ΚΥΡΙΑΚΗ Δ` ΛΟΥΚΑ

 Τέταρτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη των αγίων Πατέρων της Έβδομης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου , οι οποίοι καθόρισαν την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας περί της τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Έχει μεγάλη δύναμη η εικόνα. Εμείς το ξέρουμε καλύτερα σήμερα με βάση την τηλεόραση, που μας επηρεάζει τόσο και είναι δασκάλα της ζωής.

Κι ο Ιησούς μας μίλησε με εικόνες και με παραβολές. Και μας είπε σήμερα στο άγιο Ευαγγέλιο την παραβολή του Σπορέως , του Καλού Σπορέως τελικά, που είναι ο Ίδιος. Και σπέρνει στις ψυχές και στα χωράφια, και στους αγρούς των υπάρξεων μας το θείο Του λόγο. Και μας φέρνει, λοιπόν, ένα σποριά, ο οποίος βγήκε σαν αυτή την εποχή στα μέρη μας, στη Μεσόγειο και έσπερνε. Ο σπόρος ήταν καλός. Τα μέρη που έπεφτε, όμως, ο σπόρος δεν ήταν τα ίδια, ήταν διαφορετικά. Γι αυτό και τα τρία μέρη του σπόρου εχάθησαν. Μόνο το τέταρτο έφερε καρπούς εκατό φορές επάνω.

Άκουσαν την παραβολή οι Απόστολοι και Τον ρώτησαν το Χριστό. Κι Εκείνος τους είπε : «Σε σας εδόθη να καταλαβαίνετε και να σας εμπιστεύομαι τα μυστήρια του Θεού».

Ο σπόρος είναι λόγος του θεού. Για τον εαυτό του δεν μίλησε πως είναι ο σποριάς. Τόσο ταπεινός είναι ο Ιησούς Χριστός! Και εκείνο το μέρος του σπόρου που έπεσε στο δρόμο και το καταπάτησαν οι άνθρωποι και το έφαγαν τα πετεινά είναι οι ψυχές και οι καρδιές εκείνες που είναι πωρωμένες, λεηλατημένες και ανεπίδεκτες παντός καλού. Πέφτει ο λόγος του Θεού, το θείο κήρυγμα, και όποιο άλλο τρόπο ξέρει ο Κύριος να μιλήσει στις ψυχές μας, και δεν φέρνει αποτέλεσμα. Έρχεται και ο διάβολος και παίρνει τον λόγο. Και λέει σε αυτές τις ψυχές με τον τρόπο του εκείνος, ο πονηρός δηλαδή : «Ψέματα είναι αυτά, δεν είναι αλήθεια. Άσ’ τους παπάδες και άσε τις Εκκλησίες, προχώρα μπροστά. Εσύ είσαι καλός, δεν χρειάζεσαι τίποτε».

Μετά έπεσε σπόρος επάνω στην πέτρα, που είχε λίγο χώμα. Και φύτρωσε. Αλλά επειδή δεν είχε υγρασία και συνθήκες, εξηράνθη. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που έχουνε καλή διάθεση αλλά η ψυχή είναι πετρωμένη και δυσκολεμένη. Ενθουσιάζονται, κάνουν αρχή, αλλά ύστερα, που έρχεται δυσκολία ή πειρασμός, ή όποιο άλλο εμπόδιο, φεύγουν. Αφήνουν τον σπόρο και χάνεται, και χάνονται και αυτοί.

Μετά ένα μέρος του σπόρου έπεσε στη γη, που είχε αγκάθια και διάφορα άλλα φυτά και ζιζάνια. Και φύτρωσε ο σπόρος μαζί με τα αγκάθια. Εκείνα, όμως, τον υπερκάλυψαν και τον αφάνισαν. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που θέλουν να είναι και με το Θεό και με το κακό, και με την Εκκλησία και με τον κόσμο. «Κι έτσι κουτσαίνουν, όπως θα λέγε ο Προφήτης Ηλίας, και από τα δυο πόδια». Θέλουν να τα χουν καλά με όλους. Δεν γίνεται όμως. Στο τέλος χάνεται ο λόγος του Θεού και δυσκολεύεται και η ψυχή μας.

Και η τέταρτη περίπτωση είναι οι ψυχές εκείνες και οι καρδιές, που είναι γη καλή και αγαθή, όπως λέει το Ευαγγέλιο και δέχονται μετά χαράς το θείο λόγο. Και κάνουν μεγάλη υπομονή, καλλιεργούνται και φέρνουν αποτέλεσμα σπουδαίο και θεάρεστο. Είναι οι ψυχές εκείνες που αγωνίζονται και προσπαθούν, που παίρνουν με λαχτάρα το θείο λόγο, και κάνουν τα πάντα προκειμένου να γίνει πράξη, να γίνει εφαρμογή, να πραγματοποιήσουν την θεϊκή βουλή.

Εμείς τώρα που ανήκουμε…; Ας το πούμε ο καθένας στην ψυχή μας, αν μπορούμε τελικά να το κάνουμε και αυτό. Όμως να μην απελπιζόμεθα. Χωράφι και αγρός είναι η ψυχή μας. Μπορεί να είναι καταπατημένη και πορωμένη, μπορεί να έχει πέτρες, μπορεί να έχει αγκάθια. Όμως ο λόγος του Θεού είναι παντοδύναμος, η θεία Του Χάρις δραστική. Και μπορεί ένα χωράφι γεμάτο πέτρες και αγκάθια και καταπατημένο, να το κάνει πανέμορφο περιβόλι. Μπορεί την ψυχή ενός κακούργου να την μαλάξει η Θεία Χάρις και να την κάνει άγια. Έχουμε παραδείγματα και από το Ευαγγέλιο με το ληστή και από τη ζωή της εκκλησίας και τον βίο αυτού του κόσμου.

Ω αγαθέ Σπορέα! Ω Ιησού Χριστέ μας, που συνεχίζεις κάθε μέρα με γεγονότα χαρμόσυνα ή λυπητερά, και με τρόπους που εσύ ξέρεις να σπέρνεις στις ψυχές μας! Μη μας αφήνεις. Σπείρε ακόμα. Και να επιμείνεις. Να επιμείνεις, να μας βοηθάς να καλλιεργούμε το χωράφι της ψυχής μας, και να το κάνουμε από αγριότοπο αγιότοπο, τόπο της Βασιλείας Σου. Αμήν...