Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Αργία της Κυριακής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Η Αργία της Κυριακής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 15, 2014

Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, Η ιερότητα της Κυριακής κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά




Η ιερότητα της Κυριακής κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά
Κωνσταντίνος Ι. Αντωνόπουλος, θεολόγος M.Th.
Τον τελευταίο καιρό γίνονται πολλές συζητήσεις με αφορμή την υπουργική απόφαση ότι όλα τα καταστήματα θα μπορούν να λειτουργούν προαιρετικά σε πιλοτική εφαρμογή σε 10 τουριστικές περιοχές, ανεξαρτήτως μεγέθους και χωρίς να απαιτείται απόφαση του οικείου αντιπεριφερειάρχη· το 2015 θα επαναξιολογηθεί το ζήτημα και δεν αποκλείεται η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου σε όλη τη χώρα.
Όμως η κατάργηση της Κυριακής αργίας δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικούς λόγους, αλλά κυρίως σε ιδεολογικούς και  αντιχριστιανικούς. Πίσω από το πρόσχημα για την ανάπτυξη των μικρών καταστημάτων, την τόνωση της αγοραστικής κίνησης ή την  ενίσχυση της απασχόλησης και τη βελτίωση του τουρισμού η όλη προσπάθεια μεθοδευμένα και σταδιακά κινείται στο γενικό πλαίσιο της αποχριστιανοποίησης της ελληνικής κοινωνίας και της αποϊεροποίησης της Κυριακής. 

Γι΄αυτό και κάποιοι προτείνουν  την καθιέρωση της Δευτέρας ως αργίας. Οι πολέμιοι συνήθως υποστηρίζουν την άποψη του Τζον Στιούαρτ Μιλ, "ότι μπορεί να υπάρχει το έθιμο της αργίας μια ημέρα την εβδομάδα, αλλά οποιαδήποτε ημέρα.” (Τζ. Στιούαρτ Μιλ "Περί ελευθερίας", σελ. 152-153).
Αναρωτιέται κανείς: Γιατί όμως τόσος πόλεμος για την Κυριακή; Η Κυριακή, ονομάζεται έτσι, γιατί είναι η ημέρα του Κυρίου, είναι «αγία και κλητή», γιατί μεγάλα Δεσποτικά γεγονότα, όπως η ανάσταση του Κυρίου έγιναν κατ’ αυτήν. Κάθε ημέρα βέβαια είναι ημέρα του Θεού, αλλά η ημέρα της Κυριακής είναι ιδιαίτερα αφιερωμένη σέ Αυτόν.
Στο βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε. «Έτσι ολοκληρώθηκαν ο ουρανός και η γη και ό,τι υπάρχει σέ αυτά. Μέχρι την έκτη μέρα ο Θεός είχε τελειώσει το έργο του και την έβδομη μέρα σταμάτησε να δημιουργεί. Την έβδομη ημέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε»·  και αναφέρει την αιτία της ευλογίας «γιατί αυτή την ημέρα ολοκλήρωσε τη δημιουργία του και αναπαύθηκε» (2,1-3).
Γιατί όμως ο Θεός δεν ευλόγησε μια οποιαδήποτε άλλη μέρα της δημιουργίας και ευλόγησε την ημέρα που δεν έκανε τίποτε, την ημέρα της απραξίας; Οι προηγούμενες ημέρες είχαν αντί άλλης ευλογίας την δημιουργία των όντων. Την έκτη ημέρα ο Θεός ολοκλήρωσε το έργο της υλικής δημιουργίας του και άρχισε το έργο της πνευματικής δημιουργίας του. Επομένως κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά υπάρχουν έργα του Θεού αισθητά, υλικά, πρόσκαιρα αλλά και έργα του Θεού πνευματικά, άυλα, που είναι αιώνια και συνεχή και που ποτέ δεν έπαυσε να τα εκτελεί. Ποια είναι όμως τα έργα αυτά;
Διαβάζουμε στο βιβλίο των Ψαλμών την απάντηση «Έργα χειρών αυτού αλήθεια και κρίσις» (110,7).  Από τώρα και στο εξής προνοεί για την συντήρηση των έργων του και κατευθύνει τον χρόνο και την ιστορία. «Ο πατήρ μου έως άρτι εργάζεται κἀγώ εργάζομαι» (Ιω 5,17). Γι’ αυτό ο Θεός ευλόγησε και αγίασε την έβδομη ημέρα· έπαυσε να πράττει τα αισθητά, σαν ένα είδος επανόδου στο ύψος του θεοπρεπώς, που βέβαια ποτὲ δεν εγκατέλειψε, διδάσκοντας εμάς να βρεθούμε κατὰ δύναμη σ’ εκείνη την κατάπαυση που είναι η κατά το νου μας θεωρία και ανύψωση προς τον Θεό.
Μία άλλη αιτία που ευλόγησε ο Θεός την έβδομη ημέρα σύμφωνα με τον άγιο  Γρηγόριο Παλαμά  (Ε.Π.Ε. 9,485, 17 ομιλία) είναι η πρόβλεψη της εκτροπής του ανθρώπου προς το χειρότερο, η αχρήστευση όλου του κόσμου τούτου για τον άνθρωπο αλλά και ο μελλοντικὸς ανακαινισμὸς  διά της αναστάσεώς του. Αυτὴ η ανακαίνιση έγινε  με την ενανθρώπηση του Θεού, την κατάβαση στον Άδη του Χριστού δια του θανάτου και την ανάκληση των ψυχών από αυτόν το Μέγα Σάββατο. Αυτό ήταν το έργο του Θεού που επιτελέσθηκε την έβδομη μέρα και γι’ αυτό την ευλόγησε εξ αρχής από κτίσεως κόσμου. 
Το έργο αυτό προετοιμάστηκε αδήλως κατά την έβδομη ημέρα, δηλαδή το Σάββατο. Φάνηκε όμως και εκτελέστηκε καθαρά την Κυριακή κατά την όγδοη ημέρα δια της δεσποτικής αναστάσεως, γι΄αυτό καί ονομάζεται Κυριακή. Ώστε ό,τι είναι η Παρασκευή για το Σάββατο, αυτό είναι το Σάββατο για την Κυριακή. Υπερέχει όσο η τελειότητα και η αλήθεια από τον τύπο και τη σκιά. 
Συνεπώς, όσα μπορεί να πει κανείς εγκωμιάζοντας την έβδομη,  δηλ.  το Μ. Σάββατο, αυτά αναφέρονται και με το παραπάνω στην όγδοη ημέρα, δηλ. στην Κυριακή, διότι αυτή είναι η τελείωση εκείνης. Την τιμή της όγδοης μέρας, δηλ. της Κυριακής, την εισήγαγε –εμμέσως θα λέγαμε- ο Μωυσής, όταν θέσπιζε το Ιωβηλαίο έτος (Λευϊτ. 25,8-34) που ήταν έτος αφέσεως  και δεν αριθμείται στις κατά τον νόμο αριθμούμενες εβδομάδες των ετών, αλλά είναι έπειτα από όλες εκείνες και όγδοο, αναφαιρόμενο μετά την τελευταία εβδομάδα εκείνων. Την εορτή  που ονομάζει «των Σαλπίγγων» (Λευϊτ. 23,24·36) την χαρακτηρίζει «εξόδιον», δηλαδή τέρμα και τελείωση όλων των εορτών, προκαταγγέλλοντας τον θείο και σεβάσμιο χαρακτήρα της Κυριακής που θα πραγματοποιηθεί μετά την παρέλευση όλων των μωσαϊκών θεσμών.
         Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει για την τιμή της Κυριακής: «Αυτή, λοιπόν,  την ημέρα να την αγιάσεις  και κανένα βιοτικό έργο να μην κάνεις παρά μόνον τα αναγκαία· να προσφέρεις άνεση και στους υπαλλήλους, αλλά και σε εκείνους που είναι μαζί σου,  για να δοξάσετε μαζί  Εκείνον που με τον δικό του θάνατο μάς έκανε δικούς του· Εκείνον που αναστήθηκε και συνανέστησε και τη δική μας ανθρώπινη φύση….»  Εξηγεί μάλιστα ο άγιος στη συνέχεια ποια είναι η σωστή τιμή της Κυριακής:  «Να βρεθείς αυτή την ημέρα στον ναό του Θεού και στις εκκλησιαστικές συνάξεις, να παραμείνεις· και να μεταλάβεις με ειλικρινή πίστη και με ακατάκριτη συνείδηση το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού. Να αρχίσεις συνεπέστερη ζωή, να ανακαινίσεις  τον εαυτό σου  και  να τον ετοιμάσεις έτσι για την  υποδοχή των μελλόντων αιωνίων αγαθών». (Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Δεκάλογος της κατά Χριστόν νομοθεσίας. Φιλοκαλία, τ. Δ’, σ. 118-119). 
         Ευθύνη όλων μας λοιπόν να γιορτάζουμε τη μέρα αυτή, όπως επιτάσσει το όνομά της: ως ημέρα Κυρίου. Άς αντισταθούμε με το παράδειγμά μας, για να μην αφαιρούμε από την Κυριακή την ιερότητά της.
πηγή

Κυριακή, Ιουλίου 20, 2014

Η ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ



ΟΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 
ΟΙ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝΕ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ

ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ  ΜΟΝΑΧΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΙΑΝΟΥ

ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΜΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ















Κυριακή, Ιουλίου 13, 2014

Ας μην ψωνίσουμε τις Κυριακές





Πιστεύομε ὅτι οὐδείς συνειδητοποιημένος Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά μπῇ σέ κατάστημα νά ψωνίσῃ ἡμέρα Κυριακή, ἔστω καί ἄν πεινάσῃ. 

Κουβαλῆστε ξένους καί ἐπιτάξατε «οἰκείους» γιά νά κάνουν τήν κατανάλωση τῶν ὅποιων προϊόντων σας.

(Μητροπ. Πατρών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ)

Παρασκευή, Ιουλίου 11, 2014

«ΠΙΛΟΤΙΚΑ» ΚΑΙ ΤΙΣ 52 ΚΥΡΙΑΚΕΣ... (ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ... !) ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΤΙΠΟΤΕ ΟΡΘΙΟ Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου




Δυστυχῶς ἐπαληθευόμεθα ὅσοι ἐκφράσαμε τήν ἔντονη ἀνησυχία μας προφορικῶς καί γραπτῶς, ὅτι δηλαδή εἶναι προδιαγεγραμμένο τό σχέδιο νά καταργηθῇ ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, κατόπιν τῆς λυσσαλέας πιέσεως τῶν καταχθονίων δυνάμεων πού μάχονται ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας. Ἤδη διαβάσαμε ὅτι περνᾶμε πλέον στήν πιλοτικά «προαιρετική» λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς 52 Κυριακές τοῦ χρόνου σέ συγκεκριμένες περιοχές τῆς χώρας (ΦΕΚ Β’ 1859/08-07-2014).

Προσθέτομε λοιπόν σέ ὅσα ἔχομε γράψει ἐπί τοῦ θέματος μέχρι τώρα καί τίς παρακάτω σκέψεις.

Ἡ μέθοδος πού ἐφαρμόστηκε πάνω στό θέμα αὐτό καί πού ἐφαρμόζεται γενικῶς ὡς πρός τήν λήψη παρομοίων ἀποφάσεων, εἶναι συγκεκριμένη καί... ἀποτελεσματική. Κατ’ ἀρχάς «ρίχνεται» ἡ ἰδέα, ὥστε νά διαπιστωθῇ ἐάν ὑπάρχουν ἀντιδράσεις. Στήν συνέχεια προχωροῦν σταδιακά στήν ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων, ὥστε νά ἐλέγχωνται οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις. Ἐπιστρατεύεται ὁ τύπος καί γενικῶς τά Μ.Μ.Ε., ὥστε νά «ἑτοιμάσουν» μέ τόν γνωστό τρόπο τόν Λαό. Προβάλλονται τεχνηέντως καί συστηματικά κάποιοι πού ὑποστηρίζουν τίς ἀντορθόδοξες καί ἀνθελληνικές ἀπόψεις, καί ἤδη ἔχει ἀρχίσει τό ξήλωμα. Κατόπιν μπαίνουν σέ πλήρη ἐφαρμογή τά σχέδια ἀποϊεροποιήσεως τῆς ζωῆς μας καί ἁλώσεως τῶν πνευματικῶν κάστρων, ἀφοῦ καμφθοῦν ὅλες οἱ πνευματικές ἀντιστάσεις.

Ὁ Λαός χρησιμοποιεῖ τήν γνωστή φράση, προκειμένου νά χαρακτηρίσῃ τέτοιου εἴδους καταστάσεις, «ἡ μέθοδος τοῦ σαλαμιοῦ», τό ὁποῖο δηλαδή τεμαχίζεται καί καταναλώνεται σταδιακά. Ὑπάρχει ὅμως καί ἄλλη εὔστοχη παρομοίωση: «ἡ μέθοδος τοῦ βατράχου».Τί συμβαίνει δηλαδή;Ὅταν θέλῃς νά ζεματίσῃς τόν βάτραχο, δέν τό ἐπιτυγχάνεις ρίχνοντάς τον κατευθείαν στό βραστό νερό, διότι ἀντιδρᾶ ἀμεσώτατα καί φεύγει.Εἶναι ἀποτελεσματικώτερο νά τόν βάλῃς στό χλιαρό νερό, τό ὁποῖο τοῦ δημιουργεῖ ὡραία αἴσθηση, καί στήν συνέχεια ἐνῷ τό νερό θερμαίνεται, βράζει ὁ βάτραχος καί πεθαίνει λέγοντάς σου καί «εὐχαριστῶ». 

Αὐτός ὁ τόπος ὁ ξεχωριστός γιά τήν ἱστορία καί τά παιδιά του, ἔφτασε σέ σημεῖο νά εἶναι πλέον ἀγνώριστος, ὄχι μόνο ὡς πρός τήν φυσική του κατάσταση, ἀλλά κυρίως ὡς πρός τήν πνευματική του ταυτότητα καί ὑπόσταση. Ἐπί δεκαετίες συνετελέσθη καί συντελεῖται αὐτή ἡ καταστροφή, αὐτό τό ξεθεμέλιωμα, καί μάλιστα χωρίς νά ἀνοίξῃ ρουθούνι.

Δέν ἔμεινε τίποτε ὄρθιο. Μᾶς κατέστρεψαν πνευματικά, μᾶς κουρέλιασαν ἠθικά, μᾶς ἐξευτέλισαν διεθνῶς, μᾶς ἤπιαν τό αἷμα οἰκονομικῶς, μᾶς ἔκαναν ζητιάνους στίς αὐλές τῶν ξένων καί μᾶς κατάντησαν πρόσφυγες μέσα στό ἴδιο μας τό σπίτι. Ἀλλοίωσαν τήν γλῶσσα μας. Παραχάραξαν τήν ἱστορία μας. Διέλυσαν τό θεσμό τῆς οἰκογενείας. Χτύπησαν ἀνελέητα τήν πίστη μας καί τήν χτυποῦν, δηλητηριάζοντας τά παιδιά μας μέσα ἀπό τό νεοποχίτικο πνεῦμα τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ.

Σέ λίγο θά ξεφυτρώνουν σάν τά μανιτάρια τά τζαμιά καί οἱ χῶροι λατρείας τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀπό τήν πρωτεύουσα μέχρι τήν τελευταία γωνιά τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλοίωσαν τόν πληθυσμιακό χάρτη τῆς Πατρίδος μας, μέ σκοπό νά καταστήσουν τούς Ἕλληνες μειονότητα στόν ἴδιο τους τόν τόπο. Παρέσυραν τούς νέους μας σέ ἕναν ἐξευτελιστικό καί ὑλιστικό τρόπο ζωῆς. Μεθόδευσαν τήν ἔκλυση τῶν ἠθῶν, καί συνελόντ’ εἰπεῖν διέλυσαν τόν πνευματικό καί κοινωνικό ἱστό τῆς Ἑλλάδος.

Ὅμως ὅλα τελείωσαν; Ὄχι. Θά ἦταν μεγάλη ἁμαρτία νά πιστέψωμε κάτι τέτοιο.

– Ὑπάρχει πάνω ἀπ’ ὅλους καί ἀπ’ ὅλα ὁ Θεός. «Ἄλλαι μέν βουλαί τῶν ἀνθρώπων, ἄλλα δέ Θεός κελεύει».

– Ὑπάρχει ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἅγιοι μας στόν οὐρανό καί στήν γῆ, πού ἀγάπησαν καί ἀγαποῦν αὐτό τόν μαρτυρικό τόπο καί μεσιτεύουν γιά μᾶς. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός μακροθυμεῖ καί μᾶς ἀνέχεται παρά τίς ἁμαρτίες μας.

– Ὑπάρχει ὁ Λαός μας, τοῦ ὁποίου ἡ καρδιά εἶναι ἡφαίστειο πού κρύβει μέσα του τεράστια δύναμη, ἡ ὁποία κάποια στιγμή ὡς λάβα θά κατακαύσῃ κάθε τι τό σαπρό. Αὐτόεἶναι ἐπιβεβαιωμένο ἀπό τήν ἱστορία. Ἀλλιῶς δέν θά ὑπῆρχε ἡ Ἑλλάδα. Πρέπει νά μάθουν ἴσως γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ ξένοι καί ὅσοι ὑπηρετοῦν τά σχέδιά τους, ὅτι σ’ αὐτό τόν τόπο δέν εὐδοκιμοῦν τά ὑβρίδια. Πρός καιρόν ἐπιβιώνουν, ἀλλά εὔκολα ξηραίνονται καί πεθαίνουν, γιατί ὁ γνήσιος σπόρος ἐπικρατεῖ. 

Τό χρέος μας εἶναι νά ἀφυπνίσωμε τόν Λαό, μέ τόν λόγο καί τήν διδαχή μας, μέ τήν γραφίδα μας, καί γενικῶς τήν ἀγάπη μας. Γι’ αὐτό λοιπόν ἄς ἀρχίσῃ ἤ καλύτερα ἄς συνεχισθῇ ἡ ἀντίσταση ἀπό ὅλες τίς ὑγιεῖς δυνάμεις τοῦ τόπου μας. Ἀπό ὅσους ἀπομείναμε πιστοί στήν μαρτυρική καί ἔνδοξη πορεία τῆς χώρας μας.

Ἐν προκειμένῳ, τό πρόβλημα τῆς ἐπιχειρουμένης καταργήσεως τῆς Κυριακῆς ἀργίας εἶναι πρωτίστως πνευματικό, εἶναι ὅμως καί κοινωνικό καί ἐθνικό, καί τέλος ἔχει καί τήν οἰκονομική του διάσταση, ἀφοῦ καταστρέφονται ἔτσι οἱ μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν. 

Στούς θιασῶτες τοῦ μέτρου ἀπαντᾶμε μέ παρρησία: Ἀνοῖξτε λοιπόν τά καταστήματα ὅσες Κυριακές θέλετε. Τό κέρδος θά εἶναι τοῦ διαβόλου (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός). Πιστεύομε ὅτι οὐδείς συνειδητοποιημένος Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός θά μπῇ σέ κατάστημα νά ψωνίσῃ ἡμέρα Κυριακή, ἔστω καί ἄν πεινάσῃ. Κουβαλῆστε ξένους καί ἐπιτάξατε «οἰκείους» γιά νά κάνουν τήν κατανάλωση τῶν ὅποιων προϊόντων σας.

Προχωρῆστε. Μήν ἀφήσετε τίποτε ὄρθιο. Ὑπακούσατε πιστά καί σέ ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές πού λαμβάνετε.

Σᾶς θυμίζομε, ὅμως, ὅ,τι εἶπε ὁ ποιητής, πού πάνω στό φέρετρό του σέ ὧρες ἐθνικά δύσκολες ἀκούμπησε ἡ Ἑλλάδα:

«Κι ἄν εἶναι πλῆθος τ’ ἄσχημα,
κι ἄν εἶναι τ’ ἄδεια ἀφέντες,
φτάνει μιά σκέψη, μιά ψυχή,
φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω,
νά δώσῃ νόημα στῶν πολλῶν τήν ὕπαρξη
ἕνας φτάνει» 
(Κ. Παλαμᾶς)

Αὐτό σᾶς συνιστῶμε, μή τό λησμονήσετε ποτέ... μά ποτέ!

Πρωτοπρ. Βασ. Γεωργόπουλος, Σαββατιανοί - Οι αρνηταί της Κυριακής

Σαββατιανοί - Οἱ ἀρνηταί τῆς Κυριακῆς
Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου,
Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ
Μέ τήν ὀνομασία «Σαββατιανοί» χαρακτηρίζονται οἱ αἱρετικές κινήσεις, οἱ ὁποῖες πολεμοῦν καί ἀρνοῦνται τήν Κυριακή ὡς ἡμέρα λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἀδυνατοῦν νά κατανοήσουν τό ριζικῶς διαφορετικό θεολογικό περιεχόμενο τῆς Κυριακῆς καί ἐμμένουν στή διατήρηση τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου.
Μέσα στήν ἱστορία ἡ διατήρηση τοῦ Σαββάτου ὡς ἡμέρα λατρείας τοῦ Θεοῦ, ἀποτελοῦσε διδασκαλία διαφόρων αἱρετικῶν κινήσεων ὅπως τῶν ἀρχαίων ἰουδαϊζόντων αἱρετικῶν κινήσεων (Ἐβιωνίτες, Ναζαρηνοί, Ἐλκεσαΐτες), ἐνῶ στόν ὕστερο Μεσαίωνα (12ος αἰώνας) τῶν λεγομένων Passaginer.
Ἡ συστηματική ἐμφάνιση τῶν «Σαββατιανῶν» στούς νεότερους χρόνους θά γίνει ἀπό τά χρόνια τῆς Μεταρρύθμισης. Τό θέμα θά τό ἐπαναφέρουν στήν ἐπικαιρότητα ἀρχικά οἱ Ἀναβαπτιστές. Τά ἑπόμενα χρόνια οἱ O. Glait καί A. Fischer, πρώην Ρωμαιοκαθολικοί ἱερεῖς, διέδιδαν συστηματικά τή λατρεία τοῦ Σαββάτου ἀντί τῆς Κυριακῆς, σέ περιοχές τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης.
Τόν 16ο αἰώνα στήν Ἀγγλία, διάφορα ἄτομα προερχόμενα ἀπό τό χῶρο τῆς Διαμαρτύρησης ἐπανέφεραν τό ζήτημα τῆς λατρείας τοῦ Σαββάτου. Ἀποκήρυτταν τήν ἐκκλησιαστική διδασκαλία περί Κυριακῆς μέ τό πρόσχημα, ὅτι δέν ὑπῆρχε, κατ' αὐτούς, βιβλική κατοχύρωση παρερμηνεύοντας ταυτοχρόνως τίς παλαιοδιαθηκικές μαρτυρίες περί τοῦ Σαββάτου πού ἐπικαλοῦνταν.
Στή συνέχεια, τή λατρεία τοῦ Σαββάτου, τήν ὑποστήριζαν οἱ προερχόμενοι ἀπό τόν χῶρο τῶν πρώιμων Οὐνιτάριων οἱ Davidisten, μιά ἰουδαΐζουσα αἵρεση τόν 16ο-17ο αἰώνα στήν Κεντρική Εὐρώπη.
Τό 1617 θά δημιουργηθεῖ στό Λονδῖνο ἡ πρώτη ὀργανωμένη κοινότητα, ἀπό τό χῶρο τῶν Βαπτιστῶν, γιά τή λατρεία τοῦ Σαββάτου ἀντί τῆς Κυριακῆς ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ John Trask.
Τόν ἴδιο αἰώνα, τό Σάββατο, θά γίνει ἡμέρα λατρείας τοῦ Θεοῦ γιά μιά ἰουδαΐζουσα ρωσική αἵρεση τούς Subbotniki στήν περιοχή τοῦ Καυκάσου, ὅπως ἐπίσης καί στήν Ἀγγλία ἀπό τούς ὀπαδούς τῆς Ἀγγλίδας ὁραματίστριας Southcote Jane (17501814).
Τήν ἴδια χρονική περίοδο, «Σαββατιανοί» ἐμφανίζονται καί στίς ΗΠΑ στό χῶρο τῶν Βαπτιστῶν, καθώς θά ἱδρυθεῖ ἡ πρώτη Βαπτιστική Ἐκκλησία τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας (Seventh Day Baptist) ἀπό τόν Stephen Mumford. Ἡ κίνηση αὐτή ἔγινε ἀφορμή γιά τήν περαιτέρω διάδοση τῆς λατρείας τοῦ Σαββάτου ἀντί τῆς Κυριακῆς στήν Ἀμερικανική Ἤπειρο καί ἐπηρέασε καί ἄλλους προτεσταντικούς κλάδους καί κοινότητες.
Τήν ἴδια περίοδο θά δημιουργηθεῖ μιά ἐθνική ἀγγλόφωνη ὀργάνωση γιά τούς Βαπτιστές, πού ἀποδέχονταν τή λατρεία τοῦ Σαββάτου ἡ «The Seveth Day Baptist General Conference », ἡ ὁποία στά χρόνια πού θά ἀκολουθήσουν θά ἐργαστεῖ συστηματικά μεταξύ τῶν Βαπτιστικῶν κοινοτήτων γιά τήν ἀποδοχή τοῦ Σαββάτου καί τήν ἀντικατάσταση τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρα λατρείας τοῦ Θεοῦ.
Τό δεύτερο μισό τοῦ 19ου αἰώνα θά δημιουργηθοῦν στίς ΗΠΑ ἡ αἵρεση τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας ἀπό τήν Ε. G. White, ὅπου ἡ λατρεία τοῦ Σαββάτου, μέ τήν συνδρομή τῶν ὁραμάτων της, κατέχει δεσπόζουσα θέση μέ ταυτόχρονη ἄκρως ἐπιθετική ἀπόρριψη τῆς Κυριακῆς.
Τόν 20ο αἰώνα ἡ δεύτερη μεγάλη διεθνής αἱρετική κίνηση πού υἱοθέτησε τό Σάββατο ὡς ἡμέρα λατρείας εἶναι ἡ «Παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ» (Worldwide Church of God), πού ἵδρυσε ὁ H. W. Armstrong.
Τόν ἴδιο αἰώνα (1943) ὅλες οἱ Προτεσταντικές κοινότητες τῶν ΗΠΑ πού ἀποδέχονταν τό Σάββατο ἀντί τῆς Κυριακῆς, θά δημιουργήσουν τήν Bible Sabbath Association, ἐνῶ στό χῶρο τῶν Βαπτιστῶν τό 1965 γιά τό ἴδιο ζήτημα ἱδρύθηκε ὡς συντονιστικός ὀργανισμός -ὀμπρέλα τό «World Federation of Seventh Day Baptist Conferences».
Ἐπιπλέον τόν 20ο αἰώνα, Προτεσταντικές κοινότητες πού ἀντικατέστησαν τήν Κυριακή μέ τό Σάββατο, θά ἐμφανιστοῦν καί στόν λεγόμενο Τρίτο Κόσμο (Ἀφρική) μέ πιό ἀντιπροσωπευτικό παράδειγμα αὐτό στή Γκάνα μέ τό Sabbath Assotiation of Ghana.
Ἡ πιό ριζοσπαστική κριτική γιά τίς θέσεις τῶν λεγομένων «Σαββατιανῶν», προέρχεται ἀπό τόν ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο. Ὁ λόγος του μέ ἀνάλογες ἀφορμές, ἀκριβής, σαφής καί διαχρονικός: «Ἄτοπον ἐστιν Ἰησοῦν Χριστόν λαλεῖν ἐπί γλώσσης, καί τόν παυσθέντα Ἰουδαϊσμόν ἐπί διανοίας ἔχειν. Οὗ γάρ Χριστιανισμός, οὐκ ἐστιν Ἰουδαϊσμός» (Μαγνησίους, 10. ΒΕΠΕΣ 2, 296).

Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2030, 11 Ιουλίου 2014

Τρίτη, Ιουλίου 08, 2014

Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής


Τώρα τελευταία ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας έγινε πιο σφοδρός. Μεταξύ των άλλων οι εχθροί της Εκκλησίας προσπαθούν να καταργήσουν επισήμως διά νόμου την αργία της Κυριακής. Φοβερό το τόλμημα. Με ύπουλο τρόπο και διάφορα προσχήματα επιχειρούν να επιβάλουν την εργασία κατά την ημέρα της Κυριακής. Να καταργηθεί η αργία, που είναι αιωνόβιος θεσμός, και να επιβληθεί η εργασία. Όχι την Κυριακή στην εκκλησία, αλλά στην εργασία…
Η κατάργηση της αργίας δεν είναι μόνον ένα πλήγμα κατά της Εκκλησίας, αλλά συνιστά και δράμα των εργαζομένων, οι οποίοι χάνουν την ευκαιρία να ξεκουρασθούν και να αναπαυθούν κάπως, αφού θα είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται συνεχώς, χωρίς διακοπή. Γι’ αυτό και υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τους εργαζομένους. Δυστυχώς όμως ο νόμος ψηφίσθηκε από τους βουλευτές με μικρή πλειοψηφία.
Θα λατρεύουμε λοιπόν το χρήμα, τον Μαμωνά, και όχι τον Θεό της αγάπης; Σε τέτοιο κατάντημα οδηγεί η κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί τι κινδύνους εγκυμονεί ο παράνομος αυτός νόμος.
Εδώ υπάρχει κίνδυνος αφανισμού του Έθνους μας, και πρέπει να ξυπνήσουμε, να διαμαρτυρηθούμε και να αντιδράσουμε. Όλοι στα όπλα, τα όπλα τα πνευματικά!
Βέβαια υπάρχουν πολλοί τρόποι διαμαρτυρίας. Ένας ίσως είναι ο πιο αποτελεσματικός και μπορούμε όλοι να τον χρησιμοποιήσουμε. Κάθε Κυριακή, που χτυπάει η καμπάνα, όλοι στην εκκλησία. Πως είναι οι εκκλησίες κατάμεστες τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Παρόμοια να είναι και την Κυριακή. Έτσι όλοι αυτοί που πολεμούν την Εκκλησία θα φοβηθούν και θα καταλάβουν ότι ο ορθόδοξος ελληνικός λαός δεν σηκώνει τέτοια αντιχριστιανικά νομοθετήματα. Είναι βλέπεις και οι ψήφοι που τις υπολογίζουν αφάνταστα οι κυβερνώντες.
Εδώ όμως πρέπει να παραδεχθούμε και ένα δικό μας τραγικό λάθος. Έχουμε εγκαταλείψει μόνοι μας την Εκκλησία. Μόνοι μας είμαστε αφορισμένοι. Δεν εκκλησιαζόμαστε τακτικά και γι’ αυτό έρχονται αυτοί με θράσος και θέλουν να επιβάλουν την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε ότι η Εκκλησίας έχει ακαταμάχητη δύναμη και μπορεί να τους εξαφανίσει. Έτσι, αν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τρέχαμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, θα τολμούσαν αυτοί να επιχειρήσουν τέτοιες παρανομίες;

Πηγή: «Κάθε Κυριακή στην Εκκλησία», Αρχιμ. Γεωργίου Δ. Μπίζα, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ 2013

Κυριακή, Φεβρουαρίου 02, 2014

«Περιφρονῶ τόν ἀνθρώπινον νόμον»...

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὁ ριζοσπαστικός αὐτός λόγος  ἀνήκει στόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ἀλλά δέν εἶναι ὁλοκληρωμένος. Ἡ πλήρης διατύπωση εἶναι ἡ ἑξῆς: «Περιφρονῶ τόν ἀνθρώπινον νόμον, διά τόν νόμον τοῦ Πνεύματος». Καί ποιά ἡ ἑρμηνεία του; Δέν εἶναι δύσκολη. Ὁ μέγας Γρηγόριος – «ἡ σάλπιγγα τῆς Θεολογίας», κατά τόν ἐκκλησιαστικό ὑμνογράφο – ἐννοεῖ πώς, κάθε χριστιανός, προκειμένου νά κάμει ἐκλογή ἀνάμεσα στόν κρατικό καί ἀντίθεο νόμο, καί τό νόμο τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ, δέ διστάζει νά προτιμήσει τήν ἐκλογή τοῦ θείου Νόμου, περιφρονώντας τόν ἀνθρώπινο καί ἀντίθεο πολιτειακό – κρατικό νόμο. Ὅταν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἄρχισαν τό κήρυγμά τους πρός τά πλήθη τοῦ λαοῦ μετά τήν Πεντηκοστή, οἱ ἱερεῖς καί ὁ στρατηγός τοῦ Ναοῦ, συνέλαβαν πρώτους, τόν Πέτρο καί τόν Ἰωάννη καί τούς ἔσυραν στό Συνέδριο (τό δικαστήριο). Ἡ ἀπόφαση ἦταν: «Τό καθόλου μή φθέγγεσθαι μηδέ διδάσκειν ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ». Νά κλείσουν τό στόμα τους. Καί μόνο τό ὄνομα, Ἰησοῦς, τούς ἐκνεύριζε. Ἡ ἀπάντηση τῶν δυό Ἀποστόλων, ἄμεση, ἡρωϊκή καί καθοριστική, ἦταν: «Οὐ δυνάμεθα γάρ ἡμεῖς, ἃ εἴδομεν καί ἠκούσαμεν μή λαλεῖν» (Πράξ. Δ´ 20). Ἀκολουθοῦν κι ἄλλες συλλήψεις καί δίκες καί φυλακίσεις τῶν δυό Ἀποστόλων (Πέτρου καί Ἰωάννη). Ἀπό τή μιά μεριά τό θαῦμα τοῦ χωλοῦ, πού προηγήθηκε, κι ἀπό τήν ἄλλη τό....
«ἀπεχθές» καί «τρομερό» γι᾽ αὐτούς ὄνομα, «Ἰησοῦς» (Χριστός), τούς θόλωνε τό μυαλό καί γίνονταν θηριωδέστεροι. Ἡ κατηγορία τους, ἡ ἴδια: «Δέ σᾶς παραγγείλαμε νά μή διδάσκετε καί νά μή μιλᾶτε "ἐν τῷ ὀνόματι τούτῳ"»; «Ἀποκριθείς δέ Πέτρος καί οἱ ἀπόστολοι εἶπον: Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις». Ἔχουμε καθῆκον καί ὑποχρέωση νά πειθαρχοῦμε πρῶτα στό Θεό, παρά σέ σᾶς πού μᾶς ἐπιβάλλετε σιωπή στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε ὁ Πέτρος στήν πρώτη του ὁμιλία τή μέρα τῆς Πεντηκοστῆς, δέ δίστασε νά ἐλέγξει τούς σταυρωτές τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος, ὡστόσο, ἀναστήθηκε τήν τρίτη μέρα.
Πολύς λόγος γίνεται καί στίς μέρες μας γιά τίς σχέσεις κράτους καί Ἐκκλησίας. Καί ἐνῶ προσποιοῦνται καί μιλοῦν γιά «καλές» σχέσεις κράτους καί Ἐκκλησίας, ἡ πραγματικότητα εἶναι ὁλότελα ἀντίθετη. Τά τελευταῖα χρόνια θε- σπίζεται μιά ὁλόκληρη σειρά ἀπο- ποινικοποιήσεων. Νομιμοποιοῦν τόν πολιτικό γάμο, τίς ἐλεύθερες συμβιώσεις, νομιμοποιοῦν καί οἰκονομικά ἐνισχύουν τίς ἐκτρώσεις, ἀπαγορεύουν τήν εἴσοδο τῶν πνευματικῶν στά σχολεῖα, ἀπαιτοῦν τήν καταβίβαση τῶν ἁγίων εἰκόνων στά σχολεῖα, δικαστήρια, κοινοβούλια, προβάλλουν «νόμιμα» τήν ἐπαίσχυντη καί παράνομη ὁμοφυλοφιλία, καταργοῦν τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς κ.ἄ. Οἱ χριστιανοί καί ὁμολογοῦν καί ἀπολογοῦνται. Καί ὄχι μόνο. Ἑκατομμύρια ἔδωκαν καί δίνουν μέχρι σήμερα καί τό αἷμα τους γιά τό Χριστό μας. «Διά τόν Νόμον τοῦ Πνεύμα- τος», «ἕτοιμοί ἐσμεν ἀποθνήσκειν»
Ορθόδοξος Τύπος (Φύλλο 31η Ιανουαρίου 2014)
πηγή

Κυριακή, Νοεμβρίου 10, 2013

Περί της αργίας της Κυριακής (Επίσκοπος Ευσέβιος Αλεξανδρείας)

Μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, μια ημέρα Κυριακή, ενώ καθόταν έξω από τον Ναό ο Επίσκοπος Ευσέβιος, τον πλησίασε ο Αλέξανδρος και του λέει:

- Σε παρακαλώ, άγιε Πατέρα, πες μου, για ποιο λόγο είναι αναγκαίο σ' εμάς τους Χριστιανούς να τηρούμε την αργία της Κυριακής και ποιο κέρδος έχουμε με το να μην εργαζόμαστε;

Τότε ο Επίσκοπος Ευσέβιος, άρχισε να του λέει:

- Άκουσε, παιδί μου, και θα σου πω, για ποιο λόγο μας δόθηκε η εντολή να τηρούμε την αργία της Κυριακής και να μην εργαζόμαστε. Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός παρέδωσε στους μαθητές Του το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πήρε το ψωμί, το ευλόγησε και κόβοντας σε κομμάτια το έδωσε στους μαθητές Του λέγοντας:

«Λάβετε και φάγετε, αυτό είναι το Σώμα μου, που τεμαχίζεται για χάρη σας, για τη συγχώρεση των αμαρτιών». Το ίδιο έδωσε σ' αυτούς και το κρασί, λέγοντας:

«Πιείτε απ' αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το Αίμα μου, της νέας διαθήκης, και χύνεται για χάρη σας και χάρη πολλών, για τη συγχώρεση των αμαρτιών. Αυτό να κάνετε σε ανάμνηση μου» (Ματθ. 16,26).

Ανάμνηση, λοιπόν, του Κυρίου είναι η αγία ημέρα της Κυριακής. Και γι' αυτό και ονομάστηκε Κυριακή, γιατί είναι η κυρία των ημερών. Γιατί, πριν από το πάθος του Κυρίου, δεν λεγόταν Κυριακή αλλά πρώτη ημέρα. Κατά την ημέρα αυτή ο Κύριος έκανε την αρχή της Αναστάσεως και έδωσε την εντολή να επιτελούνται τα άγια Μυστήρια. Η Κυριακή, λοιπόν, έγινε αρχή κάθε καλού για εμάς: Αρχή της δημιουργίας του κόσμου, αρχή της Αναστάσεως, αρχή της εβδομάδας. Η ημέρα αυτή έχει τρεις αρχές, υποδηλώνοντας την εξουσία της υπεραγίας Τριάδος.

Έχοντας, λοιπόν, η εβδομάδα επτά ημέρες, τις έξι μας τις έδωσε ο Θεός για να εργαζόμαστε και τη μια μας την έδωσε για προσευχή και ξεκούραση, για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας και για να παρακαλέσουμε κατά την ημέρα της Κυριακής για τα αμαρτήματα που κάναμε κατά τις έξι ημέρες. Έλα, λοιπόν, το πρωί της Κυριακής στο Ναό του Θεού, πλησίασε τον Κύριο, εξομολογήσου στον Ιερέα Του τις αμαρτίες σου, μετανόησε σ' Αυτόν με θερμή προσευχή και συντετριμμένη καρδιά, μείνε στη Θεία Λειτουργία και σε καμιά περίπτωση μη φύγεις πριν από την απόλυση.

Πρόσεξε τον Κύριο σου που τεμαχίζεται στην Αγία Τράπεζα και μοιράζεται στους πιστούς χωρίς να δαπανάται, και εάν μεν έχεις καθαρή τη συνείδηση σου, πλησίασε και κοινώνησε από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Εάν όμως σε κατακρίνει η συνείδηση σου για πονηρά έργα, μη κοινωνείς μέχρι να διορθωθείς με τη μετάνοια. 

Να επιμένεις στην προσευχή και μη βγεις έξω από το Ναό μέχρι την απόλυση. 

Θυμήσου τον προδότη Ιούδα. Αρχή της απώλειας του έγινε από τη στιγμή που δεν παρέμεινε στην προσευχή μαζί με όλους και αποχώρησε γεμάτος τύψεις.

Και παίρνοντας τον Άγιο Άρτο μαζί του, βγήκε έξω πριν απ' όλους και αμέσως μπήκε μέσα του ο Σατανάς και απεφάσισε να προδώσει τον Κύριο. Εάν, λοιπόν, βγεις έξω από το Ναό πριν από την απόλυση, έγινες μιμητής του Ιούδα. Βλέπεις ότι για λίγη ώρα, πρόκειται να κατακριθείς μαζί με τον Ιούδα. Αλλά αντίθετα σε τίποτε δεν σε βλάπτει το να παραμείνεις. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας απαιτείται μια διάθεση υπομονής ώστε να ολοκληρωθεί η Προσευχή σου. Για τίποτε άλλο δεν τηρούμε την αργία της Κυριακής, παρά για ν' απέχουμε από την εργασία και να συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία και να ευκαιρήσουμε για την προσευχή.

Εάν όμως δεν εργάζεσαι αλλά συγχρόνως και δεν προσέρχεσαι στο Ναό, δεν κέρδισες τίποτε. Αντίθετα, έβλαψες όχι λίγο τον εαυτό σου. Πολλοί δέχονται την Κυριακή, αλλά όχι όλοι για τον ίδιο σκοπό. Εκείνοι που σέβονται και αγαπούν το Θεό, δέχονται την Κυριακή για να αναπέμψουν προσευχές στο Θεό και να απολαύσουν το τίμιο Σώμα και άχραντο Αίμα του Χριστού. Οι αδιάφοροι και οι αμελείς δέχονται την Κυριακή για να απέχουν μεν από την εργασία αλλά να ευκαιρούν δε για την αμαρτία. Και ότι δεν ψεύδομαι, το μαρτυρεί η πραγματικότητα.

Οι μεγαλύτερες αμαρτίες, τα άσεμνα θεάματα, οι παράνομες ηδονές, οι περισσότερες ασωτίες. τα σαρκικά αμαρτήματα, οι φόνοι, οι κλεψιές, η κραιπάλη, η μέθη γίνονται την ημέρα της αργίας της Κυριακής. Λες και αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στη λατρεία του σατανά. 

Εκείνοι όμως που προσέρχονται στη Θεία Λειτουργία τι απολαμβάνουν;

Εγώ σου λέω πως βλέπουν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να βρίσκεται επάνω στην Αγία Τράπεζα, πως ακούν τον τρισάγιο ύμνο των Σεραφείμ να ψάλλεται, πως απολαμβάνουν την παρουσία και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πως μελωδούν και χαίρονται οι Χριστιανοί με τον ύμνο των Αγγέλων, με το ακατάπαυστο «Αλληλούια», τις νουθεσίες και τις προτροπές των οσίων, όλα πνευματικά, όλα Ουράνια, όλα να προξενούν τη σωτηρία, όλα να φανερώνουν τη Βασιλεία του Θεού, να χαρίζουν την ειρήνη στην ψυχή, την ηρεμία στις αισθήσεις, την Ουράνια ηδονή στις ψυχές.

Αυτά ακούει, αυτά βλέπει και αυτά χαίρεται αυτός που έρχεται στο Ναό του Θεού την Κυριακή. Τι απολαμβάνουν όσοι τρέχουν μακριά από τη Θεία Λειτουργία; Το θρίαμβο της αμαρτίας, πράξεις γεμάτες αισχρότητα και ατιμία, ανθρώπους που κολυμπούν στα πάθη και δαιμονίζονται οι περισσότεροι βουλιάζουν στην πορνεία και στη μοιχεία. Δηλαδή ασχολίες σατανικές. Γι' αυτό και ο μισθός τους είναι πονηρός. 

Τέτοια ήταν και η συμπεριφορά του Ηρώδη μετά το χορό της Ηρωδιάδας και έκοψε το κεφάλι του προφήτη Ιωάννη του Βαπτιστή και κληρονόμησε τον καταχθόνιο Άδη.

Αυτοί λοιπόν που αγαπούν τα κακότεχνα έργα, θα έχουν την ίδια κληρονομιά, το μερίδιο της τιμωρίας και της καταδίκης.

Αρκέσου, λοιπόν, αγαπητέ, να ασχολείσαι με τα βιοτικά τις έξι ημέρες της εβδομάδας και σταμάτα να κάνεις αμαρτωλά έργα κατά την Κυριακή ημέρα. Υπάρχουν δε και πολλοί που, όταν βγουν από το Ναό, σαν να μη τους άγγιξε καθόλου η Θεία Λειτουργία, παρουσιάζουν μεταξύ τους διαφορές, διαπληκτισμούς, βρισιές, κοροϊδίες και πολλά άλλα τέτοια άσχημα, υποβλέπονται μεταξύ τους και, όπως ακριβώς τα θηρία, τρίζουν τα δόντια τους. Γνωρίζω πολλούς, και αλλοίμονο στην ψυχή εκείνου που, ενώ κάνει έργα αμαρτίας, προσέρχεται και κοινωνεί. Αυτός αντί να λύσει με εξομολόγηση τ' αμαρτήματα του, τα επιβαρύνει περισσότερο.

Γι' αυτό απαιτείται πρώτα να καθαρίζεται με τη μετάνοια και κατόπιν να παίρνει την αγία Μερίδα της Θείας Κοινωνίας. Αλλά κι αυτός που γνωρίζει τα πονηρά του έργα και κοινωνεί πριν τα εξομολογηθεί με τη μετάνοια, θα έχει την ίδια τιμωρία του προδότη Ιούδα. Διότι, όσο μεγαλύτερη είναι η ημέρα της Κυριακής, τόσο μεγαλύτερη είναι και η αμαρτία. Αλλοίμονο σ' εκείνους που αφιερώνουν την Κυριακή ημέρα στο να κάνουν αμαρτίες, διότι θα καταδικασθούν στην αιώνια απώλεια και το μερίδιο τους θα είναι μαζί με τους υποκριτές. Γιατί αυτή η ημέρα μάς δόθηκε για προσευχή, για να γευθούμε τους καρπούς της Θείας Λειτουργίας, για μετάνοια και συγχώρεση, για να συναντούμε στο Ναό Τον ίδιο το Χριστό μας.

Την Κυριακή ημέρα τη δημιούργησε ο Κύριος, για να την χαιρόμαστε όχι σκοτιζόμενοι σε μεθύσια και βρώμικες πράξεις, αλλά αισθανόμενοι ευχαρίστηση στη μελέτη των Αγίων Γραφών. Μας έδωσε ο Θεός αυτή την ημέρα κατά την οποία κατέστρεψε τη δύναμη του θανάτου και την ονόμασε Κυριακή, ώστε και από αυτό το όνομα να σεβαστούμε την ημέρα και να τηρήσουμε τις εντολές του Κυρίου. Μην προσπερνάς την εντολή της Κυριακής αργίας, μην κλέβεις την ημέρα Του, μη χωρίζεσαι από την προσευχή, μην απομακρύνεσαι από τη Θεία Λειτουργία.

Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την Εκκλησία. Είναι υψηλότερη από τον ουρανό, λαμπρότερη από τον ήλιο, φωτεινότερη από όλο τον κόσμο. 

Γνωρίζω πολλούς, που σπάνια πατούν στην Εκκλησία, και πολλές φορές καθόλου. Εάν τους έλθει κάποιο κακό για τα αμαρτωλά τους έργα, θεωρούν υπαίτιο το Θεό και όχι τους εαυτούς τους, λέγοντας: «Γιατί επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό;». Και δεν γνωρίζουν ότι όσο αυτοί απομακρύνονται από την Εκκλησία του Χριστού και ο Θεός απομακρύνεται από αυτούς;

Είναι αρκετά ίσως αυτά, αγαπητέ, για νουθεσία πολλών. Διότι, εάν αυτά που είπα δεν είναι αρκετά και δεν πείθουν τους ανθρώπους, τότε αυτοί δεν θα ακούσουν ούτε τα περισσότερα. Διότι για τον μυαλωμενο άνθρωπο είναι αρκετός ένας λόγος για να νουθετισθεί, τον επιπόλαιο όμως άνθρωπο και πνευματικά αδιάφορο, όσο κι αν προσπαθήσεις να του εξηγήσεις, δεν θα πείσεις την καρδιά του μέχρι να πεθάνει. Θέλεις να μην έλθει επάνω σου το κακό;

Να μην προσβάλλεις την Κυριακή, απομακρύνσου από πονηρά έργα, ασχολήσου με την προσευχή, απόλαυσε τη Θεία Λειτουργία, πάψε να λες αισχρολογίες, πήγαινε στη σύναξη με ευλαβείς Χριστιανούς και μαζί μ' αυτούς ευχαρίστησε το Θεό και ανάπεμψε δοξολογία.

Την Κυριακή ημέρα, λοιπόν, τη δημιούργησε ο Κύριός μας για προσευχή, για απόλαυση της Θείας Λειτουργίας, για μελέτη της Αγίας Γραφής, για έργα αγάπης, ας αγαλλιασθούμε και ας χαρούμε και ας απευθύνουμε δοξολογία στο Χριστό που αυτή την ημέρα αναστήθηκε, μαζί και στον Πατέρα και στο Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους ατέλειωτους αιώνες. Αμήν.

Κυριακή, Αυγούστου 18, 2013

Αποδυναμώσαμε το νόημα της αργίας (π. Θωμάς Βαμβίνης)

Αποδυναμώσαμε το νόημα της αργίας 
(π. Θωμάς Βαμβίνης)

Τον τελευταίο καιρό έγιναν έντονες συζητήσεις με αφορμή την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, δηλαδή για το άρθρο 16 του νομοσχεδίου, και ήδη νόμου, με τίτλο: «Κανόνες ρύθμισης της αγοράς προϊόντων και της παροχής υπηρεσιών».

Οι πιο έντονες αντιδράσεις εκδηλώθηκαν από τούς συνδικαλιστικούς φορείς των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των εργαζομένων σ’ αυτές, πού βλέπουν αφ’ ενός μεν να συμπιέζεται το κέρδος τους με την αύξηση τού κόστους λειτουργίας τών επιχειρήσεών τους, αφ’ ετέρου δε νά εξαφανίζεται ο ελάχιστος χρόνος ανάπαυσης κατά εβδομάδα πού μέχρι τώρα είχαν.

Όμως, η κατάργηση τής αργίας τής Κυριακής δέν είναι ένα απλό θέμα, διότι δέν έχει μόνον οικονομικές παραμέτρους, αλλά καί πολιτιστικές καί θρησκευτικές. Υπερτονίστηκαν οι οικονομικές, δέν δόθηκε, όμως, όση προσοχή χρειαζόταν στήν πολιτιστική καί θρησκευτική παράμετρο.

Υπήρξαν, βέβαια, άρθρα από εκκλησιαστικά πρόσωπα καί θεσμικά όργανα, πού μίλησαν γιά τήν αργία τής Κυριακής, αλλά καί γιά πιθανούς κρυπτόμενους λόγους τής κατάργησής της, μέ σοβαρά επιχειρήματα, ιστορικές αναφορές καί πνευματικές αναλύσεις. Η πλειοψηφία τού Κοινοβουλίου όμως δέν έλαβε σχεδόν καθόλου υπόψη της τά κείμενα αυτά, ίσως γιατί οι θρησκευτικοί καί πολιτιστικοί λόγοι δέν αγγίζουν, όπως φαίνεται, τήν μεγάλη πλειοψηφία τού λαού καί ως εκ τούτου δέν θεωρείται ότι προσπορίζουν ψήφους.

Μπορεί νά ακουστή ως λόγος πικρός, όμως, πρέπει νά λεχθή. Τό νόημα τής αργίας τής Κυριακής έχει αποδυναμωθή από τά ίδια τά μέλη τής Εκκλησίας, πού διαβρώνονται από τό πνεύμα τής εκκοσμίκευσης.

Όλες οι μέρες ίσες

Ο αββάς Ιωάννης κάποτε, μεταξύ άλλων, ρώτησε τόν αββά Βαρσανούφιο «ει δεί διαφοράν έχειν ημερών». Καί ο Αββάς απάντησε: «Καί περί τών ημερών, έχε αυτάς ίσας, αγίας, καλάς? πάντα ούν συνετώς πράττε καί αποβαίνει σοι εις ζωήν εν Χριστώ τώ Κυρίω ημών».

Η ημέρα αγιάζεται από τόν τρόπο τής ζωής μας. Όμως, οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί «πράττουν συνετώς», όταν μεταβάλλουν τό Σάββατο, τήν ημέρα τών κεκοιμημένων, σέ ημέρα γάμων, ώστε νά γλεντούν «ελεύθερα» μέχρι τήν πρωΐα τής Κυριακής, στήν οποία κατόπιν «αναπαύονται» λόγω αργίας, παραθεωρώντας τό πνευματικό νόημα τής αργίας αυτής; «Πράττουν συνετώς», επίσης, όταν παραθεωρούν, ως «ατομική ευσέβεια» ή μοναχική υπερβολή καί ιδιορρυθμία, τό ησυχαστικό περιεχόμενο τής αργίας από «πάν γήινον έργον»; Για πολλούς Χριστιανούς όλες οι ημέρες έχουν γίνει ίδιες, όχι όμως άγιες καί καλές.

Ο Χριστός συμπληρώνοντας τόν Νόμο, «Μνήσθητι τήν ημέρα τών σαββάτων αγιάζειν αυτήν», έδειξε ότι τό νόημα τής αργίας τού Σαββάτου (και γιά εμάς τής Κυριακής) είναι η έξοδος από τήν ιδιοτέλεια μέ έργα αγάπης, μέ «προσκαρτέρηση» στόν Ναό «καί ταίς εν αυτώ συνάξεσι», μέ πνευματική μελέτη και προσευχή. Γενικά, ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς δίνει ως περιεχόμενο τής Κυριακής τήν ετοιμασία τού εαυτού μας «προς υποδοχήν τών μελλόντων αγαθών», μέ «την των κακών απραξίαν» καί τήν πράξη τών προσταγμάτων τού Θεού.

Όταν δέν τιμούμε τό δώρο τής αργίας, μέ τήν εκπλήρωση τών επιθυμιών τού δωρεοδότη, τότε κάποτε αυτό τό δώρο θά «αρθή αφ’ ημών».


(Πηγή: alopsis.gr «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» Ιούλιος 2013)

Παρασκευή, Αυγούστου 16, 2013

Ἐξ αφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς



ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ                                                  
      Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
           ΤΗΛ.  2108025211

Ἀμαρούσιον13-08-2013

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης
τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς


Ἡ στία Πατερικῶν Μελετῶν θέλει νά καταθέσει τή σφοδρή διαμαρτυρία της στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας γιά τόν καινούργιο νόμο πού καταργεῖ τήν Κυριακή Ἀργία μετά ἀπό χίλια ἑπτακόσια (1700) χρόνια.  Ὁ ὑποδειγματικός ἀνά τούς αἰῶνες θεόστεπτος αὐτοκράτορας καί μέγιστος ἐν ἁγίοις, Ἅγιος Κωνσταντῖνος καθόρισε μέ τόν πρῶτο του νόμο στίς 07-03 τοῦ ἔτους 321 μ. Χ.,  μετά τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τό 313, τήν Κυριακή ἀργία ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας.
Ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29ο  Κανόνα της, ἡ ς΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καθώς καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἐπεκύρωσαν αὐτό τό μεγάλο ἀγαθό τῆς ἀργίας καί τό χάρισαν ὄχι μόνο στούς ἐν μόχθῳ ἐργαζόμενους, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους ὅλης τῆς οἰκουμένης.
Ἔρχεται λοιπόν τώρα ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση γιά νά γυρίσει πίσω - πίσω, στό ἀπώτατο εἰδωλολατρικό παρελθόν ὅλη τήν κοινωνικοεμπορική ζωή τῆς πατρίδας μας, νά βασανίσει ἔτι περισσότερο τούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες καί νά τούς  ὑπο­χρεώσει σέ πιό πολλά λειτουργικά ἔξοδα μέ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τους κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.  Τολμᾷ νά σνομπάρει, μέσῳ τοῦ «ἐκσυγχρονιστῆ» ὑπουργοῦ κ. Χατζηδάκη, τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν δηλώνοντας ὅτι ἡ Κυριακή ἀργία «κρατᾷ τή χώρα στό παρελθόν». Ἀφελέστατο ἐπιχείρημα πού ἀπροκάλυ­πτα δείχνει τά νεοταξικά σχέδια καί τήν ἀνοιχτή ἄρνηση τῆς πίστεως στό θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.  Μανία καταδιώξεως κατά τοῦ ἕλληνα πολίτη πού τό δικτατορικό καθεστώς μέ ἄθεο νόμο ἀπαγορεύει ἔστω μιά ἡμέρα νά ξεκουράζεται, νά ἐκκλησιάζεται καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ τήν οἰκογένειά του.
Οἱ ἐχθροί τοῦ λαοῦ ἔχουν σχέδιο ἐξόντωσης.  Πίεσαν ἀφόρη­τα τό λαό μας στά οἰκονομικά, ἐνῷ ταυτόχρονα τά μέσα ἐνημέρω­σης προανήγγειλαν νέους φόρους, νέα χαράτσια, νέες περικοπές. Ἀποκορύφωμα τῶν μνημονιακῶν πιέσεων ὑπῆρξαν οἱ ὁμαδικές ἀπολύσεις.  Ἔτσι φθάσαμε στό ρεκόρ τῶν χιλιάδων αὐτοκτονιῶν.  Λιγότερες ἴσως θά ἦταν οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἄν μᾶς εἶχαν στήσει κανονικό πολεμικό μέτωπο.  Ἔχουν ἔτσι τό ἄλλοθι οἱ ἐχθροί μας ὅτι δέν μᾶς κάνουν κακό, ἀλλά ἐνδιαφέρονται νά μᾶς συμμορφώσουν καί νά μᾶς νοικοκυρέψουν.  Ἀφοῦ ἀπό τήν πλευρά τους διαπιστώνουν ἀποδοχή τῶν σκληρῶν μνημονιακῶν μέτρων ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ μας, βάλλουν τώρα εὐθέως κατά τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου θεανθρωπίνης πίστεώς μας.   
Ὁ νόμος κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας προσβάλλει βλάσφημα τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου, καί κυρίως τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του.  Προσβάλλει βάναυσα καί τήν ἀ­ξία τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, χάριν τοῦ ὁποίου καί πρός ἀνακού­φισιν τοῦ ὁποίου, θείᾳ ἐπινοίᾳ, ὁ θεόστεπτος αὐτοκράτορας Μέγας Κωνσταντῖνος θέσπισε μέ νόμο τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς.
Οὐδεμία ἱστορικῶς ἀντίδραση ὑπῆρξε ἀπό καμιά ἄλλη θρησκεία ἤ κοινωνική τάξη τότε πού καθιερωνόταν ἡ ἀργία τῆς Κυ­ριακῆς, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά ἑκατομμύρια τῶν κατοίκων τῆς τότε Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά καί εὐρύτερα ἀνά τή οἰκουμέ­νη, ὠφελοῦντο καί ἀναπαύονταν ἀτομικῶς, οἰκογενειακῶς, συνολι­κῶς.  Εἰσέπρατταν ἀπό τήν ἐξουσία ἀνθρωπιά, σεβασμό καί μαζί μέ τήν παύση τῶν διωγμῶν, ἔναρξη πραγματικοῦ, ὄντως θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ.
Εἶναι πλέον ξεκαρδιστικό ἀνέκδοτο πού προσεγγίζει τά ὅρια τῆς γελοιότητας ἡ αἰτιολογία θέσπισης τοῦ νόμου περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅτι δηλαδή ἔτσι βοηθεῖται νά ἀναρρώσει ἀπό τή νεκρωσή της ἡ ἀγορά!!!  Ποιός τούς πιστεύει;
Ἤδη ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλές ἀντιδράσεις Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, ἐκκλησιαστικῶν φορέων ἀλλά καί κοσμικῶν πού μέ  ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα τρανώνουν τά ἐντελῶς αὐτονόητα γιά τό λαό μας.  Ἡ Ὁμοσποδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτι­κῶν ὑπαλλήλων, ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καθώς καί ἡ Γενική Ὀμοσπονδία Καταναλω­τῶν Ἑλλάδος (ΙΝΚΑ) σύσσωμοι ἀντιδροῦν στόν ἐξοντωτικό νόμο πού μαζί μέ τούς ἄλλους τῆς τελευταίας τετραετίας ἐξευτελίζουν τόν Ἕλληνα πολίτη, ἐπιδιώκουν νά τόν καταστήσουν πάμπτωχο καί νά τόν ἀπογυμνώσουν ἀπό ὅλα τά ὑπάρχοντά του.  Δούλους ἀργυρώνη­τους μᾶς θέλουν στά νεοταξικά σκλαβοπάζαρα.  Τό μόνο πού ἀπομένει εἶναι, κάποιος ἄλλος ὑπουργός νά ἐλέγχει, νά φορολογεῖ καί νά δεσμεύει τόν ἀέρα πού ἀναπνέουμε ἐμεῖς καί τά παιδιά μας.
Ἡ στία Πατερικῶν Μελετῶν ἀπό τήν ἀρχή τῆς «κρίσεως» εἶχε ταπεινῶς συστήσει σέ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές νά ἐγειρόμαστε καθ’ ἑκάστην ὄρθρου βαθέος καί μέ ἄκρα ταπείνωση καί, εἰ δυνατόν, μέ πλήρη ἀκακία, νά ἀναφερόμαστε στόν Κύριο τῶν Κυρίων Ἰησοῦ Χριστό μας διά τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».  Νά ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρε­σβεῖες τῆς Παναγίας μας, τῆς μετά Θεόν Θεοῦ, κατά τούς Ἁγίου Πατέρες μας λέγοντας τό «Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι ἤ σῶσον ἡμᾶς», κρατώντας καί περνώντας τό κομποσχοίνι πού πολύ μᾶς βοηθάει νά συγκεντώνεται ὁ νοῦς μας καί νά συνενώνεται χαρισματικά μέ τήν καρδιά καί μέ ὅλο τό σῶμά μας.
Τώρα, ἄμεσα, γρήγορα, ὁ «προοδευτικός» ὑπουργός πού κατέθεσε τό νομοσχέδιο κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ἡ «προοδευτική» κυβέρνηση μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσουμε τούς ἐχθρούς μας, νά εὐχόμαστε γι’ αὐτούς νά μετανοήσουν καί νά μή χάσουν τόν παράδεισο, ἀλλά καί ἐμεῖς νά ἐντείνου­με τόν ἐν Χριστῷ πνευματικό μας ἀγῶνα.
Πρέπει ἀδελφοί, νά διαλαλήσουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση:
1.              Ὅτι δέν εἴμαστε διατεθειμένοι κλῆρος καί λαός, νά ἀποδεχθοῦμε τά τετελεσμένα τῶν «προοδευτικῶν» ὑπουργῶν καί ὅσων βουλευτῶν ψήφισαν τό νόμο.
2.              Κάθε Σαββατόβραδο νά ὑπενθυμίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἀτομική καί συλλογική - ἐκκλησιολογική - σημασία τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῆς Κυριακῆς.  Ἔρχεται ὁ Ἀναστάς Χριστός γιά νά μᾶς προσφέρει τά ἀναστάσιμα ἀγαθά Του.  Μᾶς θέλει ὅμως μετόχους στήν κατ’  ἐξοχήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔχοντας χριστοαφθονοπάροχη τήν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία τοῦ Κυριακάτικου ἐκκλησιασμοῦ λέγει: Ὅσο κι’ ἄν εἶσαι βεβαρυμένος ἀπό τόν τραχύ ἀγῶνα τῆς ἑβδομάδος γιά τήν ἐπιβίωση, μήν ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου μακράν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.  Θά διαπιστώσεις προσωπικά, ὅτι εἰσέρχεσαι στόν ἱερό ναό ὡς λῦκος καί φεύγεις ἀνάλαφρος, πρᾷος καί χαρούμενος ὡς πρόβατο.  Μπορεῖ νά ἔρχεσαι ἄγριος καί μαῦρος σάν κοράκι καί ἐξέρχεσαι εἰρηνεμένος καί κεκαθαρμένος σάν περιστέρι.  Μπορεῖ νά χάνεις λίγο ὕπνο, κερδίζεις ὅμως ἀσύλληπτες ἀντοχές γιά ὁλόκληρη τήν ἑβδομάδα.  Ἄν μέχρι σήμερα δέν εἴχαμε στό πρόγραμμά μας τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς, ἄς τόν προσθέσουμε πάραυτα.  Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἄς γίνει ἡ ἁγία ἀφετηρία σέ ὅλους μας, τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους ὀρθοδόξους, Ἕλληνες καί μή, νά τιμήσουμε τήν Κοίμησή Της καί τήν ἔνσωμη ἁγία Μετάστασή Της στούς Οὐρανούς.  Θά Τήν παρακαλέσουμε ἱκετευτικά νά μᾶς γλυκάνει τήν ψυχή καί τήν καρδιά μέ τήν ἄκτιστη πανευφρόσυνη Χάρη τοῦ Υἱοῦ Της, ὥστε μετά ἀπό κάθε θεία Κυριακάτικη Λειτουργία νά φεύγουμε ἐφοδιασμένοι μέ νοῦ καθαρό καί συγκροτημένο, λεοντόκαρδη διάθεση, φιλάδελφη ἑτοιμότητα, ὄρεξη γιά δημιουργία, ἔμπνευση ἀκόμα καί μέσα στίς ὁριακές ἐργασιακές συνθῆκες πού ζοῦμε, ἀφοβία γιά τήν ἐπικείμενη ἀπώλεια τῶν λιγοστῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων, θεία διάκριση γιά κάθε ἀπρόοπτο, ἀναπάντεχο ἤ ὁ,τιδήποτε ἀναμενόμενο ἀπό τά διευθυντήρια τῆς Νέας ἐποχῆς.
Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ὁρίζουν ὅτι, ὅποιος δέν ἐκκλησιάζεται ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές «ἀφοριζέ­σθω».  Τό ρῆμα αὐτό σέ μέση φωνή δηλώνει ὅτι, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μέ δική του θέληση, πρωτοβουλία καί πρακτική, ἀποκόπτεται ἀπό τό ἅγιο, ζωοποιό, μυστηριακό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία.  Ἄν ἀλλάξουμε τακτική καί γιά τρεῖς συνεχῶς Κυριακές ἐκκλησια­σθοῦ­με, θά ἀφυπνισθεῖ ἡ ψυχή μας, θά ἀρχίσει νά τρέφεται μέ τά θεῖα πνευματικά ψυχικά ἐδέσματα καί ἡ θεϊκή ὄρεξη καί ὁ θεῖος πόθος θά αὐξάνεται.  Ἡ θεία Κυριακάτικη λειτουργία θά γίνει μαγνήτης, πού θά μᾶς ἑλκύει ὅλο καί περισσότερο.  Ὁ Χριστός θά εἶναι τότε γιά μᾶς πατέρας, φίλος, ἀδελφός, τό πρῶτο ἀγαπημένο πρόσωπο, ὥστε μέ κανένα νόμο δέν θά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν πανευτυχία πού θά ἔχουμε ἀνακαλύψει.
Ὁ νόμος μπορεῖ νά γίνει ἀφορμή γιά μείζονα πνευματική ἐν Χριστῷ προκοπή, ἐπίγνωση τοῦ θείου ἐν Χριστῷ ἔρωτος καί οὐσιαστική κατάργηση τοῦ νόμου περί κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς.
3.  Ἀξίζει καί ἐπιβάλλεται αὐτός ἤ αὐτή πού θά τρωθεῖ ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νά γίνει διαπρύσιος κήρυκας τῆς θειοτάτης σημασίας τοῦ κατά Κυριακήν ἐκκλησιασμοῦ.
Ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ὅσοι πιστοί, ὅσοι ἔχουμε γνώση τῆς χαρισματικῆς ἐν Χριστῷ δυναμικῆς τῆς θείας Κυριακάτικης Λειτουργίας, ἔχουμε χρέος νά ὁμολογοῦμε τό Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα γιά μᾶς Ἰησοῦ Χριστό, πού κλίνει οὐρανούς καί κατεβαίνει κατά τήν ὡριαία διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας μέσα μας καί μέσα σέ ὅλον τόν κόσμο.
Μέ πολλή ἀγάπη, διάκριση καί σύνεση τό αὐτό πρέπει νά κάνουμε στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στούς μαθητές μας, στούς νέους καί στίς νέες.  Οἱ καιροί οὐ μενετοί.  Δύσκολες καί πολύ ἐπικίνδυνες οἱ ἡμέρες μας.  Ὁ Κύριος ἐγγύς!  Δέν πρέπει νά νουθετήσουμε τήν νέα γενιά;  Εἶναι τά παιδιά ἀγριεμμένα, ξεσηκωμένα ἀπό τήν αἰσχρή τηλεόραση καί τό αἰσχρό internet.  Δέν πρέπει νά τά παρακαλέσουμε γιά τό καλό τους νά γίνουν οἱ καλύτεροι φιλοθεάμονες τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ Λειτουργίας;
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία. 
Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία.  Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος. Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19)
 Εἶδε λέγει τί πέτυχε ὁ Παῦλος μέ τά ἱκετευτικά δάκρυα, πού ἔβγαιναν ἀπό καρδιά πού καιγόταν ἀπό ἀγάπη στό Χριστό καί στόν ἄνθρωπο.  Γιαυτό κατάφερε ὄχι ἐγκεφαλικά ἀλλά βαθειά, μέσα στήν καρδιά τους νά μορφώσει τό Χριστό καί ἔτσι πάντα νά μετέχουν στή θεία Λατρεία τοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι σταδιακά, ἀλλά χριστοδυναμικά, de facto, θά καταργη­θεῖ ὁ νόμος «περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς» ἀφοῦ ὄλο καί περισσότεροι ἀδελφοί μας θά ἐνσωματώνονται ἑκούσια καί ζωντανά στό Κυριακάτικο πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας.
4. Οἱ κληρικοί καί οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν θά πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς, γνῶστες τῆς πολύ πλούσιας λατρείας καί δή τῆς δοκιμασμένης ὀρθοδόξου λειτουργικῆς παραδόσεως.  Ὅσο πιό ταπεινή καί μετά συντετριμμένης καρδίας εἶναι ἡ παράστασή μας στή θεία Λειτουργία, τόσο πιό προσεκτικοί στούς λογισμούς, στήν ἐπιστράτευση τῆς λεπτῆς προσοχῆς τους καί στήν ἀμετεώριστη προσευχή γίνονται οἱ πιστοί μας, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζεται καί χριστοποιεῖται μέσα σ’ αὐτούς τούς χαλεπούς καιρούς.
Ἄς πρυτανεύει ἡ ἐν Χριστῷ ἁπλότητα, ἡ ἐν Χριστῷ σιωπή, ἡ ἐπιβεβλημένη μεγαλοπρέπεια στά ἱεροψαλτικά ἐκκλησιαστικά ᾄσματα, ὅπου χρειάζεται, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ σταυρική μετάνοια καί κατάνυξη στίς ψυχές ἀλλά καί ἡ ἄκρως ἀναστάσιμη χαρά πού ἀποτελεῖ καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν αἰτημάτων, ὅλων τῶν μυστικῶν εὐχῶν καί ὅλων τῶν μεγαλοπρεπεστάτων ὕμνων τῶν χορῶν τῶν ἱεροψαλτῶν.  Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο γνήσια ὀρθόδοξο λειτουργικό χαρισματικό περιβάλλον μπορεῖ νά μή σαγηνεύονται οἱ σήμερα πολλαπλῶς διωκόμενοι Ἕλληνες ὀρθόδοξοι πολῖτες;  Ὅταν μυστικῶς καί ἐγκαρδίως ἀναπαύονται οἱ ψυχοῦλες τους μέσα στήν σωτήρια κιβωτό τῆς Κυριακάτικης θείας Λειτουργίας δέν θά γίνονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο μεγαλοκήρυκες καί χριστοκήρυκες τοῦ λειτουργικοῦ θησαυροῦ πού ἔχει ἐμφυτεύσει ὁ Χριστός μέσα τους;   Δέν θά ἔρθει καί πάλι κάποια στιγμή πού de facto, ἐν τοῖς πράγμασι θά ἀκυρωθεῖ ὁ νόμος περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς;
5. Καί πρακτικῶς ὅμως θά πρέπει νά ἀντιδράσουμε.  Νά μήν ἀμελοῦμε νά ψωνίζουμε τίς ἄλλες ἡμέρες καί νά μήν εὐνοοῦμε τά πολυεθνικά supermarket.  Ὁ λαός ἔχει τή δύναμη νά περιθωριοποιή­σει (συρρικνώσει) τήν πελατεία, τήν εὐρρωστία καί τή δύναμη τῶν πολυεθνικῶν μεγαλοκαταστημάτων, ἔστω κι ἄν αὐτά τίς Κυριακές δημιουργοῦν κάποιες προσφορές.  Ὁ λαός ἔχει δείξει τή βούλησή του σέ παραπλήσιες ἀντιλαϊκές θεσμοθετήσεις τοῦ παρελθόντος.  Γιατί νά μή γίνει τώρα πρακτικά, λαϊκό μποϋκοτάζ κατά τοῦ νόμου;
Γιατί μουσουλμᾶνοι καί ἑβραῖοι συνεργάστηκαν γιά νά ἀπαγχονισθεῖ ὁ ἔνδοξος ἐθναπόστολός μας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;  Ἀκριβῶς ἐπειδή μέ τόν ἅγιο θεανθρώπινο λόγο του εἶχε ἐπηρεάσει πρακτικά τούς σκλάβους προγόνους μας καί δέν προέβαιναν κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς σέ ἐμπορικές διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐμπόρους τῶν Ἑβραίων, πού ὡς Θεό τους εἶχαν τό χρηματικό κέρδος! 
Μποροῦμε λοιπόν καί μεῖς σήμερα νά γίνουμε πιό σωστοί, πιό χριστιανοί;  Νά μή πατήσουμε τό πόδι μας κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς στά καταστήματα!   Δέν μποροῦμε ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες νά προμηθευόμαστε τά ψώνια μας; Εἶναι πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ καταναλωτῆ.  Δέν πρέπει τόσο ἁπλᾶ, τόσο φυσικά, τόσο πρακτικά νά δώσουμε τό μήνυμά μας στήν ἀσεβῆ Ἑλληνική Κυβέρνηση; 
6. Σέ λίγο καιρό πιστεύουμε ὅτι θά μπορέσουμε νά πληροφορηθοῦμε τόν κατάλογο τῶν βουλευτῶν πού ἐπιπόλαια ἤ συνειδητά ψήφισαν τόν τόσο ἀντίχριστο καί ἀπάνθρωπο νόμο.  Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἑπόμενης ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης νά ξέρουμε ποιά χέρια ψήφισαν κατά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.
Δέν πρέπει νά ξέρουμε ποιοί πρόσθεσαν ὀξύτερο ψυχικό πόνο, περισσότερη ἀπλήρωτη δουλειά καί κόπο στούς ἐργαζόμενους; Δέν πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί ἔχουν βαλθεῖ νά κλείσουν τούς μικρομεσαίους καταστηματάρχες πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν;
Γιατί θά πρέπει ἡ Ἑλλάδα νά γίνει τό πρῶτο πιλοτικό ἀθεϊ­στικό κράτος καί μέ τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς; Ποιά Εὐρωπαϊκά κράτη, ἄς μᾶς ποῦν, ἔχουν ψηφίσει τέτοιο ἀντιθεαν­θρώπινο νόμο;  Εἶναι πλέον καταχωρημένο στή γνώση καί στή συνείδηση τῶν Εὐρωπαίων ὅτι εἶναι ἀσύμφορη ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων κατά τήν Κυριακή.  Εἶναι δέ ἀποδεδειγμένο καί λογιστικά.  Ἡ νεοταξική ὅμως νοοτροπία μαίνεται (=πολεμάει μέ μανία) ἐναντίον κάθε χρι­στιανικοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ κυρίως στήν ὀρθόδοξη χώρα μας.
Θά μπορούσαμε νά καταχωρίσουμε πολλά  καί περικαλλέστατα λογοτεχνικά κείμενα δοκίμων Ἑλλήνων λογοτεχνῶν μας πού περιγράφουν πολύ ζωηρά τή μοναδικότητα καί χαρισματική ἰδιομορφία τῆς Ἑλληνικῆς Κυριακῆς, πού εἶναι ὁπωσδήποτε συνδυασμένη μέ τήν ἀργία της. 
Ἀντ’ αὐτῶν προτιμοῦμε νά παραθέσουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:
«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τήν κόλασιν καί ἔβγαλε τόν Ἀδάμ, τήν Εὔαν καί τό γένος του. Ἀνέστη τήν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φοράς εἰς τούς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρά εἰς τόν οὐρανόν, χαρά εἰς τήν γῆν καί εἰς ὅλον τόν κόσμον· φαρμάκι καί σπαθί δίστομον εἰς τήν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καί μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διά τοῦτο καί οἱ Ἑβραῖοι δέν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσάν τήν Κυριακήν, ὁπού ἀκούουν τόν παπά μας νά λέγη: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁπού ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νά κάμουν διά νά ἐξαλείψουν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρώμεθα πάντοτε, μά περισσότερον τήν Κυριακήν, ὁπού εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακήν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήση ὅλον τόν κόσμον.
     Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα τάς ἕξ ἡμέρας διά ταῦτα τά μάταια, γήϊνα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, καί ὄχι νά πολυτρώγωμεν, νά πολυπίνωμεν καί νά κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νά ἐργαζώμεθα καί νά πραγματευώμεθα τήν Κυριακήν. 
    Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν· καί ἤ σέ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἤ τήν γυναίκα σου, ἤ τό παιδί σου, ἤ τό ζῶον σου ψοφᾷ, ἤ ἄλλον κακόν σου κάμνει.
Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τήν φυλάγετε τήν Κυριακήν; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, νά τήν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νά τό σμίγης ὅλο καί νά τό κάμνης ἑπτά μερίδια· καί τά ἕξ μερίδια κράτησέ τα διά τόν ἑαυτόν σου, καί τό ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἄν θέλης, δῶσέ το ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς ἤ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά εὐλογήση ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχη ἀνάγκη καί θέλης νά πωλήσης πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακήν, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις εἰς τήν σακκούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει· ἀλλά δῶσέ τα ἐλεημοσύνην, διά νά σᾶς φυλάγη ὁ Θεός» (Διδαχ. Δ΄).

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν
ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ
Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...