Ανείπωτη ανεπάρκεια..

     Το κακό που έχουν κάνει στην ελληνική κοινωνία το life style καθώς και η ''ελαφρά'' τηλεόραση με τις πρωϊνές και μεσημεριανές εκπομπές,
..που απευθύνονται σε άτομα με IQ αμοιβάδας (ή θέλουν να μας καταντήσουν έτσι),
..φάνηκε ανάγλυφο με την δυστυχή ευκαιρία του
θανάτου δημοφιλούς λαϊκού τραγουδιστή.

Πολύς κόσμος, δυσανάλογα και εφιαλτικά πολύς, αντέδρασε υπερβολικά μη μπορώντας να ξεχωρίσει και να ταξινομήσει σωστά το μέγεθος των πραγμάτων και των γεγονότων,
..μπερδεύοντας το θυμικό με το τραγικό, και το κουτσομπολιό επιπέδου καφενείου και κομμωτηρίου με την ψύχραιμη και ορθολογική αποτίμηση ενός γεγονότος.

Κοινώς, ο κόσμος απαίδευτος, αμόρφωτος (επίτηδες) και διαβρωμένος απ' την ξεχειλίζουσα βλακεία μιάς ελεεινού επιπέδου τηλεόρασης,
..μπέρδεψε τις βούρτσες με τις βούρτσες.

Μηνύματα, κλάματα και οδυρμοί έδωσαν και πήραν.
Βιογραφικά του άτυχου νέου άντρα, που τον αναγόρευαν ισάξιο του Μεγαλέξανδρου και του Καρούζο συχγρόνως, είδαν το φώς του διαδικτύου και φώτισαν με το φώς της απύθμενης και ατέρμονης ελαφρότητας το σύνολο της επικράτειας του πτωχευμένου μας κράτους.
Εκφράσεις του τύπου ''ανείπωτη τραγωδία'' εκτοξεύτηκαν εδώ κι εκεί,
..χωρίς να μπορούν καν να διανοηθούν την Ύβριν που διαπράττουν.

Ανείπωτη τραγωδία ο θάνατος ενός ατόμου από δική του υπαιτιότητα; (υπερβολική ταχύτητα και κατανάλωση αλκοόλ, κατά το πόρισμα της αστυνομίας)
Αν είναι αυτό ανείπωτη τραγωδία, τότε τί είναι τα εκατοντάδες παιδιά που πεθαίνουν καθημερινά από έλλειψη τροφής, πόσιμου νερού και φαρμάκων σε όλον τον κόσμο;
Τί είναι ο εξανδραποδισμός και μετατροπή σε πρόσφυγες λαών ολόκληρων εξαιτίας των πολέμων που προξενούν στις χώρες τους τα συμφέροντα της ''Δύσης'' και των πολυεθνικών εταιρειών; 
Τί είναι ο νέος και ο γέρος στην χώρα μας που ψάχνει στα σκουπίδια, ή που πεθαίνει πρόωρα από αδυναμία προμήθειας φαρμάκων;

Είναι ανείπωτη τραγωδία όταν κάποιο άτομο μη μπορώντας, ή μη έχοντας την κατάλληλη παιδεία, ή τον σωστά διαπλασμένο χαρακτήρα να διαχειριστεί σωστά την απότομη δίκαιη ή άδικη επιτυχία, τον απότομο και απρόσμενο πλουτισμό, την δυσανάλογη με το μπόϊ του (ηθικό, ψυχικό, καλλιτεχνικό) φήμη,
..''καβαλάει το καλάμι'', αισθάνεται ''θεός'' και ''δυνατός'' και γίνεται επικίνδυνος όχι μόνον για τον εαυτό του, αλλά υπό προϋποθέσεις και για κάποιους άλλους;
Δεν θα μπορούσε κάλλιστα χθες με την υπερβολική του ταχύτητα να πάρει στον λαιμό του και άλλον συμπολίτη μας, ή να ξεκληρίσει ας πούμε μία οικογένεια που πήγαινε εκείνη την ώρα την πρωινή τα παιδιά της στο σχολείο;
Τότε γιατί θα μιλάγαμε; Για ανείπωτη τραγωδία ή για ''πυρηνικό όλεθρο'';

Ναι. Ανείπωτη τραγωδία. Για την μάνα του όμως και τον πατέρα του. 
Για τους υπόλοιπους ένα ατυχές, ατυχέστατο και μοιραίο γεγονός.


Δεν μπορούμε, είμαστε απαίδευτοι (επίτηδες) ως κοινωνία να αξιολογήσουμε σωστά και ορθολογικά τα γεγονότα.
Ακριβώς το ίδιο κάνουμε και με την (τεχνητή) κρίση που μας καταστρέφει,
..καθώς και με τους ολετήρες και πολιτικούς εγκληματίες που μας κυβερνούν τα τελευταία πολλά χρόνια.

Αντιδρούμε υπερβολικά ή καθόλου, σπασμωδικά, ανισόρροπα, χωρίς σκέψη, χωρίς αιτιολόγηση, χωρίς αξιολόγηση των καταστάσεων.
Αυτό ήθελαν κι αυτό πέτυχαν με την ελλειματική παιδεία,
..συνεπικουρούμενη από μιά βρώμικη, χυδαία και υποβολιμιαία τηλεόραση.

Περαστικά μας, κι ας προσέχαμε!
Σε μιά άλλη ζωή, ίσως τα πάμε καλύτερα!.. 
το είδαμε εδώ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΝΩΕ ΣΗΜΕΡΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ

Γράφει ο Μ. Ν. Χειλαδάκης

«Και καθώς συνέβη κατά τας ημέρας του Νώε, έτσι θα είναι και κατά τας ημέρας που θα έλθει ο υιός του ανθρώπου» (Λουκ. 17,26).
Είμαστε τώρα όπως και τότε στην εποχή του Νώε λίγο πριν την μεγάλη τρικυμία, όπως παρουσιάζει τα γεγονότα το βίντεο.
Το βίντεο αρχίζει με την κ. Μέρκελ δείχνοντας την να ορκίζεται ότι θα υπερασπίζεται τον λαό της, θα τιμά τους νόμους και θα εκπληρώσει τα καθήκοντα με καθαρή συνείδηση και δικαιοσύνη απέναντι σε όλους. Μια άθεη που ορκίζεται στο Θεό, (ποιον Θεό ?) και που γι’ αυτήν ο όρκος αυτό είναι ένα κουρελόχαρτο.
Και μετά ακολουθεί το επίμαχο σημείο όπου αποκαλύπτεται η πραγματική της αποστολή. Μιλάει στο κοινό που την παρακολουθούσε και αναφέρεται στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και ότι αν θέλουμε να επικρατεί τάξη σε τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι και πρόθυμοι να δώσουμε κάποια από τα δικαιώματα μας και σε 
άλλους. Μόνο έτσι μπορούμε να ζήσουμε με ασφάλεια. Και έτσι αξίζει να προσπαθήσουμε για αυτό.
Το άκρων άωτο της υποκρισίας. Η Καγκελάριος, ένας, αδίστακτος δαίμονας που δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, όπως όλοι οι παρατρεχάμενοι της.
Και φυσικά δεν αισθανόταν τίποτα εκείνη την ώρα που έδινε τον ψεύτικο όρκο για τα μάτια του κόσμου. Η ίδια είναι άθεη και αδίστακτη όπως θα έδειχνε στην συνέχεια με την καταστροφική της πολιτική για όλη την Ευρώπη.
Είναι και αυτή η κυρία μια μεγάλη πρόκληση για τον μεγάλο καταστροφικό κατακλυσμό!

«Και ενώ αυτός εκάθητο στον όρος των Ελαιών, τον επλησίασαν οι μαθηταί ιδιαιτέρως και του είπαν· “πες μας, πότε θα γίνουν αυτά και ποιό θα είναι το σημείον, που θα προαναγγέλλει την ένδοξον παρουσίαν σου και το τέλος του κόσμου. Και απεκρίθη ο Ιησούς και τους είπε· προσέχετε μήπως τυχόν σας πλανήση κανείς. Διότι πολλοί θα έρθουν με το ιδικόν μου όνομα και θα λέγουν· εγώ είμαι ο Χριστός και θα παρασύρουν πολλούς στον δρόμον της πλάνης. Θα ακούσετε δε πολέμους και φήμες περί πολέμων, που γίνονται μακράν. Προσέχετε, μη ταράσσεσθε, νομίζοντες ότι αυτά είναι σημεία του τέλους. Διότι πρέπει όλα να πραγματοποιηθούν, αλλά ακόμα δεν θα έλθη το τέλος. Διότι θα ξεσηκωθή το ένα έθνος ενάντιον του άλλου έθνους, και το ένα βασίλειον εναντίον του άλλου βασιλείου και θα συμβούν στερήσεις και πείνες και επιδημικές αρρώστιες και σεισμοί εις διαφόρους τόπους. Ολα όμως αυτά θα είναι αρχή των ταλαιπωριών και πόνων. Τοτε θα σας παραδώσουν εις θλίψεις και βασανηστήρια και θα σας φονεύσουν, και θα είσθε οι μισούμενοι από όλα τα έθνη, διότι θα πιστεύετε και θα κηρύτετε το όνομά μου» (Ματθ. 24,3-9).

«Υποκριταί! Τα σημεία του ουρανού και της γης, που προαναγγέλους τον καιρόν, ξέρετε να τα διακρίνετε. Τον καιρόν όμως τούτον, που όλα τα σημεία τον παρουσιάζουν ως εποχήν της ελεύσεως του Μεσσίου, πως δεν τον διακρίνετε;» (Λουκ. 12,56).
«Και καθώς συνέβη κατά τας ημέρας του Νώε, έτσι θα είναι και κατά τας ημέρας που θα έλθη ο υιός του ανθρώπου» (Λουκ. 17,26).

Από κοντά και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο κ. Μπους, που πρώτος μίλησε για την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αυτός που για πρώτη φορά έκανε γνωστό στον κόσμο πως έρχεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων, έρχεται ο μεγάλος κατακλυσμός και λίγοι θα σωθούν από τον Νώε της εποχής μας.

Γεν.9,12-17

«καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ὃ ἐγὼ δίδωμι ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης, ἥ ἐστι μεθ᾿ ὑμῶν εἰς γενεὰς αἰωνίους· τὸ τόξον μου τίθημι ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ἔσται εἰς σημεῖον διαθήκης ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς. καὶ ἔσται ἐν τῷ συννεφεῖν με νεφέλας ἐπὶ τὴν γῆν, ὀφθήσεται τὸ τόξον ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ μνησθήσομαι τῆς διαθήκης μου, ἥ ἐστιν ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ὑμῶν, καὶ ἀνὰ μέσον πάσης ψυχῆς ζώσης ἐν πάσῃ σαρκί, καὶ οὐκ ἔσται ἔτι τὸ ὕδωρ εἰς κατακλυσμόν, ὥστε ἐξαλεῖψαι πᾶσαν σάρκα. καὶ ἔσται τὸ τόξον μου ἐν τῇ νεφέλῃ, καὶ ὄψομαι τοῦ μνησθῆναι διαθήκην αἰώνιον ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ ἀνὰ μέσον ψυχῆς ζώσης ἐν πᾶσι σαρκί, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ Νῶε· τοῦτο τὸ σημεῖον τῆς διαθήκης, ἧς διεθέμην ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον πάσης σαρκός, ἥ ἐστιν ἐπὶ τῆς γης».

       Ενεργοποιηθείτε γρήγορα πριν είναι όλα πολύ αργά.
       Η Κιβωτός θα είναι για πολύ λίγους, όσους θα έχουν το σθένος να αντισταθούν και να σωθούν.

Μ. Ν. ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

www.nikosxeiladakis.gr

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Γεωργίου Ἰ. Μαντζαρίδη

Ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς

Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ

Κάθε    κρίση,     σὲ    ὁποιοδήποτε ἐπίπεδο τῆς προσωπικῆς ἢ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ἂν ἐμφανίζεται, ἔχει κάποια βαθύτερη πνευματικὴ αἰτία. Καὶ ἡ αἰτία ποὺ δημιουργεῖ τὴν κρίση ἀπευθύνει ταυτόχρονα στὸν ἄνθρωπο μιὰ πρόσκληση γιὰ περισυλλογὴ καὶ διερεύνηση τῆς πνευματικῆς του καταστάσεως. Ἡ διερεύνηση ὅμως αὐτὴ τότε μόνο ἀποβαίνει γόνιμη   καὶ   καρποφορεῖ,   ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναθεωρεῖ τὴ στάση του καὶ ἐπιστρέφει στὸν   ἑαυτό    του,    γιὰ   νὰ ἀρχίσει νέα πορεία. Σήμερα    ζοῦμε    ἔντονη κρίση στὸ ἐπίπεδο τῆς οἰκονομικῆς    ζωῆς.   Εἶναι    μιὰ κρίση ποὺ κοστίζει ἀκριβὰσὲ ὅλους, γιατὶ ὑποφέρουμε ὅλοι. Ἀκριβότερα ὅμως κοστίζει    στοὺς    φτωχότερους    καὶ   ἀσθενέστερους, γιατὶ   ἀπειλεῖ τὴν ἴδια τὴνἐπιβίωσή   τους.   Τὰ  ἑκατομμύρια    τῶν ἀνθρώπων    ποὺ   βρέθηκαν    κάτω   ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας, ὁ ὁρμαθὸς τῶν ἀστέγων, οἱ στρατιὲς τῶν ἀνέργων, τὰ πλήθη τῶν ἀπολυομένων,        τὰ διαρκῶς αὐξανόμενα    κύματα    τῶν    πολιτικῶν καὶ   οἰκονομικῶν    μεταναστῶν,     δημιουργοῦν    μιὰ   κατάσταση    ὄχι   ἁπλῶς ἀπογοητευτικὴ       ἀλλὰ     κυριολεκτικὰ δραματική.

Ὅπως ὅμως σὲ κάθε κρίση, ἔτσι καὶ στὴν κρίση αὐτὴ μπορεῖ νὰ βρεθεῖ καὶ κάποια   θετικὴ    πλευρά·    μποροῦν    νὰ ἐπισημανθοῦν κάποιες «παράπλευρες» ὠφέλειες,   ποὺ   βοηθοῦν   τὸν  ἄνθρωπο νὰ ἀνασυνταχθεῖ καὶ προκαλοῦν στὴν κοινωνία   αἰσθήματα    συμπάθειας    καὶ ἀλληλεγγύης. Ἡ ἀποτυχία γιὰ τὸν δημιουργικὸ ἄνθρωπο δὲν εἶναι σταθμὸς ἀπογνώσεως   ἀλλὰ   ἀφετηρία   νέας   πορείας. Καὶ ἡ νέα πορεία μπορεῖ νὰ ἔχει πάλι τὶς ἀποτυχίες της. Ὅταν ὅμως ἔχει προηγηθεῖ ἡ περισυλλογὴ καὶ ὁ αὐτοέλεγχος γιὰ τὰ λάθη ποὺ προηγήθηκαν καὶ τὶς παραλείψεις ποὺ ἔγιναν, τότε ὁ τελικὸς σκοπὸς προσεγγίζεται καλύτερα. Ὡς φθαρτὸς καὶ θνητὸς ὁ ἄνθρωπος ὁδηγεῖται ἀναπόδραστα στὴν καταστροφή. Ἡ καταστροφικὴ ὅμως αὐτὴ πορεία μπορεῖ   πάντοτε    νὰ  μετασχηματίζεται σὲ πορεία ἐπιτυχίας     καὶ προκοπῆς    σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο. Ἡ τρεπτότητα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ συνοδεύει τὴ φθαρτότητά του, καθιστᾶ φυσικὴ τὴν ἀλλαγὴ ὄχι μόνο πρὸς τὸ χειρότερο ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ καλύτερο. Ἡ   ποιότητα    τῆς    ἀλλαγῆς    αὐτῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν προαίρεση καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου. Ἐξαρτᾶται ἀκόμα ἀπὸ τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὸ θάρρος του. Αὐτοὶ ποὺ διαχειρίζονται τὶς μεγάλες κρίσεις καὶ δὲν διστάζουν νὰ προχωρήσουν    σὲ  ἐσκεμμένες    προκλήσεις κρίσεων,    τὶς   βλέπουν    ὡς   μοναδικὲς εὐκαιρίες γιὰ οὐσιαστικὲς ἀλλαγές. Γι’αὐτὸ   θεωροῦν    ἀπαραίτητο    νὰ   ἔχουν ἕτοιμα ἐναλλακτικὰ σχέδια, ὥστε νὰ τὰ ὑλοποιήσουν καὶ νὰ τὰ ἐπιβάλουν στὶς συγκλονισμένες κοινωνίες, πρὶν αὐτὲς συνέλθουν ἀπὸ τὴν ἀναταραχή τους*1.

Μὲ  τὸν   μακιαβελικὸ    αὐτὸν   τρόπο ἐκεῖνο ποὺ παρέμενε γιὰ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς «πολιτικὰ ἀδύνατο» μετατρέπεται σὲ «πολιτικὰ ἀναπόφευκτο»2

Ἤδη γίνεται εὔκολα κατανοητὸ τὸ σφάλμα τῆς καταναλωτικῆς μανίας ποὺ προβλήθηκε    μὲ  πολλοὺς   τρόπους   καὶ κυριάρχησε    στὴν   ἐποχή   μας.   Σήμερα ἀποκαλύπτεται     σαφέστερα      ἡ  ἀπάτη τῆς   δημιουργίας    τεχνητῶν     ἀναγκῶν, ποὺ ὁδήγησαν καὶ δὲν παύουν νὰ ὁδηγοῦν σὲ ἀτέρμονες προσπάθειες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση     καὶ   ἱκανοποίησή    τους. Τώρα   ὅμως   γίνεται    καὶ   ἐντονότερα ἀντιληπτὴ     ἡ   φρίκη   τοῦ   ὑπαρξιακοῦ κενοῦ, ἡ ὁποία δημιουργεῖται       στὸν ἄνθρωπο ποὺ ταυτίζει τὸ νόημα τῆς ζωῆς του μὲ τὴν ἀπόλαυση ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ τὴν ἱκανοποίηση τῶν σωματικῶν του αἰσθήσεων. Ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες μὲ τὴν κρίση   αὐτὴν   κατανοοῦμε    εὐκολότερα τὴν ἀφροσύνη μας, καὶ ἰδιαίτερα     τὴν ἀφροσύνη     τῶν     ἡγετῶν μας,   ποὺ   παραπλανοῦσαν τὸν λαό λέγοντας ὅτι ὑπάρχουν   χρήματα   καὶ   ἀγαθὰ «κείμενα   εἰς  ἔτη   πολλά»3· ἀφροσύνη     ποὺ    ξεπερνᾶ κατὰ    πολὺ    ἐκείνην    τοῦ ἄφρονα   πλουσίου    τῆς   εὐαγγελικῆς          παραβολῆς, γιατὶ   σὲ  ἐκεῖνον   ὑπῆρχαν πράγματι    ἀγαθὰ   «κείμενα εἰς ἔτη πολλά», ἐνῶ σὲ μᾶς ὑπῆρχαν    μόνο   λίγα    καὶ μάλιστα δανεικά. Κατανοοῦμε, ἀκόμα, πόσο ὑποκριτικὸ ἦταν τὸ πολιτικό μας σύστημα, ποὺ ἐνῷ κατοχύρωνε   συνταγματικὰ     τὴν   ἰσότητα   καὶ τὴ δικαιοσύνη γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες, στήριζε   καὶ   ἐξακολουθεῖ    νὰ  στηρίζει νομοθετικὰ    τὴν   ἀσυδοσία    τῶν   κρατούντων.Ἡ οἰκονομικὴ κρίση κινεῖται στὴν ἐπιφάνεια   τῆς   ἀνθρώπινης    ζωῆς,   ἐνῷ ἡ  δυναμική    της   κρύβεται    βαθύτερα.Πρὶν ὅμως ἐκδηλωθεῖ αὐτὴ στὸ ἐπίπεδο τῆς οἰκονομίας, εἶχε παρουσιαστεῖ σὲ ἄλλα βαθύτερα ἐπίπεδα· στὸ πολιτικό, τὸ πολιτισμικό, τὸ κοινωνικό, τὸ ἠθικό,τὸ θρησκευτικό.

Ἀλλὰ   οἱ  διαδοχικὲς    αὐτὲς    κρίσεις ἔμεναν    ἀπὸ   τοὺς    πολλοὺς    ἀπαρατήρητες, ἢ καὶ ἐξυμνοῦνταν ὡς προοδευτικὰ   καὶ  ἐκσυγχρονιστικὰ     φαινόμενα. Τώρα ὅμως ποὺ βρεθήκαμε στὸ χεῖλος τῆς χρεωκοπίας, βλέπουμε τὰ πράγματα καθαρότερα. Διαπιστώνουμε μεγάλα λάθη. Αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀναθεωρήσουμε τὴν πορεία    ποὺ ἀκολουθήσαμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε νέους προσανατολισμούς. Ἡ μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ζοῦμε   σήμερα,   εἶναι   στὸ  βάθος   της μεγάλη   πνευματικὴ    κρίση.   Καὶ  ὅσο ἡ ἀντιμετώπισή της δὲν συνδέεται μὲ τὴν    προσέγγιση    καὶ   συνειδητοποίηση τῆς βαθύτερης αἰτίας της, κάθε προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται γιὰ τὴ διευθέτησή    της   εἶναι   ἐπιδερμική.    Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζεται σήμερα   ἡ  κατάσταση    τῆς   κοινωνίας μας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους παράγοντες δὲν εἶναι καθόλου ἐνθαρρυντικός. Τί μπορεῖ λοιπὸν νὰ γίνει; Τὸ πρῶτο ποὺ χρειάζεται σήμερα εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ αἰσθήματος τῆς εὐθύνης. Τώρα, περισσότερο ἀπὸ κάθε   ἄλλη   φορά,   εἴμαστε    σὲ   θέση νὰ   γνωρίζουμε    ὅτι   τὸ   κακό,   ὅπως ἄλλωστε    καὶ   τὸ   καλό,   ποὺ   γίνεται μέσα   στὸν   κόσμο  σὲ  κοινωνικὸ   καὶ σὲ οἰκολογικὸ ἐπίπεδο, ξεκινάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀσφαλῶς τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη ἐδῶ ἔχουν οἱ πνευματικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἡγέτες. Αὐτὸ ὅμως δὲν δικαιολογεῖ καθόλου τὴν ἀνευθυνότητα τοῦ πλήθους. Ἀρκετοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι πρέπει νὰ γίνει ἐπανάσταση καὶ βίαιη ἀνατροπὴ τῆς καταστάσεως. Ἡ θέση αὐτὴ φαίνεται σωστὴ καὶ μικροπρόθεσμα ἀποτελεσματική. Ἂν δὲν καταργηθεῖ τὸ σάπιο, πῶς θὰ φανερωθεῖ τὸ ὑγιές; Ἀλλὰ καὶ πῶς θὰ φανερωθεῖ τὸ ὑγιές, χωρὶς συστηματικὴ καὶ ἐπιμελημένη θεραπεία; Ἡ ἱστορία διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ βίαιες ἐπαναστάσεις    συνδέονται    μὲ   τεράστιες  ἀνθρωποθυσίες     καὶ   καταλήγουν    ἢ μεταλλάσσονται σὲ αὐταρχικὰ ἢ τυραννικὰ καθεστῶτα. Ὅπως εὔστοχα παρατηρήθηκε, «ὅσο βαθειὰ καὶ ἂν εἶναι ἡ ταραχή μας γιὰ τὶς ἀδικίες κάποιου συστήματος, ἡ ἀλλαγή του πρέπει νὰ συνδέεται μὲ μακρὰ διαδικασία ἀνυψώσεως τοῦ ἠθικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἀνθρώπων ἐν γένει»4.

Ἡ λύση δὲν βρίσκεται βίαια οὔτε μηχανικά.   Χρειάζεται   βαθύτερη    ἐργασία μέσα στὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο. Ἀπαιτεῖται μετάνοια καὶ ἀσκητικὸς ἀγῶνας γιὰ τὴν ἀνάκτηση τοῦ χαμένου ἑαυτοῦ, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ νοῦ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν ἀνασύνδεσή του μὲ τὴν καρδιά, ὅπου φωλιάζει ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ἐκεῖ μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἀληθινὴ ἐπανάσταση. Ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος       συναντάει τὸν Θεὸ καὶ βρίσκει τὴν ταυτότητά του, ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴ διάσπαση καὶ τὴ διάλυση.

1. * Ἐκτενέστερη ἀνάλυση τοῦ θέματος βλέπεστὸ βιβλίο μου: Καινοτομία καὶ Παράδοση,ἔκδ. Ἱ. Μ. Μονὴ Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὄρος2014, σσ. 109-132.Βλ. N. Klein, Τὸ δόγμα τοῦ σόκ. Ἡ ἄνοδοςτοῦκαπιταλισμοῦ τῆς καταστροφῆς, Λιβάνης,Ἀθῆνα 2010, σ. 20 κ.ἑ.

       2 . Milton Friedman, Capitalism and Freedom,University Press, Σικάγο 1982, σ. IX.

       3 . Βλ. Λουκ. 12,19.

       4 . Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2 2011, σ. 235.

πηγή

ΟΤΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ, Ο ΘΕΟΣ ΒΓΑΖΕΙ ΗΡΩΕΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΩΚΕΤΑΙ, Ο ΘΕΟΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥ

Κωνσταντίνου Γανωτῆ φιλολόγου-συγγραφέως

Ο Θεὸς ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο μὲν ἀλλὰ μὲ τὴν εὐχὴ καὶ τὴ δυνατότητα νὰ γίνει ἅγιος ἔβαλε τὸν ἄνθρωπο μπροστὰ σὲ  πειρασμοὺς καὶ προβλήματα ἀπὸ μεσ’ ἀπ’ τὸν Παράδεισο ἀκόμα. Ἔτσι ἔκανε τὴν ἁγιότητα ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιβίωση ἀκόμα προβληματικὴ καὶ ἀντικείμενο ἀγῶνος καὶ θυσιῶν, ἀκόμα καὶ βασάνων καὶ μαρτυρίων.

Φαίνεται καθαρὰ μάλιστα ὅτι θέλει νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο ἄξιον γιὰ τὰ μεγάλα αὐτὰ δῶρα καὶ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἁγιότητα, ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο ὅμοιον μὲ τὸν Θεό. Ἡ ἐπιβίωση ἔγινε πρόβλημα στὸν ἄνθρωπο μετὰ τὴν ἔξωση τῶν Πρωτοπλάστων. Γενικὰ ὅμωςὁ ἀνθρώπινος βίος ἀποτελεῖ ἕνα στάδιο ἀθλημάτων, δὲν εἶναι ἀνάπαυση καὶ ἠρεμία. Ἀρκεῖ μία ἀνάγνωση τῆς παγκοσμίου ἱστορίας καὶ τῆς μυθολογίας ἀκόμη ὅλων τῶν λαῶν γιὰ νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ πολυπόθητη ἀνάπαυση καὶ εὐημερία ἦταν πάντα τόσο σύντομες περίοδοι, ὥστε νὰ μὴν ἐπηρεάζουν τὴν εἰκόνα τῆς ζωῆς.

Αὐτὸ ποὺ λέμε εἰρήνη στὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν κρατῶν ἦταν πάντα τόσο εὔθραυστο, ὥστε καὶ ὅταν τὴν ἀπολάμβανε κανεὶς ζοῦσε μὲ τὸ φόβο ὅτι κάθε στιγμὴ διακινδυνευόταν. Γι’ αὐτὸ οἱ Ρωμαῖοι ἔλεγαν “si vis pacem, para bellum”, δηλαδὴ ἂν θέλεις εἰρήνη, παρασκεύαζε πόλεμο. Καταλαβαίνομε βέβαια ὅτΙ μιλοῦσαν γιὰ εἰρήνη στὶς διακρατικὲς σχέσεις, γιατί ὅταν ἑτοιμάζεις πόλεμο, ἡ καρδιά σου εἶναι ἀνήσυχη καὶ ἐκδικητική.

Ἂν ἀκόμα χρησιμοποιήσομε τὸ σοφὸ ρητὸ τῶν Ρωμαίων στὶς μεταξὺ μας διανθρώπινες σχέσεις, τότε ἀκόμα γιὰ λιγότερη εἰρήνη θὰ μιλοῦμε, ἀφοῦ θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε σὲ διαρκῆ ὑποψία ἑτοιμοπόλεμοι μὲ τοὺς γείτονές μας. Γι’ αὐτό ὅταν μιλοῦμε γιὰ κίνδυνο τῆς πατρίδας μας, θὰ πρέπει νὰ πάει ὁ νοῦς μας σὲ μία διαρκῆ καὶ ἀδιάκοπη ἀνησυχία καὶ μία συνεχῆ ὀργάνωση ἄμυνας μέσα στὴν καθημερινότητα αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ἡ εἰρήνη μέσα στὴν ψυχή μας ἀπειλεῖται τὴν κάθε στιγμὴ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐσωτερικοὺς ἐχθρούς. Οἱ ἐμφύ λιοι πόλεμοι, οἱ δικαστικὲς διαμάχες, οἱ πολιτικὲς συγκρούσεις, οἱ ταξικές, οἱ συνδικαλιστικὲς ἀντιπαραθέσεις, οἱ θορυβώδεις ἐκδηλώσεις μέσα στὶς πόλεις, ὅλα αὐτὰ συμπληρώνουν μία εἰκόνα ἀσταμάτητου πολέμου καὶ ἡ εἰρήνη ἔχει πετάξει ἀπὸ τὴ ζωή μας ἀπὸ τὴν πρώτη ὥρα. Αὐτὴ ἡ ἀνεμοταραγμένη ζωὴ δὲν εἶναι ἡ ζωή, ποὺ ὀνειρεύεται καὶ ἐπιθυμεῖ κάθε βρεφάκι ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο, δὲν εἶναι μὰ ζωὴ ἀντάξια του εὐγενικοῦ καὶ θεαγάπητου πλάσματος τοῦ Θεοῦ.
Ἂν δεχτοῦμε αὐτὴ τὴ ζωὴ σὰν φυσικὴ καὶ λογικὴ κατάσταση, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι «πόλεμος πάντων πατήρ, πάντων δὲ βασιλεύς…», θὰ ἀδικούσαμε τὸν δημιουργό μας.

Σ’ αὐτὸν τὸν ἀνελέητο πόλεμο ποὺ μαίνεται ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κρατᾶ ἀναστατωμένους ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν ὁ Θεὸς ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τοὺς ἥρωες. Οἱ
ἥρωες προετοιμάζουν τὸν ἑαυτό τους γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὴν ὑψηλὴ ἀποστολή τους. Ἀντὶ νὰ ταράζονται ἀπὸ τὴν ἀνησυχία καὶ νὰ τροχίζουν μαχαίρια κατὰ τῶν συμπολιτῶν τους, βάζουν τὸν ἑαυτό τους ὁ καθένας στὴ δοκιμασία τῶν ἀρετῶν. Δὲν γίνεται κανένας ἥρωας τὴ στιγμὴ τοῦ κινδύνου πάνω στὴ μάχη. Ὁ ἥρωας τότε ἐκδηλώνεται, ἀλλὰ ἥρωας γίνεται μὲ τὴν παιδεία καὶ τὴν ἄσκηση στὶς ἀρετές.

Μαθαίνει πρῶτα νὰ ἀγαπᾶ τοὺς πλησίον καὶ τοὺς μακράν. Καὶ ἀγαπῶντας ἑτοιμάζεται νὰ ὠφελήσει, νὰ βοηθήσει καὶ νὰ θυσιαστεῖ ἀκόμα γιὰ ὑπεράσπιση τῶν φίλων του. Αὐτὸς εἶναι ὁ πατριώτης. Ὁ πατριώτης δὲν ἐπιτίθεται γιὰ νὰ αὐξήσει τὴν ἔκταση ἢ τὸν πλοῦτο τῆς δικῆς του πατρίδας. Ὁ ἀρχαῖος Περικλῆς στὸν περίφημο Ἐπιτάφιό του καυχιέται γιὰ τοὺς Ἀθηναίους ὅτι πολεμοῦν τοὺς διπλανούς τους («τοὺς πέλας») ὅταν αὐτοὶ οἱ διπλανοί τους πολεμοῦν γιὰ τοὺς δικούς τους («περὶ τῶν οἰκείων») καὶ συνήθως τοὺς νικοῦν. Αὐτὸ δὲν εἶναι πατριωτισμὸς βέβαια ἀλλὰ εἶναι ἡ τέλεια ἔννοια τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ. Καὶ οἱ «ἥρωες» τέτοιων πολέμων δὲν εἶναι ἀληθινοί, ὅπως δὲν εἶναι καὶ οἱ ληστές, οἱ τρομοκράτες καὶ λοιποὶ κακοποιοί. Αὐτοὶ ἡ ψευτοήρωες τοῦ τριακονταετοῦς πολέμου, δὲν δίστασαν μετὰ τὴ ἅλωση τῆς Ἀθήνας τὸ 404 π.Χ. νὰ κατασφάξουν καὶ τοὺς συμπολῖτες τους, ὅταν ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀθῆνα ἡ ἀρχὴ τῶν τριάκοντα τυράννων. Ἔτσι ἐλέγχονται οἱ πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες δῆθεν πατριῶτες Ἀθηναῖοι ὅτι δὲν ἄξιζαν τοὺς ἐπαίνους τῶν ρητόρων, ποὺ ἀγόρευαν τοὺς ἐπιτάφιους γι’ αὐτούς. Ὅταν ὅμως τὸ 490 ἀντιμετώπιζαν τοὺς Μήδους στὸ Μαραθῶνα καὶ μάλιστα ἐνίκησαν νίκην λαμπρὰν παρὰ τὸ ἄνισον τῶν δυνάμεών τους ἀπέναντι στὸ ἀσιατικὸ πλῆθος, ἀπέ-σπασαν τὸ θαυμασμὸ τοῦ κόσμου καὶ ἡ δόξα τοὺς παρέμεινε αἰώνια. Τότε ἦταν ἥρωες ἀληθινοὶ ὅπως καὶ οἱ ἀπόγονοί τους ὑπερασπιστὲς τῆς Βασιλεύουσας τὸ 1453, ὅπως οἱ ἥρωες τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ὅπως οἱ ἀπελευθερωτὲς τῆς Μακεδονίας, τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Θρᾴκης στὰ 1912 καὶ 13, ὅπως οἱ ἐπαναστάτες τῆς Κρήτης καὶ τὰ παλληκάρια τοῦ 1940-41.

Σ’ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐθνικές μας περιπέτειες καὶ σὲ ἄλλες ποὺ παραλείπομε ἀναδείχτηκαν ἥρωες, ποὺ οἱ περισσότεροι σκοτώθηκαν, ἀλλὰ ὅποιος μελετήσει τὴ ζωὴ τῶν ἡρώων αὐτῶν καὶ τὸ ἦθος ποὺ καλλιέργησαν στὸν ἑαυτό τους, θὰ διαπιστώσει ὅτι ὁ ἡρωισμός τους φύτρωσε καὶ γιγάντωσε πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ τοὺς κάλεσε ἡ πατρίδα, καὶ στὴν κρίσιμη ἐκείνη ὥρα ὁ ἡρωισμός τους ἀναδείχτηκε καὶ φάνηκε τὸ μεγαλεῖο του. Ἐπειδὴ ξέρει ὁ Θεὸς ὅτι οἱ πολλοὶ εἶναι καὶ ἀδύνατοι καὶ δειλοὶ καὶ ἀμαθεῖς, καλλιεργεῖ τὶς ψυχὲς τῶν ἡρώων γιὰ νὰ τοὺς ἐμπιστευθεῖ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἥρωες, ὅταν βρεθοῦν κι ἀναλάβουν νὰ σηκώσουν τὸ χρέος τους, γίνονται θαύματα. Καὶ τὰ θαύματα ὁ Θεὸς δὲν τὰ κάνει μόνος του, τὰ πραγματοποιεῖ μὲ τὴ λεβεντιὰ καὶ τὴ αὐτοθυσία τῶν ἡρώων μας, γιὰ νὰ ἔχουμε καὶ τὰ παραδείγματά τους μαθήματα στὶς ἑπόμενες γενιές. Γι’ αὐτὸ δίνομε τόση σημασία στὴνπαιδεία, ποὺ χρέος ἔχει νὰ καλλιεργεῖ ὑγιεῖς ἠθικοὺς χαρακτῆρες καὶ νὰ μεταδίδει τὴν ἐθνικὴ ἱστορία στὰ νέα βλαστάρια τοῦ ἔθνους, ἔτσι θὰ ξέρουν τὰ παλληκάρια μας γιατί χρωστοῦν νὰ πολεμήσουν, γιὰ ποιά πατρίδα καὶ μὲ ποιά παραδείγματα ἀπ’ τὴ ζωὴ τῶν προγόνων τους.

Ἡ πατρίδα μας ποὺ μᾶς ὑποδέχτηκε στὴ ζωὴ καὶ μᾶς χάρισε τὰ πρῶτα τοπία της καὶ μᾶς ἔθρεψε μὲ τὰ ὑλικὰ καὶ τὰ πνευματικὰ ἀγαθά της εἶναι ὁ πρῶτος στόχος τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν μας,
ποὺ χωρὶς νὰ τοὺς προκαλοῦμε ἁπλώνουν βέβηλα χέρια, γιὰ νὰ μᾶς τὴν ἀποσπάσουν. Ἄλλοι ὀρέγονται τὰ νησιά μας, ἄλλοι τὴ Θράκη μας, ἄλλοι τὴ Μακεδονία, τὴν Ἤπειρο. Κι ἀπ’ αὐτὸ ἀκόμα μποροῦμε νὰ ἐκτιμήσομε καλύτερα τὴν ἀξία τῆς πατρίδας μας, ἀπὸ τὸ ὅτι πολλοὶ λαοὶ γύρω μας ζηλεύουν τὰ κάλλη της καὶ θέλουν νὰ τῆς τὰ πάρουν. Ἀλλὰ δὲν ἔχουμε μία μόνο πατρίδα. Ἐπειδὴ ζοῦμε καὶ στὴ γῆ αὐτὴ καὶ στὸν οὐρανὸ συγχρόνως, ἔχουμε καὶ τὴν οὐράνια πατρίδα μας, ποὺ κι αὐτὴ ζητάει τὴν ἀγάπη μας, κι αὐτὴ διώκεται καὶ κινδυνεύει τὴν κάθε στιγμὴ ἀπὸ ἐξω τερικοὺς καὶ ἐσωτερικοὺς ἐχθρούς. Ἡ οὐράνιά μας πατρίδα βέβαια δὲν κινδυνεύει ἡ ἴδια, κινδυνεύουμε ὅμως ἐμεῖς νὰ τὴ χάσουμε καὶ νὰ βρεθοῦμε ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισο. Ἡ σωτηρία μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν ὑπαρξιακό μας πρόβλημα. Καὶ τὰ ἐμπόδιά μας σ’ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα μὲ τὰ ἀνυπολόγιστα μεγάλα ἔπαθλα εἶναι
πολλὰ καὶ μάλιστα τὰ πιὸ κρίσιμα ἀπ’ὅλα προέρχονται ἀπ’ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό
μας.
Ἡ ραθυμία μας, ὁ ἐγωισμός μας, ἡ λιποψυχία μας μπροστὰ στὶς ἀπειλές, ἡ προσκόλλησή μας στὶς ἡδονὲς εἶναι μερικὰ ἀπὸ τὰ ἐμπόδια ποὺ βάζομε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στὴ σωτηρία μας. Καὶ οἱ Πατέρες μᾶς λένε ὅτι αὐτὰ εἶναι τὰ μεγαλύτερα καὶ τὰ κρισιμότερα ἐμπόδια στὴ σωτηρία μας. Ὁ ἀγῶνας μας γιὰ τὴ σωτηρία μας
ἀπαιτεῖ πρῶτα ἀπόφαση καὶ στὴ συνέχεια λεβεντιά. Οἱ πολλοὶ ὅμως εἶναι πάντα ράθυμοι καὶ ὅσο μποροῦν ξένοι ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς λοιπὸν ὁ Θεός, ποὺ δὲν παύει νὰ φροντίζει γιὰ τὴ σωτηρία μας, πῶς θὰ μᾶς φιλοτιμήσει νὰ ἀναθαρρήσομε; Σ’ αὐτὸ χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς τοὺς ἁγίους, ὁσίους καὶ μάρτυρες, τοὺς
«καλῶς ἀθλήσαντας καὶ στεφανωθέντας». Οἱ ἅγιοί μας ἀναδεικνύονται πάντοτε ὑπερασπιστὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ οἱἄνθρωποι οἱ πολλοὶ σὰν ἐμᾶς εἶναι διαρκῶς πολιορκούμενοι ἀπὸ πάθη καὶ περιστασιακὲς ἁμαρτίες. Οἱ πολλοὶ δὲν ἔχουν οὔτε πίστη ἀρκετή, οὔτε παρρησία, πῶς νὰ ἀποσπάσουν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Οἱ προσευχὲς ὅμως τῶν ἁγίων εἰσακούονται καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ πα-
ρατείνεται. Ἂν ἡ ἐπίγεια πατρίδα μας ἔχει ἐμφανῆ ἐμπόδια καὶ συγκεκριμένους ἐχθρούς, ἡ Ἐκκλησία μας ποὺ μέσα τῆς τελετουργεῖται τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μᾶς ἔχει ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἐχθρούς.
Ἔχει ἀσταμάτητο πόλεμο «πρὸς τὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου». Σ’ ἕνα τέτοιο πόλεμο χρειάζονται πνευματικὲς δυνάμεις, λεβεντιὰ ψυχικὴ καὶ σωματική. Γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀγωνιζόμαστε μὲ ὁλόκληρη τὴν ὑπόστασή μας στὴν πίστη μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ λατρεία μας στὰ ἔργα μὲ τὴν ἄσκηση καὶ τὴ φιλανθρωπία. Καὶ ὅπως τὰ κοπάδια τῶν προβάτων ἔχουν τὸν ποιμένα ἀλλὰ καὶ τοὺς πιστικοὺς καὶ τὰ μαντρόσκυλα ποὺ παλεύουν τοὺς λύκους ἔτσι κι ἐμεῖς πορευόμαστε μὲ τὸν ποιμένα τὸν καλὸν καὶ μὲ τοὺς ἁγίους μας. Λένε συνήθως πὼς ὅταν ἡ Ἐκκλησία διώκεται, βγάζει
ἁγίους. Μὰ πότε δὲν διώκεται ἡ Ἐκκλησία; Κάθε στιγμὴ τὸ σαρκικό μας φρόνημα τὴ διώχνει ἀπὸ
πάνω μας καὶ στὴ ζωὴ μέσα ὁ κόσμος, ποὺ ἔχει ἀνοίξει πόλεμο ἀπ’ ἀρχῆς ἐναντίον της, μάχεται τοὺς χριστιανοὺς καὶ ἐκμεταλλεύεται κάθε ἀδύνατο σημεῖο στὴν πανοπλία τους, γιὰ νὰ τοὺς παραπλανήσει. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὀνόμασε τὴν ἁμαρτία ἔτσι,ἐνῷ στὴν ἀρχαιότητα τὴν ἔλεγαν «ὕβριν», γιατί τὴν θεωρεῖ ἀστοχία, λάθος καὶ ὄχι συνειδητὴ ἄρνηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ φαίνεται ἀκόμα καὶ στὸν πολὺ καὶ ἀμύητο κόσμο εἶναι ἡ μεγάλη ἐποποιία τῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ εἶναι ν’ ἀπορεῖ κανεὶς γιατί ὅλος, μὰ ὅλος ὁ κόσμος ρίχτηκε δύο χιλιάδες χρόνια ἐπάνω στοὺς χριστιανοὺς μὲ τόση ἀγριότητα, ἐνῷ οἱ χριστιανοὶ δὲν ἐδίωξαν κανένα. Βέβαια εἴχαμε τὴ βιαιότητα τῶν λεγόμενων Σταυροφόρων, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν λογαριάζονται χριστιανοί. Μόνο τὸ ὄνομα εἶχαν, ἀπὸ τὸ χριστιανισμό.
Στοὺς διωγμοὺς τῶν πρώτων αἰώνων ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους, καθὼς καὶ στοὺςδιωγμοὺς ποὺ ἔκαναν οἱ Ζωροαστρινοί,οἱ πυρολάτρες κι ἀργότερα οἱ Μουσουλμάνοι στὴν Αἴγυπτο, στὴν Ἀσία καὶ στὸν χῶρο τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου εἴχαμε ἑκατομμύρια μάρτυρες. Κι ἀκόμα στὶς μέρες μας ἔχουμε διωγμοὺς μαρτυρικοὺς στὴ Συρία καὶ σὲ ἄλλα μέρη. Λογικὰ οἱ διῶκτες περίμεναν νὰ σβήσει ἡ Ἐκκλησία τῶν χριστιανῶν κάτω ἀπὸ τὰ ἀνελέητα χτυπήματα τῶν διωγμῶν. Καὶ ὅμως μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς ὅτι ἡ
αὔξηση τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν καὶ ἡ κατάκτηση τῆς ἐξουσίας τοῦ πανίσχυρου ρωμαϊκοῦ κράτους ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς ὀφείλεται στὴν ἀντιστροφὴ τῆς λογικῆς τῶν διωκτῶν.
Ὁ Θεὸς ποὺ κυβερνᾶ τὸν κόσμο ποὺ ἔπλασε βραβεύει τοὺς μάρτυρές του μὲ τὸ θρίαμβο τοῦ μαρτυρίου, ποὺ ἁγιάζει τὸν κόσμο καὶ ἀντιστρέφει τὰ ἀποτελέσματα τῆς κοσμικῆς πολιτικῆς τῶνἐχθρῶν του. Καὶ αὐτὸ γίνεται μὲ τοὺς ἁγίους καὶ τοὺς μάρτυρες. Θὰ μποροῦσε βέβαια ὁ Θεὸς νὰ ἀναλάβει ὁλόκληρο τὸ θαῦμα καὶ νὰ ἀναδείξει τὴν Ἐκκλησία ἀήττητη. Φαίνεται ὅμως καθαρὰ ὅτι θέλει νὰ νικήσει τοὺς ἐχθρούς του μὲ τὴ συνεργασία τῶν ἁγίων του. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ κάθε διωγμὸ «παράγει» ἁγίους-παλληκάρια. Κι ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνο ἐπιβιώνει ἀλλὰ καὶ θριαμβεύει.

Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ μεγάλο παλληκάρι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μπορεῖ νὰ κηρύσσει ἀπὸτὸν ἄμβωνα μ’ αὐτὸ τὸ ἐμβατήριο τὸ μεγαλεῖο της Ἐκκλησίας. «Τοιοῦτον ἔχει μέγεθος ἡ Ἐκκλη-σία, πολεμουμένη νικᾷ, ἐπιβουλευομένη περιγίνεται, ὑβριζόμενη λαμπροτέρα καθίσταται, δέχεται τραύματα καὶ οὐ καταπίπτει ὑπὸ τῶν ἑλκῶν, κλυδωνίζεται, ἀλλ’ οὐ καταποντίζεται, χειμάζεται, ἀλλὰ ναυάγιον οὐχ ὑπομένει, παλαίει, ἀλλ’ οὐχ ἡττᾶται, πυκτεύει ἀλλ’ οὐ νικᾶται».
Ἀκοῦμε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χρυσοστόμου καὶ βλέπομε ὅτι ἀποδεικνύονται ἀκέραια μὲ τὰ συναξάρια
καὶ μὲ τὴ ἱστορία καὶ ἀποροῦμε πῶς συμβιβάζονται μὲ τὴ ἀδυναμία μας καὶ μὲ τὴ χαλαρότητά μας.
Βλέπομε ὅμως ὅτι, ἐνῷ οἱ πολλοὶ θαυμάζουν μόνο καὶ τιμοῦν μὲ εὐλάβεια τοὺς ἁγίους, οἱ ἅγιοι μπαίνουν
μπροστὰ σημαιοφόροι καὶ χαίρονται μὲ τὰ βασανιστήρια τῶν διωγμῶν τους, ἀναφωνοῦν μαζὶ γιὰ τὸν σύγχρονό μας ἅγιο Λουκᾶ τὸν ἐπίσκοπο Συμφεροπόλεως «Ἀγάπησα τὸ μαρτύριό μου». Ἂς δοξάσομε λοιπὸν τὸν Θεὸ γιατί δὲν μᾶς ἀφήνει στὴν ἀνεπάρκειά μας ἀβοήθητους, ἀλλὰ στέλνει στὴν πατρίδα ποὺ κινδυνεύει τοὺς ἥρωες καὶ στὴν Ἐκκλησία ποὺ διώκεται τοὺς ἁγίους της. Ἰδιαίτερα τὴν πατρίδα μας τὴ χριστιανικὴ Ἑλλάδα τὴν ἐπροίκισε μὲ ἥρωες πολεμιστές, μὲ ἥρωες εὐεργέτες, μὲ ἁγίους ὁσίους, μὲ ἁγίους σοφοὺς Πατέρες καὶ μὲ θαυμαστοὺς μάρτυρες καὶ γι’ αὐτὸ κανεὶς νὰ μὴν ἀπελπίζεται γιὰ τὸ μέλλον της.

το είδαμε εδώ

Τα άδεια κουφάρια περπατούν...

Σας βλέπω στα κανάλια, να διαλύεται τα πάντα και δεν μιλώ. Σας ακούω παντού να λέτε αηδίες, προσβολές, να βλασφημείτε με έργα και λόγια, ιερά, παραδόσεις και ιστορία.

 Σας παρακολουθώ να καταστρέφετε δομές, πατρίδα και λαό.

 Σας βλέπω πως λειτουργείτε, άδεια κουφάρια με άμφια, ράσα, κοστούμια και παλτά, να ευλογείτε ανομίες, να νομολογείτε παρανοικά διατάγματα, να βλασφημείτε συνεχώς, να εκτελείτε χωρίς αιδώ, χωρίς φειδώ, χωρίς ντροπές και ενοχές.
Ηλίθιοι και άχρηστοι, οσφυοκάμπτες και παρανοϊκοί δολοφόνοι της πατρίδας μου, των Ιερών μου, της Θρησκείας μου, της Ιστορίας μου…της Ελλάδας μου.
Μέχρι που θα φτάσει η ανομία σας; 

Σε ποιο έργο σας θα αρχίσει η ντροπή σας;
Ανόητοι και πονηροί, ψηφίζετε παρανοϊκά διατάγματα, νόμους παλαβούς, σύμφωνα συμβίωσης, φόρους στον αέρα, στη σκέψη, στην αξιοπρέπεια, στην ίδια τη ζωή. Σκέπτεστε μόνο πως θα θα αρπάξετε τον μόχθο του πολίτη, τα όνειρα του νέου, την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου, σχεδιάζετε ηλεκτρονικά φακελώματα και πηδάτε στο ρυθμό που σας παίζουν, χωρίς να αναλογίζεστε ούτε ευθύνη, ούτε καθήκον, ούτε υποχρέωση, ούτε υπόσχεση, ούτε όρκους.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Μισαλόδοξοι κουστουμάτοι, ανεπάγγελτοι πολιτικάντηδες, βουλευτάκηδες που γυαλίζετε καρέκλες και μετράτε τα tweet σας, υπηρέτες όλοι των εχθρών του Έθνους, υπαλληλάκια που δεν κρατάγατε ούτε μήνα σε δουλειά, οσκαρικοί υποκριτές και σκηνοθέτες της τραγωδίας που λέγεται Ελλάδα.

 Ψεύτες κατ’ επάγγελμα, ερημωμένες μισαλόδοξες ψυχές που νιώθετε σπουδαίοι για όσο σας χειροκροτούν. Φωτογραφία, πόζα και ιδέα μόνο. Είστε για λίγο και περαστικοί, μια λοίμωξη στο σώμα της Πατρίδας, καρκίνος μες στην Ιστορία. Ζείτε από την προβολή και πεθαίνετε από την ανωνυμία, ανίκανοι να είστε τίποτα περισσότερο από την εφήμερη προβολή. Βαμμένα τα χέρια σας με αίμα, το πάπλωμά σας ραμμένο με τις φωνές αγωνίας χιλιάδων ανθρώπων, τα πόδια σας ποτισμένα από τα θρυμματισμένα κόκκαλα μιας πατρίδας, προβάρετε την μούρη σας με στόμφο ονομάζοντας το κλάμμα ευτυχία. Κοιτάτε αφ’ υψηλού, υπόγεια βδελύγματα μιας Ένδοξης Ιστορίας. 

Από άκρα δεξιά, έως άκρα αριστερά, χωρίζετε τον κοσμάκη σε φατρίες, σε κόμματα, σε μαντριά πουλώντας ακριβές ελπίδες, υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα, ραδιόφωνο που παίζει την ίδια μουσική που σας υπαγορεύουν ξένοι και εχθροί. Το μόνο σας έργο η καταστροφή, η διάλυση, ο θάνατος και η διαπλοκή.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλωμένοι Ιεράρχες, παπάδες που οι τρίχες σας είναι στα μυαλά, σκέψη αλεπούς στο μυαλό και θάρρος ποντικιού στη ψυχή σας, που σιωπάτε στα σπουδαία και μιλάτε στα ανούσια. Χαμογελάτε και κάνετε υποκλίσεις σε κάθε έναν που σας χαρίζει λεφτά κι ας σκοτώνει κόσμο, την Παράδοση που υπηρετείτε και την Πίστη στην οποία ορκιστήκατε! Το χέρι να σας φιλούν να νιώθετε σπουδαίοι, υποκριτές διδάσκαλοι της ταπείνωσης, της αγάπης, του σεβασμού. 

Πύλες σας έδωσε ο Χριστός να φυλάτε των Ιερών, οδηγητές σας όρισε να είστε του λαού, πολεμιστές σας όρκισε να είστε του Πονηρού.

Δίνετε τον Ιερό Σταυρό να τον κρατούν αρνητές της Πίστης, διαλύετε Παραδόσεις και Ιερά, την Τράπεζα την Αγία μολύνετε με ακηδία, πονηρία και λόγια περιττά. 

Κάνετε με τις πράξεις να κρύβονται οι Άγιοι, σιωπάτε, χαμογελάτε και αγνοείτε όταν βλασφημούν Χριστό και Παναγιά. Αφήνετε τις λίγες τις φωνές να λοιδορούνται εν χορό αρκεί να «τα έχετε καλά» με τους εχθρούς της Πίστης και του λαού, Μασόνοι που κάνετε χαρά με τη σφραγίδα του βαθμού και έχετε αρνηθεί την σφραγίδα του Σταυρού.

 Ξεχνάτε πως τα ράσα που φορείτε είναι πλυμμένα με αίμα Αγίων, Ομολογητών, Μαρτύρων και έχουν τιμηθεί από Ιστορία και το λαό. 

Δεν φοβάστε καν το Θεό που βλέπει, Κρίνει και αγανακτεί, νομίζετε οι πλάνοι, πως αιωνίως θα σιωπά. Σύντομα όμως, έρχεται και για σας, η ώρα η πικρή, η ώρα της Οργής, του Ελέγχου και της Φωτιάς.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Χαζούλικοι με μόρφωση νηπίου, μεταξεταστέοι τηλε-γαμπροί, γεμάτοι πάθη, μυστικά, ενοχές και χολή κονδυλοφόροι, γυναικωτοί και λατρεμένες χήρες, πόρνικα θηλυκά που ονομάζεστε κυρίες, όλοι υπάλληλοι – εχθροί της κοινωνίας, κάνετε χυλό του κοσμάκη το μυαλό. Για ελάχιστα αργύρια προδίδετε τα πάντα, με ένα tweet καταστρέφετε την Ελλάδα με αντίτιμο εφήμερη επιτυχία, ένα armani, ενα channel κι ένα καθρέφτη. Ερωτευμένοι με την μούρη σας, είστε οι πόρνες της εξουσίας, τα ανόητα υβρίδια της αηδίας. Παπαγαλάκια χαρωπά, εκφωνείται ραβασάκια, δίποδα ερπετοειδή που φασιστικά επιβάλλετε την γνώμη της ημέρας. Είστε ο Ιάσωνας του Ευρυπίδη, οι Γκαίμπελς της Κατοχής, ο ζητιάνος του Καρκαβίτσα. Πουλάτε βοτάνια θανάτου για χρυσό αλλά θα χετε την μοίρα του σκουπιδιού.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.
Στρυμωγμένοι οπαδοί, τιμητές που φιλούν τους ιδρωμένους κώλους αυτόκλητων σωτήρων, αντιγράφουνε την πόζα ανούσιων ειδώλων. Ηλίθιοι κι ανώριμοι ψευτόμαγκες, τεμπέλικοι κρασο-φιλόσοφοι, αναμασάτε θεωρίες και βλακείες που δεν κατανοοείτε, εγωμανείς παρτάκηδες για μια θεσούλα, ένα ρουσφετάκι, ένα ψηφαλάκι. Κλαίτε γι’ αυτά που χάνετε και χαίρεστε για αυτά που χάνει ο άλλος. Μεταφερόμενος θίασος που ξενυχτά ονειρεύοντας την αρπαχτή, όχλος άναρχος που εισπράττει αυτό που αξίζει, ασυνείδητοι εγωιστές και ανώριμοι χειροκροτητές. Πάτε εκεί που σας φυσάνε, χωρίς άποψη, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς λόγο, νου και γνώμη. Ζείτε χωρίς ιδανικά, χωρίς σκοπό, χωρίς ελπίδα, ναρκομανείς της υπόκλισης, κατσίκια στον χασάπη για σφαγή, τραγουδάτε μπε από το βράδυ έως το πρωί. Έχετε γίνει πια περίγελος, σας κάνουν ότι θέλουν, λέτε ότι ακούτε και βολεύεστε με ότι σας πουλούν. Ζώα που κοιμάστε πνευματικά και ονειρεύεστε κότερα και λεφτά. Τρέφεστε με αυταπάτες και χορταίνετε με υποσχέσεις κι αν σας πουν για θυσίες, αρχές και ιδανικά, πουλάτε φιλοσοφίες και κάνετε επαναστάσεις από τον καναπέ.
Άδεια κουφάρια είστε που περπατούν, χωρίς όραση μήτε ακοή, χωρίς νου, σπλάχνα και καρδιά. 

Άδεια κουφάρια ρυπαρά, μαύρα, πονηρά.

Τυφλοί εις την ψυχή, ζωντανοί μέσα σε ένα κώμα, ξοφλούν γραμμάτια βλακείας και μεταξύ τους συμφωνούν. 

Σταυρώνουν Ιδανικά, Ιστορία, Πατρίδα και Χριστό και νιώθουν ότι κάνουν το σωστό. Πλανούν οι πλανεμένοι κι άλλους, τυφλοί οδηγοί τυφλών εις τον γκρεμό.
Όλοι μας ασεβείς, εγωιστές, πονηροί, μισαλλόδοξοι αρνητές, περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού παραγγέλνοντας φραπέ. Ζητούμε τον ουρανό ολάκερο με τα μπούτια ανοιχτά, είμαστε πόρνες που πληρώνονται με το «ίσως» και το «θα». 

Γουστάρουμε λαγούς με πετραχήλια αντί για αλήθειες και Αρχές, αντικαθιστούμε τις ενοχές με προφάσεις και κουτο-πονηριές. Ψηφίζουμε τα πάντα κάθε Κυριακή, για ένα ψέμα, μια υπόσχεση, λίγη προβολή. Πιστεύουμε ακόμα σε αχυράνθρωπους προδότες αντί να δούμε πιο ψηλά, στον Χριστό, στην Παναγιά.
Θυμήσου Έλληνα τον Μακρυγιάννη, που σου ‘πε αλήθεια ιερή, ότι να βλέπουνε οι Έλληνες την ιστορία, να μπαίνουν σε φιλοτιμία τα παιδιά που χουνε αγώνες πατρικούς, έχουνε θυσία. Θυμήσου το Θεόδωρο που σε ‘δωσε Ελλάδα, που σου’ πε ότι ανάστησε πατρίδα που κεφάλι δεν θα χει άνθρωπο, αλλά τον Αιώνιο Χριστό. Θυμήσου ότι το πλήθος και οι αριθμοί δεν γράψανε ιστορία, μόνο η Πίστις και η Τιμή αυτά δώσανε ευημερία.

Σύνελθε και πέσε στα γόνατα να έρθει η Σωτηρία και πάψε να υποκλίνεσαι σε κουφάρια και στην αμαρτία.

 Έρχεται δίστομος ρομφαία και θα ναι τρομερή, στων κουφαριών τη μοίρα μην έχεις μερίδα ισομερή.

Σταύρωση είναι και τελειώνει τώρα, μετά το Θάνατο, 

                         Ανάσταση έρχεται και καθαρή Ελλάδα.

Αετός

πηγή

το είδαμε εδώ

Τὸ ταρακούνημα στὴν οἰκονομία… φανέρωσε τὴν ὀλιγοπιστία!

Ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ ἀνεκτίμητη ἀδιαπραγμάτευτη ἀξία ἔγινε προϊὸν … πρὸς πώληση! Οἱ δοκιμασίες ποὺ ἐπιτρέπει ὁ καλὸς Θεὸς ἀποβλέπουν πάντα στὴν προσωπικὴ ἀντίδραση καὶ ἐν γένει στὴ διαμόρφωση τῆς στάσης τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Καὶ ἀκριβῶς ἡ στάση αὐτή, ὡς διάθεση τῆς καρδιᾶς καθορίζει τὴν πίστη μας, λογιζόμενη ὡς ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Καθορίζει τὸ ποιὸν ἀκόμη τῆς ἀγάπης μας πρὸς 

 

Ἐκεῖνον μὲ βάση τὶς προτεραιότητες καὶ τὶς συμπεριφορές μας ἔναντι τῆς δοκιμασίας ἢ δυσκολίας ἢ προβλήματος. Μέσω τῶν δυσκολιῶν, κρίσεων κ.ο.κ. διαπιστώνεται ἐπίσης τὸ ποσοστὸ τῶν ἀρετῶν πού ἔχει ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ὅπως λ.χ. τῆς ὑπομονῆς, τῆς διάκρισης, τῆς ταπείνωσης ποὺ ἐμφανῶς δεικνύουν ἂν τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου μας καὶ ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία ἀποτελεῖ τὴ βασικὴ προτεραιότητά μας.

Γιὰ τὸν οὐρανὸ ἄλλωστε δὲν ἔχει καμιὰ σημασία ἡ ποσότητα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ποὺ καλεῖσαι ὡς ἄνθρωπος νὰ διαχειριστεῖς ἀλλὰ ὁ τρόπος τῆς διαχείρισης αὐτῶν… Ὁ πλοῦτος καὶ ἡ φτώχεια λογίζονται πολὺ διαφορετικὰ ἀπὸ τὸ Θεό, ἐνῶ ἐμεῖς συνηθίζουμε νὰ τὰ ἀντιλαμβανόμαστε μὲ τὸ κοσμικὸ κριτήριο. Κι γι’ αὐτὸ λ. χ. πλούσιος καὶ βασιλιὰς στὴν αἰωνιότητα χρίσθηκε ὁ φτωχὸς κατὰ κόσμον –ζητιάνος Λάζαρος, ἐνῶ καταδικασμένος καὶ φτωχὸς κρίθηκε ἐκεῖνος ποὺ ζοῦσε στὴν ἐφήμερη παρουσία του στὴ γῆ πλουσιοπάροχα, δηλαδὴ ὁ πλούσιος στὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου…

Τὸ πρόσφατο λοιπὸν ἀποκορύφωμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ποὺ ἐδῶ καὶ χρόνια ταλαιπωρεῖ τὴν χώρα μας ἔδειξε περίτρανα τὴν πνευματική μας φτώχεια καὶ τὴν ὀλιγοπιστία μας. Ἀπέδειξε ὅτι μόνο κατὰ τὴ θεωρία καὶ ὄχι στὴν πράξη καταλογιζόμαστε καὶ ὀνομαζόμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Πέσαμε μὲ λίγα λόγια στὴν παγίδα ποὺ ἔπεσε καὶ ὁ παλαιὸς Ἰσραήλ, ἀφοῦ μένουμε προσηλωμένοι στὰ κεκτημένα μας… Ἀναλισκόμαστε στὸ ἂν δηλαδὴ ἐξασφαλίσουμε τὸν καθημερινὸ ἐπιούσιο καὶ τοὺς κόπους καὶ μόχθους τῆς πολύχρονης ἐργασίας μας… Νὰ ἐξασφαλίσουμε τὰ περιουσιακά μας στοιχεῖα, λὲς κι αὐτὰ θὰ μᾶς συνοδεύσουν στὴ μετὰ θάνατον ζωή.

Ὡς ὀρθόδοξο Χριστιανὸ μὲ πληγώνει ἀφάνταστα τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς σβήσαμε μονοκονδυλιᾶς τὴν διδακτικὴ ἱστορία τοῦ Ἰώβ. Μὲ πληγώνει ἀφάνταστα ὅτι λησμονήσαμε τὴν ἀγάπη καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο. Μὲ στεναχωρεῖ πάρα πολὺ ὅτι λησμονήσαμε τὴν προστασία τῆς Παναγίας μας καὶ τῶν Ἁγίων, ποὺ διαρκῶς σκεπάζουν τὴν Ἑλλάδα. Μὲ πληγώνει ὅτι ἀναζητήσαμε μέσα ἀπὸ τίς διαδικασίες τοῦ ΝΑΙ ἢ τοῦ ΟΧΙ στὸ πρόσφατο δημοψήφισμα νὰ στηρίξουμε ἀνθρωπίνως τὶς ὅποιες προσωπικὲς ἐπιδιώξεις καὶ τὰ μύχια συμφέροντά μας μέσα ἀπὸ ἐπίδοξους σωτῆρες τῆς Δύσης (Ε.Ε., ΗΠΑ) καὶ τῆς Ἀνατολῆς (Ρωσίας -Κίνας-Ἰσραήλ)!

Τί θὰ κάνουμε ὡς Ἔθνος; Τί θὰ γίνουμε ἂν βγοῦμε ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη; Θὰ μείνουμε στὸ εὐρὼ ἢ θὰ ἐπιστρέψουμε στὴ δραχμή; Φταίει ὁ τάδε ἢ ὁ δείνα πού ὁδηγηθήκαμε στὴν κατάσταση αὐτή; Θὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πείνα; Δὲν θὰ πάρουμε τὴ σύνταξή μας ἢ τὸ μισθό μας; Τὰ παιδιά μας πὼς θὰ ἐπιβιώσουν σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση; Θὰ γυρίσουμε πίσω στὸ 1950; Μία σειρὰ τέτοιων ἐρωτημάτων καὶ ἀποριῶν ἀπασχολοῦν σήμερα τὸ σύνολο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Κι αὐτὸ τό στοιχεῖο δυστυχῶς δείχνει τὴ χαλαρότητά μας στὴ σχέση μὲ τὸ Θεό καί πιό συγκεκριμένα στὴ σχέση μας μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό. Ἐκδηλώνεται ὁ φόβος ποὺ ἀποτελεῖ ἀπόρροια τῆς παντελοῦς ἀπουσίας τῆς πίστης μας ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση τῆς ὀλιγοπιστίας μας. Τοὺς χαλαροὺς στὴν πίστη ὅμως, ὁ Θεὸς δὲν τοὺς θέλει, τοὺς ἀπορρίπτει, τούς καταδικάζει στό πῦρ τό ἐξώτερον. Ὁ προφητάναξ Δαυὶδ λέγει ξεκάθαρα νὰ μὴν τρέφουμε τὴν πεποίθηση καὶ τὴν ἐλπίδα σὲ ἄρχοντες ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας στὸ Θεό. Ἐμεῖς ὡστόσο καλοί μου Χριστιανοὶ ταυτιζόμαστε μὲ τοὺς ἄρχοντες, ἀποδεχόμαστε τὶς ψεύτικες ὑποσχέσεις τους, δενόμαστε στὸ ἅρμα τους καὶ στὸ τέλος ἀπογοητευόμαστε γιατί συνειδητὰ ἀγνοοῦμε ὅτι αὐτοὶ ἐκπίπτουν ὅπως τὰ λάχανα…

Ἡ εὐθύνη τῆς θρησκευτικῆς μας ἡγεσίας

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὡστόσο μὲ προβληματίζει καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι πλειάδα θρησκευτικῶν ὀρθοδόξων ταγῶν ἀκόμη καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μ’ ὅλο τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη πού τρέφουμε στόν ἐπισκοπικό βαθμό, ἐνῶ παραμένουν σιωπηλοὶ καὶ ἁπλοὶ παρατηρητὲς στὴ σήψη καὶ διαπλοκὴ, ποὺ ὡς καλός ψαρὰς ἁπλώνει ὁ Ἀντίδικος καὶ φυλακίζει τὸν ἀνύποπτο λαὸ μας στερώντας τὴν σωτηρία του, ἔγιναν τελευταῖα λαλίστατοι, λαμβάνοντας ἀνοικτὰ καὶ ἀπροκάλυπτα σαφή θέση. Κι αὐτὸ γιατί ἔτσι πιστεύουν πώς θὰ στηρίξουν τὸ ἔργο τους!!! Τί θὰ γίνουμε; ὑποστηρίζουν ἀνήσυχοι! Δὲν θὰ μποροῦμε νὰ στηρίξουμε τὸ ἔργο φιλανθρωπίας! Θὰ κλείσουν τὰ ἱδρύματά μας! Πῶς θὰ χρηματοδοτήσουμε τὰ συσσίτια; Πῶς θὰ λειτουργήσουν οἱ ναοί μας; Αὐτὰ κι ἄλλα ἐρωτήματα δυστυχῶς τοὺς κάνουν νὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ τῶν μασόνων καὶ τοῦ δεδηλωμένων ἄθεων τούς πρώτους. Ταυτίζονται μὲ πρόσωπα ποὺ ὑπηρέτησαν τυφλὰ τὸ νοσηρὸ σύστημα τῆς διαπλοκῆς καὶ τῆς σήψης ὡς πειθήνια ὄργανα καὶ ἐκτελεστὲς τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Μὲ πρόσωπα ποὺ πατοῦν σταθερὰ στὰ χνάρια τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, δηλαδή τῶν σταυρωτῶν τοῦ Κυρίου μας καί ἐμμένουν ἀκόμη καί σήμερα καθημερινά νά Τόν σταυρώνουν. Κι αὐτὸ γιὰ νὰ διατηρηθοῦν τὰ κεκτημένα τους καί νὰ μείνει «ἀλώβητη» ἡ σαθρότητα αὐτῶν ποὺ κατὰ κόρον ὀνομάζουν θεσμούς… (Δικαιοσύνη, Πολιτεία, Ἔνοπλες Δυνάμεις, Ἐκκλησία) οἱ ὁποῖοι θεσμοί τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀγωνίζονται ὄχι στό πρωτάθλημα ἀξιῶν ἀλλά σ’ αὐτό τῆς διαπλοκῆς καί τῆς σήψης!

Ποῦ εἶναι καλοί μου Ἀρχιερεῖς ἡ πίστη σας; Ποῦ εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη σας πρὸς τὸν Χριστό; Πῶς θά στηρίξετε τόν ἑλληνικό λαό ὅταν ἐσεῖς πρῶτοι μέ ἀνακοινώσεις, δελτία τύπου καί δημόσιες παρεμβάσεις παρουσιάζεστε ὀλιγόπιστοι, ἔντρομοι, δειλοί ἐνώπιον τῆς δοκιμασίας, ὅταν ἐσεῖς πέφτετε θύματα στίς κάθε λογῆς ἐκ δεξιῶν καί ἐξ εὐωνύμων παγίδες τῶν ἐκβιαστικῶν διλημμάτων; Λησμονήσατε τὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ τῶν ἰχθύων; Λησμονήσατε τὰ θαύματα τῆς Παναγίας τῆς Ἐλαιοβρύτισσας, τῆς Παναγίας τῆς Γερόντισσας, τῆς Παναγίας τῆς Παραμυθίας ἀλλὰ καὶ τὶς τόσες σωτήριες παρεμβάσεις Της στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ σὲ ὁλάκερη τὴν Ἑλλάδα; Φαίνεται ὡστόσο νὰ ἔχετε λησμονήσει ὅτι ἡ Ἁγία Θεοτόκος παρεμβαίνει μόνο ὅταν μὲ θέρμη, μὲ ἱκετευτικὰ δάκρυα καὶ προπαντὸς μὲ προσευχὲς Τῆς τὸ ζητήσουμε. Εἰλικρινὰ θὰ περίμενα ἀντὶ γιὰ ἀνόητες, ἀνούσιες ἐπιστολὲς ἐντυπωσιασμοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὶς μασωνοκρατούμενες Βρυξέλλες, ποὺ προκαλοῦν εἰρωνικὰ χαμόγελα νὰ δοθεῖ ἐντολὴ καθαρὴ νὰ ἀνοίξουν ὅλοι οἱ ναοὶ, ἔτσι ὥστε ἡμέρα καὶ νύχτα νὰ τελοῦνται παρακλήσεις καὶ ἀγρυπνίες γιά νὰ βοηθήσει ὁ Θεός. Καὶ νὰ βοηθήσει ὄχι νὰ ἐξασφαλίσουμε τὰ κεκτημένα μας καί τίς ἀνέσεις μας καί νέα μνημόνια «σωτηρίας» ἀλλὰ νὰ ἐπιστρέψουμε στὴ μετάνοια ὡς λαός, νὰ ἐπανέλθουμε στὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, τόν ὁποῖο ἔχουμε ἀπωλέσει, μ’ἀποτέλεσμα νά κλυδωνιζόμαστε σάν καρυδότσουφλα μέσα σέ ἔντονη θαλασσοταραχή… Γιατί μόνο καὶ μόνο τότε θὰ ἀνοίξουν οἱ κρουνοὶ τοῦ οὐρανοῦ ποὺ θὰ τρέχουν εὐλογίες. Μόνο τότε θὰ ἀρχίσει νὰ καρποφορεῖ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος ἀπὸ τὸ Θεὸ τόπος, ποὺ κάποιοι ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια φρόντισαν συστηματικὰ νὰ τὸν ἐρημοποιήσουν ἐπιβάλλοντας μία συνειδητά πρωτοφανῆ μέ τήν ἀδιαφορία τους πνευματικὴ ξηρασία.

Γιατί ἂν ὁ λαὸς μας ζοῦσε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ εὐαγγελίου’ Ἄν οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ εἶχαν φροντίσει νὰ βάλουν τὸν λαὸ στὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀντὶ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἵδρυση τῶν ΜΚΟ καὶ μὲ τὸ πῶς θὰ ἐξασφαλίσουν κονδύλια τῆς Ε.Ε. γιὰ νὰ κάνουν μέσω αὐτῶν τοὺς σπουδαίους εὐεργέτες καὶ φιλάνθρωπους καὶ νὰ καυχῶνται σὰν γύφτικα σκεπάρνια γιὰ τὴν μεγάλη κοινωνικὴ προσφορά τους’ Ἂν ἀπὸ τὴ χώρα αὐτὴ ἀνέδυε ἕνα διαρκὲς λιβανωτὸ εὐχαριστίας καὶ δοξολογίας πρὸς τὸν τριαδικὸ καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεό τότε ἡ Ἑλλάδα θὰ ἦταν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, θὰ ἦταν τὸ ὁρατὸ κομμάτι καὶ τὸ ζωντανὸ ἄνθος τοῦ Παραδείσου, τὸ ὁποῖο ὅλοι οἱ λαοὶ θὰ ἐπιδίωκαν νὰ δοῦν καὶ νὰ μυρίσουν.

Ἡ εὐθύνη γιὰ τὴν κατάσταση αὐτή, τὴν ὁποία πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς καταλογίζουν στὴν πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου προσωπικὰ πιστεύω ἀκράδαντα ὅτι βαρύνει κατά κύριο λόγο τὴν πλειονότητα τῆς θρησκευτικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου, ἡ ὁποία ἀναλίσκεται στὰ τετριμμένα τῆς διοίκησης καὶ τῆς ψευτο-ἐξουσίας καὶ ὄχι στὴν διάδοση τοῦ εὐαγγελίου μὲ προσωπικὲς ἐπισκέψεις κατ’ οἶκον. Ὁ Θεὸς Χριστιανοί μου θὰ εὐλογήσει τὴν Ἑλλάδα μόνο ἂν οἱ θρησκευτικοί μας ταγοὶ διαψεύσουν μὲ τὴ ζωὴ τους τὴν γνωστὴ προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ περὶ τῶν ἱερέων τῶν ἐσχάτων χρόνων. Γιατί μὲ τὴν ὅλη συμπεριφορά τους θὰ ὑποστήριζα εὐθαρσῶς ὅτι συνεχῶς τὴν ἐπιβεβαιώνουν ἀντὶ νὰ τὴ διαψεύουν…
Σ.Ο. 

---

Πηγή: (Στύλος Ορθοδοξίας Ιούνιος-Ιούλιος 2015

www.Othodoxia.gr),

το είδαμε εδώ

Δημοψήφισμα: Βορίδης όπως... Σόιμπλε!

Ιδεολογική ένδεια, επιχείρηση αποπροσανατολισμού με παρελθοντικά διλήμματα ή και τα δύο μαζί;

Προκλητική επίθεση κατά της κυβέρνησης εξαπέλυσε ο βουλευτής της ΝΔ κατά την τοποθέτηση του στη Βουλή επί της πρότασης του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα.

Ωρυόμενος από το βήμα της Βουλής υπερασπίστηκε τις μνημονιακές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, επικρίνοντας την κυβέρνηση ότι τόλμησε να διαπραγματευτεί και να θέσει κόκκινες γραμμές στους δανειστές.

Φαίνεται πως ο κ. Βορίδης ήθελε να διαπραγματεύεται η κυβέρνηση χωρίς κόκκινες γραμμές, αλλά παράλληλα να φέρει μια «καλή συμφωνία».

Ο βουλευτής της ΝΔ υπερασπίστηκε με τέτοιο σθένος τη σκληρή πολιτική των δανειστών, που αν άκουγε κανείς την ομιλία του θα νόμιζε πως μιλά εκπρόσωπος της καγκελαρίας ή μάλλον του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, κατηγόρησε με σφοδρότητα τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι εκτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο να βρεθεί η χώρα μας εκτός Ευρώπης.

«Εκτελείται ένα οργανωμένο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από τις ρητορείες της αντινεοφιλελεύθερης Ευρώπης, της άλλης Ευρώπης που οραματίζονται και του δήθεν ευρωπαϊσμού. Στην πραγματικότητα μάς οδηγούν σε μία ψήφο που νομίζουν ότι θα πραγματώσουν το γνωστό σχέδιό τους. Πιο σχέδιο αυτό; Να βρεθούμε εκτός Ευρώπης» είπε χαρακτηριστικά.

Απευθυνόμενος προς την πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, ο κ. Βορίδης διεμήνυσε: «Σας λέμε, λοιπόν, ότι ο κόσμος σας κατάλαβε πάρα πολύ καλά. Και την Κυριακή θα δώσει την απάντησή του. Και η απάντησή του θα είναι: «Ναι στην Ευρώπη, Ναι στη Δημοκρατία, Ναι στην Ελλάδα».

Κατά την έναρξη της ομιλίας του, ο εισηγητής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης απηύθυνε προς τους παριστάμενους υπουργούς το ερώτημα «γιατί δεν απέρριψε η ίδια η κυβέρνηση την πρόταση των εταίρων αφού είχε την εντολή;», «τι είναι εκείνο που την ανάγκασε, αφού είχε την εντολή, να μην εφαρμόσει το προεκλογικό της πρόγραμμα, ποιος την εμπόδισε;». «Σας έλειπαν τα χρήματα, τα 12 δισ. που ήταν το προεκλογικό πρόγραμμα και άλλα 22 δισ. που ήταν οι ανάγκες της χώρας. Αλλά το ξέρατε από την αρχή. Και από κει που ιπτάμεθα στον ωραίο κόσμο της Αριστεράς, φτάσαμε στο απόλυτο αδιέξοδο» επισήμανε ο κ. Βορίδης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δημοψήφισμα: Όταν μιλούν οι λαοί της Ευρώπης (photos)

Και τώρα, όπως τόνισε, η κυβέρνηση ζητάει στην πραγματικότητα από τον ελληνικό λαό να εγκρίνει την έξοδό του από την Ευρώπη. Ταυτοχρόνως, διερωτήθηκε τι σημαίνει η αναφορά του πρωθυπουργού «θα σεβαστώ το αποτέλεσμα;», για να συνεχίσει «αν πει δηλαδή ναι στη συμφωνία, θα έρθετε εδώ να την ψηφίσετε; Πώς θα το κάνετε αυτό;», και να προσθέσει «Όχι, κύριοι. Τις παραιτήσεις σας, εδώ».

Τέλος, ο κ. Βορίδης είπε πως δύο είναι τα ζητούμενα του δημοψηφίσματος, που ουδόλως σχετίζονται με συμφωνίες ή μη: «Ναι στην Ευρώπη, όχι στην κυβέρνηση».

Είναι προφανές πως η Ν.Δ., διά του βουλευτή της Μ. Βορίδη, υπερασπίζεται τα μνημόνια αποδεικνύοντας ότι και μετεκλογικά αυτή είναι η μόνη πολιτική της πρόταση. «Με ευθύτητα», ο πρώην υπουργός υπερασπίστηκε την πολιτική των δανειστών χρησιμοποιώντας μάλιστα εκφράσεις που τρομοκρατούν τους πολίτες.

Ιδεολογική ένδεια, επιχείρηση αποπροσανατολισμού με παρελθοντικά διλήμματα ή και τα δύο μαζί;

 πηγή

Η καταστροφή/χρεοκοπία της Ελλάδας έχει ήδη έρθει και δεν είναι οικονομική! Πλήρης αδιαφορία από τους πνευματικούς μας ταγούς

Πολλοί στην Ελλάδα ανησυχούν για μια επερχόμενη οικονομική χρεοκοπία. Η Ελλάδα, όμως, έχει ήδη καταστραφεί και χρεοκοπήσει σε δημογραφικό επίπεδο, αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ενδιαφέρεται από την πολιτική και οικονομική ηγεσία του τόπου. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη, εκτός αν η σημερινή συγκυβέρνηση αποφασίσει να αλλάξει και να σώσει την Ελλάδα από τη δημογραφική κατάρρευση.


Προσωπική μας άποψη είναι ότι θα έπρεπε σύσσωμη η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας μαζί με την ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης και τους Μητροπολίτες των Δωδεκανήσων να συγκαλέσουν ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ συνάντηση για τον τερματισμό του δημογραφικού κατήφορου της χώρας. Αλλά φαίνεται ότι και εδώ επικρατεί «άκρα του τάφου σιωπή» και σιωπηλοί, μοιραίοι,άβουλοι, κοιτάζουμε την θλιβερή δημογραφική εξαφάνιση της χώρας.

Κάνουμε προσωπική έκκληση στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και στον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Π. Καμμένο να αναλάβουν προσπάθεια εθνικής σωτηρίας και δημογραφικής ανάκαμψης του Ελληνισμού, γιατί, δυστυχώς, οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες έχουν αφήσει πίσω τους ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΡΕΙΠΙΑ, με την άφρονα φορολογική και «κοινωνική» πολιτική που ακολούθησαν σε βάρος των οικογενειών με παιδιά και ειδικότερα εις βάρος των Τρίτεκνων, Πολύτεκνων και Υπερπολύτεκνων Οικογενειών.

Οι αποδείξεις είναι ξεκάθαρες και τα νούμερα μιλάνε μόνα τους :

2008 : Γεννήσεις 118.302 Θάνατοι : 107.979 + 10.323

2009 : Γεννήσεις 117.933 Θάνατοι : 108.316 + 9617

2010 : Γεννήσεις : 114.766 Θάνατοι : 109.084 + 5682

2011 : Γεννήσεις : 106.777 Θάνατοι : 110.729. – 3952

2012 : Γεννήσεις : 100.371 Θάνατοι : 116.670 – 16299

2013: Γεννήσεις : 94.134 Θάνατοι : 111.794 – 17660

2014: Γεννήσεις : 93.280 Θάνατοι : 114.086 – 20806

α΄ 2015 : Γεννήσεις : 22919 Θάνατοι : 36951 -14032 (στοιχεία μέχρι 6 Απριλίου 2015)


24 Απριλίου 2015 , 18 μέρες αργότερα :

Γεννήσεις : 27209 Θάνατοι : 43.060 -15851

8 Μαΐου 2015 , 14 μέρες αργότερα :

Γεννήσεις : 30448 , Θάνατοι : 47607 – 17159



Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι από φέτος αρχίζει να μειώνεται ο αριθμός των παιδιών στα νηπιαγωγεία της χώρας, ενώ από του χρόνου αρχίζει η δραματική μείωση των μαθητών στα δημοτικά σχολεία και σε βάθος χρόνου, πολλές περιοχές της χώρας ( κυρίως παραμεθόριες ) δεν θα έχουν νηπιαγωγεία και δημοτικά, λόγω δραματικής μείωσης των μαθητών . Σε 6-7 χρόνια θα κλείσουν πολλά Γυμνάσια ή θα έχουμε μεγάλη μείωση στα τμήματα ή στις τάξεις, ενώ σε 12 χρόνια θα έχει πρόβλημα επάνδρωσης ο ελληνικός στρατός, από σοβαρή έλλειψη στρατευσίμων.

Μεγάλο θα είναι το πρόβλημα και για την Εκκλησία της Ελλάδας, της Κρήτης και τις Μητροπόλεις των Δωδεκανήσων, τα Πατριαρχεία της Κωνσταντινούπολης, των Ιεροσολύμων και της Αλεξάνδρειας, για το Άγιο Όρος και τα μοναστήρια της χώρας και οι ορθόδοξες ιεραποστολές, αφού η δραστική μείωση των γεννήσεων θα προκαλέσει λειψανδρία για την εύρεση ιερέων και μοναχών και στελεχών γενικότερα της Εκκλησίας.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα το αντιμετωπίσουν σύντομα όλες οι παραμεθόριες περιοχές της χώρας ( Ήπειρος, Μακεδονία, Δυτική Θράκη ) και τα νησιά του Αιγαίου που θα ερημώσουν και θα έχουν γηρασμένο πληθυσμό, που θα αποτελεί «βόμβα» για το ασφαλιστικό της χώρας.

Η Ελλάδα σβήνει και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν συγκινείται, δεν ενδιαφέρεται, δεν ανησυχεί, δεν ακούει τις φωνές αγωνίας μας.

Περιμένουμε την ύστατη αυτή στιγμή την Ιεραρχία της Ελλάδας και το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων που συμμετέχει στη συγκυβέρνηση να βάλουν ως το ΠΡΩΤΟ εθνικό ζήτημα της χώρας, το δημογραφικό.

πηγη

το είδαμε εδώ