Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Μαΐου 24, 2015

Τόπος σωτηρίας ψυχῶν ἤ φιλανθρωπικός ὀργανισμός ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ποιά ἄραγε ἡ διαφορά τῆς μερίδας τοῦ φαγητοῦ πού προσφέρει ἡ Ἀρχιεπισκοπή, ἀπό τή διαφορά τῆς μερίδας τοῦ φαγητοῦ πού προσφέρει ὁ Σόρος μέσω τοῦ Δήμου Ἀθηναίων στούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες;


Ὅλοι ἀνεξαιρέτως παρουσιάζονται φαρισαϊκά ὡς προστάτες, ὡς φιλάνθρωποι ἀλλά κυρίως ἀποβλέπουν ἀφενός μέν στήν προσωπική προστασία πού ἔχει νά κάνει μέ τή διατήρηση τῆς θέσης ἰσχύος πού κατέχουν ἀλλά καί ἀφετέρου στήν ἀποδοχή-ἀναγνώριση ἀπό τά μέλη ἤ τό χριστεπώνυμο ποίμνιο ἀντίστοιχα.
 
Τοῦ Διονύση Μακρῆ
Ἀναρωτιέμαι πολλές φορές ἄν τό κέντρο τῆς σημερινῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἡγεσίας ἀποτελεῖ ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία! Κι αὐτό γιατί ὡς μοναδικό ἐκκλησιαστικό ἔργο προβάλλεται ἡ φιλανθρωπία καί ἐν γένει ἀορίστως ὁ πάσχων ἄνθρωπος! Αὐτό διαπιστώθηκε γιά πολλοστή φορά ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο σέ πρόσφατη συνέντευξη πού παραχώρησε στόν τηλεοπτικό ἀντίχριστο, ὅπως ἀποδεικνύεται στήν πράξη, σταθμό τοῦ συγκροτήματος Ἀλαφούζου Σκάι. (βλ. σελ 6)
Δημιουργεῖται ἔτσι ἡ ἐντύπωση πώς μέσω τῆς προσφορᾶς, ἡ ὁποία ἐνίοτε –ἄν ὄχι τίς περισσότερες φορές- ὑποκρύπτει φαρισαϊκή ὑποκρισία καί ἰδιοτέλεια ἐφαρμόζεται ὁ εὐαγγελικός λόγος καί οἱ διδαχές τοῦ Κυρίου. Μέ λίγα λόγια ἡ Ἐκκλησία σήμερα λογίζεται ὑπό τήν εὐρεία ἔννοια ἀπό τό κοινωνικό σύνολο ὡς ἕνας ἀπαραίτητος γιά τήν κοινωνική συνοχή φιλανθρωπικός ὀργανισμός καί ὄχι ὡς τόπος σωτηρίας ψυχῶν! Ἡ δραστηριότητα καί ἐν γένει ἡ ὅλη ἀνάπτυξη καί διαχείριση τοῦ ἰδιότυπου αὐτοῦ «φιλανθρωπικοῦ ὀργανισμοῦ» διαμορφώνεται κατά ἀνάλογο τρόπο μέ τή φαρισαϊκή συνεισφορά στόν ἄνθρωπο καί τή συνοδεύουσα αὐτή παρουσίαση μέ ἀντάλλαγμα τά «εὔσημα τοῦ οὐρανοῦ» ἀλλά καί τήν κοσμική ἀναγνώριση...
Ὡς ἐκ τούτου μία τέτοια φαρισαϊκή νοοτροπία καθωσπρεπισμοῦ, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἐπικρατεῖ κατά κόρον, προκαλώντας μία σύγχυση περί τῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν φυσικό νά ὁδηγήσει καί στήν ἀποδοχή καί ἵδρυση ὀργανισμῶν-ἐταιριῶν μή κυβερνητικῶν ὀργανώσεων ΜΚΟ κ.λ.π., οἱ ὁποῖες μέ τό πρόσχημα δῆθεν τοῦ συντονισμοῦ, τῆς εὐελιξίας καί τῆς καλύτερης παροχῆς φιλανθρωπικοῦ ἔργου τείνουν καί ἀποσκοποῦν νά ἀντικαταστήσουν παντελῶς τό ἐνοριακό ἔργο! Καί γιά νά γίνουμε περισσότερο κατανοητοί ἡ διαφορά τῶν ἐκκλησιαστικῶν λ.χ. ΜΚΟ ἀπό τίς ἐνορίες καί τό ἐνοριακό ἔργο ἔχει νά κάνει μέ τό ὅτι οἱ πρῶτες ἀσχολοῦνται πρωτίστως μέ τήν ἀπόκτηση ἀγαθῶν καί τή διανομή τους καί ἐνίοτε εἶναι πρόθυμες νά δεχτοῦν καί οἰκονομικές ἐνισχύσεις, ἐπιδοτήσεις καί κονδύλια πού χορηγοῦνται μέ ἰδιοτελεῖς ἀμιγῶς σκοπούς (λ.χ. παροχή οἰκονομικῆς στήριξης γιά τά συσσίτια τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀπό τούς Ἀγγλικανικούς καί τήν κοινότητα Αἰγείρου (Βατικανό) κ.ο.κ.) Κι αὐτό γιατί πέραν τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν οἱ ΜΚΟ ἐπιχειροῦν νά ἐξασφαλίσουν καί τούς μισθούς τῶν ἀκριβοπληρωμένων ἀκόμη καί μέ χιλιάδες εὐρώ τό μήνα ὑπαλλήλων τους ἀλλά καί ὅλων αὐτῶν τῶν προπαγανδιστῶν ἐκκλησιαστικῶν καί μή, ἑνός ἔργου παντελῶς ξένου πρός τήν ἀποστολή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας! Ἡ δραστηριότητα τῶν κατευθυνόμενων ἀπό τό σύστημα τῆς ἀνομίας μή Κυβερνητικῶν Ὀργανώσεων εἶναι προφανές πώς μακροπρόθεσμα θά βλάψει ποικιλοτρόπως τό βασικό ἐνοριακό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ πέραν τῶν μύχιων ἰδιοτελῶν σκοπῶν πού ὐποκρύπτουν ἀποσκοποῦν καί στή χειραγώγηση τοῦ ὄχλου μέ ... τά ψίχουλα τῆς προσφορᾶς!   
 Οἱ ἐνορίες ἀπό τήν ἄλλη  ἔχουν ὡς κέντρο τήν εὐχαριστία καί τή δοξολογία τοῦ Θεοῦ (λατρευτικό μυστηριακό ἔργο) καί ὅλες οἱ ὑπόλοιπες δραστηριότητες ἦταν πάντοτε συνυφασμένες στή βάση τῆς λατρείας καί τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας. Ὡστόσο, ἡ θρησκευτική ἡγεσία στή συντριπτική πλειονότητά της μέ τό πρόσχημα τῆς διαχείρισης τίς ἀντιμετωπίζει ὄχι ὡς κέντρα λατρείας καί σωτηρίας ψυχῶν ἀλλά ὡς ἁπλά καταστήματα-μαγαζιά. Κι γι’ αὐτό δίνονται παρασκηνιακές μάχες γιά νά συνοδευτεῖ λ.χ. ἡ προώθηση στό τρίτο βαθμό ἱεροσύνης μέ τήν ἀπόκτηση -ἰδιοκτησία μεγάλης μητροπόλεως... Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ἐτσιθελικά καί κατά παράβαση τῶν προβλεπόμενων νομικῶν διατάξεων διορίζονται προϊστάμενοι ναῶν, αὐτοί πού θά τηρήσουν ἐπακριβῶς τά φορολογικά ἀπαράδεκτα συμβόλαια τύπου μνημονίων πού συνάπτονται μέ τήν ἑκάστοτε διοικοῦσα ἀρχή, τουτέστιν τόν Μητροπολίτη. Τρανό παράδειγμα ἀποτελεῖ ἡ ἀπομάκρυνση ἑνός ἐγγάμου κληρικοῦ μέ 25 χρόνια ἱεροσύνης  ἀπό τή θέση τοῦ προϊσταμένου μέ τό ἀστεῖο αἰτιολογικό ὅτι ὁ νεαρός καί παντελῶς ἄπειρος ἀρχιμανδρίτης πού ἀνέλαβε στή θέση του θά ἔπρεπε νά προσθέσει στό βιογραφικό του ὁρισμένα «προσόντα», προκειμένου νά βοηθηθεῖ νά ἀναρριχηθεῖ στόν τρίτο βαθμό τῆς ἱεροσύνης!!! Μάλιστα προκειμένου νά εἶναι καλυμμένος ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός ἀπαίτησε ἀπό τόν ἔγγαμο κληρικό νά ὑποβάλλει παραίτηση καί νά τήν αἰτιολογήσει προβάλλοντας προσωπικούς λόγους κόπωσης... Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀποκτοῦσε ὁ δεσπότης τό ἀπαραίτητο ἄλλοθι καί τή δικαιολογία σέ μία ἐνδεχόμενη ἀντίδραση τῶν ἐνοριτῶν! Τά προβλήματα φυσικά πού ἀκολούθησαν στήν συγκεκριμένη ἐνορία ἦταν πολλά καί δύσκολα. Ὁ δεσπότης χρειάστηκε νά μεταβαίνει ἀρκετά συχνά στό ναό προκειμένου νά ἐξασφαλίσει μέ τήν πληθωρική ψευτο-πνευματική παρουσία του τίς ἀπαραίτητες ἰσορροπίες...
Ρηχότητα λόγου καί δυτικοφανεῖς θεολογικοί ἐπηρεασμοί...
Ἀκούγοντας λοιπόν προσεκτικά τή συνέντευξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου διέκρινα τήν ἐνδόμυχη ἀγωνία του νά τύχει τῆς ἀναγνώρισης τῆς προσφορᾶς καί τοῦ ἔργου πού ἐπιτελεῖ ἀπό τόν πιστό λαό. Μέσα στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσονται καί πάμπολλες θεολογικές ἀστοχίες ὅπως λ. χ. ἡ ἔμμεση ὑποβάθμιση τῆς προσευχῆς ἔναντι τῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀναφορᾶς του στό νεανία πού πλησίασε τόν Χριστό καί τόν ρώτησε τί πρέπει νά κάνει προκειμένου νά κερδίσει τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Συγκεκριμένα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔκανε λόγο γιά μία σύγχυση πού ὑφίσταται μέσα στό ὀρθόδοξο χριστεπώνυμο ποίμνιο. Πολλοί πιστοί πιστεύουν ὅτι ἀρκεῖ ἡ προσευχή τους καί ὁ ἐκκλησιασμός ἐνῶ ἄλλοι πιστεύουν καί νοιάζονται νά προσφέρουν στόν πλησίον... Χωρίς νά τό καταλάβει καί νομίζουμε ἀσυναίσθητα καί ἀθελά τους ἡ θέση του αὐτή ἔρχεται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί ἐμμέσως μ’ αὐτή στηλιτεύεται ὁ μοναχισμός καί δή ὁ Ἁγιορείτικος. Ὁ Ἅγιος Παϊσιος ὅταν κάποιος τοῦ εἶπε γιατί ἐπέλεξε τόν ἀσκητικό δρόμο ἐνῶ θά μποροῦσε πολλά νά προσφέρει στήν κοινωνία τοῦ ἀπάντησε ὅτι δέκα λεπτά ἔνθερμης εἰλικρινοῦς προσευχῆς μπορεῖ νά λύσουν προβλήματα ὁλάκερων δεκαετιῶν... Ἀπό τήν ἄλλη ἡ ὀρθοπραξία σήμερα, ὅπως παρουσιάζεται καί διαφημίζεται ἀπό τήν διοικοῦσα ἐκκλησιαστική ἀρχή εἶναι παντελῶς ξένη μέ τήν ἔμπρακτη ἐφαρμογή της λ. χ. ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο στή Βασιλειάδα του. Κι αὐτό γιατί κέντρο τῆς προσφορᾶς στό Μέγα Βασίλειο ἦταν ὁ Χριστός καί ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία καί ὄχι ἡ ἱκανοποίηση τῶν ὑλικῶν ἀναγκῶν τοῦ πάσχοντος ἀνθρώπου, ὅπως ἰσχύει σήμερα. Καί τό ἀναφέρω αὐτό γιατί πολύ-διαφημίστηκε ἀπό συγκεκριμένη Μητρόπολη λ. χ. ἡ συλλογή καί διανομή τροφίμων καί χρημάτων στούς ἀξιολύπητους πραγματικά λαθρομετανάστες πού καταφθάνουν στήν Ἀθήνα κατά φουρνιές. 
Ἄλλωστε ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι καί οἱ τεκτονικές στοές, καί ὅλα τά παρακλάδια τῆς μασονίας (Λάϊονς, Ρόταρυ, Ναϊτες Ἱππότες κ.ο.κ.) καθώς ἐπίσης καί οἱ ΜΚΟ, οἱ ὁποῖοι κάποιοι παραφράζοντας τά ἀρχικά τους τίς παρουσιάζουν ὡς «Μπίζνες Καλά Ὀργανωμένες», ἀκόμη καί ἐταιρίες τοῦ σιωνιστῆ Τζόρτζ Σόρος ἐκδηλώνονται καί παρουσιάζονται πρός τήν κοινωνία ὡς φιλανθρωπικά ἱδρύματα!!! Ἐνίοτε δέ κάνουν καί ἐντυπωσιακές πρός τό θεαθῆναι ἰδιοτελεῖς στή βάση τους προσφορές.
Θά παρακαλούσαμε λοιπόν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο νά μᾶς ἐξηγήσει τή διαφορά τῆς μερίδας τοῦ φαγητοῦ πού προσφέρει ἡ Ἀρχιεπισκοπή, ἀπό τή διαφορά τῆς μερίδας τοῦ φαγητοῦ πού προσφέρει ὁ Σόρος μέσω τοῦ Δήμου Ἀθηναίων στούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Εἶναι μία εὔλογη ἀπορία ἡ ὁποία δυστυχῶς μέχρι σήμερα δέν ἔχει ἀπαντηθεῖ. Δέν θέλω ἐπ’ οὐδενί  νά πιστέψω ὅτι ἡ προσφορά καί τῶν δύο ἔχει ὡς ἀφετηρία καί στόχο τήν χειραγωγία τοῦ ὄχλου. Γιατί οὐσιαστικά ὅλοι ἀνεξαιρέτως παρουσιάζονται φαρισαϊκά ὡς προστάτες, ὡς φιλάνθρωποι ἀλλά κυρίως ἀποβλέπουν ἀφενός μέν στήν προσωπική προστασία πού ἔχει νά κάνει μέ τή διατήρηση τῆς θέσης ἰσχύος πού κατέχουν ἀλλά καί ἀφετέρου στήν ἀποδοχή-ἀναγνώριση ἀπό τά μέλη ἤ τό χριστεπώνυμο ποίμνιο ἀντίστοιχα. Στήν οὐσία κάθε προσφορά ὀρθοδόξου πού δέν ἀποβλέπει στήν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἐκλαμβάνεται ἁπλά ὡς πάρεργο καί ὄχι ὡς ἔργο Θεοῦ. Ὅπως μάλιστα χαρακτηριστικά ἀναφέρει ὁ Κύριος «ἄρτος τοῦ Θεοῦ ἐστιν ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καί ζωήν διδούς τῷ κόσμω» (Ἰω. 6,33)  Καί γιά νά γίνουμε περισσότερο σαφεῖς ἐπισημαίνουμε τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας  Ἰησοῦ Χριστοῦ στό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καί τῶν ἰχθύων. Πρωτίστως καί σχεδόν ὁλημερίς πρόσφερε πνευματική τροφή καί ἀκολούθησε ἡ ὑλική τροφή. Θυμίζουμε δέ ὅτι ὁ Ἰησοῦς τόνισε σ’ αὐτούς πού τόν ἀκολούθησαν στήν ἀπέναντι ὄχθη: «ἐργάζεσθε μή τήν βρῶσιν τήν ἀπολλυμένην, ἀλλά τήν βρῶσιν τήν μένουσαν εἰς ζωήν αἰώνιον... ὁ ἐρχόμενος πρός μέ οὐ μή πεινάση, καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή διψήση πώποτε» ( Ἰω. 6,27-35)!
Ἀτοπήματα καί ἰδιοτέλειες περί τῆς ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας
Δέν θά ἤθελα νά ἐπεκταθῶ στήν φαρισαϊκή ἀνάδειξη καί προβολή μίας τυπολατρίας, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται ὑπό τήν μορφή μίας πανηγυρικῆς πασαρέλας ἐπίδειξης τῆς λατρείας... Ἐνδεικτικά ἀναφέρω τίς πανάκριβες ἀρχιερατικές καί ἱερατικές  φορεσιές πού προβάλλονται ἀπό διάφορες «ἐνημερωτικές» ἐκκλησιαστικές ἰστοσελίδες.  Κι αὐτό γιατί θά ἤθελα νά σταθῶ  περισσότερο στά ὅσα εἶπε περί τῆς ἀξιοποιήσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας σέ συνεργασία μέ τό κράτος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος πρότεινε ἀρχικά τή δυνατότητα ἀξιοποίησης τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί δή αὐτῆς πού κατά διάφορους τρόπους εἶναι δεσμευμένη ἀπό τήν Πολιτεία καί τά κέρδη πού θά προκύψουν νά διατεθοῦν πρός ἀποπληρωμή τοῦ χρέους! Τήν πρότασή του ἀποδέχθηκε ἄμεσα ὁ πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας καί τότε ἄρχισαν οἱ δυσκολίες. Ἐπιστρατεύθηκε ὁ διευθυντής τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γιά νά δώσει διευκρινιστικές ἐξηγήσεις γιατί ὡς λέγεται ἐκδηλώθηκαν –καί φυσικό ἦταν- πολλαπλές ἀντιδράσεις!
Οἰκονομικά ἐγκλήματα
 Στά ζητήματα τῆς ἀξιοποίησης τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί σέ ὅτι ἐν γένει ἀφορᾶ τή διαχείριση αὐτῆς τίς τελευταῖες δεκαετίες ἔχουν γίνει ὄχι ἁπλές ἀτασθαλίες ἀλλά μεγάλα στήν κυριολεξία ἐγκλήματα. Ὁ Προκάτοχος τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου βοήθησε κατά πολύ ὥστε οἱ κακουργηματικές αὐτές πράξεις νά διαγραφοῦν λόγω παρελεύσεως 25ετίας γιά νά μήν κλονισθεῖ τό χριστεπώνυμο ποίμνιο. Καί ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὠφελήθηκε πλεῖστα ἐκ τῆς παραγραφῆς αὐτῆς καί ἔτσι ἀντί τιμωρίας τῶν ἐνόχων ἦρθε ἡ ... συνήθης προαγωγή. Γίνεται πολύς λόγος περί τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ἡ ὁποία δυστυχῶς ὄχι μόνο δέν ὠφελεῖ ἀλλά ἐπιπλέον δημιουργεῖ ἀλγεινή ἐντύπωση, ὅσο καί νά ἐπιχειρηθεῖ νά παρουσιασθεῖ φαρισαϊκά ὅτι αὐτό γίνεται ὑπέρ τοῦ λαοῦ. Οἱ μικτές ἐταιρίες μέ τούς σαθρούς καί ὑποταγμένους σέ ἕνα νοσηρό σύστημα πολιτικῆς διοίκησης μηχανισμούς τοῦ κράτους πού δημιουργήθηκαν ἐπί κυβερνήσεως Σαμαρᾶ τό βέβαιο εἶναι ὅτι θά ἐξυπηρετήσουν μόνο ἰδιοτελεῖς σκοπούς καί σκοπιμότητες. Ἄλλωστε ὁ σχετικά πρόσφατος δανεισμός τό 2010 τῶν 52 ἑκατομμυρίων εὐρώ τῆς ΕΚΥΟ (Οἰκονομική Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας) γιά νά συμμετάσχει στήν αὔξηση κεφαλαίου τῆς Ἐθνικῆς Τράπεζας πού ἔγινε ἐπί ἡμερῶν Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου δέν ἔγινε γιά νά βοηθηθεῖ ὁ πιστός λαός ἀλλά ἀπέβλεπε κυρίως στή στήριξη τῆς κυβέρνησης Παπανδρέου καί τοῦ τραπεζικοῦ ἐν γένει συστήματος, τό ὁποῖο ἐλέγχεται ἀπό ἄνομα ἀλλοδαπά κυρίως κέντρα. Ὁ λαός θά λέγαμε μετ’ ἐπιτάσεως ἦταν καί εἶναι σέ κάθε περίπτωση ὁ μόνος ζημιωμένος.
Ὅπως ἐπίσης καί ἀπό τά σαράντα ἑκατομμύρια πού ἔλαβε ἐν καιρῶ οἰκονομικῆς κρίσης μέσω τοῦ ΕΣΠΑ κατά κύριο λόγο ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν δέν ἔχει προκύψει κανένα παντελῶς ὄφελος πρός τόν πιστό λαό ἐκτός ἀπό κάποιες δωρεές γιά συσσίτια τῆς ἐταιρίας πού ἀνέλαβε νά ἐκπονήσει τήν πλειονότητα τῶν προγραμμάτων...
 
 Ἡ Ἐπιστολή Τσίπρα στόν Ἀρχιεπίσκοπο
Θετικά σχόλια προκάλεσε ἡ ἀναφορά τοῦ δηλωμένου ὡς ἀθέου πρωθυπουργοῦ στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τή στιγμή πού οἱ σύντροφοί του δέν θέλουν νά ἀκοῦν κατά τό παράδειγμα τοῦ Ἀντιδίκου ὁτιδήποτε ἀφορᾶ τήν Ἀνάσταση ὁ πρωθυπουργός ξεκινᾶ τήν ἐπιστολή του μέ τόν χαιρετισμό-ὁμολογία «Χριστός Ἀνέστη». Κάτι εἶναι καί αὐτό... Τό κείμενο τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς ἐξῆς:
« Μακαριότατε,
Χριστός Ἀνέστη.
Σᾶς μεταφέρω τίς θερμοτέρες εὐχές μου γιά τήν μεγάλη γιορτή τῆς Ὀρθοδοξίας τῆς ὁποίας τό χαρμόσυνο μήνυμα Ἀγάπης ἀφορᾶ ὄχι μόνο τούς πιστούς ἀλλά τό σύνολο τῆς ἀνθρωπότητας.
Παρακολούθησα μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον τήν συνέντευξή Σας σέ τηλεοπτικό σταθμό τό Μεγάλο Σάββατο καί θά ἤθελα νά Σᾶς εὐχαριστήσω ἀπό καρδιᾶς γιά τήν πολύ σημαντική ἀναφορά Σας σχετικά μέ τήν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας πρός ὄφελος τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Σέ μία συγκυρία πού ἀσκεῖται γιά πολιτικούς λόγους πολύ μεγάλη πιστωτική πίεση στά δημόσια οἰκονομικά, πρωτοβουλίες σάν τή δική Σας μποροῦν νά δώσουν πραγματικές ἀνάσες πρός ὄφελος ὄχι μόνο τῶν κρατικῶν ταμείων, ἀλλά τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου γενικά καθώς, ὅπως Ἐσεῖς πολύ καλά γνωρίζετε, ἡ Πολιτεία ἔχει ἀνάγκη κάθε δυνατῆς ὑποστήριξης προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουμε ἀπό κοινοῦ τήν ἀνθρωπιστική κρίση πού μαστίζει τήν χώρα μας καί τούς ἀνθρώπους της τά τελευταῖα χρόνια.
Πέρα ὅμως ἀπό τό ἄμεσο ὑλικό ἀποτέλεσμα, ἡ πρωτοβουλία Σας ἔχει ταυτόχρονα  θετικότατο  ἀντίκτυπο στό φρόνημα ὅλων μας. Στέλνει μήνυμα γενικῆς συσπείρωσης σέ αὐτή τή δύσκολη στιγμή τῶν προκλήσεων τίς ὁποῖες καλούμαστε νά ἀντιμετωπίσουμε ἑνωμένοι. Δείχνει ἐπίσης ὅτι τό μεγάλο ὅπλο μας ἀπέναντι στήν κρίση εἶναι ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ ἔγνοια καί ἡ φροντίδα γιά τόν ἄλλο, τόν πλησίον. Φανερώνει, τέλος, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἰσακούει τά κελεύσματα τῶν  καιρῶν καί ἀνταποκρίνεται στά μεγάλα αἰτήματα τῆς κοινωνίας.
Μέ τήν εὐκαιρία πού μοῦ δίνεται ἀπό τήν παραπάνω ἀναφορά Σας θά ἤθελα νά Σᾶς προτείνω τήν ἄμεση ἐνεργοποίηση τῆς «Ἐπιτροπῆς γιά τή μελέτη καί ἐπίλυση θεμάτων πού ἀπασχολοῦν τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος» προκειμένου νά ἐκκινήσει ἄμεσα ὁ διάλογος γιά τήν ἐπεξεργασία σχεδίου ὑλοποίησης τῆς πρότασής Σας.
Μέ Σεβασμό καί Τιμή
Ὁ Πρωθυπουργός
Ἀλέξης Τσίπρας» 

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ, ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ



Η τιμία και αγία κεφαλή του Ιωάννου Προδρόμου που ήταν κρυμμένη προ πολλού, τώρα βγήκε από τους κόλπους της γης, σαν χρυσός από τα μέταλλα, κλεισμένη όχι σε στάμνα, όπως παλαιότερα, αλλά σε αργυρό σκεύος, ευρισκόμενη σε ιερό τόπο και γενόμενη φανερή από ιερέα. Αυτήν την κεφαλή, την οποία έφερε από τα Κόμανα η ένδοξη των Πόλεων, η Κωνσταντινούπολη, μαζί με τον πιστό βασιλιά και τον ποιμενάρχη της και τον πιστό λαό, την δέχεται με μεγάλη ευφροσύνη, κι αφού την προσκύνησαν όλοι με μεγάλη πίστη την εναπέθεσαν σε ιερό τόπο”.

Μία πολύ ὄμορφη εἰκόνα τῆς σχέσης τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννη Προδρόμου μέ τόν ᾽Ιησοῦ Χριστό, πού μᾶς προβάλλει ἡ ὑμνολογία τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, εἶναι αὐτή τῆς φωνῆς πρός τόν Λόγο. ῾῎Εγινες φωνή του Λόγου, Πρόδρομε οὐράνιε ἄνθρωπε᾽(῾Φωνήν του Λόγου γεγονώς…Πρόδρομε οὐράνιε ἄνθρωπε᾽) (ωδή α´). Ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης δηλαδή προβάλλεται, μέ βάση τά πραγματικά περιστατικά τῆς ζωῆς του, ὡς ἐκεῖνος πού φανερώνει τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, πού ἐξαγγέλλει μέ δυνατή φωνή, ὥστε νά γίνει ἀκουστός, τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Καί βεβαίως δέν εἶναι ὁ μόνος πού ἔχει αὐτό τό χαρακτηριστικό. Ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀποτελοῦν κατ᾽ ἀκρίβεια τέτοιες φωνές γιά τόν ἐρχομό Αὐτοῦ, μέ τή διαφορά ὅτι ὁ ἅγιος ᾽Ιωάννης, ὡς ὁ τελευταῖος προφήτης καί τό πλήρωμα γι᾽ αὐτό τῆς προφητείας, εἶναι ἡ πιό δυνατή φωνή, κυριολεκτικά, ὅπως ὀνομάζεται, ῾ὁ μεγαλοφωνότατος πάντων τῶν προφητῶν᾽ καί ῾προφητών ὑπέρτερος᾽(ωδήΔ´).

Ἡ σχέση τῆς φωνῆς πρός τόν Λόγο βρίσκεται σέ εὐθεῖα γραμμή, ἡ φωνή δηλαδή ἀκούγεται γιά νά φανερώνει ἀποκλειστικά καί μόνο τόν Λόγο, γεγονός πού σημαίνει  ὅτι ὁ ᾽Ιωάννης στάλθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς ἄγγελος τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ: νά εἶναι ὁ Πρόδρομος ᾽Εκείνου, ἄρα μέ τόν τρόπο αὐτό νά κατανοεῖ κανείς καί τήν ὕπαρξη καί τό ἔργο του. ῎Ετσι ἡ φωνή τοῦ Προδρόμου δέν μποροῦσε νά μηνύσει κάτι ἄλλο, πέραν αὐτοῦ γιά τό ὁποῖο ἦλθε καί ὁ Χριστός, δηλαδή τή μετάνοια. Ὁ Χριστός, ὡς ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός μας, ἦλθε ἀκριβῶς γιά νά ἑνώσει ῾εἰς ἕν᾽, πού θά πεῖ στόν ἑαυτό Του καί διά τοῦ ἑαυτοῦ Του στόν Θεό Πατέρα, ῾πάντα τά διεσκορπισμένα τέκνα Αὐτοῦ᾽, συνεπῶς νά καλέσει τόν κόσμο ὅλο σέ μετάνοια. Γι᾽ αὐτό καί τό κήρυγμα τοῦ ἁγίου ᾽Ιωάννη καί τό κήρυγμα τοῦ ᾽Ι. Χριστοῦ εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο: ῾μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν᾽. ῾Σέ ὅλους βεβαίωσε ἡ κάρα τοῦ Προδρόμου τούς σωτήριους δρόμους τῆς μετανοίας,  μέ τίς θεῖες συμβουλές᾽(῾Κάρα…πᾶσι τῆς μετανοίας τάς σωτηρίους ὁδούς θείαις ὑποθήκαις βεβαιώσασα᾽) (αίνοι).

Ὑπενθύμιση αὐτονοήτων, θά πεῖ κάποιος. Ναί, ἀλλά μέ προέκταση καί στά καθ᾽ ἡμᾶς. Δηλαδή: δέν μπορεῖ κάποιος πού θέλει νά ἀνήκει στόν Χριστό καί στήν ἁγία Του ᾽Εκκλησία, νά ἔχει διαφορετική φωνή ἀπό ὅ,τι ᾽Εκεῖνος. Τί θέλουμε νά ποῦμε; Ὁ χριστιανός ῾βοᾶ᾽ μέ τά λόγια του, κυρίως ὅμως μέ τή ζωή του, τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. ῾Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη᾽ (ὁ Κύριος). Δέν εἶναι δυνατόν νά εἴμαστε χριστιανοί καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ ζωή καί οἱ λόγοι μας νά μή βρίσκονται σέ εὐθεῖα γραμμή καί ἀναλογία πρός τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων φίλων Του. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι βάση τῆς ᾽Εκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ πεποίθηση καί τό βίωμα ὅτι οἱ χριστιανοί συνιστοῦμε μέλη Χριστοῦ καί συνεπῶς προεκτείνουμε ᾽Εκείνου τήν παρουσία στόν κόσμο. Κι ἐπειδή ὁ Λόγος Χριστός ἔζησε καί δίδαξε τήν ἀγάπη – αὐτό ἄλλωστε εἶναι καί τό κύριο γνώρισμα αὐτοῦ πού μετανοεῖ - ἄρα καί ὁ χριστιανός εἶναι πράγματι χριστιανός, ὅταν ζεῖ καί διδάσκει πάντα τήν ἀγάπη. Ὁποιαδήποτε ἄλλη ῾φωνή᾽, ἔστω καί στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ παραχάραξη ᾽Εκείνου καί βεβαίως παραφωνία Του.

Κατηγορούμενοι για κακούργημα ο Νικόλας Πατέρας και παράγοντες της εκκλησίας

Κατηγορούμενοι για κακούργημα ο Νικόλας Πατέρας και παράγοντες της εκκλησίας

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ - ΦΙΛΕΤΩΝ ΣΤΟΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗ - ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KONTRA NEWS ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ

Στην τελική ευθεία μπαίνει η απόδοση ευθυνών από την ελληνική Δικαιοσύνη προς τους φερόμενους ως συμμετέχοντες στο σκάνδαλο εκποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας προς τον εφοπλιστή, Νικόλα Πατέρα, στην περιοχή της Βουλιαγμένης.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «KontraNEWS», κατά του Νικόλα Πατέρα αλλά και συγκεκριμένων εκκλησιαστικών παραγόντων, ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος από τον αρμόδιο εισαγγελέα, καθώς φέρονται να προχώρησαν στην αγοραπωλησία οικοπέδων – «φιλέτα» στην περιοχή της Βουλιαγμένης με αδιαφανείς διαδικασίες και με τίμημα που κρίθηκε από την έρευνα του ανακριτή ότι τελικά ήταν κατά πολύ χαμηλότερο από την πραγματική αξία των εκτάσεων αυτών.
Ο εφοπλιστής Νικόλας Πατέρας ήταν -σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα- αυτός που κατόρθωσε τελικά να γίνει ιδιοκτήτης ενός οικοπέδου 2.3 χιλιάδων τΜ. στη Βουλιαγμένη, αντί ποσού αξίας μόλις 6 εκατ. ευρώ, ωστόσο μετά από καταγγελίες που προέκυψαν για το deal, η υπόθεση πέρασε στα χέρια της δικαιοσύνης.
Στο δημοσίευμα τονίζεται μεταξύ άλλων ότι «το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης ήταν αυτό που ανέλαβε τη διερεύνηση των συνθηκών, κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η συναλλαγή, κατόπιν σχετικής εντολής του Εισαγγελέα Ιωάννη Δραγάτση».
kontra
Τα δε ευρήματα των ελεγκτών ήταν τέτοια που προκάλεσαν την άμεση ενεργοποίηση της ανακριτικής διαδικασίας, η οποία οδήγησε τον εισαγγελέα στην άσκηση ποινικών διώξεων κακουργηματικού χαρακτήρα, τόσο κατά του εφοπλιστή Νικόλα Πατέρα, όσο και εναντίον παραγόντων της εκκλησίας που συμμετείχαν στην Εκκλησιαστική Κεντρική Υπηρεσία Οικονομικών (ΕΚΥΟ), με απόφαση της οποίας στις 11/3/2009, ενέκρινε την πώληση οικοπέδου 2.331,27 τΜ. αντί του ποσού των 6 εκατομμυρίων ευρώ τοις μετρητοίς...».
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί και που προκάλεσε και την παρέμβαση της δικαιοσύνης, δεν είναι άλλο από το ιστορικό της μεταβίβασης των δύο οικοπέδων, που αρχικά είχαν δοθεί με αντιπαροχή -όπως τονίζεται στο δημοσίευμα- στις εταιρείας «Α. Κουρτέσης και Σία Ο.Ε.», «Αθ. Σακελλαρίου και Σία Ε.Ε.», ώστε εκείνες να προχωρήσουν στην ανέγερση γραφείων.


Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρονται στο ρεπορτάζ της KontraNEWS, σύμφωνα με το οποίο οι δύο εταιρείες κατέθεσαν φάκελο άδειας οικοδομής στο αρμόδιο πολεοδομικό γραφείο του Δήμου Βουλιαγμένης. Το 1999 με απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ, ορίζεται πως αρμόδια για την έκδοση της αιτούμενης άδειας, είναι η νομαρχία Ανατολικής Αττικής, η οποία και διαβίβασε τον σχετικό φάκελο προς το πολεοδομικό γραφείο Μπακόπουλου το οποίο και προχώρησε τελικώς στην έκδοση των αδειών.
Εργασίες, ωστόσο, δεν ξεκίνησαν καθώς αναβλήθηκαν για άλλη μια φορά, λόγω επικείμενης τροποποίησης του Ρυμοτομικού Σχεδίου Βουλιαγμένης. Μάλιστα, εν όψει αυτής, αναθεωρούνται οι άδειες το 2003 και τελικά ξεκινούν οι εργασίες, οι οποίες όμως σταμάτησαν σχεδόν άμεσα, λόγω αναστολής τους από τον Δήμο Βουλιαγμένης που προσέφυγε στοΣΤΕ που κύρωσε την αναθεώρηση του ρυμοτομικού σχεδίου.
Πέντε χρόνια μετά και ενώ η υπόθεση έχει «παγώσει» και συγκεκριμένα στις 4/1/2008 φέρεται στο δημοσίευμα να εμφανίζεται ο εφοπλιστής Νικόλας Πατέρας, ο οποίος και προτείνει στην Εκκλησία να του δοθεί η αντιπαροχή του οικοπέδου των 2,3 στρεμμάτων, να κρατήσει η Εκκλησία το έτερο και να καλυφθεί η οικονομική διαφορά με την καταβολή μετρητών ή με τη μεταβίβαση στην Εκκλησία διαμερίσματος ιδιοκτησίας του εφοπλιστή επί της Βασιλίσσης Σοφίας, αξίας 2 εκατ. Ευρώ.
Παράλληλα, φέρεται να πρότεινε να παραιτηθεί η Εκκλησία από την αγωγή που είχε καταθέσει κατά του Δήμου Βουλιαγμένης στις 16-2-2001 και να καλύψει ο ίδιος τα έξοδα που θα απαιτηθούν για τις προτάσεις του.
Τελικά, η επιτροπή (ΕΚΥΟ) αποφασίζει την εκποίηση προς τον Νικόλα Πατέρα όχι μόνο του οικοπέδου έκτασης 2,3 στρεμμάτων αλλά και του δεύτερου, έκτασης 1,25 στρεμμάτων, αντί του ποσού των 8 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ παραιτείται και από την αγωγή κατά του δήμου Βουλιαγμένης.
Και με δεύτερη απόφαση, μετά από νέα συνεδρίαση της στις 11-3-2009 η ΕΚΥΟ, λόγω της... απρόοπτης μεταβολής συνθηκών στην ελληνική και παγκόσμια οικονομία, φέρεται να αλλάζει το τίμημα στα 6 εκατομμύρια ευρώ τοις μετρητοίς, στην πρότασή της προς τον Νικόλα Πατέρα, για το εκκλησιαστικό οικόπεδο των 2.331,27Τ.μ.

to είδαμε εδώ

Ελληνικότητα υπό διωγμόν

Ελληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Κι όταν γίνεις, πρέπει συνεχώς να αποδεικνύεις με λόγια και έργα ότι αξίζει να φέρεις τούτο τον αξιοζήλευτο τίτλο τιμής. Δεν μετέχουν του κοινού τρόπου και δεν έχουν καμία σχέση με το έθνος μας όσοι δεν ενδιαφέρονται για το πολιτισμικό στίγμα που άφησαν στον κόσμο οι προηγούμενες γενιές Ελλήνων, αλλά και γι' αυτό που θα αφήσουμε εμείς στους επόμενους. Και είναι πολλοί οι ελληνόφωνοι που δεν νοιάζονται γι' αυτό και κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχάσει ο πολιτισμένος κόσμος την ύπαρξή μας.

Η βασική ευθύνη υπεράσπισης των ιερών και των οσίων του Γένους μας, εντός και εκτός συνόρων, δυστυχώς πέφτει στους ώμους των πολιτικών προϊσταμένων της κρατικής μηχανής. Τώρα που οι αφιονισμένοι τζιχαντιστές, εκτελώντας παραγγελιές των αφανών καθοδηγητών τους, σβήνουν από τον χάρτη ελληνικές αρχαιότητες τεράστιας αισθητικής, ιστορικής, ακόμα και πολιτικής σημασίας, οι υπουργοί και οι λοιποί «λειτουργοί» του δημόσιου βίου περί
άλλα τυρβάζουν.

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκθέσει τη χώρα με τις οικτρές, κιτσάτες εικόνες του κ. Κοτζιά να συνάδει με τον ομόλογό του κ. Τσαβούσογλου το «We are the world», αλλά κωλύεται να αναλάβει σοβαρή δράση για την υπεράσπιση των ελληνιστικών μνημείων της Συρίας, τα οποία διαλύονται από τα στίφη των ισλαμιστών επιδρομέων.

Από την προηγούμενη διοίκηση του ίδιου υπουργείου και τον κ. Βενιζέλο δεν περίμεναν οι σκεπτόμενοι Ελληνες οτιδήποτε καλό, μια και η προσωπική διαδρομή του και οι εξαιρετικά περιορισμένοι πολιτικοί και αξιακοί ορίζοντές του τον έφτασαν στο σημείο να κηρύξει (στα λόγια) πρώτος και καταγέλαστος τον πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης Ασαντ. Σήμερα όμως η αφωνία και η αδράνεια του υπουργείου Εξωτερικών είναι εθνικά και ηθικά υπολήψιμες.

Επίσης, σε αρκετούς προξενεί εντύπωση η αδράνεια και των υπερδυνάμεων του πλανήτη, οι οποίες παρακολουθούν τις ορδές των αλαλαζόντων αποκεφαλιστών να εξαφανίζουν τα ίχνη του Ελληνισμού αλλά και άλλων αρχαίων πολιτισμών από τη Συρία και το Ιράκ. Η Αμερική, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ρωσία, η Ιταλία, η Γερμανία και οι λοιποί συγγενείς, ενώ μπορούν να πράξουν πολλά και να λύσουν το θέμα εντός εικοσιτετραώρων, δεν κάνουν τίποτα.

Μια ερμηνεία του φαινομένου είναι η αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των χωρών και η έλλειψη ισχυρών ηγετικών φυσιογνωμιών. Φευ, υπάρχει και η άλλη εκδοχή: το παρελθόν δεν κατακτάται. Οι νυν ισχυροί δεν θα μπορέσουν ποτέ να φτάσουν ούτε στους πρόποδες του πανύψηλου όρους του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Γι' αυτό προτιμούν να ισοπεδωθούν όσα μνημεία παραπέμπουν στο έθνος μας.

Δεν θέλουν την αρχαία Ελλάδα ούτε ως ανάμνηση.
πηγή

Κώστα Βάρναλη – Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Varnalis

(από τη συλλογή «Ποιητικά» του 1956)
Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρηµάδια!
Κούτσα µια και κούτσα δυο
της ζωής το ρηµαδιό!
 
Μεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και µ’ αφήναν νηστικό.
 
Τα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια
µε κοτρόνια στα ψαχνά,
φούχτες µύγα στ’ αχαµνά!
Ανωχώρι, Κατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και µε κάµα και βροχή,
ώσπου µου ’βγαινε η ψυχή
 
Είκοσι χρονώ γοµάρι
σήκωσα όλο το νταµάρι
κι έχτισα, στην εµπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.
 
Και ζευγάρι µε το βόδι
(άλλο µπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέµατα
τ’ αφεντός τα στρέµµατα
 
Και στον πόλεµ’ «όλα για όλα»
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ’ αφέντη το φαΐ.
 
Και γι’ αυτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιµή της ουρανό!
 
Αλλ’ εµένα σε µια σφήνα
µ’ έδεναν το Μάη το µήνα
στο χωράφι το γυµνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.
 
Κι ο παπάς µε την κοιλιά του
µ’ έπαιρνε για τη δουλειά του
και µου µίλαε κουνιστός:
— Σε καβάλησε ο Χριστός
 
Δούλευε για να στουµπώσει
όλ’ η Χώρα κι οι Καµπόσοι.
Μη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!
 
— Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
— Ντράπου! Τις προγόνοι ντράπου!
— Αντραλίζοµαι!… Πεινώ!…
— Σουτ! Θα φας στον ουρανό!
 
Κι έλεα: όταν µιαν ηµέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κι εγώ,
του θεού τ’ αβασταγό!
 
Όχι ξύλο! Φόρτωµα όχι!
Θα µου δώσουνε µια κόχη,
λίγο πιόµα και σανό,
σύνταξη τόσω χρονώ!
 
Κι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει µου το λάδι
κι αµολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν’ η ζωή),
 
η ψυχή µου θε να δράµει
στη ζεστή αγκαλιά τ’ Αβράµη,
τ’ άσπρα, τ’ αχερένια του
να φιλάει τα γένια του! …
 
Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
µε πετάξανε µακριά
να µε φάνε τα θεριά.
 
Κωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον αϊ-Φραγκίσκο:
— «Χαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!
Σώσε το γερο κυρ Μέντη
απ’ την αδικιά τ’ αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!
 
Το σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπε κάνε!…»
Μα µε την κουβέντ’ αυτή
πόρτα µού ’κλεισε κι αυτί.
Τότενες το µαύρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει µε βιά:
 
— «Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κι οι ραγιάδες απ’ τα ουράνια,
µα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.
Αν το δίκιο θες, καλέ µου,
µε το δίκιο του πολέµου
θα το βρεις. Οπού ποθεί
λευτεριά, παίρνει σπαθί.
Μη χτυπάς τον αδερφό σου —
τον αφέντη τον κουφό σου!
Και στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ’ αφεντικό.
 —
Χάιντε θύµα, χάιντε ψώνιο,
Χάιντε Σύµβολον αιώνιο!
Αν ξυπνήσεις, µονοµιάς
θά ’ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.
 —
Κοίτα! Οι άλλοι έχουν κινήσει
κι έχ’ η πλάση κοκκινίσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει
σ’ άλλη θάλασσ’, άλλη γη».
Ερμηνεία:
Ο «κυρ Μέντιος» είναι ένα αλληγορικό ποίημα που με την προσωποποίηση του συμπαθητικού τετράποδου μας θυμίζει την δυσκολία του βιοπορισμού  των ανθρώπων  και, ειδικά, αυτό που ζούμε σήμερα. Μας μεταφέρει την εικόνα του γαϊδαράκου που χρόνια δουλεύει ακατάπαυστα και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, με αντάλλαγμα την σκληρότητα, την  απονιά και, τελικά, την εγκατάλειψη. Μεταφορικά, αντιπροσωπεύει τον κάθε άνθρωπο του λαού που, ειδικά στις μέρες μας, είναι καταδικασμένος να ζήσει στον καθημερινό μόχθο με ανταμοιβή ελάχιστη και με λιγοστές ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο ή, έστω,  για αξιοπρεπή ανάπαυση στα γηρατειά του.
Είναι ένα ποίημα που, στην πραγματική του εικόνα, προκαλεί συναισθήματα συγκίνησης για το παράπονο του γαϊδαράκου, συμπόνιας γιατί περνάει όλη τη ζωή του δουλεύοντας μέχρι τελικής εξάντλησης και ντροπής για την κακομεταχείριση που έχει από τους ανθρώπους. Έτσι του φέρονται σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες του, που συντηρούν το ζώο αυτό όχι από αγάπη, αλλά για να το χρησιμοποιήσουν στην δουλειά.
Στην μεταφορική του εικόνα, μας γεμίζει απελπισία για την συγγένεια της μοίρας μας με αυτήν του γαϊδάρου και αγανάκτηση για την ομοιότητα στην αδράνεια, την ανοχή και την υποδούλωση. Το ποίημα είναι συμβολικό και παραινετικό και υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται, αρκεί να αγωνισθεί ο καθένας γι΄ αυτά που δικαιούται.
Στην τελευταία στροφή, βέβαια, ο ποιητής εκφράζει την ελπίδα του, ότι μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία με περισσότερη ανθρωπιά και δικαιοσύνη, αφού έχει ήδη ξεκινήσει κάποια αλλαγή στις κομμουνιστικές (τις «κόκκινες») χώρες. Στα χρόνια εκείνα που γράφτηκε το ποίημα, οι χώρες που εφάρμοζαν το  κομμουνιστικό σύστημα ενέπνεαν κάποια ελπίδα για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, ώσπου οι κακοί χειρισμοί των κυβερνώντων οδήγησαν σε διάφορα δεινά και, τέλος, στην κατάρρευσή του. Όμως, η προσδοκία και ο αγώνας για το συλλογικό καλό πρέπει πάντοτε να υπάρχει, αλλιώς η ζωή των ανθρώπων θα συνεχίζεται κάτω από τον ζυγό των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων και θα είναι ίδια με του «αβασταγού» γαϊδαράκου.
Μέρος του ποιήματος μελοποιήθηκε το 1974 από τον Λουκά Θάνο και ακούστηκε πρώτη φορά το 1980, ερμηνευμένο  μοναδικά από τον Νίκο Ξυλούρη, που μετέφερε με την φλόγα και τον παλμό της φωνής του τον συμβολισμό, την απελπισία, αλλά και την προτροπή και την προσμονή για κάποια αλλαγή. Από τότε τραγουδήθηκε πολλές φορές από διάφορους αοιδούς (και «αηδούς»), με τρόπους και σε τόπους που, πολλές φορές, μάλλον ευτέλισαν παρά ανέδειξαν το νόημα του τραγουδιού. Γιατί, όσο κι αν παραδεχθούμε ότι οι καλλιτέχνες που το τραγουδούν, το κάνουν από ευαισθησία και διάθεση να μεταδώσουν το μήνυμά του, είναι αμφίβολο αν ένα τέτοιο τραγούδι, τραγουδισμένο ανάμεσα σε καψουροτράγουδα και ουϊσκια, γίνεται αντιληπτό από το κοινό και δεν θεωρείται ότι είναι, απλώς, ένα ωραίο κομμάτι του υπόλοιπου διασκεδαστικού ρεπερτορίου. Έτσι, ίσως κάποιοι θαμώνες του μπουζουκομάγαζου να θεωρήσουν ότι, το μήνυμα που τους στέλνει ο ποιητής στην τελευταία στροφή είναι ότι πρέπει να γυρίσουν σπίτι, γιατί κοντεύει να ξημερώσει.
Λίγα λόγια για τον ποιητή:
Ο Κώστας Βάρναλης γεννήθηκε στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας το 1884. Το επίθετό του δηλώνει καταγωγή από τη Βάρνα όπου έμεναν πολλοί Έλληνες. Το 1898 τέλειωσε το Ελληνικό Σχολείο, συνέχισε την εκπαίδευσή του στα Ζαρίφεια διδασκαλεία της Φιλιππούπολης και ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει Φιλολογία, όπου και πήρε μέρος στη διαμάχη για το Γλωσσικό Ζήτημα ως υποστηρικτής των δημοτικιστών.  Το 1908 πήρε το πτυχίο φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και άρχισε να εργάζεται στην εκπαίδευση . ∆ιετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Έγραψε ποιήματα, αφηγηματικά έργα, κριτική και μεταφράσεις. Τιμήθηκε το 1959 με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...