Η Ευρώπη που ονειρεύομαι Του Σεβ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου

Γνωρίζαμε με βεβαιότητα ότι η παλαιότερη και η πρόσφατη ιστορία των ευρωπαϊκών λαών δεν θα βοηθούσε στη σύγκληση. Γι' αυτό συμφωνήσαμε να απαλύνουμε την ιστορία, σκεπάζοντάς την μ' ένα λεπτό πέπλο λησμονιάς. Εξάλλου η ιστορία, ένα πράγμα διδάσκει· ότι δεν διδάσκει τίποτε! (γι' αυτό και οι μεγάλοι γράφουν μόνοι τους τις σελίδες που τους αφορούν).

Οπότε, είπαμε να τα ξεχάσουμε όλα... και να δούμε μπροστά. Δεν θυμάμαι τα απώτερα οράματα και τους τελικούς στόχους αυτωνών που είδαν την Ευρώπη σαν Κοινοπολιτεία (με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου), γνωρίζω όμως, επειδή το βίωσα, ότι εκείνα τα οράματα και οι στόχοι μας έφεραν κοντά, λαούς, φυλές, γλώσσες, νοοτροπίες, ιδιοπροσωπείες και προοπτικές.

Και ξαφνικά, γύρω μας όλα άλλαξαν. Γιατί; Ποιός δεν το πρόλαβε; Ποιός το επέτρεψε; Γιατί το ανεχόμαστε;

Καϋμένη, γηραιά μας Ήπειρος! Από νέα σε άρπαξε κι ακόμα σε πηγαίνει επάνω στην πλάτη του ο μυθολογικός ταύρος και δεν σ' αφήνει να ξαποστάσεις!

Δεν μπορώ να μιλήσω για λάθη. Είμαι λίγος να το κάνω και ανεπαρκής. Μόνο υποθέτω· υποθέτω ότι αιτία του κακού είναι κάποιοι πνευματικοί νόμοι που μας εκδικούνται. Επειδή παραθεωρήθηκαν και γι' αυτό έγιναν περισσότερο απαιτητικοί.

Τί θέλω να πω;

Προϋπόθεση της οικονομικής σύγκλησης έπρεπε να είναι η πνευματική. Σ' αυτήν οφείλουμε να επιδοθούμε τώρα. Είναι η μοναδική λύση που μας απομένει. Το πνεύμα είναι η βάση, η ραχοκοκκαλιά, η υποδομή, η "διήκουσα έννοια" κάθε ύλης και όποιας άλλης επιδίωξης. Η Ευρώπη χάρισε στην ανθρωπότητα δυό τεράστια Σχίσματα και δυό αιμόφυρτες Επαναστάσεις. Που ρήμαξαν ή αναζωογόνησαν τον κόσμο. Όμως εκτιμήθηκαν μονόπλευρα, εγωϊστικά και αποσπασματικά. Αυτό θα πεί: σκυλεύθηκαν από πολιτισμικούς κάπηλους και από ποικίλους "-ισμούς".

Όμως, τώρα, υποπτεύομαι ότι ήρθε η ώρα της νηφάλιας, ψύχραιμης και ειλικρινούς αποτίμησης. Δεν έχουμε άλλο περιθώριο για αναβολή και αποφυγή.

Κάποτε ήταν οι αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης που συγκαλούσαν Οικουμενικές Συνόδους επειδή ήθελαν οπωσδήποτε και έναντι οιουδήποτε τιμήματος να ειρηνεύσει η αχανής επικράτεια της μονοκρατορίας τους. Άλλοτε ήταν οι Πάπες της Ρώμης που με το ποντιφικό τους αλάθητο συγκρατούσαν τη Δύση από την διάλυση και έστω επώδυνα την ανέσυραν από τους βαρβαρικούς χρόνους στην Αναγέννηση.

Τώρα στη θέση τους βρίσκεται η πανίσχυρη ιδέα της Ε.Ε. που ακόμα και σε ξύλινα πόδια στέκεται ψηλά, ακόμα και πληγωμένη διατηρεί την ομαρφιά της.

Χρειάζεται εξάπαντος να επαναπροσδιορισθούν οι έννοιες ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα, αδελφωσύνη, πρόσωπο, αξίες, αρετές, δικαίωμα, υποχρέωση, εργασία, πολιτισμός, πατρίδα, φυλή, δόγμα, πνευματικότητα...

Ο κοινός στόχος ακόμα μπορεί, προλαβαίνει να συγκεντρώσει όλες τις ευρωπαϊκές πνευματικές δυνάμεις, γύρω από ένα τραπέζι, όπου θα κατατεθεί ό,τι καλύτερο διαθέτει η κοινή μας κληρονομιά. Χωρίς ιστορικές αγκυλώσεις, χωρίς ρεβανσιστικά κρατούμενα, χωρίς φανατισμούς, μισαλοδοξίες και επαρχιωτικούς υποκειμενισμούς. Υπάρχουν πνευματικές συγκολλητικές δυνάμεις. Και χρειάζεται να συστρατευθούν. Ή τώρα ή ποτέ! Να γίνει ο ευρωπαϊκός χώρος εργαστήρι, ζυμωτήρι, χαλκείο.

Οι δεδομένες αντιθέσεις να κληθούν υποχρεωτικά να κομίσουν νέες συνθέσεις. Και με διαδικασίες fast truk.

Τότε, είναι βέβαιο ότι θα προκύψει κάτι καινούργιο. Όχι αντίγραφο του παρελθόντος, όχι επανάληψη παλαιού μοτίβου, όχι ξαναζεσταμένο φαγητό, αλλά "εκ του μηδενός", αξιοποιώντας στο έπακρο τις εδραίες, δοκιμασμένες παλαιές αλλά και νέες αξίες. Και εξορκίζοντας αιωνόβια λάθη.

Έχουμε την εμπειρία, έχουμε τη γνώση, έχουμε την δυνατότητα, την επιστημονική θωράκιση και τους μηχανισμούς. Αν αποκτήσουμε και την γρήγορη βούληση, τότε σίγουρα θα πετύχουμε.

Να γίνει η Ευρώπη ένα ισχυρό πνευματικό κάστρο με ακράδαντες αρχές και ακλόνητη πεποίθηση. Με σταθερή αυτοπεποίθηση και ακλινή βηματισμό. Με απαραχάρακτες "κόκκινες γραμμές". Χωρίς να αποκλείει, βεβαίως, τίποτε και κανέναν απολύτως αλλά να προσκαλεί τους πάντες σε ένα αθλητικό στίβο. Όχι για να πάρουν αλλά για να συνεισφέρουν. Για να ενωθούν μαζύ μας σε μιά ενδεχομένως ανώτερη αλήθεια, όχι για να μας ευτελίσουν σε λασπόνερα ανοησιών και φανατικές οπισθοδρομίσεις.

Κάποτε ο Χριστός είπε: "μη πετάτε τα μαργαριτάρια στους χοίρους". Κι εμείς διαθέτουμε πολλά τιμαλφή στην πνευματική μας κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα. Ας τα αξιοποιήσουμε. Έχουμε πολλά νερά για να ξεδιψάσει ο κόσμος. Ας μην τα μαγαρίσουμε με θολά απόβλητα διχασμού και ματαιοδοξίας. Από το πτώμα της Ευρώπης θα χορτάσουν αρκετοί λαοί, όμως από τη ζωή της θα επανέλθη το χαμόγελο, η ομορφιά και το νόημα στη βιοτή του πλανήτη. Ας μην αργήσουμε, για να μη μας εγκαλέσει κάποτε στο μέλλον η Ιστορία. Ας το τολμήσουμε σήμερα με την τραγική εμπειρία του παρόντος που δεν αφήνει ψευδαισθήσεις για το αύριο, παρά μόνο σε αφελείς. Για να μην κλαίμε αύριο "ανίδεοι και χορτάτοι" επάνω στα συντρίμμια της απραξίας, της απομόνωσης και του φόβου.

πηγή

Συναξαριστής της 26ης Νοεμβρίου

Ὁ Ὅσιος Στυλιανός ὁ Παφλαγόνας

 

Γιὸς πλουσίων γονέων (ποὺ μᾶλλον γεννήθηκε στὴν Παφλαγονία, χωρὶς αὐτὸ νὰ εἶναι σίγουρο, διότι ἐκεῖ φυλασσόταν καὶ ἱερὸ λείψανό του), διδάχτηκε νωρὶς ἀπ᾿ αὐτοὺς νὰ εἶναι ἐγκρατὴς καὶ νὰ θεωρεῖ τὸ χρῆμα μέσο γιὰ τὴν ἀνακούφιση καὶ περίθαλψη τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἀῤῥώστων.

Ἀφοῦ ἔτσι ἀνατράφηκε καὶ οἱ γονεῖς του πέθαναν, διαμοίρασε ὅλη τὴν κληρονομιά του καὶ πῆγε σὰν ἀσκητὴς στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ γνωρίστηκε μὲ ἄλλους ἀσκητές, ποὺ ζοῦσε μαζί τους μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη, χριστιανικὴ συγκατάβαση καὶ ἐπιείκεια. Δὲν λύπησε ποτὲ κανένα, μεγάλη του χαρὰ μάλιστα, ἦταν νὰ ἐπαναφέρει τὴν γαλήνη στὶς ταραγμένες ψυχές.

Ἡ φήμη τῆς θαυμαστῆς ἀσκητικῆς του ζωῆς ἔφθασε μέχρι τὶς πόλεις, καὶ πολλοὶ ἔτρεχαν νὰ τὸν βροῦν γιὰ νὰ ζητήσουν ἀπ᾿ αὐτὸν τὶς πνευματικές του ὁδηγίες. Ὁ Ὅσιος Στυλιανός, παρὰ τὴν ἐρημικὴ ζωή του, ἔτρεφε στοργὴ καὶ συμπάθεια πρὸς τὰ παιδιά, ποὺ τόσο ἀγαποῦσε καὶ ὁ Κύριος.

Ἄν, ἔλεγε, ἡ ταπεινοφροσύνη ἀποτελεῖ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, ἡ παιδικὴ ἡλικία ἀπὸ τὴν φύση της εἶναι περισσότερο ἐνάρετη, ἀπ᾿ ὅτι οἱ μεγαλύτεροι τῶν φιλοσόφων. Πολλὲς φορὲς οἱ γονεῖς ἔφεραν πρὸς αὐτὸν τὰ παιδιά τους, καὶ τότε ἡ ἀγαλλίαση τοῦ ὁσίου ἦταν πολὺ μεγάλη.

Ὁ Θεὸς βραβεύοντας τὸ ἱερὸ αὐτὸ αἴσθημά του, προίκισε τὸν ὅσιο μὲ τὸ χάρισμα νὰ θεραπεύει τὰ ἄῤῥωστα παιδιὰ καὶ νὰ καθιστᾶ εὔτεκνους ἄτεκνες γυναῖκες.

Πέθανε πλήρης ἡμερῶν ἀλλὰ καὶ ἀρετῶν.

 

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Στήλη ἐμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς ἐκκλησίας, Στυλιανέ, ἀνεδείχθης, μακάριε. Τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις, πανόλβιε, χάριν εἴληφας νηπίων προστάτης γενόμενος καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης

 

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰῶνα μ.Χ.

Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κερατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.

Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό του ἐπέφερε καρποὺς ἑκατονταπλασίονας. Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του. Διότι εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ ἐκπληρώνει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς νὰ εἶναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες». Δηλαδὴ νὰ συμπαθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν στὶς λῦπες τῶν ἀδελφῶν τους, νὰ ἀγαποῦν σὰν ἀδελφοὺς τοὺς συνανθρώπους τους, νὰ ἔχουν πονετικὴ καὶ τρυφερὴ καρδιὰ καὶ νὰ εἶναι περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς.

Ὁ Ἀλύπιος, ἀφοῦ ἔμεινε πάμφτωχος, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο, ὅπου ἔκανε ἀσκητικὴ ζωή. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἔμεινε πάνω σ᾿ ἕνα στῦλο 50 (κατ᾿ ἄλλους 53 χρόνια) γιὰ λόγους ἄσκησης καὶ κάτω ἀπὸ διάφορες καιρικὲς συνθῆκες.

Ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς του ἔφερε κοντὰ στὸν Ἀλύπιο καὶ ἄλλες ψυχές, ποὺ ζητοῦσαν εἰρηνικὸ καταφύγιο. Στοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ὑπῆρξε φιλόστοργος πνευματικὸς πατέρας, καὶ τοὺς καθοδηγοῦσε μὲ τὶς συμβουλές του καὶ τοὺς στήριζε μὲ τὸ παράδειγμά του.

Πέθανε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 608, ἀφοῦ ἔζησε 100 χρόνια, κατ᾿ ἄλλους 120. (Τελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὐτοῦ ἐν τῇ μονῇ αὐτοῦ τῇ οὔσῃ πλησίον τοῦ Ἱπποδρομίου, κατὰ τὸν Παρισινὸ Κώδικα 1594).

 

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’.
Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας, ζηλώσας τοὺς Προπάτορας Ὅσιε, τὸν Ἰὼβ ἐν τοῖς πάθεσι, τὸν Ἰωσὴφ ἐν τοῖς πειρασμοῖς, καὶ τὴν τῶν Ἀσωμάτων πολιτείαν, ὑπάρχων ἐν σώματι, Ἀλύπιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Δοξάζων ὁ Θεός, τὴν σὴν γέννησιν Πάτερ, προέγραψε σαφῶς, τῆς ζωῆς σου τὴν χάριν αὐτῶ γὰρ εὐηρέστησας, ἀρετῶν τελειότητι ὅθεν ἤστραψας, ἀπὸ τοῦ κίονος πάσι, τῶν ἀγώνων σου, τᾶς ἀληθεῖς ἀντιδόσεις, Ἀλύπιε Ὅσιε.

Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως.
Ὡς ἀρετῶν ὑπόθεσιν, καὶ Ἀσκητῶν καλλώπισμα, ἡ Ἐκκλησία δοξάζει σε σήμερον, καὶ ἀνυμνεῖ σε Ἀλύπιε· ταῖς εὐχαῖς σου παράσχου, τοῖς τιμῶσιν ἐκ πόθου τὰς ἀριστείας σου, καὶ τὰ παλαίσματα, τῶν δεινῶν ἐγκλημάτων ἐκλύτρωσιν, ὡς ἐπώνυμος.

Κάθισμα Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Συμεὼν ἡμῖν ὤφθης ἄλλος σοφέ· τὸ γὰρ σῶμα ὑψώσας στύλῳ ἐκ γῆς, ὦ Πάτερ Ἀλύπιε, τῶν δαιμόνων τὰς φάλαγγας, ἐτροπώσω θεόφρον, πικρῶς κατοιμώζοντας, καὶ εἰς ἀβάτους τόπους, αὐτοὺς ἀπεδίωξας· ὅθεν καὶ ἐδείχθης, ἐγκαλλώπισμα θεῖον, Πατέρων τὸ καύχημα, Μοναζόντων τὸ στήριγμα. Διὸ πίστει βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος «ὁ ἐν τῇ Κλίμακι»

Ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη, ποὺ συνέγραψε τὴν Κλίμακα. Μόνασε στὴ Μικρὰ Ἀσία (στὸ Μοναστήρι Κελλιβάρα τοῦ ὄρους Λάτρου) καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀνεξάντλητη ὑπομονή του.

Ἔλεγε μάλιστα: «πλανῶνται ὅσοι νομίζουν ὅτι δὲν θυμώνω ποτέ. Θυμώνω, ἀλλὰ κατὰ τῶν δυὸ μεγαλυτέρων ἐχθρῶν. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Σατανᾶς, τὸν ἄλλο περιττὸ νὰ σᾶς τὸν πῶ» καὶ ἔδειχνε τὸν ἑαυτό του.

Στὸ Μοναστήρι εἶχε πολὺ δύστροπο προϊστάμενο, ἀλλὰ ἀπέναντί του ὁ Ἀκάκιος δὲν ἔλεγε τὸ παραμικρό. Ὁ ἡγούμενος τὸν κακοποιοῦσε καὶ ὁ Ἀκάκιος τὸν ἀγαποῦσε, ὅμως τὸν ἔθλιβε τὸ γεγονὸς ὅτι κινδύνευε ἡ σωτηρία τοῦ ἡγουμένου του ἀπὸ τὴν ὅλη διαγωγή του. Ὁ Ἀκάκιος πέθανε νέος, ἔχοντας παροιμιώδη ὑπομονὴ καὶ ζωντανὴ ἐλπίδα στὸ Θεό.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ Ἀναχωρητής

Γι᾿ αὐτὸν ἀφηγεῖται ὁ Θεοδώρητος Κύρου, ποὺ γνώρισε τὸν ὅσιο προσωπικὰ (Φιλόθεος Ἱστορία, ἀριθ. 21).

Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Κύρου καὶ ἀσκήτευε στὴν ἀρχή, μέσα σ᾿ ἕνα πολὺ στενὸ κελί. Κατόπιν ἀνέβηκε στὸ κοντινὸ βουνὸ τῆς πόλης Κύρου καὶ ἐκεῖ ἀσκήτευε χωρὶς νὰ κατασκευάσει καλύβα.

Ἔφτασε σὲ τόσο μεγάλα ὕψη πνευματικότητας, ποὺ κάποτε ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ ἀναστήσει τὸ παιδὶ μίας οἰκογένειας. Ἔτσι λοιπόν, αὐστηρὰ ἀσκητικὰ ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

---

 

Ὁ Ὅσιος Νίκων ὁ «Μετανοεῖτε»

Καταγόταν ἀπὸ τὸν Πολεμωνιακὸ Πόντο καὶ ἦταν γιὸς μεγιστᾶνα. Νέος ἀκόμα ἄφησε τὸ πατρικό του σπίτι καὶ μόνασε.

Ἐπειδὴ δὲ τὸν διέκρινε ἱερὸς ζῆλος καὶ μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε ὅλη τὴν Ἀνατολὴ σὰν ἀπεσταλμένος τῆς Μονῆς του κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐπαναλάμβανε τὴν φωνή, ποὺ ἀντήχησε πρῶτα στὴν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας καὶ κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη: «Μετανοεῖτε».

Κατόπιν ὁ Ὅσιος Νίκων πῆγε στὴν Κρήτη, ὅπου παρέμεινε διδάσκοντας γιὰ 20 χρόνια.

Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὴν Πελοπόννησο, ὅπου κατέληξε στὴν πόλη τῶν Λακώνων. Ἐκεῖ κήρυξε, ἔκανε διάφορα θαύματα καὶ ἔκτισε ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἠθικὴ ἐπιῤῥοή του στοὺς κατοίκους ὑπῆρξε μεγάλη. Καὶ στὴ χώρα αὐτή, ποὺ ἀγάπησε περισσότερο καὶ ἀπὸ τὴν πατρίδα του, ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ τὸ ἔτος 998.

---

 

Ὁ Ὅσιος Σίλος ἐπίσκοπος Κορίνθου τῆς Περσίας

Δὲν γνωρίζουμε κανένα στοιχεῖο γιὰ τὴ ζωή του.

---

 

Τὰ Ἐγκαίνια Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Κυπαρίσσῳ (ἢ Κυπαρισσίῳ)

(Κατὰ τὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266 Ἀπριλίου 24).

---

 

Ὁ Ἅγιος Πέτρος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστές. Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο σ. 119, ἔκδοση Ἀρχιμανδρίτη Καλλίστου.

---

 

Ὁ Ὅσιος Χαιρέμων

Δὲν ἀναφέρεται ἀπὸ τὰ Μηναῖα καὶ τὸν Συναξαριστὴ τοῦ Ἁγίου Νικόδημου. Ἀναφέρεται ὅμως τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἀπὸ τὸν Παρισινὸ Κώδικα 1621 μὲ σύντομο ὑπόμνημα, ποὺ λέει, ὅτι ἔζησε μὲ ἁγνότητα καὶ σωφροσύνη. Ἐπίσης ἡ ζωή του μέσα στὴν ἔρημο ἦταν ἀσκητικότατη καὶ ἐκεῖ ἀπεβίωσε.

---

 

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Χίο

Γεννήθηκε στὴ Χίο. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Παρασκευᾶς, ἡ δὲ μητέρα του Ἀγγεροῦ.

Σὲ ἡλικία 18 μηνῶν, ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα, παραδόθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα του νὰ τὸν ἀναθρέψει ἡ μητριά του.

Σὲ παιδικὴ ἡλικία οἱ γονεῖς παρέδωσαν τὸν Γεώργιο σὲ κάποιο λεπτουργό, Βισσετζὴ ὀνομαζόμενο, γιὰ νὰ τοῦ μάθει τὴν τέχνη του. Ὅταν κάποτε μὲ τὸ ἀφεντικό του ἦλθε στὰ Ψαρά, γιὰ νὰ φιλοτεχνήσουν τὸ τέμπλο τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ Γεώργιος ἔφυγε μὲ ὁρισμένους νέους στὴν Καβάλα.

Ἐκεῖ συνελήφθη νὰ κλέβει ἀπὸ ἕναν κῆπο καὶ παραδόθηκε στὸν κριτή. Γιὰ ν᾿ ἀποφύγει τὴν τιμωρία δέχτηκε τὸν Ἰσλαμισμό, περιτμήθηκε καὶ ὀνομάστηκε Ἀχμέτ. Σὲ ἡλικία 10 χρονῶν, ἐπέστρεψε στὴ Χίο κλαίγοντας καὶ ὁμολογῶντας τὸν Χριστό. Ὁ πατέρας του γιὰ νὰ τὸν προφυλάξει τὸν μετέφερε σ᾿ ἕνα κτῆμα του στὶς Κυδωνιές.

Ἀργότερα, 22 χρονῶν ἀῤῥαβωνιάστηκε, καὶ ὁ ἀδελφὸς τῆς μνηστῆς του, ἐπειδὴ εἶχε μαζί του χρηματικὲς διαφορές, τὸν πρόδωσε στὸν Τοῦρκο διοικητή, ὅτι ἐνῷ ἔγινε Μουσουλμάνος ἐπανῆλθε στὸν Χριστιανισμό.

Βασανίστηκε σκληρὰ καὶ ἀφοῦ μέσα στὴ φυλακὴ κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, τὸ πρωὶ τῆς 26ης Νοεμβρίου 1807 τοῦ ἔκοψαν -μὲ μαρτυρικὸ τρόπο - τὸ κεφάλι λίγο-λίγο. Ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, ἀπὸ τὸν ἀθλοθέτη Χριστό.

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος ὁ Θαυματουργὸς πρῶτος ἐπίσκοπος Ἴρκουτας

 

Ρῶσος

---

 

Ὁ Ἅγιος Προκόπιος ὁ Πέρσης

Ἄγνωστος στοὺς Συναξαριστὲς καὶ τὰ Μηναῖα. Ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία του στὸν Παρισινὸ Κώδικα 259φ. 229α, μαθαίνουμε ὅτι ἤλεγξε τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο μετὰ ἀπὸ πολλὰ καὶ διάφορα βασανιστήρια.
 

ΑΛΥΠΙΟΥ ΤΟΥ ΚΙΟΝΙΤΟΥ

Τῌ ΚΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ὁσίων Πατέρων ἡμῶν Ἀλυπίου τοῦ Κιονίτου, 
καὶ Νίκωνος τοῦ Μετανοεῖτε.

Τῇ ΚΣΤ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν
 Ἀλυπίου τοῦ Κιονίτου.

Ἀνεῖχεν Ἀλύπιον ὄρθιος κίων,
Πρὸς οὐρανοὺς ζητοῦντα βαίνειν, οὗ μένει.
Εἰκάδι ἕκτῃ ἄλυπον, Ἀλύπιε, βῆς ἐπὶ οἶκον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν
 Νίκωνος τοῦ Μ ε τα ν ο ε ῖ τ ε,

Οἱ Λακεδαίμων, οὐδαμῶς Δαίμων λάκοι.
Σοβεῖ γὰρ αὐτὸν τοῖς τεραστίοις Νίκων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Στυλιανοῦ τοῦ Παφλαγόνος.

Ἀσκήσεως πέπτωκεν ὁ στερρὸς στῦλος.
Στυλιανὸς γὰρ τὸν βίον καταστρέφει.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀκακίου τοῦ ἐν τῇ Κλίμακι.
Κακὸν φυγὼν πᾶν Ἀκάκιος ἐν βίῳ.
Καλοῖς ἀπείροις ἐντρυφᾷ λιπὼν βίον.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ Ἀναχωρητοῦ.

Ὁ Ἰάκωβος ἀναχωρήσας κόσμου,
Νῦν τὴν ὑπερκόσμιον οἰκεῖ πατρίδα.

Ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ὁ ἐν Χίῳ ἀθλήσας κατὰ τὸ 1807, ξίφει τελειοῦται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σίλου, Ἐπισκόπου 
τῆς Περσίδος, Καὶ ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, 
ἐν τῷ Κυπαρίσσῳ.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁγίων πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Αρχιμ. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, «Η αγάπη δεν περνά ποτέ κρίση, το αντίθετο μάλιστα...»

πηγή

Η αγάπη δεν περνά ποτέ κρίση, το αντίθετο...

«Η αγάπη δεν περνά ποτέ κρίση, το αντίθετο μάλιστα...». Ο 81χρονος εκπρόσωπος της "παγκοσμιοποιημένης αγάπης", π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, ο ορθόδοξος αρχιμανδρίτης, που για 35 χρόνια επισκέπτεται τις φυλακές όλου του κόσμου και πέρυσι προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης, βρέθηκε μεσοβδόμαδα στη Λάρισα, στα εκπαιδευτήρια Μαίρης Ν. Ράπτου. Μίλησε δύο φορές σε πυκνό ακροατήριο μαθητών και κοινού, αλλά ό, τι και να πει, δεν φτάνουν ατέλειωτες ώρες, για να εξιστορήσει γεγονότα, συμβάντα, που θυμάται με λεπτομέρειες και κυρίως, το «πώς» και το «γιατί».

Με την «Ε» είχε μια σύντομη κουβέντα, με πρώτο ερώτημα την οικονομική κρίση και τυχόν επηρεασμό του έργου του... «Το ίδιο πράγμα με ρώτησαν και στη Ρουμανία. Απαντώ ότι η αγάπη δεν περνά ποτέ κρίση. Δίνουμε ακόμα και τα ρούχα μας και το ψωμί μας και τα πάντα. Δίνουμε και τον εαυτό μας. Η αγάπη, σε τελευταία ανάλυση, είναι ότι θυσιάζουμε και τον εαυτό μας. Όπως ο Χριστός έδωσε αγάπη. Το παράδοξο είναι ότι έχουμε καταθέσεις στον τραπεζικό λογαριασμό ακόμη και του ενός ευρώ! Πάνε στην ουρά της τράπεζας, για να καταθέσουν ένα ευρώ!».

Για το βαθύτερο συναίσθημα που τον κάνει να ασχολείται με τους κρατούμενους, εξήγησε ότι «συλλάβαμε όλη την τραγικότητα, που παρουσιάζει ο χώρος της φυλακής και η παραμονή εκεί των ελευθέρων, αρχικά, ανθρώπων και μετά κρατουμένων. Δεν έχουν καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ένας μας είπε το εξής: Έξω στον κόσμο είχα χίλιους τρεις φίλους, τώρα με εγκατέλειψαν όλοι και έμειναν μόνο οι τρεις. Τα τρία παιδιά μου. Μια επίσκεψη στη φυλακή αναπληρώνει όλους τους φίλους, που είχαν κάποτε. Ακόμα και συγγενείς ντρέπονται να πάνε. Ο φυλακισμένος δεν παύει να είναι άνθρωπος του Θεού, αυτόν πρέπει να βοηθήσουμε. Αν πάρουμε παράδειγμα έναν κρατούμενο αλλοδαπό, σε φυλακή της Αφρικής. Όταν πάμε με τα δέματα να τους επισκεφθούμε, από την Ελλάδα, μπορεί να σκέφτεται ότι είναι τρελοί οι άνθρωποι του Θεού. Για πρώτη φορά πήγα σε φυλακή το 1978 στην αγροτική φυλακή Κασσάνδρας. Πήγαμε 15 λεωφορεία, 750 χριστιανοί. Στα δέκα χρόνια συνεχούς επισκέψεως σε αυτή τη φυλακή, φθάσαμε τους 5.000 επισκέπτες. Πήγαμε 82 λεωφορεία, κομβόι ολόκληρο, χωριστά τα ΙΧΕ και τα τρακτέρ με πλατφόρμες με κόσμο. Η φυλακή τότε έχασε την αίσθηση ότι είναι χώρος φυλακής... Μια φορά, δεν πήρε ένας κρατούμενος το κόκκινο αυγό και το δώρο και περνώντας στην ουρά, έφυγε χωρίς να σταματήσει. Κάποια από τις γυναίκες της ομάδας, τον εντόπισε μετά, τον πλησίασε και του είπε «γιατί;». «Γιατί εγώ σκότωσα τη γυναίκα μου» απάντησε..., «μα, γι’ αυτό ήρθαμε, για το δέμα της αγάπης, που δεν θα σας δώσει κανένας συγγενής». Ήρθε τελικά, πήρε το δέμα βαθιά συγκινημένος... Δεν είναι το 1 ευρώ, αλλά τι εκφράζει, ποιος το έδωσε. Ο άνθρωπος θέλει ένα «σκούντημα», ένα άγγιγμα της ψυχής. Αν όλοι οι Έλληνες αγαπούσαν την κοινωνία των κρατουμένων, θα ήταν αλλιώς...

Ο π. Γερβάσιος γεννήθηκε στον Αιμιλιανό Γρεβενών το 1931. Ένα από τα πέντε παιδιά, μιας φτωχής οικογένειας. Από μαθητής ακόμη ο Θείος λόγος τον συνεπαίρνει και τον οδηγεί σε όλη του τη ζωή. Σημερινή έδρα της διακονίας του η Περαία Θεσσαλονίκης. Τον προβλημάτιζε πάντα, η ευαγγελική ρήση «'Εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με'. Την ποινή αυτών των απόρων κρατουμένων εξαγοράζουμε, ύστερα από έγγραφο της Κοινωνικής Υπηρεσίας της φυλακής, η οποία γνωρίζει την οικογενειακή τους κατάσταση και την αδυναμία τους να εξαγοράσουν την ποινή τους μόνοι τους", σημειώνει ο σεβάσμιος πατέρας. Μερικές από τις επισκέψεις, ενδεικτικές, είναι στη Νέα Υόρκη για έναν 65χρονο ομογενή κρατούμενο, καταδικασμένο για φόνο, που απειλούσε να αυτοκτονήσει. Η ζωή του άλλαξε, μετά, όπως του έγραψε ο κρατούμενος. Σε μία επίσκεψη στη Μαδαγασκάρη, το 1999, σε φυλακή 2.500 κρατουμένων, για τους οποίους οργάνωσε γεύμα και μοίρασε δέματα, ο πατέρας Γερβάσιος συγκλονίστηκε, όταν κατάλαβε ότι οι άνθρωποι δεν είχαν φάει κρέας για 20 χρόνια! Στη Ρωσία, πήγε στην κεντρική φυλακή της Μόσχας, με τη θερμοκρασία στους -32 βαθμούς. Ο πρώτος Ρώσος που αποφυλακίστηκε, μετά την αλλαγή της νομοθεσίας, ήταν με τη βοήθεια της Διακονίας Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγοποίνων, «Ο άγιος ληστής του Γολγοθά».

Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 25/11/2012

Επιστήμη και κατά Θεόν σοφία Γράφει ο π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Η ενασχόληση με την επιστημονική έρευνα και η αφομοίωση της γνώσης εκτός από οξυδέρκεια και οξύνοια απαιτεί και «ασκητική διάθεση». 

Κορυφαίοι επιστήμονες με ολόθυμη αφιέρωση στο γνωστικό τους αντικείμενο έφεραν στο φως νέα επιτεύγματα και ευεργέτησαν πολλαπλώς την ανθρωπότητα. Η διαλεκτική, ο στοχασμός, το καθαρό μυαλό, η παρατήρηση, το πείραμα και τα εξωτερικά ερεθίσματα αποτελούν γνωστικά εργαλεία του επιστήμονα. Όχι σπάνια, ο επιστήμονας εργάζεται αυτοθυσιαστικά, για να φέρει σε πέρας το έργο του, το οποίο μπορεί στην αρχή να παρουσιάζεται ως θεωρία, αλλά στη συνέχεια έχει πρακτικές εφαρμογές.

β) Από το άλλο μέρος, στους νεότερους χρόνους, λόγω εξάρτησης διαφόρων επιστημών από οικονομικούς ή πολιτικούς παράγοντες, γίνεται λόγος για «στράτευση της επιστήμης» στο όνομα του κέρδους ή άλλων επιδιώξεων. Έχει υποστηριχθεί μάλιστα ότι η κυριαρχία της επιστήμης έχει προσλάβει «θρησκευτικές διαστάσεις» με δογματικούς όρους. Όμως, η έντονη και ζωηρή αμφισβήτηση της ορθολογικότητας της επιστήμης δεν γίνεται τόσο από θρησκευτικούς ή εκκλησιαστικούς κύκλους. Σπουδαίοι στοχαστές του 20ού αιώνα, όπως ο T. Kuhn και P. Feyerabend, προσδίδουν ιστορικοκοινωνική διάσταση στην επιστήμη, αμφισβητώντας έντονα την κυριαρχία της.

γ) Αυτά που απαντούν στο χώρο των επιστημών και της επιστημολογίας εμφανίζουν ομοιότητες αλλά και διαφορές με όσα συμβαίνουν στην πνευματική ζωή και τη θεολογία. Στη διδασκαλία των αγίων πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας καταρχήν απαντάται διπλή μεθοδολογία. Στο ερώτημα για τον κόσμο που μας περιβάλλει μπορεί κάποιος, ακολουθώντας τη λογική, να παρατηρεί, να πειραματίζεται και να στοχάζεται διατυπώνοντας διάφορες θεωρίες, οι οποίες επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται.

δ) Όμως, σχετικά με το περί Θεού ερώτημα και τη θεογνωσία ακολουθείται διαφορετική μέθοδος. Εργαλεία «παρατήρησης» και μέθεξης της θεότητας είναι η καθαρή καρδιά και ο φωτισμένος νους. Κι αυτά λειτουργούν εντός της μυστηριακής διάστασης της Εκκλησίας. Η ανθρώπινη λογική δεν αποβάλλεται, αφού αυτή διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα άλογα ζώα, αλλά συμβάλλει στην καταγραφή της πνευματικής εμπειρίας. Σε κάθε περίπτωση, κέντρο της αλήθειας της Εκκλησίας είναι ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος, ο «Ων και ο ην και ο ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ» (Αποκ. 1, 8).

ε) Όποιος έρχεται σε κοινωνία με το πρόσωπο του Παντοκράτορος, σχετικοποιεί, χωρίς να υποτιμά, κάθε κοσμική σοφία και γνώση. Κλασικό παράδειγμα η Αγία Αικατερίνη, που τιμάται από την Εκκλησία στις 25 Νοεμβρίου. Η αγία, ενώ κατείχε σύμφωνα με τον Συναξαριστή όλες τις επιστήμες της εποχής της, συνδέει τη ζωή της με την αλήθεια που κομίζει το πρόσωπο του Χριστού, τον οποίο θεωρεί ως «ωραίον τω κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων» (βλ. Ψαλμ. 44,3). Για την αλήθεια αυτή θυσιάζεται και γίνεται μεγαλομάρτυς. 

στ) «Aύτη έμαθεν εις το άκρον κάθε ελληνικήν και ρωμαϊκήν, ήτοι λατινικήν παιδείαν και επιστήμην», αναφέρεται στο Συναξαριστή. «Aυτή εγυμνάσθη και όλην την ρητορικήν τέχνην, όση εφευρέθη από τους ανθρώπους. Oυ μόνον δε ταύτας, αλλά και πολλάς γλώσσας και διαλέκτους πολλών εθνών έμαθεν η πάνσοφος, ώστε οπού έκαμνεν εκστατικούς, όχι μόνον εκείνους οπού την έβλεπον, αλλά και εκείνους οπού ήκουον την φήμην και την σοφίαν της».

ζ) Η κοσμική σοφία δεν απομείωσε τη θερμή πίστη της Αγίας Αικατερίνης, όπως δεν πρέπει να επηρεάζει και την πίστη κάθε ειλικρινούς επιστήμονος. Από το άλλο μέρος, η χριστιανική πίστη, όταν είναι αληθής και αυθεντική, βοηθά κάθε επιστήμονα στο έργο του. Τον οπλίζει με υπομονή και ασκητική διάθεση, και του εμπνέει αγάπη για την ανθρωπότητα. Οπότε, η υφέρπουσα καχυποψία ή και αντιπαλότητα μεταξύ επιστημόνων και θρησκευόμενων ανθρώπων δεν αιτιολογείται και προέρχεται «εκ του πονηρού».

Μακεδονία 25/11/2012

Αλβανικές αφίσες στην Αθήνα...

Του αδελφού Γ. Γάκη 

Αποθρασυμένοι οί αλβανοί από τήν θανάσιμη δίνη στήν οποία βυθίζεται η πατρίδα μας κι απ` τή γεωπολιτική ρευστότητα της Βαλκανικής χερσονήσου, φιλοδοξούν νά παίξουν γιά μία ακόμα φορά τό ρόλο τής μύγας.

Oπως πρόσφατα βύζαξαν σαν τίς μύγες τό αίμα πού άφηνανπίσω τους οί αγέλες τών λύκων τού ναζισμού καί τού φασισμού, πού κατακρεούργησαν τόν Ελληνικό λαό.

Τό ανέκδοτο τής Ιστορίας πού λέγεται αλβανικός εθνικισμός, αφού αλβανικό έθνος δέν υπάρχει  αλλά αποτελεί τερατογένεση τών σαλονιών τής διεθνούς διπλωματίας, ”βρυχάται“ στήν παλάμη τής Νέας Τάξης Πραγμάτων. Νομίζει ότι έφτασε ο καιρός νά πετάξει τά κατρουλόπανα πού φοράει καί νά παραστήσει τόν ενήλικα.

Κινείται μεθοδικά πάνω σέ τρείς άξονες. 
Μέ τούς εγκληματίες Τσάμηδες οί οποίοι αιματοκύλισαν τήν Ηπειρο καί τώρα ζητούν καί τά ρέστα.
Μέ το σκυλολόι τών ουτσεκάδων πού ξεπέρασαν σέ βαρβαρότητα τούς δασκάλους τους καί πλούτισαν από τό εμπόριο λευκής σαρκός, ηρωίνης καί ανθρωπίνων οργάνων, καί τώρα έχουν ώς στρατηγικό στόχο τά κοινά σύνορα μέ τήν Ελλάδα.
Μέ τούς ”πολιτικάντηδες” τού υβριδικού επίσημου αλβανικού κράτους πού θέλουν νά κάνουν παιχνίδι μέσα στήν Ελληνική επικράτεια, αναδεικνύοντας μέ διάφορα τερτίπια τήν παρουσία τών ΟΥΤΩΣ ή ΑΛΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΕΙΣΕΛΘΟΝΤΩΝ στή χώρα μας συμπατριωτών τους.

Μαζί μέ τούς ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, γιά νά μήν ξεχνιόμαστε, πού εργάστηκαν έντιμα σ` αυτόν τόν τόπο, ο Ελληνικός λαός βίωσε καί τή βαριά εγκληματικότητα τών μαφιόζων αλβανών πού λήστεψαν, βίασαν μέχρι καί γιαγιάδες, δολοφόνησαν.

Τώρα, μέ τήν ευκαιρία τού εορτασμού γιά ”τήν 100η επέτειο ανεξαρτησίας τής αλβανίας” επιχειρείται η εξαγωγή αυτού τού κλίματος μέσα στήν καρδιά τής Ελλάδος, πρίν τήν πρόβα τζενεράλε.. 
Κάποιος Ράμα θά μάς μιλήσει γιά ”προσοχή καί σεβασμό γιά τή μετανάστευση” όταν στή Β.Ηπειρο οί Ελληνες δολοφονούνται επειδή μιλούν Ελληνικά, καί στήν Ελλάδα οι συμπατριώτες μας κλειδαμπαρώνουν γιά νά μήν απολαύσουν τίς ” πολιτιστικές ” δραστηριότητες τών συμπατριωτών του… 

Γ.Γ
………………………………………………. 

Η Αθήνα γέμισε με αλβανικές αφίσες, ετοιμάζουν εκδήλωση για την 100η επέτειο Ανεξαρτησίας της Αλβανίας!

Σειρά συναντήσεων με αλβανούς μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα θα έχει ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας, Έντι Ράμα, στις… 24 και 25 Νοεμβρίου.

Ο Ράμα επισκέπτεται την Αθήνα για να παραβρεθεί στην εκδήλωση που διοργανώνουν οι Αλβανοί μετανάστες για την 100η επέτειο Ανεξαρτησίας της Αλβανίας την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στο γήπεδο του ΣΠΟΡΤΙΓΚ στον Αγ. Ελευθέριο. Αργότερα, την ίδια μέρα, ο Ράμα θα λάβει μέρος σε ημερίδα με τίτλο «Προσοχή και σεβασμός για τη Μετανάστευση» που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα.

Στην διήμερη επίσκεψη του στην Ελλάδα ο πρόεδρος του ΣΚΑ θα συνοδεύεται από αλβανούς δημάρχους που έχουν εκλεγεί με το κόμμα του. Μεταξύ άλλων θα τον συνοδεύουν ο δήμαρχος Λούσνιας Fatos Tushe, ο δήμαρχος Τεπελενίου Tërmet Peçi, ο δήμαρχος Αργυροκάστρου Flamur Bime, ο δήμαρχος Αγίων Σαράντα Stefan Çipa, ο δήμαρχος του Πόγραδετς Artan Shkëmbi, ο δήμαρχος του Ελμπασάν Qazim Sejdini, ο δήμαρχος Κορυτσάς Niko Peleshi καθώς και ο βουλευτής του ΣΚΑ Taulant Balla.

«Ο Έντι Ράμα στην Αθήνα. Η ελπίδα όλων των μεταναστών! Πάντα δίπλα μας… και στην μεγαλειώδη γιορτή της 100η Επετείου της Ανεξαρτησίας!» αναφέρει αλβανική αφίσα η οποία έχει τοιχοκολληθεί σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας.

«Οι μετανάστες παντού στην Αθήνα καλωσορίζουν τον Έντι Ράμα, που είναι πάντα δίπλα μας. Η ελπίδα των Μεταναστών για μια Αλβανική Αναγέννηση!» τονίζει ο πρόεδρος του παρατήματος του ΣΚΑ στην Ελλάδα, Sotir Gjerko, στην πρόσκληση που απέστειλε προς τους αλβανούς μετανάστες.

 

Υπενθυμίζουμε πως ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αλβανίας, Έντι Ράμα, ήταν ο πρωτεργάτης για την ακύρωση της συμφωνίας των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας από το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας. 

aftonomi.gr

πηγή

Ποσειδώνας

Δείτε και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην εκδήλωση των Αλβανων ΕΔΩ 

πηγή

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ

Η ιδέα της πλάνης, βασική στην Ορθόδοξη ασκητική διδασκαλία, είναι εντελώς απούσα στον
Προτεσταντικό-Καθολικό κόσμο που παρήγαγε το «χαρισματικό» κίνημα· κι αυτό το γεγονός εξηγεί γιατί
μια τόσο ολοφάνερη πλάνη μπορεί να κερδίσει τέτοιο κύρος σε κατ’ όνομα «χριστιανικούς» κύκλους, κι
ακόμα γιατί ένας «προφήτης» σαν τον Νικολάι Μπερντιάγιεφ ο οποίος προέρχεται από Ορθόδοξο
υπόβαθρο, θεωρεί απολύτως ουσιώδες ότι στη «νέα εποχή του Αγίου Πνεύματος» «δεν θα υπάρχει πια
ασκητική κοσμοθεωρία». Ο λόγος είναι προφανής: Η Ορθόδοξη ασκητική κοσμοθεωρία δίνει το μόνο
μέσο με το οποίο οι άνθρωποι, έχοντας λάβει το Άγιο Πνεύμα με το Βάπτισμα και το Χρίσμα τους, μπορούν
πραγματικά να συνεχίσουν να αποκτούν το Άγιο Πνεύμα στη ζωή τους· και διδάσκει πως να διακρίνουμε
την πνευματική πλάνη και να φυλαγόμαστε από αυτήν. Η «νέα πνευματικότητα» την οποία ονειρεύτηκε ο
Μπερντιάγεφ και την οποία ουσιαστικά εξασκεί η «χαρισματική αναζωπύρωση» έχει ένα εντελώς
διαφορετικό θεμέλιο και φαίνεται να είναι απάτη στο φως της Ορθόδοξης ασκητικής διδασκαλίας. Γι’ αυτό,
δεν υπάρχει χώρος και για τις δυο αντιλήψεις στο ίδιο πνευματικό σύμπαν: για να αποδεχτεί κάποιος τη
«νέα πνευματικότητα» και τη «χαρισματική αναζωπύρωση», πρέπει να απορρίψει τον Ορθόδοξο
Χριστιανισμό· και αντιστρόφως, για να παραμείνει κάποιος Ορθόδοξος Χριστιανός, πρέπει να απορρίψει τη
«χαρισματική αναζωπύρωση», που είναι μια παραχάραξη της Ορθοδοξίας.
Για να γίνει αυτό απόλυτα σαφές, θα δώσουμε στη συνέχεια τη διδασκαλία της Ορθόδοξης
Εκκλησίας σχετικά με την πνευματική πλάνη, κυρίως όπως διαμορφώθηκε στη συλλογή αυτής της
διδασκαλίας κατά τον 19ο αιώνα από τον Επίσκοπο Ιγνάτιο Brianchaninov, που ο ίδιος ήταν ένας
Ορθόδοξος Πατέρας της σύγχρονης εποχής (1ος τόμος από τα επιλεγμένα έργα του).
Υπάρχουν δυο βασικές μορφές πλάνης. Η πρώτη και πιο θεαματική μορφή προκύπτει όταν ένα
πρόσωπο μοχθεί για μια υψηλή πνευματική κατάσταση ή πνευματικά οράματα χωρίς να έχει πρώτα
καθαρθεί από τα πάθη και την επανάπαυση στη δική του κρίση. Σε κάποιον τέτοιο ο διάβολος παρέχει
σπουδαία «οράματα». Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα στους βίους των Αγίων, που ανήκουν στα
βασικά εγχειρίδια της Ορθόδοξης ασκητικής διδασκαλίας. Έτσι ο άγιος Νικήτας, αργότερα Επίσκοπος του
Novgorod (31 Ιαν.) εισήλθε στην ερημιτική ζωή απροετοίμαστος και παρά τις αντίθετες συμβουλές του
πνευματικού του, και σύντομα άκουσε μια φωνή να προσεύχεται μαζί του. Τότε ο «Κύριος» μίλησε στο
Νικήτα κι έστειλε έναν «άγγελο» να προσεύχεται στη θέση του, και του έδωσε εντολή να διαβάζει βιβλία
αντί να προσεύχεται, και να διδάσκει εκείνους που έρχονταν σ’ αυτόν. Έτσι κι έκανε, βλέποντας πάντα τον
«άγγελο» να προσεύχεται δίπλα του, και οι άνθρωποι έμεναν έκπληκτοι από την πνευματική σοφία του και
τις «δωρεές του Αγίου Πνεύματος» που φαινόταν να κατέχει, συμπεριλαμβανομένων «προφητειών» οι
οποίες πάντα εκπληρώνονταν. Η απάτη αποκαλύφθηκε μόνο όταν οι πατέρες του μοναστηριού έμαθαν για
την αποστροφή του προς την Καινή Διαθήκη (παρ’ ότι την Παλαιά Διαθήκη, την οποία δεν είχε διαβάσει
ποτέ, μπορούσε να την πει απ’ έξω), και μέσω των προσευχών τους μετανόησε, τα «θαύματά» του
σταμάτησαν, και αργότερα έφθασε σε γνήσια αγιότητα. Παρομοίως, ο άγιος Ισαάκ των σπηλαίων του
Κιέβου (14 Φεβρ.), είδε ένα μεγάλο φως και εμφανίστηκε σ’ αυτόν ο «Χριστός» με «αγγέλους» όταν ο
Ισαάκ, χωρίς να κάνει το σημείο του σταυρού, γονάτισε μπροστά στο «Χριστό», οι δαίμονες απέκτησαν
εξουσία πάνω του και, αφού χόρεψαν μαζί του μανιασμένα, τον παράτησαν μισοπεθαμένο. Κι αυτός επίσης
έφτασε αργότερα σε γνήσια αγιότητα. Υπάρχουν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις όπου ο «Χριστός» και οι
«άγγελοι» εμφανίστηκαν σε ασκητές και παραχώρησαν εκπληκτικές δυνάμεις και «δωρεές του Αγίου
Πνεύματος», οι οποίες συχνά οδήγησαν τελικά τους παραπλανημένους ασκητές σε παράνοια ή αυτοκτονία.
Αλλά υπάρχει κι άλλη, λιγότερο θεαματική μορφή πνευματικής πλάνης, η οποία δεν προσφέρει στα
θύματά της σπουδαία οράματα αλλά μόνο εξυψωτικά «θρησκευτικά συναισθήματα». Αυτό συμβαίνει, όπως
έχει γράψει ο Επίσκοπος Ιγνάτιος, «όταν η καρδιά επιθυμεί και πασχίζει για άγια και θεϊκά αισθήματα ενώ
είναι ακόμα εντελώς ακατάλληλη γι’ αυτά. Ο καθένας που δεν έχει συντετριμμένο, μεταμελημένο πνεύμα,
που αναγνωρίζει οποιοδήποτε είδος πλεονεκτήματος ή αξίας στον εαυτό του, που δεν τηρεί σταθερά τη
διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά σε μια ή άλλη παράδοση πιστεύει στη δική του αυθαίρετη
κρίση ή έχει ακολουθήσει μια μη Ορθόδοξη διδασκαλία – είναι σε αυτή την κατάσταση πλάνης». Η
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει ολόκληρα πνευματικά εγχειρίδια γραμμένα από ανθρώπους σε αυτή την
κατάσταση· τέτοιο είναι η «Μίμησις Χριστού» του Thomas a Kempis. Ο Επίσκοπος Ιγνάτιος λέει γι’ αυτό:
«Σ’ αυτό το βιβλίο κυριαρχεί και αναπνέει μέσα από τις σελίδες ο υποκριτικός ζήλος του κακού πνεύματος,
κολακεύοντας και μεθώντας τον αναγνώστη... Το βιβλίο καθοδηγεί τον αναγνώστη απ’ ευθείας σε
επικοινωνία με το Θεό, χωρίς προηγούμενο εξαγνισμό δια της μετανοίας... Από αυτό οι σαρκικοί άνθρωποι
εισέρχονται σε έκσταση από ηδονή και μέθη που αποκτάται χωρίς δυσκολία, χωρίς αυταπάρνηση, χωρίς
μετάνοια, χωρίς σταύρωση της σάρκας με τα πάθη και τις επιθυμίες της (Γαλ. 5:24), με κολακεία της
πεπτωκυΐας κατάστασής τους». Και το αποτέλεσμα, όπως έχει γράψει ο I. M. Kontzevitch, ο μεγάλος
μεταφραστής της πατερικής διδασκαλίας, είναι ότι «ο ασκητής, κοπιάζοντας να ανάψει στην καρδιά του
αγάπη για το Θεό ενώ παραμελεί τη μετάνοια, καταβάλλει προσπάθεια να επιτύχει ένα συναίσθημα ηδονής,
έκστασης, και ως αποτέλεσμα επιτυγχάνει ακριβώς το αντίθετο: ‘’έρχεται σε κοινωνία με το σατανά και
μολύνεται με μίσος για το Άγιο Πνεύμα’’ (Επίσκοπος Ιγνάτιος)».
Κι αυτή είναι η πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι οπαδοί της «χαρισματικής
αναζωπύρωσης», ακόμα και χωρίς να το υποπτεύονται. Αυτό μπορεί να φανεί πιο καθαρά όταν εξεταστούν
οι εμπειρίες και απόψεις τους, βήμα προς βήμα, σε αντιπαραβολή με τη διδασκαλία των Ορθόδοξων
Πατέρων όπως εκτέθηκαν παραπάνω από τον Επίσκοπο Ιγνάτιο._

πηγή

Η ζωή της Εκκλησίας δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι εμπειρία πνευματική.

Πνευματική ζωή στην Ορθοδοξία ονομάζουμε τη συμμετοχή 

του πιστού στην πνευματική εμπειρία και ζωή της Εκκλησίας, 

όπως την έζησαν οι Άγιοι και την παρέδοσαν οι πατέρες. 

Η ορθόδοξη πνευματικότητα συνδέεται με την ορθόδοξη 

θεολογία στενά και η θεολογία αποτελεί τη θεωρητική έκφραση 

της πνευματικής εμπειρίας (πράξης). Η ζωή της Εκκλησίας 

δεν είναι μία στοχαστική ή διανοητική λειτουργία αλλά είναι 

εμπειρία πνευματική. Αυτή την κοινή εμπειρία οι πατέρες 

προσπάθησαν να διασφαλίσουν με την παράδοση. 

Η παράδοση λοιπόν είναι οδηγός. Έχουμε πνευματική 

ζωή, όταν συμμετέχουμε στην πνευματική εμπειρία των 

αγίων, δηλαδή στον αγιασμό. Όταν ο τρόπος ζωής μας

 μοιάζει με τον τρόπο που άφησαν οι άγιοι.

πηγή

Νόμος καταργείται με την πίστη

 

Αποδεδειγμένα λοιπόν απεριόριστη η αγάπη του Θεού · απαραίτητα

 τα όρια για τον μεταπτωτικό παλαιοδιαθηκικό άνθρωπο , ώστε να 

διαχειρίζεται το αγαθό της ελευθερίας του δίχως να αυτοκτονεί

 πνευματικά. Ας θυμηθούμε το φράκτη της παραβολής του αμπελώνος· χρησιμοποιείται παραβολικά από τον Χριστό για να ορίσει την 

προστασία που παρέχει στον άνθρωπο ο νόμος του Θεού 

διασφαλίζοντάς τον από το μεγαλύτερο δυνάστη , που είναι ο

 κακός εαυτός του. Όλα αυτά πριν από την παρουσία του 

Χριστού και τη χορήγηση της Νέας Διαθήκης που υπογράφεται 

με το αίμα του Χριστού και βιώνεται με την πίστη σε εκείνον που

 είναι ο ίδιος η χάρις και η αλήθεια. Ο Νόμος , αναγκαίος ως

 τότε καθοδηγητής και παιδαγωγός προς τον Χριστό και τη σώζουσα πίστη στον Χριστό , 

'' ουδέποτε δύναται τους προσερχομένους τελειώσαι '' η έλευση της πίστεως αίρει 

αυτομάτως την αναγκαιότητα του Νόμου , αφού '' ελθούσης της πίστεως ουκέτι υπό 

παιδαγωγόν εσμέν '' .

Να λοιπόν η μετάβαση , να η ειδοποιός διαφορά που καταργεί τα όρια · 

η πίστη στον

 Χριστό. Ας τον θυμηθούμε στη συνήθη του διδακτική στιχομυθία λίγο πριν τη 

θαυματουργία , πριν από την αποκατάσταση ποικίλων ασθενειών · '' πιστεύεις '' ,

 ρωτά ο Κύριος ; Το '' ναι '' του βαριά ασθενούντος σωματικά και πνευματικά 

ανθρώπου της κάθε εποχής που ο Θεός επισκέπτεται τον ανάγει ευθύς αμέσως 

στο επίπεδο της ζωής του Θεού. Από εκεί και έπειτα τα πάντα είναι δυνατά για

 εκείνον που πιστεύει. Τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό 

και για τον κατ`εικόνα του πλασμένο και καθ`ομοίωσή του εργαζόμενο άνθρωπο τ

ου Θεού.

                                                                                                                   Αρχιμ. Α.Α.


                                                        ''  ΦΩΝΗ  ΚΥΡΙΟΥ ''
                                                               ΕΤΟΣ 2011 

πηγή

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ .

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ 

ΤΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ  ΜΕΤΑ ΤΟΝ

 ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΣΠΑΤAI ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ.    ΗΤΟΙ, 

ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΠΕΡΓΑΜΟΥ, ΗΠΕΙΡΟΥ, ΣΕΛΕΥΚΙΔΩΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

 ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ. ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΤΩΝ 

ΔΥΟ ΠΡΩΤΩΝ. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΕΛΕΥΚΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΑΙ ΤΟ 289 Π.Χ ΑΠΟ ΤΟΝ

 ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ ΤΟΝ ΚΕΡΑΥΝΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ

 ΣΕΛΕΥΚΙΔΩΝ. ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ , ΤΟ 279 Π.Χ , Ο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ Ο 

ΚΕΡΑΥΝΟΣ  ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΛΑΤΕΣ 

ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΑΟΣ. (ΒΛΕΠΕ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ).

ΚΑΤ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ, 

 ΛΟΙΠΟΝ,  ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ 

ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 

ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ 

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 

ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ 

ΤΟΥΣ. ΤΟ 279 Π.Χ ΕΙΝΑΙ

 ΜΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΗ 

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΙΑ

 ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ

 ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

 ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ  ΣΤΟ ΚΕΦ  8. Ο ΔΑΝΙΗΛ 

ΕΙΔΕ ΟΡΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟΣΤΕΛΛΕΙ ΤΟΝ 

ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΓΑΒΡΙΗΛ ΝΑ ΕΙΠΕΙ  ΣΤΟΝ ΔΑΝΙΗΛ  ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ 

ΣΤΟΥΣ  ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ. ΜΙΛΑΕΙ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ  ΓΑΒΡΙΗΛ 

ΚΑΙ ΛΕΕΙ  ΣΤΟΝ ΔΑΝΙΗΛ .:

19. ΝΑ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟΥΣ

 ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ.   ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΟΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙΡΟ

 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ  .

20.ΤΟ ΚΡΙΑΡΙ ΠΟΥ ΕΙΔΕΣ,   ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΚΕΡΑΤΑ , ΕΙΝΑΙ 

ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ  ΤΗΣ ΜΗΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ .

21.  ΚΑΙ Ο ΤΡΙΧΩΤΟΣ ΤΡΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ  Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.  

ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΡΑΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ, 

 ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ. ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ Ο ΔΑΝΙΗΛ ΓΙΑ

 ΤΡΕΙΣ ΑΙΩΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ,  ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ, ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ

 ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ   ΚΑΙ ΛΕΕΙ.:

22. ΤΟ  ΟΤΙ ΣΥΝΤΡΙΦΤΗΚΕ, ΚΑΙ ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΤ’ ΑΥΤΟΥ, 

 ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ 

ΕΘΝΟΣ ΑΥΤΟ. ΟΜΩΣ, ΟΧΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ. 

ΠΟΛΥ ΞΕΚΑΘΑΡΑ  ΕΔΩ  Ο ΔΑΝΙΗΛ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ 

ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.  (ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ¨ΟΧΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ 

ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ¨). ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ Ο ΔΑΝΙΗΛ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ 

 ΧΡΟΝΙΚΑ, ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ     ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΗΣ 

ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ , ΜΑΣ ΠΑΕΙ  ΚΑΤ ΕΥΘΕΙΑΝ   

  ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ . :

23.ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ, 

ΟΤΑΝ  ΟΙ ΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥΣ  ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΠΛΗΡΕΣ, ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙ

 ΕΝΑΣ ΣΚΛΗΡΟΠΡΟΣΩΠΟΣ  ΒΑΣΙΛΙΑΣ, (ΕΝΝΟΩΝΤΑΣ  ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ),

  ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΟΣ  ΣΕ  ΠΑΝΟΥΡΓΙΕΣ. .... ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ 

ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ  ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΜΕΣΟΛΑΒΕΙ

 ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ  ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΜΕΧΡΙ   ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ

 ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ. ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 10, 

(ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ), ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ 

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΕΞΗΣ . :

10. ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΝΘΗΚΕ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ....

12.ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Σ ΑΥΤΟΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ 

ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΘΥΣΙΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ .

13. ΤΟΤΕ, ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΓΙΟ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ. ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ 

ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ. ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ 

ΔΙΑΡΚΕΙ Η ΟΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΘΥΣΙΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ 

ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΡΗΜΩΣΗ, ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ 

ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΙ  ΣΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ?

ΕΔΩ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΙΝΑΙ

 Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ

 ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ  ΤΟ

 ΧΡΟΝΙΚΟ    ΔΙΑΣΤΗΜΑ 

ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ

 ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ 

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

      ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 

ΑΛΛΑ   ΚΑΙ ΤΗΝ 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

 ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ  ΣΤΗ ΓΗ. 

 ΚΑΙ ΕΧΟΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ....:

14.ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.  

ΜΕΧΡΙ 2.300 ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ.

 ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑ 

ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ. "ΤΟ 

ΑΓΙΑΣΤΗΡΙΟ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ"

  ΕΝΝΟΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

 ΚΥΡΙΟΥ  ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣEI ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

 ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ .

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ. Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΕΙΝΑΙ :   ΑΠΟ ΠΟΤΕ ..  

 ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ .. ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ . :  

ΕΙΝΑΙ 2.300 ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ .

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ? :  ΑΠ ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣTΟΥΝ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

 , ΤΟ 279 Π.Χ . ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ? : ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ 

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ 

ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΓΗ,  ΣΕ 2300 ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ .

ΦΤΑΝΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ,  ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ 

ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ 279 Π.Χ,  ΣΥΝ ΤΑ  2.300 ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ, 

(ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑ  ΤΟΝ ΔΑΝΙΗΛ     ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ

 ΧΡΟΝΟΣ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ 2.300 ΗΜΕΡΟΝΥΧΤΙΑ = 2300 ΧΡΟΝΙΑ ), 

   ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ

 ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ  Η  ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, 

7 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ .

ΕΤΣΙ ΕΧΟΜΕ .

279 Π.Χ + 2.300 ΧΡΟΝΙΑ = 2021 Μ.Χ .

ΜΕΙΟΝ 1 ΕΤΟΣ ( ΜΕΤΑΞΥ 1 Π.Χ ΚΑΙ 1 Μ.Χ   ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΤΑΙ) ,

= 2020, ΤΟ ΕΤΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΓΗ .

- 7 ΧΡΟΝΙΑ ( Η ΕΠΤΑΕΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑ )

= 2013 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ .

ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΥΤΑ; 

ΜΟΝΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ.  ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΟΜΩΣ

  ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ 

ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.

 ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΝ

 ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ  ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ .

ΠΗΓΗ /ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ