Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιῶς για τὶς Μεταμοσχεύσεις

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ  Ἰουνίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο πρός τόν εὐλαβῆ Κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως
«Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Μέ τόν Νόμο 3984/27.6.2011 πού ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί ἐφαρμόζεται ἀπό 1ης Ἰουνίου 2013 ρυθμίζεται, μέ ἀρχές πού ἀπάδουν στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Γένους μας καί τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τό πολυσήμαντο θέμα τῆς δωρεᾶς καί μεταμοσχεύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέβαλε κατά τήν διαβούλευση τοῦ εἰρημένου Νόμου θέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς βιοηθικῆς οἱ ὁποῖες προδήλως περιφρονήθησαν παρά τήν γενομένη τροποποίηση διά τοῦ Νόμου 4075/11.4.2012 καί ἑπομένως διά τό μέγιστο αὐτό θέμα καθηκόντως ὀφείλομε νά ἐνημερώσωμε τούς πάντας καί νά καταδείξωμε οἱ Ἱεράρχαι τήν καταφανῆ διάστασι τοῦ ψηφισθέντος Νόμου μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί τήν θεόσδοτη ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἐν συνεχείᾳ τῇ συμβολῇ τῆς ἐργασίας εἰδικῶν, ἤτοι τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου-Ἰατροῦ Λουκᾶ Τσιούτσικα, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου καί Πανοσιολ. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου παρατηροῦμεν ὅτι:
«Α'. Θεολογία - Ἀνθρωπολογία
1. Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση τοῦ εἶναι σύνθετο, μεικτό, ὄν. Πλάσθηκε κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴν ψυχή, ποὺ συνιστᾶ τὸ πνευματικὸ μέρος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἐντάσσει στὸν πνευματικὸ κόσμο, καὶ ἀπὸ τὸ σῶμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἐντάσσεται στὸν ὑλικό, αἰσθητὸ κόσμο. Εἶναι μείξη καὶ κράση πνεύματος καὶ ὕλης, «σύνδεσμος τῆς ὁρατῆς καὶ ἀοράτου φύσεως». Καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι ὑλικό, σύνθετο καὶ φθαρτό, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι «οὐσία ζῶσα, ἁπλή, ἀσώματος, σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς κατ' οἰκείαν φύσιν ἀόρατος, λογικὴ τὲ καὶ νοερά, ἀσχημάτιστος... ἀθάνατος» (Ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός).
Ἑπομένως ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἁπλὴ βιολογικὴ ἐνέργεια τοῦ σώματος, ὅπως εἶναι τῶν ζώων, τὰ ὁποία γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι θνητόψυχα, δὲν ἐπιβιώνουν μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο, ἀλλὰ εἶναι κτιστή, οὐσία ἀθάνατη μὲ δική της ἐνέργεια. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι παντελὴς ἐξαφάνιση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ἄλλα χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο στὴ συνέχεια, φθείρεται καὶ διαλύεται, ἐνῶ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἐνεργεῖ• «Οὐχ ἡ ψυχὴ ἐστιν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα» (Μ. Ἀθανάσιος).

2. Σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο τῆς ἑνώσεως τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἡ Ἐκκλησία δέχεται ὅτι δημιουργοῦνται συγχρόνως• «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον» (Ἄγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν πλάση κάθε νέου ἀνθρώπου• τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ συνυπάρχουν «ἐξ ἄκρας συλλήψεως».
Συνεπῶς τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτὸ καταδεικνύει ὅτι, ὄχι μόνο ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος ἄλλα καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τοῦ ἐγκεφά-λου δὲν συνεπάγονται ὅτι ὁ εὑρισκόμενος στὶς καταστάσεις αὐτὲς ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ὄν.

3. Σχετικὰ μὲ τὸ ποὺ βρίσκεται καὶ πὼς ἐνεργεῖ ἡ ψυχὴ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διδάσκουν ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἑδρεύει σὲ συγκεκριμένο ὄργανο, ἀλλὰ εὑρίσκεται σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σώματος, ζωοποιοῦσα καὶ κινοῦσα τὰ μέλη. Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ ἡ ψυχὴ «συνέχουσα τὸ σῶμα, ὅ καὶ ἐκτίσθη, πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν, οὐχ ὡς ἐν τόπω οὐδ' ὡς περιεχομένη, ἀλλ' ὡς συνέχουσά τε καὶ περιέχουσα καὶ ζωοποιοῦσα τοῦτο, κατ' εἰκόνα καὶ τούτ' ἔχουσα Θεοῦ», κατὰ δὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ «ὀργανικῶ κεχρημένη σώματι καὶ τούτῳ ζωῆς αὐξήσεως τὲ καὶ αἰσθήσεως καὶ γεννήσεως παρεκτική».

4. Βιολογικὴ ζωὴ χωρὶς τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα δὲν νοεῖται. Στὴν περίπτωση ἀποκοπῆς, καταστροφῆς ἢ νεκρώσεως ἑνὸς ζωτικοῦ ὀργάνου, ὅποτε ὁ ἄνθρωπος ἐπιβιώνει μὲ ὑποστηρικτικὲς ἐνέργειες, ἐξακολουθεῖ ἡ ψυχὴ νὰ παραμένει συνδεδεμένη μὲ τὸ σῶμα καὶ νὰ ἐνεργεῖ σὲ ἄλλα σωματικὰ ὄργανα.
Στὴν κατάσταση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ἡ ἰατρικὴ κατορθώνει μὲ τὴ βοήθεια τῆς τεχνολογίας νὰ διατηρεῖ τὴ βιολογικὴ ζωή, ἀφοῦ ὁ ὑπόλοιπος ὀργανισμός, πλὴν τοῦ ἐγκεφάλου, λειτουργεῖ. Ἡ διατήρηση τῆς βιολογικῆς ζωῆς προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα καὶ δείχνει ὅτι δὲν λύθηκε ἀκόμη ὁ μεταξύ τους δεσμός, δὲν ἐπισυνέβη δηλαδὴ ὁριστικῶς καὶ καθ' ὁλοκληρίαν ὁ θάνατος.
Συνεπῶς ἡ διακοπὴ τῆς ὑποστηρικτικῆς λειτουργίας, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν συγκατάθεση τοῦ ἀσθενοῦς, πολὺ περισσότερο ἡ λήψη ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση ἀπὸ τοὺς «ἐγκεφαλικὰ νεκρούς», ἀποτελοῦν ἐνεργητικὴ πρόκληση θανάτου, ἡ ὁποία κατὰ τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἰσοδυναμεῖ μὲ φόνο, καὶ μάλιστα ἀσθενοῦς καὶ ἀνυπερασπίστου ἀνθρώπου κατ' ἀναλογίαν πρὸς τὴν ἔκτρωση τῶν ἐμβρύων.

5. Εἰδικώτερα, κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ἡ ψυχὴ φανερώνεται μὲ τὸ νὰ ἐνεργεῖ πάνω στὰ μέλη τοῦ σώματος, ἀνάλογα μὲ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχουν. Κάθε σωματικὸ ὄργανο δέχεται ἐκείνη τὴν ψυχικὴ ἐνέργεια, τὴν ὁποία ἐκ φύσεως ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐκφράσει. Ὅταν δὲ κάποιο ὄργανο ὑποστεῖ βλάβη, ἁπλῶς παύει νὰ ἐκφράζεται ἡ ἀντίστοιχη λειτουργία τῆς ψυχῆς.
Ἔτσι, ὅταν στὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο τὸ νευρικὸ σύστημα, σὲ ποικίλο βαθμό, δὲν λειτουργεῖ, δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς σκέψεις ἢ τὰ συναισθήματα, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποκλείει τὴν ὕπαρξή τους στὸ χῶρο τῆς ψυχῆς. Τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης παραμένει, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχει ἀδυναμία νὰ ἐκφρασθεῖ. Στὸν «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸ» καταργεῖται μὲν ὁ προφορικὸς λόγος, ὄχι ὅμως ὁ ἐνδιάθετος, οὔτε οἱ ἄδηλοι λόγοι. Μὲ ἄλλα λόγια, συνεχίζει νὰ «ἐργάζεται» ἡ νοερὰ του ἐνέργεια.

6. Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ μέρος τῆς ψυχῆς, «τὸ καθαρώτατον», εἶναι ὁ νοῦς, τοῦ ὁποίου ἡ μὲν οὐσία εὑρίσκεται στὴν σαρκικὴ καρδιά, χωρὶς νὰ περικλείεται ἀπὸ αὐτὴν σὰν σὲ ἀγγεῖο, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτήν, ἀλλὰ ἁπλῶς τὴν χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανο καὶ ὄχημα, ἡ ἐνέργειά του ὅμως στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο εὑρίσκεται στὸν ἐγκέφαλο• στὸν κατὰ φύσιν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ στὴν οὐσία της, στὴν καρδιά, ὥστε νὰ παύσει ἡ διάχυση, νὰ ἑνοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ Θεό.

7. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ καρδιά, «ὁ κρυπτός της καρδίας ἄνθρωπος» (Ἀπ. Πέτρος), εἶναι ὁ χῶρος στὸν ὁποῖο ἀναπτύσσεται ὅλη ἡ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ ἐνοικεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τὸν καταστήσει «ναὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἀπ. Παῦλος). Ἐκεῖ οὐσιώνεται καὶ ὑποστασιοποιεῖται τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ὁλοκληρώνεται,  ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάσει στὸ «καθ' ὁμοίωσιν». Εἶναι προφανές, ὅτι ἡ ἐσωτερικὴ αὐτὴ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ζωὴ συνειδητὴ καὶ χαρισματική, μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο καὶ τὶς λειτουργίες του.

8. Ἡ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους χριστιανικὴ ἀγάπη εἶναι ἀνιδιοτελής, συνειδητή, καὶ ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς θυσίας. Δὲν ἐκτιμᾶται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀξία τοῦ προσφερομένου ἢ μὲ τὴν ἀξία ποὺ ἔχει αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀποδέκτες του, ἀλλὰ μὲ τὸ πόσο στοιχίζει στὸν δότη ἡ προσφορά του, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα διδάσκει ὁ Χριστὸς γιὰ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας, μὲ τὸ ἐὰν δηλαδὴ στερεῖται κανεὶς κάτι ποὺ τοῦ εἶναι χρήσιμο, ἐὰν θυσιάζει κάτι χρήσιμο αὐτός, γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄλλος.
Ἐὰν ὅμως ὁ «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς» εἶναι νεκρός, ἡ προσφορὰ τῶν ὁποιωνδήποτε ὀργάνων του στερεῖται τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀγάπης, ἐφ' ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι' αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πρόκειται γιὰ πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει κανεὶς ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ στερηθεῖ ἢ νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.
Ἀντίθετα οἱ ἀρετὲς τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ἐφαρμόζονται ἀπόλυτα στὴν προσφορὰ ὀργάνων ἀπὸ ζῶντες δότες, ὅταν πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα καὶ ἱστούς ὅπως καί στήν αἱμοδοσία. Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες καὶ ἐλαττούμενοι.

9. Δὲν ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἀπόλυτη ὁμοφωνία τῶν ἰατρῶν διεθνῶς γιὰ τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο». Πολλοὶ ἰατροὶ ἔχουν ἀναπτύξει ἔγκυρη καὶ συγκροτημένη ἐπιχειρηματολογία, περὶ τοῦ ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» δὲν συνιστᾶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ ὑποκαταστήσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ παρεμποδίσει τὴν θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῶν Ἁγίων πρὸς ἐπανόρθωση καὶ θεραπεία ὁποιασδήποτε σωματικῆς βλάβης, ἀκόμη καὶ ἐγκεφαλικῆς;
Θὰ δεχθεῖ καὶ θὰ νομιμοποιήσει ἡ Ἐκκλησία ἕναν διαφορετικὸ θάνατο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ διδάσκει ἐπὶ αἰῶνες, στηριζόμενη στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Πατερικὴ Παράδοση, παρασυρόμενη ἀπὸ ἐπισφαλεῖς παραδοχὲς καὶ προσβάλλουσα τὸ «φοβερώτατον μυστήριον τοῦ θανάτου»; Θά κλείσωμε τά μάτια μας μπροστά στίς καταγεγραμμένες διεθνῶς ἀνανήψεις θεωρουμένων ὡς ἐγκεφαλικά νεκρῶν; 

10. Ἡ Χριστιανικὴ Ἠθική, δεχόμενη τὴν ἀλήθεια ὅτι κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἶναι μόνον ὁ Θεός, ἐπαινεῖ κάθε ἰατρικὴ προσπάθεια, ὑπὲρ τῆς θεραπείας τῶν πάσης φύσεως ἀσθενειῶν• πιστεύουσα ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι ἀγαθὸ ὑπέρτατης ἀξίας, περιμένει ἀπὸ τοὺς ἰατροὺς νὰ ἐργάζωνται μέχρι τέλους πρὸς διάσωση τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἀνιάτως πάσχοντος καὶ ὑποφέροντος ἀπὸ τοὺς πόνους, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουν νεκρωθεῖ ζωτικά του ὄργανα, ὅπως ὁ ἐγκέφαλος. Ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ πόνος παίζουν σπουδαῖο παιδαγωγικὸ καὶ σωτηριώδη ρόλο καὶ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζωνται μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

11. Ἡ ἔννοια τῆς «εἰκαζομένης συναινέσεως» τοῦ ἀσθενοῦς πού ἐφευρίσκεται μέ τόν νέο νόμο καί εἰσάγεται κατά πρόδηλο παράβαση τῶν ἄρθρων 2 παραγρ. 1 καί 5 παραγρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ἀποτελεῖ αὐθαίρετη κατάλυση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση βρίσκεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τήν δωρεά ὀργάνων ἡ ὁποία εἶναι αὐτόβουλη πράξη πού δέν εἰκάζεται ὅπως δέν εἰκάζεται καί ἡ συναίνεση.
Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση ἑστιάζεται στόν λήπτη καί ἀδικεῖ τήν πράξη τοῦ δότη τόν ὁποῖο μεταμορφώνει ἀπό πρόσωπο πού ἀβίαστα δωρίζει σέ ἄτομο ἀπό τό ὁποῖο αὐθαίρετα ἀφαιροῦμε καί ὁδηγεῖ σέ τραγική ἐκκοσμίκευση πού θὰ διευκολύνη σέ περαιτέρω ἀμφισβήτηση τῶν ἠθικῶν φραγμῶν, σὲ σχετικοποίηση τῶν ἀφθάρτων καὶ αἰωνίων ἀληθειῶν μὲ τὴν θεοποίηση τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας καὶ σὲ ὑποκατάστα-ση τῆς Ὀρθόδοξης ἀπὸ τὴν «μηχανιστικὴ ἀνθρωπολογία».

Β' Ἰατρικὲς θέσεις
1. Ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, ἡ ὁποία τὸ πρῶτον εἰσήχθη στὴν ἰατρικὴ ὁρολογία καὶ πρακτικὴ τὸ 1968 ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard, (Χάρβαρντ) καὶ τὰ κριτήρια διαγνώσεώς του εἶναι μεταβαλλόμενα μὲ τάση περιορισμοῦ τους. Ἔτσι ἀρχικὰ περιελάμβανε τὴν κατάπαυση τῶν λειτουργιῶν ὅλου του νευρικοῦ συστήματος, κεντρικοῦ καὶ περιφερικοῦ. Τὸ 1981 ἡ ἐπιτροπὴ ἐμπειρογνωμόνων  του   Προέδρου τῶν ΗΠΑ μὲ τὸν ἑνιαῖο ὁρισμὸ τοῦ θανάτου περιόρισε τὴν ἔννοιά του στὴ μὴ ἀναστρέψιμη παύση ὅλων τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἐγκεφάλου, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1973 στὴ Μ. Βρετανία καὶ ἀπὸ τὸ 1985 στὴν Ἑλλάδα γίνονται ἀποδεκτὰ τὰ κριτήρια τῆς Minnesota (Μιννεσότα), μὲ τὰ ὁποία ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος περιορίζεται στὴ μὴ ἀναστρέψιμη βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους.

2. Οἱ λόγοι ἀντικαταστάσεως τῶν κλασικῶν κριτηρίων προσδιορισμοῦ τοῦ θανάτου, ποὺ ἦσαν ἡ μὴ ἀναστρέψιμη διακοπὴ τῆς ἀναπνευστικῆς καὶ καρδιακῆς λειτουργίας, μὲ τὸ κριτήριο τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁμολογεῖται ἀπερίφραστα ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard πὼς ἦταν
α) ὅτι οἱ ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ ἀσθενεῖς ἀποτελοῦν «φορτίο» γιὰ τοὺς οἰκείους καὶ τὰ νοσοκομεῖα καὶ
β) ὅτι ἐὰν ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἰσχύουν τὰ παλαιὰ κριτήρια τοῦ ὁρισμοῦ τοῦ θανάτου, θὰ ἦταν δύσκολη ἡ ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμοσχεύσεις γιατί τά ὄργανα εἶναι ἄχρηστα μετά τήν παύση τῆς καρδιακῆς λειτουργίας τοῦ δότη.

3. Ἡ ἔννοια καὶ τὰ κριτήρια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁρίζονται αὐθαίρετα• αὐθαίρετη εἶναι ἐπίσης καὶ ἡ διάγνωσή του, καὶ πολλὲς φορὲς ἐπισφαλής, μὲ ἀποτέλεσμα περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ χαρακτηρίστηκαν ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ νὰ ἀποδειχθεῖ ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι δὲν ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα καί νά ἀνανήψουν.

4. Σὲ ἐγκεφαλικῶς νεκροὺς ἐπιτελοῦνται πολλὲς λειτουργίες, ὅπως• α) ἡ καρδιὰ πάλλει αὐτομάτως, β) οἱ πνεύμονες ἀνταλλάσσουν τὸ ὀξυγόνο καὶ τὸ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, γ) συνήθως ὑπάρχει ἐπαρκὴς ἀγγειακὸς τόνος, δ) μερικὲς φορὲς ἡ χορηγούμενη τροφὴ πέπτεται ἀπὸ τὸ γαστρεντερικὸ σύστημα, ε) τὰ κύτταρα ἀφομοιώνουν τὶς θρεπτικὲς οὐσίες, στ) τὸ αἷμα κυκλοφορεῖ καὶ ἀπομακρύνει τὰ μεταβολικὰ προϊόντα ἀπὸ τὰ κύτταρα, ζ) τὸ ἧπαρ ἀποτοξινώνει τὸ αἷμα, η) οἱ νεφροὶ διατηροῦν τὸ ἰσοζύγιο τῶν ὑγρῶν καὶ τῶν ἠλεκτρολυτῶν, θ) τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα καταπολεμεῖ τὶς λοιμώξεις, ι) ὁρισμένοι ἐνδοκρινεῖς ἀδένες ἐξακολουθοῦν νὰ λειτουργοῦν. Ὅλα αὐτὰ καθὼς καὶ ἡ περίπτωση τῶν ἐμβρύων, στὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἀκόμη σχηματισθεῖ ὁ ἐγκέφαλος, δείχνουν, σαφῶς ὅτι καὶ χωρὶς τὸν ἐγκέφαλο τὸ σῶμα μπορεῖ νὰ εἶναι ζωντανὸς βιολογικὰ ὀργανισμός.

 5. Ἡ συνείδηση (μὲ τὴν ἰατρικὴ ἔννοια) διακρίνεται στὴν ἐγρήγορση καὶ στὸ περιεχόμενό της, ἡ ἐλαττωμένη δὲ ἐγρήγορση ἐμποδίζει τὴν ἐκτίμηση τοῦ περιεχομένου τῆς συνείδησης. Ἑπομένως στὶς περιπτώσεις ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, στὶς ὁποῖες ἔχει κατασταλεῖ ἡ ἐγρήγορση, δὲν μπορεῖ νὰ λεχθεῖ (τουλάχιστον πρὸς τὸ παρὸν) τίποτε γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης. Τὸ νὰ θεωροῦνται δὲ νεκροὶ αὐτοὶ πού εὑρίσκονται σὲ θεωρούμενη μόνιμη ἀπώλεια τῆς συνείδησης, θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει στὴν φρικτὴ κατάσταση, τέτοιοι ἄνθρωποι νὰ θάπτονται ἢ νὰ καίγονται, ἐνῶ ἀναπνέουν μὲ τὴ δική τους αὐτόματη ἀναπνευστικὴ λειτουργία.

Ἑπομένως καὶ μὲ βάση τὰ ὅσα προαναφέρθηκαν:

α) Διαπιστώνουμε ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» πού ὁρίζει ὁ νέος Νόμος ὡς θάνατο γιά τήν λήψι τῶν σωματικῶν ὀργάνων εἶναι μία κατάσταση ἐννοιολογικῶς καὶ διαγνωστικῶς ρευστή, ὅλο δὲ καὶ περισσότερο ἀμφισβητούμενη. Μᾶλλον πρόκειται γιὰ κλινικὸ κατασκεύασμα ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν ἀποσυμφόρηση τῶν μονάδων ἐντατικῆς θεραπείας καὶ τὴν ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση.

β) Καὶ ἂν ἀκόμη ἠμποροῦσε νὰ διαγνωσθεῖ ἀναμφισβήτητα ὁλοσχερὴς καταστροφὴ τοῦ ἐγκεφάλου, αὐτὸ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀφοῦ πάλλεται ἡ καρδιά.

γ) Ἐφ' ὅσον ἡ ἐσωτερικὴ συνειδητὴ ζωὴ καὶ τὸ πρόσωπο διατηροῦνται, ὅπως οἱ Χριστιανοὶ πιστεύουμε, καὶ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ συνόλου σώματος, δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ δεχθοῦμε ὅτι αὐτὰ παύουν νὰ ὑπάρχουν ἐπὶ νεκρώσεως μόνο τοῦ ἐγκεφάλου (ἐγκεφαλικοῦ θανάτου).

δ) Ἑπομένως ἐπὶ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου δὲν τίθεται θέμα συνειδητῆς ζωῆς καὶ προσώπου ἀλλὰ τὸ μόνο θέμα εἶναι ἐὰν ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ συνάφεια ψυχῆς καὶ σώματος ἡ ὁποία ὅμως (διατήρηση τῆς συνάφειας) καταδεικνύεται ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ὑπολοίπου σώματος.

ε) Γενικῶς ὡς φιλόστοργος μητέρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων ὅπως καί ὑπέρ τῆς αἱμοδοσίας, μάλιστα στήν Μητροπολή μας λειτουργεῖ τράπεζα αἵματος μέ 600 φιάλες αἵματος προσφερόμενο δωρεάν σέ ἔχοντας σχετική ἀνάγκη ἀδιακρίτως φυλῆς, ἐθνοτικῆς καταγωγῆς καί θρησκευτικῆς παραδοχῆς.
Ἐπειδὴ ὅμως θεωροῦμε τοὺς εὑρισκομένους στὴν κατάσταση τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» ἀσθενεῖς καὶ ὄχι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως τὴν ἱερότητα, ἴσως καὶ κρισιμότητα γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον, τῶν τελευταίων στιγμῶν τῆς ἐντεῦθεν τοῦ τάφου ζωῆς των, δὲν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε μὲ τὴν ἀπὸ αὐτοὺς ἀφαίρεση πρὸς μεταμόσχευση τῶν ζωτικῶν τους ὀργάνων καθ’ ἥν στιγμήν πάλλεται ἡ καρδία των. Ἡ μόνη ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀδιάβλητη περίπτωση δωρεᾶς ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση εἶναι ἡ ἀπὸ ὑγιεῖς δότες μεταμόσχευση ἱστῶν ἢ ἑνὸς ἀπὸ τὰ διπλὰ ὄργανα, ἤ μυελοῦ τῶν ὀστέων προκειμένου δὲ περὶ ἀσθενῶν ἢ τραυματιῶν δοτῶν ἡ μεταμόσχευση ὅσων μποροῦν νὰ μεταμοσχευθοῦν μετὰ τὴν μόνιμη παύση τῆς καρδιοαναπνευστικῆς λειτουργίας».

Συνεπῶς ἡ ἀπαράδεκτος νομοθεσία τῆς Πολιτείας πού δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν αὐτῆς τά ἀνωτέρω καί πού εἰσαγάγει καί τήν λειτουργία ἰδιωτικῶν συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, μέ ὅ,τι ἰδιοτελές αὐτό συνεπάγεται μᾶς ὑποχρεώνει νά προτρέψωμεν τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πρός διασφάλισι τῆς ἱερότητος τῆς ζωῆς του νά προβῆ στίς σχετικές δηλώσεις στά ἁρμόδια Κέντρα Ἐξυπηρετήσεως Πολιτῶν (Κ.Ε.Π.) ὅτι δέν συναινεῖ διά τήν ἐφαρμογή σ’αὐτό τοῦ σχετικοῦ Νόμου.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

Εγκύκλιος Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου, για τις Μεταμοσχεύσεις.

Ἀριθμ. Πρωτ.  585                              Ἐν Βούλᾳ τῇ  30ῇ  Μαΐου  2013

Πρός

τούς  εὐσεβεῖς  Χριστιανούς

τῆς  καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς  Μητροπόλεως  

Ἀγαπητοί  μου ἀδελφοί,

                             Χριστός  Ἀνέστη !

             Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, πάντοτε ἐνδιαφέρεται, γιά τήν ὑγεία καί τήν ποιότητα ζωῆς τῶν ἀνθρώπων καί πάντοτε συμπαρίσταται σέ προσπάθειες ἀπαλύνσεως τοῦ πόνου. Βαθειά ἐπιθυμία μας εἶναι, ἡ ὑποβοήθηση τῆς παρατάσεως τῆς διαρκείας τῆς ζωῆς τῶν ἀσθενῶν, προκειμένου νά ἀποκτήσουν "καιρόν μετανοίας".

          Ἡ ἐπιθυμητή ὅμως παράταση τῆς ζωῆς κάποιων συνανθρώπων μας, εἶναι αὐτονόητο, πώς δέν πρέπει νά ἐπιτυγχάνεται εἰς βάρος τῆς ζωῆς κάποιων ἄλλων. Καμμία κοινωνία δέν μπορεῖ νά θεωρεῖται ἀνθρώπινη καί χριστιανική, ἐάν καθιερώσει ὡς ἀξίωμά της, τό τραγικό δόγμα "ὁ θάνατός σου, ἡ ζωή μου".

          Κι΄ ὅμως κάτι ἀντίστοιχο ἀποδεικνύεται πώς συμβαίνει σήμερα στόν χῶρο τῶν μεταμοσχεύσεων τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Ἐγείρονται προσφάτως, ἀπό πολλά μέρη τοῦ κόσμου καί ἀπό ποικίλους φορεῖς, ἐπιστημονικούς καί θεολογικούς, ἐνστάσεις γιά τήν ἔννοια τοῦ λεγομένου "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου".  Ἐπειδή, πάνω σ΄αὐτή τήν ἔννοια, στηρίχθηκε ἡ  λήψη τῶν ὀργάνων ἀπό δῆθεν "νεκρούς" δότες, πού τελικά ἀποδεικνύεται, πώς δέν ἦταν "καί τόσο πολύ νεκροί".            Αὐτό σημαίνει, πώς πίσω ἀπό τήν τεχνητή ὁρολογία τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", κρύβεται ἡ ὑποψία τῆς παρεμβάσεως στή ζωή τοῦ δῆθεν "νεκροῦ" δότου.

          Καί γιατί καθιέρωσαν δύο ὁρολογίες θανάτου "ἐγκε-φαλικός" καί "κλινικός" θάνατος ;  Γιά τόν λόγο ἀκριβῶς αὐτόν: Γιά νά λαμβάνουν τά ὄργανα κάποιου, πού θά τόν ἀποκαλοῦν "νεκρό", ἐνῶ δέν θά εἶναι νεκρός, προκειμένου νά λάβουν τά ὄργανα του, πρίν νά εἶναι ἄχρηστα, πρᾶγμα πού θά συμβεῖ, ὅταν πραγματικά πεθάνει.

          Ὁ  δότης, ἐνημερώθηκε ἄραγε, ὅταν εὑρισκόταν σέ πλήρη  ψυχοσωματική  έγρήγορση, ὅτι ἡ ἀφαίρεση τῶν ὀργάνων του, θά πραγματοποιηθεῖ, πρίν ἀπό τόν κλινικό του θάνατο ;  Ποιός τοῦ ἐξήγησε, τή διαδικασία τῆς καθιερώσεως δύο ἐννοιῶν θανάτου, "ἐγκεφαλικοῦ" καί "κλινικοῦ", ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1960, ἐκ τῆς λεγομένης Ἐπιτροπῆς τοῦ Χάρβαρντ καί κατά τήν δεκαετία τοῦ 1980, ἐκ τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Μινεσότα ;

          Κατά τήν ἴδια τήν ἐννοιολογία τοῦ "ἐγκεφαλικοῦ θανάτου", ἡ ἀνεπανόρθωτη βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους, θά ὁδηγήσει τόν πάσχοντα σέ "σύντομο" καρδιακή ἀσυστολία καί ἐν συνεχείᾳ σέ κλινικό θάνατο. Τό ἐπιχείρημα ὅμως αὐτό, εἶναι λογικῶς λανθασμένο, ἀφοῦ ὁ προσδιορισμός "σύντομο" δηλώνει, ὅτι δέν ἐπῆλθε ἀκόμη ὁ κλινικός θάνατος. Εἶναι δέ δεδομένο, ὅτι τά ὄργανα τοῦ σώματος, ἐκτός ἀπό εἰδικές ἐξαιρέσεις (πχ. μερικά ὀργανικά στοιχεῖα τῶν ὀφθαλμῶν) δέν εἶναι δυνατόν νά χρησιμοποιηθοῦν, ἐάν ληφθοῦν ἀπό πτωματικό  δότη, ἐπειδή τότε εἶναι ἄχρηστα.

          Ποιός εἶναι σέ θέση νά γνωρίζει τήν διάρκεια τοῦ "σύντομου" διαστήματος, μεταξύ ἐγκεφαλικοῦ καί κλινικοῦ θανάτου ;   Στή διεθνῆ βιβλιογραφία, ἀναφέρονται περιπτώσεις μακράς διαβιώσεως, πού φθάνουν, ὡς καί τίς 201 ἡμέρες.    Εἶναι δέ συνήθης καί στήν Ἑλλάδα, ἡ χρησιμοποίηση ἐπιστημο- νικῶν πρακτικῶν τῆς διατηρήσεως τῆς σωματικῆς ὑποστάσεως ἐγκύων "ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν" γυναικῶν, οἱ ὁποῖες κυοφοροῦν καί τίκτουν κανονικῶς ὑγιή νεογνά.  Κατά τήν ἔντονη κριτική, ἡ ὁποία ἀσκήθηκε καί ἀσκεῖται ἀπό πολλούς ἐρευνητές, ὁ "ἐγκεφαλικός θάνατος" εἶναι ἕνα ἐφεύρημα καί κοινωνικό κατασκεύασμα, χρησιμοθηρικῶν σκοπιμοτήτων.

          Ἀλλά πέραν αὐτῆς τῆς κριτικῆς, πού ἐν συντομίᾳ παρατέθηκε, ἀπαιτεῖται ἡ λιτή ὑπόμνηση, βασικῶν θεολογικῶν καί δογματικῶν θέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας. Κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ θάνατος εἶναι ἕνας καί ὄχι διπλοῦς.  Γράφει στήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολή  (9,27) :  "Ἀπόκειται  τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετά δέ τοῦτο κρίσις".    Καί κατά τόν Μέγα Ἀθανάσιο, θάνατος εἶναι ὁ χωρισμός       τῆς  ψυχῆς ἀπό τό σῶμα (ΒΕΠΕΣ 30, 31) : "Οὐ γάρ ἡ ψυχή  ἐστίν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλά διά τήν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει  τό  σῶμα".

          Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

          Κάνουμε αὐτή τήν ἀναφορά, ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν νόμο 3984/2011 περί Μεταμοσχεύσεων, ὅλοι οἱ ἐνήλικοι πολίτες, ἀπό τήν 1η Ἰουλίου 2013, εἶναι ὑποχρεωτικά ὑποψήφιοι δότες ὀργάνων. Ἐπειδή ἡ Μητρόπολίς μας (ὅπως καί πολλοί ἄλλοι φορεῖς), ἔχει ἐκφράσει κατ΄ ἐπανάληψιν τήν ἀντίθεσή της,  πρός τήν ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, σᾶς προσκαλοῦμε, ἐφ' ὅσον τό ἐπιθυμεῖτε, νά δηλώσετε ἐγγράφως τήν ἀντίθεσή σας, στήν ἐφαρμογή τοῦ Νόμου. Τοῦτο, εἶναι δικαίωμα, πού ἀπορρέει ἀπό τόν ἴδιο τό Νόμο, καί θωρακίζει νομικά τόν κάθε πολίτη, ὥστε νά μήν λογίζεται ὑποψήφιος δότης. Ὅσοι λοιπόν ἐπιθυμεῖτε, δηλώσετε σήμερα κιόλας, τήν ἀντίθεσή σας, μέ τό ἔντυπο πού διατίθεται ἤδη ἀπό τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Μητροπόλεώς μας.

          Ἀναλογισθεῖτε τά τέλη τῆς ἐπί γῆς παρουσίας σας, καί ἐναποθέστε τήν ποιότητα τῆς ἐξόδου σας ἀπό τόν πρόσκαιρο τοῦτο κόσμο, στά χέρια τοῦ Ἀναστημένου Θεανθρώπου μας, τοῦ μόνου Κυρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου μας.

Μέ πατρικές εὐχές,

ὁ Ἐπίσκοπός Σας

†  Ὁ  Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

Π Α Υ Λ Ο Σ   ὁ   Α΄

Δωρεά οργάνων. Η Εκκλησία ήπιε το αμίλητο νερό;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης , Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Όπως είναι γνωστό από της πρώτης Ιουνίου, θα είναι σε ισχύ ο νόμος που καθιστά όλους τους Έλληνες πολίτες υποχρεωτικά, (εάν συναινούν τα μέλη της οικογένειάς τους), δότες οργάνων σε περίπτωση που χαρακτηριστεί κανείς εγκεφαλικά "νεκρός" (άρθρο νόμου "περί εικαζόμενης συναίνεσης").  Η μόνη περίπτωση να το αναιρέσουμε για τον εαυτό μας ή τα ανήλικα παιδιά μας, είναι να αποστείλουμε στον Ε.Ο.Μ. υπεύθυνη δήλωση για να προστεθεί σε σχετικό αρχείο  

Το όλο νομοθέτημα είναι καθαρά φασιστικού χαρακτήρα και δεν είναι δυνατόν ένας νόμος να παρεμβαίνει σε ένα τόσο μεγάλης σημασίας θέμα όπως είναι η τύχη της σωρού ενός νεκρού ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις εν άγνοια του δεν θα είχε κάνει μια υπεύθυνη δήλωση για να τοποθετηθεί στο τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα. Πέραν τούτου όμως το θέμα είναι υψίστης θρησκευτικής σημασίας καθώς υπάρχουν πολλές αναφορές Πατέρων που έχουν τοποθετεί με σαφή τρόπο αρνητικά σε ένα τέτοιο νομοθέτημα που με καθαρά δικτατορικό τρόπο αποφασίζει να γίνονται δωρεά τα όργανα ενός νεκρού, (και εδώ υπάρχει κεφαλαιώδες ζήτημα το πότε θεωρείτε κάποιος νεκρός). Για να μην κάνουμε καμία αναφορά στο μεγάλο λαθρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που έχουν δημιουργήσει τεράστιες  μαφίες σε πολλά μέρη του κόσμου

Σύμφωνα με τον μεγάλο πατέρα της εκκλησίας, τον Μέγα Αθανάσιο, ο άνθρωπος κατά την φύση του είναι σύνθετο, μεικτό, όν. Πλά­σθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού και αποτελείται από την ψυ­χή, που συνιστά το πνευματικό μέ­ρος του ανθρώπου και τον εντάσσει στον πνευματικό κόσμο, και από το σώμα, με το οποίο εντάσσεται στον υλικό, αισθητό κόσμο. Είναι μείξη και κράση πνεύματος και ύλης, «σύνδεσμος της ορατής και αορά­του φύσεως». Και το μεν σώμα είναι υλικό, σύνθετο και φθαρτό, η δε ψυ­χή είναι «ουσία ζώσα, απλή, ασώμα­τος, σωματικοίς οφθαλμοίς κατ' οικείαν φύσιν αόρατος, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος... αθάνα­τος» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός). Επομένως η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι απλή βιολογική ενέργεια του σώματος, όπως είναι των ζώων, τα οποία για τον λόγο αυτό είναι θνητόψυχα, δεν επιβιώνουν μετά τον σωματικό θάνατο, αλλά είναι ουσία αθάνατη με δική της ενέρ­γεια. Ο θάνατος δεν είναι παντελής εξαφάνιση του όλου ανθρώπου, άλλα χωρισμός της ψυχής από το σώμα, το οποίο στη συνέχεια, ως σύνθετο, φθείρεται και διαλύεται, ενώ η ψυχή εξακολουθεί να υπάρ­χει και να ενεργεί· «Ούχ η ψυχή εστιν η αποθνήσκουσα, αλλά δια την ταύτης αναχώρησιν αποθνήσκει το σώμα»  

Και ενώ υπάρχουν αυτές οι παρακαταθήκες από την πατερική διδασκαλία το απαράδεκτο είναι η ένοχη σιωπή της εκκλησίας, ή καλύτερα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, (πλην κάποιων εξαιρέσεων),  απέναντι σε αυτόν τον φασιστικό νόμο. Αντί να πάρει σαφή θέση και όχι αόριστα μισόλογα η κεφαλή της ελληνικής εκκλησίας αρέσκεται να βγαίνει φωτογραφίες με τους κυρίους Βενιζέλο, Κουβέλη και Σια, που έχουν καταστρέψει την χώρα, που έχουν εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και τώρα ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν όσο όσο την εθνική κυριαρχία. Ουσιαστικά στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα της θρησκευτικής μας συνείδησης η εκκλησιαστική ιεραρχία ήπιε το «αμίλητο νερό». Με την στάση της επιβεβαιώνει αυτές τις προφητείες του Όσιου Νείλου από το Άγιο Όρος : «Θα έρθει η εποχή που οι αρχιερείς και ιερείς, (εκτός ολίγων εξαιρέσεων), θα είναι άντρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά  και οι εκκλησίες θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλλοίμονο τότε σε αυτούς  τους χριστιανούς που βρίσκονται στον κόσμο».

Η ελληνική ιεραρχία ενδιαφέρεται περισσότερο για τους λαθρομετανάστες, για τους μουσουλμάνους, για το προδοτικό πολιτικό σύστημα, για τους απατεώνες που κατέκλεψαν το ελληνικό κράτος, για τους αρτίστες και για τις εμετικές δημόσιες σχέσεις της διεφθαρμένης ελίτ που έσυρε την χώρα στον γκρεμό. Τέτοια ιεραρχία δεν αξίζει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία αλλά και σε όλους τους ένδοξους ρασοφόρους που έδωσαν το αίμα τους σε όλη την ελληνική ιστορία για τον ελληνισμό.
πηγή

ΙΝΚΑ Έντυπο Άρνησης Μεταμοσχεύσεων- ΑΡΝΗΣΗ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Προς τον

· Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) Τμήμα Προώθησης Δωρεάς Ιστών & Οργάνων - Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα - Φαξ: 2107255066, τηλ: 2132027021, 2132027017, (υπόψη κ. Προέδρου)

Κοινοποίηση:

· Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ) - Πλουτάρχου 3, Αθήνα 10675 - Φαξ: 2107258663, τηλ: 2107258660-2, 2107295031-2 (υπόψη κ. Προέδρου)

· ΙΝΚΑ / Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας - Γ΄ Σεπτεμβρίου 13, 10432 Αθήνα –Φαξ: 2103633976, τηλ: 2103632443.

· …………………………………………………………………………………………………………...

Κύριοι,

ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΟΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Με την παρούσα υπεύθυνη δήλωσή μου, (γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως) σας δηλώνω ότι: σε περίπτωση θανάτου μου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανα και οι ιστοί μου προς μεταμόσχευση, δεν επιτρέπω σε κανέναν (συγγενή μου ή τρίτο ή οποιονδήποτε φορέα δημόσιο ή ιδιωτικό), σε οποιονδήποτε χρόνο, και για οποιαδήποτε αιτία, να ανακαλέσει αυτή την απόφασή μου ομοίως δεν εκχωρώ σε κανέναν, κανένα δικαίωμα στη σωματική μου ακεραιότητα (όπως το "τεστ άπνοιας") πριν και μετά τη σωματική μου αποβίωση. Η παρούσα μπορεί να ανακληθεί μόνο από εμένα με συμβολαιογραφική πράξη.

Επίσης αιτούμαι να γνωστοποιήσετε την παρούσα προς όλους τους αρμόδιους φορείς του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που με οποιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται με το θέμα (και συνεπώς τους θεωρώ ενημερωμένους).

Τα ανωτέρω ισχύουν και για τα ανήλικα τέκνα μου:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

Ο δηλών (Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.)

…………………………………………………………………………………………………......………..………………………………………………………………………………………

Τόπος και ημερομηνία……………………………………………………………………...

Υπογραφή……………………………………………………………………………………..

ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Α) Συμπληρώστε το έντυπο δήλωσης με όλα τα στοιχεία που αναγράφονται και βεβαιώστε την υπογραφή σας από Δημόσια Αρχή (ΚΕΠ, Αστυνομία, Δήμο κτλ), και κρατήστε αντίγραφο. Αν έχετε παιδιά συμπληρώστε τα. Προσοχή όμως, μόλις συμπληρώσουν τα παιδιά τα 18 τους χρόνια θα πρέπει να κάνουν μόνα τους, πάλι τη δήλωση.

Β) Στείλτε την πρωτότυπη δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) με έναν από τους τρεις παρακάτω τρόπους: Είτε με απευθείας παράδοση, είτε με αποστολή (με κούριερ ή με φαξ όχι με συστημένο), είτε με δικαστικό επιμελητή. Κρατείστε το αποδεικτικό αποστολής, ζητείστε αριθμό πρωτοκόλλου και αναμείνατε την επιβεβαιωτική επιστολή.

Γ) Κοινοποιήστε τη δήλωση στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ), στο ΙΝΚΑ (ή και σε άλλο φορέα που εσείς κρίνετε) με κούριερ ή με φαξ (εδώ μη ζητάτε αριθμό πρωτοκόλου).

Δ) Ενημερώστε φίλους, συγγενείς, και τον οικογενειακό σας γιατρό, ότι δεν είσαστε δότης οργάνων.

Αθρόα προσέλευση πολιτών στα Αστυνομικά Τμήματα της Πάτρας - Yπογράφουν αιτήσεις άρνησης δωρεάς οργάνων-Τι λέει ο νόμος

Σπεύδουν να αρνηθούν...ακόμη και εθελοντές

Μεγάλη προσέλευση παρατηρείται σήμερα Πέμπτη στα Αστυνομικά Τμήματα της Πάτρας, από συμπολίτες που υπογράφουν συγκεκριμένη φόρμα υπεύθυνης δήλωσης, σύμφωνα με την οποία αρνούνται να γίνουν δωρητές οργάνων, υπό τις συνθήκες που επιβάλει ο νέος Νόμος.

Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τις κείμενες νομοθετικές διατάξεις, που ισχύουν από την 1η Ιουνίου, δότης οργάνων καθίσταται αυτοδίκαια και χωρίς την έγκριση των οικείων του, οποιοσδήποτε ασθενής καταστεί εγκεφαλικά νεκρός για οποιοδήποτε λόγο.

Η συγκεκριμένη πρακτική έχει προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις και μάλιστα σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του thebest.gr στα Αστυνομικά Τμήματα της Πάτρας σπεύδουν ακόμη και συμπολίτες που είναι εθελοντές δωρητές οργάνων, αρνούμενοι να συναινέσουν στην συγκεκριμένη διαδικασία.

Στα Αστυνομικά Τμήματα θεωρείται το γνήσιο της υπογραφής τους και στη συνέχεια η δήλωσή τους κοινοποιείται σε κάθε αρμόδιο φορέα. Όπως πληροφορείται το thebest.gr οι ενδιαφερόμενοι ξεκίνησαν από σήμερα να κατακλύζουν τα Αστυνομικά Τμήματα βάσει και σχετικών οδηγιών φορέων που διαθέτουν μέσω του διαδικτύου τη συγκεκριμένη φόρμα δήλωσης-άρνησης δωρεάς οργάνων υπό τις συνθήκες που προστάζει ο νέος Νόμος, σύμφωνα με τις οποίες ΟΛΟΙ καθίστανται πλέον δωρητές οργάνων, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΦΟΡΜΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ

Κύριοι,ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΟΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΜε την παρούσα υπεύθυνη δήλωσή μου, (γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως) σας δηλώνω ότι: σε περίπτωση θανάτου μου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανα και οι ιστοί μου προς μεταμόσχευση, δεν επιτρέπω σε κανέναν (συγγενή μου ή τρίτο ή οποιονδήποτε φορέα δημόσιο ή ιδιωτικό), σε οποιονδήποτε χρόνο, και για οποιαδήποτε αιτία, να ανακαλέσει αυτή την απόφασή μου ομοίως δεν εκχωρώ σε κανέναν, κανένα δικαίωμα στη σωματική μου ακεραιότητα (όπως το "τεστ άπνοιας") πριν και μετά τη σωματική μου αποβίωση. Η παρούσα μπορεί να ανακληθεί μόνο από εμένα με συμβολαιογραφική πράξη.Επίσης αιτούμαι να γνωστοποιήσετε την παρούσα προς όλους τους αρμόδιους φορείς του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που με οποιονδήποτε τρόπο εμπλέκονται με το θέμα (και συνεπώς τους θεωρώ ενημερωμένους).

Τα ανωτέρω ισχύουν και για τα ανήλικα τέκνα μου:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

-Ονοματεπώνυμο : Ημερ. Γέννησης:

Ο δηλών (Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας.)

πηγή

ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΑΣ Η «ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ» ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΕΣ ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ;

ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΜΑΣ Η «ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»
ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΕΣ ΤΙ ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΝ;

O  Ἀμερικανός Νευροχειρουργός Alexander Eben ἦταν ἀπό τούς
σθεναρούς ὑποστηρικτές, πού θεωροῦσαν τόν ἐγκέφαλο ὡς μηχανή,
ἡ ὁποία παράγει τό φαινόμενο τῆς συνειδήσεως. «Ἅπαξ καί ἡ μηχανή
σταματάει τή λειτουργία της, παύει καί ἡ συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο
περίπλοκος καί μυστηριώδης καί ἄν εἶναι ὁ πραγματικός μηχανισμός
τῶν διαδικασιῶν πού διεξάγονται στόν ἐγκέφαλο, τόσο ἁπλός εἶναι ὡς
πρός τήν ἀρχή του: Μόλις τραβᾶς τό καλώδιο ἀπό τήν πρίζα, σβήνει ἡ
τηλεόραση.»
Αὐτή ἦταν ἡ πεποίθηση τοῦ κ. Eben προτοῦ ἐμπλακεῖ ἡ ὑγεία του σέ
μεγάλη περιπέτεια, τήν ὁποία περιγράφει ἡ δημοσιογράφος Lisa Kleine
στό γερμανικό περιοδικό Fokus ὡς ἑξῆς:
«Εἶναι 10 Νοεμβρίου 2008, ὥρα τέσσερις καί μισή τά ξημερώματα,
ὅταν διαπερνάει ἕνας ὀξύτατος πόνος τήν σπονδυλική στήλη τοῦ 54χρονου
Νευροχειρουργοῦ Eben Alexander. Εἶναι ἄραγε αἰτία ἡ ἴωση, ἡ ὁποία
τόν βασανίζει ἐδῶ καί μιά βδομάδα; Γιά ὕπνο οὔτε λόγος. Κάνει ἕνα
ζεστό μπάνιο. Μόλις μπαίνει στό νερό ἄλλος πόνος-σφάχτης. Γιά αὐτό
ἀποκλείεται νά εὐθύνεται ἡ γρίππη. Λίγες ὧρες ἀργότερα καλεῖ ἡ σύζυγός
του βοήθεια. Ὁ ἀσθενής μεταφέρεται μέ ἀσθενοφόρο στό Νοσοκομεῖο
Lynchburg –πλέον ἀναίσθητος– στό Νοσοκομεῖο, στό ὁποῖο ὁ ἴδιος κατά
καιρούς χειρουργοῦσε. Αὐτή τή φορά φθάνει ξαπλωμένος στό φορεῖο,
καταληφθείς ἀπό μιά ἔντονη ἐπιληπτική κρίση. Ἡ διάγνωση τῶν ἰατρῶν -
συναδέλφων του: Βακτηριακή Μηνιγγίτιδα.
Ὁ Alexander ἔπεσε σέ βαρύ κῶμα γιά ἕξι μέρες καί ἡ ἐλπίδα ἐπι-
βίωσης ἦταν - σύμφωνα μέ τήν ἐκτίμηση τῶν ἰατρῶν - λιγώτερο ἀπό 3%,
καί στήν περίπτωση ἐπιβίωσης θά εἶχε μή διορθώσιμες βλάβες στόν
ἐγκέφαλο μέ ἀποτέλεσμα μόνιμη ἀναπηρία, λόγῳ τῆς καταστροφῆς τοῦ
νεοφλοιοῦ του.»
Καί ἀκριβῶς αὐτή ἡ περιοχή τοῦ ἐγκεφάλου ἀπασχολοῦσε τόν ἰατρό
μιά ὁλόκληρη ζωή. Καί σ’ αὐτήν ἀκριβῶς τήν περιοχή ἑστίασε τήν συνεί-
δηση τοῦ ἀνθρώπου. Μέ νεκρωμένη αὐτή τήν περιοχή –ὑπεστήριζε πάντα–
δέν ἔχει ἀξία ἡ ἀνθρώπινη ζωή καί δέν ὑπάρχει οὐσιαστικά ζωή.
Γι’ αὐτό καί δέν λογάριαζε ποτέ τίς διηγήσεις ἀνθρώπων, ἀσθενῶν

του, κλινικά νεκρῶν, πού ἔπειτα ἀπό ἀνάνηψη ἐπανέκαμψαν. Τέτοιες
ἐμπειρίες τοῦ ἄλλου κόσμου χαρακτήρισε ὁ ἰατρός ὡς ἐξαπατήσεις τοῦ
ἐγκεφάλου.
Αὐτά ὅμως ἴσχυαν μέχρι πού ἦλθε ὁ ἴδιος στήν κατάσταση αὐτή,
στήν ὁποία διέτρεξε - ὅπως λέει ὁ ἴδιος - τρεῖς σταθμούς, τούς ὁποίους
ὀνομάζει Ἅδη ἤ βασίλειο τῆς προοπτικῆς τοῦ γαιοσκώληκα, πέρασμα καί
κέντρο. Τόν πρῶτο σταθμό περιγράφει ὁ ἰατρός ὡς μία κόκκινη-καφέ
θάλασσα ἀπό ἀντικείμενα πού ἔμοιαζαν μέ ρίζες καί ἀγγεῖα αἵματος σέ
μιά τεράστια λασπώδη μήτρα. Ὁ ἴδιος βρισκόταν μέσα σ’αὐτή τή θάλασσα
στά ἐντότατα τῆς γῆς, ὅπου ἐνίοτε ἀνεδύσαντο τρομακτικά πρόσωπα ζώ-
ων πού ἀναστέναζαν καί ἐξαφανίζονταν πάλι. Γλώσσα, συναισθήματα,
λογική - ἀπ’ ὅλα αὐτά οὔτε ἴχνος. Ἐπεκρατοῦσε μιά ἔντονη δυσωδία ἀπό
περιττώματα, αἷμα καί ἔμετο. Ἦταν ἕνας πολύ ἀπεχθής τόπος.
Μετά ὅμως πέρασε ἀπό ἕνα τοῦνελ μέ φῶς, πού τόν ὁδήγησε στό
δεύτερο σταθμό, τό πέρασμα. Ἐκεῖ συνάντησε εὔφορα πράσινα τοπία πού
ἔμοιασαν μέ γήϊνα. «Πέταξα πάνω ἀπό δένδρα καί ἀγρούς, ποτάμια καί
καταρράκτες, κάπου-κάπου καί πάνω ἀπό ἀνθρώπους, ἀνάμεσα στούς
ὁποίους ἦσαν καί παιδιά. Γελοῦσαν καί ἔπαιζαν. Οἱ ἄνθρωποι τραγουδοῦ-
σαν καί χόρευαν σέ κύκλους». Μιά ὄμορφη γυναίκα τόν συνόδευσε μέχρι
τόν τρίτο σταθμό, τό κέντρο.
Ἐκεῖ φθάνοντας μέσω ρόζ-λευκῶν νεφελῶν πιστεύει ὅτι συνάντησε
τόν ἴδιον τόν Θεόν, τόν ὁποῖον περιγράφει ὡς «κατάμαυρο σκοτάδι, τό
ὁποῖο συνάμα ἦταν κατάμεστο ἀπό φῶς καί ὁ ὁποῖος μέ ἤξερε ἀπό μέσα
καί ἀπ’ ἔξω, καί εἶχε χαρακτηριστικά πού ὅλη τή ζωή μου εἶχα συνδυάσει
μέ ἀνθρώπους: ζεστασιά, συμπόνια, συμπάθεια, ἀκόμα καί χιοῦμορ καί
εἰρωνία. Τό κυρίαρχο στοιχεῖο στόν ἄλλον κόσμο ἦταν ἡ ἀγάπη.»
Μετά τήν ἀνάκαμψή του ὁ συγκεκριμένος ἰατρός - ἐρευνητής ἄλλαξε
γραμμή, διότι σύμφωνα μέ τήν πολυετῆ ἔρευνά του, στήν περίπτωσή του
ἦταν ἀδύνατο νά πρόκειται περί φαντασιώσεως ἤ ἀπάτης τοῦ ἐγκεφάλου,
ἐπειδή ἡ περιοχή πού παράγει τέτοιες ψευδαισθήσεις, ὁ νεοφλοιός, εἶχε
σχεδόν ὁλοσχερῶς νεκρωθῆ.
Ὁ Alexander Eben ἔχει τήν πεποίθηση ὅτι πρόκειται γιά πραγματικά
βιώματα, καί ἔγινε ὑπέρμαχος τοῦ ὅτι ὑπάρχει συνείδηση καί πέρα ἀπό τίς
μετρήσιμες ὀργανικές καί σωματικές λειτουργίες.
Ὅπως καί ἄν βλέπει καί κρίνει κανείς τίς περιγραφές τοῦ A. Eben
στό βιβλίο του «Ματιά στήν αἰωνιότητα», ἕνα γίνεται ὁλοφάνερο: πόσο
λίγη ἐμπιστοσύνη ἔχουν κάποιοι ἐπιστήμονες στήν ἐπιστήμη τους!

Ἐμεῖς πάντως μένομε σταθεροί στήν προσδοκία ἀναστάσεως νεκρῶν
καί ζωῆς τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ὅταν ὁ ἀναστάς Κύριος φέρνει στό Σῶμα Του τά στίγματα τῶν
ἥλων καί τῆς λόγχης, τά ὁποῖα ἐπιδεικνύει στούς Ἁγ. Ἀποστόλους, γιά νά
πεισθοῦν ὅτι Αὐτός εἶναι «ἴδετε τάς χεῖράς μου καί τούς πόδας μου, ὅτι
αὐτός ἐγώ εἰμι· ψηλαφήσατέ με καί ἴδετε, ὅτι πνεῦμα σάρκα καί ὀστέα οὐκ
ἔχει καθώς ἐμέ θεωρεῖτε ἔχοντα» στό ἕκτο ἐωθινό Εὐαγγέλιο καί «εἶτα
λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου, καί
φέρε τήν χεῖρά σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου καί μή γίνου ἄπιστος,
ἀλλά πιστός» στό ἔνατο ἐωθινό, πῶς τολμοῦν μερικοί, ἐν ὀνόματι μιᾶς
ἐμπιστοσύνης στήν ἀξίας τῆς ἐπιστήμης νά κομματιάσουν τά σώματα
μελλοθανάτων - ἄρα ἀπροστατεύτων - ἀνθρώπων, εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ;
Ὁ Χριστός οὐσιαστικά δέν ἔπαθε τίποτε, ἀναστήθηκε, ἀλλά φέρνει
τά στίγματα πρός αἰώνιο ντροπιασμό ἐκείνων πού Τόν σταύρωσαν.
Οὐαί τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ, δι’ οὗ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων
παραδίδεται!
Ἔτσι καί τά θύματα τῆς ἐπιστημονικῆς σφαγῆς στά χειρουργεῖα
δέν θά πάθουν οὐσιαστικά τίποτα, διότι ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, ἀλλά τά
ἀναστημένα σώματά τους θά φέρουν τά σχετικά σημεῖα πρός ντροπιασμό
τῶν συγχρόνων Ἰουδαίων καί Ρωμαίων μέ ἐπιστημονικό μανδύα. Καί οὐαί
καί ἀλλοίμονό τους!
Καί κάτι ἀκόμα: Ἄν εἶναι ἡ μεγίστη ἀτίμωση τό λακτίζειν, δηλαδή τό
νά χυθοῦν τά σπλάχνα τήν ὥρα τοῦ θανάτου, ὅπως συνέβη στόν Ἰούδα καί
στόν Ἄρειο, τούς μεγαλυτέρους θεομάχους τῆς ἱστορίας, καί ἄν θεωρεῖται
ὡς ἔσχατη μορφή ἐγκλήματος, μίσους καί αἴσχους τό ξεκοίλιασμα
ἀθώων ἐν ὥρα πολέμου, ὅπως ἔγινε στό Δίστομο τῆς Βοιωτίας, πόσο
μᾶλλον ἀποτρόπαιο εἶναι ἡ ἀφαίρεση ὀργάνων ἀπό ἀπροστάτευτο καί
ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο κατά τό ἀποθνήσκειν, δηλαδή κατά τήν ὥρα τῆς
μεταβιβάσεως ἀπό τή ζωή στόν θάνατο;
Ἡ μεταστροφή τοῦ κ. Eben μᾶς ἀποδεικνύει, ὅτι τέτοιου εἴδους
ἐπιστήμη δέν ἐπίσταται, ἀλλά εἰκάζει. Προχωράει ἀκόμα καί ἐκεῖ πού δέν
γνωρίζει, καί πουλάει συνειδήσεις ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων.
Αὐτή τή Μεγάλη Πέμπτη ἄς τελειώσει μιά καί ἔξω ἡ τακτική καί ἡ
πρακτική τοῦ Ἰούδα, γιά νά δοῦμε ἀναστάντα Κύριον καί νά προσδοκῶμεν
ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
π. Γεώργιος Χάας
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 129

Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου Σύγχρονα Πνευματικά θέματα 1. Κάρτα πολίτη – Χάραγμα 2. Μετανάστευσις 3. Μεταμοσχεύσεις-Ἐγκεφαλικός Θάνατος 4. Μεταπατερική αἵρεσις

Ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου Κατερέλου

Σύγχρονα Πνευματικά θέματα

1. Κάρτα πολίτη – Χάραγμα

2. Μετανάστευσις

3. Μεταμοσχεύσεις-Ἐγκεφαλικός Θάνατος

4. Μεταπατερική αἵρεσις

Σεβαστοί μου Πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ σήμερα, πού τιμᾶμε τούς τοπικούς Ἁγίους μας, νά κάνουμε κάποιες νήξεις, σέ ὡρισμένα σύγχρονα πνευματικά θέματα.

Καί εὐθύς ἀμέσως ἀναφερόμεθα στήν ἠλεκτρονική κάρτα, ἤ μᾶλλον στήν ἠλεκτρονική φάκα, πού δέν εἶναι κάρτα χρήσιμη τοῦ πολίτη·  εἶναι κάρτα τοῦ κράτους θύτη γιά τόν ἀνυποψίαστο θῦμα-πολίτη. Ἡ κάρτα αὐτή, πρέπει νά μήν ἐπιτρέψουμε νά κυκλοφορήση, νά μή νομιμοποιηθῆ. Καί δέν πρέπει νά περάση, πρωτίστως γιά λόγους πνευματικούς καί κατόπιν γιά ὅλες τίς ὑπόλοιπες παρενέργειες.

Γιά τήν νομιμοποίηση, φυσικά θά εὐθυνόμαστε καί ἐμεῖς, ὅπως εὐθυνόμαστε καί γιά τόσα ἄλλα.

Βεβαίως καί εἶναι πρόδρομος καί παγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅλα αὐτά, εἶναι πρόδρομοι, ὅπως ἐπίσης καί ὅλοι οἱ κωδικοί πού μᾶς ἐπέβαλαν.  Εἴτε αὐτό λέγεται Α.Φ.Μ., εἴτε κάρτα – δηλαδή «χάφτα», πού ὅλα τά χάφτουμε, καί ἀρχίζουν οἱ πλάνες καί οἱ ἐπαναπαύσεις, ὅτι δηλαδή γιά κάποια ἀπό αὐτά δέν ὑπογράψαμε. Ἡ ὑπογραφή εἶναι μόνο; Τό ὅτι τά χρησιμοποιοῦμε δέν εἶναι σημαντικό;

Τό ὅτι οἱ νέες ταυτότητες καί τά διαβατήρια δέν ἔχουν τό θρήσκευμα καί τόσα ἄλλα, δέν εἶναι ἀνησυχητικό;

Κάθε πολίτης, μόνο μέ μία ἁπλή ταυτότητα, μποροῦσε νά κυκλοφορῆ καί νά πορεύεται. Γιατί, ἄρχισαν, ἐδῶ καί χρόνια, μέ κωδικούς διαφόρων ἐγγράφων ἀλλά καί προϊόντων; Φυσικά γιά νά φθάσουν κάποτε στό περιβόητο 666!...

Πρῶτα λοιπόν γιά τόν μαμμωνά, γιά νά εἰσπράττουν χρήματα καί νά μᾶς τά παίρνουν μέ τό «γάντι».

Καί τώρα ἕνα ἄλλο θέμα. Ἀλλά πρίν τό θίξουμε, παρακαλῶ πολύ προσέξτε νά μή παρεξηγηθῶ!... Διότι δέν εἶμαι ρατσιστής «Ὕπαγε ὀπίσω μου».  Εἶμαι πάνω ἀπ’ ὅλα Μοναχός καί ὡς Μοναχός πονάω γιά τά ἄλογα κτίσματα τοῦ Θεοῦ. Πόσῳ μᾶλλον πονάω καί προσεύχομαι γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.  Σκοπίμως τό ξανατονίζω:  Δέν εἶμαι ρατσιστής.  Λοιπόν, εἴτε εἶναι Ρουμάνοι, εἴτε Ἀλβανοί, εἴτε Ἀφγανοί, ὁποιασδήποτε ἐθνικότητος, τό σωστό εἶναι, ὁ καθένας νά εἶναι ὑπήκοος τοῦ κράτους του.

Οἱ ἄνθρωποι δέν φταῖνε, πρέπει νά τούς πονᾶμε καί νά τούς σεβόμαστε.  Τούς ἀνθρώπους αὐτούς, τούς ἐχρησιμοποίησαν καί τούς χρησιμοποιοῦν, μέ φτώχεια, μέ πολέμους, μέ δυστυχίες, ἀκόμη καί μέ παρανομίες.  Σέ ἄλλους ἔταξαν ὅτι στήν Ἑλλάδα θά βροῦν τόν παράδεισο. Σέ ἄλλους ὅτι ἡ Ἑλλάδα εἶναι ξέφραγο ἀμπέλι καί ὡς ἐκ τούτου μποροῦν νά ἀναπτύξουν τις παράνομες δραστηριότητές τους. Πορνεῖες, ναρκωτικά καί ὁποιαδήποτε παρανομία!...

Καί μήπως δέν κατήντησε ἡ Ἑλλάδα ξέφραγο ἀμπέλι; Ἥ μᾶλλον ξέφραγο χάος; Θέλετε νά πιστέψωμε ὅτι ὅταν ἕνα κράτος θέλει, δέν μπορεῖ νά φυλάξη τά σύνορά του;

Ἐσκεμμένα δέν τά φυλάει. Ἡ πικρή ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὅλα αὐτά, τά ἐδημιούργησαν οἱ Ἑβραῖοι ἀνά τόν κόσμο, καί ἐν προκειμένῳ τά ἐδέχθησαν οἱ «ἑβραΐζοντες» Ἕλληνες-ἀνθέλληνες, λόγῳ οἰκονομικῶν καί λοιπῶν συμφερόντων, λόγῳ προσπαθείας ἐξοντώσεως τῶν Χριστιανῶν καί κάθε ὑγιοῦς ἀντιστάσεως.

Ἐπί πλέον ἐπιδιώκεται ταπείνωση, ὑποδούλωση καί σκλαβιά τῆς Πατρίδος μας.  Καί βλέπουμε τά ἀποτελέσματα καθημερινά· φόνοι, ληστεῖες, παρανομίες κ.λπ.  Μέ ἀποτέλεσμα νά μᾶς ποῦν τῷ Σατανικῷ Καιρῷ Ἐκείνῳ ὅτι θά μᾶς κλέβουν τόν τότε κωδικό μας καί δῆθεν γιά τήν ἀσφάλειά μας, θά πρέπει νά σφραγιστοῦμε.

Βλέπουμε, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, καί πιό πολύ βέβαια στίς ἡμέρες μας, πόσο τούς ἐνδιαφέρει ἡ ἀσφάλειά μας. Ὅλα αὐτά πού κάνουν τόσα χρόνια στήν πατρίδα μας καί γενικά στήν ἀνθρωπότητα, μᾶς ἔχουν πείσει καί μᾶς ἔχουν ἀποδείξει πώς μόνο ἡ ἀσφάλειά μας δέν τούς ἐνδιαφέρει! 

Μιλᾶνε γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλά μόνο στά λόγια. Στήν πράξη, κτηνώδη δικαιώματα ἐπιβάλλουν καί προωθοῦν.

Ἕνα πρόσφατο παράδειγμα, ἡ Λιβύη.  Δέν μποροῦσαν νά ἐπέμβουν πιό νωρίς; Ἔπρεπε, νά σκοτωθοῦν τόσες ψυχές; Ποιά εἶναι ἄραγε ἡ κρυφή πραγματικότητα; Ἤ τώρα, στήν Συρία, τί γίνεται; Δύο πύργους ἔρριξαν στήν Ἀμερική καί ἔγινε παγκόσμιος συναγερμός. Καί στήν Λιβύη χιλιάδες ψυχές.... Βλέπετε τί ἐξέλιξη εἶχε!

Βέβαια, παντοῦ ὅπου σκοτώνονται ἀθῶοι ἄνθρωποι, εἴτε Ἀμερική, εἴτε Λιβύη εἴτε ἀλλοῦ, τό ἴδιο κρίμα εἶναι.  Στήν πράξη, οἱ ψυχές σήμερα ἀντικαθίστανται μέ χρυσό, μέ πετρέλαιο, μέ φανερά ἤ κρυφά συμφέροντα καί στόχους. Ἀφοῦ κυβερνοῦν «Ἑβραῖοι», αὐτά εἶναι τά ἐπακόλουθα.

Εἶπε Γέρων: «Αὐτοί πού ἐσταύρωσαν τόν Χριστό δέν ἦσαν Ἄθεοι, Φαρισαῖοι ἦσαν».  Καί ὅλα αὐτά γιά συμφέροντα τῶν Σιωνιστῶν, πού ἔχουν ἐξαπλωθεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο, εἰς βάρος ὅλων τῶν ὑπολοίπων καί ἰδιαιτέρως τῶν Χριστιανῶν....

Μέ μαθηματική ἀκρίβεια, θά καταντήσουν ἔτσι τήν ἀνθρωπότητα καί θά τήν ἐξαναγκάσουν ἀπεγνωσμένα νά ἐπιζητῆ νά βρῆ λύση γιά ἀσφάλεια κ.λ.π.

Καί ἡ λύση πού θά δοθῆ θά εἶναι τό σφράγισμα.  Θά δώσουν τήν «λύση» στό πρόβλημα πού ὁ Ἀντίχριστος ἐσκεμμένα καί σατανικά τό προετοίμαζε τόσα χρόνια.  Θά κάνει δῆθεν ὅτι πονάει καί θά ἐγγυηθεῖ καί θά προσφέρει ἀσφάλεια καί εὐφορία στούς σφραγισμένους γιά 3,5 χρόνια καί θά τρέξουν οἱ περισσότεροι, οἱ πλεῖστοι, γιά τό σατανικό σφράγισμα, καί, στήν οὐσία, θά ἐπισφραγίσουν καί θά ἐξασφαλίσουν τήν προσωπική τους πνευματική καί ἀνθρώπινη καταδίκη. Μετά δέ τά 3,5 χρόνια, θά διώξει ἐννοεῖται καί τούς σφραγισμένους.

Δέν μπορεῖ ὁ Θεός νά ἀλλάξη τό σχέδιό Του; Βεβαίως καί μπορεῖ. Ἡ ἀπάντηση ὅμως εἶναι καί βρίσκεται στό ''δέν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά ἀλλάξουν'';  Μποροῦν!  Ἀλλά δέν θέλουν.

Αὐτοί τά ἐδημιούργησαν καί τά δημιουργοῦν!  Ἀλλά ἐμεῖς, τί κάνουμε; Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, τοῦ σφραγίσματος, θά βρίσκεται ἡ ἀνθρωπότητα σέ τέτοιο ἀδιέξοδο, ὥστε νά δέχεται τά πάντα!  Καί ὅσοι δέν εἶναι κοντά στόν Χριστό ἐκεῖ νά δεῖτε τί θά γίνει. Μέ τί μεγάλη ἡδονή θά σφραγίζονται!

Ὅσο γιά τούς Χριστιανούς, ἀπό χρόνια θέλουν νά τούς διαλύσουν. Φανταστεῖτε λοιπόν τότε. Ἤδη ἀπό χρόνια κυβερνᾶνε «ἀντιχριστάκια». Τότε, θά κυβερνήσει ὁ μεγάλος γι’ αὐτούς ἀρχηγός, ὁ «Ἀρχι-αντίχριστος».

Μέ πνευματικούς ὑπολογισμούς, φαίνεται ὅτι βρισκόμαστε σέ εἰδική τροχιά πρό Ἀντιχρίστου.  Δέν χρειάζεται νά ἔχουμε ἰδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα καί θεολογικές γνώσεις γιά νά τό καταλάβουμε. Ὅλο καί καταστροφικώτερα, δημιουργοῦνται πνευματικά «τσουνάμια», πού θά καταβροχθίζουν χριστιανούς καί θά κατασκευάζουν τόν δρόμο τοῦ Ἀντιχρίστου.

Θέλουν, νά μᾶς δημιουργήσουν πνευματικό ἀλτσχάϊμερ! ...

Πότε ἀκριβῶς, θά ἀνέβει ὁ Ἀντίχριστος στόν θρόνο Του, μόνο ὁ Θεός τό ξέρει.  Καί τί ὠφελεῖ νά ξέρουμε τό πότε; Αὐτό πού ὠφελεῖ εἶναι, τό τί πρέπει νά κάνουμε. Φυσικά καί πρέπει νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορση καί ἑτοιμότητα, χωρίς μελαγχολία καί ψυχοπαθητική ἀνησυχία. Μίμησις Ἁγίων χρειάζεται, μίμησις Φθιωτῶν Ἁγίων.

Ὅποιος ζεῖ κατά Θεόν καί ὅ,τι κάνει τό κάνει γιά τόν Χριστό, νά μή φοβᾶται τίποτε. Τί θά πῆ ''ζῷ κατά Θεόν''; Εἶμαι ἁπλά Χριστιανός; Ἁπλῶς ἐκκλησιάζομαι ἤ ἔστω δέν χάνω Ἀγρυπνία, κλπ.; Καλά καί αὐτά, ἀλλά ἐπιπλέον χρειάζεται, γιά νά ἐνεργήσουν τά προηγούμενα, καί ἡ ἀσκητική ὀρθόδοξη πατερική ἀγωγή καί θεραπεία. Ἡ πρακτική ἐφαρμογή, τῆς ὄχι «μεταλλαγμένης», ἀλλά τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας. Διαφορετικά, τά προηγούμενα δέν θά ἐνεργοῦν θεραπευτικά, ἀλλά ἁπλῶς ὡς κάποια πνευματικά παυσίπονα.

Τί θά πῆ ''ζῶ κατά Χριστόν''; Σημαίνει, ἔχω νοῦν Χριστοῦ, ἔχω μέσα μου τόν Χριστό, ζῶ μέ ἄσκηση καί αὐτοθυσία.  Φυσικά, ὅλα αὐτά, μέ διάκριση. Ἄλλα ὁ Μοναχός, ἄλλα ὁ κοινοβιάτης, ἄλλα ὁ ἀσκητής, ἄλλα ὁ ἔγγαμος, γιά νά μπορέσω νά ἀντιμετωπίσω τό πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου ἤ καί τόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο, ἐάν τότε θά εἶμαι ἐν ζωῇ.

Καί Ἀντίχριστος κατά τήν Ἀποκάλυψι σημαίνει σφράγισμα στό μέτωπο ἤ στό χέρι. Ἀλλά κατά τήν ἰδία Γραφή, ἤδη πολλοί Ἀντίχριστοι γεγόνασι καί πρέπει ἐκ τῶν προτέρων νά παίρνουμε τά κατάλληλα μέτρα.

Βέβαια, ὅταν ἔλθει ἐκείνη ἡ ὥρα, δέν θά χρειάζονται πλέον, οὔτε συγκεντρώσεις, οὔτε συζητήσεις, οὔτε ἐρωτήσεις, γιά τήν τελεσίδικη προσωπική πνευματική ἀπόφαση τοῦ καθενός.

Ἐννοεῖται, ὅτι ἡ τελική νίκη καί τότε καί πάντοτε  εἶναι τοῦ Χριστοῦ καί θά εἶναι καί δική μας, ἀρκεῖ μόνο νά εἴμαστε ὄντως τοῦ Χριστοῦ. Διότι «εἰ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν».  «Γνῶτε ἔθνη καί ἡττᾶσθε, ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θέος».

Ἔτσι ἀντί νά μᾶς διακατέχει πνευματική ὑστερία γιά τό μέλλον τῶν διαφόρων πραγμάτων, εἶναι προτιμώτερο νά μᾶς διέπει ἡ καλή ἀνησυχία, κυρίως, γιά τό μέλλον τῶν παθῶν μας, οὕτως ὥστε αὐτά νά μήν ἔχουν κάποτε καθόλου μέλλον.  Τότε καί μόνο τότε, ὅλα τά ὑπόλοιπα τίθενται σέ σωστή πνευματική βάση.

Τώρα ἄς περάσουμε, σέ ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό σύγχρονο θέμα καί πρόβλημα, πού εἶναι οἱ Μεταμοσχεύσεις, ὁ ''Ἐγκεφαλικός θάνατος'' καί τά ἐν γένει θέματα Βιοηθικῆς.

Κατ’ ἀρχάς, νά διασαφηνίσουμε ὅτι σεβόμεθα τόν ἀνθρώπινο πόνο. Ἀσφαλῶς στήν Ἐκκλησία ὑπάρχει καί ἡ ἀκρίβεια καί ἡ οἰκονομία, ἀλλά στά θέματα τῆς πίστεως καί στά θέματα διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνθρωπολογία, δέν χωρεῖ συγκατάβασις. Δέν μποροῦμε νά νοθεύσουμε τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί ἀνθρώπου, ἀνθρωπίνης ψυχῆς κ.λ.π. Καί αὐτό, φυσικά, ἀπό πραγματική ἀγάπη γιά τήν αἰώνια σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου κτίζεται, δημιουργεῖται, ἀπό τόν Θεό ἀρρήτως καί ἀγνώστως κατά τήν σύλληψη τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ πνευματική καρδιά, ὁ νοῦς, εἶναι ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο, ἄν μποροῦσαμε νά ποῦμε, τό πιό καθαρό μέρος τῆς ψυχῆς. Ἡ ζωή στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ὀφείλεται στήν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς του. Γι’ αὐτό λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅταν κοπῆ ἕνα μέρος τοῦ σώματος, δέν κόβεται ἀντίστοιχα καί ἕνα μέρος τῆς ψυχῆς. Οὔτε ἄν προστεθεῖ ἕνα ξένο σῶμα, ὅπως συμβαίνει καί στίς μεταμοσχεύσεις, πού προστίθεται ἕνα ζωτικό ὄργανο, οὔτε τότε ἡ ψυχή ἀλλοιώνεται, οὔτε διαφοροποιεῖται.

Τό σῶμα νεκροῦται καί πεθαίνει ὅταν ἡ ψυχή ἀποχωρισθῆ ἀπό αὐτό καί αὐτό συμβαίνει μόνο κατά τήν στιγμή τοῦ βιολογικοῦ θανάτου τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο τότε δηλαδή ἐπέρχεται ὁ βιολογικός θάνατος. Μετά τόν βιολογικό του θάνατο ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μόνο κατά τήν ψυχή, περιμένοντας τήν Κοινή Ἀνάσταση τῶν σωμάτων, ὅπου θά ξαναπάρει τό ἄφθαρτο τελικό  σῶμα του.

Γιά τούς ἐπιστήμονες, ὁ ὅρος ''νοῦς'' σημαίνει ἐνέργεια τοῦ ἐγκεφάλου καί τήν ὀνομάζουν ''διάνοια''. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ''νοῦ'' τοῦ ἀνθρώπου ἐννοοῦν τήν πνευματική καρδία καί ΟΧΙ τόν ἐγκέφαλο, ὅπως διατείνεται ἡ ἐπιστήμη. Καί λέγοντας οἱ Πατέρες ''πνευματική καρδία'' ἐννοοῦν, ΟΧΙ τήν φυσική καρδιά ἀλλά τόν ὀφθαλμό, τό κέντρο, τόν πυρῆνα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, πού ἑδράζεται εἰς τόν χῶρο τοῦ στήθους καί κάπου πρός τό μέρος τῆς φυσικῆς καρδιᾶς. 

Ἄλλο λοιπόν ἡ φυσική καρδία, τό ὄργανο, καί ἐντελῶς ἄλλο ἡ πνευματική καρδία, τό κέντρο τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπό τήν πνευματική καρδία, ἐκπορεύονται ὅλοι οἱ λογισμοί τοῦ ἀνθρώπου· εἴτε εἶναι δικοί του, εἴτε προέρχονται ἀπό τόν Διάβολο ἤ ἀπό τόν Θεό.

Τό κέντρο λοιπόν τῶν λόγων καί τῶν λογισμῶν εἶναι στό Νοῦν, στήν πνευματική Καρδία, καί ὄχι στόν ἐγκέφαλο, στό μυαλό, πού πιστεύει ἡ ἐπιστήμη.

Καί αὐτό βεβαίως μπορεῖ νά τό διαπιστώση κάποιος στόν ἑαυτό του, ὅταν καί μόνο ὅταν, διά τῆς ὁλοκληρωτικῆς μετανοίας, προσευχῆς, ἀσκήσεως κ.λ.π., ἐνεργοποιηθῆ ἡ νοερή του ἐνέργεια. Ὁπότε κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς του, αἰσθάνεται καί βιώνει ὑπαρξιακά, ποῦ ἑδράζεται ὁ νοῦς, τό κέντρο δηλαδή τῆς ψυχῆς, ἡ πνευματική καρδία.

Ἄν αὐτή ἡ ἐνέργεια σέ ἕναν ἄνθρωπο λειτουργεῖ συνεχῶς, ἐννοεῖται τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται συνεχῶς μέσα στό στῆθος του, εἴτε ἐργάζεται, εἴτε κοιμᾶται, εἴτε ὁμιλεῖ, εἴτε σκέφτεται κ.λ.π., αἰσθάνεται ὁ ἄνθρωπος τήν ὕπαρξη καί ἐνέργεια τοῦ νοῦ του, τῆς πνευματικῆς καρδίας του.

Γι’ αὐτό καί οἱ Πατέρες, πού ἀσφαλῶς εἶχαν ἀνάλογες ἐμπειρίες, ὀνομάζουν τήν συγκεκριμένη προσευχή ''καρδιακή προσευχή''. Τί λέγει στό Ἆσμα Ἀσμάτων;  «Ἐγώ καθεύδω ἀλλ’ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ». Ἄν ἡ Ἁγία Γραφή ἐννοοῦσε τήν φυσική καρδιά, δέν θά εἶχε νόημα· διότι αὐτή πάντα δουλεύει, δέν ἀγρυπνεῖ ὅμως.

Ὁ ἐγκέφαλος, τό μυαλό εἶναι ἕνα ὄργανο τοῦ σώματος. Ἡ ἐνέργεια τοῦ νοός πού λέγεται ''διάνοια'' εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μέ τήν σειρά της κινεῖ τόν ἐγκέφαλο καί διά τοῦ ἐγκεφάλου κινεῖται τό σῶμα.

Ὁ Νοῦς του ἀνθρώπου εἶναι ἐκεῖνος, πού εἶναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ γιά τίς πράξεις του. Ὁ Νοῦς λοιπόν τοῦ ἀνθρώπου, ὡς οὐσία καί ὄχι ὡς ἐνέργεια, εἶναι τό ἴδιο πρᾶγμα μέ αὐτό πού λέμε ''πνευματική καρδία'', ἀπό τόν ὁποῖο ἐκπορεύονται, κατά τόν Κύριό μας, οἱ πονηροί διαλογισμοί τοῦ ἀνθρώπου· ''ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται πονηροί διαλογισμοί'', λέγει τό Εὐαγγέλιο καί ''καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει· ἐν δέ λύπαις οὔσης ταύτης τῆς καρδίας'', σκυθρωπάζει τό πρόσωπο.

Στήν Ἁγία Γραφή, ὅπου ἀναφέρεται ἡ λέξις ''καρδία'' ἐννοεῖται ὁ Νοῦς, δηλ. ἡ πνευματική καρδία καί ΟΧΙ ἡ σαρκική καρδιά. Ἡ πηγή τοῦ λόγου, τῶν νοημάτων καί τῶν λογισμῶν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Νοῦς, ἡ πνευματική καρδία, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό μάτι τῆς ψυχῆς.

Ἡ διάνοια εἶναι μόνο μία ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ νοῦ καί εἶναι ἐνέργειά του.

Ὁ Θεός, τό Ἅγιο Πνεῦμα κινεῖ τήν ψυχή. Ἡ πνευματική καρδία, ὁ νοῦς, ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, κινεῖ τήν διάνοια καί ἡ διάνοια, δηλαδή ἡ νοερή ἐνέργεια τῆς ψυχῆς, κινεῖ τόν ἐγκέφαλο-μυαλό.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐν ζωῇ, ἡ διάνοια χρησιμοποιεῖ τόν ἐγκέφαλο, ὥστε ὁ ἐγκέφαλος νά κινήση τό σῶμα καί νά φέρη εἰς πέρας, νά ἐκτελέση, ἐκεῖνο πού βούλεται ὁ νοῦς, ἡ πνευματική καρδία. Γι’ αὐτό, ὅταν ὑπάρχη βλάβη στό ὄργανο ἐγκέφαλος, βλέπουμε τόν ἄνθρωπο αὐτόν, τόν ὀνομαζόμενο ''ἐγκεφαλικά νεκρό'', νά μήν ἀντιδρᾶ σωματικά, διότι ἡ διάνοιά του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ νά χρησιμοποιήση τόν ἐγκέφαλό του, ὥστε νά μπορεῖ νά μιλήση, νά ἐκφρασθῆ, νά φάγη, νά περπατήση κ.λ.π.... ΑΥΤΟ ὅμως ΔΕΝ σημαίνει ὅτι εἶναι βιολογικά νεκρός!

Ἡ ἐπιστήμη δέχεται ὅτι τά νοήματα, οἱ σκέψεις κ.λ.π. πηγάζουν ἀποκλειστικά ἀπό τό ὄργανο ἐγκέφαλος –μυαλό καί αὐτό ὀνομάζουν ''νοῦ''. Δηλαδή ὡς ''νοῦ'', ἡ ἐπιστήμη ἐννοεῖ τήν διάνοια καί τήν ταυτίζει μέ τήν ἐνέργεια τοῦ ἐγκεφάλου.

Ἡ ἐπιστήμη δέν δέχεται ὅτι ὁ νοῦς εἶναι ὁ ὀφθαλμός, τό κέντρο τῆς ψυχῆς, ἡ πνευματική καρδία καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκτός ἀπό τά ὄργανα του σώματός του ἔχει καί ἀθάνατο ψυχή, ἡ ὁποία ὑπάρχει καί μετά τόν βιολογικό θάνατο. Μεταξύ ἰατρῶν, ἀλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ καί μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔχομε διάσταση ἀπόψεων, ὡς πρός τό ἄν ὁ ''ἐγκεφαλικά νεκρός'' εἶναι βιολογικά νεκρός.

Ἐδῶ παραθέτουμε τήν γνώμη ἑνός φωτισμένου Γέροντα. Εἶπε ὁ Γέροντας: Ὁ ἄνθρωπος μέ ὑγιῆ ἐγκέφαλο καί νεκρό νοῦ εἶναι μόνο πνευματικά νεκρός ἀπό τά πάθη, τίς ἁμαρτίες του κ.λ.π., καί ὄχι βιολογικά νεκρός. Καί ἀντιστρόφως, ὁ ἄνθρωπος μέ ἄρρωστο βαρειά ἤ νεκρό ἐγκέφαλο καί ὑγιῆ νοῦ - πνευματική καρδία (ἁγιασμένη, καθαρισμένη ἀπό τά πάθη, κ.λ.π.), δέν εἶναι νεκρός, οὔτε βιολογικά, οὔτε πνευματικά. Ἁπλᾶ, πάσχει ἕνα ὄργανο τοῦ σώματός του, ὁ ἐγκέφαλος, καί πάσχει ἀπό βαρειά ἀναπηρία. Μέ τόν ὑγιῆ νοῦ του ὅμως, τήν καθαρή πνευματική καρδία του, μπορεῖ μέ τή Θεία Χάρη νά κάνη πράγματα ὑπερφυσικά, ὑπερφυσικώτατα. Ὅταν ἀπαιτεῖται παραδείγματος χάριν, ἀπό ἕνα ἀτύχημα ἤ ἀπό κάποια πάθηση, νά ἀκρωτηριασθῆ ἕνα χέρι ἤ ἔνα πόδι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι καί παραμένει ζωντανός. Ἔτσι, καί ὅταν ἀσθενῆ βαρειά ἤ ἔχει νεκρωθῆ τό ὄργανο ἐγκέφαλος –μυαλό, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐν ζωῇ. Ὁ ἐγκέφαλος εἶναι ὄργανο τοῦ σώματος, τό ὁποῖο δέν μπορεῖ νά ἀκρωτηριασθῆ, λόγῳ τῆς θέσεως τοῦ σώματος πού βρίσκεται.

Καί συνέχισε ὁ Γέροντας λέγοντας: «Ἄν μποροῦσε, ὑποθετικά, νά γίνη μεταμόσχευση μυαλοῦ, ἀπό ἄνθρωπο σέ ἄνθρωπο, ὁ μεταμοσχευόμενος ἄνθρωπος, δέν θά εἶχε τήν ἐξυπνάδα ἤ τήν ἡλιθιότητα, τούς καλούς ἤ τούς κακούς λογισμούς, τά πάθη ἤ τίς ἀρετές κ.λ.π. τοῦ Δότη, διότι ὁ Δότης εἶχε τήν δική του πνευματική καρδία». Διότι σέ Ἐκεῖνον πού θά ἐγίνετο, -ὑποθετικά πάντα-, ἡ Μεταμόσχευσις, ὁ δικός του Νοῦς, ἡ δική του πνευματική καρδία, θά ἐκινοῦσε τό ὄργανο ἐγκέφαλος. Καί εἶπε ὁ Γέροντας ὅτι: Ὁ νοῦς, ἡ πνευματική καρδία τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι σάν τόν σκληρό δίσκο τοῦ Ὑπολογιστῆ. Ὅ,τι ἀποθηκεύει ἐκεῖ, αὐτά δίνει στόν ἐπεξεργαστή του ἐγκέφαλο.

Ὅπως βλέπουμε, παρομοίασε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ Γέροντας, τήν πνευματική καρδία τοῦ ἀνθρώπου μέ τό λογισμικό καί τό λειτουργικό σύστημα τῶν Ὑπολογιστῶν. Ὅ,τι ἀποθηκεύει ἐκεῖ, αὐτά δίνει εἰς τόν ἐπεξεργαστή του ἐγκέφαλο. Ὅ,τι διά τῆς μετανοίας σβύνει ἐκεῖ, δέν ἐπανέρχεται καί μπορεῖ διά τῆς μετανοίας καί τοῦ Ἁγιασμοῦ, νά σβύση ἐντελῶς τήν ψυχική του ἀσθένεια, ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοί μας! 

Στούς Ἁγίους μας, τό μόνο πού εἶχε ἀπομείνει στόν «σκληρό τους Δίσκο» (διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας, ἀσκήσεως, προσευχῆς κ.λπ.) ἦταν ἡ ἐνέργεια τῆς Χάριτος, πού ἀπό τήν πνευματική καρδιά τους, ἔβγαινε καθαρή -ἀβίαστη- εὐχή καί ἀγαθά πνευματικά νοήματα. Εἴτε ἐκοιμῶντο, εἴτε ἦσαν ξύπνιοι, εἴτε ἔκαναν κάποια σωματική ἤ ἀκόμη καί διανοητική ἐργασία.

Ὁ στόχος τῆς ζωῆς μας πρέπει νά εἶναι ὑγιής πνευματική καρδία, ὑγιής νοῦς.  Καί ὑγιής νοῦς εἶναι ὁ νοῦς ὁ ἀπηλλαγμένος ἀπό πάθη καί ἁμαρτίες ὅπως ἦσαν οἱ Ἅγιοί μας.

Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Τό νά ἔχης ὑγιῆ νοῦ καί ὑγιῆ ἐγκέφαλο εἶναι εὐχῆς ἔργο· διότι μόνο τότε ὁ ὑγιής ἐγκέφαλος θά συντελοῦσε στά ἔργα τῆς μετανοίας. Ἀλλά ὅταν ἔχης νεκρό νοῦ, δηλαδή ἄρρωστο ἀπό πάθη καί ἁμαρτίες κ.λ.π., τί νά τόν κάνεις τόν ὑγιῆ ἐγκέφαλο;».

Δυστυχῶς, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού δέν θέλουν νά μετανοήσουν καί ἄνθρωποι πού μετανοοῦν μέ δόσεις, ἤ ἐν μέρει, ἤ γιά λίγο καί ἐπανέρχονται!  Κάνουν δηλαδή πνευματικό «Back- up», διατηροῦν ἑπομένως ἀντίγραφα ἀσφαλείας τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τους. Δηλαδή, νομίζουν ὅτι μετενόησαν καί φοβούμενοι μή σβήσει «ὁ κακός - ἁμαρτωλός σκληρός δίσκος τους», ἔχουν φροντίσει νά κάνουν «back-up» -ἀντίγραφο ἀσφαλείας- γιά νά ἐπαναφέρουν τά πάθη τους, νά μή τά ''χάσουν'', μέ τήν πρώτη εὐκαιρία - δυσκολία, δοκιμασία, ἀποτυχία, κ.λ.π.

Θλίβομαι καί λυπᾶμαι ἔλεγε ὁ Γέροντας, πού κάποιοι ἄνθρωποι καί δυστυχῶς ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, θεωροῦν τούς ''ἐγκεφαλικά νεκρούς'', ὅτι εἶναι καί βιολογικά νεκροί. Αὐτό εἶναι ΕΓΚΛΗΜΑ, εἶναι ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Ἕνα, ἀκόμη, τελευταῖο, σύγχρονο πνευματικό πρόβλημα, πού θά ἀναφέρουμε εἶναι ἡ ἀναφυόμενη Μεταπατερική αἵρεση.

Τό νά ἀμφισβητῆς τό διαχρονικό κῦρος τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως, εἶναι σάν νά περιφρονῆς τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία. Εἶναι σάν νά λές ὅτι τά «πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου», δηλαδή οἱ Θεοφόροι Πατέρες, ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Στήν οὐσία ἄνθρωπέ μου, εἴτε τό καταλαβαίνεις, εἴτε ὄχι, θεωρεῖς ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔσφαλε στό σύνολό Της, πρᾶγμα ἄτοπο, διότι τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐδόθη συνηγμένων ὅλων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Εἶναι σάν νά λές, ὅτι ἔσφαλε ὁ Χριστός, ὅταν προεφήτευσε ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα θά συμπληρώσει ὅσα δέν εἶπε ὁ ΙΔΙΟΣ. Μά, οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶναι ἀναμφισβήτητα ἡ ζωντανή φανέρωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

Ἐάν κανείς υἱοθετήσει τήν Μεταπατερική Αἵρεση, δέν γίνεται ἁπλῶς πατρομάχος, ἀλλά γίνεται καί Χριστομάχος, δηλαδή Θεομάχος. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐδόξασε τούς Ἁγίους Πατέρες, τούς ἀνέδειξε σκεύη ἐκλογῆς Του. Τί λέμε τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας; ''Ὁ Χριστός ὡς (ὅπως δηλ.) ἐβράβευσε''. Ὅπως ὁ Χριστός ἔκρινε καί ἐβράβευσε.

Ἄν λοιπόν περιθωριοποιοῦμε αὐτούς πού ὁ Χριστός ἐμεγάλυνε, στήν οὐσία προσβάλουμε τόν ἴδιο τόν Θεό καί ἐν προκειμένῳ, ἡ ἀτιμία «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει», στόν ἴδιο τόν Θεό δηλαδή διαβαίνει.

Συμφέρει νά ἁμαρτήσουμε στόν Θεό, παρά νά ἐναντιωθοῦμε στούς Ἁγίους Πατέρες καί μάλιστα ἐν συνόλῳ. Τό προαναφερθέν δέν εἶναι καθόλου ὑπερβολικό. Καί διά τοῦ λόγου τό ἀληθές, σᾶς παραπέμπω εὐθύς ἀμέσως, στήν Κλίμακα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου. Λέγει ὁ Ὅσιος Πατήρ: «Μή παραξενευτῆς, ἀδελφέ, γιά ὅ,τι πρόκειται νά σοῦ εἰπῶ. Ἔχω σέ αὐτό συνήγορο τόν ἴδιο τόν Μωϋσῆ». Εἶναι προτιμότερο νά ἁμαρτήσουμε στόν Θεό, παρά στόν Γέροντά μας. Διότι, ἐάν παροργίσωμε τόν Θεό, ἔχει τήν δύναμη ὁ διδάσκαλός μας, νά μᾶς συμφιλιώση μέ αὐτόν. Ἐάν ὅμως ἐξοργίσουμε τόν διδάσκαλό μας, δέν ἔχουμε πλέον κανέναν, γιά νά μεσιτεύση στόν Θεόν πρός χάριν μας, καί καταλήγει λέγοντας: «Ἐγώ ἔχω τήν γνώμη ὅτι καί τά δύο ἔχουν τήν ἴδια βαρύτητα».

Καί πράγματι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες ἐξώργισαν τόν Θεό, ἐσώθησαν μέ τήν παρέμβαση τοῦ Μωϋσῆ. Ὅταν ὅμως οἱ Κορέ, Δαθάν καί Ἀβειρών ἐπανεστάτησαν κατά τοῦ Μωϋσῆ, δέν ἀπέφυγαν τήν τιμωρία τοῦ Θεοῦ, γιατί δέν ὑπῆρχε κανείς νά μεσολαβήση.

Ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν περίπτωσή μας, ὁ κάθε Ἅγιος Πατέρας, εἶναι ἕνας νέος Μωϋσῆς, ἕνα νέο σκεῦος ἐκλογῆς.

Γνωρίζοντας λοιπόν, ὅτι ἡ πατερική παράδοσις εἶναι ὄχι ἁπλῶς ἰσόκυρος καί ἰσοστάσιος τῆς Ἀποστολικῆς τοιαύτης, ἀλλά καί Η ΜΟΝΗ ΟΡΘΗ της Ἑρμηνεία, πρέπει νά οἰκειοποιηθοῦμε πέρα γιά περά, τό Πατερικό λόγιο: «Ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι», πού, ὡς γνωστόν, εἶναι μία θέση, πού ἰσχύει ἀπαραλλάκτως καί στόν χῶρο ἀκόμα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Γι’ αὐτό λοιπόν ἀπερίφραστα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἁρμόζει Μέγας ἔπαινος στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Νικόλαο, πού ἀκριβῶς σέ αὐτή τήν χρονική συγκυρία, εὐστοχώτατα ἐθέσπισε τό ἔτος 2012, ὡς ἔτος τῶν Ἁγίων Πατέρων, μέ πλούσιο πνευματικό πρόγραμμα. Καί ἐπιπλέον αὐτοῦ, ἐμερίμνησε νά βρίσκεται σήμερα ἀνάμεσά μας, ἡ ἱστορική καί θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γεροντίσσης ἀπό Ἱερά Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.

Ἄς σταματήσουμε ὅμως, κάπου ἐδῶ, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, στρέφοντες ἱκετευτικῶς τό βλέμμα μας, πρός τήν Παναγία τήν Γερόντισσα καί ἄς τήν ἱκετεύουμε ὅπως ἀναδεικνύη καί νέα εὐωδιαστά πνευματικά λουλούδια ἀπό τό Δικό Της τό «περιβόλι», ὅλο τό ἁγιώνυμο Ὄρος, ὅπως καί ἀπό τό δικό Της τό Μοναστήρι, ὅπως ἔγινε μέ τόν Γερο-Κοσμᾶ τόν Παντοκρατορινό, τόν Ἀμπελικό, πού ὅπως λένε πολλοί Πατέρες καί ὁ γνωστός μας π. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, τήν τελευταία φορά πού τόν εἶχε συναντήσει, τόν Γερο-Κοσμᾶ, εἶχε λάμψει, εἶχε κυριολεκτικά ἀστράψει τό πρόσωπό του καί εἶχε θαμπώσει τόν Γέροντα Παΐσιο αὐτή ἡ ὑπερβολική θεϊκή λάμψη του. Ἐκοιμήθη μόλις τό 1970 ὁ γερο-Κοσμᾶς, τήν εὐχή του νἄχουμε....

Καί, τέλος, Παναγία Γερόντισσα, ὅπως τότε, οἱ βάρβαροι ἀνεγνώρισαν τήν ἀκατανίκητη δύναμί σου, μεσίτευσε οὕτως ὥστε καί τώρα οἱ φυλές τῆς γῆς, τό συντομώτερο δυνατόν, νά Σέ ἀναγνωρίσουν, ὄχι φυσικά γιατί Ἐσύ ἔχεις καμμία περαιτέρω ἀνάγκη δοξασμοῦ, ἀλλά διά τήν αἰωνία σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου».

Ἀμήν. Γένοιτο.