Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν Ἀπόστολος Ἑβραίους θ΄ 11-14 «ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ». υπο του Αρχιμανδρίτου Καλλίνικου Νικολάου

«Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τήν συνείδησιν  ἡμῶν  ἀπό νεκρῶν  ἔργων» (Ἑβραίους θ΄14). Μέ ἰδιαίτερη ζωηρότητα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς τονίζει σήμερα, ἀγαπητοί  μου ἀδελφοί, στό ἀναγνωσθέν ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Ε΄ Κυριακῆς τῶν  Νηστειῶν, ὅτι τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίσει τήν συνείδησή μας ἀπό  νεκρά ἔργα, ὥστε νά λετρεύουμε τόν ζωντανό Θεό. Σαφῶς ἀναφέρεται στήν  θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος ἔπαθε γιά τήν δικαίωσή μας.  Ἡ συμμετοχή μας στήν θυσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ  οὐσιαστική καί μοναδική προϋπόθεση γιά νά δικαιωθοῦμε, γιά νά  συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες μας καί νά καθαρισθοῦμε ἀπό τά νεκρά  ἔργα δηλαδή ἀπό τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μας. Ὁ Κύριος ὥρισε  καί τόν τρόπο συμμετοχῆς μας στήν θυσία του γιά μᾶς, μέσῳ τοῦ  μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας, ἤ θείας κοινωνίας, ἤ θείας μεταλήψεως.  Γι’ αὐτό καί ὁ λόγος μας σήμερα θά συραφεῖ περί αὐτοῦ τοῦ θεμελιώδους  μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Θά μιλήσουμε γιά τήν θεία Κοινωνία. Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μας ἀναφερόμενος στήν θυσία αὐτή καί τήν  ἀνάγκη νά συμμετέχουμε διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας  σ’ αὐτή γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας εἶπε: «Ἐγώ εἶμαι ὁ ἄρτος ὁ ζωντανός,  πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανόν. Ἐάν φάγει κανείς ἀπό τόν ἄρτον αὐτόν θά  ζήσει αἰωνίως, ὁ ἄρτος δε τόν ὁποῖον ἐγώ θά δώσω εἶναι ἡ σάρκα μου τήν  ὁποίαν θά δώσω ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου. Ἐάν δέν φάγετε τήν σάρκα  τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σέ πίητε τό αἷμα Του δέν ἔχετε ζωή μέσα σας.  Ἐκεῖνος πού τρώγει τήν σάρκα μου καί πίνει τό αἷμα μου ἔχει ζωή αἰώνιον  καί ἐγώ θά τόν ἀναστήσω τήν ἔσχατη ἡμέρα…Ἐκεῖνος πού τρώγει αὐτό  τόν ἄρτον θά ζήσει αἰωνίως» (Ἰωάννου στ΄ 51-58). Οἱ ἅγιοι καί ἱεροί Εὐαγγελιστές μᾶς παραδίδουν τά λόγια αὐτά μέ  τά ὁποῖα ὁ Χριστός στόν μυστικό δεῖπνο πρῶτος Αὐτός ἐτέλεσε τό  μυστήριο τοῦτο καί τήν ἐντολή πού μᾶς ἄφησε νά ἐπαναλαμβάνουμε  τό μυστήριο, ἐνθυμούμενοι ὅλα ὅσα ἐκεῖνος ἔπαθε πρός χάρη μας.  «Καί ἐπῆρε τόν ἄρτον καί ἀφοῦ εὐχαρίστησε τόν Θεόν, τόν ἔκοψε  σέ τεμάχια, τούς τόν ἔδωσε καί εἶπε “τοῦτο εἶναι τό σῶμα μου τό  ὁποῖο δίνεται πρός χάριν σας. Τοῦτο κάνετε εἰς ἀνάμνησίν μου”.  Καί ἐπῆρε ἐπίσης τό ποτήριο μετά τό δεῖπνο καί εἶπε  “Αὐτό τό ποτήριο εἶναι ἡ νέα διαθήκη πού σφραγίζεται μέ τό αἷμα μου,  τό ὁποῖο χύνεται πρός χάριν σας” » (Λουκᾶ κβ΄19-21). Ἔκτοτε οἱ Ἀπόστολοι καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί ἐπαναλαμβάνουμε  αὐτό πού μᾶς ἐδίδαξε ὁ Κύριος μας μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων  γιά νά ἔχουμε ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας. Θά ἤθελα νά ἐπαναλάβω καί νά τονίσω ὅτι: α-ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας γίνεται διά τῆς συμμετοχῆς μας στό Μυστήριο  τῆς θείας Εὐχαριστίας β-ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔχουμε καί πάλι ἀφ’ ὅσον  τρώγουμε τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί πίνουμε τό Αἷμα Του διά τῶν  ἀντιτύπων τοῦ Ἄρτου καί τοῦ Οἴνου γ- ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἐντολή τοῦ Χριστοῦ  στούς Χριστιανούς Μέ ὅλα αὐτά γίνεται σαφές, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά νοηθεῖ ὡς χριστιανός  αὐτός πού δέν μετέχει στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, αὐτός πού  δέν κοινωνεῖ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος δέν κοινωνεῖ θά  ἔχει ὡς συνέπεια τήν μή ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του καί τήν ἀπώλεια τῆς  ἐλπίδας γιά αἰώνιο ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτο ἐπειδή εἴμαστε χριστιανοί πρέπει νά ξέρουμε ὅτι: α-Ἡ θεία κοινωνία μᾶς ἐξασφαλίζει ἄφεση ἁμαρτιῶν καί ζωή αἰώνιον β- πρέπει νά κοινωνοῦμε, νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά κοινωνοῦμε  κάθε Κυριακή, κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία. Εἶναι λανθασμένη ἡ ἄποψη, ὅτι ἡ θεία Κοινωνία πρέπει νά γίνεται στίς  παραμονές τῶν μεγάλων ἑορτῶν, ὅπως τώρα τό Πάσχα.  Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νά εἶναι ἕτοιμος νά προσέλθει καί σήμερα  καί αὔριο καί κάθε μέρα μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του στό μυστήριο.  Ἔτσι ἑνώνεται μέ τόν Χριστό καί εἶναι βέβαιος καί σίγουρος ὅτι θά εἶναι  μαζί του στήν βασιλεία Του. Ἡ συνήθεια νά κοινωνοῦν μερικοί ἀργά κατά μεγάλα χρονικά  διαστήματα, ὀφείλεται στό γεγονός, ὅτι δέν θέλουν νά ὑποβληθοῦν  στίς συνεχεῖς θυσίες προετοιμασίας. Πιστεύουν δηλαδή, ὅτι ἀφοῦ δέν  μποροῦν νά εἶναι ἕτοιμοι νά κοινωνοῦν συχνά, ὅπως τό θέλει ὁ Χριστός  δικαιολογοῦνται νά κοινωνοῦν σέ ἀραιά χρονικά διαστήματα.  Ὄχι αὐτό εἶναι λάθος διότι ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀγωνίζεται γιά  νά εἶναι ἕτοιμος νά κοινωνεῖ τακτικά. Ἡ μή συχνή θεία Κοινωνία  δηλώνει ἄγνοια καί ραθυμία γιά τήν πνευματική ζωή. Εὐνόητο ὅτι ὅσοι ἔχουν πολλά χρόνια νά κοινωνήσουν ὅπως  συμβαίνει σέ πολλούς αὐτοί εὑρίσκωνται σέ πνευματικό κίνδυνο.  Πρέπει νά φροντίσουν νά ἔλθουν τό γρηγορότερο στό μυστήριο τῆς  ζωῆς. γ-Καί τέλος ἐπειδή ὁμιλοῦμε γιά συχνή θεία Κοινωνία καί γιά  νά μή παρανοηθοῦν ὅσα λέγονται, εἶναι ἀνάγκη νά ἀναφερθοῦμε  στήν προετοιμασία τοῦ χριστιανοῦ γιά νά συμμετάσχει στό  Μυστήριο. Ἀπαραίτητος ὅρος εἶναι ἡ ἐξομολόγηση.  Ὁ πνευματικός κρίνει πότε ἕνας χριστιανός εἶναι ἕτοιμος νά  κοινωνήσει.  Ὑπάρχουν δυστυχῶς πολλοί χριστιανοί πού αὐθαιρετοῦν στό  θέμα τῆς προετοιμασίας γιά τήν θεία Κοινωνία.  Δέν θέλουν νά περάσουν ἀπό τόν πνευματικό.  Δέν θέλουν νά ἐξομολογηθοῦν.  Ἐπιμένουν ὅτι δικαιοῦνται νά κοινωνήσουν χωρίς ἐξομολόγηση.  Αὐτό ὅταν δέν εἶναι συμπεριφορά ἀγνοίας συνιστᾶ βαρύτατη  ἁμαρτία, βλασφημία στόν Χριστό.  Ὅλοι πρέπει νά μάθουν ὅτι ὁ πνευματικός -ἐξομολόγος  κρίνει ἐάν ὁ Χριστιανός δικαιοῦται νά κοινωνήσει.  Ἡ ἀπόφαση τοῦ πνευματικοῦ ἐξαρτᾶται ἀπό τήν  ἐξομολόγηση τοῦ Χριστιανοῦ. Ἐάν ὁ Χριστιανός δέν διαθέτει  τίς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις ὁ ἐξομολόγος –πνευματικός  θά τόν βοηθήσει νά τίς ἀποκτήσει γιά νά προσέλθει στό  Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας. Ἀδελφοί μου Μήν μένουμε μακριά ἀπό τό μυστήριο τῆς ζωῆς.  Χρειάζεται ἀγώνας γιά νά εἴμαστε ἕτοιμοι τώρα καί  πάντοτε νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.  Ναί ἀλλά εἶναι ἀγώνας πού ἔχει βραβεία καί στέφη οὐράνια.  Μᾶς ἐξασφαλίζει αἰώνιο ζωή καί καθορίζει τη συνείδησή μας  ἀπό τίς ἁμαρτίες μας.