τα άλαλα και υα μπάλαλα

 

Πολλοί «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά» τους, γιατί το κοπάδια του λαού ακολουθούν αδιάκοπα τους πολιτικούς απατεώνες «ως πρόβατα επί σφαγήν». Και είναι αλήθεια ότι, δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος του λαού, παραδόξως, ακολουθεί τους πολιτικούς απατεώνες. Ωσάν να είναι ποτισμένοι με κάποιο ισχυρό ναρκωτικό.

Κι όμως, αν ζούσε στις μέρες μας ο Πατροκοσμάς, θα μας έλεγε ότι για το κατάντημα αυτό δεν φταίει  ο λαός, αλλά τα ηλεκτρονικά (τηλεόραση, κινητά, ίντερνετ, SINGULAR LOGIC)  και έμψυχα (πολιτικοί, δικαστές, γιατροί, δημοσιογράφοι, κληρικοί) «άλαλα και  μπάλαλα». Τα οποία διαπαιδαγωγούν το λαό, με την προπαγάνδα και την τρομοκρατία στη διαστροφή και τη διαφθορά και τον οδηγούν στην βιολογική, πνευματική και ηθική αυτοκτονία. Ώστε νά τρέχει πίσω απ’ τους φαυλεπίφαυλους  πολιτικούς  που διαιωνίζουν το φαυλεπίφαυλο καθεστώς τους.

Και για όσους δεν έχουν τυχόν κάποια πνευματική επικοινωνία με τον Άγιο Κοσμά ή δεν έχουν καταλάβει τα σχετικά με τα «άλαλα και μπάλαλα», θα επιχειρήσουμε τώρα εδώ μια ακροθιγή χαρτογράφησή τους:

Πρώτα- πρώτα θα μιλήσουμε για την τηλεόραση. Απ’ την οποία ακούμε, εκτός απ’ τους απατεώνες πολιτικούς, και τους απατεώνες δημοσιογράφους. Οι οποίοι αναλαμβάνουν να μας δείχνουν ανάποδα την ντόπια και παγκόσμια πραγματικότητα. Και με κάθε τρόπο να μας παραπλανούν και τρομοκρατούν.

Και, για να έχει περισσότερη πειθώ ο λόγος τους, χρησιμοποιούν και τους τηλε-«ειδικούς» Μέγκελε. Που αναλαμβάνουν να μας πείσουν, όπως οι διάφοροι στρεψοοδίκες δικηγόροι, ότι η σωτηρία μας και η ελευθερία μας εξαρτώνται, για παράδειγμα, απ’ τα δηλητηριώδη εμβόλια. Τα οποία αμέσως ή προϊόντος του χρόνου θα μας εξασφαλίσουν κάποιες οδυνηρές παρενέργειες ή και την «ευλογία» του θανάτου. Και βέβαια τις νέες γενιές θα τις μεταβάλουν σε τηλεπαρακολουθούμενα και τηλεκατευθυνόμενα ζόμπι, ώστε να τους εεπιβάλλουν την απόλυτη υποταγή.

Και, επειδή τις τηλεοράσεις δεν μπορούμε να τις κουβαλάμε στην πλάτη, οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, φρόντισαν να μας εξοπλίσουν και με τα «κινητά». Με τα οποία, ως γνωστόν, είναι εφοδιασμένα, ακόμη και τα βυζασταρούδια. Για να διδάσκονται έτσι απίθανα πράγματα, που μόνο παιδεραστές, θα μπορούσαν, άλλοτε, να διδάσκουν. Διδαχές οι οποίες προσφέρονται κάποτε και από υψηλά ιστάμενα, πλην  χαμηλού ήθους, πρόσωπα. Διαπαιδαγώγηση, που ο Πατροκοσμάς, πoy ίδρυσε κάπου 250 σχολεία, θα εξεφάνιζε.

Έπειτα είναι το διαβόητο ίντερνετ. Που θα μπορούσε να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στη σωστη διαπαιδαγώγηση του λαού, αλλά φρόντισαν να τα ναρκοθετήσουν. Σάμπως με τον τρόπο τους να μας λένε: Βλέπετε πόσο σας φροντίζουμε. Σας εφοδιάζουμε με τόσο πολύτιμα πράγματα για τη ζωή και τη διασκέδασή σας. Θα πρέπει να μας αναγνωρίζετε το δικαίωμα, να καθορίζουμε εμείς τον τρόπο της ζωής σας. Που σημαίνει ότι, προτού σας ζομποποιήσουμε εσωτερικά, πρέπει να σας ζομποποιήσουμε εξωτερικά.

Και πρώτα-πρώτα να σας διδάξουμε την «πολιτκή ορθότητα». Πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού εσείς είστε κακομαθημένοι και διεφθαρμένοι, με όσα σας δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και βέβαια πολύ περισσότερο μ’ αυτά που σας δίδαξε ο αγράμματος Ναζωραίος. Και στη συνέχεια οι Απόστολοι και οι, λεγόμενοι, Πατέρες.

 Τέτοιες αναχρονιστικές ιδέες είναι αδιανόητες σ’ έναν προηγμένο κόσμο  τηλεπαρακολουθούμενων και τηλεκατυθυνόμενων ζόμπι. Κι έτσι, χωρίς πολλά λόγια, ο, τι αντίκειται στη δκή τους αντίχριστη «πολιτική ορθότητα» το απαγορεύουν αυστηρά. Και αποκλείουν ως μιάσματα όσους δεν συμμορφώνονται με τα κελεύσματά τους. Όπως συνέβαινε παλιότερα με τους αριστερούς και τώρα με τους ανεμβολίαστους.

Δεν φαίνεται όμως ότι η αέναη ανακύκλωση των πολιτικών απατεώνων οφείλεται μόνο στα προαναφερθέντα «άλαλα και μπάλαλα». Πρωτεύοντα ρόλο φαίνεται να παίζει το καλπονοθευτικό καρκίνωμα  της SINGULAR LOGIC.  H οποία λειτουργεί για την πατρίδα μας και το λαό μας ως δολοφονική καρμανιόλα.

Θα εκλεγόταν- θυμάμαι- ο αρχηγός του ΠΣΟΚ.  Και προηγείτο ο Ε. Βενιζέλος με μεγάλη διαφορά. Κι όμως  οι αφεντάδες αποφάσισαν να βγει ο  ευπειθέστερος στα κελεύσματά τους ΓΑΠ. Στις εκλογές αρχηγού της ΝΔ προηγείτο ο Μεϊμαράκης με βάση τα αποτελέσματα κάποιου άλλου μηχανήματος. «Έγινε λάθος» είπαν τότε οι αρχιμάγειροι της καλπονοθείας. Και με την διβόητη SINGULAR LOGIC έβγαλαν τον πολυχρονεμένο μας Κούλη.…

Θα θυμάστε εξάλλου το αναποδογύρισμα του δημοψηφίσματος (2015), απ’ τον Τσίπρα. Για την οποία εθνική ατιμία κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ διαχώρισαν τη θέση τους. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου (2015) ο Αλέξης και οι συνωμότες του επανεξελέγησαν πανηγυρικά. Ενώ οι διαφωνήσαντες  πετάχτηκαν διαπαντός στον σκουπιδοτενεκέ  της πολιτικής. Ένεκα, προφανώς, της SINGULAR LOGIC! Όπερ φαίνεται να συνέβη και με τηγ Χρυσή Αυγή.

Τ’ αφεντικά της SINGULAR LOGIC φροντίζουν πάντοτε η πλειοψηφία των βουλευτών ν’ ανήκει  στα κόμματα των ανέντιμων και ασήμαντων. Επιλέγουν τον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός επιλέγει βουλευτές, υπουργούς, καθορίζει την δικαστική ηγεσία, ΠτΔ και διαμορφώνει το Σύνταγμα, κατά το δοκουν, ώστε να μπορεί να κάνει «ο, τι του καπνίσει». Κι έτσι ο λαός, όχι μόνο να μη μπορεί ποτέ «να δει άσπρη μέρα», αλλά να βγαίνει από πάνω και φταίχτης για τα τρισάθλια εκλογικά αποτελέσματα.

Λυπάμαι ειλικρινά κάποιους έντιμους πολιτικούς, που ονειρεύονται βουλευτικούς και πρωθυπουργικούς θώκους. Και δεν έχουν καταλάβει ότι εφόσον τα εκλογικά αποτελέσματα θα τα βγάζουν οι διαβολάνθρωποι της καλπονοθευτικής  SINGULAR LOGIC, αυτοί θα μένουν με τα όνειρα και ο λαός εσαεί σταυρωμένος!

Και θα επαληθεύεται εσαεί η σχετική με το δημοψήφισμα -για το Σύνταγμα της Δικτατορίας- θυμόσοφη μαντινάδα του γελοιογράφου Βασίλη Χριστοδούλου: «Ποτέ δεν εματάγινε  τέτοιο  κουτί ρημάδι ΟΧΙ να ρίχνεις το πρωί να βγαίνει ΝΑΙ το βράδυ»!

https://papailiasyfantis.wordpress.com/

Μην ξεγελαστείς και νομίσεις ότι τελείωσε....

 Κάπως έτσι δείχνει..ο κόσμος όμως πάντα βρίσκονταν σε πνευματική σήψη..η προβολή του θρησκευτικού ιδεώδους εδώ δεν βοηθάει πνευματικά, καθώς χρησιμοποιούνταν πάντα από την κεντρική εξουσία..

Φοβεραὶ κακοδοξίαι τοῦ Σεβ. Θυατείρων

  

Τὸν Πανηγυρικὸν τὴν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ Φανάρι ἐξεφώνησεν ὁ Σεβ. Θυατείρων κ. Νικήτας. Δυσ­τυχῶς, ἐκτὸς ὅτι ἠναλώθη εἰς τὸ νὰ ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, πρᾶγμα ἀνοίκειον, ἐπέπεσεν εἰς σοβαρὰ θεολογικὰ σφάλματα. Ἡ μὴ ἐγκατάλειψις τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸν Κύριον εἶναι ἡ ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου, ὄχι ὅτι «ἔθεσε τοὺς Πατριάρχας ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ Πρωτοκλήτου». 

Ἄλλωστε ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴν Ἱερωσύνην καὶ ὄχι βαθμοὺς διοικητικούς. Οὔτε βεβαίως μόνον οἱ Πατριάρχαι Κων/λεως ἔσωσαν τοὺς πιστούς, οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ ὑποστηρίζεται ἡ παπίζουσα ἄποψις ὅτι οἱ Πατριάρχαι εἶναι συνεχισταὶ ἑνὸς Ἀποστόλου καὶ ὄχι διάδοχοι καὶ τῶν 12, ὡς ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι. Σημειωτέον ὅτι ὁ Ἀπ. Ἀνδρέας δὲν μετέβη ποτέ εἰς τὸ Βυζάντιον ἢ τὴν Πόλιν. Ἡ ἀπόδοσις εἰς τὸν Κων/λεως τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας τυγχάνει ἐπίσης παπικὴ διδασκαλία. Οὔτε βεβαίως ἡ διαφύλαξις τῆς Ἀληθείας εἶναι προνόμιον ἑνὸς Ἐπισκόπου οὔτε μόνον ὁ Κων/λεως παρέλαβεν αὐτὴν τὴν Ἀλήθειαν, ὡς παρομοίως ἰσχυρίζεται ὁ Πάπας. Ἂν μάλιστα ἡ «ἀποκατάστασις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς» ἐναπόκειται εἰς τὸν Πατριάρχην Κων/λεως, τότε εὑρίσκεται πλέον εἰς τὸν χῶρον τοῦ χιλιασμοῦ… Παραθέτομεν σχετικὰ ἀποσπάσματα τῆς ὁμιλίας:

«Ἐν τῇ Σοφίᾳ καὶ Ἀγάπῃ Του, ὁ Θεὸς οὐδόλως ἐγκατέλιπεν τὴν Ἐκκλησίαν Του καὶ τὴν Ἀνθρωπότητα ἄνευ ἐλπίδος – ἔθεσε δὲ τοὺς Πατριάρχας ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ Πρωτοκλήτου καὶ ἐφώτισε σοφοὺς καὶ ἁγίους ἀνθρώπους ἴνα οὗτοι σώζουσιν τοὺς Πιστοὺς ἐκ τῶν καταληστευόντων αὐτούς, ὡς ἀκούομεν εἰς τοὺς Κριτάς τῶν Ἰουδαϊκῶν Γραφῶν «καὶ ἤγειρε κριτάς, καὶ ἔσωσεν αὐτοὺς ὁ Κύριος ἐκ χειρὸς τῶν προνομευόντων αὐτούς. καὶ γε τῶν κριτῶν οὐχ ὑπήκουσαν» (Κρ. 2,16). Ὡς ὑπεσχέθη εἰς τοὺς Μαθητάς, ὅτι οὐδαμῶς θέλει ἐγκαταλείψη αὐτοὺς ὀρφανούς, οὕτως ὁ Παράκλητος ἐπιδαψίλευσεν τὴν Θείαν Αὐτοῦ Χάριν ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Ποιμνίου «σῶσαι θέλων τὸν κόσμον ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ, πρὸς τοῦ­τον αὐτεπάγγελτος ἦλθε» ὡς ἔγραψεν ὁ Ρωμανὸς ὁ Μελωδός. Ἐπικαθώρισεν ἐν ταυτῷ τὸν ἡγετικὸν ρόλον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὡς πατέρα καὶ ποιμένα, ὁδηγῶν τὴν Ἐκκλησία εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδόν… Ἅπαξ ἔτι, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ Πρώτη τῶν Ἐκκλησιῶν καθίσταται ἐκείνη ἥτις θὰ ἀναλάβη τὸν ρόλον, ὡς καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔπραξεν, ἵνα διαφυλάξη τὴν ἐμπεπιστευμένην εἰς Αὐτὴν Ἀλήθειαν… Ἐσεῖς, ἡ Ὑμετέρα Θειοτάτη Παν­αγιότης, εὐκλεῶς ἀπεδύθητε τὸν ἀγώνα τὸν καλὸν ὑπὲρ τῆς διαφυλάξεως τῆς δημιουργίας, τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς».

Ορθόδοξος Τύπος

πηγή

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

 

«Σε πιστό που είχε επισκεφτεί τον όσιο Γέροντα Πορφύριο ο όσιος είπε: “Είδα καθαρά την ψυχή σου τώρα. Έχεις ψυχολογικές δυσκολίες που σε καθηλώνουν συχνά, αλλά έρχεται η χάρις του Χριστού και σε ελευθερώνει”. Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Έλεγε έπειτα σε γνωστό του ότι κανείς δεν θα μπορούσε να περιγράψει τόσο εύστοχα την όψη αυτή της ψυχής του, όσο ο Γέροντας» (Οσίου Πορφυρίου, Ανθολόγιο συμβουλών, έκδ. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος).

Οι ψυχολογικές δυσκολίες για τις οποίες κάνει λόγο ο όσιος Πορφύριος στον συγκεκριμένο πιστό που τον επισκέφτηκε, συνιστούν πια μία συνηθισμένη κατάσταση στην εποχή μας. Όχι λίγοι ή έστω πολλοί, αλλά πολυάριθμοι και ίσως όλοι οι ζώντες σήμερα παρουσιάζουμε περιστασιακά ή συχνότερα ψυχολογικά προβλήματα, δυσκολίες, εμπλοκές, τόσο που ο άλλος σπουδαίος μεγάλος Γέροντας όσιος Παΐσιος έλεγε ότι σήμερα οι άνθρωποι πάσχουν από αυτά τα τρία: τον καρκίνο, τα διαζύγια, τις ψυχικές παθήσεις. Από την άποψη αυτή ο λόγος του διορατικού μεγάλου Πορφυρίου έχει ξεχωριστή βαρύτητα, γιατί έβλεπε εν πνεύματι την κατάσταση της ψυχής των ανθρώπων.

Τι επισημαίνει ο άγιος στον ταλαίπωρο πιστό; Ότι οι ψυχολογικές του δυσκολίες τον καθηλώνουν συχνά, τον κάνουν δηλαδή να μην μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα, να μην μπορεί να αναπνεύσει ψυχικά και να χαρεί τη ζωή του, συνεπώς τον οδηγούν σε μία κατάσταση μελαγχολίας και σκότους. Και τι είναι εκείνο που δημιουργεί τις δυσκολίες αυτές; Ασφαλώς ο όλος περίγυρος της ζωής που ζούμε σ’ έναν κόσμο πεσμένο στην αμαρτία – αρνητικά τα περισσότερα στοιχεία από όσα γίνονται και πράττονται παγκοσμίως αλλά και στην πατρίδα μας -, ο βαθμός από την άλλη της ευαισθησίας του χαρακτήρα μας – ένας ευαίσθητος άνθρωπος βιώνει πολύ πιο έντονα τις αρνητικές καταστάσεις -, αλλά επίσης αυτό που λέει και ο άγιος σε άλλο σημείο στον συγκεκριμένο άνθρωπο: η επήρεια του Πονηρού διαβόλου. Ο όσιος Πορφύριος έβλεπε ό,τι οι πολλοί δεν βλέπουμε, αλλά αισθανόμαστε και πρέπει να το πιστεύουμε: την παρουσία του Πονηρού που χαρά του έχει την ταλαιπωρία του κάθε ανθρώπου. Όπως το αποκαλύπτει και ο απόστολος Πέτρος: «ο αντίδικός μας διάβολος γυρίζει τον κόσμο σαν λιοντάρι που ωρύεται ζητώντας ποιον να καταπιεί»! Με τα συγκεκριμένα λόγια του οσίου: «Όταν σου κάνει κλοιό ο σατανάς και σε πιέζει, μη μένεις ακίνητος, όπως μερικοί που μελαγχολούν και σκέπτονται επί ώρες, σαν να τους απασχολούν πολύ σοβαρά προβλήματα, ενώ δεν συμβαίνει τίποτε απ’ αυτά˙ απλώς τους έχει καθηλώσει ο σατανάς».

Είναι πολύ παρήγορος ο λόγος του αγίου. Έχοντας καθαρή την εικόνα της ψυχής πολλών ανθρώπων, όπως του συγκεκριμένου επισκέπτη του, επισημαίνει ότι τις περισσότερες φορές τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τελικώς δεν είναι προβλήματα, δεν υφίστανται. Ή κι αν υφίστανται είναι πολύ μικρότερα από ό,τι νομίζουμε. Οι λογισμοί μας είναι εκείνοι που «φουσκώνουν» τη θεωρούμενη πραγματικότητά μας, κάνοντάς μας να βλέπουμε ως βουνό εκείνο που είναι ένα… πετραδάκι! Κι αιτία γι’ αυτό είναι ακριβώς η παρουσία του Πονηρού. Πάνω στους λογισμούς μας «δουλεύει» ο διάβολος, εκείνος μας τοξεύει με την πλάνη της φαντασίας μας, οπότε δεν έχουμε θέα της αλήθειας αλλά του «έργου» που μας παίζει με μαεστρία. Είναι πολύ καλό εδώ να θυμηθούμε για μία ακόμη φορά με ό,τι συνέβη και με την αγία Μαρίνα, ευρισκόμενη μέσα στη φυλακή. Ο πονηρός θέλοντας να την φοβίσει και να την ταράξει, διότι ο φόβος είναι το κλίμα το δικό του, της παρουσίασε ενώπιόν της έναν μεγάλο δράκο. Και τι έκανε η αγία, η οποία σε πρώτη φάση όντως φοβήθηκε και πανικοβλήθηκε; Άρχισε την προσευχή, την καρδιακή και την έμπονη. Κι ο Χριστός την άκουσε αμέσως: το «θηρίο» το είδε στις πραγματικές του διαστάσεις, ως ένα μικρό μαύρο σκυλί, το οποίο το άρπαξε η αγία και μ’ ένα κτύπημα το διέλυσε.

Ποια η ολοκληρωμένη πρόταση επ’ αυτού λοιπόν του αγίου Πορφυρίου; Ο άνθρωπος την ώρα του πειρασμού από τον Πονηρό να μη μένει «ακίνητος». Να αντιδρά. Και πάλι με τα δικά του λόγια: «Να έχεις ετοιμότητα αντιδράσεως, να αντιστέκεσαι, να αποκρούεις την πολιορκία του σατανά, όπως ένας άνθρωπος που τον πιάνουν κάποιοι κακοποιοί και τον καθηλώνουν και τότε εκείνος κάνει μια απότομη κίνηση και τινάζοντας τα χέρια του, τους πετά από δω κι από κει, ξεφεύγει το σφίξιμό τους και στρέφεται προς άλλη κατεύθυνση, προς τον Χριστό, που τον ελευθερώνει». Να λοιπόν η λύση στα ψυχολογικά προβλήματα σ’ έναν μεγάλο βαθμό – γιατί υπάρχουν κι εκείνα που χρήζουν τον άλλο τρόπο δωρεάς του Θεού, την καταφυγή δηλαδή και στη βοήθεια των ιατρών: η με ζέουσα ορμή της ψυχής κινητοποίησή μας, δηλαδή η στροφή μας προς τον Χριστό, η επίκληση του αγίου ονόματός Του, η προσήλωσή μας προς την άγια μορφή Του. Στην πραγματικότητα η λύση που προτείνει ο άγιος είναι η μόνιμη λύση που μας δίδαξε ο ίδιος ο Θεός μας και φέρνει τη θεραπεία στα περισσότερα αρρωστήματα της ψυχής: να γαντζωθούμε πάνω στην κάθε λέξη των αγίων Του εντολών. Και μόνο η στροφή μας αυτή φανερώνει την καλή μας διάθεση, η οποία συγκινεί τον Θεό μας και μας δίνει την απευλευθερωτική χάρη Του. «Όποιος τηρεί τις εντολές του Θεού μένει μέσα στον Θεό και Εκείνος μέσα σ’ αυτόν». «Δείξτε ότι με αγαπάτε με την τήρηση των εντολών μου και εγώ θα σας φανερωθώ». Και ασφαλώς όπου υπάρχει η χάρη του Θεού εκεί δεν υπάρχει χώρος για την παρουσία του Πονηρού – καίγεται και εξαφανίζεται αμέσως

ΝΙΚΑΣ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΝΙΚΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

 

ΔΕΥΤΕΡΑ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

«Πίστει ὡς Δαυίδ καί ἡμεῖς, τῆ ταπεινοφροσύνῃ καθοπλισθέντες ὡς ἄλλον Γολιάθ, τόν ὑπερήφανον νοῦν καταβεβληκότες, συνδιακόψωμεν καί μυριάδας παθῶν» (ωδή α΄ Τριωδίου).

(Όπως ο Δαυίδ με την πίστη νίκησε τον Γολιάθ, έτσι κι εμείς εξοπλισμένοι με την ταπεινοφροσύνη, αφού υποτάξουμε τον υπερήφανο νου μας σαν άλλο Γολιάθ, ας περικόψουμε διαμιάς και μυριάδες άλλες από τα πάθη μας).

Η ιστορία του Δαυίδ είναι γνωστή σε όλους: νεαρό παλληκάρι αυτός, αλλά με μεγάλη πίστη στον Θεό, νίκησε τον κατά πολύ ρωμαλεότερό του Γολιάθ – δείγμα ότι η ψυχική δύναμη που δίνει η πίστη στον Θεό οδηγεί σε νίκες που η λογική δεν διανοείται να αποδεχτεί! Το ίδιο όμως συμβαίνει και με κάθε πιστό, σημειώνει ο εκκλησιαστικός ποιητής Θεόδωρος. Άλλος Γολιάθ για κάθε εποχή και για κάθε άνθρωπο είναι η υπερηφάνεια του ίδιου μας του νου, δηλαδή ο μεγαλύτερος εχθρός από τον οποίο κινδυνεύουμε είναι ο ίδιος μας ο εαυτός με τα πάθη και τις αμαρτίες του. Διότι η υπερηφάνεια πράγματι θεωρείται η ρίζα της κάθε αμαρτίας, με την έννοια ότι αποκαλύπτει την πηγή κάθε κακού, τον εωσφορικό εγωισμό. Τι ήταν εκείνο που κατά τη Γραφή έριξε και τον πρώτο αρχάγγελο από την ουράνια θέση του και τον έκανε σατανά, διάβολο, Πονηρό; Η υπερηφάνεια. Όπως ο Ίδιος ο Κύριος έχει αποκαλύψει: «Έβλεπα τον σατανά να πέφτει από τον ουρανό σαν την αστραπή». Οπότε, η κάθε υπερήφανη σκέψη, είτε ως αντιληπτή κενοδοξία και φιλοδοξία και υπερεκτίμηση του εαυτού μας είτε ως υφέρπουσα και «μυστική» στην αίσθησή μας τάση και κατάσταση, συνιστά εκτροπή και ακολουθία των δαιμόνων, που φέρνει με μαθηματική ακρίβεια το «γκρεμοτσάκισμα» πνευματικά του ανθρώπου. Γι’ αυτό και αφενός θεωρείται ότι πίσω από κάθε «φούσκωμα» εγωιστικό του ανθρώπου ενεργεί ύπουλα ο Πονηρός, αφετέρου δεν υπάρχει άνθρωπος της πίστεως, Απόστολος, Πατέρας της Εκκλησίας, κάθε άγιος, που να μην έχει επισημάνει τον δαιμονισμό κυριολεκτικά της υπερηφάνειας και να μην τη θεωρεί ως τη χειρότερη δυνατή κατάσταση που μπορεί να περιπέσει ο άνθρωπος. Έχεις όλες τις αρετές, σημειώνουν, αλλά υπάρχει και μία έστω και κρυφή δόση υπερηφανείας για την ύπαρξή τους; Δεν έχεις τίποτε. Μάλλον έχεις πάρει τη «δόση» του θανάτου σου!

Η θεραπεία της καταστάσεως αυτής είναι μονόδρομος, που απαιτεί όμως τον διαρκή αγώνα του ανθρώπου μέχρι την τελευταία του πνοή – μέχρι να εκπνεύσουμε κινδυνεύουμε από το δηλητήριο αυτό! Κι αυτόν τον δρόμο υποδεικνύει ο υμνογράφος. Η ταπεινοφροσύνη είναι το φάρμακο, μάλλον είναι το υπερ-όπλο με το οποίο μπορεί ο πιστός να καταβάλει τον νέο Γολιάθ, τον κακό εγωιστή εαυτό του. Για να φτάσει πού; Στην αγκαλιά του Θεού! Να ζει ως αληθινός χριστιανός ενδεδυμένος Εκείνον που είναι η πηγή της ταπεινώσεως. «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμι και ταπεινός τη καρδία». Μαζί με τον Χριστό ως μέλη Χριστού μπορούμε να αντιπαρατασσόμαστε προς τον κάκιστο εαυτό μας, με την έννοια ότι και γνωρίζουμε αλλά και μπορούμε να στρεφόμαστε προς τα εκεί που είναι και λειτουργεί η χάρη του Θεού. «Ταπεινοίς ο Θεός δίδωσι χάριν».

Ο χριστιανός κάνει έτσι έναν «έξυπνο» πόλεμο: πολεμά αφήνοντας στα νώτα του κάθε υπερήφανο λογισμό – τον θέτει στην υπακοή του Χριστού, λέει ο απόστολος Παύλος -, γιατί πορεύεται «αφορών εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν». Η πορεία του με άλλα λόγια είναι να προσγειωθεί στην πραγματικότητα του γνησίου εαυτού του, εκεί που είναι ο Χριστός και όλη η Βασιλεία του Θεού, εγκαταλείποντας την ψευδαίσθηση και την απάτη της αμαρτωλής υπερηφάνειας. Κι αυτό σημαίνει, κατά τον Κύριο, ένα «βύθισμα» μέσα στην καρδιά μας. Διότι «η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι». Υψοποιό από την άποψη αυτή δεν χαρακτηρίζουν την ταπεινοφροσύνη οι άγιοί μας; Διότι έτσι την όρισε πάλι ο ίδιος ο Θεός μας. «Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». Αλλά είναι μία ύψωση που πατάει σε στέρεο έδαφος: τις πτέρυγες του Πνεύματος του Θεού, και όχι στη «φαντασία» του νου που εξαπατάται από τον Πονηρό – η μεγαλύτερη απατεώνισσα είναι η αμαρτία, διδάσκει η Γραφή.

Και βεβαίως ο άγιος υμνογράφος επισημαίνει και το γνωστό σε κάθε χριστιανό: την ώρα που αγωνίζεσαι για την ταπείνωση πάνω στα χνάρια του Χριστού, την ώρα που περικόπτεις δηλαδή κάθε υπερηφάνεια, εκείνη την ώρα διαμιάς περικόπτεις και όλα τα γεννήματά της, όλες τις «θυγατέρες» της. Και η υπερηφάνεια έχει πλήθος απογόνων, «μυριάδες παθών», για παράδειγμα: τον θυμό και την οργή, την υπερβολική λύπη, τη διάθεση επιβολής επί των άλλων, τη φιλαρχία, την απιστία, την απόγνωση! Το φίδι για να το σκοτώσεις λοιπόν το κτυπάς στο κεφάλι! Αμέσως πεθαίνει. Ό,τι συμβαίνει με τον μεγάλο αυτόν εχθρό!Πηγή

Το Καθαρτήριο της Ουκρανίας

 Ο Μακιαβέλι είχε πει κάποτε ότι «μπορείς να αρχίσεις έναν πόλεμο όποτε εσύ το θελήσεις, αλλά ποτέ, μα ποτέ, ένας πόλεμος δεν τελειώνει όταν εσύ το θες». Ενδεχομένως και… «όπως εσύ το θες».

Ο Δάντης να δείτε τι είπε 200 χρόνια πριν από τον συμπατριώτη του και την έναρξη της Αναγεννησιακής περιόδου. Με τον σενιόρε Αλιγκέρι μάθαμε το «Purgatorium», το Καθαρτήριο δηλαδή στα ελληνικά, τον προθάλαμο για το πέρασμα της ψυχής είτε στον Παράδεισο είτε στην Κόλαση.

Και κάπως έτσι το είδαμε κι εμείς το οραματάκι μας πριν από μερικά βράδια, κινούμενοι κάπου μεταξύ μαξιλαριού και παρενεργειών ενός πολύ δυνατού κρασιού (είμαστε φαν του συγχωρεμένου του Ουίλιαμ Χαρτ και των «Ανεξέλεγκτων καταστάσεων» όπου πρωταγωνιστούσε, τι να κάνουμε…).

Δεν χρειαστήκαμε ασανσέρ για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Κάτι μεταξύ διακτίνισης από το αστρόπλοιο Εντερπράιζ και τη γέφυρα του ουράνιου τόξου του Ασγκαρντ χρησιμοποιήσαμε, διανύοντας τη διαδρομή πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός (παρεπιπτόντως σαν σήμερα το 1916 ο Αλμπερτ Αϊνστάιν δημοσίευσε τη Θεωρία της Σχετικότητας…).

Τι συναντήσαμε εκεί που φτάσαμε; Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας μπροστά από μια μεγάλη χρυσή πόρτα την οποία φύλαγε ο Απόστολος Πέτρος, αλλά κι από ένα βαθύ χάσμα που έβγαζε φωτιές και μύριζε θειάφι, στέκονταν 5 φιγούρες.

Η πρώτη ήρθε αμέσως προς το μέρος μας και δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την ερώτηση: «Ποιος είσαι;». «Ο Βλαδίμηρος που βαπτίστηκα στα νερά του Δνείπερου και γκρέμισα το άγαλμα του αρχαίου θεού Περούν. Μου είπαν ότι γι΄ αυτόν το λόγο θα πάω στο Φως».

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τα λεγόμενά του, να σου και η δεύτερη φιγούρα δίπλα μας. «Ποιος είσαι;», ρωτήσαμε. «Ο Μπογκντάν Χμελνίτσκι του λαού των Κοζάκων. Υπέγραψα την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο βασίλειο της Ρωσίας».

«Μην ξαναπείτε τη λέξη βασίλειο εδώ πέρα!», πετάχθηκε με μίσος ο τρίτος άνδρας. Ενας κατάχλωμος, μουμιοειδής ανθρωπάκος που δεν περνούσε το 1.65μ. ύψος. «Είμαι ο Λένιν και στα χρόνια μου πέθαναν 5.000.000 Ουκρανοί λόγω των επιτάξεων που διέταξα».

«Και λίγοι ήταν! Στα δικά μου χρόνια 6.000.000 Ουκρανοί λιμοκτόνησαν», πετάχθηκε ο τέταρτος της συντροφιάς (μόνον έτσι δεν τη λες βέβαια…).

Αυτόν τον καταλάβαμε αμέσως. Ηταν ένας από τους πιο στυγνούς δικτάτορες της ανθρώπινης Ιστορίας. «Κόμπα με λένε οι φίλοι μου, Ιωσήφ Στάλιν όσοι με επαινούν και με φοβούνται», ανέφερε η δόλια ψυχή που γύρισε προς τον Κλειδοκράτορα του Παραδείσου και κόμπασε ότι παραμένει αμετανόητη για όλα όσα έκανε στα 75 χρόνια που βάδισε στον γαλάζιο πλανήτη.

Και η τελευταία ψυχή; Ποια να ήταν άραγε; Φρίκη μας έπιασε με αυτό που αντικρύσαμε. Ενα παραμορφωμένο κορμί κι ένα πρόσωπο με δυσδιάκριτα χαρακτηριστικά. «Ποιος είσαι;», τολμήσαμε να ρωτήσουμε. Οι άλλες τέσσερις ψυχές απομακρύνθηκαν με φόβο. «Δεν είμαι ένας. Είμαστε εκατομμύρια. Μας πολτοποίησε ο Αψινθος, το αόρατο φονικό νέφος που διέλυσε τα σωθικά μας».

Ηταν τόσο μεγάλος ο φόβος που μας έπιασε που ξυπνήσαμε μουσκίδια στον ιδρώτα. Γιατί το «Αψινθος», στη γλώσσα των Σλάβων της Ανατολικής Ευρώπης μεταφράζεται με μια λέξη: «Τσερνόμπιλ». Ναι, ο πυρηνικός αντιδραστήρας που στις 26 Απριλίου 1986 μόλυνε την ουκρανική επικράτεια (κι ένας Θεός ξέρει και πόσες επικράτειες ακόμη…) με ραδιενέργεια.

Τι ευτυχία αλήθεια που όλα αυτά ήταν ένα κακό όνειρο. Και τι ανακούφιση! Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για όλα αυτά που βιώνουμε από την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία…

πηγή

Οι επτά σωματικές πράξεις της Μετάνοιας!

 

Οι επτά σωματικές πράξεις της Μετάνοιας! Πως θα επέλθει η μετάνοια στον άνθρωπο; «Το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η πράξη το απέδειξε ο Κύριος μας, όταν ανέλαβε με την παρουσία του την ανάπλασή μας…». Διαβάστε παρακάτω την πρακτική των πατέρων όπως μας την περιγράφει ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός.

Στην πρακτική των Πατέρων, που αναλύουμε αναφέρονται επτά σωματικές πράξεις στις οποίες στηρίζονται οι τρόποι και τα έργα της μετάνοιας.

Ως πρώτη πράξη στη μετάνοια οι Πατέρες τοποθετούν την ησυχία.

Είναι η απερίσπαστη διαγωγή. Η απομάκρυνση από τα αίτια, που δημιουργούν τις αφορμές της πτώσης και της ήττας, ειδικά σε όσους είναι ασθενείς χαρακτήρες, αλλά και από αυτόν τον «ὡς λέοντα περιπατοῡντα καί ζητοῡντα νά μάς καταπιή» (Πέτρ. ε’ 8). 

Με την ησυχία απέχει ο αγωνιστής από τη μάταιη και άσκοπη μέριμνα και του επιτρέπεται αν θέλει να στρέψει τη σκέψη και ασχολία του προς το Θεό, απ’ όπου φωτιζόμενος από τη θεία Χάρη ανακαλύπτει τον εαυτό του, που είναι απαραίτητο καθήκον.

Δεύτερη πράξη θεωρείται η νηστεία.

Με αυτήν καταβάλλεται και δεσμεύεται ένας από τους γίγαντες της διαστροφής -η γαστριμαργία- ο ακαταγώνιστος σύμμαχος της φύσης και του διαβόλου. Με αυτήν αιχμαλωτίζει ο τελευταίος τα πλείστα των θυμάτων του.

Το πόσο απαραίτητη είναι αυτή η πράξη το απέδειξε ο Κύριος μας, όταν ανέλαβε με την παρουσία του την ανάπλασή μας, μετά το θείο βάπτισμα στον Ιορδάνη. Ποιος τώρα μπορεί να αμφισβητήσει το βάθρο αυτό της μετανοίας, της ανάπλασης, της ανάστασης, της σωτηρίας;

Εάν ο αναμάρτητος και απαθής νηστεύει – και μάλιστα παρατεταμένα – ποιος θα προφασιστεί αδυναμία ή άρνηση; Αφήνω και την άσκηση της δίψας που οι έμπειροι της εγκρατείας προβάλλουν ως άριστο άθλημα κατά των παράλογων ορέξεων.

Την αγρυπνία, ως τρίτη πράξη, συνιστούν οι Πατέρες.

Είναι το αποτελεσματικότερο μέσο φωτισμού του νου και γεννήτρια της προσευχής. Ο κόρος της υπνηλίας υποβιβάζει άμεσα τη διαύγεια του νου. Μειώνεται η διανοητική ικανότητα της λογικής φύσης να συγκρίνει, διακρίνει, επιλέξει και εφαρμόσει όσα η νόμιμη άσκηση απαιτεί.

Η αγρυπνία, ως μέσο της φίλης των Πατέρων μας φιλοπονίας, πάντοτε προηγείτο στους ασκητικούς αγώνες. Και είναι γνωστή η υπερβολική άσκηση των Πατέρων στην αγρυπνία. Επέμεναν στα πολλαπλά οφέλη αυτής της αρετής, επειδή συντελούσε άριστα στη διανοητική εργασία από την οποία εξαρτώνται όλα εφ’ όσον «νοῡς ορᾶ καί νοῦς ακούει» και εκλέγει και εκτελεί.

Τέταρτη και πέμπτη πράξη τοποθετούν οι Πατέρες την προσευχή και την ψαλμωδία.

Πράγματι διαιρούσαν την εργασία της προσευχής σε δύο τρόπους, που επικρατούν στην τόσο σημαντική αυτή παναρετή. Στο όνομα της προσευχής χάραξαν την έννοια της εσωστρέφειας και ειδικά της «κατά μόνας» προς το Θεό συνομιλίας.

Εκεί ο καθένας επιρρίπτει τον εαυτό του μπροστά στη θεία ευσπλαχνία και αγαθότητα και με επίμονη εξομολόγηση, δέηση, ικεσία, παράκληση ή και ευχαριστία αναφέρει τον πόνο και τον πόθο του προς «τόν δυνάμενον σῴζειν» Χριστό, το Θεό μας.

Η ψαλμωδία χρησιμοποιείται στις ομαδικές συναθροίσεις των πιστών.

Με την υμνολογία επιτελείται εορταστικότερα η κοινή προσευχή και αυτό είναι περισσότερο αποδεκτό και εφαρμόσιμο από το λαό.

Έκτη πράξη θεωρούν οι Πατέρες την ανάγνωση και μελέτη λόγων και παραγγελμάτων που μας κατευθύνουν στην εν Χριστώ πνευματική μας ζωή.

Ο λόγος του Κυρίου μας «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου» αυτό σημαίνει: Να μάθει και να κατανοήσει τις εντολές μου το θέλημά μου και μετά να γίνει τηρητής (τηρών αυτάς). Και αυτός «ἐστιν ό ἀγαπῶν με».

Στο Μωσαϊκό νόμο απαιτητικότερα διέταζε ο Θεός τη μελέτη του θελήματός του και την ενασχόληση με αυτό για να μη παραλείπεται, ως καθήκον, η ακριβής τήρηση και εφαρμογή του.

«Ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καί νυκτός» (Ψαλμ α’ 2). Μια από τις σπουδαιότερες φροντίδες αυτού που θέλει να απαλλαγεί από τη λύσσα του «ὠρυομένου ὡς λέοντος» εναντίον μας, κατά τον Παύλο, είναι το να «μή ἀγνοώμεν τά νοήματα αὐτοῦ» (πρβλ Β’ Πετρ. α’ 21). 

Επειδή οι φίλοι και δούλοι του Θεού «οὐκ ἰδίῳ θελήματι ἀλλά Πνεύματι Ἁγίῳ φερόμενοι ἐλάλησαν καί ἔγραψαν» (πρβλ Β’ Πετρ. α’ 21), είναι πλέον καθήκον η μελέτη και έρευνα των λόγων και των συγγραφών τους προς πλήρη διαφώτιση και μάθηση του αόρατου πολέμου που ασίγαστα διεξάγουμε.

Έβδομη πράξη θεωρούν οι Πατέρες την επερώτηση των εμπείρων για κάθε λόγο και πράξη.

Με αυτόν τον τρόπο επισφραγίζεται το ταπεινό φρόνημα. Απουσιάζει ή αυταρέσκεια και η απειρία. «Τοῖς ταπεινοῖς» δίνει ο Κύριος το φωτισμό και τη Χάρη του. Το τέλος όλης αυτής της προσπάθειας και ετοιμασίας είναι η υπομονή, ώστε «μήτε θαρρεῖν, μήτε ἀπογιγνώσκειν» απ’ όσα συνήθως συμβαίνουν είτε χαροποιά είτε επίπονα. – Η μετάνοια

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

πηγή

το μεταφέρουμε από εδώ

Όταν η Εκκλησία «μετράει» τα λόγια της!

 

Όσες φορές έβαλε... πλάτη σε κυβερνήσεις, σχεδόν πάντα βγήκε ζημιωμένη. Φαινόμενο που ισχύει σε όλες τις ορθόδοξες χώρες

Όσες φορές η Εκκλησία πήγε να… βάλει πλάτη στην εκάστοτε κυβέρνηση ή κατά τα φαινόμενα «τα βρήκε» με τους κυβερνώντες -ή τους αντιπολιτευομένους που έγιναν κυβέρνηση στη συνέχεια- σχεδόν πάντα κατέληξε ζημιωμένη.

• από την εφημερίδα Ορθόδοξη ΑΛΗΘΕΙΑ

Φαινόμενο που δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, μα σε όλες τις ορθόδοξες χώρες. Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδας ανέκαθεν φλέρταρε με τις κυβερνήσεις. Πότε της βγήκε σε καλό; Σχεδόν ποτέ. Γιατί και οι πολιτικοί δικαίως μέχρι να γίνουν κυβέρνηση υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια στην Εκκλησία προς άγρα ψήφων. Κι όταν παίρνουν το σκήπτρο της εξουσίας, στρίβουν διά του αρραβώνος. Να αγαπιόμαστε με λίγα λόγια, αλλά μη ζητάτε και προίκα, άγιοι πατέρες. Οπου προίκα είναι η αξιοποίηση εκκλησιαστικής περιουσίας, οι οργανικές θέσεις κληρικών, ένα γενικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Από αυτά που ακούμε τόσες δεκαετίες και τίποτα δεν γίνεται.

Να θυμίσω μόνο ότι η Εκκλησία απαλλάχθηκε της φορολόγησης στα παγκάρια επί κυβέρνησης Σημίτη. Φίλο της Εκκλησίας τον Σημίτη -και συγγενής του να είσαι- δεν μπορείς να τον πεις. Τον ίδιο Σημίτη που ξεκίνησε όλο αυτό το θέμα των ταυτοτήτων με τον μακαριστό Χριστόδουλο, στο οποίο τον στήριξε ο Κ. Καραμανλής. Την περίοδο διακυβέρνησης του οποίου όμως η Εκκλησία δεν έλυσε θέματα, παρότι ήταν μια καλή περίοδος για τη χώρα να τα λύσει. Από τις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά, Αλ. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη με όλους η Εκκλησία τα πήγε καλά. Κάποιο μεγάλο θέμα που χρόνιζε, όμως, δεν έλυσαν. Μόνο καλά λόγια.

Συμβιβασμοί 

Ιδια συμβαίνουν και στους έξω. Ο Πατριάρχης Μόσχας έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με το Κρεμλίνο. Δεν μπορεί να κάνει πίσω γιατί θα φανεί ανακόλουθος και δείχνει υποχρεωμένος να «ευλογεί» τα όπλα. Η Ρωσική Εκκλησία άλλωστε και επί ΕΣΣΔ είχε τους αυστηρούς περιορισμούς και άλλα έλεγε απ’ όλα ίσως αισθανόταν. Για τον δε Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα δεν υπάρχει καν πόλεμος. Συνεχίζει κανονικά το πρόγραμμά του χωρίς ουδεμία αναφορά στις ζωές που χάνονται ένθεν κακείθεν.

Έκπληξη αποτελεί η «στροφή» του Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριου που ανήκει στο Πατριαρχείο Μόσχας. Έβαλε σε πρώτη μοίρα τις ζωές των Ουκρανών πνευματικών παιδιών του. Εναντιώθηκε στη Μόσχα και τον πόλεμο και καταδίκασε με θάρρος κάθε ενέργεια που αδέλφια σκοτώνουν αδέλφια.

Η ζωή του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι λίγο καλύτερη. Εχει την πολυτέλεια να εκφράζεται -σχεδόν- για όλους. Γιατί σπάνια πήρε θέση ή εναντιώθηκε ουσιαστικά με μια κυβέρνηση της Τουρκίας, καθώς είναι καταδικασμένος να ισορροπεί με το βαθύ κράτος της Άγκυρας και να ακολουθεί τους αυστηρούς περιορισμούς του Βοσπόρου. Κι όταν ο Πατριάρχης έκανε ένα βήμα πιο κοντά στις γραμμές της Τουρκίας, αυτόματα πίκραινε τους απανταχού Ελληνες.

Οι δύο Προκαθήμενοι που, όπως όλα δείχνουν, «ό,τι σκέφτονται το λένε» είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ. Αγνοούν τις ισορροπίες και δείχνουν πως όταν η Εκκλησία είναι δυνατή, αυτάρκης ή δεν κρέμεται από τα χείλη των πολιτικών μπορεί και εκφέρει στεντόρειο λόγο χωρίς να «νερώνει» το κρασί της.

πηγή

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ π. ΧΡΙΣΤΌΦΟΡΟΣ ΤΟΥΛΣΚΙ

 

το μεταφέρουμε από εδώ

Μην πιστεύετε τους Αμερικανούς που κάνουν δήθεν ότι λυπούνται για την Ουκρανία

 

Μην πιστεύετε τους Αμερικανούς που  κάνουν δήθεν ότι λυπούνται για την Ουκρανία 

Αντιθέτως χαίρονται για αυτόν τον πόλεμο κ προσπαθούν να σπρώξουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες στη σφαγή

Η Ευρώπη θα καταστραφεί οικονομικά κ θα αποδυναμωθει όπως κ η Ρωσία κ θα έρθουν τα Αμερικανάκια να κλείσουν συμφωνίες κ business αφηνωντας τους Ρώσους έξω κ απομονωμένους.. 

Αυτό που δεν ξέρουν όμως είναι ότι οι Ρώσοι φανερά βαρέθηκαν την Αμερική τα κόλπα της κ τη Ρωσοφοβια που για δεκαετίες προβάλουν σε όλο τον πλανήτη  κ οι Ρώσοι θα το πάρουν μέχρι τέλους γιατί γνωρίζουν ότι αν δεν βάλουν ένα τέλος σε αυτό δεν θα έχουν μέλλον ποτέ.

Χρόνια τους στριμωχνουν σιγά σιγά αλλά αυτή θα είναι η τελευταία της Δύσης. Δυστυχώς οι λαοί της Ευρώπης κ αθώοι θα πληρώσουν τις δολοπλοκίες της Αμερικής .

Πηγή