο-Αμερικάνοι θα αποδόσουν με Συμφωνία στην Ελλάδα, αλλά οι Ρώσοι δεν θα φεύγουν, θα μείνουν εκεί για έξι μήνες και ταυτόχρονα θα προελαύνουν νικηφόρα προς νότο, μπαίνοντας στην Συρία και εισβάλλοντας στο Ισραήλ, θέλοντας να καταλάβουν και τα Ιεροσόλυμα με τους Αγίους Τόπους και να πάρουν έτσι όχι μόνο το αιώνια ελληνικό Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και το αιώνια ελληνικό ιστορικό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. 

 Εκεί τότε, στο όρος Θαβώρ, κατά τον Άγιο Φιλούμενο, θα τους σταματήσει ο Θεός, για να αρχίσει ο κυρίως Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, με κατάληξη την αλληλοεξόντωση των μεγάλων δυνάμεων και την ανάληψη της Κωνσταντινούπολης και πάλι από τους Έλληνες, με τον "μαρμαρωμένο" Βασιλιά μας, πιθανότατα τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη, να εγείρεται δια Αγγέλου για να κυβερνήσει με εκπληκτικη δικαιοσύνη και δύναμη, ώσπου να απλωθεί η Ορθοδοξία ακόμη και μέσα σε Ινδία και Κίνα και παντού.  

Η εποχή εκείνη θα είναι εποχή εξαιρετικής γαλήνης, ειρήνης και ευλογίας, εποχή "χρυσή" κυριολεκτικά, τόσο, που θα τρώμε με χρυσά κουτάλια από την αφθονία των αγαθών. Μετά όμως θα ακολουθήσει η φρικτή, απαίσια και σκοτεινή εποχή του Αντιχρίστου, όπου θα έχει σηκωθεί η ευλογία από την γη...

 

πηγή

το μεταφέρουμε από εδώ

Νίκη ή Θάνατος. Η Μάνη επαναστατεί. [17 Μαρτίου 1821]

 

Νίκη ή Θάνατος. Η Μάνη επαναστατεί. [17 Μαρτίου 1821]

Μαργαρίτα Κουτσιλέου

Η Ελληνική Επανάσταση οργανωμένη με πίστη και τόλμη από τη Φιλική Εταιρεία, αποτελεί κορύφωση της εθνικής επαναστατικής συνείδη­σης και παράδοσης, το ενδοξότερο γεγονός της νεότερης ιστορίας του Ελληνισμού και από τα σπουδαιότερα πολιτικά γεγονότα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Στη διάρκειά της η Μάνη, βασικός συντελε­στής της απελευθέρωσης, παρέμεινε απόρ­θητη στους Τούρκους. Εννέα χρόνια μετά τον ηρωικό αγώνα, δημιουργείται το ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος.

 ΜΑΝΗ: Καταφύγιο και Ορμητήριο

Η περιοχή της Μάνης σ’ όλη την περί­οδο της Τουρκοκρατίας παρέμεινε στην πραγματικότητα απόρθητη, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες των Τούρκων για την υποδούλωσή της. Μάλιστα, από το 1776, μετά τα Ορλωφικά, ανακηρύ­χθηκε σε ημιανεξάρτητη φόρου υποτελή ηγεμονία υπό την άμεση δικαιοδοσία του Καπουδάν Πασά. Τη διοίκησή της αναλάμ­βανε ένας από τους καπεταναίους της περιοχής, που διοριζόταν μπέης και ήταν υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης. Η Μάνη είχε γίνει «το μεγαλύτερον ΦΟΒΗΤΡΟΝ των Τούρκων και το καταφύγιον των Ελλήνων», καθώς λόγω του ιδιότυπου αυτού καθεστώτος στην επικράτειά της υπήρχαν μόνιμες ανεξέλεγκτες δυνάμεις ενόπλων ανδρών, που αποτελούσαν και τους μοναδι­κούς έμπειρους πολεμιστές στην Πελοπόν­νησο. Η φήμη των κατοίκων, σε συνδυασμό με τη σχετική αυτοτέλεια της περιοχής και το κατάλληλο έδαφος της χερσονήσου, που μπορούσε να λειτουργήσει ως ορμητήριο και παράλληλα ως καταφύγιο, είχαν καταστήσει τη Μάνη στη συνείδηση τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων, ως την πιο κατάλληλη πε­ριοχή για την έναρξη του μεγάλου αγώνα. Πράγματι, παρά τις αντιπαλότητες και τις διαμάχες μεταξύ των μεγάλων οικογε­νειών της περιοχής κατά τις τελευταίες δεκαετίες της Τουρκοκρατίας, σημειώ­θηκαν αρκετά επαναστατικά κινήματα και οργανώθηκε η καθολική συμμετοχή των Μανιατών στη μεγάλη επανάσταση. Τον Οκτώβριο του 1819, οι αρχηγοί συ­γκεντρώθηκαν στις Κιτριές στο σπίτι του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, του τελευταίου μπέη της Μάνης και υπέγραψαν συμφωνία για συνεννόηση και κοινή προετοιμασία.Επί πλέον, πολλοί Μανιάτες καπεταναίοι, και ο ίδιος ο Πετρόμπεης έσπευσαν να μυηθούν στη Φιλική Εταιρεία, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι, οποιαδήποτε καθολική εξέγερση των Ελλήνων έπρεπε να στηρι­χθεί στη Μάνη. Μάλιστα, το αρχικό σχέδιο του Υψηλάντη ήταν να μεταβεί ο ίδιος εκεί για την κήρυξη της επανάστασης, κάτι που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, λόγω των κινδύνων που υπέκρυπτε η μετακίνησή του στο ευρωπαϊκό έδαφος. Η ματαίωση του σχεδίου αυτού αντί να απογοητεύσει τους Μανιάτες μάλλον ενέτει­νε το επαναστατικό τους φρόνημα. Ήδη, από τις αρχές του 1821 επικρατούσε πολεμικός αναβρασμός στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Ακολουθώντας τις εντολές της Φιλικής Εταιρείας είχαν έλθει στη Μάνη ο Παπαφλέσσας και σπουδαίοι οπλαρχηγοί όπως ο Αναγνωσταράς και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι οποίοι περι­φέρονταν στα χωριά και στρατολογούσαν τους κατοίκους. Οι προετοιμασίες διεξάγο­νταν εντελώς απροκάλυπτα στην Ανατολική Μάνη, όπου η παρουσία της εξουσίας ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη και πιο ήπια στη Δυ­τική, όπου βρισκόταν η έδρα του μπέη. Ο Πετρόμπεης είχε με επιτυχία κατορθώσει να καλύψει την παρουσία και τη δράση των οπλαρχηγών, αλλά και να αποφύγει τη μετάβασή του στην Τρίπολη στα τέλη Φεβρουαρί­ου, όταν ο Τούρκος διοικητής της Πελοπον­νήσου προκειμένου να αποδυναμώσει το ενδεχόμενο της εξέγερσης στην επικράτειά του κάλεσε όλους τους αρχιερείς και τους προκρίτους της Πελοποννήσου με το πρό­σχημα της σύσκεψης, στην πραγματικότητα όμως για να τους κρατήσει εκεί. Προφασιζόμενος ασθένεια ο Πετρόμπεης έστειλε το γιο του Αναστάσιο, καθησυχάζοντας έτσι την τουρκική ηγεσία και εξασφαλίζοντας την απρόσκοπτη δράση των καπεταναίων.

Από τις αρχές Μαρτίου σ’ όλη τη Μάνη επικρατούσε εμφανής πολεμικός συναγερ­μός. Οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει τις εργα­σίες τους, συναθροίζονταν στις πλατείες των χωριών ετοιμάζοντας «μπαρουτόβολα» και συγκεντρώνοντας τρόφιμα για τους πολεμι­στές, ενώ οι οπλαρχηγοί κατέβαλαν αγωνιώ­δεις προσπάθειες να εξασφαλίσουν μολύβι και μπαρούτι, να συγκεντρώσουν πολεμι­στές και να συγκροτήσουν σώματα. Αυτή η ζωηρή και απροκάλυπτη προετοιμασία σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες διαμάχες μεταξύ των ισχυρών οικογενειών της Μάνης, είχαν σοβαρά ανησυχήσει τον Πετρόμπεη, ο οποίος φοβόταν ότι μια πρόωρη εξέγερση θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερικές συγκρούσεις αλλά και στην αντίδραση των Τούρκων με τη λήψη σκληρών μέτρων κατά της Μάνης. Χαρακτηριστική είναι η επιστολή του στους Γρηγοράκηδες, αρχηγούς της Ανατολικής Μάνης, την 11η Μαρτίου 1821, με την οποία τους συνιστά να αποφεύγουν τις βεβιασμένες κινήσεις που μπορεί να βλά­ψουν την υπόθεση του αγώνα και τις συνεν­νοήσεις «δια το κοινόν όφελος». Όπως φαί­νεται από έγγραφα που σώζονται σε αρχεία επιφανών οικογενειών της Μάνης, στις αρχές Μαρτίου όλοι οι καπεταναίοι επικοινωνούσαν μεταξύ τους και με τον Πετρόμπεη είτε με κρυπτογραφημένες επιστολές ή με προσωπι­κές επαφές, με σκοπό τη συνεννόηση για την προετοιμασία και τον κοινό τρόπο δράσης. Γύρω στα μέσα Μαρτίου, οι τελικές αποφά­σεις φαίνεται ότι είχαν ήδη ληφθεί, καθώς οι συναντήσεις και οι ανταλλαγές επιστολών διακόπηκαν εντελώς. Οι αρχηγοί είχαν πια αφοσιωθεί αποκλειστικά στην προετοιμασία των δυνάμεών τους. Η ανύψωση της πρώτης επανα­στατικής σημαίας. Από τις γραπτές πηγές παραδίδεται ότι, τις παραμονές της επανάστασης οι αρχιε­ρείς και πρόκριτοι της Αχαΐας, που επίσης είχαν αποφύγει την κράτησή τους στην Τριπολιτσά, ζήτησαν από τον Πετρόμπεη να αρχίσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα. Έτσι, ακολούθησε η συγκέντρωση όλων των Μα­νιατών οπλαρχηγών ύστερα από πρόσκληση του Πετρόμπεη την 17η Μαρτίου 1821, στην Τσίμοβα, τη σημερινή ΑΡΕΟΠΟΛΗ, που ήταν η πρωτεύουσα των Μαυρομιχαλαίων. Εκεί «συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων», όπως μαρτυρεί ο Ιωάννης Κο­λοκοτρώνης και ο παριστάμενος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέλαβε να διαβιβάσει την απόφαση αυτή στους οπλαρχηγούς της Μεσ­σηνίας, της Αρκαδίας και της Αχαΐας. Στην τοπική παράδοση, το γεγονός διασώθηκε σαν θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι οπλαρχηγοί συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης μπροστά στο ναό των Ταξιαρχών και στη θέση «Κοτρώνι» ύψωσαν την πρώτη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, πρόχειρα κατασκευα­σμένη από λευκό ύφασμα, με γαλάζιο σταυ­ρό στο κέντρο. Στην επάνω πλευρά έγραφε «Νίκη ή Θάνατος» (και όχι «ελευθερία», γιατί η Μάνη θεωρείτο ελεύθερη), και στην κάτω «Ταν ή επί Τας». Η σημαία ευλογήθηκε από τους ιερείς και όλοι οι αρχηγοί, μαζί με τον Πετρόμπεη, ορκίσθηκαν ότι ενωμένοι θα αγω­νιστούν για την ελευθερία του έθνους.

Το νέο της κήρυξης της επανάστασης διαδόθηκε από τη Μάνη στην υπόλοιπη Πελοπόννησο. Ακολούθησαν λίγες ημέρες για τη συγκέντρωση των πολεμιστών και την οργάνωση των σωμάτων και αμέσως ση­μειώθηκαν δύο εξορμήσεις των Μανιατών. Η πρώτη, από τους αρχηγούς της Ανατολι­κής Μάνης υπό τους Γρηγοράκηδες προς τη Μονεμβασιά και το Μυστρά το απόγευμα του Σαββάτου 19 Μαρτίου, όπως πιστοποιεί­ται από επιστολή του Πρωτοσύγκελλου Γεράσιμου προς τον Παναγιώτη Κοσονάκο, όπου γνωστοποιείται η έναρξη του πολέμου και μεταφέρεται η προτροπή για τη διάδοση της είδησης. Οι αρχηγοί της Δυτικής Μάνης υπό τον Πετρόμπεη κινήθηκαν προς την Κα­λαμάτα. Πρώτος μπήκε στην πόλη την 20ή Μαρτίου ο γιος του Πετρόμπεη Ηλίας, ηγού­μενος σώματος Μανιατών, με την πρόφαση ότι θα ενίσχυε την τοπική τουρκική φρουρά. Την επόμενη ημέρα ακολούθησαν όλοι οι οπλαρχηγοί και την 23η Μαρτίου κατέλαβαν αναίμακτα την πόλη και παρακολούθησαν την πρώτη επίσημη δοξολογία. Στη συνέ­χεια, συνέταξαν την προκήρυξη, που υπέ­γραφε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης φέρο­ντας τον τιμητικό τίτλο του «Αρχιστρατήγου των σπαρτιατικών δυνάμεων», με την οποία γνωστοποιούσαν στις ευρωπαϊκές δυνάμεις την απόφαση του ελληνικού έθνους να απο­τινάξει τον τουρκικό ζυγό και ζητούσαν τη συνδρομή τους.

tideon.org

πηγή