Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς. Διαμαρτυρία για την Κυριακή αργία

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 12ῃ Ἰουλίου 2013
  

Ἀξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, 

    Μέ πόνο καί ὀδύνη παρακολουθοῦμε τήν ἐπιχειρούμενη κατάργησι τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Ἡ εἴδησι δημοσιεύθηκε στά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως, τήν Κυριακή 7 Ἰουλίου. 
    Γιατί, κ.κ. Βουλευτές, ἐπιχειρεῖται αὐτό τό ἀνόσιο τόλμημα τῆς διά νόμου καταργήσεως τῆς ἰσχυούσης ἀργίας τῆς Κυριακῆς;
    Ἐσεῖς πού ἀγωνίζεσθε γιά τό καλό τοῦ λαοῦ μας, ἐσεῖς, τούς ὁποίους ἀνέδειξε αὐτός ὁ γενναῖος καί πιστός λαός τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, γιά νά ψηφίζετε τά καλά, τά ὠφέλιμα καί τά ἄριστα, θά ἀνεχθεῖτε, θά συμφωνήσετε μέ τό ἀντίθεο καί ἐπιζήμιο αὐτό ἐπιδιωκόμενο τόλμημα;
    Ἡ κατάργησι τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς θά ἐξωντώσῃ τά μικρά ἐμπορικά καταστήματα γιατί οἱ ἰδιοκτῆτες τους δέν θά μποροῦν νά πληρώνουν ὑπερωριακές ἀπασχολήσεις προσωπικοῦ, οἱ ἴδιοι δέ δέν θά ἀντέξουν στήν συνεχῆ ἐργασία ἑπτά ἡμερῶν. 
    Ἔπειτα, ἡ Κυριακή εἶναι ἡμέρα λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο, στήν ἀνάπαυσι καί τήν καλλιέργεια ἔργων ἀγάπης τῶν χριστιανῶν. 
    Ἀλήθεια, ζοῦμε στήν ὀρθόδοξο χριστιανική Ἑλλάδα ἤ σέ κάποια ἀλλόθρησκη χώρα;
    Ἄν καταργηθῇ καί ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, πότε θά ἐκκλησιασθῇ ὁ χριστιανός; Πότε θά ζήσῃ τό μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας, τό ὁποῖο τόν ἀναγεννᾶ, τόν φωτίζῃ, τόν χαριτώνῃ, τόν ἑνώνει μέ τό Θεό;
    Πότε τά παιδιά μας, τά ὁποῖα δυστυχῶς εἶναι ἀκατήχητα καί ἕρμαια τῆς κάθε ἀνατρεπτικῆς καί διαστροφικῆς ἰδεολογίας, θά ἀκούσουν θεῖο κήρυγμα; Πότε θά κατηχηθοῦν, ὅταν τήν Κυριακή ἡ οἰκογένεια ἐργάζεται; Δέν βλέπουμε πόσο ἀγρίεψε ὁ κόσμος μας; Ἐπιμένουμε ἀκόμη στήν αὐτοκαταστροφή μας;
    Τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς τήν ἐθέσπισε ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος, ἀποτελουμένη ἀπό ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες καί προεδρευομένη ἀπό τόν ἅγιο Μέγα Κωνσταντῖνο. 
    Τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς τήν σεβάσθηκαν τόσοι αἰῶνες καί οἱ πιό ἄσπονδοι ἔχθροί τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας! Ἐμεῖς σήμερα θά τήν καταργήσουμε; Εἴμαστε τόσο σοφοί;
    Ἀξιότιμοι κ.κ. Βουλευτές, 
    Ὁ συμπατριώτης μας μεγάλος ἅγιος, διδάχος, Ἐθνομάρτυς καί Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἔχυσε τό ἅγιο αἷμα του γιατί ἀγωνίσθηκε νά ἑδραιώσῃ στά Γιάννενα τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς καί ἦλθε ἀντιμέτωπος μέ τούς Ἑβραίους. Ἐμεῖς σήμερα θά συμμαχήσουμε μέ τούς δημίους του; Ἀλήθεια, πῶς θά ἀντικρύσουμε τόν μεγάλο μας προστάτη καί πολιοῦχο; 
    Ὡς πνευματικός πατέρας τῆς περιοχῆς μας, σᾶς παρακαλῶ νά ἀντισταθῆτε, νά ἀγωνισθῆτε νά ματαιωθῇ τό ἀντίχριστο αὐτό ἐπιχείρημα. Ἐφ’ ὅσον ἀγαπᾶτε τόν Χριστό, τήν Ὀρθοδοξία, τήν Ἑλλάδα καί τούς Ἕλληνες, νά τό ἀποδείξετε. Περιμένω νά ἀκούσω τήν ὁμολογιακή σας φωνή καί νά σᾶς χειροκροτήσω. 
    Σταθεῖτε ὄρθιοι, ὁμολογητές. Ἀνακόψατε τήν πορεία πρός τήν φθορά καί τήν διάλυσι τῆς πατρίδος σας. 
    Ἡ κατάργησι τῆς Κυριακῆς ἀργίας εἶναι ἄρνησις τῆς ἁγιογραφικῆς, τῆς πατερικῆς, τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας, ἀπόδειξι τῆς περιφρονήσεως τῶν ἱερῶν καί τῶν ἁγίων τοῦ γένους σας. 
    Καιρός νά δώσετε μάχες γιά τόν Χριστό, τήν πίστι καί τοῦ πονεμένου  λαό σας. Αὐτό θέλει ἡ πατρίδα καί ὁ λαός ἀπό σᾶς. 
    Εἴμαστε ἐλεύθεροι καί δέν θέλουμε νά μᾶς ἀφαιρέσουν τό δικαίωμα νά λατρεύουμε τό Θεό σας. Καθῆκον ἔχετε νά διασφαλίσετε τό δικαίωμά σας. 
    Ἀναμένοντας τήν σθεναρά φωνή σας, διατελῶ 
     
Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ
πηγή

Η αδελφότης θεολόγων «ο Σωτήρ» για την προσπάθεια κατάργησης της Κυριακής αργίας

Ἡ εἴδηση δημοσιεύτηκε στὰ Μέσα Ἐνημερώσεως τὴν Κυριακὴ 7 Ἰουλίου, ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακῆς ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου. Ἀπὸ τὴν εἴδηση αὐτὴ πληροφορούμαστε ὅτι τὰ δύο κόμματα τῆς τωρινῆς Κυβερνήσεως συμφώνησαν νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ ἀπὸ μηνῶν ἀναγγελλόμενο καὶ ἀπὸ πολὺ περισσότερο καιρὸ σχεδιαζόμενο ἀνόσιο τόλμημα τῆς καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἔτσι ὥστε ἡ ἡμέρα ἡ ἀφιερωμένη στὸν Κύριο καὶ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ νὰ προσφερθεῖ ὡς θυσία στὸ βωμὸ τῆς λατρείας τοῦ μαμωνᾶ.

Μὲ τὸ ἀνυπόστατο ψευδοεπιχείρημα ὅτι ἔτσι θὰ τονωθεῖ ἡ ὑποτονικὴ ἐμπορικὴ κίνηση ἐπιδιώκονται δύο ἄλλοι ἀφανεῖς σκοποί:
Πρῶτος ἀφανὴς σκοπὸς εἶναι ἡ τελικὴ ἐξόντωση ὅσων μικρῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ἀντέχουν ἀκόμη στὴ λαίλαπα τῆς πρωτοφανοῦς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως τοῦ τόπου. Οἱ ἔμποροι αὐτοὶ ἢ θὰ χρειαστεῖ νὰ πληρώσουν ὑπερωριακὴ ἀπασχόληση τοῦ προσωπικοῦ τους γιὰ τὴν Κυριακή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γονατίσουν ἐντελῶς, ἤ, ἂν τὰ λειτουργοῦν μόνοι τους, ὅπως γίνεται στὶς πιὸ πολλὲς οἰκογενειακὲς ἐπιχειρήσεις, δὲν θὰ ἀντέξουν τὴ συνεχὴ ἐργασία 7 μέρες τὴν ἑβδομάδα.
Καὶ στὴ μία καὶ στὴν ἄλλη περίπτωση θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ κλείσουν τὰ καταστήματά τους παραδίδοντας τὸ ἐμπόριο στοὺς θηριώδεις μεγαλοκαρχαρίες τῶν πολυεθνικῶν.
Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε ἔχει ἐκδηλωθεῖ κάθετη ἡ διαφωνία τοῦ συνόλου σχεδὸν τοῦ ἐμπορικοῦ κόσμου, οἱ συλλογικὲς ὀργανώσεις τοῦ ὁποίου μὲ σειρὰ ἐνεργειῶν ἀντιδροῦν στὴ σχεδιαζόμενη ρύθμιση καὶ ἔχουν κονιορτοποιήσει ἕνα πρὸς ἕνα ὅλα τὰ προπαγανδιζόμενα ἐπιχειρήματα τοῦ Ὑπουργείου Ἀνάπτυξης.

Δεύτερος ὑπουλότερος ἀφανὴς σκοπὸς τοῦ σχεδιασμοῦ εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῆς λεγόμενης πολυπολιτισμικότητας ὁ ἐξαφανισμὸς τῆς χριστιανικῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας ἀφιερωμένης στὸν Κύριο, γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλοῦνται οἱ ἀλλόθρησκοι. Αὐτὸς μάλιστα εἶναι κατὰ τὴν ἀντίληψή μας ὁ κύριος ἐπιδιωκόμενος σκοπὸς τῶν σκοτεινῶν κέντρων τοῦ ἐξωτερικοῦ, ποὺ εἴτε εὐθέως εἴτε πλαγίως ἐπιβάλλουν αὐτὸν τὸν σχεδιασμὸ καὶ ὄχι μόνον.

Γιὰ τοὺς παραπάνω λόγους εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνει ἐπιστράτευση ὅλων μας, ὥστε νὰ ἀποτραπεῖ τὸ σχεδιαζόμενο ἔγκλημα.

1. Καλοῦμε τοὺς πολίτες σὲ κάθε τόπο νὰ τονίσουν στοὺς βουλευτὲς καὶ τὰ στελέχη τῶν συγκυβερνώντων κομμάτων τὴν τρομερὴ εὐθύνη ποὺ ἀναλαμβάνουν ἀπέναντι στὴν ἱστορία καὶ τὴν παράδοση τῆς Πατρίδας μας, καὶ νὰ τοὺς δηλώσουν ὅτι στὶς ἐρχόμενες Δημοτικὲς ἐκλογὲς καὶ τὶς Εὐρωεκλογὲς θὰ τὰ καταψηφίσουν.

2. Παρακαλοῦμε τοὺς δικτυακοὺς τόπους νὰ ἀναδείξουν τὸ καίριο τοῦτο θέμα ἐνημερώνοντας τὸν λαὸ καὶ παρακινώντας τον νὰ ἀντιδράσει μὲ κάθε νόμιμο μέσο.

3. Τέλος περιμένουμε ἀπὸ τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἐπισκόπους μας νὰ ἐνεργήσουν ἐγκαίρως, ἀκόμη καὶ μὲ ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας, ὥστε νὰ ματαιωθεῖ ἡ κατάργηση ἑνὸς θεσμοῦ 17 αἰώνων, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ τὸν καθιέρωσε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.

osotir.org

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ Η ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ;

από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την ορθοδοξία

του μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου

Αν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε την αρχή της εργασίας στα κείμενα της Βιβλικής Κοσμογονίας, θα διαπιστώσουμε ότι η εργασία, όπως και οι ωδίνες του τοκετού και ο θάνατος, αποτελεί απότοκο και συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος!

Αν εξετάσουμε, όμως, το θέμα της εργασίας από μια άλλη παράμετρο, θα διαπιστώσουμε ότι χάρη στην εργασία, που σημαίνει «παραγωγή έργου», ο άνθρωπος μετέχει σε ιδιότητα αληθινά θεϊκή, καθώς καθίσταται δημιουργός του πνευματικού και υλικού πολιτισμού.

Πλήθος βιβλίων έχει γραφεί και πλείστες όσες απόψεις έχουν διατυπωθεί για την αναγκαιότητα, τη σημασία και την προσφορά της εργασίας στην ατομική και συλλογική ζωή. Ομως, όπως συμβαίνει πάντοτε αν δεν τηρηθεί το μέτρο, ακόμη και οι υψηλότερες ιδέες είναι δυνατόν να διαστρεβλωθούν.

Το ίδιο συνέβη και με την εργασία: Από μέσο έγινε σκοπός και από δημιουργία μετατράπηκε σε δουλεία και ονομάστηκε «δουλειά».

Ομως, ο άνθρωπος δεν ζει για να εργάζεται, αλλά εργάζεται για να ζει! Αποτελεί ιστορική διαπίστωση ότι κάθε λαός, κάθε κοινωνία είχε και έχει θεσπίσει ημέρες αργίας, ημέρες «κατάπαυσης των έργων», οι οποίες κατά κανόνα συνέπιπταν με την ανάμνηση εθνικών, θρησκευτικών ή κοινωνικών γεγονότων και επετείων.

Στον, λεγόμενο έστω, χριστιανικό κόσμο, η γνωστότερη ημέρα αργίας είναι η πρώτη μέρα της εκάστοτε εβδομάδος, η Κυριακή, που όμως για τον σωστό χριστιανό ενέχει ένα νόημα εντελώς διαφορετικό, ένα περιεχόμενο ευρύτερο και αληθινά υψηλό.

Η αργία της Κυριακής, η οποία στη νεότερη Ελλάδα για πρώτη φορά νομοθετήθηκε το 1909 και εφαρμόστηκε την Κυριακή 4 Ιανουαρίου του 1910,δεν είναι για τους χριστιανούς εργασιακό δικαίωμα, αλλά θεϊκή προσταγή, δεν είναι ημέρα απραξίας, διασκέδασης ή εκδρομής, αλλά ημέρα αγιασμού!

Και είναι αυτό το μοναδικό και κοσμοσωτήριο περιεχόμενο της Κυριακής που οδήγησε πολλούς, οι οποίοι με διάφορα προσωπεία έκρυβαν το αντιχριστιανικό πρόσωπό τους, από τους Γάλλους επαναστάτες έως τους Σοβιετικούς, να επιχειρήσουν να αντικαταστήσουν την αργία της Κυριακής με την αργία μιας άλλης μέρας...

Στον απόηχο της σημερινής δυσμενούς για την πατρίδα μας οικονομικής συγκυρίας και πάλι επιχειρείται να θεσμοθετηθεί η κατάργηση της Κυριακής αργίας, γεγονός που έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Ομως πριν τοποθετηθούμε επ' αυτής και εξαγάγουμε τα όποια συμπεράσματά μας, μήπως θα έπρεπε, ως Χριστιανοί, να προβούμε σε μια ειλικρινή αυτοκριτική;

Μήπως πρώτοι εμείς οι Χριστιανοί καταργήσαμε ήδη την αληθινή Κυριακή, διαγράφοντας από το λεξιλόγιο και τη ζωή μας τη λέξη «εκκλησιασμός» και φτάνοντας στο σημείο να μας ενοχλούν ακόμη και οι καμπάνες, που χτυπούν; Το πρόβλημα και η πρόκληση δεν είναι αν το Κράτος θεσπίσει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας!

Το πρόβλημα και η πρόκληση είναι για όλους μας να καταργήσουμε ένα τέτοιο μέτρο στην πράξη γεμίζοντας τους ναούς μας το πρωί της Κυριακής και αποφεύγοντας να ψωνίζουμε τη μέρα αυτή!

Οταν στις 7 Μαρτίου του 321 μ.Χ. καθιερώθηκε για πρώτη φορά η αργία της Κυριακής από τον Μ. Κωνσταντίνο, καθιερώθηκε ως αργία της diei Solis, της ημέρας του θεού Ηλιου. Και, ακόμη και σήμερα, στις δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες έτσι ονομάζεται, ημέρα του ήλιου, Sunday π.χ. στα αγγλικά... Στον καθένα μας εναπόκειται αν η πρώτη μέρα της εβδομάδος θα είναι αφιερωμένη στον Κύριο της ζωής ή στον ήλιο του κέρδους!

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ .Νικολάου για την Κυριακή αργία

                                                                                                                                                                                                                                                         Ἐν Λαμίᾳ τῇ 20^η Ἰουνίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟC 170

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 Πρός

τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα

τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ.

Μέσα στή γενική ἰσοπέδωση ἀξιῶν καί ἰδανικῶν, πού οἱ σοφοί ἐγκέφαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς ἔχουν ἐπινοήσει καί στό πρόγραμμα ἀποχριστιανοποίησεως τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου κοινωνίας ἐντάσσεται καί ἡ κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας μέ τό πρόσχημα βέβαια τῆς προσπάθειας τονώσεως τῆς ἀνταγωνιστικότητος, τῆς αὐξήσεως τῆς ἀπασχολήσεως καί τῆς κινήσεως τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων.

Ὅλοι ἀντιλαμβανόμεθα, ὅτι εἶναι σέ ἐφαρμογή ἐπιχείρηση νά μή μείνει τίποτε ὄρθιο γιά νά οἰκοδομηθεῖ ἀπό τήν ἀρχή μία καινούργια κοινωνία μέ βασικούς πόλους τήν πανθρησκεία καί τήν παγκοσμιοποίηση.

Ἡ πολεμική κατά τῆς Κυριακῆς ἀργίας ἔχει μακρά ἱστορία. Ἡ προσπάθεια ἀλλοτριώσεως τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου εἶναι παγκόσμιο φαινόμενο. Οἱ ἀντίθεες δυνάμεις σέ ὅλα τά μέρη τῆς γῆς έχουν κηρύξει ὕπουλο πόλεμο κατά τῆς Κυριακῆς ἀργίας, διότι τήν θεωροῦν ἀνατρεπτική τῶν σχεδίων τους.

Αὐτός ὁ ἀκήρυκτος πόλεμος φωτός καί σκότους ἔχει στόχο τήν Κυριακή, γιατί αὐτή ἡ ἡμέρα ἁγιάζει καί ἐνισχύει τήν πίστη. Ὑπέρ αὐτῆς ἀγωνίσθηκαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπό τούς πρώτους αἰῶνες μέχρι σήμερα, μέ κορυφαῖο τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος στά μαῦρα χρόνια τῆς δουλείας ἀγωνίσθηκε νά μεταθέσει τά παζάρια ἀπό τήν Κυριακή σέ ἄλλη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, γιά νά ἐκκλησιάζονται οἱ πιστοί καί νά μή βεβηλώνουν μέ τό ἐμπόριο τήν ἁγία ἡμέρα τοῦ Κυρίου.

Κατά τή Γαλλική Ἐπανάσταση τοῦ 1789 εἶχαν φθάσει οἱ ἄνομοι στό σημεῖο γιά ἕνα διάστημα νά καταργήσουν τήν Κυριακή καί ὡς ἡμέρα ἀργίας, νά καθιερώσουν τήν Δευτέρα, τήν ὁποία μάλιστα εἰρωνικά ὀνόμασαν «Ἁγία Δευτέρα».

Σήμερα ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει ἡ Διεθνής σύμβαση τοῦ 1975 πού ἀπαγορεύει αὐστηρά τήν ἐργασία τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων τίς Κυριακές.

Ἀπό τό 1992 ὅμως ἔχουν ἀρχίσει μάχη γιά τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ὅπως φαίνεται ἔχουν ἰσχυρούς ὑποστηρικτές, παρ’ ὅτι ὁ ἐμπορικός κόσμος τῆς πατρίδος μας ὁμοφώνως ἀντιδρᾶ καί τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἀπορρίπτει κάθε ἰδέα καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας.

Ἡ Κυριακή εἶναι ἡμέρα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.

Τήν Κυριακή ἔλαβαν χώρα τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Τήν Κυριακή ἔγινε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου γιά τήν ὁποία ψάλλομε: «Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων...».

Τήν Κυριακή ἔγινε ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό ὑπερώον τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπί τούς Μαθητάς καί Ἀποστόλους.

Τήν Κυριακή ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στή νῆσο Πάτμο εἶδε τό ὅραμα καί ἔγραψε τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως.    «ἐγενόμην ἐν τῆ νήσω τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί διά τήν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐγενόμην ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρα, καί ἤκουσα φωνήν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος λεγούσης· Ὅ βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καί πέμψον ταῖς ἑπτά ἐκκλησίαις...» (Ἀπ. Ἰω. 1.10).

Τήν Κυριακή συνείρχοντο οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί ἀπεφάσιζαν γιά τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας.

Παλαιότερα τήν Κυριακή ἐτελοῦντο οἱ Γάμοι τῶν πιστῶν καί οἱ Βαπτίσεις τῶν νηπίων, οἱ χειροτονίες τῶν Διακόνων, Πρεσβυτέρων καί Ἐπισκόπων.

Ὅλα τά ἱερά καί ἅγια ἐτελοῦντο τήν Κυριακή, γιατί ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας δημιουργίας, εἶναι ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡμέρα ἁγιασμένη, εὐλογημένη, δεδοξασμένη.

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος στή μανία ἀποδομήσεως τῆς κοινωνίας ἀπό τίς πανανθρώπινες ἀξίες καί τά στηρίγματα, πού τήν συγκρατοῦν στήν πορεία της ἐπιδιώκει νά καταργήσει τήν Κυριακή ἀπό τή ζωή μας, νά μᾶς ἀποξενώσει ἀπό τά νοήματά της, νά τήν κάνει, ὅπως εἶναι ὅλες οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος, νά τήν  ἀποξενώσει ἀπό τό Θεό καί νά τήν ἀφιερώσει στή λατρεία τοῦ Βάκχου, τῆς Ἀφροδίτης καί τῶν ἄλλων ψευδοθεοτήτων τῆς ἀνομίας.

Σ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τήν ἀνατροπή δυστυχῶς συνεργοῦν καί πολλοί Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά τήν χρησιμοποιήσουν γιά τήν πνευματική τους ἐνίσχυση, τήν οἰκογενειακή τους ἑνότητα, τήν σωματική τους ἀνακούφιση, τήν καταναλώνουν σέ γλέντια, ξενύχτια καί σέ ἔργα τοῦ σκότους, μέ τά ὁποῖα αὐτοί οἱ ἴδιοι -χριστιανοί ὄντες- καταφέρουν τό χειρότερο κτύπημα στήν Κυριακή ἀργία.

Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα εἶναι ἀδιανόητη ἡ νομοθετική κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας. Σύσσωμος ὁ πιστός λαός ἀντιδρᾶ, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὁμοσπονδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων, οἱ ἁπλοί οἰκογενειάρχες, οἱ ἐχέφρονες πολίτες πού θέλουν νά ἔχουν τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα σχόλης ἀφιερωμένη στό Θεό, στήν οἰκογένεια, στήν παράδοση, στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο.

Ἰδού τί λέγει μεταξύ ἄλλων ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου σέ μία ἐπιστολή πού μᾶς ἀπέστειλε: «Χωρίς τήν Κυριακάτικη ἀργία χαλαρώνουν οἱ κοινωνικοί δεσμοί καί ἐνισχύεται ἡ ἀποξένωση. Τότε ὅλες οἱ μέρες θά μοιάζουν καθημερινές καί ἡ ξεχωριστή Κυριακή θά ἀντιμετωπίζεται τό ἴδιο. Ἡ Κυριακάτικη ἀργία ἐπιβάλλεται νά παραμείνει κανόνας καί ὄχι νά γίνει ἐξαίρεση».

Ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας ἀκούγονται πολλές φωνές. Τήν κατάργησή της καταδικάζουν ὅλα τά μέλη τῆς ΕΣΕΕ μέ τίς 14 περιφερειακές ὁμοσπονδίες τοῦ ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καί τούς 288 τοπικούς ἐμπορικούς συλλόγους σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί σχεδόν ὅλοι οἱ φορεῖς τῆς ἀγορᾶς.

Τότε γιά ποιούς θά λειτουργεῖ ἡ ἀγορά τίς Κυριακές, ἀφοῦ ἐκεῖνοι πού ζοῦν μέσα σ’ αὐτή μέ πολλά ἐπιχειρήματα ἀρνοῦνται;

Ποιούς θά ἐξυπηρετεῖ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων ἀφοῦ οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποί τους, πού ζοῦν ἀπό αὐτά καί εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή τους δέν συμφωνοῦν;

Γιά τούς τουρίστες καί τούς μετανάστες θά ἰσοπεδωθοῦν προαιώνιες ἀρχές τῆς πατρίδος μας;

Δέν θά ἀφήσουμε τίποτε ὄρθιο σέ αὐτόν τόν μαρτυρικό καί αἱματοβαμμένο τόπο;

Ἀδελφοί μου.

 Τέτοιου εἴδους ἐπιθέσεις θά ἔχωμε τακτικά ἀπό τά συστήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Μόλις τελειώνουν τό ἕνα θέμα, ἀνοίγουν τό ἄλλο. Αὐτά πού θέλουν νά καθιερώσουν εἶναι νάρκες στά θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας.

Κρατηθεῖτε ἑνωμένοι μέ τήν πίστη τῶν ἁγίων μας καί τήν παράδοση τῶν Πατέρων μας. Ἡ κρίση αὐτή κάπου θά ξεθυμάνει καί ὕστερα πάλι θά ἀναζητήσωμε τά ἐχέγγυα ζωῆς, προόδου καί πολιτισμοῦ ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τῆς χριστιανικῆς μας πίστεως.

Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει στόν καθένα μας:  «Μή φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων, καί ἔχω τάς κλεῖς τοῦ θανάτου καί τοῦ ἅδου» (Ἀπ. Ἰω. 1,18).

Ἀδελφοί μου.

Πρῶτοι ἐμεῖς νά σεβασθοῦμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Νά τήν ἁγιάσουμε μέ τόν ἐκκλησιασμό, τήν ἐξάσκηση τῆς ἀγάπης καί τήν ἐνίσχυση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν.

Σᾶς εὔχομαι πλουσία τήν παρά Θεοῦ ἐνίσχυση γιά τήν μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος

Προτροπές για την ημέρα της Κυριακής (Αγ.Γρηγορίου του Παλαμά).

                                 

«Μια ημέρα την εβδομάδα, που ονομάζεται Κυριακή, διότι είναι αφιερωμένη στον Κύριο που αναστήθηκε κατ’ αυτήν εκ των νεκρών και προϋπέδειξε και προεπιβεβαίωσε την κοινή ανάσταση, κατά την οποία θα σταματήσει κάθε γήινο έργο· αυτή λοιπόν την ημέρα να την αγιάσεις και να μην κάμεις κανένα βιοτικό έργο, εκτός από τα αναγκαία· να δώσεις ελευθερία σε όλους όσοι είναι υπό τις διαταγές σου ή μαζί σου, ώστε να δοξάσετε μαζί εκείνον που μας απέκτησε με το θάνατό του και αναστήθηκε και συνανέστησε τη φύση μας. 

Να θυμάσαι τον μέλλοντα αιώνα και να μελετάς όλες τις εντολές και τα διατάγματα του Κυρίου και να εξετάσεις τον εαυτό σου, μήπως παρέβηκες ή παρέλειψες κάτι, και να διορθώσεις σε όλα τον εαυτό σου. 

Κατά την διάρκειά της να διαμένεις στο ναό του Θεού και να μετάσχεις στις συνάξεις του·επίσης να μεταλάβεις με ειλικρινή πίστη και ακατάκριτη συνείδηση το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού, να αρχίσεις προσεκτικότερο βίο και να ανανεώσεις τον εαυτό σου και να τον ετοιμάσεις για την υποδοχή των μελλόντων αγαθών, χάριν των οποίων τα γήινα αγαθά ούτε τις άλλες ημέρες δεν πρέπει να πολυχρησιμοποιήσεις, αλλά την Κυριακή χάριν των αφιερώσεων στο Θεό, θα τα αποφύγεις όλα, εκτός από τα αναγκαιότατα, χωρίς τα οποία είναι αδύνατον να ζήσεις. 

Έτσι λοιπόν, έχοντας τον Θεό τόπο καταφυγής, δεν θα μετακινηθείς, δεν θα ανάψεις το πυρ των παθών και δεν θα σηκώσεις το βάρος των αμαρτιών, και έτσι θα αγιάσεις την ημέρα των Σαββάτων, καταπαύοντας την διάπραξη των κακών. Να συνάψεις επίσης με την Κυριακή και τις αναγνωρισμένες μεγάλες εορτές, πράττοντας τα ίδια και αποφεύγοντας τα ίδια».

Απόσπασμα από τον ‘’Δεκάλογο της κατά Χριστόν Νομοθεσίας’’, ΕΠΕ 8, σελ. 493- 495)/ΠΗΓΗ / ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Προτροπές για την ημέρα της Κυριακής (του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά).

Προτροπές για την ημέρα της Κυριακής (του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά).

«Μια ημέρα την εβδομάδα, που ονομάζεται Κυριακή, διότι είναι αφιερωμένη στον Κύριο που αναστήθηκε κατ’ αυτήν εκ των νεκρών και προϋπέδειξε και προεπιβεβαίωσε την κοινή ανάσταση, κατά την οποία θα σταματήσει κάθε γήινο έργο· αυτή λοιπόν την ημέρα να την αγιάσεις και να μην κάμεις κανένα βιοτικό έργο, εκτός από τα αναγκαία· να δώσεις ελευθερία σε όλους όσοι είναι υπό τις διαταγές σου ή μαζί σου, ώστε να δοξάσετε μαζί εκείνον που μας απέκτησε με το θάνατό του και αναστήθηκε και συνανέστησε τη φύση μας. 

Να θυμάσαι τον μέλλοντα αιώνα και να μελετάς όλες τις εντολές και τα διατάγματα του Κυρίου και να εξετάσεις τον εαυτό σου, μήπως παρέβηκες ή παρέλειψες κάτι, και να διορθώσεις σε όλα τον εαυτό σου. 

Κατά την διάρκειά της να διαμένεις στο ναό του Θεού και να μετάσχεις στις συνάξεις του· επίσης να μεταλάβεις με ειλικρινή πίστη και ακατάκριτη συνείδηση το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού, να αρχίσεις προσεκτικότερο βίο και να ανανεώσεις τον εαυτό σου και να τον ετοιμάσεις για την υποδοχή των μελλόντων αγαθών, χάριν των οποίων τα γήινα αγαθά ούτε τις άλλες ημέρες δεν πρέπει να πολυχρησιμοποιήσεις, αλλά την Κυριακή χάριν των αφιερώσεων στο Θεό, θα τα αποφύγεις όλα, εκτός από τα αναγκαιότατα, χωρίς τα οποία είναι αδύνατον να ζήσεις. 

Έτσι λοιπόν, έχοντας τον Θεό τόπο καταφυγής, δεν θα μετακινηθείς, δεν θα ανάψεις το πυρ των παθών και δεν θα σηκώσεις το βάρος των αμαρτιών, και έτσι θα αγιάσεις την ημέρα των Σαββάτων, καταπαύοντας την διάπραξη των κακών. Να συνάψεις επίσης με την Κυριακή και τις αναγνωρισμένες μεγάλες εορτές, πράττοντας τα ίδια και αποφεύγοντας τα ίδια».

(Απόσπασμα από τον ‘’Δεκάλογο της κατά Χριστόν Νομοθεσίας’’, ΕΠΕ 8, σελ. 493- 495).

πηγή

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Μακαριώτατον

Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Πρόεδρον της Ιεράς Σύνοδου  της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ιω. Γενναδίου, 14

115 21   ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

Ως είναι τοις πάσιν γνωστόν σήμερον τα πάντα ανατρέπονται εις την σύγχρονον Ελλάδα! Το ερώτημα, το οποίον προβάλλει ενώπιόν μας είναι: Πότε επί τέλους η εκκλησιαστική Διοίκησις θα εγκαταλείψη την τακτικήν της «μυστικής Διπλωματίας;» Πότε θα εξέλθη με θάρρος, τόλμην και αποφασιστικότητα εις το πεδίον της μάχης; Πότε θα μας συγκαλέση να δώσωμεν την μάχην υπέρ της πίστεως, ώστε -και εάν ακόμη χάσωμεν την μάχην- να έχωμεν ήρεμον την συνείδησίν μας, ότι τουλάχιστον ηγωνίσθημεν;

Το νέον ζήτημα, όπερ τίθεται σήμερον προς νομοθετικήν ρύθμισιν, είναι η ολοκληρωτική κατάργησις της αργίας κατά την ημέραν της Κυριακής! Εις την εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της 18ης Απριλίου ε.ε. αναγιγνώσκομεν την πληροφορίαν, ότι καταρτίζεται νομοσχέδιον και ότι «επιμένει για 52 Κυριακές η Κυβέρνηση» !!!!!

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

·         Σας ικετεύω ευλαβώς: Σαλπίσατε! Κηρύξατε γενικήν επιστράτευσιν! Καλέσατέ μας εις γενικήν κινητοποίησιν!

·         Η Ελλάδα μας, Χώρα Αγίων και Ηρώων,  με αργά μεν, πλην όμως σταθερά, βήματα καταπνίγεται και απορροφάται από τον Ισλαμισμόν! Η εδαφική της ακεραιότης κινδυνεύει! Η Γερμανική «μπότα» της κατοχικής περιόδου 1941-1944 επανήλθεν σήμερον με το πρόσωπον της λεγομένης «Τρόϊκας»! Νέα περίοδος λιμού έχει ενσκήψει εις την Χώραν μας.  Αι ένοπλοι Δυνάμεις έχουν αποδυναμωθή!  Οι «κληρωτοί» στρατιώτες, όσοι δηλ. υπηρετούν την καθιερωμένην στρατιωτικήν των θητείαν,   τώρα πλέον ΔΕΝ σιτίζονται εις τα στρατόπεδα και ΔΕΝ κοιμούνται εις τους στρατώνας, ως μέχρι χθες εγένετο, ελλείψει πόρων! Τα οχήματα της Ελληνικής Αστυνομίας ακινητοποιούνται ελλείψει καυσίμων! Το πολιτικόν Σύστημα κυριολεκτικώς έχει σαπίσει!  Το Κράτος ευρίσκεται υπό διάλυσιν! 

·         Εξ άλλου και η  Αγία ’Ορθοδοξια μας βάλλεται πανταχόθεν! Η Παιδεία αποχρωματίζεται! Παραβιάζοντες το Σύνταγμα οι Διοικούντες, εις τα Σχολεία μας δεν διδάσκουν και δεν ενσταλλάζουν πλέον τα ιδεώδη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας εις τας ψυχάς των παιδιών μας! Ο ασεβέστατος Δήμαρχος των Αθηναίων διασαλπίζει, ότι Τζαμιά των Μουσουλμάνων πρέπει να ανεγερθούν και εις τα είκοσι Διαμερίσματα του Δήμου του!  Η Χώρα μας, λοιπόν,  εξ επόψεως θρησκευτικής αποχρωματίζεται! Η παγκοσμιοποίησις, με διάφορα τεχνάσματα, επεκτείνει την κυριαρχίαν της! Η Ορθοδοξία χάνεται! Ο θεσμός της οικογενείας απώλεσε πλέον την ιερότητά του! Τα Διαζύγια πολλαπλασιάζονται! Η Ελλάδα επίσης χάνεται! Τα πάντα αλλοτριούνται!  Οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί δρουν ελευθέρως!

·         Και ενώ ταύτα πάντα συντελούνται ημείς «υπνώττομεν υπό τον Μανδραγόραν!»  Η φωνή της Εκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Αντίστασις δεν υπάρχει!  Τα πολυδιαφημισμένα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής, εις τα οποία τόση έμφασις έχει δοθή, δεν επιλύουν το πρόβλημα! Απλώς  συσκοτίζουν την όλην κατάστασιν και παραπλανούν τον Λαόν! Είναι ωσάν τα μπαλόνια της περιόδου των Απόκρεω, τα οποία απορροφούν την προσοχήν των μικρών παιδίων και τα διασκεδάζουν! Αλλά δεν παύουν να είναι «φούσκες»!

·         Θα το επαναλάβωμεν: Εις καιρούς χαλεπούς η φωνή της Εκκλησίας ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΤΑΙ! Αντίστασις δεν υπάρχει! Όθεν σας ικετεύομεν: Αντισταθήτε! Εγερθήτε εκ του αναπαυτικού καναπέ της αρχιερωσύνης μας! Εξέλθετε εις τας οδούς! Καλέσατέ μας εις Γενικήν επιστράτευσιν! Ξυπνήσατέ μας εκ της ραστώνης, ήτις έχει καταλάβει ημάς τους ογδοήκοντα και έναν (81) Αρχιερείς! Σαλπίσατε το εγερτήριον σάλπισμα, δια να λάβωμεν τα Λάβαρα των ιερών και των οσίων της Φυλής μας, δια να αντισταθώμεν εις την λαίλαπα του κακού, εις την κυριαρχίαν του Διαβόλου!

Θέτοντες σήμερον ενώπιον Υμών, Αδελφοί, το ζήτημα της καταργήσεως της καθιερωμένης αργίας της Κυριακής, δηλ. της ημέρας του Κυρίου, παρακαλούμεν δια τα καθ’Υμάς.

Επί δε τούτοις , ευχόμενος πάσιν Υμίν ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, διατελούμεν

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

            + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

1.      ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος, δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail), προς ενημέρωσιν.

      ΣΥΝΗΜΜΕΝΟΝ: Σχετικόν δημοσίευμα της εφημερίδος «Ελεύθερος Τύπος»

πηγή

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ -ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

ΛΟΓΟΣ 

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

 ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΥΠΟΛΟΓΙΚΗΣ 

ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ 

ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ 

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

 

Κυριακή είναι μυστήριο της αληθινής γνώσεως, το όποιο δεν αποκτάται μέσα στην σάρκα και το αίμα, διότι υπέρκειται των σκέψεων. Στον παρόντα αιώνα δεν υπάρχει ογδόη ούτε αληθινό Σάββατο. Εκείνος πού είπε, «έπαυσε το έργο του την εβδόμη ήμερα», εννοούσε την κατάπαυση του δρόμου της ζωής αυτής• διότι ό τάφος είναι σώμα και ανήκει στον κόσμο. Οι έξι ήμερες στην καλλιέργεια της ζωής τελειώνονται δια της φυλάξεως των εντολών, ή εβδόμη ολοκληρώνεται στον τάφο, και ή ογδόη με την έξοδο από αυτόν. Όπως οι άξιοι σ' αυτόν τον κόσμο δέχονται τα μυστήρια της Κυριακής συμβολικός, και όχι την ίδια την ήμερα σωματικός, έτσι και οι αγωνιστές δέχονται τα μυστήρια του Σαββάτου παραβολικός, και όχι το ίδιο το Σάββατο αληθινά, πού σημαίνει κατάπαυση από κάθε θλιβερό και τελεία απαλλαγή από τα ενοχλητικά. Διότι ό Θεός μας έδωσε να ζούμε εδώ σε μυστήριο και όχι σε πραγματικότητα. Το αληθινό και ασύγκριτο Σάββατο είναι το μνήμα πού υποδεικνύει και επισημαίνει την τελεία κατάπαυση των θλίψεων από τα πάθη και από την ενέργεια πού αντιτίθεται σ' αυτήν. Όλη ή ανθρωπινή υπόστασης αναπαύεται εκεί, και ή ψυχή και το σώμα.
 

Σε έξι ήμερες ολοκλήρωσε ό Θεός την σύσταση του κόσμου τούτου και συνέστησε τα στοιχεία και συνέδεσε την σύσταση τους με αεικίνητη κίνηση για την λειτουργία τους, και δεν θα σταματήσουν τον δρόμο τους πριν από την διάλυση τους. Και από την δύναμη αυτών, των αρχεγόνων δηλαδή στοιχείων, αποτελέστηκαν τα σώματα μας. 'Αλλ' ούτε σ' αυτά έδωσε κατάπαυση της κινήσεως τους, ούτε στα δικά μας σώματα πού έγιναν από αυτά έδωσε να καταπαύσομε την εργασία. Έθεσε όμως σ' εμάς όριο της καταπαύσεως, να ακολουθήσουμε την πρώτη μας συγγένεια, δηλαδή την κατάλυση της ζωής. Έτσι είπε στον Αδάμ• «με τον ίδρωτα του προσώπου σου θα φάγεις τον άρτο σου». Έως πότε; «Ως πού να επιστρέψεις στην γη από την οποία ελήφθης», ή οποία θα σου παραγάγει αγκάθια και τριβόλια, πού είναι μυστήρια της γεωργίας του βίου τούτου, όσο υπάρχει αυτός.

 

Επί πέντε χιλιάδες πεντακόσια χρόνια, και περισσότερα, άφησε τον Αδάμ να μοχθεί σ' αυτήν την εργασία, διότι μέχρι τότε δεν είχε αποκαλυφθεί ή οδός των αγίων, όπως είπε ό θειος Απόστολος, αλλά κατά τις τελευταίες ήμερες επεδήμησε και παρήγγειλε στο αυτεξούσιο μας να μετάλλαξη ίδρωτα με ίδρωτα• πάντως δεν παρήγγειλε ανάπαυση, αλλά μεταλλαγή, διότι μας λυπήθηκε για την συνεχή κακοπάθειά μας επάνω στην γη. Αν λοιπόν παύσομε να ιδρώνομε σ' αυτήν, τότε αναγκαστικά θα θερίσομε αγκάθια. Διότι ή εγκαταλείψεις του ίδρωτα της προσευχής σημαίνει καλλιέργεια της σωματικής γης πού παράγει εκ φύσεως αγκάθια. Στην πραγματικότητα τα πάθη είναι αγκάθια πού φυτρώνουν για μας από τον σπόρο μέσα στο σώμα. Όσον καιρό φέρομε την εικόνα του Αδάμ, κατ' ανάγκη φέρομε και τα πάθη του. Είναι αδύνατο στην γη να παύση να παράγει βλαστούς κατά την φύση της. Τέκνο δε της φύσεως αυτής είναι ή γη των δικών μας σωμάτων, όπως βεβαιώνει ή μαρτυρία του Θεού «ή γη από την οποία ελήφθη»• Εκείνη παράγει αγκάθια, ενώ αυτή εδώ, ή λογική, πάθη.
 

Αν ό Κύριος ήταν για μας συμβολικός τύπος από κάθε άποψη του μυστηρίου, δηλαδή σε όλες τίς λεπτομέρειες της οικονομίας του, και μέχρι της ενάτης ώρας της Παρασκευής δεν σταμάτησε το έργο και τον μόχθο του (πράγμα πού είναι σύμβολο της εργασίας μας σε όλη μας την ζωή), ενώ το Σάββατο σταμάτησε στον τάφο, που είναι αυτοί πού λέγουν ότι υπάρχει Σάββατο στην παρούσα ζωή, δηλαδή κατάπαυσης από τα πάθη;

 

Το να μιλήσομε περί της Κυριακής είναι σπουδαίο πράγμα. Το Σάββατο μας είναι ή ήμερα της ταφής, όπου πραγματικά σαββατίζει ή φύσις μας. Επομένως είναι για μας ανάγκη να ξεριζώνομε από αυτήν τα αγκάθια, όσον καιρό αυτή υφίσταται. Από την επίπονη εργασία μας στην καλλιέργεια περιορίζονται τα αγκάθια, αν και δεν καθαρίζεται εντελώς απ' αυτά ή γη. Και επειδή παρατηρείται το φαινόμενο κατά το όποιο από πρόσκαιρη ραθυμία ή μικρή αμέλεια τα αγκάθια πληθύνονται και καλύπτουν την επιφάνεια της γης, συμπνίγουν τον σπόρο σου και εξαφανίζουν τον κόπο σου, είναι αναγκαίο να την καθαρίζομαι καθημερινά. Διότι ή απ' αυτό κατάπαυσης αυξάνει την παραγωγή αγκαθιών.

 

Είθε να καθαρισθούμε από αυτά με την χάρι του ομοουσίου και μονογενούς Υιού του Θεού, στον όποιο ανήκει ή δόξα μαζί με την άναρχο Πατέρα και το ζωοποιό Πνεύμα στους αιώνες.

Γένοιτο.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

πηγή

Ὁ διωγμὸς τῆς Κυριακῆς Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Κάθε τόσο ἔρχεται στὴν ἐπικαιρότητα ὁ διωγμὸς τῆς Κυριακῆς ἀπὸ τὶς ἑκάστοτε Κυβερνήσεις, ὁ ὁποῖος γίνεται μὲδιάφορα προσχήματα. Τούτη τὴν φορὰ τὸ ἐπιβάλλουν, λέει, περισσότερο ἀπὸ κάθε προηγούμενη, οἱ «ἀγορὲς» ἢ ἔστω ἡ«λογικὴ» τῶν «ἀγορῶν»! Ὁ διωγμὸς δὲν γίνεται μόνο στὴ Χώρα μας, ἀλλὰ παρατηρεῖται καὶ σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Δὲν εἶναι φαινόμενο σημερινό, ἀλλὰ ξεκίνησε ἀπὸ τότε ποὺ ὁρίστηκε ἡ ἀργία της ὡς ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Δὲν εἶναι μόνο κοινωνικὸ θέμα, ἀλλὰ καὶ θέμα καθαρὰ προσωπικό. Ἕνα θέμα ποὺ μᾶς ἀφορᾶ ὅλους, σαφῶς δὲ καὶ τὴ νεολαία. Ἀπέναντί τους οἱ Κυβερνήσεις εἶχαν ἀνέκαθεν ὁλόκληρη τὴν κοινωνία. Ὅπως καὶ ὁ καθένας μας ἔχει ἀπέναντὶ του τὴν ἐφαρμογὴ τῆς σχετικῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Ἆραγε ἔχουμε σκεφθεῖ πόσο σημαντικὴ εἶναι γιὰ τὴν κοινωνία καὶ γιὰ τὸν καθένα μας προσωπικά; Ἔχουμε ἀναλογισθεῖ πώς, ἡ κατὰ Θεὸν ἀξιοποίησή της, μπορεῖ κάλλιστα νὰ μᾶς ἀνακουφίσει ἀπὸ ἄγχη, μελαγχολίες, θλίψεις, ἀγωνίες καὶ ἀπ’ τὴν καθημερινότητα, βελτιώνοντας τὰ μέγιστα τὴν ζωὴ μας μὲ τὸν ἁγιασμὸ της; Λοιπόν, ἀξίζει νὰ δοῦμε τὸ θέμα, παίρνοντας τὰ πράγματα μὲ τὴν σειρὰ τους…

Κυριακή, ἡμέρα Κυρίου

Ἡ Κυριακή, ὅπως λέει καὶ τὸ ὄνομὰ της, εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἡ ἀφιερωμένη στὸν Κύριο ἡμέρα. Αὐτὸ δὲν ἔγινε ἀπ’ τὸνἄνθρωπο, δὲν εἶναι σὲ καμμία περίπτωση ἀνθρώπινος θεσμός, ἀλλὰ καθιερώθηκε ἀπ’ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ στὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Ἀπὸτότε δέ, τηρεῖται μὲ εὐλάβεια ἀπ’ ὅλους τοὺς πιστοὺς Του καὶ ὅσους Τὸν σέβονται καὶ Τὸν ἀγαποῦν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.

Μὴ ξεχνοῦμε πὼς μιὰ ἀπ’ τὶς δέκα ἐντολὲς ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο ἀναφέρεται σ’ αὐτὴ τὴν ἡμέρα, τὴν ἡμέρα δηλαδὴ ποὺεἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο. Εἶναι συγκεκριμένα ἡ τετάρτη ἐντολὴ ἡ ὁποία ἀναφέρει: «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾶ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ Σάββατᾳ Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἔξοδ. κ´ 9-10). Δηλαδή, ἕξι ἡμέρες νὰ ἐργάζεσαι καὶ νὰ κάνεις ὅλα τὰἔργα σου, τὴν δὲ ἑβδόμη ἡμέρα θὰ ἔχεις σάββατα, δηλαδὴ ἀνάπαυση ἀφιερωμένη στὸν Κύριο καὶ Θεὸ σου.

Σὲ ἄλλο σημεῖο τῆς Βίβλου ἀναφέρεται τοῦτο: «Εὐλόγησε ὁ Θεὸς τὴν ἑβδόμη ἡμέρα καὶ τὴν καθαγίασε, γιατὶ αὐτὴ τὴνἡμέρα ὁλοκλήρωσε τὴ δημιουργία Του καὶ ἀναπαύθηκε» (Γέν. β´ 3).

Γιὰ τοὺς Ἑβραίους ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Θεὸ ἦταν τὸ Σάββατο, δηλαδὴ ἡ ἡμέρα τῆς ἀνάπαυσης τοῦ Δημιουργοῦ ἀπ’ τὴνἑξαήμερη δημιουργία Του, γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὅμως, ἡ ἡμέρα ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο εἶναι ἡ Κυριακή, ἡ ἡμέρα τῆςἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς νίκης Του κατὰ τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἡ ἡμέρα, ποὺ κατ’ ἐξοχὴν πρέπει νὰ εὐγνωμονοῦμε τὸν Κύριο, γιὰὅσα ἐργάσθηκε γιὰ τὴν σωτηρία μας. Εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς δοξολογίας τῆς ἀγάπης Του.

Κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο, ἡ ἀργία τοῦ Σαββάτου μετατέθηκε ἀπ’ τὴν Ἐκκλησία μας στὴν Κυριακή. Τὸ Σάββατο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκηςἦταν προτύπωση καὶ σύμβολο τῆς Κυριακῆς. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς μὲ τὴν κατὰ τὴν Κυριακὴ Ἀνάστασὴ Του ἔκανε τὴν «μιᾷ τῶν Σαββάτων» Κυριακή, δηλαδὴ ἡμέρα Κυρίου, ποὺ ὑπερέχει ἀπ’ τὸ Σάββατο, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὅσο ἡ ἀλήθεια καὶ ἡτελειότητα ἀπὸ τὴν σκιὰ καὶ τὸν τύπο.

Ἔτσι κάθε Κυριακὴ ἑορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἔχουμε ἕνα μικρὸ Πάσχα. Καὶ συγχρόνως προεορτάζουμε καὶ τὴν δικὴμας Ἀνάσταση, ποὺ κατέστησε δυνατὴ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁπότε ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ γενέθλια ἡμέρα τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀναδημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο «ὅπως ἡ πρώτη δημιουργία ἄρχισε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, ἔτσι καὶ ἡ δεύτερη δημιουργία ἄρχισε πάλι ἀπὸ τὴν Κυριακὴ».Αὐτὴ ἡ καινούργια Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, «εἶναι πιὸ λαμπρὴ καὶ πιὸ θαυμαστὴ ἀπ’ τὴν λαμπρὴ καὶ τὴν θαυμαστὴ πρώτη δημιουργία», διότι ὁδηγεῖ στὴν οὐράνια κατάσταση.

Συνεπῶς ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τιμοῦν τὴν ἡμέρα αὐτὴ τοῦ Κυρίου δὲν λαχταροῦν οὔτε τὴν οὐράνια βασιλεία Του!

Ἡ μεγάλη σημασία της

Κι ἀπ’ αὐτὰ μόνο, προκύπτει ἡ μεγάλη σημασία τῆς Κυριακῆς. Ἀλλ’ ἂς σταθοῦμε σ᾽ αὐτὸ λίγο, ἀφοῦ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα μοναδικὴ καὶξεχωριστὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει τοῦτο: «Αὐτὴν τὴν ἡμέρα ἀρχίσαμε νὰ ζοῦμε ὡς πιστοί. Γι’ αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν λάθος νὰ ὀνομάσει κανεὶς τὴν Κυριακὴ γενέθλιο ἡμέρα ὁλόκληρης τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Γιατὶ εἴμαστε χαμένοι καὶ βρεθήκαμε, νεκροὶ πνευματικὰ καὶἀναζωογονηθήκαμε, ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ συμφιλιωθήκαμε». Κι ἀλλοῦ τονίζει πάλι πὼς τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς «καταλύθηκε ὁ θάνατος,ἔσβησε ἡ κατάρα, ἐξαφανίστηκε ἡ ἁμαρτία, ἔσπασαν οἱ Πύλες τοῦ Ἅδη, ἔγινε αἰχμάλωτος ὁ διάβολος, σταμάτησε ὁ διαρκὴς πόλεμος κι ἔγινε ἡσυμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μὲ τοὺς ἀνθρώπους». Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα δῶρα, ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, καταλήγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, «πρέπει νὰ ἀποδίδουμε στὴν ἡμέρα αὐτὴ τὴν πνευματικὴ τιμὴ, ποὺ τῆς ἁρμόζει».

Ἔπειτα ἡ Κυριακὴ προσέλαβε ἀπ’ τὴν ἀρχὴ τὴν σημασία τῆς ἡμέρας ποὺ δηλώνει τὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀρχὴ τοῦκόσμου ποὺ ἔρχεται. Χάρη στὴν Κυριακή, κι ὅλες οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας βρῆκαν τὸ νόημα καὶ τὴ σημασία τους. Ἔγιναν καιρὸς τοῦ Τέλους καὶ τῆς Ἀρχῆς.

Ἔτσι ἡ Κυριακή, κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο, φανερώνει «τὴν ἡμέρα ποὺ δὲν τελειώνει, ποὺ δὲν βασιλεύει ὁ ἥλιος, τὴν ἡμέρα ποὺ δὲνδιαδέχεται νύχτα, τὸν αἰῶνα ποὺ δὲν τελειώνει καὶ δὲν γηράσκει… Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τώρα μὲν εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, μετὰ δέ, θὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ μέλλων αἰώνας».

Μὴ ξεχνοῦμε πὼς:

• Τὴν Κυριακὴ ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου.

• Τὴν Κυριακὴ ἔγινε ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

• Τὴν Κυριακὴ ἔγινε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

• Τὴν Κυριακὴ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς στὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον. «Ἦρθα σὲ ἔκσταση καὶἄμεση ἐπικοινωνία μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν Κυριακὴ ἡμέρα…» (Ἀποκ. 1, 10) ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος.

• Τὴν Κυριακὴ θὰ γίνει καὶ ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ.

Νὰ γιατὶ ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡμέρα Κυρίου, ἡμέρα ξεχωριστὴ, ἡμέρα χαρᾶς. Ἡμέρα Ἀναστάσιμη, γι’ αὐτὸ καὶ ψάλλονται τροπάριαἀναστάσιμα.

Ἡ ἀξία της στὴ ζωὴ μας

Ὅταν ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς τηρεῖται, ὅπως θέλει ὁ Θεὸς (θὰ τὸ δοῦμε αὐτὸ πιὸ κάτω), ὅταν τὴν ἀξιοποιοῦμε κατὰ Θεόν, τότε μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναπτερώσει τὸ εἶναι, νὰ μᾶς ἀναγεννήσει τὴν ζωή, νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ξεπεράσουμε τὰ προβλήματὰ μας. Ὁ π. ΓεώργιοςΚαψάνης, Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, γράφει:

«Ἡ Ἀναστάσιμη χαρὰ τῆς Κυριακῆς μᾶς βοηθεῖ νὰ ξεπερνοῦμε τὸν φόβο καὶ τὴν ἀπελπισία ποὺ φέρνει ὁ θάνατὸς μας καὶ ὁ θάνατος τῶν προσφιλῶν μας προσώπων. Ἀναστάσιμη ἐλπίδα καὶ χαρὰ διαποτίζει ὅλη τὴ ζωὴ μας. Ἡ ἐλπίδα καὶ χαρὰ αὐτὴ μᾶς βοηθοῦν νὰἀντιμετωπίζουμε ὅλες τὶς δοκιμασίες καὶ ἀντιξοότητες ποὺ συναντοῦμε τὶς ὑπόλοιπες ἡμέρες τῆς ζωῆς μας».

Καὶ ἀκόμη:

«Ἡ ἱερότητα τῆς Κυριακῆς καθιερώθηκε, γιὰ νὰ μᾶς βοηθᾶ νὰ διακρίνουμε τὴν ἱερότητα ὅλων τῶν ἡμερῶν καὶ ὅλης τῆς ζωῆς μας. Ἡβεβήλωση λοιπὸν τῆς Κυριακῆς μὲ τὸ νὰ τὴν καταστήσουμε μιὰ κοινὴ ἡμέρα σημαίνει βεβήλωση ὅλης τῆς ζωῆς μας.

Ἡ μεγαλύτερη ἀνάγκη τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι νὰ βρεῖ τὸ νόημα τῆς ὑπάρξεὼς του. Διαπρεπεῖς ψυχολόγοι ὁμιλοῦν γιὰ τὴν κρίση τοῦ σημερινοῦ εὐημεροῦντος ἀνθρώπου ποὺ εἶναι “κρίση νοήματος τῆς ζωῆς”. Κάθε μέτρο ποὺ κάνει τὴ ζωὴ μας περισσότερο ὑλιστικὴ καὶλιγότερο πνευματικὴ ἐπιτείνει τὴν “κρίση νοήματος”, ποὺ σημαίνει περισσότερους ἀπελπισμένους ἀνθρώπους, περισσότερους αὐτοκτονοῦντες, περισσότερους νέους ποὺ καταφεύγουν στὰ ναρκωτικά, στὴν ἀναρχία, στὸν μηδενισμό, στὴν ἐγκληματικότητα.

Τὶ νόημα ἔχει ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν δὲν ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ὑλικά, τὰ μάταια, τὰ θνητὰ ποὺ νὰ τὴν δικαιώνει;».

Ἀλλὰ τὸ μικρὸ αὐτὸ Πάσχα, ἡ Κυριακή, δὲν νοεῖται χωρὶς τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴν Θεία Λατρεία. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἑορτασθεῖδιαφορετικά, ἂν θέλουμε αὐτὸ νὰ γίνει κατὰ Θεόν. Ἀπὸ ἐκεῖ ἀπορρέουν πλέον πλεῖστες ὠφέλειες, μοναδικές, ἄφθαστες, ποὺ δὲνὑπάρχουν πουθενὰ ἀλλοῦ στὶς «χαρὲς» καὶ τὶς «ἀπολαύσεις» τοῦ κόσμου. Ἐπ’ αὐτοῦ ἔχουν γραφτεῖ πάρα πολλά, μέχρι καὶ ἡ ἐπιστήμηἔρχεται στὶς ἡμέρες μας νὰ ἐπιβεβαιώσει τὰ μεγάλα ὀφέλη στὴ γαλήνευση τῆς ψυχῆς μας, τὰ ζοῦν δὲ ὅσοι ἐκκλησιάζονται καὶ μάλιστα τὶς Κυριακές.

Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰω. Χρυσόστομος: «Τίποτα δὲν κάνει τόσο περίχαρη τὴ ζωὴ μας, ὅσο ἡ εὐχαρίστηση ποὺ αἰσθανόμαστε στὴνἘκκλησία. Στὴν Ἐκκλησία διαφυλάσσεται ἡ χαρὰ τῶν εὐτυχισμένων ἀνθρώπων, στὴν Ἐκκλησία βρίσκεται ἡ ἐπιθυμία τῶν πικραμένων, ἡεὐχαρίστηση τῶν λυπημένων, ἡ παρηγοριὰ τῶν δυσ τυχισμένων, ἡ ἀνάπαυση τῶν κουρασμένων…».

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς τονίζει πὼς «μέσα στὸ Ναὸ εἶναι παροῦσα ἀοράτως ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πάντοτε, μὲἰδιαίτερο ὅμως τρόπο κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἁγίας συνάξεως καὶ κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς παρόντες (ἀνάλογα μὲ τὴν δεκτικότητὰ του) τὸν μεταβάλλει, τὸν μεταμορφώνει καὶ πραγματικὰ τὸν ἀναπλάθει πρὸς τὸ θεϊκότερο καὶ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ὅ,τι συμβολίζουν τὰ μυστήρια ποὺ τελοῦνται, ἔστω κιἂν ὁ ἴδιος δὲν αἰσθάνεται, ἐὰν ἀνήκει στοὺς νηπίους κατὰ Χριστὸν».

Ὁ Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος, πάλι, λέει γι’ αὐτὸν ποὺ ἐκκλησιάστηκε τὴν Κυριακή, ὅτι:

• Ἔψαλε μαζὶ μὲ τὰ Σεραφείμ.

• Ἀνήκει στὴν οὐράνια πολιτεία.

• Γράφτηκε στὸ χορὸ τῶν ἀγγέλων.

• Μίλησε μὲ τὸν Κύριο.

•Βρέθηκε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.

Ἔτσι ἔγινε κυριολεκτικὰ ἄλλος ἄνθρωπος.

Πολὺ ὡραῖα εἶπαν: «Δὲν εἶναι μόνο καθῆκον μας ἀπέναντι στὸν Θεὸ τὸ νὰ πᾶμε στὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία, εἶναι τοῦτο καὶ ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας. Πηγαίνοντας στὴν Ἐκκλησία ὠφελῶ τὸν ἑαυτὸ μου καὶ τὴν ψυχὴ μου».

Ἔγραψε ὁ Ἅγ. Γρηγόριος Θεολόγος γιὰ τὴν μητέρα του: «Γιὰ κάθε λόγο καὶ κάθε πράξη σου ἦταν στήριγμὰ σου (μητέρα μου) ἡἡμέρα τοῦ Κυρίου».

Καὶ ὁ Ἀλ. Παπαδιαμάντης δὲν ἔγραψε τυχαῖα τοῦτο τὸν λόγο: «Καὶ πάλι κίνησα νὰ ‘ρθω, Χριστὲ μου στὴν αὐλὴ Σου, νὰ σκύψω στὰκατώφλια Σου τὰ τρισαγαπημένα, ὅπου μὲ πόθο ἀχόρταγο τὰ λαχταράει ἡ ψυχὴ μου». Ἐπιβεβαίωσε ἔτσι τοῦτο τὸ ὑπέροχο: «Ἐν τῷ ναῷἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν…».

Ἡ ζωὴ σήμερα ἔγινε ἀγχώδης καὶ τυραννική. Ἡ Κυριακὴ ἔρχεται ὅσο ποτὲ ἄλλοτε γιὰ σωματικὴ καὶ ψυχικὴ ἀνάπαυση, μὰ καὶ γιὰἁγιασμὸ καὶ εὐλογία. Γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο εἶναι πηγὴ ἀνάπαυσης καὶ ἀνανέωσης.

Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση στὴν προσπάθειὰ της νὰ χτυπήσει τὸν Χριστιανισμὸ κατήργησε τὴν Κυριακὴ ἀργία. Ὅρισε δὲ ὡς ἀργία,ὄχι τὴν ἕβδομη ἡμέρα ποὺ εἶχε ὁρίσει ὁ Θεός, ἀλλὰ τὴν δεκάτη ἡμέρα! Νόμισαν μάλιστα ὅτι μὲ ἐννέα ἡμέρες ἐργασίας θὰ εἶχαν μεγαλύτερη… παραγωγή! Νάτη ἡ πρώτη ἀποτύπωση τῆς… λογικῆς τῶν ἀγορῶν! Ἀναγκάστηκαν ὅμως σύντομα νὰ ἀναθεωρήσουν τὶςἀπόψεις τους καὶ νὰ ἐπανέλθουν στὴν Κυριακή, γιατὶ διαπίστωσαν ὅτι δὲν ἀντέχει ὁ ὀργανισμὸς τοῦ ἀνθρώπου σὲ συνεχῆ ἐργασία ἐννέαἡμερῶν, ἀλλὰ ἕξι!

Τέλος, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς συντελεῖ στὴ σύσφιξη τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνακούφισης τῶν μελῶν τηςἀπ’ τὴν ὅλη θαλπωρὴ της. Αὐτὸ εἶναι σημαντικότατο, ἰδιαίτερα σήμερα ποὺ ἡ οἰκογένεια δεινῶς δοκιμάζεται, ποὺ ὁ καθένας κλείνεταιἀπελπιστικὰ στὸν ἑαυτὸ του, τρέχει ἀσταμάτητα γιὰ τὶς δουλειὲς του, ἐργάζεται καὶ ἡ μητέρα, κι ὅλα τὰ σημερινὰ προβλήματα - τῆς νεολαίας τοὐλάχιστον - ἀπορρέουν ἀπ’ τὴν χαλάρωση ἢ καὶ τὴν διάλυση τῶν οἰκογενειακῶν δεσμῶν.

Πῶς καθιερώθηκε ὡς ἀργία;

Ἀπ’ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους, ἡ πολιτεία, σεβόμενη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἱερότητα τῆς ἡμέρας, τὴν καθιέρωσεὡς ἀργία.

Ἔτσι τὸ 321 μ.Χ. (καὶ συγκεκριμένα στὶς 3.7.321) ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καθιερώνει μὲ νόμο τὴν Κυριακὴ ὡς ἀργία, ποὺ τηρεῖται πλέον ἔκτοτε μέχρι τίς ἡμέρες μας, δηλαδὴ 1700 χρόνια ὡς τώρα, παρὰ τὶς πολλὲς προσπάθειες, ποὺ ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς γιὰ τὴν κατάργησή της, ὅπως ἀμέσως θὰ δοῦμε πιὸ κάτω.

Οἱ προσπάθειες κατάργησής της

Οἱ διεθνεῖς ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ φαινόμενο ἀλλοτρίωσης τοῦ νοήματος τῆς Κυριακῆς δὲν εἶναι μόνο Ἑλληνικό, ἀλλὰπαγκόσμιο. Δὲν εἶναι μόνο σημερινό, ἀλλὰ ὑπάρχει ἀνέκαθεν στὴν κοινωνία. Εἶναι μία διαμάχη μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, τοῦ φωτὸς μὲ τὸ σκοτάδι. Εἶναι ἕνας ἀγώνας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιὰ τὴν κατάργηση τῆς Θείας ἐντολῆς, ὅπως γιὰ ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ,ἄλλωστε.

Οἱ ὡς τώρα προσπάθειες ποὺ ἔχουν γίνει κατὰ καιροὺς ἐναντίον τῆς Κυριακῆς ἀργίας μποροῦν νὰ χωριστοῦν στὶς ἑξῆς τρεῖς κατηγορίες:

• Στὴν πλήρη κατάργηση (ἰσχύει σήμερα στὴ Σκωτία).

• Στὴ μερικὴ κατάργηση, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ὅλα τὰ καταστήματα θὰ λειτουργοῦν γιὰ ὁρισμένες ὧρες καὶ

• Στὴν ἐπιλεκτικὴ λειτουργία ὁρισμένων καταστημάτων, ἱδρυμάτων καὶ ὑπηρεσιῶν (π.χ. φαρμακεῖα, νοσοκομεῖα, θέατρα κλπ.) πού ἰσχύει σὲ ὅλες τὶς χῶρες καὶ σέ μᾶς.

Γιὰ τὴν δεύτερη περίπτωση ὑπάρχει ἡ ἑξῆς διακήρυξη τοῦ Ναπολέοντα (Ὀστάνδη 5 Μαΐου 1807): «Εἶμαι ἡ ἐξουσία… Κι ἔχω τὴν πρόθεση νὰ διατάξω, τὴν Κυριακή, μόλις τελειώσει ἡ Ἐκκλησία, ν’ ἀνοίγουν τὰ μαγαζιὰ καὶ νὰ πηγαίνουν οἱ ἐργάτες στὶς δουλειές τους»!Πόσο … μοντέρνοι εἶναι οἱ σημερινοὶ Ὑπουργοὶ ὅταν δηλώνουν «ἡ Κυβέρνηση… δὲν θὰ ἀφήσει ἐκείνους ποὺ ἁπλὰ καὶ μόνο φοβοῦνται τὸκαινούργιο, πολλὲς φορὲς χωρὶς κανένα λόγο, νὰ κρατήσουν τὴν χώρα στὸ παρελθόν…»;!

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς στὰ μαῦρα χρόνια τῆς σκλαβιᾶς, εἶχε κάνει πολὺ μεγάλες προσπάθειες γιὰ τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καὶ τὴν μετάθεση τῶν παζαριῶν ἀπ’ τὴν ἡμέρα αὐτὴ σὲ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας.

Κατὰ τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1789 εἶχαν καθιερώσει γιὰ ἕνα διάστημα τὴν «Ἁγία Δευτέρα» ὡς ἡμέρα ἀργίας, ἐκδηλώνονταςἀνοιχτὰ τὰ ἀντιχριστιανικά τους αἰσθήματα! Τὸ ἴδιο ἐπιχειρεῖται νὰ γίνει «ἄτυπα» καὶ σήμερα, ἀφοῦ μὲ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅλα θὰ μετατεθοῦν ἀναγκαστικὰ στὴν…ἀργία τῆς «Ἁγίας Δευτέρας». Πόσο «μοντέρνο» εἶναι κι αὐτό;

Μὴ ξεχνᾶμε πὼς ἀκόμη καὶ σήμερα εἶναι καθιερωμένη, τουλάχιστον στὴν Χώρα μας, ἡ λειτουργία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν καταστημάτων κατὰ τὴν τελευταία Κυριακή τοῦ ἔτους, καὶ σὲ πολλὲς ἐπαρχιακὲς πόλεις, ἰδιαίτερα δὲ τουριστικές, ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆςἔχει ἤδη πρὸ πολλοῦ καταργηθεῖ. Πέραν βέβαια τοῦ γεγονότος ὅτι ἀνέκαθεν οἱ δημοτικὲς καὶ βουλευτικὲς ἐκλογὲς γίνονται ὁπωσδήποτε τὴν Κυριακή(!), σὲ ἀντίθεση μὲ ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ὅπως Ἀγγλία, Ἱσπανία καὶ Δανία. Σήμερα, πάντως, ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει ἡΔιεθνὴς Σύμβαση 106/75, ποὺ ἀπαγορεύει αὐστηρὰ τὴν ἐργασία τῶν ἐμπορικῶν ἐπιχειρήσεων τὶς Κυριακές. Τὴν σύμβαση αὐτὴ τὴν ἔχει κυρώσει καὶ ἡ Ἑλλάδα τὸ 1981. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ἔχει δώσει ἐντολὴ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἐπιτροπὴ νὰ λάβει ὅλα τὰ ἀπαραίτητα μέτρα, προκειμένου νὰ διασφαλισθεῖ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, μὲ ἐξαίρεση ὁρισμένους τομεῖς (ὑγεία, ἑστίαση, μεταφορές, δημόσια τάξη,ἐθνικὴ ἀσφάλεια κλπ.).

Ἀπ’ τὸ 1992, ὅμως, οἱ πολυεθνικὲς ἔχουν ἀρχίσει μία μάχη στὴν Εὐρώπη, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς. Ἂν καὶ αὐτὸσυνεπάγεται μεγάλο οἰκονομικὸ κόστος, αὐτοὶ προσδοκοῦν στὰ μεγάλα οἰκονομικὰ ὀφέλη, ποὺ θὰ προέλθουν ἀπ’ τὴν αὔξηση τοῦἀνταγωνισμοῦ καὶ τὸ κλείσιμο τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων, ποὺ εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀντέξουν. Ἀποτέλεσμα τῶν πιέσεων, ποὺ ἀσκοῦν εἶναι ἡΕὐρωπαϊκὴ Ἕνωση νὰ μελετᾶ αὐτὴ τὴν κατάργηση!

…

Στὰ ἐπιχειρήματα, περὶ ἀνταγωνιστικότητας, μείωση τῆς ἀνεργίας κ.λπ, ἀπάντησε ἀποστομωτικὰ ἡ Ἐθνικὴ ΣυνομοσπονδίαἙλληνικοῦ Ἐμπορίου (ΕΣΣΕ), ἡ ὁποία ἀναφέρει πώς, ἀπὸ ἔρευνά της, ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς θὰ διογκώσει τὸκόστος λειτουργίας τῶν ἐπιχειρήσεων κατὰ 1,82 δισ. Εὐρὼ (ἢ 25%) καὶ θὰ ὁδηγήσει σὲ ὁριστικὸ κλείσιμο χιλιάδες μικρὲς ἐπιχειρήσεις, ποὺδὲν θὰ μπορέσουν νὰ ἀντέξουν τὸν ἀνταγωνισμό! Ἔτσι χωρὶς νὰ περιμένουν αὔξηση τοῦ τζίρου τους, θὰ ἔχουν μόνο αὔξηση τῶν ἐξόδων τους!

Ἐπιπλέον σύμφωνα μὲ τὴν Ὁμοσπονδία Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων, τὸ 80% τῶν ἐργαζομένων ἀπασχολεῖται στὶς μικρομεσαῖεςἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις. Συνεπῶς θὰ ἔχουμε αὔξηση καὶ ὄχι μείωση τῆς ἀνεργίας!

Ἄλλωστε τὰ καταστήματα σήμερα εἶναι ἀνοικτὰ 72 ὧρες τὴν ἑβδομάδα ποὺ ἀσφαλῶς καλύπτουν πλήρως τὶς ὅποιες καταναλωτικὲς ἀνάγκες. Ἐκτὸς καὶ «ἀνταγωνιστικότητα» ἐννοοῦν τὴν ἀνακατανομὴ τοῦ τζίρου ὑπὲρ τῶν πολυεθνικῶν σὲ βάρος τῶν μικρῶν ἐπιχειρήσεων!

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ τυχὸν κατάργηση τῆς Κυριακῆς μὲ τίποτα δὲν βοηθᾶ τὸ ἐμπόριο οὔτε τὸν ἐμπορικὸ κόσμο οὔτε καὶτοὺς ἐργαζομένους καὶ δὲν προσφέρει τίποτα στοὺς καταναλωτές. Τὸ μόνο ποὺ ἐπιτυγχάνεται εἶναι ἡ κατάργηση τῆςἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή μας ἀποδόμηση χάριν τῶν πολυεθνικῶν καὶ τῆς διεθνοῦς τῶν «ἀγορῶν» ἢ καλύτερα τῆς «διεθνοῦς τῶν πονηρῶν», ποὺ κρύβεται πίσω τους! Στὴν πολιτικὴ αὐτὴ εἶναι ἀντίθετοι οἱ πάντες. Τὸσύνολο τῶν κομμάτων, τὸ σύνολο τῶν ἐμπορικῶν συλλόγων καὶ τῶν ἐπαγγελματικῶν ὀργανώσεων, τὸ σύνολο τῶν ἐργαζομένων, ἀλλὰκαὶ τὸ σύνολο τῶν καταναλωτῶν.

Ὡς καὶ τὸ Συμβούλιο Ἐπικρατείας τῆς Χώρας μας ἔχει ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα κι ἔχει ἀπαγορεύσει τὴ λειτουργία τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές.

...

Σύμφωνα μὲ μεγάλη ἔρευνα ποὺ ἔγινε στὴν Ε.Ε., προέκυψε πώς, 9 στοὺς 10, ποὺ δὲν ἀπασχολοῦνται τὴν Κυριακή, δὲν προτίθενται νὰ ἐργάζονται μελλοντικὰ τὴν ἡμέρα αὐτή. Γιὰ ὅσους ἐξ αὐτῶν ἤδη ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ὁ λόγος γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τους αὐτὴ ἦταν οἰκονομικὰ προβλήματα καὶ ὄχι ἐλαστικότητα. Ὁ κυριότερος λόγος γιὰ τὴν ἐπιλογὴ αὐτή, δηλαδὴ νὰ μὴ ἐργάζονται τὴν Κυριακή, ἦταν ἡδιατήρηση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.

…

Ἤδη, ὅπως διαβάσαμε, μπροστὰ στὴ μεγάλη ἀνάγκη νὰ ὑπάρχει μία ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας ἀφιερωμένη στὸ ἑαυτό μας, διαμορφώνεται ἕνα κίνημα τὸ ὁποῖο λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις στὸ ἐξωτερικό, ὡς μορφὴ ἀντίδρασης στὸν βομβαρδισμὸ τῆς τεχνολογίας. Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ τῆς ἑβδομάδας κλείνουν κάθε μέσο ἠλεκτρονικῆς ἐπικοινωνίας ἀπὸ τοὺς ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστὲς καὶ τὸ κινητό, μέχρι τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ραδιόφωνο! Αὐτοὶ δὲν εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν τεχνολογία, ἀλλὰ θέλουν νὰ ἠρεμήσουν κάποιαἡμέρα ἀπ’ ὅλα τὰ ἠλεκτρονικὰ μέσα ποὺ μᾶς καταβροχθίζουν τὴν κάθε ἐλεύθερη στιγμή μας!

Εἶναι ἆραγε ὀρθὴ ἡ «λογικὴ» τῶν «ἀγορῶν»;

Ἀπερίφραστα τὸ λέμε. Ὄχι μόνο δὲν εἶναι ὀρθή, ἀλλ’ ἀντίθετα εἶναι διαβολική. Ναί! Γιατί ἡ ἐργασία τῆς Κυριακῆς ποτὲ της δὲν εἶναι εὐλογημένη. Ὁπότε ὄχι μόνο οἰκονομικὴ βελτίωση δὲν ἐπιτυγχάνεται, ἀλλὰ ἐπέρχεται μάλιστα καὶ κάθε οἰκονομικὴ δυσπραγία καὶκαταστροφή!

Ἔλεγε πολὺ χαρακτηριστικὰ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὅπου γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶναι ἀφωρισμένο καὶκατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Κύριος παράκαιρα ἢ τὴν γυναίκα σου ἢ τὸπαιδί σου ἢ τὸ ζῶον σου ψοφᾶ ἢ ἄλλον κακόν σοῦ κάμνει. Ὅθεν ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικόν, μήτε σωματικόν,ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁπού εἶναι ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεὸν».

Ὑπερβολές; Καθόλου! Γιατί πρόκειται γιὰ τὶς συνέπειες ἀπὸ τὴν κατάργηση ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ. Ἐξάλλου εἶναι πλεῖστα τὰπαραδείγματα ποὺ ἔχει νὰ πεῖ ἀκόμη καὶ ὁ καθένας μας στὸ θέμα αὐτό…

Πῶς νὰ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα αὐτή;

Ὡστόσο ἡ μάχη ποὺ γίνεται ἀνέκαθεν γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀρχίζει ἀπὸ μέσα μας. Σὲ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως, καὶ σὲ ὅλα τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας. Γιατί τὴν μετατρέψαμε κι αὐτὴ σὲ… διακοπές, ὅπως τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων!

Γιατί δὲν εἶναι ὅτι τὴν μετατρέψαμε σὲ Σάββατο τῆς Π. Διαθήκης, σὲ ἡμέρα ξεκούρασης καὶ ξεγνοιασιᾶς μόνο, εἶναι ὅτι τὴνἐμπορευματοποιήσαμε κιόλας, μετατρέποντάς την σὲ «δουλειὲς» (κοινῶς «μπίζνες»), σὲ ψώνια καὶ ἀγορές, σὲ διακοπές, σὲ ξενύχτια, σὲγλέντια κ.λπ. Ὁπότε ὁ διωγμός, ὁ πρῶτος καὶ ὁ μεγαλύτερος, ἀσφαλῶς ἀρχίζει ἀπό μᾶς. Κι αὐτὸς εἶναι ὁ χειρότερος. Ἐμεῖς εἴμαστεἐκεῖνοι, ποὺ χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε καὶ πολύ, ρίχνουμε νερὸ στὸ μύλο τῆς «Ν. Ἐποχῆς» καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἕνα μικρὸ Πάσχα, ὅπως εἴπαμε. Ἡμέρα χαρᾶς, ἡμέρα γιορτινή. Γι’ αὐτὸ πρέπει ὅλα νὰ εἶναι γιορτινὰ μέσα μας καὶγύρω μας. Εἶναι ἡμέρα Κυρίου.

Ὡς τέτοια, λοιπόν, ἡμέρα ποὺ εἶναι, δὲν μπορεῖ νὰ μὴ ξεκινήσει ἀπ’  τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴν Θεία Λειτουργία. Αὐτὸς εἶναι ὁπρῶτος καὶ ὁ ὕψιστος τρόπος τιμῆς, ἀλλὰ καὶ ἀξιοποίησης τῆς Κυριακῆς μας.

Ἐκεῖ κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία εἶναι παρὼν ὁ Χριστός, ὅπως ἀκριβῶς κατὰ Κυριακὴ ἐπισκεπτόταν τοὺς μαθητὲς Του μετὰ τὴν Ἀνάσταση. «Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων (δηλαδὴ τὴν Κυριακὴ) καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένωνὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς: Εἰρήνη ὑμῖν… Καὶμεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ (δηλαδὴ τὴν ἑπομένη Κυριακὴ) πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν: Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. 20, 19-26)

Ἑρμηνεύοντας τὴν περικοπὴ αὐτὴ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέει: «Βλέπετε ὅτι Κυριακὴ συνέβησαν ἡ συνάθροιση τῶν μαθητῶν καὶ ὁ ἐρχομὸς τοῦ Κυρίου πρὸς αὐτούς; Διότι Κυριακὴ ἦταν, ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ ἦλθε στὴ συνάθροισή τους καὶ ὕστερα ἀπὸ ὀκτὼἡμέρες πάλι Κυριακὴ ἔρχεται στὴ σύναξή τους. Ἐκεῖνες τὶς συνάξεις τῶν μαθητῶν εἰκονίζει διαρκῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸ νὰἐπιτελεῖ κυρίως κατὰ τὴν Κυριακὴ τὶς συνάξεις, ὅπου ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι εἴμαστε ἀνάμεσά σας καὶ κηρύττουμε δημοσίως τὰ χρήσιμα γιὰ τὴν σωτηρία καὶ ὁδηγοῦμε πρὸς τὴν εὐσέβεια καὶ τὸν εὐσεβῆ βίο».

Καὶ συνεχίζει μὲ τὰ ἑξῆς: «Κανένας λοιπὸν νὰ μὴ ἀπουσιάζει ἀπὸ αὐτὲς τὶς Ἱερὲς καὶ θεοπαράδοτες συνάξεις, εἴτε ἀπὸ ραθυμία, εἴτεἀπὸ τὴν συνεχῆ ἀσχολία μὲ τὰ γήινα, ὥστε νὰ μὴ ἐγκαταλειφθεῖ δικαίως ἀπὸ τὸν Θεὸ κι ἔτσι πάθει κάτι παρόμοιο μὲ τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ, ποὺ δὲν ἦλθε στὴν ὥρα του. Κι ἂν ἀκόμη πνιγμένος ἀπὸ φροντίδες ἀπουσιάσει μία φορά, νὰ ἀνταποδώσει τὴν ἑπομένη, φέρνοντας τὸν ἑαυτό του στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ…».

Οἱ παραδόσεις μας ἔχουν νὰ προσθέσουν καὶ ἄλλα πράγματα ἀκόμη, γιορτινὰ καθ’ ὅλα:

• Τὴν ἡμέρα αὐτὴ φορᾶμε γιορτινὰ φορέματα.

• Τρῶμε στὸ οἰκογενειακὸ τραπέζι τὸ καλύτερο φαγητὸ τῆς ἑβδομάδας.

• Κάνουμε ἐπισκέψεις καὶ περιπάτους μὲ τὴν οἰκογένειά μας, ἰδιαίτερα δὲ σὲ ἱερὰ προσκυνήματα.

• Προβαίνουμε σὲ ἔργα ἀγάπης (π.χ. ἐπισκέψεις σὲ ἀρρώστους, γέροντες, φυλακισμένους κλπ.).

• Τὴν ἡμέρα αὐτὴ γίνονται οἱ γάμοι καὶ οἱ βαπτίσεις.

• Μελετοῦμε βιβλία ὠφέλιμα γιὰ τὴν ψυχή μας.

Ὅλα γίνονται στὴν κατεύθυνση νὰ ξεχωρίσει ἡ Κυριακὴ γιὰ τὴν ἰδιαιτερότητά της, ὅτι εἶναι ἡμέρα ἀνανέωσης, ἀνακούφισης ἀπ’τὴν καθημερινότητα, ἡμέρα καθ’ ὅλα ἀφιερωμένη στὸν Κύριο.

Ἀκόμη καὶ ὅσοι κάνουν κάποια ἐκδρομή, μποροῦν νὰ τὴν κάνουν μετὰ τὸν ἐκκλησιασμό τους ἢ ἔστω, ξεκινώντας λίγο νωρίτερα, κατὰ τὴ διαδρομή τους.

Αὐτὴ ἡ μάχη ποὺ εἴδαμε προηγουμένως μεταξύ τῆς καθιέρωσης καὶ τῆς κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, γίνεταιὄχι μόνο γύρω μας, ἀλλὰ καὶ μέσα μας. Σὲ ὅλους μας ἀνεξαιρέτως, καὶ σὲ ὅλα τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας.

Ἔτσι ὁ μεγάλος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ διάβολος, κάνει τὰ πάντα, γιὰ νὰ καταργήσουμε τὴν Κυριακὴ ἀπ’ τὴ ζωή μας, νὰ μᾶςἀποξενώσει ἀπ’ τὰ μεγάλα νοήματά της, νὰ τὴν κάνει ὅπως εἶναι ὅλες οἱ ἄλλες. Θέλει τὴ ζωὴ μας ἐπίπεδη, ἀνούσια, βαλτωμένη! Νὰ μὴὑπάρχει ὄχι μόνο ἡμέρα ἀλλὰ οὔτε καὶ λεπτὸ ἀφιερωμένο στὸν Κύριο! Ἡ ἀφιέρωση νὰ γίνει στὴ λατρεία τοῦ Ἑρμῆ, τοῦ Βάκχου, τῆςἈφροδίτης καὶ τῶν ἄλλων «θεοτήτων», ἀλλ’ ὄχι στὸν Ἀληθινὸ Θεό!

Δὲν εἶναι τυχαῖος ὁ ἀτελείωτος ὕπνος τοῦ πρωινοῦ τῆς Κυριακῆς, ποὺ πηγαίνει νὰ καλύψει τὸ κενὸ ἀπ’ τὰ ξενύχτια καὶ τὶς διασκεδάσεις τοῦ Σαββάτου ἢ τὴν μεταμεσονύχτια παρακολούθηση τῆς τηλεόρασης, τῶν ὑπολογιστῶν καὶ τοῦ διαδικτύου!

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ (ποὺ δὲν εἶναι ἄλλωστε ὁ μόνος) πηγαίνουμε νὰ ἑορτάσουμε διαφορετικὰ καὶ ὁπωσδήποτε ὄχι κατὰ Θεό, τὴν Κυριακή. Στὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπ’ τοὺς… εἰδωλολάτρες.

Εἶναι ἑπόμενο ἡ Κυριακὴ πλέον νὰ εἶναι μία ἡμέρα ἀνούσια, χαμένη, βαρετή, ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν ὅσοι ζοῦν κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο.

…

Εἶναι φοβερό, ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς νὰ μεταβληθεῖ ἀπὸ μᾶς γιὰ μᾶς σὲ ἡμέρα πλήξης καὶ ἀνίας, ἡμέρα ψυχικῆς κόπωσης, ἡμέραἄδεια, ἡμέρα θανάτου πνευματικοῦ καὶ σωματικοῦ!

Νὰ τονίσουμε ἀκόμη καὶ τοῦτο: Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς δὲν πρέπει νὰ νοεῖται ὡς ἀπραξία, ἀλλ’ ὡς ἐνασχόληση μὲ τὸσπουδαιότερο ἔργο τῆς ζωῆς μας, ποὺ εἶναι ἡ ἴδια μας ἡ σωτηρία. Εἶναι τελικὰ ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἡμέρα τοῦ ἁγιασμοῦ μας.

Κι εἶναι πολὺ λυπηρό, στὴν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀλλοτρίωση τοῦ πνεύματός της, νὰπρωτοστατοῦν οἱ νέοι. Ἀπ’ τὴ μία μὲ τὶς διασκεδάσεις τοῦ Σαββατοκύριακου καὶ ἀπ’ τὴν ἄλλη μὲ τί «συστηματική», γιὰ νὰ μὴ ποῦμε καὶ«ἐπιδεικτικὴ» ἀπουσία τους ἀπ’ τὸν ἐκκλησιασμὸ τῆς Κυριακῆς. Δὲν παύουν ὅμως νὰ ἔχουν κάποια σοβαρὰ ἐλαφρυντικά, ὅπως εἶναι ἡἄγνοια τῆς σημασίας καὶ τῆς ἀξίας αὐτῆς τῆς ἡμέρας, καθὼς καὶ τὸ ὅτι καλοῦνται νὰ εἶναι ὑπόδειγμα σὲ κάτι ποὺ δὲν ἔχουν παράδειγμα!

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε: «Νὰ ὁρμηνεύετε τὰ παιδιά σας νὰ πηγαίνουν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν νὰ εὐλογοῦνται, διὰ νὰζήσουν καὶ νὰ προκόψουν. Ὅποιος ὀκνεύει νὰ πηγαίνει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, θέλει νὰ πνιγεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, καθὼς ἐπνίγησαν καὶ εἰς στὸν κατακλυσμόν».

Συμπέρασμα

Ἡ Κυριακὴ δὲν εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας μόνον, ἀλλὰ καὶ (γι’ αὐτὸ) ἡ ἡμέρα τῆς προσωπικῆς μας συνάντησης μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο. Ὁπότε τὴν ἡμέρα αὐτὴ δὲν ἐργαζόμαστε, δὲν ψωνίζουμε, δὲν ἐμπορευόμαστε (δίνοντας ἢ παίρνοντας). Δὲνἁμαρτάνουμε. Ἀντίθετα, στοχαζόμαστε κι ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ξεκουραζόμαστε ψυχικὰ καὶ σωματικά.

Δίνουμε νόημα καὶ σκοπὸ στὴ ζωή μας. Ἀνεφοδιαζόμαστε στὴν πορεία μας γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Ναί, αὐτὴ εἶναι ἡ Κυριακή!...

(Πηγή: Εκτενή αποσπάσματα από άρθρο στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 25ης Ιανουαρίου, της 1^ης Φεβρουαρίου και της 8^ης Φεβρουαρίου 2013)

πηγή