Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΝ….. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ, ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ…………….

Η «Χούντα» το 74 παραδίδει στον «Εθνάρχη» υγιές χρέος 330 εκατ. (υγιές διότι λόγω μεγάλης βιομηχανικής και…

αγροτικής ανάπτυξης το χρέος αυτο-εξοφλείτο).
-Ο «Εθνάρχης» μετατρέπει το χρέος μετά από 7 χρόνια σε 8 ΔΙΣ (σημειώστε πετρελαϊκή κρίση του 1977).

-Ο Ανδρέας κλείνει με δυο τρόπους (υπερ-πολλαπλασιασμός μισθών και εισφορών μέσα σε μια νύχτα & των απεργιών) όλες τις τεράστιες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ κτλ κτλ κτλ), και εφαρμόζει το οικονομικό τερτίπι που λέγεται «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους, δηλαδή παίρνει δάνεια (από τις Εβραϊκές Τράπεζες του Ροκφέλερ που πρωτύτερα είχαν σχεδιάσει οργανώσει και χρηματοδοτήσει την δημιουργία του ΠΑΣΟΚ) και μοιράζει τα χρήματα στους πολίτες, δηλαδή γεμίζει την αγορά με χρήμα (όχι όμως υγιή αλλά δανεικά με ασύλληπτους τόκους).
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα για πρώτη φορά η Ελλάδα να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει, βυθίζοντας την πολύ περισσότερο στο DEBT BASE BANKING SYSTEM.
Σκοπός του «Τσοβόλα δώστα όλα» δεν είναι η φιλανθρωπία όπως πιστεύει ο πολύ μ@λ@κ@ς λαός, αλλά στο ότι:
1ον πρέπει να αρχίσει ο λαός τα μεγάλα έξοδα και να συνηθίσει στα μεγάλα έξοδα
2ον πρέπει να «δέσει» την Ελλάδα με τα δάνεια στις ομόφυλες του Εβραϊκές Τράπεζες
3ον και όλα αυτά γιατί; για να ενεργοποιηθεί εν καιρώ το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο φυσικών προσώπων και πολύ αργότερα το «TIGHT MONEY SYSTEM» σε επίπεδο πρώτα φυσικών προσώπων και αργότερα σε επίπεδο Κράτους.

- Ο Μητσοτάκης βασιζόμενος στην κατάντια των ΔΕΚΟ που είχε φέρει ο Παπανδρέας θέλησε να αρπάξει την ευκαιρία και να τις «χαρίσει» σε ιδιώτες με το αζημίωτο φυσικά.
- ο Σημίτης (Ααρόν Αβουρί) φέρνει την ομόφυλη του Εβραϊκή Goldman Sachs για να φτιάξει ένα SWAP (Δημιουργική Λογιστική) για να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπούμε στο Ευρώ. Η Goldman Sachs για αυτό το SWAP πήρε πάνω από 1 ΔΙΣ ευρώ από την Ελλάδα.
Ο Σημίτης λοιπόν κάνει την συμφωνία με την Goldman Sachs μέσω του Πέτρου Χριστοδούλου. (Ο Πέτρος Χριστοδούλου εκτός από την Goldman Sachs ήταν σύμβουλος και στην JP Morgan, γίνεται διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.)
Αυτό το SWAP ήταν και η βάση της δικαιολογίας της σημερινής κατάρρευσης διότι η Goldman Sachs γνώριζε τα βαθύτερα κατατόπια της Ελληνικής οικονομίας.
Το ερώτημα είναι όμως, γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ενώ ξέρανε το κόλπο κάνανε τα στραβά μάτια;
Όπως μας ενημερώνει ένας Γερμανός οικονομολόγος, κάνανε τα στραβά μάτια διότι η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα άρα δεν είναι ανταγωνιστής της Γερμανίας ή της Γαλλίας, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ είναι μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν επάνω μας, διότι θα μας δανείζανε με τόκο και τα δανεικά πριν φτάσουνε εδώ θα τα ξαναπαίρνανε πίσω λόγω VW, BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, Renault, Peugeot, Citroen, Carrefur, αγορά οπλικών συστημάτων κλπ..
Κοντεύοντας στο 2000 και όταν πια το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους είχε φτάσει στο ζενιθ ( Η Ελλάς χρωστάει πάρα πάρα πολλά στις Εβραϊκές Τράπεζες) έπρεπε να εφευρεθεί ένας τρόπος να πάψει πια το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους εφόσον πια τα πράγματα όδευαν καλά «δεμένα» και να περάσουμε στο άλλο επίπεδο δηλαδή το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο φυσικών προσώπων.
Έτσι εφευρέθηκε το κόλπο το οποίο δεν ήταν άλλο από την μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου που όλοι ήδη έχουμε ξεχάσει.
Σκηνοθέτησαν λοιπόν εικονικά κέρδη και μέσω πάντα των υποχείριων ΜΜΕ κατόρθωσαν να κάνουν ακόμα και τους βοσκούς επάνω στα ψηλότερα βουνά να κατεβαίνουν στην τηλεόραση του καφενείου για να δουν τις μετοχές τους…
Όταν το 99% του Ελληνικού προβατικού λαού είχε παίξει στο χρηματιστήριο και ή όλη κατάσταση είχε φτάσει στο ζενιθ, ήρθε η ώρα του Σόρρος. Σκάει μύτη ο Σόρρος και ξεκινάει το κατρακύλισμα. Με αποτέλεσμα να πάρουν όλα τα λεφτά του προβατικού λαού που νωρίτερα τους τα είχαν δώσει με «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους μέσω του Ανδρέα. Ο σκοπός όμως δεν είχε ολοκληρωθεί, ίσα ίσα μόλις ξεκινούσε.
Ανακεφαλαίωση: Ο Ανδρέας Μινέικο Παπανδρέου είχε ενεργοποιήσει το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους (δηλαδή έπαιρνε δάνεια και τα μοίραζε στην αγορά (με το αζημίωτο βέβαια) καταχρεώνοντας-δεσμεύοντας το Ελληνικό κράτος στις Εβραϊκές Τράπεζες).
Το 2000, Σημίτης και Σόρρος, τραβάνε όλο το χρήμα που είχε διοχετεύσει ο Παπανδρέας μέσω του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα να μένει η Ελλάδα-αγορά χωρίς ρευστό αλλά με τεράστιους τόκους δάνειων του Ανδρέα να μας βαραίνουν.
Ήταν καιρός για το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Δεδομένου λοιπόν ότι ρευστό στην αγορά από τα κρατικά δάνεια πια δεν υπάρχει, (αφού τα πήραν πίσω αφήνοντας βέβαια τα χρέη από τους τόκους) οι ανάγκες των μιικρομάγαζων για ρευστό και των ανθρώπων να αγοράσουν μια κατοικία ήταν πάντα δεδομένη, εμφανίζονται ως από μηχανής θεός (Ιεχωβάς) οι Τράπεζες, οι οποίες ανοίγουν τις κάνουλες ενεργοποιώντας έτσι το «EASY MONEY SYSTEM» σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Δηλαδή οι Τράπεζες αρχίζουν και ρίχνουν ρευστό στην αγορά, αυτήν την φορά μέσω των φυσικών προσώπων. Ήταν λύση αυτή για να ορθοποδήσουμε; φυσικά και όχι.
Σκοπός ήταν να φτάσει η κατάσταση σε κάποιο σημείο, να κλείσει ένας Χ χρονικός κύκλος για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο το οποίο λέγεται «TIGHT MONEY SYSTEM» σε επίπεδο φυσικών προσώπων Έχουμε 3 δεδομένα:
1. μας βαραίνουν κρατικά χρέη από τα δάνεια του Ανδρέα, ΑΡΑ μπαίνουν τρελοί φόροι σε όλες τις συναλλαγές, υποτίθεται για να ξεχρεώσουμε, αυτό σημαίνει ακρίβεια
2. υγιές ρευστό στην αγορά δεν υπάρχει παρά μόνο τα χρήματα των Τραπεζών τα οποία είναι με τοκογλυφικούς όρους, στην ήδη κατεστραμμένη αγορά
3. οι τιμές των κατοικιών από το 1993 έχουν 10πλασιαστεί λόγω φορολογίας και μόνο, οπότε τα βάρη στους πολίτες-πρόβατα αβάσταχτα. ήταν καιρός για το τελικό «TIGHT MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους πρώτο βήμα: Πριν ένα χρόνο 2009, οι τράπεζες ξαφνικά κλείσανε τις κάνουλες των δανείων… ντόμινο η οικονομική δυσχέρεια.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ: Ο Καραμανλής το μόνο σωστό πράγμα που έκανε στην ζωή του ήταν να κλείσει την συμφωνία με την Ρωσία για τον Αγωγό Μπουργκας – Αλεξανδρούπολης. Αυτό στους Εβραίους της Αμερικής έκανε ασύλληπτο κακό (άρα καλό για εμάς) διότι:
1. θα κερδίζαμε χρήματα υγιή ξανά, μετά από 30 χρόνια.
2. Ποιος θα τολμούσε να πειράξει τα συμφέροντα του Πούτιν;
3. αν το παραμύθι «μπαμπούλας Τουρκία» κατέρρεε, τα κέρδη και η επιρροή των Εβραίων εξ Αμερικής θα εξανεμιζόταν, διότι αφενός δεν θα μας δάνειζαν πλέον αυτοί, θα σταματούσαμε να αγοράζουμε οπλικά συστήματα από αυτούς ( στην Ε.Ε. αγοράζουμε οπλικά συστήματα από Αμερική τόσα όσα οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. μαζί), και ότι σε καιρό πολέμου οι Αμερικάνοι δεν θα μπορούσαν να μας επηρεάσουν εφόσον τα οπλικά συστήματα δεν ήταν δικά τους. Αυτοί και πολλοί άλλοι λόγοι ήταν που έπρεπε να πέσει ο αποτυχημένος Καραμανλής, και στην θέση του να έρθει ο Εβραίος Τζέφρυ Γεώργιος Μινέικο Τζαντ Παπανδρέας.

Στον προεκλογικό αγώνα ο Καραμανλής ουσιαστικά με τις δηλώσεις του δείχνει στον λαό να ψηφίσει Τζέφρυ, ο Τζέφρυ υπόσχεται χρήμα στον λαό (Τσοβόλα ξαναδώστα όλα) και ο λαός παραβλέπει τις προεκλογικές θέσεις του Πασοκ στα εθνικά θέματα (πράγμα που φανερώνει τα πάντα) γιατί το σκατένιο του μυαλό μένει στις απατηλές υποσχέσεις για χρήματα.
Ο λαός ψηφίζει Τζέφρυ και εκεί ξεκινάει το μεγάλο πανηγύρι…………………… Και ενώ προεκλογικά υπόσχεται χρήματα στον λαό με το που βγαίνει λέει το αντίθετο ισχυριζόμενος ότι δεν γνώριζε, αλλά τον διαψεύδουν άμεσα πρόσωπα που τον είχαν ενημερώσει προεκλογικά όπως ο Προβόπουλος και ο Αιβαλιώτης. Δεν νομίζεται ότι θα έπρεπε να τα γνώριζε, για πρωθυπουργός πάει όχι για περιπτεράς. Στην καλύτερη είναι ανόητος και ανεύθυνος στην χειρότερη ήξερε καλά τι έκανε .
Ο Τζέφρυ, 30 ημέρες πριν τις εκλογές, και ενώ είμαστε στην προεκλογική περίοδο, πηγαίνει στην Αμερική, στον Κλίντον. Κανένα μέσο των media δεν το αναφέρει (!) τι πήγε να κάνει στην Αμερική; τι είπε με τον Κλίντον; με ποιους συναντήθηκε και τι σχεδίασε; διότι για καφέ στην Αμερική σε καιρό προεκλογικής εκστρατείας δεν νομίζω να πήγε… Κατ αρχήν προσλαμβάνει την ίδια Εβραϊκή Εταιρεία που ανέλαβε την καμπάνια του Ομπάμια για να κάνει την καμπάνια του Πασόκ .
Με το που γίνεται πρωθυπουργός ΞΑΦΝΙΚΑ ξεχνάει το «λεφτά υπάρχουν», ΞΑΦΝΙΚΑ θυμάται ότι «λεφτά δεν υπάρχουν», ΞΑΦΝΙΚΑ όλοι θυμούνται ότι η Ελλάδα δεν τα πάει καλά με τα δημοσιονομικά, ΞΑΦΝΙΚΑ οι τράπεζες και τα markets θυμούνται ότι δεν τα πάμε καλά
Όπως μας ενημερώνει ο οικονομικός δημοσιογράφος των Financial times του Λονδίνου, Μάρτιν Σαντμπου, ότι στο τέλος του 2009 το Ντουμπάι ανακοίνωσε μια αναδιάρθρωση της οικονομίας του που τρόμαξε τους επενδυτές και δημιούργησε πολλές αμφιβολίες όλων των κρατικών τίτλων, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Κυβέρνηση ομολόγησε από μόνη της ότι τα στοιχεία για το έλλειμμα της Ελλάδας είχαν παραποιηθεί, που ήταν η αιτία να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου.
Παράλληλα Το περιοδικό FOCUS βγάζει εξώφυλλο την Αφροδίτη να κάνει την χειρονομία λέγοντας λίγο πολύ ότι δουλεύουν οι Γερμανοί για να ταΐζουν τους τεμπέληδες Έλληνες. Την ίδια στιγμή ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να δοθεί από την Ε.Ε. υποστήριξη στην Ελλάδα γιατί έχουμε φάει πολλά (εν μέρη έχει δίκιο, τα πολλά όμως τα έχουν φάει οι ΠΑΣΟΚΟ-ΝΔ-ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΙΤΕΣ και κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες και όχι ο λαός). Ας δούμε το παρασκήνιο όμως, ο ιδιοκτήτης του περιοδικού FOCUS, Hubert Burda ιδιοκτήτης του Hubert Burda media με 250 περιοδικά, τηλεόραση κτλ, είναι μεταξύ πολλών άλλων, μέλος οικονομικών funds. Μέσω των ΜΜΕ και της παραπληροφόρησης πιέζει να ΜΗΝ πάρει η Ελλάδα οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ότι δηλαδή κάνει και ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ.
Αυτό που ξεχάσαν να μας πουν οι δυο κύριοι, είναι ότι διατελούν σύμβουλοι της Goldman Sachss, της JP Morgan και της Deutsche Bank.
Αν καταφέρνανε να πείσουνε οι δυο κύριοι αυτοί, να μην πάρουμε χαμηλότοκα δάνεια από την Ε.Ε. αναγκαστικά θα έπρεπε να πάρουμε δάνεια με μεγαλύτερο τόκο από τις Goldman Sachs, JP Morgan, Deutsche Bank με τον τρόπο που θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Εδώ ξανασυναντάμε την Goldman Sachs που είχε φέρει ο Σημίτης για εκείνο το SWAP που προείπαμε. Οι κύριοι (Burda & Issing) ουσιαστικά μας στέλνουν στα δόντια τους, είναι αυτοί όμως οι κύριοι υπαίτιοι ή απλά παίζουν ως κομπάρσοι στο ίδιο θέατρο;
Ο Παπανδρέας ένα μήνα μετά την εκλογή του, έχει γεύμα στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν» στην Κηφισιά με τον Εβραίο πρόεδρο της Goldman Sachs Γκαρυ Κοεν, τον επικεφαλή των οικονομικών ερευνών της εταιρείας, τον εν Ελλάδι αντιπρόσωπο τους, την Κατσέλη, τον Δρούτσα (εκ των μαγείρων του σχεδίου Αναν) και τον Παπακωνσταντίνου. Ένας πρωθυπουργός δέχεται στο μέγαρο Μαξίμου, τι δουλειά έχει στο Πεντελικόν; μα διότι εκεί μπορούν να μην δώσουν αναφορά σε κανέναν το τι είπαν και συμφώνησαν, διότι δεν επιβάλλεται να καταγραφεί πουθενά επίσημα το γεγονός αυτό, σε αντίθεση με το αν η συνάντηση γινόταν στο Μαξίμου.
Η Γαλλική εφημερίδα LE MONDE σε άρθρο της λέει: ¨Στην Ευρώπη η Goldman Sachs στρατολογεί ισχυρά πρόσωπα για να εγκαθιδρύσει την δική της ισχύ» και μέσα στο άρθρο λέει ότι «τοποθετήσανε» τον Πέτρο Χριστοδούλου σε σημείο κλειδί για να φέρουν εις πέρας τα σχέδια τους.
Μετά την συνάντηση λοιπόν ο γνωστός από τα παλιά Πέτρος Χριστοδούλου που αναφέραμε στην αρχή, διορίστηκε ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ), δηλαδή ο Παπανδρέας μετά το γεύμα στο Πεντελικόν με την Goldman Sachs διόρισε το στέλεχος της (τον Χριστοδούλου) να διαχειριστεί τα χρέη μας…
Νωρίτερα από όλα αυτά η Goldman Sachs η JP Morgan και η Deutsche Bank έβγαλαν στην αγορά ένα «προϊόν» ζητώντας επενδυτές ζητώντας τους να τζογάρουν στην κατάρρευση και χρεωκοπία της Ελλάδας.
Μετά η Deutsche Bank έβγαλε μια έκθεση ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της. Την ίδια στιγμή κινητοποιείται το τμήμα των CDS (Credit Default Swaps- ασφάλιση χρεών σε περίπτωση μη αποπληρωμής) της ίδιας τράπεζας και ζητάει μεγαλύτερα ασφάλιστρα από την Ελλάδα. Ξεκινάνε τα ΜΜΕ να παίζουν τον ρόλο «παπαγαλάκια» και η κοινή γνώμη χάφτει ότι η Ελλάδα πάει για πτώχευση. Έτσι τα CDS μεγαλώνουν και οι έξυπνοι με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο κερδοσκοπούν με τον εξής απλό τρόπο: δανείζονται (το έκανε η Μέρκελ, ναι είναι αυτοί που δουλεύουν για να καθόμαστε εμείς…)με 3% και αυτά τα χρήματα τα δανείζουν σε εμάς με 7% η διαφορά αυτή (4%) είναι τα SPREADS.
(σημείωση: Goldman Sachs, JP Morgan και η Deutsche Bank ελέγχουν το 95% των CDS παγκοσμίως) Περιέργως τα funds του Σόρρος «προέβλεψαν» ότι το δολάριο θα έρθει 1/1 με το ευρώ… (εμ από προφήτες ξέρουν οι Εβραίοι)
ΔΝΤ
Το υποτιθέμενο κρατικό χρέος μας ήταν 320 ΔΙΣ (χώρια αυτά που χρωστάνε οι Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα στις τράπεζες μέσω καταναλωτικών, στεγαστικών, επιχειρηματικών και πιστωτικών καρτών – που είναι 280 ΔΙΣ) από αυτά τα 320 ΔΙΣ το 60% είναι σε κρατικά ομόλογα. Κρατικά ομόλογα σημαίνει ότι το κράτος βγάζει ομόλογα, και μέσω κάποιας τράπεζας ο επενδυτής τα αγοράζει με σκοπό κάποιο κέρδος, ΑΡΑ ενώ φαίνεται ως χρέος ΔΕΝ είναι χρέος αφού ο επενδυτής έχει πληρώσει την τράπεζα γι αυτά.
Αυτό σημαίνει ότι εφόσον δεν τα χρωστάμε, κανείς δεν έχει αξίωση να μας ζητήσει κάτι ως αντάλλαγμα.
Με τις υπογραφές στο ΔΝΤ όμως, ο Γεώργιος Τζέφρυ Τσαντ Μινέικο Παπανδρέου με δεκανίκι τον Καρατζαφέρη ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ αυτά τα 200 ΔΙΣ (60%) του χρέους- ομολόγων από ανύπαρκτα σε υπαρκτά, και εφόσον τώρα είναι υπαρκτά ζητάνε αξιώσεις αυτοί στους οποίους χρωστάμε…
Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι ο Παπανδρέας το πρώτο πράγμα που έκανε ως πρωθυπουργός ήταν να καταμετρήσει και να κοστολογήσει την κρατική περιουσία που ω, τι ειρωνεία ήταν όσο και το έλλειμμα μας;;;;;;;
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΣΗ;;;;;;;
ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ όπως μας ενημερώνει ο Δελαστίκ στην Ε.Ε. είμαστε οι 7 σε χρέος, στην Ευρώπη πάρα πολύ πίσω, και δεν χρωστάμε περισσότερα από τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Ιταλία χρωστάει 1,4 ΤΡΙΣ, η Ισπανία 1,1 ΤΡΙΣ η Ιρλανδία 870 ΔΙΣ κτλ κτλ… Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί που ήρθαν εδώ για επίβλεψη, οι χώρες τους χρωστάνε περισσότερο από ότι εμείς…

ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ
Κάπου ανέφερα ότι ο Παπανδρέου προεκλογικά είχε πει τις προθέσεις του στα εθνικά θέματα, είπε ψέματα μόνον όσον αφορά τα οικονομικά, ο λαός δεν έδωσε καμία σημασία στα εθνικά και περίμενε να τους δώσει χρήματα που φυσικά δεν έδωσε.
Το ένα θέμα με το άλλο (εθνικά θέματα και οικονομικά) έχει άμεση σχέση και ας μην το αντιλαμβάνεται το σκατένιο μυαλό του ψεύτη κλέφτη απατεώνα νεοέλληνα Ρωμιού.
Ο Στόχος είναι να έρθουν στην Ελλάδα αλλοδαποί τους οποίους τους στέλνουν οι Τούρκοι σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, ιθαγένεια, γεννάνε, υπογεννητικότητα εμείς σε 2 γενεές εξαφανιζόμαστε σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία, θα ψηφίζουν και ενώ θα είναι πλειοψηφία θα βγάζουν τους δικούς τους δημάρχους νομάρχες εμείς θα εξαφανιζόμαστε. Σκεφτείτε λοιπόν Σκοπιανούς να ψηφίζουν τους δικούς τους στην Φλώρινα, τους Αλβανούς να ψηφίζουν τους δικούς τους στα Ιωάννινα, στην Θράκη, θα γίνει σε απόλυτους αριθμούς, τι έχει ΝΑ γίνει.
Μέχρι τότε θα παίξει «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο, δηλαδή παραδίνουμε το Αιγαίο στους Τούρκους, ήδη η Θράκη είναι στα χέρια τους (έχουν βγάλει και σημαία) και απλά περιμένουν να κυλήσει ο χρόνος για να σβήσουμε.
Το τελικό «TIGHT MONEY SYSTEM» σε επίπεδο κράτους και φυσικών προσώπων έχει σαν αποτέλεσμα να μας πάρουν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο και να τους χρωστάμε και από πάνω και όλα αυτά για να μην βγάλουμε άχνα.
Φοβούνται την άχνα…!!!!!!!!!!!

πηγή

Τά ξύλα τοῦ παπᾶ (κρυπτοχριστιανικά κείμενα)

Πέμπτη τοῦ Πάσχα κι ὁ παπα – Λευτέρης πρωΐ-πρωΐ φόρτωνε τό ζῷο του κι ἑτοιμαζόταν νά κατεβεῖ στήν Τραπεζούντα. Τήν ἴδια ὥρα ἀκούστηκαν οἱ πρῶτοι χτύποι τῆς καμπάνας. Ὁ συνεφημέριός του ὁ παπα – Γαβριήλ φαίνεται πῶς εἶχε ἀϋπνίες. Χθές ἦταν ἡ σειρά του νά λειτουργήσει. Μετά πῆρε τά βουνά καί τά λαγκάδια νά μαζέψει ξύλα. Καί σήμερα νάτον ξημερώματα, ἕτοιμος νά κάνει τόν πραματευτή. Κανονικά ὄφειλε νά πάει στήν ἐκκλησιά. Τέτοια μέρα, ἀκόμη Πασχαλιά, ποῦ ξανακούστηκε νά λείπει ἀπ’ τή Λειτουργία! Ἄς ὄψονται, ὅμως, τά τόσα στόματα ποῦ περιμένουν στό σπίτι. Κάποιος ἔπρεπε νά νοιαστεῖ γιά τό καθημερινό τους...
Ὀκτώ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός κι ἄλλα τρία ὁ Ἀνάστασης ὁ κουμπάρος του: Τήν γυναῖκα του, τήν πεθερά του, τήν «κυρα – ντουλάπα», καί τόν κουνιάδο του, ποῦ δέν φτουρᾶ σέ δουλειά…
Ἔκανε τό σταυρό του καί ξεκίνησε. ..
Εἶχε μπροστά του πολύ δρόμο. Ὑπολόγιζε πρίν τό μεσημέρι νά φτάσει στήν πόλη κι ἄν ὅλα πᾶν καλά, ἀργά τό βράδυ νά εἶναι πάλι πίσω. «Βαστᾶτε ποδαράκιά μου» ἀναστέναξε καθώς ἀναλογίστηκε τό δρόμο ποῦχε νά κάνει. Κατά πῶς τό εἶχε συνήθειο ἄρχισε τό ψάλσιμο, νά σπάει κι ἡ μονοτονία. Νά κάνει ὅμως καί τό κέφι του. Μέσα στήν ἐρημιά ποιός τόν ἀκούει; Μόνο ὁ Θεός. Ἀποφεύγει καί τά κοροϊδευτικά χαμόγελα τοῦ...

παπα – Γαβριήλ ἤ τίς εἰρωνίες τοῦ Ἰορδάνη, τοῦ ψάλτη: «Ἐξαιρετικά τά λές παπά. Σάν μανάβης!» Τό ξέρει. Ἡ φωνή τοῦ ἀκούγεται ἄσχημα. Μά ὅτι λέει, τό ψέλνει μέ τήν καρδιά του κι αὐτό θέλει ὁ Θεός. Ὅπως τότε ποῦ ἦταν μικρός. Καί φλεγότανε ἀπ’ τό μεράκι τῶν ὕμνων…
Ἀκόμη κι ὁ δεσπότης τή μοναδική φορά ποῦ λειτούργησε μαζί του τοῦ εἶπε: «Σούς μπρέ. Δέν τό λέγεις καλά». Ἦταν ἕνα ὅριο ποῦ τοῦ ἔβαλε ὁ Θεός καί δέν μποροῦσε νά τό ξεπεράσει. Τί κι ἄν πάλαιψε; Τί κι ἄν προσευχήθηκε; Τί κι ἄν ἔκλαψε; Τό μόνο ποῦ κατόρθωσε εἶναι, ὅσα λέει, νά τά λέει μέσα ἀπ’ τήν καρδιά του. Κι αὐτό εἶναι ποῦ θέλει ὁ Θεός. Τήν καρδιά, ὄχι τό λαρύγγι! Ἡ παρηγοριά του γιά τή σιωπή ποῦ ἔχει ἐπιβάλλει στόν ἑαυτό του. Σιωπή γιά νά μήν ἐνοχλεῖ, ὅπως ἐνοχλοῦσε τότες ποῦ μικρός στεκόταν παράμερα στό ψαλτῆρι. Ὅπως ἐνοχλοῦσε ἀργότερα τούς φίλους του ποῦ προχώρησαν στήν ψαλτική κι ἄς πίστευε πῶς θά τόν θέλουν κοντά τους. Ὅπως ἐνοχλοῦσε τό φίλο του τόν Ἀποστόλη, ποῦ ἔγινε δεξιός ψάλτης στό διπλανό χωριό. Σταμάτησε, ἔτσι, νά ψέλνει μπροστά στόν κόσμο καί προτιμοῦσε τίς ἐρημιές. Μέ τά τροπάρια μετροῦσε τίς ἀποστάσεις. Ξεκίναγε μέ τόν ὄρθρο, ἔλεγε καί λίγα ἀπ’ τόν ἑσπερινό κι ἄν εἶχε κι ἄλλο δρόμο πρόσθετε καί μερικά σκόρπια τροπάρια. Αὐτό θά ἔκανε καί τώρα, μέρες τῆς Πασχαλιᾶς. «Μπρός, λοιπόν, παπά δῶσε του νά καταλάβει» μονολόγησε. Ἔκανε τό σταυρό του κι ἄρχισε: «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί…».
Ἀφοῦ ἔψαλε ὅλον τόν κανόνα, προχώρησε καί στούς αἴνους κι ἐκεῖ κατά τό δοξαστικό ἔμπαινε πιά στά πρῶτα σπίτια τῆς Τραπεζούντας. Μέ τό ψάλσιμο κάπου εἶχε ἀφαιρεθεῖ. Ὅταν κατάλαβε πῶς ἦταν στόν τουρκομαχαλά σκέφτηκε νά γυρίσει πίσω. Στάθηκε λίγο νά προσανατολιστεῖ κι ὕστερα πῆρε ἕνα σοκάκι ἐκεῖ στ΄ ἀριστερά. Περίμενε νά τόν βγάλει ἔξω ἀπό τό Κάστρο, μ΄ αὐτό φιδογύριζε ἀνάμεσα στά τουρκόσπιτα. Σέ κάποια στροφή φάνηκε ἕνας καφενές κι ἀπόξω δύο τρεῖς τοῦρκοι ἀραχτοί, ἀπολάμβαναν τό ναργιλέ τους. Καθώς περνοῦσε μπροστά του ὁ ἕνας του φώναξε:
«Πόσο τά ξύλα παπά;»
«Πέντε γρόσια ἐφέντη μ’».
«Πολλά δέν εἶναι βρέ καραμπᾶς (μαυροκέφαλε;)»
«Ὄχι ἐφέντη μ’, ὄχι. Ἔρχουμαι ἀπό μακριά», ὁ παπα – Λευτέρης ἤξερε ν’ ἀντιστέκεται στά παζάρια τῶν τούρκων. «Κι ὑστέρα τί παίρνεις μέ πέντε γρόσια;»
«Ἄντε νά σού δώσω τρία νά τά φέρεις καί στό σπίτι».
«Νά χαρεῖς τά νειάτα σου ἐφέντη μ’. Κάμε τά τουλάχιστο τέσσερα. Εἶμαι φτωχός κι ἔχω τόσα στόματα νά θρέψω».
«Καλά. Ἄς εἶναι. Θά σού δώσω τέσσερα». Σηκώθηκε ἀπ’ τό σκαμνί του, τεντώθηκε καί πλησίασε τόν παπά. Χαΐδεψε λίγο τό ζῷο καί μετά στράφηκε ἄγριος στό παπά.
«Δέν λυπᾶσαι τό ζῷο βρέ Γκιαούρ; Πῶς τό φόρτωσες τό καημένο; Κοντεύει νά ψοφήσει! Δέν φοβᾶσαι τό Θεό βρέ καραμπᾶς;»
«Ἀντέχει ἐφέντη μ’» τόλμησε ν’ ἀπαντήσει ὁ πάπα – Λευτέρης.
«Σούς μπρέ» ἔβαλε τίς φωνές ὁ τοῦρκος καί σήκωσε τό χέρι τοῦ ἀπειλητικά. «Πᾶμε σπίτι νά τό ταΐσεις λίγο καί νά τό ποτίσεις. Γκιαούρ. Διαβόλου γενιά!»
Γιόμισε ὁ μαχαλάς ἀπ’ τίς φωνές του. Ὁ παπάς, τόν ἀκολούθησε φοβισμένος. «Τρελός θάναι» σκέφτηκε κι ἀπό μέσα τοῦ ἔλεγε ὅσες εὐχές τοῦ ἐρχόντουσαν στό μυαλό. Μπροστά στήν αὐλόπορτα τοῦ σπιτιοῦ φώναξε ἕνα ὄνομα. Ὕστερα καί μέ μία κλωτσιά τήν ἄνοιξε διάπλατα.
«Μπές μέσα μπρέ γκιαούρ. Δέν φοβᾶσαι τό Θεό εἶσαι καί παπάς».
Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἔκλεισε τήν πόρτα κι ἀμέσως δύο νεαροί ξεφόρτωσαν τό ζῷο. Ὁ τοῦρκος, μέ φωνές, τράβηξε σχεδόν τόν παπά Λευτέρη μέσα στό σπίτι, πού ἀπ’ τό φόβο τοῦ ἔχασε κάθε δύναμη ν’ ἀντισταθεῖ. Μόνο ἔτσι σάν ἀστραπή τοῦ πέρασε ἡ σκέψη: «Εἶδες τί ἔπαθες γιά νά μήν πᾶς στή Λειτουργία;»
Μέχρι τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ χαλοῦσε τόν κόσμο μέ τίς φωνές του. Μόλις πέρασαν τό κατῶφλι τήν ἔκλεισε μέ τόση δύναμη λές κι ἤθελε νά τήν γκρεμίσει. Καί τότε ἔγινε ἡ μεταμόρφωση. Ὁ ἄγριος τοῦρκος, αὐτός ποῦ χωρίς αἰτία ἦταν ἕτοιμος νά κακοπαιδέψει τό φτωχό παπά, ἔπεσε στά γόνατα καί φίλησε τό χέρι του μέ σεβασμό. Ἡ φωνή τοῦ μόλις ἀκουγόταν.
«Σχώραμε παπούλη μου, σχώραμε» τοῦ εἶπε ἑλληνικά. «Δέν εἶχα κακό σκοπό. Γί΄ αὐτά τά σκυλιά φώναζα, ποῦ μᾶς ἔβλεπαν. Μήν καταλάβουν τίποτα καί χαθοῦμε. Χριστιανοί εἴμαστε κι ἐμεῖς κι ἄς φαινόμαστε τοῦρκοι».
Κατάλαβε. Εἶχε μπροστά του ἕναν ἀπ’ αὐτούς ποῦ οἱ ρωμιοί ὀνόμαζαν κλωστούς. Ἕναν ἀπ’ αὐτούς ποῦ ἀντιστάθηκαν τόσα χρόνια στήν ὑποδούλωση τῆς ψυχῆς. Στή φαντασία τοῦ ὁ ἠρωϊσμός κι ἡ πίστη τούς ἔπαιρναν μυθικές διαστάσεις. Πᾶνε μερικά χρόνια ποῦ ἄκουσε γί΄ αὐτούς. Τότε θυμᾶται θέλησε νά τούς συναντήσει, νά ἔρθει σ’ ἐπαφή μαζί τους. Τόν συγκράτησαν οἱ πιό φρόνιμοι. Θάρθει ἡ στιγμή τοῦ εἶπαν, καλύτερα νά μή βιάζεσαι. Πέρασαν τά χρόνια κι ἡ στιγμή δέν ἦρθε. Στήν ἀρχή μάθαινε πῶς κάποιος παπάς βρέθηκε στή δίνη τῆς ἱστορίας τους, μά κι αὐτό σταμάτησε μέ τά χρόνια. Ἔτσι, κάπου μέσα του, ἄρχισε νά μήν πολυπιστεύει στήν ὕπαρξή τους. Ἄρχισε νά ἀμφιβάλλει γιά πολλά, ἤ νά τά δέχεται σάν μία χαριτωμένη ὑπερβολή. Καί νά τώρα ποῦ εἶχε μπροστά του ἕνα δικό τους. Τόν ἐπίασε ἀπό τά χέρια καί τόν σήκωσε. Ἐκείνη τή στιγμή φάνηκαν δύο γυναῖκες, ἡ μία νέα ἡ ἄλλη ἡλικιωμένη, καί τόν περιτριγύρισαν ἕνα τσοῦρμο παιδιά!
« Ἡ φαμιλιά μου παπούλη μου» τοῦ εἶπε ὁ κρυφός χριστιανός.
Σέ λίγο καθισμένοι στό σαλόνι ἀντάλασσαν τίς ἱστορίες τους. Αἰσθάνονταν γνωστοί ἀπό χρόνια. Ἦταν κι αὐτοί ὅπως ὅλοι οἱ δικοί τους. Χρόνια τώρα, ἀπό πατέρα σέ παιδί, κράταγαν μυστική τήν πίστη τους καί συνέχιζαν φανερά νά κάνουν τή ζωή τοῦ μουσουλμάνου. Πρῶτα κοντά τούς ἔμενε ἕνας χότζας ποῦ ἦταν κρυφός παπάς. Αὐτός τούς βάφτισε, αὐτός τούς πάντρεψε, αὐτός κήδευε τούς πατεράδες τους. Ὅλα στά κρυφά. Νύχτα πάνω στή νύχτα. Τή μέρα τούς πάντρευε τούρκικα. Τή νύχτα χριστιανικά. Γεννιόταν ἕνα παιδί; Τή μέρα ἔκανε σουνέτι. Τή νύχτα βαφτίσια. Στό θάνατο ὁ πρῶτος ποῦ ἔμπαινε στό σπίτι ἦταν αὐτός. Μόνος μέ τήν οἰκογένεια τοῦ νεκροῦ διάβαζε τρισάγιο. Τή νύχτα ἔκανε τήν κηδεία καί τό πρωΐ ὅλα τά ἔθιμα τῶν μουσουλμάνων. Διπλή ζωή, διπλό ξόδι. Ἀπό τότε ὅμως ποῦ πέθανε, ἔμειναν ὀρφανοί. Ἀλειτούργητοι. Ἀβάφτιστοι. Δύο χρόνια ἔχουν νά κάνουν Ἀνάσταση. Τή νύχτα τό Μεγάλο Σάββατο ἄκουσαν τίς καμπάνες ἀπ’ τό χριστιανικό μαχαλά. Ἄναψαν κερί καί ἔψαλαν σιγανά τρεῖς φορές τό «Χριστός Ἀνέστη».
«Νά κάνουμε τώρα τήν Ἀνάσταση», ἡ ἰδέα ἄστραψε στό μυαλό τοῦ παπα – Λευτέρη. «Τί πειράζει; Πασχαλιά εἶναι ἀκόμη. Ἑτοιμαστεῖτε κι ἐδῶ εἴμ΄ ἐγώ».
Ἀπ’ τή στιγμή ἐκείνη ἕνας ὁλάκερος μηχανισμός μπῆκε σέ λειτουργία. Μέχρι τό βράδυ βρέθηκαν ἄμφια, σκεύη, πρόσφορα ἐνῷ ἕνα νιό παληκάρι, μέ γρήγορο ἄλογο, ἔτρεξε στό χωριό νά καθησυχάσει τήν παπαδιά, ποῦ δέν θά γύριζε ὁ παπάς ἐκεῖνο τό βράδυ.
Γύρω στά μεσάνυχτα γιόμισε τό σπίτι ἀπό κρυφοχριστιανούς. Ἄντρες, γυναῖκες, παιδιά πέρασαν τό κατώγι μ’ ἁγιοκέρια ποῦ εἶχαν μόνοι τους ἑτοιμάσει. Στήν ἀνατολική πλευρά μία κασέλα εἶχε γίνει Ἁγία Τράπεζα. Ὁ παπα – Λευτέρης ἄρχισε τό ψάλσιμο μ΄ ἕνα γέροντα.
«Κύματι θαλάσσης τόν κρύψαντα πάλαι διώκτην τύραννον».
Τούτους ΄δῶ δέν ἐνοχλοῦσε ἡ φωνή του. Γι’ αὐτό δέν ἄκουσε ἐκεῖνο τό «σούς μπρέ», ποῦ τοῦ μαύριζε τήν ψυχή. Τούς ἔφτανε ποῦ ἄκουγαν τά λόγια. Κι ἄν ἔκρινε ἀπό τά βλέμματα, ἴσως καί νά φχαριστιόντουσαν ἀπ’ τό ψάλσιμό του. Στό τέλος ἄναψε τό κερί τοῦ ἀπ’ τό καντῆλι ποῦ τρεμόπαιζε καί κάλεσε τούς μυστικούς χριστιανούς του:
«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».
Μετά, ἐκεῖ στή μέση, ἔψαλε «τήν Ἀνάστασίν σου Χριστέ Σωτήρ», διάβασε τό Εὐαγγέλιο κι ἐνῷ ἡ πόλη ἡσύχαζε, ψάλανε ὅλοι μαζί τό «Χριστός Ἀνέστη». Γύρω του τά δακρυσμένα μάτια τοῦ σκλάβωναν τήν καρδιά. Ἦταν μία ἀπ’ τίς στιγμές ποῦ θά τόν συνόδευαν σ’ ὅλη του τή ζωή.
Ἦταν ἕτοιμη νά ξεπροβάλει ἡ νέα μέρα, ὅταν ξεκίναγε νά γυρίσει στό χωριό. Πίσω του ἄφηνε τό σπίτι, ποῦ ἔγινε ἡ κολυμπήθρα γιά ν’ ἀναβαπτιστεῖ στήν πίστη του κι ἕνα κομμάτι τῆς καρδιᾶς του. Θαρχόταν νά τό συναντήσει πάλι σέ λίγες μέρες. Τόν περίμεναν οἱ νέοι του χριστιανοί. Μαζί τους καί τά μικρά παιδιά, ποῦ εἶχαν μείνει ἀβάπτιστα.
Τώρα ἤξερε. Κάθε φορᾶ ποῦ ξεκίναγε μέ ξύλα γιά τήν Τραπεζούντα θά ἔφερνε κι ἕνα φόρτωμα στόν τουρκομαχαλά. Κάθε φορᾶ καί σέ διαφορετικό σπίτι. Τή νύχτα τό σπίτι αὐτό θά γινόταν ἡ ἐκκλησιά κι ἐκεῖ θά συνάζονταν οἱ κλωστοί. Ἄπ΄ τά πιό ἀπίθανα μέρη ξεφύτρωναν οἱ μαῦρες σκιές ποῦ ἀδιαφοροῦσαν γιά τήν προχωρημένη ὥρα. Τίς πιό πολλές φορές ἐρχόταν στό σπίτι τοῦ πεθαμένου κρυφοῦ παπᾶ ὅπου ὑπῆρχε ὁλάκερη ἐκκλησιά κρυμμένη ἄπ’ τά μάτια τοῦ κόσμου. Μυστικές πόρτες ἔφερναν τούς πιστούς ἀπό τούς σκοτεινούς δρόμους. Ἔξω οἱ νέοι εἶχαν ἀναλάβει τή φύλαξη. Τόσα χρόνια στή ζωή αὐτή ἔμαθαν νά φροντίζουν τήν ἀσφάλειά τους. Μαζί τους ἄρχισε κι αὐτός νά ζεῖ τούς φόβους καί τίς ἀγωνίες τους κι ὅταν γνωρίστηκαν καλά ἡ ἔγνοιά του σκλαβώθηκε στό μαχαλά τους.
«Τά παιδιά ἔχουν σήμερα μπαϊράμι» ἔλεγε στήν παπαδιά «κι ὅλη μέρα θά εἶναι νηστικά»…
Πηγή: Γιώργη Θ Πρίντζιπα, Τό συναξάρι τῶν κρυφῶν ὀνείρων, § Τά ξύλα τοῦ παπᾶ (ἀποσπάσματα), σελ. 113 -140, ἔκδοσις 1η, ἔκδοσις Τέρτιος, Κατερίνη, Ὀκτώβριος 1992
πηγή

Γιά τα νέα ζευγάρια- Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Δημήτριος Γκαγκαστάθης σε κάθε νεαρό ζευγάρι τους έλεγε: 
«Μάθετε από την αρχή της γνωριμίας σας και μάλιστα του γάμου, από την πρώτη νύκτα του γάμου σας, να κάνετε μαζί την πρώτη προσευχή, το πρώτο απόδειπνο. Και αφού τελειώσει το απόδειπνο -όπως γίνεται στα μοναστήρια- να κάνετε μια μετάνοια ο ένας στον άλλον και να ζητήσετε συγγνώμη».
Τον ρώτησα λοιπόν -τότε που μας το είπε ο Γέροντας αυτό:

«Κι αν δεν έχουμε καμία διαφωνία, γέροντα, γιατί να το κάνουμε αυτό;»

Λέει: «Να το κάνετε υποχρεωτικά, γιατί έτσι θα μάθετε να ζητάτε ο ένας από τον άλλο συγγνώμη».
Διότι, όταν θα έρθει το πρόβλημα, κι όταν πλέον θα έρθει ο ίδιος ο διάβολος για να γεμίσει τον νου με τις δικές του αναρiθμητες πληροφορίες, τις αλλοτριωμένες πληροφορίες, τότε βλέποντας τους δύο συζύγους να κάνουν μετάνοια και να υπακούουν ο ένας στον άλλον, επειδή δεν μπορεί να σταθεί σε μια τέτοια ταπεινοφροσύνη, ασφαλώς θα φύγει.
Γιατί σιχαίνεται τους ανθρώπους αυτούς οι οποίοι έχουν ταπεινοφροσύνη και έχουν αυτό το φρόνημα των μετανοιών.
Πραγματικά, μια τέτοια κατάσταση, όταν από την αρχή λειτουργήσει, μπορεί να διαφυλάξει τον νου, τον ηγεμόνα νου και των δύο ανθρώπων από την παραπληροφόρηση, ώστε να μην κατέβουν οι πληροφορίες στην συνέχεια στην καρδιά και πλέον τραυματίσουν την αγάπη.

Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης
πηγή

Άγιος Ιώβ της Ούγκλεα(+15/28 Ιουλιόυ 1985).Ένας νέος άγιος με άφθαρτο λείψανο

Μετάφραση- επιμέλεια π.Γεώργιος Κονισπολιάτης

 Ο Άγιος Ιώβ(κατά κόσμον Ιωάννης Κόντρεα)γεννήθηκε στο Χούστ στις 18 Μαίου 1902(σ.σ στην Υποκαρπάθια Ρουθηνία.Πρόκειται για μια περιοχή που βρίσκεται Ν.Δ.της Σλοβακίας,ανατολικά της Ουγγαρίας,βόρεια της Ρουμανίας και δυτικά της Ουκρανίας.Από τον 10ο αιώνα μέχρι το 1918 ανήκε στο Βασίλειο της Ουγγαρίας,έπειτα έγινε μέρος της Τσεχοσλοβακίας ενώ μετά το 1945 έγινε μέρος της ΕΣ.Σ.Δ.Σήμερα ανήκει στην Ουκρανία).

 Γεννήθηκε σε μια οικογένεια πιστών ορθοδόξων χριστιανών.Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν ρουμανικής καταγωγής,ενώ η μητέρα του Άννα ήταν Ρουθήνια.Στα μέρη που γεννήθηκε ο Άγιος Ιώβ η Ορθοδοξία ήταν απαγορευμένη αφού οι Ουνίτες αυστροούγγροι εδίωκαν και βασάνιζαν τους Ορθοδόξους.
 Μετά τον στρατό προσπάθησε δύο φορές να πάει στην Μονή του Αγ.Παντελεήμονος του Αγίου Όρους αλλά δεν τα κατάφερε.

Μετά το τέλος του Α'Παγκ.Πολέμου άρχισαν να χτίζονται στην περιοχή τα πρώτα μοναστήρια.Στο χωριό Ίζα έφτιαξε την σκήτη της Αγίας Τριάδος.Με την συνθήκη της Βιέννης όμως το 1938 ένα κομμάτι της Υποκαρπάθιας Ρουθηνίας παραχωρείται στους εχθρικούς προς την Ορθοδοξία Ούγγρους(μεχρι το 1945).

Ο π.Ιώβ αρνείται να τους υποταχθεί και καταφεύγει στην Ρωσία.Τον κατηγορούν για κατασκοπεία και καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκιση σε στρατόπεδο συγκένρωσης όπου πέρασε από πολλά βασανιστήρια και πολλές φορές βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον θάνατο.

 Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και το 1945 χειροτονείται ιεροδιάκονος,ενώ το 1946 χειροτονήθηκε ιερομόναχος.Το 1947 γίνεται ηγούμενος της προαναφερθείσας σκήτης της Αγίας Τριάδος.

 Σταδιακά πλήθος ανθρώπων απ΄'όλη την Ουκρανία και την Ρωσία άρχισαν να επισκέπτονται τον ταπεινό και πνευματοφόρο γέροντα ο οποίος είχε το προορατικό και διορατικό χάρισμα και τελούσε πολλά θαύματα.
 Μέχρι το 1960 τη σκήτη του και όλα τα μοναστήρια της περιοχής τα έκλεισαν.
Το 1960 τον βρίσκουμε να λειτουργεί στο χωριό Ούγκλεα ενώ από το 1962 και μέχρι τον θάνατό του υπηρέτησε στον ναό του Αγίου Δημητρίου στο χωριό Μαλάια Ουγκόλκα περιοχή Τιάτσεβ.Εδώ συνεχίζονται τα θαύματα και χιλιάδες ανθρώπων με διάφορα προβλήματα τον επισκέπτονται.

 Τον Άγιο Ιωβ επισκεπτόνταν συχνά επίσκοποι και ιερείς αλλά και διάσημοι καθηγητές και ακαδημαικοί.Παρότι ίσα-ίσα ήξερε να γράφει απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις τους.Επίσης ήταν και μεγάλος εξορκιστής.Είναι πολλές οι μαρτυρίες περί τούτου.
 Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού επισκεπτών τελούσε τον μοναχικό του κανόνα νύχτα.Στα σαράντα χρόνια της ιερωσύνης του λειτουργούσε καθημερινά.Μόνο τρεις φορές δεν λειτούργησε.Ήταν μεγάλος νηστευτής και πολύ φιλόξενος.
 Ο Άγιος ήταν πράος όχι μόνο με τους ανθρώπους αλλά και με τα ζώα.Πάντοτε τάιζε τα πουλιά και έδινε καρύδια στα σκιουράκια.Τα πουλιά βλέποντάς τον από μακριά πάντοτε πετούσαν κοντά του.

  Ο Άγιος Ιώβ εκοιμήθη στις 15/28 Ιουλίου 1985.Η κηδεία έγινε στις 31 Ιουλίου.Την ώρα της ακολουθίας ένα μεγάλο πουλί,άσπρο σαν το χιόνι,πέταξε πάνω απο όλους και κάθισε τρεις φορές στον ώμο της ανηψιάς του.Μετά κάθισε στο πρεσβυτέριο,έκανε τρεις φορές τον γύρω της εκκλησίας και πήγε στο Ιερό.Όταν το σώμα του βγήκε από τον ναό ένα σμήνος πουλιών κατευθύνθηκε προς το φέρετρο.Μετά τον θάνατό του ετέλεσε πολλά θαύματα.

Στις 22 Οκτωβρίου το λείψανό του βρέθηκε άφθαρτο ενώ ανέδιδε ενα θαυμάσιο άρωμα φρεσκοκομμένων λουλουδιών.

www.proskynitis.blogspot.

sfantuliovdinuglea

Τα σχόλια και οι κρίσεις των ανθρώπων. Η ανάγκη καλού πνευματικού οδηγού.

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
“Με κουτσομπολεύουν”, γράφεις.
Καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι. Πόσο καυστική είναι η φωτιά της γλώσσας και πόσο καχύποπτο το μάτι του ανθρώπου! Γι’ αυτό και ο άγιος Δαβίδ στους Ψαλμούς του συχνά και εγκάρδια ικετεύει τον Θεό να τον λυτρώσει από την ανθρώπινη κακογλωσσιά.
Πού θα βρεις παρηγοριά και στήριγμα; Στη μαρτυρία της συνειδήσεώς σου. Κράτα μέσα σου την επίγνωση της ορθότητας των πράξεών σου ενώπιον του Θεού και των σοβαρών ανθρώπων. Έτσι θ’ αντιμετωπίσεις θαρραλέα τα λόγια του κόσμου, όποια κι αν είναι αυτά. Ταυτόχρονα , όμως, να φέρεσαι σε όλους φυσιολογικά, σαν να μην έχεις ακούσει τίποτε από τα κουτσομπολιά τους.
Είναι αδύνατο να αγνοήσεις εντελώς το τι λένε ή τι μπορεί να πουν οι άνθρωποι. Γενικά, το πιο συνετό θα είναι να μην προκαλείς σχόλια και αντιδράσεις. Δεν πρέπει ωστόσο, για την αποφυγή των αντιδράσεων να φτάνεις ως το σημείο να αθετείς τις θείες εντολές και να παραιτείσαι από την πνευματική ζωή.
Γιατί, όμως, σε σχολιάζουν; Μήπως έδωσες καμιάν αφορμή; Ίσως το ταξίδι σου στον Άγιο Στέργιο; Αλλά αυτό δεν το κοινολόγησες. Ήσουν, άλλωστε, μαζί με συγγενείς σου. Μήπως το ότι πηγαίνεις στην Εκκλησία κάθε Κυριακή και εορτή; Αλλά αυτό το κάνουν όλοι οι αληθινοί χριστιανοί. Εκτάκτως μόνο και για πολύ σοβαρούς λόγους – « δι’ ευλόγους αιτίας » -μπορούν να απουσιάσουν από τη λατρευτική σύναξη, χωρίς να θεωρηθούν ράθυμοι, αμελείς, ψεύτικοι χριστιανοί. Οι άγιοι πατέρες της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, μάλιστα, παραγγέλλουν να αποκόπτεται από το σώμα της Εκκλησίας όποιος χωρίς σοβαρό λόγο δεν εκκλησιάζεται για τρεις συνεχείς Κυριακές.
Μη μιμείσαι τις κακές συνήθειες των μεγαλοαστών κυριών της Μόσχας και μην ακούς τα ανόητα λόγια τους. Αυτό είναι το σήμερα∙ το αύριο είναι ο θάνατος. Ο θάνατος δεν έχει σε καμίαν υπόληψη τις κομψές γυναίκες∙ τις παίρνει σβάρνα και αυτές. Και μετά το θάνατο υπάρχει η λογοδοσία. Στο φοβερό βήμα του Χριστού δεν περνάει η εξυπνάδα των μεγαλοαστών κυριών.
Μη συγχύζεσαι, λοιπόν, από οποιαδήποτε λόγια. Απλώς κάνε ό,τι μπορείς για να μην τα προκαλείς. Αν, ωστόσο, δεν καταφέρεις να τα αποτρέψεις, αγνόησέ τα. Όπως σου είπα, η μαρτυρία της συνειδήσεώς σου ενώπιον του Θεού είναι αρκετή για την παρηγοριά και την ενθάρρυνσή σου. Και όλος ο κόσμος να σε κατακρίνει, σε καμία περίπτωση δεν είσαι ένοχη, αν ο Θεός σε δικαιώνει μέσα στη συνείδηση. Για τον αθώο άνθρωπο οι άδικες επικρίσεις είναι σαν τα μαύρα σύννεφα, που μαζεύονται για λίγο από πάνω του, μα σύντομα διαλύονται και χάνονται, χωρίς να δίνουν βροχή. Έτσι χάνονται και τα ανθρώπινα λόγια. Ύστερ’ από κάμποσο καιρό κανένας δεν τα θυμάται πια. Το ίδιο θα συμβεί , πιστεύω, και στη δική σου περίπτωση. Το εύχομαι ολόψυχα. Επαναλαμβάνω: Να φέρεσαι φυσιολογικά, όπως πάντα, σαν να μην καταλαβαίνεις τίποτα.
Οι σκληρές ασκήσεις δεν ταιριάζουν στον δικό σου τρόπο ζωής. Στη θέση τους βάλε το φόβο του Θεού και τη μνήμη του θανάτου. Αυτά τα δύο θα σε διδάξουν τα πάντα.
Γράφε μου ό,τι σκέφτεσαι. Η κρυψίνοια στην καθημερινή ζωή δεν είναι πάντα κακό πράγμα, στην πνευματική ζωή, όμως, είναι το πιο επικίνδυνο. Απαιτείται να έχεις κάποιον καλό σύμβουλο , τόσο για τοα βιοτικά όσο και, πολύ περισσότερο, για τα πνευματικά σου προβλήματα. Υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας πονηρές δυνάμεις, οι οποίες, πείθοντάς μας ότι έχουμε διάφορες φανταστικές αρετές, μας κατευθύνουν σε δραστηριότητες μάταιες ή βλαπτικές και μας οδηγούν στην σύγχυση και στην πλάνη. Ο εχθρός βρίσκεται πολύ κοντά μας και τα θέλει όλα δικά του! Με πολλά μέσα μπορείς να τον πολεμήσεις και πρώτα-πρώτα με την ίδια σου τη λογική. Μην κάνεις αμέσως ό,τι σου φαίνεται καλό. Εξέταζέ το με επιμέλεια, πριν ενεργήσεις . Με την εξέταση αυτή οι δόλιοι σκοποί του εχθρού εύκολα αποκαλύπτονται. Δυστυχώς, όμως, η λογική δεν λειτουργεί πάντα. Διαταράσσεται, μπερδεύεται και σκοτίζεται από τις υπερβολές του εχθρού. Γι’ αυτό γράφε μου, όπως είπαμε. και γράφε μου τα πάντα. Αν μπορούσες να βρεις εκεί κάποιον καλό πνευματικό σύμβουλο και καθοδηγό, θα μπορούσες να συζητάς μαζί του πιο συχνά.
Ο Κύριος να σε ελεήσει και να σε σώσει! Όσο ζεις, να διδάσκεσαι.
Πρόσεχε τον εαυτό σου. Τα λάθη σου θα σε βοηθούν να διορθώνεσαι.


«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2000
Πηγή

Η προετοιμασία για τον θάνατο -Αρχ. Σωφρόνιος του Έσσεξ

Είναι φυσικό, επειδή όλοι σας γερνάτε και προσβάλλεσθε από ασθένειες, να ετοιμάζεσθε επίσης για το αναπόφευκτο. Να ετοιμάζεσθε όμως εορταστικά, σαν να ετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη στιγμή της επίγειας υπάρξεώς μας και όχι με αίσθημα απογνώσεως και αχαριστίας.

Οφείλουμε να ζούμε το κάθε πάθημα όχι μόνο ως προσωπικό μας, αλλά ως συμμέτοχοι των παθημάτων όλης της ανθρωπότητος. Με την πείρα των δικών μας παθημάτων γνωρίζουμε τη ζωή του κόσμου, ζούμε την τραγωδία ολόκληρης της ανθρωπότητος, διευρύνουμε τη συνείδησή μας ως τα πέρατα του κόσμου αυτού, ως την υπέρβαση των περάτων αυτών, ως την κατάκτηση του Απείρου. Τα παθήματα μπορούν να αποβούν νέα γέννηση, ανώτερη από την πρώτη, αν τα ζούμε όχι ως ατομικά μας, αλλά ως Αποκάλυψη γι’ αυτά που συμβαίνουν μέσα στον κόσμο. Τότε το καθετί γίνεται αυθεντικό και μεγάλο γεγονός, και το πνεύμα μας κατοπτεύει τα βάθη του σύμπαντος, γίνεται ικανό να ψαύσει το πρωταρχικό Είναι, δηλαδή τον Θεό, τον Πατέρα μας.
Για μας, που δεχθήκαμε τον Χριστό ως τη φανέρωση του Θεού μέσα στην ιστορία, πρέπει να γίνει σαφές ότι είμαστε όλοι άδικοι απέναντι στον Θεό. Μια από τις πιο βαρείες αμαρτίες μας μπορεί να θεωρηθεί η απροθυμία μας να δεχθούμε τις χαρές και την ευτυχία της ζωής ως δώρο του Θεού, και από ευγνωμοσύνη προς Αυτόν να τον αγαπήσουμε, να τον λαχταρούμε. Συνήθως στη συμφορά οι άνθρωποι στρέφονται προς Αυτόν. Γι’ αυτό είναι αναπόφευκτα και απαραίτητα τα παθήματα· αλλιώς αυτά θα ήταν εντελώς άδικα. Σε όλους μας είναι αναγκαία η κρίσιμη ένταση, για να αφυπνισθεί μέσα μας η αίσθηση του Αιωνίου, να αναπτυχθεί η ικανότητά μας να προσλάβουμε την αθανασία. Μερικές στιγμές οφείλουμε να σταθούμε στο έσχατο όριο. Όριο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ώστε “υπαρξιακά” ή, όπως προτιμώ να εκφράζομαι, “οντολογικά” να γνωρίσουμε τον φοβερό περιορισμό μας, την εξομοίωσή μας με τα κτήνη μέσα στα όρια της επίγειας αυτής ζωής. Η στάση αυτή, στα όρια μεταξύ της ζωής και του θανάτου, είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από την πείρα των κοσμοναυτών. Αν οι τελευταίοι αυτοί, βγαίνοντας από τον χώρο της γήινης έλξεως, εισέρχονται σε άλλον κόσμο όπου ενεργεί πλέον εξωγήινη “μηχανική”, (η διαστημική), όπου κατά φυσικό τρόπο οφείλει να αναδυθεί η σκέψη για το Απόλυτο και η αίσθηση του ατελεύτητου γίνεται πιο πραγματική, ακόμη περισσότερο εμείς, στην έντονη έφεσή μας για τη γνώση που περιλαμβάνει τα πάντα, οφείλουμε να λάβουμε την ικανότητα προς τη μεγάλη αυτή θεοειδή πράξη Αγάπης, που αγκαλιάζει ολόκληρη την κτίση και υπερβαίνει τα όρια όλου του κτιστού και κατευθύνεται προς τον Άναρχο Πατέρα και Δημιουργό μας.
Δεν γνωρίζω ποιοί από σας δέχονται αυτή την πορεία σκέψεως, ποιοί συμφωνούν να προχωρήσουν σ’ αυτή την εμπειρία, αλλά θερμά παρακαλώ τον Θεό, ώστε όλοι εσείς, ιδιαίτερα τώρα στο τέλος της ζωής σας, να αναδειχθείτε νικητές του κόσμου, να γίνετε τέκνα της ασάλευτης Βασιλείας, να εντρυφήσετε στην ανέσπερη ημέρα. Η ημέρα αυτή αρχίζει από εδώ με τη γνώση ότι ο Χριστός είναι ο Μονογενής Υιός του Πατρός, ότι δι’ Αυτού και εμείς λαμβάνουμε τη δωρεά της υιοθεσίας και της θεώσεως.

(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία», εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου. Έσσεξ, σ.127-129)

Ψυχιατρείο και Ορθόδοξη Εξομολόγηση

Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα (Γέροντας Παΐσιος)

Ακούστε. Τα ψυχιατρεία θα ήταν άδεια, αν οι χριστιανοί εξομολογούντο ορθόδοξα, καθαρά, με ειλικρίνεια, ταπείνωση και υπακοή, σε διακριτικό Πνευματικό, ας είναι και λίγο αυστηρός. Και μετά να κοινωνούν αξίως. Τότε κανείς δεν θα είχε άγχος, προβλήματα και μεγάλους πειρασμούς. Πρέπει να ξέρετε, ότι, όλα ξεκινούν από τον εγωϊσμό, την ανυπακοή και τους κακούς λογισμούς. Υπακοή είναι Ζωή, Παρακοή είναι Θάνατος.

Πηγή: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 62-63, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1995, σ. 38.

πηγή

Εγω και η Πατρίδα.

Tου Διονύση Χαριτόπουλου.

Τι είναι η Πατρίδα; 

Η Πατρίδα είναι σαν ένα μεγάλο δέντρο που απαρτίζεται από:

- Την Εθνικήν Ιστορία μας

- Την Εθνική Γλώσσα μας

- Τους τάφους και τη μνήμη των Προγόνων μας

- Το Εδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας

- Την Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας

- Τον Αέρα που αναπνέουμε εμείς και τα παιδιά μας

- Το Σπίτι που γεννηθήκαμε

- Την Οικογένεια μας και τους γειτόνους μας. 
Ώστε, όλοι εμείς και η Πατρίδα μας είμαστε Ένα. Εμείς, τα παιδιά μας, ο Γεωγραφικός χώρος, η Γλώσσα μας και η Ιστορία μας είμαστε Ένα. 
Μόνο με πολλά ξύλα μαζί ανάβει ενα τζάκι γιατί το ενα κομμάτι ζεσταίνει τ’ άλλο.  Χωρίς την ομάδα που είναι η Πατρίδα δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. 
Η Νέα Τάξη  
- Απ’ ότι απαρτίζει την Πατρίδα, δεν είναι κάτι που η Νέα Τάξη δεν έχει με σχέδιο διαβρώσει. Για δεκαετίες τώρα, μέσα απο ανθέλληνες ηγέτες υποσκάπτουν την Πατρίδα μας και με δόλο μάς την διαλύουν και μας την αποσπούν. 
- Μάς θέλουν απάτριδες. Να μην έχουμε “πού την κεφαλήν κλείναι” …δηλαδή γίνεται μια Γενοκτονία. 
Είμαστε σαν ένας δύτης σφουγγαράς που σταδιακά του στενεύουν τον σωλήνα του οξυγόνου… Και ακόμα συνεχίζουμε να απέχουμε από κάθε ενέργεια απόσπασης και αποσόβησης… Και συνεχίζουμε να ελπίζουμε οτι η σωτηρία θα βγει μέσα απο το κουτί της Τηλεόρασης… 
- Ας στρίψουμε το κεφάλι μακρυά απο το χαζοκούτι για να δούμε καθαρά:  
Δεν μας θέλουν να υπάρχουμε… (τι είναι 10 εκατομμυριάκα μπροστά σ’ αυτά που αφάνισαν τις δεκαετίες του 1910 και1940;;;) 
Η Πατρίδα είναι μια Ιστορία τής οποίας αναλαμβάνουμε την ευθύνη και παίρνουμε μαθήματα προς μίμησιν η αποφυγήν. 
Ενεργούμε ο καθενας μας και όλοι μαζί: Οτι καλό να βελτιώνουμε και ότι κακό να απορρίπτουμε. 
Τώρα στη μεγάλη κριση, για να επιζήσει η Πατρίδα, ο Έλληνας έχει χρέος να διοχετεύει προσοχή και αγάπη προς την Πατρίδα και οχι στο Εγω (Φιλοπατρία). Δέκα εκατομμύρια Εγω ξεχωριστά σαν μικρά κλαδιά τα παίρνει ο άνεμος, αλλά ένα μεγάλο Δέντρο στέκει σταθερά. 
Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην των Ελλήνων που, λόγω του ανεξάντλητου Ιστορικού πλούτου των, πρέπει να στραφούν πίσω. Σωτήριες ιδέες για “λύση” υπάρχουν μόνο στην Ιστορία μας. 
Πατρίδα δεν είναι το κράτος  
Το κράτος δεν είναι πατρίδα.  Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν.  
Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό καισπανίως στοργικό, να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, ναμεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.  
Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.  Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.  
Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείςηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται.  
Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτικήήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.  
Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων.  
Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας.  Ούτε το δικαστήριοτης Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορείνα αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή  αν η Θράκη, ηΚύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη: 

Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

Tου Διονύση Χαριτόπουλου.

Δημοσιεύεται στο βιβλίο του «Ημών των Ιδίων».

 

πηγή   το είδαμε εδώ

Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ

Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ

Ἁγίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ

Τά 298 πάθη καί οἱ 238 ἀρετές

ὅπως τίς κατέγραψε ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός.

α) Κατάλογος τῶν παθῶν:

Αγριότητα, πανουργία, πονηρία, κακή διάθεση, αλογία, ακολασία, δελεασμός, αφυΐα, ανεπιστημοσύνη, αεργία, πνευματική ψυχρότητα, ηλιθιότητα, κολακεία, μωρία, παραλογία, απώλεια φρενών, παραφροσύνη, αγένεια, θράσος, δειλία, νάρκη, αργία των καλών, πλημμέλημα, πλεονεξία, μειονεξία, άγνοια, άνοια, ψεύτικη γνώση, λησμοσύνη, αδιακρισία, αναισθησία, αδικία, κακή προαίρεση, ασυνείδητη ψυχή, νωθρότητα, φλυαρία, υπαναχώρηση, σφάλμα, αμαρτία, ανομία, παρανομία, πάθος, αιχμαλωσία, κακή συγκατάθεση, παράλογος συνδυασμός με τους κακούς λογισμούς, δαιμονική προσβολή, καθυστέρηση στο κακό, υπερβολική ανάπαυση του σώματος, κακία, φταίξιμο, ασθένεια ψυχής, ατονία, αδυναμία του νου, αμέλεια, ραθυμία, αξιόμεμπτη αθυμία, καταφρόνηση του Θεού, παραστράτημα, παράβαση, απιστία, δυσπιστία, κακοπιστία, ολιγοπιστία, αίρεση, συμφωνία με αιρετικούς, πολυθεΐα, ειδωλολατρία, αγνωσία Θεού, ασέβεια, μαγεία, παρατήρηση οιωνών, μαντεία, γήτευμα, άρνηση, συμμετοχή σε μανιώδεις ειδωλολατρικές τελετές, ακράτεια, σπατάλη, ρητορισμός, οκνηρία, φιλαυτία, απροσεξία, έλλειψη προκοπής, απάτη, πλάνη, τόλμη, χρήση μαγικών φαρμάκων, μιαρότητα, κατανάλωση μιαρών τροφών, τρυφή, ασωτία, γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, λύπη, ακηδία, κενοδοξία, υπερηφάνεια, μεγάλη ιδέα, έπαρση, αλαζονεία, ύβρη του θείου, αισχρότητα, κόρος, ματαιοδοξία, νυσταγμός, ηδονή, απληστία, λαιμαργία, αχορτασιά, λαθροφαγία, πολυφαγία, αποφυγή του κοινοβιακού γεύματος, αδιαφορία, ευκολία στο κακό, αυτοβουλία, αβουλία, αυταρέσκεια, ανθρωπαρέσκεια, απειρία του καλού, απαιδευσία, ανεπιτηδειότητα, ελαφρότητα γνώμης, αμάθεια, χωριατιά, αντιλογία, φιλονεικία, κακολογία, κραυγή, ταραχή, μάχη, θυμός, άλογη επιθυμία, χολή, παροξυσμός, σκάνδαλο, έχθρα, πολυπραγμοσύνη, συκοφαντία, πικρία, καταλαλιά, ψόγος, διαβολή, κατάκριση, κατηγορία, μίσος, λοιδορία, υβρεολόγια, ατιμία, αγριότητα, μανία, αυστηρότητα, αψιθυμία, επιορκία, όρκος, ανελεημοσύνη, μισαδελφία, ανισότητα, πατροκτονία, μητροκτονία, φαγοπότι, παραλυσία, δωροληψία, κλοπή, αρπαγή, ζήλεια, εριστικότητα, φθόνος, απρέπεια, χλευασμός, ονειδισμός, μυκτηρισμός, περιγέλασμα, επινόηση τρόπων για βλάβη του άλλου, καταδυνάστευση, καταφρόνηση του πλησίον, μαστίγωση, εμπαιγμός, αγχόνη, πνιγμός, αστοργία, αδιαλλαξία, παράβαση των συνθηκών, βασκανία, απανθρωπιά, αναίδεια, αναισχυντία, αιχμαλωσία, σκοτισμός των λογισμών, αβλεψία, τύφλωση, εμπαθής προσκόλληση στα πρόσκαιρα, εμπάθεια, ματαιότητα, απείθεια, ζάλη, νυσταγμός ψυχής, πολυυπνία, φαντασία, πολυποσία, μέθη, αχρηστία, χαυνότητα, παράλογη τέρψη, φιληδονία, λαγνεία, αισχρολογία, θηλυπρέπεια, ακόλαστος οίστρος, πύρωση, μαλθακότητα, εκμαύλιση, μοιχεία, αρσενοκοιτία, κτηνοβασία, μολυσμός, ασέλγεια, κηλίδωση της ψυχής, αιμομιξία, ακαθαρσία, μαγαρισμός, μιασμός, ιδιαίτερη φιλία, γέλιο, παιχνιδισμοί, χορός, χτυπήματα χεριών και ποδιών, άπρεπα τραγούδια, χορευτικές κινήσεις, μουσική, παρρησία, συχνή αλλαγή μονής, ανυποταξία, ακαταστασία, αξιόμεμπτη ομόνοια, επιβουλή, πόλεμος, φόνος, λησταρχία, ιεροσυλία, αισχροκέρδεια, τόκος, δόλος, τυμβωρυχία, σκληροκαρδία, δυσφήμηση, γογγυσμός, βλασφημία, μεμψιμοιρία, αχαριστία, κακοβουλία, ολιγωρία, μικροψυχία, σύγχυση, ψευδολογία, αργολογία, ματαιολογία, άλογη χαρά, μετεωρισμός, άλογη φιλία, κακοήθεια, κενολογία, μωρολογία, πολυλογία, τσιγγουνιά, μοχθηρία, ακαταδεξία, αγανάκτηση, πολυκτημοσύνη, μνησικακία, κακή χρησιμοποίηση των πραγμάτων, διαφθορά, φιλοζωία, κομπασμός, φαντασιοπληξία, φιλαρχία, υποκρισία, ειρωνεία, υπουλότητα, ευτραπελία, ήττα, σατανικός έρωτας, περιέργεια, αφορμές δυσαρέσκειας, αφοβία Θεού, παρακοή, αγνωμοσύνη, υψηλοφροσύνη, καύχηση, φυσίωση, εξουδένωση του πλησίον, ασπλαχνία, αναλγησία, έλλειψη ελπίδας, χαλάρωση, μίσος κατά του Θεού, απόγνωση, αυτοκτονία, και μέσω όλων αυτών η έκπτωση από το Θεό και η τέλεια απώλεια. Όλα τα παραπάνω είναι 298.

 

β) Κατάλογος τῶν ἀρετῶν:

Οι αρετές λοιπόν είναι οι εξής: Φρόνηση, σωφροσύνη, ανδρεία, δικαιοσύνη, πίστη, ελπίδα, αγάπη, φόβος, ευσέβεια, γνώση, βουλή, ισχύς, σύνεση, σοφία, συντριβή, πένθος, πραότητα, έρευνα των θείων Γραφών, ελεημοσύνη, καθαρότητα καρδιάς, ειρήνη, υπομονή, εγκράτεια, καρτερία, αγαθή προαίρεση, πρόθεση, αίσθηση, επιμέλεια, στήριξη στο Θεό, θέρμη, εγρήγορση, πνευματική φλόγα, μελέτη, προθυμία, νήψη, μνήμη, περισυλλογή, ευλάβεια, αιδώς, εντροπή, μεταμέλεια, αποχή από τα κακά, μετάνοια, επιστροφή στο Θεό, σύνταξη με το Χριστό, απάρνηση του διαβόλου, τήρηση των εντολών, φρούρηση της ψυχής, καθαρότητα της συνειδήσεως, μνήμη θανάτου, πόνος ψυχής, εργασία των καλών, κόπος, μόχθος, σκληραγωγία, νηστεία, αγρυπνία, πείνα, δίψα, ολιγάρκεια, αυτάρκεια, ευταξία, κοσμιότητα, σεμνότητα, απουσία αλαζονείας, περιφρόνηση των χρημάτων, αφιλαργυρία, απάρνηση των βιοτικών, υποταγή, υπακοή, ευπείθεια, φτώχεια, ακτημοσύνη, φυγή του κόσμου, κόψιμο των θελημάτων, απάρνηση του εαυτού, συμβουλή, μεγαλοψυχία, κατά Θεόν σχολή, ησυχία, παίδευση, ύπνος καταγής, αλουσία, φιλακολουθία, αγώνας, προσοχή, ξηροφαγία, ανεπαρκές ντύσιμο, λιώσιμο του σώματος από την άσκηση, μόνωση, ηρεμία, γαλήνη, ευθυμία, θάρρος, τόλμη, θείος ζήλος, καιόμενη καρδιά, προκοπή, μωρία για το Χριστό, φύλαξη του νου, ευταξία των ηθών, οσιότητα, παρθενία, αγιασμός, καθαρότητα του σώματος, αγνότητα της ψυχής, ανάγνωση για το Χριστό, θεία μέριμνα, επίγνωση, επιτηδειότητα, αλήθεια, απουσία περιέργειας, ακατακρισία, συγχώρηση των σφαλμάτων των άλλων, οικονομία, επιδεξιότητα, οξύνοια, επιείκεια, ορθή μεταχείριση των πραγμάτων, επιστήμη, ευφυΐα, εμπειρία, ψαλμωδία, προσευχή, ευχαριστία, εξομολόγηση, ικεσία, γονυκλισία, παράκληση, δέηση, αίτηση, συνομιλία με το Θεό, υμνωδία, δοξολογία, εξαγόρευση, φροντίδα της ψυχής, θρήνος, θλίψη, οδύνη, αδημονία, οδυρμός, στεναγμός, κλάμμα, επίπονα δάκρυα, κατάνυξη, σιωπή, αναζήτηση του Θεού, θρηνητική κραυγή, αμεριμνία για όλα, ανεξικακία, ακενοδοξία, αφιλοδοξία, απλότητα της ψυχής, συμπάθεια, αποφυγή επιδείξεως, χρηστοήθεια, τα κατά φύση έργα, τα υπέρ φύση έργα, φιλαδελφία, ομόνοια, κατά Θεόν συναναστροφή, γλυκύτητα, πνευματική διάθεση, ημερότητα, ευθύτητα, ακακία, ηπιότητα, ακεραιότητα, απλότητα, έπαινος του πλησίον, καλολογία, καλοεργία, προτίμηση του πλησίον, κατά Θεόν στοργή, ενάρετη έξη, επιμονή στην αρετή, στερέωση την αρετή, ευγνωμοσύνη, ταπείνωση, απουσία εμπαθών κλίσεων, μεγαλοσύνη, ανοχή, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθότητα, διάκριση, προσιτότητα, καταδεκτικότητα, αταραξία, θεωρία, οδηγία, σταθερότητα, διόραση, απάθεια, πνευματική χαρά, έλλειψη σφαλμάτων, δάκρυα της συνέσεως, ψυχικό δάκρυ, θείος πόθος, οικτιρμός, ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, καθαρότητα ψυχής, καθαρότητα του νου, προόραση, καθαρή προσευχή, λογισμός που δεν αιχμαλωτίζεται, αντοχή, δραστηριότητα ψυχής και σώματος, φωτισμός, ανόρθωση της ψυχής, μίσος της ζωής, ορθή διδασκαλία, αγαθός πόθος θανάτου, νηπιότητα εν Χριστώ, εδραίωση, νουθεσία και παρακίνηση, άσκηση με μέτρο αλλά και βία, αξιέπαινη αλλοίωση, έκσταση προς το Θεό, τελειότητα εν Χριστώ, γνήσια έλλαμψη, θείος έρωτας, αρπαγή του νου, ενοίκηση Θεού, φιλοθεΐα, εσωτερική φιλοσοφία, θεολογία, ομολογία, καταφρόνηση του θανάτου, αγιοσύνη, επίτευξη του σκοπού, τέλεια υγεία της ψυχής, αρετή, έπαινος από το Θεό, χάρη, θεία βασιλεία και υιοθεσία· όλες μαζί 238.

 

πηγή