ΕΠΙ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Για ακόμη άλλη μια φορά, η αγάπη του Κυρίου, μας αξιώνει να ζήσουμε την αρχή του νέου έτους.

Και ναι μεν, όπως όλοι βλέπουμε και γνωρίζουμε, οι κοσμικοί, δηλ. οι μακράν του Θεού άνθρωποι, στο ξεκίνημα του χρόνου, προβαίνουν σε εκδηλώσεις δήθεν χαράς και ευτυχίας, στην πραγματικότητα όμως σε πράξεις που αποκαλύπτουν ολόκληρη την ψυχική τους κενότητα και την πνευματική τους τραγικότητα.

Οι πιστοί όμως, εκτός των άλλων πνευματικών εκδηλώσεων που επιβάλλονται λόγω των ημερών, θα πρέπει να βρίσκουμε, έστω και λίγες στιγμές, ώστε να στοχαζόμαστε επάνω σ΄αυτό το «μυστήριο» του χρόνου, που όπως συνειδητοποιούμε, «κυλάει» και φεύγει μέσα από τη ζωή μας, δίχως καν να το συνειδητοποιήσουμε...

Φυσικά, δεν θα ασχοληθούμε τώρα με τον χρόνο, από επιστημονικής απόψεως. Θα δούμε όμως, ελάχιστες πτυχές της διαστάσεως αυτής που έχουν άμεση σχέση με την Ορθόδοξη Πνευματικότητα.

Ήδη, είπαμε στην αρχή, ότι ξεκινούμε την νέα χρονιά. Πόσοι όμως από εμάς, θα βρισκόμαστε στην στρατευομένη Εκκλησία, στο τέλος του έτους αυτού;

Τί αλήθεια, περιστατικά και γεγονότα κρύβει και θα μας αποκαλύψει ο νέος ενιαυτός; Ουδείς, πλην των μεγάλων Αγίων μας γνωρίζει...

Το μόνο βέβαιο είναι ότι κατ΄άνθρωπο, όσο περνά ο καιρός, τόσο και τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Αλλά και το ακόμα βεβαιότερο είναι ότι η αγάπη του Θεού, στους συνειδητούς βεβαίως πιστούς, δεν επιτρέπει να πειραστούν περισσότερο απ΄όσο οι ίδιοι αντέχουν.

Και λέμε ότι η αυτή η πραγματικότητα των πειρασμών και των δοκιμασιών, ισχύει για τους συνειδητούς πιστούς, καθ΄ότι οι χλιαροί και οι άπιστοι, δυστυχώς από μόνοι τους, οι ταλαίπωροι, φορτώνονται πολύ περισσότερα των όσων αντέχουν, με αποτέλεσμα φυσικά να γονατίζουν και να γογγίζουν...

Για εμάς όμως αδελφοί μου, που έχουμε ελεηθεί από τον Κύριο Ιησού, να είμαστε μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας του, δηλ. του μοναδικού Σώματός Του, ισχύει επάνω στο θέμα του χρόνου, αυτό που είπε κάποιο Άγιος, όταν ρωτήθηκε εάν φοβάται ή εάν γνωρίζει το μέλλον. Απάντησε λοιπόν η αγία αυτή ψυχή: «Δεν γνωρίζω το μέλλον και αγνοώ τι θα μου φέρει ο νέος χρόνος. Γνωρίζω όμως πολύ καλά Αυτόν που στα παντοκρατορικά Του χέρια, κρατά τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.

Γνωρίζω τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και έτσι όχι απλώς δεν έχω να φοβηθώ τίποτε απολύτως από τους φόβους και τα φόβητρα του κόσμου, αλλά αντιθέτως χαίρω χαράν μεγάλην, διότι ό,τι κι αν επιτρέψει Ο Σωτήρας και Λυτρωτής Κύριός μου, θα είναι για το πνευματικό μου συμφέρον».

Και κατέληξε, ο γνήσιος αυτός φίλος Του Θεού: «Ό,τι κι αν είναι αυτό που θα έρθει στο μέλλον, δεν πρόκειται να με χωρίσει από της αγάπης Του Χριστού. Δηλ. από την αγάπη που μου χαρίζει ο ίδιος Ο Αρχηγός της Πίστεώς μας Ιησούς».

Ναι αδελφοί μου. Έτσι ακριβώς σκέπτονται τα ευλογημένα και αγαπημένα παιδιά του Θεού. Έτσι νοούν και αντιμετωπίζουν τα καθημερινά γεγονότα και με τέτοια καρδιακή θέρμη προσεύχονται για τον κόσμο και ευεργετούν τους αδελφούς τους, οι φίλοι Του Θεού, έστω και εάν οι άνθρωποι που ανήκουν στις αντίχριστες δυνάμεις, διώκουν και φυλακίζουν αυτούς τους πιστούς...

Αλλά και κάτι ακόμα σε σχέση με τον χρόνο.

Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, από τα πλέον πολύτιμα δώρα Του Θεού, που είναι ο χρόνος, πως όταν χάνεται δεν επιστρέφει ξανά;

Τα πάντα μπορούμε να αποκτήσουμε και πάλι, εκτός από τον χρόνο που έφυγε...

Και περνούν οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα έτη, δεκαετίες (που φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου δεδομένο για οποιοδήποτε άνθρωπο), και κάποτε φτάνουμε στο ορισμένο μας τέλος.

Όλοι μας φέρουμε μια ημερομηνία λήξεως σ΄αυτόν τον κόσμο (τον όμορφο(;) και μετά βεβαιότητος μάταιο!). Το ζητούμενο όμως είναι εάν προϊόντος του χρόνου, ωριμάζουμε. Εάν αξιοποιούμε τον χρόνο μας δημιουργικά, ώστε μέσω της συνειδητής μετάνοιας και της μυστηριακής ζωής, που μας προσφέρει η Εκκλησία μας, εξαγιάζουμε την ύπαρξή μας.

Εάν μέρα με την μέρα, μορφώνεται μέσα μας ο Χριστός.

Εάν συνειδητοποιούμε ότι η πολύ σύντομη αυτή ζωή (όσα και αν είναι τα έτη μας), γίνεται ζωή προετοιμασίας για την άλλη, την πραγματική, την μοναδική, την αιώνια ζωή, για την οποία και δημιουργηθήκαμε, τότε έχουμε επιτυχία.

Εάν συμβαίνει αυτό, τότε άνευ αμφιβολίας, τα έτη μας είναι καρποφόρα και ευλογημένα. Εάν όμως, αλλοίμονο, ο άνθρωπος «ζει» για την δόξα των ανθρώπων, για τον πλούτο και τις αηδιαστικές στην κυριολεξία ηδονές, τότε δεν είναι παρά μια αποτυχημένη ύπαρξη. Εάν ο άνθρωπος δεν συνειδητοποιήσει τι τον περιμένει, νομοτελειακώς, όταν αρνείται και απορρίπτει Τον Θεό, τότε θα «κατακτήσει» αυτά για τα οποία εργάστηκε.

Επομένως, φίλοι μου, το δώρο Του Θεού που λέγεται χρόνος, και εν προκειμένω νέον έτος, είναι ένα δίκοπο μαχαίρι που ή θα το χρησιμοποιήσουμε αρνητικώς για να αυτοκαταστραφούμε στην αιωνιότητα της κολάσεως ή θετικώς, και έτσι αποβαίνει μια μεγάλη ευλογία, που ξεκινά απ΄αυτή την στρατευομένη Εκκλησία και μας οδηγεί στην Θριαμβεύουσα. Στην εν ουρανοίς θριαμβέβουσα, όπου εκεί ο πλέον χρόνος μας παραδίδει στην όμορφη, ατελεύτητη, φωτεινή και αιώνια ζωή. Κοντά στον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο Ιησού.

Είθε, να δώσει ο Θεός.

Έτη άγια, ειρηνικά και κατά πάντα ευλογημένα.

Το δε νέον έτος, να είναι έτος μετανοίας για το Ελληνικό μας Έθνος και ενιαυτός αφυπνίσεως, κυρίως των ποιμένων, αλλά και του ποιμνίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και δη της Ελλαδικής.

Αμήν.

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Κόνιτσα

Email: p.ioil@freemail.gr