"Η οδός διά της ασθενείας" Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                                           "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

        "Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας, εγώ την ασθένεια διάλεξα". Τα λόγια αυτά είναι ενός από τους αγίους της Εκκλησίας μας.  Η θεληματική ασθένεια όπως κι η θεληματική φτώχεια είναι για τους αγίους  δρόμοι σωτηρίας, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται στον συνηθισμένο άνθρωπο. Μπορεί όμως και στους συνηθισμένους ανθρώπους να συμβαίνει το ίδιο και να μην γίνεται αντιληπτό.

       Πώς γίνεται η αρρώστια κι η φτώχεια να είναι επιθυμητή; Ίσως επειδή στην αρρώστια και στη φτώχεια ο άνθρωπος γίνεται ταπεινός κι έχει μνήμη Θεού  Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τους αγίους, 'οτι "ενεδυναμώθησαν εν ασθενείαις" κι ότι ο ίδιος ένιωθε δυνατός όταν ασθενούσε!

     Ο Ιησούς είναι  πράος και ταπεινός. Προσκαλεί τους κουρασμένους και τους καταπιεσμένους να έρθουν κοντά Του για να τους θεραπεύσει. Στους φτωχούς, στους αδυνάτους, σ΄ αυτούς τους οποίους αποκαλεί ελάχιστους αδελφούς Του μπορούμε να Τον συναντήσουμε. Ο,τι κάνουμε σε έναν από τους ελαχίστους αδελφούς Του, το κάνουμε στον Ίδιο!

      Να φερόμαστε στους ελάχιστους όπως στον Ιησού. Μήπως κι ο εαυτός μας δεν είναι ένας ελάχιστος αδελφός όταν είναι ταπεινός κι έχει φόβο Θεού; Η αγάπη για τον εαυτό μας ως ελάχιστο αδελφό μας είναι προϋπόθεση για την αγάπη των άλλων. Η Εντολή λέει αγαπάτε τους άλλους, όπως αγαπάτε τον εαυτό σας.

       Αγωνιζόμαστε να ικανοποιήσουμε όσες περισσότερες  επιθυμίες μπορούμε ενώ δεν είναι αυτός ο δρόμος της σωτηρίας. Στους μελλοθανάτους, στο τελευταίο γεύμα τους δίνουν ό,τι επιθυμήσουν.  Η αφθονία αυτού του είδους δεν είναι λύτρωση.

      Να αφήνεται κανείς στην απληστία του δεν είναι του Χριστού. Ό,τι κάνουμε ως πιστοί προς δόξαν Θεού το κάνουμε. Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε είμαστε του Χριστού!

πηγή

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΚΑΝΟΥΝ

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ > Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει
 Έλληνας και Ελλάδα που “τάχα” πάει για φούντο….


1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση
 όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα),
 αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον
 Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. 
Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το 
πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού
 χώρου (Λάρνακα). 
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία. 
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι,
Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ. 
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία. 
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια
σημαντική τουριστική βιομηχανία. 
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν 
κάθε είδος πλοίου . 
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν
 βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, 
, μπετονιέρες, βυτία κλπ. 
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά
 πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία,
 ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι
 πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο. 
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι
παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα. 
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο,
 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, 
(1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι),
 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα. 
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ 
(μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε
 και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία
 να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! 
11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη, τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι – κρατηθείτε – 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει τοΓεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ. 

Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; 

πηγή

Η τυφλή μοναχή...

  

Σε μια κωμόπολι

 της βορείου Ελλάδος

 ζούσε μια κοπέλα

 τυφλή , ονόματι

 Ασπασία. Ήταν ορφανή,

 πολύ φτωχή και

 εγκαταλελειμμένη

 απ’ όλους γι’ αυτό

 και μεγάλωσε χωρίς

 να μπορέση να μάθη 

γράμματα.

Ήταν περίπου 18-20

 ετών , όταν πέρασε 

κάποιος ιεροκήρυκας

 της μητροπολιτικής περιφερείας και την είδε, την πήρε μαζί του και 

την έβαλε στη Σχολή Τυφλών στη Θεσσαλονίκη κι έτσι έμαθε ανάγνωσι

 δια της αφής κατά το σύστημα των τυφλών. Εν συνεχεία, αφού έμαθε 

καλώς να διαβάζη, της χάρισε και μια Καινή Διαθήκη , γραμμένη 

στην ίδια γλώσσα, στη γλώσσα των τυφλών.
Άρχισε λοιπόν η κοπέλα να τη διαβάζη ψηλαφώντας τη με τα δάχτυλα.

 Κι όσο τη μελετούσε, τόσο και μάθαινε τι ήταν ο Χριστός και τι έκανε

 γι’ αυτήν προσωπικά καθώς και για ολόκληρο τον κόσμο. Και όσο μάθαινε,

 τόσο γαλήνευε και τόσο ειρήνευε η ταραγμένη της καρδιά. Ο πόνος από

 τα τόσα βασανιστικά χρόνια που πέρασε, μαλάκωσε μέσα από τη μελέτη 

της Καινής Διαθήκης. 
Κι όχι μόνον αυτό, αλλά γέμισε από χαρά και ειρήνη. Πλημμύρισε 

από ευτυχία. «Βρήκα τη χαρά, έλεγε. Τώρα άνοιξαν τα μάτια της ψυχής 

μου κι αν λείπουν τα μάτια του σώματος, δεν με πειράζει. Με τα μάτια της

 ψυχής μπορώ να δω όλο τον κόσμο». Έβλεπε το φως του Θεού σε κάθε

 Θεία Λειτουργία και εχαίρετο. ( Εμείς που είμαστε «ανοιχτομάτηδες» 

το βλέπουμε αυτό το Φως;…) .
Κάποτε όμως έπαθε μια φοβερή δερματική νόσο που επρόσβαλε ακόμη

 και τα χέρια της, τα οποία «κάηκαν» , με αποτέλεσμα να χάση από τα 

δάχτυλά της την αφή. Δεν μπορούσε πλέον να ψηλαφήση την 

Αγία Γραφή ούτε και κανένα άλλο ιερό βιβλίο.
Η λύπη της και ο πόνος της ήταν απερίγραπτος . Έκλαιγε 

μέρα-νύχτα. Είχε χάσει τη δυνατότητα να παίρνη δύναμι και χαρά μέσα

 από το άγιο Βιβλίο. Της είχε μείνει όμως η προσευχή. Διότι, όταν ήταν

 στη Θεσσαλονίκη, στη Σχολή τυφλών ένας Αγιορείτης μοναχός, της

 δίδαξε τον τρόπο πώς να λέγη την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Έκανε λοιπόν πολλή προσευχή , για να δώση ο Ιησούς Χριστός μια

 καλή λύσι. Και ο Θεός απάντησε.
Μια μέρα πήρε με λαχτάρα το ιερό Βιβλίο , την Καινή Διαθήκη, και το

 έφερε στο στόμα της, για να ασπαστή τα γράμματά του, που 

αυτά τα γράμματα , μας μεταφέρουν τη σοφία του Θεού, τη λύτρωσι

 και τη σωτηρία. Και τότε ανακάλυψε κάτι παράξενο: κατάλαβε ότι

 μπορούσε να διαβάζη την γραφή των τυφλών με τα χείλη της! Και

 ξαναγέμισε η ζωή της χαρά, που της την έδινε πάλι η μελέτη του λόγου

 του Θεού. Και μέσα απ’ αυτή την παράδοξη μελέτη, ήλθε η δοξολογία, 

ήλθε η ευχαριστία, ήλθε η ζώσα προσευχή.
Μελετούσε και ύστερα έκανε προσευχή μετά δακρύων για όσους είχαν

 τα ίδια προβλήματα με σωματικές αναπηρίες και ασθένειες και ιδιαιτέρως

 προσευχή για όσους ήσαν τυφλοί στην ψυχή από την αμαρτία. Με την

 προσευχή της έβλεπε το θρόνο του Θεού και Τον παρακαλούσε και 

Τον ικέτευε για τους πτωχούς , τα ορφανά, τους ανέργους, τους

 αστέγους, για όλους τους ασθενείς. Για τους καλούς και τους κακούς, 

για τους αγαθούς και πονηρούς, για τους δικαίους και αδικουμένους, 

αλλά και για εκείνους που εξακολουθούν να αδικούν τον κόσμο… για

 τους άρχοντας και τους αρχομένους. Όλοι τους να φωτιστούν κι όλοι

 τους να δουν το Φως το αληθινό, τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου!
Κάποτε, αρρώστησε βαρειά. Εξομολογήθηκε για τελευταία φορά και

 κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Και ζήτησε την Καινή Διαθήκη, 

είπε να την ανοίξουν και ανοιχτή να της την ακουμπήσουν στα χείλη της.
Άπλωσε τα χέρια της η Ασπασία και την κράτησε γερά, αλλά ξεψυχισμένα. 

Οι οικείοι της κατά Θεία Πρόνοια την άνοιξαν στο Α΄ κεφάλαιο του

 Ευαγγελιστή Ιωάννη. Και επαναλαμβάνοντας συνεχώς το 

«Εν αρχή ην ο Λόγος ,και ο Λόγος ην προς τον Θεόν», πέταξε

 η ψυχούλα της ψηλά στον ουρανό, ενώ συγχρόνως πλημμύρισε

 το δωμάτιό της με άρρητη γλυκύτατη ευωδία.
Είναι κι αυτή μια αφανής αγία!...

 πηγή

Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ

 ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ»

ΠΡΩΤ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ὁ π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος ὑποψήφιος γιὰ Νόμπελ Εἰρήνης

Ὑποψήφιος γιὰ τὸ Νόμπελ Εἰρήνης, ἀνάμεσα σὲ μεγάλες προσωπικότητες ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο, θὰ εἶναι «ὁ ἅγιος τῶν φυλακισμένων». Ὁ πατέρας Γερβάσιος ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη ἔχει ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴν προσφορὰ βοήθειας σὲ ἄπορους φυλακισμένους. Τὰ τελευταία 35 χρόνια ἔχει συμβάλει στὴν ἀποφυλάκιση 15.200 ἀπόρων φυλακισμένων, οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ 90 χῶρες τοῦ κόσμου, ἔχοντας καταβάλει περισσότερα ἀπὸ 4.100.000 εὐρώ!

Ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν καθὼς καὶ πολλοὶ ἐπιστήμονες ἀπὸ τὶς πέντε ἠπείρους ἔχουν προτείνει τὸν ἀρχιμανδρίτη πατέρα Γερβάσιο Ραπτόπουλο ὡς ὑποψήφιο γιὰ τὸ βραβεῖο Νόμπελ Εἰρήνης ἀπὸ τὴ Νορβηγικὴ Ἀκαδημία. Ἡ ἀντίστροφη μέτρηση γιὰ τὰ βραβεῖα ἔχει ἀρχίσει, καθὼς ἡ σχετικὴ ἀνακοίνωση θὰ γίνει στὶς 12 Ὀκτωβρίου, στὶς 11 τὸ πρωί.
Ὁ πατέρας Γερβάσιος καὶ ἡ διακονία ἀποφυλάκισης ἄπορων κρατουμένων «Ἡ Ὁσία Ξένη» ἔχουν μία τεράστια προσφορὰ ἐδῶ καὶ 35 χρόνια. Βοηθοῦν νὰ ἀνακτήσουν τὴν ἐλευθερία τοὺς ἄτομα ποὺ βρίσκονται στὰ κρατητήρια γιὰ μικρὰ ἀδικήματα καὶ δὲν μποροῦν νὰ πληρώσουν γιὰ νὰ ἐξαγοράσουν τὴν ποινή τους. Δὲν εἶναι ὅμως μόνον αὐτό. «Ἡ προσφορὰ στὸν κρατούμενο γίνεται σὲ εἴδη ἔνδυσης, ὑπόδησης καὶ καθαριότητας. Σὲ οἰκονομικὴ συνδρομὴ γιὰ....

τὶς βασικὲς ἀνάγκες του. Σὲ ὀδοντιατρικὴ καὶ ὀρθοπεδικὴ περίθαλψη. Σὲ ποικίλη συνδρομὴ τῶν οἰκογενειῶν ἄπορων κρατουμένων. Σὲ μηνιαῖο ἐπίδομα 300 εὐρὼ στὰ παιδιὰ ὅσων ἐκτίουν ποινὴ φυλάκισης ἐκτὸς Ἑλλάδας, ὥσπου νὰ ὁλοκληρώσουν τὶς πανεπιστημιακές τους σπουδές. Σὲ συμβολὴ στὸ συσσίτιο καὶ στὴ θέρμανση τῶν φυλακῶν τῆς πατρίδας μᾶς» λένε στὴ «δημοκρατία» ἀπὸ τὴ διακονία.
Γι' αὐτὴ τοῦ τὴν προσφορὰ ἀποδόθηκε στὸν πατέρα Γερβάσιο ὁ τίτλος τοῦ «παπᾶ τῶν φτωχῶν» καὶ τοῦ «ἁγίου τῶν φυλακισμένων», ἀφοῦ γυρίζει τὶς φυλακὲς μοιράζοντας ἠθική, πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ βοήθεια στοὺς ἐγκλείστους.
Τὰ χρήματα ποὺ καταβλήθηκαν γιὰ τὴν ἀποφυλάκιση τῶν χιλιάδων φυλακισμένων προέρχονται ἀπὸ προαιρετικὲς συνδρομὲς χιλιάδων φιλάνθρωπων Ἑλλήνων καὶ ὁμογενῶν.
Μὲ ἀφορμὴ τὰ 35 χρόνια προσφορᾶς της, ἡ διακονία διοργανώνει ἐκδήλωση στὴν αἴθουσα τελετῶν τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τὴν Κυριακὴ 7 Ὀκτωβρίου 2012 στὶς 12 τὸ μεσημέρι.

 

πηγή

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Επιστολή 18χρονης μαθήτριας στον Παπανδρέου!

Η Χριστιάνα Π. μια μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, συνέταξε μια συστατική επιστολή για τον...
Γιώργο Παπανδρέου, προκειμένου να την εντάξει στον ατομικό του φάκελο, που διατηρεί στο Τμήμα Πολιτικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ....
Αναλυτικά η επιστολή της μαθήτριας:

 

 

 

 

«Ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας μου, με τη μεθοδικότητα και την πρωτοτυπία που διέκρινε όλους τους πρώην πρωθυπουργούς της Ελλάδας, οδήγησε τη μητέρα μου στην ανεργία, αν και βρισκόταν πλησίον της σύνταξης. Ο μισθός της μητέρας μου ήταν το μοναδικό οικογενειακό μας εισόδημα, αφού ο πατέρας μου πέθανε όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή.

Δεκαπέντε μήνες μετά, τη μητέρα μου δεν τη θέλει κανένας στη δουλειά του. Ο πρώην πρωθυπουργός ξεχωρίζει για την αυτονομία του και την πρωτοβουλία του. Το επίδομα ανεργίας των 600 ευρώ που δικαιούταν η μητέρα μου, επειδή ήταν πολύτεκνη, το αναπροσάρμοσε πολύ γρήγορα στα 476 ευρώ.

Ο πρώην πρωθυπουργός έχει υψηλό βαθμό συναισθηματικής ωρίμανσης και με προέτρεψε να κολλήσω χαρτάκια σε όλες τις στάσεις λεωφορείων και τις κολώνες της περιοχής μου, αναζητώντας μεταχειρισμένα σχολικά βοηθήματα από μαθητές που έχουν τελειώσει το σχολείο.

Παρά την επίπονη προσπάθεια που κατέβαλα, δεν ανταποκρίθηκε μέχρι σήμερα κανένας. Ο πρώην πρωθυπουργός διαθέτει σταθερότητα στις επιλογές του όσον αφορά στη δομή και τη λειτουργία του λυκείου που πηγαίνω.

Με πίστη και εργατικότητα συνετέλεσε στη διαμόρφωση ενός σχολείου αδιάφορου και μίζερου, με κουρασμένους και πνιγμένους στα προβλήματά τους καθηγητές. Ενός σχολείου που μας βλέπει μόνο ως υποψηφίους πανελλαδικών και όχι ως μαθητές που αναζητούν τη γνώση.

Ενός σχολείου που ταυτίζει τις αγωνίες μας και τις αναζητήσεις μας με την επιτυχία ή την αποτυχία σε ένα ομολογουμένως αποτυχημένο από τη βάση του εξεταστικό σύστημα.

Με την ίδια πίστη και εργατικότητα στους στόχους του οδήγησε τον μπαμπά της Φαίης στην εφεδρεία και τον μπαμπά της Ιωάννας στην… Διστάζω να το γράψω και νομίζω ότι δεν θα καταφέρω ποτέ πια στη ζωή μου να γράψω ή να ψιθυρίσω αυτή τη λέξη.

Επειδή ξέρω τι σημαίνει να μεγαλώνεις χωρίς μπαμπά, με την Ιωάννα δεθήκαμε και γίναμε αχώριστες από τότε. Με την παροιμιώδη αυτοκυριαρχία που διαθέτει, δεν έδειξε την παραμικρή θλίψη ή συντριβή όταν η τράπεζα έπαιρνε το σπίτι του Μπάμπη, αφού ο μπαμπάς του δεν πληρωνόταν από τη δουλειά του για δεκατρείς μήνες.

Ο Μπάμπης σταμάτησε το φροντιστήριο και είπε ότι θα προσπαθήσει μόνος του. Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. Είπαμε ότι και τα υπόλοιπα παιδιά θα τον βοηθάμε στον ελεύθερο χρόνο μας.

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω, συνιστώ ανεπιφύλακτα τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας να διδάξει ως ακαδημαϊκό προσωπικό στο πανεπιστήμιό σας και ελπίζω κάποτε να καταφέρω και να γίνω δεκτή στο τμήμα του. Τότε, που ο θυμός της εφηβείας μου θα έχει μετατραπεί σε οργή της ενηλικίωσής μου.

Χριστιάνα Π., μαθήτρια Γ’ Λυκείου το σχολικό έτος 2012 – 2013

πηγή

Αδελφοί μου, επαγρυπνείτε!

πηγή

Αδελφοί μου, επαγρυπνείτε!

"Ο καιρός γαρ εγγύς"! Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους! Η αποστασία του κόσμου από την πίστη στον Κύριό μας, Ιησού Χριστό φθάνει στο έσχατο σημείο!

Δυσφημείται το όνομα Του, και βλασφημείται η Χάρις Του! Η Εκκλησία μας και οι Άγιοι Πατέρες συνεχώς συκοφαντούνται, ενώ, οι "καλοπροαίρετοι" πολιτικοί μας ψάχνουν αφορμές για να καταφέρουν την αποχριστιανοποίηση του έθνους μας και επίσημα!

Στο χώρο της εκκλησίας οι αξιόλογοι ιερωμένοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για το ποίμνιο τους και για τη σωτηρία της ψυχής τους είναι η μειοψηφία, καθώς οι περισσότεροι πράττουν αυτό το υπέρτατο λειτούργημα είτε για βιοποριστικούς λόγους ξεχνώντας την ευθύνη που φέρουν με την χειροτονία τους, είτε για να αναρριχηθούν στην εξουσία!


Εμείς οι πιστοί με τη σειρά μας, απλά παρακολουθούμε αμέτοχοι την αποδόμηση των αξιών της πίστης μας και επιτρέπουμε σε όλους τους "καλοθελητές" να προσβάλουν έτσι εύκολα τον Θεό! Απέχουμε και ξεχνάμε την ευθύνη μας ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι!

Ο λόγος του Κυρίου είναι ξεκάθαρος σε όλο το Ευαγγέλιο! "Αγρυπνείτε, εκείνα τα χρόνια (προ της Δευτέρας Παρουσίας Του) θα είναι καιρός Νώε". Εννοώντας πως ο κόσμος, σ' εκείνη την περίοδο, δεν θα αντιλαμβάνεται την επερχόμενη καταστροφή ούτε το μέγεθος της αποστασίας του, θα ζει με ασωτία και θα έχει απομακρυνθεί από τον Θεό και την Αγία Εκκλησία Του και όλους εκείνους που θα φωνάζουν και θα διδάσκουν μετάνοια θα τους κοροϊδεύουν και θα τους κυνηγούν, όπως είχε γίνει και τον καιρό του Νώε. 

Μήπως αμφιβάλλει κανείς πως στην εποχή μας δεν  ισχύουν όλα αυτά; Και πιστεύω πως όλοι γνωρίζουμε τη συνέβη την εποχή του Νώε, όσοι τον άκουσαν (μόνο οι οικογένειά του) σώθηκαν, τους υπόλοιπους τους παρέσυρε ο κατακλυσμός! Κατακλυσμός βροχής αλλά και κατακλυσμός της κρίσης του Θεού για τις αμαρτίες τους! 

Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν

 κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 

 

 

Ζωηρό τό ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή τῶν Ἱεραρχῶν ἐκράτησε ἡ εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Σεβασμιώτατος εἰσηγήθηκε τό θέμα: «Ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας στήν ἐποχή τῶν Μνημονίων».

Στό πρῶτο μέρος ἀναφέρθηκε στήν κατάσταση ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ σήμερα στήν Πατρίδα μας, ἕνεκα τῆς πολυεπίπεδης κρίσεως καί τῶν Μνημονίων, τά ὁποῖα ἔχουν σκοτεινό παρελθόν καί ἐκυοφορήθηκαν, ὅπως εἶπε, πρός ἐξυπηρέτηση τῆς παγκοσμιοποίησης.

Ἐπίσης ἀνεφέρθη στίς δυσκολίες τοῦ Λαοῦ πού εἶναι ποικίλες καί οἱ ὁποῖες ἔχουν ὡς ἀποτέλεσμα πολλάκις τήν ἀπόγνωση καί τά ἀπονεννοημένα διαβήματα. Λόγο ἔκανε ἐπίσης γιά τό μεταναστευτικό καί τήν κρίση τῶν ἀξιῶν καί τῶν θεσμῶν.

·                    Στό δεύτερο μέρος ἀνεφέρθη στό τί δέον γενέσθαι καί ἑστίασε στήν πνευματική ἐνίσχυση καί στήριξη τοῦ Λαοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία, πού εἶναι πλέον ἡ μόνη ἐλπίδα σωτηρίας ἀφοῦ οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τά παιδιά της, ἀλλά πάντοτε ἀγωνίστηκε προκινδυνεύουσα γι αὐτά.

Ἡ Ἐκκλησία δίδει νόημα στή ζωή, ὅραμα, ἐλπίδα, δυνατότητα ὑπέρβασης τοῦ θανάτου μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή καί ἐμπειρία τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, χωρίς νά παραβλέπῃ καί τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο «μικτός προσκυνητής, ἐπόπτης τῆς ὁρωμένης κτίσεως καί μύστης τῆς νοουμένης».

Ἐπίσης μίλησε γιά τήν ἀνεργία  καί τήν ἀνάγκη νά βοηθήσωμε τούς ἀνθρώπους νά ἀνακαλύψουν τήν κοινότητα καί νά καλλιεργήσωμε τήν ἀπόδοση τῆς ἀγροτικῆς μας οἰκονομίας.

            «Ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νά ἀπαντήσῃ στήν οἰκονομική κρίση, ἄν δημιουργήσῃ ἕνα ἰσχυρό πλέγμα δραστηριοτήτων, τό ὁποῖο θά στηρίζεται στή γεωργία, κτηνοτροφία, ἁλιεία, δασοπονία σέ συνδυασμό μέ τούς τομεῖς τοῦ περιβάλλοντος, τῶν ἀνανεώσιμων πηγῶν ἐνεργείας, τῆς μεταποίησης ἀγροτικῶν προϊόντων καί τοῦ τουρισμοῦ. Ἐμεῖς μιλᾶμε καί γιά θρησκευτικές, προσκυνηματικές, ἱερές ἀποδημίες. Μποροῦμε νά ἐργαστοῦμε ἀποδοτικά, πάνω στόν τομέα αὐτό».

Ἐσημείωσε τήν ἀνάγκη συνεργασίας Ἐκκλησίας-Πολιτείας, τήν στήριξη τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, τήν ἐνίσχυση τήν πνευματική, ἀλλά καί τήν στήριξη γιά φροντιστήρια, μέ ὑποτροφίες, τήν ἐνίσχυση τῶν μαθητῶν στά Σχολεῖα κ.ο.κ.

Εἰδική ἀναφορά ἔκανε στήν ἀνάγκη νά πρωτοστατήσῃ ἡ Ἐκκλησία, γιά τήν ἑνότητα τοῦ Λαοῦ. Τό μεγάλο θῦμα στίς δύσκολες περιόδους εἶναι ὁ Λαός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι δύναμις ἑνοποιός. Ἡ κρίση τῆς οἰκονομίας δέν πρέπει νά ὁδηγήσῃ σέ κρίση δημοκρατίας.

Ἐπίσης μίλησε γιά τήν σχέση τῶν μνημονίων μέ τά ἐθνικά μας θέματα: «Ἔχουμε χρέος νά σταθοῦμε ἐπάξια στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν καί νά ὑπερασπιστοῦμε τά ἱερά καί τά ὅσια τοῦ Γένους μας. Εἶναι ἀπαίτηση τοῦ Λαοῦ μας. Ἔχει κρεμαστεῖ ἀπό τά χείλη μας. Πρέπει μέ τήν γνήσια εὐγενική ἑλληνική φωνή μας νά στηρίξωμε τόν προδομένο Λαό μας, ἄν ἐπιθυμοῦμε νά σταθοῦμε στό ἴδιο βάθρο μέ τούς ἥρωες Κληρικούς πού διεδέχθημεν, εἰδ’ ἄλλως θά πέσωμε, ἤ μᾶλλον θά μᾶς κατεβάσουν, ὡς μή δυναμένους νά ἀνταποκριθοῦμε στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν.... Ὁ Λαός τώρα μᾶς θέλει κοντά του, θέλει νά ἀρθρώσωμε λόγο, νά ὑπερασπιστοῦμε τά πνευματικά ἀλλά τά βιωτικά του δικαιώματα. Τά ἐγκλήματα πού ἔχουν διαπραχθῆ σέ βάρος τοῦ Λαοῦ εἶναι μεγάλα καί εἶναι φύσεως πλέον πνευματικῆς γι αὐτό καί ἀφοροῦν ἄμεσα τήν Ἐκκλησία».

Δέν παρέλειψε ὁ Σεβασμιώτατος νά ἀναφερθῇ στό θέμα τῆς ἐπανδρώσεως τῶν ἱερατικῶν κενῶν καί στό μεγάλο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζει πλέον ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἀπό τόν μή διορισμό Ἱερέων στίς κενές ἐνορίες.

Σέ ἄλλο σημεῖο εἶπε: «Πολλάκις ἡ Ἐκκλησία ἔσωσε τό γένος. Τώρα καί πάλι, αὐτός ὁ τόπος ἔχει τήν ἀνάγκη τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα πού ὁ Λαός πονάει καί ὑποφέρει ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά συσπειρώσῃ τά τέκνα της.

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι α) Προφητικός β) Παρακλητικός καί γ) Ἐλεγκτικός. Στό σημεῖο αὐτό ἀνέφερε λόγια τοῦ Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως ἀπό τό ἔργο του «Παιδαγωγός»: «Ἀνέτρεψε τήν Ἑλλάδα ἡ βάρβαρος φιλοκοσμία... σωφροσύνην διέφθειρε λακωνικήν, ἐσθής καί χλιδή καί κάλλος ὡραῖον...». (Παιδαγωγός, 3, 45).Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν «Μετανοεῖτε...». Ἀλλάξτε μυαλό, συμπεριφορά, τρόπο ζωῆς.

«Πιστεύω», εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος, «ὅτι σήμερα ὁ Ὀρθόδοξος Ἑλληνικός Λαός, μετά ἀπό αὐτήν τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, περιμένει ἀπό μᾶς, λόγο ἀποκαλυπτικό, παραμυθυτικό ἀλλά καί καταγγελτικό γιά τά πραγματικά αἴτια τῆς κρίσεως. Περιμένει συγκεκριμένη στρατηγική ἀντιμετώπισης τῆς καταστάσεως καί στόν πνευματικό καί στόν γενικώτερο τομέα. Πιστεύω ὅτι θά δώσωμε στό ποίμνιό μας αὐτή τήν ἀναψυχή. Τό ἀξίζει καί τοῦ τό χρωστᾶμε».

Καί κατέληξε: «Θά τελειώσω μέ τούς στίχους ἑνός τραγουδιοῦ, τό ὁποῖο μεταξύ τῶν ἄλλων λέγει:

 

Βλέπω πλῆθος κόσμου νά κυλᾶ

μά ψυχή δέν μοῦ χαμογελᾶ

.....

Βρίσκω τάφους κι ἕνα κόσμο

πού δέν πονᾶ

......

Ποιός προφήτης τώρα θά ἀκουστῇ

σά φωνή σέ στέρνα κλειστή;

Σ’ ἕναν κόσμο ἄδειο καί ὀρφανό

ποιά κραυγή ἀπό τόν οὐρανό;

(Στιχ. Μάνος Ἐλευθερίου

Μουσική: Μάνος Χατζηδάκης)

 

Σ’ αὐτή τήν ἀναζήτηση, σ’ αὐτό τό ψάξιμο γιά ἀγάπη, γιά φωνή μέσα ἀπό μιά καρδιά πού φλέγεται γιά τόν ἄλλο, ὁ ὁποῖος ἄλλος εἶναι ὁ παράδεισος μας, ἀπαντᾶ ἡ Ἐκκλησία γιατί ἔχει πάντα στά ὦτα της τήν ἐπιταγή τοῦ Θεοῦ.

«Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. Ἱερεῖς λαλήσατε εἰς τήν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν, ὅτι ἐπλήσθη ἡ ταπείνωσις αὐτῆς, λέλυται αὐτῆς ἡ ἁμαρτία, ὅτι ἐδέξατο ἐκ χειρός Κυρίου, διπλᾶ τά ἁμαρτήματα αὐτῆς» (Ἠσαΐου 40, 1)

·                    Μετά τήν εἰσήγηση τοῦ Σεβασμιωτάτου, πραγματοποιήθηκε συζήτηση στήν ὁποία ἐξέθεσαν τίς ἀπόψεις τους πολλοί Ἱεράρχες. Ἡ συζήτηση καί ὁ διάλογος, διεξήχθησαν σέ ὑψηλό ἐπίπεδο καί μέσα σέ κλῖμα ἀγαστῆς συμπνοίας.

Μετά τήν ἀνάγνωση καί τῶν ἄλλων εἰσηγήσεων καί τίς συζητήσεις πού θά ἐπακολουθήσουν θά ληφθοῦν οἱ ἀποφάσεις γιά τίς περαιτέρω ἐνέργειες ἀπό τό Ἱερό Σῳμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 

πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πατρών

Ὁ Ἅγιος Θωμᾶς ὁ Ἀπόστολος

                                                       

Ἦταν μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου καὶ  ἀνῆκε σὲ οἰκογένεια ἁλιέων.

Ὁ Θωμᾶς, λοιπόν, μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν πρώτη ἐμφάνισή Του στοὺς μαθητές, δυσπιστοῦσε σ’ αὐτὰ ποὺ τοῦ ἔλεγαν αὐτοί. Ἀλλὰ ὁ Κύριος ἐπανεμφανίστηκε στοὺς μαθητὲς μέσα στὸ ὑπερῷον, ὅταν μεταξὺ τους βρισκόταν καὶ ὁ Θωμᾶς. Τότε ὁ Κύριος προέτρεψε τὸν Θωμᾶ νὰ ψηλαφήσει τὶς πληγὲς ἀπὸ τὰ καρφιὰ ποὺ Τὸν σταύρωσαν, καὶ νὰ μὴ γίνεται ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός.

Ἐκθαμβωμένος ὁ Θωμᾶς, προσκύνησε καὶ ἀνεβόησε: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ἡ δὲ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν τέτοια, ποὺ θὰ διδάσκει ὅλους ὅσους θέλουν νὰ δυσπιστοῦν στὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶπε, λοιπόν, ὁ Κύριος: «ὅτι ἐώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». Δηλαδή, λέει ὁ Κύριος στὸν Θωμᾶ, πίστεψες ἐπειδὴ μὲ εἶδες. Μακαριότεροι καὶ περισσότερο καλότυχοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἂν καὶ δὲν μὲ εἶδαν, πίστεψαν.
Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ὁ Θωμᾶς μετὰ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πῆγε καὶ κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς Πέρσες, Μήδους καὶ Ἰνδούς. Στὴν χώρα δὲ τῶν τελευταίων, μαρτύρησε μὲ θάνατο διὰ λογχισμού. Ἔτσι, τὸν ἀξίωσε ὁ Θεὸς ὄχι μόνο νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιό Του, ἀλλὰ καὶ νὰ δώσει τὴ ζωή του γι’ Αὐτόν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖος Ἀπόστολος, θεολογίας κρουνούς, ἐνθέως ἐξήντλησας, ἐκ λογχονύκτου πλευρᾶς, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅθεν τῆς εὐσεβείας, κατασπείρας τὸν λόγον, ἔλαμψας ἐν Ἰνδίᾳ, ὡς ἀκτὶς οὐρανία, Θωμᾶ τῶν Ἀποστόλων, τὸ θεῖον ἀγλάϊσμα.

Κοvτάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ὁ τῆς θείας χάριτος πεπληρωμένος, τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος, καὶ ὑπηρέτης ἀληθής, ἐν μετανοῖᾳ ἐκραύγαζε· Σύ μου ὑπάρχεις, Θεός τε καὶ Κύριος.

Ἕτερον Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὐπερμάχῳ.

Ὡς κοινωνὸς τοῦ ἐκ πλευρᾶς ἄφεσιν βλύσαντος

Τοῦ ζωηφόρου ὁμοιώματος ἐτρύφησας

Λογχευθεὶς Θωμᾶ πανεύφημε τὴν πλευράν σου.

Ἀλλ’ ὡς Μάρτυς καὶ Ἀπόστολος θεόληπτος

Σωσωσμένους τῷ Δεσπότῃ σου προσάγαγε
Τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις μάκαρ Ἀπόστολε.

Μεγαλυνάριον.
Τῇ χειρὶ ἁψάμενος τῆς πλευρᾶς, τοῦ βλύσαντος κόσμῳ, ἀθανάτου ζωῆς κρουνούς, ἐξ αὐτῆς ἐδέξω, δογμάτων θεῖα ῥεῖθρα, δι’ ὧν ψυχὰς ἀρδεύεις, Θωμᾶ Ἀπόστολε.

Τυπικόν της 6ης Ὄκτωβρίου 2012

Σάββατον: Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ.  Τῆς Ἁγίας Μάρ­­­­τυρος Ἐρωτηΐδος.

Ἡ Ἀκολουθία κατά τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν. Εἰς τό Καί νῦν, τῶν Ἑσπερίων τό α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου·  «Ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν...». Ἀπόστολος:  Τοῦ Ἀποστόλου· (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16), ζήτει τοῦτον τῇ Κυριακῇ ι΄ ἑβδομάδος Ἐπιστολῶν. Εὐαγγέλιον:  Ὁμοίως· (Ἰω. κ΄ 19-31), τό Θ΄ Ἑωθινόν.

Γεράσιμος Ραφτόπουλος: o 13χρονος ήρωας του Ελληνικού Στρατού των Βαλκανικών Πολέμων.

 

Για το θάρρος του στη μάχη του Σαραντάπορου έλαβε ένα όπλο Manlicher-Schonauer ως δώρο...
Την 5η Οκτωβρίου 1912, κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο, αρχίζει η επική προέλαση του Ελληνικού Στρατού και μετά από μια σειρά σκληρών μαχών (στην Ελασσόνα, το Σαραντάπορο, τα Σέρβια, την Κοζάνη, τα Γιαννιτσά κ.λπ.) απελευθερώνει την Δυτική Μακεδονία και την 26 Οκτωβρίου 1912 φθάνει στην Θεσσαλονίκη την οποία και απελευθερώνει.

Με τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο του 1913 πραγματοποιούνται οι πόθοι και τα οράματα του Ελληνισμού για μια ελεύθερη Μακεδονία, Θράκη και Ήπειρο. Η επιστράτευση που κηρύχθηκε πέτυχε απόλυτα. Η έκδηλη συγκίνηση και ο ενθουσιασμός του λαού προδίκαζαν την αίσια έκβαση του αγώνα. Απ’ όλα τα σημεία της Ελλάδος και του εξωτερικού, οι Έλληνες μικροί και μεγάλοι, έσπευδαν να καταταγούν για να πολεμήσουν, και το ηθικό τους ήταν τόσο υψηλό, ώστε χωρίς υπερβολή ν’ αναπληρώνει τις όποιες υλικές ελλείψεις υπήρχαν.

Κάποιες μικρές και άγνωστες ιστορίες αποτελούν την τρανή απόδειξη του υψηλού φρονήματος, της πίστεως και της αγάπης που διακατείχαν τους Έλληνες της εποχής εκείνης (1912-1913), και μια τέτοια είναι η ιστορία ενός Ελληνόπουλου η οποία ίσως πολλούς θα συγκινήσει αλλά και πολλούς θα προβληματίσει και μελαγχολήσει.

Ο Γεράσιμος Ραφτόπουλος είναι ο νεότερος υπαξιωματικός στην ιστορία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Γεννήθηκε στο Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς το 1900. Ο Πατερας του ήταν Αρτοποιός στην Υδρα και η μητέρα του καταγόταν απο τον Πειραιά. Κατά το 1ο Βαλκανικό Πόλεμο, εναντίον των Οθωμανών, κατατάχθηκε εθελοντικά στην ηλικία των 12 και έγινε δεκτός ως οπλίτης του 18ου Συντάγματος Πεζικού της IV Μεραρχίας. Για το θάρρος του στη μάχη του Σαραντάπορου έλαβε ένα όπλο Manlicher-Schonauer ως δώρο.

Στην μάχη του Κιλκίς-Λαχανά, το 1913, κατάφερε να ξεφύγει από αιχμαλωσία, σκοτώνοντας 3 από τους 5 Βούλγαρους που τον είχαν αιχμαλωτίσει. Επιστρέφοντας στις ελληνικές γραμμές, βρήκε έναν τραυματισμένο εύζωνα και τον μετέφερε σώζοντας τον από βέβαιο θάνατο. Για την ανδρεία του, προήχθη στο βαθμό του δεκανέα την 28η Αυγούστου 1913 σε ηλικία 13 ετών.

Τα γεγονότα αυτά μνημονεύονται στις εφημερίδες τις εποχής και διαβάζουμε χαρακτηριστικά στην «Εστία» (23-8-1913):

Ο ΝΕΩΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Γεράσιμος Ραυτόπουλος - Σας παρουσιάζομεν σήμερον τον μικρότερον υπαξιωματικόν του Ελληνικού Στρατού. Είναι ηλικίας 12-13 ετών και κατάγεται από το Φισκάρδον της Κεφαλληνίας. Το όνομα του ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ. Ο πατέρας του αρτοποιός εις την Ύδραν, η μητέρα του μένει εις τον Πειραιάν και αυτός ήτο υπηρέτης εις Πύλον όπου τον εύρεν η επιστράτευσις.

Το πολεμικόν μένος που είχε καταλάβει όλον τον κόσμο, ηλέκτρισε και τον μικρόν υπηρέτην, ο οποίος εζήτησεν αμέσως όσα χρήματα είχε να λαμβάνει από τον πάτρωνά του και την επομένη απεβιβάζετο εις Αθήνας, παρουσιασθείς εις το Στρατολογικόν γραφείον όπως καταταχθή εθελοντική. Η ηλικία του δεν εβοήθησε την αποδοχήν της αιτήσεως του και ο μικρός έφυγε από το γραφείον λυπημένος αλλ’ όχι και απηλπισμένος.

Μίαν πρωίαν διαφυγών την προσοχήν των φρουρών, εσκαρφάλωσεν εις τον μεταξύ των δύο βαγονίων χώρον και μαζή με τον στρατόν έφθασεν εις την Λάρισσαν, όπου επί τέλους μετά την τόσην του επιμονήν εγένετο δεκτός εις το 18ον σύνταγμα της 6ης μεραρχίας ως «παιδί του συντάγματος».

Εις την μάχην της Ελασσώνος έγεινε κάτοχος Τουρκικού λαφύρου, όπλου Μαρτίνι, με το οποίον έλαβε το βάπτισμα του Πυρός. Η ανδρεία του εξετιμήθη από όλους και εις την μάχην του Σαρανταπόρου του εδόθη εις ένδειξιν αναγνωρίσεως της ικανότητός του, Μάλινχερ.

Εις την πεισματώδη μάχην του Κιλκίς ευρέθη μεταξύ πέντε Βουλγάρων αιχμάλωτος, αλλά καθ’ ην στιγμήν οι Βούλγαροι ησχολούντο να εύρουν κανένα σχοινί δια να τον δέσουν, αυτός αρπάζει το Μάλινχερ και ρίπτει νεκρούς τους τρεις, ενώ οι δύο άλλοι εσώζοντο δια της φυγής.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον, ο μικρός στρατιώτης έσωσε και έναν τραυματίαν εύζωνον, όστις θα περιήρχετο εις χείρας των δημίων. Το γεγονός τούτο της ανδραγαθίας του λιλυπουτείου υποδεκανέως επιστοποιήθη και επισήμως, μεθ’ ο και ο διοικητής του, τον προήγαγε εις δεκανέα.

Ο Γεράσιμο Ραφτόπουλος στο εξώφυλλο της εφημερίδας "ΕΜΠΡΟΣ" την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 1913.

Διαβάζουμε: "O 11ετής μικροσκοπικός Λοχίας Ραφτόπουλος, του οποίου επροτάθη και η παρασημοφορία δια τας κατά τον τελευταίον πόλεμον ανδραγαθίας του."

 

 

πηγή