Το κήρυγμα της Κυριακής: Ευαγγελιστού Ματθαίου

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Στη ζωή ορισμένων ανθρώπων υπήρξαν κάποιες στιγμές αποφασιστικές, μεγάλοι σταθμοί για την μετέπειτα πορεία τους, αλλά και για την ιστορία της ανθρωπότητας. Τέτοια ήταν η στιγμή που ο Κύριος στην αρχή του κοσμοσωτήριου έργου του, έφθασε στην πόλη της Καπερναούμ, πλησίασε τον τελώνη Λευΐ και του απηύθυνε δύο μόνο υπέροχες λέξεις: «ἀκολούθει μοι». Με το άκουσμα των λέξεων αυτών, ο τελώνης «ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ», για να γίνει μια μεγάλη μορφή του χριστιανισμού.
Στην εποχή εκείνη τελώνης και αμαρτωλός είχαν καταντήσει να σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Τελώνης ήταν αυτός που εισέπραττε τους δυσβάστακτους φόρους που επέβαλλαν οι Ρωμαίοι στους Ιουδαίους. Η είσπραξη των φόρων αυτών γινόταν με άδικα μέσα, με αποτέλεσμα οι τελώνες κατά την εξάσκηση του επαγγέλματός τους καταντούσαν τύραννοι, απατεώνες, εκμεταλλευτές και απάνθρωποι. Μπορεί να είχαν την εύνοια του κράτους, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με τον λαό, που τους φοβόταν και τους μισούσε. Ο τελώνης ήταν άνθρωπος του χρήματος και θεωρούνταν πολύ αμαρτωλός. Η αμαρτία τον είχε απομακρύνει από τον Θεό και τον είχε βυθίσει στις απολαύσεις του κόσμους. Ζούσε μεν μέσα στην κοινωνία, λόγω του επαγγέλματός του, αλλά κατά βάθος δεν τον αγαπούσε κανείς, αφού ήταν μισητός και χωρίς πνευματική αξία. Σε μια τέτοια θέση βρήκε ο Κύριος τον Λευΐ «καθήμενον ἐπί τό τελώνειον» και τον κάλεσε να αφήσει αυτή την άδικη και αμαρτωλή ζωή και να τον ακολουθήσει.
Μόλις ο Κύριος καλεί τον Λευΐ κοντά του, η ψυχή του φλογίζεται και κάνει μια πράξη αληθινού ηρωισμού. Χωρίς να ζητήσει κάποια πίστωση χρόνου για να σκεφθεί, χωρίς να εκφράσει δισταγμό ή την παραμικρή επιφύλαξη, χωρίς να υπολογίσει το προσοδοφόρο επάγγελμά του ή τα σχόλια ορισμένων συναδέλφων του, «καταλιπών ἃπαντα, ἀναστάς ἠκολούθησεν αὐτῷ», σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς.
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει ότι η αυταπάρνηση του Ματθαίου ήταν μεγαλύτερη των άλλων μαθητών, διότι εκείνοι όταν ήθελαν μπορούσαν να επανέλθουν στα πλοία και στα δίκτυα, ενώ ο Ματθαίος δεν θα ήταν δεκτός πια στους κύκλους των τελωνών, επειδή οι θέσεις ήταν ελάχιστες και οι υπόλοιποι αμέσως έσπευδαν να τις καταλάβουν.
Όλα αυτά βέβαια θα πέρασαν από το μυαλό του κι όμως τα εγκαταλείπει όλα, αφήνει την σημαντική θέση του, τα πλούτη του, βάζει στο περιθώριο φίλους και κοινωνικές γνωριμίες, κόβει κάθε δεσμό με τις ως τότε συνήθειές του και τον τρόπο ζωής, για να χαράξει μια νέα πορεία. Είχε πράγματι μεγάλη θέληση ο Ματθαίος για να τα περιφρονήσει όλα και να ακολουθήσει τον Χριστό.
Κι από την πρώτη στιγμή γίνεται ο θερμός και αφοσιωμένος μαθητής του Κυρίου. τρία χρόνια παρακολουθεί τον Διδάσκαλο, συμμετέχει στις στερήσεις και τους κόπους των συνεχών οδοιποριών, παρακολουθεί το πάθος. Δέχεται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και εργάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ των Ιουδαίων. Αργότερα μεταδίδει το μήνυμα του Ευαγγελίου μέχρι τα βάθη της Αφρικής. Στα Συναξάρια αναφέρεται ότι τελείωσε την ζωή του με μαρτυρικό θάνατο.
Το έργο του Ματθαίου δεν περιορίσθηκε μόνο στο προφορικό κήρυγμα. Έγραψε και το θεόπνευστο ευαγγέλιό του, το πρώτο στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, με το οποίο διδάσκει, φωτίζει, μορφώνει πνευματικά τους ανθρώπους όλων των αιώνων.
Πράγματι πόσο μεγάλη ηθική επίδραση άσκησε και ασκεί ένας πρώην τελώνης και κατόπιν Απόστολος και Ευαγγελιστής. Μακριά από τον Χριστό θα ήταν ο άγνωστος Ματθαίος και θα ήταν ένα αρνητικό στοιχείο στην κοινωνία. Όταν όμως ακολούθησε τον Χριστό και έγινε μαθητής του, έγινε οικουμενικός Απόστολος και μεγάλη προσωπικότητα.
Αλλά κι εμείς σήμερα έχουμε νιώσει το κάλεσμα της θείας κλήσεως στη ζωή μας. Έχουμε, με διάφορους τρόπους ακούσει την πρόσκληση: «ἀκολούθει μοι». Και ίσως έχουμε πει ένα ναι!
Είπαμε αυτό το ναι, αλλά έχει ανάψει μέσα μας η πίστη μια τέτοια θεία φωτιά, ώστε να αναπλάσει ένα νέο κόσμο; Έχουμε δεχθεί τις απαιτήσεις της ιεράς μας κλήσεως; Έχουμε προβεί σε συγκινητικές ενέργειες και ηρωικά διαβήματα; Πολλοί είναι εκείνοι που δε θα αφήσουν πλούτη και επάγγελμα για να αφοσιωθούν στο έργο του Θεού. Ο δρόμος αυτός είναι για τους λίγους. Λίγοι αλλά εκλεκτοί
Αλλά και από τους πολλούς η κλήση του Θεού έχει απαιτήσεις. Θέλει να ακολουθήσουν την αληθινή χριστιανική ζωή. Να γίνουν «νέοι ἂνθρωποι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Άνθρωποι με ανεκτικότητα και αληθινή αγάπη. Άνθρωποι με ειλικρίνεια και δικαιοσύνη, με τιμιότητα και αγνότητα. Η κλήση και η γνωριμία μας με τον Ιησού απαιτεί να είμαστε πρώτοι στα καλά έργα, στα έργα της αγάπης. Και συγχρόνως πρώτοι στο έργο της ιεραποστολής. Δεν είναι ανάγκη να γυρίσουμε σε πόλεις και χώρες μακρινές για να μεταφέρουμε το μήνυμα του ευαγγελίου, όπως οι Απόστολοι. Μπορούμε όμως να παρουσιάσουμε την αλήθεια του Θεού με το παράδειγμά μας και το λόγο μας παντού, όπου κι αν βρεθούμε.
Αληθινή γιορτή των Αποστόλων και Ευαγγελιστών είναι η μίμηση της ζωής τους. Αυτοί βάδισαν πάνω στα ίχνη του Διδασκάλου τους Ιησού Χριστού. Εμείς ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε τα ίχνη τους. Μια τέτοια πορεία θέλει κόπο και αγώνα. Οδηγεί όμως στην αληθινή προσφορά, που δεν είναι άλλη από την αληθινή, την ζωντανή χριστιανική πίστη. Αυτό είναι που ζητάει όχι μόνο ο ουρανός, αλλά και η κάθε εποχή, όπως και η δική μας. Αμήν.