Ουνία: Οι παπικοί μας εμπαίζουν.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η παπωσύνη εμπαίζει τους Ορθοδόξους, όταν μιλάει για «ανοίγματα αγάπης», «αδελφικής σχέσεως» και τα τοιαύτα.

Στην ουσία πάντα επιδιώκει να τους μετατρέψει σε «Βησσαρίωνες».

Την ώρα που ο Πάπας Φραγκίσκος ετοιμάζεται για επίσκεψη στο Φανάρι, όπου θα ανταλλάξει τον «ασπασμό της αγάπης» και θα συμπροσευχηθεί με τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, οι Ουνίτες Επίσκοποι της Ευρώπης συναντώνται, από τις 23 έως τις 26 Οκτωβρίου 2014, στο Λβοφ της δυτικής Ουκρανίας. Θέμα της σύναξής τους είναι «Ο ρόλος της αποστολής (ιεραποστολής) των Ανατολικών Καθολικών Εκκλησιών, πρώτιστα στην οικουμενική κίνηση, όπως επίσης στις ευρωπαϊκές κοινωνίες»! Δηλαδή, με άλλα λόγια, η δράση της Ουνίας, σε βάρος των Ορθοδόξων!

Ένας εκ των δύο εισηγητών του θέματος είναι ο Έλληνας Ουνίτης επίσκοπος Δημήτριος Σαλάχας! Ο άλλος είναι ο ουνίτης επίσκοπος στη Ρουμανία Μπόρις Μπούζιακ, που θα μιλήσει «για τον ρόλο των Εκκλησιών (Σημ. Συμπεριλαμβάνονται και οι Ορθόδοξες, τόσο οι κανονικές, όσο και οι σχισματικές) στην ουκρανική κοινωνία, από την αναγνώριση των ουνιτών το 1993 έως την «επανάσταση της αξιοπρέπειας», στην πλατεία Μεϊντάν… Είναι γνωστό ότι οι ουνίτες συνεχίζουν και εντείνουν την αντορθόδοξη προπαγάνδα τους στην Ουκρανία, εκμεταλλευόμενοι την πολιτική κατάσταση της χώρας και μιλώντας με καθαρά κοσμικά και εθνικιστικά επιχειρήματα.

Τον όρο «εμπαιγμός» χρησιμοποίησε ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Στέφανος Αβραμίδης, επί δεκαετίες γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, στο πόνημα του «Θεολογικοί διάλογοι» (Έκδ. Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σελ. 92). Συγκεκριμένα σημειώνει ότι το 1998 στην Αρίτσια της Ρώμης εγκρίθηκε κείμενο, στο οποίο «οι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι πέτυχαν να ενσωματωθούν εκφράσεις καταδικαστικές της Ουνίας ως ανωμάλου εκκλησιολογικώς καταστάσεως (Σημ. Η υπογράμμιση στο πρωτότυπο), τις οποίες δέχθηκαν από κοινού οι δύο πλευρές, Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί». Πριν από τη συνάντηση της Ολομέλειας στη Βαλτιμόρη ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ απέστειλε επιστολή στον επικεφαλής της Παπικής αντιπροσωπείας Καρδινάλιο Κάσιντι, υπενθυμίζοντας σ’ αυτόν ότι «για την Καθολική Εκκλησία οι Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες έχουν το ίδιο κύρος (dignity), το οποίο έχουν και όλες οι υπόλοιπες Εκκλησίες, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία με τον Επίσκοπο της Ρώμης». Κατά την επιταγή του Πάπα, οι αντιπρόσωποί του στον Διάλογο επιχείρησαν να αντικαταστήσουν το κείμενο της Αρίτσια, χωρίς να αποκαλύψουν ότι αυτός παρενέβη με πραξικοπηματικό τρόπο στον Διάλογο, επιχειρώντας να μην περάσει το ψηφισθέν και από τους παπικούς κείμενο και να αντικατασταθεί με άλλο, που να εκφράζει τις θέσεις του!

Οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι όμως όταν πληροφορήθηκαν τα του γράμματος του Πάπα ζήτησαν αυτό να τους παραδοθεί, κάτι που ο Κάσιντι υποχρεώθηκε να πράξει και φυσικά προκλήθηκε σκάνδαλο. Η ένταση ήταν τόση που ο Διάλογος τινάχθηκε κυριολεκτικά στον αέρα. Γράφει σχετικά ο αείμνηστος π. Στέφανος Αβραμίδης: «Τότε τονίστηκε από την Ορθόδοξη πλευρά ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί ενέπαιξαν τους Ορθοδόξους και ότι δεν προσέρχονται για να διαλεχθούν, αλλά με προειλημμένες αποφάσεις, με πρόθεση να τις επιβάλουν, και κατέκριναν την παρέμβαση του Πάπα ως απαράδεκτη». (Σημ. η υπογράμμιση του γράφοντος).

Και πάρα κάτω στο ίδιο κείμενο ο αείμνηστος π. Στέφανος αναφέρει ότι όταν οι Ρωμαιοκαθολικοί με απαράδεκτες μεθόδους επιχείρησαν να ακυρώσουν το κείμενο της Αρίτσια «οι Ορθόδοξοι αντιλήφθηκαν τον εμπαιγμό τους από τους Ρωμαιοκαθολικούς και συγκρότησαν ένα αρραγές και συμπαγές μέτωπο».

Τότε ο Διάλογος με τους Ρωμαιοκαθολικούς βάλτωσε. Όμως το Φανάρι, μαζί και το Βατικανό, ήθελαν να προχωρήσει. Σκέφθηκαν λοιπόν να παρακάμψουν το θέμα της Ουνίας και να ξαναρχίσει ο Διάλογος με θέματα εκκλησιολογικά και κυρίως με αυτά του Πρωτείου και της Συνοδικότητας. Η Εκκλησία της Ελλάδος, έστειλε αντιπροσώπους στο Διάλογο, αλλά ζήτησε, σε συνάρτηση με το Πρωτείο, «να εξετασθεί οπωσδήποτε και το θέμα της Ουνίας». Έως σήμερα πάντως το θέμα της Ουνίας έχει ξεχαστεί, ενώ αυτή, με εντολή του Βατικανού, δρα εντατικά στην Ουκρανία, στη Ρουμανία, και στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Όταν το Φανάρι επέβαλε τη συνέχιση του Διαλόγου, χωρίς το θέμα της Ουνίας, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρία της, στις 12 Ιανουαρίου 2005, απεφάσισε μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:

«…Η Ουνία αποτελεί Εκκλησιαστική, Νομοκανονική και Δογματική εκτροπή και βίαιη απόσπαση και απόσχιση πιστών από τη Μητέρα Ορθόδοξη Εκκλησία, και ως εκ τούτου πρέπει οπωσδήποτε να καταδικασθεί και να καταργηθεί».

Όλοι οι μέχρι σήμερα Πάπες και αυτοί που πρόσφατα, με απόφαση του ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκου, αναδείχθηκαν «άγιοι» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αγωνίστηκαν και ο σημερινός συνεχίζει να προσπαθεί, να μετατρέψουν τους Ορθοδόξους σε «Βησσαρίωνες». Και αν δεν τους κάνουν λατινόφρονες και λατινόψυχους, όπως έγιναν οι Πολωνοί, τουλάχιστον να τους μετατρέψουν σε ουνίτες, διατηρώντας τον τύπο στην αμφίεση και στη λειτουργική τους ζωή, αλλά στην ουσία να προσκυνούν τον Πάπα και να τον αναγνωρίζουν «ως ηγεμόνα τους, ως υπέρτατο αρχιερέα (pontifex maximus) της παγκόσμιας Εκκλησίας και ως διάδοχο του πρίγκηπα των Αποστόλων». Το ίδιο ισχύει και για τους ουνίτες «αγίους», που βραβεύθηκαν, επειδή όλοι τους εργάσθηκαν με κάθε μέσο να υποτάξουν τους Ορθοδόξους στον Πάπα.

Πηγή