Ἡ ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν δὲν συνιστᾶ ἁπλῶς ἕνα τυπικὸ ἑορτασμὸ πρός τιμήν τριῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι προσέφεραν κάποια πράγματα στὴν κοινωνία, μάλιστα, στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησαν, τὸν τέταρτο δηλ, αἰῶνα μ. Χ.
Αὐτὴ ἡ ἑορτὴ εἶναι ἡμέρα μνήμης καὶ τιμῆς τῶν τριῶν μεγίστων Ἱεραρχῶν καί Φωστήρων, ὄχι μόνο τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκουμένης ὁλοκλήρου, ἀφοῦ ἀνεδείχθησαν ἀστέρες ὑπέρλαμπροι τῆς ὑφηλίου ἁπάσης.
Αὐτὸ τὸ ἐπέτυχαν οἱ ἃγιοι τρεῖς Ἱεράρχες, Βασίλειος ὁ Μέγας, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μέσα ἀπὸ πολλούς καὶ κοπιώδεις κατά Θεόν ἀγῶνες, ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ μελέτη, ὄχι μόνο τῆς χριστιανικῆς σοφίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἑλληνικῆς γνώσεως καὶ παιδείας. Κυρίως ὅμως ἔφθασαν σὲ αὐτὸ τὸ ὕψος διότι ἦσαν θεούμενοι, ὡς ἔχοντες βαθειὰ ἐμπειρικὴ βιωματικὴ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ ὡς ἐμφορούμενοι ἀπὸ θυσιαστικὴ ἀγάπη πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν δημιουργηθέντα «κατ΄ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁμοίωσιν Θεοῦ».
Μὲ τὴν ὅλη ζωὴ καὶ ἁγία πολιτεία τους, ἀνεμόρφωσαν καὶ κατεκόσμησαν τὰ ἀνθρώπινα ἦθη, σὲ ἐποχὲς ἀθεΐας καὶ αἱρέσεων καὶ σὲ χρόνους ἀπανθρωπίας.
Ὡς ποταμοὶ μελίρρυτοι τῆς κατὰ Θεὸν γνώσεως καὶ τῆς κατὰ κόσμον σοφίας καὶ ὡς Πατέρες ποὺ ἕνωσαν τὸν ἀρχαῖο Ἑλληνικὸ κόσμο μὲ τὴν ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, διασώσαντες ὅσα ὡραῖα στοιχεῖα τῆς θύραθεν γνώσεως καὶ σοφίας καὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἐν καιρῷ μάλιστα ποὺ αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς ἔπνεε τὰ λοίσθια, ὁρίσθησαν καὶ δικαίως ὡς προστάτες τῆς Παιδείας καὶ τῶν Γραμμάτων, τιμώμενοι ἀπὸ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς Ἐκπαιδεύσεως.
Μέχρι τώρα ὁ ἑορτασμός γινόταν μέ ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν, κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων καί μέ ὁμιλίες στά Σχολεῖα καί ἀναφορά στούς μεγάλους Διδασκάλους τῆς Οἰκουμένης.
Ὅμως μὲ Ὑπουργικὴ ἀπόφαση τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ἡ ἡμέρα τῶν Τριῶν Ἱεράρχων ὁρίστηκε ὡς ἀργία. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἡ ἑορτὴ αὐτὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τιμηθῇ ὡς μέχρι τώρα συνέβαινε, ἀφοῦ δὲν θὰ ἐκκλησιασθοῦν οἱ Μαθηταὶ μὲ τοὺς Δασκάλους, ὃπως ἐκκλησιάζονταν ἓως τὸν τελευταῖο ἑορτασμό, διότι αὐτό δέν προβλέπεται στήν Ἐγκύκλιο.
Διερωτώμεθα, εἰς τί ἐξυπηρετεῖ μιά ἀπόφαση, γιά μιά τέτοια ἀργία, ἀφοῦ οὐδεμία μέριμνα λαμβάνεται γιὰ οὐσιαστικὴ τιμὴ τῶν τρισμεγίστων Φωστήρων καὶ Πατέρων τῆς οἰκουμένης, τῶν προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας;
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ κάνομε ἔκκληση, ἀφ’ ἑνὸς μὲν στοὺς γονεῖς τῶν μαθητῶν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ στοὺς ἐκπαιδευτικοὺς νὰ συστήσουν στὰ παιδιά μας, στοὺς μαθητάς, ὥστε νὰ τιμήσουν τοὺς τρεῖς Ἁγίους Πατέρας, μὲ τοὺς συμμετοχή τους στὴ Θεία Λειτουργία κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τους, στὶς 30 Ἰανουαρίου καὶ νὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ βίου τους, ἀντλώντας πολύτιμα στοιχεῖα ὡς ἐφόδια γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία τους καὶ τὴν ἐν γένει πρόοδό τους.
Ἀλλὰ καὶ στὰ παιδιά μας στοὺς μαθητάς ἀπευθυνόμεθα πατρικά καί τούς προτρέπωμε νὰ ἐκκλησιασθοῦν κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τιμώντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τοὺς Οἰκουμενικοὺς αὐτοὺς Διδασκάλους καὶ Πατέρας.
Πιστεύομε ὅτι οἱ οἰκογένειες πρέπει νὰ ἔχουν ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τους τὶς μεγάλες πανανθρώπινες ἀξίες ὅπως τὶς ὑπηρέτησαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, κάνοντας τὴν ὑπέρβαση τῶν γηΐνων καὶ φθαρτῶν καὶ ἀφήνοντας πολύτιμη παρακαταθήκη περί τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ καί περί τοῦ ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μιά ἁπλῆ βιολογικὴ ὕπαρξη ἀλλὰ, «μικτὸς προσκυνητὴς, ἐπόπτης τῆς ὁρωμένης κτίσεως καὶ μύστης τῆς νοουμένης». (Ἃγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος)
Σᾶς περιμένομε λοιπόν, τούς Δασκάλους, τούς μαθητάς καί τούς γονεῖς μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ χαρὰ στὸν οὐσιαστικὸ ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς, τῶν τριῶν Μεγάλων Πατέρων καὶ Ἱεραρχῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς κέντρο τὴν Θεία Λειτουργία, γύρω ἀπὸ τὴν ὁποία ὑφαίνονται ὅλες οἱ ἄλλες ἐκδηλώσεις γιὰ τοὺς Ἁγίους.
Ἐλᾶτε ἀδελφοί μου νὰ τιμήσωμε τοὺς Ἁγίους μας. Δὲν ὠφελεῖ ἡ ἀργία μὲ τὴν ἒννοια τῆς πνευματικῆς ραστώνης καὶ ἀδιαφορίας, ἀλλὰ μὲ τὴν συμμετοχὴ στὶς ἱερὲς τελετουργίες γιὰ τοὺς μεγάλους αὐτούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας καί φωστῆρες τῆς οἰκουμένης.
