H ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.

Πολύς κόσμος σήμερα αναρωτιέται αν αυτά που ζούμε είναι η Πολιτειακή ανωμαλία.Θα έλεγα ότι είναι πολική και οικονομική ανωμαλία που θα φτάσει μέχρι την Πολιτειακή,που θα ξεκινήσει με το θέμα της ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας αλλά και την εμφάνιση της Κάρτας του Πολίτη,που είναι καταγεγγραμένη σε πολλές προφητείες.Στο βιβλίο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ο Ιερομ.Χρ.Αγγελόγλου αναφέρει σχετικά με το ζήτημα στην εποχή που θα εμφανιστεί: <<

Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΑΠΟ «ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΛΥΚΟΝ».

(Ίω. Γ, 12)

"Ηδη οί Χριστιανοί, συνειδητοποιώντας δτι άρχισαν πλέον νά φαίνονται ένα - ένα τά «σημεία», βρισκόμαστε στή δύσκολη θέση, πού ήταν καί ό Πιλάτος, ό όποιος ενώ είχε μπροστά του όλη τήν Αλήθεια διερωτάτο «Τί εστίν αλήθεια;». Πολλοί αδελ­φοί μας 

ανησυχούν καί διερωτώνται ευλόγα γιά πολλά άπό τά ζητήματα αυτά καί ιδιαίτερα γιά τό θέμα τών ταυτοτήτων.

Μιά μέρα συζητούσε μιά παρέα άπό τέσσερις νεαρούς γιά τό θέμα τών ταυτοτήτων. Είχαν καί οί τέσσερις διαφορετική ά­ποψη.

"Ελεγαν λοιπόν:

-Έγώ συμβουλεύτηκα τόν πνευματικό μου, είπε ό πρώτος, καί μου είπε ότι δέν πρέπει νά πάρουμε αυτή τήν ταυτότητα" μά­λιστα σάν επιβεβαίωση μου έφερε καί τό φυλλάδιο του γέροντα Παϊσίου.

-Έμενα, είπε ό δεύτερος, μου είπε ό πνευματικός μου ότι εί­ναι «χαζά» αυτά τά πράγματα κι ότι ή ταυτότητα δέν μπορεί νά μέ βλάψει.

Ό τρίτος αδελφός είπε:

-Ό δικός μου πνευματικός μου είπε ότι, άν τήν πάρω καί βάλω ένα σταυρό επάνω, δέν πρόκειται νά μέ πειράξει.

-Έγώ ρώτησα τόν πνευματικό μου, συμπλήρωσε ό τέταρ­τος, καί μου είπε ότι δέν ασχολείται εκείνος μέ τόν αντίχριστο, αλλά μέ τό Χριστό" καί μέ συμβούλευσε νά

κάνω κι έγώ τό ίδιο.

Μετά άπ' αυτά διερωτώντο μέ απορία οι τέσσερις αδελφοί, άν θά έπρεπε νά υπακούσουν στόν πνευματικό τους κι άν ναί, τότε τί γίνεται πού οί πνευματικοί έχουν διαφορετική γνώμη καί μάλιστα εντελώς αντίθετη μεταξύ τους;

Ό γράφων, βέβαια, τόν όποιο καί ρώτησαν, τούς είπε ότι ό καθένας πρέπει ν' ακούει τόν πνευματικό του έως ότον ή καλή μας μάνα, ή Εκκλησία, αποφανθεί γιά τό θέμα οπότε τότε θά φύγουν τά ομιχλώδη σύννεφα.

Μερικοί αδελφοί μας λένε ότι κάποιοι ιερείς εκφράζουν μέ βεβαιότητα τίς απόψεις τους - καί τίς κυκλοφορούν καί σέ βι­βλία - κι έτσι κοινοποιείται ή διαφορά των απόψεων μέ τό έξης αποτέλεσμα" άν μέν ό τάδε βρίσκεται στήν αλήθεια, νά ωφελη­θεί πολύς κόσμος* άν όμως δέ βρίσκεται στήν αλήθεια νά βλά­πτεται πολύς κόσμος. Ή Εκκλησία μας λέγει ότι δέν θά μπερ­δεύονται καί δέν θά εξαπατούνται, όσοι φροντίζουν νά έχουν τό νου τους επιμελημένο, καθαρό καί εν έγρηγόρσει μέ τή βοήθεια των Μυστηρίων καί της υπακοής. Μας διδάσκει ή φιλόστοργος Εκκλησία μας ότι τό "Αγιο Πνεύμα είναι ένα καί ότι έχει γιά τό κάθε θέμα μία γνώμη κι ένα θέλημα. Γιά τό λόγο αυτό είναι αδύνατο γιά τήν αγαθή φύση Του νά «πληροφορεί» γιά τό ϊδιο θέμα τούς τέσσερις ιερείς, «αντιπροσώπους Του», διαφορετικά τόν καθένα" αυτό οφείλεται καθαρά στό ότι, πρίν αφιερώσουμε τόν εαυτό μας στήν υπηρεσία του Θεοΰ, δέν επιμεληθήκαμε όσο θά έπρεπε τόν εξαγνισμό της ψυχής μας. Έάν ό κάθε πνευματι­κός είχε αποβάλει τό δικό του θέλημα καί τή δική του γνώμη θά είχαμε συναχθεί στόν "Ενα, τό Χριστό, πού είναι ή όντως αλήθεια, καί θ' αφήναμε έτσι τή Χάρη νά ενεργεί καί θά διδά­σκαμε δσα Εκείνος «ένετείλατο». Δέν πρέπει, λοιπόν, νά ξενιζόμαστε όταν βρισκόμαστε μπροστά σέ μιά πολυγνωμία, αλλά κα­λά είναι νά έχουμε υπόψη μας τό παράγγελμα τοϋ 'Αποστόλου: «Διδαχαΐς ποικίλαις καί ξέναις μήν παραφερεσθε" καλόν γάρ χάριτι βεβαιοΰσθαι τήν καρδίαν» (Έβρ. ΓΓ', 9)* και όσο μπορού­με άς μετέχουμε των θείων Μυστηρίων, γιά νά φωτίζεται ό νους μας «ϊνα μηκέτι ώμεν νήπιοι κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί άνέμω της διδασκαλίας εν τη κυβεία των ανθρώπων, έν πανουργία πρός τήν μεθοδίαν της πλάνης.» (Έφεσ. Δ', 14)

Μέχρις ότου όμως, αδελφή μου ψυχή, ή Μητέρα μας Εκ­κλησία αποφανθεί - καί πιστεύουμε δτι πολύ σύντομα θά γίνει 

αυτό - «σύ δέ μένε έν οις έμαθες καί έπιστώθης είδώς παρά τί­νος έμαθες δτι από βρέφους τά ιερά γράμματα οϊδας, τά δυνάμε­να σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως της έν Χριστώ Ίησοΰ.» (Τιμ. Γ', 14-15)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ.

Αδελφοί, σας βεβαιώνω δτι με πόνο ψυχής έγραψα δ,τι έ-
γραψα" δέ μπορούσα δμως νά κάνω διαφορετικά, γιατί πιεζό-
μουν από τή συνείδηση μου. Θεωρώ δτι ή συνειδητή σιωπή μου
θά ήταν πολύ μεγάλη ενοχή. Ό,τι έ'γραψα τό έκανα έχοντας επί-
γνωση δλων τών συνεπειών δέ μου ήταν, δμως, δυνατό ν' ανε-
χθώ πλέον νά βλέπω νά μας εξαπατούν καί νά μας υπονομεύουν.
Πιστεύω ακράδαντα δτι δλο τό έθνος μας, μέ τό μοναδικό στόν
κόσμο φιλότιμο πού τό διακρίνει, δέν θά διαψεύσει τόν λόγο
πού είπε ό Χριστός μας, δταν Του ανήγγειλαν δτι είχαν έρθει οί
"Ελληνες θέλοντες «τόν Ίησοΰν ίδεΐν»" «Ό δέ Ίησοΰς άπεκρί-
νατο αύτοΐς λέγων έλήλυθεν ή ώρα ϊνα (υπό τών Ελλήνων) δο-
ξασθή ό υιός του άνθρωπου». "Ας μήν καταφρονήσουμε, αδελ-
φοί, αυτής της μεγάλης τιμής πού μας επεφύλαξε ό Χριστός
μας, νά είμαστε, δηλαδή, ό περιούσιος λαός Του. Έμεΐς άς ομο-
λογούμε, έν Πνεύματι 'Αγίω δτι «Σύ γάρ εΐ ό Θεός ημών - ό έν
σαρκί διά τήν ημών σωτηρίαν έληλυθώς - εκτός Σου άλλον (η-
μείς) ουκ οϊδαμεν», διότι «.......... πάν πνεύμα δ ομολογεί Ίησοΰν

Χριστόν έν σαρκί έληλυθότα, εκ του Θεού έστι' καί πάν πνεύμα δ μή ομολογεί τόν Ίησοΰν Χριστόν έν σαρκί έληλυθότα, εκ του Θεού ούκ εστί" καί τοΰτό έστι τό του αντίχριστου δ άκηκόατε δ­τι έρχεται, καί νυν έν τω κόσμω εστίν ήδη. Ύμεΐς εκ του Θεού έστε, τεκνία, καί νενικήκατε αυτούς, δτι μείζων εστίν ό έν ύμϊν ή ό έν τω κόσμω.» (Α' Ίωαν., Δ' 2 - 4)

Παρακαλώ τήν αγάπη σας νά εΰχεσθε καί γιά μένα καί σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη άν έγινα αιτία νά στενοχωρηθεί ή φιλό­τιμη καρδιά σας.

Μέ αγάπη καί πόνο ψυχής, Ό έν Ίερομονάχοις ελάχιστος, Χριστόδουλος Αγιορείτης.

πηγή