Μιλούσαμε -ως συνήθως, μαζί της- για Αγίους.
Όχι "συντεταγμένα" αλλά όπως κόβεις ένα γαρύφαλλο από δω, σκαλίζεις μια ριζούλα παραπέρα, ποτίζεις ένα γιασεμάκι, καθαρίζεις ένα ξερό φύλλο.....Μια κουβέντα για τον Γιατρό της Κριμαίας τον Λουκά, δυο λεξούλες για την Αγ. Παρασκευή, μια περιπλάνηση σε Παΐσιους, σε Πορφύριους, σε Ιάκωβους, "διάβασα", "άκουσα", "μου είπαν" ένιωσα", νομίζω είδα", "σαν κάποιος να πέρασε", "μύριζε λιβάνι στην προσευχή" μετά σιωπή και δάκρυ σφιγμένο κάτω από το βλέφαρο (ωσάν κάλεσμα "ελάτε, μην μας ξεχνάτε").
Μιλούσαμε με αυτόν τον τρόπο και σταμάτησε η φιλενάδα μου στον Άγιο Νεκτάριο.
Θυμήθηκε την γιαγιά της την ολιγογράμματη που τον έλεγε Ανεκτάριο. Ετούτη έμενε κοντά στο εκκλησάκι του και έπρεπε να διαβεί έναν από τους τους πιο κεντρικούς δρόμους, για να περάσει απέναντι και να πάει στο σπιτάκι του Αγίου. Αλλά τα αυτοκίνητα δεν σταματούσαν να περνούν και πώς να βρεθεί αντίκρυ;
Είχε βλέπεις και στραβό το ποδάρι της.....
Έλα όμως που όλα τα "παράξενα" συνέβαιναν όταν αυτή αποφάσιζε να πάει να ανάψει κερί στον Άγιο Ανεκτάριο: Η εγγονή της έλεγε να προσέχει τα αυτοκίνητα και η γριούλα, απορημένα, απαντούσε πως όταν κατεβαίνει από το πεζοδρόμιο και τσουκ- τσουκ ακουμπάει το μπαστουνάκι στο οδόστρωμα "αδειάζει ο δρόμος παιδάκι μου. Δεν περνάει ούτε ένα αυτοκίνητο".
Το κορίτσι δεν το πίστεψε μέχρι που μια μέρα την ακολούθησε και το έζησε...."ούτε στο βάθος του δρόμου δεν φαινόταν αυτοκίνητο, όσο η γιαγιά διέσχιζε τον δρόμο. Μετά πάλι άρχιζε η κίνηση!"
Θεός σχωρέσ' την κολλητή (ως φαίνεται) του Ανεκταρίου και είθε να ήταν γι αυτήν ανοικτοί οι οδοί του Παραδείσου, όταν ο Κύριος της μήνυσε να αφήσει το μπαστουνάκι της εδώ και να τρέξει ως παιδούλα κοντά Του....
πηγή
Όχι "συντεταγμένα" αλλά όπως κόβεις ένα γαρύφαλλο από δω, σκαλίζεις μια ριζούλα παραπέρα, ποτίζεις ένα γιασεμάκι, καθαρίζεις ένα ξερό φύλλο.....Μια κουβέντα για τον Γιατρό της Κριμαίας τον Λουκά, δυο λεξούλες για την Αγ. Παρασκευή, μια περιπλάνηση σε Παΐσιους, σε Πορφύριους, σε Ιάκωβους, "διάβασα", "άκουσα", "μου είπαν" ένιωσα", νομίζω είδα", "σαν κάποιος να πέρασε", "μύριζε λιβάνι στην προσευχή" μετά σιωπή και δάκρυ σφιγμένο κάτω από το βλέφαρο (ωσάν κάλεσμα "ελάτε, μην μας ξεχνάτε").
Μιλούσαμε με αυτόν τον τρόπο και σταμάτησε η φιλενάδα μου στον Άγιο Νεκτάριο.
Θυμήθηκε την γιαγιά της την ολιγογράμματη που τον έλεγε Ανεκτάριο. Ετούτη έμενε κοντά στο εκκλησάκι του και έπρεπε να διαβεί έναν από τους τους πιο κεντρικούς δρόμους, για να περάσει απέναντι και να πάει στο σπιτάκι του Αγίου. Αλλά τα αυτοκίνητα δεν σταματούσαν να περνούν και πώς να βρεθεί αντίκρυ;
Είχε βλέπεις και στραβό το ποδάρι της.....
Έλα όμως που όλα τα "παράξενα" συνέβαιναν όταν αυτή αποφάσιζε να πάει να ανάψει κερί στον Άγιο Ανεκτάριο: Η εγγονή της έλεγε να προσέχει τα αυτοκίνητα και η γριούλα, απορημένα, απαντούσε πως όταν κατεβαίνει από το πεζοδρόμιο και τσουκ- τσουκ ακουμπάει το μπαστουνάκι στο οδόστρωμα "αδειάζει ο δρόμος παιδάκι μου. Δεν περνάει ούτε ένα αυτοκίνητο".
Το κορίτσι δεν το πίστεψε μέχρι που μια μέρα την ακολούθησε και το έζησε...."ούτε στο βάθος του δρόμου δεν φαινόταν αυτοκίνητο, όσο η γιαγιά διέσχιζε τον δρόμο. Μετά πάλι άρχιζε η κίνηση!"
Θεός σχωρέσ' την κολλητή (ως φαίνεται) του Ανεκταρίου και είθε να ήταν γι αυτήν ανοικτοί οι οδοί του Παραδείσου, όταν ο Κύριος της μήνυσε να αφήσει το μπαστουνάκι της εδώ και να τρέξει ως παιδούλα κοντά Του....
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά