Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΘΩΜΑΔΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (Πραξ. Απ. Ε´ 12-2Ο) ΑΡΧΙΜΑΔΡΙΤΗΣ ΙΩΗΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΝΤΑΡΟΣ

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΘΩΜΑΔΕΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

                                                                                        (Πραξ. Απ. Ε´ 12-2Ο) 

Κάθε φορά που η λειτουργική μας ζωή, μετά το Πάσχα, φέρει στην επικαιρότητα την όλη στάση του Αποστόλου Θωμά, θέλοντας και μη γίνονται κάποιες συγκρίσεις που μας γεννούν ευλογημένους προβηματισμούς. Κατ΄ επέκτασιν δε μας προσφέρουν λύσεις σε προβλήματα που έχουν να κάνουν με την πίστη που προσωπικώς βιώνουμε.

Ας εστιάσουμε λοιπόν για άλλη μια φορά την προσοχή μας στον μαθητή που φαίνεται να ξεκινά από ένα παράπονο, το οποίο όμως τελικώς, φθάνει στην ολιγοπιστία.

Είναι αλήθεια ότι ο Θωμάς απουσίαζε από τη σύναξη των μαθητών την ώρα που ο Αναστάς Ιησούς έκανε σ΄αυτούς την εμφάνισή Του. Σπουδαίο μάθημα κι αυτό προς όλους μας.  Το ότι δηλ. δεν μπορούμε να περιμένουμε τον Κύριο απομονωμένοι και ξεκομμένοι από τη Χριστιανική μας κοινότητα. Δεν είναι δυνατόν να απολαύσουμε την Χάρη με τις τόσες εκφάνσεις της, εγκλωβισμένοι μέσα στην ιδιορρυθμία και στην αποκοπή από την λειτουργική μας σύναξη και από το κοινόν ποτήριον της Ζωής.

Τέλος πάντων, όμως, αν και ο Θωμάς απουσίαζε, θα έπρεπε να πειστεί τώρα στην μαρτυρία όλων των άλλων μαθητών. Επιβαλλόταν να βεβαιωθεί, αφού επιτέλους, όλοι οι άλλοι συμμαθητές του, δεν του ήταν ούτε ξένοι, ούτε και εχθροί. Ήταν ομόψυχοι και έζησαν και αυτοί το δράμα των ημερών, όπως και ο ίδιος στον απόλυτό του βαθμό. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι πάλι μετά από οκτώ ημέρες, παρουσία τώρα και του Θωμά << έρχεται ο Ιησούς των θυρών κεκλεισμένων, και έστη εις το μέσον και είπεν ειρήνη υμίν >> ( Ιωαν. Κ´ 26)

Τώρα όμως μέσα στα συγκλονιστικά γεγονότα που βιώνει ο Θωμάς και που δίνει την σωτήρια ομολογία << ο Κύριός μου και ο Θεός μου>>, τελικώς, δεν απαλλάσσεται από τον Ιησού, λόγω του << δικαίου >> παραπόνου του, για την προηγούμενη του Σωτήρος εμφάνιση.

Όχι μόνο δεν δικαιώνεται για την άρνησή του στο να αποδεχθεί την μαρτυρία των μαθητών, αλλά ελέγχεται από τον Ιησού με την φράση << ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες >> ( Ιωαν. Κ´ 29 ). Δηλ. Θωμά, πίστεψες, επειδή με είδες. Όμως, μακαριώτεροι και περισσότερο ευτυχισμένοι είναι εκείνοι οι οποίοι αν και δεν με είδαν με τους οφθαλμούς τους, όπως με είδες εσύ, αυτοί όμως επίστευσαν.

Επίστευσαν στην Ανάσταση και στην Θεότητά μου.

Και όλοι αυτοί βεβαίως που πίστευσαν και θα πιστεύσουν έως της συντελείας των αιώνων, είναι όλα τα μέλη της Εκκλησίας του Σώματος του Χριστού!

Αυτά τονίζει ο Κύριος και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο λόγος του αυτός αποτελεί και τον τελευταίο του μακαρισμό ο οποίος έχει να κάνει με την πίστη στο Θεανδρικό του πρόσωπο.

Ο Ιησούς λοιπόν, βλέπουμε, ότι όχι μόνο δεν απαλλάσσει τον μαθητή του για την στάση της ολιγοπιστίας του, αλλ΄ αντιθέτως τον ελέγχει ενώπιον και όλων των άλλων μαθητών.

Το Ιερό Ευαγγέλιο, καταγράφει αυτή του την συμπεριφορά, ως παράδειγμα προς αποφυγήν για όλες τις μετέπειτα γεννεές των πιστών.

Και ναι μεν, ο ίδιος ο Θωμάς, ίσως να δικαιολογούσε τον εαυτόν του, στην άρνηση της ομολογίας και της διαβεβαιώσεως των άλλων μαθητών, για τα της πρώτης εμφανίσεως. Να δικαιολογούσε με την σκέψη και την λογική ότι, αφού είμαι κι εγώ μαθητής, άρα θα έπρεπε να εμφανιστεί ο Ιησούς και σ´εμένα τον ίδιον. Αφού κι εγώ πόνεσα ( αλλά δυστυχώς και τον εγκατέλειψα φοβούμενος το μένος των Γραμματέων και των Φαρισαίων ), και επιτέλους είμαστε όλοι στον ίδιο << παρονομαστή >>, γιατί λοιπόν να μην έχω κι εγώ αυτή την ευλογία της προσωπικής φανερώσεως και γνώσεως του Διδασκάλου;

Ναι, ο Θωμάς έφθασε στο άκρως επικίνδυνο σημείο της ολιγοπιστίας, ξεκινώντας τόσο από την απουσία του εκ του κύκλου των μαθητών, όσο κι απ΄ την ευαισθησία του χαρακτήρα του, που τον έκανε να βιώνει εσωτερικώς ένα ίσως δίκαιο παράπονο, που όμως, όπως βλέπουμε, τελικώς δεν τον δικαιώνει.

Πόσοι όμως από εμάς ξεκινούμε από παρόμοιες η διαφορετικές θέσεις, με αποτέλεσμα να φθάνουμε στο κατάντημα της ολιγοπιστίας; Της ολιγοπιστίας που θα πρέπει με ειλικρίνεια να ομολογήσουμε ότι δεν απέχει πολύ και από αυτή την απιστία.

Πράγματι φίλοι μου. Πόσες φορές, παρά τις καλές μας προθέσεις, διατηρώντας όμως μέσα μας μια περίεργη ψυχική κατάσταση, όπως της ντροπής, ή του φόβου προς τους ανθρώπους και προς τους εχθρούς του Χριστού, φθάνουμε στην άρνηση, με την σκέψη ότι η ομολογία που περιμένει από εμάς ο Ιησούς, είναι δυνατόν να μας κοστίσει κάτι μικρό η μεγάλο;

Πόσες φορές φθάνουμε στο σημείο ν΄αρνηθούμε την αλήθεια και προβάλλουμε δήθεν την αρετή της << συναίσεως >> ως προπέτασμα καπνού για την όλη μας απαράδεκτη συμπεριφορά;

Και πάλι, πόσες φορές καλούμαστε από αδελφούς Χριστιανούς σε κοινούς αγώνες, που συνεπάγονται ξεκάθαρη ομολογία, τόσο στο Δόγμα, όσο και στο Ευαγγελικό ήθος, κι εμείς αρνούμαστε, διότι δεν είδαμε δήθεν ξεκάθαρα ότι αυτό αποτελεί το θέλημα του Θεού, κι έτσι <<  εξασφαλίζουμε >> τα ποικίλα κεκτημένα;

Και πώς αλήθεια, επί παραδείγματι, μας διαφεύγει το γεγονός ότι το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία δηλ. που επιμένει στην ξεκάθαρη θέση ότι << εκτός Εκκλησίας ουκ έστι σωτηρία >>, και άρα θα πρέπει κι εμείς αναντιρρήτως να αποδεχόμαστε και να ομολογούμε αυτήν την θεμελιώδη αλήθεια, εμείς αρνούμαστε τούτο το σωτήριο Δόγμα;

Φυσικά έχουμε την << δυνατότητα >> να << δικαιολογηθούμε >>… να προβάλλουμε τόσους και τόσους λόγους για την στάση μας, όταν τα πράγματα αποδεικνύουν ότι δεν έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας. Εαν μάλιστα διαθέτουμε και κάποια χαρίσματα, μπορούμε να παρουσιάσουμε το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο, κατά το κοινώς λεγόμενον. Υπάρχει η .δυνατότητα να ξεγελάσουμε τους συνανθρώπους μας, ότι την συγκεκριμένη στιγμή, που κάποιοι άλλοι έπαιζαν την ζωή τους ένεκεν αληθείας, εμείς << επιβαλλόταν >> δήθεν να έχουμε μια διαφορετική τακτική, αφού σ΄αυτό οδηγεί η σύνεση και η << Χριστιανική συμπεριφορά >>… Και άνευ αντιρρήσεων φίλοι μου, οι << συνετοί >> στο τέλος θα προσπαθήσουν ν´απολαύσουν την δόξα της νίκης, κατά τον λόγο << πολεμήσθε για να δοξασθούμε >>.

Ακριβώς όμως, εκεί είναι που ο ίδιος ο Ιησούς ξεσκεπάζει την πραγματική διάθεση της καρδιάς μας, αλλά και τις αδυναμίες που καλύπτονται κάτω από τις << θεολογικές >> δικαιολογίες.

Εκεί είναι που ενώ ο κακός εαυτός μας, μας δικαιολογεί και οι άνθρωποι μας δικαιώνουν, εκεί ακριβώς, τονίζουμε, έρχεται ο έλεγχος του Ιησού, που αποδεικνύει ότι κάτω από τις << ευγενείς συμπεριφορές >> και τα όμορφα λόγια, δεν κρύπτεται τίποτε άλλο, παρά η καταραμένη ολιγοπιστία με όλες της τις εκφάνσεις.

Και στο σημείο αυτό, ο Αναστάς Κύριος εμφανίζεται για να φανερωθεί και κυρίως να θεραπευθεί η αδυναμία του καλού του μαθητού. Του Θωμά, αλλά και του κάθε << Θωμά >>.

Με είδες και πίστευσες. Ε λοιπόν δεν είναι κάτι το σπουδαίο αυτό. Το ιδανικό είναι να πιστεύεις στην μαρτυρία των συναποστόλων σου. Δηλ. της Εκκλησίας, δίχως να απαιτείς να σου εμφανισθεί ο Θεός, διότι αυτό όχι μόνο δείχνει ολιγοπιστία, αλλά περνά, αλλοίμονο, σ΄ένα άλλο επικίνδυνο μονοπάτι. Στο να πειράζει δηλ. ο άνθρωπος τον ίδιο τον Θεό. Και φυσικά η εντολή είναι κρυστάλλινη << ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου >>.

Φίλοι μου, ο Απόστολος Θωμάς είναι πολύ περισσότερο κοντά μας απ΄όσο νομίζουμε.

Η ολιγοπιστία, ανεξαρτήτως του ψυχολογικού της υπόβαθρου ή της πνευματικής ρηχότητας, καιροφυλακτεί να εισχωρήσει στην καρδιά μας, στο κάθε βήμα της ζωής μας, εαν δεν παραμείνουμε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Είναι δε τόσο λεπτή στην παρουσία της κάποιες φορές, που ούτε καν το φανταζόμαστε.

Βεβαίως, σε καθαρώς θεωρητικό επίπεδο, είναι αδύνατον ένας πιστός να τρέφει μέσα στην καρδιά του τον πειρασμό αυτόν. Όμως, σε άλλα επίπεδα, όπως της δειλίας, της εκφράσεως της χριστιανικής γνώμης και ιδιαιτέρως της αρνήσεως της Εκκλησιολογικής Ομολογίας, ότι δηλ. το Σώμα του Χριστού, η Ορθοδοξία μας, αποτελεί την Κιβωτό της Σωτηρίας, τούτο στην εποχή μας αποτελεί ολοφάνερη ολιγοπιστία. Και άνευ αντιρρήσεως, κάνει τον άνθρωπο να έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο τον Ιησού.

Αδελφοί μου, το θεμέλιο της Ορθοδόξου Πνευματικότητος είνα η πίστη στον Ιησού. Επιβάλλεται δηλ. να έχουμε όχι απλά μια θεωρητική πίστη κι έναν απλό συναισθηματισμό, αλλά την Ορθόδοξη πίστη που βιώθηκε απο τους Αποστόλους, τους διαδόχους τους, τους Αγίους, τους Μάρτυρες, τους Ομολογητές και τους Οσίους!

Επομένως, εάν κανείς θέλει πρωτίστως να σέβεται τον εαυτόν του, και να θεμελιώνει την ζωή του επάνω στον ακρογωνιαίο λίθο, δεν έχει παρά να παρακαλέσει τον Αναστάντα Κύριο να του χαρίσει έτι πλέον την δωρεά της Πίστεως, αλλά και ο ίδιος να την καλλιεργεί σε όλη του τη ζωή, με ο,τι αυτό στον καθημερινό αγώνα συνεπάγεται.

Γένοιτο.

Αμήν.

      Αρχμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος 

Κόνιτσα

Η Πηγή των θαυμάτων (Ζωοδόχος Πηγή - Παρασκευή του Πάσχα)

Ορθόδοξο Φυλλάδιο Ι.Ν. Αγ. Θεοδώρου, Lanham
Μάϊος / May 10th , 2013, Τεύχος / Issue 47

πηγή

 

Η Ζωοδόχος Πηγή του Μπαλουκλί ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα είναι ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα “παλάτια των πηγών” στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη. Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα.

Αποκάλυψη του αγιάσματος: Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχουν δυο εκδοχές: 1) Η πρώτη, που εξιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος αναφέρει ότι: Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ ή Λέων ο Μέγας (457-474 μ.Χ.), όταν ερχόταν ως απλός στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στη Χρυσή Πύλη έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας γιά νερό, μιά φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία. Πράγματι ο Λέων έκτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμή της Θεοτόκου στο χώρο εκείνο, τον οποίο και ονόμασε “Πηγή”. Ο Κάλλιστος περιγράφει τη μεγάλη αυτή Εκκλησία με πολλές λεπτομέρειες, αν και η περιγραφή ταιριάζει περισσότερο στό οικοδόμημα του Ιουστινιανού. Ιστορικά πάντως είναι εξακριβωμένο, ότι το 536 στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, υπό τον Πατριάρχη Μηνά, λαμβάνει μέρος και ο Ζήνων, ηγούμενος “του Οίκου της αγίας ενδόξου Παρθένου και Θεοτόκου Μαρίας εν τη Πηγή”. 2) Η δεύτερη, που εξιστορεί ο ιστορικός Προκόπιος, τοποθετείται στις αρχές του 6ου αιώνα και αναφέρεται στον Ιουστινιανό. Ο Ιουστινιανός κυνηγούσε σ’ ένα θαυμάσιο τοπίο με πολύ πράσινο, νερά καί δένδρα. Εκεί, σαν σε όραμα, είδε ένα μικρό παρεκκλήσι, πλήθος λαού και έναν ιερέα μπροστά σέ μιά πηγή. “Είναι η πηγή των θαυμάτων” του είπαν. Και έχτισε εκεί μοναστήρι με υλικά που περίσσεψαν από την Αγιά Σοφιά. Η δεύτερη αυτή εκδοχή ανάγεται στην ανακαίνιση του ναού το 559.

Περιπέτεια του Ναού: Το 559 ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός, θεραπευμένος από λιθίαση κάνοντας χρήση του νερού της Πηγής ανακαίνησε το ναό αυτό με υλικά που είχαν περισσέψει από την Αγιά Σοφιά. Ο ανακαινισμένος ομως ναός κατέπεσε μετά από σεισμό όπου και ανοικοδόμησε εκ νέου η Ειρήνη η Αθηναία. Αλλά και μετά από νεότερη πτώση του ανοικοδομήθηκε για τρίτη φορά από τον Αυτοκράτορα Βασίλειο τον Μακεδόνα. Αργότερα πυρπολήθηκε από τον αρχηγό των Βουλγάρων Συμεών, όπου και αναγέρθηκε για 4η φορά από τον Ρωμανό τον Λεκαπηνό. Κατά τον 6ο αιώνα αποτελούσε ανδρώα Μονή στην οποία προσέρχονταν ο Αυτοκράτορας κάθε Πέμπτη της Αναλήψεως. Στο περίβολο του ναού αυτού έστησε τις σκηνές του το 1424 ο Σουλτάνος Μουράτ Β’. Κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης ο ναός καταστράφηκε και το αγίασμα καλύφθηκε. Αργότερα όμως επετράπη στους Χριστιανούς να αποκαλύψουν το αγίασμα και να επανιδρύσουν μικρό προσκύνημα. Το 1732 οι Αρμένιοι προσπάθησαν να υφαρπάξουν το προσκύνημα πλην όμως οι Έλληνες χριστιανοί διέσωσαν το δικαίωμα της κατοχής τους. Το 1825 καταστράφηκε από τους γενίτσαρους και το 1827 ανευρέθηκε η Ιερά εικόνα της Θεοτόκου εικονιζόμενη υπέρ της Ζωοδόχου Πηγής. Μετά απ΄ αυτό το 1830 ο Σουλτάνος επέτρεψε την νέα ανοικοδόμηση (5η φορά) του Ναού όπως σήμερα διασώζεται, επί Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντίου Α΄ όπου καί εγκαινιάσθηκε μετά από πέντε χρόνια.

Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο. Απ’ εδώ διαδόθηκε ο τύπος της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ψηφιδωτή παράσταση της εικόνας σώζεται στον εσωνάρθηκα της Μονής της Χώρας. Σε ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού από τον Αυτοκράτορα Λέοντα η Εκκλησία καθιέρωσε την κατ΄ έτος εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, την Παρασκευή της Διακαινήσίμου Εβδομάδας. Χριστιανική παράδοση: Το όνομα Μπαλουκλί προέρχεται από την Τουρκική λέξη “balık” (“ψάρι”) (προφέρεται περίπου μπαλούκ) και σημαίνει “των ψαριών” ή “με τα ψάρια” , πιθανότατα λόγω ύπαρξης ψαριών στα νερά της περιοχής. Για τη μονή του Μπαλουκλί υπάρχει θρύλος για την Άλωση της Πόλης, ο οποίος περιγράφεται ποιητικά από τον Γεώργιο Βιζυηνό.

Προσθήκη του blog μας (από αυτή την παλαιότερη ανάρτησή μας για το ίδιο θέμα - αρχική πηγή εδώ):

Ο θρύλος που αναφέρεται παραπάνω είναι ο εξής πασίγνωστος (κάποτε):

ΤΑ ΜΙΣΟΤΗΓΑΝΙΣΜΕΝΑ  ΨΑΡΙΑ

 Οι πικρές αναμνήσεις από το πάρσιμο της Πόλης, οι πόθοι και οι ελπίδες για λευτεριά εκφράστηκαν από τους Έλληνες με θρύλους, διηγήσεις, παραμύθια, τραγούδια, παροιμίες αλλά και μέσα από τα ήθη και τα έθιμά τους. Όλα αυτά μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά, διατηρήθηκαν σε όλη τη μακρόχρονη σκλαβιά και αποτέλεσαν την εθνική παράδοση, η οποία σαν κρίκος ενώνει το παρελθόν με το μέλλον. 

Αμέσως μετά την άλωση οι ποιητές θρηνούσαν το χαμό της Πόλης. Παράλληλα δημιουργήθηκαν και θρύλοι με παράξενα και θαυμαστά επεισόδια. Αυτοί οι θρύλοι στήριζαν τις ελπίδες του Έθνους μέσα στους αιώνες της σκλαβιάς. Δεν έλειψαν και προφητείες που μιλούσαν για την Ανάσταση του Γένους.

Μια τέτοια παράδοση είναι: «τα μισοτηγανισμένα ψάρια».

Ο ΘΡΥΛΟΣ

Όταν έπαιρναν οι Τούρκοι την Πόλη, ένας καλόγερος τηγάνιζε εφτά ψάρια στο τηγάνι. Τα είχε τηγανίσει από τη μία μεριά κι ότανήταν να τα γυρίσει από την άλλη, έρχεται ένας και του λέει πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη. Τότε θα το πιστέψω αυτό, λέει ο καλόγερος, αν τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν. Δεν απόσωσε το λόγο και τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι ζωντανά κι έπεσαν στο νερό εκεί κοντά. Κι είναι έως σήμερα τα ζωντανεμένα εκείνα ψάρια στο Μπαλουκλί, και θα φαίνονται μισοτηγανισμένα, ως να έρθει η ώρα να πάρουμε την Πόλη. Τότε λένε θα έρθει ένας άλλος καλόγερος και θα τα αποτηγανίσει.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΔΥΟ ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΕΝΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ:

ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΔΥΟ

ΜΕΤΑΣΤΡΑΦΕΝΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ

Φως, χαρά, ελπίδα στην καρδιά μας!Χριστός Ανέστη!! 

   Αγαπητό Εγκόλπιο και πατέρα Βασίλειε ένα μεγάλο ευχαριστώ για το ουράνιο τόξο που απλώσατε με τα λόγια, το χαμόγελό σας και φωτίσατε την ψυχή μας και την καρδιά μας στο σκοτάδι που βρισκόμασταν...

Ευχαριστούμε τους αγαπητούς αδελφούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας και συνοδοιπόρους που μας καλωσόρισαν στο σπίτι του Πατέρα. Μια μικρή αναδρομή με κατάθεση ψυχής από εμάς για εσάς. 

Στεκόμασταν στις φυλλωσιές των δέντρων βλέποντας το πατρικό μας σπίτι γεμάτο φως, χαρά, αγαλλίαση... και αναρωτιόμασταν: Πως μπορούμε να γυρίσουμε στο σπίτι του Πατέρα σαν άσωτοι υιοί έπειτα από τα ξυλοκέρατα που χορτάσαμε, τα ψέμματα, την υποκριτική θεοσέβεια, την προτεσταντική τιμωρία, τον αυταρχισμό των δήθεν ποιμένων και πρεσβυτέρων των πεντηκοστιανών (δούλων Θεού όπως ονομάζονται). 

Με τον πιο θαυμαστό τρόπο, την συμπαράσταση όλων εσάς και με την καθοδήγηση του Πνευματικού μας πατέρα κάναμε το χρίσμα αφού ζητήσαμε συγχώρεση ενώπιον Θεού και ανθρώπων για την κατασπατάληση της πνευματικής μας περιουσίας, την απομάκρυνσή μας από την ποίμνη, περιπλανώμενοι για 12 χρόνια. Τα τελευταία 6 ρακένδυτοι ψυχικά κουρέλια από τον πόνο και την θλίψη μπροστά στην καταστροφή που έχουμε υποστεί. Δάκρυα πλημμυρίζουν τα μάτια μας που το Άγιο μύρο εξάλειψε τα λέπια της πλάνης!!! 

Αγαπητέ μας πνευματικέ στο πρόσωπό σας βρήκαμε καθοδηγητή, πατέρα και φίλο. Ο Θεός να σας έχει καλά και να ευλογεί το έργο σας.

Καλή μου φίλη Αθανασία σε ευχαριστώ γιατί βρέθηκες δίπλα μας σε δύσκολες στιγμές για να μας υπενθυμίζεις ότι η ανθρωπιά είναι μεγαλείο και  χαρακτηριστικό των ανθρώπων που η αγάπη δεν είναι ''κύμβαλο αλαλάζον'' αλλά είναι πράξη αυτογνωσίας και καρπός του πνεύματος που διέπει τη ζωή μας.

   Ευχαριστούμε τη Μητρόπολη Πειραιά που στάθηκε και στέκεται αρωγός και συμπαραστάτης στα προβλήματά μας και για την μεγάλη αγκαλιά που μας χάρισε προσπαθώντας να επουλώσει τα τραύματά μας.

Δηλώνουμε πως θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι στους συνανθρώπους μας με την δική μας ομολογία, μια ιστορία ζωής η οποία πιθανόν να τους προφυλάξει από την πλάνη και τα επακόλουθά της στην πνευματική τους πορεία αλλά και στην εδραίωση της αληθινής πίστης, την Ορθοδοξία.

Καλύτερα σε ελεύθερη τρικυμία παρά το αιώνιο τίποτα....

Ελένη, Τάκης 

πηγή

Ο ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΜΑΣΩΝΙΑ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ «ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ο ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΣ  ΣΤΗ ΜΑΣΩΝΙΑ

ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ «ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Κων/τίνου Δωρ. Μουρατίδη Καθηγητού Πανεπιστημίου

    Ηιστορική διακήρυξη της Ι.Σ. της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το έτος 1933, που επιβεβαιώθηκε κατά τα έτη 1972 και 1996, ότι η Μασωνία είναι παγανιστική- ειδωλολατρική θρησκεία, αποτέλεσε ορόσημο στις σχέσεις της Εκκλησίας προς το σκοτεινό αυτό και αντίχριστο σύστημα.

Συνέπεια της διακηρύξεως αυτής είναι, ότι ουδείς δύναται να είναι ταυτοχρόνως μέλος της Εκκλησίας και της μασωνίας, γιατί ουδείς δύναται να ανήκει σε δυο θρησκείες, να λατρεύει δηλαδή τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό και ταυτοχρόνως το είδωλο ενός ανύπαρκτου Θεού, του κατ’ ευφημισμό καλούμενουΜ.Α.ΤΣ.(Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος).

Συμφώνως προς την κατηγορηματική διακήρυξη του Κυρίου: «Ουδείς δύναται δυσί Κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε θεώ δουλεύειν και μαμωνά» (Λουκ. 16,13). Ο απόστολος Παύλος στιγματίζει με ιδιαίτερη δριμύτητα κάθε προσπάθεια των χριστιανών να συνδυάσουν και να συμβιβάσουν την λατρεία του αληθινού Θεού με την λατρεία των ειδώλων, που είναι κατ’ ουσίαν λατρεία του σατανά, γράφων στην Β' Κορ. 6,14-16:«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις- τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου, τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; υμείς γαρ ναός Θεού εστέ ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός».

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ο χριστιανός που προσχωρεί στην μασωνία, διαπράττει το έσχατο εκκλησιαστικό αδίκημα της αποστασίας και θέτει αυτομάτως de facto εαυτόν εκτός της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.

Αλλά και εάν ακόμα δεχτούμε, έστω και καθ’ υπόθεση, ότι η μασωνία δεν είναι, όπως η ίδια ισχυρίζεται, θρησκεία και πάλι η συνύπαρξη στο αυτό πρόσωπο χριστιανικής και μασωνικής ιδιότητας είναι φύσει αδύνατος.

   Για την κατανόηση της διαπιστώσεως αυτής θα πρέπει προηγουμένως να προβούμε σε ορισμένες βασικές επισημάνσεις.

Η μασωνία είναι μυστική οργάνωση, η οποία επί αιώνες αναπτύσσει με τρόπο συνωμοτικό, την καταχθόνια δράση της στα σκοτεινά παρασκήνια, επιδιώκοντας να επιτύχει την παγκόσμια κυριαρχία. Ως μέγα εμπόδιο για την επίτευξη του στόχου της αυτού, θεωρεί την Αγία του Χριστού Εκκλησία, την οποία και καταπολεμεί με τα πιο ανέντιμα και δόλια μέσα. Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίζουμε ότιη μασωνία είναι ένα από τα πιο σατανικά πλοκάμια «του κοσμοκράτορος του σκότους του αιώνος τούτου»,που «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (A' Πέτρου 5,8).

Άλλωστε η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώθηκε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο από το πρωτοφανές μασωνικό σκάνδαλο που ξέσπασε στην Ιταλία, από την διαβόη­τη ΣτοάΡ-2, που συγκλόνισε στην δεκαετία του 80, και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να απασχολεί όχι μόνο την ιταλική άλλά και την διεθνή κοινή γνώμη.

Στις ανακρίσεις που άρχισαν το έτος 1981 αποκαλύφθηκαν τοιαύτης εκτάσεως φρικώδη εγκλήματα-δολοφονίες, καταχρήσεις αστρονομικών χρηματικών ποσών, κατασκοπείες, εσχάτη προδοσία κλπ.- ούτως ώστε να εξαναγκασθή σε παραίτηση η υπό τον χριστιανοδημοκράτη Πρωθυπουργό Φορλόνι ιταλική κυβέρνηση, λόγω και της συμμετοχής στην ανωτέρω Στοά πολυαρίθμων υπουργών και άλλων ανώτατων δημοσίων λειτουργών.

Περισσότερα από 1.000 μέλη υπολογίζονται οι ανωτέρω αξιωματούχοι του ιτα­λικού κατεστημένου, οι οποίοι μετέχουν εις την μασωνική Στοά Ρ-2 (μέλη της Κυβερνήσεως, αρχηγοί κομμάτων, άνω των 50 στρατηγών, ναυάρχων και πτεράρχων, μετα­ξύ των οποίων και οι αρχηγοί του επιτελείου του στρατού και των μυστικών υπηρε­σιών της Ιταλίας, εισαγγελείς, τραπεζίτες, μεγαλοεκδότες εφημερίδων, δημοσιογρά­φοι, καθηγητές Πανεπιστημίων κλπ.).

Όπως δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες (πρβλ. «Ελευθεροτυπία» 26-5-1981), «Οι Μασόνοι ήταν μέσα σε όλες τις κομπίνες. Ο καρκίνος της στοάς είχε διεισδύσει μέσα στο πιο ζωτικό κρατικό κέντρο και της δημόσιας υπηρεσίας για χρόνια, χάρη στην συνενοχή υψηλών στελεχών του κράτους. Ποιές ίντριγκες, ποιοί εκβιασμοί, ποια ενδιαφέροντα και ποιές προσωπικές υποθέσεις συνέδεαν όλες αυτές τις διαφορετικές προσωπικότητες μεταξύ τους, είναι δύσκολο να το μάθουμε. Σίγουρα όμως η πολιτική ζωή της Ιταλίας ήταν συχνά μέσα στο βούρκο. Ο αρχηγός της στοάς αυτής «Μέγας Διδάσκαλος»! Λίτσιο Τζέλλι χαρακτηρίζεται ως «σκοτεινή προσωπικότης», ο οποίος ήταν τόσο καλά δικτυωμένος, που γνώριζε για το ιταλικό κράτος όσα και ένας Πρωθυπουργός. Ίσως μάλιστα περισσότερα από τους Ιταλούς Πρωθυπουργούς...».

Πριν ξεσπάσει το μέγα αυτό μασωνικό σκάνδαλο ο τότε Γενικός Γραμματέας του κυβερνώντος από του τέλους του Β' παγκοσμίου Πολέμου την Ιταλία Χριστιανο- δημοκρατικού κόμματος κ. Πίκολλι είχε προειδοποιήσει ότι «διεθνείς μασωνικές οργανώσεις θέλουν να βάλουν στο περιθώριο τους Χριστιανοδημοκράτες» («Ελευ­θεροτυπία» 29-11 -1980).

Και όμως! Τα επακολουθήσαντα γεγονότα υπερακόντισαν κατά πολύ τις προ­βλέψεις του κ. Πίκολλι δεδομένου, ότι η διάβρωση των ζωτικών θεσμών του ιταλικού κράτους και της ιταλικής κοινωνίας οδήγησε εντός δεκαετίας στην πλήρη αποσύνθεση και κατάρρευση του ιταλικού πολιτικού συστήματος.

Και ενώ θα ανέμενε κανείς, ότι η κατάρρευση και αποσύνθεση αυτή θα οδηγούσε την Ιταλία προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις και το χάος, όλως απροσδοκήτως παρενέβη το δικαστικό σώμα, το οποίο στην μεγάλη πλειοψηφία του απέδειξε υψηλό φρόνημα και αδιάφθορο ήθος και με εκπληκτική γενναιότητα έθεσε σε εφαρμογή την περιώνυμη επιχείρηση, την γνωστή ως «καθαρά χέρια».

Επέβαλε την κάθαρση προς κάθε κατεύθυνση και δεν εδίστασε να στείλει στην φυλακή κορυφαία στελέχη του πολιτικού κόσμου συμπεριλαμβανομένου και του διατελέσαντος επί πολλά έτη στο αξίωμα του Πρωθυπουργού Μπεττίνο Κράξι. Και ακόμη να καταστήσει υπόδικο άλλον κορυφαίο πολιτικό, τον διατελέσαντα πολλές φορές Πρωθυπουργό Αντρεόττι, με βαρύτατες κατηγορίες ακόμα και για συνεργασία με την μαφία και συμμετοχή στην δολοφονία του επιφανούς ιταλού πολιτικού Μόρο.

Η πλέον όμως συνταρακτική επισήμανση της γιγαντιαίας δικαστικής έρευνας στον χώρο των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, ήταν ότι σημείο αναφοράς όλων αυτών ήταν ο φυγόδικος και δραπέτης στην Ελβετία αρχιμασόνος και μέγας δι­δάσκαλος της Στοάς Ρ-2 Λίτσιο Τζέλλι!

Με τον τρόπο αυτό, η αποκάλυψη της εγκληματικής μασωνικής δραστηριότητας σε όλους τους ζωτικούς χώρους του κράτους και της ιταλικής κοινωνίας όχι μόνο δεν οδή­γησε στην αποσταθεροποίηση του ιταλικού κράτους, αλλά αντιθέτως αποτέλεσε καίριο πλήγμα γενικώς κατά της ιταλικής μασωνίας ούτως, ώστε να εξουδετερωθεί στο δυνάμενο να προβλεφθεί χρονικό διάστημα ο καταχθόνιος και εγκληματικός ρόλος της.

Αλλά η μασωνία, όπως είπαμε, ασκεί την δραστηριότητά της σε παγκόσμια κλίμακα, ιδίως σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής συνεχίζει την απο­συνθετική δραστηριότητά της, μεταξύ δε αυτών εντάσσεται και η Ελλάδα.

Πλείστες όσες ενδείξεις υπάρχουν, ότι ο καρκίνος της Στοάς έχει διεισδύσει σε ζωτικούς χώρους των κρατικών υπηρεσιών και της ελληνικής κοινωνίας γενικώτερα και απετέλεσε ίσως τον κυριώτερο παράγοντα, ο οποίος μαζί με άλλες παγκόσμιες σκοτεινές δυνάμεις έπληξε τα θεμέλια της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, με το πραξικόπημα της21ης Απριλίου 1967, με τραγικές επιπτώσεις μέχρι σήμερα.

Κορυφαίοι εκπρόσωποι της δικτατορίας, όπως ο Στυλ. Πατακός, όχι μόνο δεν απέκρυπταν αλλά αντιθέτως προέβαλαν την μασωνική τους ιδιότητα, επιδιώκοντες να γιγαντώσουν την επιρροή τους στον ελληνικό χώρο.

Εμπειρία της αποσυνθετικής αυτής μασωνικής δραστηριότητος σε βάρος των δομών της ελληνικής Εκκλησίας και Πολιτείας απέκτησε και ο γράφων κατά το έτος 1970, όταν η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απηύθυνε έγγραφο προς την Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, με το οποίο εζήτει να γνωμα­τεύσει στο ερώτημα, εάν η μασωνία είναι θρησκεία.

Η Θεολογική Σχολή ανέθεσε τις σχετικές εισηγήσεις στους Καθηγητές Κων. Μουρατίδη και Ανδρέα Θεοδώρου, οι οποίοι τις συνέταξαν και υπέβαλλαν αυτές στη Σχολή. Πριν όμως περατωθεί η διαδικασία αποστολής της γνωματεύσεως της Θεολογικής Σχολής στην Δ.Ι.Σ. συνέβη κάτι το εντελώς απροσδόκητο και ανεπίτρεπτο. Ησύγκλητος του Πανεπιστημίου Αθηνώνγια να εμποδίσει την αποστολή της γνωμα­τεύσεωςπρος την Δ.Ι.Σ. έλαβε αιφνιδίως την απόφαση, ότι οι ερωτήσεις προς τις πα­νεπιστημιακές σχολές θα υποβάλλονται μόνο δια μέσου της Συγκλήτου!

Χρειάζονται άραγε ιδιαίτερες μαντικές ικανότητες για να κατανοήσει κάποι­ος, ποιοί μηχανισμοί και από ποιούς ετέθησαν σε κίνηση για την λήψη της ανωτέρω αποφάσεως που εμπόδισε την αποστολή της γνωματεύσεως της Θεολογικής Σχολής κατά της μασωνίας, απόφαση που προσβάλλει βάναυσα το κύρος του πρώτου Πανε­πιστημίου της πατρίδος μας;

Η διείσδυση και διάβρωση δυστυχώς των βασικών δομών της Ελληνικής Πο­λιτείας και Εκκλησίας από το μασωνικό καρκίνωμα υπήρξε τόσο μεγάλη κατά την τε­λευταία εικοσιπενταετία, ώστε ο αρχιμασώνος Μανέας παρασυρόμενος από την μέθη της μασωνικής δύναμης να προσβάλλει με πρωτοφανή προκλητικότητα και θρασύτητα την Εκκλησία της Ελλάδοςισχυριζόμενος ότι μέλη της Ιεραρχίας είναι μασώνοι!

Και η μεν Ιερά Σύνοδος εκάλεσε τον αρχιμασώνο Μανέα να κατονομάσει τους Ιεράρχες αυτούς, αλλά αυτός προτίμησε την ανέντιμη σιωπή, μεσυνέπεια η Ιερά Σύνο­δος της Ιεραρχίας να προβεί στην ακόλουθη Διακήρυξη κατά της Μασωνίας: 

«Κατά την τακτικήν Συνέλευσιν της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (1-4 Οκτω­βρίου έ.ε.) γενομένου και πάλιν λόγου περί των ανευθύνων ισχυρισμών, ότι δήθεν τινά των μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποτελούν μέλη της Μα­σωνίας, Ομοφώνως και ενυπογράφως διακηρύσσομεν:

α. ενστερνιζόμεθα και επιβεβαιούμεν τας κατά της Μασωνίας ως παγανιστικής θρησκείας, ασυμβιβάστου προς τον χριστιανισμόν, αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας των ετών 1933 και 1972, κατ' ακολουθίαν δε

β. ουδείς εξ ημών έχει οιανδήποτε σχέσιν με τον μασωνισμόν, τον οποίον ανεπιφυλάκτως και πάλιν καταδικάζομεν ως αντίχριστον σύστημα».

Ως συμβολή στον αγώνα αυτό της Εκκλησίας κατά της μασωνίας δημοσιεύεται στην συνέχεια η εισήγηση του καθηγητού Κων. Μουρατίδου, που υποβλήθηκε στην Θεολογική Σχολή πριν από εικοσιέξι χρόνια και εμποδίστηκε, όπως είδαμε, η αποστολή της προς τη Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η Εισήγηση απαντά κυρίως στο ερώτημα:Είναι δυνατή η συνύπαρξη στο αυτό πρόσωπο της χριστιανικής με την μασωνική Ιδιότητα, εάν δεχτούμε έστω και καθ’ υπόθεση, ότι η μασωνία, όπως η ίδια ισχυρίζεται δεν είναι θρησκεία; 

   Εν Αθήναις τη 8η Δεκεμβρίου 1970

Προς τον κ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ενταύθα

Κύριε Κοσμήτορ,

Έχω την τιμήν εις απάντησιν της ανατεθείσης υπό της ημετέρας Σχολής εντολής, όπως μετά του Συναδέλφου κ. Α. Θεοδώρου εισηγηθώ περί του τεθέντος τη ημετέρα Σχολή υπό της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ερωτήματος πε­ρί του Μασσωνισμού και δη και εάν ούτος είναι θρησκεία, να θέσω ύπ’όψιν της ημετέρας Σχολής την ακόλουθον Εισήγησιν.

Το πρόβλημα εάν ο Μασσωνισμός είναι θρησκεία διαπραγματεύεται δια μα­κρών ο συνάδελφος κ. Α. Θεοδώρου, ο οποίος θεμελιοί, κατά την γνώμην μου, πλή­ρως την διδομένην υπ’ αύτου λύσιν, ότι δηλαδή ο μασσωνισμός τω όντι είναι θρησκεία.

Επειδή η περαιτέρω ύπ’ εμού ενασχόλησις επί του αυτού ερωτήματος θα ωδήγει εν πολλοίς εις την επανάληψιν των αυτών πραγμάτων, έκρινα σκόπιμον την μετάθεσιν του κέντρου της βαρύτητος της Εισηγήσεώς μου εις το ειδικώτερον θέμα των σχέσεων Χριστιανισμού και μασσωνισμού και μάλιστα εις την δυνατότητα εναρμονίσεως και συμβιβασμού αυτών.

Βεβαίως η αποδοχή της θέσεως ότι ο μασσωνισμός είναι θρησκεία αποκλείει a priori οιανδήποτε δυνατότητα εναρμονίσεως ή συμβιβασμού της χριστιανικής Πίστεως προς τον Μασσωνισμόν και άρα και την συμμετοχήν των πιστών χριστιανών εις τον Τεκτονι­σμόν, δεδομένου, ότι η εν Χριστώ αποκάλυψις ως η απόλυτος θρησκεία και αλήθεια μη επιδεομένη, αλλά και μη επιδεχομένη ουδεμίαν έξωθεν συμπλήρωσιν ή βελτίωσιν, απο­κλείει απολύτως δια της κανονικής αυτής τάξεως οιανδήποτε δυνατότητα θρησκευτικού συγκρητισμού ή συμμετοχής των οπαδών αυτής και εις ετέραν θρησκείαν.

Παρά ταύτα καιεπειδή η ηγεσία του ελληνικού Μασσωνισμούκαταβάλλει απε­γνωσμένος προσπαθείας δια να πείση τον Ελληνικόν Λαόν ότι δεν είναι θρησκείαπιστεύομεν ότι επεβάλλετο να καταδείξωμεν ότι και εις την περίπτωσιν εισέτι, καθ’ ην ηθέλομεν προς στιγμήν δεχθή την υποστηριζομένην υπό των Μασσώνων άποψιν, ότι δηλαδή δεν είναι θρησκεία και πάλιν κατ’ ουδέν θα διηυκολύνετο δια της αποδοχής ταύτης η εναρμόνισις Χριστιανισμού και Μασσωνισμού.

Διότι είτε δεχθώμεν είτε απορρίψωμεν την άποψιν ότι ο Μασσωνισμός είναι θρησκεία εν είναι ανεπίδεκτον οιασδήποτε αμφισβητήσεως, ότι δηλαδή ο μασσωνισμός κατά την βαθυτέραν αυτού φύσιν και δομήν αρνείται εις πάντα τα μέλη αυτού και συνεπώς και εις τους Χριστιανούςτην δυνατότητα της εν τη Στοά διακηρύξεως της θρησκευτικής αυτών πίστεως.Την αλήθειαν ταύτην συναποδέχονται και συνομολογούσι και αυτοί οι μασσώνοι, και συνεπώς δύναται να αποτελέση κοινώς αποδεκτήν βάσιν προς διαλεύκανσιν των σχέσεων Χριστιανισμού και μασσωνισμού.

Δια της θεμελιώδους αυτής αρχής ο Μασωνισμός ου μόνον αρνείται εις τους χριστιανούς το συμφυές προς την ιδιότητα αυτών προνόμιον, το δικαίωμα δηλαδή και το καθήκον της εν παντί χρόνω και χώρω και συνεπώς και εν τη Στοά ομολογίας και διακηρύξεως της πίστεώς των εις τον θεάνθρωπον Κύριον ως τον μοναδικόν Σωτήρα και λυτρωτήν του κόσμου, αλλά και στερεί αυτούς της δυνατότητος να επικαλεσθούν κατά την πνευματικήν δραστηριότητά των ως τεκτόνων εντός της Στοάς την σώζουσαν και τελειούσαν την ανθρωπίνην φύσιν και θείαν Χάριν, την απορρεύσασαν εκ της θυσίας του Εσταυρωμένου.

Εν εσχάτη αναλύσειο Μασσωνισμός επιδιώκει να προσελκύση και κατακτήση τους Χριστιανούς δια της κατ’ ουσίαν αποξενώσεώς των εκ του Σωτήροςαυτών Ιησού Χριστού, αφούη είσοδος εις τας Στοάς είναι ελευθέρα μεν εις τους χριστιανούς, ουχί δε και εις τον Ιησούν Χριστόν!

Εις αυτό το αναπόφευκτον συμπέρασμα οδηγούν αι καθιερωθείσαι υπό του Μασσωνισμού αρχαί, αι οποίαι εκ πρώτης μεν όψεως εντυπωσιάζουν δια την ελευθερίαν της σκέψεως και το πνεύμα της ανεξιθρησκείας, η βαθυτέρα όμως θεώρησις αυτών οδηγεί εις τα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα, δεδομένου ότι η ελευθερία της σκέψεως εν τω Μασσωνισμώ δεσμεύεται δια μέσον μυήσεων και φρικτών όρκων και δη εξ αγνώστων εις τον μυούμενον πραγμάτων και μάλιστα κατά τρόπον όλως απαράδεκτον και ανεπίτρεπτον δια την περί της αξιοπρεπείας του ανθρωπίνου προσώπου σύγχρονον αντίληψιν. Αι δε θρησκευτικαί πεποιθήσεις των τεκτόνων υφίστανται υπό την επίδρασιν της υποβλητικής ατμόσφαιρας, ην προσπαθούν να δημιουργήσουν δια των καθιερωθεισών αρχών και μεθόδων του Μασσωνισμού, βαθμιαίως την φθοροποιόν και τουτ’ αυτό καταλυτικήν επίδρασιν της Μασσωνικής κοσμοθεωρίας.

Καιείναι τω όντιαριστοτεχνική η μέθοδος δι’ ης ο μασωνισμός πραγματοποιεί τους στόχους του.Ούτως, ενώ κατά τα φαινόμενα διατείνεται ότι οι Τέκτονες δέον να διακρί­νωνται δια την πίστιν των εις τον Θεόν και την αφοσίωσίν των εις την θρησκείαν εις την οποίαν εις έκαστος ανήκει, ταντοχρόνως απαγορεύει πάσαν θρησκευτικήν συζήτησιν εν ταίς Στοαίς.Κατά δε τον τρόπον τούτον επιτυγχάνεται η επιθυμητή απελευθέρωσις του χώ­ρου των Στοών από οιασδήποτε θρησκευτικής δοξασίας των μελών αυτού και προσφέρεται παρθένον το έδαφος των τεκτόνων προς εμπέδωσιν της Μασσωνικής κοσμοθεωρίας και δη και διο μέσου πολυποίκιλων μεθόδων, αίτινες τείνουν να δεσπόσουν και να συνυφανθούν με την όλην ψυχοσωματικήν οντότητα των μελών αυτού.

Καθίσταται δε τοις πάσι δήλος ο σκοπός της καθιερώσεως της αρχής της δήθεν ανεξιθρησκίας και της απαγορεύσεως πάσης θρησκευτικής συζητήσεως δια της συσχετίσεως αυτών προς τους υψίστους στόχους της Στοάς, οίοι είναι η έρευνα της αλή­θειας, η πνευματική τελείωσις και η ηθική ολοκλήρωσις των μελών αυτής. Διότι δια της μεθόδου ταύτης επιτυγχάνεται η αδιανόητος εξ επόψεως της εν Χριστώ αποκαλύψεως και της στρατευομένης επί γης Εκκλησίας κατάστασις της συμμετοχής δηλο­νότι εις τας Μασσωνικάς Στοάς χριστιανών, εις τους οποίους να απαγορεύεται η διακήρυξις κατά την εν τη Στοά έρευναν της αληθείας και την επιδίωξιν της πνευματικής τελειώσεως και της ηθικής ολοκληρώσεώς των, ότι η μοναδική οδός προς την αλήθει­αν και την αληθή ζωήν είναι ο Ιησούς Χριστός. Κατά την αναζήτησιν δηλαδή των σπουδαιοτέρων στόχων του ανθρωπίνου βίου απαγορεύεται εις τους χριστανούς η διακήρυξις της πίστεώς των. Μη δε ισχυρισθούν οι τέκτονες ότι η έρευνα της αληθείας εν τη Στοά αφορά μόνον εις την εγκόσμιον αυτής διάστασιν και ουχί την υπερβατικήν. Εν τοιούτον επιχείρημα θα ήτο ασύστατον ου μόνονδιότι η Αλήθεια είναι αδιαίρετος, αλλά και διότι εν πάση περιπτώσει εν τη Ορθοδοξία το δόγμα και το ήθος συνυφαίνονται αδιαιρέτως εν τω βίω των αγωνιζομένων εν τη Εκκλησία πιστών. Εις πάσας τας εκφάνσεις του χριστιανικού βίου τα πάντα και ενπάσινείναι ο Χριστός. Και συνεπώς δια τον πιστόν χριστιανόν είναι τουτ’ αυτό αδιανόητος μία τοιαύτη διαίρεσις. Και γεννάται το ερώτημα:Εάν ο Ιησούς τεθή εκτός του χώρον ένθα ερευνάται η Αλήθεια και η Πνευματική τελείωσις και η ηθική ολοκλήρωσις του ανθρώ­που, τότε ποίος άλλος χώρος, εναπομένει δια τον Ιησούν Χριστόν; 

Διηρωτήθησαν άραγε οι Έλληνες Μασσώνοι, οι οποίοι μάλιστα διακη­ρύσσουν, ότι κατά το σύνολόν των σχεδόν είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και μάλιστα πιστά τέκνα της Εκκλησίας, πως είναι δυνατόν να συμμετέχουν εις μίαν οργάνωσιν, η οποία, αν και αποτελείται κατά την συντριπτικήν αυτής πλειοψηφίαν εκ χριστιανών, εν τούτοις τουςκαταδικάζει εις σιωπήν, όταν πρόκειται να καταθέσουν την χριστιανικήν μαρτυρίαν των προς διαφώτισιν των μεγάλων προβλημάτων που απασχολούν τον άνθρωπον;

Και επί τέλους ποία είναι αυτή η οργάνωσις, πόθεν προέρχεται και εις τι απο­βλέπει, δια να διεκδική αυθεντίαν έναντι των χριστιανών υπερτέραν και αυτής της αυθεντίας του Σωτήρος Χριστού;

Διηρωτήθησαν άραγε οι Μασώνοι ότι το ύψιστον και ιερώτατον δια κάθε χρι­στιανόν αγαθόν είναι η μετά του Ιησού Κοινωνία, η εν τη κοινωνία ταύτη λύτρωσις και θέωσις και η εν τω κόσμω μαρτυρία;ή μήπως πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να ακολουθούν τον Ιησούν και να αγνοούν την κατηγορηματικήν αυτού διαβεβαίωσιν ότι «ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. στ'24).Και πως είναι δυνατόν η επιτρεπτόν οι τέκτονες να υποστηρίζουν ότι είναι πιστά τέκνα της ορθοδόξου Εκκλη­σίας, όταν οικειοθελώς τοποθετούν εαυτούς εις ένα χώρον, εις ον είναι απαγορευμένη η είσοδος εις τον Ιησούν;και δεν συντελείται ούτω τοαμάρτημα της αποστασίας και της αρνήσεως του Χριστού, όταν οι χριστιανοί δέχωνται να ανήκουν εις ένα οργα­νισμόν εις τον οποίον δεν έχει θέσιν ο Ιησούς ως μοναδικός Λυτρωτής του κόσμου; ή μήπως αγνοούν την διακήρυξιν αυτού του Κυρίου ο οποίος είπεν «πας ουν όστις ομο­λογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω κάγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς, όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι κάγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς»; (Ματθ. ι' 33-34).

Ας μη πλανώμεθα!Είναι αδύνατος η εν τω αυτώ προσώπω συνύπαρξις του πι­στού χριστιανού και του συνειδητού μασσώνου.Ουδείς δύναται να λατρεύη συγ­χρόνως τον Ιησούν Χριστόν, τον Αληθή Υιόν και Λόγον του Θεού, και το επινόημα των ανθρώπων, την ψευδή και ανύπαρκτον θεότητα, τον ούτω λεγόμενονΜέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, διότι τελικώς ή τον ένα θα μισήση και τον έτερον θα αγαπήση ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ως μας βεβαιοί Αυτός ο Κύριος.

Αλλά βεβαίως δια πάντα αληθή χριστιανόν το μοναδικώς ευλογητόν, προσκυνητόν, λατρευτόν όνομα είναι το υπέρ παν όνομα του Κυρίου Ιησού και απόλυτος η πεποίθησις ότι «εν τω ονόματι Ιησού Χριστού παν γόνυ κάμψει επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός» (Φιλ.β' 10-11).

Αλλ’ εάν πας χριστιανός οφείλη να ομολογή την αλήθειαν ταύτην, είναι αυτο­νόητον ότι οι Ποιμένες της Εκκλησίας ως επίσκοποι και προασπισταί της αποκαλυφθείσης Αλήθειας, κεκλημένοι ίνα διασφαλίσουν το εκκλησιαστικόν πλήρωμα από πάσαν πλάνην και μεθοδείαν του πονηρού θα διακηρύξουν εν προκειμένω, ότι επί τη βάσει των δογματικών της Εκκλησίας αληθειών και των ιερών αυτής κανόνων αποκλείεται απολύτως η συμμετοχή των πιστών εις πάσαν προσπάθειαν πνευματικής και ηθικής τελειώσεως του ανθρώπου, κατά την οποίαν θα απαγορεύεται η ομολογία και διακήρυξις του Ιησού Χριστού ως μοναδικού Σωτήρος και Λυτρωτού του κόσμου. Και ασφαλώς ουδέποτε θα επιτρέψουν οι αληθείς της Εκκλησίας του Χριστού ποιμένες την συμμετοχήν των πιστών εις τον μασωνισμόν. Το αντίθετον θα εσήμαινε την εν προκειμένω παραίτησιν της ιεραρχίας εκ της συμφυούς τη ουσία αυτής αποστολής των.

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ : ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Από το περιοδικό ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ», ΕΤΟΣ ΛΘ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1996 - ΤΕΥΧΟΣ 4

πηγή

Ιερά Μονή Θεμάτων

Με ιδιαίτερη παρακολουθούμε –λόγω και της εορτής του- εγκωμιαστικά σχόλια για το Μοναστήρι των θεμάτων της Πυλάρου. Αισθανόμαστε ανάγκη να συμμετέχουμε στην ψυχική ανάταση που προσφέρει στον επισκέπτη αυτή η εστία της πίστης και το στολίδι της φύσης.

Επιλέγουμε να πούμε λόγια αλήθειας, όπως τα ζούμε από κοντά, όπως τα μάθαμε από παιδιά.

Είναι γεγονός πως τα μοναστήρια της Κεφαλονιάς παρέχουν και περιέχουν εξαιρετική ομορφιά, πνευματικό πλούτο, θρησκευτική υποβολή και είναι δεμένα με τις παραδόσεις και τη ζωή της τοπικής κοινωνίας.

Για το μοναστήρι των Θεμάτων τι να πρωτοειπεί κανείς.

Ιδιαίτερη αναφορά οφείλεται πρωτίστως στον Ηγούμενο της Μονής Αρχιμανδρίτη Ιερόθεο Αμίτση, τον Παπά Γιάννη , για εμάς τους Πυλαρινούς .

Ακούραστος εργάτης, αφιέρωσε τη ζωή του στο Μοναστήρι και το μεταμόρφωσε τα τελευταία χρόνια σε τόπο κόσμιο, καθαρό, οργανωμένο , φιλόξενο , επισκέψιμο, υποβλητικό .

Με χρήματα της Μονής κατασκευάστηκε διώροφο κτήριο –Αρχονταρίκι στο ισόγειο και ξενώνας στο όροφο με 22 κρεβάτια .Στην βιβλιοθήκη φυλάσσονται ανεκτίμητα κείμενα και βιβλία. Οργάνωσε τους χώρους και προστάτεψε τα πολύτιμα άμφια ,σκεύη και ιερά αντικείμενα του χιλιόχρονου Μοναστηριού.

Φύτεψε αμπέλι –ρομπόλα στον περίβολο, και το κρασί του γεύονται οι επισκέπτες. Ανεξίτηλη παραμένει η εικόνα του, όπου με τα μαύρα ράσα, στον καυτό δεκαπενταύγουστο, πότιζε αυτό το αμπέλι, με κουβάδες και νερό από τις στέρνες.

Προστάτεψε την περιουσία του Μοναστηριού, εμπλούτισε την πανίδα της περιοχής με εξωτικά ζώα(ελάφια, Λάμα) αλλά και με κότες, γαλοπούλες και πρόβατα.

Είναι ο άνθρωπος, που εμπνέει εμπιστοσύνη και κερδίζει αβίαστα την συμπαράσταση και την βοήθεια στο έργο, που επιτελεί. Οι Πυλαρινοί ανταποκρίνονται πρόθυμα και βοηθούν το Μοναστήρι ποικιλοτρόπως. Δωρητές, επιστήμονες και τεχνίτες , με την ακούραστη και συνεχή παρουσία του Αρχιμανδρίτη, προσφέρουν και συμμετέχουν στην διαρκή αναβάθμιση ολόκληρης της περιοχής.

Παράλληλα το Ιστορικό Μοναστήρι δεν έπαψε ποτέ να είναι μέρος του κοινωνικού γίγνεσθαι της περιοχής. Φιλόξενο για τους τσοπάνηδες , που ξέμεναν στην ορεινή Αγία Δυνατή, με συμμετοχή στους εθνικούς αγώνες, με περιουσία που εξυπηρετούσε τις τοπικές ανάγκες, αποτέλεσε και αποτελεί στοιχείο της ταυτότητας της Πυλάρου και όχι μόνον.

Έζησαν στο Μοναστήρι ,υπηρέτησαν και προσέφεραν στην θρησκεία και τον τόπο ιστορικές προσωπικότητες, ιερείς και καλόγεροι, αξεπέραστα παραδείγματα πίστης ανθρωπιάς και εργασίας.

Αυτή τη σοβαρή χιλιετή υποθήκη ο Πανάξιος Αρχιμανδρίτης την σεβάστηκε, την ανέδειξε και την παραδίδει στο μέλλον με το κεφάλι ψηλά.

Η δική μας συμμετοχή

Ο ζήλος του ιερωμένου για το μοναστήρι αλλά και το βάρος της πολύτιμης υποθήκης, που κληρονομήσαμε, υπήρξαν οι αφετηρίες για να συμβάλλουμε στην εξυπηρέτηση της Ι. Μονής Θεμάτων ,σαν Δήμος Πυλαρέων, όπου αξιώθηκα να υπηρετήσω σαν Δήμαρχος.

-Ασφαλτοστρώθηκε μέσω Ευρωπαϊκού προγράμματος( ΟΠΑΑΧ) ο δρόμος προς το ιστορικό Μοναστήρι. Άρτιος τεχνικά, με σήμανση και διαγράμμιση, με προσαρμογή στο περιβάλλον , με ευγενή και δωρεάν παραχώρηση τμημάτων από τους παρόδιους ιδιοκτήτες.

-Επεκτάθηκε το δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος μέχρι την Ι. Μονή με συμμετοχή του Δήμου στην δαπάνη.

-Εκδόθηκε με Δαπάνες του Δήμου βιβλίο «Το Μοναστήρι των Θεμάτων στην Πύλαρο» με συγγραφείς τον αείμνηστο Θέμο Αυγερινό και την εξαίρετο σύζυγό του- λογοτέχνη κα Βίβιαν Γιαννούδη Αυγερινού. Αντίτυπα του βιβλίου υπάρχουν στον Δήμο και θα μπορούσαν να προβάλλουν και σήμερα το Μοναστήρι.

-Κατασκευάστηκε με δαπάνες του Δήμου το καλαίσθητο κιόσκι στον περίβολο της Μονής, ικανό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των εκδηλώσεων τόσον της Μονής όσον και ιδιωτών, που επιλέγουν το Μοναστήρι για γάμους, βαφτίσια κλπ.

-Άρχισε η κατασκευή Θρησκευτικού Μουσείου στον χώρο της Μονής, για να προστατευτούν και να αναδειχτούν τα πολύ σοβαρά κείμενα , άμφια, σκεύη και λοιπά αντικείμενα θείας λατρείας. Την δαπάνη κατέβαλλε η εταιρία που έφτιαξε τις ανεμογεννήτριες στην περιοχή, τα σχέδια και τις μελέτες εκπόνησε δωρεάν ο κ. Διονύσιος Κουγιανός (ευγενής υποστηρικτής και πολύχρονα αρωγός της Μονής) , ενώ ο Δήμος ήταν ο μεσολαβητής και επιβλέπων των εργασιών.

-Διαμορφώθηκε  με βοήθεια του Δήμου ο περιβάλλων χώρος της Μονής.

-Αξιοποιήθηκε το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον και προβλήθηκε το Μοναστήρι με ποικίλους τρόπους:

Οργανώθηκε από τον Δήμο εκεί το πρώτο Συνέδριο Αποδήμων Κεφαλλήνων το 2001. Εκδήλωση με μεγάλη σημασία , που έγινε θεσμός μέχρι τις μέρες μας.

Οργανώθηκε στον χώρο των πουρναριών για πρώτη φορά από τον Δήμο η εκδήλωση –προβολή τοπικών προϊόντων ή, όπως είναι γνωστή, η γιορτή των κτηνοτρόφων. Εκδήλωση ,που καλώς συνεχίζεται, κάθε καλοκαίρι μέχρι σήμερα στον ίδιο τόπο.

Οργανώθηκε και λειτουργεί πεζοπορική διαδρομή με σήμανση και χαρτογράφηση από τα Δρακοπουλάτα προς το Μοναστήρι με μεγάλη συμμετοχή επισκεπτών.

Επισκέφτηκαν  και εκδήλωσαν στον χώρο της Μονής πολλές και σοβαρές φιλαρμονικές , χορωδίες χορευτικά συγκροτήματα , με μεγάλη συμμετοχή κόσμου.

Στηρίχτηκαν με κάθε τρόπο οι θρησκευτικές τελετές.

Φιλοξενήθηκαν και έφυγαν με εξαιρετικές εντυπώσεις πολλές προσωπικότητες, που επισκεπτόταν την Κεφαλονιά. Αναφέρουμε εντελώς ενδεικτικά όσους μετείχαν στο συνέδριο «Η Πύλαρος στο διάβα του χρόνου» . Στο συνέδριο αυτό υπήρξαν ειδικές εισηγήσεις για το ιστορικό Μοναστήρι.

Η μικρή συμμετοχή μας στην διαμόρφωση της σημερινής εικόνας του Μοναστηριού, δεν έγινε για λόγους προβολής . Ανταποκρίνεται στο αίσθημα εκπλήρωσης χρέους σε διαχρονικούς θεσμούς και αξίες, ενώ αποδεικνύει έμπρακτα πως αντιλαμβανόμαστε την συμμετοχή μας στα κοινά.

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα και καυχιόμαστε για το Μοναστήρι μας. Θα είμαστε κοντά του , θα το βοηθάμε όσο μπορούμε και θα μεταδώσουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό που του ανήκει, αυτόν που μας δίδαξαν οι πατεράδες μας. 

Μάρκος Κοτσιλίνης

Δημοτικός Σύμβουλος

πηγή

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ …ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ: Η ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΚΙΜ-ΤΖΟΝΓΚ ΙΛ!!!

ΚΟΡΕΑΤΙΣΣΕΣ ΘΡΗΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ (!!!!) 
ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Ο ΚΙΜ-ΤΖΟΝΓΚ ΙΛ, ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ, ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΕΙ.
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ Η ΚΥΛΙΟΜΕΝΗ ΣΚΑΛΑ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΠΟΣ ….ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ, Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ, ΚΑΝΕΙ Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΚΟΡΕΑ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!

ΔΕΙΤΕ ΣΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΩΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΑΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΩΝ ΚΙΜ!

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣΤΑΤΗ!

πηγή

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ "ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΣΙΤΕΥΟΥΝ"

"ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΣΙΤΕΥΟΥΝ"

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ 

                                                                                                                                       ..

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ...

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΧΕΙ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΨΕΥΔΕΙΣ ΚΑΙ ΟΥΤΟΠΙΚΕΣ ...

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΚΛΗΡΟΤΕΡΑ ...

Η ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΗΜΕΙΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΑΦΟΥ ΑΠΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ...

ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΑ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΔΟΜΥΧΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ...

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΟΥΝ ...

ΕΧΟΥΝ ΑΦΕΘΕΙ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ ,,,

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΩΔΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ...

ΤΟΥΣ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ, ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ, ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ, ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΑ ΜΕΣΙΤΕΥΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ...

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΕΣΙΤΕΥΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΜΑΣ ...

ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ, ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΝΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ...

Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ, ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΡΟΥΝ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΞΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ...

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΝΑ ΤΥΛΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΝΙΞΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ...

ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ, ΟΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΑΦΛΕΞΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ...

ΣΤΙΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΤΩΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ (ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΙΩΝΑ), ΟΜΩΣ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΕΞΑΠΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΩΝ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ", ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ, ΜΕΤΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ

ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΔΕΙΝΟΠΑΘΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΚΑΙ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΤΑ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΝ ...

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΣΚΕΠΑΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΓΓΙΧΤΟΥΣ ...

ΤΟ ΜΑΝΑ "ΕΞ ΟΥΡΑΝΩΝ" ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗ ΤΡΟΦΗ, ΑΦΟΥ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Π.ΓΑΒΡΙΗΛ: "ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΧΟΡΤΑΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙΝΑΤΕ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΘΑ ΚΡΥΩΝΕΤΕ, ΑΣ ΕΧΕΙ ΜΕΙΟΝ 5 ΒΑΘΜΟΥΣ ΕΞΩ ..."

Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣ, ΑΦΟΥ ΗΔΗ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟΣΟ ΧΑΜΗΛΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ,

ΕΥΛΟΓΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΠΙΣΤΟ ...

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΘΑ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ "ΨΗΛΑ" ...

ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ,

ΕΛΕΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΝΙΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ:

<<ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΟΡΤΑΡΗΣ ΣΤΕΚΟΤΑΝ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ...

    "ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΘΕΛΕΙΣ 1000 ΜΟΝΑΔΕΣ" ΛΕΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ...

"ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΚΑΛΟ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΙΣ ΔΩΣΩ" ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ...

"ΒΟΗΘΗΣΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ"

"ΑΥΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ 3 ΜΟΝΑΔΕΣ ...

ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΚΑΝΕΣ; "

"ΕΔΙΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ"

"ΑΛΛΕΣ ΤΡΕΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ, ΑΛΛΟ;"

"ΤΙΜΗΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟ Υ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΛΛΟ"

"ΑΛΛΕΣ ΤΡΕΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ;

ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ; "

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΤΑΙ ΚΑΙ
ΝΑ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ ...

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΛΙΓΟ ΨΗΛΑ, ΛΕΕΙ:

"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ"

"ΜΑΛΙΣΤΑ, ΤΩΡΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 991 ΜΟΝΑΔΕΣ" ΛΕΕΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΝΟΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ:

"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ" !!!

πηγή