ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ

“ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ”

1. Χάσαμε το μέτρο. Σε μια χώρα, στην οποία έχουν καταλυθεί βασικές αρχές της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στα τρία επάρατα χρόνια των Μνημονίων και μάλιστα με το τρομοκρατικό δόγμα του ΣΟΚ, οι αρχές ψάχνουν για πραξικοπηματίες και τρομοκράτες, για αναρχικούς και ακραίους, τη στιγμή που ζούμε σε μια ακραία συνθήκη φτώχειας, εξαθλίωσης, ανεργίας και αυτοκτονιών. “Σβησμένες όλες οι πλάστρες φωτιές μέσα στη χώρα”, που λέει κι ο ποιητής. Στάχτη τα όνειρα, ενίοτε δε οι περιουσίες και οι ζωές των Ελλήνων.

2. Οι θεσμικές εξουσίες συναγωνίζονται η μία την άλλη ποιά θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο για την καταπολέμηση της ανωμαλίας, μόνο που κοιτάνε προς άλλη κατεύθυνση, αντίθετα από την πηγή της έντασης και της ακαταστασίας. Σε μια στιγμή γενικής επίθεσης κατά του λαού μας, κάναμε πάλι το λάθος, διχάσαμε τον κόσμο, ενσπείραμε τον φόβο, θρονιάσαμε την καχυποψία και πράττουμε κατά το θέλημα των εχθρών μας. Αρχίσαμε να βλέπουμε παντού εφιάλτες, πράγμα άδικο και υποτιμητικό για τον λαό μας.

3. Πλέον, είναι κατάδηλο, ότι χρειαζόμαστε μια δύναμη έξω από μας για να μας συνετίσει και σταματήσει. Αν δεν επικαλεσθούμε τον Ουρανό, θάρθουν τα επίγεια και τα υποχθόνια συστήματα του χάους να μας εξαφανίσουν. Μέσα σ΄ αυτό τον ορυμαγδό λοιπόν, εμείς ας σηκώσουμε τα μάτια ψηλά στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την διαχρονική Προστάτιδα του Γένους μας, και ας την παρακαλέσουμε να βάλει φρένο σ΄ αυτή τη βιασύνη της αυτοκαταστροφικής μας πορείας.

4. Όλο αυτό το σκηνικό ασφαλώς πατέρα έχει τον διάβολο, ο οποίος θέλει να χαντακώσει την Ορθόδοξη Πατρίδα μας, γιατί ακόμη παραμένει Ελληνική και Ορθόδοξη και δεν έχει γίνει απόλυτα εκκοσμικευμένη και αιρετική κοινωνία. Έτσι με όλα αυτά τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας περνάει προς τα έξω όχι την καλή μαρτυρία της Πίστεώς μας στο Χριστό, αλλά ότι δεν ωφελούμαστε σε τίποτε που είμαστε ακόμη  Ορθόδοξοι. Δυσφημείται η πίστη του λαού μας και η Εκκλησία του. Το είπε άλλωστε κι ένας δικός μας – ΄Ελληνας – φιλοσοφών, ότι για όλα φταίει η Φιλοκαλία. Αλλά και προς τα μέσα υπάρχει η απογοήτευση και η απαξίωση του πνευματικού θησαυρού της Εκκλησίας μας, στης οποία την μαρτυρία και φωνή επιβλήθηκε αφωνία ή παραφωνία.

5. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται εμείς να ζήσουμε “Μετά Φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης”. Όχι με ανθρώπινο φόβο, αλλά με θεάρεστο και αναγεννητικό σεβασμό προς τον Θεό. Να μείνουμε πιστοί στον Τριαδικό Θεό, εύσπλαχνοι στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και χωρίς τη χυδαιότητα της ψυχής και συμπεριφοράς, γεγονός – το τελευταίο – που παρά τα οικονομικά μας χάλια, ανθεί και καρποφορεί τα ζιζάνια της αμαρτίας. Η προσωπική μας κάθαρση θα φέρει και την κάθαρση στην κοινωνία και το σύνολο του ελληνικού λαού.

Χριστιανική Εστία Λαμίας

πηγή