ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΙΔ’-Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ  ΙΔ’

Το παρακάτω συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους θα το μεταφέρουμε όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε στο Ελληνοχριστιανικό νεανικό περιοδικό «Προς την Νίκην», το έτος 2000.

ΘΑΥΜΑ…

Τρομάρα μας. Δεν τη γλυτώνουμε…

Το διαισθάνονταν οι κάτοικοι των Φιλιατρών, πως θα το πλήρωναν το σαμποτάζ των ανταρτών, πούχαν στήσει τις προάλλες ενέδρα στους Γερμανούς κι είχαν σκοτώσει κάπου 100 στρατιώτες, λίγο πιο έξω από την πόλη τους. Όπως και σ’ άλλους τόπους στην περίοδο της Κατοχής θα το πλήρωναν με φοβερά αντίποινα.

Αλλοίμονό μας!

Κοίταζε ο ένας τον άλλο μ’ απελπισία. Κλάψες ακούγονταν απ’ τις γυναίκες. Ως και τα μικροπαίδια είχαν μαραθεί, βλέποντας τους μεγάλους σ’ αυτό το χάλι.

Ωστόσο η διαταγή είχε δοθεί από το στρατηγείο της Τρίπολης, επείγουσα κι ανελέητη. Κι είχε διαβιβασθεί εν τω άμα στον Κοντάου, τον τρομερό φρούραρχο των Φιλιατρών. Κι εκείνος την είχε γνωστοποιήσει στο Επιτελείο του, σκληρούς ναζιστές, ο ένας φανατικότερος από τον άλλο.

Κατ’ εκείνη τη διαταγή την άλλη ημέρα πρωί –Ιούλιο του 1944- θα εκτελούσαν οι Γερμανοί, χωρίς καμμιά διαδικασία, τους επικεφαλείς της πόλης. Και θα έστελναν 1500 άνδρες στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων στη Γερμανία… Και τέλος, θα έβαζαν φωτιά απ’ άκρη σ’ άκρη στα Φιλιατρά.

Κάτι άρχισε να διαρρέει για τη μελλούμενη συμφορά κι ο κόσμος περίτρομος κλείσθηκε στα σπίτια του και δεν ήξερε τι να κάνει.

Τόμαθε στην Τρίπολη κι ο ιεροκήρυκας π. Θεόδωρος Κωτσάκης, που καταγόταν από τα Φιλιατρά, κι αμέσως κινήθηκε για να γλυτώσει την πατρίδα του. Με ένα διερμηνέα πήγε στο Στρατηγείο.

Φύγετε, τούπε μία Ελληνίδα που ήταν εκεί, γυναίκα που ήξερε. Φύγετε…Φύγετε το ταχύτερο.

Χαλούσε ο κόσμος μεσ’ το Γραφείο του Στρατηγού. Βαρειές φωνές στη διαπασών, γροθιές στο τραπέζι…

Κανέναν δε δέχεται. Κανέναν δε θέλει… Άλλη ώρα… Φύγετε τώρα…

Είδε κι απόειδε ο π. Θεόδωρος και σηκώθηκε κι έφυγε.

Σώσε μας, Άγιε Χαράλαμπε! Βγήκε από τα βάθη του εναγώνια δέηση.

Άρχισε να ειδοποιεί έναν-έναν τους Φιλιατρινούς, μέσ’ την Τρίπολη να επικαλεσθούν τον πολιούχο των Φιλιατρών Άγιο Χαράλαμπο, να κάνει θαύμα. Κι ο ίδιος ξενύχτησε στην προσευχή.

«Ιερομάρτυς ένδοξε Χαράλαμπε, ρύσαι τους τιμώντάς σε…πάσης περιστάσεως και δεινών κινδύνων ταις προς Χριστόν λιταίς σου…Σε γαρ προστάτην κεκτήμεθα…».

Άκουσε ο Άγιος κι έσπευσε και κατέβηκε στα έρμα τα Φιλιατρά. Κι ήρθε ίσια και μπήκε κατευθείαν μέσ’ το υπνοδωμάτιο του Κοντάου. Και του εμφανίστηκε την ώρα που εκείνος έχοντας οργανώσει το όργιο αίματος της άλλης ημέρας, κοιμόταν ήσυχος. Στάθηκε μπρος του ολοζώντανος, σεβάσμιος και ιλαρός, με τα άμφιά του, με την άσπρη μακριά γενειάδα του. Και του μίλησε:

Μην εκτελέσεις τη διαταγή.

Ο Γερμανός ξύπνησε απότομα και αιφνιδιασμένος. Κοίταξε γύρω, πάνω…

- Όνειρο ήταν, είπε και γύρισε απ’ το άλλο πλευρό.

Νάσου όμως ο άγιος πάλι.

Μην εκτελέσεις τη διαταγή.

Πετάχτηκε τώρα απ’ το κρεβάτι του κατασαστισμένος κι έτριψε τα μάτια του.

Τι λέει αυτός ο παπάς;

Ξανάπεσε όμως και τον ξαναπήρε ο ύπνος, όταν για τρίτη φορά του παρουσιάστηκε ο Γέροντας. Το ίδιο κοφτός και επιτακτικός.

Μην εκτελέσεις τη διαταγή.

Χορός λογισμών άρχισε στο Γερμανό, που τάχε χαμένα.

Να μην εκτελέσω τη διαταγή; Και νάθελα θα το μπορούσα; Κι ο Στρατηγός της Τρίπολης; Θα με τιμωρήσει οπωσδήποτε…

Δεν θα τιμωρηθείς, του μίλησε ο άγιος καρδιογνωστικά. Θα φυλάξω και σένα και τους στρατιώτες σου. Θα γυρίσετε όλοι στα σπίτια σας με το καλό κάποια μέρα.

Ο Κοντάου συγκλονίστηκε ολόκληρος από το λόγο, αλλά δεν υποχώρησε.

- Περίεργα πράγματα εδώ στην Ελλάδα!

Έπεσε στο κρεβάτι του κι έκλεισε πάλι τα μάτια του, για να τον πάρει ο ύπνος. Μα ο οργανωτής της σφαγής δεν είχε πια ύπνο. Όνειρα είχε εφιαλτικά. Φαντάσματα έβλεπε, αίματα, άθαφτα πτώματα. Κατάρες άκουγε, θρήνους, φρικτά βογγητά κάπου εκεί παραδίπλα του, μέσα στο σπίτι του.

Αναπήδησε αξημέρωτα από το κρεβάτι του τρέμοντας.

Έχω και οικογένεια…Μήπως το κρίμα πέσει…

Βημάτισε μεσ’ το δωμάτιό του, κρατώντας το κεφάλι του, που τούχε γίνει βαρύ από τον πονοκέφαλο. Τούρθε και σκοτοδίνη, αλλά τέλος δεν τόβαλε κάτω ο Ναζί.

Δεν πάει να λέει ο,τι θέλει! Είπα πως θα κάψω τα Φιλιατρά, άναψε το πείσμα της ράτσας του. Δεν λέω και ξελέω εγώ.

Πλάγιασε μήπως μπορέσει να κοιμηθεί και συνέλθει. Μόλις όμως έκλεισε τα μάτια του νάσου ο Άγιος ξανά μπροστά του αυστηρότερος.

Μην εκτελέσεις τη διαταγή, τον πρόσταξε αμείλικτα. Είναι αθώοι οι Φιλιατρινοί.

Ο Κοντάου τα χρειάστηκε τώρα, στην τέταρτη τούτη εμφάνιση. Άρχισε να περιφέρεται έντρομος μέσ’ το δωμάτιό του.

- Κάποιον προστάτη θάχουν. Κάποιον Άγιο πιστεύουν τούτοι οι άθλιοι.

Μόλις άρχισε να χαράζει πήρε τηλέφωνο στο Στρατηγείο της Τρίπολης.

Δεν θάθελα να αντιταχθώ στη διαταγή σας Στρατηγέ. Αλλά επιτρέψατέ μου να σας αναφέρω τι μου συνέβη τη νύχτα.

Είχε ετοιμασθεί να αντιμετωπίσει εξοργισμό, απειλές, καθαίρεση άμεση κ.λπ. Αλλά βρέθηκε μπρος σ’ ένα όλως διόλου αλλαγμένο στρατηγό.

Πες μου, μίλαγε από την άλλη μεριά του σύρματος, χωρίς αντίδραση ο τραχύς στρατηγός, θέλοντας να μάθει λεπτομέρειες. Πες μου λοιπόν…

Είχε συμβεί το αναπάντεχο: Την ίδια νύκτα ο Άγιος Χαράλαμπος είχε παρουσιαστεί και στην Τρίπολη, στο Γενικό Στρατηγό, καθ ὅλα όμοιος, όπως τον περιέγραψε ο φρούραρχος απ’ τα Φιλιατρά, δίνοντας και σ’ αυτόν με την ίδια ισχύ την εντολή: «Μην εκτελέσεις τη διαταγή».

Η συγκυρία τους χτύπησε φοβερά, κι ας μη καταλάβαιναν οι Γερμανοί ούτε γρυ από τέτοια. Κι απ’ εκείνη την ώρα, μπορούσαν δεν μπορούσαν δε λειτουργούσαν πια, φρούραρχος και στρατηγός, σαν στρατευμένοι του Χίτλερ.

«Αναστέλλω την καταστροφή των Φιλιατρών…» εκδόθηκε και μεταδόθηκε απ’ τον ασύρματο του Στρατηγού διαταγή κατεπείγουσα από την Τρίπολη στα Φιλιατρά…

Πήραν τους δρόμους έξαλλοι από χαρά οι Φιλιατρινοί με την είδηση. Γιόμισαν πανηγυρίζοντας την αγορά και τις πλατείες και τις εκκλησίες πλήθη κόσμου. Ρίχνονταν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Καμπάνες χτυπούσαν. Ψέλναν, κλαίγανε από συγκίνηση.

Μεγάλη η Χάρη Του! – Θαύμα, ε;

Κι ήταν θαύμα! Ο Κοντάου ζήτησε νάρθουν μπροστά του οι ιερείς της πόλης. Και τους διηγήθηκε για το σεβάσμιο παπά, που επενέβη υπέρ τους μέσα στη νύκτα. Και τους τον περιέγραψε και τους ρωτούσε επίμονα ποιός ήταν. Δεν ικανοποιήθηκε όμως, όπως φάνηκε, από τις απαντήσεις τους και έτσι την άλλη μέρα πήρε αράδα τις εκκλησίες, ψάχνοντας να δει στις εικόνες εκείνον τον Άγιο της νύκτας.

Πήγε στον Άγιο Γιάννη, στον Άγιο Νικόλαο, στον Άγιο Αθανάσιο και τελευταία στην Παναγία. Προχώρησε κι εδώ όπως και πριν ο Γερμανός, περιεργαζόμενος εικόνες, εικονοστάσια, τοιχογραφίες… Έξαφνα στάθηκε σαν να καρφώθηκε μπρος στο προσκυνητάρι του Αγίου Χαράλαμπου. Είχε αναγνωρίσει μονοστιγμής στην μορφή του το νυκτερινό σεπτό του επισκέπτη.

Αυτός είναι, είπε μισοσβησμένα  και στάθηκε προσοχή, κτυπώντας δυνατά το πόδι του.

Σκέπασε ύστερα το μουσκεμένο από τον ιδρώτα του πρόσωπό του και άρχισε   να μιλάει στη γλώσσα του για ώρα, εξουθενωμένος.

Άναυδοι τον παρακολουθούσαν όλοι τους, κι όταν τελείωσε, του εξιστόρησαν τα του Αγίου, αγιότητα, ομολογία του, μαρτύριό του…

Θαμπώθηκε ο Γερμανός. Σείστηκε εντός του ο ναζισμός του…

Υπάρχει Θεός! «Θεός θαυμαστός εν τοις Αγίοις Αυτού» στην Ορθοδοξία! Πέρασε το μήνυμα στον αναθρεμμένο με το πνεύμα του Νίτσε νεοβάρβαρο. Μήνυμα αξέχαστο.

Μετά τον πόλεμο ο Κοντάου ερχόταν για χρόνια στα Φιλιατρά με την οικογένειά του. Προτιμούσε την ημέρα της γιορτής του Αγίου. Μαζί με τους Φιλιατρινούς ευχαριστούσε κι αυτός τον Άγιο Χαράλαμπο, παραδεχόμενος το θαύμα.

Τις οίδε μέσα στην ψυχή του ποιό θαύμα μπορεί νάγινε.

Α. Απελεύθερος

Σημ. Τα στοιχεία είναι παρμένα: 1) από τις διηγήσεις των Φιλιατρινών, που έζησαν το θαύμα το 1944 και 2) από τα βιβλία: α) του Ανδρέα Μιχαλοπούλου, «Θεόδωρος Κωτσάκης» και β) Θεοτέκνης Μοναχής «Το Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους», 3) από άρθρο του Βασ. Μουστάκη στο περιοδικό «Εφημέριος», έτους 1964, αριθ. 22 «Ένα θαύμα» και δ) του Μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας Στεφάνου: «Ο Άγιος Χαράλαμπος».

(Συνεχίζεται...)                      

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος