Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Μητροπολίτη Γλυφάδας

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Ἀναστάντι Κυρίῳ,

Χριστός Ἀνέστη,

Τό μήνυμα τῆς νίκης πάνω στό θάνατο,

ἔρχεται νά ἀγγίξει βαθιά τίς καρδιές μας

καί νά ἀποδείξει πόσο ἀνίσχυρα,

καί πτωχά σέ περιεχόμενο εἶναι,

τά πολυπληθῆ μηνύματα τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,

σέ ἕνα ἀναστάσιμό του μήνυμα τονίζει: «Σήμερα παντοῦ στήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί πνευματική εὐφροσύνη.  Σήμερα ὅλοι οἱ ἄγγελοι, καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις,

ἀγάλλονται γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.     Σκέψου λοιπόν, ἀγαπητέ μου,     πόσο μεγάλη εἶναι ἡ χαρά,      ἀφοῦ καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἑορτάζουν μαζί μας,    γιατί χαίρονται μαζί μας γιά τά δικά μας ἀγαθά.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος ἀναφωνεῖ:

«Ἀνέστη Χριστός, ἡ τῶν πεσόντων ἀνάστασις…     Ἀνέστη Χριστός καί χαράν πάσῃ τῇ κτίσει ἐδωρήσατο».

Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου     ἔγινε καί παραμένει τό θεμέλιο τοῦ Χριστιανισμοῦ,     ἀφοῦ: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται,     κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή καί ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Κορ. 15, 14).

Γιά νά γίνει ὅμως σέ βάθος κατανοητή ἡ Ἀνάσταση, πρέπει νά γίνει βίωμα.           Δέν ἀρκεῖ ἡ νοητική προσέγγιση τοῦ ἀκατανόητου μυστηρίου,         ἀλλά ἡ συμμετοχή στό χῶρο τῆς βιώσεως, τοῦ τρόπου ζωῆς.   Καί ἡ ζωή αὐτή  εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική – λειτουργική – νηπτική

προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως.

Ὅταν μέσα σ’ ἕνα κόσμο ὑποτιμημένων ἀξιῶν,    σέ ἕνα κόσμο βαθιᾶς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό,

μπορεῖς νά Τόν ἐμπιστεύεσαι,      ὅταν μέσα στό καθημερινό ψέμα,     ἐσύ συντάσσεσαι μέ τήν  ἀλήθεια,      ὅταν ὅλοι κάνουν τά πάντα, γιά νά ἱκανοποιήσουν μόνο τόν ἑαυτό τους,   καί ἐσύ κάνεις θυσίες, γιά τούς ἄλλους,      ὅταν ὅλοι συμβιβάζονται, γιά νά ἐξασφαλισθοῦν,      κι ἐσύ δέν προδίδεις τίς ἀρχές σου,     μέ κίνδυνο νά ζημιωθεῖς καί νά χάσεις τή θέση σου,     ὅταν οἱ ἄλλοι ὀρθολογιστικά ἐξηγοῦν τά πάντα,    ἐνῷ ἡ δική σου καρδιά  θερμαίνεται, μέ τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως,   τότε εἶσαι πραγματικός μαθητής τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλα αὐτά ὅμως πού φαίνονται ἀδύνατα, γιά τόν καθημερινό ἄνθρωπο, γίνονται πραγματικότητες μέσα στήν περιοχή τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ,   πού μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο,  σέ νέο δημιούργημα, σέ «καινή κτίση»

Αὐτό δέν θέλησαν νά ἀποδεχθοῦν,

πολλοί ἀρνητές τοῦ τρόπου ζωῆς μέσα στήν Ἐκκλησία .   Μερικοί ὅμως ἀπό αὐτούς,

ὅταν ἔφθασαν στήν ἄκρα ἀπελπισία,

ὅπως ὁ φιλόσοφος  Νίτσε ἀνεφώνησαν:    «Ἔχει φύγει ὁ  Θεός μου.

Ὄχι! Ἔλα πίσω.

Ὤ! Γύρνα πίσω,

στόν τελευταῖο ἀπό ὅλους τούς μοναχικούς.     Ὅλα τά ποτάμια ἀπό τά δάκρυά μου, κυλοῦν πρός Ἐσένα!     Καί ἡ στερνή φλόγα τῆς καρδιᾶς μου, κυλᾷ πρός Ἐσένα!     Ὤ! Γύρνα πίσω. Ἄγνωστέ μου Θεέ! Πόνε μου!    Στερνή μου εὐτυχία!» (Τάδε ἔφη Ζαρατούστρα) .

Σέ τοῦτο ἀκριβῶς συνίσταται      καί τό ἐλπιδοφόρο μή­νυμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως,     ὁ Θεός σώζει τόν ἄνθρωπο, ἀπό τήν ἀγωνία τοῦ μηδενός,    καί ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου,

μέ τό Σταυ­ρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ἀποκτᾷ καίρια βαρύτητα,

στό σημεῖο τῆς καθόδου τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη,

μέ τήν ἔννοια τῆς εἰσόδου Του, μέσα στό  κράτος τοῦ θανάτου.

Εἶναι συνταρακτικά τά τροπάρια, πούψάλλονται

κατά τόν ἑσπερινό τοῦ Πάσχα,

τά ὁποῖα ἀρχίζουν μέ τή φράση

«σήμερον ὁἍδηςστένωνβοᾷ».

Οὐσιαστικός  στό  σημεῖο αὐτό,

εἶναι καί ὁ Κατηχητικός λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

ὁ ὁποῖος ἀναγιγνώσκεται,

κατά τήν ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα.

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρεται,  ὅτι

ὁἍδηςὅταν συνάντησε τόν Χριστό

«ἐπικράνθη…κατηργήθη…ἐνεπαίχθη…

ἐνεκρώθη…καθῃρέθη…ἐδεσμεύθη».

Ὁ ἍγιοςἘπιφάνιος, Ἐπίσκοπος Κύπρου,

ἑρμηνεύοντας  ψαλμό τοῦ Δαυΐδ (Ψαλμ. κγ’, 7-10),

περιγράφει τήν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη:

« Ὁ Χριστός κατέβηκε στόνἍδη

θεοπρεπῶς,πολεμικῶς… δεσποτικῶς,

συνοδευόμενος ἀπό μύριες, μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες ἀγγέλους.

Πρίνφθάσειὁ Χριστός στά ἀνήλια δεσμωτήρια τοῦ Ἅδου,

προέφθασεὅλων, ὁ ἀρχιστράτηγος Γαβριήλ,

γιά νά τούςἀναγγείλειτήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ,

ἀφοῦ  αὐτός εὐηγγελίσθη στήν Παναγία.

Εἶπε: «Ἄρατεπύλαςοἱ ἄρχοντες ὑμῶν» καί

στή συνέχεια φώναξε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ

«καίἐπάρθητεπύλαιαἰώνιοι».

Τότε ἐμφανίστηκε ὁ Χριστός

καί οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἅδου φώναξαν δυνατά:

«τίςἐστίν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;»

Τότε ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν φώναξαν:

«Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐνπολέμῳ…

Κύριος τῶν δυνάμεων,

αὐτός ἐστίν ὁ βασιλεύς τῆς δόξης».

Τότε ὁ Ἀδάμ ἄκουσε τά βήματα τοῦ Χριστοῦ, πού ἐρχόταν,

ὅπως τά ἄκουσε τότε στόν Παράδεισο,

μετά τήν παράβαση καί τήν παρακοή.

Τότε αἰσθανόταν ταραχή καί φόβο,

τώρα ὅμως χαρά καί εὐφροσύνη.

Μετανοημένος ὁ Ἀδάμ, φώναξε σέ ὅλες τίς ψυχές:

« Ὁ Κύριός μου μετά πάντων».

Καί ὁ Χριστός ἀπήντησε:

«Καί μετά τοῦ πνεύματός σου».

Καί ἀφοῦ τοῦ ἔπιασε τό χέρι, τόν ἀνέστησε».

Τό Πάσχα τοῦ ἔτους 1935 στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου,

ὅλοι οἱ πατέρες εἶχαν βγεῖ στό προαύλιο,

προκειμένου νά τελέσουν τήν ἀκολουθία τῆς Ἀνάστασεως.   Μετά τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ὁ Καθηγούμενος εἶπε

σέ ἕνα ἀπό τά πιό ἁπλᾶ καί πιστά γεροντάκια, στό γέρο Θωμᾶ:
«Γέρο Θωμᾶ, πήγαινε κάτω στό σκευοφυλάκιο,

ἐκεῖ πού εἶναι τά ὀστᾶ τῶν πατέρων,

καί νά τούς πεῖς τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ὁ γέρο Θωμᾶς  μετέβη  στό ὀστεοφυλάκιο καί εἶπε:
«Ὁ ἡγούμενος μέ ἔστειλε νά σᾶς πῶ τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ,

πατέρες καί ἀδελφοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»

καί  τό φώναξε μεγαλοφώνως.
Τότε ἔγινε κάτι συγκλονιστικό.

Τά ὀστᾶ ἔτριξαν καί ἀναπήδησαν,

μία νεκροκεφαλή ἀνασηκώθηκε καί ἀπάντησε στόν χαιρετισμό:

«ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἄλλαξε ὁριστικά

τήν παγκόσμια  ἱστορία.

Ὅσοι συμμετέχουν σέ αὐτήν,

θά καταταγοῦν στούς εὐεργέτες της.

Ἡ παγκόσμια  ἱστορία, γνωρίζει πολλές  προσωπικότητες,

ἥρωες, πολιτικούς, θεμελιωτές ἰδεολογιῶν     καί ἐπιστημονικούς πρωτοπόρους.

Ἡ θέση ὅμως τῶν πάντων θά κριθεῖ κατά τά μέτρα τῆς ἁγιότητας,

δηλαδή κατά τόν τρόπο τῆς προσωπικῆς τους συμμετοχῆς,    στόν ἀναστάσιμο τρόπο ζωῆς.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος  μᾶς διδάσκει τόν τρόπο αὐτό:

«Ἂν εἶσαι Σίμων Κυρηναῖος,

σήκωσε τὸν Σταυρὸ καὶ ἀκολούθησέ Τον.

Ἂν σταυρωθεῖς μαζί Του, ὡς λῃστής,

γνώρισε τὸν Θεὸ, σὰν εὐγνώμων δοῦλος».

Προσκύνησε Αὐτὸν, ποὺ κρεμάσθηκε στὸ Σταυρὸ γιὰ σένα,

ἔστω κι ἂν κρέμεσαι κι ἐσύ.

Μπὲς μὲ τὸν Ἰησοῦ στὸν Παράδεισο,

ὥστε νὰ μάθεις, ἀπὸ τί ἔχεις ξεπέσει.

Δὲς τὶς ἐκεῖ ὀμορφιές.

Ἄσε τὸ λῃστὴ ποὺ γογγύζει,

νὰ πεθάνει ἔξω, μαζὶ μὲ τὴ βλασφημία του.

Κι’ ἂν εἶσαι Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας,

ζήτησε τὸ σῶμα, ἀπ᾿ τὸν σταυρωτή.

Κι ἂν εἶσαι Νικόδημος, ὁ νυκτερινὸς θεοσεβής,

ἐνταφίασέ Τον μὲ μύρα.

Κι ἂν εἶσαι κάποια Μαρία, ἢ ἡ ἄλλη Μαρία, ἢ ἡ Σαλώμη, ἢ ἡ Ἰωάννα,

δάκρυσε πρωῒ-πρωΐ.

Δὲς πρῶτος τὴν πέτρα σηκωμένη,

ἴσως δὲ καὶ τοὺς ἀγγέλους, κι’ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ.

Ἂν ἀκούσεις «Μὴ μ᾿ ἀγγίζεις», στάσου μακριά,    σεβάσου τὸν Λόγο, ἀλλὰ μὴ λυπηθεῖς.     Διότι ξέρει Ἐκεῖνος σὲ ποιοὺς θὰ φανερωθεῖ πρῶτα.

Γίνε Πέτρος ἢ Ἰωάννης.

Σπεῦσε στὸν τάφο, τρέχοντας μαζὶ.

Κι ἂν σὲ προλάβει στὴν ταχύτητα, νίκησε μὲ τὸν ζῆλο σου,

Κι ἂν σὰν Θωμᾶς, χωρισθεῖς ἀπ᾿ τοὺς συγκεντρωμένους μαθητές,

στοὺς ὁποίους ἐμφανίζεται ὁ Χριστός,

ὅταν Τὸν δεῖς, μὴν ἀπιστήσεις.

Κι ἂν ἀπιστήσεις, πίστεψε σ᾿ αὐτοὺς, ποὺ στὸ λένε.

Κι ἂν οὔτε καὶ σ᾿ αὐτοὺς πιστέψεις,

δεῖξε ἐμπιστοσύνη στὰ σημάδια τῶν καρφιῶν.

Ἂν κατεβαίνει στὸν Ἅδη, κατέβα μαζί Του.

Γνώρισε καὶ τὰ ἐκεῖ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ,

ποιὸ εἶναι τὸ σχέδιο τῆς διπλῆς καταβάσεως,

ποιὸς εἶναι ὁ λόγος της:

ἁπλῶς σῴζει τοὺς πάντες, μὲ τὴν ἐμφάνισή Του».

Χριστός ἀνέστη !

Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εὔχομαι ἐκ βαθέων πρός ὅλους σας, νά ἑορτάσετε

«Πάσχα ἱερόν, Πάσχα καινόν, ἅγιον,

Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον»

μέσα στό ἀναστάσιμο πανηγύρι τῆς ἀνεκλαλήτου ἀγάπης

τοῦ νικήσαντος τόν θάνατο Κυρίου μας.

    Ὁ  Ἐπίσκοπος  καί  Ποιμενάρχης  Σας.

  † Ο  ΓΛΥΦΑΔΑΣ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,  ΒΟΥΛΑΣ,  ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

ΠΑΥΛΟΣ ὁ  Α΄

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2016, Του Σεβ. Μητροπολίτη Εδέσσης Ιωήλ

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί Πατέρες, Χριστός Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη!
«παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα» (Πράξ. 1, 3 )
Ἡ λαμπρὴ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας εἶναι τῶν λυπηρῶν τὸ πέρας καὶ τῶν εὐχαρίστων ἡ ἀπαρχή. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδὴ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ συνέχει τὰ πάντα καὶ τὰ συντηρεῖ. Εἶναι ὁ πρόξενος τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴν Ἀνάστασή Του χάρισε τὴ ζωὴ σὲ κείνους ποὺ ἦταν «ἐν τοῖς μνήμασιν». Ὁ Ζιγαβηνὸς θὰ τὸ πεῖ αὐτὸ ἐπιγραμματικά· «ζωὴ ὡς ζωογονῶν καὶ συνέχων τὰ πάντα». Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐκ τοῦ τάφου ἔγερσή Του ἔφερε τὴν δικαίωση τοῦ
ἀνθρώπου, δηλαδὴ τὴν ζωοποίησή του. Ὁ διάβολος, ὡς πνεῦμα νεκρὸ ποὺ εἶναι, μεταδίδει σὲ μᾶς τὴ νέκρα τῆς ἁμαρτίας καὶ δὲν μᾶς παρέχει τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς. Ὁ Χριστὸς «θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ Πνεύματι» (Α΄ Πέτρ. 1,18) ἐλευθέρωσε τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο καὶ τοῦ χάρισε τὴ ζωή. Ἡ ζωὴ εἶναι ὁ ἄρρηκτος σύνδεσμος τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό.
Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἔκφραση τοῦ Ἰωάννου πὼς τὸ φῶς αὐτὸ δὲν εἶναι τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστὸς ἀνήκει σ’ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ λογικὸ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ φωτίζεται ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁδηγεῖ στὸν Θεό. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια», μᾶς λέγει ἕνας ἀναστάσιμος ὕμνος. Τὸ φῶς τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ καταύγασε ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου. Ἀκόμη καὶ στὸν ἅδη πῆγε ὁ Κύριος καὶ μὲ τὸ φῶς τῆς θεότητός Του διέλυσε τὰ σκοτάδια τῆς φυλακῆς τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων. Κατέβηκε στὴν σκοτία τοῦ ἅδου καὶ ζωοποίησε τὶς ψυχὲς τῶν κεκοιμημένων. Κατέβηκε στὸν ἅδη, ποὺ εἶναι ἡ κατάσταση τῆς νέκρας, καὶ ἐκεῖ «παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα» (Πράξ. 1,3), ὅπως ἀκριβῶς καὶ στοὺς ζωντανούς, καὶ χάρισε τὸ πολύτιμο δῶρο τῆς ζωῆς στοὺς δεσμίους τοῦ πονηροῦ. Ἀκόμη, ὡς φῶς ὁ Κύριος φώτισε τὴν πλάνη τῆς ἁμαρτίας, τῆς κάθε ἁμαρτίας ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος λέγει πὼς τὸ φῶς αὐτὸ «ἀκαταγώνιστόν ἐστι, ὁ Θεὸς Λόγος φημί», δηλαδὴ τὸ φῶς εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, οἱ φωτεινὲς καὶ ἄκτιστες ἐνέργειες τῆς οὐσίας Του. Ὁ ἀγαπημένος Του μαθητὴς Ἰωάννης σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του τὸ βεβαιώνει: «καὶ ἔστιν αὕτη ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ’ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν Αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία» (Α΄ Ἰω. 1,5).
Δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ πιστεύει στὸν Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ ζωντανὸς Θεὸς τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὰ ἔργα του νὰ εἶναι σκοτεινὰ καὶ γεμάτα ἀπὸ τὴν νέκρα τῆς ἁμαρτίας. Ζωὴ καὶ πνευματικὴ νέκρωση δὲν μποροῦν νὰ συμβιώσουν. Ὅσοι ζοῦμε τὴν ἁμαρτία εἴμαστε στὸ σκοτάδι, ἔστω καὶ ἂν εἴμαστε χριστιανοί. Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου, τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἡ προσευχή, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ μαρτυροῦν πὼς μέσα μας ὑπάρχει ζωὴ καὶ φῶς. Μαρτυροῦν πὼς εἴμαστε συνδεδεμένοι μὲ τὸν ζωντανὸ Θεό, μὲ τὸν Ἀναστάντα Κύριο Ἰησοῦ. «Φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι», φωνάζει ὁ λειτουργικὸς λόγος. Τώρα εἶναι ἐγγύτερα ἡ σωτηρία μας.
Ὁ Κύριός μας δὲν εἶναι ἕνας φανταστικὸς Θεός, δὲν εἶναι ἕνα ἰδεολόγημα, δὲν εἶναι ἐπινόηση κάποιου φιλοσόφου, ἀλλὰ εἶναι ὁ ζωντανὸς Θεάνθρωπος ποὺ ἔδωσε τὸν ἑαυτό Του γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὴν ἀνάσταση τὴν δική μας.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, εὔχομαι σὲ ὅλους, κλῆρο καὶ λαό, μικροὺς καὶ μεγάλους, χαρὰ καὶ δύναμη ψυχικὴ καὶ σωματική, ποὺ θὰ τὴν ἀντλεῖτε ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Πρὸς Θεὸν εὐχέτης
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΠΑΣΧΑ 2016

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

  ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ

Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 1 Μαΐου 2016

ΠΑΣΧΑ 2016

1. Πάσχα ἡ σημερινή ἡμέρα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ μεγαλύτερη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης. Ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δέν εἶναι πεθαμένος, ἀλλά ἀναστημένος. Αὐτό γιορτάζουμε σήμερα: Τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ὅλα τά ψευδοθρησκεύματα ἔχουν πεθαμένο ἀρχηγό. Ἐμεῖς ἔχουμε ἀναστημένο Ἀρχηγό. Ὁ ὄχλος τῶν Ἰουδαίων, καθοδηγούμενος ἀπό τούς «μορφωμένους» του, τούς Γραμματεῖς καί τούς Φαρισαίους, θανάτωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ἔβαλαν μάλιστα καί φρουρά στρατιωτῶν, γιά νά φρουρεῖ τόν τάφο, μήν ἔρθουν τάχα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί κλέψουν τό σῶμα Του καί ποῦν ἔπειτα ὅτι ἀναστήθηκε. Ἀλλά περιμένετε, παρακαλῶ! Τί ἦταν αὐτό πού συνέβηκε τήν τρίτη ἡμέρα μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ; Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός! Τρόμαξαν οἱ στρατιῶτες, πού φρουροῦσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, σάστισαν καί ἐξευτελίστηκαν οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἀγαλλίασαν ὅμως οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ὅλοι οἱ πιστοί του καί διαλαλοῦσαν θαρρετά τήν Ἀνάστασή Του. Δέν ἦταν δυνατόν νά συμβεῖ διαφορετικά, ἀδελφοί χριστιανοί. Δέν ἦταν δυνατόν ἡ ψυχρή πλάκα τοῦ μνήματος νά κρατήσει τόν Χριστό στόν τάφο, γιατί ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Καί ὅλο τό χῶμα τῆς γῆς δέν μπορεῖ νά θάψει τόν Θεό.

2. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί χριστιανοί, διαποτίζει ὅλη τήν πίστη μας καί τήν λατρεία μας στόν Θεό, ἀλλά, γιά μᾶς τούς Ἕλληνες ἰδιαίτερα, ἔγινε δύναμη ἰσχυρή καί μᾶς ἔδωσε ὁρμή γιά τούς ἀγῶνες τῆς φυλῆς μας. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι σταύρωσαν τόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ Τοῦρκοι σταύρωσαν καί ἔθαψαν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Πραγματικά, τήν ἔβαλαν σέ τάφο. Καί ὅλοι πίστευαν ὅτι πάει πιά ἡ Ἑλλάδα!... Ἀλλά, τί εἶναι αὐτό πού συνέβηκε τήν 25η Μαρτίου τό 1821; Ὁ δικός μας Δημητσανίτης Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, τήν ἡμέρα πού γιόρταζε ἡ Παναγιά, ὕψωσε τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως καί ὅρκισε τούς Ἕλληνες νά ξεσηκωθοῦν σέ ἀγῶνα, γιά νά τινάξουν τόν τύραννο κατακτητή καί νά ἐλευθερωθοῦν. Δηλαδή νά ἀναστηθοῦν! Καί ἀναστηθήκαμε, ὦ χριστιανοί. Ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα βγῆκε ἀπό τόν τάφο δουλείας 400 χρόνων καί τρόμαξαν τά Βαλκάνια καί ὅλοι οἱ λαοί γιά τό θαῦμα αὐτό.

3. Καί τώρα πικρό νά τό πῶ, χριστιανοί μου, ἀλλά θά τό πῶ. Καί στά σημερινά τά χρόνια βάλθηκαν μερικοί νά θάψουν τά ἰδανικά μας, τήν πνευματική μας αὐτή περιουσία καί τά βιώματά μας, μέ τά ὁποῖα μεγαλούργησε ἡ φυλή μας καί δοξάστηκε στά πέρατα. Καί αὐτά τά βιώματα εἶναι ἡ πίστη μας καί ἡ παιδεία μας. Παλαιά ἔλεγε ἡ γιαγιά στό ἐγγονάκι της: «Ἄντε, παιδί μου, στό σχολειό νά μάθεις γράμματα, γιά νά μοῦ ἐξηγᾶς τό Εὐαγγέλιο»! Μά στά σημερινά τά χρόνια στά Σχολεῖα μας σκότωσαν τήν ὡραία ἑλληνική μας γλώσσα, μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν μεγαλοπρέπειά της, καί στά Σχολεῖα μας πάλι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκεται τό Εὐαγγέλιο σάν θρησκευτικό μάθημα, ὅπως γινόταν τόσα χρόνια μέχρι τώρα. Τήν μεγάλη αὐτή ζημιά στήν Παιδεία τῆς πατρίδας μας τήν ἔκανε ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ κύριος μέ ἀπόφασή του ἀφαίρεσε ἀπό τήν Παιδεία τήν ψυχή της, πού εἶναι ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτήν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μάθαιναν καί σπούδαζαν μέχρι τώρα οἱ μαθητές στά Σχολεῖα μας μέ τό θρησκευτικό μάθημα. Ἀλλά ὁ κύριος ὑπουργός τό μάθημα αὐτό τό μεταβάλλει στά χρόνια μας σέ θρησκειολογία, λόγο, δηλαδή, γιά ὅλα τά θρησκεύματα.

Νέο σταύρωμα αὐτό καί νέα ταφή τῆς Πατρίδας μας!... Ἀλλά μή φοβᾶστε, χριστιανοί! Γρήγορα θά σβήσουν οἱ σταυρωτές καί θά καταπέσουν τά σχέδιά τους καί θά σαρωθοῦν καί θά πεταχθοῦν στούς κάδους τῶν ἀχρήστων καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά γραφοῦν μέ μελανά γράμματα, γιατί τόλμησαν νά ἀφαιρέσουν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά χρυσᾶ μας παιδιά. Καί τό λέμε αὐτό μέ βεβαιότητα, γιατί πιστεύουμε στόν ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πού πάντα χαρίζει τήν ἀνάσταση στήν ἀγαπημένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία Τόν πιστεύει καί Τόν λατρεύει ὀρθοδόξως καί Τόν θεολογεῖ μέ μεγάλους Πατέρες τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς μας.

Χριστός Ἀνέστη, ἀδελφοί μου χριστιανοί!

Χρόνια Σας πολλά!

Εὐλογία στίς οἰκογένειές Σας!

Νά ζήσει – καί θά ζήσει – ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας

καί ἡ πατρίδα μας Ἑλλάδα!

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡΑΜΑΣ Π Α Σ Χ Α Λ Ι Ο Σ Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΕΤΟΥΣ 2016

Π  Α  Σ  Χ  Α  Λ  Ι  Ο  Σ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΕΤΟΥΣ  2016

Π Α Υ Λ Ο Σ

          Ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας,

πρός

          τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς καί εὐλογημένους Χριστιανούς τῆς μαρτυρικῆς Ἐπαρχίας ταύτης, εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τῇ λαμπροφόρῳ Ἀναστάσει τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

«Ἀνέστη Χριστός, καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος».

          Στόν πανηγυρικό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ πού θά διαβάσουμε τή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, μέ πανηγυρικό τόνο ὁ ἅγιος μᾶς δηλώνει τά παραπάνω. 

          Τί σημαίνει ἄραγε ; Μήπως αὔριο δέν θά πεθάνουν ἄνθρωποι ; Μήπως ὁ πόνος, οἱ θλίψεις καί τό πένθος δέν θά εἶναι αὔριο συνοδοιπόροι στή ζωή μας ;

          Ἀσφαλῶς αὔριο καί τά νοσοκομεῖα θά λειτουργοῦν καί κηδεῖες θά γίνουν.

          Εὔλογο καί τό ἐρώτημα πού ἀκολουθεῖ. Γιατί μέ τόση λαμπρότητα καί βεβαιότητα ἡ Ἐκκλησία σέ τόνους πανηγυρικούς κηρύττει τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ;

          Ἄλλη ἡ δύναμη τοῦ θανάτου πρίν τήν Ἀνάσταση καί ἄλλη μετά.

          Ἡ ζωή πού χάρισε στούς «ἐν τοῖς μνήμασι» εἶναι ζωή πού βγαίνει μέσα ἀπό τά μνήματα. Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει στή ζωή, κηρύττει τή ζωή καί εἶναι ταυτισμένη μέ τήν ἀλήθεια πού εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. 

          Ὁ θάνατος καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τελεσίδικες καί ὁριστικές συνέπειες γιά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα.

          Τό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως ἄρχισε μέ τόν Χριστό καί θά τελειώσει μέ τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἀφθαρτοποίηση ὅλης τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό πανηγυρίζουμε. Μετά Χριστόν καί μέ τόν Χριστό, βλέπουμε καί ἀντιμετωπίζουμε τόν θάνατο κάτω ἀπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας.

          Μετά τήν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων μπῆκε στόν ἄνθρωπο ὁ θάνατος, ὡς ἀσθένεια πού προῆλθε ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι μετά τήν πτώση ἐπῆλθε ὁ πνευματικός θάνατος, ὁ χωρισμός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἀκολούθησε ἀργότερα ὁ σωματικός θάνατος.

          Στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης κάνει λόγο γιά τόν δεύτερο θάνατο. Τόν πνευματικό. «Μακάριος καί ἅγιος ὁ ἔχων μέρος ἐν τῇ ἀναστάσει τῇ πρώτῃ ̇ ἐπί τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν» (Ἀποκ. 20,6). Πρώτη ἀνάσταση εἶναι ἡ χάρη πού λαμβάνουμε κατά τό ἅγιο βάπτισμα. Δεύτερη ἀνάσταση εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση κατά τή δευτέρα παρουσία.

          Ἡ πτώση τοῦ Ἀδάμ προξένησε ἀσθένεια σ’ ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, ὁ σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ νέου Ἀδάμ, θεράπευσε τήν ἀνθρώπινη φύση.

          Οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι μάρτυρες ἀποκαλοῦν τούς ἑαυτούς τους «μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως» (Πράξ. 2,32) τοῦ Χριστοῦ. Τόσο σπουδαία πίστευαν ὅτι εἶναι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως. Καί πράγματι ὅσο γρήγορα ἡ ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώθηκε, τόσο γρήγορα ἐπιβεβαιώθηκε καί ἡ ἀλήθεια ὅλων ὅσων ὁ Κύριός μας ἔπραξε καί δίδαξε.

          Ὅσο ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι σημαντική γιά τήν πίστη μας, ἄλλο τόσο ἡ ἀλήθεια γιά τήν δική μας ἀνάσταση εἶναι σημαντική γιά τήν ζωή μας. Ὅταν ἐνστερνιστοῦμε αὐτή τήν ἀλήθεια τότε καί οἱ κανόνες γιά μιά ζωή κατά Θεόν στερεώνονται μέσα μας.

          Ὁ χριστιανός ζεῖ ἐν Χριστῷ καί κατά Χριστόν, τόν μιμεῖται ἀκόμη καί μετά τόν θάνατό του, παρουσιάζοντας σέ πολλές περιπτώσεις τό ἄφθαρτο ἔνδυμα τοῦ σώματός του. Καθώς σιωπηλά τά ὀθόνια τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ ἄδειου τάφου Του διακηρύσσουν τήν Ἀνάστασή Του, τό ἴδιο κάνει καί τό ἄφθαρτο λείψανο τοῦ ἁγίου πού χαριτώθηκε – καί τέτοια ὑπάρχουν πολλά – ἀνακαλώντας στή μνήμη μας τήν μελλοντική μας ἀνάσταση, ὄχι σάν κάτι ἄγνωστο σέ μας, ἀλλά σάν κάτι πού λόγῳ τῆς ἀπορροφήσεώς μας μέ τά γήϊνα συχνά λησμονοῦμε.    

          Τά πρίν ἀπό τόν τάφο καί τά μετά δέν χωρίζονται ἀλλά συνδέονται. Δηλαδή ἀνάλογα μέ τό πῶς θά ζήσει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτή τή ζωή θά εἶναι τό πρόκριμα γιά τό πῶς θά ζήσει στήν ἄλλη τήν αἰώνια. Ἡ παροῦσα ζωή εἶναι στάδιο ἀγωνιστικό ἀπ’ τό ὁποῖο θά κριθεῖ ἡ θέση μας στόν ἄλλο κόσμο. 

          Ἀπό τήν ὥρα πού ὁ Χριστός μέ τόν θάνατό Του ἀποκαθιστᾶ τή σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὁ τάφος χάνει τή φρίκη του καί μεταμορφώνεται σέ τόπο ἀνάπλασης καί ἀνατολή τῆς ἀνέσπερης ἡμέρας.

          Μετά τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ, ὁ τάφος γιά τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τόπος καταστροφῆς, ἀλλά τρόπος μεταμορφώσεως «ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται». Ὅ,τι ἐνταφιάσουμε στήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ, δέν τό χάνομε, ἀλλά τό διασώζουμε αἰώνια. Αὐτή εἶναι ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς προσφέρεται δωρεάν. Αὐτήν τήν νίκη τήν κέρδισε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, μέσα στήν ἱστορία, γιά τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί μεῖς οἱ πιστεύοντες σ’ Αὐτόν καί στήν νίκη Του ψάλλουμε «Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν ἐπινίκιον ἄδοντας».

          Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ. 

Μετά τῶν Πασχαλίων Πατρικῶν ἡμῶν εὐχῶν

διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον

εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο ΔΡΑΜΑΣ   Π Α Υ Λ Ο Σ

Ποιμαντορική Εγκύκλιος ΠΑΣΧΑ Μητροπολίτη Παντελεήμονα

Ἡ φωνή τοῦ ἀγγέλου ἠχεῖ καί πάλι ἀπόψε μεταδίδοντας σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἀκοῦμε καί ἐμεῖς τή φωνή του νά ἀπευθύνει τό χαρμόσυνο ἄγγελμα καί σέ μᾶς, πού σάν τίς Μυροφόρες γυναῖκες καί σάν τούς μαθητές καί ἀποστόλους του, ἤρθαμε γιά νά τοῦ προσφέρουμε τά μύρα τῆς ἀγάπης μας.

«Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός. Ἡ νέκρωση τοῦ θανάτου εἶναι πραγματικότητα. Ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἶναι ἡ νέα ἀλήθεια πού κυριαρχεῖ στόν κόσμο. Καί ὅπως ὅλα τά μεγάλα καί σπουδαῖα γεγονότα ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά τά ζήσει καί νά τά πανηγυρίσει παρά μόνο κοινοποιώντας τα καί σέ ἄλλους, ὅσο τό δυνατό περισσότερους, ἀνθρώπους· γι᾽ αὐτό καί ὁ ἄγγελος ἀπευθύνει καί σέ μᾶς τήν προτροπή: «Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος.

Κανείς δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ἀδιάφορος ἀπέναντι στό κοσμοϊστορικό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος. Ὅσοι δέν θέλουν νά τό πιστεύ­σουν, ὅσοι ἀρνοῦνται νά δοῦν τό κενό μνημεῖο καί νά δεχθοῦν τό μήνυμα τοῦ ἀγγέλου, αὐτοί «ἐκλείπουν ὡσεί καπνός», ἐξαφανίζονται καί ἀπο­μακρύνονται σάν τούς στρατιῶτες πού φύλασσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά δέν θέλησαν νά πιστεύσουν ὅτι ἐξῆλθε τοῦ τάφου ἀναστημένος. Ὅσοι δέν θέλουν νά πιστεύσουν ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀνέτρεψε τά δεδομένα τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους· ὅσοι δέν θέλουν νά παρα­δεχθοῦν ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ νίκησε ὁριστικά τόν θάνατο πού εἶχε εἰσέλθει διά τῆς ἁμαρτίας στόν κόσμο καί εἶχε καταστήσει ὑπόδουλό του τόν ἄνθρωπο, δέν ἀντέχουν τή χαρά. Δέν μποροῦν νά αἰσθανθοῦν τήν ἀγαλλίαση. Δέν μποροῦν νά νιώσουν τό φῶς τοῦ ἐκ τάφου Ἀναστάντος Κυρίου νά πληροῖ τή ψυχή τους καί τή ζωή τους.

Ὑπάρχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι σάν τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, καί τίς μυροφόρες, σάν τά δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων πού ἀνά τούς αἰῶνες πίστευσαν στό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως, πού δέν ἀνα­ζη­τοῦν ἄλλες ἀποδείξεις, πού δέν δυσπιστοῦν στό γεγονός, ἀλλά μέ ἀνοικτή καρδιά τό ἀποδέχονται καί τό ζοῦν.

Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, πού αὐτή τήν ὥρα «θανάτου ἑορτά­ζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαί­ρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου, ἀπαρ­χήν· καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴ­τιον». Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς πού ἀκοῦμε ἀπόψε τήν προτροπή τοῦ ἀγγέλου πρός τίς μαθήτριες τοῦ Κυρίου: «δρά­μετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρ­θη ὁ Κύριος».

Ἐμεῖς δέν ἀποχωροῦμε ἀπογοητευμένοι ἀπό τό κενό μνημεῖο. Δέν ἀπο­χωροῦμε κατῃσχυμμένοι, γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ματαίωσε τά σχέ­διά μας ἤ ἀκύρωσε τήν ὑπόστασή μας. Ὁ δικός μας προορισμός προσ­διο­ρί­ζεται ἀπό τόν λόγο τοῦ ἀγγέλου: «δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς ἠγέρθη ὁ Κύριος». Ἀποστολή μας εἶναι νά μεταφέρουμε τό μήνυμα τῆς Ἀνα­στάσεως, νά μεταφέρουμε τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου στόν κό­σμο. Γιατί τό ἀναστάσιμο μήνυμα δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ ὁρισμένους, δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ λίγους. Ἀπευθύνεται καί ἀφορᾶ κάθε ἄνθρωπο. Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού περιμένει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, πού ἀντιμετωπίζει τόν φόβο καί τήν ἀγωνία γιά τό αὔριο· πού ἀντιμετω­πίζει τήν ἀπογοήτευση καί τήν ἀπαισιοδοξία γιά ὅσα συμβαίνουν γύρω μας· πού ἀντιμετωπίζει τό σκότος τῆς ἀμφιβολίας καί τῆς ἀπιστίας, τή ψυχρότητα ἑνός κόσμου ἀπό τόν ὁποῖο λείπει ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλεγγύη, τό ἐνδιαφέρον καί ἡ φροντίδα γιά τόν πλησίον.

Τό ἀναστάσιμο μήνυμα εἶναι αὐτό πού ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο καί τοῦ χαρίζει ἐλπίδα καί προοπτική, πού τοῦ χαρίζει φῶς ἀνέσπερο στή ζωή του καί πλημμυρίζει τή ψυχή του μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως.

Ἄς σπεύσουμε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, νά γίνουμε καί ἐμεῖς ἀγγελιο­φό­ροι τοῦ χαρμοσύνου μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως μαζί μέ τούς ἀποστόλους του καί τίς μυροφόρες γυναῖκες γιά νά τό αἰσθανθοῦμε ἀκόμη ἰσχυρότερο νά γεμίζει τή ψυχή μας καί τή ζωή μας.

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

Η Ποιμαντορική εγκύκλιος του Μητροπολίτη κ.κ. Κοσμά για το Πάσχα

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κ Ο Σ Μ Α Σ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως

«Εγώ ειμί ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός

και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας των αιώνων

και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…» (Αποκ. α , 17-18).

Αυτές τις αιώνιες αλήθειες απεκάλυψε και εφανέρωσε ο Αναστάς Κύριος στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν ο άγιος Απόστολος ήταν εξόριστος στην Πάτμο «δια τον λόγον του Κυρίου και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» (στ. 9), προσφέροντάς του τα του ιερού βιβλίου της Αποκαλύψεως.

Μη φοβάσαι Ιωάννη, του είπε: Εγώ είμαι ο πρώτος, διότι αιωνίως υπάρχω, αλλά και έσχατος, διότι θα είμαι πάντοτε. Είμαι Εκείνος που ζει διαρκώς, είμαι η ταυτοζωή. Και έγινα νεκρός, διότι όπως είδατε απέθανα ως άνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων. Όμως παρά τον θάνατό μου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων.

Δεν απέθανα διότι ήθελαν οι εχθροί μου, οι σταυρωταί μου. Δεν σταυρώθηκα επειδή οι άρχοντες των Εβραίων με κατεδίκασαν στον θάνατο και ο Ρωμαίος ηγεμών εθεώρησε την καταδίκη μου. Όλα αυτά μπορούσα να τα απομακρύνω, να τα διαλύσω, να τα αποτρέψω.

«Εγενόμην νεκρός» εκουσίως, διότι ο Ίδιος το θέλησα, κινούμενος από αγάπη για τον πεσόντα άνθρωπο. Αυτό ήταν και το θέλημα του Ουρανίου Πατρός, αυτό χάρισε τη σωτηρία και τη λύτρωσι στον κόσμο. Το θέλησα και «εγενόμην νεκρός», το θέλησα και εφώναξα «τετέλεσται», το θέλησα και ενταφιάσθηκα ως κοινός άνθρωπος εν τω «καινώ μνημείω». «Ουδείς αίρει την ψυχήν μου απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού. Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν…» (Ιω. ι , 18).

«Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…».

Γνωρίστε το, πιστεύσατέ το, παρά τον θάνατό μου ως ανθρώπου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων. Νίκησα τον θάνατο, συνέτριψα το κράτος του, έχω στα χέρια μου τα κλειδιά του θανάτου και του άδου, έλαβα εξουσία επί του άδου.

Αγαπητοί, σήμερα Κυριακή του Πάσχα, ημέρα και εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως, ζούμε και εμείς το θαύμα των θαυμάτων, την μοναδική νίκη, τη συντριπτική νίκη του Χριστού μας κατά του διαβόλου, του θανάτου και της φθοράς. Ζούμε την λαμπροφόρο Ανάστασι του Χριστού μας.

Ο θάνατος ως καρπός της αποστασίας μας και της αμαρτίας, νικήθηκε ολοκληρωτικά. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είναι ο Ένας, ο Μοναδικός τον οποίον δεν μπόρεσε να κατακρατήση ο θάνατος και ο άδης. Είναι ο μόνος Αναμάρτητος εμπρός στην παρουσία του οποίου κονιορτοποιήθηκε η επικράτεια του θανάτου. Είναι Εκείνος στον οποίο κατοικεί ολόκληρος η θεότης, μέσα στο σώμα και την ανθρώπινη ψυχή, την οποία προσέλαβε με τη σάρκωσί του (Κολασ. β , 9).

Έτσι, ο Αναστάς Κύριος, χάρισε λύτρωσι και αποκατάστασι στο αρχαίο κάλλος κάθε ψυχής, που θα θελήση να ζήση συνειδητά με πίστι, με υπακοή, με συνέπεια μέσα στην Εκκλησία Του. Χάρισε αγάπη και συγγνώμη στα πιστά μέλη της Εκκλησίας, που ποθούν την μετάνοια.

«Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμην εκ του τάφου ανέτειλε» διακηρύσσει ο Ιερός Χρυσόστομος. Θα χαρίση προσωπική Ανάστασι σε κάθε χριστιανό, όταν η «εσχάτη σάλπιγξ» (Α Κορ. ιε , 52) θα σημάνη κατά την Δευτέρα Παρουσία.

«Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο…» (Α Κορ. ιε , 20).

Σήμερα, αγαπητοί, αυτή την μεγάλη ημέρα, όλοι εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, ας σταθούμε με ευγνωμοσύνη εμπρός στον Αναστάντα Κύριό μας. Ας Τον ευχαριστήσουμε με όλη μας την δύναμι, για τα σωτήρια δώρα και χαρίσματα που μας προσέφερε με την Ανάστασί Του.

Ζώντας όμως συνειδητά το μυστήριο της Αναστάσεώς Του, ας στερεώσουμε μέσα μας την πίστι στο θαύμα της Αναστάσεως, στην παντοδυναμία Του, στην συνεχή παρουσία Του κοντά μας.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ανάμεσά μας, στις ψυχές μας, στη ζωή μας, υπάρχει σήμερα ανασφάλεια, σύγχυσι, φοβία, αβεβαιότητα. Προβλήματα πολύμορφα, δυσκολίες, κρίσεις, επιδρομές, πολέμιοι πίστεως και πατρίδος, μας φέρουν αγωνία και ταραχή. Υποχωρήσεις προδοτικές, συμβιβασμοί, περιφρονήσεις αξιών, ιδανικών, αιωνίων αληθειών, ύβρεις ακόμη κατά της ορθοδοξίας μας και της φιλοπατρίας, μας θορυβούν, μας αποθαρρύνουν. Ισχυροί της γης, αξιωματούχοι, σκοτισμένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, παπικοί, πεντηκοστιανοί, οικουμενισταί πολεμούν με πάθος τον Αναστάντα, την θεότητά Του, την ορθόδοξο αλήθειά Του.

Μέσα σε όλα αυτά και σήμερα ακούγεται η φωνή του Αναστάντος Κυρίου μας προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας», είμαι κοντά σας.

Μη φοβώμαστε, αγαπητοί, τους διώκτας και πολεμίους του Χριστού μας. Αιώνες πολλούς τόσοι πανίσχυροι, φαινομενικά ισχυροί, πολέμησαν με μανία τον Αναστάντα, αλλά συντρίφτηκαν. Που είναι; Ποιός τους θυμάται; Ελάκτισαν προς κέντρα, πληγώθηκαν, χάθηκαν. Ο Χριστός, ο Αναστάς Κύριος, «ιδού ζων» είναι, «εξήλθε νικών ίνα νικήση» (Αποκ. στ , 2). Μην πτοηθούμε λοιπόν. Σήμερα να τονώσουμε την πίστι μας, να αγαπήσουμε τον Αναστάντα Κύριο, να θελήσουμε να ζούμε με συνέπεια την ορθόδοξο αλήθεια, να μείνουμε ανεπηρέαστοι, αταλάντευτοι εμπρός στις προκλήσεις, στις προδοσίες, στις απειλές, στις λυσσαλέες επιθέσεις των στρατευμένων εχθρών του Αναστάντος Χριστού μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, του φωτός και της αληθείας, της σωτηρίας μας.

Ελάτε όλοι, σήμερα, να πάρουμε φως και δύναμι από τον κενό τάφο και ηνωμένοι, απτόητοι, ισχυροί να υμνολογούμε, να δοξάζουμε, να ομολογούμε «λόγοις και έργοις» τον Αναστάντα και την Ανάστασί Του. Ελάτε να διακηρύξουμε ότι ο Αναστάς ζων και παντοδύναμος, ζει στις καρδιές των Ορθοδόξων Ελλήνων και ποτέ δεν θα Τον απομακρύνη κανείς.

Σε αυτήν την χώρα των ηρώων και των μαρτύρων, ο Αναστάς Κύριος χάρισε ελευθερία, φως, ζωή και ποτέ δεν θα παύση να προσφέρη τα σωτήρια δώρα της Αναστάσεως Του.

Αγαπητοί, «Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών» σήμερα. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας εν τάφω κατήλθε ως άνθρωπος, καθείλε την δύναμι του άδου, ενίκησε, ανέστη και ιδού ζων είναι εις τους αιώνας. Είναι πάντοτε ανάμεσά μας.

Μαζί Του κι εμείς νικηταί, άξιοι της αφθαρσίας, της ζωής, της αιωνιότητος. Καλή και Αγία Ανάστασι.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ