Κύριε ἐλέησον!

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς    






Κύριε ἐλέησον!

Χορταράκι ἐλέησον!

Πουλάκι ἐλέησον!

Τὰ πάντα μέσα μου καὶ γύρω μου: καὶ τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα, τὰ περασμένα καὶ τὰ ἄπειρα, καὶ τὰ ἁπλὰ καὶ τὰ αἰνιγματώδη, καὶ τὰ σκοτεινὰ καὶ τὰ φωτεινά, καὶ τὸ ὁρατὸ καὶ τὸ ἀόρατο, καὶ τὸ θνητὸ καὶ τὸ ἀθάνατο, καὶ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ πᾶν καὶ τὰ πάντα σ’ ὅλους τους κόσμους ποὺ γνωρίζω καὶ αἰσθάνομαι, μὲ ὑποκινοῦν σὲ κραυγαλέα προσευχή:

Κύριε, ὦ Κύριε! Ὑπάρχει στοὺς κόσμους Σου ἀπάντησε στὰ ἐρωτήματά μου; Ἡ μήπως ἐγὼ δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ τὰ ἀκούσω ἀπὸ τὸν ἄλλο κόσμο, ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομακρύνεται, ἀπὸ ἐμένα;

Ἂν πάρω τὴ νύχτα γιὰ γλώσσα μου Ἐσὺ δὲν μὲ ἀκοῦς, ἂν πάρω τὴν ἡμέρα γιὰ αὐτί μου ἐγὼ δὲν Σὲ ἀκούω.

Ὢ πῶς νὰ Σὲ ἀκούσω; ὢ πῶς νὰ μὲ ἀκούσεις; Ἐσὺ ποὺ εἶσαι πανταχοῦ παρὼν δὲν εἶσαι παρὼν μέσα μου λόγω τῶν ἁμαρτιῶν μου γι’ αὐτὸ δὲ Σὲ ἀκούω, γι’ αὐτό, δὲ Σὲ βλέπω, γι’ αὐτὸ δὲ Σὲ καταλαβαίνω.

Ὢ Πανελεῆμον κατέβα, εἴσελθε στὴν καρδιά μου, στὴν ψυχή μου, στὸ σῶμα μου, (εἶναι φωλιὰ φιδιῶν, εἶναι κόλαση). Ἐσὺ ὅμως καὶ στὴν κόλαση κατέβηκες καὶ πάλι Θεὸς ἔμεινες. Κατέβα στὴν κόλασή μου γιατί θὰ τὴν μεταβάλεις σὲ Παράδεισο Γιατί ὅπου εἶσαι Σύ, ἐκεῖ ἤδη ὑπάρχει Παράδεισος, βρίσκεται ὁ Παράδεισος, ὁ δὲ ἄνθρωπος μαζί Σου εἶναι ἤδη ἄγγελος.

Ὢ πές μου τὸν Ἑαυτό Σου Κύριε Ἀνείπωτε καὶ Ἀκατάληπτε.

Ὅλη ἡ θλιμμένη φύση τείνει καὶ πηδᾶ πρὸς Ἐσὲ μὲ τὴ γοερὴ κραυγὴ καὶ βαθειὰ ἱκεσία:

Κύριε ἐλέησον!…

Οἱ πόνοι μας συνοψίζουν ὅλες τὶς ἀνθρώπινες λέξεις σὲ μία προσευχὴ καὶ σὲ μία κραυγή:

Στραμμένοι πρὸς Ἐσὲ βρίσκουμε ξεχειλισμένο σ’ ὅλο τὸ εἶναι μας, μόνο ἕνα στεναγμό:

Κύριε ἐλέησον!…

Θὰ θέλαμε νὰ Σοῦ ποῦμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ χύνονται τὰ δάκρυά μας καὶ Σοῦ λέμε ὅλη τὴν ψυχή μας μέσα σ’ αὐτὰ τὰ δυὸ λόγια:

Κύριε ἐλέησον!…

Τὸ κάθε κτίσμα ἔχει τὴν καρδιά του. Καὶ ἡ καρδιὰ εἶναι μὲ τοῦτο καρδιά, γιατί ἀναστενάζει καὶ τείνει πρὸς Ἐσέ.

Κύριε ἐλέησον!…

Σ’ αὐτὸ τὸ λυπημένο κόσμο ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπὸ τὸ νὰ ἐλεηθεῖ πρώτιστα ἀπὸ Σένα.

Κύριε ἐλέησον!…

Καὶ μαζὶ μὲ Σένα καὶ πίσω ἀπὸ Σένα νὰ τὸν ἐλεήσουν ὅλα τὰ ὄντα καὶ ὅλη ἡ κτίση:

Κύριε ἐλέησον!…

Μητέρα ἐλέησον!!!

Φίλε ἐλέησον!!!

Χορταράκι ἐλέησον!…

Πουλάκι ἐλέησον!…

Ὅλα τὰ ὄντα σ’ ὅλους τους κόσμους:

Ἐλεῆστε!!!

Ἐλεῆστε!!!

Ἐλεῆστε!!!