"ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ"

ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ

Οἱ ἐχθροί μας δαίμονες δὲν κοιμοῦνται καὶ ἐργάζονται ἀκατάπαυστα νὰ μᾶς ρίξουν στὶς ἁμαρτίες καὶ ἐξαιτίας αὐτῶν καὶ τῶν παθῶν μας στὰ βάθη τῆς κόλασης. Μὲ ἄλλο τρόπο δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε παρὰ μόνο μὲ τὴν προσευχή. Ἡ ἀνάγνωση πνευματικῶν βιβλίων εἶναι καλὴ καὶ ὠφέλιμη ἡ ἀνάγνωση ἢ παρακολούθηση τῶν ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βοηθοῦν ὅσους ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ τὰ κάνουν.

Γιὰ τοὺς πολλοὺς ὅμως ἕνας τρόπος ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσει τοὺς ἄλλους τρόπους προσευχῆς εἶναι μὲ τὸ κομποσχοίνι. Σὲ κάθε κόμπο ἐπικαλεῖσαι τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντας τὴ σύντομη εὐχὴ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» ἢ ἁπλῶς « Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Θὰ ἀρχίσεις μὲ τὸ: Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. Δόξα σοι ὁ Θεός, Βασιλεῦ οὐράνιε, Τρισάγιον, Παναγία Τριάς, Πάτερ ἡμῶν. Τὸν Ν´ ψαλμόν. Μιὰ σύντομη αὐτοσχέδια προσευχὴ μία φορὰ τὴν ἡμέρα μὲ σύντομη δοξολογία, εὐχαριστία, ἐξομολόγηση, αἴτηση ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν σου, ἐνισχύσεώς σου καὶ τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν σου στὸν ἀγώνα τὸν καλό, καὶ προσευχὴ μὲ κομποσχοίνι ὅπως παρακάτω:

Α. Ὁ Ἑσπερινός με κομποσχοίνι ἢ μὲ τὸ ρολόι χωρὶς κομποσχοίνι (κομποσχοίνι τῶν 300 κόμπων = τριακοσάρι, κομποσχοίνι τῶν 100 κόμπων = ἑκαστοστάρι).

Τρία τριακοσάρια τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα τριακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της Ἐνορίας ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος ἢ 2 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Β. Τὸ Ἀπόδειπνον, τὸ ἴδιο ὡς ὁ Ἑσπερινός με ἐπιπλέον 2 τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Γ. Μεσονυκτικόν, τέσσερα τρακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ σὲ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι καὶ ἕνα τρακοσάρι τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Δ. Ὄρθρος, ἐννέα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ μία ὥρα μὲ τὸ ρολόι, τρία τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 15 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι. Ἀπὸ ἕνα ἑκατοστάρι τοῦ ἁγίου της ἡμέρας, τῆς ἐνορίας καὶ τῆς ἑβδομάδος ὡς στὸν ἑσπερινό, ἢ ἀπὸ δυὸ λεπτά, καὶ ἐπιπλέον ἕνα τρακοσάρι τῶν Ἁγίων Πάντων ἢ 5 λεπτὰ μὲ τὸ ρολόι.

Ε. Θεία Μετάληψις, τέσσερα τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ 15 λεπτά. Ἕνα τρακοσάρικο τῆς Παναγίας ἢ 5 λεπτά.

Στ. Παράκλησις στὸν Χριστό, τὴν Παναγία ἢ σὲ Ἅγιο. Δυὸ τρακοσάρικα ἢ δέκα λεπτά.

Ζ. Ὧραι 1η, 3η, 6η καὶ 9η, ἕξι τριακοσάρικα τοῦ Χριστοῦ ἢ ½ ὥρα, δυὸ τρακοσάρικα τῆς Παναγίας ἢ 10 λεπτά.

Ἂν ἔχεις πολλὴ ἐλεύθερη ὥρα ταξιδεύοντας στὸ λεωφορεῖο, ἢ ὁπουδήποτε βρίσκεσαι, ἀντὶ νὰ πιάσεις κουβέντα μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο, κοίταξε τὸ ρολόι σου, κλείσου στὸν ἑαυτό σου καὶ λέγε τὴν εὐχὴ ὅπως εἴπαμε πιὸ πάνω.

Μὲ τὴν συνήθεια, τὴν ἀσταμάτητη προσοχὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ γίνεσαι δύσκολος στόχος τοῦ πονηροῦ. Μαζί με αὐτά, ἡ καλλιέργεια τῆς ἀγάπης, τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς πίστης, τῆς συμπόνοιας, τῆς κατάνυξης, τῆς αὐτοκατηγορίας, τῆς ἐλπίδας στὸν Θεό, τῆς τακτικῆς ἐξομολόγησης καὶ Θείας Κοινωνίας, ἀποκτᾶς ἕνα γερὸ ὁπλοστάσιο καὶ καθιστᾶς τὸν ἑαυτό σου θωρακισμένο μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ σχεδὸν ἀπρόσβλητον ἀπὸ τὰ θανατηφόρα βέλη τοῦ διαβόλου. Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Γι᾿ αὐτὸ γνωρίζοντας τὴν ἀσθένειά σου ταπεινώσου, καὶ ἔχε εἰς τὸν Θεὸ τὴν ἐλπίδα σου ἵνα μὴ καταισχυνθῇς καὶ δόξαζε κατὰ πάντα τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Στὰ κομποσχοίνια:

• Τοῦ Χριστοῦ λέμε: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
• Τῆς Παναγίας λέμε: Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσόν με.
• Τοῦ Ἁγίου της ἡμέρας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
• Τοῦ Ἁγίου της ἐνορίας: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
• Τοῦ Ἁγίου της ἑβδομάδος: Ἅγιε… πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Δευτέρα: Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Τρίτη: Βαπτιστὰ τοῦ Χριστοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Τετάρτη καὶ Παρασκευή: Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ, σῶσόν με τὴ δυνάμει σου.
  • Πέμπτη: Ἅγιοι Ἀπόστολοι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ καί, Ἅγιε Νικόλαε, πρέσβευε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Σάββατο: Ἅγιοι Πάντες, πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἐμοῦ.
  • Κυριακή: Παναγία Τριὰς (ὁ Θεός), ἐλέησόν με.
• Γιὰ τὸν Ἄγγελο Φύλακα: Ἅγιε Ἄγγελέ μου, φύλαξέ με.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης δίδαξε τὴν ἐργασία τῆς Νοερᾶς προσευχῆς ὄχι μόνο στοὺς Μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ ξεκινώντας ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος πῆγε διδάσκοντας τὴ Νοερὰ προσευχὴ μέχρι τὴ Βλαχία, δηλαδὴ τὴ σημερινὴ Ρουμανία.

Ἐπίσης ὁ λαμπρός της Θεσσαλονίκης φωστήρας ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ὄχι μόνο σε πολλὲς ὁμιλίες του παρακινοῦσε ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προσεύχονται νοερὰ καὶ μὲ τὴν καρδιά τους, ἀλλὰ καὶ λόγον ὁλόκληρον ἔστειλε στοὺς Ἰωάννην καὶ Θεόδωρον τοὺς φιλοσόφους, ποὺ βρίσκονταν στὸν κόσμο, στὸν ὁποῖο λόγο ἀποκάλυψε σ᾿ αὐτοὺς ὅλα τὰ μυστήρια τῆς Νοερᾶς προσευχῆς.

Ὁ Ἅγιος Διάδοχος λέει ὅτι ὁ σατανᾶς δὲ θέλει ποτὲ νὰ μάθουν οἱ Χριστιανοὶ καὶ νὰ πιστεύουν ὅτι αὐτὸς βρίσκεται στὴν καρδιὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ τοὺς πολεμάει, ἀλλὰ θέλει νὰ νομίζουν ὅτι τοὺς πολεμάει ἐξωτερικά. Κατόπιν τούτου οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ καὶ ἰδιαίτερα οἱ λογιώτατοι πολλὲς φορὲς πιστεύουν ὅτι οἱ λογισμοὶ ἔρχονται σ᾿ αὐτοὺς ὄχι ἐσωτερικά, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν καρδιά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ λογική τους, δηλαδὴ τὶς σκέψεις τους καὶ τοῦτο, γιὰ νὰ μὴ μάθουν νὰ πολεμοῦν τὸ σατανᾶ μὲ τὴν καρδιακὴ μνήμη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ Νοερὰ καὶ καρδιακὴ προσευχή!.. «Τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

πηγή

Ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» και οι θρύλοι της Αγιάς Σοφιάς τρομάζουν τους Τούρκους.

Θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία...

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

(...) η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό αφιέρωμα για τα «Μυστήρια της Αγίας Σοφίας», (Ayasofya’ nın gizlemleri),
όπου αποτυπώνεται -με γλαφυρό τρόπο- αυτό το κλίμα φοβίας που έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους, για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον Ιερό Ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια.
 Το πρώτο σημαντικό στοιχείο από αυτό το αφιέρωμα, είναι μια αδιόρατη φοβία που διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που 
υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά. Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται για τον λεγόμενο, (όπως τον αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Τούρκοι ), «Σταυρό του αποστόλου αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης.
 Σύμφωνα λοιπόν με την Σαμπάχ, στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη.
 Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.
 Αλλά εκτός από τους σταυρούς, οι Τούρκοι αναφέρουν και άλλα μυστήρια και τρομακτικά για τους ίδιους που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Έτσι, όπως αναφέρει ο θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ, (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο.
 Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την αγία Σοφία). Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα. Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο ούτε καν να το ακουμπήσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε, σύμφωνα με τον θρύλο αυτό, θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.
 Αλλά ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεια. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές, το φέρετρο αυτό προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού. Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραήλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί -μετά την πτώση της Πόλης- να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η Δευτέρα Παρουσία.
 Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη».
 Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνοδούς του τελούσε στο σημείο αυτό Θεία Λειτουργία. Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει. Κάθε χρόνο στην Ανάσταση των ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σαμπάχ, εμφανίζονται…. κόκκινα αυγά!!!
 Ο θρύλος συμπληρώνεται από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά οι χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες γι’ αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης.

(...)Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και για τα μωσαϊκά που αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή. Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς.
 Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.
(Αποσπάσματα)
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
πηγή

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ: Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ  Ο ΝΕΟΣ 

ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ:

Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

    Το κείμενο του Σεβασμιωτάτου κ.Ιεροθέου που ακολουθεί παρουσιάζει σε λίγες γραμμές την πεμπτουσία της Απολογητικής της Εκκλησίας μας.

Ο μεγάλος σύγχρονος απολογητής μακαριστός π.Αντώνιος Αλεβιζόπουλος έλεγε ότι ο κίνδυνος είναι«...ΟΧΙ ν' αδειάσουν οι Εκκλησίες, αλλά να γεμίσουν με ανθρώπους που θα έχουν ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ φρόνημα, αλλοιωμένη την ορθόδοξο πίστη».

Σήμερα που οι διδασκαλίες της Νέας Εποχής έχουν εισβάλλει για τα καλά μέσα στον Εκκλησιαστικό χώρο, και η Μασονία κυριαρχεί ακόμη και σε υψηλόβαθμα στελέχη η ανάγκη για Οριοθέτηση της πίστης είναι κάτι περισσότερο από επείγουσα.

Ο άγιοςΜάρτυρας και Ομολογητής Στέφανος ο Νέοςπροτίμησε το θάνατο από τον συμβιβασμό: «Τον έκλεισαν σε μια μονή της Κωνσταντινουπόλεως, ενώ έκαιγαν το μοναστήρι του και διασκόρπιζαν τους μαθητές του. Κατόπιν τον έφεραν δημοσίως αντιμέτωπο με θεολόγους του αυτοκράτορα, αλλά εκεί υποστήριξε με λαμπρό τρόπο την παράδοση των αγίων Πατέρων. Μπροστά στο δίλημμα που του ετέθη να υπογράψει τις αποφάσεις της συνόδου ή να πεθάνει βασανιζόμενος, ο άγιος ενέπαιξε τους κατηγόρους του...»¹.

Οεπτάχρονος Κινέζος άγιος Μάρτυρας και Ομολογητής Ιωάννηςαρνήθηκε να συμβιβαστεί στις «προτάσεις» να αρνηθεί τον Χριστό:«...Βασάνισαν το μικρό παιδάκι με αφάνταστη βαρβαρότητα. Εκείνο αρνήθηκε να θυμιάσει τον Βούδα. «Είσαι πιστός του διαβόλου!», τού έλεγαν. «Είμαι Χριστιανός!» απαντούσε. «Πιστεύω στον αληθινό Θεό!» Τού έκοψαν τα δάχτυλα των ποδιών, τη μύτη του, τα αυτιά του και τέλος τα χεράκια του από τους ώμους. Κατά τις μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, τού Προτάσιου Χάν και τού Ηρωδίωνος Χσιού, ο Παιδομάρτυρας τού Χριστού δήλωσε ότι δεν πονούσε, παρά τις πληγές και τον ακρωτηριασμό. «Το να υποφέρει κανείς για τον Χριστό δεν είναι βαρύ!», απαντούσε. Με την ακατάσχετη αιμορραγία διψούσε. Ζήτησε λίγο νερό. Τον κορόιδευαν και τον βρίζανε. Την επαύριο τον αποκεφάλισαν και κάψανε το λειψανάκι του πάνω σε μια τελετουργική πυρά, «προς τιμήν τού Βούδα». Επτά χρόνων παιδί! Ποιος θα μπορούσε να τον ελέγξει αν από παιδική δειλία θυσίαζε στα δαιμόνια; Και όμως...!²

Αν επτάχρονα παιδιάΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΑΝτότε το τίμιο αίμα τους είναι αυτό που θα ζυγίσει το εκκοσμικευμένο μας φρόνημα και την «διπλωματία» μας όταν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο.

Καθήκον όλων μας είναι η καθημερινή ομολογία της Μοναδικής Αλήθειας, χωρίς «δεύτερες σκέψεις», χωρίς σκοπιμότητα και διγλωσσία για να μην καταλήξουμε κατά φαντασία χριστιανοί κατά την ρήση του μεγάλου Ιωάννη Κορναράκη:«Ο κατά φαντασία χριστιανός, με τον έντονο εξωστρεφικό του χαρακτήρα και τη διψυχία του να είναι και μέσα στην Εκκλησία και μέσα στα δρώμενα τον κόσμου, βιώνει διαχρονική τη διάσπασή του, να είναι 'ακατάστατος εν πάσαις ταίς οδοίς αυτού'»³

Οι Πατέρεςας αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούνκαι ας εστιάσουν στο πρόβλημα της Οριοθέτησης της πίστης ώστε να καταρτήσουν Αντιαιρετικά Γραφεία με Άξια στελέχη που θα κατέχουν Ορθόδοξο και Ομολογιακό φρόνημα. Τα αντιαιρετικά γραφεία δεν είναι γραφεία «γάμων» ή «λογιστήρια» να καταρτίζονται από φρονηματίες «δημοσιο-υπαλληλικής» νοοτροπίας. Το αντιαιρετικό χρειάζεται Χριστιανούς έτοιμους«... πρός απολογίαν παντί τω αιτούντι»(Α’ Πέτρ.γ’ 15). Δόξα τω Θεώ αρκετά δουλεύουν επάξια! 

ΟΘεός βοηθός.

---

1  ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ- «ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ»http://www.egolpion.com/stefanos_neos.el.aspx

2 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΝ ΚΙΝΑ -Σεβ. Μητροπολίτου Προικονήσου κ. Ιωσήφhttp://www.egolpion.com/chinese_saints.el.aspx

3  http://www.egolpion.com/fantasia_xristianos.el.aspx

---

ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥ Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος  Είναι γεγονός ότι ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς, αφού βλέπουμε να επικρατή μια μεγάλη αποστασία των ανθρώπων από το θέλημα του Θεού και κυρίως, βέβαια, από τον ζωντανό Θεό. Το πρόβλημα όμως είναι το πώς αντιμετωπίζει κανείς αυτήν την κατάσταση. Η Εκκλησία, όπως το βλέπουμε στην διδασκαλία των Πατέρων και των αγίων, εξασκούσε πάντοτε την αντιαιρετική τακτικήκαι αντιμετώπιζε τους αιρετικούς, αναιρώντας τα επιχειρήματά τους, αλλά όμως προχωρούσε και σε ένα άλλο βασικότερο σημείο, δηλαδή οριοθετούσε την Ορθόδοξη πίστη και βοηθούσε τους πιστούς να την βιώνουν και να αποκτήσουν ενότητα με τον Χριστό. Δηλαδή, βοηθούσε τους Χριστιανούς να ζουν μέσα στην Εκκλησία, με την θεολογία και τα μυστήρια, ώστε να αντιμετωπίζουν κάθε αίρεση, αλλά και τις ενέργειες του αντιχρίστου. Είναι γνωστό από τα έργα των Πατέρων ότι όταν εμφανίζονται αιρέσεις και όταν θα έλθη ο αντίχριστος, θα πλανηθούν όσοι δεν έχουν προσωπική πείρα των αληθειών της πίστεως, όσοι δεν είναι πραγματικά παιδιά του Θεού και δεν μπορούν να κάνουν την διάκριση μεταξύ κτιστού και ακτίστου, μεταξύ ενεργειών του Θεού και ενεργειών του διαβόλου. Γι’ αυτό πιστεύω ότι έργο της Εκκλησίας δεν είναι αποκλειστικά και μόνον να μάχεται με τους αιρετικούς, αλλά να καταρτίζη τους πιστούς, ώστε στον κατάλληλο καιρό να γίνουν ομολογητές του Χριστού και μάρτυρες από αγάπη για Αυτόν. Και γνωρίζουμε καλά ότι το να ομολογή κανείς τον Χριστό και να μαρτυρήση για Αυτόν δεν είναι ένα ανθρωποκεντρικό έργο, ούτε αποτέλεσμα ενός φροντιστηρίου αντιαιρετικού αγώνος, αλλά μέθεξη της Χάριτος του Θεού. Ο Χριστός είπε: “Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων…” (Ματθ. ι’, 32). Η ομολογία γίνεται εν Χριστώ, όταν ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τον Χριστό. Σε άλλο σημείο είπε: “Θέσθε ουν εις τας καρδίας υμών μη προμελετάν απολογηθήναι· εγώ γαρ δώσω υμίν στόμα και σοφίαν ή ου δυνήσονται αντειπείν ουδέ αντιστήναι πάντες οι αντικείμενοι υμίν” (Λουκ. κα’, 13-14). Έτσι, ο Χριστιανός προετοιμάζεται, καθαρίζοντας την καρδιά του, αποκτώντας εκκλησιαστικό φρόνημα και ζωή και όλα τα άλλα έρχονται μόνα τους. Πάντοτε θα υπάρχουν εχθροί, αιρετικοί και αντικείμενοι. Ο Χριστός είπε: “Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων…” (Ματθ. ι’, 16). Οι Μαθηταί έγιναν Απόστολοι και εστάλησαν μέσα στους λύκους. Ο Χριστός δεν επαγγέλλεται να κονιορτοποιήση τους λύκους, ούτε να καταργήση την δύναμη του Σατανά στον νυν καιρό· αυτό θα γίνη μετά την Δεύτερη έλευσή Του, στον άλλο αιώνα. Αλλά εκείνο που υπόσχεται είναι να καταρτίζη μαθητάς, να δημιουργή δικά Του πρόβατα, και να τους αποστέλη στους λύκους για να τους αντιμετωπίσουν. Τελικά, η Εκκλησία δεν πρέπει να καταναλίσκη όλες τις δυνάμεις της στον πόλεμο εναντίον των αιρετικών, ούτε να φοβίζη τους ανθρώπους, αλλά να προετοιμάζη τους Χριστιανούς με όλα τα μέσα που διαθέτει, δηλαδή την Ορθόδοξη θεολογία, την νοερά προσευχή, την μυστηριακή ζωή κ.λ.π. για να γίνουν αυτοί στον κατάλληλο καιρό ομολογητές του Χριστού και μάρτυρες για την δόξα Του. Το κείμενο του Σεβασμιωτάτου το βρήκαμε εδώ: http://agiameteora.net/index.php/gerontes-tis-epoxis-mas/4055-mologites-pisteos-kai-martyres-xristo.html

  

πηγή

Ρεσιτάλ πατριαρχικής αταξίας

Ρεσιτάλ Κανονικής άταξίας καί άντικανονικότητος έδωσε καί πάλι προ ολίγων έβδομάδων ό πα­τριάρχης Βαρθολομαίος κατά τήν έπίσκεψί του στήν 'Ολλανδία, συμπροσευχόμενος άσμένως με­τά αιρετικών, συγκεκριμένα τών Παλαιοκαθολικών, συνεχίζοντας τήν ξέφρενη οίκουμενιστική του πορεία καί κατασκανδαλίζοντας τούς 'Ορθοδόξους πιστούς, ένώ δέν παρέλειψε νά συναντήση καί συνομιλήση μέ όλους τούς ισχυ­ρούς της Ολλανδικής γής, βασι­λείς, ύπουργούς, ραββίνους κ.ά. Θείους καί ιερούς Κανόνες έγρα­ψε στά παλαιότερα τών πατριαρ­χικών ύποδημάτων του καί κατεπάτησε άσυστόλως. Κανόνες Άποστολικούς- Κανόνες Οικουμε­νικών καί Τοπικών Συνόδων Κα­νόνες, πού άπαγορεύουν τίς συμπροσευχές μέ έτεροδόξους καί άλλοδόξους· Κανόνες, πού άπα­γορεύουν την είσοδο 'Ορθοδό­ξων σέ ναούς έτεροδόξων Κανό­νες, πού άπαγορεύουν τήν άνταλλανή δώρων μετά αιρετικών...

"Οντως θλιβερό τό κατάντημα τοϋ οικουμενικού μας πατριάρ­χου, τόν όποιον ή έκκλησιαστική Ιστορία θά καταγράψη ώς έναν άπό τούς μεγαλύτερους καταφρονητάς τών εντολών τοΰ Θεού καί άνατροπείς τής 'Ορθοδόξου Παραδόσεως, πού παρέδωσαν στήν 'Εκκλησία οί 'Απόστολοι καί οί Πατέρες καί σεβάσθηκαν οι αι­ώνες.

Τώρα, βεβαίως, ό κόσμος τόν τιμά καί τόν δοξάζει μέ τιμές καί δόξες κοσμικές, όπως διδακτορι­κά πτυχία καί χρυσά κλειδιά πό­λεων, καί τόν ραίνει μέ ροδοπέταλα, διότι τόν άναγνωρίζει ώς δι­κό του. Καί όντως είναι δικός του, άνήκει πράγματι στον κόσμο, εί­ναι «έκ τού κόσμου» (Ίωάν. 17: 14-16), έχει φρονήματα κοσμικά καί αιρετικά καί όχι πνεύματικά καί ορθόδοξα. Κάποτε, όμως, ή «πανήγυρις» αύτή, όπως ονομά­ζει τήν επίγεια ζωή μας κάπου ό ι­ερός Χρυσόστομος, θά τελείωση καί τότε θά καταλάβη ό πατριάρ­χης καί όλοι οί καταφρονητές τών θείων εντολών τό μέγεθος τής πτώσεως τους καί τίς ολέθριες συνέπειές της. Τότε, όμως, θά εί­ναι άργά.

'Αφήστε, Παναγιώτατε, τον Οι­κουμενισμό καί τήν Οικολογία τού ματαίου καί φθαρτού τούτου κόσμου καί άσχοληθήτε μέ τήν 'Ορθοδοξία καί τήν μετάνοια. Αύτές κηρύξετε πρός 'Ορθοδόξους, έτεροδόξους και αλλοθρήσκους, έάν θέλετε νά ίδήτε Θεού πρόσω­πο καί νά σώσετε τήν ψυχή σας, άλλά καί τούς υψηλούς αξιωμα­τούχους φίλους σας, έάν τούς άγαπάτε ειλικρινά.

Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

πηγή

«ΠΑΝΤΑ ΧΟΡΗΓΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ» ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητή

(Θεολογικό σχόλιο στην εορτή της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος)

Ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, είναι το κυριαρχούν θείο πρόσωπο στην διαδικασία της σωτηρίας μας μετά την εις ουρανόν αποδημίας του Κυρίου Ιησού Χριστού. Από την αγία ημέρα τη Πεντηκοστής όταν κατέβηκε ως «γλώσσαι ωσεί πυρός» (Πράξ.2,3 ) στο γνωστό υπερώο της Ιερουσαλήμ, το Οποίο «μένει εις τον αιώνα» (Ιωάν.14,16) στον κόσμο, ως παρηγορητής, ενδυναμωτής και οδηγός της αλήθειας (Ιωάν.14,26). Γενικά Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο συνεχιστής του απολυτρωτικού έργου του Χριστού μέσα στην Εκκλησία.

Ο απόστολος Παύλος, υπέρ παντός άλλου, στην υπέροχη θεολογία του, εξαίρει τη συμβολή του Αγίου Πνεύματος στη διαδικασία της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους, τόσο κατά την προϊστορία της σωτηρίας, τόσο κατά την εν τω κόσμω παρουσίας και δράσεως του Σωτήρος Χριστού, όσο και κατά την εποχή της χάριτος, δηλαδή της Εκκλησίας, από της ιδρύσεώς Της μέχρι και των εσχάτων ημερών Της.

Ο Θεός Πατήρ ευδόκησε και συνέλαβε προαιωνίως στον θείο Του νου την ιδέα της σωτηρίας του κόσμου, ο Θεός Υιός ανέλαβε να υλοποιήσει το θείο σχέδιο αποδεχόμενος να ενανθρωπισθεί (Φιλ.2,8), και ο Θεός Παράκλητος κατεστάθη η ακένωτη πηγή φωτός, αλήθειας, δωρεών και χαρισμάτων προς τον κόσμο και ολόκληρη τη δημιουργία. Η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους είναι αποτέλεσμα συνεργασίας ολοκλήρου της Θεότητας.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός λίγο πριν το τέλος της επί γης παρουσίας Του, ανάγγειλε στους περίλυπους, μπροστά στο επερχόμενο Πάθος, την έλευση του Παναγίου Πνεύματος στον κόσμο, το Οποίο Θα παραμέριζε τα ανυπέρβλητα εμπόδια για την αύξηση της Εκκλησίας και Θα άνοιγε το δρόμο για την νέα πορεία της ανθρωπότητας μέσα στην ιστορία. Το απολυτρωτικό έργο του Χριστού μπορεί να γίνει γνωστό και επωφελές σε κάθε άνθρωπο μόνο δια του Αγίου Πνεύματος, διότι ο Παράκλητος είναι πλέον ο οδηγός «εις πάσαν την αλήθειαν» ( Ιωάν.14,26).

Ο απόστολος των Εθνών τονίζει κατηγορηματικά πως «Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω» (Α’Κορ.12,3). Αυτό σημαίνει πως ο Θεός Παράκλητος είναι πλέον ο κύριος της Εκκλησίας και του κόσμου, μετά την Ανάληψη του Χριστού. Αυτός μας κάνει γνωστό τον Λυτρωτή μας Ιησού Χριστό και ενεργοποιεί το σωτήριο έργο Του σε κάθε άνθρωπο, που θέλει να σωθεί. Κατά συνέπεια, όχι μόνο η άρνηση του απολυτρωτικού έργου του Χριστού, αλλά και η άρνηση της συμμετοχής του Αγίου Πνεύματος στη λυτρωτική διαδικασία του κόσμου, αποτελεί πρωταρχική αιτία απώλειας της σωτηρίας πολλών.

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο εκδηλώνεται ποικιλότροπα, με «διαιρέσεις χαρισμάτων», με «διαιρέσεις διακονιών», με «διαιρέσεις ενεργημάτων» (Α’Κορ.12,4-6), με καρποφορία πνευματικών καρπών (Γαλ.5,22). Κάθε αγαθό και δωρεά που δίνεται στους ανθρώπους είναι προϊόν του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε άνθρωπο «δίδεται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον» αυτού (Α΄Κορ.12,7)

Το Άγιο Πνεύμα μοιράζει χαρίσματα στους πιστούς τα οποία είναι χρήσιμα για τη σωτηρία τη δική τους, αλλά και για το σωστικό έργο της Εκκλησίας. Σε άλλον«δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, ετέρω δε πίστις εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω δε χαρίσματα ιαμάτων εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών. Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται» (Α’Κορ.12,8-11).

Το Άγιο Πνεύμα μοιράζει διακονίες στο λαό του Θεού, οι οποίες υπάρχουν για να διακονούν καθολικά τις πνευματικές και υλικές ανάγκες του, εις τρόπον ώστε να ζει αποκλειστικά μέσα στην χάρη του Θεού και να μην έχει ανάγκη από τα«σκύβαλα» του κόσμου (Φιλιπ.3,8). Η Εκκλησία του Θεού υπάρχει για να μεταλλάσσει ολοκληρωτικά και καθολικά τον άνθρωπο της αμαρτίας και της φθοράς σε νέα αναγεννημένη και χαριτωμένη ύπαρξη. Πρωτ’ απ’ όλα το «Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού» (Πραξ.20,28). Ακολούθως όρισε «εν τη Εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών»(Α’Κορ.12,28). Επίσης «έδωκε τους μεν τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (Εφ. 4,11-12).

Το Άγιο Πνεύμα καρποφορεί στις καρδιές των πιστών υπέροχους και σπανίους πνευματικούς καρπούς ως αποτέλεσμα επίπονης καλλιέργειας. Ο θεόπνευστος απόστολος αφού αναφέρει τα βδελυρά έργα τη σαρκός, τα οποία είναι οι καρποί της αμαρτίας, παραθέτει στη συνέχεια του καρπούς του Πνεύματος, σι οποίοι είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ.5,22-23). Οι καρποί της σαρκός φανερώνουν τον άνθρωπο της πτώσεως, της αμαρτίας και της φθοράς, οι δε καρποί του Πνεύματος δηλώνουν τον αναγεννημένο εν Χριστώ άνθρωπο της χάριτος και της σωτηρίας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είχε πει πως «εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται» (Ματθ.12,33), κατά συνέπεια και ο πνευματικός αναγεννημένος άνθρωπος ξεχωρίζει από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που είναι στολισμένος.

Πρακτικά το Άγιο Πνεύμα παραμένει μέσα στην Εκκλησία και οδηγεί το λαό του Θεού στη σωτηρία. Αυτό είναι ο πραγματικός τελετουργός των ιερών σωστικών μυστηρίων και αγιαστικών πράξεων της Εκκλησίας μας. Αυτό είναι ο αλάθητος δάσκαλος που οδηγεί το πλήρωμα «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.14,8). Η συγκρότηση του εκκλησιαστικού οργανισμού στηρίζεται στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και οι αποφάσεις παίρνονται με την επίγνωση ότι «έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν» (Πραξ.15,28). Δεν είναι τυχαία η ίδρυση της Εκκλησίας την αγία ημέρα της Πεντηκοστής.

Παραθεώρηση της παρουσίας και του έργου του Παρακλήτου στην Εκκλησία αποτελεί βασική άρνηση του μυστηρίου της εν τω όλω Θεώ επεργασίας της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Διάφοροι αιρετικοί, με επικεφαλής τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, όχι μόνο αρνούνται τη συμμετοχή του Αγίου Πνεύματος στη διαδικασία της σωτηρίας μας, αλλά αρνούνται και αυτή ακόμα την προσωπική υπόστασή Του, παρά τις πάμπολλες αντίθετες αναφορές της αγίας Γραφής. Αυτοί ανήκουν στην κατηγορία των βλασφήμων του Αγίου Πνεύματος, για τους οποίους ο Χριστός απέκλεισε τη σωτηρία, εφόσον εμμένουν στις βλασφημίες τους (Λουκ.12,10).

Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία θεωρεί το πρόσωπο και το έργο του Παρακλήτου διαφορετικά όπως αναφέρεται στη Θεία αποκάλυψη, όπως αυτή κατανοήθηκε εν Αγίω Πνεύματι από τους θεοφόρους Πατέρες, η Αγία Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία μας, προσβλέπει στο Θείο πρόσωπο του Παρακλήτου και εναποθέτει τον αγώνα της και τις αδυναμίες της σ’ Αυτόν. Τα δε χαρίσματα, οι ενέργειες και οι καρποί Αυτού είναι εμφανή θαυμαστά σημεία της παρουσίας Του στη ζωή του λαού του Θεού.
πηγή

Η διαβρωτική πλευρά των κινουμένων σχεδίων

Από καιρό έχει επισημανθεί ότι τα πρότυπα και τα μηνύματα που εκπέμπονται από τα κινούμενα σχέδια δεν είναι και τόσο αθώα. Οι διαστάσεις αυτές της σύγχρονης βιομηχανίας του θεάματος μελετώνται στο σημερινό απόσπασμα από τη μελέτη του Δρ. Αθ. Κολιοφούτη (προηγούμενο άρθρο:www.pemptousia.gr/?p=69278), που εξετάζει γενικότερα τις μεθόδους της αντιχριστιανικής προπαγάνδας.

 5. Τα κινούμενα σχέδια, τα οποία προβάλλουν συγκεκαλυμμένα αντιχριστιανικά μοντέλα κοινωνικής συμπεριφοράς, αποτελούν έναν στοχευμένο τύπο προπαγάνδας, που επιθυμεί να εμφυτεύσει αντιχριστιανικά πρότυπα στα παιδιά. Θα επικεντρωθούμε στη κριτική προσέγγιση των κινουμένων σχεδίων της Walt Disney,η οποία σήμερα αποτελεί τον παγκόσμιο ψυχαγωγικό κολοσσό του είδους.  Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από τα νούμερα: Η αξία της Walt Disney Company, η οποία δραστηριοποιείται σε πολυεθνικό επίπεδο, ανέρχεται στα 55,16 δις δολάρια, ενώ απασχολεί περισσότερους από 133.000 εργαζόμενους με 190.000 μετόχους.

Το εξώφυλλο της αγγλόφωνης έκδοσης του βιβλίου των Αρμάν Ματλάρ και Αριέλ Ντορφμάν, “Ντόναλντ ο απατεώνας. Η διήγηση του ιμπεριαλισμού στα παιδιά”, εκδόσεις Ύψιλον

Κλασικές ταινίες κινουμένων σχεδίων, οι οποίες γαλούχησαν εκατομμύρια παιδιά, εμπνεύστηκαν χαρακτήρες που προσπάθησαν να υποσκάψουν τους όρους της χριστιανικής ηθικής. Ο Μίκυ Μάους προβάλλεται ως σκανδαλιάρης, ερωτύλος και ενίοτε κακός [75]. Η Μίνι είναι η αιώνια φιλενάδα του, με την οποία ποτέ δεν συνάπτει γάμο, ούτε κάνει παιδιά. Το σκυλί του ονομάζεται πλούτο, που παραπέμπει στο χρήμα και τη δύναμη. Ο άτυχος, γκρινιάρης και γκαφατζής Ντόναλντ, με το κυκλοθυμισμό, το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του και την εκνευριστική αδεξιότητά του μπροστά στα εμπόδια και τις αντιξοότητες της ζωής, προβάλλει αξίες που αντιπαρέρχονται στις χριστιανικές αρετές της υπομονής και εμπιστοσύνης του ανθρώπου στο Θεό. Σύντομα, το ηρωικό παπί μαγεύεται από μια σενιορίτα, με το όνομα Ντόνα, η οποία αργότερα θα μετεξελιχθεί σε Νταίζυ Ντακ.

Ο Ντόναλντ και το ταίρι του μοιάζουν σε πολλά πράγματα, από το σθένος μέχρι την πληθωρικότητα και το πείσμα. Και οι δύο τους είναι τρελά ερωτευμένοι αλλά επίσης δεν παντρεύονται ποτέ!  Ο Ντόναλντ ζει με τα ανηψάκια του, τα οποία η αδελφή του του τα άφησε για να τα προσέχει. Από τότε δεν γύρισε ποτέ για να τα πάρει, και ο Χιούη, ο Λιούη και ο Ντιούη έμειναν για πάντα με τον θείο τους. Η έννοια της οικογένειας προβάλλεται και πάλι κατακερματισμένη. Ο θείος του Ντόναλντ Σκρουτζ Μακ Ντακ είναι ο πάμπλουτος τύπος, που κινεί τα νήματα της ιστορίας.

Ο Τουίτι, δημιούργημα του καρτουνίστα Μπομπ Κλάμπετ [76], είναι ένα κίτρινο ανθρωπόμορφο καναρίνι, το οποίο στην αρχή εμφανίζεται γυμνό και στη συνέχεια λόγω της λογοκρισίας αποκτά φτερά. Ο Τουίτι είναι προικισμένος με επιθετικότητα και θρασύτητα προκειμένου να αντιμετωπίσει το γάτο Συλβέστρο. Έτσι, αντί της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών προβάλλονται ως κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς η δύναμη και επιθετικότητα. Ο Πίτερ Παν συμβολίζει το ανήλικο και σκανδαλιάρικο παιδί, που αρνείται να μεγαλώσει [77]. Ο Πίτερ Παν διαθέτει υπερφυσικά χαρίσματα και υπεραναπτυγμένες όλες τις αισθήσεις. Τα χαρίσματα του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού δημιουργηθέντος ανθρώπου τίθενται εύλογα υπό αμφισβήτηση!

Την τελευταία δεκαετία τα παιδιά, κατακλύζονται από άσχηµα και αλλόκοτα πλάσµατα, τέρατα µε φρικώδεις και αποκρουστικές µορφές, που αποσκοπούν να τα απευαισθητοποιήσουν στη θέα της βίας και να τα καταστήσουν ανθεκτικά σε κάθε μορφή επιθετικότητας.  Η «κατήχηση» στην αθεΐα, την ειδωλολατρία και τον αποκρυφισµό γίνεται με έναν απροκάλυπτο τρόπο. Ο Ας από τα Pokemon και η παρέα του, είναι παιδιά που ταξιδεύουν ολοµόναχα στον κόσµο, µε σκοπό να  πιάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα τερατάκια [78]. Η Λίλο, στην παιδική ταινία «Λίλο και Στιτς» [79], αποκτά «οικογένεια», που αποτελείται από τη µεγάλη αδελφή και το φίλο της, καθώς και το γενετικά µεταλλαγµένο τερατάκι.

Το «Άβαταρ»[80] είναι μια περιπέτεια κόμικ που διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό ασιατικό κόσμο χωρισμένο σε 4 έθνη – φυσικά στοιχεία, το έθνος της φωτιάς, το έθνος του νερού, το έθνος της Γης και οι νομάδες του αέρα. Η επική ιστορία ακολουθεί το ταξίδι το 12χρονου Aang, ενός διστακτικού ήρωα, που πρέπει να χριστεί ηγέτης σε κάθε ένα από τα τέσσερα στοιχειά, για να ηγηθεί στην μάχη ενάντια στο εχθρικό έθνος της Φωτιάς και να αποκαταστήσει την ισορροπία στον – διασπασμένο από τον πόλεμο – κόσμο του.

Η καταφανέστατη προσπάθεια να απομακρυνθούν τα παιδιά από τις χριστιανικές κοσμολογικές αντιλήψεις και να μυσταγωγηθούν στην ανατολίτικη σοφία είναι προφανής. Τα παιδιά ταυτίζονται με τον επιθετικό ήρωα της μικρής οθόνης και ζουν μαζί του τις βίαιες πράξεις τους [81]. Άλλες πάλι φορές γίνεται απόπειρα να πληγεί κατ’ ευθείαν και υπό τη μορφή μιας επίπλαστης αστειότητας το πρόσωπο του ίδιου του Χριστού εν είδει κινουμένων σχεδίων. Παρουσιάζουν τον Χριστό σε κάποιο εξωτικό μέρος να θυμάται τον εαυτό Του πάνω στο σταυρό και στη συνέχεια να συνομιλεί με κάποιον « ήρωα » της σειράς, ο οποίος Τον πείθει εν τέλει να μην πεθάνει… Αμέσως μετά Τον εμφανίζει πάλι στο νησί με ένα κοκτέιλ έχοντας γλιτώσει από τον σταυρό [82].

6. Όλα τα παραπάνω εντάσσονται στο πλαίσιο της ευρύτερης προσπάθειας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης να καταστήσουν τους αποδέκτες των μηνυμάτων τους δεκτικούς σε έναν αντιχριστιανικό τρόπο ζωής. Μια ολιγόωρη περιήγηση στα προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών αλλά και το περιβάλλον του διαδικτύου αρκεί για να μας πείσει ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι με συνέπεια προσανατολισμένα στην προαγωγή ενός αντιχριστιανικού μοντέλου ζωής. Το αντιχριστιανικό αυτό μοντέλο  διαφημίζεται ως προοδευτικό και συμβατό με την αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και την υπέρβαση κοινωνικών και ηθικών αγκυλώσεων του παρελθόντος.

Προάγεται έντεχνα ως αξιόπιστη πρόταση ζωής, η οποία υπόσχεται επιτυχία και ευημερία σε κάθε τομέα της κοινωνικής πραγματικότητας, ενώ η εναλλακτική πρόταση, η οποία εν προκειμένω είναι η πρόταση ζωής του Ευαγγελίου, εάν δεν αποσιωπάται και αποκρύπτεται, τότε σίγουρα γελοιοποιείται και εκχυδαΐζεται. Έτσι, στη συνείδηση του αποδέκτη των μηνυμάτων συνδέεται με μια παρωχημένη και αναχρονιστική στάση ζωής, που δεν μπορεί παρά να υιοθετείται σε ελάχιστες περιπτώσεις.

Η προβολή του χρήματος και του καταναλωτισμού ως υπέρτατων αξιών και της διασημότητας ως μοναδικού κριτηρίου αποτίμησης της επιτυχίας ενός ατόμου στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική του ζωή καθίσταται αμέσως προφανής. Ο γάμος και η οικογένεια, η οποία για τους Χριστιανούς αποτελεί την κατ’ οίκον Εκκλησία, υποτιμούνται, πλήττονται βάναυσα και τίθενται υπό αμφισβήτηση ως κοινωνικοί θεσμοί. Η αντίληψη του γάμου ως πνευματικής παλαίστρας χαλιναγώγησης του εγωισμού του ζευγαριού θεωρείται παρωχημένη και φαιδρή. Η απόκτηση παιδιών προβάλλεται ως μια εκ των πολλών προτεραιοτήτων του ζευγαριού, η οποία μπορεί να αναβληθεί επ’ αόριστον η μπορεί να υλοποιηθεί ανά πάσα στιγμή.

Η αποθέωση του ατομοκεντρικού πνεύματος και η λύση του διαζυγίου, όταν τα προβλήματα της οικογενειακής ζωής ματαιώσουν την προοπτική της ηδονικής αυτοεπιβεβαίωσης, προτείνονται ανεπιφύλακτα. Το μυστήριο του έρωτα αποϊεροποιείται και κάθε σεξουαλική διαστροφή προωθείται ως φυσιολογική και δίχως άλλο επιλέξιμη, ενώ όσοι την αθετούν χαρακτηρίζονται ως συντηρητικοί και αναχρονιστικοί φορείς μιας άλλης εποχής. Ο άνθρωπος της πίστεως διαπομπεύεται και γελοιοποιείται.

[Συνεχίζεται]

 

[75] Brockway R., «Τhe Masks of Mickey Mouse: Symbol of a Generation», Τhe Journal of Popular Culture, σσ. 25-34.
[76] Leonard Maltin, Of Mice and Magic: A History of American Animated Cartoons, McGraw-Hill, New York, 1980, σ. 734.
[77] Dan K., The Peter Pan Syndrome: Μen who have never grown up, New York 1983.
[78] Beck J., The Animated Movie Guide, Chicago 2005, σ. 205.
[79] Όπ. παρ. σ. 144.
[80] http://www.nickelodeon.gr/seires/item/97.html.
[81] Ζημιανίτης Κ.,    όπ. παρ., σσ. 192-199.
[82] http://www.youtube.com/watch?v=nQZt_HbPkzo&feature=player_embedded.

Αθανάσιος Κολιοφούτης, Δρ. Θεολογίας - Εκπαιδευτικός

Τι είναι το Άγιο Πνεύμα και τι δίνει στον άνθρωπο; Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική. Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων του, ἀλλὰ δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία του.

Στὴ συνέχεια θὰ δοῦμε τί χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
1. Ὅταν κατοικήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ δίνει πίστη καὶ φωτισμό. Χωρὶς Αὐτό, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ἀληθινὴ καὶ ζωντανὴ πίστη. Χωρὶς τὸ φωτισμό Του, καὶ ὁ πιὸ σοφὸς καὶ μορφωμένος ἄνθρωπος εἶναι ὁλότελα τυφλὸς ὡς πρὸς τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κτίση Του. Ἀπεναντίας, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μπορεῖ νὰ φωτίσει ἐσωτερικὰ καὶ τὸν πιὸ ἀμόρφωτο καὶ ἁπλοϊκὸ ἄνθρωπο, νὰ τοῦ ἀποκαλύψει ἄμεσα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τοῦ προσφέρει τὴ γλυκειὰ γεύση τῆς βασιλείας Του. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αἰσθάνεται στὴν ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, ποὺ τοῦ ἦταν ὁλότελα ἄγνωστο μέχρι τότε.


2. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γεννάει στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι σὰν μία καθαρὴ φωτιά, μία πηγὴ θερμότητας, ποὺ ζεσταίνει τὴν καρδιά. Εἶναι μία ρίζα, ποὺ βλαστάνει μέσα στὴν καρδιὰ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ζωογονηθεῖ ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο, φοβερὸ ἢ ἀδύνατο. Γι' αὐτὸν κανένας νόμος δὲν εἶναι βαρύς, καμιὰ ἐντολὴ δὲν εἶναι ἀνεφάρμοστη. Ὅλα του εἶναι εὔκολα.
Ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη, ποὺ χαρίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι τόσο μεγάλα καὶ δυνατὰ ὄπλα στὰ χέρια του, πού, ἂν τὰ ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα, μὲ χαρὰ καὶ γαλήνη νὰ βαδίσει τὸ δρόμο ποὺ βάδισε ὁ Χριστός.

3. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει ἀκόμα στὸν ἄνθρωπο δύναμη, γιὰ ν' ἀντιστέκεται στοὺς πειρασμοὺς τοῦ κόσμου. Ἔτσι, χρησιμοποιεῖ βέβαια τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἀλλὰ σὰν περαστικὸς ταξιδιώτης, χωρὶς νὰ κολλάει σ' αὐτὰ τὴν καρδιά του. Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅσο μορφωμένος καὶ ἔξυπνος κι ἂν εἶναι, μένει πάντα δοῦλος καὶ αἰχμάλωτος τοῦ κόσμου.

4. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στὸν ἄνθρωπο καὶ σοφία. Αὐτὸ τὸ βλέπουμε κατεξοχὴν στοὺς ἁγίους ἀποστόλους, πού, πρὶν λάβουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἦταν ἀγράμματοι καὶ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ὕστερα ὅμως κανεὶς δὲν μποροῦσε ν' ἀντισταθεῖ στὴ σοφία καὶ τὴ δύναμη τοῦ λόγου τους.
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει σοφία ὄχι μόνο στὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. Ἔτσι, λ.χ., ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μέσα του τὸ Πνεῦμα, πάντα θὰ βρεῖ τὸ χρόνο καὶ τὸν τρόπο νὰ φροντίσει γιὰ τὴ σωτηρία του, ἀκόμα καὶ μέσα στὸ θόρυβο τοῦ κόσμου.

5. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα χαρίζει τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν καρδιακὴ εὐτυχία καὶ τὴν ἀσάλευτη εἰρήνη. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποτὲ δὲν μπορεῖ νὰ χαρεῖ ἀληθινά, νὰ εὐχαριστηθεῖ καθαρά, νὰ νιώσει τὴν εἰρήνη ποὺ γλυκαίνει τὴν ψυχή. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάπου κάπου χαίρεται. Μὰ ἡ χαρά του εἶναι στιγμιαία καὶ ὄχι καθαρή. Κάπου-κάπου διασκεδάζει. Μὰ οἱ διασκεδάσεις του εἶναι πάντα κενές, ἀνούσιες, καὶ μετὰ ἀπ' αὐτὲς τὸν κυριεύει μία ἀκόμα μεγαλύτερη στενοχώρια. Κάπου-κάπου εἶναι ἤρεμος. Μὰ ἡ ἠρεμία του δὲν εἶναι ἡ πνευματικὴ εἰρήνη, εἶναι νάρκη τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀλίμονο σ' ἐκεῖνον ποὺ δὲν προσπαθεῖ καὶ δὲν θέλει νὰ ξυπνήσει ἀπ' αὐτὴ τὴ νάρκη!

6. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνει καὶ τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Ὁ ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ ὁ πιὸ γνωστικός, δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του ὅσο πρέπει, ἂν δὲν ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί χωρὶς τὴ θεία βοήθεια, δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν πραγματικὴ κατάσταση τῆς ψυχῆς του. Ἂν εἶναι τίμιος καὶ κάνει κανένα καλὸ στοὺς συνανθρώπους του, νομίζει πῶς εἶναι δίκαιος ἢ καί, σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἄλλους, τέλειος καὶ πῶς δὲν τοῦ χρειάζεται τίποτ' ἄλλο!

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν κατοικήσει μέσα μας, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν ἐσωτερική μας φτώχια καὶ ἀδυναμία. Καὶ ἀνάμεσα στὶς ἀρετές μας, προβάλλει ὅλες τὶς ἁμαρτίες μας, τὴν ἀμέλειά μας, τὴν ἀδιαφορία μας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἄλλων, τὴν ἰδιοτέλειά μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ φαινόμαστε μεγαλόψυχοι, τὴν παχυλὴ φιλαυτία μας ἀκόμα καὶ ἐκεῖ ποὺ ποτὲ δὲν τὴν ὑποπτευόμασταν. Κοντολογίς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μας τὰ δείχνει ὅλα, ὅπως πραγματικὰ εἶναι. Καὶ τότε ἀρχίζουμε ν' ἀποκτᾶμε τὴν ἀληθινὴ ταπείνωση. Τότε ἀρχίζουμε νὰ χάνουμε τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὶς δικές μας δυνάμεις καὶ ἀρετές. Τότε ἀρχίζουμε νὰ θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ ταπεινωμένοι μπροστὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀρχίζουμε νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινὰ καὶ νὰ ἐλπίζουμε μόνο σ' Ἐκεῖνον.

7. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς διδάσκει, τέλος, τὴν ἀληθινὴ προσευχή. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κάνει προσευχὴ πραγματικὰ εὐάρεστη στὸ Θεό, πρὶν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατί ἂν ἀρχίσει νὰ προσεύχεται, χωρὶς νὰ ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, θὰ δεῖ τὸ νοῦ του νὰ μὴν μπορεῖ νὰ συγκεντρωθεῖ. Ἐπιπλέον, δὲν γνωρίζει, ὅπως πρέπει, οὔτε τὸν ἑαυτό του οὔτε τὶς ἀνάγκες του οὔτε τί νὰ ζητήσει οὔτε πῶς νὰ τὸ ζητήσει ἀπὸ τὸ Θεό. Καλὰ-καλὰ δὲν ξέρει οὔτε τί εἶναι ὁ Θεός. Ὅποιος, ὅμως, ἔχει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γνωρίζει τὸ Θεό, βλέπει ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Πατέρας του καὶ ξέρει πῶς νὰ Τὸν πλησιάσει, πῶς νὰ Τὸν παρακαλέσει καὶ τί νὰ Τοῦ ζητήσει. Οἱ σκέψεις του στὴν προσευχὴ εἶναι εὔτακτες, καθαρές, προσηλωμένες μόνο στὸν Κύριο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ μὲ τὴν προσευχή του νὰ πετύχει τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ βουνὰ νὰ μετακινήσει.

Νά, λοιπόν, τί χαρίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σ' ἐκεῖνον ποὺ Τὸ ἔχει λάβει. Βλέπετε ὅτι, χωρὶς τὴ βοήθεια καὶ τὴ συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι ἀδύνατον ὄχι μόνο νὰ μποῦμε στὴν οὐράνια βασιλεία, ἀλλὰ κι ἕνα βῆμα νὰ κάνουμε στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ ἐκεῖ. Γι' αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ποθοῦμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα• εἶναι ἀπαραίτητο νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε καὶ νὰ Τὸ ἔχουμε πάντα μέσα μας, ὅπως Τὸ εἶχαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι.

πηγή το είδαμε εδώ

Νεκρολογία για την κοίμηση του Γέροντα π.Γεωργίου (Καψάνη) προηγουμένου της Ι.Μ.Γρηγορίου Αγίου Όρου

“Εκοιμήθη πριν λίγο ο προηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Ορους, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, σύμφωνα με πληροφορίες του “Αγιορείτικου Βήματος”. 

Τα τελευταία χρόνια ο Γέροντας Γεώργιος ταλαιπωρείτο με σοβαρά προβλήματα υγείας και για το λόγο αυτό τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα καθήκοντα της ηγουμενίας του.

Ο π. Γεώργιος με παρελθόν στον κόσμο αξιοσημειώτης ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας επί τριάντα και πλέον έτη καθηγούσε την εξαίρετη αδελφότητα μια οικογένεια-κυψέλη με αδελφούς -πνευματικές μέλισσες, εμπνέοντας αυτούς σε κάθε λειτούργημα, έργο και διακόνημα και στον ατέρμονο αγώνα της μοναχικής Αθωνικής Πολιτείας.

Η κηδεία του μακαριστού Γέροντα θα γίνει αύριο Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος στις 14.00 το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Γρηγορίου.”

Καθόλου παράξενο ότι ο ενάρετος και σοφός Γέροντας Γεώργιος κοιμήθηκε σημαδιακά την Πεντηκοστή. 

Θα διαβαστεί η εξόδιος ακολουθία του στο μετόχι της Ιεράς Μονής Γρηγορίου στη Σταυρούπολη την Κυριακή και θα κηδευθεί τη Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος στο Αγιον Ορος.

Ο π. Γεώργιος σφράγισε με την παρουσία του την άνθηση του Αγίου Ορους και κατέστη φωτεινός λύχνος που έφεγγε, όχι μόνον τους πατέρες της Ιεράς Μονής Γρηγορίου και του Αγίου Ορους, αλλά το σύνολον της Ελληνόφωνης -και όχι μόνον- Ορθοδοξίας.

Πνευματικός πατέρας δεκάδων χιλιάδων ψυχών, εξαίρετος ποιμένας από τα φοιτητικά του χρόνια, επιτέλεσε αξιόλογο έργο με τους φυλακισμένους και τα νέα παιδιά στο Παλαιό Φάληρο όπου ίδρυσε το ΧΙΝ “Ο Παντοκράτωρ” με οικοτροφείο, αίθουσα ομιλιών, γήπεδο καλαθόσφαιρας και παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Ανάληψη του Κυρίου.

Ως ηγούμενος στήριξε παντοιοτρόπως το έργο της ιεραποστολής, και δη της Κατάγκας, όπου ο επικεφαλής του κλιμακίου Θεοφιλέστατος επίσκοπος Κατάγκας Μελέτιος είναι πνευματικό του παιδί και Γρηγοριάτης ιερομόναχος.

Συγγραφέας περισπούδαστων θεολογικών έργων -μεταξύ των οποίων "Η ποιμαντική διακονία κατά τους Ιερούς Κανόνας", ένα από τα σπουδαιότερα θεολογικά εργα του 20ού αιώνα- και εξαίρετος αντιαιρετικός και αντι-οικουμενιστής θεολόγος, ηγήθηκε του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού για πολλές δεκαετίες στο Αγιον Ορος. 

Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι η προδοτική για την Ορθοδοξία συμφωνία του Σαμπεζύ με τους μονοφυσίτες ακυρώθηκε εξαιτίας της Ιεράς Μονής Γρηγορίου που ηγήθηκε του αγώνα του Αγίου Ορους εναντίον της, ενώ η αξιόλογη θεολογική και νηφάλια πένα του άσκησε τη σοβαρότερη κριτική εναντίον του κακόδοξου κειμένου της Ραβέννας και του απαράδεκτου κειμένου της Γενικής Συνέλευσης του ΠΣΕ στο Πόρτο Αλέγκρε.

Ηταν άνθρωπος βαθειά ταπεινός και σεμνός, αδιάβλητος και πράος και κατόρθωσε να προσελκύσει δεκάδες μοναχούς στη Μονή Γρηγορίου. Παράλληλα καθοδηγούσε δεκάδες χιλιάδες πνευματικά παιδιά στον κόσμο.

Φιλάσθενος, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα με την υγεία του για δεκαετίες και όταν ένιωσε ότι οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν παρέδωσε την ηγουμενεία στο άξιο πνευματικό του τέκνο Αρχιμανδρίτη Χριστοφόρο Γρηγοριάτη για να συνεχίσει το έργο του.

Ολα τα κανονίζει κατ' ευχήν ο καλός Θεός!

Τη μέρα που η Εκκλησία αλγεί αφάνταστα για το νέο ολίσθημα του Οικουμενικού Πατριάρχη που θα συμπροσευχηθεί με τον Πάπα Φραγκίσκο και με τους αλλόθρησκους στη Ρώμη, η Ανω Ιερουσαλήμ υποδέχεται την αγία ψυχή του π. Γεωργίου και οι πιστοί έχουν τη βεβαιότητα ότι ένας άγιος ιερομόναχος και ένας δεινός αντι-οικουμενιστής ευαρέστησε τον Κύριο.

Την ευχή του να έχουμε.

πηγή 

πηγή το είδαμε εδώ

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους

Εκοιμήθη σήμερα 8 Ιουνίου 2014 ο προηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου του Αγίου Ορους, Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης. Τα τελευταία χρόνια ο γέροντας Γεώργιος ταλαιπωρούνταν με σοβαρά προβλήματα υγείας και για το λόγο αυτό τον περασμένο Μάρτιο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα καθήκοντα της ηγουμενίας του.

 Ο π.Γεώργιος με παρελθόν στον κόσμο αξιοσημειώτης ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας επί τριάντα και πλέον έτη καθηγούνταν της εξαίρετης αδεφλότητας και μιας οικογένειας -κυψέλης με αδελφούς -πνευματικές μέλισσες, εμπνέοντας αυτούς σε κάθε λειτούργημα, έργο και διακόνημα και ατέρμονου αγώνα της μοναδικής Αθωνικής Πολιτείας.

 Η κηδεία του μακαριστού γέροντα θα γίνει αύριο Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος στις 14.00 το μεσημέρι στην Ιερά Μονή Γρηγορίου.

πηγή