Ἑορτάζουμε τὴν γέννηση τοῦ Κυρίου μας στὰ ἀνθρώπινα. Εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Εἶναι ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Εἶναι κατὰ τὴν προφητεία ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεὸς μαζί μας. Αὐτὴ ἡ σχέση μὲ τὸν καθένα μας, γιὰ τὴν ὁποία γεννήθηκε, εἶναι τὸ ἄκρον τῶν βιωμάτων μας. Ὅ,τι πιὸ μεγάλο θὰ μπορέσει ἡ ὕπαρξή μας νὰ ζήσει. Τὴν συμπόρευσή της μὲ τὸν Θεάνθρωπο. Τὴν ἀποκάλυψη μέσα μας τῆς δικῆς Του ζωῆς. Ἄς δοῦμε πέντε ἐνδείξεις ποὺ λειτουργοῦν ὡς ἔλεγχος πιστότητος τοῦ γεγονότος πὼς Αὐτὸς ἦλθε καὶ εἶναι μεθ’ ἡμῶν.
1) Ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως. Ἀλλάζει ἡ στάση σου ἀπέναντι στὶς ἐνοχὲς σου. Ἀρχίζεις νὰ τὶς ἀποδέχεσαι, νὰ μὴν ἀντιδρᾶς σὲ παρατηρήσεις ποὺ σοῦ γίνονται, νὰ μὴν κατσουφιάζεις ὅταν σ’ ἐλέγχουν. Συνηθίζεις νὰ νιώθεις ἔνοχος καὶ δὲν μαραζώνεις· ἀντίθετα ἀναγνωρίζεις τὰ λάθη σου μὲ ἡσυχία. Πατᾶς καλὰ στὰ πόδια σου καὶ μέσῳ τῆς ἐνοχῆς σχετίζεσαι καλύτερα μὲ τὸν δημιουργό σου. Ἀπέναντι σ’ Αὐτὸν αἰσθάνεσαι τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπολογεῖσαι, ἀπέναντι σ’ Αὐτὸν ἁμαρτάνεις. Ἡ σχέση πιὰ μὲ τὸν Θεὸ περνάει μέσα ἀπὸ τὴν ἐνοχή. Στέκεσαι ἀπέναντί Του ὡς ἕνας ἁμαρτωλός μὲ αἴσθηση πόνου καὶ λύπης γιὰ τὴν ἁμαρτία. Τὸ βίωμα τῆς ἐνοχῆς δὲν σὲ τρομάζει ὅπως παλιά. Νιώθεις γιὰ πρώτη φορὰ ἐλεύθερος, παράξενα ἐλεύθερος. Ἡ ἐνοχὴ παράγει ταπείνωση καὶ ἡ ταπείνωση σὲ κρατᾶ μέσ’ τὴν χαρά.
2) Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Ἔρχεται μέσα στὸν ἄνθρωπο μιὰ αἴσθηση συνοχῆς. Δὲν σοῦ ’ρχεται νὰ λειτουργήσεις μὲ ἀπρέπεια καὶ ἐπιπολαιότητα. Συνέχεσαι καὶ προσέχεις μὴν καὶ τραυματίσεις κάτι ἱερὸ ποὺ συναισθάνεσαι μέσα σου. Δὲν εἶσαι πιὰ ὁ κυρίαρχος· εἶσαι ὁ φιλοξενούμενος μέσα στὴν δική Του πραγματικότητα. Εἶναι λυτρωτικὸ νὰ αἰσθάνεσαι νὰ σὲ γεμίζει τὸ δέος τῆς δικῆς Του παρουσίας. Ὅλα στέκονται πάνω σ’ αὐτὴ τὴν παρουσία. Μὲ τὸ ποὺ σ’ ἄγγιξε, ὅλα γίναν σοβαρὰ καὶ ἀληθινά.
3) Ὁ φωτισμὸς τῆς ψυχῆς. Ὅλα εἶναι πιὰ καθαρὰ. Βλέπεις μὲ ἀκρίβεια τοὺς λογισμοὺς νὰ ἔρχονται, βλέπεις τὸ περιεχόμενό τους, τὸν σκοπό τους, τὸν κίνδυνο ποὺ κρύβουν. Αἰσθάνεσαι τὴν ὕπαρξή σου. Εἶναι συνεχῶς παροῦσα στὴν συνείδησή σου. Συναισθήματα, ἐπιθυμίες, τὰ βλέπεις ὅλα μὲ ἀποστασιοποίηση, ἔλεγχο, γνώση, ἀκρίβεια. Ἡ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο ἔχει ποτισθεῖ μὲ μιὰ παράξενη γαλήνη. Ὅλα γίναν πιὸ εὔκολα. Ἄλλος ὁδηγεῖ, ἄλλος ὁμιλεῖ, ἄλλος διευθετεῖ. Σὰν νὰ περπατᾶς πάνω σὲ χιόνι. Τὸ βάρος τῆς ἡμέρας ἔφυγε.
4) Ἡ ἀγάπη. Μιὰ παράξενη αἴσθηση νὰ βλέπεις τὴν ἀγάπη σου νὰ ἀγγίζει ἀνθρώπους μακρινοὺς, ἄγνωστους, ἀδιάφορους μέχρι χτές. Ἡ λύπη ἤ ἡ χαρὰ τοῦ ἄλλου δὲν σ’ ἀφήνει πιὰ ἀδιάφορο. Ζεῖς μέσα σου πρωτόγνωρα ἀνοίγματα. Μιὰ εὐκολία καὶ μιὰ χαρὰ ὑπάρχει στὸ πλησίασμα τοῦ ἄλλου. Δὲν περπατᾶς πιὰ στὸ δρόμο τοῦ συμφέροντος καὶ τοῦ φόβου. Βιώνεις ἐλευθερία καὶ ἀποδέσμευση. Ἡ χαρὰ εἶναι τόσο φωτεινή, τόσο ἁπλή. Ἕνα πανηγύρι ζεῖ ἡ καρδιά.
5) Ἡ προσδοκία. Μιὰ βαθειὰ ἐπιθυμία γεννιέται μέσα σου. Νὰ τελειώνει γρήγορα αὐτὴ ἡ ζωὴ. Νὰ γίνει γρήγορα αὐτὴ ἡ συνάντηση. Ἡ ἔντονη προσδοκία μιᾶς συνάντησης μαζί Του. Ὅλα ἐκεῖ εἶναι προσανατολισμένα. Τίποτε δὲν σὲ γεμίζει πιὰ ἐδῶ. Θέλεις νὰ φύγεις. Ἐκεῖνος εἶναι τὸ πλήρωμα τῶν πάντων.
Αὐτὲς εἶναι κάποιες ἐνδείξεις ὅτι ὁ Θεὸς καὶ Κύριός μας εἶναι μαζί μας. Τὸν νιώθει κανεὶς μὲ ὅλο του τὸ εἶναι. Αὐτοῦ τὴν ἔλευση ἑορτάζουμε. Πόση ἀνάγκη ἔχει ἡ ψυχὴ νὰ γιορτάσει! Τὰ δικά της βιώματα τὴν ὁδηγοῦν στὴν γιορτή. Ἡ χαρὰ βγαίνει μέσα σ’ αὐτὴν τὴν ψυχή. Κι εἶναι ὅλη ἡ χαρὰ ἀλήθεια. Κι εἶναι ἀλήθεια ὁ Ἐμμανουήλ. Καὶ τὸ ἐπιβεβαιώνει ὅλο τὸ εἶναι τῆς ψυχῆς· μ’ ὅλη τὴν δύναμή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά