ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ κ.κ. ΑΝΔΡΕΑ

Νύκτα Χριστουγέννων 2011 Ἀριθ. Πρωτ. 105 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 153ῃ ΘΕΜΑ:"Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε" Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, -Α- Ἕνα μικρὸ καὶ ἄσημο χωριό, ἡΒηθλεέμ, ἕνας ὑγρός, σκοτεινὸς καὶ βρώμικος στάβλος καὶ ἕνα παχνὶ γιὰ τὰ ἄχυρατῶν ζώων, πῆραν ξαφνικὰ τεράστιες διαστάσεις. Γέμισαν φῶς ἐκτυφλωτικό. Κι'ἔγιναν πόλος ἕλξεως μυριάδων ψυχῶν ἀπ' ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Τὸἱερὸ εὐαγγέλιο, λιτὰ καὶ μὲ πολλὴ ἁπλότητα, μᾶς ἀφηγεῖται τὰ περιστατικὰ τῆςΓεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸςπρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ Ἔθνους, ἔκανε ὥστε νὰγεννηθῇ ὡς ἄνθρωπος τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός,ὅταν "ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου" (Γαλ. δ΄4), ὁ κατάλληλος, δηλαδή,καιρός, ποὺ μὲ τόσες προσδοκίες καὶ μὲ τόση λαχτάρα περίμενε τόσους αἰῶνες ἡ ἀνθρωπότητα. -Β- Ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶςπροσδιορίζει μὲ ἀκρίβεια τὸν χρόνο καὶ τὸν τόπο τῆς Γεννήσεως : "ἐξῆλθεδόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. Αὕτη ἡἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου" (Λουκᾶ β΄ 1-2).Ἐκδόθηκε, δηλαδή, διάταγμα ἀπὸ τὸν Καίσαρα Αὔγουστο, τὸν αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης,νὰ ἐγγραφοῦν στοὺς δημοσίους φορολογικοὺς καταλόγους ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦκόσμου, ποὺ βρισκόντουσαν κάτω ἀπὸ τὴν κυριαρχία τῶν Ρωμαίων. Καὶ ὁ ἱερὸςΛουκᾶς σημειώνει μὲ ἱστορικὴ ἀκρίβεια, ὅτι ἡ ἀπογραφὴ αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη ποὺἔγινε στὴν Ἰουδαία, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Συρίας ἦταν ὁ Κυρήνιος · διακρίνεται δὲἀπὸ τὴν δεύτερη ἀπογραφή, ποὺ ἐνήργησε ἀργότερα πάλι ὁ ἴδιος ὁ Κυρήνιος. Ὅταν,λοιπόν, τὸ εὐαγγέλιο παραθέτει ἱστορικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώνονται καὶἀπὸ μὴ εὐαγγελικὲς πηγές, τὸ νὰ ὑποστηρίζουν κάποιοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι... μυθικὸ πρόσωπο (!) , αὐτὸ φανερώνει ὁλοκάθαρα, πὼς αὐτοὶ ἔχουν διακόψει τὴνἐπαφὴ καὶ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὴν ἁπλῆ λογική. Ὅπως βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή,ἀνήκουν σ' ἐκεῖνους ποὺ ἐνῷ ἔχουν τὰ μάτια καὶ τὰ αὐτιά τους σὲ λειτουργία,ὅμως οὔτε βλέπουν οὔτε ἀκοῦνε τὴν πραγματικότητα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναιμιὰ προσωπικότητα, ποὺ ἔβαλε ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα τὴν σφραγῖδα της στὴνπαγκόσμια Ἱστορία. Ἔτσι ἔχουμε τὴν ἱστορία πρὸ Χριστοῦ καὶ τὴν ἱστορία μετὰ Χριστόν. -Γ- Μετά, λοιπόν, τὸ αὐτοκρατορικὸδιάταγμα, "ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσήφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴνἸουδαίαν εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται Βηθλεέμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκουκαὶ πατριᾶς Δαυΐδ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῆ μεμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικί, οὔσῃἐγκύῳ" (Λουκᾶ β΄ 4-5). Ἔτσι ταξίδεψε καὶ ὁ μνήστωρ Ἰωσὴφ μὲ τὴν Μαριάμ, ἡὁποία ἦταν ἔγκυος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, στὴν Βηθλεέμ, ἐπειδὴ καταγόταν ἀπὸ τὸγένος καὶ τὴν οἰκογένεια τοῦ Δαβίδ. Βέβαια, ἕνα ταξίδι ἐκεῖνα τὰ χρόνιαδὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση, ἄν μάλιστα λάβουμε ὑπ' ὄψη καὶ τὰ ὑποτυπώδη μέσα τῆςἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπόσταση ἀνάμεσα στὴν Βηθλεὲμ καὶ τὴν Ναζαρέτ, καθὼς καὶτὸ γεγονὸς τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Θεοτόκου. Ἀλλὰ ὁ Ἰωσὴφ τὸ ἐπεχείρησε. Καὶ κάποτεἔφθασε στὴν Βηθλεέμ. Ὅταν, ὅμως, βρέθηκε ἐκεῖ μὲ τὴν Μαριάμ, ὅπως πάλι μᾶςπληροφορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο, "ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν, καὶ ἔτεκετὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇφάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι" (Λουκᾶ β΄ 6-7). Συνέβη,δηλαδή, νὰ συμπληρωθοῦν οἱ ἡμέρες γιὰ νὰ γεννήσῃ ἡ Μαριάμ. Κι' ὅπως ἦτανφυσικό, κατευθύνθηκαν στὸ πανδοχεῖο καὶ ἐζήτησαν ἕνα χῶρο, μικρό βέβαια, γιὰτὴν ἑτοιμόγεννη. Ἀλλὰ στὴν Βηθλεὲμ ὑπῆρχε πολυκοσμία, λόγῳ τῆς ἀπογραφῆς. Ἔτσιδὲν κατέστη δυνατὸν νὰ βρεθῇ μιὰ μικρὴ γωνιὰ στὸ πανδοχεῖο. Καὶ φαίνεται, ὅτι ὁπανδοχέας τοὺς ὑπέδειξε νὰ πᾶνε στὴν κοντινὴ σπηλιά, ὅπου σταβλιζόντουσαν τὰζῶα. -Δ- Φυσικά, τὸ "σπήλαιον", ἡ σπηλιά, δὲν εἶχεοὔτε φῶς, οὔτε νερὸ τρεχούμενο, οὔτε ἄλλες ἀνέσεις, στὶς ὁποῖες ἐμεῖς, οἱσύγχρονοι ἄνθρωποι, ἔχουμε συνηθίσει καὶ τὶς θεωροῦμε ἀπολύτως ἀπαραίτητες.Ἦταν ἕνας χῶρος σκοτεινὸς καὶ ὑγρός, ποὺ τὸν γέμιζαν οἱ ἀναθυμιάσεις ἀπὸ τὶςἀκαθαρσίες τῶν ζώων. Ὅμως, ἡ Μαριὰμ δὲν διαμαρτυρήθηκε οὔτε βαρυγκόμησε γι'αὐτό. Πειθαρχῶντας γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέχθηκε ταπεινὰαὐτὴν τὴν ταπεινωτικὴ καὶ ἀνάλγητη συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλ' ἄν οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν, ἄνἤξεραν ποιὸς ἐρχόταν ἐκείνη τὴν ὥρα στὴν γῆ, θὰ τοῦ παραχωροῦσαν ὄχι μόνοὁλόκληρο τὸ πανδοχεῖο, μὰ καὶ τὴν καρδιά τους καὶ τὴν ζωή τους. Ὅμως, ὅταν οἱκαρδιὲς εἶναι σκληρὲς ἀπὸ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν καί,κυρίως, δὲν θέλουν νὰ ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ φιλοξενήσουν τὸν Χριστό. Ἔτσι δὲνστάθηκαν ἄξιοι καὶ ἱκανοὶ ν' ἀκούσουν, ὅπως οἱ ἄδολοι ποιμένες, τὸ χαρμόσυνομήνυμα, ὅτι "ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλειΔαυΐδ" (Λουκᾶ β΄ 11). Οὔτε νὰ νοιώσουν τὰ σκιρτήματα τῆς χαρᾶς τῶν σοφῶνΜάγων, ὅταν εἶδαν τὸ φωτεινὸ ἐκεῖνο ἀστέρι νὰ τοὺς ὁδηγῇ "ἕως ἐλθὼν ἔστηἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον ... καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺςθησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν"(Ματθ. β΄ 9,11). Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, -Ε- Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα βρίσκουν τὴνΠατρίδα μας σὲ μιὰ πολύπλευρη κρίση : Οἰκονομική, Κοινωνική, μά, πρὸ παντὸςπνευματικὴ καὶ ἠθική. Ἄν ζοῦσε τώρα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, θὰ ἐπανελάμβανεαὐτὸ ποὺ ἔλεγε γιὰ τὴν ἐποχή του : "Ἀγρίανε τὸ Γένος μας". Ἔχει,πράγματι, ἀγριέψει ὁ λαός μας. Ἀντιμετωπίζει προβλήματα τεράστια, ὅπως τῆςφτώχειας, τῆς πείνας καὶ τῆς ἀνασφάλειας. Ἕνα δὲ μέρος τοῦ λαοῦ μας ἔχειδιακόψει ἤ καὶ χαλαρώσει τοὺς πατροπαράδοτους δεσμοὺς μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴνἉγία Του Ἐκκλησία. Ἀλλὰ νά, πάλι ἀκούγονται, χαρούμενες καὶ ἐλπιδοφόρες οἱκαμπάνες τῶν Χριστουγέννων, ποὺ διαλαλοῦν ὅτι "ἐτέχθη ἡμῖν σήμερονΣωτήρ". Αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει ὅλοι νὰ τὸ ἀκούσουμε καὶ νὰ τὸ βάλουμε στὴνκαρδιά μας καὶ στὴν ζωή μας. Γιατὶ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν μπορεῖ ὀ ἄνθρωπος νὰ βρῇτὴν σωτηρία, τὴν ψυχική του γαλήνη καὶ τὴν λύση τῶν ποικίλων καὶ πιεστικῶνπροβλημάτων του, παρὰ μόνο κοντὰ στὸν Χριστό. Παρακαλῶ τὸν νεογέννητο Κύριό μας νὰεἰρηνεύσῃ τὶς καρδιὲς τῶν Βορειοπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, γιὰ νὰ ξαναβροῦν τὸνδρόμο πρὸς τὴν ἐθνική τους ἀποκατάσταση. Στέλνω ἑόρτιο χαιρετισμὸ πρὸς τοὺςΚυπρίους ἀδελφούς, στὰ μαθητικά, φοιτητικὰ καὶ ἐργαζόμενα νειᾶτα, στὰστρατευμένα παιδιὰ τῆς Πατρίδος μας καὶστὸν ὅπου γῆς ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους, ἅγια,εὐλογημένα. Φάτνη καθαρὴ καὶ ζεστὴ οἱ καρδιές μας. Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ  Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ

Ἐν Κυθήροις τῇ 21ῃ Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ' ἀριθ. 87/2011)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἐκ τῶν κόλπων ἀναστήσας τῶν πατρικῶν, δούλου μορφήν

ἀναλαβόντα παρεσκεύασεν ἐκ Παρθένου τεχθῆναι καί σύν ἡμῖν ἀναστραφῆναι...»

(Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ε.Π.Ε.3, 140)

Ἀγαπητοί μου Ἱερεῖς, Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Τά ἅγια Χριστούγεννα εἶναι ἡ κατ' ἐξοχήν ἑορτή τῆς ἀγάπης, τῆς ἀπέραντης θείας ἀγάπης καί φιλανθρωπίας πρός τόν τυραννούμενον ἀπό τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία κόσμο καί τήν ἀνθρωπότητα, πού βασανίζεται ἀπό τήν ἀποστασία καί τήν ἀπομάκρυνσί της ἀπό τόν Τρισάγιο Κύριο καί Θεόν τῶν Πατέρων μας...

Καί, ἐπειδή μέ τήν δική μας εὐθύνη καί ὑπαιτιότητα μᾶς λείπει αὐτή ἡ παρουσία τῆς θείας ἀγάπης καί τήν στερούμεθα μέσα στούς δύσκολους καιρούς, πού διανύουμε, τούς καιρούς τῆς ἠθικοπνευματικῆς καί τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί ἐνίοτε μένουμε ἀβοήθητοι στό πέλαγος τῆς παρούσης ζωῆς, θά ἐπικαλεσθοῦμε τήν βοήθεια τῶν θεοπνεύστων λόγων καί τῆς σχετικῆς διδασκαλίας τοῦ μεγάλου Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Στό ρητό τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου, πού προτάξαμε στή χριστουγεννιάτικη αὐτή ἐγκύκλιό μας, λέγει μέ ἁπλᾶ λόγια ὁ Ἱερός αὐτός Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας: «Τόν Υἱόν Του τόν μονογενῆ τόν ἐγέννησε ἀπό τούς κόλπους Του ὁ Θεός Πατέρας. Καί ἀφοῦ ἔλαβε μορφή δούλου οἰκονόμησε νά γεννηθῆ ἀπό τήν Παρθένο Μαρία καί νά συναναστραφῇ μαζί μας... Ἔκπληκτος ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μπροστά στό μυστήριο αὐτό τῆς θείας ἀγάπης, φωνάζει μέ δύναμι∙ «Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο!» Ὦ μακάριε Ἰωάννη, πές μας, τί σημαίνει τό «οὕτως;», παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Πῶς; Πές μας τό μέτρο, τό μέγεθος. Δίδαξέ μας τήν ὑπερβολή τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ».

Καί ἔπειτα ἀπό αὐτό τό ἀναμφισβήτητο γεγονός προσθέτει ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό ἐρώτημα: «Αὐτός πρόλαβε πρῶτος καί μᾶς ἔδειξε τήν ἀπερίγραπτη ἀγάπη Του. Πῶς, λοιπόν, δέν εἶναι ἄτοπο Αὐτόν πού μᾶς ἀγάπησε, νά μήν Τόν ἀγαπᾶμε κι' ἐμεῖς μέ ὅση δύναμι ἠμποροῦμε;» Καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος : «Ἄς ἀγαπήσωμε τόν Χριστό, ὅπως τόν ἀγάπησε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καί καμμιά προσοχή νά μή δίνουμε στά παρόντα, ἀλλά νά ἔχωμε στήν ψυχή μας ριζωμένη συνεχῶς τήν ὑπερβολική Του ἀγάπη». «Τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός Πατέρας, ὥστε νά δώσῃ τόν Υἱόν Του ὑπέρ τῶν δούλων, καί μάλιστα γιά δούλους ἀχαρίστους». Ἡ ὑπερβολή τῆς θείας ἀγάπης φανερώνεται καί μέ τόν ἑξῆς τρόπο: «Ὁ Ἀθάνατος, ὁ Ἄναρχος, ἡ ἀπεράντη Μεγαλωσύνη ἀγάπησε τούς χωματένιους, αὐτούς πού εἶναι γεμᾶτοι μέ μύρια ἁμαρτήματα, πού συνεχῶς ἀντιστρατεύονται στό ἅγιο θέλημά Του, τούς ἀχαρίστους ἀνθρώπους». Καί συμπληρώνει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος : «Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, τόν ἀγαπᾶ φλεγόμενος ἀπό τήν ἀγάπη».

«Μαζί μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται καί ἡ ἀγάπη στόν πλησίον», τονίζει σέ ἄλλο σημεῖο. «Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν Χριστό, ὅπως πρέπει, προσπαθεῖ νά τηρῆ καί τίς ἐντολές Του. Ἄν γνήσια ἀγαπήσωμε τόν Δεσπότη Χριστό, τότε θά ἠμπορέσωμε νά τηρήσωμε καί τίς ἐντολές Του. Καί δέν θά κάνωμε τίποτε ἀπό ἐκεῖνα, πού ἠμποροῦν νά παροξύνουν τόν ἀγαπώμενο Χριστό».

Στή συνέχεια ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐπισημαίνει τήν σωτήρια ἀλήθεια ὅτι : «Μία τράπεζα εὑρίσκεται μπροστά μας γιά ὅλους τούς πιστούς, πού ἀνεγεννήθησαν ἀπό τόν Θεόν Πατέρα. Τό ἴδιο ποτό πίνουμε. Μᾶλλον δέ ὄχι ἁπλῶς μόνο τό ἴδιο, ἀλλά καί ἀπό τό ἴδιο ποτήριο πίνουμε, κάτι πού φανερώνει ὑπερβολική ἀγάπη». Καί προσθέτει : «Γίναμε κοινωνοί τῆς πνευματικῆς τραπέζης. Ἄς γίνωμε κοινωνοί καί τῆς πνευματικῆς ἀγάπης. Ἄν οἱ ληστές, σάν κάθονται στό ἴδιο τραπέζι, ἀφήνουν κατά μέρος τήν ἀπανθρωπιά τους, τί ἀπολογία θά δώσωμε ἐμεῖς; Ἄν καί πολλούς δέν τούς κάνει φίλους τό τραπέζι μόνο, ἀλλά καί τό ὅτι εἶναι συμπολίτες. Καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί βέβαια ἔχουμε πολλά κοινά : Καί τήν ἴδια πόλι (τόν οὐρανό) καί τήν ἴδια οἰκία (τήν Ἐκκλησία μας) καί τήν ἴδια τράπεζα (τήν Θ.Λειτουργία) καί τήν ἴδια πορεία καί τήν ἴδια θύρα καί τήν ἴδια ζωή καί τήν ἴδια κεφαλή καί τόν ἴδιο ποιμένα καί βασιλιά καί δάσκαλο καί Κριτή (τόν Χριστό) καί Δημιουργό καί τόν ἴδιο Πατέρα. Λοιπόν, πῶς θά συγχωρηθοῦμε, ἄν χωριζόμαστε ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον καί διαπληκτιζόμαστε;».

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Τά Χριστούγεννα εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ἡ κατ' ἐξοχήν ἑορτή τῆς ἀγάπης. Τῆς θείας ἀγάπης ἀπό τόν Θεό στόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο καί τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης ἀπό τόν ἄνθρωπο στόν συνάνθρωπο.

Νά κλείσωμε τήν Χριστουγεννιάτικη αὐτή Ἐγκύκλιό μας πάλι μέ τό Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ὑπογραμμίζει τά ἐξῆς: «Εἶναι ἰσχυρός ὁ δεσμός τῆς ἀγάπης. Ὅλα τ΄ἀφήνει καί παραδίνει τήν ψυχή σ΄ αὐτόν πού ἀγαπᾶ. Ἄν ἔτσι ἀγαπήσωμε τόν Χριστό, ὅλα τά ἐδῶ θά μᾶς φαίνονται σκιά, φαντασία καί ὄνειρο ... Τίποτε δέν κάνει τόν Θεό σπλαγχνικό στόν ἁμαρτωλό, ὅσο ἡ ἀγάπη στούς ἐχθρούς...»

«Ἄς ἀγαπήσωμε τόν Χριστό, ὅπως πρέπει νά τόν ἀγαπᾶμε. Διότι αὐτό εἶναι ἡ μεγάλη μας πληρωμή, αὐτό εἶναι ἡ χαρά μας καί ἡ εὐχαρίστησίς μας, αὐτό ἡ τρυφή καί ἡ δόξα καί ἡ τιμή μας, αὐτό τό φῶς μας, αὐτό ἡ τρισευδαίμων μακαριότητα, πού κανένας λόγος δέν μπορεῖ νά παραστήσῃ καί κανένας νοῦς δέν μπορεῖ νά καταλάβη... Δέν ἔχει ἀνάγκη Ἐκεῖνος τῶν δικῶν μας ἀνθρωπίνων πραγμάτων, κι ὅμως δέν σταματᾶ γι΄ αὐτό τόν λόγο νά μᾶς ἀγαπᾶ. Ἐμεῖς ἔχουμε πάρα πολύ ἀνάγκη τῶν ἀγαθῶν τοῦ Θεοῦ, κι ὅμως οὔτε ἔτσι δεχόμαστε τήν ἀγάπη Του, ἀλλά προτιμᾶμε ἀντί γι΄ Αὐτόν τά χρήματα καί τίς φιλίες τῶν ἄνθρώπων».

Εἴθε, ἀδελφοί μου, ἡ ἀπέραντη θεία ἀγάπη, πού ξεχύνεται ἄφθονη στήν ἀνθρωπότητα καί τόν κόσμο ὅλο μέ τήν Θεία Γέννησι τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν πάνσοφη Θεία Πρόνοια, καί ἡ ἀγάπη μας πρός τούς συνανθρώπους μας νά ἀποτελέσουν τό ἀντίδοτο καί τό ἀντίβαρο στήν σύγχρονη ποικιλόμορφη κρίσι. Μόνο ἡ ἀκλόνητη πίστις καί ἐμπιστοσύνη καί ἡ σταθερή μας ἐλπίδα στόν σαρκωθέντα Κύριο καί Θεό μας, ἀλλά καί ἡ χριστιανική μας ἀγάπη, καί ἀνθρωπιά θά μᾶς βγάλουν τό συντομώτερο ἀπό τά ἀδιέξοδα, ἀφοῦ, βέβαια, ὁπλισθοῦμε μέ ὑπομονή καί καρτερία καί ζητήσωμε ἐπίμονα τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ.

Ἡ Χάρις τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου καί Θεοῦ μας νά εἶναι μέ ὅλους μας, μέ τήν Ὀρθόδοξη πατρίδα μας καί ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Νά συνοδεύῃ καί νά σκεπάζῃ ὅλα τά πνευματικά μας τέκνα, τά ἐγγύς καί τά μακράν, καί ἰδιαίτερα τούς ἀγαπητούς μας ναυτικούς καί τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς διαβιοῦντας Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους ἀδελφούς μας, πρός τούς ὁποίους καί στέλνουμε τίς πατρικές εὐχές καί τήν ἀγάπη μας.

Μέ Χριστουγεννιάτικες εὐχές καί εὐλογίες

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Συμπαραστεκόμαστε στην άδικη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ!

Η απόφαση προφυλάκιση του Καθηγούμενου Ι. Μ. Βατοπαιδίου Εφραίμ μας έχει στενοχωρήσει βαθύτατα.

Η Ελληνική δικαιοσύνη έδειξε για μια ακόμα φορά πόσο επιρεπής είναι σε εξωτερικές πιέσεις και το πόσο πολύ συνδέεται με σκοπιμότητες της Ελληνικής πραγματικότητας. Τη ώρα που μεγάλοι προδότες και κλέφτες του πολιτικού συστήμτατος και όχι μόνο, κάνουν διακοπές σε εξωτικά νησιά, η δικαιοσύνη αποφασίζει τη καταδίκη του γέροντα Εφραίμ! Την ώρα που πραγματικά τεράστια σκάνδαλα χρονοτριβούν και

ξεχνιούνται στο πέρας του χρόνου, καλείται η Εκκλησία στο πρόσωπό του Γέροντα Εφραίμ και του Αγίου Όρους να πληρώσει με άδικο τρόπο την απληστία του συστήματος. Μέχρι πότε οι προδότες θα είναι ελεύθεροι με τα κλεμένα στις τράπεζες της Ελβετίας, ενώ Άνθρωποι δίκαιοι θα αδικούνται με τόσο βαριές κατηγορίες και καταδίκες;

Αδέλφια πρέπει να πούμε επιτέλους όχι στην αδικία και στη προδοσία της χώρας μας. Παρακάτω υπάρχουν κάποιοι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δείξουμε τη συμπαράστασή μας στο πρόσωπο του Γέροντα Εφραίμ,

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ

- ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ – ΦΑΞ ΓΙΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ.

- ΤΗΛΕΦΩΝΕΙΣΤΕ ΣΤΟ 136 ΤΟΥ ΟΤΕ, ΟΜΩΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΕΩΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΣΤΕΙΛΤΕ ΦΑΞ ΣΤΟ ΝΟΥΜΕΡΟ 210-8214999 ή 210-8233024 ΜΕ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ:

1. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΕΑ:

(Επώνυμο, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο ΜΟΝΟ ΣΤΑΘΕΡΟ).

2. ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ:

(ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΥΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ)

Οι διευθύνσεις τους είναι γνωστές στην υπηρεσία των τηλεγραφημάτων.

3. ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ:

Για την άδικη απόφαση του Συμβουλίου Εφετών για προφυλάκιση του Γέροντος Εφραίμ Ηγουμένου της Μονής Βατοπαιδίου. Ζητούμε την άμεση παρέμβασή σας προς ανάκληση της αποφάσεως, σε διαφορετική περίπτωση κλήρος και λαός θα κάνουν Χριστούγεννα και γιορτές έξω από την φυλακή Κορυδαλλού.

Ζητούμε και πάλι την παρέμβασή σας.

(ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΣΑΣ).

- ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΜΑΖΙ.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_8704.html#ixzz1hObB8JbW

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ,ΦΙΛΙΑΤΩΝ ,ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.κ. ΤΙΤΟΥ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2011 τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας κ.κ. ΤΙΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011 Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τόν φωτισμό τῶν ἀνθρώπων μέ τό φῶς τῆς θείας Γνώσεως ἀναγγέλει μέ χαρά καί εὐφροσύνη ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σήμερα, ψάλλοντας : «Ἡ Γέννησή Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό φῶς τό τῆς γνώσεως». Καί πράγματι, σήμερα στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γεννᾶται ἀπό τήν Παρθένον Μαρία ὁ Προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, προσλαμβάνοντας τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τά ἅγια σπλάγχνα της καί ἑνώνοντας σέ μιά ἄρρηκτη ἑνότητα τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον, στήν δική του Θεανδρική προσωπικότητα. Ἔτσι στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τήν σημερινή ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων ἐκπληρώθηκε ἡ προαιώνια βουλή τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καί γι’ αὐτόν τόν λόγο, «ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη». Ὁ Χριστός ἦλθε στή γῆ, γιά νά ἀνακαλέση τόν ἄνθρωπον ἀπό τήν πτώση τῆς ἁμαρτίας του στήν ἐπάνοδό του κοντά στόν Θεό καί τήν ἀνάπλασή του στό πρῶτο του οὐράνιο κάλλος, γι’ αὐτό πῆρε τήν μορφή του καί τήν ἔντυσε μέ θεϊκή ὡραιότητα. Ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά σηκώση τό βάρος τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἐνοχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί νά τόν καταστήση ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἀθῶον. Ἡ ἐνοχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι αὐτή πού κυρίως βασανίζει πάντοτε τό άνθρώπινο γένος. Καί κανένα μέσον, κανένας τρόπος, καμία δύναμη δέν μπορεῖ νά τόν ἀπαλλάξη ποτέ, παρά μόνο ὁ Λυτρωτής Χριστός. Ἔτσι τόσο ἀπό τήν ἐνοχή τῶν προπατόρων μας, ὅσο καί ἀπό τά προσωπικά μας ἀνομήματα μόνο ὁ γεννηθείς Χριστός μᾶς λυτρώνει. Ὅποιος ζεῖ χωρίς Χριστό, πεθαίνει μέ τό βάρος τῆς ἐνοχῆς του, ὅποιος ὅμως πιστεύει καί ἐλπίζει σ’ αὐτόν ζεῖ πάντοτε στήν χαρά καί τήν ἐλευθερία τοῦ Θεοῦ. Ἦλθε ὁ Χριστός στόν κόσμο, γιά νά μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἡ αἰτία πού τυραννεῖ περισσότερο τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τήν κάνει δυστυχισμένη, εἶναι τά ἄγρια πάθη πού τήν καταστρέφουν. Εἶναι τό μῖσος πού γεμίζει τίς καρδιές τους καί τούς κάνει νά σκοτώνονται, ἀκόμη καί ἀδέλφια, μεταξύ τους. Εἶναι ἡ ἀδικία, πού δημιουργεῖ κοινωνικές πληγές καί ἀναστατώσεις. Εἶναι τά παράνομα συμφέροντα τῶν λίγων, πού δημιουργοῦν πολέμους καί συμφορές σέ βάρος τῶν πολλῶν, ἀφανίζοντας λαούς ὁλόκληρους ἀπό τό πρόσωπο τῆς γῆς. Εἶναι ἡ ἀχόρταγη δίψα τοῦ χρήματος, πού δημιουργεῖ κακοποιούς, ληστές, δολοφόνους, ἐμπόρους θανάτου, ἐκμαυλιστές τῆς κοινωνίας καί ἄλλα. Εἶναι ἀκόμη τά σωματικά πάθη, πού μᾶς καθιστοῦν δούλους πολλῶν ἐπιθυμιῶν, σκοτίζουν τόν νοῦ μας, ἀμβλύνουν τήν συνείδησή μας, διαλύουν οἰκογένειες, γίνονται πρόξενοι πολλῶν καί ποικίλων ἀσθενειῶν φθοροποιῶν, καί πολλά δεινά σωρεύουν στόν κόσμο. Ἀπό αὐτά τά πάθη ἦλθε νά μᾶς ἐλευθερώση ὁ ἐνανθρωπήσας Κύριός μας. Γι’ αὐτό κανείς δέν μπορεῖ νά βγῆ ἀπό τό τέλμα τῶν παθῶν του, παρά μόνον ἐκεῖνος, πού ἀληθινά πιστεύει στόν Χριστό καί ἀκολουθεῖ τίς ἐντολές του καί τό παράδειγμά του. Ἀλλά εἶναι ἀνάγκη νά προσέξουμε καί τόν τρόπο τῆς γεννήσεώς του. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κατά τήν γέννησή τους ἔχουν μιά στοιχειώδη προστασία μέσα σ’ ἕνα σπίτι μέ κάποια θαλπωρή, μέ κρεββάτι, σκεπάσματα καί ἐνδύματα γιά τό νεογέννητο. Ὁ Χριστός ὅμως, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ κατά τήν γέννησή του δέν εἶχε τίποτε, οὔτε σπίτι ζεστό νά τόν δεχθῆ, οὔτε ἐνδύματα ἀπαλά νά ντύσουν τό βρεφικό κορμί του, οὔτε τήν ἀναγκαία φροντίδα πού ἔχουν ἀνάγκη ὅλα τά παιδιά, ὅταν γεννῶνται. Ἀλλά ἀντί γιά σπίτι τόν ὑποδέχεται ἕνα φτωχό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀντί γιά κρεββάτι μιά φάτνη ἀλόγων ζώων, ἀντί γιά ἐνδύματα λίγα ἄχυρα καί ἄγρια χόρτα, πού τύλιξαν τό τρυφερό σῶμα του. Καί γιατί ὅλα αὐτά; Γιά νά φανῆ στούς ἀνθρώπους τό κρυμμένο μυστήριο τῆς βουλῆς τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδή, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά κάνη τόν ἄνθρωπο υἱό τοῦ Θεοῦ. Ἔγινε τελευταῖος, γιά νά μᾶς κάνη πρώτους. Ἔγινε πτωχός, γιά νά μᾶς ντύση μέ τόν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς του δόξας. Γι’ αὐτό ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, βιώνοντας σήμερα τό μεγάλο τοῦτο μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, καλεῖ ὅλον τόν κόσμο νά ἔλθη ταπεινός προσκυνητής τοῦ Χριστοῦ, διότι μόνο κοντά σ’ αὐτόν θά βρῆ θεραπεία στίς πληγές του, παρηγοριά στόν πόνο του, κουράγιο στόν ἀγῶνα του καί ἐλπίδα στήν ζωή του, διότι Αὐτός εἶναι ἡ ἀληθινή καί ἀδιάψευστη χ α ρ ά κ α ί ε ἰ ρ ή ν η τ ο ῦ κ ό σ μ ο υ. Χ ρ ό ν ι α π ο λ λ ά κ α ί ε ὐ λ ο γ η μ έ ν α. † Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν, Γηρομερίου καὶ Πάργας ΤΙΤΟΣ

Δεν παραδίδεται ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου, επικαλούμενος προβλήματα υγείας.Του συμπαραστέκονται ηγούμενοι, ο ΛΑΟΣ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

 

Εμπλοκή με την παράδοση Εφραίμ στις αρχές σημειώθηκε το Σάββατο, καθώς ο ηγούμενος που κατηγορείται για την υπόθεση ανταλλαγών μεταξύ Δημοσίου και Μονής Βατοπεδίου, εμφάνισε προβλήματα υγείας, όπως έγινε γνωστό από τον γιατρό του Κέντρου Υγείας στις Καρυές.

Ο ηγούμενος φέρεται να έχει λοίμωξη και να παρουσιάζει υψηλό πυρετό και για το λόγο αυτό δεν παραδόθηκε ως όφειλε στο Α.Τ. Καρυών.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι εισαγγελέας μεταβαίνει στο Άγιο Όρος με κλιμάκιο αστυνομικών, ώστε να διαπιστώσει αν ο ηγούμενος είναι σε θέση να προσαχθεί στο τμήμα.

Ο δικηγόρος του Εφραίμ, κ. Χαραλαμπάκης ανέφερε ότι εντός δύο ή τριών ημερών θα παραδοθεί αυτοβούλως. Σύμφωνα με το Mega, ο συνήγορος είπε ότι ο ηγούμενος περιμένει μέχρι να νιώσει καλύτερα και να διευθετήσει τις εκκρεμότητες, όσων πρέπει να γίνουν όσο εκείνος θα λείπει.

Σημειώνεται ότι ο ηγούμενος κρίθηκε προφυλακιστέος την Παρασκευή με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίο έλυσε τη διαφωνία που είχε σημειωθεί μεταξύ της εφέτου ειδικής ανακρίτριας κ. Καλου και του εισαγγελέα κ. Ματζούνη. Ο δεύτερος είχε υποστηρίξει ότι ο κ. Εφραίμ πρέπει να παραμείνει ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και καταβολή εγγύησης ύψους 200.000 ευρώ.

Παρέμβαση υπέρ του Εφραίμ έκανε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (διαβάστε την είδηση) , αλλά έχει κάνει και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης.

Σημειώνεται ότι για την υπόθεση είχαν παραπεμφθεί τρεις πρώην υπουργοί (Δούκας, Κοντός και Μπασιάκος) μετά από Εξεταστική Επιτροπή που είχε συγκροτηθεί από τη Βουλή. Πρόσφατα το δικαστικό συμβούλιο του Άρειου Πάγου αποφάνθηκε υπέρ της παραγραφής των όποιων αδικημάτων, κλείνοντας το φάκελο για τα πολιτικά πρόσωπα.

Όπως έκρινε το δικαστικό συμβούλιο το αδίκημα με το οποίο βαρύνονται (απιστία) έχει παραγραφεί μετά τη διάλυση της Βουλής στις 7 Σεπτεμβρίου του 2009.

Σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών (Ν. 3126/2003) το αξιόποινο των πράξεων των υπουργών, εξαλείφεται με το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης, εάν ως τότε η Βουλή δεν έχει αποφασίσει να ασκήσει ποινική δίωξη κατά του υπουργού.

Ωστόσο αποφάσισε να συνεχιστεί η ανάκριση για τα μη πολιτικά πρόσωπα.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΙΣΤΙΑΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἀριθμ. Πρωτ. 1931

Χριστούγεννα 2011

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ 61η

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΟΣ

ΙΣΤΙΑΙΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΩ Ν ΣΠΟΡΑΔ ΩΝ

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

Πρὸς

Τὸν Ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ Λαὸ

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος,

Ἱστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων.

«…εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος· μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν

χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον

σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος…» (Λουκ. α΄, 10-11).

Τέκνα μου ἀγαπητὰ,

Χαρούμενο τὸ μήνυμα τοῦ ἀγγέλου πρὸς τοὺς ποιμένες τῆς

Βηθλεέμ. Τρομοκρατήθηκαν στὴν ἀρχὴ, ἀπὸ τὴ λαμπροφόρο παρουσία

Του, Ἐκεῖνος ὅμως τοὺς καθησύχασε· μὴ φοβεῖσθε, τοὺς εἶπε· Δὲν ἦλθα

νὰ σᾶς τρομάξω, ἀλλά νὰ σᾶς μεταφέρω χαρμόσυνο ἄγγελμα, τὸ ὁποῖο

ἀφορᾶ ὄχι μόνο σᾶς, ἀλλά τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Γεννήθηκε γιὰ σᾶς, γιὰ

ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, Σωτήρας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας, ὁ

Κύριος καὶ Θεός τῶν πάντων.

- 2 -

Οἱ ποιμένες, πλήρεις τῆς ὑπερκοσμίου παρουσίας, πίστεψαν καὶ

ἀμέσως ἔτρεξαν, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Λουκᾶς,

στὴ Βηθλεέμ νὰ δοῦν τὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος τοὺς ἐγνώρισε, διὰ

τοῦ ἀγγέλου Του καὶ εὑρῆκαν πράγματι ὅ,τι τοὺς ἀναγγέλθηκε· τὴν

Μαριάμ καὶ τὸν Ἰωσήφ καὶ τὸ βρέφος στὴ φάτνη.

Τὸ ἴδιο χαροποιὸ μήνυμα κομίζει καὶ σήμερα σ’ ὅλους μας ἡ Ἁγία

μας Ἐκκλησία, Χριστιανοί μου εὐλογημένοι.

Ἄγγελοι, δοξάζοντες καὶ αἰνοῦντες τὸν Θεὸν, περιΐπτανται

συλλειτουργοῦντες καὶ συγχαίροντες μὲ μᾶς σ’ αὐτὴ τὴν σύναξη. Σὲ

κάθε Θεία Λειτουργία ζοῦμε αὐτὸ τὸ ἴδιο γεγονὸς, τῆς σαρκώσεως τοῦ

Θεοῦ, καὶ μαζί μὲ τοὺς ἀγγέλους δοξολογοῦμε τὴν εὐσπλαγχνία Του καὶ

Τὸν εὐχαριστοῦμε, γιὰ ὅλα ὅσα ἔπαθε καὶ προσέφερε, προκειμένου νὰ

μᾶς ἀναγάγη καὶ πάλι στὸν Παράδεισο.

Πόσο πολύ ἔχουμε ἀνάγκη αὐτὸ τὸ χαρούμενο μήνυμα ὅλοι μας,

ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου!

Βομβαρδιζόμαστε στὴν κυριολεξία καθημερινὰ ἀπὸ ἀμέτρητα καὶ

φοβερὰ μηνύματα, τὰ ὁποῖα μᾶς δημιουργοῦν τρόμο, ἀνασφάλεια καὶ

κατάθλιψη. Δυσκολεύεται ἀπροσδόκητα ἡ ἐπιβίωσή μας, μὲ τὴν ἐπιβολὴ

σκληρῶν καὶ ἀπάνθρωπων οἰκονομικῶν μέτρων, ποὺ, ὡς συνήθως,

ἀφοροῦν καὶ στοχεύουν τοὺς μικροὺς καὶ ἀδύναμους, ἀλλά καὶ αὐτή ἡ

ζωή μας ἀκόμη νοιώθουμε νὰ ἀπειλεῖται, μὲ τὴν ἁλματώδη αὔξηση τῆς

βίας καὶ τῆς ἐγκληματικότητος. Ἔτσι ἡ ζοφερή αὐτή πραγματικότητα,

ποὺ ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τῆς πατρώας γῆς, δὲν ἀφήνει τόπο γιὰ χαρὰ. Δὲν

εἶναι δὲ, δυστυχῶς, λίγοι οἱ συνάνθρωποί μας, ποὺ βυθίζονται στὴν

ἔσχατη ἀπογοήτευση, λυγίζουν καὶ προτιμοῦν ἕως καὶ τὴν αὐτοκτονία,

λησμονῶντας, μέσα στὸν πανικὸ καὶ τὴν παραζάλη τους, ὅτι ὁλόκληρος

ὁ κόσμος δὲν ἀξίζει ὅσο ἀξίζει ἡ ψυχή τους, τὴν ὁποία, τί κρῖμα!,

αὐτοκαταδικάζουν αἰωνίως στὴν κόλαση.

Αὐτὴ, λοιπόν, τὴν ἐποχὴ, κατὰ τὴν ὁποία «κρίσις ἐστι τοῦ κόσμου

τούτου» (Ἰωάν. 12, 31), ὁ Σωτήρας Χριστός γεννᾶται καὶ πάλιν πρὸς

σωτηρίαν.

Ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία διαρκῶς ἀποδεικνύει, ἔστω κι ἄν πολλοί

ἐθελοτυφλοῦμε, ὅτι δὲν ὑπάρχει σὲ κανέναν ἄλλον ἡ σωτηρία, παρὰ

μόνον στὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο.

Διαπιστώνουμε συνέχεια ὅτι ὁσάκις στηρίζουμε, μὲ ἀπόλυτο

τρόπο, τὴν ἐλπίδα μας σὲ ἀνθρώπους, ἔστω κι ἂν εἶναι ἰσχυροί καὶ,

καλοπροαίρετα ἤ πονηρὰ, πρόθυμοι σὲ ὑποσχέσεις, ἀπογοητευόμαστε.

Καὶ τοῦτο εἶναι ἀπόλυτα δικαιολογημένο, μιᾶς καὶ ἡ γοητεία εἶναι

στοιχεῖο τοῦ μικρόβιου μύθου. Καὶ εἶναι πράγματι μῦθος, ψέμμα μεγάλο,

ὕβρις ἀληθινή, ἡ σκέψη ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ὑποκαταστήσει τὸ

Θεὸ.

- 3 -

Μήπως, ὅμως, εἶναι λιγότερες οἱ φορές, ποὺ μᾶς προδίδει καὶ αὐτός

ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας καὶ μᾶς ἀπογυμνώνει ἀλύπητα ἡ ἀνεδαφική

ἐγωϊστική μας αὐτοπεποίθηση;

Ἀκόμη, κι’ ὅσες φορὲς προσπαθοῦμε νὰ βροῦμε τὴ χαρὰ μας στοῦ

πλούτου τὴν κατάκτηση καὶ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν τὴν ἐπάρκεια καὶ τὴν

περίσσεια διαψευδόμαστε, γιατί ἡ ποθούμενη χαρμονή δὲν βρίσκεται στὸ

ἔχειν, ἀλλά στὸ εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε μᾶς

προειδοποίησε ὁ Κύριος· «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν

κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος

ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μάρκ. 8, 36-37).

Τέκνα μου ἀγαπητὰ,

Τότε, ποὺ ὁ Χριστός ἐντελῶς ἀθόρυβα γεννήθηκε στὴν ἄσημη

Βηθλεέμ, οἱ αὐτοκράτορες τῆς Ρώμης ἦσαν οἱ πανίσχυροι κύριοι τῆς

Οἰκουμένης καὶ εἶχαν ὑπὸ τὸ σκῆπτρο τῆς ἐξουσίας τους ὅλον τὸν κόσμο

καὶ τὴν Ἰουδαία. Ὁ Καίσαρας Αὔγουστος εὑρίσκετο στὴν ἀκμὴ του καὶ

διέταξε τὴν ἀπογραφὴ πάσης τῆς οἰκουμένης, μὲ σκοπὸ τὴ φορολογία

τῶν ὑπηκόων του. Σ’ ἐκείνους τοὺς δύσκολους χρόνους τῆς παγκόσμιας

μοναρχίας, ποὺ τελικῶς εἶχε ἡμερομηνία λήξεως, ἀνέστησε ὁ Θεός τοῦ

οὐρανοῦ, μὲ τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του, Βασιλεία ἀσάλευτη καὶ

ἀδιάφθορη καὶ αἰώνια. Αὐτὸ τὸ θαῦμα εὐαγγελίσθηκε στοὺς ποιμένες ὁ

ἄγγελος Κυρίου. Καὶ αὐτὸ τὸ ἐσπαργανωμένο ἀδύναμο θεῖο βρέφος, ποὺ

εἶναι τὸ σημεῖο, ἀπὸ τότε φέρνει στὸν κόσμο τὴ χαρὰ, ἀφαιρῶντας κάθε

δάκρυ ἀπ’ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Σήμερα ποὺ ὁ ἄνθρωπος ζεῖ καὶ κινεῖται μὲ ἀβεβαιότητα σὲ μιὰν

ἄλλη παγκόσμια πραγματικότητα, ἡ ὁποία, καθώς φαίνεται, ἐπιθυμεῖ

περισσότερο νὰ κατέχῃ καὶ λιγότερο νὰ συντρέχῃ τοὺς λαοὺς, ποὺ

προτάσσει τὴν ἐπιτυχία τῶν οἰκονομικῶν στόχων καὶ τὴν εὐημερία τῶν

ἀριθμῶν σὲ βάρος τῶν ἀνθρώπων, ὁ Χριστός γεννᾶται. Εἶναι παρών στὴν

Ἱστορία, παρὰ τὶς ἀτέλειωτες προσπάθειες πολλῶν νὰ Τὸν ἐξαφανίσουν.

Εἶναι παρών στὸ ἅγιο σῶμα Του, τὴν Ἐκκλησία, διὰ τῆς ὁποίας

παρατείνεται στοὺς αἰῶνες. Εἶναι παρών, ὡς σημεῖον ἀντιλεγόμενον! Ἡ

Ἐκκλησία εὐγνωμονοῦσα διαλαλεῖ τὴν ἔλευσή Του καὶ τὴν ἐν κόσμῳ

παρουσία Του, μὲ τόνο χαρούμενο, χωρίς νὰ τὴν φοβίζῃ καμμία

ἀπάνθρωπη καὶ σκληρὴ δυναστεία οὔτε νὰ τὴν σκιάζῃ καὶ ἡ καταχνιά

τῆς ἐγκόσμιας ἀπελπισίας.

Ὡστόσο, τὸ ζήτημα τῆς οἰκειώσεως τῆς οὐράνιας αὐτῆς χαρᾶς,

ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν καθένα μας προσωπικὰ. Ἂν θὰ μιμηθοῦμε τοὺς

ποιμένες, ἂν θὰ τρέξουμε, μὲ τὴν ἴδια προθυμία καὶ ἐμπιστοσύνη, πρὸς

τὸν Κύριο, νὰ Τὸν προσκυνήσουμε, νὰ Τοῦ προσφερθοῦμε μὲ ἀγάπη. Ἂν

ἀποδεχθοῦμε τὸ Χριστὸ μας καὶ Τὸν ἀγαπήσουμε, Τὸν ἐμπιστευθοῦμε

καὶ Τὸν ἀκολουθήσουμε παντοτεινὰ καὶ ὄχι περιστασιακὰ - ἑορταστικὰ,

- 4 -

τηρῶντας πιστὰ τὸ ἅγιο θέλημά Του. Τότε θὰ βροῦμε τὴ χαρὰ καὶ θὰ

ζήσουμε τὴν ἀγαλλίαση, πέρα ἀπὸ ὁποιεσδήποτε καιρικὲς συνθῆκες καὶ

ἐποχικὲς συγκυρίες. Γιατί Ἐκεῖνος εἶναι τὸ πλήρωμα καὶ ἡ χαρὰ τῶν

πάντων!

Καὶ ἀσφαλῶς μποροῦμε κι’ ἐμεῖς καὶ πρέπει νὰ Τοῦ δώσουμε χαρὰ,

προσφέροντάς Του, διὰ τῆς σωτηρίου μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, τὶς

ἁμαρτίες μας, διότι, πράγματι, ἐγκαταλείψαμε τὴν σωτήρια ὁδὸ Του καὶ

πορευθήκαμε φίλαυτα στὰ δικὰ μας θελήματα. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπ’ ὅ,τι

φαίνεται δὲν ὑπάρχει ἁμαρτία ποὺ δὲν σκεφθήκαμε καὶ δὲν ἐπράξαμε.

Πανηγύρι θὰ κάνει ὁ οὐρανός, ἂν μετανοήσουμε. Καὶ ἡ γεμάτη

μαυρίλα γῆ, ὅπως τότε, θὰ ἀποκτήσει καὶ πάλι τὸ ἀρχαῖο κάλλος καὶ τὴν

ὀμορφιὰ ποὺ τῆς πρέπει.

Τέκνα μου περιπόθητα,

Αὐτὴ ἡ ἅγια μέρα μᾶς θυμίζει ὅτι ἡ μόνη ἐλπίδα μας εἶναι ὁ

Χριστός μας καὶ ἡ μόνη ὁδός γιὰ τὴ χαρὰ μας εἶναι ὁ δικός Του τρόπος

ζωῆς, ὁ ἐκκλησιαστικός.

Νὰ ζοῦμε, δηλαδή, μὲ τὸ Θεὸ καὶ γιὰ τὸ Θεὸ.

Νὰ ζοῦμε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους

μας.

Νὰ ζοῦμε στὴν ἁγιαστικὴ χάρη τῆς Ἐκκλησίας.

Σᾶς εὔχομαι πάντοτε νὰ ἀγωνίζεσθε, νὰ εἶσθε ἀδούλωτοι στὴν

ἁμαρτία· ἀδούλωτοι στὸν ἐγωϊσμὸ. Ἐλεύθεροι ἀπὸ τὴν ἀπληστία.

Ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸν κάθε γήϊνο φόβο. Ὁ μόνος φόβος, ποὺ ἐπιτρέπεται σ’

ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς, εἶναι ἡ ἀγωνία μας, μὴπως καὶ προτιμήσουμε τὸν

διάβολο, ἐγκαταλείποντας τὸ Θεὸ καὶ μὴ τυχόν δὲν ἀγαπήσουμε τοὺς

συνανθρώπους μας, πρὸςτοὺς ὁποίους ὀφείλουμε καὶ νὰ ἀγαθοποιοῦμε.

Νὰ εἶσθε χαρούμενοι, ναί χαρούμενοι, πάντοτε χαρούμενοι μὲ τὸ

Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία.

Σᾶς ἀσπάζομαι πατρικὰ

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

(πρὸς τοὺς Ἐφημερίους):

Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νὰ

ἀναγνωσθῆ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ.κ. ΚΟΣΜΑ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 39 )

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΚΟΣΜΑΣ

Πρός τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β΄,11)

Τέκνα τοῦ Γεννηθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀγαπητά καί περιπόθητα!
Χαρμόσυνο καί ἀφυπνιστικό ἀκούσθηκε τή νύχτα τῆς Γεννήσεως τό λυτρωτικό μήνυμα ἀπό τά χείλη τῶν ἀγγέλων. «Ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ…»(Λουκ. β΄, 10-11).
Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ἀνήγγειλαν στούς ποιμένες καί σέ ὅλο τόν κόσμο βέβαια, ὅτι ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου γιά νά ἐκπληρωθοῦν οἱ λόγοι τῶν προφητῶν τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά καί οἱ χρησμοί ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς, οἱ ὁποῖοι περίμεναν μέ ἀγωνία τόν Λυτρωτή καί Σωτῆρα ὅλου τοῦ κόσμου. Kυριαρχοῦσε ὁ πόθος γιά μιά ἀλλαγή καί λύτρωσι.
Ἀπό παντοῦ ἐκφραζόταν ἡ ἐλπίδα ὅτι θά ἔλθῃ ὁ δυνατός, ὁ σοφός, ὁ ἅγιος ὁ ὁποῖος θά συντρίψῃ τό κακό, θά φωτίσῃ τόν κόσμο καί θά ἀπαλλάξῃ τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τά δεινά πού τήν μάστιζαν, θά τήν ἐλευθερώσῃ ἀπό τήν ἄβυσσο στήν ὁποία τήν κατεκρήμνισε ἡ ἀποστασία.
Πολλοί θέλησαν εἴτε μέ τήν φιλοσοφία τους, εἴτε μέ τήν ἐπιστήμη τους, εἴτε μέ τήν ψευτοθεότητά τους καί τόσα ἄλλα, νά σώσουν τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν κατάπτωσι καί τή φθορά ἀλλά δέν τό κατόρθωσαν.
«Ἧλθε ὅμως τό πλήρωμα τοῦ χρόνου… καί ὁ Θεός Πατήρ ἐξαπέστειλε τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός..» (Γαλ. δ΄, 4).
Ὁ ἄπειρος Θεός, ὁ Δημιουργός τῶν πάντων, ὁ Ἕνας τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέσα ἀπό τά πανάγια σπλάχνα τῆς Παναγίας κόρης τῆς Ναζαρέτ, Μαριάμ, γεννήθηκε ὡς βρέφος ἀδύναμο στή μικρή πόλι τῆς Ἰουδαίας, τή Βηθλεέμ.
Ἐκείνη τή νύχτα τῆς Γεννήσεως ἔληξε τό δράμα τῆς ἀνθρωπότητος, οἱ χιλιετίες τῆς ἀναμονῆς ἔφθασαν στό τέλος τους.
Αὐτή ἡ φανέρωσι τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας καί στή ζωή μας, ἡ άληθινή καί πραγματική εἰσαγωγή του ὡς ἀνθρώπου στήν οἰκουμένη (Ἑβρ. ι΄, 6), ἔφερε τή σωτηρία καί τή λύτρωσι τοῦ κόσμου.
Καί τί δέν μᾶς προσέφερε ὁ Κύριος μέ τήν ἐνανθρώπησί Του! Μᾶς ἀπεκάλυψε τήν ἀληθινή πίστι. Μᾶς ἀπεκάλυψε τόν Τριαδικό Θεό μας. «Οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ… εὕρομεν τήν ἀλήθειαν» (δηλ. τήν ἀληθινή πίστι).
Ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν βυθισμένη στήν εἰδωλολατρία. Τά πάντα λατρεύονταν ὡς θεοί, ἐκτός ἀπό τόν ἀληθινό Θεό. Μᾶς χάρισε τό ἀληθινό φῶς καί μᾶς ἔκανε Χριστιανούς. Μᾶς ἐλύτρωσε ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου, ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν αἰώνιο θάνατο. Μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶπε στόν ἄνθρωπο: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μάρκ. ζ΄, 47).
Ἦλθε ἀνάμεσά μας καί μᾶς ἔφερε τήν ἀληθινή, τήν μόνιμη εἰρήνη. Ὄχι τήν ἐπιφανειακή, τοῦ κόσμου τήν εἰρήνη. Μᾶς ἔφερε τή δική Του, τήν θεία, τήν ἐσωτερική εἰρήνη, ἀφοῦ μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τήν ρίζα τῆς ταραχῆς καί τήν πικρία τῆς ἁμαρτίας, συμφιλίωσε τό Θεό μέ τόν ἄνθρωπο, ἕνωσε τόν οὐρανό μέ τή γῆ.
Μᾶς δίδαξε τήν γνησία, τήν καθαρή, τήν ἀνόθευτη ἀγάπη. Ἔδωσε στόν ἄνθρωπο τήν πραγματική του ἀξία, ἐξύψωσε τή γυναῖκα, ἐτίμησε τό παιδί ὡς ἀγγελική ὕπαρξι, ἐλευθέρωσε τό δοῦλο καί τόν τίμησε ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἔδωσε στήν ἕνωσι ἀνδρός καί γυναικός μέσα στήν οἰκογένεια, ἱερό καί μυστηριακό χαρακτῆρα.
Κυρίως ὅμως, ὁ Θεός κατέβηκε μέχρι τόν ἄνθρωπο ὥστε ὁ ἄνθρωπος νά ὑψωθῇ μέχρι τόν Θεό, ὁ Θεός μετέσχε τῆς δικῆς μας ἀνθρωπίνης φύσεως γιά νά μετάσχῃ ὁ ἄνθρωπος τῆς θείας.
«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ…»!
Ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν ὅλα αὐτά, μπορεῖ κάποιος νά ἀκούσῃ τόν ἀκατάστατο λογισμό του καί νά ρωτήσῃ: Ἀφοῦ ὁ Χριστός ἔσωσε τόν κόσμο καί τοῦ χάρισε ὅλα αὐτά τά δῶρα, γιατί σήμερα ἡ κοινωνία μας δέν ζῆ τή χαρά, τήν εἰρήνη, τήν εὐτυχία; Γιατί, ἰδιαιτέρως στήν ἐποχή μας τόσο ἔντονα δοκιμάζεται ὁ κόσμος, ἡ πατρίδα μας;
Ἀγαπητοί, ὁ Χριστός μας ἔγινε ἄνθρωπος, μᾶς προσέφερε καί μᾶς προσφέρει τή σωτηρία. Ἐμεῖς ὅμως δέν Τόν πιστέψαμε, δέν Τόν ἀγαπήσαμε, δέν Τόν δεχθήκαμε.
Ἀναζητήσαμε φιλοσοφικά συστήματα, θεωρίες, ἰδεολογίες, ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις γιά νά ἐπιτύχουμε καί νά ἑδραιώσουμε τήν εἰρήνη, τή χαρά, τήν εὐημερία, τήν εὐτυχία. Μόνον μ’ αὐτά ὅμως - καί ἄς τό δεχθοῦμε - ἀποτύχαμε χωρίς Χριστό.
Ἐπιλήσμονες καί ἀγνώμονες, περιφρονοῦμε καί σήμερα τόν Νηπιάσαντα Κύριο, πορευόμαστε μέ ὁδηγό μόνο τό θέλημά μας, ἄν καί λεγόμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Νοθεύσαμε τό δόγμα, ἐκκοσμικεύσαμε τό χριστοκεντρικό μας ἦθος, προδίδουμε τήν ἁγία ἐκκλησιαστική μας παράδοσι, ἀλλοιώνουμε τήν διδαχή τῶν Πατέρων μας, δέν ἐπιτρέπουμε στόν Σωτῆρα Χριστό νά ὁδηγήσῃ τή ζωή μας.
Ὁ νεοπλουτισμός, ὁ ἐγωκεντρισμός, ἡ ἔξαρσι τοῦ συμφέροντος, ἡ ὑποδούλωσι στίς ἡδονές τῆς σαρκός μέχρι τῆς κτηνώδους διαστροφῆς, μᾶς ἀποξένωσαν ἀπό τή χάρι καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μας.
Τί κρῖμα ἀλήθεια! Αὐτός ὁ κόσμος μας, ὁ πολιτισμένος καί τάχα ἔξυπνος, ἀρνεῖται καί ὑποφέρει, σφαδάζει, συντρίβεται, χάνεται. Καί ζητάει λυτρωτή, σωτῆρα, ὅπως ἡ πρό Χριστοῦ ἀνθρωπότητα.
Ὑπάρχει ἀλήθεια ἐλπίδα σωτηρίας; Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχει!
Σήμερα Χριστούγεννα, ἅς θελήσουμε νά δεχθοῦμε τήν ἀλήθεια. «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον, Σωτήρ».
Ἐφ’ ὅσον θά ἐπιμένουμε νά ἀπομακρύνουμε τόν Γεννηθέντα Σωτῆρα ἀπό τήν καρδιά μας, ἀπό τήν οἰκογένειά μας, ἀπό τήν παιδεία μας, ἀπό τήν πατρίδα μας, ρακένδυτοι, ἐξαθλιωμένοι, δοῦλοι τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, θά εἴμαστε καί ὑποτελεῖς στά φοβερά πάθη μας, θά φιλοξενοῦμε πάντοτε μέσα μας τήν ἀγωνία, τή δυστυχία καί τό σπουδαιότερο, θά πορευόμαστε μέ τήν ἁμαρτωλότητά μας στήν αἰώνια ἀπώλεια.
Γι’ αὐτό ὅσο κι ἄν ἡ ζόφωσι τῶν ἡμερῶν μας καί τῶν σκοτισμένων ὑπευθύνων καί ἀνευθύνων θέλει νά ἀποκρύψῃ τό θεῖο Βρέφος ἀπό τούς ἀνθρώπους, θέλει νά σκοτώσῃ τήν πίστι μας, τήν ἀγάπη μας γιά τόν Σωτῆρα μας Χριστό, ἐμεῖς ἄς ἀνοίξωμε τήν καρδιά μας σήμερα, γιά νά γεννηθῇ καί νά μείνῃ μόνιμα μέσα μας.
Ἕνα εἶναι τό σωτήριο φάρμακο: Ἡ προσωπική μας μετάνοια, ἡ συνειδητή μετάνοια ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ἡ ἐπιστροφή μας στή Βηθλεέμ.
Ὅπως ἔφερε μέ τήν ἐνανθρώπησί Του ὁ Κύριος τή σωτηρία, ἔτσι καί σήμερα θά φέρῃ καί στήν πατρίδα μας, στήν οἰκογένειά μας, στόν καθένα μας τή λύτρωσι.
Εὔχομαι πατρικά, αὐτά τά Χριστούγεννα νά εἶναι ἀληθινά καί σωτήρια γιά ὅλους μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

---

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ κ.κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

  

Πρός Τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς Τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας " Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός· ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ " Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, Μιά ἀναδρομή στήν προχριστιανική ἐποχή θά μᾶς ἔκανε νά ἀντιληφθοῦμε τήν κοινωνικοπολιτική κατάσταση τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου, μέ σκοπό νά ἀποκτήσουμε συνείδηση τῆς δικῆς μας ἐποχῆς γιά μιά δυναμική δημιουργική πορεία πρός τά ἐμπρός, μέ προοπτική τό τέλος τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἑκάστου πορείας. Ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ πολιτισμούς ἀρχαίους ποῦ διέγραψαν οἱ ἄνθρωποι καί πού σήμερα μόνο τά λείψανα ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τό ἀληθές. Μαρτυρεῖ ἀκόμη τήν ποιότητα τῶν ἀνθρώπων, τήν τάση τους γιά τήν ἀναζήτηση τοῦ ὑπέρτατου ὄντος, τή δημιουργία τῶν θρησκειῶν, ἀκόμη τήν ἀνταγωνιστικότητα τῶν λαῶν καί τή σχέση τοῦ ἑνός πρός τόν ἄλλον. Στήν πορεία τῆς ἱστορίας δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε ἤ νά λησμονήσουμε τίς δύο μαῦρες κηλίδες τῆς ἀνθρωπότητος. Τή δουλεία καί τόν πόλεμο. Αὐτά μαζί μέ τήν εἰδωλολατρία καλύπτουν τόν οὐρανό τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου καί οἱ ἄνθρωποι προσδοκοῦσαν καί ἤλπιζαν σέ κάτι τό καλύτερο πού πρόκειται νά ἐπικρατήσει καί ν' ἀλλάξει τή ζωή τους. Τό μαρτυροῦν οἱ φιλόσοφοι, οἱ μύθοι τῶν λαῶν, ἡ Παλαιά Διαθήκη. Τό σκηνικό τοῦ παλαιοῦ κόσμου ἐπικεντρώνεται σέ μιά σκοτεινή σπηλιά, στάβλο ζώων βρωμερό πού μιά νύχτα σκοτεινή ἀνατράπηκε. Λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον. Ποιός; ὁ ἀναμενόμενος μεταμορφωτής τῆς Ἱστορίας. Σ' αὐτό τό Σπήλαιο ὅλα ἀλλάζουν. Ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου ζεσταίνει τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ βροτεία φύσις ἀναπλάθεται ἀπό τό ἐντός τοῦ Σπηλαίου Θεῖο Βρέφος. Αὐτό τό βρέφος πού προῆλθε ἀπό τό δασύ καί κατάσκιο Ὄρος τήν Θεοτόκο Μαρία, κατά τόν προφήτη Ἀβακούμ. Ὁ Θεός Λόγος σαρκούται στήν Kεχαριτωμένη καί πεπληρωμένη ἀρετῶν ἁγνή Παρθένο τῆς Ναζαρέτ. Τήν ἀνάπλαση τῆς ἀνθρωπότητος ἦλθε ὁ Λόγος νά ἐνεργήσει. Καί διερωτώμεθα: Ποῦ εἶναι αὐτή ἡ ἀνάπλασις μετά ἀπό περίσσεια δύο χιλιάδων ἐτῶν; Εὔλογο τό ἐρώτημα. Ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον. Κρυφά δηλαδή καί ταπεινά, χωρίς νά τό γνωρίζει κανείς ἐκτός ἀπό τόν Ἰωσήφ, πού ἔκθαμβος παρακολουθεῖ τό «ξένον καί παράδοξον μυστήριον» γεννήθηκε στή σπηλιά. Ὅμως τό μαρτύρησε ὁ οὐρανός χρησιμοποιώντας στόμα τόν ἀστέρα κι ἔτσι ὁδήγησε καί τούς Μάγους στήν προσκύνηση τοῦ θείου βρέφους κατά τήν ἀριστουργηματική ὑμνογραφία τῶν Χριστουγέννων: «Μάγους ὁδηγήσας εἰς προσκύνησίν σου· μεθ' ὧν σε μεγαλύνομεν, Ζωοδότα δόξα σοι.» Τό μαρτύρησε ὁ ὕμνος τῶν Ἀγγέλων «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» πού σήμανε τό γκρέμισμα τοῦ μεσότειχου τῆς ἔχθρας καί τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Τό μαρτύρησε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων καί τῶν ποιμένων μπροστά στό Θεῖο Βρέφος πού σηματοδοτεῖ τήν ἀρχή τοῦ τέλους γιά τήν εἰδωλολατρία (τήν κάθε εἴδους εἰδωλολατρία) καί τήν ἐκπλήρωση τῆς προσδοκίας τῶν λαῶν γιά τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Ἡ διανόηση καί ἡ ἐπιστήμη ἀλλά συγχρόνως ἡ ἁπλοϊκότητα καί ἡ ἀγαθωσύνη γονατίζουν στά πόδια τοῦ «ἐν Σπηλαίῳ Τεχθέντος». Τό σπήλαιο φωτίσθηκε. Ἔλαμψε τό Φῶς! Ἀπομένει νά δεχθοῦμε τίς θεῖες ἀκτίνες γιά νά εἰσχωρήσουν στίς ψυχές μας καί νά τίς μεταμορφώσουμε ἀπό σκοτεινά σπήλαια σέ φωτοφόρους θρόνους τοῦ Ἐπισκέπτη τοῦ οὐρανοῦ πού ἐκκένωσε τήν Θεότητα Του στή βροτεία μας φύση. Ναί ὁ Μεγάλος Ἐπισκέπτης κοινωνεῖ μέ τή δημιουργία Του. Ὁ πρό αἰώνων Λόγος ἀνασύρει τό πεσμένο ἀπό τήν ἁμαρτία πλάσμα Του. Τό ἐνδύει μέ τή θεότητα. Φῶς παντοῦ βασιλεύει καί μόνο ἀκόμη οἱ σκοτεινές δυνάμεις ὀργιάζουν ὅπως τό φίδι πού ἐνῶ ἔχει κτυπηθεί κατακέφαλα καί προσμένει τό θάνατό του, συνεχίζει νά ταράζει τόν κόσμο μέ τήν οὐρά του. Τό φῶς τῆς Βηθλεέμ, ἡ Ἀνατολή ἀνατολῶν, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης χύνει ἄπλετα τό φῶς Του στίς καρδιές. Μεταμορφώνει, ἁγιάζει, θεώνει. Μή μᾶς φοβίζουν οἱ δρῶσες στόν κόσμο σκοτεινές δυνάμεις. Ἔχουν ἰσχύ περιορισμένη· «ὁ Χριστός λαθών ἐτέχθη ὑπό τό Σπήλαιον». Ἅς ἐπιστρατεύσουμε τίς ἐνέργειες καί δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας γιά μιά πορεία συνάντησης μέ τό Θεῖο Βρέφος. Μόνο τότε ἡ ἀνθρωπότης θά αναπλασθεί. Τότε τά Χριστούγεννα θά εἶναι σωτήρια. «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί κατ' ἐπέκταση ἄς τό μετατρέψουμε: «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Στήν πραγμάτωση τῆς πορείας ἡ ἀγάπη τοῦ Σαρκωθέντος Λόγου θά διαλύσει τήν κρίση πού σήμερα σείει ἀπειλητικά ὄχι μόνο τήν Πατρίδα μας ἀλλά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Μόνο ὅταν οἱ ἰσχυροί σκύψουν ευλαβικά στό σπήλαιο καί ἀγκαλιάσουν τό θεῖο Βρέφος στά πρόσωπα τῶν ἀδυνάτων θά μπορέσουν νά δώσουν τήν λύση στά πάμπολλα προβλήματα τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη θά δώσει πραγματική εὐτυχία καί λύτρωση στούς λαούς. Γι' αὐτό «Δεῦτε ἴδωμεν λαοί ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» καί μέ ἀπόλυτη σιγουριά καί ἐμπιστοσύνη ἄς «ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ». Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης καί νησιωτικῆς Μητροπόλεως Παροναξίας εὔχομαι ὁλόψυχα σέ ὅλους σας καί ἰδιαίτερα στούς ἀδελφούς μας τούς ἀσθενεῖς ἤ τούς δοκιμαζομένους ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια, τούς ἀποδήμους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους αὐτό τό ‘Υπέρλαμπρο Ἄστρο τῆς Βηθλεέμ νά κατευθύνει πάντοτε τήν ζωή καί τά ἔργα σας «εἰς νομάς σωτηρίους». Χρόνια πολλά, εὐλογημένα καί ἁγιασμένα! Διάπυρος εὐχέτης πρός Κύριον, Ὁ Ἐπίσκοπός σας † Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

+ Ἀναστάσιος Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011 Υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου

“Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί” (Α΄ Τιμ. 3:16) H υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου είναι βασικό μήνυμα της σημερινής μεγάλης εορτής του χριστιανικού κόσμου. Ακόμη και ο πιο τολμηρός νους δεν είχε ποτέ υποπτευθεί ότι ο Ίδιος ο απρόσιτος και ακατάληπτος Θεός θα προσελάμβανε την ανθρώπινη φύση και θα ἐφανερώνετο “ἐν σαρκί”,. Για την κλασική λογική, κάτι τέτοιο ανήκει στη σφαίρα του αδυνάτου. Αυτήν ακριβῶς την υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου πανηγυρίζουμε σήμερα. Και καλούμεθα να τη χαρούμε, παρά τη σκληρή πραματικότητα την οποία βιώνουμε. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε ἄνθρωπος, εισήλθε στην ανθρώπινη Ιστορία. Το “ἐφανερώθη” υπαινίσσεται την προηγούμενη αΐδιο ζωή του Λόγου. “Θεός ὤν καί Θεοῦ υἱός, καί ἀόρατον ἔχων τήν φύσιν, δῆλος ἅπασιν ἐνανθρωπήσας ἐγένετο” (Θεοδώρητος, ἐπίσκοπος Κύρου). Η ελευθερία του Θεού δεν γνωρίζει όριο. Όπως καί η αγάπη Του, που είναι τό ουσιαστικό ιδίωμά Του “Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν” (Ἰω. 1:14). Προσλαμβάνοντας το ανθρώπινο σώμα, ο Υιός και Λόγος του Θεού φανέρωσε ταυτόχρονα την απέραντη αξία και τη μοναδική σημασία που έχει το υπέροχο αυτό δημιούργημά Του. Και αποκάλυψε ότι τελικός σκοπός του ανθρώπου είναι να γἰνει κατοικητήριο του Θεού. Με την ενανθρώπησή Του, ο Χριστός έδειξε την ασύλληπτη στον ανθρώπινο νου δυναμική της ελευθερίας και της αγάπης του προσωπικού Θεού. Τοποθέτησε σε νέα βάση τις ανθρώπινες σχέσεις μαζί Του. Όσοι με πίστη και αγάπη προσβλέπουμε στόν ενανθρωπήσαντα Υιό και Λόγο του Θεού, γνωρίζουμε ότι Αὐτός παραμένει, τελικά, η οδός (Ἰω. 14:6) που οδηγεί, με τρόπο θαυμαστό, σε διεξόδους ζωής. Και πολλοί έχουμε προσωπική εμπειρία, ότι εκεί που όλα εφαίνοντο κλειστά και ζοφερά, άνοιξε δρομους λυτρωτικούς. Η υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου, την οποία αποκαλύπτουν τα Χριστούγεννα, δεν γίνεται με μεγαλοπρεπείς δημόσιες εξαγγελίες και υποσχέσεις. Οι παρεμβάσεις του Θεού παραμένουν διαχρονικά αθόρυβες και μυστικές. Τις χαρακτηρίζει η απλότητα και η ταπείνωση, ενῶ συγχρόνως διατηρούν μια εξαιρετική πρωτοτυπία. Και οι επεμβάσεις αυτές συνεχίζονται διά μέσου τών αἰώνων. Οι νόμοι της φύσεως που διέπουν τον κόσμο δεν αποκλείουν την παρέμβαση του Δημιουργού, Νομοθέτου και Προνοητού Θεού. Με την ελευθερία και την αγάπη Του, δεν έπαυσε να ενεργεί, όταν Εκείνος κρίνει, για την υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου, με τρόπους θαυμαστούς. Όταν, βεβαίως, δεν υπάρχει η πίστη προς τον αγαπώντα και ελεύθερο πάσης αναγκαιότητος Θεό, ο άνθρωπος αρνείται τη δυνατότητα του θαύματος. Ο πιστός χριστιανός, εν τούτοις, δέχεται ταπεινά την αδυναμία της ανθρωπίνης φύσεως και ζητεί από Εκείνον, ο Οποίος είναι άπειρος και παντοδύναμος, να του χαρίσει την υπερλογική δυνατότητα και τον φωτισμό να αποδεχθεί και να βιώσει το θαύμα. Τον τελευταίο καιρό, οι σκληρές συνθήκες που έχει προκαλέσει η γενικότερη ηθική και οικονομική κρίση έχουν δημιουργήσει πληθώρα αδιεξόδων. Σ᾽ αυτή την ομιχλώδη και πνιγηρή ατμόσφαιρα, η εορτή των Χριστουγέννων έρχεται να προσφέρει παρήγορο φως. Να βεβαιώσει ότι ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος για να μείνει εσαεί “μεθ᾽ ἡμῶν”. Ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, έστω και αν συχνά Τον λησμονούμε και συμπεριφερόμαστε σαν να μην υπάρχει. Ο Χριστός καταργεί, με τρόπους θαυμαστούς, τα ανθρωπίνως αδύνατα. “Ὅτι οὐκ ἀδυνατίσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα” (Λουκ. 1:37). Δεν είναι όμως “ο από μηχανής θεός” της αρχαίας τραγωδίας. Σέβεται την ελευθερία μας και αναμένει και από εμάς να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχει χαρίσει στην ανθρώπινη φύση μας. Υπάρχουν πολλά που συνήθως ονομάζουμε “αδύνατα”, τα οποία καλούμεθα με τη χάρη Του να υπερβούμε. Αρχίζοντας από τα άμεσα και προσωπικά. Εκ πρώτης ὄψεως, μοιάζει σχεδόν αδύνατο να απαλλαγούμε από τα πάθη μας, τη φιλαυτία, την πλεονεξία, τη φιληδονία· την ταση να λέμε ψέμματα, να αδιαφορούμε για τη δικαιοσύνη, τη νομιμότητα, την αλληλεγγύη. Ακόμη, παράλληλα, δηλώνουμε ότι μας είναι “αδύνατο” να αναλάβουμε, για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, πρωτοβουλίες που απαιτούν θυσίες. Αντίθετα, η πίστη και η προσωπική σχέση με τον Χριστό, αποδεσμεύουν και ενεργοποιούν κρυμμένες μέσα μας δυνάμεις για την υπέρβαση των ανθρωπίνως αδυνάτων Μεταγγίζουν συγχρόνως εκπληκτική ζωτικότητα στην ανθρώπινη ψυχή, για να αντέχει και στις πιο αντίξοες συνθήκες στερήσεως, κατατρεγμού, πιέσεων· και να συνεχίζει να δρα με αισιοδοξία δημιουργική. Την εμπειρία αυτή συμπυκνώνει η μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου: “Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ” (Φιλιπ. 4:13). Οι εορτές της Εκκλησίας μας καλούν να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας. Να συνέλθουμε από την ταραχή και την κατάθλιψη. Να ανανεώσουμε την πίστη και τη βεβαιότητά μας ότι ο Χριστός, του Οποίου την έλευση στόν κόσμο εορτάζουμε, παραμένει “μεθ᾽ ἡμῶν”· ότι ῍τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν” (Λουκ. 18:27). Να αλλάξουμε τρόπο σκέψεως και συμπεριφοράς. Να συντονίσουμε τη ζωή μας με το θέλημα το δικό Του. Και η προσωπική αυτή αλλαγή αντανακλά πάντοτε ευεργετικά στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο· τονώνει την αντοχή, την αλληλεγγύη, την ειρήνη, τη δημιουργικότητα, με τρόπους που συχνά παραμένουν αθέατοι αλλά που είναι ουσιαστικοί. “Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί”. Ἡ υπέρβαση του ανθρωπίνως αδυνάτου παραμένει κεντρικό μήνυμα των Χριστουγέννων και προσωπική εμπειρία εκείνων που ζουν εν Χριστῷ. Εύχομαι εκ καρδίας, η πεποίθηση αυτή να δυναμώσει μέσα μας κατά την εορταστική αυτή περίοδο, να μας παρηγορεί και να μας στηρίζει στο έτος που έρχεται. Ευλογημένα Χριστούγεννα. Με γαλήνια καρτερία ο νέος χρόνος.

ο δρόμος των αγγέλων….

Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών. Των παιδιών, που τις μέρες αυτές περιμένουν τα δώρα τους.
Και πρώτα-πρώτα είναι η γιορτή του θεϊκού παιδιού. Που, ωστόσο, δεν ήρθε, για να πάρει, αλλά, για να προσφέρει δώρα. Και επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, δεδομένου ότι ήταν νήπιο, μίλησαν για λογαριασμό του τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι. Που έκαμαν και τις προγραμματικές του δηλώσεις.
Όχι βέβαια στους γραμματείς και τους φαρισαίους: Τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία. Που είχαν αναγάγει την υποκρισία, το ψέμα και την αδικία, σε επιστήμη.
Όπως άλλωστε συμβαίνει και στις μέρες μας. Οπότε το έγκλημα έχει γίνει νόμος και καθεστώς, ενώ η δικαιοσύνη βρίσκεται υπό διωγμό….
Έκαμαν τις προγραμματικές δηλώσεις στ’ απλοϊκά παιδιά, τους τσοπάνηδες, που βοσκούσαν τα ζωντανά τους στις εξοχές της Παλαιστίνης…
Και τους είπαν πως, επιτέλους, ανέτειλε ο Ήλιος της Δικαιοσύνης! Που θα κάμει τη ζωή τους ειρηνική και τους ανθρώπους καλοσυνάτους και ευτυχισμένους. Για να δοξάζεται, έτσι, ο Θεός.
Και βέβαια ο Ήλιος της Δικαιοσύνης δεν θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στ’ αρχοντικά, τα χτισμένα με αδικία και αίμα. Ή τα ανάκτορα, του Ηρώδη, που, απ’ τις αλλεπάλληλες δολοφονίες, απέπνεαν τη μπόχα της πτωμαΐνης...
Φιλοξενείται, είπαν οι άγγελοι, σ’ ένα στάβλο, όπου έχει λίκνο του τη φάτνη απ’ όπου τα ζώα τρώνε την τροφή τους.
Και οι τσοπάνηδες, όπως το συνήθιζαν, έσπευσαν να προσφέρουν στο νεογέννητο τα φτωχικά, μα τόσο πολύτιμα, για την περίσταση, δώρα τους.

Αλλά δώρα έσπευσαν να προσφέρουν και τα σοφά παιδιά της Ανατολής, οι μάγοι. Που κατευθύνθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Όπου πίστεψαν ότι θα συναντούσαν εορταστική, για χάρη του νεογέννητου βασιλιά, ατμόσφαιρα. Όμως…
Η αναγγελία του σκοπού του ερχομού τους προκάλεσε-αντίθετα απ’ ο, τι περίμεναν- μεγάλη ταραχή. Και ιδιαίτερα στον Ηρώδη…
Που ζήτησε απ’ τους μάγους, αφού προσκυνήσουν το νεογέννητο βασιλιά, να του πουν πού ακριβώς βρίσκεται. Για να πάει κι αυτός να τον προσκυνήσει και να του προσφέρει τα δώρα μου….
Αλλά οι άγγελοι είπαν στους μάγους: Μην ξαναγυρίσετε σ’ αυτόν τον κακούργο. Να επιστρέψετε στην πατρίδα σας από άλλο δρόμο.
Και τα σοφά παιδιά έπραξαν, όπως τους είπαν οι άγγελοι....
Πράγμα, που, δυστυχώς, δεν κάνουμε εμείς οι άσοφοι. Που δεν ακούμε τους αγγέλους-τα παιδιά μας- καθώς φωνάζουν, πάντα, ολοένα και περισσότερο, για ψωμί, παιδεία και ελευθερία.
Αφού ακούμε τους Ηρώδες: Τη Μέρκελ και το Σαρκοζί. Τους τοκογλύφους τραπεζίτες και τους εφιάλτες πολιτικούς και κυβερνήτες. Που ζητούν να αλλοτριώσουν την παιδεία μας και να μας απαλλοτριώσουν απ’ το ψωμί και την πατρίδα μας.
Καβγάδιζαν, λέει, οι μαθητές του Χριστού για το ποιος ή ποιοι θα έχουν τις πρώτες θέσεις στο βασίλειο του Θεού. Κι ο Χριστός τους έδειξε ένα παιδί και τους είπε: Αν δεν γίνετε σαν τα παιδιά δεν έχετε καμιά θέση στο βασίλειο του Θεού.
Που σημαίνει ότι, χωρίς επανάσταση και παιδεία κανείς, ποτέ δεν κέρδισε καμιά βασιλεία.
Πράγμα που φαίνεται να μη γνωρίζουμε εμείς οι σημερινοί Έλληνες. Σε αντίθεση με τους επαναστάτες του ’21 και τον πατρο-Κοσμά, που το ήξεραν πολύ καλά. Όπως και οι αρχαίοι Έλληνες.
Και δεν το ήξεραν απλά, αλλά το ζούσαν κιόλας:
Η βασιλεία, έλεγε ο Ηράκλειτος, ανήκει στα παιδιά.
Και το αιγυπτιακό ιερατείο στο Σόλωνα: Εσείς οι Έλληνες είστε αιώνια παιδιά.
Τα αιώνια παιδιά, που δημιούργησαν τον αιώνιο πολιτισμό.
Απ’ τον οποίο ζητούν να απαλλοτριώσουν εμάς και τα παιδιά μας οι τοκογλύφοι τραπεζίτες και οι εντολοδόχοι τους παπα-δήμιοι εφιάλτες.
Κι εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε ποια δώρα και ποιο δρόμο θα κάνουμε στα παιδιά μας:
Το δρόμο και τα δώρα των Ηρωδών τοκογλύφων, που οδηγούν στη ζούγκλα και στην κόλαση και την αιώνια σκλαβιά;
Ή το δρόμο και τα δώρα των αγγέλων, που οδηγούν στην επίγεια και την αιώνια ελευθερία!...
Παπα Ηλίας

Το Super Deal τών Χριστουγέννων

 

ΟΟΔΕ, και εκεί από εδώ

Χριστουγεννιάτικο Λονδίνο (από αυτό το τουριστικό post)

Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ένα μεγάλο παζάρι, συμφωνία, ανταλλαγή. Ανταλλάσσουμε το Χριστό με εικόνες, αγαθά, δώρα, ρεβεγιόν, διακοπές, ξεκούραση, ταξίδια, βόλτες, ταινίες, τραγούδια και ό,τι άλλο το καταναλωτικό μυαλό μας σκέφτεται. Η Εκκλησία μπορεί να φωνάζει ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα, ωστόσο περισσότερο βλέπουμε το Χριστό της φάτνης ή τραγουδάμε το Χριστό της Άγιας Νύχτας και ελάχιστα ζούμε το Χριστό της πίστης, το Χριστό ως Σωτήρα μας.

Αναρωτιέμαι τι σημαίνει Χριστός – Σωτήρας. Δεν ξέρω αν είμαστε πολλοί αυτοί που το ψάχνουμε. Για να υπάρξει Σωτήρας, χρειάζεται να θέλουμε να σωθούμε από κάτι και να διαλέξουμε Κάποιον που να μας σώσει. Η Εκκλησία λέει ότι έχουμε ανάγκη να σωθούμε από το θάνατο, το κακό, την αμαρτία. Τίποτε από αυτά δεν βλέπω να αγγίζει τη ζωή μας.

Ο θάνατος για μας τους νέους είναι πολύ μακριά ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Άλλωστε, έχουμε όνειρα, θέλουμε να χαρούμε τη ζωή μας, μας φτάνουν τα βάσανα του σχολείου, του Πανεπιστημίου, των σχέσεων που έχουμε και μας ταλαιπωρούν διότι δε μας δίνουν και κανένα ουσιαστικό νόημα ή αυτών που θα θέλαμε να έχουμε, αλλά κανείς δε μας δίνει σημασία.

Το κακό είναι σχετικό. Ξέρουμε ότι το έχουν οι μεγάλοι, όταν καταστρέφουν το περιβάλλον, όταν κάνουν πολέμους, όταν λένε ψέματα, όταν δε ρωτάνε τη γνώμη μας, όταν είναι υποκριτές. Εμείς, άλλωστε, ικανοποιούμε τις επιθυμίες μας και όλοι όσοι μιλούν για μας, η τηλεόραση, η διαφήμιση, οι φίλοι μας, θεωρούν ότι είναι δικαίωμά μας και καλά κάνουμε. Όσο για τους γονείς μας, αυτοί μας δίνουν χρήματα για να μη μας λείψει τίποτα και μας αγοράζουν ό,τι η καταναλωτική μας κοινωνία προσφέρει, για να μη αισθανόμαστε μειονεκτικά.

Η αμαρτία είναι παλιομοδίτικη αντίληψη περί ηθικής. Άλλωστε, το βλέπουμε στην τηλεόραση και το ακούμε από κάποιους καθηγητές μας ότι αυτοί που μιλούν για ηθική, δηλαδή οι παπάδες, είναι χειρότεροι υποκριτές από όλους. Ας αφήσουν τα πλούσια άμφιά τους και ας δώσουν χρήματα στους φτωχούς πρώτα και μετά ας έρθουν να μας μιλήσουν για αμαρτία. Άλλωστε, «ουδείς αναμάρτητος» και έχουμε χρόνο γι’ αυτά, αν έχουν κάποια αξία.

Από τι να σωθούμε λοιπόν, που δεν μας λείπει τίποτα;

Σωτήρες υπάρχουν σήμερα πολλοί. Είναι οι ωραίες ιδέες, είναι οι ήρωες των περιπετειών στον κινηματογράφο, είναι ο φίλος που θα με βοηθήσει να αντιγράψω στο μάθημα που δεν ξέρω, είναι εκείνος που θα μ’ ακούσει στο καρδιοχτύπι μου ή όταν γευτώ το πούλημα από τον «δικό» μου ή τον «κολλητό» μου, αυτός που θα δώσει κέφι στη ζωή μου με το τραγούδι του, την ομορφιά του, που θα με κάνει μέλος στο fan club του, είναι ο πρόεδρος που θα κάνει τη μεγάλη μεταγραφή και η ομαδάρα θα πατήσει τους εχθρούς.

Άρα, γιατί να επιλέξω να με σώσει ο Χριστός;

Μ’ αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα έθιμα, όπως και οι γιορτές γενικά. Με κάνουν να αισθάνομαι πιο πολλή αγάπη, να θέλω να βοηθήσω ένα φτωχό, με φέρνουν πιο κοντά στους γονείς, τ’ αδέρφια, τους φίλους μου, μοιράζομαι δώρα, καταναλώνω. Ξεχνώ το μέσα μου κενό. Ξεχνώ όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα που με κάνουν να μελαγχολώ ή να φοβάμαι. Έστω και για λίγο. Μπορώ να επιδείξω τα ρούχα μου, τα αρώματά μου, την διάθεσή μου, τη μάσκα που κρύβει το αληθινό μου πρόσωπο. Γι’ αυτό και λυπάμαι όταν ξαναγυρίζω στο πρόγραμμα, στη ρουτίνα, όταν το δέντρο ξεστολίζεται κι όταν οι μάσκες ξαναμπαίνουν στο κουτί μαζί με τα φώτα και τα στολίδια.

Τελικά, μάλλον κάτι μου λείπει.

Άμα το ψάξεις, θα δεις ότι από το Super Deal των Χριστουγέννων λείπει η πραγματική αγάπη. Λείπει το νόημα που θα με κάνει να νιώθω ότι αξίζει η ζωή μου κάτι παραπάνω από μια επιθυμία, ένα αγαθό, ένα δώρο. Λείπει η δύναμη που χρειάζεται για να δω τον εαυτό μου όπως στ’ αλήθεια είναι και όχι σε σύγκριση με τους άλλους. Λείπει η χαρά που θα κρατήσει παραπάνω από μια γιορτή. Λείπει εκείνη η σχέση που δεν θα είναι για μια νύχτα ή ένα μήνα, αλλά θα με ανεχτεί για μια ζωή, θα μ’ αγαπήσει και θα μου απλώσει το χέρι ώστε να μην πέσουν τίτλοι τέλους. Λείπει εκείνη η παρέα που δεν θα την ενώνει το πρόσκαιρο του σχολείου, του Πανεπιστημίου, του έρωτα, της διασκέδασης, αλλά θα μένει ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Η Εκκλησία μου λέει ότι ο Χριστός είναι Εκείνος που μου τα δίνει όλα αυτά. Ο Χριστός που κοινωνώ στη λειτουργία των Χριστουγέννων αλλά και κάθε Κυριακή. Ο Χριστός που με συγχωρεί για όλες τις αμαρτίες μου, για όλα τα ελαττώματά μου, για όλες μου τις αποτυχίες. Ο Χριστός που μου μαθαίνει να συγχωρώ φίλους κι εχθρούς. Ο Χριστός που με συναντά στη λύπη και τη χαρά. Ο Χριστός που με σώζει από το να υπάρχω μόνο για να καταναλώνω και με κάνει να υπάρχω για να αγαπώ.

Ο Χριστός φανερώνει το αληθινό μου πρόσωπο. Είναι το Φως που φωτίζει το μέσα μου. Είναι το νόημα που ομορφαίνει τη ζωή μου. Είναι η πίστη που με βοηθά να συνεχίσω. Είναι το Παιδί που με κρατά παιδί. Είναι Αυτός που γεννήθηκε για μένα.

Το Χριστό της Εκκλησίας θα ΄θελα να συναντήσω. Όχι όμως μόνος μου. Γιατί ξέρω ότι λίγο πολύ, όλοι θα θέλαμε να Τον βρούμε. Ας Τον ψάξουμε λοιπόν στη ζωή της Εκκλησίας. Ας τολμήσουμε να Τον γνωρίσουμε. Κι ας είναι η Γέννα Του μια καινούρια αρχή στη ζωή μας. Μαζί και μαζί Του!

Από το περιοδικό ΒΗΜΑΤΑ της Ιεράς Μητροπόλεως Κέρκυρας (τεύχος 4).

Η τρίτη πράξη μιάς ευχάριστης ταινίας, Λευκορωσικής παραγωγής. Μετάφραση Ευγενία Τελιζένκο. Υποτιτλισμός: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης (να το κανάλι της στο ΥΤ).

Η σημασία της γιορτής των Χριστουγέννων.(Στεργ.Ν.Σάκκου)

Η γέννηση του Χριστού ως μυστήριο της θείας οικονομίας είναι ξένο για το λογικό μας, παράδοξο για τη ζωή μας -ανήκει σε μία άλλη διάσταση, σε μία άλλη συχνότητα. Για να συντονιστούμε μαζί του και να πιάσουμε το κανάλι του, μας χρειάζεται Πνεύμα άγιο. Και σ’ αυτό ακριβώς έρχεται να μας βοηθήσει η Εκκλησία του Χριστού. Με το τρόπο της μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στη Βηθλεέμ· μας βάζει μέσα στο σπήλαιο και μας γονατίζει μπροστά στη φάτνη. Εκεί, όταν εμείς με ταπείνωση δεχθούμε να γίνουμε μαθηταί της, μας διδάσκει το μεγάλο γεγονός, πώς ο Θεός έγινε άνθρωπος.
Βέβαια, ίσως κάποιος αντιτείνει ότι όλος ο κόσμος σχεδόν τα ξέρει τα Χριστούγεννα, και μάλιστα οι περισσότεροι τα γιορτάζουν κιόλας, ως χριστιανοί. Εν τούτοις, δεν πρόκειται γι’ αυτό. Η γέννηση του Χριστού δεν έχει καμιά σχέση με την κοσμική γιορτή, που φέρνει το όνομά της και περιορίζεται σε ορισμένα τυπικά θρησκευτικά καθήκοντα. Αυτή είναι ίσως μία θαυμάσια γιορτή για το πεπτικό μας σύστημα ή για τις εθιμοτυπίες μας, αλλά δεν προσφέρει τίποτε σ’ αυτούς που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, σ’ αυτούς που μ’ όλες τις ανέσεις και τα αγαθά τους μένουν ανικανοποίητοι, διότι τους λείπει ο Θεός.
Για το μικρό ποίμνιο, για τους χριστιανούς όχι της ταυτότητας, αλλά της συνειδήσεως, τα Χριστούγεννα είναι ένα μυστήριο απρόσιτο και στο πιο μεγάλο σοφό χωρίς το θειο φωτισμό. Είναι ακόμη μία γιορτή που θα τους βοηθήσει να ζήσουν την ενανθρώπηση του Χριστού όχι σαν ένα γεγονός του καιρού εκείνου, αλλά σαν μία πραγματικότητα του σήμερα. Διότι αυτό θα πει γιορτάζω -φεύγω από το χρόνο μου και από τον τόπο μου, και μπαίνω στην αιώνια ώρα του Θεού, για να ζήσω την ιστορία του σαν ιστορία μου. «Σήμερον ο Χριστός γεννάται», ψάλλει η Εκκλησία μας σπάζοντας τα χρονικά και τοπικά όρια και μεταφέροντας τους πιστούς σε ένα διαρκές παρόν.
Αυτός ακριβώς είναι και ο κυριότερος τρόπος που διαθέτει, για να μας μυήσει στο σχέδιο της θείας οικονομίας. Η λατρεία, ο λόγος του Θεού, τα μυστήρια, όλα αποβλέπουν στο να μας ελευθερώσουν από τα δεσμά του τόπου και του χρόνου και ή να φέρουν το γεγονός στην εποχή μας ή να μεταφέρουν εμάς στην εποχή του. Κι αυτή τη δυνατότητα τη δίνει μόνο η Εκκλησία, διότι μόνο αυτή έχει θεανθρώπινο χαρακτήρα, χαρακτήρα που αγκαλιάζει και τον άνθρωπο και το Θεό, ούτως ώστε να βρίσκεται και μέσα και έξω από το χρόνο. Αφ’ ενός στέκεται κοντά και στον πιο μεγάλο αμαρτωλό, και αφ’ έτερου ζει στην αιωνιότητα του Θεού.
Όταν αυτό είναι το βαθύτερο νόημα κάθε γιορτής, μπορούμε πολύ καλά να καταλάβουμε, πόσο ανταποκρίνεται ο εορτασμός των περισσότερων ανθρώπων στη σημασία των Χριστουγέννων. Το ένα αποτελεί αποκάλυψη Θεού, να γίνουμε θεοί όπως ο Θεός έγινε άνθρωπος, να φύγουμε από τη γη στον ουρανό όπως ο Θεός έφυγε από τον ουρανό και ήλθε στη γη- το άλλο αποτελεί μία ακόμη ευκαιρία εθιμοτυπίας, μία γιορτή ρουτίνας και ένα κατεστημένο αμαρτίας, που σιγά-σιγά μας αηδιάζει και μας σπρώχνει στις πιο αντιχριστιανικές εκδηλώσεις, με τη μάταιη ελπίδα να σπάσουμε τη μονοτονία μας.

(Στεργ.Ν.Σάκκου, «Ο Θεός στη γη μας», εκδ. Ο.Χ.Α. Απολύτρωσις, Θεσσαλονίκη 2005)