Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Απριλίου 27, 2015

Σκέψεις, απόψεις και προβληματισμοί για ένα βιοθεολογικό θέμα, με αφορμή ένα δίπτυχο μνημόνευσης κεκοιμημένων

επιμέλεια έρευνας:πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου
Εισαγωγικά.Σε μια από τις Σαββατιάτικες Θείες Λειτουργίες της περασμένης  Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δόθηκε για μνημόνευση το παρακάτω «δίπτυχο κεκοιμημένων».
ΔΙΠΤΥΧΟ 001
Όπως φαίνεται στο δίπτυχο, σαν τέταρτο όνομα γράφεται «άγνωστος δότης». Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για δωρητή οργάνων, για μεταμόσχευση που πραγματοποιήθηκε.
Γνωρίζοντας τα πνευματικά και ηθικά προβλήματα που προκύπτουν από τις δωρεές οργάνων προκύπτει  το εξής θέμα. Μνημονεύεται ή όχι «ο άγνωστος δότης «;
Το θέμα τέθηκε σε συζήτηση σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα κυριότερα ενδιαφέροντα αποσπάσματα από  την συζήτηση  δημοσιεύουμε  στην συνέχεια.
Η συζήτηση συνεχίζεται..
Ευχαριστούμε όλους τους διαδικτυακούς φίλους  που συμμετείχαν στην συζήτηση αυτή και που εμφανίζονται  στο άρθρο με τα αρχικά γράμματα του ονοματεπώνυμου.
π..Δ.Α.
Αποσπάσματα από την διαδικτυακή συζήτηση
Φ.Π. κ εν παση περιπτωσει, υπαρχουν κ πολλοι ιερεις/μοναχοι που εχουν δεχθει μεταμοσχευση… αρα, πού οδηγειται η συζητηση/σκεψη;!… η μνημονευση ειναι ανθρωπινο καθηκον μας. η αποδοχη επαφιεται στη Θεια Βουληση.
π.Δ.Α..Διρευνούμε την ηθική διάσταση της δωρεάς-αυτοθυσίας του δότη και τις συνέπειες σε εκκλησιαστικό επίπεδο.
Φ.Π. μα, το ερωτημα ηταν αν θα μνημονευσετε τον  αναγραφομενο.
……………………………………………………………………………………………..
π.Δ.Α. Η ηθική-πνευματική διάσταση του θέματος έχει σχέση με την μνημόνευση. Με απλά λόγια το θέμα είναι. Θέτει ο δότης με την πράξη του τον εαυτό του εκτός εκκλησίας και συμπεριλαμβάνεται σε αυτούς που εκούσια αφαίρεσαν την ζωή τους ή όχι;Ή πρέπει  θεωρούνται όλοι οι δότες ότι πράττουν ¨εν αγνοία» και μέχρι πότε θα ισχύει αυτό;
 Δ.Ρ.Και αν ο δοτης ηταν σε κωμα και αλλοι αποφασισαν γι αυτον; δυσκολο…
Φ.Π οταν εχετε ονοματα προς μνημονευσιν κανετε την ιδια ερευνα για το καθενα απο αυτα;!! ε, αυτος κ ο Κυριος, γνωριζουν.
Π.Ν. Και η απορία μας παραμένει: Πώς είναι δυνατόν να μη αποσαφηνίζεται τουλάχιστον από πού κρατά η σκούφια του «αγνώστου δότη» μιάς και η «δωρεά οργάνων» είναι διεθνές πρακτική και λαμβάνονται μοσχεύματα εξ της υφηλίου;! Εάν ο «άγνωστος δότης» είναι Παπιστής ή Προτεστάντης θα μνημονευθεί; Και αυτός ο οποίος τον έγραψε, εικάζουμεν, ότι θα τον αγνοεί ή γνωρίζει ότι είναι Ορθόδοξος Χριστιανός; Ωστόσο, είναι δυνατόν να μνημονεύουμε  αγνώστους και ανώνυμους εις της ιερά Πρόθεση; Απλά απορούμεν πάτερ, ωστόσο, καλή ευκαιρία ήτο για να αρχίσουσιν τέτοιες συζητήσεις δημοσίως, μιάς και αγνοούμεν πάμπολλα……
Π.Ν. Γράφει η κ.Φ.Π.: «οταν εχετε ονοματα προς μνημονευσιν κανετε την ιδια ερευνα για το καθενα απο αυτα;!! » Δεν νομίζετε, ότι κάνετε λογικά σφάλματα; Ο «άγνωστος δότης» σας φαίνεται για όνομα; Και πάλιν να επαναλάβουμεν το λογικό ερώτημά μας: Ποιός μπορεί να μας πει με τα απολύτου βεβαιότητος, ότι οί άλλοι μακαρίτες αδελφοί μας, που αναγράφονται εκεί, δεν είναι «δότες»; Δηλαδή, από πότε εγκαινιάσαμεν τέτοιου είδους πρακτική εις την ιερά πρόθεση; Λόγου χάρη, είναι ευλογημένο να γράφουμε, προς μνημόνευση, ανώνυμα και άγνωστα πρόσωπα, τα οποία χαρακτηριστικό τους θα είναι η θεληματική ή η εικαζόμενη ενέργειά των; π.χ. «άγνωστη πόρνη», «άγνωστος ήρωας», «άγνωστος τρανσέξουαλ», «άγνωστος ληστής», «άγνωστος στρατιώτης», «άγνωστος παπάς», «άγνωστος παιδόφιλος», «άγνωστος μοιχός», «άγνωστος αστυνομικός», «άγνωστος γαλατάς»… κ.λπ.(;;;)!
Φ.Π..ωραια, αγαπητε, ας προσθεσουμε: στον χριστιανο αγνωστο δοτη, ευχαριστημενος;!!!! παρακληση κανουμε αγαπητε, ουτε γι αυτο ειμαστε ικανοι;!!! ελεος!
π.Δ.Α. Προς Π.Ν..» Καὶ πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου τῶν τῇ σῇ κοινωνίᾳ κεκοιμημένων ὀρθοδόξων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, φιλάνθρωπε Κύριε.(Ακολουθία της προθέσεως).Και εδώ άγνωστους μνημονευουμε.Με τέτοιες προυποθέσεις μιλάμε. Ανήκει σε αυτούς και ο άγνωστος δότης;
Φ.Π. ε, αν ειναι ετσι, πατερ, ηδη τον μνημονευετε. οπως και  ολους, αλλωστε. μια παραπανω για τον ορθοδοξο πιστο που το ζητησε, δν βλαπτει. τωρα, το θεμα των μεταμοσχευσεων ειναι πολυ πολυ μεγαλο, με πολλες πτυχες. Και βεβαια θα επρεπε η Εκκλησια να δωσει θεση. παντως η αγαπη κ το ελεος, γι ανθρωπους που δν βρισκονται πια εδω, ας μη μας λειψουν. κριμα ειναι. τι θα τους πουμε οταν τους συναντησουμε μεθαυριο; κ πώς θα δικαιολογηθουμε στον Πατερα αν φανουμε σκληροκαρδοι στ αδελφια μας;;
Π.Δ.Α.Το θέμα είναι αν οι άνθρωποι αυτοί,οι δότες οργάνων δηλαδή (εξαιρούνται οι θεμιτές μεταμοσχεύσεις), είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία θέτουν τον εαυτό τους εκτός αυτών που βρίσκονται σε κοινωνία με τον Χριστό,δηλαδή εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι μία κατάσταση εννοιολογικώς και διαγνωστικώς ρευστή, όλο δε και περισσότερο αμφισβητούμενη. Μάλλον πρόκειται για κλινικό κατασκεύασμα που εξυπηρετεί την αποσυμφόρηση των μονάδων εντατικής θεραπείας και την απόκτηση οργάνων για μεταμόσχευση..
β) Και αν ακόμη ημπορούσε να διαγνωσθεί αναμφισβήτητα ολοσχερής καταστροφή του εγκεφάλου, αυτό δεν ταυτίζεται με τον σωματικό θάνατο.
γ) Εφ’ όσον η εσωτερική συνειδητή ζωή και το πρόσωπο διατηρούνται, όπως οι Χριστιανοί πιστεύουμε, και μετά το θάνατο του συνόλου σώματος, δεν έχουμεκανένα λόγο να δεχθούμε ότι αυτά παύουν να υπάρχουν επί νεκρώσεως μόνο του εγκεφάλου (εγκεφαλικού θανάτου).
δ) Επομένως επί εγκεφαλικού θανάτου δεν τίθεται θέμα συνειδητής ζωής και προσώπου αλλά το μόνο θέμα είναι εάν εξακολουθεί να υπάρχει η συνάφεια ψυχής και σώματος η οποία όμως (διατήρηση της συνάφειας) καταδεικνύεται από τη ζωή του υπολοίπου σώματος.
Θεωρούμε τους ευρισκομένους στην κατάσταση του «εγκεφαλικού θανάτου» ασθενείς και όχι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως την ιερότητα, ίσως και κρισιμότητα για το αιώνιο μέλλον, των τελευταίων στιγμών της εντεύθεν του τάφου ζωής των δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την από αυτούς αφαίρεση προς μεταμόσχευση των ζωτικών τους οργάνων. Η μόνη ηθικά και κοινωνικά αδιάβλητη περίπτωση δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση είναι η από υγιείς δότες μεταμόσχευση ιστών ή ενός από τα διπλά όργανα, προκειμένου δε περί ασθενών ή τραυματιών δοτών η μεταμόσχευση όσων μπορούν να μεταμοσχευθούν μετά την μόνιμη παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας.
Π.Ν.  Να με συγχωρέσετε, αλλά μάλλον δεν κατάφερα καλώς, να σας υποψιάσω απ΄την δική μου οπτική! Πατέρα Δημήτριε, μιας και εξ΄όσων φαίνεται, με μερικά σας σχόλια, έχετε ασχοληθεί κατ΄ολίγον με το θέμα και παρατηρώ, τουλάχιστον εσάς να σας προβληματίζει σοβαρά! Εντούτοις, επαναλαμβάνω το ερώτημά μου, για να μας πληροφορήσετε με ακρίβειαν εσείς, ως Κληρικός! Ρωτάμε  για να μάθουμε  πάτερ και κ.Φ.Π., και όχι για να υποκριθώμεν τους ξερόλες καλαμαράδες! Γι΄αυτό επιτρέψετε μου, να επαναλάβω την απορία μας: Ποιός μπορεί να μας εγγυηθεί, ότι ο «άγνωστος δότης» δεν είναι συνάνθρωπος από εξωτερικό;! Και εάν ο συγκεκριμένος «άγνωστος δότης» είναι Ισλαμιστής και ετερόδοξος και απλά εστάλησαν τα όργανά του, εις την Ελλάδα, ποιός το γνωρίζει πέραν των ειδικών ιατρών; Εκτός πάτερ, κι άν έχετε, είτε ειδική πληροφόρηση από την ψυχή που σας έφερε το χαρτάκι, είτε εκ των ιατρών, είτε πληροφόρηση εκ Θεού! Διότι, απ΄τα ολίγα κολλυβογράμματα, που μάθαμε στο κατηχητικό, ετερόδοξοι-αιρετικοί και αλλόθρησκοι, δεν μνημονεύονται στην ιερά προσκομιδή! Κάνουμεν κάποιο λάθος; Αρα, συμφωνάμε, ότι μνημονεύομεν αγνώστους, αλλά ορθοδόξους! Τώρα, ποιός μπορεί να μας επιβεβαιώσει, ότι ο «άγνωστος δότης» είναι όντως Ορθόδοξος; Διότι κατ΄ουσίαν, εάν είναι ετερόδοξος ή αλλόθρησκος «ο δότης» ματαία η μνημόνευσις εις την προσκομιδή! Άρα, θα πρέπει να έχουμε ή όχι πληροφορίες για τον τυχόντα «άγνωστο» και ανώνυμο;;; Που κάνουμεν λάθος πάτερ και τί δεν καταλάβαμε καλά, εμείς, πάτερ;
A.S. Χαιρετε!
Υπαρχουν δοτες κλινικα νεκροι.
Δοτης απο μη παλλομενη καρδια.
Αυτες οι μεταμοσχευσεις γινονται μονο στο εξωτερικο.
Υπαρχουν αρκετοι μεταμοσχευμενοι στην Ελλαδα απο τετοιους δοτες!
F.M. συμφωνω απόλυτα σε ότι αφορα την απο τρίτων ληφθήσα απόφαση (!) όμως επισης κρατώ από τον λόγο σου αυτό: » Θυσία, είναι με ελεύθερη επιλογή, να προσφέρω, …..»
…επίσης όμως κατι που ειπώθηκε νωριτερα στα σχόλια και προσπερασαμε και ισως δεν έπρεπε είναι το γεγονός ότι κανενας ιερωμενος δεν γνωρίζει αν τα ονοματα που μνημονευει αφορούν σε άθεους ή αλόθρησκους………. Μνημονευουν με αγάπη και Ο καλός Θεός γνωρίζει και οικονομει…..
Π.N.  Μα αδελφοί και πατέρες, πώς είναι δυνατόν ΜΙΑ Τοπική Εκκλησία, ανά την Οικουμένη, να μην εκφράσει μία σοβαρή και επίσημη ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ τοποθέτηση και να παραπέμπουμε το θέμα σε επιτροπές και υποεπιτροπές; Μήπως κάτι δεν πάει καλά
Π.N. Η Ιατρική κοινότητα είναι διχασμένη για το εν λόγω θέμα, και εμείς πλέον για το κράτος καθώς και τα παιδάκια μας, είμαστε σαρκία για κανιβαλλισμό εκ των ιατρών και της πολιτείας, εκτός και εάν προλάβαμεν και κάναμε τη δήλωση… Το αυτεξούσιο μας, που πήγε; Δείτε τι λέει ο Καθηγητής και Πυρινηκός ιατρός κ. Κ. Καρακατσάνης…https://www.youtube.com/watch?v=Tc0PgVxyQ-k
YOUTUBE.COM
R.F. ΛΥΠΑΜΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΓΝΩΣΗ ……ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΤΕΙ…..ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΣΕΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΩΣ ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΤΑΡΤΗΣΜΕΝΟΣ ΠΙΣΤΟΣ .
Π.N.Δεν χρειάζεται να μας πάτε ή όχι, για να διαλεγόμαστε! Η «δωρεά» μπορεί να προέρχεται από σένα, αλλά σίγουρα θα είναι μία άστοχη και ανόητη δωρεά, διότι έχουμε πάμπολλες αποδείξεις, «εγκεφαλικών νεκρών», που επανήλθαν!
κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικής…
YOUTUBE.COM|ΑΠΟ ELEFTHEROIELLINES
Σημασία στα περί μνημονεύσεως, δεν έχει η προσωπική μας γνώμη, ως ειδικοί των θεολογικών θεμάτων, αλλά ούτε η δική σας! Στα περι μνημονεύσεων, των κεκοιμημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, έχει αποφανθεί η Εκκλησία και δεν θα το διαπραγματεύεται
YOUTUBE.COM
R.F. ΕΧΕΤΑΙ ΔΙΚΙΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΟΥΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ…………..ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΧΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΑΛΛΑ Η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΞΕΝΟ ΑΤΟΜΟ ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΔΥΝΑΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ …….
Π.N.Άρα, το θέμα ξεκαθαρίζει όταν κανείς ψάξει και ερευνήσει π.χ. τι σημαίνει «εγκεφαλικός θάνατος»… από εκεί και πέρα όλα ξεκαθαρίζούν! Όντως είναι πραγματικός θάνατος, ο δήθεν «εγκεφαλικός θάνατος»;; Τότε, γιατί άραγε, οι ιατροί, βάζουν αναισθητικό, για να διαπράξουν τις μεταμοσχεύσεις; Γιατί ανανήψαν τόσοι και τόσοι «εγκεφαλικά νεκροί»; Ποιός μας δουλεύει στην τελική; Αυτός που μας υποψιάζει την αλήθεια, ή αυτός ο μισθοφόρος που εκτελεί οδηγίες και εντολές της Πολιτείας και του Παγκόσμιου συστήματος; Εξάπαντος, εμείς, είμαστε άνεργοι επιστήμονες και ερευνητές!
…Χωρίς να υποτιμώ τα πολυποίκιλα συναισθήματα, μήπως στην τελική τρέφουμε ψευδαπάτες ελέω άγνοιας και κάποιοι γυρεύουν, «χρήσιμους ηλιθίους», ενώ την ίδια στιγμή, κτίζουν καριέρες επάνω σε πτώματα; Ο άνθρωπος, δεν δημιουργήθηκε για τον θάνατο! Άρα, και βιολογικά να φύγουμε, θα ζούμεν! Δεν θα ζούμε φυσικά σε άλλο σώμα, δωρίζοντας τα όργανά μας, μιάς και αυτά είναι δεισιδαιμονίες και αφέλειες!… Μήπως θα πρέπει να μετατοπίσουμεν την ελπίδα μας;
Π.N. Ωστόσο, εσύ και εγώ, μπορεί να συμφωνάμε, ότι τον πρώτο λόγο της ζωής και του θανάτου, τον έχει ο Θεός, αλλά κάποιοι αλάζονες επιστήμονες και ιατροί του Χάβαρντ, έχουν διαφορετική ιδέα και γνώμη… μιάς και δημιουργήσαν, ένα νέο είδος θανάτου…..
  • Π.Δ..A.Προς κ.Π.Ν.Επειδή υπάρχει και ο κίνδυνος ο δότης να είναι, όπως αναφέρατε από το εξωτερικό αλλοθρησκος ή ετερόδοξος τότε θα πρέπει να παρθεί Συνοδική Απόφαση γενικά να μην μνημονεύονται οι δότες, εκτός αν υπάρχουν στοιχεία που μας αποδεικνύουν ότι είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ή πτωματικοί δότες.
E.P. Συμφωνώ με τον κ.Π.,δεν μπορει να γράφεται στα δίπτυχα σαν »άγνωστος δότης»
Πιστεύω πως αυτός-η που το έγραψε το έκανε από ευγνωμοσύνη αλλά καλύτερα προσωρινά θα ήταν να το βάζει μόνο στην προσευχή του
Σίγουρα θα πρέπει να υπάρξει Συνοδική απόφαση!
Π.Δ.Α. » Καὶ πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου τῶν τῇ σῇ κοινωνίᾳ κεκοιμημένων ὀρθοδόξων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν, φιλάνθρωπε Κύριε.(Ακολουθία της προθέσεως).Και εδώ άγνωστους μνημονεύουμε. Το θέμα είναι ανήκει σε αυτούς και ο άγνωστος δότης;
Π.Ν. Καλό το ερώτημα σας πάτερ! Κανονικά, δεν χωρούν προσωπικές απόψεις σε θεολογικά θέματα και θα πρέπει να αναμένουμε  εάν η Μάνα μας η Εκκλησία, φιλοτιμηθεί εν Αγίω Πνεύματι και αποφανθεί στα βιοθεολογικά ζητήματα! Ασφαλέστατα όμως, μιας και ρωτάτε, συμφωνούμε, να μνημονεύονται, οι δότες που δίδουν ένα εκ των οργάνων τους και παραμένουν εν ζωή! Τολμηρά, να πω, ότι εάν και εφόσον, συναινούν οι ίδιοι προσωπικά, να θυσιαστούν για να σώσουν, κάποιον άνθρωπο, έχω τον λογισμό και πάλιν, ότι πρέπει να μνημονεύεται ο δότης, και το στηρίζω, στις πρώτες αποφάσεις και τοποθετήσεις της Συνοδικής επιστροπής, τις οποίες βλέπω με αρκετό σκεπτικισμό, μιας και μία απλή επιτροπή, δεν υποκαθιστά την Ιερά Σύνοδο, αλλά απόψεις μεμονομένων ειδικών Ιεραρχών… Ωστόσο, το όλο θέμα, δεν είναι νομίζω, απόλυτα θέμα ιατρικής, αλλά Ορθόδοξης Ψυχιατρικής, γι΄αυτό θα πρέπει να αποφανθούν και να δογματίσουν, φωτισμένοι και θεοφόροι Πατέρες, σε μία μελλοντική Οικουμενική και Πανορθόδοξο Ιερά Σύνοδο, μιας και είναι σύγχρονο πρόβλημα της Οικουμένης…. κατ΄οικονομία πολλά μπορούν να γίνουν κατόπιν ποιμαντικής βιοθεολογίας… μέχρι να παρθούν αποφάσεις κατά Θεόν! Οι Ορθόδοξοι δότες, εξάπαντος, δεν έχουν γνώση, την βασική κατήχηση και θα έχουν επιστημονική γνώμη για τις μεταμοσχεύσεις; Κάπως θα πρέπει να οικονομηθούν εκ της Εκκλησίας, μιάς και φαίνεται, ότι πρέπει πλέον, αυτά τα θέματα, να γίνουν θέματα κατηχήσεως στο λαό… Δυστυχώς, η Συνοδική επιτροπή, έχει παρασύρει κάπως, με μερικές θέσεις τις και παρασύρει το πλήρωμα της Εκκλησίας και τα πράγματα έχω την εντύπωση δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα….
…Ωστόσο, δεν γνωρίζω, αν μπορεί βάση τις ιατρικής δεοντολογίας, να σπάζει το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και να λένε ευθαρσώς στον λήπτη τίνος θρησκεύματος ήταν ο δότης…. Φυσικά, αν κατάλαβα καλά πατέρα Δημήτριε, εχω τον λογισμό, ότι δεν χρειάζεται Συνοδική διαγνώμη, για τα αυτονόητα! Μήπως, δεν είναι όρος και αρχή της Ορθόδοξης Παράδοσης μας, να μη μνημονεύονται στην ιερά Προσκομιδή, αλλόθρησκοι και ετερόδοξοι; Γι΄αυτό, οι λήπτες εάν πληροφορούνται τουλάχιστον το θρήσκευμα του δότη, θα είναι ευλογία, διαφορετικά, ας κάνει ειδική ευχή η Εκκλησία μας, για Ορθοδόξους δότες….. για τους ετερόδοξους και αλλόθρησκους δότες, η προσευχή μας, πρέπει και επιβάλλεται να γίνεται ιδιωτικά….
Τέλος φόρμας
Το είδαμε εδώ

Γέροντας Ιερόθεος:ο μοναχός που ενέπνευσε στην Αρλέτα το «Μπάρ το Ναυάγιο»


Ένας από τους σημαντικότερους μοναστές της Αθωνικής πολιτείας, ο γέροντας Ιερόθεος Καρυώτης εκοιμήθη.
Άνθρωπος αφιερωμένος στον μοναχισμό, υπήρξε ο ιδρυτής του περιοδικού «Πρωτάτον» τον Οκτώβριο του 1982 το οποίο συνέχισε ο επίσης πρόσφατα εκλιπών γέροντας Μωυσής.
Υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική προσωπικότητα και ξεχωριστός άνθρωποςΛέγεται πως είναι ο άνθρωπος που ενέπνευσε την Αρλέτα να γράψει το τραγούδι « Το μπάρ ναυάγιο».
Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο Βρέθηκα να τα πίνω μ” έναν άγιο καθότανε στο διπλανό σκαμπό
Και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
Του είπά παππούλη τι ζητάς εδώ
Δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό
μου λέει, τέκνον κάνεις μέγα λάθος
εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος
Κοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένους
και μου είπε εγώ τους αγαπάω τους κολασμένους
αν θες ν” αγιάσεις πρέπει ν” αμαρτήσεις
Ε κι αν προλάβεις, ας μετανοήσεις
Προχθές αργά στο μπαρ το ναυάγιο
Βρέθηκα να τα πίνω μ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
Και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
Στο τέλος πλήρωσε και το λογαριασμό.

Μουσική / Στίχοι: Αρλέτα
Σε ρεπορτάζ που δημοσίευσε στην εφημερίδα «Έθνος» το 2012 για τον Μυλοπόταμο ο Γιώργος Ξεπαδάκος έγραφε για τον μακαριστό σήμερα μοναχό:

Τακτικός επισκέπτης στον Μυλοπόταμο είναι ο γέροντας Ιερόθεος, που ζει στις Καρυές. Τόσο στην όψη όσο και στο πνεύμα, μοιάζει με σοφιστή αρχαίου αθηναϊκού συμποσίου. Κάποτε μάλιστα ενέπνευσε την Αρλέτα να γράψει στο τραγούδι: «Μπαρ το Ναυάγιο» τον στίχο «Βρέθηκα να τα πίνω με έναν άγιο». Τον συναντήσαμε έξω από τον πύργο, στο κιόσκι. Απολάμβανε τη θέα προς τη θάλασσα, συντροφιά με ένα ποτήρι ερυθρό ξηρό του 2009. «Ηταν καλή χρονιά, να την προτιμάς όταν αγοράζεις κρασιά του εμπορίου», μας συμβούλεψε κι αδράξαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε τι σημαίνει άμπελος για τους μοναχούς. «Αμπελος αληθινή είναι η Θεοτόκος, η βλαστήσασα τον καρπό της ζωής», απάντησε. Μα εννοούσαμε την άλλη άμπελο, την υλική, με τα σταφύλια και τις κληματόβεργες.

«Η φυσική άμπελος για μας τους καλόγερους είναι η μητέρα της ευφροσύνης», πρόσθεσε και συνέχισε: «Κάποτε ένας τυφλός, ένας χωλός κι ένας ρακένδυτος βρέθηκαν σε πανηγύρι. Αφού ήπιαν αρκετό κρασί, υψώνει ο τυφλός το ποτήρι και λέει: Ελάτε να ξαναπιούμε απ” το κρασάκι αυτό που “ναι διάφανο σαν κεχριμπάρι. Ακούγοντάς τον ο χωλός είπε: Να σου δώσω μια, που περνάς για λευκό το υπέροχο αυτό μπρούσκο, και πήγε να τον κλωτσήσει, μα παραπάτησε. Βλέποντάς τους, ο φτωχός αναφώνησε: σπάστε τα όλα φίλοι μου, θα τα πλερώσω εγώ! Ενας καλόγερος που είδε το συμβάν αναρωτήθηκε: Αυτό δεν είναι κρασί, είναι θαύμα! Τυφλοί αναβλέπουσι, χωλοί περιπατούσι και πτωχοί γίνονται πλούσιοι».
πηγή

Το μισάνοιχτο παράθυρο και ο κόσμος του Θεού


Το μισάνοιχτο παράθυρο και ο κόσμος του Θεού
Φθινόπωρο. Αν και νωρίς το απόγευμα, ο ήλιος ήδη μας έχει αποχαιρετίσει.
Το μοναστήρι λουσμένο σε αποχρώσεις του δειλινού μοιάζει σαν ανέκδοτο ποίημα που πρώτη φορά το θωρείς.
Περιδιαβαίνω τους χώρους της άσκησης και της σιωπής. Μου κεντρίζει την προσοχή ένα μισάνοιχτο παράθυρο. Πλησιάζω με δέος...
Ένα καντηλάκι αχνοφαίνεται καθώς τρεμοπαίζει από το απαλό αεράκι που εισβάλει μέσα στο δωμάτιο. Νωχελικά η ευωδιά του θυμιάματος απλώνεται στον χώρο. Και εκεί, μπροστά στο λιτό εικονοστάσι μία μορφή απόκοσμη στέκει γονατισμένη, βουβή, γεμάτη μυστήριο.
Στο ημίφως διακρίνεται το πρόσωπό του. Ένας μοναχός. Δεν έχει περάσει τα 40 χρόνια ζωής και όμως τα μαλλιά και τα γένια του έχουν ντυθεί στα άσπρα... είναι σαν να παραδόθηκε εδώ και καιρό στον χρόνο.
Το κάλλος της νιότης χάθηκε μέσα στην άσκηση, στην νηστεία, στην αγρυπνία, στις εκούσιες στερήσεις, στην προσευχή.
Ακίνητος. Γονατιστός. Τα ροζιασμένα χέρια του κρατούν ένα μικρό κομποσχοίνι. Φωνή δεν ακούς, μόνο τα χείλη ανοιγοκλείνουν σε ένα συγκεκριμένο χορό. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό».
Από τα κλειστά του μάτια δραπετεύουν μερικά δάκρυα. Μπορείς να αισθανθείς τον πόνο του και την χαρά του. Την αγωνία και την ηρεμία του.
Ακίνητος. Γονατιστός.
Μετά από αρκετή ώρα κάνει να σηκωθεί. Δυσκολεύεται. Έχει ώρα σε αυτή τη στάση και τα πόδια του τον προδίδουν. Το σώμα του μουδιασμένο προσπαθεί να υπακούσει. Τώρα, στέκει όρθιος. Καμπουριασμένος. Λευκασμένος μέσα στα μαύρα. Βουβός. Πνιγμένος μέσα στην νίψη της στιγμής.
Ξάφνου γυρνά προς το μέρος μου. Τα μάτια του καρφώνονται στα δικά μου. Το μισάνοιχτο παράθυρο με πρόδωσε. Η ανάσα μου ακούγεται σαν δυνατός κρότος μπροστά στην σιωπή του. Δεν μου μιλά. Μόνο μου γνέφει. Μου γνέφει και απομακρύνεται. Χάνεται μέσα από το εκστατικό βλέμμα μου.
Τα μάτια του κουρασμένα αλλά καθάρια ακόμα σαν να με κοιτούν. Δεν μου είπε τίποτα όμως μου μίλησε.
«Και λοιπόν; Τι κατάλαβες που με είδες; Είδες έναν αμαρτωλό μοναχό να ζητά έλεος. Είδες έναν επαίτη της Αγάπης Του. Είδες έναν ταλαίπωρο μοναχό να παλεύει ακόμα με τα πάθη του».
Εγώ όμως δεν είδα αυτό... Είδα την άβυσσο της ταπείνωσης. Είδα την ανυπόκριτη άσκηση. Είδα την γνησιότητα της πίστεως. Είδα την ελπίδα μες στο δάκρυ. Είδα το Φως της Ανάστασης μέσα στο ημίφως. Είδα το κάλλος της σιωπής. Είδα την νίκη της προσευχής.
Με είδε και έφυγε... αλλά δεν έφυγε ποτέ από μπροστά μου.
Χάθηκε, αλλά πότε δεν ξεθώριασε η μορφή του από την καρδιά μου.
Μου γνέφει κάθε ημέρα, κάθε στιγμή και μου λέει
«Και τι κατάλαβες που με είδες; Ωφελήθηκες σε τίποτα; Εσύ πότε θα αλλάξεις; Εσύ πότε θα μετανοήσεις;
Εσύ πότε θα ζήσεις; Πότε θα δεις; Πότε θα ακούσεις; Πότε θα αγγίξεις;
Ξέρεις καλά για τι μιλάω... για Ποιον μιλάω...
Πότε θα βιώσεις την Παρουσία Του; Πότε θα δεις το Φως Του; Πότε θα ακούσεις τον Λόγο Του; Πότε θα οσφρανθείς το κέλευσμα του; Πότε θα αγγίξεις τα ιμάτιά Του;
Ξέρεις καλά για Ποιον μιλάω.
Για Εκείνον που διψά η ψυχή σου. Που αναζητά η λογική σου. Που ψάχνουν οι ερωτήσεις σου. Για Εκείνον τον Άγνωστο που θέλεις να γνωρίσεις...».
Μου γνέφει ο μοναχός εκείνος κάθε ημέρα, μου μιλά, με προτρέπει να κάνω το βήμα, μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω.
Μου γνέφει ο μοναχός εκείνος κάθε ημέρα και μετά χάνεται. Και μένω μόνος με τις επιλογές μου. Μένω ακίνητος, βουβός, γονατιστός μπροστά στο τώρα.
Έχει περάσει καιρός από τότε που στάθηκα μπροστά σε εκείνο το μισάνοιχτο παράθυρο. Δεν ξέρω αν προόδευσα πνευματικά από εκείνη την στιγμή. Ένα ξέρω, ότι με στοίχειωσε εκείνο το νεύμα του μοναχού. Με στοίχειωσε η γνησιότητά του. Με στοίχειωσε η σιωπή του. Με στοίχειωσε η άδολη μορφή του.
Δεν γνωρίζω τι απέγινε αυτός ο μοναχός. Δεν τον ξαναείδα. Δεν χρειάζεται να τον ξαναδώ. Ότι ήταν να μου δώσει, μου το έδωσε. Μου πρόσφερε Αλήθεια. Μου έδειξε το κάλλος της ταπείνωσης. Μου απέδειξε ότι και εγώ μπορώ, αρκεί να τολμήσω...
Ένα μισάνοιχτο παράθυρο με εισήγαγε σε ένα μυστικό κόσμο. Τον κόσμο του Θεού. Και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων...
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα - Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης


Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;
Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.
Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά. Γιατί δεν είμαστε απλώς συγγενείς ή φίλοι ή γνωστοί, αλλά «αλλήλων μέλη». Μέλη της Μιάς Εκκλησίας. Του Ενός Μυστικού Σώματος του Χριστού.
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μηχανική και απαθή μνημόνευση των ονομάτων και στην ολοκάρδια προσευχή. Το ένα απέχει από τον άλλο, όσο ο ουρανός από τη γη.
Η προσευχή πρέπει να είναι ειλικρινής εκδήλωση αγάπης. Η αγάπη είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή. Γι’ αυτό ο Θεός τη δέχεται. Και γι’ αυτό την περιμένει! Η αγάπη για τους ζώντες και κεκοιμημένους αδελφούς μας είναι χρέος.
Το πρώτο από όλα. Κάθε λέξη στην προσευχή, κάθε λέξη που πηγάζει από τα βάθη της καρδιάς, έχει πολλή δύναμη: «Πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη», λέγει η Αγία Γραφή.
Και αν έχει τόση μεγάλη σημασία η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων σε οποιαδήποτε προσευχή, πόσο μεγαλύτερη σημασία και αξία έχει, όταν μνημονεύονται τα ονόματα στην ιερότερη προσευχή, στη Θεία Λειτουργία; Στη Θεία Λειτουργία ο ιερέας επισφραγίζει τη μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και κεκοιμημένων με τα λόγια «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω αγίω».

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης – περιοδ. Ο Άγιος Λάζαρος, έκδ. Ι.Ν. Αγ. Λαζάρου


 πηγή 

Οι Άγιοι Μάρτυρες Αντώνιος, Ιωάννης και Ευστάθιος της Βίλνας


Για πάρα πολλά χρόνια η εικόνα υπήρξε οικογενειακό κειμήλιο των Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη εκδοχή, την εικόνα έφερε στη Μόσχα η Σοφία Παλαιολογίνα το 1472, όταν νυμφεύτηκε τον Μεγάλο Δούκα της Μόσχας Ιωάννη Γ.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Αντώνιος, Ιωάννης και Ευστάθιος της Βίλνας
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η εικόνα πέρασε στα χέρια του Δούκα Ιωάννη του Γ από τους Δούκες της Γαλλίας, οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν πάρει την εικόνα από Βυζαντινούς αυτοκράτορες ως δώρο.
Το 1495 ο Μέγας Δούκας ευλόγησε την θυγατέρα του, Ελένη με αυτή την εικόνα όταν επρόκειτο να νυμφευθεί τον Μεγάλο Δούκα της Λιθουανίας. Μετά το θάνατο της Ελένης η εικόνα τοποθετήθηκε πάνω από τον τάφο της στην εκκλησία της Αειπαρθένου Μαρίας στη Βίλνιους.
Τον Αύγουστο του 1915 η εικόνα μαζί με τα λείψανα των Αγίων μαρτύρων της Βίλνιους μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι Ντόνσκοι στη Μόσχα. Από τότε η τύχη τους αγνοείται.
Στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος διασώζεται ένα αντίγραφο της εικόνος το οποίο αποτελεί ένα πολυτιμότατο κειμήλιο.
Αντίγραφο Παναγίας Οδηγητρίας της Βίλνας. Η εικόνα τιμάται στις 27 Απριλίου και στις 28 Φεβρουαρίου τιμάται η μεταφορά της στη Βίλνα.
Οι Άγιοι Μάρτυρες Αντώνιος, Ιωάννης και Ευστάθιος
Οι τρεις Άγιοι μάρτυρες τελειώθηκαν κατά τη ηγεμονία του  Μεγάλου Δούκα της Λιθουανίας Ολγκέρντ γύρω στο 1347. Ο Αντώνιος και ο Ιωάννης ήταν αυλικοί του Μεγάλου Δούκα και όπως η πλειοψηφία των Λιθουανών τότε, ήταν ειδωλολάτρες.  Τα δύο αδέλφια όμως βαπτίστηκαν κρυφά από τον Ορθόδοξο ιερέα Νέστωρα.
Άρχισαν από τότε να ζουν μια χριστιανική ζωή και να απέχουν από τις ειδωλολατρικές συνήθειες. Όταν κάποια φορά τους ζητήθηκε από τον Δούκα να καταλύσουν κρέας ημέρα Παρασκευή, παραμονή Χριστουγέννων, αυτοί αρνήθηκαν και αυτός τους έριξε σ’ ένα μπουντρούμι. Ύστερα από ένα χρόνο φυλάκισης, ο μικρότερος αδελφός, ο Ιωάννης δέχθηκε να ακολουθήσει τις ειδωλολατρικές συνήθειες και απελευθερώθηκε. Ο Δούκας χάρηκε πάρα πολύ και απελευθέρωσε και τα δύο αδέλφια αποκαθιστώντας τα στις προηγούμενες ειδωλολατρικές τους κοινωνικές θέσεις. Ωστόσο, ο Αντώνιος εξακολούθησε να ομολογεί την Ορθοδοξία και φυλακίστηκε και πάλι.
Ο Ιωάννης παρέμεινε στην αυλή του Δούκα. Ωστόσο κατάλαβε την αμαρτία του, μετανόησε και ομολόγησε την ορθόδοξη πίστη. Τότε τον κτύπησαν πολύ άσχημα και τον έριξαν και πάλι στη φυλακή. Πολλοί  άνθρωποι βλέποντας την ζέουσα πίστη των δύο μαρτύρων και τα βάσανά τους ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό. Αυτό εξόργισε τους ειδωλολάτρες ιερείς, οι οποίοι ζήτησαν από το Μεγάλο Δούκα να τους θανατώσει.
Το 1347 κρέμασαν τον Αντώνιο στα περίχωρα της πόλης. Αργότερα ο Δούκας διέταξε την εκτέλεση και του Αγίου μάρτυρα Ιωάννη. Ο Ευστάθιος ήταν συγγενής των δύο μαρτύρων και βλέποντας την πίστη τους ασπάστηκε την Ορθοδοξία και βαπτίστηκε και αυτός. Ομολόγησε δημόσια την πίστη του και γι’ αυτό βασανίστηκε φρικτά. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1347 κρέμασαν τον Ευστάθιο πάνω στο ίδιο δένδρο όπου μαρτύρησαν οι Αντώνιος και Ιωάννης.
Το 1374 οι τρείς μάρτυρες αγιοποιήθηκαν. Η μνήμη τους εορτάζεται στις 27 Απριλίου ενώ στις 26 Ιουλίου εορτάζεται η επιστροφή των Αγίων λειψάνων τους από τη Μόσχα στο μοναστήρι του Αγίου Πνεύματος στη Βίλνα.
Η Εκκλησία και το μοναστήρι
Η εκκλησία και το μοναστήρι του Αγίου Πνεύματος κτίστηκαν το 1597 με δαπάνες του χριστεπώνυμου πληρώματος της Βίλνας.
Με την υπογραφή της βασιλικής διαταγής το 1609 σύμφωνα με την οποία όλες οι ορθόδοξες εκκλησίες υπάγονται στη δικαιοδοσία του Μητροπολίτου της Ουνιτικής Εκκλησίας, μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας κατάφεραν να διασφαλίσουν τα δικαιώματά τους και έτσι η Εκκλησία και το μοναστήρι του Αγίου Πνεύματος είναι τα μοναδικά εκκλησιαστικά ιδρύματα της Βίλνιους που παρέμειναν στην ορθόδοξη εκκλησία.
Το 1634 η ξύλινη εκκλησία αντικαταστάθηκε με πέτρινη. Ο κυρίως ναός αφιερώθηκε στην επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους ενώ τα δύο παρεκκλήσια στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο και στους Αγίου Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη.
Η Εκκλησία ανοικοδομήθηκε πολλές φορές από τότε εξ αιτίας πυρκαγιών και άλλων αναταράξεων που έσεισαν την ορθοδοξία και τη Λιθουανία.
Το Ορθόδοξο μοναστήρι του Αγίου Πνεύματος στη Βίλνα
Το 1873 η εκκλησία πήρε την μορφή που έχει σήμερα και είναι μπαρόκ ρυθμού.

Όσιος Ευλόγιος

Ο όσιος πατήρ ημών Ευλόγιος ασκούσε το επάγγελμά του λιθοξόου σε χωρίο της Θηβαΐδος, επί βασιλείας Ιουστίνου Α’ (518-527). Κάθε βράδυ, επιστρέφοντας στο χωριό μετά την εργασία του, αναζητούσε ταξιδιώτη ή μοναχό περαστικό και τον ικέτευε με επιμονή να καταλύσει στην ταπεινή του κατοικία. Αντάλλαζαν αδελφικό ασπασμό, ο Ευλόγιος ένιπτε τα πόδια του ξένου κατά μίμησιν Χριστού και του ετοί­μαζε φαγητό, αγοράζοντας τα τρόφιμα με την καθημερινή αμοιβή του. Μόλις τελείωνε το δείπνο, έρριχνε τα περισσεύματα στα σκυλιά, ώστε να μην μένει τίποτε για την επομένη, εμπιστευόμενος στην θεία Πρόνοια. Κα­τόπιν περνούσε ώρες συνομιλώντας με τον φιλοξενούμενό του για τα του Θεού και των αγαθών που επαγγέλλονται στον ουρανό.
osevl
Μια φορά, παρείχε αβραμιαία φιλοξενία στον αββά Δανιήλ της Σκήτεως, και ο Γέροντας από ευγνωμοσύνη ανέπεμψε δέηση στον Κύριο, παρακαλώντας να χορηγήσει στον Ευλόγιο πλούτη, ώστε να μπορεί εκείνος να πολλαπλασιάσει τις ελεημοσύνες του. Καθώς ο αββάς Δανιήλ εγγυήθηκε την αρετή του Ευλογίου, η προσευχή του εισακούστηκε και την επο­μένη, σκάβοντας, ο Ευλόγιος βρήκε σε μια υπόγεια κρύπτη μεγάλη πο­σότητα χρυσού. Φοβούμενος ότι ο προεστώς του χωριού θα σφετεριζόταν τον θησαυρό, αναχώρησε κρυφά για την Κωνσταντινούπολη, εγκαταλείποντας τις αρετές που εφάρμοζε όταν ήταν φτωχός.
Φθάνοντας στην Βασιλεύουσα, τα πλούτη του άνοιξαν τις πύλες της αυτοκρατορικής αυλής και με δωροδοκίες κατόρθωσε να αποκτή­σει το αξίωμα του επάρχου του πραιτωρίου. Αγόρασε πολυτελή κα­τοικία και ζούσε μεγάλη ζωή, χωρίς να ασχολείται πλέον με τους πτωχούς ή τα θεάρεστα έργα. Μετά δύο χρόνια, ο αββάς Δανιήλ ειδο­ποιήθηκε σε όραμα για την ζωή του προστατευομένου του και έσπευσε στην Κωνσταντινούπολη για να τον επαναφέρει στην οδό της ευσεβείας. Κάθε φορά όμως που ο Ευλόγιος έβγαινε από το αρχοντικό του, οι υπηρέτες του απομάκρυναν βίαια τον μοναχό και τον εμπόδιζαν να του απευθύνει τον λόγο.
Παρουσιάστηκε τότε η Θεοτόκος στον Δανιήλ, τον επέπληξε για το θράσος της εγγύησής του και κατόπιν υποσχέθηκε να διορθώσει την διαγωγή του Ευλογίου. Τρεις μήνες αργότερα, όταν ανήλθε στον θρόνο ο Ιουστινιανός (527), ο Ευλόγιος πήρε μέρος σε συνωμοσία κατά του αυτοκράτορα, η οποία σύντομα εξαρθρώθηκε. Οι άλλοι συνωμότες εκτελέστηκαν και οι περιουσίες τους δημεύτηκαν. Ο Ευλόγιος όμως κατόρθωσε να διαφύγει μέσα στην νύχτα αφήνοντας πίσω του όλα τα πλούτη και την αλαζονεία του και επέστρεψε στην γενέτειρά του λέγοντας ότι είχε μεταβεί για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους.
Συνειδητοποίησε τότε το σφάλμα του και ενθυμούμενος ότι καλύτερα να πάει κανείς πτωχός στον παράδεισο παρά πλούσιος στην κόλαση, άρχισε να εργάζεται ξανά ως λιθοξόος και με την χάρη του Θεού δεν άργησε να ξαναβρεί την ευλάβεια και την ανυστερόβουλη αγάπη του για τους πτωχούς και τους ταξιδιώτες. Έφθασε σε μεγάλη ηλικία και εκοιμήθη εν ειρήνη. Η εορτή του ετιμάτο στην Κωνσταντινούπολη στον ναό του αγίου Μωκίου, στον οποίο, όπως φαίνεται, είχαν κατατεθεί τα τίμια λείψανά του.

(Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τ. Η΄ Απρίλιος, εκδ. Ίνδικτος σ. 262-263)

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών, επίσκοπος Ιεροσολύμων

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών αναδείχθηκε διάδοχος του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (+ 62 μ.Χ.), μετά την κατα­στροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, το έτος 70 μ.Χ.
Κατά τον Ηγήσιππο ήταν υιός του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ, και αδελφός του Ιούδα· κατ’ άλλη δε εκδοχή ήταν υιός του Ιωsymierosσήφ του Μνήστορος και αδελφός του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Ενώ επισκόπευε στην Ιερουσαλήμ, επί αυτοκράτορος Τραϊα­νού (98-117 μ.Χ.), διαβλήθηκε από τους αιρετικούς στον ύπατο Αττικό για τον αποστολικό του ζήλο. Ο Συμεών κατηγορήθηκε όχι από Χριστιανούς αιρετικούς, αλλά από Ιουδαίους. Η κατηγορία περιλάμβανε δύο σκέλη· το ένα ήταν ότι καταγόταν από το γένος Δαβίδ και το άλλο ότι ήταν Χριστιανός. Αφού συνελήφθη, εβασανίσθηκε σκληρά και στη συνέχεια οδηγήθηκε σε σταυρικό θάνατο, το έτος 107 μ.Χ., σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών.
Στους  Παρισινούς Κώδικες ευρίσκεται Ακολουθία του Αγίου Συμεών, ποίημα του υμνογράφου Θεοφάνους.
(Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Απρίλιος, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 309-310).




Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών, επίσκοπος Ιεροσολύμων

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Συμεών αναδείχθηκε διάδοχος του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου (+ 62 μ.Χ.), μετά την κατα­στροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, το έτος 70 μ.Χ.
Κατά τον Ηγήσιππο ήταν υιός του Κλωπά, αδελφού του Ιωσήφ, και αδελφός του Ιούδα· κατ’ άλλη δε εκδοχή ήταν υιός του Ιωsymierosσήφ του Μνήστορος και αδελφός του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.
Ενώ επισκόπευε στην Ιερουσαλήμ, επί αυτοκράτορος Τραϊα­νού (98-117 μ.Χ.), διαβλήθηκε από τους αιρετικούς στον ύπατο Αττικό για τον αποστολικό του ζήλο. Ο Συμεών κατηγορήθηκε όχι από Χριστιανούς αιρετικούς, αλλά από Ιουδαίους. Η κατηγορία περιλάμβανε δύο σκέλη· το ένα ήταν ότι καταγόταν από το γένος Δαβίδ και το άλλο ότι ήταν Χριστιανός. Αφού συνελήφθη, εβασανίσθηκε σκληρά και στη συνέχεια οδηγήθηκε σε σταυρικό θάνατο, το έτος 107 μ.Χ., σε ηλικία εκατόν είκοσι ετών.
Στους  Παρισινούς Κώδικες ευρίσκεται Ακολουθία του Αγίου Συμεών, ποίημα του υμνογράφου Θεοφάνους.
(Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Απρίλιος, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 309-310).




Να δοκιμάσουμε να γίνουμε ένα με το Χριστό …..

meta9


Να δοκιμάσουμε να γίνουμε ένα με το Χριστό. Αρχίζοντας σήμερα, αρχίζοντας τώρα. Τώρα να βάλουμε μια αρχή για τη σωτηρία μας, να πάρουμε την απόφαση: «Κύριε εγώ αμάρτησα μέχρι τώρα. Είπα ψέματα, έκανα κακό στους άλλους, κατέκρινα, υπερηφανεύτηκα, πόρνεψα- τώρα Χριστέ βοήθησέ με να κάνω μια νέα αρχή. Πιστεύω σε εσένα και ότι με θέλεις κοντά Σου» Γιατί ο Χριστός λέει: «Κάνε σήμερα το πρώτο βήμα προς Εμένα! «Και ο διάβολος λέει: «Κάνε το, κάνε το αλλά όχι σήμερα! Μετανόησε, μετανόησε αλλά όχι σήμερα! Αύριο!
Κάποιος έλεγε ότι τα πρώτα εκατό χρόνια είναι δύσκολα. Δε θα ζήσουμε αιώνια σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε : «Μην αναβάλλεις τη μετάνοια για αύριο! Αυτό το αύριο δεν έχει τελειωμό».Μέχρι το τέλος της ζωής θα υπάρξει ακόμη ένα αύριο, αύριο, αύριο και ίσως χιλιάδες αύριο να έχεις, αλλά ίσως να μην τα πιάσεις. Αλλά τα αύριο δεν τελειώνουν και εσύ ίσως αύριο να πεθάνεις αμετανόητος. Ν’ αφήσουμε το αύριο στα χέρια του Θεού. Εμείς γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε σήμερα, εδώ και τώρα.
Ο Αγ. Γρηγόριος ο Διάλογος, πάπας Ρώμης έλεγε:
«Εκείνος που υποσχέθηκε την άφεση των αμαρτιών, δεν υποσχέθηκε σ’ εκείνον που αμαρτάνει ότι θα ζει μέχρι την επόμενη μέρα». Ο Χριστός δεν μας είπε : «Θα ζήσετε μέχρι αντιμεθαύριο, εξομολογηθείτε σήμερα ή αύριο».
Θυμηθείτε τον Αγ. Ιωάννη τον Πρόδρομο ¨ Μετανοείτε ότι ήγγικεν η Βασιλεία των Ουρανών και αν εμείς μείνουμε μακριά από τη μετάνοια, απομακρυνόμαστε από τη Βασιλεία των Ουρανών.
Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Δεν πρέπει ν’ αναβάλουμε την ημέρα που θα διορθωθούμε, επειδή τίποτα δεν είναι σίγουρο για εμάς». Όποιος ζει σκεπτόμενος ότι ίσως την άλλη ημέρα θα πεθάνει, εκμεταλλεύεται στο μέγιστο βαθμό τα τάλαντα που του έδωσε ο Θεός. Να μην πεθάνουμε με τα τάλαντα στην τσέπη. Να μη ζούμε χωρίς ν’ αξιοποιούμε ότι μας δίνει ο Θεός.
το είδαμε εδώ

Όχι μόνο πίστη, αλλά και έργα: Τα ουτοπιστικά όνειρα των νεωτεριστών.


 .             Ὑπάρχει κάποια πατερικὴ θέση, σχετικὰ μὲ τὶς λεγόμενες «ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις» παγκόσμιου βεληνεκοῦς;
.               Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε αὐτὴ τὴ σύντομη ζωὴ ὡς χρόνο καὶ εὐκαιρία προετοιμασίας γιὰ τὴν ἄλλη, τὴν ἀτελεύτητη. Στ διάρκεια, λοιπόν, τς σύντομηςπίγειας ζως μας πρέπει ν συγκεντρώσουμε «προμήθειες» γι λόκληρη τν αωνιότητα. Πς; Μ τ καλ ργα. π’ ατ σχηματίζεται να κεφάλαιο. Κα π τν τόκο το κεφαλαίου συντηρούμαστε σ’ λόκληρη τν αωνιότητα.Ὅποιος ἀπὸ μᾶς κάνει μεγαλύτερες ἀποταμιεύσεις, θὰ ζήσει ἐκεῖ πιὸ πλούσια, καὶ ὅποιος κάνει μικρότερες ἀποταμιεύσεις, θὰ ζήσει πιὸ φτωχικά. Ὁ Κύριος «θὰ πληρώσει τὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του» (Ρωμ. β´ 6).
.                 Στὴν παροῦσα ζωή, λοιπόν, πρέπει νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιὰ ν’ αὐξήσουμε τὶς καταθέσεις μας σ’ αὐτὸν τὸν λογαριασμό. Δὲν εἶναι δύσκολο. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ βεβαιώνει, λέγοντας: «Ὁ ζυγός μου εἶναι ἁπαλὸς καὶ τὸ φορτίο μου ἐλαφρὸ» (Ματθ. ια´ 30). Ὅλη ἡ χριστιανικὴ ζωὴ συνοψίζεται σὲ τοῦτα: Νὰ πιστεύουμε στὸν Θεό, στὴν προσκυνητὴ Τριάδα, ποὺ μᾶς σώζει μὲ τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, παίρνοντας θεία δύναμη μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Θεός, γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπακοή μας σ’ Αὐτόν, δὲν θὰ μᾶς στερήσει τὰ ἐπουράνια ἀγαθά.
.                 Ὅσο ἀπαραίτητη εἶναι ἡ πίστη γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἄλλο τόσο ἀπαραίτητα εἶναι καὶ τὰ καλὰ ἔργα. Τὸ τονίζω αὐτό, γιατί μερικοὶ διακηρύσσουν πὼς ἡ πίστη εἶναι ἀρκετή, ἐνῶ ἄλλοι λένε ὅτι φτάνει νὰ εἴμαστε «καλοὶ ἄνθρωποι», νὰ κάνουμε δηλαδὴ καλὰ ἔργα. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἡ πίστη καὶ τὰ ἔργα ἔχουν ἴση ἀξία. Ἡ πίστη πρέπει νὰ συνοδεύεται καὶ νὰ ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὰ καλὰ ἔργα, δηλαδὴ ἀπὸ ζωὴ ἅγια, σύμφωνη μὲ τὶς θεῖες ἐντολές. Ἐδῶ, στὴν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν, εἶναι ποὺ πρέπει νὰ συγκεντρώσουμε περισσότερο τὴν προσοχή μας. Τὴν πίστη, βλέπεις, τὴν ἀληθινὴ ὀρθόδοξη πίστη, τὴν ἔχουμε. Τί μᾶς μένει λοιπόν; Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν, τὰ καλὰ ἔργα. Γιατί «ἡ πίστη χωρὶς ἔργα εἶναι νεκρὴ» (Ἰακ. β´ 20). Καὶ πρέπει νὰ πῶ, ὅτι χρωστᾶμε ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη στὸν Κύριο, γιατί τὴν ἀξία τῶν ἔργων μας τὴν καθορίζει μὲ κριτήριο ὄχι τὴ σπουδαιότητα ἢ τὴ μεγαλοσύνη τους, ἀλλὰ τὴ διάθεση ποὺ ὑπάρχει μέσα μας, ὅταν τὰ ἐπιτελοῦμε. Εὐγνωμοσύνη Τοῦ χρωστᾶμε ἀκόμα, γιατί μᾶς δίνει καθημερινὰ ἀναρίθμητες εὐκαιρίες γιὰ τὴν ἐπιτέλεση καλῶν ἔργων σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του, ἔτσι πού, ἂν προσέχουμε, μποροῦμε κάθε στιγμὴ νὰ Τὸν εὐαρεστοῦμε.
.                 Γι ν εαρεστήσεις, λοιπόν, κι σ τν Θεό, δν εναι νάγκη ν κάνεις κάτι τ πολ μεγάλο, δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ πᾶς στὸ ἐξωτερικό, ὅπως κάνουν οἱ νεωτεριστὲς καὶ τάχα προοδευτικοί. Φτάνει νὰ κοιτᾶς γύρω σου κάθε μέρα καὶ ὥρα. Διακρίνεις σὲ κάτι τὴ σφραγίδα τῆς θεϊκῆς ἐντολῆς; Κάνε το δίχως χρονοτριβὴ ἢ δισταγμό, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς αὐτὴ τὴν ὥρα ζητάει ἀπὸ σένα αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ τίποτ’ ἄλλο. Προσπάθησε νὰ στερεώσεις μέσα σου ἕναν τέτοιο τρόπο σκέψεως. Ὅταν τὸ κατορθώσεις, ἀπέραντη γαλήνη θὰ πλημμυρίσει τὴν καρδιά σου, εἰρήνη ποὺ θὰ προέλθει ἀπὸ τὴν ἐπίγνωση ὅτι κάθε στιγμὴ δουλεύεις γιὰ τὸν Κύριο. Ἀκόμα κι ὅταν σοῦ λένε νὰ μπαλώσεις τὶς κάλτσες τοῦ μικροῦ σου ἀδελφοῦ, καὶ τὸ κάνεις πρόθυμα γιὰ τὸν Χριστό, ποὺ μᾶς πρόσταξε ν’ ἀκοῦμε καὶ νὰ βοηθᾶμε τὸν πλησίον, ἐκτελεῖς ἕνα ἔργο θεάρεστο. Ἔτσι, μ κάθε βμα, μ κάθε λέξη, μ κάθε κίνηση, κόμα κα μ κάθε ματι μπορομε ν εχαριστομε τν Θεό, ν βαδίζουμε στ δρόμο το θελήματός Του, κα πομένως ν κατευθυνόμαστε πρς τν τελικ σκοπό μας..                 Οἱ νεωτεριστές, οἱ τάχα προοδευτικοί, ἔχουν στὸ νοῦ τους σύνολη τὴν ἀνθρωπότητα, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους στοιβαγμένους μαζί. Εἶναι ὅμως γεγονὸς ὅτι ἡ «ἀνθρωπότητα» ἢ ὁ «λαὸς» δὲν ὑπάρχει ὡς πρόσωπο, ἕνα πρόσωπο γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσες κάτι νὰ κάνεις τώρα ἀκριβῶς. Ἡ ἀνθρωπότητά μας συγκροτεῖται ἀπὸ ξεχωριστὰ πρόσωπα. Κάνοντας κάτι γιὰ ἕνα πρόσωπο, τὸ κάνουμε μέσα στὸ σύνολο τῶν ἀνθρώπων. Ἂν ὁ καθένας μας ἔκανε ὅ,τι μποροῦσε γιὰ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο ἔχει μπροστὰ στὰ μάτια του, ἀντὶ νὰ ρίχνει μάταια τὸ βλέμμα του τόσο μακριά, στὸ ἀπρόσωπο σύνολο τῶν ἀνθρώπων, τότε ὅλοι μας θὰ κάναμε κάθε στιγμὴ ὅ,τι χρειάζεται γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, κι ἔτσι θὰ ἑδραιώναμε τὴν εὐημερία τοῦ συνόλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ πλούσιους καὶ φτωχούς, ἀπὸ ἀδύνατους καὶ ἰσχυρούς. Ὅσοι ὁραματίζονται τὴν εὐημερία ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας συνολικά, ἀδιαφοροῦν γι’ αὐτὸ ποὺ εἶναι μπροστὰ στὰ ματιά τους. Ἔτσι, ὅμως, δὲν ἐκπληρώνουν τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς, γιατί οὔτε τὴ δυνατότητα ἔχουν νὰ ἐπιτελέσουν ἕνα τόσο μεγάλο ἔργο, ὅπως εἶναι ἡ πανανθρώπινη εὐημερία, οὔτε πάλι ἀξιοποιοῦν τὶς εὐκαιρίες, ποὺ τοὺς δίνονται, γιὰ τὴν ἐκτέλεση μικρῶν καλῶν ἔργων.
.                 Μοῦ μίλησαν γιὰ μία τέτοια περίπτωση στὴν Ἁγία Πετρούπολη. Σὲ μία συγκέντρωση νέων, ὑπέρμαχων τῆς «πανανθρώπινης εὐημερίας» –αὐτὸ ἦταν τὸ κεντρικὸ σύνθημα τοῦ «προοδευτικοῦ» παραληρήματός τους–, κάποιος… τζέντλεμαν ἔβγαλε ἕναν παθιασμένο λόγο γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸ λαό. Τοὺς συνεπῆρε ὅλους. Ὅταν, ὅμως, γύρισε στὸ σπίτι του, ὁ ὑπηρέτης του, ποὺ δὲν ἀντιλήφθηκε τὴν ἐπιστροφή του, δὲν τοῦ ἄνοιξε ἀμέσως τὴν πόρτα καὶ δὲν τοῦ ἔδωσε ἀμέσως κερί. Ἐπιπλέον, ἐπειδὴ τὸ μπουρὶ τῆς σόμπας του εἶχε βουλώσει, τὸ δωμάτιό του ἦταν λίγο κρύο. Ἔ, ὁ «ἀνθρωπιστής» μας δὲν μπόρεσε νὰ τ’ ἀνεχθεῖ ὅλα αὐτά, κι ἔλουσε τὸν ὑπηρέτη του μ’ ἕνα χείμαρρο ἀπὸ βρισιές. Ὅταν ἐκεῖνος προσπάθησε νὰ δικαιολογηθεῖ, τοῦ κατάφερε κι ἕνα γερὸ χτύπημα στὸ στῆθος. Νά, λοιπόν, ὁ φίλος μας μὲ τὰ λεπτὰ αἰσθήματα, αὐτὸς ποὺ ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος διαλαλοῦσε τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, στὸ ἴδιο του τὸ σπίτι, δὲν μποροῦσε νὰ φερθεῖ φιλάνθρωπα σ’ ἕναν μόνο ἄνθρωπο. Τὸ ἀποκορύφωμα τοῦ “προοδευτικοῦ” παραληρήματος ἦταν ἡ διαγωγὴ ποὺ ἔδειχναν μερικὲς δραστήριες κοπέλες. Αὐτὲς δούλευαν μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ ζῆλο σὲ βιβλιοδετεῖα, δένοντας βιβλία «προοδευτικοῦ» περιεχομένου, συχνὰ ὅμως ἄφηναν τὶς μανάδες τους χωρὶς ἕνα κομμάτι ψωμί. Καὶ ὅμως, πίστευαν ὅτι «τραβοῦσαν μπροστὰ» καὶ θεμελίωναν τὴν εὐτυχία τῆς ἀνθρωπότητας.
.                 Ὅλοι οἱ κίνδυνοι προέρχονται ἀπὸ μία νοοτροπία ποὺ εἶναι ὑπερβολικὰ καὶ ἄκριτα φιλελεύθερη. Εἶναι προτιμότερο νὰ ρίχνεις ταπεινὰ τὰ μάτια σου κάτω καὶ νὰ κοιτᾶς τὰ πόδια σου, προσέχοντας ποῦ πατᾶς. Αὐτὸς εἶναι ὁ πιὸ σωστὸς δρόμος.
.                 Σοῦ ξαναγράφω γιὰ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ πρέπει νὰ στερεωθοῦν στὸ μυαλό σου. Θέλω νὰ σὲ προφυλάξω ἀπὸ τὴ σύγχυση καὶ τὸ σκοτισμὸ ποὺ προξενοῦν στὴν ψυχὴ τὰ ὄνειρα τῶν νεωτεριστῶν.

ΠΗΓΗ ἠλ. κειμένου: alopsis.gr (ἀπὸ gonia.gr)
το είδαμε εδώ

Εορτή του Αγίου Συμεών του Αδελφόθεου Επισκόπου Ιεροσολύμων

Εορτή του Αγίου Συμεών του Αδελφόθεου Επισκόπου Ιεροσολύμων
Τη μνήμη του Αγίου Συμεών του Αδελφόθεου Επισκόπου Ιεροσολύμων τιμά σήμερα, 27 Απριλίου, η Εκκλησία μας.
Ο Άγιος Συμεών ήταν ένας από τους τέσσερις γιους του μνήστορος Ιωσήφ και αδελφός του αδελφοθέου Ιακώβου, που έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων.
Μετά τη δολοφονία του Ιακώβου, επίσκοπος ανέλαβε ο Συμεών. Σ' όλη τη διάρκεια της επισκοπικής του θητείας, υπήρξε αντάξιος του αδελφού του. Η ανεξάντλητη αγωνιστικότητα του, η τέλεια αυταπάρνηση του, καθώς και το απαράμιλλο θάρρος του, κατέστησαν τον Συμεών φωτεινό πνευματικό αστέρι, δια του οποίου στηρίχθηκαν και οδηγήθηκαν πολλές ψυχές στη σωτηρία. Το εντυπωσιακότερο, όμως, χαρακτηριστικό του Συμεών ήταν το ακατάβλητο φρόνημα του. Αν και 120 χρονών γέροντας, δεν κάμφθηκε μπροστά στο μαρτύριο.
Υπέστη με νεανική φλόγα το σταυρικό θάνατο το έτος 107 μ.Χ. Και η νεανική ψυχή του γέροντα Συμεών αποδήμησε κοντά στο στεφανοδότη Κύριο. Βέβαια, με το παράδειγμα του άφησε διδαχή στο ποίμνιο του την εντολή του Αποστόλου Παύλου: «Τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης» (Προς Κολασσαεΐς, γ' 2). Δηλαδή, προς τα πάνω, προς το Θεό, διευθύνετε και προσηλώνετε τις σκέψεις σας, όχι στα γήινα και φθαρτά. Διότι και ο Συμεών, αν και 120 χρονών γέροντας, από τέτοιο φρόνημα εμπνεόμενος αντιμετώπισε παλικαρίσια το μαρτύριο. Στους Παρισινούς Κώδικες βρίσκεται Ακολουθία του Αγίου Συμεών, ποίημα του υμνογράφου Θεοφάνους. (Ορισμένοι Συναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη του και 18 Σεπτεμβρίου).
Απολυτίκιον
Ηχος α’. Χορός Αγγελικός.

Χριστού σε συγγενή, Συμεών Ιεράρχα, και Μάρτυρα στερρόν, ιερώς ευφημούμεν, την πλάνην ολέσαντα, και την πίστιν τηρήσαντα· όθεν σήμερον, την παναγίαν σου μνήμην, εορτάζοντες, αμαρτημάτων την λύσιν, ευχαίς σου λαμβάνομεν.

Κυριακή, Απριλίου 26, 2015

«Στόν γεωργό Στάνοΐ Ι., πού παραπονιέται γιά τίς ἐπιθέσεις ἀπό πνεύματα τοῦ φόβου»


   
  Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
 Εἶναι κακό τό πνεῦμα πού σοῦ ἐπιτίθεται. Ἕνα ἀπό τά πολυάριθμα κακά πνεύματα πού ἀπεργάζονται τήν πτώση τῶν ἀνθρώπων. Γράφεις ὅτι ὅταν σοῦ ἐπιτίθεται τό πνεῦμα τοῦ φόβου, σοῦ φαίνεται ὅτι σέ καταδιώκει ὅλος ὁ κόσμος, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐχθρικοί, ὅτι σέ μισεῖ ὁ Θεός. Ρώτησες γνῶστες καί σοῦ εἶπαν ὅτι αὐτό εἶναι παραλογισμός ἰδιαίτερου εἴδους. Καί καλά σοῦ εἶπαν· εἶναι παραλογισμός! Καί ἡ Ἐκκλησία θά στό πεῖ. Μόνο πού ἡ Ἐκκλησία θά σοῦ πεῖ καί περισσότερα, κατά τήν ἐμπειρία της καί τή γνώση της. Θά σοῦ πεῖ καί ποιόν καί ἀπό τί προέρχεται αὐτός ὁ 
 
 
 
παραλογισμός. Ἀπό τό πνεῦμα τοῦ κακοῦ καί λόγω κάποιας ἁμαρτίας σου. Ἡ Ἐκκλησία θά σοῦ προτείνει καί φάρμακο: ἐξομολογήσου καί μετανόησε γιά τό ἁμάρτημά σου, καί τό κακό πνεῦμα θά φύγει ἀπό σένα.Ἀπο μόνο του δέν θά σέ ἄφηνε ποτέ, ἀλλά ὁ Θεός θά τό διώξει ἀπό σένα. Γνωρίζεις πῶς ὁ Χριστός, ἔδιωχνε τά κακά πνεύματα ἀπό τούς ἀνθρώπους. Πῶς εἶχε πλήρη ἐξουσία ἐπάνω τους. Πῶς τά κακά πνεύματα Τοῦ ὑποτάσσονταν χωρίς ὅρους.
Ἀλλά ἡ ἐξουσία τοῦ Θεοῦ πάνω στά κακά πνεύματα δέν ἔχει σχέση μόνο μέ τήν ἀπομάκρυνση τῶν κακῶν πνευμάτων ἀπό τούς ἀνθρώπους· ἡ ἐξουσία Του εἶναι αὐτή πού ἐπιτρέπει σ᾿ αὐτά τά ἀόρατα σκυλιά νά ἐπιτεθοῦν στούς ἀνθρώπους. Γι᾿ αὐτό καί τά κακά πνεύματα στήν Ἁγία Γραφή ἀποκαλοῦνται τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουμε στήν Παλαιά Διαθηκη: «Καί ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ πονηρόν ἐπί Σαούλ»1. Δέν ἀποκαλεῖται τοῦ Θεοῦ ἐπειδή εἶναι συγγενές τοῦ Θεοῦ ἤ ἐπειδή ἐκπορεύεται ἀπό τόν Θεό –οὐδεμία σχέση– ἀλλά ἐπειδή εἶναι ἐξαρτημένο ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ. Διάβασε τό πρῶτο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου τοῦ Ἰώβ, καί θά βεβαιωθεῖς ὅτι τά κακά πνεύματα δέν μποροῦν νά ἐπιτεθοῦν στούς ἀνθρώπους, ἄν δέν τούς τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός.
Ὅταν τό γνωρίζεις αὐτό, τότε δέν ἀπελπίζεσαι. Ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος καί πολυέλεος. Καί θέλει καί μπορεῖ νά διώξει ἀπό σένα τά κακά πεύματα τοῦ φόβου, πού κάποιες φορές βάναυσα σέ ταλαιπωροῦν. Φθάνει νά ἀναγνωρίσεις τή δύναμη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καί τότε ἐξομολογήσου τό ἁμάρτημά σου, μετανόησε, καί προσευχήσου μέ τήν καρδιά σου στόν ὕψιστο Θεό. Πές στήν προσευχή:
«Θεέ τῶν πνευμάτων καί κάθε σώματος, παντοδύναμε καί πολυέλεε, συγχώρησέ με τόν ἁμαρτωλό, ἐλέησέ με καί σῶσε με διά τῆς χάριτος τῶν παθῶν τοῦ Υἱοῦ Σου καί Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ»! 
Ὁ Θεός θά σέ ἐλεήσει καί θά διώξει ἀπό σένα αὐτό τό ἄθλιο φόβητρο.
Ὁ Θεός βοηθός!

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
 
   Ἀπό τό βιβλίο: “Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται “
 Ἐκδόσεις: “Ἐνπλῷ
 Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Α΄
1 Α΄ Βασ. 19: 9.
Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις Ἐνπλῷ γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
πηγή
το είδαμε εδώ

ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ.

Για όσους βιάζονται ότι θα έρθει ο αντίχριστος στην εποχή μας υπάρχουν μερικά απλά πράγματα που όλοι γνωρίζουμε ότι θα συμβούν πριν.Την εποχή που θα έρθει θα είναι κτισμένος ο 3ος Ναός του Σολωμόντα.Σήμερα στην θέση των δύο προηγούμενων Ναών του Σολωμόντα που καταστράφηκαν από τον Ναβουχοδονόσορα και τους Ρωμαίους,υπάρχει το Τέμενος του Ομάρ το οποίο είναι κτισμένο στο Ορος του Ναού και

ελέγχεται από την Παλαιστινιακή-Ιορδανική οργάνωση Whafg.Για να πέσει το Τέμενος του Ομάρ ή Τζαμί Αλ-Ακσά,πρέπει να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από την Γάζα και την Δυτική Οχθη.Πριν συμβεί όμως αυτό πρέπει να φύγουν οι Παλαιστίνιοι από το Νότιο Λίβανο,σε Τύρο και Σιδώνα.Σύμφωνα με τις προφητείες του Ησα'ι'α και Ιερεμία.<<Οταν καταστραφεί ηΤύρος και η Σιδών θα το μάθει η Γάζα και θα ταραχτεί>>.Επίσης θα εκδιωχθούν οι Παλαιστίνιοι που ζουν στα υψώματα του Γκολάν(Συρία)αλλά και από την Ιορδανία.Το κράτος των Παλαιστίνιων θα γίνει κατά τον Ιωήλ στη γη των Σαβαίων(σημερινή Ερυθραία και απέναντι στην Υεμένη).Κατά τον Μέγα Αθανάσιο,ο αντίχριστος θα είναι από την φυλή Δαν,και θα βγει από την Γαλιλαία.Από εκεί που βγήκε και ο Χριστός.Η Γαλιλαία σήμερα ανήκει στην Δυτική Οχθη και ζουν Παλαιστίνιοι,όπως και στην Βηθλεέμ που γεννήθηκε ο Χριστός.Κατά την εμφάνιση του αντίχριστου θε εμφανιστούν και οι προφήτες Ηλίας και Ενώχ που θα ειδοποιήσουν την ανθρωπότητα να μην πάρουν το χάραγμα,και την σφραγίδα του αντιχρίστου.Επίσης όπως αναφέρει ο Αγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός,ο Θεός θα ξαναδώσει την Ιερουσαλήμ στους Εβραίους και όσα μέρη είχαν την εποχή του Χριστού.Η Ιερουσαλήμ σήμερα είναι χωρισμένη στα δύο.Στην Δυτική ζουν Εβραίοι και στην Ανατολική ,Παλαιστίνιοι.Ο γάμος της Κανά                                  
   (Ο Χριστός έκανε το θαύμε με το νερό που έγινε κρασί) έγινε στο νότιο Λίβανο που σήμερα ανήκει στο Λίβανο.Επίσης η Νινευή βρίσκεται στο ΒΑ Ιράκ και σήμερα είναι υπαρκτή πόλη.Για να γίνουν όλα αυτά πριν την εμφάνιση του αντίχριστου,χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα.Αφού οι Ρώσοι μπουν στα Ιεροσόλυμα και διαλύσουν το κράτος του Ισραήλ,αυτό μετά θα επανασυσταθεί με όλα τα προηγούμενα εδάφη του,που δεν έχει σήμερα.
το είδαμε εδώ

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...