Βηματισμός στό σύγχρονο χάος του πρώην μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

 

 


     Ξημερώνουμε μέ φόρτιση ἀγωνίας καί φόβου καί κλείνουμε τήν ἡμέρα μας μέ σωρευμένες, ἐπάλληλες, πικρές ἐμπειρίες στά κυκλώματα τῆς σύγχρονης ζωῆς, ὅπου πρυτανεύει ἡ ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ φορτική ἐκμετάλλευσή του καί ἡ καθυπόταξή του στά θελήματα τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς. Ἡ ἐποχή μας διαγράφει ἀπό τόν πίνακα τῆς ζωῆς τήν ἐλευθερία καί τήν καταξίωση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καί ἐντάσσει τίς λαϊκές μάζες στά συμφέροντα τῆς ὀλιγαρχίας.
 

     Δέ θά ἐξαντλήσω τή γραφίδα μου διατυπώνοντας ἀπογοητευτικές κρίσεις καί ἀσυγκράτητες αἰχμές κατά τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς ἤ τῶν διεστραμμένων ἡγετῶν τῆς φοβισμένης ἀνθρωπότητας. Θά συγκεντρώσω τήν προσοχή μου καί θά καθηλώσω τίς κρίσεις μου στήν προσωπική μου εὐθύνη, ὡς λειτουργοῦ τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί στήν εὐθύνη τῶν συλλειτουργῶν μου πού ἐγγράφονται στήν ἱστορία ὡς ποιμένες καί διδάσκαλοι χωρίς νά συγκλονίζονται ἀπό τήν εὐθύνη τῆς ἀποστολῆς τους καί χωρίς αὐτός ὁ χαρακτηρισμός νά διανοίγει τόν ὁρίζοντα τοῦ καθημερινοῦ τους χρέους καί νά τούς ἐμπνέει νά διδάσκουν καί νά χειραγωγοῦν τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα στό φῶς τῆς ἀλήθειας, στήν ἐμπειρία τῆς ἐλπίδας καί στά πλούσια βιώματα τῆς ἀγάπης.
 

     Τό ἐρώτημά μου ἕνα καί μοναδικό. Γιά μιά ὁλόκληρη τετραετία, ἀπό τό 2008 ὡς τό 2012, τό βαρύ ἔργο τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς εὐθύνης τό ἐπωμίζεται ὁ ἀπό Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος. Πλάϊ του, ἐκεῖνοι πού τόν ψήφισαν καί τόν θρόνισαν στόν ὑπεύθυνο θῶκο καί ἐκεῖνοι πού αὐτός τούς ἐπέλεξε, τούς χειροτόνησε καί τούς πρόσφερε τήν ποιμαντική ράβδο τῆς εὐθύνης καί τῆς ἀγάπης, ἀλλά καί ἐκεῖνοι πού δέν τόν τίμησαν μέ τήν ψῆφο τους, ἀλλά παρακάθησαν κοντά του κατά τίς συνεδριάσεις τῆς τακτικῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, καταθέτοντας γνώμη καί κόπο γιά τόν ἁγιασμό καί τή γενικότερη καθοδήγηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ποιμνίου.
 

     Ἐπί τέσσερα χρόνια λειτούργησαν ἀδιάκοπα καί ὁ θεσμός τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ὁ θεσμός τῆς Ὁλομέλειας. Ποιό εἶναι τό ἔργο πού θεμελιώθηκε, λειτούργησε καί ἀπέδωσε καρπούς; 

Ποιά ἦταν τά ὁράματα πού κατατέθηκαν στήν τράπεζα τῶν διασκέψεων, πού διαμορφώθηκαν σέ προγράμματα καί πού τροφοδότησαν τόν πεινασμένο λαό; Ποιά ἡ πληρότητα τοῦ λόγου καί ποιά ἡ θερμότητα τῆς ἀγάπης, πού ἐνέγραψαν τήν Ὀρθόδοξη Ἑλληνική Ἐκκλησία στόν πίνακα τῶν ἀποστολικῶν καί ἁγιοπατερικῶν Ἐκκλησιῶν, πού κράτησαν τή στάθμη στή γνησιότητα καί στήν πληρότητα. 

1) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος κατά τήν πρώτη χρονιά τῆς θητείας του στό ὑψηλό του λειτούργημα ἔκανε μιά σοβαρή δήλωση: «Πρέπει νά μελετήσουμε καί νά ἀναθεωρήσουμε τόν τρόπο ἐκλογῆς τῶν μητροπολιτῶν». Ἡ δήλωσή του αὐτή ἔχει νόημα. Χωρίς νά εἶναι ἰδιαίτερα ἀποκαλυπτικός καί ἐλεγκτικός, ἅπλωσε στήν τράπεζα τῶν συνοδικῶν διασκέψεων τόν βαρύτατο τόμο τῶν ἀποτυχημένων μητροπολιτικῶν καί ἐπισκοπικῶν ἐκλογῶν, πού ἐπί σειρά δεκαετιῶν γεμίζει τήν Ἐκκλησία μέ κατεγνωσμένα πρόσωπα, τά ὁποῖα μεταποιοῦν τό ἱερό θυσιαστήριο σέ τόπο διεστραμμένης ζωῆς καί ἄθλιας ἐκμετάλλευσης.
 

     Δέ θά ἐπιτρέψω στόν ἑαυτό μου νά σύρει καί νά προβάλει στήν καθημερινή ἐνημέρωση ὀνόματα καί πρακτικές πού ἔπνιξαν τίς συνειδήσεις τῶν τίμιων λειτουργῶν καί τῶν ἁγνῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου. Κάθε τόσο ἐκπίπτουν στίς αὐλές τῶν ἐπισκοπικῶν ἀνακτόρων καί ρέουν στά κανάλια τῆς δημόσιας ἐνημέρωσης τέτοιες ἐκτροπές καί τέτοια σκάνδαλα πού ματώνουν τίς καρδιές καί βρωμίζουν τήν καθημερινότητα. Ὅλες αὐτές τίς ἐκτροπές, πού γίνονται ἀνάγνωσμα καί σχολιασμοί, τίς θεωρῶ ἀπεικονίσεις τοῦ χάους καί πρωτοβουλίες τῆς ντροπῆς. Θά ἀποσπάσω μόνο μιά φράση ἀπό εὐρύτατο δημοσίευμα ἐκκλησιαστικοῦ δημοσιογράφου, πού ἐπί σειρά ἐτῶν φωτογραφίζει τίς ἐκτροπές καί κάνει τήν προσωπική του ἀπογοήτευση ἐμπειρία καί πόνο ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκογένειας.
 

     Ὁ γνωστός ἐπικοινωνιολόγος Σωτήρης Τζούμας, μέ δημοσίευμα στήν προσωπική ἱστοσελίδα του Sotirioslogos.gr, στίς 28-3-2012, κάνει λόγο γιά τίς ὀργισμένες ἀπαντήσεις πού ἔδωσε ὁ προηγούμενος Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σέ ψηφοφόρους μητροπολίτες πού ἀμφισβήτησαν τό ἦθος δικοῦ του προσώπου καί τοῦ ἐκδήλωσαν σειρά ἐπιφυλάξεων. Γράφει ὁ δημοσιογράφος στήν ἐνημέρωσή του: «Κάποιοι, εὐεργετηθέντες ἀχάριστοι Ἀρχιερεῖς, ὅταν τούς ζητοῦσε (ὁ Χριστόδουλος) νά τόν ψηφίσουν (τόν εὐνοούμενό του) τοῦ ἔλεγαν... ναί, μέν ἀλλά, θά δοῦμε, δέν ξέρουμε κι ὅτι... λόγοι συνειδήσεως δέν τούς ἐπιτρέπουν... Γιά νά εἰσπράξουν ἀπό τό Χριστόδουλο τό ἐκπληκτικό: "Ξέρεις πόσα λερωμένα ράσα ἀναγκάσθηκα νά φιλήσω ἐγώ, γιά νά καλμάρω ἐκείνους πού ἀντιδροῦσαν στήν ἐκλογή σου;;; Κι ἔχεις τό... θράσος νά μοῦ μιλᾶς ἐσύ γιά συνείδηση;;;"»
 

     Ἡ ἀπάντηση αὐτή τοῦ τότε προκαθήμένου Χριστόδουλου ἐγγράφει στή σύγχρονη ἐκκλησιαστική ἱστορία σειρά ἐρωτημάτων. Κατά τήν ἐκλογή τῶν ἐπισκόπων λειτουργεῖ ἡ εὐαισθησία τῆς συνειδήσεως ἤ διαγράφεται καί ἀποπέμπεται; Ἐρώτηση δεύτερη. Ἐκλέκτορες μητροπολίτες μέ ἀκρωτηριασμένη τήν εὐαισθησία τῆς συνειδήσεως καί μέ λερωμένα ράσα ἀποτολμοῦσαν τήν ἀνάδειξη τῶν διαδόχων τους; Μέ μιά τέτοια ἐκλογική διαδικασία ἐμπλούτιζαν τήν Ἐκκλησία μέ ἁγίους ἤ τήν πλήγωναν καί τήν διέσυραν; Ἐρώτημα τρίτο. Σήμερα, μετά τήν ἀλλαγή τῆς φρουρᾶς στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, ἐξυγιάνθηκε τό σύστημα τῆς ἐκλογῆς; Καθάρισαν τά ράσα τῶν ἐκλεκτόρων ἤ βρώμισαν περισσότερο; Οἱ πένες τῶν κατηγόρων, πού, κατά τό πλεῖστον, βρίσκονται στά χέρια ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, γεμίζουν τίς ἐφημερίδες, τίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων καί τίς ἱστοσελίδες μέ ἀφηγήσεις σκανδάλων πού ταπεινώνουν τόν προκαθήμενο Ἱερώνυμο καί διασύρουν τά πρόσωπα τῆς αὐλῆς του. Ἄραγε θά τολμήσει ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος νά κάνει πράξη τήν πρόταση πού κατέθεσε ὅταν θρονιάστηκε στήν Ἀρχιεπισκοπική καρέκλα ἤ θά συνεχίσει κι αὐτός νά φιλάει τά λερωμένα ράσα γιά νά πετύχει τήν ἀνάδειξη τῶν ἀνάξιων; 

 2) Ἐκκλησιαστικός ἀρθρογράφος καί σχολιαστής τῶν ἀποφάσεων καί τῶν πράξεων τῆς συνοδικῆς ὁμήγυρης κατέθεσε στήν ἐπικαιρότητα τήν ἄποψη ὅτι συμπληρώθηκε ἤδη πεντηκονταετία ὁλόκληρη ἀπό τότε πού ὁ σκανδαλισμός τῆς ἀνηθικότητας χτύπησε τήν ἐπίσημη πόρτα τοῦ συνοδικοῦ Μεγάρου καί ὁ πρόξενος τῶν σκανδάλων ἐπιχείρησε νά διαρπάσει τά διάσημα καί τίς βαριές εὐθύνες τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου. Τό γεγονός ἐκείνης τῆς ἐποχῆς προκάλεσε μεγάλο σκανδαλισμό, γενναία ἀντίδραση καί δικαστικές παρεμβάσεις, πού στό τέλος εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα, μόλις μετά ἀπό ἕνδεκα μέρες ἄσκησης τῶν Ἀρχιεπισκοπικῶν καθηκόντων, τήν παραίτηση τοῦ ἐνόχου καί τήν ὁριστική ἀπόσυρσή του.
 

     Ὁ σκανδαλισμός τοῦ λαοῦ δέ σταμάτησε. Ἄλλα περιστατικά πού πέρασαν καί ἀπό τίς σελίδες τῶν ἐφημερίδων ζημίωσαν ὁλόκληρο τό σύστημα τῆς συνοδικῆς ὀργάνωσης τῆς Ἐκκλησίας καί προκάλεσαν τήν ἐπίμονη ἀντίδραση τοῦ λαϊκοῦ στοιχείου. Γιά νά μή μακρηγορήσω, ἐπικαλούμενος περιστατικά πού ἔπνιξαν κυριολεκτικά τό κύρος τοῦ μητροπολιτικοῦ ἀξιώματος, θά θυμίσω μόνο ὅτι κατά τήν ἔσχατη τούτη περίοδο, ἐστάλη ἀπό κάποιο (ἄγνωστο ἤ γνωστό, κάποιοι τό ξέρουν) ἕνα κείμενο πρός ὅλους τούς μητροπολίτες πού θίγει καί ἐκθέτει ἐπισκόπους καί πρεσβυτέρους πού εἶναι ἀναστήματα τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Ἱερωνύμου καί πού ὁ διασυρμός τους περνάει καί θίγει τόν ἴδιο τόν προκαθήμενο. Στήν περίπτωση αὐτή δέν ἔγινε γνωστή καμιά ἀντίδραση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, δέ δημοσιεύθηκε καμιά ἀποκατάσταση τοῦ κύρους τῶν συνοδικῶν πού εἶχαν χειροτονήσει ἤ διορίσει αὐτούς πού κατηγορήθηκαν γιά σοβαρά παραπτώματα, οὔτε ἐνημερώθηκε τό εὐρύτατο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ κατηγορηθέντες ὡς ἔνοχοι προσέφυγαν στή δικαιοσύνη καί ζήτησαν τήν τιμωρία τῶν λιβελογράφων ἤ τοῦ λιβελογράφου.
 

     Ὅλα αὐτά τά περιστατικά, μαζί μέ μιά ἰδιότυπη συνέντευξη, πού ἔδωσε ὁ παραιτημένος μητροπολίτης Χρυσόστομος, μέσα στά γραφεῖα τῆς μητροπόλεως Ζακύνθου καί ἡ ὁποία ἐντάσσεται στό ἴδιο θεματικό σύνολο, προκαλοῦν τήν καθολική λαϊκή ἐξέγερση καί τήν κατηγορία ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ὅτι, ἐνῶ δήλωσε μέ ἔμφαση ὅτι πρέπει νά ἀλλάξει τό σύστημα ΄ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων, ὄχι μόνο δέν ἔκανε τίποτα ἀλλά καί διευκόλυνε στιγματισμένα πρόσωπα νά λειτουργήσουν καί νά λιτανεύσουν κρατώντας στό χέρι τή ράβδο τή δηλωτική τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος. 

3) Ἀπό τίς ἐφημερίδες καί τά πολλαπλά ἱστολόγια διεσπάρησαν εἰδήσεις ὅτι, κατά τήν περίοδο πού Ἀρχιεπίσκοπος καί Πρόεδρος τῶν Συνοδικῶν Ὀργάνων εἶναι ὁ κ. Ἱερώνυμος, σημειώθηκαν ὕποπτες εἰσβολές στά ἐρμάρια τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί παρεμβάσεις στά δρώμενα τῆς οἰκονομικῆς ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶχαν σάν ἀποτέλεσμα τό νοσφισμό σοβαρῶν χρηματικῶν ποσῶν. Γιά τό περιστατικό πού ἐκτυλίχτηκε μέσα στά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Σύνοδου, δημοσιεύτηκε καί ἔγινε γνωστό ὅτι ἐκλάπησαν χρηματικά ποσά καί ἐξαφανίστηκαν ἔγγραφα ἀπό συνοδικούς φακέλους. Τά ἀφαιρεθέντα ἤ κλαπέντα ἔγγραφα ἀντικαταστάθηκαν μέ λευκά χαρτιά μέ τήν προφανή σκοπιμότητα νά μήν προδοθεῖ ἡ πράξη τῆς ἐξαφανίσεως ἀπό τό ἄδειασμα τῶν φακέλων. Τό περιστατικό αὐτό, ἐνῶ διέρρευσε στόν καθημερινό τῦπο, ἀποσιωπήθηκε ἀπό τήν ὑπεύθυνη ἡγεσία. Ἡ μόνη πληροφορία πού δόθηκε ἦταν ὅτι διατάχθηκε ἐσωτερική διοικητική ἔρευνα τοῦ θέματος. Καί ἀπό τή στιγμή ἐκείνη ἁπλώθηκε ἡ σιωπή καί τό χάος. Δέν ἔγινε γνωστό ἄν ὁλοκληρώθηκε ἡ ἔρευνα καί ἄν ἡ μαφία τῆς κλοπῆς εἶναι πρόσωπα μέ λερωμένα ράσα ἤ λαϊκοί γραφειοκράτες. Οὔτε πληροφορήθηκε τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα ἄν ἐπιβλήθηκαν ποινές ἤ ἄν ἐκδιώχθηκαν ἐκεῖνοι πού παραβίασαν τήν ἀρχή τῆς ἀξιοπρέπειας καί ἐντιμότητας. Περίεργα μπαίνει ἀναπάντητο τό ἐρωτηματικό γιατί δέν ἀσκήθηκε ἡ νόμιμη διαδικασία καί γιατί δέν ἐπιβλήθηκαν οἱ ποινές πού ὁρίζονται ἀπό τούς σχετικούς Νόμους.
 

     Γιά τό δεύτερο περιστατικό, πού ἔγινε γνωστό ἀπό δημοσιεύματα πού κυκλοφόρησαν εὐρύτατα, ἔχουμε τά ἐξῆς στοιχεῖα. Ἕνα κτῆμα μεγάλης ἀξίας, πού βρίσκεται στήν περιοχή τῆς Βουλιαγμένης, εἶχε καταπατηθεῖ ἀπό ἐργάτη τοῦ δήμου.Ἡ οἰκονομική ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας ἔκανε ἀγωγή κατά τοῦ καταπατητή καί τό δικαστήριο ἀποφάνθηκε ὅτι τό κτῆμα ἀνήκει στήν Ἐκκλησία καί πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἐκφύγει ἀπό τά χέρια τοῦ καταπατητή καί νά ἐπιστραφεῖ στό νόμιμο κύριο. Ἀντ᾿αὐτοῦ μεθοδεύτηκαν διαδικασίες πού ἐξέθεσαν καί τόν καταπατητή καί τήν Ἐκκλησία. Με διαδικασίες ἐν σκότει, κατά τή μέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, μέσα στά γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπογράφτηκε συμβόλαιο πωλήσεως αὐτοῦ τοῦ ἐπίδικου κτήματος ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀγορᾶς του ἀπό τόν καταπατητή. Ἡ τιμή τοῦ κτήματος πού γράφτηκε στό συμβόλαιο δέν προσδιορίστηκε μετά ἀπό δημοπρασία ὅπως ὁρίζει ὁ Νόμος καί δέν ἦταν ἀντίστοιχη μέ τήν ἀγοραστική ἀξία τῶν γειτονικῶν κτημάτων. Τό ἰδιαιτέρως περίεργο εἶναι ὅτι τά χρήματα, τά ὁποῖα κατέθεσε ὁ ἀγοραστής-ἐργάτης κατά τήν ὑπογραφή τοῦ συμβολαίου, δέν ἦταν δικά του. Ἦταν ἐπιταγές πού καταβλήθηκαν ἀπό τρίτους, στούς ὁποίους καί πέρασε τό κτῆμα μέ δεύτερο συμβόλαιο, πού, τήν ἴδια στιγμή, ὑπογράφηκε, στό ἴδιο μέρος, μέ τιμή ἀκόμα μεγαλύτερη ἀπό τό πρῶτο συμβόλαιο.
 

     Σύμφωνα μέ τίς δημοσιογραφικές εἰδήσεις τό ὅλο θέμα ἔχει ξαναπεράσει στά χέρια τῆς δικαιοσύνης. Δέν ἀναφέρουν ὡστόσο οἱ πληροφορίες ὅτι ὁ Ἱερώνυμος, κατά τό μακρότατο χρονικό διάστημα πού διέρρευσε, ἀπό τότε ἴσαμε σήμερα, ἀντιμετώπισε δυναμικά σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί κατ᾿ἐπιταγήν τῶν σχετικῶν Νόμων τή διαπλοκή πού σοφίστηκε τό νοσφισμό τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Ἐνῶ ὑποσχέθηκε νά βάλει τάξη στά συνοδικά ὄργανα, δέν ἔχει θεσπίσει, ἴσαμε σήμερα, σειρά συνοδικῶν διατάξεων πού νά προστατεύουν τήν Ἐκκλησία ἀπό σκοτεινές, ραδιοῦργες παρεμβάσεις καί ἀπό τόν κίνδυνο καταλήστευσης τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. 

4) Στα ὅσα θλιβερά καί ἀπαράδεκτα περιστατικά παραθέσαμε στίς προηγούμενες παραγράφους δέν τοποθετηθήκαμε αὐθέραιτα. Δέν ἐπηρεαστήκαμε ἀπό ψιθύρους τοῦ πεζοδρομίου ἤ ἀπό ἀνησυχίες προσώπων. Εἶναι πτυχές τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς πού καταγράφονται σέ ὄγκο ἐγγράφων, κατά τό πλεῖστον ἐνυπογράφων, σέ σειρά κειμένων καί ἀναφορῶν καί διαρρέουν σέ δημοσιεύματα τοῦ πολιτικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ τύπου καί λοιπῶν σύγχρονων μέσων ἐνημέρωσης (ἱστοσελίδες κ.λ.π.)
 

     Ἐμεῖς μέ αἴσθημα εὐθύνης ἐπισημαίνουμε ἐντόνως τήν ἀπραξία καί ἀδιαφορία τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας μπροστά στίς ἐπικριτικές ἀναφορές καί στήν αὐξανόμενη ἀγωνία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος. Ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ λίγοι μητροπολίτες πού ἔχουν ἐπωμισθεῖ τήν ὑπευθυνότητα τοῦ μέλους τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί τό σύνολο τῶν μητροπολιτῶν πού συγκροτεῖ τή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, ὤφειλε, μέ τούς διοικητικούς καί ἐρευνητικούς σχηματισμούς πού ἔχει στή διάθεσή της, νά προβεῖ πάραυτα σέ ἄμεση καί ταχεία-ταχύτατη ἔρευνα ἐπί τῶν σοβαρῶν αὐτῶν περιστατικῶν πού ἔρχονται στό φῶς τῆς δημοσιότητας, ὥστε νά διαπιστώσει τί ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι τό ἀληθές καί τί ἀποτελεῖ συκοφαντία, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν μακροχρόνια ἔκβαση τῆς παράλληλης ποινικῆς διαδικασίας.
 

     Ἐμεῖς αὐτό καταγγέλουμε καί ἐπισημαίνουμε. Ὁ πιστός ὅμως λαός, ὁ ὁποῖος εἶναι δέκτης ὅλων αὐτῶν τῶν φοβερῶν πληροφοριῶν καί δημοσιευμάτων, ὄχι μόνο ἀγωνιᾶ, ἀλλά, κάτι περισσότερο, ἀπαιτεῖ καί ἀξιώνει ἔγκαιρα καί ὑπεύθυνα νά πληροφορεῖται, τί ἐπί τέλους συμβαίνει στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί μεῖς, μέ τό μικρό δημοσιογραφικό μας ὄργανο, ἀνταποκρινόμενοι στό χρέος μας, μιλᾶμε ἀνοιχτά καί διάφανα στούς ἀδελφούς ποιμένες καί παρέχουμε τήν ὀφειλόμενη ἐνημέρωση στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα. 

5) Θά καταθέσω στήν κρίση τῶν ἀναγνωστῶν μου, μέ θάρρος καί, παράλληλα, μέ πόνο πολύ, τή συμπεριφορά τῆς ἀπόλυτης σιωπῆς τοῦ προκαθήμενου τῆς Ἐκκλησίας Ἱερώνυμου ἤ τῶν χαμηλῶν τόνων τῶν στιγμιαίων παρεμβάσεών του στή θυελλώδη κρίση τῆς ἐποχῆς καί στήν ἀφόρητη περιπέτεια τοῦ λαοῦ μας, πού συναποτελεῖ τό πλήρωμα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος, μετά ἀπό μακρά καθυστέρηση καί ἀδικαίωτη σιωπή, τόλμησε νά βγεῖ στήν ἐξέδρα τῆς δημοσιότητας καί νά προσδιορίσει μέ σύντομη διατύπωση τά αἴτια τῆς κοσμογονικῆς ἀναστάτωσης. Εἶπε, ἔγραψε καί ὑπόγραψε ὅτι ἡ κρίση αὐτή δέν εἶναι μόνο οἰκονομική ἀλλά, στήν ἔκτασή της καί στήν οὐσία της, εἶναι πνευματική. Ὅσοι ἄκουσαν καί ὅσοι διάβασαν τό χαρακτηρισμό του αὐτό περίμεναν ἀποσαφήνιση. Ἀποφάνθηκε μονολεκτικά καί κρυπτογραφικά ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔθιξε τή σοβαρότητα τῆς καταστάσεως καί σιώπησε. 

Μπορεῖ νά θεωρήσει κανείς αὐτή τή στάση ἐπαρκή καί νά μήν ἐπικρίνει τόν Μακαριώτατο γιά τήν ἀδικαίωτη σιωπή του; Ἡ μεγάλη του ἀποστολή καί τό ἐπίμονο χρέος του εἶναι νά διδάσκει τό λαό, νά ἀνοίγει μπροστά του τούς ὁρίζοντες τῆς πνευματικῆς ζωῆς, νά κάνει μιά σύνδεση τῆς γῆς μέ τόν οὐρανό, τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Δημιουργό καί Πατέρα του Θεό καί νά ἀποσαφηνίζει τί εἶναι ὁ κόσμος καί τί εἶναι ἡ πνευματική οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό δέν τό ἔκανε. Ἡ πλατειά μάζα ἔμεινε ἀπληροφόρητη καί στήν οὐσία ἀνέγγιχτη. Χρέος του ἦταν νά ἀναλύσει στόν ταλαιπωρημένο καί πικραμένο λαό τί εἶναι ἡ πνευματική ἐξάρτηση καί ἡ πνευματική ἀνθοφορία τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης καί τί ἡ πολιτική τῆς ἐκμετάλλευσης τοῦ ἀνθρώπινου μόχθου καί ἡ καθυπόταξη τῶν ἐλεύθερων προσώπων στούς σχεδιασμούς τῆς ὀλιγαρχίας καί τῆς ἀπανθρωπιᾶς. Γιά νά παρουσιάσει τό σκοτεινό φάσμα τοῦ σύγχρονου οἰκονομικοῦ σχεδιασμοῦ καί τῶν φτηνῶν ἕως ρυπαρῶν ἐξαγγελιῶν προοδευτικῆς ἀνάπτυξης, ἔπρεπε νά ἐμβαθύνει στή μακραίωνη ἱστορία, νά ξεχωρίσει τίς πράξεις τῆς περιφρόνησης τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τῆς βίας καί τοῦ αἵματος. 

πηγή

Νά συναντήσει τίς καθαρές ὑπάρξεις πού τροφοδοτήθηκαν καί ἀναπτύχθηκαν μέσα στή διδαχή καί τήν ἀγάπη τοῦ σταυρωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ. Νά καλέσει μέ πειστικότητα καί πατρικό ἐνδιαφέρον τό λαό νά ἀνοίξει τίς πύλες τῆς καρδιᾶς του καί νά τή γεμίσει μέ τόν πλοῦτο τῆς εὐαγγελικῆς διδαχῆς καί τοῦ παραδείγματος τῶν ἁγίων. Ἡ πνευματικότητα, πού ἁπλῶς τήν ἄγγιξε ὁ προκαθήμενος, εἶναι θησαυρός βαρύς καί ἀτίμητος γνώσης καί ἐμπειρίας. Κατά τή διατύπωση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἶναι ἀναζήτηση καί προσέγγιση «τοῦ τί ἐστίν ἄνθρωπος καί ὅσῃ τοῦ ἡμετέρου προσώπου ἡ εὐπρέπεια». Ἄν δέν ἀναζητήσουμε αὐτές τίς διαστάσεις τῆς ὕπαρξής μας, ἄν δέν τίς μελετήσουμε βαθειά καί δέν τίς κάνουμε ὅραμα βίου δέ θά μπορέσουμε ποτέ νά ξεχωρίσουμε τί σημαίνει πνευματική ἀνάπτυξη καί τί σημαίνει ἀπαξίωση καί ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου.
 

     Αὐτό τό ἔργο ἔχουν τήν ὑποχρέωση νά τό πραγματώσουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν πρῶτο ὡς τόν τελευταῖο. Νά ἀποσυρθοῦν ἀπό τίς ἐκδηλώσεις τῆς κοσμικῆς ἐπίδειξης, πλούτου καί στόμφου καί νά χειραγωγήσουν τό λαό στόν κῆπο τῆς πνευματικῆς Ἐδέμ, ἐκεῖ πού ἀνθίζει ἡ ἀξιοπρέπεια, ἡ καθαρότητα τοῦ βίου καί ἡ ζεστασιά τῆς ἀγάπης. Μέ μιά λέξη ἤ μέ μιά φευγαλέα πρόταση, ὅτι ἡ σύγχρονη κρίση εἶναι πνευματική καί ὄχι οἰκονομική, δέν ἀνοίγουν οἱ πῦλες τοῦ παραδείσου καί δέν χαίρονται οἱ ψυχές τήν ἀλήθεια καί τήν ἀγάπη.
   

  Χρέος τοῦ σημερινοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῆς ἐπισκοπικῆς συνοδείας του εἶναι νά ξεπεράσουν τούς χαμηλούς τόνους, τίς συμπεριφορές τῆς κοσμικῆς συμπορείας καί τῆς κοσμικῆς λάμψης καί νά ἀνεβοῦν στό Γολγοθά τῆς θυσίας καί στόν ἄμβωνα τῆς ἁγιοπατερικῆς διδαχῆς.