"Κύριε, άσε μας στην τύχη μας…"

του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Θωμά Ανδρέου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως, για το Amen.gr

Με αισθήματα θλίψης, είδαμε στις τηλεοράσεις να εκτυλίσσεται η σύλληψη του αιώνα!!! Η Ελλάδα, μπορεί να κοιμάται (;) ήσυχη… Στο σκάνδαλο δρομολογείται η λύση. Τώρα, μπορούμε να γνωρίζουμε πως τα πράγματα στον τόπο μας θα πάνε καλύτερα…. Θα πάνε όμως ;

…. Είπα και εγώ, τελευταίος σπουδαρχίδης ( ας το πώς εγώ, μην μου το πείτε εσείς)  , να πω την γνώμη μου και αν δικαιούμαι γνώμης θα το κάνω… Γραφήκαν πολλά τούτες τις μέρες, μπερδεμένα με τους Χριστουγεννιάτικους ύμνους και τα κάλαντα ! Είδαμε και ακούσαμε τόσα πολλά… Όλοι καταλήγουν πως κανείς δεν μπορεί να κρίνει την ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Και ασφαλώς κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να το κάνει, είτε η δικαιοσύνη ,όπως λέγεται είναι τυφλή, είτε κουφή είτε δεν ξέρω και τι άλλο. Ένα από τα τελευταία προπύργια που μείναν όρθια σε τούτη την Πατρίδα, είναι η δικαιοσύνη. Εξάλλου, υπάρχουν στιγμές που η δικαιοσύνη λειτούργησε θετικά σε όλους μας . Τότε βγαίνουμε και λέμε ‘’πιστεύω στην δικαιοσύνη’’, αν πάλι λειτουργήσει αρνητικά, λέμε ‘’δεν υπάρχει δικαιοσύνη’’. Βέβαια, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως άνθρωποι έκαναν τους νόμους, άνθρωποι τους εφαρμόζουν, άνθρωποι τους εκτελούν και άνθρωποι τους αποδέχονται !!!

Ωστόσο, η απόλυτη έννοια της δικαιοσύνης, είναι ο ίδιος ο Θεός που τούτες τις μέρες γεννήθηκε (;) στις καρδιές μας ! Αν πιστεύεις σε Αυτόν, τότε οφείλεις να το δεχτείς. Αν πάλι όχι… Ούτε γνωρίζω νομικά, αλλά και να γνώριζα χασοδίκης θα μουν. Απλά, η “σύλληψη του αιώνα”, έγινε αιτία να προβληματισθώ. Θυμήθηκα την περίπτωση του Κολοκοτρώνη που τον κλειδώσαν στ’ Ανάπλι , την περίπτωση του Κυβερνήτου Κόντε Καποδίστρια,που τον φέραμε άρον, άρον από την Ρωσία να μας σώσει και τελικά ήρθε και το τότε Ελληνικό Κράτος, (με την τεράστια περιουσία που έχει τώρα, διότι σήμερα δεν ξέρω πως ,τα πάντα ανήκουν στο κράτος) δεν είχε ούτε σπίτι να μείνει ο πρώτος Κυβερνήτης του!!! Είναι το ίδιο Κράτος που για την αποκατάσταση 1500000 προσφύγων ζήτησε την συνδρομή της Μοναστηριακής περιουσίας το 1922… Και αφού τον σύραμε να τον φέρουμε να μας σώσει, αυτή την στιγμή αναπαύεται μακάρια στην Μονή της Πλατυτέρας στην Κέρκυρα, έχοντας την συνείδηση του αναπαμένη πως έκαμε το χρέος του στην Πατρίδα!

Αυτό που σκέπτομαι και δακρύζω, είναι το τι μας περιμένει…. Θα μου πεις, γιατί συγχέεις πρόσωπα και καταστάσεις ,τι δουλειά έχει ο Κόντες Καποδίστριας με τον Κολοκοτρώνη και το θέμα που ξεκίνησες να γράφεις; Απλά, θυμήθηκα δύο μόνο περιπτώσεις που Έλληνες βρέθηκαν τιμωρημένοι και αργότερα όλοι τους δικαίωσαν, μάλιστα στην περίπτωση του Κολοκοτρώνη οι ίδιοι που παραλίγο να τον εκτελέσουν κιόλας του δωκαν χάρη…. Δεν ξέρω αν όλα αυτά έχουν σχέση μεταξύ τους, ο χρόνος θα δείξει, το μόνο που ξέρω είναι πως μας περιμένουν πολλές και μεγάλες συμφορές! Και το λέω αυτό, γιατί έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία αυτού του τόπου. Ο χρόνος θα δείξει και την ενοχή και την τιμωρία που την ακολουθεί. Λέω όμως, μήπως βιαζόμαστε έναντι του πανδαμάτορα χρόνου που μας προσπερνά;

Το Καθηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου, π. Εφραίμ δεν είχα ποτέ την τιμή να τον γνωρίζω. Χωρίς να το θέλει έγινε ήρωας ! Τον έκαναν ήρωα κλείνοντας στον στην φυλακή, βαφτίζοντας τον ‘’αποδιοπομπαίο τράγο’’ κάνοντας το ράσο του στάχτη στα μάτια του λαού…. Κάπως έπρεπε να πέσει η στάχτη και μαζί με το χιόνι έπεσε και αυτή. Ο π. Εφραίμ, στην αρχή έγινε θέμα συζήτησης, μετά τον κάνανε καρνάβαλο στα καρναβάλια ξεφτιλίζοντας μαζί και ότι εκπροσωπεί και τώρα ουσιαστικά με την δική τους βοήθεια έγινε άξιος του όγδοου μακαρισμού (Μτθ 5-10). Εκείνος, εκτελεί το δικό του χρέος, το χρέος του μοναχού, χρέος δυσβάστακτο για τους πολλούς.

Σκέπτομαι όμως, αν, λέω αν, τα πράγματα δεν είναι έτσι, τότε πως θα λειτουργήσει η δικαιοσύνη του Θεού; Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ γιατί φοβάμαι. Ο χρόνος θα δείξει. Αν είναι ένοχος θα συνεχίσει να είναι στην φυλακή, αν όμως δεν είναι τότε τι θα γίνει; Εγώ ξέρω ένα πράγμα… Είναι δυνατόν η Παναγία που Την υπηρετεί τόσα χρόνια να τον εγκαταλείψει; Δεν νομίζω… Όλοι να τον εγκαταλείψουν , Εκείνη δεν πρόκειται να τον αφήσει ποτέ! Έτσι κάνει για όλα τα παιδιά Της….

Κανείς δεν μπορεί να κρίνει αποφάσεις της δικαιοσύνης…. Μόνο η Ιστορία του μέλλοντος. Και πολλές φορές ο δικός της πέλεκυς είναι αμείλικτος ! Ο χρόνος θα δείξει… Πάντως στην προσευχή μου, θυμάμαι τον π. Εφραίμ (στην θέση του οποίου μπορεί να βρεθεί ο καθένας μας) και μετά το τέλος και προ του ‘’ δι ευχών’’ κοιτώντας Τον Χριστό αυτές τις μέρες Του λέω: ‘’ Κύριε, άσε μας στην τύχη μας…