ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ E’

Γράφει ο Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ. & Κονίτσης
email: p.ioil@freemail.gr

«Μη πράσινοι παντού δεν είν’ οι κάμποι;

Κι η θάλασσα δεν είναι γαλανή;

Παντού ο ίδιος ήλιος μη δε λάμπει;

Ίδιοι παντού δεν είν’ οι ουρανοί;

Γιατί κανείς, όταν ξενιτευθεί,

αφού στην ίδια γη παντού πλανάται-

γιατί μία μόνη γης γωνιά ποθεί;

Γιατί, όπου κι αν πάει, τη θυμάται;».

Δ. Βικέλας

Αναμφισβήτητα, κάθε άνθρωπος έχει υποχρέωση να αγαπά την πατρίδα του, να εργάζεται με ενθουσιασμό για την προαγωγή της και να προσφέρει πρόθυμα και αυτή τη ζωή του για την προάσπιση των δικαιωμάτων της...

Μέσα στο πνεύμα αυτό κινούνται και οι μεγάλοι Πατέρες και εκκλησιαστικοί συγγραφείς της Εκκλησίας μας. Στα αθάνατα ελληνικά τους συγγράμματα βλέπουμε να κάνουν ιδιαίτερη αναφορά στην ιδέα της Πατρίδας και του πατριωτισμού. Εντύπωση μάλιστα προξενεί όχι μόνο η θέση τους, όσον αφορά στους εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και η προτροπή τους στους πιστούς, να σέβονται τους νόμους και να τους προστατεύουν, όταν φυσικά οι νόμοι αυτοί δεν έρχονται σε αντίθεση με το Νόμο του Θεού.

Στην περίπτωση αυτή που οι νόμοι του κράτους, έρχονται σε αντίθεση με το Νόμο του Θεού, για τους πιστούς ισχύει και εφαρμόζεται ο δυναμικός και ξεκάθαρος λόγος του Πρωτοκορυφαίου αποστ. Πέτρου.

Όταν τους κάλεσαν, τον Πέτρο και τον Ιωάννη, και τους απαγόρευσαν ο Ιουδαίος αρχιερέας και οι Σαδδουκαίοι να κηρύττουν το όνομα του Ιησού Χριστού, ο Πέτρος απάντησε εξ ονόματος όλων των αποστόλων «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις» (Πρ. Απ. Ε’, 29). Πιο πολύ πρέπει να υπακούμε και να πειθαρχούμε στο Θεό, παρά στους ανθρώπους.

Εκτός, λοιπόν, αυτής της περιπτώσεως ο πιστός χριστιανός οφείλει να υπακούει στους νόμους του κράτους, στο οποίο ανήκει, διότι και πάλι κατά τον Απ. Παύλο, δηλ. κατά το Πνεύμα το Άγιον που εκφράζεται δια του Αποστόλου των Εθνών, ο χριστιανός έχει εκτός των άλλων καθηκόντων του και καθήκοντα προς την Πατρίδα του.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το ιερό κείμενο στην προς Ρωμαίους επιστολή Κεφ. ΙΓ’, στ. 1-7. Χρειάζεται να μελετηθεί με την δέουσα προσοχή, αφού μόνο ένας πραγματικός πιστός θα σεβαστεί τις αρχές και εξουσίες, που ως θεσμός είναι από τον Ίδιο το Θεό, και μόνο με συνειδητούς χριστιανούς το κράτος μπορεί να ευδοκιμήσει και να εκπληρώσει τον προορισμό του.

Προς Ρωμαίους Επιστολή Κεφ. ΙΓ’, στ. 1-7

Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις αποτασσέσθω. Ου γαρ εστιν εξουσία ει μη υπό Θεού. Αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν.

Ώστε ο αντιτασσόμενος τη εξουσία τη του Θεού διαταγή ανθέστηκεν• οι δε ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήψονται.

Οι γαρ άρχοντες ουκ εισί φόβος των αγαθών έργων, αλλά των κακών. Θέλεις δε μη φοβείσθαι την εξουσίαν; Το αγαθόν ποιεί και έξεις έπαινον εξ αυτής.

Θεού γαρ διάκονός εστί σοι εις το αγαθόν. Εάν δε το κακόν ποιής, φοβού• ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί• Θεού γαρ διάκονός εστιν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι.

Διο ανάγκη υποτάσσεσθαι, ου μόνον δια την οργήν, αλλά και δια την συνείδησιν.

Δια τούτο γαρ και φόρους τελείτε• λειτουργοί γαρ Θεού εισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες.

Απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς, τω τον φόρον τον φόρον, τω το τέλος το τέλος, τω τον φόβον τον φόβον, τω την τιμήν την τιμήν.

Και η ερμηνεία του Ιερού Κειμένου:

Ο Απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τα του χριστιανού προς το Κράτος. Οι πιστοί χριστιανοί δεν είναι μόνο μέλη του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, είναι και μέλη της άλλης κοινωνίας, που αγνοεί εν πολλοίς τον Χριστό. Γράφει λοιπόν ο Απόστολος των Εθνών.

1. Κάθε άνθρωπος ας υποτάσσεται σ’ εκείνους, που κατέχουν ανώτερες εξουσίες στην Πολιτεία. Διότι το καθεστώς του Κράτους με τις εξουσίες του είναι σύμφωνο με το σχέδιο του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τους ανθρώπους για να ζουν σε κοινωνίες. Συνεπώς, κάθε εξουσία προέρχεται από τον Θεό. Οι δε άρχοντες που ασκούν την εξουσία έχουν ταχθεί με την απόφαση η με την ανοχή του Θεού.

2. Ώστε εκείνος που απειθεί στην εξουσία εναντιώνεται στη διαταγή του Θεού. Όσοι δε εναντιώνονται, θα λάβουν την πρέπουσα τιμωρία.

3. Πράγματι δε όποιος απειθεί στους άρχοντες, εναντιώνεται στη διαταγή του Θεού, διότι οι άρχοντες δεν εμπνέουν φόβο για τα καλά έργα, που συντελούν στην κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο, αλλά για τα κακά έργα, που διαταρράσουν την κοινωνική ασφάλεια και τάξη. Θέλεις δε να μη φοβάσαι τους άρχοντες που βρίσκονται στην εξουσία; Εργάσου κάθε τι που συντελεί στο καλό της κοινωνίας και θα έχεις έπαινο από τους άρχοντες.

4. Θα έχεις έπαινο από τον άρχοντα, διότι αυτός είναι υπηρέτης του Θεού προς προστασία δική σου και για το καλό των πολιτών. Εάν όμως πράττεις το κακό, τότε να φοβάσαι. Διότι δεν φορεί μάταια την μάχαιρα, το σύμβολο αυτό της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. Φοράει την μάχαιρα για να τιμωρεί και με θάνατο ακόμη κάθε άτακτο στοιχείο. Διότι είναι υπηρέτης του Θεού, εκδικητής που έχει εντολή και δικαίωμα να επιβάλει τιμωρίες σε κάθε κακοποιό.

5. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να υποτάσσεσθε όχι μόνο για τον φόβο της τιμωρίας, αλλά και διότι η συνείδηση επιβάλλει ως δικαία την υποταγή αυτή.

6. Ακριβώς διότι είναι δίκαιη η υποταγή αυτή, γι’ αυτό πληρώνετε και φόρους για τη συντήρηση των αρχόντων. Διότι είναι υπηρέτες Θεού, οι οποίοι αφήνουν κάθε άλλο ιδιωτικό τους έργο και ασχολούνται αποκλειστικά με τη δημόσια υπηρεσία.

7. Αποδώστε, λοιπόν, σε όλους, όσοι κατέχουν εξουσία, ο,τι τους οφείλετε ως χρέος και ως καθήκον. Σ’ εκείνον που εισπράττει τον φόρο, δώστε τον φόρο. Σ’ εκείνον που εισπράττει τους δασμούς δώστε τον δασμό. Σ’ εκείνον που ανήκει ο σεβασμός, αποδώστε τον σεβασμό, και σ’ εκείνον που ανήκει η τιμή, αποδώστε του την τιμή.

Γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιδιώκει να υποβαθμίσει την τελετή Αγιασμού των Υδάτων στον Πειραιά;

Του Σωτ. Μ. Τζούμα ,επικοινωνιολόγου

Εκ προοιμίου να καταθέσω,για να μην παρεξηγηθώ οτι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας Κάρολο Παπούλια τον...'πάμε!'

Είναι σοβαρός άνθρωπος και τα λίγα αρνητικά που μπορείς να του προσάψεις από τον προηγούμενο  δημόσιο βίο του, ως πολιτικού ανδρός,  έχουν πλέον παραγραφεί, για να μην πώ οτι  έχουν  ξεχασθεί!

Κάτι που θέλουμε να του πιστώσουμε είναι το γεγονός ότι δεν υποκρίθηκε ποτέ τον θρησκευόμενο, 'η έστω τον άνθρωπο που  εκμεταλλεύεται το θρησκευτικό φρόνημα των πολιτών, για ψηφοθηρικούς λόγους, όπως έκαναν και κάνουν πολλοί άλλοι, απο τον δημόσιο βίο μας!!

Μάλιστα τα χρόνια που συνυπήρξε ο κύριος Παπούλιας, στον Προεδρικό θώκο,με τον Χριστόδουλο στην αντίστοιχη θέση του Αρχιεπισκόπου,,οι δύο άνδρες συνεδέθησαν με ισχυρή φιλία και αλληλοεκτίμηση, ώστε να επικοινωνούν και εκτός επισήμου πρωτοκόλλου και να ανταλάσσουν ανέκδοτα!!

Ποιός ,έχει ξεχάσει αλήθεια, τα δάκρυα του Προέδρου, τη μέρα που είδε για τελευταία φορά και αποχαιρέτησε τον Χριστόδουλο στο Ψυχικό...!

Υπάρχουν και πολλά άλλα στοιχεία που θα μπορούσαμε να καταγράψουμεγια ώστε να δείξουμε οτι τον Πρόεδρο τον έχουμε ψηλά...Τελευταία,όμως, διάφορα γεγονότα, μας  κάνουν να <<χάνουμε>> την εμπιστοσύνη που έχουμε οχι μόνο στο πρόσωπο, αλλά και προς τον θεσμό..

Θα εστιάσουμε την προσοχή και το ενδιαφέρον μας σε ένα..Εφέτος,για δεύτερη φορά,ειδοποίησε οτι δεν θα παραστεί στην τελετή των υδάτων στον Πειραιά!Και το δίς εξαμαρτείν,ουκ ανδρός σοφού!!

Γιατί,αλήθεια επιδιώκεται αυτή η υποβάθμιση μιας ιερής τελετής,την οποία σεβάσθηκαν στο διάβα των ετών, Βασιλείς και Πρόεδροι,ακόμη και δικτάτορες,ανεξαρτήτως του βαθμού προσήλωσής τους στην παράδοσή μας και πολύ περισσότερο στις επιταγές της Ορθόδοξης πίστης μας????

Πέρυσι ο Πρόεδρος επέλεξε να πάει στον ακριτικό Εβρο...και πολύ καλά έκανε!Εχουν ανάγκη και  οι ακρίτες μας από την παρουσία του Προέδρου και μάλιστα συχνότερα...Το να επιλέγει όμως ο Πρόεδρος να σταματά μια παράδοση τόσων ετών,για να πάει στους ακρίτες μας, άνευ συγκεκριμένου λόγου,ενώ μπορούσε να πάει ανά πάσα άλλη στιγμή,και να το επιχειρεί φέτος για δεύτερη φορά,κάτι άλλο σημαίνει αυτή η κίνηση και κάτι συμβαίνει  σε άλλα επίπεδα..!!

Τί είναι εκείνο,λοιπόν, που οδήγησε τον κύριο Παπούλια σε μιά τέτοια απόφαση?? Γιατί θέλει να υποβαθμιστεί ο αγιασμός των υδάτων στον Πειραιά ώστει να .χάσει η συγκεκριμένη τελετή την αίγλη που μέχρι σήμερα είχε? Πως θα αισθανθούν οι απόδημοι Ελληνες΄, που περιμένουν κάθε χρόνο να δούν την τελετή αυτή,  οτι θα απουσιάζει για δεύτερη φορά, ο πρώτος πολίτης της χώρας απο αυτήν??

Θα μου πείτε η τελετή του αγιασμού των υδάτων και το έθιμο της βουτιάς, μέσα στο καταχείμωνο, είναι ίδιο παντού. Ομως η παράδοσή μας θέλει η τελετή του αγιασμού στο πρώτο λιμάνι της χώρας μας να συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και το ενδιαφέρον όλου του κόσμου του εν παντί τόπω της Δεσποτείας Αυτού,ευρισκόμενο!Και τούτο γιατί η τελετή στον Πειραιά, έχει συμβολικό χαρακτήρα και εξυπηρετεί, χρόνια τώρα, συγκεκριμένη σκοπιμότητα!!

Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αλλάξει αυτό??

Τα κουτσομπολιά λένε ότι ο Πρόεδρος άκουσε τις εισηγήσεις συνεργατών του,οι οποίοι του εισηγήθηκαν πέρυσι να μην πάει στην τελετή  στον Πειραιά για να μην < νομιμοποιήσει>, με την παρουσία του,τα ον ρηξικέλευθο Μητροπολίτη Πειραιώς  Σεραφείμ ο οποίος με  δηλώσεις του επιτέθηκε στον διεθνή Σιωνισμό! Πολύ ολίγο και χαζό επιχείρημα για να είναι αληθινό και ικανό να επηρεάσει τον Πρόεδρο σε ένα τόσο σοβαρό θέμα,που.. <<μπορεί να μην είναι έγκλημα, είναι ,όμως, σοβαρό λάθος>>κατά τον Ταλευράνδο!! 

.Στην τελετή του αγιαμού και στη ρήψη του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα, προίσταται εκκλησιασικώς, σχεδόν κάθε χρόνο, τα τελευταία χρόνια, ο ίδιος ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, ο οποίος είναι γνωστό τοις πάσι, οτι δεν του αρέσει να εκφράζει επιθετικό λόγο, για να μη φέρνει την Εκκλησία, όπως λέγει,σε δύσκολη θέση!!Βέβαια ο Προεξάρχων Αρχιεπίσκοπος είναι ο πνευματικός πατέρας των ορθοδόξων,μόνον,Ελλήνων ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι αρχηγός κράτους, όλων των Ελλήνων και ως εκ τούτου, πρέπει να διατηρεί πολύ καλές διπλωματικές σχέσεις με όλα τα άλλα κράτη!

Βέβαια για όσα, κατά καιρούς λέγει  ένας Μητροπολίτης-και  όχι μόνον ο Μητροπολίτης Πειραιώς-ευθύνεται ο ίδιος ο Μητροπολίτης και δεν είναι υπόλογος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας γιαυτά!!

Και η τελετή των υδάτων για την οποία προσκαλείται κάθε χρόνο ο Πρόεδρος, είναι μια τελετή για την οποία ενδιαφέρεται το χριστεπώνυμο πλήρωμα στο οποίο απευθύνεται η τελετή και το οποίο αποτελεί τη  μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού,του λαού που αποφασίζει με την ψήφο του ποιοί θα τον εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο!!

Δηλαδή τ'ι θέλει να μας πεί ο Πρόεδρος???Οτι για να μη στενοχωρήσει τους καλούς μας φίλους,τους ξένους, προτιμά  να στενοχωρήσει και να προσβάλλει για δεύτερη φορά, τον ίδιο το λαό μας??

Δεν καταλαβαίνει οτι με όλα αυτά, γίνεται ανακόλουθος και  οτι οι κινήσεις αυτές,όσο ευφυής κι αν δείχνουν, από πολιτική άποψη, δημιουργούν μια τραγική αναντιστοιχία μεταξύ της βούλησης του λαού και του Προέδρου??

Δεν ξέρω τα βαθύτερα αίτια που δημιούργησαν το θέμα αυτό και οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.. Γνωρίζω,όμως, ότι η κατάληξη αυτή ,να μην παραστεί για δεύτερη φορά ο Πρόεδρος, στην τελετή των υδάτων στον Πειραιά, βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση!!Και τον εαυτό του αδικεί ο Πρόεδρος και το λαό μας και τη χώρα μας..

Βέβαια θα περιμέναμε τον λαλίστατο κατά τα άλλα Δήμαρχο του Πειραιά κύριο Μιχαλολιάκο, που είναι ο προσκαλών  των εκδηλώσεων, κάτι να πεί για το γεγονός οτι επί των ημερών του η τελετή αυτή υποβαθμίζεται με αυτό τον τρόπο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσβάλει τη δημαρχία του καταλύοντας μια παράδοση πολλών ετών και ένα κεκτημένο του Πειραιά που δεν τόλμησε κανείς στο παρελθόν να το θίξει ή να το αμφισβητήσει! Αλλά γιατί να μιλήσουν για τόσο...ψιλά θέματα ο κύριος Δήμαρχος ή οι βουλευτές του νομού???Η δουλειά μας να γίνεται....Ψηφαλάκια να μαζεύουμε και κατά τα άλλα γαία πυρί μιχθήτω!!...

.Όσο για το επιχείρημα που προαναφέραμε και το οποίο κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα,στον Πειραιά και όχι μόνον, μας θυμίζει τον Εφοπλιστή εκείνο που ανέλαβε την επισκευή του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου, στον Πειραιά-ο οποίος αποτελεί μοναδικό αρχιτεκτονικό κόσμημα όχι μόνο για την Ελλάδα- και μετά από ολίγο διάστημα κι ενώ οι εργασίες είχαν ξεκινήσει και ο ναός ήταν με σκαλωσιές, μέσα και έξω, ανακάλεσε, δυστυχώς, την πρόθεσή του να επισκευάσει το ναό με δικά του έξοδα, γιατί δήθεν ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ μίλησε  ευθαρσώς και έτσι όπως δεν τολμάει κανείς, για τις  Οικουμενιστικές διαθέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου..

.Είναι να γελάει κανείς με αυτή την φαιδρή επιχειρηματολογία! Δηλαδή ο κύριος εφοπλιστής όταν αποφάσιζε να κάνει αυτή τη δωρεά,για την επισκευή του ναού που την έχει ανάγκη-για να μην έλθει κάτω-δεν την έκανε για τον προστάτη των ναυτικών μας,μεγάλο αγαπημένο,όλων των Ελλήνων, Άγιο  Νικόλαο?? Το έκανε,μήπως, για  τον  Μητροπολίτη του επινείου και τις όποιες απόψεις εκφράζει, κατά καιρούς,και ο οποίος, αν μη τι άλλο,δείχνει να ομιλεί ευθαρσώς και μετά παρρησίας ,να μη λογαριάζει το όποιο κόστος προκαλούν τα λεγόμενά του και εν τέλει, να μη σηκώνει μυίγα στο σπαθί του?? Πόσοι αλήθεια Μητροπολίτες μας, έχουν το θάρρος της γνώμης τους?? Οι περισσότεροι λουφάζουν...κι αν κάποιοι εκφράσουν μία άποψη, φροντίζουν να  μην έχει... γωνίες, μήπως και στενοχωρηθεί κανείς!!

Κοντολογίς και επανερχόμενοι στο θέμα που μας απασχολεί και το οποίο μας έχει πικράνει, φρονούμε ότι ο Πρόεδρος κύριος Παπούλιας, δεν θα έπρεπε να προσβάλλει για δεύτερη φορά, το λαό του Πειραιά  μας ειδικώς και το λαό του Θεού εν γένει, στη χώρα μας!!Ακόμη κι αν οι απόψεις του είναι διαφορετικές από τις απόψεις ενός εκκλησιαστικού ταγού θα έπρεπε να βάλλει υπεράνω όλων, το συμφέρον του ελληνικού λαού,ο οποίος δοκιμάζεται και ο οποίος στη δύσκολη αυτή συγκυρία, θεωρεί την πίστη μας και την παράδοσή μας λιμάνι και κιβωτό σωτηρίας!

O Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Ιάκωβος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του….

Επισκέψεις Ιεραρχών στο 

Κορυδαλλό για τον

 Ηγούμενο Εφραίμ

Το κατώφλι των φυλακών Κορυδαλλού πέρασε σήμερα
 ο Σεβ. Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, ο οποίος 
έφτασε στην Αθήνα το πρωί της Δευτέρας.
Ο Μητροπολίτης Λεμεσού κατά τη διάρκεια του
 επισκεπτηρίου εξέφρασε την αμέριστη συμπαράστασή του, 
στον Καθηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Γέροντα Εφραίμ.
«Όλη η Κύπρος είναι στο πλευρό σας», φέρεται 
να είπε στον Γέροντα ο Μητροπολίτης Λεμεσού.
Επίσης τον Ηγούμενο Εφραίμ επισκέφθηκε
 και ο Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Ιάκωβος, 
ο οποίος και αυτός από την πλευρά του ανέφερε
 ότι βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του Γέροντα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μητροπολίτης Αργολίδος,
 κατά τη διάρκεια της συνάντησης δεν μπόρεσε
 να συγκρατήσει τα δάκρυα του….
Τέλος τον Ηγούμενο επισκέφθηκε 
και ο Σεβ. Μητροπολίτης Προικονήσου
 κ. Ιωσήφ, ο οποίος για ακόμη μια φορά 
εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση 
στο πρόσωπο του Γέροντα Εφραίμ

Romfea

Σκέψεις του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου με την α­να­το­λή του νέ­ου έ­τους

Σκέψεις του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ.Χρυσοστόμου

με την α­να­το­λή του νέ­ου έ­τους

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ  ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Έ­να έ­τος φεύγει και έ­να και­νούρ­γιο α­να­τέλ­λει στη ζω­ή μας. Ο περασμένος χρόνος άφησε πί­σω πολ­λά προ­βλή­μα­τα, πολ­λές πι­κρί­ες, προ­βλη­μα­τι­σμούς με­γά­λους και λι­γό­τε­ρες χα­ρές.

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό των η­με­ρών η κα­τή­φεια και ο σκε­πτι­κι­σμός που φαί­νονται έκ­δη­λα στα πρό­σω­πα των αν­θρώ­πων. Ου­δείς γνω­ρί­ζει πλέ­ον ποιά θα εί­ναι η ε­ξέ­λι­ξη των πραγ­μά­των κα­τά το έ­τος 2012.

Το χει­ρό­τε­ρο ό­μως εί­ναι να χα­θούν τα ό­νει­ρα για το μέλ­λον, η ελ­πί­δα για το αύ­ριο, η ε­μπι­στο­σύ­νη στους θε­σμούς. Κα­τά το έ­τος που πέ­ρα­σε η φτώ­χεια χτύπη­σε την πόρ­τα μας, η α­νερ­γί­α έ­πλη­ξε των νέ­ων τα φτε­ρά και τους έ­κο­ψε την ορμή για δη­μιουρ­γί­α και πρό­ο­δο.

Ί­σως έλ­θουν και δυ­σκο­λό­τε­ρες η­μέ­ρες. Βλέ­πε­τε τα αν­θρώ­πι­να είναι ρευ­στά και μετέ­ω­ρα, μά­λι­στα ό­ταν τα δια­χει­ρί­ζο­νται  άν­θρω­ποι, οι ο­ποί­οι  δεν έ­χουν πνευμα­τι­κές βά­σεις και πνευ­μα­τι­κές ε­φέ­σεις. Η πνευ­μα­τι­κή και η­θι­κή κα­τά­πτω­ση των τε­λευ­ταί­ων ε­τών ε­πέ­φε­ρε τα δει­νά α­πο­τε­λέ­σμα­τα τα ο­ποί­α ό­λοι μας βιώ­νου­με σή­με­ρα.

Λυ­πού­με­θα γι΄ αυ­τή την κα­τά­ντια της κοι­νω­νί­ας μας, για τον ευ­τε­λι­σμό των α­ξιών, την α­πα­ξί­ω­ση των θε­σμών, την έκ­πτω­ση του αν­θρω­πί­νου προ­σώ­που. Θλιβό­με­θα για τις στρα­τιές των α­νέρ­γων, για τα δια­λυ­μέ­να νοι­κο­κυ­ριά, για την πεί­να και την α­νέ­χεια του κό­σμου. Ποιός το πε­ρί­με­νε ό­τι θα φτά­ση η Ελ­λά­δα σε αυ­τή την θλι­βε­ρή και α­θλί­α κα­τά­στα­ση;

Ό­μως πρέ­πει τα πράγ­μα­τα να τα δού­με πνευ­μα­τι­κά και έ­τσι να πο­ρευ­θού­με μετά ταύ­τα. Ό­λα έρ­χο­νται ως μί­α δο­κι­μα­σί­α, της ο­ποί­ας ε­μείς οι ί­διοι εί­μα­στε αί­τιοι με την εν γέ­νει συ­μπε­ρι­φο­ρά μας. Συ­νη­θί­σα­με να ζού­με μέ­σα στην υ­περκα­τα­νά­λω­ση και γί­να­με ο­πα­δοί μιας εύ­κο­λης και τρυ­φη­λής ζω­ής, την ο­ποί­α μας ε­σέρ­βι­ραν ό­σοι ή­θε­λαν  να μας κα­τα­στρέ­ψουν. Μας προ­σέ­φε­ραν α­γα­θά, ώ­στε να πλα­τύ­νο­με  την γα­στέ­ρα, α­φή­νο­ντας α­καλ­λιέρ­γη­τον και α­τροφι­κό τον ε­σω­τε­ρι­κό μας κό­σμο. Χρό­νια τώ­ρα α­κο­λου­θή­θη­κε αυ­τός ο δρό­μος. Χρόνια φού­σκω­νε αυ­τό το μπα­λό­νι και έ­φτα­σε στο ση­μεί­ο να σκά­ση κά­νο­ντας δυνα­τό κρό­το και τραυ­μα­τί­ζο­ντας το σώ­μα της κοι­νω­νί­ας.

Δε­κα­ε­τί­ες συ­νε­τε­λεί­το έ­να έ­γκλη­μα εις βά­ρος των δο­μών του έ­θνους μας και της κοι­νω­νί­ας μας. Πριο­νι­ζό­ταν το δέν­δρο πά­νω στο ο­ποί­ο κα­θό­μα­σταν και μας ή­ρε­σε ο ή­χος του πριο­νί­σμα­τος. Α­πέ­να­ντί μας α­κού­α­με τις πλάνες σει­ρή­νες και βλέ­πα­με ο­φθαλ­μα­πά­τες. Ό­ταν κά­ποιοι ύ­ψω­ναν ε­λε­γκτι­κά τη φωνή τους, μι­λώ­ντας για το σά­πιο σύ­στη­μα και τα ε­περ­χό­με­να δει­νά, φρό­ντι­ζαν  οι υ­πεύ­θυ­νοι της συμ­φο­ράς να τους κλεί­νουν το στό­μα ή να τους κτυ­πούν α­λύπη­τα έ­ως ό­του τους ε­ξο­ντώ­σουν. Γνω­στή άλ­λω­στε η θλι­βε­ρή και κα­τα­στρο­φι­κή αυ­τή τα­κτι­κή. Μά­θα­με να ζού­με πε­ζά και ε­φή­με­ρα. Α­πο­κτή­σα­με χω­ρίς να το α­ντι­λη­φθού­με μια νο­ο­τρο­πί­α  ξέ­νη και α­ταί­ρια­στη στα δι­κά μας κοι­νω­νι­κά δε­δομέ­να, στο δι­κό μας χα­ρα­κτή­ρα και την ψυ­χο­σύν­θε­σή μας. Ε­πι­λέ­ξα­με τον βο­σκημα­τώ­δη βί­ο.

Με πό­νο ψυ­χής, γρά­φω αυ­τές τις γραμ­μές, αλ­λά θε­ω­ρώ ό­τι εί­ναι α­πα­ραί­τη­το με την αλ­λα­γή του χρό­νου  να κά­νου­με έ­να α­πο­λο­γι­σμό, μί­α αυ­το­κρι­τι­κή μή­πως και α­να­λά­βου­με κά­πως πνευ­μα­τι­κά, α­να­συ­ντά­ξο­με τις δυ­νά­μεις μας και προ­χωρή­σο­με.

Πολ­λοί προ­βλέ­πουν ό­τι το 2012 θα εί­ναι μί­α α­κό­μα πιο δύ­σκο­λη χρο­νιά. Αυ­τό προ­βλη­μα­τί­ζει για να μην εί­πω ό­τι τρο­μά­ζει τους πε­ρισ­σο­τέ­ρους. Ό­μως έχο­με πει και άλ­λη φο­ρά ό­τι το έ­ναυ­σμα του η­ρω­ϊ­σμού εί­ναι η δυ­σχέ­ρεια. Αυ­τή η δυ­σχέ­ρεια την ο­ποί­α ε­μείς προ­κα­λέ­σα­με με την συ­μπε­ρι­φο­ρά μας, θα λει­τουρ­γή­σει πλέ­ον, λυ­τρω­τι­κά και ευερ­γε­τι­κά. Θα μας κά­νει πιο συ­νε­τούς και μυα­λω­μέ­νους. Πε­ρισ­σό­τε­ρο προ­σε­κτι­κούς, λι­γό­τε­ρο ε­ξω­στρε­φείς και σπά­τα­λους της πα­τρι­κής «ου­σί­ας». Έ­χου­με ή­δη πά­ρει τα μα­θή­μα­τά μας, εξ αι­τί­ας των ά­κριτων και α­βα­σά­νι­στων ε­πι­λο­γών μας, σε προ­σω­πι­κό και κοι­νω­νι­κό ε­πί­πε­δο. Γνω­ρί­ζο­με πια τί φταί­ει και ποιός φταί­ει. Έ­χομε α­ντι­λη­φθή ό­τι υ­πάρ­χουν και άλ­λα πράγ­μα­τα τα ο­ποί­α έ­χουν πο­λύ με­γά­λη α­ξί­α για την ζω­ή μας και την πατρί­δα μας και τα ο­ποί­α μέ­χρι τώ­ρα  ό­χι μό­νο τα α­φή­σα­με στην ά­κρη, αλ­λά τα πολε­μή­σα­με, τα τσα­λα­κώ­σα­με, τα κα­τα­πα­τή­σα­με. Πού πή­γε ο σε­βα­σμός στο αν­θρώ­πινο πρό­σω­πο; Για­τί δια­λύ­θη­κε η οι­κο­γέ­νεια; Για­τί προ­δώ­σα­με τις πα­τρο­γο­νικές μας α­ξί­ες και υ­ιο­θε­τή­σα­με ξέ­να πρό­τυ­πα ζω­ής; Για­τί πο­λε­μή­σα­με τις ρίζες του γέ­νους μας; Σε τί μας έ­φται­ξε η μά­να μας Εκ­κλη­σί­α; Για­τί έ­πρε­πε να δια­λύ­σου­με την παι­δεί­α, να ρη­μά­ξο­με τη γλώσ­σα μας, να στραγ­γα­λί­σου­με την παρά­δο­σή μας.

Τώ­ρα αρ­χί­ζει, πι­στεύ­ω, μί­α άλ­λη πο­ρεί­α. Αρχίζει η α­ντί­στρο­φη μέτρηση και ευ­τυ­χώς. Κρα­τώ­ντας στα χέ­ρια ό­,τι μας α­πέ­μει­νε προ­χω­ρά­με, «ουχί ώσπερ οι λοι­ποί οι μη έ­χο­ντες ελ­πί­δα», ό­πως λέ­γει ο Άγιος Α­πό­στο­λος Παύ­λος. Έ­χει λε­χθεί ό­τι η ελ­πί­δα πε­θαί­νει τε­λευ­ταί­α. Ε­μείς δια­κη­ρύσ­σομε ό­τι πο­τέ δεν πε­θαί­νει η ελ­πί­δα. Βλέ­πο­με με πί­στη τον Ε­σταυ­ρω­μέ­νο  και Α­να­στά­ντα Κύ­ριό μας. Αυ­τόν τον ο­ποί­ο τό­σες φορές ε­γκα­τα­λεί­ψα­με  και ε­πι­κρά­να­με με την συ­μπε­ρι­φο­ρά μας. Μας κοι­τά­ζει τό­σο γλυ­κά και με τό­ση α­γά­πη. Ό­σο ε­μείς δα­κρύ­ζομε τό­σο μας πλη­σιά­ζει. Αι­σθα­νόμα­στε την πα­ρου­σί­α Του στη ζω­ή μας. Κά­ποιοι μέ­σα στον πό­νο τους, τολ­μούν να ε­ρω­τή­σουν. «Κύ­ριε για­τί μας ά­φη­σες;» και Ε­κεί­νος α­πα­ντά­ει.  "Παι­διά μου  ποτέ δεν σας ε­γκα­τέ­λει­ψα. Ε­σείς με α­φή­σα­τε. Πά­ντα σας πε­ρί­με­να για­τί σέ­βο­μαι την ε­λευ­θε­ρί­α σας". Αυ­τός μας α­γκα­λιά­ζει μας κα­τα­σπά­ζε­ται και μας κα­τα­φιλεί.

Εί­ναι α­λή­θεια ό­τι εχάσαμε πολ­λά α­πό πλευ­ράς  υ­λι­κής και κο­σμι­κής. Εί­ναι όμως βέ­βαιο ό­τι ε­γί­να­με πε­ρισ­σό­τε­ρο προ­σε­κτι­κοί και κατανοήσαμε ό­τι πρέ­πει να ε­πι­στρέ­ψο­με στο «σπί­τι μας», που το α­φή­σα­με ά­σπλα­χνα. Να το νοι­κο­κυ­ρέ­ψομε, να το θερ­μά­νομε για­τί μό­νο σε αυ­τό υ­πάρ­χει η α­σφάλεια και απ΄ αυ­τό θα αρ­χί­ση η ελ­πι­δο­φό­ρα νέ­α πο­ρεί­α.

Α­δελ­φοί μου, έ­χου­με πε­ρά­σει πο­λύ δύ­σκο­λες κα­τα­στά­σεις σαν λα­ός και α­ντέξα­με. Έ­χου­με έ­να δυ­να­μι­σμό και μια ψυ­χο­σύν­θε­ση ξε­χω­ρι­στή, μο­να­δι­κή. Πολ­λές φο­ρές θέ­λη­σαν να μας τσα­κί­σουν και να μας α­φα­νί­σουν. Ό­μως πο­τέ δεν τα κατά­φε­ραν. Α­ντι­θέ­τως έ­σπα­σαν το δι­κό τους κε­φά­λι. Πρέ­πει για μια α­κό­μη φο­ρά μέ­σα στο ι­στο­ρι­κό γί­γνε­σθαι να στα­θού­με όρ­θιοι, να πά­ρου­με τις τύ­χες μας στα χέ­ρια μας. Να πια­στού­με α­πό το χέ­ρι του Κυ­ρί­ου μας και να προ­χω­ρή­σομε, πλού­σιοι μέ­σα στη φτώ­χεια μας, δυ­να­τοί μέ­σα α­πό την α­νέ­χεια και την α­δυ­ναμί­α μας, νι­κη­τές μέ­σα α­πό έ­να σκλη­ρό α­γώ­να.

Α­δελ­φοί μου, έ­χου­με πλέ­ον πά­ρει στα σο­βα­ρά τη ζω­ή μας. Ας βο­η­θή­σομε μέ­σα από μια ελ­πι­δο­φό­ρα και σω­τή­ρια προ­ο­πτι­κή τα παι­διά μας, να προ­χω­ρή­σουν α­ξιο­ποιώ­ντας το λα­μπρό εσωτερικό τους κό­σμο και τον δυ­να­μι­σμό που κρύβουν στην ψυχή τους.

Έ­χο­με τα χέ­ρια μας, έ­χο­με το μυα­λό μας, έ­χο­με και τη γη και την θά­λασ­σά μας. Έχο­με και την πα­τρο­γο­νι­κή ε­στί­α που ε­γκα­τα­λεί­ψα­με. Έ­χο­με την ξε­χω­ρι­στή ψυχή. Την α­γά­πη μας.

Ό­μως πά­νω απ΄ ό­λα έ­χο­με τον Πανάγιο Κύριόν μας, που εί­ναι ο Πα­ρά­κλη­τος για μας. Έ­χο­με την πα­ρα­μυ­θία μας που εί­ναι η Πα­να­γί­α μας και τους υ­ιούς της πα­ρα­κλή­σε­ως που εί­ναι οι Ά­γιοί μας.

Ή­δη πλέον ε­πα­να­στα­τή­σα­με εναντίον κά­θε μορ­φής δου­λεί­ας.  Ο γί­γα­ντας ευτυχώς έ­χει ξυπνήσει. Τί­πο­τα δεν χά­θη­κε. Α­πλώς εγερθήκαμε με­τά α­πό έ­να ψεύ­τι­κο ό­νει­ρο. Ζούμε στο φως της α­λή­θειας.

Προ­χω­ρεί­στε α­δελ­φοί μου στο 2012, α­φή­νοντας πί­σω την ψευ­τιά και την μαυ­ρί­λα. Η ζω­ή εί­ναι ω­ραί­α.

Ο Ή­λιος ή­δη α­νέ­τει­λε. Το Σπή­λαιον ε­φω­τί­σθη. Η Αλήθεια ήλθε. Η σκιά πα­ρέ­δρα­με.

Η ελ­πί­δα ή­δη ε­ψύ­χω­σε τις καρ­διές. Θα τολ­μή­σω να εί­πω. Η κρί­ση έ­φε­ρε την κάθαρ­ση. Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τω οί­κω η­μών γέ­γο­νεν.

Κα­λή χρο­νιά

Χρό­νια Πολ­λά και Ευ­λο­γη­μέ­να.

Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος

Πηγή: "Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ  αντιγραφή από ιστολόγιο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Εξαπλώνεται το κύμα αιτήσεων για ελληνική υπηκοότητα

• 416

   
• 
  
• 
  
• 
  

Το κύμα συμπαράστασης, που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες από τη Γαλλία, πλέον εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη, με εκατοντάδες Ευρωπαίους να θέλουν, ως ένδειξη αλληλεγγύης, να αποκτήσουν την ελληνική υπηκόοτητα. «Είμαι και εγώ Έλληνας», είναι το κύριο σλόγκαν της προσπάθειας, που έχει κυριολεκτικά συνεπάρει πολλούς Γάλλους, οι οποίοι δηλώνουν, με τη συμβολική αυτή κίνηση, τη συμπαράσταση τους στα δεινά του ελληνικού λαού.

Η ιδέα αποτυπώνεται σε ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο ίντερνετ και γνωρίζει τεράστια αποδοχή, ενώ εθελοντές το έχουν μεταφράσει σε αρκετές γλώσσες.Το κείμενο ονομάζεται «Η έκκληση της Νάντ», αφού από την ομώνυμη πόλη της Γαλλίας ξεκίνησε η πρωτοβουλία αλληλεγγύης, ενώ είναι διαθέσιμο από το ιστολόγιο jesuisgrec.blogspot.com.
Το εντυπωσιακό ρεύμα φιλελληνισμού επιβεβαιώνει και ο εκπρόσωπος τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι, σύμφωνα με τον οποίο τα μηνύματα αλληλεγγύης προς τη χώρα μας είναι εκατοντάδες

Θαυμάστε τα μεγαλεία του Θεού Μια αληθινή Ιστορία

Τη σκότωσε στο ξύλο ο άντρας της και άγιασε!

3 του Γενάρη, και ανάμεσα σε άλλους αγίους, γιορτάζει η αγία Θωμαΐς της Λέσβου. Υπέφερε πολλά χρόνια κακοποίηση από τον άντρα της, πέθανε απ' αυτήν και η Εκκλησία την τιμά ως μάρτυρα.

Διαβάστε εδώ για τη ζωή της, μαζί με την ομώνυμή της αγία Θωμαΐδα της Αλεξάνδρειας, που δολοφονήθηκε από τον πεθερό της, επειδή αντιστάθηκε στο ερωτικό του κάλεσμα!

Η ενδοοικογενειακή βία είναι μια μεγάλη μάστιγα σε όλες τις εποχές, και στη δική μας. Ευθυνόμαστε όλοι, γιατί όλοι ξέρουμε και δε μιλάμε... Αφήνουμε έτσι να δημιουργούνται θύματα, αλλά και μελλοντικοί τραυματισμένοι θύτες, που η κοινωνία θα τους κατακρίνει, ενώ εμείς θα κοιμόμαστε ήσυχα - αλλά στον άλλο κόσμο θα είμαστε ήσυχοι ή ο Χριστός θα μας ζητήσει τις ευθύνες που μας αναλογούν; Έτσι πρέπει - να μην επωμιστεί όλο το βάρος της βίας του ένας θύτης, που κι εμείς, με τη σιωπή μας, τον κάναμε όπως είναι.

Κατά κανόνα δε μπορούμε ν' αλλάξουμε ένα νοσηρό βίαιο χαρακτήρα. Μπορούμε όμως να καταγγείλουμε, και σίγουρα μπορούμε να προσευχόμαστε.

Υπάρχουν κι άλλοι άγιοι θύματα οικογενειακής κακοποίησης:

Η αγία Ματρώνα του Ανεμνιάσεβο, που την άφησαν ανάπηροι οι γονείς της! Ο αγιασμένος -και μυροβλήτης- παπά Ηλίας Διαμαντίδης, που τον βασάνιζε η μητριά του! Η σύγχρονη Ρουμάνα αγία Ντανιέλα, που τη σκότωσε ο πατέρας της, σαν την αγία Βαρβάρα και την αγία Φιλοθέη του Άρτζες... Η αγία Ντύμφα, που την καταδίωκε ο πατέρας της με ερωτικές διαθέσεις...

Επίσης: Δες αυτό το post για το βιασμό (μέσα και έξω από την οικογένεια) και αυτή τη σελίδα ΒΟΗΘΕΙΑΣ, όπου μπορούν ν' απευθυνθούν τα θύματα οικογενειακής βίας!!

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΓΟΡΔΙΟΣ

«Ο άγιος Γόρδιος ήταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ζούσε όταν βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος. Ήταν κόμης κατά την τάξη, αρχηγός εκατό στρατιωτών. Επειδή δεν άντεχε να βλέπει το θράσος των δυσσεβών και τις βλασφημίες τους κατά του Χριστού, σηκώθηκε και έφυγε και πήγε στα όρη, ζώντας εκεί με τα θηρία. Εκεί ανέφλεξε τον πόθο του για τον Χριστό και έλαβε θάρρος κατά της ειδωλολατρικής πλάνης, οπότε ήλθε ορμητικός σαν λιοντάρι από την έρημο στην πόλη, ζητώντας να κατασπαράξει τον προστάτη της απάτης διάβολο.  Μπήκε μέσα στο θέατρο και δοξολόγησε τον Χριστό, με αποτέλεσμα  το πλήθος να στρέψει την προσοχή του προς εκείνον και ο προκαθήμενος άρχοντας να νιώσει κατάπληξη από το θάρρος του. Η κατάπληξή του μετατράπηκε σε μανία, γι’ αυτό και διέταξε να τον φονεύσουν με ξίφος».

Ο άγιος Θεοφάνης, ο υμνογράφος του κανόνα του αγίου Γορδίου, ερμηνεύει κατά πρώτον την απομάκρυνση από τον κόσμο του αγίου μάρτυρα: στράφηκε στα αιώνια, αποθέτοντας την πρόσκαιρη ματαιότητα. Ο άγιος Γόρδιος δηλαδή προτίμησε να ζει με τους αγγέλους, παρά με ανθρώπους που είχαν χάσει το στοιχείο της ανθρωπιάς, γενόμενοι χειρότεροι λόγω της ασέβειάς τους προς τον Θεό και από τα θηρία. Η απομάκρυνσή του έτσι από τον κόσμο ήταν καρπός της πίστεώς του και της αγάπης του προς τον Θεό και όχι μία στείρα άρνηση αυτού. Απόδειξη το γεγονός ότι στην έρημο φούντωσε την αγάπη του προς Εκείνον. «Απέθου την πρόσκαιρον ματαιότητα και συνέθου, πανόλβιε, τοις αεί διαμένουσι∙ και φυγών τους ανθρώπους, αγγέλων ομόσκηνος, θεόφρον, εχρημάτισας» (Άφησες κατά μέρος την πρόσκαιρη ματαιότητα, παμμακάριστε, και πήγες μαζί με αυτά που είναι αιώνια. Κι αφού απέφυγες τους ανθρώπους, έγινες συμπολίτης των αγίων, θεόφρον).

Η αίσθηση της ματαιότητας  των επιγείων και ο προσανατολισμός του σε μόνα τα αιώνια, δηλαδή στον Χριστό και τις άγιες εντολές Του, δεν ήταν μόνον η αιτία της φυγής του από τον κόσμο, αλλά και η αδιάκοπη άσκησή του στην έρημο. Κι αυτό με τη  σειρά του τον οδήγησε στην επάνοδό του στον κόσμο, προκειμένου όμως όχι να συσχηματιστεί με αυτόν, αλλά να τον ελέγξει για την αμαρτία του, προκαλώντας τον με τη θαρραλέα ομολογία της πίστεώς του στον Χριστό. «Ρεόντων το άστατον λογιζόμενος και μενόντων την σύστασιν, μάρτυς αοίδιμε, ενθυμούμενος, μάκαρ, ατρόμως το στάδιον υπήλθες της αθλήσεως» (Σκεπτόμενος, μάρτυς αοίδιμε, το άστατο των ρεόντων πραγμάτων της ζωής αυτής και ενθυμούμενος τα αιώνια που παραμένουν, χωρίς φόβο εισήλθες στο στάδιο της αθλήσεως). Από την άποψη αυτή η και πάλι είσοδός του στον κόσμο κατανοείται - με πνευματικά κριτήρια - ως η κατεξοχήν έκφραση της αγάπης του προς αυτόν. Διότι κανείς δεν αγαπά πραγματικά τον κόσμο και τους ανθρώπους, αν δεν τους φέρνει με τον λόγο και το παράδειγμά του ενώπιον του Θεού. Ό,τι έκανε στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Χριστός: ήλθε στον κόσμο όχι για να χαϊδέψει τα αυτιά των ανθρώπων, όχι να τους πει ότι πορεύονται καλά, αλλά να τους ελέγξει για την αμαρτία τους και να τους δώσει ώθηση και δύναμη επανεύρεσης του αρχικού τους προορισμού: να είναι με τον Θεό. Όπως και στον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης κατανοείτο και η αποστολή των Προφητών: στέλνονταν από τον Θεό, φανερώνοντας την αγάπη Του προς τους Ιουδαίους, με την κλήση που τους απηύθυναν για μετάνοια. Έτσι η σαν λιοντάρι είσοδος του αγίου Γορδίου στο θέατρο κατανοείται ως προφητική ενέργεια που προκαλεί τους καλοπροαίρετους σε μετάνοια.

Ο άγιος Θεοφάνης επιμένει σ’ αυτήν την ορμητική και λιονταρίσια παρουσία του Γορδίου στο θέατρο: «η πυράκτωση της καρδιάς του αγίου από την αγάπη του Χριστού» τον κάνει να βλέπει τους άφρονες ειδωλολάτρες ως άψυχες πέτρες, ενώ η μανία του τυράννου πέφτει επάνω του σαν το κύμα που σπάει μπροστά σε βράχο. Είναι εκπληκτικές οι συγκεκριμένες εικόνες του αγίου υμνογράφου, προκειμένου να «ζωγραφίσει» ανάγλυφα την ψυχική δύναμη του μάρτυρα. «Υπεισελθών ατρόμως και ρωμαλέως ως λέων το θέατρον, πέτρας ώσπερ αψύχους, μάκαρ, ελογίσω τους άφρονας» (Μπαίνοντας χωρίς φόβο και με ρωμαλεότητα, σαν λιοντάρι, στο θέατρο, αντιμετώπισες, μακάριε, τους άφρονες ειδωλολάτρες σαν άψυχες πέτρες)∙ «Νενοηκώς, θεόφρον, την σταθεράν σου ο τύραννος ένστασιν, πέτρα καθάπερ κύμα, τη ση διερράγη στερρότητι» (Κατάλαβε, θεόφρον, ο τύραννος τη σταθερή σου στάση, και όπως το κύμα πάνω στον βράχο, έτσι κι αυτός διαλύθηκε μπροστά στη δύναμή σου). Είναι γεγονός: η πίστη και η αγάπη στον Χριστό όχι απλώς δυναμώνουν την ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, αλλά κυριολεκτικά κάνουν τον άνθρωπο πανίσχυρο, που κανείς δεν μπορεί να αντιπαραβληθεί μαζί του. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει ο διάβολος και τα όργανά του σ’ έναν τέτοιον άνθρωπο είναι να καταβάλουν το σώμα του. Την ψυχή όμως ποτέ. Αυτή παραμένει χάριτι Θεού ανίκητη και ακατάβλητη.

Η αγία Γενεβιέβη (Γενοβέφα)

 

Η Αγία Γενεβιέβη ( ή Γενοβέφα) γεννήθηκε,

 κατά την παράδοση, περί το 419 μ.Χ.

 στην πόλη Ναντέρν, που βρίσκεται κοντά στο Παρίσι.

 Από μικρή ηλικία, με τη χάρη του Θεού, ένιωσε στην 

καρδιά της τη μοναχική κλήση. Στην καλλιέργεια 

αυτού του εσωτερικού πόθου, συνετέλεσε και 

ο πνευματικός της σύνδεσμος με τον 

Άγιο Γερμανό της Ωξέρρης (378 - 448 μ.Χ.). 

Μετά την κοίμηση των γονέων της εκάρη μοναχή 

από τον Επίσκοπο της πόλεως των Παρισίων

και έφθασε σε πνευματικά ύψη ασκήσεως και 

τελειότητας.

Kατά την πολιορκία της πόλεως των Παρισίων 

από τους Φράγκους , οργάνωσε συσσίτια , 

σώζοντας τους πολίτες από το φάσμα του λιμού,

 γι'αυτό και θεωρείται Αγία της φιλανθρωπίας.

Η Οσία Γενεβιέβη κοιμήθηκε με 

ειρήνη σε ηλικία 93 ετών. 

Ο Ναός των Αγίων Αποστόλων των Παρισίων,

 στο οποίο αποτέθηκε το ιερό λείψανό της,

 έλαβε το όνομά της. Είναι πολιούχος των Παρισίων. 

Εορτάζει σήμερα, 3 Ιανουαρίου.

Κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης, 

οι μασονοκίνητοι διαφωτιστές- κατά τα άλλα 

προοδευτικοί και απελευθερωτές- κατεδίωξαν 

την θρησκεία. Κορυφαία επιδεικτική πράξη της 

αθεΐας τους και της αποθέωσης της Λογικής, 

ήταν ότι ονόμασαν μία πόρνη Raison(Λογική)

 την θεοποίησαν , την ανέβασαν στο αλτάριο

 της Νοντρ Ντάμ (Παναγίας Παρισίων) και την

 προσκυνούσαν. Από την απαξιωτική τους , 

αντιχριστιανική μανία δεν γλύτωσαν ούτε τα

 λείψανα της αγίας Γενεβιέβης πού πετάχτηκαν 

σε κάποιο υπόνομο και κατέληξαν στον Σηκουάνα. 

Η επαναστατημένη πόλη των Παρισίων

 "αντάμειψε" με αυτό τον τρόπο την ευεργέτιδα της....

πηγές: από το διαδίκτυο

ΣΥΣΣΙΤΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΒΑΣΗ

Στην ιστοσελίδα www.tvpatrida.gr διαβάζουμε:

Καθημερινά συσσίτια θα προσφέρει η Ιερά Μητρόπολη Χίου σε άπορους συμπολίτες μας ανταποκρινόμενη στην ανάγκη της εποχής, μιας εποχής όπου πολλά άτομα δεν μπορούν να έχουν ούτε ένα πιάτο φαγητό . Προκειμένου να υλοποιηθεί η προσπάθεια εκδόθηκε εγκύκλιο σημείωμα από τα γραφεία της Μητρόπολης, το οποίο αναγνώσθηκε ανήμερα της Πρωτοχρονιάς στις ενορίες, και το οποίο ζητά την συμμετοχή εθελοντών. Όσοι ενδιαφέρονται θα πρέπει μέχρι τις 5 Ιανουαρίου να δηλώσουν την πρόθεση προσφοράς είτε στα γραφεία της Μητρόπολης είτε στις ενορίες τους. 

TO ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

Ἀγαπητοί μου!

«Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν» γινόμεθα ὅλοι –καί μάλιστα ὁ Ἐπίσκοπός σας- μέτοχοι καί κοινωνοί τῶν συνεπειῶν τῆς σοβούσης οἰκονομικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία πλήττει σφοδρῶς πρόσωπα καί οἰκογενείας, καί μάλιστα τάς οἰκονομικῶς ἀδυνάμους, ὥστε νά ὑπάρχουν καί εἰις τό Νησί μας, ὡς διεπιστώσαμεν καί ἐκ τῆς προσφάτου καταγραφῆς, πολλοί συμπολίται μας, στερούμενοι καί τοῦ καθημερινοῦ φαγητοῦ.

Πρός συνδρομήν, ἀνακούφισιν καί θεραπείαν τῶν ἀναγκῶν τούτων τῶν δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας, θά προχωρήσωμεν, ὡς ἔχομεν ὑποχρέωσιν, εἰς τήν δημιουργίαν συσσιτίων, τά ὁποῖα θά λειτουργοῦν ἀπό Δευτέρας ἕως καί Παρασκευῆς, κάθε ἑβδομάδα, καί θά ἐπανδρώσουν κληρικοί καί λαϊκοί.

Διά τόν καταρτισμόν μάλιστα τοῦ ἡμερησίου προγράμματος διακονίας καί προσφορᾶς εἶναι καθοριστικῆς σημασίας ἡ συμμετοχή τῶν δυναμένουν νά προσφέρουν ὑπηρεσίαν εἰς τήν ἑτοιμασίαν τοῦ καθημερινοῦ φαγητοῦ ἐθελοντριῶν Κυριῶν, τάς ὁποίας καί ἐνθέρμως προτρέπομεν, ὅπως δηλώσουν τοῦτο, ὡς καί τάς ἡμέρας καί ὥρας, εἰς τόν Ἱερέα τῆς Ἐνορίας των ἤ εἰς τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Πιστεύομεν, ὅτι ὅλοι, προθύμως καί μέ ἐνθουσιασμόν, θά ἀνταποκριθῶμεν εἰς τό φιλανθρωπικόν τοῦτο ἔργον τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἐφελκύοντες πλουσίαν τήν Χάριν καί τό Ἔλεος τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ, ἀφοῦ «ὁ ἐλεῶν πτωχόν δανείζει Θεῷ».

Και στην ιστοσελίδα www.alithia.gr:

Με εγκύκλιο που διαβάστηκε την 1η του έτους στις εκκλησίες, η Μητρόπολη ζητά μέχρι την Πέμπτη 5/1/2012 εθελοντές προκειμένου να συνδράμουν για τα συσσίτια που οργανώνει. Σημειώνεται ότι ενώ είμαστε ακόμα στην αρχή της κρίσης υπολογίζεται ότι θα σιτίζονται καθημερινά στο νησί μας 400 άτομα.