ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Ματθ. θ΄ 36, ι΄1-8) εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Παροναξίας

 Αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας σήμερα, μία Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, έχει επιλέξει πολύ σοφά, να εορτάζει και να πανηγυρίζει τους Άγιους Πάντες. Σε αυτή την εορτή υπάγονται όλοι οι Άγιοι, γνωστοί και άγνωστοι, πριν και μετά το Χριστό, που όχι μόνο πίστεψαν στον Κύριο και στο κήρυγμά του, αλλά με τη ζωή τους, έκαναν πράξη τις αλήθειες του Ευαγγελίου, ενώ ταυτόχρονα με το παράδειγμά τους, ενισχύουν και προτρέπουν όλους εμάς να συνεχίσουμε τον καλό αγώνα της πίστεως. Την προηγούμενη εβδομάδα, εορτάσαμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Σήμερα, βλέπουμε ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια μας τα αποτελέσματα αυτής της καθόδου, που είναι ο αγιασμός του ανθρώπου.

            Όμως, αδελφοί μου, η λέξη άγιος ή αγιότητα παραπέμπει σε κάτι εντελώς άσχετο και ξένο προς την εποχή μας. Για παράδειγμα ποιος από τους γονείς της εποχής μας φιλοδοξεί να κάνει τα παιδιά του Αγίους; Ποιο από τα σχολεία μας και τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα καλλιεργούν την αγιότητα ή την προβάλλουν ως όραμα και πρότυπο; Ο επιτυχημένος άνθρωπος της εποχής μας, το ιδανικό της σύγχρονης παιδείας και του πολιτισμού μας, δεν είναι καν ο καλός και αγαθός, αλλά αυτός που εξασφαλίζει χρήματα, ανέσεις και κοινωνική προβολή. Άλλοτε οι άνθρωποι ζούσαν με τους Αγίους, εόρταζαν τις μνήμες τους και αντλούσαν απ’ αυτούς τη δύναμη, αλλά και το μέτρο της δικής τους πνευματικής κατάστασης.

            Σήμερα η αγιότητα, έγινε για τους περισσότερους ένα ξεχασμένο όραμα, υπόθεση λίγων, καθώς και μια άπιαστη υπόθεση. – Αυτά τα πράγματα, ισχυρίζονται πολλοί, δεν είναι για ‘μας, ούτε για την εποχή μας. Και όμως σήμερα ο Χριστός μας, μας καλεί όλους. Μας καλεί να γίνουμε μέτοχοι στην ίδια τη ζωή Του και άρα να αγιάσουμε τους εαυτούς μας. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό, δεν είναι τα χαρίσματά μας, οι ικανότητές μας, η τήρηση κάποιων ηθικών αρχών. Αλλά η αγάπη μας προς τον Χριστό. Άγιοι μπορούμε να γίνουμε εάν αγαπήσουμε πρώτα και πάνω απ’ όλα τον Θεό. Αυτό έκαναν οι μαθητές του Κυρίου που με το στόμα του Αποστόλου Πέτρου είπαν: «Εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε». Δέχτηκαν την αγάπη του Χριστού και την προσέφεραν χωρίς καμία διάκριση σε όλους τους ανθρώπους.   Η αγάπη αυτή θα μας μεταμορφώσει και θα μας αγιάσει.

            Την αγάπη αυτή, ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος την ονομάζει πνευματική μέθη. Την παρομοιάζει με κρασί που ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου και κάνει ευτυχισμένο αυτόν που θα πιει απ’ αυτή την αγάπη. «Ήπιαν, προσθέτει, οι ακόλαστοι και επανέκτησαν την εντροπή. Οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας. Οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές. Οι πλούσιοι και επιθύμησαν την πτωχεία. Οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα. Οι άρρωστοι και έγιναν δυνατοί. Οι αγράμματοι και ανεδείχθησαν σοφοί».

            Αδελφοί μου, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, αγάπησαν πρώτα και πάνω απ’ όλα τον Χριστό. Έτσι κατάφεραν να ενωθούν μαζί του αδιάσπαστα και να Τον φανερώνουν στον κόσμο μέσα από την ύπαρξή τους. Σήμερα, αυτοί οι Άγιοι, δίνουν και σε ‘μας την ευκαιρία να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους, αλλά συνάμα, να κατανοήσουμε και κάτι πολύ σημαντικό. Ότι η αγιότητα δεν είναι για λίγους αλλά για όλους μας. Δεν απαιτείται ιδιαίτερος χώρος ή τρόπος για ν’ αγιασθούμε. Αυτό που απαιτείται είναι ν’ αδειάσουμε τον εαυτό μας, όσο πιο πολύ μπορούμε, από τον εγωισμό μας, πράγμα όχι εύκολο, αφού χαρακτηριστικό των παθών είναι η φιλαυτία. Έτσι καλούμαστε να δοξάσουμε τον Θεό «εν τω σώματι ημών και εν τω πνεύματι ημών», κι έτσι να κοινωνήσουμε της αγιότητας που μας προσφέρει ο Θεός με το Σώμα και τι Αίμα του Υιού Του. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα. Αλλά «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ».

            Η εποχή μας περιφρονεί την αγιότητα διότι μας καλλιεργεί με χίλιους τρόπους την φιλαυτία. Αυτό μας οδηγεί μοιραία στην καταστροφή. Μόνο το όραμα της αγιότητας θα σώσει τον κόσμο μας και θα μας οδηγήσει στο ποθούμενο, που είναι η Βασιλεία του Θεού. Αμήν.