ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ "ΦΡΑΓΓΕΛΙΟ" ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ- "ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ , ΞΥΠΝΑ ΛΑΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ"

 

Ο  γραμματέας  του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας  αρχιμανδρίτης  Βασίλειος  Βαρβέλης, γυιός  καθαρίστριας, όπως  αναφέρει σε επιστολή του που δημοσιεύθηκε απο την "Εφημερίδα των Συντακτών", κατακεραυνώνει αυτούς"που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, τους ταγματαλήτες στην κατοχή, τους ασφαλίτες στη χούντα, που  τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας". 
Σκληρά  και κοφτερά τα λόγια του  αρχιμανδρίτη, ο οποίος  αποφάσισε  να  ακολουθήσει  την Ορθόδοξη παράδοση,  σε αντίθεση με μερικούς  δικούς μας"εκσυγχρονιστές" ιεράρχες της Ελλαδικής  Εκκλησίας, οι οποίοι βουτηγμένοι στους συμβιβασμούς της  Ε.Ε  που τους επιχορηγεί,  στρέφονται εναντίον αυτής  της  Αγιοπατερικής κληρονομιάς  για να  κάμψουν  αυτό το ορθόδοξο  λεβέντικο φρόνημα, με στόχο την μεταμόρφωση "της πίστης του Χριστού της Αγίας"(λόγια του Κολοκοτρώνη)  σε ένα δυτικότροπο και απολύτως  συμβιβασμένο με τις εξουσίες μονοφυσιτικό μόρφωμα,προτεσταντικοφασιστικού  διαλογισμού. 
Ολόκληρη η επιστολή : 
«Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κι ανίψι καθαριστριών. Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην «αργία» της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κι εμάς, να μαγειρέψει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να πλύνει, ν' απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.  Αυτή η μάνα μου! 
  Αυτές οι Περιστεριώτισσες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν «παραδουλεύτρες» όπως τις έλεγαν οι «Κυρίες», για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι.  Και οι περισσότεροι γίναμε! 
  Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ τη δουλειά, έχοντας μέσα στην τσάντα της την βρεγμένη της ρόμπα, που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, την ρώταγα με αγωνία:  – Μαμά, τι μου έφερες;  – Κούραση, παιδί μου, η απάντηση της.  Κούραση!  Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι «Κυρίες» στη μάνα μας για ψυχικό.  Δικό μας ρούχο δεν είχαμε.  Αποφόρια. Μ΄ αυτά ντυνόμασταν.  
Μανάδες ηρωίδες!  Σ΄ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός.
 Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι «μπράβοι» των 500 ευρώ.  
 Αντί να φιλήσουν το χέρι τους, τις έστειλαν στα νοσοκομεία.  
Αυτοί που σκότωσαν τον «αδελφό» μας και το «παιδί» μας, τον Γρηγορόπουλο
 αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους
 αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός
 αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά
 αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες
 αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες
 αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδοση το «μέρισμά» τους...  τόλμησαν και σήκωσαν το βέβηλο χέρι τους, στις μανάδες μας. 
Σ΄ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μύες και το ελάχιστο μυαλό, που με την στάση και την συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη. Σκληραίνω την καρδιά μου.  Δεν τους ευλογώ πια.
 Δεν μου βγαίνει.  Δεν έχω ευχή γι΄ αυτούς.
 Όλοι αυτοί, θα με βρουν μπροστά τους, στον αγώνα.  Φωνάζω δυνατά: Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να είναι αργά»

Πηγή  το είδαμε εδώ

ΟΧΕΤΟΣ ΦΩΤΟΚΙΤΣΑΡΙΑΣ καὶ ΑΥΤΕΙΔΩΛΙΣΜΟΥ!

ΟΧΕΤΟΣ  «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ» ΦΩΤΟΚΙΤΣΑΡΙΑΣ

«Προαλωσιακὰ φαινόμενα»

.         Ὅ,τι καὶ νὰ πεῖς ματαιοπονεῖς. Ἐν τούτοις τὸ προνόμιο, νὰ ψελλίζεις καλοπροαίρετα τουλάχιστον, δὲν ἀφαιρεῖται οὔτε ἐκχωρεῖται, ὅταν μάλιστα κάποια φαινόμενα θυμίζουν προανακρούσματα ἱστορικῶν ὀλέθρων.
.         Κατ᾽ἐπανάληψιν ἔχουμε ἀναφερθεῖ στὸ ἴδιο πνιγηρὸ φαινόμενο ἐκκοσμικεύσεως καὶ πνευματικῆς ρηχότητας: τῆς ἀκατάσχετης φωτογραφήσεως «ἱερῶν προσώπων» ἐξ ἀφορμῆς ἱερῶν πανηγύρεων καὶ ἄλλων «ἱερῶν φεστιβάλ». Πάντως τὸ φαινόμενο ἔχει λάβει διαστάσεις ἱερῆς καταιγίδας, ὅπου ἡ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (δηλ. μιὰ πολὺ… “σπάνια” τελετὴ…!) φωτογραφίζεται μέχρι“ἀποστραγγίσεώς” της. Τὰ πιὸ ἱερά, τὰ πιὸ ἅγια, τὰ πιὸ μυστικά, τὰ ὁποῖα μυστικῶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ μυστικῶς μὲ πολὺ θεῖο φόβο παρέλαβαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα θεολόγησαν, αὐτὰ τὰ ἅγια στὶς παμπόνηρες ἡμέρες μας διοχετεύονται καὶ διακινοῦνται ἀνὰ τὰς ἠλεκτρονικὰς ὁδοὺς καὶ τὰς διαδικτυακὰς ρύμας.
.         Κανένας δὲν ξέρει τὸν λόγο. Τὸν λόγο δηλ. ποὺ ΚΑΘΕ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ σὲ ὅλες της τὶς “φάσεις” πρέπει νὰ ἀπαθανατίζεται ὡσὰν κοσμικὴ δεξίωση ἢ φιέστα. Τὸν λόγο μόνο νὰ τὸν ὑποπτεύεται μπορεῖ. Κι ὅποιος κι ἂν εἶναι, χρεώνεται σὲ ἐκείνους ποὺ παρέχουν ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ τὴν ἄδεια γιὰ τὴν τόσο “ἄγρια” καὶ ἀδίστακτη φωτογράφηση καὶ διαδικτυακὴ δημοσιοποίηση.
.            Οὐδεὶς καλοπροαίρετος ἀρνεῖται τὶς ἀναμνηστικὲς φωτογραφίες. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀνάμνηση ἔχουμε φτάσει στὴν ἀναίδεια καὶ στὴν φτηνὴ (πάμφθηνη) κολακεία. Γιὰ νὰ γίνει πιὸ πρακτικὴ ἡ προσέγγιση, διερωτώμαστε: τί καινούργιο καὶ ἀναμνηστικό, τί “μοναδικὸ” μπορεῖ νὰ κουβαλοῦν ἀσταμάτητες σειρὲς δεκάδων φωτογραφιῶν μὲ τὶς ἴδιες καὶ ἐπαναλαμβανόμενες σὲ κάθε Θ. Λειτουργία λειτουργικὲς κινήσεις ἱερέων καὶ ἀρχιερέων; Τί εἴδους ἀνάμνηση εἶναι αὐτὴ ἡ “νέα μόδα”; Δὲν ἀρκεῖ ὅτι ἡ Θ. Λειτουργία εἶναι μιὰ λειτουργικὴ ΑΝΑΜΝΗΣΗ τοῦ Πάθους καὶ τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου;.         Τί νὰ εἶναι ὅλο αὐτὸ τὸ ἀσυγκράτητο νεοφανὲς φαινόμενο ποὺ ἐκχέεται ἐπιβλητικὸ μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια τῶν ἀνθρώπων;
.          Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ νέα ἀθώα ποιμαντικὴ ἢ ἱεραποστολικὴ μέθοδος; Ἀφελὴς μᾶλλον καὶ ἀνεπέρειστη ἡ ἰδέα.
.           Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνακουφιστικὴ διαδικασία αὐτοεπιβεβαιώσεως; Συμπάθεια καὶ στοργὴ ἐν προκειμένῳ ὅπως σὲ κάθε θέμα ὑγείας.
.           Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνελέητη ἐντυπωσιομαχία; Ὑπερβολή. Δὲν μεταχειρίζονται ποτὲ τέτοιες μεθόδους οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.
.          Νὰ εἶναι ἆραγε μιὰ ἀνιδιοτελὴς ἔκφραση καὶ τιμητικὴ προσφορὰ σὲ ὑπέροχες καὶ μοναδικὲς ἱερὲς προσωπικότητες; Ἀξιέπαινο ὡς σύλληψη ἀλλὰ γκροτέσκο ὡς ὐλοποίηση.
.       Ὅ, τι καὶ νὰ εἶναι πάντως κάθε μέρα προστίθενται καὶ νέα μέλη, νέες περσόνες στὸ πάνελ τῆς ἀμετρίας καὶ τῆς κουφότητας, σ᾽ αὐτὴ τὴν κούρσα συναγωνισμοῦ φωτογραφικῆς ματαιοδοξίας. Καὶ φτάσαμε σ᾽ ἕνα κατάντημακακόγουστου εὐτελισμοῦ τῶν ἱερῶν καὶ ὑποβάθμισης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους,σ᾽ ἕναν ὀχετὸ νοσηρῆς φωτοκιτσαρίας καὶ πυογόνου αὐτειδωλισμοῦ.

.           Πέρα ἀπὸ τὶς ἀνεξιχνίαστες αἰτίες ἕνα εἶναι σίγουρο: ὅτι εἶναι κακὸ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου νὰ προβάλλεται μιὰ «Ἐκκλησία» ποὺ ἀνακυκλώνει μονομανῶς αὐτὸ τὸ κίτς καὶ ἐνδίδει τόσο ἀπροκάλυπτα στὴν κολακεία, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τὴν παθολογία τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου!

.           Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς συχωρέσειή

πηγή

Το φτυάρι του ευσεβισμού μυρίζει θάνατο

''Ο ευσεβιστής,που καταγγέλει ανέξοδα,διαπομπεύει ασυνείδητα και ''σκοτώνει'' χαιρέκακα είναι ο χούλιγκαν αποδέκτης της παροιμίας ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα''...ο αφιονισμένος οπαδός της κερκίδας,ο μπαχαλάκιας γυρολόγος των αναρτήσεων των άλλων.Εκείνος,που τρέφεται με λάσπη,χορταίνει με διασυρμό και αναπαύεται,ως θεόθεν,αυτοσχέδιος τιμωρός των όλων.Τί άλλο,όμως θα πάρει μαζί στον τάφο του,εκτός από μια αξίνα κι ένα φτυάρι;'' Γ.Δ.

Είναι κάποιοι ''υπόδικοι'' εραστές μιας ετεροθαλούς και υποκριτικής ευσεβείας,αυτοί,που δίκην μιας παθολογικής ερμηνείας της ευσεβείας,είναι γνωστοί,ως ευσεβιστές ή αλλιώς,ως αφιδατωμένοι χριστιανοί που έχασαν την διάκριση στον δρόμο της ανορθόδοξης,πλανερής πορείας τους.

Είναι οι κατ' επάγγελμα καταγγέλλοντες,οι κινούντες το δάκτυλο της έπαρσης,αυτοί,που περιμένουν στην γωνία ψάχνοντας ή και εφευρίσκοντας πολλές φορές αποχρώσεις ενδείξεις αίρεσης ή αμαρτίας,που πρέπει οπωσδήποτε να στοχοποιηθούν,να διαπομπευθούν και εντέλει να ακυρωθούν δια παντός.

Γιατι ο κουκουλοφόρος ευσεβιστής της Πίστης έχει κατοχυρώσει προ πολλού στην φαντασία του,το θεόθεν δικαίωμα του επαναστάτη χωρίς αιτία,αυτού,που χαροποιείται ανεξάντλητα με τον προσδιορισμό ευθυνών στους άλλους και εν τέλει αυτοδικαιώνεται μέσα από το δριμή ''Κατηγορώ'' του προς τους άλλους.

Ο ευσεβιστής είναι ο ενωτικός κρίκος του ευσεβούς με τον δυσεβή άνθρωπο,ο αυτοπροσδιοριζόμενος και,ως το δεξί χέρι του Θεού,που,όπου δεν πίπτει λόγος,πίπτει ράβδος,όπου ράβδος βεβαίως νοείται η διαπομπευόμενη καταγγελία και η τιμωρός κατηγορία.Θυμίζουν οι ευσεβιστές,κάτι από κολασμένες φιγούρες του Μεσαίωνα,που αναλάμβαναν γενικευμένα προγκρόμ διώξεων κατά παντός,που εξοστράκίζε -κατ' αυτούς- την έννοια μιας υποκρίνουσας,τυπολατρικής ευσεβείας και ενός αυτιστικού καθωσπρεπισμού.

 Οι ίδιοι πάσχουν πνευματικά,δεν δύνανται να ανταπεξέλθουν ψυχικά,έχουν απεμπολήσει συνειδητά για τους εαυτούς τους την Χριστολογική έννοια της Ορθοπραξίας και αναζητούν στους άλλους,αυτό,που οι ίδιοι υπολείπονται.

Το διαδίκτυο και πιο ειδικά,αυτό το Facebook βρίθει από σκηνές απείρου,ευσεβιστικού κάλλους και υποκριτικών,καθωσπρεπικών ανακοινώσεων.Είναι απίστευτα τραγελαφικό,να βλέπεις καθως πρέπει ευσεβιστή της Πίστης,όλη την ημέρα να κατηγορεί τους άλλους,ως αμαρτωλούς και πλανεμένους και το βράδυ ν' ανεβάζει βίντεο από...σοβαρά σκυλάδικα της εθνικής,όπου το ημίγυμνο σώμα πάνω στο τραπέζι...να συναγωνίζεται...επαξίως το...φύλλο συκής της τραγουδίστριας,που μερακλώνει ακατάσχετα στα εξωκαρδιακά και κατανυκτικά,''μυρώδη'' άσματα...της Lady Agella!Οποία ευσεβιστική ομολογία!

Ο ευσεβιστής -δυστυχώς- ως πάσχων βαρέως από χριστιανοπρεπή,ανοικό αυτισμό έχει ανακατέψει δυσανάλογα το Ευαγγέλιο του Χριστού μας με το ιλουστρασιόν βιβλίο της Βέφας Αλεξιάδου,όπου οι αναλογούμενες δόσεις μαναβικής ''ορθοδοξίας'' και δηθενικού καθωσπρεπισμού,φτάνουν στα όρια ενός επικίνδυνου,φονταμελιστικού και άνοστου στην γεύση, αχταρμά...

Είναι αυτό,το απίστευτα κωμικό και μνημειώδες,που συνέβη κάποια στιγμή με ένα λογοτεχνικά δοσμένο κείμενο,που απλά,απλούστατα εξυμνούσε τον ίδιο τον Θεό.Ο ευσεβιστής,που φυλούσε παγανιά στην μουλωχτή σκοπιά του,προσεκτικά κρυμμένος πίσω από τους άνυδρους και ξηρούς θάμνους της υπό κατασκευήν ατομικής υποκρισίας του,άρχισε,να πυροβολεί κατά ριπάς,τόσο,όσο χρειάστηκε,για να μείνει από ''καύσιμα.'' 

Ανακάλυψε...ανείπωτες,απρεπείς,ακαταχώρητες εκφράσεις,καζαντζακικές οσμές σοβαρής...ασεβείας και,ως εκ τούτου πήρε το φθαρμένο από τα χρόνια χριστιανικό του φτυάρι και άρχισε,να θάβει σε Ομάδες και σε ευπρεπώς...''αυριανίστικα'' θρησκευτικιστικά Ιστολόγια,το υπό σηψαιμίαν ''πτώμα,'' που σκότωσε στο διάβα του.Εκεί βεβαίως,που ο γέλως γίνεται περίγελως είναι,όταν οι ευσεβιστές -προκειμένου να κατοχυρώσουν τα πνευματικά δικαιώματα του υποκριτικού τους κάλλους- αρχίζουν...και χρησιμοποιούν...την καθαρεύουσα...!

Έγραφε ένας τέτοιος δύστηχος τις προάλλες...'' Ουαί -λέγω- γύναια,όπου αμαρτάνετε δημοσίως και προβαίνετε εις λίαν ακαλαίσθητους και ακόμψους λόγους,εσείς -λέγω- όπου η ρομφαία του Θεού θα επιπέσει επί της κεφαλήν σας,γύναια του διαβόλου...'' Και συνέχισε το ευσεβιστικό του παραλήρημα...''Τι είναι αυτά που γράφετε αθεράπευτες κορασίδες,όπου προάγετε εις την απώλειαν τους εαυτούς σας και σκανδαλίζετε και ημάς τους ευσεβείς....!''Αυτό είναι ο ευσεβιστής.Ακέραιος στον λόγο,ατελής στην πράξη.Εξ' αιτίας -συχνά- ενός πρόχειρα,προσθαφαιρετικού ορθολογισμού,που βιώνει ασύλληπτα και ανεπαίσθητα στην υποκρίνουσα ζωή του,αγνοεί παντελώς τους όρους ''συμβολισμός'' και ''μεταφορά'' του λόγου.Διαβάζει αυτό,που είναι γραμμένο και αδυνατεί ν' αντιληφθεί,αυτό που υποδηλώνεται.Είναι σαν να διαβάζει την καθημερινή,λαοφιλή μας παροιμία...''Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα''...και ν' αρχίζει,να διερωτάται,πού είναι η πόλη και πού η κανέλλα...Αν ακούσει την ρήση...''πέρα βρέχει'' θα ψάχνει,να βρει από,πού ήρθε αυτή η ρημάδα η βροχή...και αν του πουν ''τρία πουλάκια κάθονται'' θα ψάχνει να δει,αν στα καλώδια της ΔΕΗ ήρθαν επιτέλους τα εαρινά,αποδημητικά μας τσόνια...!Κι όμως δεν είναι αστείο.Ψυχολογικώς ερμηνεύεται,ως η αυτιστική νόσος του Aspeger...!

Πόσο διαφορετικός,όμως θα ήταν ο ευσεβιστής,αν ήταν επί γνώσει αμαρτωλός,επί γνώσει ασήμαντη μονάδα ανάμεσα στις άλλες,μικροσήμαντες μονάδες,αν ομολογούσε την Πίστη με την ταπείνωση ενός βιωματικού και συνειδητοποιημένου Ορθοδόξου;Αν την υπεράσπιζε με την θεοδώρητη διάκριση ενός υγιούς,σκεπτόμενου ανθρώπου,όπου η ίδια,η ζωή του είναι ακριβής και τέλεια συνάρτηση του λόγου του Χριστού μας!

Γιατί ο ευσεβιστής,που καταγγέλει ανέξοδα,διαπομπεύει ασυνείδητα και ''σκοτώνει'' χαιρέκακα είναι ο χούλιγκαν αποδέκτης της παροιμίας ''ο σκοπός αγιάζει τα μέσα''...ο αφιονισμένος οπαδός της κερκίδας,ο μπαχαλάκιας γυρολόγος των αναρτήσεων των άλλων.Εκείνος,που τρέφεται με λάσπη,χορταίνει με διασυρμό και αναπαύεται,ως θεόθεν,αυτοσχέδιος τιμωρός των όλων.Τί άλλο,όμως θα πάρει μαζί στον τάφο του,εκτός από μια αξίνα κι ένα φτυάρι;

 

 

     Γιώργος Δ.Δημακόπουλος/πηγή το είδαμε εδώ

"ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ..." (ΓΕΡΟΝΤΟΥ ΟΡΑΣΕΩΣ)

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΥΜΑ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΘΥΜΑΤΑ (ΨΥΧΕΣ) ...

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΔΑΙΜΟΝΩΝ "ΔΙΚΤΥΩΘΗΚΑΝ" ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΑΡΚΕΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ, ΕΠΗΡΕΑΖΟΝΤΑΣ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΜΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ...

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΠΙΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣ ΩΡΑΣ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...

ΧΩΡΙΣ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΕΙΣΔΥΣΑΝ ΣΤΙΣ ΑΔΥΤΕΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΑΝ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ ΣΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ, ΑΝΕΔΕΙΞΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ, ΥΠΟΒΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ...

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΖΩΑ ΓΙΑΤΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ... 

Η ΑΛΛΗΛΟΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ, ΔΙΔΑΞΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΑΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΞΥΨΩΝΕΙ ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ...

ΑΥΤΟ ΗΡΘΑΝ ΝΑ ΚΤΥΠΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ...

ΕΞΑΛΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΠΟΥ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΩΝ ΕΠΙΔΡΑΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΟΥΣ 

ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ ...

ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΡΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΑΙΜΟΝΩΝ ... 

ΕΣΤΑΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ "ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ", ΙΚΑΝΕΣ ΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΗΜΕΡΑ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑ ...

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ ΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ...

ΔΕΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΣΑΡΚΟΛΑΓΝΕΙΑ, ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΛΛΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ...

ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΡΡΥΘΜΙΑ, ΤΟΝ ΝΟΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ, ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ, ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΗΣ ...

ΟΙ ΔΙΑΤΑΓΕΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΓΕΝΘΥΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ...

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ...
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΟΥΤΕ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, ΟΥΤΕ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΝ ΣΩΖΟΥΝ ...
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΑΝΟΥΝ ΠΕΡΙΤΤΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ...
Ο ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ ΠΡΟΟΡΗΣΕ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ...
ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ, ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΟΝΙΣΕ ΘΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ, ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΡΙΠΑΣ ΤΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΒΟΛΕΣ ...
ΑΥΤΕΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΔΙΑΡΚΟΥΝ 1 Η 5 ΛΕΠΤΑ, ΟΣΟ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΑΡΚΟΥΣΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥΣ,
Η Ο ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ...
ΕΠΙΔΡΟΥΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΜΕΓΙΣΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ...
ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΑΣΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ, ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ...
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΥΤΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ...
ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΥΣΤΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ...
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΗ, Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΚΡΙΒΗ ΧΡΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ...
     ΝΑ ΜΗΝ ΑΞΙΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΖΕΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ...
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΟΙ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΦΙΑΛΤΗ ...
ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΚΤΥΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ...
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΤΡΩΣΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ, ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ...
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ...
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ...
ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ...
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΤΕ ΤΑ ...
ΕΜΦΥΣΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΩΣΤΕ Η ΘΕΙΚΗ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ...
ΠΡΟΣΕΞΤΕ: "Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ" !!!

πηγή

Περί θλίψεων, πόνων και κόπων… (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως

το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.

Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα..

Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, « στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω».

Και ταύτα διανοηθέντα, κάτω τον έρρψεν ο Θεός, και ο πρώτος ανατέλλων φωτεινότατος άγγελος, γέγονε δαίμων, Σατανάς, διάβολος, το βρωμερώτερον εκ των δημιουργημάτων του Θεού, ουχί τη φύσει, διότι ο Θεός όλα λιαν καλά τα εποίησεν, αλλά τη προαιρέσει πονηρός και αντάρτης!

Ο διάβολος διασπείρει μέσα εις τας οικογενείας την μεμψιμοιρίαν, την απαρέσκειαν, την ζήλειαν, την ισχυρογνωμοσύνην, κ.λ.π. και ούτω υπάρχει εις πολλάς οικογενείας ένα πρόσωπον, που θα διαταράσση την ειρήνην, την γαλήνην και την χαράν της οικογενείας. Αυτή η κακή σπορά δεν έλειψε και μέσα εις την του Κυρίου ιεράν οικογένειαν, όπου είχε δημιουργήσει επί της γης δια την μέλλουσαν σωτηρίαν, δηλαδή εν μέσω των ιερών μαθητών Του, ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, σπόρος θεοκτόνος! Ο διάβολος σπείρει τον σπόρον εν μέσω του σίτου, και εις τας συνοδείας των μοναχών το τοιούτον υπάρχει, όχι ότι το πρόσωπον αυτό είναι κακόν, αλλά έχοντας τας αδυναμίας αυτάς, μεμψιμοιρίαν, ζήλειαν κ.λ.π., γίνεται ένα όργανον, δια να διαταράσση την ειρήνην και ησυχίαν των άλλων.

Όλα αυτά μαρτυρούν ότι είμεθα εξόριστοι της αληθινής πατρίδος μας, ευρισκόμενοι εις τα

σωφρονιστήρια, ένθα εξασκείται η παιδεία Κυρίου, και όσοι ευρεθούν δια της παιδείας ευδόκιμοι, εισάγονται πάλιν εις την ουράνιον κληρονομίαν λαμβάνοντες και πάλιν την χαθείσαν υιοθεσίαν των, άξιοι να κληρονομήσουν τον Θεόν.

Όσοι μείνουν απαίδευτοι, ως εγώ, και δεν αναγνωρίζουν την παιδείαν, αλλά δια των έργων των αναδειχθούν νόθοι, αποδιώκονται ως ανάξιοι της υιοθεσίας, εις ην απέβλεπεν η παιδεία Κυρίου και καταδικάζονται. Ο αγαθός Θεός και Πατήρ ημών να μας αξιώση μετά των ευδοκίμων, των

λαβόντων την υιοθεσίαν, εις αιώνας αιώνων. Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

πηγή

ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ: Η επέλαση των επικίνδυνων αιρετικών που τα βρήκαν με τους ντόπιους δοσίλογους > Μαζεύονται στο ΟΑΚΑ για την εκλογή του “Παγκόσμιου Ηγέτη” της “Παγκόσμιας Κυβέρνησης”

Σε μια περίοδο εξαιρετικά “καυτή” και επικίνδυνη για τα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα της πατρίδος, έρχονται και οιπανταχού παρόντες “σπόροι” των Μαρτύρων του Ιεχωβά για να κάνουν- έχοντας ειδικούς λόγους αναταραχής και ανωμαλίας προφανώς-αισθητή την παρουσία τους. Αφορμή για το ρεπορτάζ καταγγελίες που λάβαμε στο makeleio.gr και αφορούν τις καθιερωμένες ετήσιες ομαδικές δημόσιες δραστηριότητες του αιρετικού εσμού των Ιεχωβάδων. Αυτή τη φορά όμως κάποιοι παρονομαστές δοξασίας των “αφεντικών” της Γης φαίνεται ότι διαφοροποιούνται. 
Οι αιρετικοί των συγκεκριμένων διχαστικών δοξασιών επαίρονται και διακηρύττουν ότι έχουν στο τσεπάκι τους το μυστικό του “Παγκόσμιου Άρχοντα της Γης” και ότι γνωρίζουν ποιος πράγματι μπορεί να κυβερνήσει τον πλανήτη. Στις αφίσες που κυκλοφόρησαν μάλιστα προβάλλουν ύποπτα ερωτήματα όπως:
-Γιατί χρειαζόμαστε την παγκόσμια κυβέρνηση;
-Ποιος μπορεί να κυβερνήσει;
Η καταγγελία που πήραμε από έναν εκ των πολλών αναγνωστών, λέει: “…Αυτή τη φορά , λαμβάνω την πρωτοβουλία να σου στείλω ένα “mail” με έντυπο υλικό το οποίο διένειμαν δύο “μάρτυρες του Ιεχωβά” στην περιοχή της πλατείας Παπαδιαμάντη όπου και κατοικώ, την Κυριακή 08/06/2014. Αναφέρεται σε “συνέδριο” που θα πραγματοποιηθεί στο Ο.Α.Κ.Α. από την 27η έως και την 29η Ιουνίου 2014 και το οποίο αφορά στην ανάγκη ύπαρξης “Παγκόσμιας Κυβέρνησης”, τα οφέλη από την εγκαθίδρυση αυτής καθώς και τον “Άρχοντα” ο οποίος θα προΐσταται αυτής! Παρότι απέχω πολύ απ’το να χαρακτηρίζομαι “μεγαλόσταυρος” ή ακόμα και “συνεπής Χριστιανός”, δεν μπορώ παρά να νοιώσω τάσεις εμμετού καθώς και αγανάκτηση απ’το πόσο κοντά μας φέρνουν στην αηδία την οποία, κάποια αρρωστημένα μυαλά έχουν παγιώσει στο κεφάλι τους, με μοναδικό σκοπό την ικανοποίηση υπέρμετρων προσωπικών φιλοδοξιών! Παρακαλώ να προχωρήσεις σε διερεύνηση και δημοσίευση του θέματος με κατάλληλο άρθρο. Παρακάτω επισυνάπτω τη μπροσούρα την οποία έχουν το θράσος να διαμοιράζουν οι Ιεχωβάδες. Κάποια στιγμή, ελπίζω να τα πούμε εις βάθος. Προς το παρόν σε χαιρετώ και σου εύχομαι τύχη, υγεία και καλή δύναμη στο βίο σου και το λειτούργημά σου”.
Άλλη καταγγελία αναγνώστη, επισημαίνει:
“Άλλη μία “επιδρομή”στα σπίτια των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών επιχείρησαν οι γνωστοί Ιεχωβάδες τις ημέρες που πέρασαν. Τα λόγια τους και η μέθοδος πλύσης εγκεφάλου που χρησιμοποιούν είναι γνωστοί , αυτό που όμως “βγάζει μάτι” στην προκειμένη περίπτωση είναι πως πλέον ξεκάθαρα αποζητούν τον Άρχοντα της γής ο οποίος θα έχει τα χαρίσματα και τα προσόντα τα οποία χρειάζονται για να αναλάβει αυτή την θέση. Αποζητούν επίσης μιά παγκόσμια κυβέρνηση την οποία θα ηγείται ένας χαρισματικός ηγέτης , ο Άρχοντας της Γής όπως λένε , πράγμα που ζητούν και διεργάζονται κα οι Παγκοσμιοποιητές , οι πρωωθητές της Πανθρησκείας , οι νεοταξίτες και νεοεποχίτες .Εμείς από τη μεριά μας να σας συστήσουμε να έχετε μυαλό καθαρό αρνηθείτε την πλάνη τους και να σας καταδείξουμε 2 μόνο σελίδες από τα φυλλάδια που μοιράζουν για να πειστείτε…”.
Το θέμα έχει πάρει πια διαστάσεις και δεν περιορίζεται στα γνωστά και γραφικά πια πολυετή κακέκτυπα προσηλυτισμού των διακονιαρέων της γειτονιάς που γύρναγαν και γυρνούν ακόμα μοιράζοντας την “Σκοπιά”. Και φυσικά τώρα τους “παλιο-Ιαχωβάδες” δεν τους αντιμετωπίζεις με σκουπόξυλα, πέτρες και αφορισμούς. Τα σιωνιστικά τυπάκια με κυβερνείο τις ΗΠΑ έχουν φθάσει στα
8 .000.000 λαού σε όλον τον πλανήτη και από εδώ και στο εξής, δεν παίζουμε. Το δυστύχημα είναι ότι ενώ η Εκκλησία τους έχει αποδιώξει, η Πολιτεία τους ασπάζεται αφού πολλοί εκ των κυβερνώντων ανήκουν στους Νεοταξίτες Ιεχωβάδες.
Πάντως τα κηρύγματα περί Παγκόσμιας Διακυβέρνησης που προσαρμόζονται στο αφανιστικό και ισοπεδωτικό δόγμα των διακονιάρηδων με την “Σκοπιά”, μυρίζουν συνεννόηση με το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Η τοποθέτηση νέας Κυβέρνησης Δοσίλογων, η παρουσία προσώπων που πιθανόν να θεωρούνται “δικοί” τους μέσα από το κυβερνητικό Ιερατείο καθώς και τα πρώτα δείγματα τους, ετοίμασαν το έδαφος για την επέλαση των αιρετικών.
Ως γνωστόν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εδώ και δεκαετίες κηρύττουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων ήδη από έτος 1914 βρίσκεται στις “τελευταίες ημέρες” του, οι οποίες θα αποκορυφωθούν στον Αρμαγεδδώνα. Για πολλές δεκαετίες δίδασκαν ότι “η γενιά που ήταν ζωντανή το 1914 δεν θα παρερχόταν πριν έρθει ο Αρμαγεδδών και αρχίσει το νέο σύστημα υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού”. Μολονότι δεν μπορούν να υπολογίσουν την ακριβή διάρκεια “αυτής της γενιάς”, χρειάζεται να έχουν υπόψη ορισμένα πράγματα όσον αφορά τη λέξη «γενιά»: α)Συνήθως αναφέρεται σε ανθρώπους διαφόρων ηλικιών των οποίων οι ζωές διασταυρώνονται χρονικά στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, β)δεν είναι υπερβολικά μεγάλης διάρκειας, και επίσης γ)έχει τέλος. Κατανοούν, λοιπόν, τα λόγια του Ιησού σχετικά με “αυτή τη γενιά” ως εξής: ο Ιησούς προφανώς εννοούσε ότι οι ζωές των χρισμένων οι οποίοι είδαν την έναρξη του σημείου το 1914 θα διασταυρώνονταν χρονικά με τις ζωές άλλων χρισμένων οι οποίοι θα έβλεπαν την έναρξη της μεγάλης θλίψης. Αυτή η γενιά είχε αρχή, και ασφαλώς θα έχει τέλος. Η εκπλήρωση των διαφόρων χαρακτηριστικών του σημείου δείχνει καθαρά ότι η θλίψη πρέπει να είναι κοντά. Η άποψη των Μαρτύρων σχετικά με το “τέλος του κόσμου” διαφέρει σημαντικά από τις απόψεις άλλων θρησκειών. Ενώ οι Μάρτυρες πράγματι πιστεύουν ότι το παρόν σύστημα πραγμάτων οδεύει προς το τέλος του, δεν πιστεύουν ότι ο πλανήτης πρόκειται να καταστραφεί ή ότι όλη ανθρωπότητα θα εξαλειφθεί. Αντίθετα, πιστεύουν ότι μόνο οι πονηροί άνθρωποι (περιλαμβανομένων οργανώσεων της πολιτικής και της ψεύτικης θρησκείας, μαζί με εκείνους που τις υποστηρίζουν) πρόκειται να καταστραφούν. Την πεποιθηση τους αυτή την στηρίζουν μεσα από την Αγία Γραφή, τον λόγο του Θεού στο εδαφιο Αποκάλυψη 11:18, οπου αναφερεται μέσω του αποστόλου Ιωάννη: «Ήρθε η οργη σου και ο προσδιορισμένος καιρός… για να καταστρέψεις εκείνους που καταστρέφουν τη γη».
Στο ΟΑΚΑ όμως από τις 27 Ιουνίου και μετά οι Ιεχωβάδες προβάλλουν άλλα σύγχρονα ερωτήματα που απέχουν από τις παλιές δοξασίες τους. Φαίνεται ότι για να γεμίσει περισσότερο το πουγκί με τα γρόσια, απαιτούνται νέα πιο σύγχρονα “κλισέ” που ταυτίζονται με τους ντόπιους προδότες με τους οποίους φαίνεται ότι τα έχουν βρει.
Ελεύθερη Ώρα

πηγή  το είδαμε εδώ

Ο Κλήμης Ρώμης για την αποστολική διαδοχή και τα σχίσματα.

Η αποστολική διαδοχή είναι ένα σπουδαίο εκκλησιολογικό θέμα διότι μας δείχνει (και) ιστορικά την γραμμή της Εκκλησίας που ίδρυσε ο Χριστός, από το 33 μ Χ που φανερώθηκε ορατά (συγκεκριμένη πίστη, δομή, και με πρόσωπα που διαχειρίζονταν τα πνευματικά πράγματα κατόπιν χειροτονίας), ως τις μέρες μας. Στην αρχαία Εκκλησία κανείς δεν δρα αυτόνομα και αυθαίρετα όσον αφορά τα εκκλησιαστικά πράγματα. Υπάρχει σειρά και τάξη, που όρισε ο ίδιος ο Θεός.

Ο άγιος Κλήμης γράφει προς τους Κορίνθιους, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν άτομα που διατάρασσαν την αρμονία και την ενότητα της τοπικής αυτής Εκκλησίας, με αποτέλεσμα την δημιουργία εσωτερικών σχισμάτων. Στην επιστολή του, κατά τον καθηγητή Χ. Κρικώνη, συμβουλεύει «τους Κορινθίους να έχουν μεταξύ τους ομόνοια και να πειθαρχούν στους λειτουργούς τους [..] Με την μεσολάβηση του ο Κλήμης κατακρίνει τις ενέργειες των προπετών Κορινθίων σε βάρος των μονίμων λειτουργών, για τους οποίους επικαλείται την αποστολική διαδοχή και συνιστά υποταγή σ’ αυτούς τους λειτουργούς  [..] » (Αποστολικοί Πατέρες, Ά τόμος, σελ. 36).

Ας δούμε απόσπασμα της πολύ σημαντικής αυτής πρωτοχριστιανικής επιστολής, γραμμένη περίπου το 97 μ Χ.

«Οι Απόστολοι κήρυξαν σε μας το Ευαγγέλιο σταλμένοι από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο Ιησούς Χριστός απεστάλη από τον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός απεστάλη από το Θεό και οι Απόστολοι από τον Ιησού Χριστό· έγιναν και τα δύο με τάξη, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αφού έλαβαν λοιπόν οι Απόστολοι εντολές και αφού πληροφορήθηκαν και βεβαιώθηκαν με την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και αφού πιστοποίησαν τη σταθερότητα της πίστεως με το λόγο του Θεού, πληρωμένοι με το Άγιο Πνεύμα βγήκαν για να ευαγγελισθούν ότι πρόκειται να έλθει η Βασιλεία του Θεού. Κηρύσσοντες λοιπόν σε διάφορες χώρες και πόλεις εγκαθιστούσαν τους πρώτους διαδόχους τους, αφού τους δοκίμαζαν πνευματικά, σε επισκόπους και διακόνους [1] για εκείνους που επρόκειτο να πιστεύσουν. Και αυτό όχι ως κάποια καινοτομία· γιατί πριν από πολλά χρόνια είχε γραφτεί για τους επισκόπους και διακόνους. Γιατί έτσι λέει κάπου η Γραφή· «Καταστήσω τους επισκόπους αυτών εν δικαιοσύνη και τους διακόνους αυτών εν πίστει» (Ησαίας 60,17). Και τι το παράδοξο, εάν εκείνοι (οι Απόστολοι) στους οποίους ο Θεός εμπιστεύθηκε ένα τόσο μεγάλο έργο στο όνομα του Χριστού εγκατέστησαν τους προαναφερθέντες, όπου και ο μακάριος, «ο πιστός θεράπων (λειτουργός) μέσα σε όλο τον οίκο» Μωυσής όλα όσα του διατάχθηκαν κατέγραψε στα ιερά βιβλία, αυτόν ακολούθησαν και οι λοιποί προφήτες, επιβεβαιώνοντας έτσι όλα όσα είχαν νομοθετηθεί από αυτόν. Γιατί εκείνος, όταν καταλήφθηκαν από φθόνο για το αξίωμα της ιεροσύνης και εστασίαζαν οι φυλές, με το ποια από αυτές θα μπορούσε να στολιστεί με το ένδοξο όνομα (της ιεροσύνης), διέταξε τους δώδεκα φυλάρχους να φέρουν σ’ αυτόν ράβδους γραμμένες με το όνομα της κάθε φυλής, και αφού πήρε τις ράβδους, τις έδεσε και τις σφράγισε με τα δακτυλίδια των φυλάρχων και τις τοποθέτησε στη Σκηνή του Μαρτυρίου, πάνω στην Τράπεζα του Θεού. Και αφού έκλεισε τη Σκηνή εσφράγισε και τις κλειδαριές, όπως και τις ράβδους. Και τους είπε· άνδρες αδελφοί, εκείνης της φυλής που η ράβδος θα συνέβαινε να βλαστήσει, αυτή έχει εκλέξει ο Θεός για να ιερατεύει και να λειτουργεί Αυτόν. Όταν έγινε πρωί, συγκέντρωσε όλο το λαό του Ισραήλ, τις εξακόσιες χιλιάδες ανδρών, και επέδειξε στους φυλάρχους τις σφραγίδες (άθικτες) και άνοιξε τη Σκηνή του Μαρτυρίου και πήρε τις ράβδους· και βρέθηκε η ράβδος του Ααρών όχι μόνο να έχει βλαστήσει, αλλά και να έχει καρπό. Τι νομίζετε, αγαπητοί; Δεν προγνώριζε ο Μωυσής ότι τούτο επρόκειτο να γίνει; Και βέβαια το γνώριζε· αλλά για να μη γίνει ακαταστασία στον Ισραήλ, ενήργησε έτσι, για να δοξαστεί το Όνομα του αληθινού και μόνου Θεού· Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Και οι απόστολοί μας γνώριζαν δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ότι η φιλονικία θα είναι για το αξίωμα της επισκοπής. Για αυτήν λοιπόν την αιτία, αφού είχαν λάβει τέλεια γνώση από πριν, εγκατέστησαν τους προαναφερθέντες, και εν τω μεταξύ έδωσαν και το δικαίωμα (εντολή), όταν πεθάνουν να τους διαδεχτούν άλλοι δοκιμασμένοι άνδρες στην λειτουργία τους. Αυτούς λοιπόν που είχαν εγκατασταθεί από εκείνους ή στο μεταξύ από άλλους ελλόγιμους (αξιόλογους) άνδρες με τη συγκατάθεση όλης της Εκκλησίας, και οι οποίοι άσκησαν το λειτούργημά τους άμεμπτα στο ποίμνιο του Χριστού με ταπεινοφροσύνη, ήσυχα και χωρίς βαναυσότητα και των οποίων η ευάρεστη ζωή από πολλά χρόνια είχε μαρτυρηθεί από όλους, αυτούς δεν νομίζουμε ότι είναι δίκαιο να αποβάλλουμε από τη λειτουργία τους. Γιατί δεν θα είναι μικρή αμαρτία σε μας, εάν αυτούς που άμεμπτα και όσα προσέφεραν τα δώρα [2] αποβάλλουμε από την επισκοπή. Μακάριοι είναι οι προηγηθέντες πρεσβύτεροι, οι οποίοι είχαν καρποφόρο και τέλεια ανάλυση (επίγεια ζωή), γιατί δεν έχουν πια φόβο μήπως κάποιος τους μεταθέσει από τη θέση που είχε ιδρυθεί για αυτούς. Γιατί βλέπουμε ότι μερικούς, εσείς τους απομακρύνατε από το τιμημένο λειτούργημά τους που ανήκε σ’ αυτούς, αν και πολιτεύονταν καλά και άμεμπτα».

(Απόσπασμα από την επιστολή του αγίου Κλήμη Ρώμης προς «Κορινθίους», Αποστολικοί Πατέρες Α’ τόμος, Χ. Κρικώνης, σελ. 85-89).

Σημειώσεις:  

[1] Στην εποχή του αγίου Κλήμη, «επίσκοπος» και «πρεσβύτερος» σήμαιναν το ίδιο πράγμα. Λίγο αργότερα, επί αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας, θα ξεχωρίσουν οι ονομασίες, όπου πια ο «επίσκοπος» θα είναι ο μόνιμα εγκατεστημένος σε μία συγκεκριμένη επισκοπή, «προφήτης». Ο δε «προφήτης», έχει ήδη εκλεγεί από το Άγιο Πνεύμα, και έχει χειροτονηθεί από τους αποστόλους. Ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς γράφει: «Η χρήση στο κείμενο του καινοδιαθηκικού όρου «επίσκοποι» για τον προσδιορισμό του τοπικού ιερατείου είναι παράλληλη προς τον επίσης καινοδιαθηκικό όρο «πρεσβύτεροι», οι οποίοι αναμφίβολα ταυτίζονται κατά το περιεχόμενο και εναλλάσσονται κατά τη χρήση τους στην επιστολή του Κλήμη» (Α’ τόμος Εκκλ. Ιστορίας, σελ. 85).

[2] Τα «Δώρα», είναι τα Τίμια Δώρα (ο άρτος και ο οίνος) που προσφέρει η Εκκλησία δια των ιερέων, προκειμένου να πέμψει ο Θεός την άκτιστη χάρη Του για να επέλθει η μεταβολή αυτών σε Σώμα και Αίμα Χριστού.

«[..] το ουσιαστικό «δώρα», ήτοι τη θεία ευχαριστία (‘’τα δώρα της επισκοπής’’) [..]» (Βλ. Φειδάς, Εκκλ. Ιστορία Α’ τόμος, σελ. 83).

Επίσης, ο καθηγητής Β. Στεφανίδης γράφει : «Τους ουν κατασταθέντας υπ εκείνων (των αποστόλων) ή μεταξύ υφ ετέρων ελλογίμων ανδρών, συνευδοκησάσης της εκκλησίας απάσης, και λειτουργήσαντας αμέμπτως, τούτους ου δικαίως νομίζομεν αποβάλλεσθαι της λειτουργίας. Αμαρτία γαρ ου μικρά ημιν έσται, εάν τους αμέμπτως και οσίως προσενεγκότες τα δώρα, της επισκοπής αποβάλλωμεν» (ΚΕΦ. 44) Υπό τα ‘’δώρα’’ νοείται η θεία ευχαριστία» (Εκκλησιαστική Ιστορία σελ. 45).

πηγή  το είδαμε εδώ

Προληπτική ιατρική: Μεσαίωνας & Αναγέννηση

Αλλαγές προς το χειρότερο στους τομείς της ατομικής και δημόσιας υγιεινής παρατηρούνται κατά το Μεσαίωνα, αλλά και την Αναγέννηση. Η δημιουργία μεγάλων πόλεων επιτείνει τα προβλήματα, για να έρθει η ανακάλυψη του εμβολίου της ευλογιάς και να δώσει ελπίδες για τη βελτίωση της κατάστασης.

 Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ συνεχίζει την παρουσίαση – υπό τη μορφή σειράς άρθρων – της διπλωματικής εργασίας που εκπόνησε η θεολόγος Δήμητρα Μπότσαρη υπό την επίβλεψη του καθηγητή π. Βασίλειου Καλλιακμάνη, στη θεολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

δ. Μεσαίωνας

Στο μεσαίωνα η κατάσταση στην ατομική και δημόσια υγιεινή αλλάζει. Οι περιγραφές που έχουμε από εκείνη την εποχή κάνουν λόγο για πόλεις με πυκνοκατοικημένα σπίτια, έλλειψη αποχετεύσεων και μολυσμένο  πόσιμο νερό. Μετά από αντίδραση του κόσμου αναδιοργανώθηκαν οι ιατρικές σχολές στην Ευρώπη, ιδρύθηκαν άσυλα υπό την επίβλεψη της εκκλησίας, ελήφθησαν μέτρα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πολιτών και ξεκίνησαν δράσεις για την καταπολέμηση των επιδημιών που προέρχονταν από λοιμώδη νοσήματα, τα οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν σε έξαρση.

ε. Αναγέννηση, 17^ος και 18^ος αιώνας

Η κατάσταση της δημόσιας υγείας συνεχίζει να είναι υποβαθμισμένη και κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης. Η ατομική υγιεινή έχει εγκαταλειφθεί, τα δημόσια λουτρά αποτελούν εστία μόλυνσης και τα λοιμώδη νοσήματα βρίσκονται σε έξαρση. Φωτεινή εξαίρεση της εποχής αποτελεί η διαπαιδαγώγηση του λαού σε θέματα υγιεινής, για πρώτη φορά, από τον Giovanni Filippo Ingrassia το 1553[1]. Το 17^ο  αιώνα παρόλο που η κατάσταση της δημόσιας υγείας δε διαφοροποιείται ιδιαίτερα από το μεσαίωνα και την αναγέννηση, ωστόσο γίνονται κάποια σημαντικά βήματα. Αναπτύσσεται η περίθαλψη των ασθενών και των απόρων, ανακαλύπτονται οι πρώτοι ζωντανοί μικροοργανισμοί και συστήνεται συμβούλιο υγιεινής και ιατρικό συμβούλιο.

Ο 18^ος αιώνας αποτελεί σταθμό για τη δημόσια υγιεινή. Πολλά και σημαντικά γεγονότα έλαβαν χώρα τον αιώνα αυτό όπως η βιομηχανική επανάσταση. Μια από τις κυριότερες αλλαγές που συνδέθηκε με τη βιομηχανική επανάσταση, και επηρέασε άμεσα την ατομική και δημόσια υγιεινή, ήταν η αύξηση του πληθυσμού των πόλεων. Η αύξηση αυτή συνοδεύτηκε από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, μεγάλα ποσοστά αλκοολικών, άνοδο της θνησιμότητας και πολλά υγειονομικά προβλήματα.

Αντίβαρο σε αυτά αποτέλεσε η ανάπτυξη της υγιεινής ως ξεχωριστής επιστήμης που συνδέθηκε με την έκδοση ενός εννιάτομου συγγράμματος από τον J.P.Frank με τον τίτλο «Σύστημα άρτιας μονάδας». Το σύγγραμμα αυτό περιγράφει τα περισσότερα θέματα της σημερινής δημόσιας και κοινωνικής υγιεινής και δίκαια θεωρείται ο πρόδρομος της σύγχρονης υγιεινής[2].  Επιπλέον, ελήφθησαν διάφορα υγειονομικά μέτρα που αφορούσαν την ίδρυση ταμείων κοινωνικής ασφάλειας και την καταγραφή των ασθενών.

Τέλος, σημαντική συμβολή του 18ου αιώνα ήταν η ανακάλυψη του δαμαλισμού, δηλαδή ο εμβολιασμός για την πρόληψη της ευλογιάς που προκάλεσε το θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ο νόμος που θεσπίστηκε για τον υποχρεωτικό δαμαλισμό στηριζόταν σε τρεις βασικούς κανόνες. Ο πρώτος αφορούσε την υπεροχή του γενικού συμφέροντος απέναντι στο ατομικό, ο δεύτερος τη «θυσία» της μειοψηφίας, εφόσον δεν υπήρχε δυνατότητα άλλης επιλογής, για την προστασία της υγείας της πλειοψηφίας του πληθυσμού και ο τρίτος αναφερόταν στην επιλογή της πρόληψης έναντι της θεραπείας. Αυτοί οι τρεις κανόνες υιοθετήθηκαν από τη σημερινή δημόσια υγιεινή.

---

[1] Θεοδοσίου Ζαβιτσάνου, ό.π., σελ. 192.

[2]Θεοδοσίου Ζαβιτσάνου ό.π., σελ. 202.
πηγή

Ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε ένα πράγμα ή άνθρωπο από αυτό που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε.

Την ημέρα της Κρίσεως, όταν ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους, δε θα κοιτάξει ούτε τα βασιλικά στέμματα, ούτε τα υψηλά αξιώματα.

Θα ζητήσει να εξετάσει τις καρδιές μας. Και τότε, οι πιο ταπεινοί άνθρωποι, ο φτωχός χωριάτης, ο«καραβοτσακισμένος» από τα βάσανα της ζωής άνθρωπος, ο αγράμματος τσοπάνης, ο φυλακισμένος, ο ξενιτεμένος, ο ασθενής, η δυστυχισμένη χήρα, που κάθεται μαζί με τα παιδιά της μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία, γιατί κανείς δεν τους ανοίγει την πόρτα, όλοι αυτοί, αν σήμερα προσεύχονται με δάκρυα στο Θεό, κατά την ημέρα της Κρίσεως θα είναι ανώτεροι από όλους τους ηγεμόνες του κόσμου, τους σημερινούς και τους αυριανούς. 

Κάποια μέρα λοιπόν ένας μεγάλος και ένδοξος βασιλιάς έτρεχε στο δρόμο μέσα στη χρυσή του άμαξα, περιστοιχισμένος από τους αυλικούς του. Κι εκεί που πήγαιναν όλοι μαζί, συνάντησαν σε μια γωνιά του δρόμου δύο άνδρες με σκισμένα, βρόμικα ρούχα και πρόσωπα μαραμένα από την άσκηση.
 

Ο βασιλιάς κατάλαβε αμέσως πως επρόκειτο για αγίους ανθρώπους του Θεού, που το σώμα τους είχε λιώσει από τη νηστεία, τους ασκητικούς αγώνες και την αϋπνία, ενώ η ψυχή τους έλαμπε από το φως του Θεού.
Σταμάτησε λοιπόν αμέσως, κατέβηκε από την άμαξα και έπεσε γονατιστός στα πόδια τους, κάνοντας μετάνοιες. Στη συνέχεια σηκώθηκε και ασπάστηκε το χέρι τους με σεβασμό.
Οι αυλικοί του όμως, δε χάρηκαν καθόλου με αυτό που είδαν. Όλη την ώρα μουρμούριζαν:
-Δες εδώ… Είναι σωστό τώρα αυτό; Ένας ολόκληρος βασιλιάς, και τόσο ένδοξος μάλιστα, να φέρεται έτσι;
-Άκουσον, άκουσον. Να πέσει στα πόδια των ζητιάνων! Πώ πώ ντροπή…
Δεν τολμούσαν όμως να πουν τίποτα στον ίδιο, αλλά πήγαν στον αδελφό του:
-Θα σε παρακαλέσουμε να πεις στο βασιλιά μας, άλλη φορά να μην εξευτελίσει έτσι τη φήμη και το βασιλικό του στέμμα! Αυτό κι αυτό έκανε στο δρόμο που πηγαίναμε… Κι εκείνος ο καημένος κάποια στιγμή το μετέφερε στον αδελφό του, ο οποίος όμως τον κατσάδιασε για την απερισκεψία και την ανοησία του και τον έδιωξε κακήν κακώς από κοντά του.Ξέχασα να σας πω ότι ο βασιλιάς αυτός είχε τη συνήθεια, όταν επρόκειτο να τιμωρήσει κάποιον με θάνατο, να στέλνει έξω από το σπίτι του έναν αγγελιαφόρο, για να τον ειδοποιεί με τη σάλπιγγα. Έτσι όποιος άκουγε τον ήχο της σάλπιγγας έξω από την πόρτα του γνώριζε ότι την επόμενη μέρα δε θα ζούσε...Όταν λοιπόν βράδιασε, ο βασιλιάς έστειλε τον αγγελιαφόρο με τη σάλπιγγα να σαλπίσει έξω από την πόρτα του αδελφού του. Μόλις εκείνος άκουσε τη σάλπιγγα του θανάτου, τρομοκρατήθηκε. Όλη τη νύχτα την πέρασε ξάγρυπνος, μέσα στην αγωνία και την απελπισία! Και ταυτόχρονα, προσπάθησε όπως όπως να τακτοποιήσει όλα τα θέματα του σπιτιού του, ώστε να είναι έτοιμος για ό,τι θα ακολουθούσε. Όταν ξημέρωσε, φόρεσε όπως και όλα τα μέλη της οικογένειάς του – η γυναίκα και τα παιδιά του – μαύρα, πένθιμα ρούχα κι αμέσως μετά πήγε στον αδελφό του το βασιλιά, κλαίγοντας και στενάζοντας για το τρομερό κακό που τον περίμενε.Μόλις τον είδε ο βασιλιάς να κλαίει έτσι, τον κάλεσε ιδιαιτέρως, σε κάποιο δωμάτιο.- Βρε άνθρωπε ανόητε και απερίσκεπτε! του είπε. Εάν εσύ φοβήθηκες τόσο πολύ από τη σάλπιγγα του θανάτου και τον αδελφό σου, που είναι άνθρωπος σαν και σένα και που απέναντί του σε τίποτα δεν έσφαλες ούτε είσαι ένοχος για κάτι, πώς μπόρεσες να κατηγορήσεις εμένα, που ασπάστηκα με ταπείνωση τους αγγελιαφόρους του Θεού μου;Εκείνοι, βρε, μου υπενθυμίζουν τον θάνατο και τη φοβερή κρίση του Θεού, πολύ περισσότερο από όσο η σάλπιγγα αυτή! Διότι άνθρωπος είμαι κι εγώ κι έχω κάνει πολλά λάθη στη ζωή μου και μεγάλες αμαρτίες ενώπιον του Θεού. Ησύχασε λοιπόν. Μόνο την ανοησία σου ήθελα να σου δείξω και γι’ αυτό σε τρόμαξα με τη σάλπιγγα.-Συγχώρεσε με, αδελφέ μου, που τόσο απερίσκεπτα σε κατέκρινα, του απάντησε ανακουφισμένος εκείνος.-Εντάξει, αδελφέ μου, σε συγχωρώ. Αλλά σε λίγο θα διαπιστώσεις και μόνος σου την ανοησία εκείνων που σε παρακίνησαν να έρθεις και να μου πεις αυτά τα πράγματα.Και αφού με τον τρόπο αυτό τον καθησύχασε και τον συνέτισε, τον άφησε να πάει στο σπίτι του. Κατόπιν πρόσταξε τους τεχνίτες του να φτιάξουν τέσσερα ξύλινα κιβώτια. Τα δύο από αυτά τους είπε και τα κάλυψαν ολόκληρα με φύλλα χρυσού, τα γέμισαν με δυσώδη οστά και τα σκέπασαν με επίχρυσο καπάκι.Τα άλλα δύο τα άλειψαν εξωτερικά με πίσσα, τα γέμισαν με πολύτιμες πέτρες, μαργαριτάρια και άλλα πολύτιμα αντικείμενα και αρώματα και τα τύλιξαν με ένα τρίχινο πλεκτό από μαλλί γίδας.Ύστερα κάλεσε τους άρχοντες και τους φίλους τους, εκείνους δηλαδή που τον είχαν κατακρίνει, επειδή γονάτισε μπροστά στους ανθρώπους του Θεού. Έβαλε λοιπόν μπροστά τους όλα τα κιβώτια και τους ζήτησε να εκτιμήσουν την αξία αυτών που ήταν επικαλυμμένα με φύλλα χρυσού και των άλλων, που είχαν την επίστρωση πίσσας.Εκείνοι βέβαια του απάντησαν ότι τη μεγαλύτερη αξία την έχουν τα κιβώτια που ήταν επενδυμένα εξωτερικά με φύλλα χρυσού, πιστεύοντας ότι μέσα τους κρύβονταν θησαυροί, πολύτιμα πράγματα και πολυτελή υφάσματα, ενώ για τα άλλα, που ήταν αλειμμένα με πίσσα, είπαν ότι δεν είχαν καμμία αξία.- Ήξερα πολύ καλά τι θα λέγατε! τους απάντησε ο βασιλιάς. Μόνο που κάνατε λάθος… Διότι ποτέ δεν πρέπει να κρίνουμε ένα πράγμα ή άνθρωπο από αυτό που εκ πρώτης όψεως βλέπουμε, αλλά πρέπει προηγουμένως να εξετάζουμε το εσωτερικό του, εάν είναι άξιο τιμής ή περιφρόνησης.Οι άρχοντες τον άκουγαν με απορία: «Τί να εννοούσε, άραγε;».- Ανοίξτε τα χρυσά κιβώτια! πρόσταξε τους υπηρέτες του.Και μόλις εκείνοι άνοιξαν τα κιβώτια, ξεχύθηκε από μέσα τους μια ανυπόφορη δυσωδία. Παραξενεμένοι οι αυλικοί πλησίασαν κοντά και διαπίστωσαν πως το περιεχόμενο ήταν πράγματι απωθητικό και αξιοκαταφρόνητο.- Έτσι ακριβώς μοιάζουν κι εκείνοι που είναι ντυμένοι με ωραία και ακριβά ρούχα και υπερηφανεύονται για τη μεγάλη τους περιουσία και για τη δόξα τους, ενώ η καρδιά τους είναι γεμάτη από έργα πονηρά, αμαρτωλά και βρόμικα, είπε με νόημα ο βασιλιάς.Αμέσως μετά πρόσταξε ν’ ανοίξουν και τα κιβώτια που ήταν αλειμμένα με πίσσα. Όταν τα άνοιξαν, μία εξαίσια ευωδία πλημμύρισε το δωμάτιο και, πλησιάζοντας οι αυλικοί του, διαπίστωσαν ότι περιείχαν πολύτιμα πράγματα, ακριβά και σπάνια.- Ξέρετε με τι μοιάζουν αυτά τα κιβώτια; συνέχισε ο βασιλιάς. Με εκείνους τους δύο ταπεινούς ανθρώπους, που ήταν ντυμένοι προχθές με σκισμένα ρούχα, που τα μάγουλά τους ήταν ζαρωμένα και τα πρόσωπά τους χλωμά από την άσκηση και τους κόπους. Κι εσείς τους είδατε και αμέσως με κατακρίνατε, επειδή τους έβαλα μετάνοια.Όμως εγώ, αντιλαμβανόμενος με τα μάτια της ψυχής την καθαρότητα και τη λαμπρότητα των ψυχών τους, που ήταν άγιες και γι’ αυτό πολυτιμότερες και από το στέμμα μου και από τη βασιλική μου δόξα, ώστε όλα μου τα μεγαλεία να είναι μπροστά τους ένα μηδενικό, τους πλησίασα ταπεινά ζητώντας την ευλογία τους. Μ’ αυτό τον τρόπο τους δίδαξε ο σοφός βασιλιάς ότι δεν πρέπει ποτέ να κρίνουν την αξία του κάθε πράγματος και του κάθε ανθρώπου από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, αλλά μονάχα από τα εσωτερικά του γνωρίσματα.Παρόμοια να κάνουμε λοιπόν κι εμείς και να τιμούμε τους δούλους του Θεού, διότι όλοι είναι αδελφοί Του. Και να μην ξεχνάμε ποτέ πως ο Θεός την Ημέρα της Κρίσεως δεν θα εξετάσει κανενός την όψη, όπως είπε και ο προφήτης Σαμουήλ, όταν εξέλεξε για βασιλιά τον Δαβίδ.Ο Θεός, όπως και τώρα, έτσι και τότε θα ερευνήσει την καρδιά του ανθρώπου. Και τότε θα δοξασθούν οι ταπεινοί, οι περιφρονημένοι, οι περιγελόμενοι, οι διωγμένοι για τη θεία δικαιοσύνη, οι πτωχοί στο πνεύμα, εκείνοι δηλαδή που πιστεύουν ότι τα έργα τους είναι ελεεινά και άχρηστα, εκείνοι που επιθυμούν να εφαρμόζεται στον κόσμο η θεία δικαιοσύνη καθώς και όλοι όσους εμακάρισε ο Κύριος. Τότε θα λάμψουν όλοι οι περιφρονημένοι, αυτοί για τους οποίους πίστευαν πως ήταν το σκουπίδι της κοινωνίας.Τα ανόητα και περιφρονημένα του κόσμου θα ντροπιάσουν τα σοφά. Τα μικρά και αδύνατα θα ντροπιάσουν τα δήθεν ισχυρά. Γι’ αυτό λέει ο Σωτήρας μας πως οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι.Εκείνοι οι οποίοι θεωρούνται από εμάς ασήμαντοι και αποτυχημένοι, εάν σ’ αυτή τη ζωή προσεύχονται στον Θεό με όλη την καρδιά τους, στη βασιλεία των ουρανών θα λάμπουν περισσότερο και από τον ήλιο! Ενώ οι βασιλείς του κόσμου και οι δυνατοί της γης, εάν δεν πιστέψουν στο Θεό, θα παρουσιαστούν ενώπιόν Του γυμνοί από αρετές και τελευταίοι απ’ όλους. Και αυτή την αντιστροφή των πραγμάτων μαζί με όλα αυτά τα εκπληκτικά γεγονότα θα τα δούμε όλοι μας να συμβαίνουν, διότι ο Θεός είναι δίκαιος και η δικαιοσύνη Του μένει στον αιώνα.

 

ΠΗΓΗ  το είδαμε ΕΔΩ

Τὰ παιδιὰ τοῦ αἰώνα μας π. Alexander Schmemann

Τρίτη, 10 Μαΐου, 1977

Μακρὰ συζήτηση μὲ τοὺς Ν. καὶ ΝΝ. – μακρυὰ μαλλιά, χορτοφάγοι, μονίμως ἐρωτευμένοι μὲ τὸν ἑαυτό τους. Γιατί πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία; Μιλοῦν γιὰ «ἐπίπεδα συνείδησης», κ.λ.π. Οὔτε ἕνα γιώτα μετριοφροσύνης, καμία ἀπορία, μόνο βεβαιότητες. Περιφρόνηση γιὰ ὁτιδήποτε δὲν ἀνήκει στὰ ἄμεσα ἐνδιαφέροντά τους. Τοὺς λυπήθηκα τόσο πολύ, τοὺς λυπήθηκα γιὰ τὴν ἐσωτερική τους φτώχεια, τὸ περιορισμένο ὅραμα. Ὁ Ν. εἶναι καλλιτέχνης. Τὸ σπίτι του εἶναι γεμάτο ἀπὸ τοὺς πίνακές του. Ἀπογοητευτικοί, προκλητικοί, μονίμως ἀχρείαστοι. Ὁ ἄλλος μελετᾶ κάποια παράξενη μουσική. Συζήτηση γιὰ τὴν ταυτότητα. Δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ διπλώματα καὶ μισθούς. Τί ἔχει πάει στραβὰ λοιπόν; Καὶ ποῦ; Τὰ δύο αὐτὰ ἀγόρια εἶναι ἐνδιαφέροντα ἐπειδὴ δὲν εἶναι πρωτότυπα καὶ ἀντικατοπτρίζουν ἐπακριβῶς αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει γύρω μας. Ἡ κλινικὴ διάγνωσή τους θὰ ἦταν πὼς εἶναι «παιδιὰ τοῦ αἰώνα τούτου». Τὰ χαρακτηριστικά τοῦ «παιδιοῦ τοῦ αἰώνα τούτου» - ὑπέρμετρος ναρκισσισμός, ἀπασχόληση μὲ τὸν ἑαυτό τους, μὲ τὸ «Ἐγώ», καὶ ἀπόδοση ὑπερβολικῆς σημασίας στὶς ἰδέες τους.

Πιστεύουν πὼς αὐτὸς ὁ ἐγωκεντρισμὸς συμπίπτει μὲ τὴν «ἀγάπη», ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι δὲν ἔχουν πεποιθήσεις, καὶ πὼς οἱ ἴδιοι κατὰ κάποιο τρόπο ἀποτελοῦν τὴν γνήσια θρησκεία.

Ἄρνηση ποὺ προστίθεται σ’ ὅλη τὴν ἄγνοια τοῦ πολιτισμοῦ, τῆς παράδοσης, τῆς συνέχειας, τῆς εὐθύνης, κ.λ.π. Ἄρνηση a priori, ποὺ βασίζεται στὴν περιφρόνηση. Ὁλοκληρωτικὴ ἔλλειψη ἐπιθυμίας ἀκόμη καὶ νὰ προσπαθήσουν νὰ γνωριστοῦν μ’ αὐτὸ ποὺ ἀρνοῦνται. Ἄρνηση ποὺ ριζώνει στὴν ὑποσυνείδητη βεβαιότητά τους πὼς μιὰ τέτοια γνώση θὰ περιόριζε τὴν ἐλευθερία τους, δηλαδὴ τὸν ναρκισσισμό τους. Αὐτοθαυμασμός, ποὺ γιὰ νὰ πραγματωθεῖ, χρειάζεται τὴν ἐπιλογὴ ψευδο-ἀπολύτων: χορτοφαγία, ἀπόρριψη τῶν διπλωμάτων, τῆς ἴδιας τῆς ἰδέας τῆς ἐργασίας καὶ τοῦ μισθοῦ, κρίση ὅλων ἐκείνων ποὺ δὲν ἀναγνωρίζουν τὰ ψευδο-ἀπόλυτά τους. Ἐν συντομίᾳ, αἴσθηση φτηνῆς ὑπεροχῆς.

Ἐπιτελοῦν, γι’ αὐθεντία, κάποιο πράγμα ἀπὸ τὸ περιθώριο τῆς βασικῆς παράδοσης, εἴτε τοῦ πολιτισμοῦ εἴτε τῆς θρησκείας. Ἐπιλέγουν κάποια «ὄμορφα μικρὰ βιβλία» (μᾶλλον βιβλίο, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν τὴν δύναμη ν’ ἀσχοληθοῦν μὲ περισσότερα ἀπὸ ἕνα). «Ὄμορφα» ἐπειδὴ τοὺς ὑπόσχονται ἕνα συντομότερο δρόμο πρὸς τὴν «Ἀλήθεια», τὴν τελείωση, τὴν γνώση, τὴν εὐτυχία. Μιὰ αἴσθηση “ἀποστολῆς“ σὲ σχέση μὲ τοὺς γονεῖς ποὺ δὲν καταλαβαίνουν, ἂν προστεθεῖ μάλιστα καὶ ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἀπουσία συμπόνοιας, ἀγάπης, συμπάθειας, κ.λ.π. “Θέλουμε νὰ τοὺς σώσουμε”, δηλαδὴ «τοὺς ἀγαπᾶμε». Πλήρης πεποίθηση πὼς αὐτὴ ἡ ἐπιτυχία τους εἶναι ἐγγυημένη, πὼς θ’ ἀναγνωριστοῦν – καὶ ἀναγνωρίζονται – ὡς καλλιτέχνες, στοχαστές, φορεῖς τῆς σωτηρίας. Χρήση λόγων καὶ ἐκφράσεων, ποὺ ἐξηγοῦν καὶ δικαιώνουν ὅλα αὐτά, μὲ μερικὰ ἀχώνευτα ψήγματα ψυχολογίας: «ἐπίπεδο συνείδησης», κ.λ.π.

Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν κάτι ποὺ σὲ κάθε περίπτωση παραμένει ἀδιαπέραστο ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, ἀπὸ τὴν βασική του «τριαδικὴ ἐνόραση» - τὴ δημιουργία, τὴν πτώση, τὴ σωτηρία, ἀπὸ τὸ βασικὸ ἱστορικό του νόημα. Φυσικά, στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνας ἀντι-Χριστιανισμός, ὡστόσο ἕνας κρυμμένος ἀντὶ-Χριστιανισμὸς λόγῳ τῆς διαρκοῦς χρήσης τῆς λέξης «ἀγάπη».

Τώρα ἂν θελήσουμε νὰ τὸ μεταφράσουμε αὐτὸ στὴ γλώσσα τῆς κοινῆς λογικῆς (ποὺ συμπίπτει μὲ μιὰ πνευματικὴ ἐκτίμηση), αὐτὸ ποὺ ἀναδύεται εἶναι τεμπελιά, ὑπερηφάνεια, αὐταπάτη, αὐτοδικαίωση, ἐγωισμός. Τόσο ἁπλό. Ὁ πολιτισμός μας ὅμως δὲν δέχεται τὴ “γλώσσα τῆς κοινῆς λογικῆς“. Φεύγει ἀπὸ κοντὰ της ὅπως ὁ Διάβολος ἀπὸ τὸ λιβάνι! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁδηγεῖ τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ στὸ θάνατο.

Εορτή του Αγίου Τύχωνος, του Επισκόπου και Θαυματουργού

Γιορτάζουμε σήμερα 16 Ιουνίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Τύχωνος, του Επισκόπου και Θαυματουργού.

Ο Άγιος Τύχων, έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονηρίου. Καταγόταν από ευσεβή οικογένεια, οι δε ενάρετοι γονείς του τον ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», γι' αυτό πολύ γρήγορα ο Τύχων διακρίθηκε για το ήθος του χαρακτήρα του, τη σύνεση, τη διάκριση και τη μελέτη των θείων Γραφών.

Σε νεαρή ηλικία και εκτιμώντας τις σπάνιες αρετές του, ο επίσκοπος Μνημόνιος τον χειροτόνησε διάκονο.
Γρήγορα όμως η αρετή του και η σπουδαία κατηχητική του δράση τον ανέδειξαν διάδοχο του Μνημονίου.

Ως Επίσκοπος διακρίθηκε για τα διοικητικά του χαρίσματα, τη φιλανθρωπική του δραστηριότητα και τη διάδοση του λόγου του Θεού, η οποία έφερε πλούσιους καρπούς, μεταστρέφοντας πολλούς ειδωλολάτρες.

Ο Άγιος Τύχων κατέστρεψε πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς και στη θέση τους ύψωσε χριστιανικούς.Τιμήθηκε μάλιστα από τον Πανάγαθο Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας, επιτελώντας πολλά θαύματα και πολλές ιάσεις και ευεργεσίες.

Με την θερμή προσευχή του αναζωογόνησε ακόμη και την ξερή και χέρσα γη της περιοής για να βοηθήσει τους πτωχούς και αδύναμους αγρότες, οι οποίοι είχαν περιέλθει σε αδιέξοδο. Έζησε με προσευχή, άσκηση, νηστείες και προπάντων ταπείνωση και αγωνίστηκε μέχρι και την τελευταία του πνοή για την Ορθοδοξία και την αλήθεια.

Εκοιμήθη ειρηνικά και κηδεύτηκε μέσα σε γενική συγκίνηση.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος γ', θείας Πίστεως.
Θείας έτυχες, ιερατείας, νεύσει κρείττονι εκλελεγμένος, ως θεράπων της Τριάδος επάξιος, συ γαρ των έργων εκλάμπων ταις χάρισι, την Εκκλησίαν εστήριξας θαύμασι. Τύχων Όσιε, Χριστών τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Συναξαριστής της 16ης Ιουνίου

Ὁ Ἅγιος Τύχων ὁ Θαυματουργὸς ἐπίσκοπος

 

Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Ἀρκαδίου καὶ Ὀνωρίου (400 μ.Χ.). Οἱ γονεῖς του τὸν ἀνέθρεψαν σύμφωνα μὲ τὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν μεγάλωσε ὁ Τύχων διακρίθηκε γιὰ τὸ ζῆλο του στὴ μελέτη τῶν Γραφῶν.

Ὁ ἐπίσκοπος (Ἀμαθοῦντος Κύπρου) Μνημόνιος τὸν χειροτόνησε διάκονο. Ἀλλὰ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ θέρμη τοῦ θείου κηρύγματός του ἀνέδειξαν τὸν Τύχωνα διάδοχο τοῦ Μνημονίου.

Σὰν ἐπίσκοπος ἐπιδόθηκε σὲ φιλανθρωπικὰ ἔργα, καὶ μὲ τὸ κήρυγμά του ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλοὺς εἰδωλολάτρες, «κηρύσσων τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ διδάσκων τὰ περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάσης παῤῥησίας ἀκωλύτως».Δηλαδή, κήρυττε σ᾿ αὐτοὺς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ κληρονομήσουν αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν ἔμπρακτα στὸ Μεσσία Ἰησοῦ, καὶ δίδασκε σ᾿ αὐτοὺς τὶς ἀλήθειες γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μὲ ἄφοβη παῤῥησία καὶ θάῤῥος, χωρὶς κανένα ἐμπόδιο. Μάλιστα, ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν Τύχωνα καὶ θαυματουργικὴ δύναμη.

Ἔτσι, διδάσκοντας καὶ θαυματουργώντας, σημείωσε μεγάλη ἀποστολικὴ δράση. Ἀποδήμησε στὸν Κύριο, ἀγωνιζόμενος μέχρι τέλους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας ἔτυχες, ἱερατείας, νεύσι κρείττονι, ἐκλελεγμένος, ὡς θεράπων τῆς Τριάδος ἐπάξιος· σὺ γὰρ τῶν ἔργων ἐκλάμπων ταῖς χάρισι, τὴν Ἐκκλησίαν ἐστήριξας θαύμασι. Τύχων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκετευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Τύχων Πατὴρ ἡμῶν· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

ΚοντάκιονἮχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐν ἀσκήσει Ἅγιε, θεοφιλεῖ διαπρέψας, Παρακλήτου δύναμιν, ἐξ ὕψους καθυπεδέξω, ξόανα, καθαιρεῖν πλάνης λαοὺς δὲ σώζειν, δαίμονας, ἀποδιώκειν νόσους ἰᾶσθαι. Διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν, ὡς Θεοῦ φίλον, Τύχων μακάριε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ κοινωνός· χαίροις τὸ δοχεῖον, τῶν τοῦ Πνεύματος ἀγαθῶν· χαίροις ὁ τῆς Κύπρου, ἀνέσπερος δᾳδοῦχος, ὦ Τύχων Ἀμαθοῦντος, ποιμὴν μακάριε.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος Ἱερομάρτυρας ἐπίσκοπος Ἀπολλωνιάδος

Μαρτύρησε ἀφοῦ τὸν κρέμασαν ἀνάποδα, ἔδεσαν στὰ χέρια του ὀγκόλιθους, καὶ κατόπιν τὸν ἄφησαν νὰ αἰωρεῖται στὸ κενό.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Πέντε Μάρτυρες οἱ ἐν Νικομηδείᾳ

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι 40 Μάρτυρες οἱ Ῥωμαῖοι

Μαρτύρησαν διὰ πυρός.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ἀνακομιδὴ Λειψάνων Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Συκεώτου

 

Τὸ λείψανό του κατατέθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτέρῳ» στὸ Βυζάντιο.


------------------------------------------------------------------------------
 

Σύναξη τῆς Θεοτόκου «ἐν Διακοναῖς»

Τὸ γεγονὸς κατὰ τὸν Συναξαριστὴ Delehaye «πέραν ἐν Εὐδοκιαναῖς».


------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Μνημόνιος ἐπίσκοπος Ἀμαθοῦντος Κύπρου

Αὐτὸς χειροτόνησε διάκονο τὸν Ἅγιο Τύχωνα (βλέπε 16-6 στὴν ἀρχή). Ἄλλες πληροφορίες γιὰ τὴν ζωή του δὲν ἔχουμε, ἐκτὸς τοῦ ὅτι γίνεται ἀναφορὰ σ᾿ αὐτὸν στὴ βιογραφία τοῦ Ἁγίου Τύχωνος.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἔλαππας

Ὁ ἅγιος Ἔλαππας ἀναφέρεται ἐπιγραμματικὰ στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον» ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1959, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἀναφέρεται ἡ μνήμη του.

Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός και σου χτυπάει..

Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός σου χτυπάει, τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου και εσύ απορροφημένος με τις ασχολίες σου ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη.

Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει και όταν πλέον αργήσεις πολύ σηκώνεται και φεύγει.

Άλλη φορά πάλι είσαι τόσο απασχολημένος που του απαντάς από το παράθυρο. Δεν έχεις καιρό ούτε ν’ ανοίξεις.

Αρχιμανδρίτης Αμφιλόχιος Μακρής