ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤHN ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

«Ἡ μνήμη αὕτη τῶν Ἁγίων ἁπάντων, καθάπερ ἄλλος οὐρανός ἀπαστράπτει, ὡς ἥλιον μέν λάμποντα ἐν μέσῳ τόν Χριστόν ἔχων, ὡς σελήνη δέ, τήν ἁγίαν Παρθένον, καί ὡς ἄστρα φαίνοντα, κύκλῳ πάντας Ἁγίους.  Διό οἱ ἑορτάζοντες αὐτήν, νοῦν καί καρδίαν, ἀεί ἐλλαμπόμεθα.»                                       (κοντάκιον τῆς ἑορτῆς)

            Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, σήμερον σεμνυνομένη, τιμᾶ καί προβάλλει τό σύνολο τῶν φίλων τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.  Βέβαια φίλοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλοι ἀπό ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κινούμενοι μέσα στήν πολυδαίδαλη καί πολυκύμαντη ζωή τοῦ κόσμου τούτου πέτυχαν νά ἀναδειχθοῦν εὐάρεστοι στόν Τριαδικό Θεό κατά τό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς καί πολιτείας τους.  Ὅταν δέ μετέστησαν ἀπό τόν κόσμο τοῦτο, τόν ἐφήμερο καί προσωρινό καί εἰσῆλθαν στόν κόσμο τῆς αἰωνιότητος ἀξιώθησαν νά λάβουν τά βραβεῖα τῆς νίκης καί νά στεφανωθοῦν  μέ τό ἀμάραντο στεφάνι τῆς τιμῆς, τό ὁποῖο παρέχει ὁ δωρεοδότης Χριστός σ’ ὅσους τόν ἀγαποῦν.

            Νά ἀναφέρουμε ἐπίσης ὅτι ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων ἐπισφραγίζει τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου καί συνάμα ὡς ἄλλη γέφυρα ἐγκαινιάζει τήν καλοκαιρινή ἐκκλησιαστική περιόδο.  Σ’ αὐτήν εἰσερχόμεθα ἀπό τήν παρούσα Κυριακή.  Μεταξύ δέ τῶν τιμωμένων προσώπων καί ἱερῶν μορφῶν τῶν Ἁγίων στούς ὁποίους ἀναφέρεται, περιλαμβάνονται ὁπωσδήποτε οἱ ἅγιοι καί οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ Ἅγιοι οἱ ὁποῖοι ἀνεφάνησαν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ἔπειτα, καί ὅσοι ἅγιοι πρόκειται νά ὑπάρξουν μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, τό τέλος δηλαδή τοῦ κόσμου.

            Ἡ μελέτη τῆς ζωῆς καί πολιτείας τῶν Ἁγίων, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, τήν ὁποία πρέπει νά κάνουμε μοιάζει μέ ἐπίσκεψη μέσα σέ δροσερό περιβόλι, ὅπου ὑπάρχουν παντοειδῆ καρποφόρα δένδρα καί σέ ἀνθόσπαρτο κῆπο, ὁ ὁποῖος εἶναι πλημυρισμένος ἀπό λογῆς λογῆς εὔοσμα ἄνθη.  Οἱ ἀρετές τῶν Ἁγίων ἀποτελοῦν τούς χυμώδεις καρπούς, τούς ὁποίους γευόμεθα καί ἔτσι προγευόμεθα τά κάλλη τοῦ παραδείσου.  Ἡ ἐπισκίαση δέ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τούς χαριτώνει καί ἡ συναναστροφή μας μαζί τους μέσω τῆς γνωριμίας μᾶς προσφέρει ἀνάπαυση γλυκειά καί γαλήνη ἀκύμαντη.

            Ὁ ποιητής καί ὑμνογράφος τοῦ πιό πάνω τροπαρίου (κοντακίου) τῆς Ἐκκλησίας μᾶς προσφέρει μιά θαυμάσια εἰκόνα ὡς πρός τήν ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων.  Τήν παρομοιάζει ὡς οὐρανό ἀστερόφωτο καί τηλαυγή.  Ὁ Χριστός ὡς βασιλέας εὑρίσκεται στό κέντρο καί λάμπει ὡς ὁ ἥλιος.  Ἔχει δέ ἐπιπρόσθετα τήν ἁγία Παρθένο Μαρία, ἡ ὁποία μοιάζει μέ τή σελήνη, τό φεγγάρι.  Ὡς ἀστέρια δέ τά ὁποῖα ἐκπέμπουν φῶς, ἔχει τριγύρω ὅλους τούς Ἁγίους.  Ἔτσι ὅλοι ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι τελοῦμε τήν πάντιμη αὐτήν ἑορτή δεχόμεθα πάντοτε φωτισμό καί θεία ἔλλαμψη στό νοῦ καί τήν καρδία μας. 

Αὐτή ἡ ἐξαιρετική εἰκόνα ὅταν ἀντιπαραβάλλει τό Χριστό, πού εἶναι ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, μέ τό κτῖσμα ἥλιο, ὁ ὁποῖος εἶναι αὐτόφωτος, μᾶς θυμίζει ὅτι ὁ Χριστός ἀποτελεῖ τό «Φῶς ἐκ φωτός» τήν πηγή τοῦ φωτός.  Ἡ παρομοίωση δέ τῆς Θεοτόκου μέ τή σελήνη, τό φεγγάρι, ὑπονοεῖ ὅτι ἡ σελήνη εἶναι ἑτερόφωτη, γιατί τό φῶς της ἀποτελεῖ ἀντανάκλαση τοῦ φωτός τοῦ ἥλιου καί ἡ Παναγία δέχεται φῶς δανεικό, δηλαδή τή φωταγωγεῖ καί τή φωτίζει ὁ Κύριος, ὁ Υἱός καί Θεός της.  Οἱ ἅγιοι δέ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι παρομοιάζονται μέ τ’ ἀστέρια γιά νά μᾶς θυμίσουν τά γραφικά χωρία «ἀστήρ γάρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ» (Α΄ Κορ. ιε΄ 41)  καί «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου πολλαί μοναί εἰσιν.» (Ἰωαν.  ιδ΄ 2)

            Τελειώνοντας, λοιπόν, τό σύντομο καί ἁπλό αὐτό κήρυγμα, ἀφιερωμένο στή μνήμη τῶν Ἁγίων Πάντων, μποροῦμε ἕκαστος νά ἀναζητήσουμε μέσα ἀπό τόν πνευματικό κῆπο τῆς Ἐκκλησίας τό ἄνθος τῆς ἀρεσκείας μας, δηλαδή τό πρόσωπο ἐκείνου τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος μᾶς ταιριάζει καί μᾶς ἀναπαύει, ὥστε ἀκολουθώντας τά ἀχνάρια του νά ζοῦμε γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀναμένουμε μέ ἐλπίδα τή δική μας σωτηρία.  Ἀμήν