Διατί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αρνείται να δώσει εξηγήσεις;

Πόλεμος μεταξύ αληθείας και ψεύδους με μέθοδον «μελάνης»

Σε κάθε εποχή διεξάγεται ένας μυστικός η και φανερός πόλεμος ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψευ­δος, ανάμεσα στον Χριστό και στο Διάβολο με τα εκούσια και ακούσια όργανά του.

Ειδικά σήμερα, με την έκρηξι της τεχνολογίας και των μέσων επικοινωνίας, γραπτών, προφορικών η ηλεκτρονικών η αλήθεια παλεύει με το ψεύδος σε ένα εντελώς καινοφανές για τα ανθρώπινα πράγματα πεδίο. Από μυριάδες μέσα κυκλοφορεί μέγα πλήθος από φανερά η συγκεκαλυμμένα ψεύδη. Μεγιστοποιούνται η ελαχιστοποιούνται μικρά και ασήμαντα πρόσωπα η γεγονότα. Πολλά αληθή περιστατικά καλύπτονται κάτω από βουνά ασημάντων πληροφοριών, με αποτέλεσμα κανείς να δυσκολεύεται να αναζητήση και να ανεύρη την χρυσή αλήθεια, που είναι «δυσθήρατος η αλήθεια͵ πανταχόθεν ημίν εξιχνευτέα» (Μεγάλου Βασιλείου).

Μέσα σ’ αυτό το εκρηκτικό πλαίσιο κατακλυσμού πληροφοριών πρέπει να διαλάμπη ως αστραπή η Ευαγγελική αλήθεια του Κυρίου με την Ορόδοξο Παράδοσι και την βροντερή δύναμί της. Η Εκκλησία δεν κρύβεται από αυτή την παλαίστρα του λόγου. Εισέρχεται και καταθέτει τον Αγιοπνευματικό λόγο και καταγγέλλει κάθε ψεύδος. Αναφέρεται ότι κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ένας Άγιος Απολογητής προεφήτευε ότι η Εκκλησία θα γράφη την ιστορία της με το «Αίμα» των παιδιών της, καθώς ξεκίνησε με το Αίμα του Κυρίου Ιησού. Στη συν­έχεια, θα γράφη την ιστορία της με τα «Δάκρυα», τουτέστιν, με τους νηπτικούς αγώνες των Ασκητών και Μοναχών, που θα διεξάγουν τον αγώνα της συνειδήσεως. Θάρθη όμως εποχή, που η Εκκλησία θα γράφη την ιστορία της με το «Μελάνι», δηλαδή με τα βιβλία και τα γραπτά κείμενα. Αυτή η μέθοδος θα έχη τεράστια βαρύτητα, λέγει ο Απολογητής, διότι θα τροφοδοτή την ιστορία του «Αίματος» και των «Δακρύων». Σήμερα η μέδοδος με το «Μελάνι», συμπληρώνεται με την μέθοδο των «Ερτζιανών Κυμάτων» και των «Ηλεκτρονικών Στοιχείων», τα οποία η Εκκλησία μάλλον λίαν πλημμελώς χρησιμοποιεί μέχρι αυτή την στιγμή. Δυσ­τυχώς ολόκληρος η Εκκλησία της Ελλάδος, η πιο οργανωμένη Ορθόδοξος Εκκλησία δεν έχει ένα τηλεοπτικό σταθμό δορυφορικής λήψεως, ενώ υπάρχουν εκδότες που έχουν ανοίξει πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Είναι προφανές ότι η Εκκλησία οφείλει και τα δύο παραρτήματα της μεθόδου της «Μελάνης» να τα υιοθετήση άμεσα και να τα χρησιμοποιήση για τον Ευαγγελισμό της Γης που βρίσκεται στο σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της αθείας. Προσ­έτι να τα επιστρατεύση εις τον αγώνα του Επαν-Ευαγγελισμού των κάθε είδους παραπλανημένων αιρετικών της Υφηλίου με το λαμπρό φως της αληθείας της Ορθοδοξίας.

Η μικρή αλλά ιστορική μας φωνή υψώνει το λάβαρον της Ορθοδοξίας

Η μικρή μας εφημερίδα εργάζεται για μεγάλες ιδέες και περίλαμπρα πράγματα. Αγωνίζεται για την αλήθεια του Ι. Ευαγγελίου και της Ιεράς Παραδόσεως. Καταφλέγεται από την αγάπη προς την Ορθοδοξία. Με την Χάρι του Κυρίου, επί δεκαετίες πολεμά το ψεύδος και τις Σατανικές μεθοδείες. Είναι επόμενο λοιπόν να δέχεται και τα βέλη των ανθρώπων που δεν εργάζονται εις τον δρομο της Ορθής πίστεως, η από εκείνους που νομίζουν ότι προσωπικώς θίγονται από τον αγώνα του Ο.Τ..

Δηλώνουμε ότι δεν πολεμούμε και δεν αντιτιθέμεθα σε κανένα πρόσωπο. Κάνουμε ότι μπορούμε, για να κηρύξουμε Χριστόν Εσταυρωμένον και να προβάλλουμε το Ορθόδοξον φρόνημα. Η μικρή μας αλλά ιστορική φωνή δεν έχει κύριο χαρακτηριστικό μόνον τον αντιοικουμενισμό. Όχι! Αυτό αποτελεί ένα υποσύνολο στο μεγάλο σύνολο του Ορθοδόξου φρονήματος. Η σημαία που υψώνουμε είναι της Ορθής πίστεως, της Ιεράς Παραδόσεως, των Ορθών δογμάτων, της Ορθής Ηθικής, των Ιερών Μυστηρίων, κ.τ.λ.. Προσέτι δε υψώνουμε και το λάβαρο της συνεχείας του Ευσεβούς Ορθοδόξου Ελληνισμού. Οι δικοί μας Πατέρες και οι Ήρωές μας ηκολούθησαν τα βήματα του Κυρίου Ιησού, ταυτίσθησαν με την πορεία του Χριστιανισμού και κατόπιν με τον δύσκολο δρόμο της Ορθοδοξίας. Αυτά είναι τα καταπιστεύματα της ελαχίστης αυτής υπάρξεως που ονομάζεται Ο.Τ..

Δεν είμαστε αλάθητοι, διότι μόνον ένας αλάθητος (!) υπάρχει, ο Πάπας, καθώς και μερικοί άλλοι που νομίζουν ότι έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Αλάθητος είναι μόνον η Εκκλησία, η Ορθόδοξος Εκκλησία.

Πρόθεσί μας είναι με τις μικρές μας δυνάμεις να πολεμούμε τους εξωτερικούς εχθρούς της Εκκλησίας, αιρετικούς, αθέους, υλιστές, κλέφτες, απατεώνες κ.τ.λ.. Αλλά, και, ανάλογο χρέος έχουμε να είμαστε ξάγρυπνοι πολέμιοι εναντίον των «λύκων», που με ένδυμα προβάτου εισήλθαν στην ποίμνη της Εκκλησίας και λυμαίνονται των προβάτων. Άπαντες οι μεγάλοι Πατέρες τονίζουν αυτό το εσωτερικό πρόβλημα, που το προεφήτευσε ο ίδιος ο Κύριος και το ετόνισε ιδιαιτέρως ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Πολλά γράφει γι’ αυτή την πληγή της Ορθοδοξίας ο Ιερός Χρυσόστομος, ο δε Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τονίζει ότι «Ο Διάβολος πολεμά την Εκκλησία απ’ έξω, οι δε κακοί Επίσκοποι από μέσα». Και αλλαχού αφυπνιστικά σημειώνει: «Εν εκτρέπου μοι, τους κακούς επισκόπους, /Μηδέν φοβηθείς του θρόνου την αξίαν. /Πάντων το ύψος, ουχί πάντων δ’ η χάρις./ Το κώδιον πάρελθε, τον λύκον βλέπε. /Μη τοις λόγοις με πείθε, τοις δε πράγμασι…». Δηλαδή, « ένα πράγμα διώξε μακρυά μου, τους κακούς Επισκόπους. / Μη φοβάσαι την αξία του θρόνου. / Το ύψος της δόξης είναι για όλους, αλλά όχι και η χάρις. / Το δέρμα του προβάτου να αποφεύγης, λύκον να βλέπης./ Μη με πείθης με τα λόγια αλλά με τα πράγματα».

Εμείς όλα αυτά ούτε τα αγνοούμε ούτε τα παραβλέπουμε, αλλά προσπαθούμε με όση μικρή δύναμι διαθέτουμε να επιτελέσουμε το καθήκον της φανερώσεως και εξουδετερώσεως των φερόντων «κώδιον» (δέρμα προβάτου).

Η συνέντευξις προς τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως

Σε αυτό το πλαίσιο και για να είμαστε τίμιοι απέναντι στους αναγνώστες μας αλλά και προς τους απανταχού Ορθοδόξους, οι οποίοι εδώ και δεκαετίες σκανδαλίζονται από κινήσεις μελών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εζητήσαμε καθηκόντως συνέντευξι από τον Πατριάρχη. Μας εζητήθη να αποστείλουμε τις ερωτήσεις. Μετά από μεγάλη περίσκεψι και συμβουλάς Πατέρων και αδελφών απεστείλαμε τις ακόλουθες ερωτήσεις:

«Α) Ποιά είναι τα δογματικά όρια της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας (μυστήρια, συμπροσευχαί κ.λπ.) και ο κανονικός ρόλος των Προκαθημένων εντός Αυτής;

Β) Επηρεάζεται το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως από την διένεξι της Ρωσίας με τις ΗΠΑ και την Τουρκία λόγω των γεγονότων στην Μέση Ανατολή; π.χ. το ζήτημα της Σχολής της Χάλκης.

Γ) Η πολυμορφία της εκκλησιαστικής οργανώσεως του Ελληνικού Κράτους (έξι διοικητικά συστήματα) είναι σύμφωνη με το Κανονικό Δίκαιο και με τον Κανόνα «τα εκκλησιαστικά δει τοις πολιτικοίς συμμεταβάλεσθαι»; Ο Σεβ. Νέας Σμύρνης εις την εισήγησίν του εις την Ιεραρχίαν τον Νοέμβριον του 2015 εσημείωσε ότι δημιουργούνται ποιμαντικά προβλήματα καθώς η Εκκλησία της Ελλάδος δεν δύναται να απευθύνεται εις όλην την επικράτειαν της Χώρας.

Δ) Πως θα εφαρμοσθούν αι αποφάσεις της λεγομένης «Μεγάλης Συνόδου» αφ’ ης στιγμής Ιεράρχαι και Καθηγηταί διαπιστώνουν την έλλειψι κανονικών προϋποθέσεων συγκροτήσεώς της, ενώ παραλλήλως διακυβεύεται η ενότητα της Εκκλησίας (Σχίσμα, διακοπή μνημοσύνου κ.λπ.);»

Αναμέναμε ότι εντός ολίγων ημερών θα εγίνετο δεκτό το αίτημά μας καθώς ο Πατριάρχης καθημερινώς δίδει συνεντεύξεις και φωτογραφίζεται με ποδοσφαιριστάς, αθλητάς, ηθοποιούς, ετεροδόξους και αλλοθρήσκους, παρουσιαζόμενος σε πολλά Ελληνικά, Τουρκικά και διεθνή Μέσα Ενημερώσεως. Όμως αντί αποδοχής του λογικού, θεολογικού και αυτονοήτου αιτήματός μας ελάβαμε την ακόλουθον απάντησι:

«Αγαπητέ κύριε Τραμπούλη

Κατ Ἐντολὴν της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, σας μεταβιβάζω τας πατρικάς Του Ευχάς και σας πληροφορώ ότι οι ερωτήσεις σας δεν θα απαντηθούν.

Με τις προσωπικές μου ευχές για Σας και την οικογένειά Σας

Μετά τιμής

Πρωτοπρεσβύτερος Δοσίθεος Αναγνωστόπουλος»

Δυστυχώς δεν ετηρήθη ούτε ο τύπος… Δεν απήντησε ο ίδιος ο Πατριάρχης, ούτε Επίσκοπος, ούτε ο Πρωτοσύγκελλος, ούτε ο Αρχιγραμματεύς αλλά απλώς ένας πρωτοπρεσβύτερος, ο οποίος δεν υπογράφει ούτε με την ιδιότητά του ως υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου, σχεδόν τελευταίος τη τάξει, όταν σε καθημερινές εκδηλώσεις αποστέλλονται Ιεράρχες του Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης ηθέλησε έτσι να υποβιβάση τον Ο.Τ., λησμονών όμως ότι περιφρονεί χιλιάδας Ορθοδόξους ανά την οικουμένη, οι οποίοι εναπέθεταν τις ελπίδες τους σε μία Ορθόδοξη δημόσια τοποθέτησι για όλα τα ζητήματα, που το τελευταίο διάστημα συγκλονίζουν την Εκκλησίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάθε κληρικός και Επίσκοπος οφείλει πάντοτε με ταπείνωσι να είναι πρωτίστως «διάκονος» των «ελαχίστων» αδελφών του, αναγνωστών του Ο.Τ., διότι και γι’ αυτούς σταυρώθηκε ο Κύριος. Σπουδαιότερον όμως είναι όχι ότι δεν απαντά στον ευσεβή λαό, αλλά ότι δεν απαντά στα ίδια τα καίρια ερωτήματα. Διατί; Μήπως απαντούν τελικώς, αι πράξεις του και τα γραφόμενά του; Μήπως η σιωπή δηλώνει ενοχή; Ευχόμεθα να έχη καλήν απολογίαν προς τον Κύριον, όταν θα εκζητήση από αυτόν την Παρακαταθήκην, την οποίαν του ενεπιστεύθη.

Διευθυντής Συντάξεως

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΤΡΑΜΠΟΥΛΗΣ

Ορθόδοξος Τύπος

Το είδαμε εδώ

Τι συμβαίνει με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο;

Είχαμε γράψει από τη μέρα που έγινε η Σύνοδος στην Κρήτη,ότι ο Βαρθολομαίος θα υποστεί τις συνέπειες των εμμονών του για τον Οικουμενισμό.Σήμερα η εφημερίδα ΜΑΚΕΛΕΙΟ κυκλοφορεί με την είδηση ότι υπάρχει ανθρωποκυνηγητό από τον Ερντογαν για να τον βρει, μετά την αποκάλυψη των σχέσεων Γκιουλέν-Βαρθολομαίου.Ηξερε για το πραξικόπημα και την κοπάνησε....Δεν θα γυρίσει πίσω....Δολοφονική η αποκάλυψη των Ρώσων για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.Περιμένουμε νεότερη ενημέρωση επί του θέματος.

Την κοπάνησε από την Πόλη ο Βαρθολομαίος. Ανθρωποκυνηγητό για να του πάρουν το κεφάλι. Οι Ρώσοι “δίνουν στεγνά” τον Πατριάρχη ως φίλο του Γκιουλέν. To χάσαμε το Πατριαρχείο

http://www.makeleio.gr/?p=685045

Πατριαρχική Απόδειξις (Πάσχα 2016)† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

† Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ EΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁλοκαρδίως σᾶς ἀπευθύνομεν ἀπὸ τῆς ἕδρας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸν χαρμόσυνον χαιρετισμὸν «Χριστὸς Ἀνέστη!». Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ κέντρον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Χωρὶς τὴν Ἀνάστασιν ἡ πίστις ἡμῶν εἶναι «κενή» (Α’ Κορ. ιε΄, 14). Ὁ Θεὸς Λόγος μὲ τὴν Ἀνάστασίν Του ἀφθαρτοποίησε καὶ ἐθέωσε τὸν τετραυματισμένον καὶ ἀμαυρωμένον ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον, καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν καὶ πάλιν τὴν δυνατότητα τοῦ καθ᾿ ὁμοίωσιν, τοῦ ὁποίου ἀπεστερήθη διὰ τῆς παρακοῆς.

Τί σημαίνει, ὅμως, ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ἡ νίκη τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ θανάτου, μέσα εἰς ἕνα κόσμον βίας καὶ πολέμων, ἐν ὀνόματι μάλιστα τῆς θρησκείας καὶ τοῦ Θεοῦ;

Πολλοὶ σοφοὶ προσεπάθησαν νὰ ἐξεύρουν λύσιν εἰς τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου καὶ νὰ τὸ ὑπερβοῦν διὰ διαφόρων θεωριῶν. Ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἑορτάζομεν τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ κηρύσσομεν εὐθαρσῶς τὴν κατάργησιν τοῦ θανάτου. Γνωρίζομεν ὅτι χορηγὸς τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐν τῷ Ὁποίῳ «ζωὴ ἦν» (Ἰωάν. α’, 4). Ἔχομεν τὴν χαροποιὸν ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἐνικήθη ὁ θάνατος διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. «Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται, τῆς ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότα». Αὐτὴ ἡ πίστις καταυγάζει ὅλας τὰς ἐκφάνσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, συμπυκνοῦται δὲ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ. Τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὸν χριστιανικὸν κόσμον κυρίως ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διέσωσε τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν ὡς κέντρον τῆς ζωῆς καὶ τῆς πνευματικότητός της εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένον μὲ τὸ ὅτι ἡ Ἀνάστασις εἶναι ὁ πυρὴν τῆς πίστεως, τῆς λατρείας καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. Διὰ τὸν λόγον τοῦτον ἡ εὐχαριστιακὴ λειτουργία εἶναι πάντοτε πανηγυρικὴ καὶ χαρμόσυνος καὶ συνδέεται πρωτίστως μὲ τὴν Κυριακήν, τὴν ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ πλέον συγκλονιστικὴ ἔκφρασις καὶ ἑρμηνεία τῆς Ἀναστάσεως καὶ τῆς καινοποιητικῆς δυνάμεώς της εἶναι ἡ εἰκὼν τῆς καθόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν Ἅδην ὅπως τὴν θαυμάζομεν εἰς τὴν ἐνταῦθα Μονὴν τῆς Χώρας. Ὁ Κύριος τῆς δόξης κατελθὼν μέχρις Ἅδου ταμείων καὶ συντρίψας τὰς Πύλας αὐτοῦ, ἀναδύεται νικηφόρος συνανιστῶν ἑαυτῷ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν, ὁλόκληρον δηλαδὴ τὸ ἀνθρώπινον γένος ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ μέχρι τῶν Ἐσχάτων. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Ἡ κτίσις διαβαίνει ἀπὸ τὸ ζοφερὸν βασίλειον τοῦ θανάτου εἰς τὸ ἀνέσπερον φῶς τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ πιστός, Ἀναστάσεως κοινωνός, καλεῖται νὰ κηρύξη τὸ Εὐαγγέλιον τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. α΄, 8).

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, βιοῦσα τὸ μυστήριον τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀνα-στάσεως συγχρόνως, μᾶς καλεῖ σήμερον νὰ «προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι» καὶ νὰ «συνεορτάσωμεν Πάσχα Θεοῦ τὸ σωτήριον».

Διότι, διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἐγίναμεν ἕνας λαὸς ἡ ἀνθρωπότης˙ ἡνώθημεν εἰς ἓν σῶμα. Μὲ τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν Ἀνάστασίν Του ὁ Χριστὸς ἐθανάτωσεν ὁριστικῶς τὴν ὑπάρχουσαν ἔχθραν. Τοιουτοτρόπως, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς συμφιλιώσεως τῶν πάντων, ἡ Ἐκκλησία τῆς ἀγάπης πρὸς πάντας, φίλους καὶ ἐχθρούς. Ὅλοι συμφιλιωμένοι, πλήρεις νέας ζωῆς, ζωῆς ἀληθινῆς, γινόμεθα συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ (πρβλ. Ἐφ. β΄, 15-20).

Ἀτυχῶς, σήμερον ἡ τρομοκρατία, οἱ πόλεμοι καὶ γενικώτερον ἡ ἀφαίρεσις τῆς ζωῆς ἀνθρώπων συνεχίζονται. Ὁ θρῆνος καὶ ἡ ἀγωνία τῶν θυμάτων, διαδιδόμενοι μάλιστα ταχύτατα διὰ τῶν συγχρόνων τεχνολογι-κῶν μέσων, διασχίζουν τὴν ἀτμόσφαιραν καὶ σπαράσσουν τὴν καρδίαν μας. Διὰ τοῦτο οἱ ἡγέται τῆς ἀνθρωπότητος, πολιτικοὶ καὶ πνευματικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοί, ἔχομεν καθῆκον καὶ χρέος ἀγάπης νὰ ἐνεργῶμεν πᾶν ὅ,τι ἐνδείκνυται διὰ τὴν ἀποφυγὴν αὐτῶν τῶν ἐκρύθμων καταστάσεων.

Ἐν μέσῳ αὐτοῦ τοῦ σημερινοῦ «κόσμου τοῦ παραλόγου», ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καλούμεθα νὰ δώσωμεν τὴν καλὴν μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσφορᾶς πρὸς τὸν συνάνθρωπον, ἀγάπης καὶ μόνον.

Τὸ Πάσχα δὲν εἶναι διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς μία στιγμιαία ἀπόδρασις ἀπὸ τὴν στυγνὴν πραγματικότητα τοῦ κακοῦ ἐν τῷ κόσμῳ, εἶναι ἡ ἀκλόνητος βεβαιότης ὅτι ὁ θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν «πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματ. κη΄, 20).

Αὐτό, τέκνα καὶ ἀδελφοί, εἶναι καὶ ἐφέτος τὸ ἀναστάσιμον μήνυμα τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου, πρὸς ὅλους τοὺς συνανθρώπους μας: ὅτι ἀνέστη Χριστὸς καὶ κατήργηται τὸ κράτος τοῦ θανάτου˙ τὸ κράτος τῆς ἐξουσίας τοῦ ἰσχυροῦ ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου˙ καὶ ὅτι μόνον «ζωὴ πολιτεύεται» καὶ ἀγάπης θαλπωρὴ καὶ ἐλέους ἄβυσσος καὶ Χάριτος ἀκενώτου τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ ὁποία καλύπτει πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον˙ ἀρκεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ κατανοήσωμεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ ὅτι ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων (πρβλ. Ἰωάν, α΄, 3-4). Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα ἡμῶν πρὸς πάντας τοὺς πολιτικοὺς καὶ πνευματικοὺς ἡγέτας τοῦ κόσμου τούτου.

Δεῦτε, λοιπόν, λάβετε, φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον, ὡς φῶς Χριστοῦ, ὡς φῶς ἀγάπης, φαίνει πᾶσι˙ καὶ ἐν Αὐτῷ «σκοτία οὐκ ἔστιν οὐδεμία» (πρβλ. Α΄ Ἰωάν. α΄, 5). Ἂς ἐνωτισθῶμεν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, τὸ Εὐαγγέλιον τοῦτο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἀγάπης καὶ ἂς ἁπαλύνωμεν οἱ Ὀρθόδοξοι τὸν πόνον τῆς συγχρόνου ἀνθρωπότητος, μὲ τὴν ἰδικήν μας ἀγάπην καὶ θυσίαν.

Δόξα τῷ χορηγῶ τῆς ζωῆς, τῷ δείξαντι τὸ φῶς καὶ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον καὶ εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν ἀνθρώπων προσωπικῶς, δόξα τῷ Βασιλεῖ τῆς δόξης Ἰησοῦ Χριστῷ, τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου καὶ ἀρχηγῷ τῆς ζωῆς.

Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα, βις´ 

 † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος

διάπυρος πρὸς Χριστὸν Ἀναστάντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΕΠΙ Τῌ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (2016).

Λόγος Κατηχητήριος ἐπὶ τῇ ἐνάρξει
τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς
(2016)

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

* * *

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ προσφιλῆ καὶ εὐλογημένα,

.             Διὰ τῆς θεοπνεύστου ρήσεως τῆς ἐλεημοσύνης τοῦ Κυρίου καὶ τῶν κριμάτων αὐτῆς, εἰσάγει καὶ ἐφέτος πάντας τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς εἰς τὸ «μυστήριον» τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρκοστῆς ὁ ἱερὸς Ψαλμῳδὸς ἀναφωνῶν: «Ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις» (Ψαλμ. ΡΒ´ 102, 6). Διότι ὁ Κύριος «ἐμπιπλᾷ ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν μας καὶ ἀνακαινίζει ὡς ἀετοῦ τὴν νεότητά μας» (πρβλ. ὅ. π. 5).
.             Ὡς γνωστόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἕκαστος ἄνθρωπος, πλασθεὶς κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ, ἀποτελεῖ ναὸν Κυρίου. Πολὺ δὲ περισσότερον ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθημεν καὶ ἐχρίσθημεν διὰ τοῦ Ἁγίου Μύρου καὶ ἐνεκεντρίσθημεν εἰς τὴν καλλιέλαιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἴμεθα ναοὶ τοῦ ἐν ἡμῖν οἰκοῦντος Ἁγίου Πνεύματος, ἀκόμη καὶ ἐὰν διὰ ποικίλων ἁμαρτιῶν, ἑκουσίων ἢ ἀκουσίων, ἀπομακρυνώμεθα ἀπὸ τοῦ Κυρίου: «εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει» (Β´ Τιμ. β´ 13).
.             Διὰ τοῦ ρύπου ὅμως τῆς ἁμαρτίας κωλύεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ ἐνεργῇ ἐν ἡμῖν, ἐφ᾿ ᾧ καὶ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὥρισε τὴν ἀρχομένην περίοδον τῶν νηστειῶν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἵνα κατ᾿ αὐτὴν καθάρωμεν ἑαυτοὺς διὰ τῆς μετανοίας καὶ γενώμεθα ἄξιοι νὰ ὑποδεχθῶμεν τὰ ζωοποιὰ Πάθη καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν λαμπροφόρον Ἔγερσιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Δεῦρο τάλαινα ψυχή, σὺν τῇ σαρκί σου τῷ πάντων Κτίστῃ, ἐξομολογοῦ∙ καὶ ἀπόσχου λοιπόν, τῆς πρὶν ἀλογίας, καὶ προσάγαγε Θεῷ, ἐν μετανοίᾳ δάκρυα», καλεῖ πάντας τοὺς πιστοὺς ὁ ποιητὴς τοῦ Μεγάλου Κανόνος Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης (τροπάριον α΄ᾠδῆς).
.             Ἡ Ἐκκλησία, μεριμνῶσα διὰ τὴν σωτηρίαν καὶ πνευματικὴν τελείωσίν μας, ἀνοίγει εἰς πάντα τὰ μέλη αὐτῆς τὸν παρόντα καιρὸν τῆς μετανοίας, προτρέπουσα συγχρόνως αὐτὰ νὰ πολεμήσουν τὸν φιλόϋλον καὶ φιλοκτήμονα βίον, ὁ ὁποῖος ὡς «βαρὺς κλοιός» κρατεῖ τὴν ψυχὴν χοϊκὴν καὶ συρομένην ἐπὶ γῆς, μὴ δυναμένην νὰ ἀνοίξῃ τὰς πτέρυγας αὐτῆς πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
.             Τοιουτοτρόπως, διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῶν καθαρτικῶν δακρύων, ἐνδυόμεθα καὶ πάλιν τὸ πρωτόκτιστον κάλλος καὶ τὴν θεοΰφαντον στολήν, τὴν ὁποίαν ἀπωλέσαμεν μετὰ τὴν πτῶσιν, περιβληθέντες «τὸν στολισμὸν τῆς αἰσχύνης, καθάπερ φύλλα συκῆς».
.             Ἀποτελεῖ, ταυτοχρόνως, ἡ νηστεία καὶ ἡ ἀποχὴ ἀπὸ βρωμάτων καὶ ἀπὸ «διαλογισμῶν ματαίων καὶ ἐνθυμήσεων πονηρῶν» ἀφετηρίαν διὰ τὴν ὀρθήν, μεμετρημένην καὶ σώφρονα διαχείρισιν τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, μὲ προοπτικὴν τὴν κοινὴν ὠφέλειαν, οὕτως ὥστε νὰ ἐκμηδενίζωνται αἱ ἀρνητικαὶ καὶ διὰ τὸ κοινωνικὸν καὶ φυσικὸν περιβάλλον ἐπιπτώσεις ἐκ τῆς ἀλόγου χρήσεώς των καὶ νὰ παραμένῃ μόνον ἡ «νηστεία τῆς ἐλεημοσύνης», ἡ ὁποία νὰ μὴ «γίνηται κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις», ἀλλὰ ἔλεος καὶ χάρις καὶ ἀνακούφισις εἰς αὐτοὺς καὶ διὰ τὴν πορείαν μας πρὸς τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ» (Μέγας Βασίλειος).
.             Τοιουτοτρόπως, διὰ τῆς ἐγκρατοῦς χρήσεως, ἁγιάζεται καὶ ἡ ὕλη καὶ ἡ ζωὴ μας, καθότι ἡ φθαρτὴ ὕλη ἀποτελεῖ οὐχὶ τὸν αὐτοσκοπόν, ἀλλὰ τὸ μέσον τοῦ ἁγιασμοῦ. Συνεπῶς, καὶ διὰ τοὺς ἔχοντας καὶ κατέχοντας πλουσίους τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἡ νηστεία πρέπει νὰ ἀποτελῇ ἀφορμὴν ἐγκρατείας, μὲ τελικὸν σκοπόν «περισσεύειν αὐτοὺς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος Ἁγίου», κατὰ τὴν ρῆσιν τοῦ μεγαλορρήμονος Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου (πρβλ. Ρωμ. ιε΄, 13) καὶ ἀποβλέπειν καὶ εἰς τοὺς σημερινοὺς πτωχούς «Λαζάρους» τῆς ἀνθρωπότητος καὶ τῆς προσφυγιᾶς.
.             Πέραν ὅμως τούτων, δὲν πρέπει νὰ λησμονῆται, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, τὸ ἀληθὲς πνεῦμα τῆς νηστείας καὶ τῆς ἐγκρατείας, τὸ ὁποῖον καθιστᾷ ταύτας εὐαρέστους τῷ Κυρίῳ, καθὼς διδάσκει ὁ ἀδελφόθεος Ἀπόστολος Ἰάκωβος, λέγων: «θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου» (Ἰακ. α´, 27). Διότι δὲν θὰ ἐπιτύχωμεν τὴν χάριν, τὴν ὁποίαν ἀφθόνως παρέχει ἡ νηστεία καὶ ἡ ἐγκράτεια, ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ τῆς ἀσιτίας καὶ τῆς ἀποχῆς ἀπὸ τῶν ὑλικῶν τροφῶν: «Εἰ εἰς κρίσεις καὶ μάχας νηστεύετε καὶ τύπτετε πυγμαῖς ταπεινόν, ἱνατί μοι νηστεύετε;», ἀναρωτᾶται ὁ Προφήτης Ἡσαΐας (ΝΗ´ [58], 4). «Οὐ ταύτην τὴν νηστείαν ἐξελεξάμην […], ἀλλὰ […] διάθρυπτε πεινῶντι τὸν ἄρτον σου καὶ πτωχοὺς ἀστέγους εἴσαγε εἰς τὸν οἶκόν σου· ἐὰν ἴδῃς γυμνόν, περίβαλε…», λέγει καὶ παραγγέλλει ὁ Κύριός μας διὰ τῆς φωνῆς τοῦ Προφήτου Αὐτοῦ (Ἡσ. ΝΗ´ [58], 5-7).
.             Ἰδιαιτέρως σήμερον ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, ἡ προσφυγιὰ καὶ αἱ ποικιλότροποι δυσχέρειαι, αἱ ὁποῖαι παγκοσμίως ἐμφανίζονται, μάλιστα δὲ εἰς ὡρισμένους λαοὺς καὶ χώρας, παρέχουν εἰς ἡμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους τὴν δυνατότητα νὰ καλλιεργήσωμεν τὸ γνήσιον τοῦτο πνεῦμα τῆς νηστείας, συνδυάζοντες τὴν ἀποχὴν τῶν βρωμάτων μὲ ἔργα φιλανθρωπίας καὶ ἀλληλεγγύης πρὸς τοὺς ἔχοντας ἄμεσον ἀνάγκην ἀδελφούς μας, τοὺς πάσχοντας, τοὺς ἐνδεεῖς καὶ πένητας, τοὺς ἀστέγους καὶ πρόσφυγας, τοὺς μὴ ἔχοντας «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. η´ 20), αὐτοὺς τούς ὁποίους αἱ σκληραί περιστάσεις τοῦ πολέμου καὶ τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων ἀναγκάζουν νὰ ἐγκαταλείπουν τὰς πατρογονικὰς ἑστίας των καὶ νὰ ταξιδεύουν ἐν μέσῳ πολλῶν κινδύνων καὶ θλίψεων καὶ κόπων.
.             Ὅταν ἡ νηστεία μας συνοδεύηται ἀπὸ τοιαύτην αὔξησιν τῆς φιλανθρωπίας καὶ ἀγάπης μας πρὸς τὸν ἐλάχιστον ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, θρησκείας, γλώσσης καὶ καταγωγῆς, τότε αὕτη θὰ ἀναβαίνῃ ἀπ᾿ εὐθείας εἰς τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ ὡς θυμίαμα εὔοσμον καὶ ἄγγελοι θὰ συμπαρίστανται εἰς ἡμᾶς νηστεύοντας, ὅπως διηκόνουν τὸν Κύριον εἰς τὴν ἔρημον.
.             Ἀπὸ καρδίας εὐχόμεθα ἀδελφικῶς καὶ πατρικῶς εἰς ἅπαντας τὸ ἀρχόμενον στάδιον τῶν Ἁγίων Νηστειῶν νὰ εἶναι καρποφόρον καὶ ἁγιαστικόν, πλῆρες χάριτος καὶ ἁγιασμοῦ, καὶ ὅπως ἀξιώσῃ ἡμᾶς ὁ Θεὸς νὰ προσέλθωμεν ἀπροσκόπτως εἰς τὸν αἰώνιον ζωοποιὸν Κρατῆρα, τὴν ζωηφόρον Πλευρὰν τοῦ Κυρίου, «ἐξ ἧς ὁ διπλοῦς ἡμῖν ἐξέβλυσε, κρουνὸς τῆς ἀφέσεως καὶ γνώσεως» (Μέγας Κανών, τροπάριον τῆς δ´ ᾠδῆς).
.             Αὐτοῦ ἡ Θεία Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος εἴησαν μετὰ πάντων ὑμῶν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, ὥστε ἐν τοιούτῳ εὐαγγελικῷ φρονήματι χαρισθῇ ἡμῖν ἡ ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία νῦν καὶ εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας. Ἀμήν.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ,βιϛ´
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

«ΠΩΣ ΕΤΟΛΜΗΣΑΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΔΩΣΕΤΕ ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ;» ΛΑΘΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ! ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ τοῦ Μητροπ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβροσίου

«ΠΩΣ ΕΤΟΛΜΗΣΑΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΔΩΣΕΤΕ ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ;»

ΛΑΘΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ 
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ 
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ 
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ

τοῦ Μητροπ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβροσίου

Παναγιώτατε,

.               Ἕνας ἄσημος καὶ ἀνάξιος ἐν Χριστῷ ἀδελφός Σας τολμᾶ νὰ ἀπευθύνεται πρὸς Ὑμᾶς μὲ ἀνοικτὲς διαδικασίες! Ὄχι βέβαια, ἐπειδὴ ΔΕΝ Σᾶς σέβεται, ὅπως κάποιος ἐπιπόλαια θὰ ἠδύνατο νὰ σκεφθῆ! Παίρνει τὸ θάρρος γιὰ νὰ Σᾶς μεταφέρη τὸν σκανδαλισμὸ τοῦ χριστεπωνύμου Πληρώματος ἀπὸ μία ἐνέργειά Σας, ἡ ὁποία μᾶς ἐπίκρανε πάρα πολὺ βαθειά, τοὺς ἐν ἐπιγνώσει θρησκευομένους.
.               Ἀντλοῦμε τὸ θάρρος ἀπὸ τὴν ἀρχαία ρήση, καθ’ ἣν «τὰ δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως πρέπει καὶ νὰ ἐλέγχωνται»! Ἔπειτα καὶ τὰ τεσσαράκοντα (40) ἔτη Ἀρχιερωσύνης περίπου, τὰ ὁποῖα μὲ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἔχομεν συμπληρώσει, μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ μὴ σιωπῶμεν ὁσάκις ἡ Ὀρθοδοξία ἀδικεῖται, Ὅποιος καὶ ἂν εἶναι ὁ ἀδικῶν!
.               Ἐπὶ πλέον ἀρυόμεθα τὸ δικαίωμα ἀπὸ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου μας «μὴ δότε τὰ ἅγια τοῖς κυσὶ» (Ματθ. ζ´ 6).
.               Χωρὶς περιστροφὲς λόγων ἡ παρακάτω δημοσιευομένη φωτογραφία ὁμιλεῖ εὐγλώττως! Τελοῦντες τὴν ἀναίμακτον Μυσταγωγίαν φέρεσθε νὰ μεταδίδετε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας σὲ ἕνα Δημόσιο Πρόσωπο, τὸ ὁποῖον μὲ τὴν ἐν γένει συμπεριφορά του χλευάζει τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, καταπατεῖ τὸν ἠθικὸν Νόμον τοῦ Εὐαγγελίου καὶ σκανδαλίζει τὸ πανελλήνιον μὲ τὴν ἄκομψον συμπεριφορά του, ἐπαίρεται ὅτι εἶναι θαυμαστὴς τῶν ἀνθρώπων τῆς Κοινωνίας τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων καὶ μιμητής των!
Δὲν ἔχετε παρατηρήσει, ὅτι στὸ αὐτί του φοράει ἕνα σκουλαρίκι, δεῖγμα τῶν ἠθικὰ ἀνωμάλων τύπων;
Δὲν ἔχετε πληροφορηθῆ, ὅτι προΐσταται τοῦ κύκλου τῶν ὁμοφυλοφίλων;
Δὲν ἔχετε ἀκούσει, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς κάθε χρόνο στὸ χῶρο τῆς δημαρχιακῆς του εὐθύνης διοργανώνει παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων;
Δὲν ἔχετε σκεφθῆ, ὅτι ὁ ταλαίπωρος αὐτὸς ἄνθρωπος –ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεών του- προάγει τὴν ἀνηθικότητα;
.               Πῶς, λοιπόν, ἐτολμήσατε νὰ τοῦ μεταδώσετε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια;
.               Πῶς καὶ διατὶ διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ συνετελέσατε εἰς τὴν χλεύην τοῦ ὑπερτάτου τῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;
.               Ὑμεῖς οὐδέποτε ἀνέγνωτε τὸν λόγον τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ Ἄρτου ἐσθιέτω καὶ τοῦ Ποτηρίου πινέτω»; (Α´ Κορ. ια´ 28)
.               Οὐδέποτε διελογίσθητε τὴν περίπτωσιν τοῦ Προδότου Μαθητοῦ Ἰούδα, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ἐκοινώνησεν ἀναξίως, παρέδωσε τὴν καρδίαν του εἰς τὸν Διάβολον; «Καὶ μετὰ τὸ ψωμίον, τότε
εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς» (Ἰωάν. ιγ´ 27).
.               Ἰδού, λοιπόν, τὰ πειστήρια τοῦ ἐγκλήματος, τὸ  ὁποῖον διεπράξατε:

Σχόλιο τῆς φωτογραφίας: Ἡ πρώτη ἐπίσημη Πατριαρχικὴ Θεία Λειτουργία στὴ Σμύρνη ἀπὸ τὴ Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τελέστηκε τὸ πρωὶ τῆς Παρασκευῆς ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Ἡ τελετὴ πραγματοποιήθηκε στὸν ἱστορικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, τῆς μοναδικῆς ἑλληνορθόδοξης ἐκκλησίας ποὺ παρέμεινε ὄρθια ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τοῦ 1922 μὲ ἐντολὴ τοῦ ἴδιου του Κεμὰλ Ἀτατούρκ. Στὴν πρώτη ἐπίσημη λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὁ ὁποῖος μέχρι πρόσφατα λειτουργοῦσε ὡς μουσειακὸς χῶρος καὶ χῶρος ἐκδηλώσεων παρέστησαν ὅλες οἱ ἑλληνικὲς ἀρχὲς τῆς Σμύρνης ἐνῶ κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ὁ Δήμαρχος  ………. ΠΗΓΗ: stoxos.gr

Παναγιώτατε,

.                 Πολὺ θὰ ἠθέλαμε νὰ σιωπήσουμε!  Πολὺ θὰ ἐπιθυμούσαμε νὰ βγάλουμε τὸ ράσο μας καὶ νὰ καλύψουμε τὴν ἀσχήμια αὐτή!  Ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ τὸ πράξουμε, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ τὰ τελευταῖα ἐτοῦτα χρόνια προβαίνετε συνεχῶς σὲ ἐκπτώσεις στὰ θέματα τῆς πίστεως!  Νὰ Σᾶς θυμίσουμε μερικά:

Ἐχαρακτηρίσατε τὸ Κοράνιον ὡς “ἅγιον” βιβλίο! «Σοῦ παραδίδω τὸ ἅγιον Κοράνιο», εἴπατε στὸν Διευθυντὴ τοῦ ἐργοστασίου τῆς Coca Cola κάπου ἐκεῖ κάτω εἰς τὴν Ἀτλάνταν τῶν Η.Π.Α!
Ἐπισκεφθήκατε ἐπισήμως τὴν Συναγωγὴν τῶν Ἑβραίων κάπου ἐκεῖ εἰς τὴν Νέαν Ὑόρκην!
Παρευρέθητε εἰς τὰ Ἐγκαίνια Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς εἰς τὴν Ἀνδριανούπολιν!(26.03.2015)
Εἰς τὰς σχέσεις Σας μὲ τὸν Πάπα τῆς Ρώμης πραγματοποιεῖτε ἀπαράδεκτα ἀνοίγματα.
Ἡ Οἰκουμενικὴ Κίνησις, ὅπως τελικὰ διαμορφώνεται, ὑπὸ πολλῶν ἀποκαλεῖται παναίρεσις.  «Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», λέγουν!

.             Κατὰ τὴν ταπεινήν μας ἄποψιν ἐξ ὅλων τῶν ἀνωτέρω ὑπερβάσεων, παραβιάσεων, ἀνομημάτων κλπ. Ὑμῶν, τὸ σοβαρότερον εἶναι ἡ μετάδοσις τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἰς ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”  ἐμπαίζει τὴν χριστιανικὴν Ἠθικήν!
.         Τὸ παράδειγμά Σας εὗρε μιμητὰς στοὺς Ἁγιορείτας Πατέρας, οἱ ὁποῖοι ὑποδέχονται μετὰ πάσης τιμῆς τὸν Σοδομίτην αὐτὸν Δήμαρχον, μάλιστα δὲ καὶ τὸν ἀνέδειξαν Πρόεδρον τοῦ Συλλόγου “Ἁγιορείτικη Ἑστία”!!!  Εὐτυχῶς, ὅτι δὲν ἔχει μολυνθῆ ἀκόμη τὸ σύνολον τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων!  Μία Ὁμάδα ἐξ αὐτῶν ἀπευθύνει Ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα καὶ τοὺς ἀνακαλεῖ στὴν τάξη!  Τὸ παράδειγμά Σας, λοιπόν, ἐνίοτε εἶναι καταστρεπτικὸν διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν!  Παρασύρει πολλούς, ἐλαφροσυνείδητους νὰ κάνουν τὰ ἴδια καὶ χειρότερα.  Μη καταστρέφετε, λοιπόν, τὴν Ὀρθοδοξίαν, διὰ τὴν Ὁποίαν ὀφείλετε νὰ εἶσθε Προστάτης καὶ μόνον ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ!
.               Ἐπιστεγάζοντες τὸ παρὸν σημείωμά μας μὲ ὅλον τὸν ὀφειλόμενον σεβασμὸν πρὸς τὸ σεπτὸν Πρόσωπόν Σας, χρεωστικῶς Σᾶς πληροφοροῦμεν, ὅτι ὅσον τουλάχιστον ἐξαρτᾶται ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς εὐτελεῖς καὶ ἀχρείους δούλους τοῦ Σωτῆρος ἠμῶν Χριστοῦ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ ἡ ἀρχή, τὴν ὁποίαν Ὑμεῖς ἐφαρμόζετε: δηλ.  “ἐμπᾶτε σκύλοι ἀλέστε καὶ ἀλεστικὰ μὴ δῶστε”!

Ταπεινὰ καὶ σεβαστικὰ
πλὴν ὅμως καὶ μὲ τὴν ἐν Χριστῷ παρρησίαν.

+ Ὁ Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος
Αἴγιον, 27 Ἰουλίου 2015

“Το μήνυμα του οσίου Παΐσίου ευρίσκει απήχηση, διότι δεν υπάρχει δυσκολία την οποία εμπειρικώς δεν έζησεν ο γέροντας“

Ενα απόσπασμα από τον λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά την αγρυπνία στην μνήμη του οσίου Παϊσίου (12 Ιουλίου 2015).

Ο άγιος μάς λέγει :

«Δεν έχετε χρήματα; Κι εγώ δεν είχα ποτέ, όλα τα εμοίραζα εις τους έχοντες ανάγκην. Είστε πτωχοί; Εγώ υπήρξα πτωχότερος από σας.[…] Πονείτε και κλαίτε; Μια ζωή επόνεσα και σήκωσε τις αμαρτίες των άλλων».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφερόμενος στο βίο του άγιου Παϊσίου, σημείωσε ότι τον «ανέδειξε ο Θεός κατά τους δυσκόλους τούτους δια την Ελλάδα καιρούς», υπογραμμίζοντας ότι «φωτίζει τα σκοτάδια της ανησυχίας, της αβεβαιότητος και της ανασφαλείας που μας τυλίγουν καθημερινώς» και πρόσθεσε: «Είναι μαζί μας, δίπλα μας κοντά μας, ο άγιος, δια να ομιλήσουμε με την ιδικήν του απλοϊκή φρασεολογία. Φρασεολογία ενός συγχρόνου Κοσμά του Αιτωλού. Είναι μαζί μας αυτάς τας δυσκόλους στιγμάς και μας λέγει : «Μη φοβείσθε, είμαι μαζί σας, ο Θεός είναι μαζί σας, δε θα σας αφήσει να δοκιμασθείτε περισσότερο από όσον ημπορείτε να αντέξετε. Όλα τα παραχωρεί δια το καλόν μας. Αι δυσκολίαι θα πάψουν, μόνον με τη δύναμη και με την χάρη του, θα πάψει η τρικυμία και θα έρθει η γαλήνη».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη βεβαιότητα, ότι με αγάπη και πίστη προς το Θεό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πιστοί θα ξεπεραστούν.

«Η σημερινή εσπέρα είναι σημαδιακή. Δεν είναι μόνον η πρώτη εορτή της μνήμης του αγίου Παισίου, συμπίπτουσα με μίαν εξαιρετικώς κρίσιμον και καιρίαν για το έθνος των Ελλήνων, στιγμήν. Είναι κυρίως και πρωτίστως παραμυθίαν και παρηγορίαν. Εάν έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις εκείνον τότε έχουμε τα πάντα» είπε ο κ. Βαρθολομαίος και επανέλαβε με έμφαση : «Εάν έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις Εκείνον, τότε, μόνον, έχουμε τα πάντα».

«Το γένος μας επέρασε τόσες μπόρες και κλυδωνισμούς όπως έλεγε ο άγιος Παίσιος και δεν εχάθηκε. Δεν φοβόμαστε λοιπόν τας παροδικάς θυέλλας, οι ορθόδοξοι έλληνες , τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην, ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος και ενισχών ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχίσαντα Απόστολον Πέτρον» πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έκανε αναφορά στον ασκητικό βίο «του αγίου της θυσίας, της αγάπης, της πίστεως, της αυταπαρνήσεως, της αρετής, της καρτερίας, της υπομονής», και υπογράμμισε ότι «μας προστατεύει, μας παρηγορεί και μας παρακινεί προς επιστροφήν εις τας αξίας μας». «Τας αξίας του Θεού και του ρωμαίικου Γένους μας και του ορθοδόξου πολιτισμού μας» είπε ο κ. Βαρθολομαίος, σημειώνοντας ωστόσο ότι ο άγιος «είναι συγχρόνως και οικουμενικός άγιος» λόγω των μηνυμάτων, που εκπέμπει το παράδειγμα του, σε όλο τον κόσμο.

Πρόσθεσε, ότι ο άγιος Παϊσιος «εσφράγισε τη ζωή του με το εκούσιο μαρτύριο της συνειδήσεως» και ότι μέσα στη σημερινή εποχή «των πολλών και γενικών αλύτων αδιεξόδων» ο λόγος του είναι πάντοτε επίκαιρος, καθώς δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η ελπίδα και η πίστη βοηθά τον άνθρωπο να ξεπερνά κάθε δυσκολία, κακουχία και αντιξοότητα.

«Το σημερινό μήνυμα του αγίου Παϊσίου μέσα εις τας πολλάς δυσκολίας ολοκλήρου του κόσμου είναι η ελπίς, που απευθύνεται εις κάθε απελπισμένο και προβληματισμένο άνθρωπο. Οι σύγχρονοι Έλληνες απόψε και πάντοτε πρέπει να έχουμε την προσοχή μας τεστραμμένη εις τον λόγον του, ο οποίος είναι πάντοτε σύγχρονος και επίκαιρος και ευεργετικός.
Ευρίσκει απήχηση, διότι δεν υπάρχει δυσκολία την οποία εμπειρικώς δεν έζησεν ο γέροντας ο άγιος Παΐσιος. Έτσι και σήμερα μας λέγει :

«Δεν έχετε χρήματα; Κι εγώ δεν είχα ποτέ, όλα τα εμοίραζα εις τους έχοντες ανάγκην.

Είστε πτωχοί; Εγώ υπήρξα πτωχότερος από σας.

Πεινάτε; Σε όλη τη ζωή μου εκουσίως πεινούσα. Ζούσα με μια ντομάτα, με λίγο παξιμάδι, με λίγο ψωμί.

Κρυώνετε; Πάντοτε εκρύωνα και δεν άναβα σόμπα στο κελί μου.

Είστε ταλαιπωρημένοι χωρίς φάρμακα, χωρίς μέλλον; Ήμουν ασθενής πάντοτε και ποτέ δεν εζήτησα από τον Θεό να μου πάρει την ασθένεια. Πέρασα κι εγώ από την δίστομον μάχαιραν τον πόνον την ασθενείας του καρκίνου.

Πονείτε και κλαίτε; Μια ζωή επόνεσα και σήκωσε τις αμαρτίες των άλλων».

πηγή

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΙΣΧΥΕΙ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ Βαρθολομαίος, μιλάει για την δύναμη που αντλεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο από την παρουσία των Ελλήνων στο Φανάρι. Εκφράζει την ελπίδα του ότι οι νέοι θα ζωντανέψουν την Ελλάδα και μιλάει για την επιθυμία του να ανοίξει και πάλι η Χάλκη.

Αποστολή στην Κωνσταντινούπολη: Μαρία Γιαχνάκη

Στην Πόλη, όσο κι αν γυρίζει κανείς στα σοκάκια και στα μνημεία της ορθοδοξίας, όσο κι αν περνάει πάντα από την Αγιά Σοφιά, η οποία τυλίγεται κάθε φορά στα πέπλα των εποχών, που άλλοτε την θέλουν γκρίζα, άλλοτε φωτεινή κι άλλοτε πνιγμένη μέσα στην ομίχλη του χειμώνα, πάντα τα βήματά του τον οδηγούν στο Φανάρι.

Εκεί όπου ένας ζωντανός «οργανισμός» μάχεται καθημερινά για τα δικαιώματα της ορθοδοξίας και τη δυναμική παρουσία της σε μια χώρα με λεπτές ισορροπίες .

Το Φανάρι στην Κωνσταντινούπολη είναι καθημερινά σημείο αναφοράς για πολλούς Έλληνες που ζουν στην Πόλη αλλά και για τους επισκέπτες που έρχονται από την Ελλάδα να προσκυνήσουν και να ενισχύσουν την μητέρα εκκλησία με την παρουσία τους, επιθυμώντας πάντα να συναντήσουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Τον άνθρωπο που έχει καταγραφεί μέσα μας ως μια τρανή φυσιογνωμία.

Ο Παναγιώτατος, βρίσκει πάντα τον χρόνο παρά το βαρύ πρόγραμμά του να δεχθεί τους Έλληνες που καταφθάνουν στο Φανάρι και κυρίως τα παιδιά που όπως μας εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος τα θεωρεί ως την μεγαλύτερη ελπίδα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς .

Η συνάντησή μας μαζί του έγινε σε μια ιδιαίτερα σημαντική περίοδο για την Ορθοδοξία λόγω της Σαρακοστής, σε μια κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης αλλά και εξαιτίας των λεπτών ζητημάτων που αφορούν ατις σχέσεις των δύο χωρών Ελλάδας- Τουρκίας.

Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας με μια ιδιαίτερη δύναμη στο λόγο αλλά και ξεκάθαρες θέσεις, μιλάει πάντα για τα θέματα που αφορούνσ τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Ξέρει να μάχεται για τις απόψεις του σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι λιγοστοί πια Έλληνες στην Πόλη, οι ενέργειες για το άνοιγμα της Ιεράς Θεολογικής σχολής της Χάλκης , η στήριξη των προσκυνημάτων και οι δοκιμασίες του Χριστιανισμού είναι θέματα που τον απασχολούν διαρκώς.
Η δυναμική του ανθρώπου που συνομίλησε με τους πιο ισχυρούς πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες του κόσμου περισσεύει, και αυτό μπορεί να το νιώσει κανείς από την πρώτη στιγμή της συνάντησής του μαζί του.

Κατέφθασε στο σημείο της συνάντησής μας στην αίθουσα του θρόνου με ένα βιβλίο φωτογραφιών από το παρελθόν του. Φωτογραφίες από τότε που ήταν νεαρός, αμούστακος , μαζί με τους γονείς του αλλά και φοιτητής στην Χάλκη . Φωτογραφίες από την γενέτειρά του την Ίμβρο, την πορεία της ζωής του αλλά και των επαφών που είχε με παγκόσμιους ηγέτες. Ένιωθες ότι κρατούσε στα χέρια του μια βαριά ιστορία την οποία μας εμπιστεύθηκε να μελετήσουμε.

 Ιδιαίτερα ΑΠΛΟΣ , χωρίς επισημότητες και πολυτέλειες και πολυπληθείς συνοδείες έμεινε κοντά μας, κάνοντας μια ανθρώπινη απλή συζήτηση, που μέσα από αυτήν διέκρινες την φλόγα που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος σημείο αναφοράς της Ορθοδοξίας. Πέρασαν πολλοί από το Φανάρι για να του ζητήσουν ευλογία και στήριξη . Άλλοι πάλι για να του δηλώσουν την αγάπη και την συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του. Εκείνος όμως πάντα στο τέλος της μέρας κλείνεται στον εαυτό του για να κάνει τον απολογισμό του και να ανασκουμπωθεί για την επόμενη μέρα σε μια Τουρκία που βρίσκεται πάντα στο πόδι.

Ο ίδιος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στους νέους και αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς από την πρώτη στιγμή αφού είναι το πρώτο πράγμα που θα μας πει στην συνέντευξη που μας παραχώρησε:

«Είναι συγκινητικό να βλέπεις μαθητές και φοιτητές να επισκέπτονται τη μητέρα εκκλησία . Το Πατριαρχείο μας στο Φανάρι κι εμάς τους ίδιους μας χαροποιεί πολύ το ενδιαφέρον των νέων. Είναι γεγονός ότι για εμάς που βρισκόμαστε εδώ είναι μια μεγάλη ενίσχυση η παρουσία τους από την Ελλάδα. Θέλουμε να μας επισκέπτονται να έρχονται στα μνημεία της ορθοδοξίας μας και να γνωρίζουν αυτόν τον τόπο.

Νέοι από την Αλεξανδρούπολη από την Θεσσαλονίκη από την βόρεια Ελλάδα γενικά, τους Παξούς και άλλα μέρη έρχονται κοντά μας. Πολλές φορές διέκοψα τη σύνοδο για να τους δεχθώ.
Καθόμαστε όλοι μαζί και συζητάμε εδώ στην αίθουσα του Θρόνου και τα παιδιά φεύγουν ενθουσιασμένα κι εμείς παίρνουμε δύναμη από αυτά.

Χαιρόμαστε διότι παίρνει κανείς από τους νέους, μηνύματα για την προοπτική ,για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας. Όταν αυτοί οι νέοι θα μεγαλώσουν και θα είναι ποτισμένοι με τα νάματα της παράδοσής μας , οπωσδήποτε θα δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα.
Πάντα τους εύχομαι όταν θα μεγαλώσουν και θα βγουν στο στίβο της ζωής, οι συνθήκες στην Ελλάδα να είναι καλύτερες ώστε να μην αναγκάζονται να φύγουν, να ξενιτευτούν όπως έφυγαν πολλοί νέοι επιστήμονες στη Γερμανία στην Σκανδιναβία στην Ολλανδία .
Εύχομαι όλοι να γυρίσουν και τα παιδιά που σήμερα είναι μαθητές να βρουν όταν μεγαλώσουν καλύτερες συνθήκες ώστε να μην ξενιτευτούν.

Εδώ που έρχονται είναι το κέντρο της Ορθοδοξίας, η πηγή της πνευματικότητάς μας, της εκκλησιαστικής ζωής μας. Και τι δεν έγινε σε αυτήν την πόλη; Πραγματοποιήθηκαν οικουμενικές και τοπικές σύνοδοι. Αναπτύχθηκαν εκκλησιαστικές τέχνες και θεολογικά γράμματα, άκμασε ο μοναχισμός. Το Πατριαρχείο εδώ, είναι ο μόνος ζωντανός θεσμός που απέμεινε από την Βυζαντινή αυτοκρατορία να τα συμπυκνώνει και τα συνεχίζει όλα αυτά. Με δυσκολίες ναι αλλά με επιτυχίες .  Από το Βυζάντιο ,ζωντανό έμεινε μόνο το Πατριαρχείο τα άλλα είναι μνημεία και μουσεία σήμερα . Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε ζωντανό τον φάρο της Ορθοδοξίας μας. Να μην εγκαταλείπουμε.»

Ο οικουμενικός Πατριάρχης κ Βαρθολομαίος που κατάγεται από την Ίμβρο, έζησε 11 χρόνια στην Χάλκη στον λόφο της Ελπίδας από όπου αποφοίτησε από την Ιερά Θεολογική Σχολή. Σήμερα ένας από τους «καημούς» του είναι ότι ακόμη το τουρκικό κράτος δεν έχει δώσει άδεια να ανοίξει επίσημα η ιστορική θεολογική σχολή που βρίσκεται στο μοναστήρι της αγίας Τριάδος, την οποία έκλεισε με νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια το 1971. Είναι ένας από τους τελευταίους σχεδόν απόφοιτους αυτής της σχολής και η Χάλκη σημαίνει πολλά για εκείνον.

«Είναι πολύ φυσικό να έχω συναισθηματικό δεσμό, βαθύτατο ,συγκινησιακό με τη σχολή ,με το λόφο της Ελπίδος .
Αντιλαμβάνομαι ως πατριάρχης τις ανάγκες της εκκλησίας μας κι εδώ που είναι η έδρα μας αλλά και σε όλες τις επαρχίες του θρόνου στο εξωτερικό, πόσο αναγκαία είναι αυτή η σχολή για τη ζωή της εκκλησίας ,για την μαρτυρία της εκκλησίας . Νιώθω καθημερινά πόσο μεγάλη αδικία και πόσο μεγάλο πλήγμα ήταν η αναστολή της λειτουργίας της Χάλκης. Γι αυτό και όλα τα χρόνια που είμαι Πατριάρχης δεν έπαυσα ούτε μια μέρα να αγωνίζομαι και να προσπαθώ για την επαναλειτουργία της.»

Από την ιστορική θεολογική σχολή της Χάλκης αποφοίτησαν πολλοί που υπηρέτησαν και άλλες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες πέραν του οικουμενικού Πατριαρχείου κάτι πολύ σπουδαίο και σημαντικό για την Ορθοδοξία. Αυτό ακριβώς σταμάτησαν όμως με νόμο οι Τούρκοι : την αποφοίτηση φωτισμένων πνευματικών φυσιογνωμιών που θα απλώνονταν σε όλη την οικουμένη να μεταλαμπαδεύσουν τα φώτα της ορθοδοξίας.

«Για μας το θέμα της Χάλκης είναι θέμα θρησκευτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε αυτά τα θέματα δεν υπάρχει αμοιβαιότητα και το λέω αυτό γιατί οι Τουρκικές αρχές επικαλούνται την έλλειψη Τεμένους στην Αθήνα για να αποφασίσουν να ανοίξουν πάλι την σχολή μας.
Αυτό είναι ένα επιχείρημα στο οποίο στέκεται το τουρκικό κράτος και ο κύριος Ερντογάν αλλά υπάρχουν Τούρκοι διανοούμενοι, καθηγητές, νομικοί οι οποίοι το λένε και το ξαναλένε ευθαρσώς κι ευθέως ότι στα θέματα θρησκευτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν χωρεί αμοιβαιότητα.»

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι υπόλοιποι ιεράρχες ως πολίτες της Τουρκίας έχουν τουρκικό διαβατήριο, τουρκική υπηκοότητα κι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο τουρκικό κράτος, πληρώνοντας φόρους, κάνοντας την στρατιωτική τους θητεία και εκπληρώνοντας το δικαίωμα του ψήφου όταν έρχονται εκλογές . Γι αυτό απαιτούν να έχουν και πλήρη τα δικαιώματά τους.
«Η επαναλειτουργία της Χάλκης είναι ένα δίκαιον αίτημα, μακροχρόνιο αίτημα της ομογένειας εδώ, του οικουμενικού Πατριαρχείου, της Ορθοδόξου εκκλησίας και περιμένουμε από μια δημοκρατική Τουρκία η οποία επιθυμεί να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες μέλος αυτής, να εκπληρώσει και εν προκειμένω τις υποχρεώσεις της.
Σήμερα οι ανάγκες της κοινωνίας και τα διεθνή πράγματα είναι πολύ απαιτητικά και χρειάζονται φωτισμένοι άνθρωποι που θα δίδουν την μαρτυρία της ορθοδοξίας και θα μπορούν να επιτελούν αποτελεσματικά το ποιμαντικό έργο της εκκλησίας.
Εμείς δεν θα παύσουμε να διεκδικούμε και να προσπαθούμε και να εργαζόμεθα για το άνοιγμα της Σχολής είναι κι ένας κρυφός μας καημός και πόθος».

«Δεν υπέστημεν πολλά χωρίς να πταίωμεν ποσώς , επειδή είμεθα Ρωμιοί το Γένος και Ορθόδοξοι την Πίστην ;»

Αυτή είναι μια φράση με την οποία υπογράφει ο οικουμενικός Πατριάρχης ένα ιστορικό βιβλίο με φωτογραφικό υλικό από τις σημαντικότερες επαφές του με πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες μέσα στο οποίο όμως φυλάσσονται και φωτογραφίες ντοκουμέντα από την άγουρη ζωή του και την μετέπειτα πορεία του.

Το υλικό αυτό μας παραχώρησε ο ίδιος για δημοσίευση για το newsbomb.gr στο οποίο καταγράφεται η διαδρομή του από την Ίμβρο μέχρι σήμερα. Ως λαϊκός με το όνομα Δημήτριος Αρχοντώνης και αργότερα ως Οικουμενικός Πατριάρχης είχε μια πλούσια πορεία η οποία τον ακολουθεί ως σήμερα . Στις φωτογραφίες που ακολουθούν άλλωστε, φαίνεται πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν πάντα σε εγρήγορση στην ζωή του προσπαθώντας να γεφυρώνει χάσματα έχοντας στον υπέρτατο βαθμό το χάρισμα της διπλωματίας.

(δείτε τις φωτογραφίες στη gallery)

 

το είδαμε εδώ

Πατριαρχική Απόδειξις επί τοις Χριστουγέννοις

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Ἀδελφοὶ καὶ Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε!»

Ἐφάνη ἐπὶ τῆς γῆς ὁ Θεὸς καὶ ἐφανερώθη συγχρόνως ὁ τέλειος ἄνθρωπος καὶ ἡ ἀσύλληπτος ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

Oἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἰδιαιτέρως ζῶμεν τὴν μεταπτωτικὴν κατάστασιν, κατὰ τὴν ὁποίαν καθημερινῶς διαπιστώνομεν μετὰ τοῦ Ψαλμῳδοῦ ὅτι «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. ΙΓ΄ 3 - Ρωμ. γ΄ 12-13).

Πρὸ τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ δὲν ἠδύνατο ὁ ἄνθρωπος νὰ φαντασθῇ τὴν ἀσύλληπτον ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, διότι μετὰ τὴν πτῶσιν ἠσθένησε καὶ ἠλλοιώθη.

Μόνον οἱ πολὺ φωτισμένοι ἄνθρωποι διῃσθάνθησαν καὶ πρὸ Χριστοῦ τὴν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ εἰς τὴν ἀπορίαν τοῦ Ψαλμῳδοῦ «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ;» (Ψαλμ. Η΄ 5), διεκήρυξαν: «ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν» (ἐ.ἄ. 6).

Τὴν ὑπερτάτην αὐτὴν ἀξίαν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἐφανέρωσεν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος καί, ἔκτοτε, ἐπαναλαμβάνουν κατ᾿ ἔτος διακηρύξεις κρατῶν, κυβερνήσεων καὶ κοινωνικῶν ὁμάδων καὶ διεθνεῖς συμβάσεις ἀναφερόμεναι εἰς τὸν σεβασμὸν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ.

Ἐν τούτοις, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας βλέπομεν καθημερινῶς τὸν χείριστον ἐξευτελισμὸν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τὴν ἀτίμωσιν καὶ τὸν διασυρμὸν αὐτοῦ.

Ὀφείλομεν, λοιπόν, ἐὰν θέλωμεν νὰ εἴμεθα ἄξιοι τῆς δόξης καὶ τιμῆς διὰ τῆς ὁποίας περιέβαλε τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον ὁ «δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γενόμενος» Δημιουργὸς μας, νὰ πράξωμεν πᾶν τὸ δυνατὸν διὰ νὰ παύσῃ ἡ ἐσχάτως διογκουμένη ἐξευτελιστικὴ διὰ τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον συμπεριφορά.

***

Παρακολουθοῦμεν ἔκπληκτοι τὸ ἐπαναλαμβανόμενον συνεχῶς «δρᾶμα τῆς Βηθλεέμ». Διότι περὶ δράματος πρόκειται καὶ ὄχι περὶ χαρμοσύνου γεγονότος, ἐφ᾿ ὅσον ἀγνοεῖται ὁ σπαργανούμενος ἐν φάτνῃ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ δημιούργημά Του, ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἀντιμετωπίζεται ὡς «εἰκὼν Θεοῦ».

Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας καὶ ἡ θεολογία της διδάσκουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸ ἀνθρώπινον σῶμα ἀξιοῦνται πλήρους σεβασμοῦ, διότι ἡνώθησαν μὲ τὸν Θεὸν εἰς τὸν σαρκωθέντα Κύριον.

Ὅθεν, ὀφείλομεν ὅλοι νὰ ἐντείνωμεν τὰς προσπαθείας μας διὰ νὰ γίνῃ ὑπὸ πάντων σεβαστὴ ἡ ὑπερτάτη ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

***

Μετὰ πολλῆς συνοχῆς καρδίας καὶ βαθείας θλίψεως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ ἡ ἡμετέρα Μετριότης παρακολουθοῦμεν τὰ ὁσημέραι ὀγκούμενα κύματα ταῦτα βίας καὶ βαρβαρότητος, τὰ ὁποῖα ἐξακολουθοῦν νὰ μαστίζουν διαφόρους περιοχὰς τοῦ πλανήτου μας, καὶ ἰδιαιτέρως τὴν Μέσην Ἀνατολήν, καὶ μάλιστα τοὺς γηγενεῖς ἐκεῖ χριστιανούς, εἰς τὸ ὄνομα συχνάκις τῆς θρησκείας.

Δὲν θὰ παύσωμεν δὲ νὰ διακηρύττωμεν ἀπὸ τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς πάντας, τοὺς ἀδελφοὺς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, τοὺς ἐκπροσώπους τῶν Θρησκειῶν, τοὺς Ἀρχηγοὺς Κρατῶν, πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, μάλιστα δὲ πρὸς τούς, κατόπιν ὑποκινήσεων ἤ μὴ θέτοντας τὴν ἰδίαν ζωὴν αὐτῶν εἰς κίνδυνον διὰ νὰ ἀφαιρέσουν ἀνθρωπίνους ζωάς, συνανθρώπους - δημιουργήματα καὶ αὐτὰ τοῦ Θεοῦ-, καὶ πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι οὐδεμία εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξῃ μορφὴ ἀληθοῦς καὶ γνησίας θρησκευτικότητος ἢ πνευματικότητος ἄνευ ἀγάπης πρὸς τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον.

Οἱονδήποτε ἰδεολογικόν, κοινωνικὸν ἢ θρησκευτικὸν μόρφωμα περιφρονεῖ τὸν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκει ἢ ἐπιτρέπει τὸν θάνατον συνανθρώπων μας, μάλιστα δὲ μὲ βάναυσον καὶ πρωτόγονον τρόπον, οὐδεμίαν ἀσφαλῶς ἔχει σχέσιν μὲ τὸν Θεὸν τῆς ἀγάπης.

***

Στρέφοντες, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, τοὺς ὀφθαλμούς μας εἰς τὴν κρατοῦσαν σήμερον ἐν τῷ κόσμῳ κατάστασιν ἀποστρέφομεν τὸ πρόσωπόν μας ἐκ τῶν θλιβερῶν γεγονότων μισαλλοδοξίας καὶ ἐχθρότητος, τὰ ὁποῖα μαστίζουν τὴν ἀνθρωπότητα καὶ φθάνουν πλέον, διὰ τῶν συγχρόνων μέσων γενικῆς ἐπικοινωνίας, εὐχερέστερον εἰς τὰς ἀκοὰς καὶ τὴν ὅρασίν μας προκαλοῦντα τρόμον διὰ τὰ ἐπερχόμενα δεινά, καὶ προβάλλομεν ὡς ἰσχυρὸν ἀντίδοτον εἰς τὴν σύγχρονον βίαν τὴν καταπλήξασαν τοὺς μάγους καὶ τὸν κόσμον «ἐσχάτην πτωχείαν» τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐνεργεῖ πάντοτε ὡς ἀγάπη.

Αὐτὴ εἶναι ἡ μυστικὴ δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ μυστικὴ δύναμις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ μυστικὴ δύναμις τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

Ἡ δύναμις ἡ ὁποία νικᾷ καὶ ὑπερβαίνει διὰ τῆς ἀγάπης τὴν κάθε εἴδους βίαν καὶ κακίαν.

***

Οὕτως ἀποτιμῶντες κατὰ τὰ ἐφετεινὰ Χριστούγεννα τὴν κατάστασιν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων, εὐχόμεθα ὅπως βιώσωμεν οἱ πάντες τὴν χαρὰν τοῦ ἀπολύτου σεβασμοῦ τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου, τοῦ συνανθρώπου, καὶ τὴν παῦσιν τῆς βίας κάθε μορφῆς, τὴν νίκην ἐπὶ τῆς ὁποίας διὰ τῆς ἀγάπης προβάλλει καὶ προσφέρει ὁ σάρκα λαβὼν «μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος», ὁ «Ἄρχων εἰρήνης» καὶ Σωτὴρ ἡμῶν Χριστός.

Αὐτοῦ τοῦ τεχθέντος καὶ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου τῆς δόξης, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης ἡ Χάρις καὶ τὸ ἄπειρον Ἔλεος καὶ ἡ εὐδοκία εἴησαν μετὰ πάντων.

Χριστούγεννα ,βιδ΄

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ανοικτή επιστολή προς τον Παναγιώτατον Οικουμ. Πατριάρχην κ. Βαρθολομαίον

 Δὲν φοβεῖσθε, μήπως ὁ Θεὸς ἀπευθύνει καὶ πρὸς τὴν Παν αγιότητά σας ἐρώτημα, παρόμοιο μ᾿ ἐκεῖνο, ποὺ ἀπηύθυνε στοὺς Φαρισαίους· «τὴν μὲν καταστροφὴν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος γινώσκεις διακρίνειν, τὴν δὲ καταστροφὴν τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὃν ὑπηρετεῖς καὶ προωθεῖς, οὐ δύνασαι γνῶναι»; 

 

Ἀνοικτή ἐπιστολή πρὸς τὸν Παναγιώτατον Οἰκουμ. Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον

Παναγιώτατε,

Εἴμεθα ἄσημα καὶ ταπεινὰ μέλη τῆς ᾿Ορθοδόξου Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας καὶ εἶσθε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. 

Εἶσθε ὁ πνευματικός μας πατέρας καὶ εἴμεθα τὰ πνευματικά σας τέκνα. ῞Οπως δὲ τὰ φυσικὰ τέκνα ἑνὸς πατέρα δὲν εἶναι δυνατὸν ν᾿ ἀδιαφοροῦν, βλέποντας τὸν πατέρα τους νὰ συνάπτῃ παράνομες ἐξωσυζυγικὲς σχέσεις μὲ ξένες γυναῖκες, νὰ ἀπατᾷ τὴν μητέρα τους καὶ νὰ ἐπιστρέφῃ κάθε βράδυ στὸ σπίτι μεθυσμένος, ἔτσι καὶ ἐμεῖς εἶναι ἀδύνατον ν᾿ ἀδιαφορήσωμε, βλέποντας τὴν ὑμετέρα Παναγιότητα νὰ πρωτοστατῇ στὴ σύναψι παρανόμων καὶ ἀπαγορευμένων ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία σχέσεων μὲ παντὸς εἴδους αἱρετικὲς παρασυναγωγές, νὰ συμπροσεύχεται μὲ ἀμετανοήτους ἐκπροσώπους τους, –ἀκόμη καὶ μὲ ἱέρειες καὶ ἐπισκοπῖνες ἀκραίων προτεσταντικῶν παραφυάδων, ποὺ εὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων καὶ ὑποστηρίζουν δημοσίως τὸ παγκόσμιο ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα–, νὰ περιφρονῇ θείους καὶ ἱεροὺς Κανόνες ᾿Αποστολικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, νὰ προαναγγέλλῃ τὴν πανορθόδοξη κατάργησι ὅσων Κανόνων θεωρεῖ ἐμπόδιο στὴ διατήρησι τῶν παρανόμων αὐτῶν σχέσεων, καὶ γενικῶς νὰ συμπεριφέρεταιὡς μεθυσμένη ἀπὸ τὸ γλυκὺ καὶ μεθυστικὸ κρασὶ τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματος καὶ τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας, ἀνατρέποντας ἱεροὺς θεσμοὺς καὶ παραδόσεις, μετακινώντας καὶ τροποποιώντας «ὅρια αἰώνια ἃ ἔθεντο» οἱ θεόπνευστοι ᾿Απόστολοι καὶ οἱ θεοφόροι Πατέρες, κατασκανδαλίζοντας τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ προκαλώντας ἀνυπολόγιστη φθορὰ στὸ θεανθρώπινο σῶμα της.

Ἐπιτρέπεται ὁ ἔλεγχος 

᾿Ελπίζουμε τὸ ἐλεγκτικὸ ὕφος τῆς παρούσης νὰ μὴ παρεξηγηθῇ. ῾Ο ἔλεγχος εἶναι ἀπαραίτητος μέσα στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία καὶ ἰδιαιτέρως μέσα στὴν ᾿Εκκλησία. 

 

῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ ὄχι ἁπλῶς ἐπιτρέπει τὸν ἔλεγχο, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐπιβάλλει ..(Λευ. 19·17, Παρ. 9·8, 10·10, ᾿Εφ. 5·11, Α´ Τιμ. 5·20, Β´ Τιμ. 4·2 κ.ἄ.), ἀρκεῖ αὐτὸς νὰ γίνεται μὲ ἀγάπη, ἀπὸ ἁγνὰ καὶ εἰλικρινῆ ἐλατήρια, δίχως κακίες καὶ ἐμπάθειες, μὲ γνώμονα πάντοτε τὴν διόρθωσι τῶν κακῶς κειμένων καὶ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν. 

 

῾Ο Θεός, ὅπως γνωρίζετε, ἔδωσε ἀνθρώπινη φωνὴ σὲ μία ὄνο γιὰ νὰ ἐλέγξῃ τὸν προφήτη Βαλαὰμ γιὰ τὴν ἀντίθετη πρὸς τὸ θεῖο θέλημα συμπεριφορά του, ὁ δὲ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἶπε στοὺς Φαρισαίους ὅτι, ἐὰν οἱ ἄνθρωποι σιωπήσουν καὶ ἀποκρύψουν τὴν ἀλήθεια, «οἱ λίθοι κεκράξονται». ᾿Εμεῖς, Παναγιώτατε, ὡς πιστὰ μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔχομε τὴν συνείδησι, ὅτι εἴμεθα ἀνώτεροι καὶ ἀπὸ τὴν ὄνο τοῦ Βαλαὰμ καὶ ἀπὸ τὰ ἄψυχα λιθάρια καὶ δικαιούμεθα νὰ ἀρθρώσωμε λόγον ἐλεγκτικό, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸς ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. 

 

Δὲν θ᾿ ἀναφερθοῦμε στὶς συμπροσευχές σας μετὰ τῶν ἑτεροδόξων σὲ Ὁλλανδία καὶ Γερμανία, οἱ ὁποῖες ἀπετέλεσαν, ὡς φαίνεται, «πρόβα τζενεράλε» ἐν ὄψει τῆς «μητέρας τῶν συμπροσευχῶν», ποὺ ἀκολούθησε μὲ τὸν Πάπα στὰ ῾Ιεροσόλυμα. 

 Οὔτε θὰ σᾶς καλέσωμε νὰ παύσετε νὰ συμπροσεύχεσθε μετὰ τῶν αἱρετικῶν. 

῎Αλλωστε, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ πράγματα, οἱ συμπροσευχὲς αὐτὲς σᾶς ἔχουν γίνει πάθος ἀθεράπευτο καὶ μόνο μία ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ ἠμπορεῖ νὰ σᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπ᾿ αὐτό. 

 

Τὸ «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» τοῦ ᾿Αποστόλου σεῖς ἔχετε μετατρέψει σὲ «ἀδιαλείπτως συμπροσεύχεσθε μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων», καὶ αὐτὸ πράττετε συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως. 

 

Δὲν δυνάμεθα ὅμως νὰ παραβλέψωμε τὴν συμπροσευχή σας μὲ τὸν Πάπα στὰ ῾Ιεροσόλυμα, διότι αὐτὴ ὑπερέβη σὲ τόλμη καὶ προκλητικότητα κάθε ἄλλη συμπροσευχή, προκάλεσε δὲ μεγάλο σεισμὸ στὶς συνειδήσεις τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ᾿Ορθοδόξων πιστῶν, ἀπείρως ἰσχυρότερο τοῦ (προειδοποιητικοῦ;) σεισμοῦ, ποὺ ἔσεισε τὴν γενέτειρά σας μίαν ἡμέρα πρὶν τὴ συνάντησί σας μὲ τὸν Πάπα!

Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος 

Γιὰ νὰ σᾶς δείξωμε δὲ τὸ μέγεθος τοῦ ἀτοπήματος, στὸ ὁποῖο ὑποπέσατε, θὰ σᾶς καλέσωμε νὰ συγκρίνετε τὴν ἐνέργειά σας μὲ τὴν ἐνέργεια ἑνὸς ἁγίου προκατόχου σας, ὁ ὁποῖος ἐλάμπρυνε μὲ τὴν παρουσία του τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως πρὸ 1679 ἐτῶν. 

 

Πρόκειται γιὰ τὸν ἅγιο ᾿Αλέξανδρο, ὁ ὁποῖος μᾶς ἄφησε αἰώνιο παράδειγμα ἀποφυγῆς ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων μὲ ἀμετανοήτους αἱρετικούς, τὸ ὁποῖο, δυσ τυχῶς, περιφρονεῖται ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὰς καὶ παγκοσμιοποιημένους σήμερα ἀρχιερεῖς μας. ᾿Αλλ᾿ ἂς ἐνθυμηθοῦμε τί συνέβη τὸ 335 στὴν Κωνσταντινούπολι. 

 

῾Ο αἱρεσιάρχης ῎Αρειος, ἔχοντας ἐξαπατήσει τὸν αὐτοκράτορα, ψευδῶς ὁρκιζόμενος, ὅτι πιστεύει στὴν ἴδια Πίστι, στὴν ὁποία ἐπίστευε καὶ ἡ ᾿Εκκλησία, ἦταν ἕτοιμος, μὲ δολιότητα καὶ θρασύτητα, νὰ εἰσέλθῃ στὸν ὀρθόδοξο ναὸ καὶ νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ τοὺς ᾿Ορθοδόξους. Οἱ πιέσεις καὶ ἀπειλές, ποὺ ἐδέχετο ὁ ᾿Αλέξανδρος, γιὰ νὰ δεχθῇ τὸν αἱρεσιάρχη σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, ἦταν ἀσφυκτικὲς καὶ ἀφόρητες. Αὐτὸς ὅμως δὲν ὑποχωροῦσε. 

 

Τὸ Σάββατο τὸ βράδυ, παραμονὴ τῆς ἡμέρας, ποὺ θὰ εἰσήρχετο ὁ ῎Αρειος στὸν ὀρθόδοξο ναό, ὁ πατριάρχης ᾿Αλέξανδρος γονάτισε περίλυπος ἔμπροσθεν τῆς ῾Αγίας Τραπέζης καὶ παρεκάλεσε μὲ δάκρυα τὸν Θεό· «Εἰ ῎Αρειος αὔριον συνάγεται, ἀπόλυσον ἐμὲ τὸν δοῦλόν σου καὶ μὴ συναπολέσῃς εὐσεβῆ μετὰ ἀσεβοῦς· εἰ δὲ φείδῃ τῆς ἐκκλησίας σου (οἶδα δὲ ὅτι φείδῃ) ἔπιδε ἐπὶ τὰ ῥήματα τῶν περὶ Εὐσέβιον καὶ μὴ δῷς εἰς ἀφανισμὸν καὶ ὄνειδος τὴν κληρονομίαν σου καὶ ἆρον ῎Αρειον, ἵνα μὴ εἰσελθόντος αὐτοῦ εἰς τὴν ἐκκλησίαν δόξῃ καὶ ἡ αἵρεσις συν εισέρχεσθαι αὐτῷ καὶ λοιπὸν ἡ ἀσέβεια νομισθῇ ὡς εὐσέβεια» (Θεοδωρήτου Κύρου, ᾿Εκκλησιαστικὴ ῾Ιστορία, σελ. 21-22).

 

Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι γνωστό. ῾Η θερμὴ καὶ ἐναγώνια προσευχὴ τοῦ Πατριάρχου εἰσακούσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ ῎Αρειος τὴν ἑπομένη ἡμέρα, ἐνῷ ἦταν σὲ κατάστασι εὐφορίας, κατελήφθη ἀπὸ ἐπείγουσα σωματικὴ ἀνάγκη, πρὸς ἐκπλήρωσι τῆς ὁποίας κατέφυγε σὲ ἀποχωρητήριο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο, ἐξ αἰτίας ἀκατάσχετης αἱμορραγίας τῶν ἐντέρων, δὲν ἐξῆλθε ζωντανός. ῎Ετσι στερήθηκε καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μετὰ τῶν ᾿Ορθοδόξων καὶ τὴν ἰδία του ζωή!

Δὲν διδάσκεσθε; 

Στὴν πόλι σας ἔγιναν τὰ θαυμαστὰ καὶ παράδοξα αὐτὰ γεγονότα, Παναγιώτατε, σὲ κάποιο μέρος πλησίον τοῦ Πατριαρχείου σας, καὶ ἐνῷ, ὡς γνώστης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας, τὰ γνωρίζετε, ἐν τούτοις δὲν διδάσκεσθε ἀπ᾿ αὐτά. Αὐτὸ ἀποδεικνύει μία σύγκρισι τοῦ τότε μὲ τὸ σήμερα.  

 

Τότε, ὁ αἱρεσιάρχης ῎Αρειος· σήμερα, ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας τῆς Ρώμης. ῍Η μήπως δὲν εἶναι ὁ Πάπας αἱρεσιάρχης; 

 

Μήπως ἔπαυσε ἡ Ρώμη νὰ εἶναι αἱρετική, ἐπειδὴ ἐσεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας τὴν ὠνομάσατε «ἀδελφὴ ἐκκλησία»; 

 

Μήπως ἀπέκτησαν μαγικῷ τῷ τρόπῳ ἐγκυρότητα τὰ «Μυστήριά» της, ἐπειδὴ ἡ προτεσταντικὴ Βαπτισματικὴ Θεολογία, ποὺ ἀποδέχεσθε, ἀναγνωρίζει ὡς ἔγκυρο τὸ «βάπτισμά» της; 

 

Δύνασθε μήπως νὰ μᾶς ὑποδείξετε μίαν ἔστω ἀπὸ τὶς εἴκοσι καὶ πλέον πλάνες καὶ αἱρέσεις του, ποὺ νὰ ἀπεκήρυξε ὁ Παπισμός, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν διαλόγων μας μαζί του;Δὲν δύνασθε, διότι ἡ Δύσι ἐμμένει σατανικῶς στὶς κακοδοξίες της, δὲν τὶς ἀποκηρύσσει καὶ δὲν μετανοεῖ. 

 

Συνεχίζουμε τὴν σύγκρισι. Τότε, ὁ αὐτοκράτορας καὶ οἱ ᾿Αρειανοὶ ἐπίεζαν τὸν Πατριάρχη νὰ δεχθῇ σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία τὸν ῎Αρειο· σήμερα, σεῖς οἰκειοθελῶς(!) παρίστασθε στὴν ἐνθρόνισι τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, τὸν τιμᾶτε, καὶ τὸν προσκαλεῖτε σὲ ἱστορικὴ συνάντησι μαζί σας στὰ ῾Ιεροσόλυμα, ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη τῶν προκατόχων σας ᾿Αθηναγόρα καὶ Παύλου ΣΤ´, κάτι, ποὺ ἔγινε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ τυμπανοκρουσίες. 

 

Τότε, ὁ Πατριάρχης γονυπετὴς παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ τὸν πάρῃ, παρὰ νὰ ἔλθῃ σὲ κοινωνία μὲ τὸν ῎Αρειο· σήμερα, ὁ διάδοχός του συμπροσεύχεται πανευτυχὴς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη μέσα στὸ Ναὸ τῆς ᾿Αναστάσεως, λέγων τὸ πικρὸ γλυκύ, τὸ σκότος φῶς καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράβασι καὶ παρανομία «πηγὴ πνευματικῆς χαρᾶς», «θεία εὐλογία» καὶ ἀγλαὸ «καρπὸ μιᾶς πλήρους χάριτος πορείας»! 

 

Τότε, ὁ ἅγιος Πατριάρχης παρακαλοῦσε μὲ δάκρυα τὸν Θεὸ νὰ μὴ ἐπιτρέψῃ στὸν ῎Αρειο νὰ εἰσέλθῃ στὸν ὀρθόδοξο ναό, διότι μαζὶ μὲ τὸν αἱρεσιάρχη θὰ εἰσήρχετο καὶ ἡ αἵρεσι· στὶς 25 Μαΐου 2014, κατόπιν δικῆς σας προσκλήσεως, ὁ Πάπας εἰσῆλθε ὄχι σὲ ὁποιοδήποτε ὀρθόδοξο ναό, ὄχι στὸν ναὸ τοῦ ῾Αγ. Γεωργίου τοῦ Φαναρίου, ἀλλὰ στὸν πάνσεπτο Ναὸ τῆς ᾿Αναστάσεως, στὸν Πανάγιο Τάφο, καὶ μαζί του εἰσῆλθε, μὲ πομπώδεις τιμὲς καὶ ὑποδοχὲς ἐκ μέρους τῶν ᾿Ορθοδόξων, ἡ παναίρεσι (κατὰ τὸν ἅγ. ᾿Ιουστῖνο Πόποβιτς) τοῦ Παπισμοῦ, συνοδευομένη ἀπὸ τὶς ἀπαίσιες ἀδελφὲς καὶ θυγατέρες της, τὸ φιλιόκβε, τὸ πρωτεῖο, τὸ ἀλάθητο, τὴν ἄσπιλο σύλληψι τῆς Θεοτόκου, τὰ ἄζυμα, τὴν ἀξιομισθία τῶν ἁγίων, τὸ καθαρτήριο πῦρ, καὶ ἄλλες πλάνες καὶ αἱρέσεις. Καὶ μόνον αὐτό; ῾Η «ἐκλεκτὴ» ὑμῶν ὁμήγυρις συμπεριελάμβανε ἐκπρο σώπους καὶ ἄλλων αἱρέσεων, ὅπως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καὶ ἄλλων δογμάτων! 

 

῾Η κουστωδία, ποὺ ἀπέστειλε ὁ Πιλᾶτος, ἐφύλαττε τὸ ἐνταφιασμένο σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἔξω ἀπὸ τὸν τάφο. ῾Η δική σας παναιρετικὴ κουστωδία, ἡ ὁποία μὲ τὶς φοβερὲς αἱρέσεις ἔχει κατασχίσει τὸ θεανθρώπινο σῶμα, εἰσῆλθε, κατόπιν δικῆς σας προσκλήσεως, ἐντὸς τοῦ Παναγίου Τάφου, παρόντων δυστυχῶς καὶ ῾Αγιοταφιτῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἀσφαλῶς θὰ ἐσκέπτοντο γιὰ πόσο ἀκόμη καιρό, μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ ὀλίσθημα, θὰ ἐπιτρέπῃ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ νὰ φυλάττουν μὲ παρρησία τὰ Πανάγια προσκυνήματα.

Οἱ αἰφνίδιοι θάνατοι 

Κατόπιν τούτων, δανειζόμεθα, Παναγιώτατε, τὸν λόγο τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ καὶ σᾶς ἐρωτῶμε· Δὲν φοβεῖσθε τὸν Θεό; Δὲν διδάσκεσθε ἀπὸ τὴν ῾Ιστορία; 

 

Δὲν σᾶς προβληματίζει ὁ αἰφνίδιος καὶ κακὸς θάνατος τοῦ Πατριάρχου ᾿Ιωσὴφ τὸ 1439 καὶ ἡ ταφή του μακριὰ ἀπὸ τὸ ποίμνιό του, στὴν ξένη καὶ ἀφιλόξενη γῆ τῆς Φλωρεντίας, στὸν ναὸ τῶν αἱρετικῶν Δομινικανῶν; 

 

Δὲν σᾶς προβληματίζει ὁ ἐξ ἴσου αἰφνίδιος καὶ κακὸς θάνατος τοῦ 49χρονου παπόφιλου Μητροπολίτου Λένινγκραντ Νικοδήμου, ποὺ ξεψύχησε μπροστὰ στὰ πόδια τοῦ νεοεκλεγέντος Πάπα ᾿Ιωάννου Παύλου Α´, τοῦ γνωστοῦ καὶ ὡς «Πάπα τῶν 33 ἡμερῶν», στὶς 5 Σεπτεμβρίου 1978; 

 

Δὲν σᾶς προβληματίζει ὁ αἰφνίδιος ἐπίσης θάνατος τοῦ Μητροπολίτου Κερκύρας Τιμοθέου στὶς 15 Μαρτίου 2002, ὀλίγες ἡμέρες μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὸ Βατικανό; 

 

Δὲν σᾶς προβληματίζει, τέλος, ὁ τραγικὸς θάνατος τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν (πρώτη στὴν ἱστορία) ἐπίσκεψι τοῦ Πάπα στὴν ῾Ελλάδα, τὴν διοργάνωσι (γιὰ πρώτη φορὰ) συνεδρίου τοῦ Π.Σ.Ε. ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους καὶ τὴν(πρώτη γιὰ ἀρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν) μετάβασί του στὸ Βατικανό, δίχως τὴν ἔγκρισι τῆς ῾Ι. Συνόδου, ἐκλήθη νὰ ἐγκαταλείψῃ πρόωρα καὶ αὐτὸς τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο καὶ νὰ στερηθῇ ἔτσι ἡ ῾Ελλαδικὴ ᾿Εκκλησία τὸν χαρισματικό, κατὰ τὰ ἄλλα, ἡγέτη της;  

 

᾿Αναρωτηθήκατε ποτέ, μήπως οἱ πρόωροι αὐτοὶ θάνατοι ἦσαν θεοσημεῖες, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Θεὸς ἀπεδοκίμασε τὶς προαναφερθεῖσες ἀντίθετες πρὸς τὸ θέλημά Του ἀρχιερατικὲς παρεκτροπές, «ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς»; 

 

 Δὲν φοβεῖσθε, μήπως ὁ Θεὸς ἀπευθύνει καὶ πρὸς τὴν Παν αγιότητά σας ἐρώτημα, παρόμοιο μ᾿ ἐκεῖνο, ποὺ ἀπηύθυνε στοὺς Φαρισαίους· «τὴν μὲν καταστροφὴν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος γινώσκεις διακρίνειν, τὴν δὲ καταστροφὴν τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὃν ὑπηρετεῖς καὶ προωθεῖς, οὐ δύνασαι γνῶναι»; 

 

Ρεκὸρ ἐπισκεψιμότητος καταρρίπτει βίντεο, ἀναρτηθὲν πρὸ ἡμερῶν στὸ διαδίκτυο, ποὺ παρουσιάζει πολιὸ καὶ ὑπέργηρο Λευΐτη τῶν ᾿Αθηνῶν, λευκανθέντα στὴν ὑπηρεσία τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, νὰ κλαίῃ σὰν μικρὸ παιδί, ἀναλογιζόμενο τὰ δεινὰ ποὺ θὰ μᾶς ἐπισκεφθοῦν, ἐξ αἰτίας τῶν προδοσιῶν τῆς Πίστεως καὶ τῆς ἀποστασίας κλήρου καὶ λαοῦ.

Ἐγκαταλείψατε τὴν πλάνην 

Σφραγίζομε, Παναγιώτατε, τὴν παροῦσα μὲ μία υἱϊκὴ καὶ ταπεινὴ παράκλησι. 

 

᾿Εγκαταλείψατε τὴν πλανεμένη ὁδὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐπιστρέψατε στὴν ἀπλανῆ ὁδὸ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῎Αγγελος, ὅμοιος μ᾿ ἐκεῖνον, ποὺ ἔφρασε τὸν δρόμο τοῦ Βαλαάμ, ἔχων «τὴν ρομφαίαν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ», φράσσει καὶ τὸν δικό σας δρόμο. Δὲν τὸν βλέπετε; Τί περιμένετε γιὰ νὰ ἀλλάξετε πορεία; Νὰ σᾶς ὁμιλήσουν τὰ μάρμαρα τῆς ῾Αγια-Σοφιᾶς μὲ ἀνθρώπινη φωνὴ καὶ νὰ σᾶς ἐλέγξουν; «Οὐ δύνασθε δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· οὐ δύνασθε ᾿Ορθοδοξίᾳ ὑπηρετεῖν καὶ Οἰκουμενισμῷ». ῾

 

Η πρώτη ὑπηρετεῖ τὸν Χριστό· ὁ δεύτερος τὸν ᾿Αντίχριστο καὶ τὸν Διάβολο. Παύσατε νὰ προκαλῆτε τὸν Θεὸ καὶ νὰ σκανδαλίζετε τὸν λαό Του. Καὶ μὴ διανοηθῆτε νὰ τροποποιήσετε ἢ καταργήσετε ἱ. Κανόνες τῶν ῾Αγ. ᾿Αποστόλων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διότι τέτοιες κραυγαλέες αὐθαιρεσίες, καὶ ἂν ἀκόμη ἔχουν «συνοδικὴ» καὶ «Πανορθόδοξη» κάλυψι, δὲν πρό κειται νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς καὶ σεβαστὲς ἀπὸ τὴν συνείδησι τοῦ ᾿Ορθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ πλη ρώματος. 

 

Καὶ αὐτὴ ἡ συνείδησι, ποὺ ἐγκρίνει ἢ ἀπορρίπτει ἀποφάσεις καὶ οἰκουμενικῶν ἀκόμη Συνόδων, ὅσο καὶ ἂν ἐσεῖς τὴν ὑποτιμᾶτε, καὶ ὅσο καὶ ἂν φαίνεται ὑπνώττουσα καὶ ἐξασθενημένη, νὰ γνωρίζετε ὅτι ἀγρυπνεῖ καὶ εἶναι πάντοτε ἕτοιμη νὰ ἀντιδράσῃ σὲ ὁποιαδήποτε «τετελεσμένα» ἀποφασίσει ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθῃ τὸ 2016 Σύνοδος, ἐὰν αὐτὰ εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὴν ῾Αγία Γραφή, τὴν ῾Ιερὰ Παράδοσι καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. ᾿Ελπίζουμε νὰ μὴ περιφρονήσετε τὴν ἀγωνιώδη αὐτὴ φωνή, ποὺ ὑψώνουμε ἀπὸ τὸν μακρινὸ Καναδᾶ. 

 

Μὲ σεβασμό, 

 

῾Ελληνορθόδοξος ῾Ιεραποστολικὴ ᾿Αδελφότης «Μ. ᾿Αθανάσιος», Τορόντο.

῾Ελληνοκαναδικὴ ᾿Ορθόδοξος ῾Ιεραποστολικὴ ᾿Αδελφότης «Ἀπόστολος Παῦλος», Τορόντο.

῾Ελληνοκαναδικὴ ῾Ιεραποστολικὴ ᾿Αδελφότης «᾿Ορθόδοξος Φωνή», Μόντρεαλ.

Ορθόδοξος Τύπος, α.φ. 2027, 20 Ιουνίου 2014

Πηγή