Αγωνιώδεις προσπάθειες να βγει από την καταστολή ο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Σπυρίδων

 

Αγώνα δρόμου δίνουν τις τελευταίες ώρες οι θεράποντες ιατρού του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας ώστε να βγει από τη καταστολή ώστε να δουν αν ανταποκρίνεται στο περιβάλλον. Και αυτό γιατί παραμένει για πέμπτη συνεχομένη ημέρα διασωληνωμένος στην εντατική μονάδα του Ναυτικού νοσοκομείου της Αθήνας.
Η πρώτη προσπάθεια έγινε χθες ,Σάββατο το πρωί, όταν οι γιατροί που είναι συνεχώς στο προσκεφάλι του Δεσπότη έκοψαν τα φάρμακα καταστολής προσπαθώντας να τον επαναφέρουν στο περιβάλλον. Η πρώτη προσπάθεια δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα με την αγωνία να είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα συγγενών και κληρικών που σπεύδουν συνεχώς στο νοσοκομείο.
Στην Αθήνα ο Πρωτοσύγκελος
Στην Αθήνα μετέβη εκτάκτως ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης π. Γεράσιμος Φωκάς προκειμένου να βρεθεί στο πλευρό του Σπυρίδωνα. Από τις πρώτες ώρες της αδιαθεσίας του Μητροπολίτη είναι συνεχώς δίπλα του τα πνευματικά του παιδιά Αρχ. π. Σπυρίδωνας Πετεινάτος και Αρχ. π. Παΐσιος Παράσχης. Συνεχώς δίπλα του είναι και ο προσωπικός του γιατρός Αρχ. π. Νικόλαος Χαρτουλιάρης.
Έντονη ανησυχία στην Ιεραρχία
Έντονη είναι η ανησυχία στους εκκλησιαστικούς κύκλους για τη πορεία της υγείας του γηραιότερου Μητροπολίτου της Ιεραρχίας Σπυρίδωνα Καλαφατάκη. Στο Επισκοπείο της Μητροπόλεως στο Αργοστόλι έχουν «σπάσει» τα τηλέφωνα με τους περισσότερους Ιεράρχες να ζητούν πληροφορίες για τη κατάσταση της υγείας του και να θέλουν να στείλουν μηνύματα συμπαράστασης καθώς και ότι προσεύχονται ο Κεφαλληνίας να ξεπεράσει άλλη μία δοκιμασία με την υγείας του. Όπως μάλιστα έλεγε και ένας παλιός Μητροπολίτης , «ο Κεφαλληνίας είναι σκληρό, Πειραιώτικο καρύδι και με τη βοήθεια του θεού θα τα καταφέρει»!
Ας ελπίσουμε τις επόμενες μέρες ο Δεσπότης μας να γίνει καλά και να επιστρέψει στο αγαπημένο του νησί, τη Κεφαλονιά.
πηγή

Προετοιμασία για τα Χριστούγεννα

 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου 
 
«Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό... «Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία!» Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. Γιατί, θα περνούσαν αιώνες και αιώνες, και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό!» (Τάσος Λειβαδίτης «H Γέννηση») «Θεωρώ πώς μια καλή προετοιμασία για να κοινωνήσουμε τα Χριστούγεννα και τις άλλες λειτουργίες πού έρχονται, δεν είναι μόνο η νηστεία και η εξομολόγηση. Πρέπει να προηγηθεί η συμφιλίωση πρώτον και δεύτερον όσον το δυνατό ελεημοσύνη. Αυτά τα δύο είναι μέσα στις πνευματικές μας προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ. Κάποιος χριστιανός μπορεί να νήστεψε μια μέρα ή και καμία για πολλούς λόγους. Άλλος χριστιανός μπορεί να εξομολογήθηκε πριν τρείς ή τέσσερις ή έξι μήνες και να μην του βρέθηκε κώλυμα στην θεία κοινωνία και να μην χρειάζεται μια επετειακή επίσκεψη ανασφαλείας στον εξομολόγο για την «άδεια». Ενώ ο χριστιανός πού αποφεύγει την συμφιλίωση ή την ελεημοσύνη πού μπορεί, είναι αναπολόγητος. Πώς θα πάμε στον Χριστό με κλειστή καρδιά και άδεια χέρια; Ξυπόλητοι και γυμνοί μπορούμε να πάμε στην εκκλησία. Ανοικτίρμονες όμως νομίζω όχι.» (π.Παντ.Κρούσκος) Τους ανοικτίρμονες δεν τους δέχεται ο Πατήρ οικτιρμῶν... Ἀνέλεος η κρίσις τω μή ποιήσαντι έλεος... Είναι η μοναδική περίπτωση μή συγχωρήσεως όπως φαίνεται στο παράδειγμα του ανοικτίρμονος δούλου... «Ο Χριστός σε λίγες μέρες γεννιέται και θα γιορτάσουμε το κομβικό αυτό γεγονός της ιστορίας. Είναι κάλεσμα! Το σημαντικότερο που έχει γίνει για τον καθένα μας προσωπικά και το κάλεσμα αυτό είναι κλήση στη ζωή, στην ελπίδα, τη χαρά, την αγάπη, την ορθόδοξη προσμονή, τη ζωντανή έκφραση κάθε δοξολογικής αναπομπής της στιγμής μας εν χριστώ... Ήρθε ξένος ο χριστός και η πόλη λόγω της απογραφής της εποχής και της σκληροκαρδίας των ανθρώπων της δεν τον δέχτηκε. Και ο Χριστός αδιαμαρτύρητα βρήκε χώρο έξω από την πόλη χωρίς η Παναγία να αντιδράσει και να στενοχωρηθεί... Και εκεί στη Φάτνη λειτουργήθηκε το μυστήριο της θείας οικονομίας με τρόπο ταπεινό και συνάμα συγκλονιστικό! Η πόλη μέσα στις κοσμικές μέριμνες της απογραφής και των φόρων δεν καταλαβαίνει τίποτα. Οι καρδιές είναι αλλού αφού αλλού είναι και ο θησαυρός τους. Και οι αισθήσεις τους δεν είναι δεκτικές στη θεία συγκατάβαση... Και ο θεός εξερχόμενος με τη γέννησή του εισέρχεται στην αναμονή των ψυχών που ποθούν την θεια κένωση. Και λησμονούν το παρελθόν.Και μπαίνουν ήδη στο αν-αρχικό κάλεσμα της βιοτής που λάμπει στο πρόσωπο Του πιο πολύ και από το νοητό φως. Και εμείς; Εμείς αναμένουμε τη γιορτή για να Τον συναπαντήσουμε για άλλη μια φορά επετειακά; Μη γένοιτο! Θα τον συναντήσουμε στη φάτνη της καρδιάς μας και σαν άλλοι ξένοι θα σκύψουμε στο μέγα μυστήριο της καινής κτίσης! Ας αξιωθούμε έτσι να γιορτάσουμε για να μην μείνει άλλη μια επέτειος να χάνεται στην πρόοδο του χρόνου που φεύγει σαν άλλος επισκέπτης που βρήκε κλειστή την πόρτα.» (Nik Tab) Να θυμάστε αδελφοί μου, πώς σήμερα η Εκκλησία δεν έχει να παλέψει με τον Διοκλητιανό, τον Άρειο και τους Βαρλααμίτες. Δηλαδή υπάρχουν ακόμα αυτοί σε άλλες μορφές και επιδιώκουν να αλλοιώσουν το ήθος μας. Ωστόσο όμως μπροστά μας υψώνονται άλλα τέρατα: Της απομόνωσης, της απελπισίας, της απιστίας, της κοινωνικής και πνευματικής εξαθλίωσης, της αδικίας,της αρρωστημένης εξάρτησης από τον καταναλωτισμό, τις φτηνές αγάπες και τις ακριβές προδοσίες του ανθρωπίνου προσώπου. Μέσα στο σκοτάδι αυτό ας γίνουμε φως και χέρι πού τραβάει από τον Άδη κάθε ψυχή πού δοκιμάζεται έτσι. Ο Θεός μαζί μας! Επιμέλεια-πηγή: Σοφία Ντρέκου/Αέναη επΑνάσταση
To είδαμε εδώ

Πώς το 1204 "προφητεύει" το μέλλον μας...

Αν κανείς διαβάσει, τί προηγήθηκε πριν την απόλυτη καταστροφή του 1204 στην Κωνσταντινούπολη από τους προγόνους των σημερινών δυτικοευρωπαίων, θα ανατριχιάσει από τις ομοιότητες του σήμερα...
Γράφει ο Γιώργος Θαλάσσης...
Μέσα από την έρευνα μας εντοπίσαμε ομοιότητες, που μόνο τυχαίες δεν είναι. Πραγματικά οι εχθροί του Γένους μας στερούνται φαντασίας, αφού το ίδιο ακριβώς σχέδιο των προγόνων τους εφαρμόζουν για τον αφανισμό μας.
Την ώρα, που αυτοί εκτελούν επιτυχώς τα σχέδιά τους, εμείς κακώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη των Βυζαντινών πατέρων μας του 1204.
Τότε, οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) πρόγονοί μας, προκειμένου να λυτρωθούν από την τυρρανική εξουσία του πρωτοσέβαστου Αλεξίου, έστρεψαν τις ελπίδες τους στον λάθος άνθρωπο, που κατέστρεψε το Βυζάντιο και που ο βίος του ταιριάζει τρομακτικά με αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Ανδρόνικος Κομνηνός εκμεταλεύτηκε την οργή του λαού κατά των πλουσίων, της αριστοκρατίας και του κρατικού (δεξιού θα λέγαμε στη εποχή του παπανδρέου) κατεστημένου και με λαϊκιστικά συνθήματα και υποσχέσεις πρωτόγνωρες στα Βυζαντινά χρονικά υπέρ του λαού και κατά της Δύσης (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ θα λέγαμε στην εποχή του παπανδρέου), πήρε την εξουσία και μέσα σε 2 χρόνια αποσάθρωσε την κρατική, στρατιωτική και κοινωνική δομή του Βυζαντίου. Μία - μία οι Βυζαντινές επαρχίες άρχισαν να ανεξαρτητοποιούνται και άλλες να χάνονται από τους εχθρούς (Θεσσαλονίκη), αφού οι ένδοξοι Βυζαντινοί στρατηγοί, που θα μπορούσαν να αμυνθούν με αποτελεσματικότητα, είχαν δολοφονηθεί ή φυλακιστεί από τον Ανδρόνικο, που φοβόταν μην τυχόν και χάσει το θρόνο από τον στρατό.

Όταν τελικά ο λαός εξεγέρθηκε απηυδισμένος από τις εθνικές συμφορές και τις πολιτικές δολοφονίες για παραδειγματισμό (δεν χρειαζόταν η 17Ν ή άλλα προσχήματα για να υπάρχει φόβος στους πολιτικούς αντιπάλους) και η βασιλεία του Ανδόνικου Κομνηνού έλαβε τέλος φρικτότερο από του Καντάφι, ο λαός έκανε το ίδιο λάθος ξανά και σαν τους σημερινούς νεοέλληνες της μεταπολίτευσης, που μία πίστευαν το πασοκ μία τη νδ, στήριξαν τις ελπίδες τους και έστεψαν Αυτοκράτορα τον πρώτο, που βρήκαν διαθέσιμο αντίπαλο του Ανδόνικου, χωρίς να αναρωτηθούν τί άνθρωπος είναι ή αν έστω είναι κατ' ελάχιστο ικανός.
Ο Ισαάκ Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας, αποδείχτηκε άσχετος και παντελώς ανίκανος. Στις μέρες του η καταστροφή, που είχε επιφέρει ο προκάτοχός του, έφερε καρπούς (ό,τι ακριβώς συνέβει στην σημερινή μας δεκαετία του '90 και την μετά Ανδρέα εποχή). Οι Ρωμιοί άλλαξαν, ο στρατός το ίδιο. Τώρα πια δεν υπήρχε η μαχητικότητα, η αγωνιστικότητα και η γενναιότητα στον λαό και στον στρατό. Επιπλέον ο λαός με τα παραδείγματα των αρχόντων του κυλίστηκε στην αμαρτία, μιμούμενος την ανηθικότητά τους (ο Ανδρόνικος, όπως και Ανδρέας, ήταν τρομερά γυναικάς) και μέσα σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε στην χειρότερη ίσως ποιότητα λαού, που γέννησε το Έθνος μας.
Η ανικανότητα του Ισαάκ Άγγέλου έδωσε την αφορμή στον ίδιο τον αδερφό του, τον Αλέξιο Άγγελο, να κλέψει τον θρόνο και αφού τυφλώσει τον αδερφό του Ισαάκ να τον κλείσει στην φυλακή μαζί με τον μικρό του γιο και διάδοχο του θρόνου.
Αν ο Ισαάκ υπήρξε άσχετος, ο Αλέξιος Γ' Άγγελος, ο νέος Αυτοκράτορας, αποδείχτηκε ο χειρότερος Βυζαντινός βασιλιάς όλων των εποχών. Στην εποχή του τα σκάνδαλα και η αποδόμηση του πριν από λίγο ισχυρότερου κράτους του κόσμου γιγαντώθηκαν. Τώρα πια το μόνο, που ενδιέφερε τους κρατικούς αξιωματούχους και την αλλοτριωμένη (εκσυγχρονισμένη θα λέγαμε) κοινωνία, ήταν η υλική ευμάρεια, ο πλουτισμός και οι αρπαχτές απο τα σκάνδαλα.
Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μας Γέροντας Παΐσιος... Θέλετε να χαλάσετε έναν λαό; Δώστε στο λαό πλούσια τα υλικά αγαθά και θα ξεχάσουν και τον Θεό και τα πάντα...
Τί και αν φώναζαν οι λιγοστοί και οι ικανοί Πατριώτες της εποχής εκείνης για τον επερχόμενο κίνδυνο, η κρατική εξουσία της εποχής εκείνης (όπως και αυτή της μεταπολίτευσης) θεωρούσε τις φωνές αυτές γραφικές... Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αντίδραση του Αλεξίου Γ' Αγγέλου στις ικεσίες ενός πατριώτη αξιωματικού, που τον παρακαλούσε να δοθεί άδεια ξυλείας προκειμένου να φτιαχτούν μεγάλα πολεμικά πλοία για την άμυνα της Πόλης. Ο εγκληματικός αυτός Αυτοκράτορας με δυσκολία έδωσε τελικά την άδεια, αλλά την πήρε πίσω, όταν ο δασάρχης της περιοχής διαμαρτυρήθηκε, ότι θα ζημιωθεί το κυνήγι της περιοχής!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οικονομικού σκανδάλου, που θα το ζήλευε και ο τσοχατζόπουλος και που ταιριάζει με το σύγχρονο σκάνδαλο των υποβρυχίων, είναι αυτό του Βυζαντινού αρχιναύαρχου, που παίρνοντας την εντολή (μετά από πιέσεις στον Αλέξιο των λίγων πατριωτών) να σουλουπώσει κάπως τα εναπομείνατα μεγάλα πολεμικά του άλλοτε πανίσχυρου στόλου, κατάκλεψε το κράτος αποδομώντας τα εξαρτήματα από διάφορα πλοία με σκοπό να τα αναπληρώσει σε άλλα. Το αποτέλεσμα ήταν:
1ον. Να απομείνουμε μόνο με δυο-τρία αξιόπλοα πλοία, που παρατημένα στα ναυπηγεία του Κεράτιου (σαν και τα σημερινά υποβρύχια) δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν σε καμμία περίπτωση τα πολυάριθμα και νεότερα βενετσιάνικα.
2ον. Οι τσέπες του τσοχατζόπουλου της εποχής εκείνης να φουσκώσουν απότομα, αφού κάποια εξαρτήματα πλοίων πουλήθηκαν κρυφά επιφέροντας στον αρχιναύαρχο παράνομο πλουτισμό εις βάρος της Πατρίδος.
Σημείωση Ιστολογίου: Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους Ελληνες... Η απόλυτη παρακμή και στο τέλος η κατάληψη της Κων.πολης απο τους Σταυροφόρους Φράγκους, οι οποίοι και ...βρήκαν την απίστευτη γι αυτούς ευκαιρία να καταλάβουν (εκτός των άλλων) και την Πόλη των Πόλεων με απίστευτη ευκολία (χωρίς να ανοίξει...μύτη!), μιας και δεν υπήρχε πλέον ουτε στρατός, ούτε στόλος, ούτε τίποτα! Να το υπενθυμίσω για άλλη μια φορά ή θα με πούν πάλι γραφικό;
ΠΗΓΗ

το είδαμε εδώ 

Το Επίκαιρο κήρυγμα του του π.Ανδρέα Κεφαλογιάννη : Δεν θέλουμε άλλο σώσιμο, φτάνει πια!

 

” Αγαπημένα τέκνα του Χριστού. Του γεννηθέντος ,του αγωνισθέντος, του σταυρωθέντος  αλλά και αναστάντος Χριστού.
Η ενσάρκωση των Χριστουγέννων σημαίνει ακριβώς το μέγα γεγονός της αλλαγής της πνευματικής,σ’ ολόκληρο τον κόσμο.Τότε άλλαξαν όλα.Ήρθε το παιδί  Ιησούς και από εκείνη τη στιγμή και πέρα έλαμψε το άστρο της Βηθλεέμ για να φωτίσει τον δρόμο των μάγων ,οι οποίοι έσπευσαν να προσκυνήσουν τον Χριστό στην ταπεινή φάτνη.2014 χρόνια πριν .Το μεσοτοίχιον του φραγμού διαλύεται ,τα τείχη διερήγησαν της παλιάς πολύμορφης και πάρα πολύ φθαρμένης παλιάς πίστης των ανθρώπων των ειδώλων.
Χριστός γεννάται δοξάσατε θα πούμε αύριο και μεθαύριο, αλλά αυτό το Χριστός γεννάται με ποια καρδιά θα το πουν οι Έλληνες; Οι Έλληνες της μεγάλης καταστροφής ,γιατί δεν μιλώ μόνο για την οικονομική καταστροφή, αλλά μιλώ για την πνευματική καταστροφή η οποία λειτούργησε τόσα πολλά χρόνια για να μας διαλύσει και να φτάσουμε μέσα από την πνευματική ,στην οικονομική καταστροφή , την οποία ζούμε δραματικά και εφιαλτικά 5 ολόκληρα χρόνια τώρα.
Από την φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός και οι μάγοι ήρθαν και τον προσκύνησαν άνοιξαν άλλοι δρόμοι για την πνευματικότητα του κόσμου.
Όμως η άγρια δυναστεία των Ρωμαίων ,οι Έπαρχοι τότε και Βασιλείς της περιόδου ,όπως ο Ηρώδης,ο οποίος έσφαξε τα παιδιά των Εβραίων έως 2 ετών ,γιατί εφοβείτο μήπως ένα από τα παιδιά αυτά είναι ο Χριστός ,ο οποίος θα ανέτρεπε την εξουσία την δικιά του και θα απειλούσε την εξουσία των Ρωμαίων που είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον τότε κόσμο.Από τους οποίους άρχισε πραγματικά ο ολοκληρωτισμός για ολόκληρη την ανθρωπότητα .Τότε κατ έσφαξε τα νήπια και τότε κλαυθμός και οδυρμός,γιατί τι χρωστούσαν αυτά τα αθώα παιδιά εκείνης της περιόδου.
Μπορεί κανείς να παρομοιώσει τον φόβο των τότε Ρωμαίων που κατ έσφαξαν τα  παιδιά ,με την μετέπειτα ιστορία .Πλέον του Β’ Παγκοσμίου πολέμου που κυνηγήθηκαν πάλι τα παιδιά των Εβραίων στην Ευρώπη ολόκληρη κι έγιναν στάχτη, κι έγιναν σαπούνι και κατεστράφη ολόκληρη η γενιά εκείνη των Εβραίων.
Στιγμές αθλιότητας ,στιγμές ανθρώπινης αγριότητας, στιγμές θηριωδίας τις οποίες νομίσαμε ότι θα τις ξεπεράσουμε με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ,αλλά ατυχώς ,οι Γερμανοί όσο και αν σαν λαός είναι πειθαρχημένος, ένας λαός αν θέλετε ένας λαός ο οποίος έχει μια βαθιά κληρονομιά κουλτούρας μέσα του, την Ελληνική πραγματικότητα και την Λατινική του παιδεία  και υποτίθεται ότι μέσα από τη φιλοσοφία των μεγάλων φιλοσόφων του και την τέχνη των μεγάλων καλλιτεχνών του, θα μπορούσε να διαμορφώσει μια καινούρια εποχή για την Ευρώπη ολόκληρη.
Αλλά φαίνεται το DNA  είναι πολύ ισχυρότερο και από τη θέληση των ανθρώπων. Και είδαμε τους νέους Γερμανούς με θαυμασμό ότι ξανά έστησαν τη χώρα τους, τη στήσανε από τα ερείπια μέσα και την ξανά συνέστησαν, αλλά ξέχασαν ότι είχαν καταστρέψει μια φορά στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο ολόκληρη την Ευρώπη. Χάσανε τον πόλεμο και υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε να τολμήσουν ξανά τέτοιο πράγμα ,αλλά αυτοί έκαναν ξανά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και κατέστρεψαν ολόκληρη την ανθρωπότητα και ολόκληρη τη Γερμανία.Τότε βέβαια δεν αναστήθηκαν εύκολα οι άλλοι λαοί, ανεστήθη όμως η Γερμανία και έπρεπε να αναμνησθεί  όλων αυτών των καταστάσεων της φρίκης και να μην τη συνεχίσει,αλλά να γίνει ένα παράδειγμα πνευματικό για ολόκληρη την Ευρώπη. Να μη θελήσει να εκμεταλλευτεί και να κυριαρχήσει του ζωτικού χώρου των λαών της Ευρώπης αλλά να αφήσει την δυνατότητα μιας αγαπητικής κοινωνίας στην Ευρώπη που θα μπορούσε να το κάνει με τη δική της οικονομική ισχύ.
Αδίστακτος ο άνθρωπος και αχόρταγος.
Αυτό αποτέλεσε και την καταστροφή τη δική μας και εμείς όχι ως αθώοι αλλά ως παραλογισμένοι μέσα από την ψευδό ευημερία σπεύσαμε να ακολουθήσουμε όλοι την ιστορία αυτή και εχάσαμε ακριβώς τον προσανατολισμό μας μέσα σε μια απόλυτη υλοκρατία.Χάσαμε την πνευματικότητα μας,χάσαμε τα ιερά και τα όσια μας ,χάσαμε τις οικογένειες μας ,χάσαμε την κοινωνική μας ενότητα,χάσαμε τα πάντα.Αυτή την ώρα είμαστε στα χέρια των δυναστών,βρισκόμαστε στον όλεθρο.Ποιος θα μας σώσει,ο λαός είναι αποίμαντος ,ούτε πνευματικοί άνθρωποι υπάρχουν να συνεγερθούν και να κηρύξουν την ψυχή του λαού,ούτε εκπαιδευτικοί υπάρχουν ,ούτε πολιτικοί υπάρχουν ούτε τίποτα.Κι ο λαός που να στραφεί,τι να κάνει,βρίσκεται στην απόγνωση.
Βρίσκεται σε απόγνωση γιατί δεν έχει ούτε κι αυτόν τον άρτο τον επιούσιο. Βρίσκεται σε απόγνωση γιατί τον πνίγουν τα μνημόνια. Βρίσκεται σε απόγνωση γιατί δεν αντέχει άλλο να βλέπει και να ακούει όλους αυτούς που τον έχουν ισοπεδώσει, που τον έχουν καταστρέψει, που τον έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση, να του λένε ότι είναι εδώ για τον… σώσουν.
Ε, όχι δεν θέλουμε άλλο σώσιμο, φτάνει πια! Αυτό που θέλει ο λαός είναι να απελευθερωθεί από τα δεσμά και τα δεινά που έχει συσσωρεύσει στη χώρα το ΔΝΤ και όλο αυτοί που μας το κουβάλησαν.
Κι όμως, αυτοί που του άνοιξαν την πόρτα έχουν σήμερα το θράσος να ζητάνε και τα ρέστα, να λένε ότι… επέστρεψαν για μια νέα αρχή. Όχι, δεν θέλουμε νέες αρχές, δεν θέλουμε ψευτοσωτήρες και ανθρώπους που έστησαν τη χώρα στα 11 βήματα. Θέλουμε ανθρώπους ελεύθερους, θέλουμε ανθρώπους που θα παλέψουν για να διώξουμε από τη χώρα τη νέα γερμανική κατοχή. Που θα πολεμήσουν το Δ΄ Γερμανικό ΡΑΪΧ. Ο ελληνικός λαός δεν έχει πλέον άλλα περιθώρια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσει ξανά θύμα των νέο-γκεσταμπιτών!!! Και θα πω και κάτι, που το συζητάμε όλοι στις δημόσιες τοποθετήσεις μας.
Για την Μικρασιατική Καταστροφή κάποιοι οδηγήθηκαν στο Γουδί. Για τη σύγχρονη Μικρασιατική καταστροφή, όπου γίναμε πρόσφυγες στον ίδιο μας τον τόπο θα πληρώσει κανείς; Θα δικαστεί κανείς; Θα βρεθεί ένας δικαστής να ανοίξει το φάκελο για το πώς οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ;  Πρέπει να βρεθεί, αυτό επιβάλλουν οι ιστορικές στιγμές που ζούμε, γιατί φωνάζουν από τους τάφους οι χιλιάδες νεκροί από τις αυτοκτονίες, γιατί φωνάζουν στους δρόμους οι χιλιάδες άνεργοι, γιατί βγάζουν κραυγή αγωνία οι χιλιάδες άστεγοι, γιατί βγάζουν καθημερινά αναστεναγμό όλοι οι Ελληνες.
Ας βρεθεί επιτέλους ένας σύγχρονος Τερτσέτης, ένας σύγχρονος Πολυζωϊδης για να δικάσουν εκείνους που καταδίκασαν σε θάνατο την ελληνική κοινωνία.
Χριστός γεννάται δοξάσατε,χριστός εξ ουρανών απαντήσατε και σας καλώ λοιπόν μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι να έλθετε εσείς μαζί μας να αναζητήσουμε το φως το αιώνιο της ελπίδας του Χριστού.Για να ξανά δοξάσουμε την πίστη και την ορθόδοξη ψυχή μας,να ξανά δοξάσουμε την ελπίδα για την ανάσταση του γένους,του τόπου και του λαού.Ο οποίος περιστρέφεται στο άγνωστο,στην αβεβαιότητα,στην εγκληματικότητα,την φρίκη.Γνωρίζουμε ότι σε παγκόσμια κλίμακα αποτελούμε ένα επιλεγμένο θύμα για να σταματήσει αυτή η πνευματική ελευθερία και χριστιανική ανεξαρτησία του λαού μας.
Όμως δεν πρέπει να καμφθούμε. Αυτήν  την ώρα του σκοταδιού του πνευματικού ,αυτή την ώρα της μεγάλης κρίσης η οποία μπορεί και να μεγαλώσει εμείς πρέπει να αντισταθούμε πνευματικά και να μη δούμε μόνο τη κίνηση της ελπίδας,το Χριστός γεννάται δοξάσατε,αλλά και να δούμε την ουσία αυτού του γεγονότος για τον ίδιο το σταυρό και τη σταύρωση αλλά και την Ανάσταση.
Αν θέλουμε πραγματικά την ώρα κατά την οποία κινδυνεύει ολόκληρος ο Χριστιανισμός και βλέπουμε γύρω μας ότι οι Χριστιανοί κατασφάζονται .Έχουμε μια νέα δίωξη των Χριστιανών όπως επί Ρωμαικών χρόνων ,με όλους αυτούς τους τζιχαντιστές οι οποίοι κάνουν επιθέσεις.Γιατί η Δύση έδωσε την αφορμή τόσα χρόνια για το μίσος του Μουσουλμανικού κόσμου εναντίον της Δύσης της εκμεταλλεύτριας  ,της Δύσης της ψεύτρας,τη Δύση της ανυπόστασης,της Δύσης της άθεης σε τελευταία ανάλυση.
Αυτή την ώρα  ο Χριστός που προδόθηκε για μια ακόμη φορά και για την γέννηση που είναι η ελπίδα και με την ενσάρκωση του και για όλη τη διαδρομή των θαυμάτων του και των μεγάλων ελπίδων ,αυτή την ώρα πάλι ξανά προδίδεται.Συνεπώς εμείς δεν έχουμε δικαίωμα αν θέλουμε να λέμε ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί παρά απλώς και μόνο να σταθούμε δίπλα εις τη φάτνη ταπεινά με το γόνο , να υμνήσουμε την Παρθένο να υμνήσουμε το βρέφος και να ακολουθήσουμε τον δρόμο αυτής της λάμψης της Πίστεως της οποία εχάραξε…”.
Πηγή: anogi.gr
Το είδαμε εδώ

ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΚΑΙ…ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΣΥΝΑΞΕΙΣ ΚΑΙ…ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

.                 Μὲ μεγάλη λύπη βλέπουμε πὼς τὶς ἅγιες αὐτὲς μέρες ὅπου ἡ νεοταξικὴ λαίλαπα ἐπιβάλει ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις ποὺ ἀπέχουν παρασάγγες ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Θείου μηνύματος τῆς γέννησης τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου, πολλὲς μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδας συμμετέχουν σὲ αὐτὸ τὸ νεοταξικὸ πανηγύρι μὲ τὴν πλήρη καὶ ὁλοκληρωτικὴ διαστροφὴ τῶν Χριστουγέννων, κατὰ τὸ πρότυπο τῆς Δ. Εὐρώπης, ἡ ὁποία ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὶς θεμελιώδεις ἀρχὲς καὶ διδάγματα τοῦ Χριστιανισμοῦ.
.                 Κλασσικὸ παράδειγμα μεγάλη ἱερὰ μητρόπολη τῆς βορείου Ἑλλάδας, ἡ ὁποία μὲ ἀνακοίνωσή της μετέχει σὲ ἐκδηλώσεις ἑνὸς διεθνοῦς φορέα ποὺ προβάλλει ἕνα ἄλλο πνεῦμα στὶς ἑορτὲς τῶν ἡμερῶν, μὲ ἔμφαση στὸν… ἀστρολογικὸ καὶ στὸν ξεφαντωτικὸ χαρακτήρα αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, ἀπέχοντας παρασάγγας ἀπὸ τὸ κλασικὸ πνεῦμα ποὺ ἐβίωσαν, ὅσοι ἀκόμα τὸ θυμοῦνται, ἀπὸ τὶς περασμένες δεκαετίες, ὅταν ἀκόμα οἱ πιστοὶ ἐπέμεναν «ἀναχρονιστικὰ» καὶ «σκοταδιστικά».
.               Ἀλλὰ τὸ πιὸ θλιβερὸ εἶναι νὰ παρακολουθεῖ κανεὶς ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀμέτοχους καί, τὸ λιγότερο, ἀνεύθυνους ἱεράρχες, ποὺ ἔχουν ταχθεῖ σὰν ποιμένες νὰ ποιμάνουν ἕνα ποίμνιο ἀγόμενο καὶ φερόμενο ἀπὸ τοὺς ταγοὺς τῆς Νέας Τάξης, ποὺ σὰν λύκοι ἀκονίζουν τὰ δόντια τους γιὰ νὰ κατασπαράξουν ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὴν θύελλα τῶν ἐτῶν, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ «ἔξω ἀπὸ ἐδῶ», ποὺ τριγυρίζει μὲ λύσσα ἕτοιμος νὰ καταβροχθίσει κάθε πιστό ποὺ ἀκόμα ἐπιμένει νὰ εἶναι πιστός, νὰ ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι συμβαίνει μὲ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἀντιορθόδοξων προτύπων. Τὸ μόνο ποὺ τοὺς «καίει», πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, εἶναι οἱ χρυσοποίκιλτες τιάρες καὶ οἱ δεσποτικὲς καρέκλες κατὰ τὸ πρότυπο τῶν πολιτικῶν τοῦ ξεπουλήματος τῆς χώρας.
.                 Σήμερα τὰ Χριστούγεννα καὶ μὲ τὴν οὐσιαστικὴ συμβολὴ αὐτῶν τῶν ποιμένων, ἔχουν καταντήσει ἕνα καταναλωτικὸ ἐπεισόδιο χωρὶς καμία ἀληθινὴ χριστιανικὴ διάσταση, γιατί ἔτσι τὸ ἐπιβάλλει ἡ Νέα Ἐποχή. Μέχρι καί… χορευτικὰ νούμερα μέσα στὴν Φάτνη, ποὺ παριστάνουν τὴν γέννηση σὰν ἕνα θαυμαστὸ χορευτικὸ σόου, μὲ τοὺς μάγους νὰ εἶναι παρδαλὸ θέαμα τηλεθέασης, προβάλλονται σὲ ἕνα κοινὸ ποὺ εὐαρεστεῖται μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ χάλι, μὲ τὴν ἀπουσία κάποιας χριστιανικῆς διδαχῆς, νὰ παραπλανεῖται καὶ νὰ χάνεται στὸ θεματικὸ τίποτα τῆς Νέας Τάξης.
.                 Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ αὐτὸ τὸ διεστραμμένο πνεῦμα τῶν ἐποχῶν τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καὶ ἕνα ἄλλο ἀκόμα πιὸ θλιβερὸ γεγονός, δείχνει καὶ τὴν ὑποκρισία ὅλων ἐκείνων ποὺ ὑποτίθεται ὅτι ἔχουν ταχτεῖ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Ὀρθοδοξίας. Σὲ πρόσφατη σύναξη ὀρθοδόξων ἱερέων καὶ μοναχῶν καὶ ἐνῶ ἡ Ὀρθοδοξία βουλιάζει προδιδόμενη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀρχιποιμενάρχη της, ἐνῶ τὰ προβλήματα τοῦ γένους συσσωρεύονται συνεχῶς, χωρὶς νὰ ὑπάρχει κάποιο φῶς, ἐνῶ τὸ ποίμνιο ἀπελπισμένο ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ζητᾶ νὰ βρεῖ κάποια σανίδα ἐπιβίωσης καὶ σωτηρίας, αὐτοὶ ἀσχολήθηκαν μὲ τὶς …ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες.
.                 Δηλαδὴ ὅλα τὰ ὅλα τὰ «ἔλυσαν». Τὴν συνάντηση Πάπα- Πατριάρχη καὶ τὰ ὅσα ἐξωφρενικὰ ἔγιναν ἐκεῖ τὰ προσπέρασαν, τὸ κατάντημα τῆς ἑλληνικῆς ἐκκλησίας ποὺ ἄφωνη, τυφλὴ καὶ ἀνάπηρη, παρακολουθεῖ χωρὶς καμία ἀντίδραση τὸ κατρακύλισμα τῆς κοινωνίας στὸ βάραθρο τῶν μνημονίων καὶ τῆς ἐθνικῆς ἀπώλειας, αὐτοί, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι θὰ εἶναι τὸ «δόρυ» τῆς ἀντίστασης σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν νεοταξικὴ λαίλαπα, χαριεντίστηκαν μὲ θέματα ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, ἐκτὸς πραγματικότητας καὶ ἐκτὸς τῆς ἴδιας της σημερινῆς θλιβερῆς κατάστασης τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιᾶς, γιὰ τὴν ὁποία ὑποτίθεται ὅτι μάχονται γιὰ νὰ κρατηθεῖ σὲ αὐτὰ ποὺ τὴν κράτησαν ἐν ζωῇ ἐπὶ αἰῶνες.
.           Τέτοια ὑποκρισία πραγματικὰ δὲν ἔπρεπε νὰ ἐμφανιστεῖ στὸ θλιβερὸ σημερινὸ προσκήνιο. Δηλαδὴ δὲν καταλαβαίνουν τίποτα ἀπὸ ὅσα γίνονται, δὲν αἰσθάνονται τὴν καταστροφὴ ποὺ κατατρώει ὅ,τι ἀπέμεινε, δὲν νοιώθουν τὴν ἀπελπισία τοῦ ποιμνίου ποὺ ἀναζητᾶ κάποια σωσίβια λέμβο στὴν τρικυμία τῶν μνημονίων καὶ τῆς Νέας Τάξης ποὺ θέλει νὰ διαλύσει Ἑλληνισμὸ καὶ Ὀρθοδοξία καὶ μόνο οἱ… ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες εἶναι τὸ μεγάλο τους πρόβλημα ;;;
.                 Σήμερα ζοῦμε στιγμὲς 21. Οἱ θεολογίζουσες ὑπεκφυγὲς καὶ τὰ ὄμορφα διδάγματα περὶ «εὐσεβιστικῆς» ὑπακοῆς, περίσσεψαν καὶ πιὰ δὲν ἀρκοῦν. Ὁ σύγχρονος πνευματικὸς πόλεμος εἶναι πολὺ πιὸ σκληρὸς ἀπὸ ὅλους τοὺς προηγούμενους καὶ ὁ καθένας εἶναι ὑπεύθυνος σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ἐπιδρομὴ τῆς «αὐταπάτης». Ὅλοι μας θὰ σταθοῦμε στὸ μεγάλο ἐδώλιο ἀπέναντι στὴν ἐποχή μας, ὅπου ὁ «ἄρχοντας τοῦ σκότους» ἑτοιμάζεται νὰ ἐπιβάλει τὸ σκοτεινὸ καὶ ἀνθρωποκτόνο πολίτευμά του. Ἐμεῖς θὰ εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ τοῦ δώσουμε τὸ δικαίωμα νὰ τὸ ἐπιβάλει. Ἐμεῖς θὰ εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ θὰ τοῦ παραχωρήσουμε τὴν ἄδεια, προδίδοντας τὴν πίστη καὶ κανένας ἄλλος.

.                 Ἂς ἐλπίσουμε ὅτι αὐτὴ ἡ σύναξη ἦταν μία θλιβερὴ παρένθεση στὸ κλίμα τῶν ἐποχῶν καὶ ὄχι ἡ ὁριστικὴ «ὕπνωση» ὅλων αὐτῶν τοῦ ἀξιότιμων, ὀρθόδοξων ἱερέων καὶ μοναχῶν!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: nikosxeiladakis.gr

Το είδαμε εδώ

ΗΠΑ: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΝΟΣ ΑΘΕΟΥ

           

«Δημοσιεύθηκε εὐρύτατα μιά προσευχή, πού βρέθηκε στό ἀμπέχονο ἑνός Ἀμερικανοῦ στρατιώτη, πού σκοτώθηκε στόν πόλεμο, στή βόρεια Ἀφρική. Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στήν οἰκειότητα τοῦ ὕφους της, φανερώνει τήν ἀνάγκη τήν ὁποία νοιώθει κάποτε καί ὁ νέος ἄνθρωπος νά εἶναι κοντά στό Θεό.

“Ἄκουσε, Θεέ μου! Ἀκόμα δέν Σοῦ ἔχω μιλήσει. Ὅμως τώρα ἐπιθυμῶ νά Σοῦ πῶ: Τί κάνεις; Μοῦ εἶπαν ὅτι δέν ὑπάρχεις, καί σάν… βλάκας τό πίστεψα. Χθές βράδυ, ἀπό τό βάθος τοῦ κρατήρα μιᾶς ὀβίδας εἶδα τόν οὐρανό Σου. Ἔτσι εἶδα ὅτι μοῦ εἶχαν πεῖ ψέματα. Ἐάν εἶχα διαθέσει τόν ἀπαιτούμενο χρόνο γιά νά κοιτάξω ὅσα ἔφτιαξες, θά εἶχα διαπιστώσει ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται ν᾽ ἀντικρύσουν τήν ἀλήθεια… Εἶναι παράξενο ὅτι μοῦ χρειάσθηκε νά ἔλθω σ᾽ αὐτό τόν καταχθόνιο τόπο γιά νά βρῶ τόν καιρό νά δῶ τό πρόσωπό Σου. Σ᾽ ἀγαπῶ τρομερά, νά τί θέλω νά ξέρης. Σέ λίγο θά γίνη μιά ἀπαίσια μάχη. Ποιός ξέρει; Μπορεῖ νά φθάσω στό σπίτι Σου ἀπόψε! Δέν ὑπήρξαμε σύντροφοι μέχρι τώρα καί ἀναρωτιέμαι, Θεέ μου, ἄν θά μέ περιμένης στήν πόρτα. Μπά, νά πού κλαίω! Ἐγώ νά χύνω δάκρυα; Ἄχ, νά Σέ εἶχα γνωρίσει πιό νωρίς!… Ἐμπρός, πρέπει νά φύγω… Εἶναι παράξενο, ἀπό τή στιγμή κατά τήν ὁποία Σέ συνάντησα δέν φοβᾶμαι νά πεθάνω… Καλή ἀντάμωσι… Γειά σου!”».

ΠΗΓΗ:

Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ

Ἡ Προσευχή – Κομποσχοίνι: Πομπός ἀσυρμάτου

ἐκδ. Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Ἀθήνα 2012

http://www.truthtarget.gr (Ώρες Εξομολόγησης)

πηγή

το είδαμε εδώ

Το σχίσμα μεταξύ αράβων Ορθοδόξων και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων έφτασε… Μεγάλος κίνδυνος για την Ορθοδοξία

Πήρε φωτιά η Ιορδανία μετά την απόφαση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων να εκδιώξει τελικά ηγούμενο ο οποίος του ζητούσε να μην ξεπουλάει το Πατριαρχείο και του επιδείκνυε να προασπίζει τα συμφέροντα της Ορθοδοξίας.

Όπως είχε αποκαλύψει πρόσφατα το HellasForce απο την Ιορδανία θα ξεκινούσε το σχίσμα μετά τις αντιδράσεις των ορθοδόξων στους διωγμούς των ηγουμένων από τον Θεόφιλου 

 

 

Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Είχαμε αποκαλύψει τον διωγμό του Δοσίθεου ηγούμενου στην Κανά και τον διωγμό του Χριστοφόρου , ηγούμενου στο Ντιμπίν της Ιορδανίας.
Είχαμε προβλέψει την κρίση στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και την πιθανότητα του σχίσματος και τώρα επιβεβαιωνόμαστε με την απόφαση των ορθοδόξων να διακόψουν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων που σημαίνει ότι θα αρχίσουν τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή με τις προκλητικές σχέσεις μίσους Θεόφιλου και ηγουμένων.
Η Ορθόδοξη εκκλησία θα αντιμετωπίσει μέσα στην πνευματική κρίση και ένα σχίσμα που θα της κάνει πολύ μεγάλο κακό .

Στις 15 Δεκεμβρίου 2014, η Αραβική Ορθόδοξη Νεολαία ενημερώθηκε για την απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την επιβολή της ποινής καθαίρεσης και εκδίωξης από την Αδελφότητα του Παναγίου Τάφου στον Οσιώτατο Αρχιμανδρίτη Χριστοφόρο. Ο ηγούμενος είναι ο προϊστάμενος και πνευματικός πατέρας της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στην Ντιμπίν. Ο λόγος ήταν ότι εκείνος ότι αιτήθηκε να εφαρμόσει ο αθέμιτος, όπως τον ονομάζουν, Πατριάρχης ,τους ιερούς κανόνες στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Αυτή η απόφαση έρχεται έπειτα από μια σειρά αυθαίρετων αποφάσεων και εκφοβισμών όπως λένε στην αναφορά τους, εναντίον πολλών ιερέων και μοναχών για να φιμώσουν την φωνή των δικαίων σε μια άνευ προηγουμένου προσέγγιση στην ιστορία της Εκκλησίας.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της παραβίασης εκ μέρους του αθέμιτου Πατριάρχου Θεοφίλου των θεσπισμένων νόμων της «Μητρός των Εκκλησιών», όπως
1) αποφεύγοντας να εφαρμόσει τον ιορδανικό νόμο 27 του έτους 1958, 2) παραβαίνοντας διαδοχικά τους αποστολικούς κανόνας (25, 29, 30, 35, 36, 38, 58),
3) αρνούμενος τις συνεχείς αιτήσεις του ποιμνίου,
4) αφήνοντας κληρικούς και λαϊκούς να εκτελούν τα δικά του εκκλησιαστικά και ποιμαντικά καθήκοντα ως Πατριάρχη,
5) καθώς και κακομεταχειριζόμενος συχνά και σκόπιμα άραβες μοναχούς και ιερείς,
6) και διαπράττοντας άλλες παραβιάσεις εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας όπως φαίνεται στην περιφρόνηση των αποστολικών κανόνων και του πατριαρχικού κανονισμού, 7) ξεκινώντας μια άδικη εκστρατεία να πολιτικοποιεί και ιουδαιοποιεί την Εκκλησία,
8) κάνοντας στραβά μάτια για να μη δει τα σύμβολα της διαφθοράς που έχουν διαστρέψει την εικόνα της ένδοξης Εκκλησίας και τις τίμιες εθνικές της θέσεις, προκαλώντας μια προβληματική τοπική διάκριση ανάμεσα στα μέλη της ίδιας Εκκλησίας και Έθνους.
Με αυτή την δήλωση η ορθόδοξη νεολαία αποκρίθηκε σε αυτή την αντικανονική απόφαση που εκδόθηκε από μια ακατάλληλη σύνοδο, και δηλώνει ότι ο Θεόφιλος, Αρχιεπίσκοπος Θαβώρ, δεν είναι ο θεμιτός Πατριάρχης της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Είναι ανάξιος εμπιστοσύνης, και ούτε εκείνος ούτε η σύνοδος εκπροσωπούν τους ίδιους ,όπως γράφουν στην επιστολή τους, ή το αραβικό ορθόδοξο ποίμνιο στην Ιορδανία και Παλαιστίνη.
Συνεπώς, οι αποφάσεις που εκδίδονται από την σύνοδο αυτή είναι ανίσχυρες και δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία, και θα καταπολεμηθούν. Με την παρούσα επιστολή δηλώνουν την καθαίρεση του Θεοφίλου από την θέση του ως πνευματικό πατέρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ιορδανία και Παλαιστίνη κατόπιν δέκα χρόνων αμέλειάς του, απέναντι στις αιτήσεις του αραβικού ποιμνίου, της αδιαλλαξίας του, του φυλετισμού του και των κατάφωρων παραβιάσεων του ιορδανικού νόμου σχετικά με το Πατριαρχείο.
Επίσης καλούν όλους τους ειλικρινείς ιερείς να απέχουν από την μνημόνευση του ονόματός του, ως Πατριάρχου στις Θείες Λειτουργίες, καθώς και να απέχουν από την μνημόνευση των ονομάτων των επισκόπων Βενεδίκτου και Φιλουμένου, διότι είναι μέλη της λεγομένης συνόδου και άμεσοι συνεργοί σε αυτή την μοχθηρή απόφαση• και καλούμε να μνημονεύουν το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχου αντί του Θεοφίλου, διότι ιστορικά εκείνος είναι πρώτος ανάμεσα στους ίσους των Ορθοδόξων Πατριαρχών.

Δηλώνουν σε όλους εγγύς και μακράν, ότι ο Οσιώτατος π. Χριστοφόρος, εφημέριος της μοναδικής μονής στην Ιορδανία, θα μένει στην μονή του με αξιοπρέπεια και τιμή ό,τι και αν γίνει, και θα τελεί την Θεία Λειτουργία κατά τους διατεταγμένους καιρούς, και τις ακολουθίες της Εκκλησίας κανονικά. Δεν θα τού συμβεί κανένα κακό, εφ όσον οι ίδιοι δηλώνουν ότι αποτελούν το ποίμνιό του, καθώς το ποίμνιο επιλέγει τον ποιμένα του.
Η αναφορά τους καταλήγει: «Ευρισκόμαστε σε σύγχυση από την στάση της ιορδανικής κυβέρνησης και της Παλαιστινιακής Αρχής που στηρίζουν τον Θεόφιλο, τον ακατάλληλο, που εκπροσωπεί τον ιστορικόν εποικισμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την πολιτική του φυλετισμού του εναντίον του λαού της χώρας αυτής. Απορούμε για την δύναμη που στηρίζει τον λεγόμενο Θεόφιλο, ενεργεί εις βάρος του αραβικού ορθόδοξου ζητήματος και τηρεί μια σκληρή στάση εναντίον των αράβων Χριστιανών στην Ιορδανία και Παλαιστίνη. Θεωρούμε αυτές τις κυβερνήσεις υπεύθυνες για την έκβαση αυτής της εκκλησιαστικής κρίσης.
Ως η Αραβική Ορθόδοξη Νεολαία της Ιορδανίας έχουμε υποβάλει αίτηση στην Αυτού Μεγαλειότητα τον Βασιλέα Αμπντούλα μπιν Αλ-Χουσέιν, η οποία περιέχει δέκα χιλιάδες υπογραφές των ιορδανών πολιτών σχετικά με το αραβικό ορθόδοξο ζήτημα που απόλυτα υποστηρίζει την θέση του π. Χριστοφόρου. Η Αραβική Ορθόδοξη Νεολαία καλούμε την Αυτού Μεγαλειότητα να επέμβει αμέσως και ευθέως να φέρει δικαιοσύνη στην περίπτωση του π. Χριστοφόρου Ατάλλα και του αραβικού ορθοδόξου ποιμνίου, και να αποκαταστήσει την αδικία και την ιστορική διαβολή που διαπράττεται εναντίον μας από τους έλληνες άποικους.
Επίσης καλούμε τους Πατριάρχες των Ορθοδόξων Εκκλησιών ανά τον κόσμο να στείλουν επίσημους αντιπρόσωπους να συναντηθούν με εκπρόσωπους της ορθόδοξης κοινότητας στην Ιορδανία και Παλαιστίνη, να χειρισθούν όλα τα στοιχεία με διαφάνεια και αμεροληψία και να παρέχουν τις επιθυμητές συστάσεις πριν να είναι πολύ αργά».

To είδαμε εδώ

"Nα ανατρέψουμε τη θρησκεία της φιλαργυρίας"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ κ.κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΣΤΟΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟ»
 
Σημαντική συνέντευξη παραχώρησε ο λόγιος και πολυγραφότατος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος στον εκδότη της εβδομαδιαίας εφημερίδος «Ο Εκκλησιολόγος» των Πατρών, κ. Αλέξανδρο Κολλιόπουλο.
 

 

1. Ἐρώτηση: Σεβασμιώτατε, ἄν συμφωνεῖτε, θά θέλαμε νά ξεκινήσουμε ἀπό τήν ἐπικαιρότητα.

Πολύς κόσμος ἀνησυχεῖ ὅτι ἐπίκειται ἕνωση τῆς Ὀρθό­δοξης Ἐκκλησίας μέ τούς Παπικούς χωρίς ὅρους καί προϋπο­θέσεις.

Σᾶς παρακαλοῦμε, ξεκαθαρίστε μας πότε καί πῶς εἶναι δυνατή ἡ ἕνωση μέ τούς Δυτικούς; Ὑπάρχουν, ἰσχύουν καί στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας οἱ «κόκκινες γραμμές», πού ἄν παραβια­σθοῦν, τότε ὁμιλοῦμε γιά προδοσία τῆς πίστεως;

Ἀπάντηση: Πάντοτε προσευχόμαστε στήν Ἐκκλησία γιά τήν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἰδίως γιά τήν «ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Μάλιστα στήν θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, παρακαλοῦμε τόν Θεό ἀμέσως μετά τήν μεταβολή τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ: «τούς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε, τούς πεπλανη­μένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου καθολικῇ καί ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ», δηλαδή προσευχόμαστε νά ἐπιστρέψουν οἱ πεπλανημένοι στήν Ἐκκλησία. Δέν εἶναι δυνατόν νά προσευχόμαστε μέ αὐτά τά λόγια στήν θεία Λειτουρ­γία καί στήν πράξη νά ἐπιδιώκουμε τήν ἕνωση χωρίς ὅρους καί προϋποθέσεις, χωρίς νά ἀντιμετωπισθοῦν τά δογματικά θέματα. Τό lexorandiσυνδέεται στενά μέ τό lexcredendi.
Ὁ Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ  Ἔσσεξ μοῦ ἔλεγε ὅτι ὅποιος κάνει λόγο γιά «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν» χωρίς νά τηροῦνται οἱ βασικές ὀρθόδοξες καί ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις, δηλαδή ἡ τήρηση τῶν δογμάτων, αὐτός δέν γνωρίζει οὔτε τό ὕψος τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, πού εἶναι ἡ θέωση, οὔτε τό βάθος στό ὁποῖο ἔφθασαν ὁ Παπισμός καί οἱ Προτεστάντες μέ τήν ἀπομάκρυνσή τους ἀπό τήν θεολογία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀπο­στόλων καί τῶν Πατέρων, ἀπό τήν Ἀποκάλυψη αὐτοῦ τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀσάρκου καί σεσαρκωμένου Λόγου.
Ἔτσι, ἄν δέν ἀντιμετωπισθῆ θεολογικά ἡ αἵρεση τοῦ actuspurus, δηλαδή ἡ αἱρετική ἄποψη ὅτι στόν Θεό ταυτίζεται ἡ ἄκτιστη οὐσία μέ τήν ἄκτιστη ἐνέργεια, ὁπότε ὁ Θεός ἔρχεται σέ ἐπικοινωνία μέ τήν κτίση καί τόν ἄνθρωπο μέ κτιστές ἐνέργειες, δέν μπορεῖ νά γίνη λόγος γιά τήν λεγομένη «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν». Ἀπό τήν αἵρεση αὐτή προέρχονται ὅλες οἱ ἄλλες αἱρέσεις, μεταξύ τῶν ὁποίων τό filioque, τό ἀλάθητο καί τό πρωτεῖο τοῦ Πάπα κ.ἄ.
 

2. Ἐρώτηση: Ἀπό τήν ἐπικαιρότητα καί ἡ δεύτερη ἐρώτηση:

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέ τό ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο πού ἔχει ψηφισθεῖ δέν μποροῦν οἱ κήρυκες τῆς Ἐκκλησίας νά στη­λιτεύουν ἀνήθικα ἁμαρτήματα καί νά ἐπισημαίνουν ὅτι θρησκεύματα, ὅπως ὁ ἰσλαμισμός, δέν εἶναι ὁδός σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων; Θά παύσει ἡ Ἐκκλησία νά παρουσιάζει τήν αἰώνια ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Πατέ­ρων;

Ἀπάντηση: Ἡ Ἐκκλησία δέν δεσμεύεται ἀπό κανέναν στό νά λέγη τήν ἀλήθεια οὔτε καί ἀπό τόν νόμο. Οἱ ἅγιοι διά μέσου τῶν αἰώνων ὁμολογοῦσαν τήν ἀλήθεια, κήρυτταν τήν μετάνοια, παρουσίαζαν τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν διάρκεια τῆς εἰδωλολατρικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Πατέρες καί οἱ Μάρτυρες θυσία­σαν τήν ζωή τους γιατί δέν ἤθελαν νά ἐφαρμόσουν τούς νόμους τοῦ Κράτους πού εἶναι ἀντίθετοι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια, χρειάζεται καί ἐμεῖς μαζί μέ τό ὁμολογιακό πνεῦμα, τό ὁποῖο δυστυχῶς μειώθηκε ἀπό τούς σύγχρονους Χριστιανούς –Κληρικούς καί λαϊκούς– νά ἔχουμε καί κάποια διά­κρι­ση, γιά νά ξεχωρίζουμε τήν ὀρθόδοξη ὁμολογία ἀπό τήν ἐμπάθεια, τήν μαρτυρία τῆς πίστεως ἀπό τήν ἀνάμειξη σέ πολι­τικές σκοπιμότητες. Πάντοτε ἡ ὁμολογία γιά νά εἶναι ἀληθινή πρέπει νά προέρχεται ἀπό καθαρή καρδιά καί κυρίως ἀπό ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. 
 

3. Ἐρώτηση: Συμπληρώνονται πέντε χρόνια ἀπό τήν οἰκονομική κρίση πού ταλαιπωρεῖ τήν πατρίδα μας. Βλέπετε νά ἔχουν συνειδητοποιήσει ἡ Πολιτεία καί ὁ Λαός ὅτι ἡ κρίση ἔχει αἴτια ἠθικά καί πνευματικά; Διαπιστώνετε νά ὑπάρχει στροφή πρός τή ζωή πού ὑποδεικνύει ἡ Ἐκκλησία; Ἄν δέν ἔχει ἀλλάξει κάτι, πού μπορεῖ νά ὁδηγηθοῦμε;

Ἀπάντηση:  Ἡ κρίση ὅπως ἔχει τονισθῆ ἀπό πολλούς καί ἔγινε κοινός τόπος εἶναι πράγματι ἠθική καί πνευματική. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι προτιμοῦν τό ἀτομικό συμφέρον παρά τό κοινό καλό, διακατέχονται ἀπό τήν φιλαυτία καί τήν ἰδιοτέλεια καί ὄχι ἀπό τήν φιλοθεΐα καί τήν φιλανθρωπία, διακρίνονται ἀπό τήν εὐδαιμονία τοῦ καταναλωτισμοῦ καί ὄχι τήν ἀσκητικότητα τοῦ Εὐαγγελίου, κυριαρχοῦνται ἀπό τήν προτεσταντική ἠθική καί ὄχι ἀπό τήν ὀρθόδοξη ἀσκητική. Ἐκεῖ βρίσκεται τό πρόβλημα.
Σήμερα μέ τόν τρόπο πού διοργανώνεται ἡ κοινωνία ἐπικρατεῖ ἡ λεγόμενη κεφαλαιοκρατία πού εἶναι «ἡ θρησκεία τῆς φιλαργυρίας» μέ τήν «προτεραιότητα τοῦ χρηματικοῦ κέρδους», «τό δικαίωμα τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτη­σίας», «τήν προτεραιότητα τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος». Αὐτή ἡ «θρησκεία τῆς φιλαργυρίας» ἔχει δικούς της «ναούς», πού εἶναι οἱ λεγόμενες ἀγορές, ἔχει δικούς της «ἀποστόλους καί ἱερεῖς», πού εἶναι οἱ χρηματιστές καί οἰκονομολόγοι, ἔχει δικό της «εὐαγγέλιο», πού προτρέπει τούς ἀνθρώπους στήν συσσώρευση ὑλικῶν ἀγα­θῶν, καί ἔχει δικούς της «ὀπαδούς-λάτρεις», πού εἶναι οἱ καταναλωτές.
Τό θέμα, λοιπόν, δέν εἶναι ἁπλῶς νά δώσουμε κάποια τρόφιμα στόν λαό, ἄν καί αὐτό πρέπει νά τό κάνουμε, ἀλλά νά ἀγωνισθοῦμε γιά τήν ἀνατροπή αὐτῆς τῆς «θρησκείας τῆς φιλαρ­γυρίας» πού εἶναι τό «πνεῦμα τοῦ καπιταλισμοῦ». Ἄν δέν τό κάνει αὐτό ἡ Ἐκκλησία, τότε ἁπλῶς στηρίζει τό σύστημα τῆς διαφθορᾶς καί τήν ἀντιευαγγελική νοοτροπία.
Προσωπικά πιστεύω ὅτι τελικά τό πρόβλημα πού μαστίζει τήν Πατρίδα μας εἶναι πρωτίστως γεωπολιτικό, δηλαδή συνδέεται μέ τά πολιτικά καί οἰκονομικά συμφέροντα τῶν μεγάλωνΚρατῶν γιά τήν περιοχή. Ἀλλά θά ἤθελα νά παραμείνω μόνον στά θεολογικά αἴτια, πού εἶναι ἡ ἀντιευαγγελική ζωή.
 

4. Ἐρώτηση: Πῶς μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ἐμπνεύσει τό αὐθεντικό ὅραμα ζωῆς γιά τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι ἡ ἁγιότητα, ὥστε νά νιώσει ὁ καθένας ἕναν ἀναβασμό μέσα στήν ἀγωνία, ἔνταση καί ἀνησυχία τῆς ἐποχῆς μας;

Ἀπάντηση: Αὐτό θά γίνη, ὅταν ἐμεῖς οἱ Κληρικοί παντός βαθμοῦ ἀποκτήσουμε εὐαγγελικό ἦθος καί πατερικό φρόνημα, ὅταν ἐφαρμόζουμε γιά παράδειγμα τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ. Σήμερα ὁ κόσμος χρειάζεται Κληρικούς μέ ἀσκητική ζωή, ὀρθόδοξη βιοτή, πατερικό καί μαρτυρικό πνεῦμα.
Αὐτό τό βλέπουμε αὐθεντικά στήν «ἱερά ἱστορία» πού εἶναι τά συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή οἱ βίοι τῶν ἁγίων, τά τροπάρια τῆς λατρείας, ἡ ἐσωτερική μαρτυρία τῆς θείας Λειτουργίας. Ἄν καθημερινά ἐμπνεόμαστε ἀπό αὐτήν τήν «ἱερά ἱστορία» τῆς Ἐκκλησίας, τότε θά μπορέσουμε νά τήν μεταγγίσουμε σέ αὐτούς πού τήν ἀναζητοῦν. Δυστυχῶς, κάθε μέρα ὑμνοῦμε μάρτυρες καί ἀσκητές, εἰσερχόμενοι στούς Ναούς βλέπουμε τά ἁγιασμένα πρόσωπά τους, καί ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας διαφέρει ἀπό τόν δικό τους.
Τελικά, πιστεύω ὅτι ὁ ὀρθόδοξος ἡσυχασμός καί ἡ ὀρθό­δο­ξη νηπτική ζωή εἶναι ἐκεῖνο πού δείχνει στούς ἀνθρώπους τήν μέθοδο τῆς ἁγιότητος, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ζήσουμε τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τήν μαρτυρία τῆς Ἐκκλησίας, τό «πῶς» τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς, πράγμα πού ἰσχύει γιά ὅλους τούς Χριστιανούς, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Συνήθως, ἐμεῖς περιοριζόμαστε στό «τί» εἶναιὁ Θεός καί ὄχι στό «πῶς» θά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Αὐτό τό «πῶς» χρειάζεται σήμερα νά προσφέρη ἡ Ἐκκλησία στούς ἀνθρώ­πους πού τό ἔχουν ἀνάγκη.
 

5. Ἐρώτηση: Σεβασμιώτατε, τό βιβλίο πού σᾶς ἔκανε γνωστό σ’ ὅλον τόν κόσμο εἶναι «ἡ Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία». Πέστε μας τί σημαίνει ὁ ὅρος αὐτός καί ἄν ἡ ἐφαρμογή αὐτῆς τῆς ψυχοθεραπείας καταργεῖ τήν θεραπευτική ἀγωγή.

Ἀπάντηση: Δέν εἶναι τό μόνο γνωστό βιβλίο μου στόν κόσμο, ἀφοῦ πολλά βιβλία μου ἔχουν μεταφρασθῆ, μέ πρωτο­βουλία τῶν ἰδίων τῶν μεταφραστῶν σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο καί μάλιστα σέ 24 γλῶσσες. Πολλές φορές διερωτῶμαι: τί εἶναι ἐκεῖνο πού κάνει τούς ἀνθρώπους ἀπό ὅλα τά Κράτη, τίς φυλές καί τίς Ἠπείρους νά ἐνδιαφέρωνται γιά νά μεταφράσουν τά βιβλία αὐτά. Νομίζω εἶναι ἡ ἐπικαιρότητα τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί κυρίως τῆς ἡσυχαστικῆς παραδόσεως πού κάνει λόγο γιά τήν μέθοδο πού μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε γιά νά γνωρίσουμε τόν Θεό καί νά γίνουμε πραγματικά ἄνθρωποι.
Εἰδικά τό βιβλίο αὐτό πού ἀναφέρατε, μέ τίτλο «Ὀρθό­δοξη Ψυχοθεραπεία», στήν πραγματικότητα παρουσιάζει τήν νηπτι­κή καί ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας πού κάνει λόγο γιά τήν θεραπεία τῶν λογισμῶν, τῶν παθῶν, τοῦ νοῦ, τῆς καρδίας κλπ. Μάλιστα, τό ἀμέσως ἑπόμενο βιβλίο ἀπό αὐτό εἶναι τό βιβλίο μέ τίτλο «Ἡ ἰατρική ἐν πνεύματι ἐπιστήμη» καί εἶναι ἡ πρακτική ἐφαρμογή τοῦ πρώτου. Καί τά δύο αὐτά βιβλία δείχνουν τήν ἐπικαιρότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ξεπερνᾶ τά προβλήματα πού προέρχονται τόσο ἀπό τόν ὀρθολο­γισμό-σχολαστικισμό, ὅσο καί ἀπό τόν ἠθικισμό πού βασανίζουν τούς δυτικούς ἀνθρώπους.
Βεβαίως, ἡ ὀρθόδοξη ψυχοθεραπεία δέν μπορεῖ νά καταργήση τήν ἐπιστή­μη, καί τίς νευρολογικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Ἁπλῶς οἱ Πνευματικοί Πατέρες πρέπει νά συνεργάζονται μέ τούς εἰδικούς ἰατρούς.
 

6. Ἐρώτηση: Ἡ ἐργασία σας γιά τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ἀπεκάλυψε κάποιες ἀναλογίες, πού ἔχει ἡ Ἀποκάλυψη μέ τήν Θεία λειτουργία πού βιώνουμε κάθε Κυριακή. Σᾶς παρακαλοῦμε νά τίς ἀπαριθμήσετε ἔστω ἐπιγραμματικά, γιατί πιστεύουμε ὅτι αὐτή ἡ προσέγγιση φυγαδεύει τόν φόβο γιά τό μέλλον τῆς ἱστορίας.

Ἀπάντηση: Μελετῶ γιά πολλά χρόνια τήν Ἀποκάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, πολλές φορές ἔκανα ἑρμηνευτι­κές ἀναλύσεις σέ ὁμιλίες πρός τούς ἀνθρώπους. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου διεπίστωσα δύο σημεῖα.
Τό πρῶτον, ὅτι ὅσα εἶδε ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης καί κατέγραψε στήν Ἀποκάλυψη ἐπηρέασαν σέ μεγάλο βαθμό τήν λειτουργική καί λατρευτική πράξη τῆς Ἐκκλησίας, τήν εἰκονο­γραφία καί γενικά τίς ἐκκλησιαστικές τέχνες, ὅπως γιά παράδειγμα τό σύνθρονο, τήν Ἁγία Τράπεζα μέ τά λείψανα τῶν μαρτύρων, τήν ψαλμωδία κλπ.
Τό δεύτερον σημεῖο εἶναι ὅτι αὐτά πού εἶδε ὁ Εὐαγγελι­στής Ἰωάννης εἶναι ἡ οὐράνια λατρεία, ἡ οὐράνια θεία Λειτουργία, ὅπου ἀνυμνεῖται ὁ καθήμενος ἐπί τοῦ θρόνου καί τό «ὡς ἐσφαγ­μένον ἀρνίον» ἀπό τούς Πρεσβυτέρους, τά ζωντανά ὄντα, τούς ἀγγέλους, τούς μάρτυρας, τούς ὁσίους. Ὅλη ἡ διήγηση τῆς Ἀποκαλύψεως δείχνει τό διάγραμμα τῆς οὐράνιας Λειτουργίας καί τό τί γίνεται ἔξω ἀπό αὐτήν, τήν λεγόμενη παραλειτουργία. Στήν θεία Λειτουργία ὑμνεῖται τό Ἀρνίον ἀπό τούς φίλους Του, καί στήν παραλειτουργία κυριαρχεῖ τό θηρίον μέ τούς ὀπαδούς του. Ἡ τελική ἔκβαση εἶναι ἡ νίκη τοῦ Ἀρνίου ἐπί τοῦ θηρίου καί τῶν φίλων τοῦ Ἀρνίου ἐπί τῶν ὀπαδῶν τοῦ θηρίου, καί ὅτι ὅσοι συνδέονται μέ τόν Χριστό ἀπό τώρα μετέχουν τῆς οὐράνιας θείας Λειτουργίας καί αὐτό εἶναι ἡ πρώτη ἀνάσταση καί προ­χωροῦν στήν δεύτερη ἀνάσταση πρός τόν μυστικό γάμο μέ τό Ἀρνίο, τήν καινή κτίση, τήν νέα Ἱερουσαλήμ.
Πάντως, ὅταν διαβάση κανείς προσεκτικά τήν Ἀποκάλυψη μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική μπορεῖ νά δῆ ὅτι αὐτό τό ἱερό βιβλίο ἔχει ἐπηρεάσει τήν διάταξη τῆς θείας Λειτουργίας πού γίνεται στούς Ἱερούς Ναούς, καί θά διαπιστώση ὅτι ἡ θεία Λειτουργία εἶναι «σύνοδος οὐρανοῦ καί γῆς», οὐρανίων καί ἐπιγείων, ζώντων καί κεκοιμημένων.
 

7. Ἐρώτηση: Ἄν ἰσχύει τό Πατερικό ὅτι ὁ σκοπός τῆς Ἀγωγῆς καί τῆς Παιδείας εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς, τότε πῶς τό πέτυχε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός πού ἐφέτος ἑορτάσαμε τά 300 χρόνια ἀπό τή γέννησή του; Καί γιά τόν ὁποῖο, ἅγιε Ναυπάκτου κ.κ. Ἱερόθεε, γράψατε πολύ ἐδιαφέροντα κείμενα καί τί πρέπει νά γίνει σήμερα;

Ἀπάντηση: Φυσικά ἰσχύει ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική ἀγωγή καί ἡ Παιδεία συνδέεται στενά μέ τόν σκοπό τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ἡ θέωση. Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ, δηλαδή ἔχει νοερό καί αὐτεξούσιο, μέ πορεία πρός τήν θέωση πού εἶναι ἡ ὅραση τοῦ Θεοῦ. Προτιμῶ νά παραμείνω σέ αὐτόν τόν ἁγιογραφικό καί πατερικό ὅρο παρά νά χρησιμοποιῶ τόν σύγχρονο ἀκαθόριστο καί οὑμανιστικό ὅρο «ἀξιοπρέπειaτοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου». Βεβαίως, πρέπει νά διασφαλίζονται τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλά ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας δέν μποροῦμε νά παραθεωροῦμε τόν βιβλικό καί πατερικό ὅρο «κατ’ εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωση» καί τήν αὐτο­προ­σφορά, τήν αὐτοϋπέρβαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμά­των.
Αὐτά δίδασκε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος ἦταν καρπός τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, ὅπως τήν βρῆκε στό οἰκογενειακό του περιβάλλον καί στό Ἅγιον Ὄρος. Παρατηρῶ ὅτι ἄν θέλουμε νά χαρακτηρίσουμε τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό θά τόν ὀνομάζαμε ἁγιορείτη, ἀφοῦ ἐξέφραζε τήν ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί ὄχι διαφωτιστή, ὅπως ἐκφράσθηκε ὁ διαφωτισμός στήν Εὐρώπη. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς δέν ἦταν ἁπλῶς λόγιος μοναχός ἤ ἱεραπόστολος, ἀλλά προφήτης, ἰσαπόστολος, ἅγιος, θεούμενος, μάρτυρας. Αὐτό φαίνεται στήν διδασκαλία του, τόν θάνατό του, τό μαρτύριό του. Μέσα ἀπό τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό βλέπουμε τί εἶναι ἐκκλη­σιαστική ζωή, τί εἶναι ὀρθόδοξη παιδεία, τί εἶναι ἁγιορείτικη ζωή.       
 

8. Ἐρώτηση: Στά τελευταῖα κείμενά σας συνδυάζετε Σταυρό καί Ἀνάσταση. Εἶναι ἐφικτό νά βιώσουμε αὐτόν τόν συνδυασμό καί πῶς μπορεῖ νά γίνει αὐτό, ὥστε ἀνεβαίνοντας τόν Γολγοθᾶ του ὁ καθένας νά περιμένει τήν Ἀνάσταση;

Ἀπάντηση: Μερικοί θεολόγοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ δυτική θεολογία τόνισε περισσότερο τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἡ ὀρθόδοξη θεολογία τονίζει περισσότερο τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τῆς Ἀναστά­σεως. Αὐτή ἡ ἄποψη εἶναι ἐσφαλμένη θεολογικά, διότι γίνεται διχοτόμηση μεταξύ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως. Δέν ὑπάρχει Σταυρός χωρίς Ἀνάσταση οὔτε Ἀνάσταση χωρίς Σταυρό.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί θεολογία δέν ὑπάρχει διχοτόμηση μεταξύ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, γι’ αὐτό ψάλλουμε: «τόν Σταυρόν σου προσκυ­νοῦμεν, Δέσποτα, καί τήν Ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν». Αὐτό τό βλέπουμε σέ ὅλη τήν λατρευτική πράξη τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ζωή της.
Γιά παράδειγμα, ἡ θεία Εὐχαριστία δέν εἶναι ἁπλῶς μιά πασχά­λεια ἐμπειρία, ἀλλά καί θυσία τοῦ Γολγοθᾶ, εἶναι σταυροαναστάσιμη ζωή. Δηλαδή, αἰσθάνεται κανείς τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως στόν βαθμό πού συμμετέχει στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, στόν ἀγώνα ἐναντίον τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου. Δέν μπορεῖ νά βλέπη κανείς τήν θριαμβευτική ἀτμόσφαιρα τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἄν δέν συμμετέ­χει στήν ἀσκητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό σημαίνει βίωση τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μεταπατερική θεολογία κάνει λόγο γιά τήν θεία Λειτουργία ὡς βασιλεία τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά βλέπη συγχρόνως καί τήν προσευχή τοῦ Χριστοῦ στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ καί τό μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ.
Τελικά, τό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως εἶναι συγχρόνως καί δόξα τοῦ Σταυροῦ. Μέσα ἀπό αὐτή τήν προοπτική βλέπουμε τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστική ζωή καί ἀποκτοῦμε γνήσιο ὀρθόδο­ξο φρόνημα καί βίωμα.

Δεκέμβριος 2014 

Πηγή

Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα...

ΣΧΟΛΙΟ : Βλέποντας σήμερα τα όσα διαδραματίζονται με τις δωροδοκίες βουλευτών για να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας,αναφέρουμε τι είχε πει ο Γέροντας Πα'ί'σιος κάποτε...



Φωνή εκ τού τάφου γιά τήν πνευματική "αιχμαλωσία" τών περισσότερων πολιτικών υπό τού σατανά, καί γιά τα όσα εξ΄ αυτής συμβαίνουν...

Άνθρωποι ( ώς επί το πλείστον ) ανεξομολόγητοι, αλιβάνιστοι, ακοινώνητοι, ίσως από τότε πού τούς πήγαινε η γιαγιά τους  στήν Εκκλησία τού Αληθινού Θεού έχουν τώρα στα χέρια τους τίς τύχες τής χώρας...

Γι΄ αυτό ακριβώς βλέπουμε σήμερα ότι παρ΄ όλη τήν αφαίμαξη καί τίς θυσίες τού Ελληνικού λαού "χρυσάφι πιάνουν στά χέρια τους καί χώμα γίνεται..." ανεβάζοντας το χρέος σε δυσθεώρατα ύψη, μέ ανάπτυξη ΜΗΔΕΝ καί χιλιάδες αυτοκτονίες, χώρια η ανεργία καί οί απολύσεις !


Καί εν τούτοις, αφού βλέπουν τήν αδυναμία τους, δέν παραιτούνται, θέλουν πάλι να ξαναβγούνε, καί εκεί επιμένουν " γιά το καλό τής χώρας..."

 

«…Είναι κρίμα, γιατί σήμερα κατόρθωσε ο διάβολος κι αιχμαλώτισε τις ηγεσίες. Κλαίω την Ελλάδα...

Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο σήμερα.

Η Ελλάδα για να σωθεί, πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία…

…Να φύγουν, γιατί παρόντες μολύνουν.”

( από τό Βιβλίο τού π. Παϊσίου : "Λόγοι χάριτος και σοφίας", παρουσίαση π. Μάξιμος Αγιορείτης, 2001, Άγιον Όρος)

(Άλλο Απόσπασμα)

“Αργότερα, επισκέφθηκα τον Γέροντα μαζί με έναν φίλο μου σμήναρχο, γύρω στα τέλη Οκτωβρίου 1993 και τού εξέφρασα την ανησυχία μου γι’ αυτά που συμβαίνουν από τους κυβερνώντες στην πατρίδα μας.

Ο Γέροντας απάντησε :

Μη φοβάσαι.

Ο Θεός δεν θα επιτρέψει να γίνει κακό, αλλά θα γίνουν όμως πράματα και θάματα που δεν θα εξηγούνται με τη λογική.Ο κόσμος θα τους σιχαθεί και θα τους κυνηγήσει.Όπως ένα μπαλόνι φουσκώνει και ξαφνικά σκάει, έτσι θα σκάσουν κι αυτοί! Δεν μπορώ να σου πω πιο πολλά.”

( Βιβλίο “Μαρτυρίες προσκυνητών – Γέροντας Παΐσιος 1924-1994″, Ζουρνατζόγλου, 2006, σελ. 425-426)

(Άλλο Απόσπασμα)

“Είδατε τί έπαθε ο Τσαουσέσκου στην Ρουμανία ; Τους μωραίνει ο Θεός κι αφού γίνουν ρεζίλι, μετά παίρνουν τον δρόμο τους. Το ίδιο συνέβη και με την Αλβανία , το ίδιο και με τους δικούς μας εδώ.Τους αφήνει πρώτα να ρεζιλευτούν....”

( Σκεύος εκλογής, Ιερομόναχου Χριστοδούλου Αγιορείτου, 1998, Άγιον Όρος)

(Άλλο Απόσπασμα)

“Αλλά σκοπός τους τώρα είναι νά απομακρύνουν τά παιδιά από τήν ‘Εκκλησία.

Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους.

Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν.

Τα καταστρέφουν από μικρά.

Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια.

Αρχίζουν μετά νά χτυπούν άσχημα καί τούς γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν.

Τα κάνουν όλο άνω-κάτω : συλλα­λητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα.

Και τελικά όταν θα φθάσουν νά ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό...”

(Λόγοι Γ. Παϊσίου, τ. Α, Σουρωτή, 1999, 299-301)Ὅταν ὅμως δεῖτε συμφορὲς στὴν Ἑλλάδα, τὸ κράτος νὰ βγάζη παλαβοὺς νόμους καὶ νὰ ὑπάρχη γενικὴ ἀστάθεια, μὴ φοβηθῆτε, θὰ βοηθήση ὁ Θεός.
- Κάποια ἡγουμένη μεγάλου μοναστηριοῦ τῆς Μακεδονίας μοῦ μετέφερε τὰ ἑξῆς:
Ὁ Γέροντας τὸ 1983 στὴ Σουρωτὴ εἶχε ἀναφέρει συγκεκριμένα: «Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ ἀνεβαινοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θὰ ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα, θὰ ἀνακαλοῦνται διατάγματα, θὰ ψηφίζονται νόμοι καὶ θὰ καταργοῦνται ἄλλοι, καὶ θὰ ἐπικρατεῖ σύγχυση καὶ ταραχή. Τότε, ὅμως, θὰ ἀντιδράσουν λίγοι πιστοὶ Χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ τὸ Κ.Κ.Ε..» Μᾶς ἔκανε πολλὴ ἐντύπωση ἐκεῖνο πού εἶπε γιά τό Κ.Κ.Ε. καὶ γελάσαμε, θυμᾶμαι. Εἶπε, ἐπίσης, ὅτι ἐμεῖς θὰ τὰ βλέπαμε ὅλα αὐτὰ ἐνῶ ἐκεῖνος ὄχι.  Όλοι οι Έλληνες να αφήσουν τις πεπαλαιωμένες,σκουριασμένες ιδέες,ότι εγώ είμαι δεξιός ή αριστερός και εγώ του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ.Ενωμένοι λοιπόν με την δύναμη της Αγίας Τριάδος και της Υπερμάχου Στρατηγού,της Μητέρας Του Κυρίου υμών Ιησού Χριστού και σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα μας βλέπουν όλοι οι λαοί και θα μας τρέμουν,εξ αντιθέτου δε ,πολλά δεινά μας περιμένουν. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ. Το πρώτο κόμμα που θα διαλυθεί θα είναι το...ΠΑΣΟΚ.ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ. [Για όσους παρακολουθούν τις πολιτικές ειδήσεις ήδη η κόντρα Βενιζέλου-Γ.Παπανδρέου είναι μεγάλη] Ενας από τους σκοπούς τους είναι να ξεσηκώσουν τον λαό εναντίον των δικών του πολιτικών αρχηγών.Αγανακτισμένος έτσι ο λαός από αυτούς θα παρακαλεί πλέον να έρθει κάποιος από κάπου<<αλλού>> να τους σώσει από την δυστυχία και να βρει την ησυχία του. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ. Θα γίνει Πολιτειακή ανωμαλία,μόλις γίνει η Πολιτειακή ανωμαλία,αμέσως θα τραβήξει πίσω το κεφάλαιο,το παγκόσμιο κεφάλαιο,το διεθνές κεφάλαιο,το εβρα'ι'κό ,μόλις τραβήξει πίσω το διεθνές κεφάλαιο,θα απολυθούν όλοι οι υπάλληλοι[δημόσιοι και ιδιωτικοί].ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ. Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα.ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ. Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο,αλλά δεν θα προφτάσουν. ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ.

πηγή

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Πολλοί άνθρωποι ακόμα και στις ημέρες, μπροστά στα καταπληκτικά επιτεύγματα της επιστήμης και όχι μόνο, σηκώνουν εγωιστικά το ανάστημά τους και διακηρύσσουν: Από τι έχουμε ανάγκη να μάς σώσει ο Χριστός στον 21ο αιώνα; Και σήμερα πρέπει ο Χριστός να ονομάζεται Σωτήρ, ο μοναδικός Σωτήρας του κόσμου και των ανθρώπων;
Αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος που νομίζει συχνά ότι είναι παντοδύναμος, ισχυρός, αυτάρκης, πόσες φορές μπροστά σε μια αρρώστια, σε μια θεομηνία, σε ένα θάνατο, δεν νοιώθει αδύνατος και δεν καταφεύγει στον Θεό και την Εκκλησία Του;
Αλλά κι αν ακόμη πούμε ότι κάποια στιγμή όλα αυτά θα νικηθούν από τον άνθρωπο, αρρώστιες, φτώχεια, πόλεμοι, ένα δεν είναι δυνατόν να νικήσουν ούτε η μόρφωση, ούτε η επιστήμη, ούτε τα πλούτη. Κι αυτό είναι η αμαρτία, το κακό και τα προβλήματα που δημιουργεί στην ψυχή. Όλα αυτά ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνάμεις και ξεφεύγουν από τις δυνατότητες της επιστήμης.
Πόσες φορές δεν νοιώθουμε ανίσχυροι απέναντι στο κακό, που φωλιάζει μέσα μας; «Βλέπω ἓτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καί αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας» (Ρωμ. ζ΄ 23), μάς λέει ο Απόστολος Παύλος.
Βλέπουμε να μάς κυριεύουν διάφορα πάθη. Άλλον η φιλαυτία ή ο θυμός, η μνησικακία, ο φθόνος, η ανηθικότητα, πάθη που και εμάς τους ίδιους βασανίζουν αλλά και την οικογένεια και την κοινωνία αναστατώνουν. Μερικοί προσπαθούμε να απαλλαγούμε απ’ αυτά, αλλά καταλαβαίνουμε ότι μόνοι μας, με τις δικές μας δυνάμεις είναι εντελώς αδύνατο να το πετύχουμε. Και τότε μάς καταλαμβάνει η απελπισία και βυθιζόμαστε βαθύτερα στο βούρκο του κακού ή αδιαφορούμε με την δικαιολογία: δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Λίγοι είναι εκείνοι που ακούν την θεϊκή φωνή: «Αὐτός σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Λίγοι που καρφώνουν τη ματιά τους στον μοναδικό Σωτήρα και του ζητούν την δύναμη, τη θεία χάρη για να καταπολεμήσουν την αμαρτία και να απαλλαγούν από τα δεσμά της.
Πρώτον, λοιπόν, και βασικό θέμα για την απαλλαγή από την αμαρτία είναι να νοιώσουμε ότι είμαστε «κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι». Ότι μακριά από τη χάρη του, χωρίς τη δύναμή του, θα είμαστε για πάντα αιχμάλωτοι του κακού. Και ότι αυτός μόνος μπορεί να μάς δώσει αυτό που κανείς άνθρωπος, καμιά ανθρώπινη ενέργεια, καμιά ανθρώπινη κατάκτηση δεν μπορεί να μάς δώσει την δύναμη να αγωνιστούμε εναντίον του κακού.
Δεύτερον, δεν μάς αναγκάζει. Δεν μάς προσφέρει τη σωτηρία με βία, με πειθαναγκασμό. «Ὃστις θέλει ὀπίσω μου ἐλεθῖν…», έχει τονίσει. Αν αισθανόμαστε το βάρος της αμαρτίας, θα σπεύσουμε, θα πάμε προς τον μοναδικό Σωτήρα μας. Αυτός μάς αναμένει με ανοικτή την αγκαλιά του. έχυσε το πανάγιο Αίμα του για μάς. Από εμάς, τώρα, εξαρτάται να πλησιάσουμε τον Σταυρό Του και να γίνουμε μέτοχοι στο μυστήριο των μυστηρίων, την Θεία Κοινωνία, του Σώματος και του Αίματός Του.
Ο Χριστός έχει προσφέρει την σωτηρία για όλο τον κόσμο, για όλους μας ανεξαιρέτως. Από μας εξαρτάται να οικειοποιηθούμε την σωτηρία. Όπως πάλι από μας εξαρτάται να προσπεράσουμε ή να περιφρονήσουμε τα μέσα, που μάς έχει δώσει για να πετύχουμε την αποδέσμευσή μας από το κακό και την αμαρτία.
Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε και πάλι φέτος τη Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Εύκολο είναι να περάσουν και αυτά τα Χριστούγεννα με μια εξωτερική, επιφανειακή χαρά. Με γλέντια, ανταλλαγή δώρων και περισσότερη αμαρτία. Είναι δύσκολο όμως να δεχθούμε τον Κύριο ως δικό μας Σωτήρα και Λυτρωτή από τις αμαρτίες και τα πάθη μας. Το τελευταίο όμως αυτό είναι για μας βασικό στοιχείο, που μπορεί να αλλάξει και την εδώ ζωή μας και να μάς χαρίσει την αιωνιότητα.
Ας δεχθούμε τον Χριστό ως τη πηγή της θείας δύναμης, της θείας χάρης και τότε θα συνδεθούμε άρρηκτα μαζί του και θα αγωνιστούμε για την πνευματική μας αναγέννηση, για την δημιουργία μέσα μας του νέου εν Χριστώ ανθρώπου.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Οι άνθρωποι στη ζωή μας αντιμετωπίζουμε διλήμματα και προκλήσεις. Καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δρόμους οι οποίοι δεν φαίνεται να οδηγούν κάπου όπου θα θέλαμε ή καλούμαστε αναγκαστικά να κάνουμε κάποιες επιλογές, μολονότι δεν είναι σύμφωνες με τις επιθυμίες μας. Συνήθως αγόμαστε και φερόμαστε από τα γεγονότα. Συνήθως βλέπουμε μία από τις όψεις, την πιο προφανή, και δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να δούμε και άλλες προοπτικές, οι οποίες διανοίγονται αναλόγως της επιλογής μας.  Αν πρόκειται για μία δοκιμασία που έχει να κάνει με την υγεία ή με τους νόμους, οι επιλογές είναι ουσιαστικά συγκεκριμένες. Υπάρχουν όμως και διλήμματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, με αυτούς που αγαπούμε, με αυτούς που χρειάζονται την βοήθεια και την προστασία μας, για όσους οι αποφάσεις μας θα διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στη ζωή μας. Τέτοια διλήμματα βεβαίως αντιμετωπίζουν κυρίως οι άνθρωποι που έχουν ταυτότητα, που έχουν αρχές και αξίες στη ζωή τους, που πορεύονται με γνώμονα όχι μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά και το συλλογικό, το τι είναι καλό για τους συνανθρώπους τους και για ολόκληρη την κοινωνία. Διότι οι προσωπικές αποφάσεις, οι οποίες μπορεί να είναι δίκαιες ή άδικες, μπορεί να είναι ωφέλιμες ή βλαπτικές, συντηρούν το καθεστώς των κοινωνικών και πνευματικών αξιών  από τις οποίες μία κοινότητα εμφορείται ή ανοίγουν νέους δρόμους ή γκρεμίζουν τα στηρίγματα, γεννώντας ένα καθεστώς ανομίας, σπάνια αλλαγής.

                Σήμερα τέτοια διλήμματα αντιμετωπίζουν ολοένα και λιγότεροι άνθρωποι. Τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε συλλογικό επίπεδο, αλλά και στην καθημερινή ζωή, οι περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν για τα διλήμματά τους με βάση το συμφέρον τους και αποκλειστικά με αυτό. Θεωρείται οπισθοδρόμηση να εισέρχονται άλλα κριτήρια σ’ αυτές τις αποφάσεις. Γνώμονας το «εγώ να ζήσω και να περάσω καλά» και όχι οι συνέπειες των επιλογών μου στους πολλούς. Έχει για παράδειγμα περιθωριοποιηθεί το ηθικό κριτήριο, τόσο στην πολιτική όσο και στα ΜΜΕ, στον αθλητισμό, αλλά, κυρίως, στις ανθρώπινες σχέσεις. Προάγεται ένας αμοραλισμός και μία ιδιοτέλεια, χωρίς να ενδιαφέρονται οι πρωταγωνιστές των διλημμάτων εάν βλάπτεται η αντίληψη των πολλών περί δικαίου, ήθους, αλήθειας. Κι αυτό διότι έχει περιθωριοποιηθεί ακριβώς η αίσθηση του τι είναι αληθινό. Τέθηκαν στην άκρη τα κριτήρια της αγάπης, της ανιδιοτέλειας, της ειλικρίνειας, της προσφοράς και πρυτανεύει η λογική της εξουσίας, της αυτάρκειας, της με κάθε τρόπο ικανοποίησης των επιθυμιών μας. Γι’ αυτό και τα διλήμματα σήμερα στην ουσία αποκαλύπτουν την αδυναμία των ανθρώπων να σκεφτούν το συλλογικό καλό, να αισθανθούν συνεχιστές ήθους, να έχουν την αίσθηση ότι δεν ζούνε μόνοι τους, αλλά η στάση τους αποτελεί υπόδειγμα για τον κόσμο, ακόμη κι αν αυτός δεν την αναγνωρίσει. Είναι διότι τελικά απουσιάζει η προτεραιότητα του Θεού.

                Ένα μεγάλο τέτοιο δίλημμα έζησε ο Ιωσήφ ο μνήστωρ, «ανήρ δίκαιος ών» (Ματθ. 1, 19), όταν διαπίστωσε ότι η Μαριάμ, η μνηστή του, ήταν έγκυος κατά ανεξήγητο τρόπο. Τα δεδομένα που είχε μπροστά του ήταν ξεκάθαρα. Ο ίδιος δεν ήταν ο πατέρας του παιδιού. Κάποιος άλλος έπρεπε να ήταν. Κατανοούμε την απογοήτευση, τον θυμό, το πόσο κατάπληκτος θα ένιωσε μετά από αυτή την διαπίστωση. Είχε μπροστά του ένα δίλημμα: να την διώξει, τιμωρώντας την πραγματικά, όπως προέβλεπε ο μωσαϊκός νόμος, με την διαπόμπευση, η οποία θα μπορούσε να οδηγηθεί και σε θάνατο δια λιθοβολισμού ή στην κοινωνική περιφρόνηση, ή να επικρατήσει στην καρδιά του η αγάπη και η συγχωρητικότητα, εφόσον λάμβανε υπόψιν το νεαρό της ηλικίας της Παναγίας. Ακόμη όμως κι έτσι να γινόταν, η προσβολή κατά της τιμής του ήταν έτσι κι αλλιώς ανεπανόρθωτη. Η αγάπη πρυτανεύει, χωρίς όμως να αφήσει κατά μέρος τον νόμο. Έτσι αποφασίζει να διαλύσει τον αρραβώνα, χωρίς όμως δημόσια διαδικασία. Να προστατέψει την Μαριάμ, όχι όμως και να αμνηστεύσει την εγκυμοσύνη και να θεωρήσει ασήμαντη την προσβολή την οποία υπέστη. Η απόφαση που πήρε για να αντιμετωπίσει το δίλημμα αφορμήθηκε από τις ηθικές και θρησκευτικές αξίες, οι οποίες ήταν και κοινωνικές, αλλά και από την αγάπη, την στοργή και την ανθρωπιά που ήταν προσωπικές αξίες. «Δίκαιος ων» δείχνει την φιλανθρωπία, αλλά δεν παραβιάζει  τις αξίες του. Η αγάπη φαίνεται στην επιείκεια, δεν γίνεται όμως αμνήστευση της αμαρτίας. 

                Ο Θεός βλέπει την απάντηση του Ιωσήφ, την δίκαιη στάση του και δίνει την δική Του απάντηση στον σπουδαίο αυτό, απλό μεν, αλλά αρχοντικό και στο νου και στην καρδιά άνθρωπο. Είναι το όνειρο το οποίο βλέπει ο Ιωσήφ και στο οποίο ο άγγελος του Θεού του λέει: «Μη φοβηθείς παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκα σου ^. το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος Αγίου εστίν» (Ματθ. 1, 20). Μη φοβηθείς να κρατήσεις στο σπίτι σου την Μαριάμ ως νόμιμη σύζυγό σου. Αναγνώρισε το παιδί σα να ήταν δικό σου, διότι Αυτό προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Διακόνησε το μυστήριο της σωτηρίας του κόσμου χωρίς να εξετάζεις τι είναι δίκαιο για το Θεό. Κάνε την υπέρβαση του νόμου, διότι ο Θεός ανοίγει μία νέα και μοναδική οδό για όλους τους ανθρώπους, στην οποία ο νόμος δεν επαρκεί. Είναι η οδός του μυστηρίου και του θαύματος, της υπέρβασης, όχι της κατάργησης των κοινωνικών, θρησκευτικών και προσωπικών αξιών, αλλά της ένταξής τους στον τρόπο της αγάπης του Θεού για τον σύνολο άνθρωπο. Καταξιώνονται οι αξίες του Ιωσήφ. Καταξιώνεται και ο ίδιος ως άνθρωπος «δίκαιος ων». Όμως όλα θεώνται στην προοπτική της άλλης βιοτής, η οποία ξεκινά με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού.

                Στα διλήμματά μας λοιπόν ας βάζουμε ως βάση για να απαντήσουμε τι θα ωφελήσει όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά το σύνολο, ως παρελθόν, δηλαδή ως ιστορία και παράδοση και αξιακό υπόβαθρο, ως παρόν, δηλαδή ως πορεία με βάση την αλήθεια και την δικαιοσύνη, αλλά και ως μέλλον, διότι φέρουμε ευθύνη να έχουμε και να προσφέρουμε   ήθος στους μετά από εμάς. Και ο Θεός, αν είμαστε δίκαιοι, θα προσθέτει υπερβάσεις αγάπης και ενίσχυση στις απαντήσεις μας. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε τέτοιες απαντήσεις. Με συναίσθηση όλοι μας ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε στο βούρκο της κακίας, της διαφθοράς, της εξουσιομανίας και, κυρίως, του ψέματος από το οποίο, αν δεν έχουμε πίστη στην Αλήθεια που είναι ο Χριστός, δύσκολα θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε. Διότι τελικά ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας λυτρώσει από τα ψεύτικα: ότι είμαστε αθάνατοι, ότι μπορούμε να κυριαρχούμε με κάθε μέσο έναντι των άλλων, ότι μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα πάντα προς ίδιον όφελος, ότι τελικά η ικανοποίηση των επιθυμιών μας και μόνο αυτό μπορεί να μας δώσει ευτυχία. Αν ακολουθήσουμε το Χριστό και την οδό της Εκκλησίας τότε και τα ψέματα θα διαλυθούν, αλλά και στα κάθε λογής διλήμματα θα δίνουμε απαντήσεις αλήθειας και υπέρβασης, απαντήσεις σωτηρίας.

Κέρκυρα, 21 Δεκεμβρίου 2014      

π ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΜΟΥΡΤΖΑΝΟΣ