Συναξαριστής της 13ης Σεπτεμβρίου

 Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Ἀναστάσεως

Πρόκειται γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Παναγίου Τάφου, ποὺ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρε στὸν τόπο τοῦ Γολγοθὰ καὶ τὸν Ναὸ αὐτὸ ἐγκαινίασε κατὰ τὸ ἔτος 330.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τὴν εὐπρέπειαν, καὶ τὴν κάτω συναπέδειξας ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου Κύριε, Κραταίωσον αὐτὸ εἰς αἰώνα αἰῶνος, καὶ πρόσδεξαι ἡμῶν, τὰς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωῂ καὶ ἀνάστασις.

Κοντάκιον 
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον
Οὐρανὸς πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας, φωταγωγοῦσα τοὺς πιστούς, ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν, Τοῦτον τὸν Οἶκον, στερέωσον Κύριε.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Κορνήλιος ὁ Ἑκατόνταρχος

Γιὰ τὸν Κορνήλιο ἀναφέρουν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, στὸ δέκατο (ι´) κεφάλαιο.Ἦταν ρωμαῖος ἑκατόνταρχος, θεοφοβούμενος ὅμως καὶ ὄχι εἰδωλολάτρης. Προσῆλθε στὸ Χριστὸ μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Κατόπιν, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση, ὁ Κορνήλιος δίδαξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴ Φοινίκη, Κύπρο, Ἀντιόχεια καὶ Ἔφεσο.

Τελικά, ἔγινε ἐπίσκοπος Σκήψης τῆς Μυσίας. Ἐκεῖ τὸ ἔργο τοῦ Κορνηλίου ἦταν καρποφόρο, χάρη στὴ θαρραλέα ὁμολογία του μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἀλλὰ καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Δημήτριο, ποὺ τὸν συνέλαβε καὶ τὸν πίεσε νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, ἀφοῦ τὸν ὁδήγησε μέσα σὲ εἰδωλολατρικὸ ναό, μπροστὰ σὲ πλῆθος κόσμου.

Τελικὰ ὁ Κορνήλιος ὄχι μόνο ἔμεινε σταθερὸς στὴν ὁμολογία του, ἀλλὰ βρῆκε καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ὅλους τοὺς παρευρισκόμενους μέσα στὸ ναό. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν ἡ σύζυγος καὶ ὁ γιὸς τοῦ ἔπαρχου. Ὁ Κορνήλιος, λοιπόν, στράφηκε καὶ εἶπε στὸν ἔπαρχο ὅτι ἡ οἰκογένειά του δὲ θὰ πάθει κακό. Τὰ λόγια αὐτὰ ἔβαλαν σὲ ἀπορία τὸν ἔπαρχο.

Πράγματι ὅμως, μόλις ὁ Κορνήλιος βγῆκε ἀπὸ τὸ ναό, ἔγινε μεγάλος σεισμός, ποὺ ἔριξε τὸ ναὸ καὶ ἔθαψε πολλοὺς κάτω ἀπὸ τὰ ἐρείπια του. Τὴ σύζυγο, ὅμως, καὶ τὸ γιὸ τοῦ ἔπαρχου, τοὺς βρῆκαν διὰ θαύματος ζωντανούς.

Τότε ὁ ἔπαρχος μὲ ὅλη του τὴν οἰκογένεια καὶ σχεδὸν ὅλη τὴν πόλη βαπτίσθηκαν χριστιανοί.

Ἔτσι, ὁ Θεὸς ἀξίωσε τὸν πρώην ἐθνικὸ Κορνήλιο νὰ γίνει «ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν»


Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοῖς ἔργοις, τὸν φωτισμὸν τῆς εὐσεβείας ἐδέξω καὶ ἀποστόλων σύμπονος ἐδείχθης ἀληθῶς· τούτοις κοινωνήσας γάρ, δι' ἐνθέων καμάτων τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκωσιν ἀνέκραξας πᾶσι· μεθ' ὧν δυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς τοὺς σὲ τιμῶντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

---

 

Ὁ Ἅγιος Στράτων

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς ἔζησε στὴ Βιθυνία καὶ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἐκεῖ ἄρχοντα καὶ βασανίστηκε μὲ διάφορα βασανιστήρια. Ἔπειτα ἔδεσαν τὰ χέρια του ἀπὸ τὰ κλαδιὰ δυὸ κέδρων, ποὺ λύγισαν μέχρι τὸ ἔδαφος. Κατόπιν τοὺς ἔλυσαν μὲ ἀποτέλεσμα ὁ Ἅγιος νὰ διαμελιστεῖ στὰ δυό. Αὐτὸ συνέβη στὰ χρόνια τοῦ τυράννου Λικινίου (315).

(Ἡ μνήμη του, ἀπὸ ὁρισμένους Συναξαριστές, ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 9η Σεπτεμβρίου).

 

---

 

Οἱ Ἅγιοι Κρονίδης, Λεόντιος, Σεραπίων, Γορδιανός, Σέλευκος, Μακρόβιος, Οὐαλέριος (ἢ Οὐαλεριανὸς), Λουκιανός, Ζωτικός καὶ Ἠλεῖ

Ὅλοι πῆραν τὸ στεφάνι τῆς μαρτυρικῆς δόξας τὸν 4ο αἰῶνα μ.Χ. ἐπὶ βασιλείας Λικινίου.

Ὁ Κρονίδης, διάκονος στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἦταν πολὺ μορφωμένος, ταλαντοῦχος διδάσκαλος μὲ μεγάλη ἀρετὴ καὶ ζῆλο, κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τοῦ πρωτομάρτυρα Στεφάνου.

Ὁ Λεόντιος καὶ ὁ Σεραπίων ἦταν διακεκριμένοι μαθητές του, ἕτοιμοι ὅπως καὶ ὁ διδάσκαλός τους νὰ πάθουν τὰ πάντα γιὰ τὸ Χριστό. Ἔτσι καὶ ἔγινε. Κάποια μέρα, ἐνῷ ἔδιναν λαμπρὴ ἀπολογία γιὰ τὴν χριστιανικὴ πίστη μπροστὰ στοὺς εἰδωλολάτρες, αὐτοὶ ἐκνευρισμένοι τοὺς κακοποίησαν ἄγρια μὲ πέτρες καὶ ρόπαλα. Κατόπιν τοὺς ἔδεσαν τὰ χέρια καὶ τοὺς ἔριξαν στὴ θάλασσα, ὅπου καὶ παρέδωσαν τὶς ἅγιες ψυχές τους.

Οἱ ἅγιοι Γορδιανός, Σέλευκος καὶ Μακρόβιος, μαρτύρησαν στὴ Γαλατία. Ἀφοῦ ὁμολόγησαν τὸ Χριστό, οἱ ἄπιστοι τοὺς ἔριξαν τροφὴ στὰ ἄγρια θηρία.

Ὁ Οὐαλλέριος, ἀδελφικὸς φίλος τῶν τριῶν προηγουμένων μαρτύρων, ἀπουσίαζε ὅταν ἐκεῖνοι μαρτύρησαν, ὅταν ὅμως ἐπανῆλθε πῆγε στὸν τάφο τους, ὅπου τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ πεθάνει.

Ὁ Στράτων παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὴ Βιθυνία, ἀφοῦ τοῦ ἔσχισαν τὰ σκέλη.

Τέλος, ὁ Λουκιανός, ὁ Ζωτικὸς καὶ ὁ Ἠλεῖ, ἀποκεφαλίστηκαν καὶ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὴν πόλη τῶν Τομέων μὲ διαταγὴ τοῦ ἄρχοντα Μαξίμου.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἀριστείδης

Ἦταν Ἀθηναῖος εὐπατρίδης, φιλόσοφος ἐξ ἐνδόξου ἀθηναϊκοῦ γένους, καὶ ἔζησε κατὰ τὸν Β´ μετὰ Χριστὸν αἰῶνα ἐπὶ αὐτοκρατορίας Ἀδριανοῦ.

Ὁ Ἱερώνυμος ἔγραψεν ἐγκώμιον ἐξυψῶν αὐτὸν ὡς Ἰσαπόστολον. Ἐμυήθη τὴν εὐσέβειαν εἰς Χριστόν, παρὰ τοῦ ἁγίου Διονυσίου καὶ τοῦ ἁγίου Ἰεροθέου.

Ἔγραψεν εἰς τὸν Ἀδριανὸν ἀπολογίαν ὑπὲρ τῶν διωκωμένων Χριστιανῶν. Ἐδιώχθη καὶ ἐπειδὴ ἔλειπεν ὁ Ἀδριανὸς μετέβη εἰς τὴν Ρώμην καὶ ἀπηλογήθη.

Κατόπιν μετεφέρθη εἰς Ἀθήνας ὅπου ἐμαρτύρησεν, κρεμασθεὶς εἰς τὴν κοίλην της ἀγορᾶς τῶν Ἀθηνῶν, τὴν 13ην Σεπτεμβρίου τοῦ 120 μ.Χ. κατὰ τὸ παλαιὸν συναξάριον, τὸ ὁποῖον μετεφράσθη εἰς τὰ λατινικὰ παρὰ τοῦ Ἱερωνύμου.

 

---

 

Ὁ Ὅσιος Πέτρος «ὁ ἐν τρ Ἀτρώᾳ» (κατ᾿ ἄλλους «ὁ ἐν τῇ Ἀγρέᾳ»)

Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ βασιλιᾶ Νικηφόρου τοῦ Α´ (802-811) καὶ Σταυρακίου (784-806). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀσία καὶ ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία εἶχε κλήση στὴ μοναχικὴ ζωή. Πῆγε στὴν Ἀτρώα τῆς Βιθυνίας, ὅπου πέρασε τὴν ζωή του μὲ αὐστηρότατη ἄσκηση καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικά.

---

 

Ὁ Ὅσιος Ἰερόθεος ὁ Νέος

Σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, ὁ Ὅσιος αὐτὸς γεννήθηκε κατὰ τὸ ἔτος 1686 στὴν Καλαμάτα τῆς Πελοποννήσου, ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ εὐσεβεῖς, τὸν Δῆμο καὶ τὴν Ἀσημίνα. Ἀσκήτευσε στὴ Μονὴ Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔκανε πολλὰ θαύματα καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1745.

Ὁ Σ. Εὐστρατιάδης ὅμως στὸ Ἁγιολόγιό του γράφει: «Τοῦτον τὸν ὅσιον κατέταξεν εἰς τὸ Ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας ὁ Νικόδημος, εὑρὼν φανταστικὸν αὐτοῦ βίον (ἴδε Νέον Ἐκλόγιον) μετὰ θαυμάτων συνοδευόμενον, γραφέντα ὑπὸ φανατικοῦ φίλου τοῦ Ἰεροθέου».

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Μέλετος ὁ Πηγᾶς

Ὑπῆρξε πατριάρχης Ἀλεξανδρείας (1590-1601). Μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα τοῦ 16ου αἰῶνα, χρημάτισε καὶ τοποτηρητὴς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σὲ χαλεποὺς καιροὺς (1597-1598).

Γεννήθηκε τὸ 1549 στὸν Χάνδακα τῆς Κρήτης ἀπὸ εὐκατάστατη καὶ εὐσεβὴ οἰκογένεια, ἔλαβε ἀξιόλογη ἐγκύκλιο μόρφωση καὶ συνέχισε τὶς ἀνώτερες σπουδές του στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Παταβίου.

Μετὰ τὴν ἐπιστροφή του, ἀσπάστηκε τὸν μοναχικὸ βίο στὴ μονὴ Ἀγκαράθου τῆς Κρήτης, στὴν ὁποία ἡγούμενος ἦταν ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Σίλβεστρος (1566-1590).

Ὡς ἡγούμενος τῆς μονῆς Ἀγκαράθου μετὰ τὴν ἀποχώρηση τοῦ Σιλβέστρου, ἀγωνίστηκε μὲ ζῆλο ἐναντίον τῆς λατινικῆς προπαγάνδας. Σύντομα ἀναφέρεται ὡς κληρικὸς καὶ πρωτοσύγκελλος τοῦ πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Σιλβέστρου, χειροτονήθηκε πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰωακεὶμ (5 Αὐγούστου 1590).

Ἀγωνίστηκε μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον γιὰ τὶς ὀρθόδοξες σχέσεις καὶ τὰ διεκκλησιαστικὰ προβλήματα. Περιόρισε τὰ χρέη τοῦ πατριαρχείου, ἀνοικοδόμησε μὲ τὴν συνδρομὴ καὶ τοῦ ἡγεμόνα τῆς Μολδοβλαχίας Ἱερεμία νέο πατριαρχικὸ οἶκο καὶ ἔλυσε πολλὰ ἀπὸ τὰ πιεστικὰ προβλήματα τοῦ πατριαρχείου, ὡς τὸν πρόωρο θάνατό του σὲ ἡλικία 52 ἐτῶν (1601).

---

 

Προεόρτια τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ, ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 13 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Κορνηλίου, του Εκατοντάρχου.

Για τον Άγιο Κορνήλιο αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων (Ι, 1-13). Ήταν θεοσεβούμενος Ρωμαίος Εκατόνταρχος. Άγγελος Κυρίου του υπέδειξε να συναντήσει τον Απόστολο Πέτρο. Ο Κορνήλιος μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό και δίδαξε την διδασκαλία του Χριστού στην Φοινίκη, την Κύπρο, την Αντιόχεια και την Έφεσο.

Εξελέγη Επίσκοπος Σκήψης της Μυσίας. Ο ιεραποστολικός του ζήλος απέφερε πλούσιους καρπούς και πολλοί ήσαν οι ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Ευαγγέλιο. Κάποιοι κατήγγειλαν τον Κορνήλιο στον Έπαρχο Δημήτριο, ο οποίος τον συνέλαβε και τον οδήγησε σε ειδωλολατρικό ναό ενώπιον πλήθους, προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Κορνήλιος όχι μόνο έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του αλλά κατάφερε με την ομολογία του να κάνει να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ευαγγελίου η σύζυγος και ο υιός του Επάρχου.

Είπε μάλιστα στο Δημήτριο ότι η οικογένειά του δεν θα πάθει κανένα κακό. Ο Έπαρχος κατάλαβε λίγο αργότερα το νόημα των λόγων αυτών, όταν έγινε μεγάλος σεισμός που ισοπέδωσε το ναό και η σύζυγος με τον υιό του βγήκαν ανέπαφοι από τα ερείπια.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Δικαιοσύνης διαπρέπων τοις έργοις, τον φωτισμόν της ευσεβείας εδέξω και αποστόλων σύμπονος εδείχθης αληθώς, τούτοις κοινωνήσας γαρ, δι' ενθέων καμάτων του Χριστού την σάρκωσιν ανέκραξας πάσι, μεθ' ων δυσώπει σώζεσθαι ημάς τους σε τιμώντας, παμμάκαρ Κορνήλιε.

Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα; Γέροντας Παίσιος

‎- Και όταν, Γέροντα, είναι χαλασμένα τα νεύρα;

- Χαλασμένα τα νεύρα; Τι θα πη αυτό; Μήπως είναι χαλασμένος ο λογισμός; Το πιο καλό απ’ όλα είναι ο καλός λογισμός.

Κάποιος κοσμικός είχε φτιάξει σπίτι σε ένα ήσυχο μέρος. Αργότερα από την μια μεριά έγινε γκαράζ, από την άλλη δρόμος και από την άλλη ένα κοσμικό κέντρο. Μέχρι τα μεσάνυχτα νταούλια. Δεν μπορούσε ο καημένος να κοιμηθή∙ έβαζε ωτασπίδες στ’ αυτιά, άρχισε να παίρνη και χάπια. Κόντευε να τρελλαθή. Ήρθε και με βρήκε. «Γέροντα, αυτό και αυτό, μου λέει∙ δεν μπορούμε να ησυχάσουμε. Τι να κάνω; Σκέφτομαι να φτιάξω άλλο σπίτι». «Να βάλης καλό λογισμό, του λέω. Να σκέφτεσαι, αν γινόταν πόλεμος και στο γκαράζ έφτιαχναν τα τανκς, δίπλα ήταν νοσοκομείο και έφερναν τα ασθενοφόρα τους τραυματίες και εσένα σου έλεγαν: “Κάθησε εδώ. Σου εξασφαλίζουμε την ζωή, δεν θα σε πειράξουμε. Μπορείς να βγαίνης από το σπίτι σου ελεύθερα μόνο στην ακτίνα που είναι κτισμένα αυτά, γιατί εκεί δεν θα πέση σφαίρα” ή “να μείνης στο σπίτι σου και δε θα σε ενοχλήση κανείς”, μικρό πράγμα θα ήταν αυτό; Δεν θα το θεωρούσες ευλογία; Γι’ αυτό τώρα να πης: «Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται πόλεμος, ο κόσμος είναι καλά και κάνει τις δουλειές του. Στο γκαράζ αντί τα τανκς φτιάχνουν τα αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι. Δόξα σοι ο Θεός , δεν υπάρχει νοσοκομείο, τραυματίες κ.λπ. Δεν περνούν τανκς∙ αυτοκίνητα περνούν και οι άνθρωποι τρέχουν στις δουλειές τους”. Αν φέρης έτσι καλό λογισμό, θα έρθη η δοξολογία μετά».

Κατάλαβε ο καημένος ότι όλη η βάση είναι η σωστή αντιμετώπιση και έφυγε αναπαυμένος. Τα αντιμετώπισε σιγά- σιγά με καλούς λογισμούς, πέταξε και τα χάπια και κοιμόταν χωρίς δυσκολία. Βλέπεις με έναν καλό λογισμό πως τακτοποιείται κανείς;

Μια φορά ταξίδευα με το λεωφορείο και ο εισπράκτορας έβαλε το ράδιο δυνατά. Μερικοί νεαροί που θρήσκευαν, είπαν ότι είναι και ένας μοναχός και του έκαναν επανειλημμένως νόημα να το κλείση. Μια-δυο, τίποτε αυτός∙ το έβαλε πιο δυνατά. «Αφήστε τον, τους είπα, δεν πειράζει∙ μου κάνει ισοκράτημα στην ψαλμωδία μου». Με τον λογισμό μου έλεγα: «Αν, Θεός φυλάξοι, γινόταν ένα ατύχημα λίγο πιο πέρα και αναγκάζονταν να βάλουν στο δικό μας αυτοκίνητο ανθρώπους σακατεμένους, άλλος να είναι με σπασμένο πόδι, άλλος με σπασμένο κεφάλι, πως θα άντεχα αυτήν την σκηνή;

Δόξα σοι ο Θεός, οι άνθρωποι είναι καλά και τραγουδούν κιόλας»

Έτσι ταξίδευα μια χαρά ψάλλοντας…!!!

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκη

πηγή /  αντιγραφή

Η ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΙΕΡΗ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΟΡΤΕΤΣΑΝΑΚΗΣ

Αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι.

Χαίρεται.

Χθες το βράδυ έμαθα εντελώς τυχαία, ότι μια κυρία που τα τελευταία χρόνια, έχει βαλθεί να μας κάνει, μια ολόκληρη χώρα που λέγεται Ελλάδα, να αρχίσουμε να παίρνουμε ψυχοφάρμακα με αυτά που ακούμε και ακούει, στο όνομα Ρεπούση. Ότι έχει κάνει λέει σπουδές στην Γαλλική φιλολογία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μας προέκυψε ιστορικός. Γράφοντας μία ιστορία, κατά τα άλλα Ελληνική. Που η Μικρασιατική καταστροφή ήταν συνωστισμός, που ό χορός του Ζαλόγγου δεν έγινε, που έλληνες δεν ήταν σκλάβοι των Τούρκων αλλά υπάλληλοι.. ξαφνικά την ενοχλούν τα θρησκευτικά, την ώρα που τα μεγαλύτερα ξένα πανεπιστήμια, έχουν δημιουργήσει έδρες και μελετούν τη ζωή και το έργο των πατέρων της Εκκλησιάς, ειδικά δε των τριών Ιεραρχών που τους θεωρούν μεγάλους παιδαγωγούς και του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού. Αλλά δε θα κάνω μια αντιπαράθεση, καθώς και ο απόστολος Παύλος λέει ¨αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και Δευτέρα νουθεσία παραιτού¨ δηλαδή δεν χρειάζεται να σπαταλάς τον χρόνο σου με ένα άνθρωπο που του μιλάς και δεν παίρνει από λόγια και Δόξα το Θεό νουθεσίες τις έχουν γίνει πολλές. Μάλλον πως την περίπτωση της εν λόγο κυρίας ισχύει η λαϊκή Κρητική ρήση «απου θωρεί και δε μαθαίνει γη γάιδαρος είναι γη δε θέλει» πιο από τα δυο, τα συμπεράσματα δικά σας. Θέλω όμως να σταθώ στο αν είναι νεκρές γλώσσες τα αρχαία Ελληνικά ή τα Λατινικά. Να ξεκαθαρίσω κάτι, για μένα δεν υπάρχουν Αρχαία και νέα Ελληνικά, υπάρχουν μόνο Ελληνικά και είναι γλώσσα ζωντανότερη των ζωντανότερων. Θα ηθέλα έτσι να κάνω μια ερώτηση προς την εν λόγο ¨κυρία¨ παρακάτω είναι μια εργασία  της καθηγήτριας  Άννα Φιλίνη (Γαλλικής Φιλολογίας). Φαίνεται πως οι Γάλλοι χρησιμοποιούν καθημερινά στο λεξιλόγιο τους Ελληνικότατες λέξεις. Αυτά δεν τα μάθανε στο πανεπιστήμιο στην περί ου ο λόγος κυρία. Φαίνεται ότι η εν λόγο ακαδημαϊκός και βουλευτής κυρία Ρεπούση τα πτυχία που ισχυρίζεται ότι έχει  η τα αγόρασε σε τιμές ευκαιρίας, ή της τα έδωσαν αυτοί που από ότι φαίνεται έχουν σκοπό οι Έλληνες να μείνουν αναλφάβητοι ή ότι από τα πολλά διαβάσματα έχασε τα λογικά της, γι αυτό αλώστε υπάρχει και η ψυχιατρική επιστήμη. Εν ολίγοις  και για να μην μακρηγορώ, ένα κυρία Ρεπούση δεν μπορετέ να τα βρείτε με τον εαυτό σας, καθίστε στο σπίτι σας και προσπαθήστε να τα βρείτε, θα σας κάνει καλό, τόσο σε εσάς, όσο και σε εμάς, δεν μπορείτε να ταλαιπωρείται έτσι το ψυχικό σας κόσμο, όσο και τον δικό μας που σας ακούμε, διαφορετικά κάντε μια επίσκεψη σε ένα κέντρο ψυχικής υγιεινής από όσα έχετε αφήσει σε λειτουργία ακόμα, βλέπετε η παρατάξεις τις οποίες τιμήσατε δια της παρουσίας σας, κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες και σε αυτό, εκεί είμαι σίγουρος ότι θα σας βοηθήσουν να βρείτε την ψυχική ηρεμία την οποία χρειάζεστε. Εμείς οι υπόλοιποι ούτε ψυχιάτρο χρειαζόμαστε ακόμα, αλλά ούτε και αμνησία έχουμε.

Γόρτυνα 12/09/2013

Πατήρ Δημήτριος.

   Οι ελληνικές ρίζες στην Γαλλική  Γλώσσα ΄΄
των Jean Bouffarigue και Anne – Marie Delrieu

Όταν οι Γάλλοι Jean Bouffarigue και Anne - Marie Delrieu στην προσπάθειά τους να ερευνήσουν σε βάθος την γλώσσα τους , την γαλλική γλώσσα, έθεσαν το ερώτημα ΄΄Γνωρίζετε τις ελληνικές  σας  ρίζες ? ΄΄ Πολλά γυμνασιόπαιδα στην Γαλλία πρέπει να τρομοκρατήθηκαν  ακούγοντας να τους υποβάλλετε αυτή η ερώτηση. Ο καιρός όμως πέρασε και η ερώτηση έπαψε να είναι τρομερή, όταν έγινε αντιληπτό ότι δεν ήταν αναγκαίο να απαντήσει κανείς ΄΄ναι΄΄ για να φτάσει στα ανώτατα επίπεδα της γνώσης ή απλώς στα πλησιέστερα διπλώματα. Επικράτησε η εντύπωση, ότι τελικά για να πετύχει κανείς στην ζωή του ή για να συμβαδίζει με τον αιώνα του,  είναι πιο χρήσιμο να γνωρίζει τις τετραγωνικές ρίζες. Και τελικά ήταν οι δάσκαλοι εκείνοι που άρχισαν να αισθάνονται αμηχανία μπροστά σε μία άλλη ερώτηση :
΄΄Σε τι χρησιμεύουν οι ελληνικές ρίζες ΄΄?
Αν πρόκειται να συμβαδίζει κανείς με τον αιώνα του, καλό θα ήταν να προσαρμόσει το βήμα του εντελώς. Δεν είναι πια η κατάλληλη στιγμή να αναρωτιέται κανείς σήμερα αν οι ελληνικές ρίζες χρησιμεύουν σε τίποτα : βρίσκονται εδώ, ένα ολόκληρο πλήθος, γύρω μας,τυπωμένες και προφερόμενες σε οτιδήποτε αποτελεί φορέα της πολύτιμης  ουσίας με την οποία τρέφεται ο πολιτισμός μας, της πληροφόρησης. Astronaute(αστροναύτης), discothèque(δισκοθήκη), ergothérapie(εργ(ασι)οθεραπεία), hypoglycémie(υπογλυκαιμία), pentathlon(πένταθλον), politologue (πολιτειολόγος), spéléologue (σπηλαιολόγος), thermodynamique(θερμοδυναμική), κ.τ.λ., χωρίς να αναφερθούμε στις analyses, synthèses, στα aérodromes και métropolitains(αναλύσεις, συνθέσεις, αεροδρόμια  και μετρό), τόσες λέξεις που προέρχονται από την ελληνική και χρωματίζουν τώρα την καθημερινή μας γλώσσα (την γαλλική) .
Αν συγκρίνουμε το ενεργητικό μας λεξιλόγιο με εκείνο των παππούδων μας, θα αναγκαστούμε να διαπιστώσουμε ότι έχουμε γίνει όλοι σοφοί . Η πρώτη δουλειά του σοφού είναι να παρακολουθεί τις προόδους που πραγματοποιεί η επιστήμη. Στις μέρες μας αυτές οι πρόοδοι είναι ταχύτατες. Οι ανακαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη με επιταχυνόμενο ρυθμό και σε κάθε μια αντιστοιχεί μια καινούργια λέξη, που τις περισσότερες φορές προέρχεται από τα ελληνικά .
Η σύγχρονη γλώσσα μοιάζει να έχει κατασκευαστεί για τους ελληνιστές, οι οποίοι κρατούν τα κλειδιά της. Αυτό το προνόμιο πρέπει να πάψει να είναι αποκλειστικό. Το να ανακαλύψει κανείς τους θησαυρούς των ελληνικών ριζών  σήμερα δεν είναι  πολυτέλεια, είναι ανάγκη το βιβλίο αυτό  δεν γράφτηκε με σκοπό να γίνει ένα βοήθημα για ειδικούς, αλλά ένας οδηγός για την σύγχρονη γαλλική γλώσσα. Ένας λοιπόν από τους στόχους αυτού του βιβλίου είναι να δώσει στον αναγνώστη τα μέσα για να προσανατολίζεται μέσα στους πιο πρόσφατους τομείς της γαλλικής γλώσσας και για να ερμηνεύει με τρόπο χρήσιμο τις ΄΄λόγιες΄΄ λέξεις που μπορεί να συναντήσει .
Δεν είναι ο μόνος στόχος επισημαίνουν οι συγγραφείς. Ελπίζουμε  ακόμα να βοηθήσουμε να γίνουν συνειδητοί παλιότεροι δεσμοί της γαλλικής γλώσσας με την γλώσσα των ελλήνων. Λέξεις όπως boîte (κουτί), chaise (καρέκλα), écureuil (σκίουρος), église (εκκλησία), έχουν έρθει σε μας από τα ελληνικά. Είναι κρίμα που όλοι τις χρησιμοποιούν – ίσως και κάθε μέρα – χωρίς να αντιλαμβάνονται την αξία τους. Η κατανόηση της δικής μας γλώσσας (της γαλλικής) και η εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της – να ποια είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις ελληνικές ρίζες. Οι ελληνικές ρίζες δίνουν στην γαλλική το ποιο βαθύ στήριγμά της, μακρινή πηγή του πολιτισμού μας η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα σε λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας . 

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Οι περισσότερες γλώσσες της Ευρώπης, καθώς και μερικές της Ασίας, κατάγονται από μία κοινή γλώσσα, την οποίαν ονομάζουμε ινδοευρωπαϊκή. Καθώς η ινδοευρωπαϊκή δεν έχει μιληθεί από κανέναν εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν έχει γραφτεί ποτέ, οι ρίζες της δεν μας είναι γνωστές παρά μόνο μέσω της διαδικασίας της επανασύνθεσης.
Η λατινική προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή, ακριβώς όπως η ελληνική . Η λατινική γλώσσα είναι αδελφή της ελληνικής και όχι θυγατέρα. Παρόλα αυτά οι Λατίνοι δανείστηκαν πολλές λέξεις από τούς γείτονες τους Έλληνες και πολλές ελληνικές λέξεις πέρασαν στη γαλλική μέσω της λατινικής.Χωρίς αμφιβολία οι λέξεις με ελληνική προέλευση αποτελούν μέρος του καθημερινού λεξιλογίου. Στην πλειοψηφία τους όμως συγκεντρώνονται σε πολύ εξειδικευμένες ζώνες του λεξιλογίου. Τις συναντά κανείς σε μεγάλους αριθμούς στο θρησκευτικό λεξιλόγιο, ιδίως σε εκείνο που αναφέρεται στη χριστιανική θρησκεία και στους θεσμούς της.
Ακόμα όμως περισσότερο από την θρησκεία, η επιστήμη είναι εκείνη που σε όλες τις μορφές καταφεύγει στα αστείρευτα αποθέματα του ελληνικού λεξιλογίου. Είτε είναι αρχαίες είτε είναι νέες, είτε θετικές είτε ανθρωπιστικές, οι επιστήμες άντλησαν, αντλούν και θα αντλούν απ΄αυτό το απόθεμα. Τα ίδια τα ονόματα τους είναι σχεδόν αποκλειστικά ελληνικά. Οι αξιοσημείωτες εξαιρέσεις είναι η algèbre, άλγεβρα (αραβική προέλευση), η informatique, πληροφορική (λατινική προέλευση ) και η médecine, ιατρική ΄΄ αυτή η επιστήμη, που το όνομά της προέρχεται από την λατινική, είναι εν τούτοις η μεγαλύτερη καταναλώτρια ελληνικών λέξεων, πρώτα απ’ όλα για να ονομάσει τις διάφορες ειδικότητες της : εκτός από την μαιευτική (obstétrique, από το λατινικό obstetrix,σοφή γυναίκα), δε βρίσκει κανείς σχεδόν καμιά που το όνομά της να μην προέρχεται από την ελληνική. Δύο λόγοι εξηγούν αυτή την ιδιαίτερη συνάφεια ανάμεσα στην επιστήμη και την ελληνική γλώσσα .
Καταρχήν όταν οι Λατίνοι γνώρισαν τον ελληνικό κόσμο και θέλησαν να συμμετάσχουν στη γνώση που κατείχε, η επιστήμη ήταν ανύπαρκτη γι’ αυτούς. Χρειάστηκε να εισάγουν τα πάντα : γνώσεις, πρότυπα διδασκαλίας, ορολογία. Στη συνέχεια οι Λατίνοι δεν υπήρξαν παρά καλοί μαθητές, σπάνια δάσκαλοι. Οι πρόοδοι και οι ανακαλύψεις συνέχισαν  να πραγματοποιούνται στον ελληνικό χώρο. Οι βάσεις και ο εξοπλισμός του επιστημονικού λεξιλογίου ήρθαν από την Ελλάδα, ακόμα και στην Αρχαιότητα. Τα δάνεια όμως από την Ελλάδα εξακολούθησαν ακόμα και μετά τον θάνατο της ελληνικής επιστήμης, και όχι μόνο από συνήθεια. Συνέχισαν γιατί η ελληνική γλώσσα προσφέρεται με αξιοθαύμαστο τρόπο, πολύ περισσότερο απ’ότι η λατινική, για την δημιουργία λέξεων ανάλογα με τις ανάγκες. Η λατινική και οι νεολατινικές γλώσσες που προέρχονται από αυτήν έχουν μεγάλη δυσκολία στην επινόηση σύνθετων λέξεων που να συνδέουν δύο διαφορετικά νοήματα σ’ ένα καινούργιο νόημα (π.χ. ptérodactyle , πτεροδάκτυλος και όχι βέβαια που τα δάκτυλά του είναι φτερούγες ,dont les doigts sont  des ailes).
Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι για το πέρασμα από τα ελληνικά προς τα γαλλικά, εκτός από το καλαθάκι του επιστήμονα που ξεκινά για την συγκομιδή ριζών. Μπορεί κανείς να διακρίνει έξι τρόπους μετάδοσης :τρείς αρχαίους, που ξεκινούν δηλαδή από την αρχαιότητα και περνούν αναγκαστικά μέσα από την λατινική, και τρείς πρόσφατους, που λειτούργησαν μετά την εξαφάνιση της λατινικής ως ομιλούμενης γλώσσας .
Αυτοί είναι : 1ον  η λαϊκή αρχαία μετάδοση – αφορά τις λέξεις που δανείστηκε η λατινική από την ελληνική  2ον   η εκλαϊκευμένη αρχαία μετάδοση – αφορά τις λέξεις που εισήγαγαν στην λατινική λόγιοι  3ον  η λόγια αρχαία μετάδοση –αφορά τις λέξεις που πέρασαν αρχικά από την ελληνική στη λατινική  4ον  η πρόσφατη επαναχρησιμοποίηση –από το τέλος του Μεσαίωνα οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι και επιστήμονες βρέθηκαν στην δύσκολη θέση να πρέπει να εκφράσουν ιδέες που δεν είχαν όνομα στις γλώσσες τους ούτε στην λατινική. Στράφηκαν λοιπόν στην ελληνική και βρήκαν εκεί λέξεις που οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν χρησιμοποιήσει με την επιθυμητή σημασία είτε άλλες που ποτέ δεν είχαν αυτή την σημασία αλλά μπορούσαν να καλύψουν την ανάγκη (το γαλλικό misogyne, απευθείας παρμένο από το ελληνικό μισογύνης, χωρίς την μεσολάβηση των λατινικών, έχει την ίδια σημασία με το αρχαίο του πρότυπο – δε συμβαίνει το ίδιο με το téléscope, τηλεσκόπιο. Εδώ αφού βρέθηκε το αντικείμενο, ονομάστηκε από το ελληνικό τηλεσκόπος, που προφανώς δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα αλλά είναι ένα επίθετο που σημαίνει μακριά)  5ον  η πρόσφατη σύνθεση – η ελληνική γλώσσα όμως, όπως μιλήθηκε και γράφτηκε στην αρχαιότητα, δεν παρείχε πια επαρκείς λέξεις για ένα αυξανόμενο αριθμό νέων εννοιών. Παρουσιάστηκε τότε η ιδέα να χρησιμοποιηθούν οι μέθοδοι που εφάρμοζαν οι Έλληνες για να αυξάνουν το λεξιλόγιό τους. Η  δομή της γλώσσας τους επέτρεπε να συνθέτουν λέξεις μ’έναν τρόπο απλό και αποτελεσματικό : τους μιμήθηκαν (το cosmonaute και astronaute  βασίζoνται στα υποθέματα κοσμοναύτης και αστροναύτης – ναύτης του κόσμου, ναύτης των άστρων : κόσμος και άστρον + ναύτης) και 6ον η παραγωγή – αυτός ο τελευταίος τρόπος μετάδοσης δεν είναι ένα φαινόμενο μετάδοσης από μια άλλη γλώσσα σε μια άλλη, αλλά ένα ενδογαλλικό φαινόμενο (ξεκινώντας από το politique = πολιτικός ,αυτός που αφορά τον πολίτη – δημιουργούν το politicien = πολιτικός, politiser = πολιτικοποιώ … )

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Οι λέξεις που προέρχονται από τα ελληνικά έχουν συχνά μια κρυμμένη σημασία : αυτή που είχε το ελληνικό πρωτότυπο ή αυτή που εκφράζει ο συνδυασμός των στοιχείων που τις αποτελούν. Το να διαπεράσει κανείς το ετυμολογικό μυστικό δεν ικανοποιεί απλώς την περιέργεια / είναι και ένας τρόπος να δώσει στις λέξεις μια επιπλέον σημασία και μία νέα ενέργεια. Η κρυμμένη έννοια της λέξης étymologie μας καλεί σ’ένα τέτοιο ξεκίνημα : το ελληνικό ουσιαστικό ετυμολογία δήλωνε μεν μια δραστηριότητα, την αναζήτηση της αρχικής σημασίας της λέξης, αλλά κυριολεκτικά σήμαινε : αληθινός λόγος ( έτυμος , αληθινός + λόγος ). Για τους έλληνες η ετυμολογία έδινε την αληθινή σημασία μιας λέξης / ήταν ένα μέσο για να φτάσει κανείς  στην αλήθεια .
Γεννημένος στο ελληνικό τμήμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο χριστιανισμός ήταν για δύο αιώνες απόλυτα συνδεδεμένος με την ελληνική γλώσσα. Φέρει τα ίχνη της. Για την ονομασία των αντικειμένων της πίστης τους και των θεσμών τους οι πρώτοι χριστιανοί πήραν ελληνικές λέξεις που υπήρχαν ήδη και τους έδωσαν μια ιδιαίτερη σημασία .
Αυτή μεταδόθηκε ως εμάς, ενώ η μη χριστιανική σημασία τους ξεχάστηκε.
π.χ.  CHRIST λατ.Christus ελ. Χριστός από το χρίζειν. Η ελληνική λέξη μεταφράζει κυριολεκτικά το εβραϊκό messiah , που σημαίνει ο χρισμένος από τον θεό από τον Κύριο και που έχει δώσει την λέξη Messie,Μεσσίας.Το χριστιανός , ο πιστός του Χριστού, έδωσε το λατινικό christianus – chrétien. APOCALYPSE – αποκάλυψη (από + καλύπτειν). ΑPOSTOLIQUE – αποστολικός. MYSTIQUE – μυστικός ,ο σχετικός με τα μυστήρια – μυστήριον –mystère …
Η μουσική και το θέατρο : CHOEUR λατ.chorus ελ.χορός, ομάδα χορευτών – Choréographie, χορογραφία. Ελεγεία – élégie –élégiague – ελεγειακός .Théâtre – θέατρο, τόπος που βλέπει κανείς το θεάσθαι –το αμφιθέατρον είναι αποτέλεσμα μιας περίεργης σημασιολογικής εξέλιξης. Οι έλληνες είχαν δημιουργήσει τη λέξη αμφιθέατρον, κυκλικό θέατρο (+αμφί , και από τις δύο πλευρές ) για να ονομάσουν μια νέα αρχιτεκτονική του θεάτρου , εντελώς κυκλική, και για να τη διακρίνουν από την παραδοσιακή ημικυκλική μορφη. Στη γαλλική χρήση όμως η λέξη χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει το παραδοσιακό ελληνικό θέατρο και για να το διακρίνει από τα κτίρια του θεάτρου στην Ευρώπη της κλασσικής εποχής. Σήμερα το αμφιθέατρο μπορεί να σημαίνει μια κλειστή αίθουσα με αμφιθεατρικά καθίσματα στη μία πλευρά, όχι απαραίτητα σε ημικύκλιο. Με συντόμευση απομονώθηκε μια λέξη ΑΜΦΙ, που χρησιμοποιήται πολύ συχνά στα πανεπιστήμια για να δηλώσει μια αίθουσα διδασκαλίας πολύ μεγάλων διαστάσεων, που τελικά μπορεί να είναι και τελείως επίπεδη.
Ο αθλητισμός – athlète = αθλητής , κυριολ. αυτός που αγωνίζεται με άλλους για ένα βραβείο, από το αθλον, βραβείο .
Pentathlon = πένταθλον, αγώνας με πέντε αγωνίσματα (+ πέντε). Με πρότυπο αυτή τη λέξη σχηματίστηκαν τα décathlon (+ δέκα) , triathlon (+ τρία) , biathlon = δίαθλον (+ λατ. πρόθ . bi = δύο ).

Εργασία της καθηγήτριας  Άννα Φιλίνη (Γαλλικής Φιλολογίας)

π. Δημήτριος Φορτετσανάκης

Ακοίμητο Λυχνάρι !

 

 

" Η προσευχή να είναι αδιάλειπτη, σαν ακοίμητο λυχνάρι μέσα στην καρδιά . Να φροντίζουμε να υπάρχει πάντοτε λάδι για να το κρατάμε αναμμένο. Ακόμη και τις στιγμές που μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να προσευχηθούμε, να προσευχόμαστε έστω και ελάχιστα, ώστε να μη σβήσει το λυχνάρι μας. Για. να μην αιφνιδιασθούμε τη στιγμή του θανάτου, οφείλουμε να είμαστε σαν τις φρόνιμες και όχι σαν τις μωρές παρθένες.
 

Η προσευχή να μην εξαρτάται ούτε από την έμπνευση, ούτε από τη φαντασία μας. Είναι σκανδαλώδες να λέμε: «Δεν έχω διάθεση να προσευχηθώ». Είναι προσβολή προς τον Θεό, πραγματική βλασφημία. Η προσευχή πρέπει να αποτελεί για μας απόλυτο κανόνα. Οφείλουμε να προσευχόμαστε πάση θυσία, διότι η προσευχή είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. 

Δεν αναπνέουμε όποτε το θέλουμε. Δεν αναζητούμε λογούς για να αναπνέουμε , δεν συζητούμε για την αναγκαιότητα της αναπνοής, δεν αναρωτιόμαστε καν. Ξέρουμε όμως ότι αν σταματήσουμε να αναπνέουμε, θα πεθάνουμε. Οφείλουμε να θεωρούμε την προσευχή ως κάτι απόλυτο, για το οποίο δεν χωρεί καμιά συζήτηση. Να πούμε στον εαυτό μας: «Έτσι είναι, και αυτό είναι όλο». Να ορίσουμε έναν κανόνα προσευχής και να τον τηρούμε απαρεγκλίτως. "

Στάρετς Σέργιος

 

 

... η συνέχεια αυτών των υπέροχων λόγων του Στάρετς Σέργιου ,

ας είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας ...

ας ξεκινήσουμε αυτό το υπέροχο ταξίδι

στα μυστικά της ψυχής μονοπάτια ,

κι΄ εκεί θα συναντηθούμε και μεταξύ μας

αγαπημένες αδελφές ψυχές , θα συναντήσουμε και Τον Δημιουργό μας !
Τα άλλα όλα ας αφήσουμε να τα πει η ψυχή μας ...

Καλή συνέχεια ... καλή αντάμωση ...

 

                                                                                                     Διαβάτης

πηγή

ΑΤΕΦ, Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΑΑΛΟΥΛΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ

“Ζητήσαμε από τον Ατέφ να προσηλυτισθεί και αυτός δεν ήθελε. Ο Χριστός δεν ήρθε να τον σώσει. Τον κόψαμε κομμάτια, έλα να τον πάρεις με σακούλες σκουπιδιών.”

 

 

ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ.

Τον Πατριάρχη Αντιοχείας Γιαζίζι επικαλείται ως μάρτυρα υπεράσπισης η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση για να καλύψει τις θηριωδίες στη Μααλούλα

Βρυξέλλες, Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

Ενώ ακόμα και τα πιο στρατευμένα στην επίσημη δυτική προπαγάνδα ειδησεογραφικά πρακτορεία μεταδίδουν την ανθρωπιστική και πολιτισμική τραγωδία στην κωμόπολη Μααλούλα στα βόρεια της Δαμασκού, δημοσιεύματα φέρουν τον Πατριάρχη της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας κ. Ιωάννη Γιαζίζι να δηλώνει ότι καμιά δολοφονία και καμιά καταστροφή δεν έχει σημειωθεί στην περιοχή !
   
       

Συγκεκριμένα, το πρώτο δημοσίευμα που προξενεί έκπληξη ήταν αυτό του γαλλόφωνου λιβανέζικου τύπου L’ Orient le Jour (10/09/13). Σ΄ ένα άρθρο του πολιτικός του Λιβάνου επιχειρεί να πείσει ότι οι ειδήσεις για τις σφαγές και τις καταστροφές στη Μααλούλα, είναι ανεπιβεβαίωτες. Ο ίδιος δεν διστάζει να επικαλεσθεί ως απόλυτο τεκμήριο των λεγομένων του,την Pélagie Sayyah, ηγουμένη της ελληνορθόδοξης μονής της Αγίας Θέκλας (Mar Takla) στην Maaloula, αλλά και τον ελληνορθόδοξο Πατριάρχη Youhanna X Yazigi,οι οποίοι διέψευσαν την διάπραξη κάθε σφαγής στην περιοχή.

 

Αυτός ο πολιτικός ονόματι Geagea Samir ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται περί θρησκευτικού πολέμου και ότι οι διαδόσεις περί διώξεων των χριστιανών είναι προπαγάνδα του Άσσαντ που θέλει να εμφανίζεται ως προστάτης τους.Επιπρόσθετα αναφέρει ότι αν τυχόν δόθηκαν κάποιες μάχες αυτές είναι μόνο μεταξύ αντρών του συριακού και του ελεύθερου συριακού στρατού FSA.
Το Observatoire de la Christianophobie σε άρθρο του ( 10/09/13) με τίτλο « Παραπληροφόρηση -Ας μην μας περνάνε για μπούφους» ενημερώνει ότι έγινε αποδέκτης δελτίου τύπου της ψευδεπίγραφης και ανυπόστατης « Πρεσβείας » του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού » στο Παρίσι. Ο αυτοαποκαλούμενος « πρέσβης » της « συριακής μεταβατικής κυβέρνησης » Dr. Monzer Makhous που υπογράφει το δελτίο τύπου παραδέχεται ότι στις 04/09/13 πραγματοποιήθηκε επίθεση στο φυλάκιο της πόλης και κατάληψη αυτής από τις αντικυβερνητκές δυνάμεις.Υποστηρίζει ότι στην επιχείρηση αυτή δεν συμμετείχε καμία ένοπλη οργάνωση που να σχετίζεται με την Αλ Κάιντα και ότι η επέμβαση πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από τους άνδρες του FSA .

 

Υπογραμμίζει μάλιστα ότι καμιά ομάδα που να έχει διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα δεν έχει παρουσία στην ευρύτερη περιοχή της Δαμασκού.

 

Διαψεύδει « τις φήμες που φέρουν εκκλησίες και μοναστήρια να έχουν υποστεί φθορές χωρίς να υπάρχουν για όλα αυτά φωτογραφίες ή μαρτυρίες. Αντίθετα, τα γεγονότα και οι μαρτυρίες είναι τα εξής : Ο Πατριάρχης της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας Ιωάννης Χ Γιαζίζι, επιβεβαίωσε ότι οι ιεροί τόποι δεν υπέστησαν καμιά φθορά και η μητέρα Πελαγία Σαγιάχ, ηγουμένη της αγία Θέκλας δήλωσε ότι καμιά εκκλησία δεν υπέστη το παραμικρό και ότι δεν υπάρχουν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές μεταξύ των κατοίκων και ότι κανένας δεν δυείσδυσε στο μοναστήρι ».

       

Κανένα ειδησεογραφικό πρακτορείο από ΒΒC , Reuters , AFP , Fides , Aleteia, AINA, RT ,RTL,LA STAMPA, ABC,National Post, Vancouver Sun, Telegraph δεν αμφισβήτησε τη σφαγή του χριστιανικού στοιχείου και τη βεβήλωση κάθε ιερού συμβόλου. Όσο για τα αραβικά μέσα σ΄ αυτά καταλογοποιούνται τόσο οι νεκροί όσο και οι φθορές στα ιστορικά μνημεία.
      

Αναμενόμενη εξαίρεση αποτελεί το δελτίο τύπου της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης και ο πολιτικός του Λιβάνου που την εκπροσωπεί.Θλιβερές όμως εξαιρέσεις αποτελούν οι δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της ελληνορθόδοξης τοπικής εκκλησίας.

 

Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες των κατοίκων αλλά και υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών παραγόντων άλλων ομολογιών όπως του Πατριάρχη των Μελκιτών της Συρίας Γρηγόριου ΙΙΙ Λαχάμ που καταγγέλουν τις θηριωδίες και τους βίαιους εξισλαμισμούς των πολιτών τους εκθέτουν παραδειγματικά.
Σύγχιση και κύμα αντιδράσεων έχουν προκαλέσει στους ορθοδόξους της Συρίας οι δηλώσεις που έκανε η ηγουμένη σε ραδιοφωνικές συνεντεύξεις τις τελευταίες ημέρες ότι οι αντάρτες βοηθάνε το μοναστήρι παρέχοντας κρέας και πετρέλαιο. Υπάρχουν βίντεο όπου δυστυχώς φαίνεται να δίνει τη ραδιοφωνική συνέντευξη υπό το καθεστώς ομηρίας των ισλαμιστών οι οποίοι και βρίσκονται στην ίδια αίθουσα με την καλόγρια την ώρα που μιλάει στο τηλέφωνο και διακυρήτει ότι όλα βαίνουν κατ’ευχήν.

 

Προφανώς οι δηλώσεις αυτές έγιναν καθ υπαγόρευση, υπό το καθεστώς του τρόμου και της ομηρίας και κατ’απαίτηση των ισλαμιστών προς διασκέδαση των εντυπώσεων που είχαν προκαλέσει οι πολλαπλές επικοινωνίες ανώνυμης μοναχής από το ίδιο μοναστήρι σε μεγάλα ειδησεογραφικά περιγράφοντας λεπτομερώς τις τραγικές εξελίξεις στη Μααλούλα.

 

 

  
από την κηδεία πολίτη της Μααλούλα

Ενώ οι σύριοι χριστιανοί περίμεναν τους βομβαρδισμούς με ψυχραιμία, ανησυχούσαν τόσες ημέρες για την ασφάλεια της μοναχών και των ορφανών που φιλοξενούνται στη Μονή και που σύμφωνα με πληροφορίες ήταν ταμπουρωμένοι στα υπόγεια. Μετά τις δηλώσεις της ηγουμένης, η κοινή γνώμη έχει διχαστεί. Πολλοί σύριοι χριστιανοί κατήγγειλλαν ως αντιπατριωτική και προδοτική τη στάση της ενώ άλλοι τη δικαιολογούσαν λόγω της ομηρίας των παιδιών που στεγάζονται εκεί και δήλωναν βέβαιοι για την ηθική της ακεραιότητα και την εθνική της συνείδηση. Η πολιτική θέση της ηγουμένης στο πλευρό της Προεδρίας της Συρίας ήταν γνωστή από την αρχή της εμφύλιας σύρραξης και οπτικοακουστικό υλικό είχε μεταδοθεί σε γαλλικά κανάλια.

Η δημόσια εικόνα της Μονής ταπεινώθηκε και στιγματίσθηκε καθώς αναρτώνται βίντεο τόσο στα ιστολόγια της Αλ Νούσρα όσο και του FSA (το υλικό μάλιστα φέρει και τη σφραγίδα της νέας σημαίας της Συρίας με τα 3 και όχι 2 αστέρια) στα οποία δίνεται η εικόνα ενός εναλλακτικού κοινοβίου όπου άντρες του FSA και των εξτρεμιστών συμμάχων τους κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα στους ιερούς χώρους, καταλύοντας το άσυλο και τους κανόνες.

 

Ο δε Πατριάρχης Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής, δεν καταδίκασε δημοσίως και απερίφραστα τους επικείμενους βομβαρδισμούς ως όφειλε και όπως το έπραξαν εγγράφως οι ομόλογοί του, δεν έκανε ούτε μια αναφορά στην κοιλάδα των Χριστιανών που ακόμα υφίσταται την τρομοκρατία των ισλαμιστών ανταρτών που λυμαίνονται την περιοχή, αν και διετέλεσε επίσκοπός της επί σειρά ετών και τυγχάνει και ιδαίτερη παρίδα του. Εγκατέλειψε τη μαρτυρική έδρα του Πατριαρχείου του στη Δαμασκό τις πιο κρισιμες ώρες για το απυρόβλητο του Μαλαμπάντ του Λιβάνου. Με την ίδια λογική που αποσωπεί τα τραγικά γεγονότα της κοιλάδας των χριστιανών, της Μααλούλα, αποσιωπεί και το μαρτυρικό θάνατο του κατά σάρκα αδερφού του, επισκόπου Χαλεπίου.

Ο Πατριάρχης δεν καταγγέλει σκοπίμως τους βίαιους εξισλαμισμούς στην Μααλούλα, που ομολογεί και παραδέχεται η αριστερή γαλλική εφημερίδα Liberation , ένθερμη υποστηρίκτρια της συριακής αντιπολίτευσης και των ενδεχόμενων γαλλοαμερικανικών βομβαρδισμών. Στις 11/09/13, σε άρθρο της για την τραγωδία στη Μααλούλα αποκαλύπτει το ισλαμιστικό υπόβαθρο της επίθεσης, αποδίδοντάς το μάλιστα στο παρακλάδι της Αλ Κάιντα, Αλ Νούσρα. Παράθεση του άρθρου :

Η μικρή πόλη πλησίον της Δαμασκού στην οποία εδρεύει μια σημαντική χριστιανική κοινότητα που μιλάει τα αραμαικά , εδώ και μια εβδομάδα έγινε θέατρο συγκρούσεων μεταξύ της al-Nosra και των κυβερνητικών στρατευμάτων.Κάτοικοι που διέφυγαν από την χριστιανική Maaloula κατηγόρησαν τους τζιχαιστές ότι τους άρπαξαν και τους σημάδευαν ως «σταυροφόρους» ενώ εξανάγκασαν έναν απ’αυτούς υπό την απειλή πιστολιού ν’ασπαστεί το Iσλάμ.
«Αυτοί έφθασαν στην πόλη μας τα ξημερώματα της προηγούμενης Τετάρτης κραυγάζοντας:

Είμαστε το Μέτωπο της Νίκης ( Τζαχμπάτ Αλ Νούσρα) , ήρθαμε για να δείτε τι θα πάθουν οι σταυροφόροι » , διηγείται μια γυναίκα αποκαλούμενη Μαρία η οποία παραβρέθηκε αυτή την Τρίτη στην κηδεία των τριών χριστιανών πολιτοφυλάκων που σκοτώθηκαν στις μάχες της Μααλούλα μεταξύ των ανταρτών και του τακτικού στρατού.

«Αυτοί πυροβολούσαν ουρλιάζοντας Allah Akbar», προσθέτει καθώς ακολουθεί την μακρόσυρτη πομπή της κηδείας που στην κορυφή της προηγείται μια μπάντα που παιανίζει πένθιμα εμβατήρια. Η πομπή διασχίζει τα στενά της χριστιανικής συνοικίας της πρωτεύουσας. Οι συμμετέχοντες επαναλάμβαναν ρυθμικά το σύνθημα η Maaloula είναι η πληγή του Χριστού,αλλά οι φωνές τους καλύπτονταν από τους καταιγισμούς των πυρών στον αέρα που έριχναν τα αυτόματα προς τιμή των μαρτύρων. »

« Μένω ακριβώς απέναντι από την αψίδα της εισόδου της πόλης. Άκουσα μια φοβερή έκρηξη. Είδα κάποιους να φοράνε στο κεφάλι τους την μπαντάνα της Αλ Νούσρα και να πυροβολούν σε σταυρούς », διηγείται η 62χρονη Adnane Nasrallah. « Έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο ενός γείτονα και τον εξανάγκασαν να εξισλαμισθεί προφέροντας την ομολογία πίστης. Δεν υπάρχει άλλος θεός από το Θεό και μετά τον περιγελούσαν λέγοντας τώρα είναι ένας απ’ τους δικούς μας. Αυτός ο άνθρωπος έζησε για 42 χρόνια στην Ουάσιγκτον όπου είχε ένα restaurant με τη επωνυμία Μaaloula. Επέστρεψε στη Συρία λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος το Μάρτιο του 2011 και τώρα τα έχασε όλα.»

« Είχα ένα μεγάλο όνειρο. Επέστρεψα στη χώρα μου για να προωθήσω τον τουρισμό. Έχτισα μια πανσιόν και εγκατέστησα μια μονάδα αιολικής ενέργειας για να παρέχω ηλεκτρικό ρεύμα σε όλους τους κατοίκους. Το όνειρό μου εξανεμίστηκε. Σαράντα χρόνια δουλειάς για το τίποτα. » Αλλά γι’ αυτόν το πιο δραματικό ήταν η στάση κάποιων μουσουλμάνων γειτόνων. « Γυναίκες βγήκαν στα μπαλκόνια τους και ούρλιαζαν από χαρά, το ίδιο έκαναν και τα παιδιά. Ανακάλυψα ότι η φιλία μας δεν ήταν παρά επίπλαστη. » H αδερφή του Αντωνία, αρνείται να κατηγορήσει όλη τη γειτονιά. « Αυτοί ήρθαν από τη Χαράστρα και τη Ντούμα, εμείς τους δεχθήκαμε στην πόλη μας και αυτοί εμπότισαν με το δηλητήριο του μίσους, κυρίως τη νέα γενιά ».

«Ο Ατέφ, αιχμαλωτίσθηκε από τους αντάρτες ενώ συμμετείχε στην πολιτοφυλακή εναντίον των εξεγερμένων », διηγείται η αραβιωνιαστικιά του Ράχα. « Τον πήρα στο κινητό του και κάποιος μου απάντησε : Καλημέρα Ραχούς, είμαστε από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA). Το ξέρεις , ο αρραβωνιαστικός σου είναι σαμπίχ (φιλοκυβερνητικός) που είχε όπλο και έτσι του κόψαμε το λαιμό » .
 

Αλλά η Ράχα, μη θέλοντας να πιστέψει το θάνατό του, πρότεινε στους αντάρτες 100.000.000 συριακές λίρες (450 .000£) για να τον απελευθερώσουν. Ο συνομιλητής της απάντησε περιπαιχτικά : 

« Έλα καλύτερα με σακούλες αποριμμάτων, εμείς τον κόψαμε σε εκατό κομμάτια » . O άγνωστος της είπε ακόμα : « Ζητήσαμε από τον Ατέφ να προσηλυτισθεί και αυτός δεν ήθελε. Ο Χριστός δεν ήρθε να τον σώσει. », είπε σαρκαστικά ο ισλαμοφασίστας.

 

ΠΗΓΗ /  ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Για τη συνείδηση

Ὅταν ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, ἔβαλε μέσα του ἕνα θεῖο σπέρμα, σάν ἕνα εἶδος λογισμοῦ πιό θερμοῦ καί φωτεινοῦ, νά ἔχει τή θέση τῆς σπίθας, γιά νά φωτίζει τό νοῦ καί νά τοῦ δείχνει νά ξεχωρίζει τό καλό ἀπό τό κακό1. Αὐτό ὀνομάζεται συνείδηση, καί εἶναι ὁ φυσικός νόμος (Ἰωαν. Χρυσ. P. G.49, 131-133). Αὐτός εἶναι τά πηγάδια πού ἄνοιγε ὁ Ἰακώβ, ὅπως ἀκριβῶς εἶπαν οἱ Πατέρες, καί τά παράχωναν οἱ Φιλισταῖοι (Γεν. 26, 15). Μ’ αὐτό τό νόμο, δηλαδή μέ τή συνείδηση, συμμορφώθηκαν οἱ Πατέρες καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι πού ἔζησαν πρίν ἀπό τό γραπτό νόμο καί εὐαρέστησαν στόν Θεό. Ἐπειδή ὅμως αὐτή παραχώθηκε καί καταπατήθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους μέ τήν προοδευτική ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας, χρειαστήκαμε τό γραπτό νόμο, χρειαστήκαμε τούς ἁγίους Προφῆτες, χρειαστήκαμε τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Ἴδιου τοῦ Δεσπότη μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά τήν ξαναφέρει στό φῶς καί νά τήν ἀναστήσει, γιά νά ξαναδώσει ζωή, μέ τήν τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, σ’ ἐκείνη τήν σπίθα πού ἦταν παραχωμένη.

Τώρα λοιπόν, εἶναι στό χέρι μας ἤ νά τήν παραχώσουμε πάλι ἤ νά τήν ἀφήσουμε νά λάμπει καί νά μᾶς φωτίζει, ἄν συμμορφωνόμαστε μέ τίς ὑποδείξεις της. Γιατί ὅταν ἡ συνείδησή μας μᾶς ὑπαγορεύει νά κάνουμε αὐτό καί ἀδιαφοροῦμε, καί πάλι μᾶς λέει νά κάνουμε ἐκεῖνο καί δέν τό κάνουμε, ἀλλά σταθερά καί ἀδιάκοπα τήν καταπατοῦμε, ἔτσι τή θάβουμε καί δέν μπορεῖ πιά νά φωνάξει δυνατά μέσα μας, ἀπό τό βάρος πού τή σκεπάζει. Ὅπως ἀκριβῶς τό λυχνάρι πού δίνει θαμπό φῶς, ἔτσι καί αὐτή ἀρχίζει νά μᾶς δείχνει ὅλο πιό θολά, ὅλο πιό σκοτεινά τά πράγματα, ὅπως συμβαίνει καί μέ τό θολωμένο ἀπό τά πολλά χώματα νερό, πού δέν μπορεῖ νά δεῖ κανείς μέσα τό πρόσωπό του. Ἔτσι σιγά – σιγά καταντᾶμε νά μήν αἰσθανόμαστε ἐκεῖνα πού μᾶς ὑπαγορεύει ἡ συνείδησή μας καί νά φτάνουμε στό σημεῖο νά νομίζουμε ὅτι δέν τήν ἔχουμε καθόλου. Ὅμως δέν ὑπάρχει κανένας πού νά μήν τήν ἔχει. Γιατί αὐτό εἶναι κάτι θεϊκό, ὅπως ἤδη εἴπαμε, καί δέν χάνεται ποτέ, ἀλλά πάντα μᾶς θυμίζει ἐκεῖνο πού ὀφείλουμε νά κάνουμε. Ἐμεῖς ὅμως δέν τήν αἰσθανόμαστε γιατί, ὅπως εἶπα, τήν καταφρονοῦμε καί τήν καταπατοῦμε.

41.—. Γι’ αὐτό ὁ Πρόφήτης θρηνεῖ τόν Ἐφραίμ καί λέει: «Καταδυνάστευσε ὁ Ἐφραίμ τόν ἀντίπαλό του καί κατέπνιξε τή φωνή του» (Ὡσ. 5, 11). Ἀντίπαλο ὀνομάζει τή συνείδηση. Γι’ αὐτό καί στό Εὐαγγέλιο λέει: «Νά ἔχεις καλές σχέσεις μέ τόν ἀντίπαλό σου, ὅσο περπατᾶτε ἀκόμη μαζί στό δρόμο, μήπως κάποτε σέ παραδώσει στόν κριτή, καί ὁ κριτής στούς ὑπηρέτες καί σέ βάλουν στή φυλακή. Ἀληθινά, σοῦ λέω, δέν θά βγεῖς ἀπό ἐκεῖ μέχρις ὅτου ξεπληρώσεις καί τήν τελευταία δεκάρα τοῦ χρέους σου» (Ματθ. 5, 25-26)2. Γιατί ὅμως ὀνομάζει τή συνείδηση ἀντίπαλο; Ἀντίπαλος λέγεται, ἐπειδή ἐναντιώνεται πάντοτε στό θέλημά μας τό κακό, καί μᾶς ἐλέγχει γι’ αὐτά πού πρέπει νά κάνουμε καί δέν τά κάνουμε καί μᾶς κατηγορεῖ γι’ αὐτά πού κάνουμε ἐνῶ δέν πρέπει νά τά κάνουμε. Γι’ αὐτό τήν ὀνομάζει ἀντίπαλο καί μᾶς παραγγέλει λέγοντας: «Νά ἔχεις καλές σχέσεις μέ τόν ἀντίπαλό σου, ὅσο περπατᾶτε ἀκόμα μαζί στό δρόμο.

42.—. Ἄς φροντίσουμε λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά φυλᾶμε τή συνείδησή μας, ὅσο ἀκόμα βρισκόμαστε σ’ αὐτόν τόν κόσμο, χωρίς νά τήν προκαλοῦμε νά μᾶς ἐλέγξει γιά κάποιο πράγμα, χωρίς νά τήν καταπατοῦμε σέ τίποτα ἀπολύτως οὔτε καί στό ἐλάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ὅτι ἀπό τά μικρά αὐτά καί ἀσήμαντα, ὅπως λένε, φτάνουμε νά καταφρονοῦμε καί τά μεγάλα. Γιατί ὅταν ἀρχίσει κανείς νά λέει: «Τί σημασία ἔχει, ἄν πῶ αὐτό τό λόγο. Τί σημασία ἔχει ἄν φάω λιγάκι; Τί σημασία ἔχει ἄν δώσω προσοχή σ’ αὐτό τό πράγμα»; Ἀπό τό «τί σημασία ἔχει αὐτό καί τί σημασία ἔχει ἐκεῖνο», ἀποκτάει κανείς κακή καί διεστραμμένη διάθεση3 καί ἀρχίζει νά καταφρονεῖ καί τά μεγάλα καί βαρύτερα, καί νά καταπατεῖ τήν ἴδια τή συνείδησή του.

Γι’ αὐτό, προσέξτε, ἀδελφοί μου, νά μήν ἀμελήσουμε τά μικρά, προσέξτε νά μήν καταφρονήσουμε αὐτά σάν ἀσήμαντα. Δέν εἶναι μικρά, γιατί ἀπ’ αὐτά τρέφεται ἡ ψυχή, ἀπ’ αὐτά δημιουργεῖται κακή συνήθεια. Ἄς ἀγρυπνήσουμε, ἄς φροντίσουμε τά ἐλαφρά, ὅσο εἶναι ἀκόμη ἐλαφρά, γιά μή γίνουν βαριά. Καί ἡ πρόοδός μας στήν ἀρετή καί ἡ ἁμαρτία, ξεκινᾶνε ἀπό τά μικρά καί κατραλήγουν σέ μεγάλα, εἴτε καλά εἴτε κακά4. Γι’ αὐτό μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος νά φυλᾶμε τή συνείδησή μας, σάν νά θέλει νά κάνει κάποιον ἰδιαίτερα προσεκτικό καί τοῦ λέει: «Πρόσεξε τί κάνεις, ταλαίπωρε, ξύπνα, δημιούργησε καλές σχέσεις μέ τόν ἀντίπαλό σου, ὅσο ἀκόμη βρίσκεσαι στό δρόμο μαζί του». Καί προσθέτει τό φόβο καί τόν κίνδυνο πού ἔχει ἡ ὑπόθεση λέγοντας: «Μήπως κάποτε σέ παραδώσει στόν κριτή καί ὁ κριτής στούς ὑπηρέτες καί σέ βάλουν στή φυλακή». Καί τί ἄλλο; «Ἀληθινά, σοῦ λέω, δέν θά βγεῖς ἀπό ἐκεῖ, μέχρις ὄτου ξεπληρώσεις καί τήν τελευταία δεκάρα τοῦ χρέους σου». Γιατί ἡ συνείδηση μᾶς ἐλέγχει, ὅπως εἶπα, γιά τό καλό καί γιά τόκακό, καί μᾶς ὑποδεικνύει τί νά κάνουμε καί τί ὄχι. Καί αὐτή πάλι θά μᾶς κατηγορήσει καί στή μέλλουσα ζωή. Γι’ αὐτό λέει: Μήπως κάποτε σέ παραδώσει στόν κριτή» κ.τ.λ.

43.—. Ἡ προσπάθειά μας, γιά νά φυλάξουμε τή συνείδησή μας ἄγρυπνη καί νά συμμοργωνόμαστε μέ τίς ὑποδείξεις της, παίρνει πολλές καί ποικίλες μοργές. Γιατί πρέπει νά ἐνεργεῖ κανείς «κατά συνείδηση» καί πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον καί πρός τά πράγματα. Πρός μέν τό Θεό, γιά νά μήν καταφρονεῖ τίς ἐντολές Του, καί ὅταν δέν τόν βλέπει ἄνθρωπος καί ὅταν κανείς δέν ἀπαιτεῖ τίποτε ἀπ’ αὐτόν. Αὐτός ἐνεργεῖ «κατά συνείδηση» ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ μυστικά. Νά, τί θέλω νά πῶ. Ἀμέλησε τήν προσευχή, ἀνέβηκε στήν καρδιά του «ἐμπαθής λογισμός» καί δέν πρόσεξε καί δέν πίεσε τόν ἑαυτό του, ἀλλά συγκατατέθηκε. Εἶδε τόν πλησίον του νά λέει ἤ νά κάνει κάτι καί κατά τή φαντασία του τόν ὑποψιάστηκε καί τόν κατέκρινε. Καί μέ λίγα λόγια, σέ ὅσα γίνονται ἐσωτερικά, μυστικά, πού κανένας δέν ξέρει, παρά μόνο ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή μας, σ’ αὐτά πρέπει νά συμμορφωνόμαστε μέ τή φωνή τῆς συνειδήσεως. Αὐτό σημαίνει τό νά τηροῦμε τή συνείδησή μας πρός τό Θεό.

44.—. Ἡ τήρηση τῆς συνειδήσεως πρός τόν πλησίον εἶναι νά μήν κάνει κανείς τίποτε ἀπολύτως πού καταλαβαίνει ὅτι θλίβει ἤ πληγώνει τόν πλησίον, εἴτε μέ ἔργο, εἴτε μέ λόγο, εἴτε μέ κάποια κίνηση εἴτε μ’ ἕνα βλέμμα, γιατί μπορεῖ κανείς καί μέ μιά κίνηση, ὅπως πολλές φορές λέω, νά πληγώσει τόν πλησίον, μπορεῖ καί μ’ ἕνα βλέμμα. Καί μέ λίγα λόγια, ὁ ἄνθρωπος μολύνει τή συνείδησή του μέ ὅσα καταλαβαίνει ὅτι κάνει ἐπίτηδες γιά νά προκαλέσει λογισμό στόν πλησίον, ἐπειδή ξέρει ὅτι τό κάνει ἐπίτηδες γιά νά τόν βλάψει ἤ νά τόν στεναχωρήσει. Τό νά φυλάξει λοιπόν τή συνείδηση καί νά μήν κάνει κάτι τέτοιο, εἶναι αὐτό πού λέμε, «νά ἐνεργεῖ κατά συνείδηση» πρός τον πλησίον.

45.—. Νά ἐνεργεῖ κανείς «κατά συνείδηση» πρός τά ὑλικά πράγματα σημαίνει νά μήν κάνει κατάχρηση κανενός πράγματος, νά μήν ἀφήνει κάτι νά καταστραφεῖ ἤ νά πεταχθεῖ. Ἀλλά, καί ἄν ἀκόμα δεῖ κάτι πεταμένο, νά μήν τό ἀγνοήσει, ἔστω καί ἄν εἶναι ἀσήμαντο, ἀλλά νά τό μαζέψει καί νά τό βάλει στή θέση του. Νά μή χρησιμοποιεῖ ἀπρόσεκτα τά ροῦχα του. Γιατί, ἄς ὑποθέσουμε ὅτι μπορεῖ νά φορέσει κανείς τό ροῦχο του ἄλλη μιά ἤ δυό ἑβδομάδες καί πηγαίνει καί τό βάζει καί τό πλένει, πρίν τῆς ὥρας του, καί τό φθείρει. Καί ἀντί νά τό χρησιμοποιήσει ἄλλους πέντε μῆνες ἤ καί περισσότερο, μέ τό πλῦνε-πλῦνε το παλιώνει καί τό ἀχρηστεύει. Καί αὐτό γίνεται «παρά συνείδηση».

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τό στρῶμα. Πολλές φορές μπορεῖ κανείς νά βολευτεῖ μ’ ἕνα παπλωματάκι καί ζητάει παχύ στρῶμα. Ἄλλοτε πάλι ἔχει τρίχινο καί θέλει νά τό ἀλλάξει καί νά πάρει ἄλλο καινούργιο καί ὄμορφο ἀπό ματαιοδοξία ἤ ἀπό ἀκηδία. Μπορεῖ ν’ ἀρκεστεῖ σ’ ἕνα παλιόρουχο καί ζητάει μάλλινο καί δημιουργεῖ ζητήματα, ἄν δέν τοῦ τό δώσουν. Ἄν δέ καί ἀρχίσει νά προσέχει τόν ἀδελφό του καί νά λέει: «Γιατί αὐτός ἔχει αὐτό καί ἐγώ δέν ἔχω»; Ἔ, αὐτός εἶναι μακάριος! Τότε πρόκοψε!5. Ἄλλοτε πάλι ἁπλώνει κανείς τό ροῦχο του ἤ τό σκέπασμά του στόν ἥλιο καί ἀμελεῖ νά τό μαζέψει καί τό ἀφήνει καί καίγεται. Καί αὐτό εἶναι «παρά συνείδηση».

Παρόμοια καί μέ τά φαγητά. Μπορεῖ κανείς νά βολευτεῖ μέ μικρό λάχανο ἤ μέ λίγα ὄσπρια ἤ λίγες ἐλιές, καί δεν τό σηκώνει, ἀλλά ζητάει ἄλλο φαγητό πιό γευστικό καί πιό πολυτελές. Ὅλα αὐτά εἶναι «παρά συνείδηση»6.

46.—. Οἱ Πατέρες ὅμως λένε ὅτι δεν πρέπει ὁ μοναχός ν’ ἀφήσει ποτέ τή συνείδησή του νά τόν κατατυραννεῖ γιά ὁποιοδήποτε θέμα7. Πρέπει λοιπόν, ἀδελφοί μου, ν’ ἀγρυπνοῦμε πάντοτε καί νά φυλαγόμαστε ἀπ’ ὅλα αὐτά, γιά νά μήν πέσουμε σέ κίνδυνο. Καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς τό προεῖπε, ὅπως τό ξανάπαμε. Ὁ Θεός νά δώσει νά τά ἀκοῦμε καί νά τά τηροῦμε ὅλα αὐτά, γιά νά μήν μᾶς κατακρίνουν οἱ λόγοι τῶν Πατέρων μας. Ἀμήν. Ἀπό τό βιβλίο,

«Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, ἔργα ἀσκητικά»

ΠΗΓΗ /ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ στην Μεσόγειο βασιλεύει!! - Του Δρ. Βαρδάκα Κωνσταντίνου

ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ

στην Μεσόγειο βασιλεύει!!

Αποτρελάθηκε ο καραβοκύρης και πολυμήχανος Οδυσσέας όταν μαθεύτηκε ότι "Σύμφωνα με τον Μπαράκ Ομπάμα, η σύζυγος του Μισέλ δεν υποστηρίζει μια πιθανή στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία."

«Tα μέλη της οικογένειάς μου, και συγκεκριμένα η Μισέλ, έχουν μια πολύ δύσπιστη προσέγγιση προς τις οποιεσδήποτε πράξεις στη Συρία», είπε στους δημοσιογράφους ο Μπαράκ Ομπάμα.Εάν ρωτήσουμε την Μισέλ αν θέλει ή όχι να ξεκινήσουμε ακόμα ένα πόλεμο, τότε θα απαντήσει "όχι"» (Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr).

Και τώρα τι θα κάνουμε δίχως τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, την Μάγισσα Κίρκη και τα άλλα ξωτικά της Μεσογείου;

Αναρωτήθηκε ο Ομηρικός ήρωας μας.

- Ηρέμησε πολυαγαπημένε μας Οδυσσέα, ήδη όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται "στον πηγαιμό για την Ιθάκη".

Μετά από αυτά θα αφήσω τις σκέψεις μου να ξεδιπλωθούν αυθόρμητα την στιγμή που τόσες θλιβερές εικόνες μας περιβάλλουν, πιάνοντας κάποιες άκρες που νομίζω ότι έσυρα από τον απίστευτα μπλεγμένο γεωπολιτικό κόμπο των προβλημάτων που ταλανίζουν την περιοχή της Μεσογείου.

Αν και σε εμάς τους απλούς και καθημερινούς ανθρώπους φαίνονται κόμποι, στους υποψήφιους επικυρίαρχους της ζωής του πλανήτη συνιστούν μία καλό γρασαρισμένη μηχανή από πολλά γρανάζια που δουλεύουν αρμονικά για να μεταδώσουν κίνηση στο λουρί της μηχανής που λέγεται νέα εποχή και παγκοσμιοποίηση.

Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη... η ΕΞΥΠΝΗ - ΗΛΙΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Και μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Ήταν ανάγκη να κατεβάζουμε τα πετρέλαια και τα αέρια των Ρώσων στην Μεσόγειο την στιγμή που αν το θέλαμε εμείς με απλές και αποφασιστικές κινήσεις θα πρωταγωνιστούσαμε εδώ και χρόνια απέναντι τους ανταγωνιστικά σαν παραγωγοί και διακινητές ενεργειακών αγαθών;

Ποιος παγίδεψε την τότε ηγεσία αλλά και την κοινή γνώμη σε αυτό το όνειρο του μεγαλοϊδεατισμού; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα το καταγράψει και θα βρει τους πρωταγωνιστές . ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥ. Και εξηγούμαι...

"Πού πάς ρε ΚΑΡΑ-μήτσο ξυπόλυτος στα αγκάθια και σέρνεις πίσω σου και έναν ολόκληρο Λαό;".Δεν ήξερες ότι οι παντόφλες που φοράς ήταν Αμερικανο - Ευρωπαϊκές και όχι Ρώσικες;

Έτσι το γρανάζι αυτό της καλοδουλεμένης νεοποχίτικης μηχανής μετά από εμπρησμούς και φόνους αθώων, βλέπε Ηλεία, προβοκάτσιες και καταστροφές στην Αθήνα, υποκλοπές και σκάνδαλα από τρίτους τίθεται εκτός λειτουργίας.

Μετά από αυτήν την αυθάδειά μας οι διαχρονικοί τοκογλύφοι αποφάσισαν να μας "φυτέψουν στο χώμα". Γι αυτό ήρθε ένα γρανάζι που όπου γύριζε φώναζε "λεφτά υπάρχουν". Μέχρι που ανέλαβε το κυβερνητικό tempo της μηχανής και αποφάσισε να μας κάνει τα μνημόσυνα, δηλ. να μας εισαγάγει στο τάφο των μνημονίων.

ΕΡΩΤΗΜΑ.

Μήπως εκτός από τους Αμερικάνους ήθελαν και οι Ρώσοι να μπούμε σε αυτό τον τάφο; Διότι η μετέπειτα πολιτική τους κατά προσωπική μου εκτίμηση συμπεριελάμβανε και τους λόγους του Πόντιου Πιλάτου.

Κατ' εμέ κ. Πούτιν έπρεπε να συμβουλέψεις τους ομόδοξους συνομιλητές σου, αν τους αγαπούσες ειλικρινά, να μην διακινδυνεύσουν με το σχέδιο Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη. Αλλά σου δίνω την δικαιολογία ότι είχες τα δικά σου συμφέροντα όπως και οι πρόγονοι σου τότε, αν θυμάσαι με τα Ορλωφικά.

Δεν πρόκειται να αναφερθώ στα υπόλοιπα μέχρι σήμερα γρανάζια της κρεατομηχανής γιατί είναι γνωστά τοις πάσι, καθότι κάθε μέρα μας πολτοποιούν με τις απάνθρωπες αποφάσεις τους. Σύντομα από την πολλή δουλειά - κίνηση έρχεται η στιγμή η προαποφασισμένη από τους κατασκευαστές της μηχανής που και τα γρανάζια αυτά θα ρετάρουν και τότε το λουρί της μηχανής θα γυρίζει σαν τρελό και φυσικά όποιον πάρει ο Χάρος.

Κλίνοντας γόνυ Τιμής στους Νέο - μάρτυρες της ΣΥΡΙΑΣ, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η χώρα αυτή χρησιμοποιήθηκε σαν βιτρίνα εκφοβισμού στους Μεσογειακούς λαούς με το αποτροπιαστικό σύνθημα "καθίστε καλά για να μην πάθετε τα ίδια και χειρότερα".

Σίγουρα θέλουν και σε εμάς τους Έλληνες να μας στείλουν αυτό το μήνυμα, μάλιστα τώρα που μπορεί και το λουρί της μηχανής μας να γυρίζει σαν τρελό.

Η Συρία για τους γεωπολιτικούς παίκτες τελείωσε. Από εδώ και πέρα μέσα στους ευρύτερους στρατηγικούς σχεδιασμούς θα έχει περιφερειακό ρόλο αυτοτελής ή τεμαχισμένη.

Η Μεσόγειος ξαφνικά ησύχασε. Λέτε να έκαναν λάθος στρατηγικό οι επικυρίαρχοι των ΕΘΝΩΝ; Ή παίρνουν θέσεις για τον επόμενο στόχο;

Μήπως στόχος τους τελικά είναι η Τουρκία και όχι η Συρία;

Πώς θα ανάψουν το φυτίλι με την Τουρκία;

Ποιος μαντρότοιχος δυτικά της Τουρκίας είναι ετοιμόρροπος βλ. "υφαλοκρηπίδα Αιγαίου";

Τελικά είναι ιστορικά γραπτό ότι όλοι οι ανοικτοί γεωπολιτικοί λογαριασμοί να κλείνουν σε αυτό το Πολιτισμικό Αρχιπέλαγος .

Πού να ήξερες πολυβασανισμένε Οδυσσέα ότι διέπλεες θάλασσες που στα βάθη τους κρύβουν αμύθητους ενεργειακούς θησαυρούς.

Όμως με το Ομηρικό ταξίδι σου σηματοδότησες την διαχρονική πορεία του Ελληνισμού που μέσα από θυσίες και μαρτύρια είναι σίγουρο ότι μετά τον επώδυνο πηγαιμό θα φτάσει τελικά στην Ιθάκη της ανδρειωμένης ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ και θα αποδοθεί η δικαιοσύνη, όπως την απέδωσες εσύ Οδυσσέα στους πλεονέκτες μνηστήρες.

ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ

Υ. Γ. 

Εύχομαι στις δύσκολες στιγμές να γεμίζουν τα σπλάχνα μας με ανθρωπιά και αγάπη για τον συνάνθρωπό μας που ήδη βρίσκεται σε δεινή θέση, επικαλούμενοι το Έλεος του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ να συντρίψει τις δαιμονικές μηχανές των ανθρωποκτόνων συστημάτων.

πηγή