Ἀνοιχτή Ἐπιστολή ἀνάληψης εὐθυνῶν πρός ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς μας, γιά τόν Οἰκουμενισμό καί πρίν τό ὀλέθριο σφάλμα πραγματοποίησης τῆς ἐπερχομένης ἀντορθόδοξης "Μεγάλης" Συνόδου! Δηλῶστε μας στοιχεῖα ὅσοι τήν συνοπογράφετε. Ἀκολουθεῖ καί δεύτερη Ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο στό τέλος τοῦ παρόντος ἄρθρου!

Ἀνοιχτή Ἐπιστολή ἀνάληψης εὐθυνῶν

 πρός ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς μας,
γιά τόν Οἰκουμενισμό

καί πρίν τό ὀλέθριο σφάλμα

πραγματοποίησης τῆς ἐπερχομένης

ἀντορθόδοξης "Μεγάλης" Συνόδου!

Δηλῶστε μας στοιχεῖα ὅσοι τήν συνοπογράφετε.
Ἀκολουθεῖ καί δεύτερη Ἐπιστολή
πρός τήν Ἱερά Σύνοδο
στό τέλος τοῦ παρόντος ἄρθρου! 

 

Μέχρι στιγμῆς μᾶς ἀπάντησε ΕΝΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!!!
Οἱ ἄλλοι περίπου 90 (Ἑλλάδας καί Κρήτης)...ποῦ;... 
(Ἐνημερωθεῖτε στό τέλος τῆς ἀνάρτησης)

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, σέ λίγο καιρό θά πραγματοποιηθεῖ ἡ ὀλέθρια γιά τήν Ὀρθοδοξία μας "Μεγάλη" Σύνοδος. Τήν χαρακτηρίζουμε "ὀλέθρια", λόγῳ τῆς ἀντικανονικῆς διαδικασίας μέ τήν ὁποία δρομολογήθηκε, λόγῳ τῆς ἀντισυνοδικότητός της καί λόγῳ τῆς ἀντορθοδόξου θεματολογίας της.

Ἡ Ἐπιστολή συντάχθηκε καί ὑπογράφθηκε ἀπό μία ὁμάδα Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πιστῶν καί θά παραμείνει ἀνοιχτή στό διαδίκτυο μέχρι τίς 17-6-2016 γιά περισσότερες ἡλεκτρονικές ὑπογραφές! 
Ἡ Ἐπιστολή μέ ἤδη 69 ὑπογράφοντες μέσα σέ λίγες ἡμέρες ἀπεστάλη ταχυδρομικῶς πρός ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς μας (Ἑλλάδος καί Κρήτης), τούς Ἀρχιεπισκόπους μας (Ἀθηνῶν-πάσης Ἑλλάδος καί Κρήτης) καί πρός τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους τήν Δευτέρα 28-3-2016!!!

Ὅποιος συμφωνεῖ μέ τό περιεχόμενό της καί ἐπιθυμεῖ νά τήν συνυπογράψει, μπορεῖ νά στέλνει στό email τοῦ Ἱστολογίου ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ, πού εἶναι τό ἑξῆς: istologiokaiomenivatos@gmail.com, τά παρακάτω στοιχεῖα του:

• ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ 
• ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ 
• ΠΟΛΗ
• EMAIL (προαιρετικά)
• ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ἡ συλλογή τῶν ὑπογραφῶν ἠλεκτρονικά καί ἡ προσθήκη τῶν νέων ὀνομάτων θά συνεχίζονται καί μετά τήν ἀποστολή τῆς Ἐπιστολῆς, ὅπως σᾶς εἴπαμε, μέχρι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς (17-6-2016) πού ὁρίστηκε ἡ διεξαγωγή τῆς "Μεγάλης" Συνόδου, γιά νά καταλάβουν οἱ Ποιμένες μας, ὅτι Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ!!!

Μόνο τά ὀνόματα θά προστίθενται ἀλφαβητικά στήν Ἐπιστολή στό παρόν ἄρθρο μας καί θά φαίνονται δημόσια. Τά περαιτέρω στοιχεῖα σας πού θά παραμείνουν στήν κατοχή μας, ζητοῦνται ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ἐγκυρότητα τῶν ὑπογραφῶν καί σέ περίπτωση πού κάποιος ἀπό τούς παραλῆπτες τῆς Ἐπιστολῆς τά ζητήσει (πρός ἐνημέρωσή του ἤ καί γιά ἐπικοινωνία μαζί σας).
 

Ὁ καθένας μας ἀπό ἐμᾶς, κληρικός καί λαϊκός, εἶναι ὑπεύθυνος, γιά τό τί ἔπραξε καί πῶς ὁμολόγησε σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς του,  πολλῷ δέ μᾶλλον ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως!

Ἡ Ἐπιστολή εἶναι ἡ ἑξῆς:

Θεσσαλονίκη Μάρτιος 2016

Πρός ὅλους τούς Σεβαστούς Ἀρχιερεῖς

τῶν Μητροπόλεων τῆς Ἑλλάδος
Κοιν.: Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους

Σεβαστοί μας Ἅγιοι Πατέρες,

                Ὡς μέλη τοῦ πληρώματος τῆς Μίας, Ἁγίας καί Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Μόνου, Ἀληθινοῦ καί Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀνησυχοῦμε καί ἀγωνιοῦμε διά τήν πραγματοποίησιν τῆς μελλούσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία θά συνέλθει στά Χανιά τῆς Κρήτης, τήν Πεντηκοστή τοῦ 2016.

                       Τολμῶμεν νά τήν ἀποκαλέσομεν ἐκ τῶν προτέρων "ληστρική" γιά τούς ἑξῆς ἐν ὀλίγοις λόγους:

1) Ὀργανώθηκε ἀντικανονικῶς, μέ θέματα πού ὑπεγράφησαν μόνο ἀπό κάποιους Ἀρχιερεῖς-ἀντιπροσώπους αὐθαιρέτως καί ἐν τῇ παντελῇ ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων.

2) Δρομολογεῖται ἀντισυνοδικῶς, ἀποκλείοντας-πρωτοφανῶς διά τά χρονικά τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων-τήν πλήρη ἁπαρτία τῶν Ἐπισκόπων.

3) Περιλαμβάνει καί εἰσηγεῖται ἀντορθοδόξως θέματα πού ἀποκλίνουν ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες καί ἀπό τήν Ὁρθόδοξη Παράδοση καί ἀντίληψη τῆς Ἐκκλησίας μας.

         Γιά αὐτούς τούς σοβαρότατους λόγους, ἐμπόνως ζητοῦμε ἀπό Ὑμᾶς τούς Πατέρες μας, νά ἀναλάβετε δημόσια, ἐγγράφως καί ὑπεύθυνα τίς εὐθύνες σας, ἐνώπιον Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὅλου τοῦ πληρώματος, Μοναχῶν, Κληρικῶν καί λαϊκῶν καί:

1) Νά ἀποκηρύξετε τήν ὀλέθρια Παναίρεση τοῦ Οἱκουμενισμοῦ καί ὅ,τι συνεπάγεται μέ αὐτήν: τίς συμπροσευχές, τά συλλείτουργα, τήν συμμετοχή στό Π.Σ.Ε., τούς ἐναγκαλιστικούς συγχρωτισμούς μέ τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους σέ διαφόρων εἰδῶν ἐκδηλώσεις, τίς γραπτές καί προφορικές συγκαταβατικές δηλώσεις περί "θεωρίας τῶν κλάδων", "Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν", "διηρημένης" Ἐκκλησίας, "μεταπατερικῆς" Θεολογίας καί ἄλλα παρόμοια καί συναφῆ.

2) Νά ἐπικυρώσετε (Συνοδικά, ἐφόσον γίνει ἡ Σύνοδος, καί μή Συνοδικά ὡς πάγια θεολογική προσωπική θέση Σας) τίς ἀποφάσεις ὅλων τῶν προηγούμενων  Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στοιχισμένοι ὡς "ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι".

3)  Νά ἀναγνωρίσετε (Συνοδικά, ἐφόσον γίνει ἡ Σύνοδος, καί μή Συνοδικά ὡς πάγια θεολογική προσωπική θέση Σας) τήν 8η Οἰκουμενική Σύνοδο (τοῦ Μ. Φωτίου) καί τήν 9η Οἰκουμενική Σύνοδο (τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), στοιχισμένοι ὡς "ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι".

4) Νά ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΤΕ καί νά ἀκυρώσετε τήν ἐπερχόμενη "Ἁγία καί Μεγάλη" Σύνοδο ὡς κακόδοξη (ἀντικανονική, ἀντισυνοδική, ἀντορθόδοξη-οἰκουμενιστική-οἰκουμενίζουσα). 

            Λυπούμεθα πικρῶς, διότι τά βλέμματα ὅλου τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου ἦταν καί ἀκόμη εἶναι στραμμένα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, προκειμένου νά δοῦνε ποία θέση θά λάβει σχετικά μέ τήν ἐπερχόμενη Σύνοδο. Ἀντί, λοιπόν, νά γίνουμε ὑπόδειγμα ὀρθοδόξου ἀναστήματος πρός μίμησιν, πίπτουμε ὡς κατώτεροι τῶν περιστάσεων καί συγκαταβαίνουμε σέ ἱστορικά ὑψίστης σημασίας θεολογικό ὀλίσθημα ἀντικανονικότητος, ἀντισυνοδικότητος καί ἀνορθοδοξίας! Θά γραφτοῦμε μέ μαῦρο μελάνι στά κατάστιχα τῆς Ἱστορίας τῆς Θεολογίας!

                Χαιρετίζουμε μέ δικαία ζήλεια ὅλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες πού χρόνια τώρα ἀπέχουν ἀπό τό βδέλυγμα τοῦ Π.Σ.Ε., καθώς καί ὅλους τούς ρασοφόρους πού προέβησαν σέ προσωρινή ἐκκοπή μνημοσύνου τῶν οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων τους, προκειμένου νά φυλάξουν τήν Ὀρθόδοξη Πίστη ἄμωμη, ὅπως συνέβη προσφάτως στήν Μολδαβία (καί ὄχι μόνο), καί προκειμένου νά βοηθήσουν τούς Ἐπισκόπους τους νά ἀνανήψουν καί νά ἔλθουν εἰς ἑαυτούς, τηρώντας τό: «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. Ε΄: 29). Θυμίζουμε στήν ἀγάπη σας, ὅτι τό αὐτόν εἶχε πράξει καί ἡ Ἱερά Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέ τήν ἐκκοπή μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὅταν πρόδιδε τά τῆς Πίστεως μέ τίς οἰκουμενιστικές του ἐνέργειες. Τά οἰκουμενιστικά δρώμενα τοῦ νῦν Πατριάρχη μας κ. κ. Βαρθολομαίου ἔχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

        Κλείνοντας, πρῶτον, σᾶς ἐξομολογούμαστε πώς αἰσθανόμαστε ὡς πρόβατα μή ἔχοντα ποιμένα, προδομένα καί ἐγκαταλελειμμένα. Ἡ σωτηρία καί ἡ Ὀμολογία Πίστεως τοῦ καθενός μας βεβαίως εἶναι προσωπική ὑπόθεσις καί ὁ καθένας μας θά κριθεῖ προσωπικά στό ἱερό βῆμα τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀγάπη, ὅμως, καί ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ἐπαφύονται  καί στήν κοινή, μεταξύ ὅλων ἡμῶν τῶν μελῶν,  συνοδοιπορίας βάσει τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί πίσω κι ἐπάνω στά χνάρια τῶν Ἁγίων Πατέρων. 

                 Δεύτερον, ζητοῦμε συγνώμη ἐκ τῶν προτέρων ἄν ποῦμε πώς, στήν ἐποχή τῆς πνευματικῆς ἀποστασίας καί ἀμετανοησίας πού βιώνουμε, φοβούμαστε πώς ὄχι μόνο εἴμαστε νόθα τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἀπευχόμαστε νά ἀρχίσουμε νά ὁμιλοῦμε καί περί νόθης πατρότητος (πρός Θεοῦ, δέν ὑπονοοῦμε τά σεβαστά πρόσωπα, ἀλλά τήν ἰδιότητα).

Ἡ γνησιότης καί τό ἀνόθευτον τοῦ καθενός μας θά ἀποδειχθοῦν μόνο στό: "ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣ δέ ἐν ἀγάπῃ" (Ἐφεσ. 4, 14). 

Ὁμολογοῦμεν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Μόνον Ζῶντα καί Ἀληθινόν Θεόν, καί ἐλπίζομεν ὅτι αὐτό θά πράξετε ἁγιοπνευματικῶς καί Ὑμεῖς Σεβαστοί μας Πατέρες, ὡς "ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσιν".

 

"Οὐ μέλλει ἡμῖν τί εἶπον ἤ τί ἐφρόνησαν μερικοί Πατέρες,

ἀλλά τί λέει ἡ Γραφή, ΚΑΙ ΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ,

καί ἡ κοινή τῶν Πατέρων δόξα"

(Ἱερόν Πηδάλιον)

Προσευχητικῶς, ἐμπόνως, μέ φόβο Θεοῦ καί ἀντιπροσωπεύοντας χιλιάδες ἀγανακτισμένους καί ἀπογοητευμένους πιστούς, 

Οἱ ὑπογράφοντες ἀλφαβητικά:  
Ἀγγελίδης Νικόλαος 
Ἀναστασιάδης Δημήτριος 
π. Ἀρβανίτης Ἰωάννης
Ἀργυρακόπουλος Κωνσταντῖνος 
Γιαννακοπούλου Βασιλική
Ἰωαννίδης Λάζαρος 
Καίπης Παναγιώτης  

Καπλάνογλου Ἀνδρονίκη 
Καπουκρανίδης Κύρος

Καπουκρανίδου Φανή
Κοντογεώργης Χριστόφορος 
Κοντογιάννης Ἀλέξιος 
Κουλίδης Ἰωάννης
Κούλλης Μάλαης
Κωνῆ Ἑλένη 
Κωστούλας Γιῶργος 
Λιάμπας Χρῆστος 
Μακρής Παναγιώτης 
Μιχαηλίδου Μελίνα 
Μπάλτσας Αἰμίλιος 
Μπελογιάννη Βασιλική 
Μυλωνᾶ Ἀγλαΐα 
Ναθαναηλίδης Ἀλέξανδρος 
Παναγιάρη Μαρδίτσα 
Παπαδόπουλος Νικόλαος 
Ρίζος Ἰωάννης 
Ρουμελιώτης Χρῆστος 
Σαββόπουλος Γ. Νικόλαος 
Σαμαρτζίδου Θεοδώρα
Σαραφίδης Παντελεήμων 

Σαρλαντζῆ Μαρία 
Σημαντηράκης Δημήτριος 
Σημάτης Παναγιώτης 
Σιόγκα Εἰρήνη 
Σπυρογιάννη Εὐφροσύνη
Σταυρόπουλος Μιλτιάδης  
Τόρη Ἀναστασία 
Τόρη Ἑλένη 

Τόρη Μαρίνα 
Τσακίρογλου Ἀδαμάντιος 
Τσολογιάννης Ὁδυσσέας 
Φούρκας Κωνσταντῖνος 
Χατζηγιάννη Ἄννα

Χατζηγιάννης Βασίλειος 
Χειλαδάκης Νικόλαος
Χειλαδάκη Σουλτάνα 
Χριστόπουλος Ἰωάννης

Νέες ὑπογραφές πού συνεχίζονται ἠλεκτρονικά κατ' ἀλφαβητική σειρά:
Ἀνδριώτη Ἀγγελική
Βλάχου Ἀγγελική
Βουτζουλίδης Κων/νος
Γαλανόπουλος Ἀλέξανδρος
Διαμαντοπούλου Κωνσταντίνα 
Κανιώρου Μαγδαληνή
Κανιώρου Μαρία 
Καραλιώτα Ἑλένη 
Κουτσινάρη Ἑλένη 
Μαρίνης Ἰωάννης 
Μεταξάρη Ἀθανασία 
Μπάστας Διονύσιος 
Παναγιωτόπουλος Σώστης 
Παπαγιαννόπουλος Νικόλαος 
Παπανικολάου Χρῆστος  
Πιτσιάβας Βασίλειος
Πιτσιάβας Κων/νος 
Ρούτης Π. Γεώργιος 
Σκάκος Ν. Εὐάγγελος 
Σουφλῆ Καλλιόπη 
Τυροπάνης Παναγιώτης 
Χατζηνικολάου Δημήτριος 

Ὑ.Γ.:

1. Ἡ Ἐπιστολή εἶναι ἀνοιχτή στό διαδίκτυο καί πρός τρέχουσα-συνεχόμενη συλλογή νέων ὑπογραφῶν ἀπό ὅσους συμφωνοῦν μέ τό περιεχόμενό της.

Ὁ στόχος μας βεβαίως δέν εἶναι οἱ πολλές ὑπογραφές, ἀλλά τό αὐτονόητον, δηλαδή ἡ Ὁμολογία τῆς Ἀληθείας ἡ ὁποία διαχρονικῶς, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἀκόμη κι ἄν ἐκφράζεται ἀπό ἕναν ἀποτελεῖ τήν ἀπόλυτη πλειοψηφία, διότι σέ αὐτήν βρίσκεται καί ἀναπαύεται ἡ Αὐτοαλήθεια ὁ Ἄπειρος Θεός.

 Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία σιωπᾶ καί πολλοί οἰκουμενίζουν.
Ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους σιωπᾶ.
Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες 
δέν ἐφαρμόζουν αὐτά μέ τά ὁποῖα σέ ἐπίσημες ἐπιστολές τους
εἶχαν δεσμευθεῖ πρίν χρόνια.  
Ἦλθε ὁ καιρός νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας:
Μοναχοί, Κληρικοί καί λαϊκοί!
Καλόν Ἀγώνα ἀδέλφια μου.
Ὁ Χριστός θά νικήσει!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

     

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ

Ποιοί μᾶς ἀπάντησαν:

Σήμερα Τετάρτη 20-4-2016 λάβαμε τήν πρώτη μας ἀπάντηση ἀπό τόν Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ.κ. Ἀμβρόσιο, στήν: "Ἀνοιχτή Ἐπιστολή ἀνάληψης εὐθυνῶν πρός ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς μας, γιά τόν Οἰκουμενισμό καί πρίν τό ὀλέθριο σφάλμα πραγματοποίησης τῆς ἐπερχομένης ἀντορθόδοξης "Μεγάλης" Συνόδου"!

Δεύτερη Ἐπιστολή πρός τήν Ἱερά Σύνοδο,

ἐπειδή δέν μᾶς ἀπαντοῦν:

Ἐπιστολή Ὀρθοδόξων πολιτῶν πρός τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀνάληψη τῶν εὐθυνῶν της πρό τῆς ἐπερχομένης "Πανορθοδόξου" Συνόδου στήν Κρήτη!

 

  

ΚΟΡΑΝΙΟ: "Και θα βάλουμε χαλινάρια στους λαιμούς των απίστων"!

 Δημητριάδος Ἰγνάτιος: "Είναι λάθος να πούμε ότι όλο το Ισλάμ είναι τζιχαντιστές και θέλει «ιερό πόλεμο».

.

     Ναί, ἀλλὰ εἶναι σωστὸ νὰ ποῦμε ὅτι τὸ ΚΟΡΑΝΙΟ κηρύττει τὸν ἱερὸ πόλεμο κατὰ τῶν ἀπίστων, δηλ. κατὰ τῶν χριστιανῶν! 

.

     Καὶ οἱ πιστοὶ Μουσουλμᾶνοι, θέλουν νὰ ἐφαρμόζουν τὸ "θεόπνευστο" βιβλίο τους! Τί δὲν καταλάβατε κ. Ἰγνάτιε;

Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Καιομένη Βάτος":

Μητροπολίτης Ἰγνάτιος: 

"Ὅποιος ἀρνεῖται τήν προσφορά 
στούς πρόσφυγες 
δέν εἶναι οὔτε Ἕλληνας, οὔτε Ὀρθόδοξος"!

Μετά τῶν δεόντων σχολίων
ἐκ τοῦ Ἰστολογίου ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ.  

Τίς παρακάτω δηλώσεις τοῦ Ἐπισκόπου Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ.κ. Ἰγνατίου, ἔκανε σέ Συνέντευξη στόν Alpha 989.

Δέν μᾶς ἐκπλήσσουν, ἄν τίς συνδυάσουμε μέ τήν γενική εἰκόνα τῶν πνευματικῶν-δογματικῶν φρονημάτων τοῦ συγκεκριμένου Ἐπισκόπου (βλέπε Οἰκουμενισμό, "μεταπατερική" Θεολογία, ἐπιθυμία ἀντικατάστασης τῆς νεοελληνικῆς γλώσσας στά Λειτουργικά Κείμενα κ.λ.π..

Μήν ξεχνᾶμε, ὅτι ὑπῆρξε καί ὑπάρχει ὑπέρμαχος τῆς ἵδρυσης Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).

Ἰδού οἱ δηλώσεις:

«Η μεγαλύτερη δεξαμενή εθελοντισμού στην Ελλάδα είναι η Εκκλησία, είναι η φύση της. Το ξέρουν οι άνθρωποι που προσφέρουν και ετοιμάζουν το φαγητό».

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Ἡ Ἐκκλησία εἶναι καί πρέπει νά εἶναι ἡ μεγαλύτερη δεξαμενή ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ τῆς Ἀλήθειας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὄχι ἐθελοντισμοῦ. Δέν πρέπει νά παρουσιάζεται ἡ Ἐκκλησία, καί μάλιστα ἀπό Ἐπισκόπους, ὡς ὁ σερβιτόρος τοῦ κόσμου. Ναί στήν ἐλεημοσύνη, ναί στήν ἀγάπη τοῦ πλησίον. Μά πιό πάνω ἀπό τήν κοιλία, ὑπάρχει ὁ νοῦς, ἡ ψυχή. Ὁ "ἐθελοντισμός" τοῦ φαγητοῦ τῆς κοιλίας πού πολλοί, δυστυχῶς ὑψηλά ἰστάμενοι ρασοφόροι περιορίζονται μόνο σέ αὐτόν,

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ  σέ Ἐκδήλωση "κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης"

παραπέμπει στίς Μασονικές "δημόσιες ἐλεημοσύνες" μέ τυχαίως εὑρισκόμενα κανάλια παραπλεύρως..., Καί οἱ Μασόνοι περιορίζονται σέ αὐτές κάνοντας public relations (δημόσιες σχέσεις) ὥστε νά "χτίζουν" ἕνα καλό ἔξωθεν προσωπεῖο, ἐνῶ ταυτόχρονα δροῦν ὑπογείως καί παραπλανοῦν ἀνθρώπους στήν αἵρεσή τους. Ὁ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ εἶναι τό κύριον ἔργο τῆς Ἐκκλησίας! Καί τῶν Ὀρθοδόξων, μέ τήν κατήχηση καί τό παράδειγμα στά χνάρια τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί τῶν αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων!).

«Το έλλειμμα συντονισμού δείχνει χάος αλλά εμείς τρέξαμε σε αυτούς τους ανθρώπους. Στις επαρχίες οι πρώτοι που έτρεξαν ήταν οι ιερείς.

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Ἐπιδοκιμάζουμε τήν γοργή ἀνταπόκριση ἐλέους ἐνθυμούμενοι τόν "καλό Σαμαρείτη", ἀρκεῖ νά ὑπάρχει αὐτό τό "τρέξιμο" καί στούς ἀδελφούς ὁμοπίστους. Καί ὅταν λέμε "τρέξιμο" δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν ἀνθρωπιστική ὑλική βοήθεια, ἀλλά καί τήν τροφή καί τό πότισμα τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν μέ τόν Ὕδωρ τό Ζῶν, τοὐτέστι τόν Λόγο τῆς Ἀληθείας, τά ὁποῖα ἡ μεγάλη πλειψηφία ρασοφόρων στερεῖτε ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Εἴτε διά τῆς κατηχητικῆς σιωπῆς (ἐπί δογματικῶν θεμάτων δέ ὑπάρχει χαώδης ἀφωνία), εἴτε διά τῆς κακόδοξης οἰκουμενιστικῆς καί "μεταπατερικῆς" "κατηχήσεως" (παραφωνίας)!).

Όταν είδα να ανοίγουν παρεκκλήσια στα νησιά για να μπουν οι άνθρωποι, ήταν η αγιότερη πράξη που υπήρξε. Ακόμα και την φυσική εικόνα, το ξύλο, όπου και αν την βρούμε, θα την πάρουμε, θα την καθαρίσουμε και θα την βάλουμε σε ένα καλό σημείο του σπιτιού μας. Έτσι είναι και ο άνθρωπος. Βεβαίως έχει πόνο, κόπο. Όσο και αν μας λοιδόρησαν εμάς τους Έλληνες, δικαίως τώρα στρέφουν όλοι τα μάτια και λένε ότι οι Έλληνες είναι άνθρωποι.

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Χάθηκαν τόσοι τόποι, ὥστε νά βάλουμε στά ἱερά παρεκκλήσια ἰσλαμιστές; Ὁ Κύριος μέ τό φραγγέλιο πέταξε ἔξω ἀπό τόν οἶκο τοῦ Πατρός Του τούς ὁμοπίστους συμπατριῶτες Του, διότι τόν μετέτρεψαν ἀπό Οἶκο προσευχῆς σέ οἶκο ἐμπορίου. Ἐμεῖς βάζουμε οἰκειοθελῶς ἰσλαμιστές στούς Οἴκους τοῦ 
Θεοῦ, μέ ὅλα τά ἱερά καί τά ἅγια πού ὑπάρχουν μέσα σέ αὐτούς, γιά νά τούς μετατρέψουμε, στήν καλύτερη περίπτωση, σέ κατασκηνώσεις ἀλλοθρήσκων! Σέ αὐτό τό σημεῖο θυμίζουμε ὅτι ὁ"καλός Σαμαρείτης" τῆς παραβολῆς ἔβαλε τόν ἀλλόθρησκο Ἰουδαῖο σέ πανδοχεῖο. Ἐπίσης νά θυμίσουμε στόν κ.κ. Ἰγνάτιο, ὄτι παραδώσαμε αὐτά τά παρεκκλήσια σέ ἀνίερες βεβηλώσεις πού συνέβησαν ἀπό τούς πιό φανατικούς ἰσλαμιστές πρόσφυγες, καθώς καί στούς "ἀλληλέγγυους" ἐγχώριους "Σαμαρεῖτες" ἄθεους! Ὁ Θεὀς μᾶς ἔδωσε καί τήν σύνεση ἐκτός ἀπό τήν "ἀγάπη"...).

Δεν μπορώ να δεχτώ κάποιον που αρνείται την προσφορά σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Για μένα αυτός δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε Ορθόδοξος. Η Ορθοδοξία περιθάλπει όποιον άνθρωπο από όπου και αν είναι Αυτό σημαίνει Χριστός. Όσο θα κηρύττουμε τον Χριστό αυτό θα το κάνουμε πράξη». (Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Ἔτσι εἶναι ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐλεημοσύνη. Συμφωνοῦμε κι ἐπαυξάνουμε. Τήν προσφέρεις σέ κάθε πλησίον πού ἔχει ἀνάγκη. Ὅταν, ὅμως, ὁ "πλησίον" εἶναι χιλιάδες καί ἑκατομμύρια ὀρδές ἰσλαμιστῶν πού κατευθύνονται μέ σχέδιο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων στήν Ἑλλάδα, φοβούμεθα πώς δέν θά προλάβουμε νά κάνουμε "προσφορές" γιά νά εἴμαστε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι...Ἄν συνεχιστοῦν (πού συνεχίζονται) τά τσουνάμια τῶν ἰσλαμιστῶν καί οἱ καταρράκτες τῶν ἀδιακρίτων "προσφορῶν"...δέν θά μείνει οὔτε Ἕλληνας, οὔτε Ὀρθόδοξος ὄρθιος μέσα στήν Ἑλλάδα. Τό θέλει αὐτό ὁ Θεός Σεβασμιώτατε; Δέν ἔχουμε εὐθύνη νά περιφρουρήσουμε πάνω ἀπ' ὅλα τήν Πίστη μας, ἀλλά καί τήν Πατρίδα μας;).

«Στους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι ο Χριστός σήμερα. Αυτόν τον Χριστό διδάσκουμε. Θα είμαστε υπόλογοι αν δεν τον υποδεχτούμε. Μόνο με αυτόν τον Χριστό μπορούμε να γιορτάσουμε πραγματική Ανάσταση το Πάσχα». (Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Σεβασμιώτατε κ.κ. Ἰγνάτιε, σέ ἐμᾶς εἶναι ὁ Χριστός;...

Ὑμεῖς ἤδη γιορτάζετε "πραγματική" Ἀνάσταση μέ "μεταπατερικούς" καί μέ Οἰκουμενιστές (δηλαδή μέ κάθε αἱρετικό καί ἀλλόθρησκο)! Στούς Ἰσλαμιστές θά κολλήσετε; Ἐξάλλου, γιά αὐτούς ἔχετε δείξει ἐδῶ καί πολύ καιρό τήν "ἀγάπη" Σας, ἀφοῦ θέλετε νά διδάσκεται τό Ἱσλάμ μέσα στήν Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης! 

Αὐτόν τόν Χριστό διδάσκετε;...).

«Και εγώ ανησυχώ αλλά στο όνομα της ανησυχίας δεν μπορείς να αφήσεις ένα παιδί νηστικό. Εμείς 400 χρόνια σκλαβιάς και δεν χαθήκαμε, θα χαθούμε τώρα; Και τώρα θα αντέξουμε. Η Ευρώπη κινδυνεύει γιατί έχασε τον Θεό. Τους προέκυψε το Ισλάμ και τρέχουν να βάλουν θρησκευτικά στα σχολεία για να μάθουν τα παιδιά τί είναι Θεός και τί τζαμί. Αν πάμε φοβικά, θα κάνουμε τα μεγαλύτερα λάθη. Η Εκκλησία όποτε χρειάστηκε έδωσε τα πάντα».

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Νά τα καί τά θρησκειολογικά Θρησκευτικά! Σεβασμιώτατε, πεῖτε μας ἕναν Ἄγιο πού εἰσηγήθηκε ποτέ νά μαθαίνουν τά Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα τό Ἰσλάμ ἤ ὁποιαδήποτε ἄλλη κακοδοξία. Ἔτσι θέλετε νά καταντήσουμε κι ἐμεῖς; Τέτοια Εὐρώπη; Ὅταν ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς λέγει· "ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν" (Α΄ Κορ. 2, 16), πόσῳ μᾶλλον πρέπει νά φυλάξουμε τά ἀνήλικα παιδιά χωρίς ὥριμη κρίση, ὥστε νά τά μεταλαμπαδεύσουμε "νοῦν Χριστοῦ"; Ὑμεῖς τί δέν καταλαβαίνετε ἐξ αὐτοῦ; 

Λέτε· "ἐμεῖς πᾶμε φοβικά". Ἔχετε συγχύσει τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέ τό θράσος καί τήν πρόκλησή Του. 

Λέτε· "ὅποτε χρειάστηκε ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε τά πάντα"!

Ρωτοῦμε: Πότε ἡ Ἐκκλησία ἔδωσε τά πάντα; Ἡ Ἀλήθεια καί τά ὀρθά δόγματα, γιά παράδειγμα, δέν "(παρα)δίδονται" ποτέ! 

Ἐπίσης τί ἐννοεῖται λέγοντας· "ὅταν χρειάστηκε"; Δηλαδή τώρα γιά παράδειγμα πού μᾶς μπουκώνουν μέ λαθρομετανάστες ἰσλαμιστές, "χρειάζεται" νά "δώσουμε" Πίστη καί Πατρίδα γιά νά μήν εἴμαστε "φοβικοί"; Σεβασμιώτατε δέν εἴμαστε "φοβικοί". Σώφρονες εἴμαστε. Ὑμεῖς;).

«Στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή των Αθηνών διδαχτήκαμε το Ισλάμ. Έδωσα μάθημα για το Ισλάμ. Είναι λάθος να πούμε ότι όλο το Ισλάμ είναι τζιχαντιστές και θέλει «ιερό πόλεμο». 

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Τώρα ἐξηγοῦνται ὅλα! Σεβασμιώτατε, οι Ὀρθόδοξοι Πιστοί, τέκνα καί ἀδελφοί Σας, ἐπιθυμοῦμε νά μᾶς κάνετε μάθημα γιά τούς Ἱερούς Κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γι' αὐτούς δέν δώσατε ποτέ μάθημα καί ἐνῶ ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας τῆς ὁποίας εἶσθε Ἐπίσκοπος.

Καί ἐφόσον δώσατε μάθημα γιά τό Ἰσλάμ, νά σᾶς παραπέμψουμε στό Ἰσλαμικό "ἱερό" Κοράνι, γιά νά μήν μιλᾶμε ἀστοιχείωτα, καί νά Σᾶς δείξουμε ἕνα ἀπειροελάχιστο δεῖγμα χωρίων ἀπό τά ἀναρίθμητα πλήθη παρομοίων μέσα σέ αὐτό:

  

 

Στο 47,8: Εκείνοι όμως που αρνούνται (τον ΑΛΛΑΧ) γι’ αυτούς είναι η καταστροφή, κι ο ΑΛΛΑΧ θα ματαιώσει τα έργα τους.
Στο 34,5: Αυτοί όμως που προσπαθούν να ματαιώσουν τις Εντολές Μας, -γι’ αυτούς θα υπάρξει μια Τιμωρία, -ένας οδυνηρός εξευτελισμός.

Στο 9,123 γράφει: Ω! Εσείς που πιστέψατε! Πολεμάτε τους Άπιστους που σας ζώνουν τριγύρω, κι ας βρουν στο πρόσωπό σας τραχύτητα, και μάθετε, ότι ο ΑΛΛΑΧ βρίσκεται μαζί μ’ αυτούς που Τον φοβούνται.
Στο 4,84: Πολέμα λοιπόν υπέρ του ΑΛΛΑΧ. Ευθύνη δεν έχεις παρά μόνο για τον εαυτό σου. Να εξεγείρεις τους πιστούς στη μάχη. Ίσως ο ΑΛΛΑΧ αναχαιτίσει τη δύναμη των απίστων. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είν’ άφθαστος σε δύναμη κι ο πιο αυστηρός στην τιμωρία.
Στο 8,39: Και πολεμήστε τους (σκοτώνοντάς τους) μέχρις ότου να μην υπάρχει πειρασμός και να είναι η θρησκεία του ΑΛΛΑΧ η μοναδική, κι αν όμως βάλουν τέλος (στην απιστία τους), τότε (στ’ αλήθεια) ο ΑΛΛΑΧ βλέπει όλα όσα κάνουν.

Αὐτά διδάσκατε; Αὐτά θέλετε στά σχολεῖα μας καί στό θρησκειολογικό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γιά νά μήν εἴμαστε "φοβικοί"; 

Ἄν ναί, λυπούμεθα. 

Ἄν ὄχι, τότε εἶναι ἀνεπαρκεῖς οἱ γνώσεις Σας γιά τό Ἰσλάμ καί ὡς ἐκ τούτου ἀντιεπιστημονική ἡ διδασκαλία πού κάνατε. Ἐκτός πραγματικότητος.).

«Βεβαίως, υπάρχουν στοιχεία που όποιος τα παραφράσει ή τα πάρει στα χέρια του για πολιτικούς λόγους, μπορεί να το μετατρέψει σε πολεμική μηχανή. Και το Ευαγγέλιο του Χριστού όμως δεν απέτρεψε τις Σταυροφορίες. Η παρερμηνεία έφερε αίμα.

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ: Πρῶτον: τά χωρία πού σᾶς παραθέσαμε, ἀλλά καί τό Κοράνι γενικώτερα, εἶναι ἐννοιολογικά ξεκάθαρα. Ἐξάλλου Σεβασμιώτατε, ὑπάρχουν τόσα καί τόσα ἄλλα γραπτά κείμενα-"ὁμολογίες" ἰσλαμιστῶν καί βίντεο μέ δηλώσεις, κηρύγματά τους, βασανιστήρια καί φόνους πού διαπράττουν, τά ὁποῖα συμβαδίζουν ἀπόλυτα μέ αὐτά πού γράφονται στό Κοράνι καί πού ὅλοι ἐμεῖς τά καταλαβαίνουμε. Ὑμεῖς ὄχι;

Δεύτερον: Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δέν εὐθύνεται γιά τίς Σταυροφορίες, ἀλλά οἱ αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί γέννημα τοῦ Παπισμοῦ.

Τρίτον: Πράγματι ἡ παρερμηνεία φέρνει αἷμα. Καί ἀποροῦμε Σεβασμιώτατε. Διότι ἐφόσον τό γνωρίζετε αύτό, πῶς εἶσθε ὑπέρμαχος τῆς "μεταπατερικῆς" Θεολογίας καί ΟΧΙ τῶν ἁγιοπνευματικῶν ἑρμηνειῶν ἐπί παντός πνευματικοῦ καί δογματικοῦ ζητήματος τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς "ἑπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι";).

 Ως βιβλίο πολιτισμού ο καθένας πρέπει να διαβάσει το Κοράνι και δεν έχει να χάσει τίποτα, γιατί όμως ένας Ευρωπαίος όταν διαβάζει το Κοράνι γίνεται τζιχαντιστής; Έχει χάσει το νόημα της ζωής και μέσα από το Κοράνι που ευκολύνει τα πράγματα νομίζει ότι μπορεί να βρει νόημα στη ζωή του. Εμείς οι Έλληνες έχουμε παράδοση, μυστικισμό, έχουμε την αλήθεια».

(Σχόλιο Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ:  

• Τό "ἱερό" Κοράνι τῶν ἰσλαμιστῶν εἶναι "βιβλίο πολιτισμοῦ"; 

Εἶναι "πολιτισμός" αὐτά πού παραθέσαμε ἐκ τοῦ Κορανίου προηγούμενως καί τά παρόμοια (καί χειρότερα) πού εἶναι γραμμένα μέσα σέ αὐτό;

• Λέτε· "ὁ καθένας πρέπει νά διαβάσει τό Κοράνι καί δέν ἔχει νά χάσει τίποτα"!!! Μένουμε ἄναυδοι! Μᾶς παροτρύνετε ὡς Ὀρθόδοξος (;) Ἐπίσκοπος νά διαβάσουμε τό Κοράνι, καί μάλιστα σέ τέτοιους καιρούς πού τό μουσουλμανικό στοιχεῖο αὐξάνεται δραματικά μέρα μέ τή μέρα στήν χώρα μας, καί ὄχι τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες καί μέ πιθανό κίνδυνο κάποιοι πιό ἀδύναμοι Χριστιανοί νά ζημιώσουν ἀπό αὐτήν τήν "μελέτη";;;!!!

• Ἕνας Εὐρωπαῖος μπορεῖ νά μή γίνει τζιχαντιστής διαβάζοντας τό Κοράνι, ἀλλά μπορεῖ νά χάσει τήν Πίστη του (ἄν εἶναι 

  

  20χρονος Βέλγος τζιχαντιστής

  ἀδύναμη καί χλιαρή). Στήν καλύτερη περίπτωση, ἄν δέν διαβάσει τό Κοράνι γιά λόγουςἐπιστημονικούς, ἀλλά γιατί "πρέπει", χάνει τόν πολύτιμο γιά τήν σωτηρία χρόνο του. Θά Σᾶς πληροφορήσουμε ὅμως, πώς πολλοί Εὐρωπαῖοι ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ (καί ὁ ἀριθμός τους αὐξάνεται)διότι διάβασαν τό Κοράνι, καί μάλιστα πολλοί ἀπό αὐτούς ἔγιναν ἐνεργά μέλη τοῦ ΙSIS, παίρνουν κεφάλια καί ἀνατινάζουν κόσμο! ).
• Κλείνοντας, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε Μυστήρια καί (πρέπει νά) ἔχουμε Μυστηριακή ζωή στήν ἐκκλησία, καί ὄχι μυστικισμό (ὁ ὅρος εἶναι ἀτυχής καί παραπέμπει στόν ἀποκρυφισμό...). Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες τοὐλάχιστον. Τέλος, τήν Ἀλήθεια δέν φθάνει νά τήν ἔχει κανείς, ἀλλά παράλληλα πρέπει καί νά τήν πιστεύει καί νά τήν φυλάττει.

Πηγή τῶν δηλώσεων: 

http://www.topontiki.gr/article/162932/mitropolitis-ignatios-opoios-arneitai-tin-prosfora-stoys-prosfyges-den-einai-oyte

Συντάκτης σχολίων, ἐπιμέλεια ἄρθρου:

Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.gr/  

το είδαμε εδώ

Ὁ πατἠρ Πορφύριος, ὁ Γέροντας τῆς Πεντέλης

Στό Ὄρος τῶν Ἀμώμων, τήν Πεντέλη, τό πιό ἤρεμο καί φιλικό βουνό τῆς Ἀττικῆς, γνωρίσαμε τό Γέροντα Πορφύριο. Μᾶς πρωτομίλησε γιά τό Γέροντα Ἁγιορείτης ἡγούμενος ἔμπειρος στήν πνευματική ζωή, ἀλλά καί γνώστης τῶν πολύπτυχων προβλημάτων τῆς σύγχρονης ζωῆς στόν κόσμο. Παρ’ ὅλα ὅμως αὐτά ξεκινήσαμε μέ κάποιες ἐπιφυλάξεις νά συναντήσουμε τό μοναχό αὐτόν στήν Πεντέλη.

Ὁ π. Πορφύριος ζοῦσε σέ προχειροεπισκευασμένα κελλάκια στό Μετόχι τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος (Πεντέλης) τόν Ἅγιο Νικόλαο στά Καλλίσια.

Γιά νά φτάσεις ἐκεῖ, πρέπει νά ἀφήσεις τό αὐτοκίνητο σ’ἕνα ξέφωτο κι ἀπό ἐκεῖ νά περπατήσεις κάτι λιγότερο ἀπό μισή ὥρα. Τό μονοπάτι ξεκινάει στό ἴσιωμα. Ἔπειτα στενεύει καί περπατᾶς στό φρύδι σχεδόν τοῦ βράχου. Κυκλάμινα συμπαραστέκονται στόν ὁδοιπόρο. Παραπέρα, ἀφοῦ κατέβεις μιά κατηφόρα καί διαβεῖς μικρό ρυάκι, μπαίνεις σέ σκιερό πευκοδάσος. Ἔπειτα ἀνηφορίζεις πάλι καί ἀφοῦ περάσεις δίπλα ἀπό χαλάσματα, βρίσκεσαι σέ βραχόσπαρτο ξέφωτο, ὅπου ἔχει κτιστεῖ πρίν τριακόσια ἴσως χρόνια τό μοναστηράκι ἀπό τό ὁποῖο σήμερα σώζονται κυρίως ὁ χαριτωμένος μικρός τρουλλωτός ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

Βαδίζοντας στό στενό μονοπάτι ξέκοβες σιγά – σιγά ἀπό τήν πολύβουη πόλη τῆς Ἀθήνας τῶν μηχανῶν καί τῶν ρύπων καί χωρίς νά τό καταλαβαίνεις ἔμπαινες σ’ἕναν ἄλλο κόσμο. Τή μέρα ἡ πόλη κάτω ξαπλωνότανε στή θολή της νωχέλεια. Τή νύχτα συχνά λαμπυρίζουν μακρινά τά φῶτα. Στά Καλλίσια ὅμως δέν εἶχε ἠλεκτρικό. Κεριά καί λίγα καντήλια στό ἐκκλησάκι τήν ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀχνοφωτίζουν τίς ἐξίτηλες μορφές τῶν Ἁγίων καί τίς γυμνές πέτρες. Πετρόλαμπα φώτιζε τά λίγα κελλιά καί τό μικρό «ἀρχονταρίκι» πού τό ζέσταινε τόν χειμώνα αὐτοσχέδια σόμπα γιά καυσόξυλα. Μόνη τεχνολογική παρουσία ἔξω ἀπ’τά κελλιά: τεντωμένο σύρμα γιά κεραία ραδιοφώνου.

Τόν χειμώνα ὁ παπα- Πορφύριος φώλιαζε δίπλα στήν σόμπα. Τό καλοκαίρι περπατοῦσε ἔξω στό μικρό ὑψίπεδο μέ τά βράχια ἤ στά κηπάκια πού καλλιεργοῦσε στά χαμηλότερα ἀπάγγια τῆς Μονῆς. Ὅταν ὁ καιρός ἦταν καλός, ἐξομολογοῦσε στήν ἐκκλησία. Τότες, ὅπως ὅταν πρωτοπήγαμε, περιμέναμε ἔξω στήν αὐλή κάνοντας γνωριμίες μέ ἀνθρώπους πού βλέπαμε γιά πρώτη φορά, ἀλλά γρήγορα νιώθαμε μιά ἀπροσδόκητη φιλία καί τρυφερότητα στήν καρδιά μας. Ἰσως καί σάν συνδετικό στοιχεῖο νά λειτουργοῦσε ἡ ἐσωτερική ἀνάγκη καί κάποιος πόνος, πού μᾶς ὁδηγοῦσε ὅλους στά ὄρη, ὅπου περιμέναμε τή βοήθεια.

Ἡ πρώτη συνάντηση μέ τόν π. Πορφύριο ἦταν πολύ ἤρεμη καί φιλική. Χωρίς καμμία βλοσυρότητα ἤ κατήφεια, πού μποροῦσε νά φανταστεῖ κανείς ἀκούγοντας γιά Γέροντα ἀσκητή. Γαλήνιος καί συγκαταβατικός ἄκουγε αἰχμηρές ἀποκαλύψεις τῶν ἄστατων ψυχῶν, σάν νά ἦταν κοινές καθημερινές κουβέντες. Σάν νά ἦταν πράγματα πού ἤξερε. Μέ τήν πρώτη γνωριμία ὅλες οἱ ἐπιφυλάξεις διαλύθηκαν. Καμμιά ἀπάνθρωπη αὐστηρότητα. Μόνο φιλάδελφη ἀγάπη καί συγχωρητικότητα. Ἀκούει, προσεύχεται συνάμα μέ τό κομποσχοίνι, εὐλογεῖ καί συγχωρεῖ.

«Μεγάλο πρᾶγμα ὁ πνευματικός», θά μᾶς πεῖ ἀργότερα. «Γι’ αὐτό στήν Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει ἀπελπισία. Δέν ὑπάρχει ἀδιέξοδο. Γιατί ὑπάρχει ὀ πνευματικός, πού ἔχει τή χάρη νά συγχωρεῖ. Νά λευτερώνει τούς προστρέχοντες, ἐναποθέτοντας στό πετραχήλι του τά βάρη τῆς ψυχῆς τους»

Τό ἱλαρό φῶς τῆς δύσης μακρυά στήν Πειραϊκή μαζί μέ τό λόγο τοῦ Γέροντα γαληνεύουν τίς τρικυμισμένες ψυχές.

 Στίς πολλές ἀναβάσεις πού ἀκολουθοῦν, δειλινά ἤ πρωϊνά, νύχτες καί μεσημέρια, κάθε φορά πού σφίγγεται ἡ καρδιά καί μοιάζει ὁ ὁρίζοντας κλειστός κι ὁ δρόμος ἀδιέξοδος, κάθε φορά πού παίρνουμε τό μονοπάτι μέ τίς αἰχμηρές πέτρες καί τά ἀνοιχτόχρωμα κυκλάμινα, κάθε φορά πού ὁ Παππούλης μᾶς περιμένει καί μᾶς ὑποδέχεται, γιά νά ξεφορτώσει τά βάρη ἀπό τίς καρδιές.

Ἕνα ἀπογευματινό ἀνοιξιάτικο τόν βρίσκουμε νά φροντίζει τίς φράουλες ξαπλωμένος σχεδόν στή γῆ. Διαλέγει φράουλες καί μᾶς προσφέρει νά γευτοῦμε τούς καρπούς τῆς γῆς. Καί κεῖ κουβεντιάζουμε. Χωρίς πολλές συμβουλές καί ἠθικολογίες τέμνει βαθειά τήν ψυχή καί ρίχνει τό βάλσαμο τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ. Ἀκτινοβολεῖ τέτοιες ὧρες καί λάμπει καί χαίρεται σάν παιδί. Μᾶς μιλάει ἀσταμάτητα γιά τήν εὐχή. Γιά τή νοερά προσευχή. Ἄλλοτε μᾶς λέει καί μᾶς ἐξηγεῖ τή σημασία τῆς εὐλογίας ἀπό τόν ἱερέα γιά τό χειροφίλημα. «Τό χέρι τοῦ ἱερέα!»λέει μέ θαυμασμό καί ἔκσταση. «Τί σπουδαῖο πρᾶγμα, ε! Τί μυστήριο!». Μιλάει ἁπλά καί ταπεινά τονίζοντας κι ἐπαναλαμβάνοντας πώς ξέρει πολύ λίγα γράμματα: «Δ΄ Δημοτικοῦ!». Κάποια βραδυά εἴχαμε συγκεντρωθεῖ μιά ὁμάδα μαζί μ’ ἕναν Ἁγιορείτη. Νύχτωσε. Ὁ καιρός ἦταν ἀνταριασμένος κι ἀπειλητικός. Ὅμως κοντά στόν Γέροντα καί γιά ὅσους ἀκόμη δέν ἦσαν μαθημένοι στήν σκοτεινή νύχτα τῆς φύσης, δέν ταραζότανε ἡ γαλήνη. Ὁ Γέροντας μιλοῦσε γιά την διαφορά τῆς ταπεινοφροσύνης ἀπό τό πλέγμα τῆς κατωτερότητας.

«Ὁ ταπεινός, ἔλεγε, δέν εἶναι μιά προσωπικότητα διαλυμένη. Ἔχει συνείδηση τῆς κατάστασής του ἀλλά δέν ἔχει χάσει τό κέντρο τῆς προσωπικότητάς του. Ξέρει τήν ἁμαρτωλότητά του, τή μικρότητά του καί δέχεται τίς παρατηρήσεις τοῦ πνευματικοῦ του, τῶν ἀδελφῶν του. Λυπᾶται ἀλλά δέν ἀπελπίζεται. Θάβεται, ἀλλά δέν ἐξουθενώνεται καί δέν ὀργίζεται. Ὁ κυριευμένος ἀπό τό πλέγμα κατωτερότητας ἐξωτερικά καί στήν ἀρχή μοιάζει μέ τόν ταπεινό. Ἄν ὅμως λίγο τόν θίξεις ἤ τόν συμβουλεύσεις, τότε τό ἀρρωστημένο ἐγώ ἐξανίσταται, ταράζεται, χάνει κι αὐτή τήν λίγη εἰρήνη πού ἔχει. Τό ἴδιο, ἔλεγε, συμβαίνει καί μέ τόν παθολογικά μελαγχολικό σέ σχέση μέ τόν μετανοοῦντα ἁμαρτωλό. «Ὁ μελαγχολικός περιστρέφεται κι ἀσχολεῖται μέ τόν ἑαυτό του καί μόνο. Ὁ ἁμαρτωλός πού μετανοεῖ κι ἐξομολογεῖται βγαίνει ἀπ’τόν ἑαυτό του. Αὐτό τό μεγάλο ἔχει ἡ πίστη μας, τόν ἐξομολόγο. Τόν πνευματικό. Ἔτσι καί τό ‘πες στό Γέροντα κι ἔλαβες συγχώρεση μή γυρνᾶς πίσω». Αὐτό τό τόνιζε πολύ. Νά μήν ξαναγυρνᾶ κανείς στά προηγούμενα ἀλλά νά προχωρᾶ. Μεγάλη σημασία ἔδινε ἐπίσης στή νηστεία χωρίς ἀκρότητες καί ὑπερβολές, ἀλλά ὑπογραμμίζοντας τήν καθαρτική της σημασία.

Οἱ συζητήσεις ὅμως μέ τόν π. Πορφύριο ἄγγιζαν ποικίλα θέματα. Μερικές φορές μάλιστα μᾶς προκαλοῦσε ἔκπληξη τό πλᾶτος τῶν ἐνδιαφερόντων του. Ἕνα καλοκαιριάτικο ἀπόγευμα βιαζόμαστε νά φύγουμε. Τοῦ εἶπα τόν λόγο: θά πηγαίναμε νά παρακολουθήσουμε μιά συναυλία στό Ἡρώδειο. Τό ἀνέφερα ἔτσι σχεδόν ἐπίτηδες, γιά νά δῶ τίς ἀντιδράσεις του. Ἔμεινα κατάπληκτος ὅταν καί τό μουσουργό ἤξερε καί τόν ἑρμηνευτή καί μοῦ μίλησε μέ πολύ εὔστοχες παρατηρήσεις. Ὁ Παππούλης τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ! Ρώτησα ἐπίσης αὐτούς πού πήγαιναν παλαιότερα ἀπό ἐμένα καί ἤξεραν περισσότερες λεπτομέρειες γιά τόν Γέροντα, τί χρειαζόταν ἐκεῖ ἡ κεραία. Κι ἔμαθα ὅτι ὁ Γέροντας κάποτε καταγινότανε μέ τήν κατασκευή κάποιου εἴδους δέκτου μέ γαληνίτη. Τοῦ ἄρεσε ἐκτός ἀπό τήν καλλιέργεια τῆς γῆς –πού ἄλλωστε ἡ μεγάλη ἤδη ἡλικία του καί ἡ εὐαίσθητη ὑγεία του δέν τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἀσχολεῖται –νά καταπιάνεται μέ τά τεχνικά.

 Ἀνάφερα κιόλας τήν δικῆς του ἔμπνευσης ξυλόσομπα, πού μᾶς μάζευε τίς χειμωνιάτικες μέρες μετά τήν ἐκκλησία κι ἀρχίζαμε ἀτέρμονες συζητήσεις περιμένοντας τήν ὥρα νά δεῖ ἕναν-ἕναν ὁ Γέροντας, ἐνῶ ἡ κυρά –Χαρίκλεια (ἡ σημερινή Γερόντισσα Πορφυρία), ἀδελφή τοῦ Γέροντα, μᾶς φρόντιζε μέ καφέ καί κάθε ἄλλο κέρασμα. Μαζευόντουσαν ἐκεῖ ἀδελφωμένοι θεολόγοι, κληρικοί, Ἕλληνες και Σέρβοι, δικαστές, φιλόσοφοι, γιατροί, παιδαγωγοί, καθηγητές, φοιτητές καί εἶχε μιά ζεστασιά ἡ συντροφιά, πού καί νά ἔσβηνε ἡ σόμπα δέν θα τό νιώθαμε.

Συχνά ρωτούσαμε τόν Γέροντα γιά ἀποφάσεις κι ἐπιλογές στή ζωή μας. Εἶχε πάντα μιά ἀπάντηση. Ἄλλοτε ἀναμενόμενη κι ἄλλοτε ἀναπάντεχη. Δέν συνιστοῦσε παραίτηση κι ἀπομάκρυνση ἀπό τίς δραστηριότητες. Κάθε ἄλλο. Ἐπέμενε ὅμως στόν ἁπλό τρόπο ζωῆς στήν ἐξοχή. Ἕνα περίπατο στό βουνό τό θεωροῦσε σπουδαία ψυχαγωγία.
 

Ὁ ἀείμνηστος Παναγιώτης Νέλλας τόν ρωτοῦσε συχνά γιά τήν ῾Σύναξη᾿ κι ἔπαιρνε τή σωστή ἀπάντηση.

Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ π. Πορφύριος εἶχε διορατικό καί προορατικό χάρισμα. Πολλοί πήγαιναν νά ἐξομολογηθοῦν καί τούς ἀποκάλυπτε τίς πράξεις τους. Ὅμως τό χάρισμα αὐτό τό χρησιμοποιοῦσε μέ μεγάλη διάκριση καί γιά λόγους ποιμαντικούς.Ὅταν ἦταν ἀναγκαῖο. Σπάνια, ὅταν ἦταν σέ πολύ καλή διάθεση καί ἔκανε τούς μακρούς περιπάτους του γιά νά ξεκουραστεῖ λίγο, ρωτοῦσε μέ ἐκεῖνο τό καλοκάγαθο χαμόγελό του γιά τήν πατρίδα κάποιου τῆς συντροφιᾶς. Κι ἐνῶ δέν εἶχε πάει ὁ ἴδιος διέκοπτε καί συνέχιζε τήν περιγραφή.

Αὐτό τό χάρισμα ὅμως τοῦ προκαλοῦσε καί πολλές στεναχώριες. Πολλοί τό παραξήλωναν καί πήγαιναν σ’αύτόν χωρίς μετάνοια καί πίστη στόν Θεό, ἁπλᾶ καί μόνο ἀπό περιέργεια ἤ γιά νά πληροφορηθοῦν τά μέλλοντα. Ὁ Γέροντας φυσικά τηροῦσε τήν ἀνάλογη στάση. Κάποτε ὅμως κι ἄνθρωποι, πού ξεκινοῦσαν ἀπό τέτοιες «πονηρές» προθέσεις, ἔβρισκαν στό Γέροντα τήν πίστη καί τή σωτηρία τους. Ἄλλος πάλι πειρασμός ἦταν κάποιοι αἱρετικοί ἤ καί πλανεμένοι (γλωσσολαλίες κλπ.) Ὁ Γέροντας ἦταν κατηγορηματικός κι ἀνένδοτος σ’αὐτές τίς περιπτώσεις καί διεχώριζε ἀπερίφραστα τή θέση του, στηλιτεύοντας τήν πλάνη τους καί καταδικάζοντας τήν αἵρεση. Γιατί ὁ ἴδιος τόνιζε πάντα μόνη σωτήρια ὁδό τήν Ἐκκλησία καί ὄχι κάποιες «προσωπικές» ἤ ἄλλου ἀνάλογου εἴδους «κινήσεις» .

Ὁ π. Πορφύριος πρόσφερε τό λόγο τῆς σωτηρίας καί ἔδινε τήν ἀνάπαυση στίς ψυχές ὅλων ἁπλά χωρίς προκαθορισμένο πρόγραμμα, ὁμιλίες, «ἐκδηλώσεις» κτλ. Καθισμένος στά βράχια ἤ κατάχαμα μᾶς ἀποκάλυπτε μυστήρια κι ἀλήθειες. Μιλώντας γιά τή μεγάλη σημασία πού ἔχουν οἱ μετάνοιες καί δείχνοντάς μας τό σωστό τρόπο μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά γίνεται ἡ «μετάνοια», μᾶς ἑρμήνευε τή σημασία τῆς μετοχῆς τοῦ σώματος στήν προσευχή καί τήν ἑνότητα τῆς ψυχοσωματικῆς ὑπόστασης τοῦ ἀνθρώπου.

Μά ἐκεῖνο πού φυσικά τόν ἔκανε νά λάμπει μέ παιδιάστικη χαρά ἦταν νά μιλάει γιά τήν νοερά προσευχή. Μέ τήν καθαρή, λίγο ἀδύναμη, φωνή του καί μέ μιά χαριτωμένη χειρονομία ὑπογραμμίζοντας ἔλεγε ἀργά μιά-μιά τίς λέξεις: «Κύριε, ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον με». Καί πρόσθεσε κάποτε σέ μιά τέτοια συζήτηση: «Ἐμένα μοῦ ἔδωσε τή χάρη ὁ Θεός ν’ ἀσχοληθῶ πολύ μέ αὐτή τήν ἐργασία». «Ἐργασία» ὀνόμαζε τήν ἄσκησή του στήν καρδιακή προσευχή. «Αὐτή ἡ ἐργασία εἶναι πολύ χρήσιμη γιά ὅλους τούς πιστούς. Καθαρίζει τήν ψυχή καί κρατάει τό νοῦ». Στίς περισσότερες συζητήσεις κάτι θά ἔλεγε γιά τήν εὐχή. Ἀργότερα, ὅταν εἶχε πρόχειρα ἐγκαταβιώσει στό Μήλεσι τοῦ Ὠρωποῦ (πρίν ἀκόμη ἀνεγερθοῦν τό κτίρια τοῦ Ἡσυχαστηρίου) ὀνειρευότανε τή δημιουργία ἑνός χώρου κατάλληλου πού θά ἀφιερωνότανε στήν «ἐργασία αὐτή».

Τό σπουδαιότερο ὅμως ἔργο ἐτελεσιουργεῖτο μέσα στόν ἄδυτο χῶρο τῆς ψυχῆς τοῦ καθενός. Κι αὐτό μένει ἑρμητικά κλεισμένο, γνωστό μόνο στό Θεό καί σ’αὐτούς πού δέχονται τήν εὐεργετική αὔρα τῆς Θείας ἐνεργείας. Ἔτσι αὐτά δέν λέγονται καί δέν γράφονται. Ὅμως καί οἱ ἄλλοι βλέπουν κάποτε συγκλονιστικές ἀλλαγές σέ ἀνθρώπους, πού μοιάζουν νά ἔχουν φτάσει στό βάθος τῆς ἀβύσσου, νά μεταβάλλονται τώρα σέ τέκνα φωτός.

Τά τελευταῖα χρόνια ἦταν τίς περισσότερες ὧρες στό κρεββάτι. Ἄλλωστε ὅλη τή ζωή του ἦταν φιλάσθενος καί ἀδύναμος. Αὐτό ὅμως δέν τόν ἐμπόδιζε νά πηγαίνει συχνά, συχνότατα στό Ἅγιον Ὄρος καί μάλιστα στό δυσπρόσιτο τόπο τοῦ κελλιοῦ του. Οὔτε τόν ἐμπόδιζε ἀπό τό νά παλεύει συχνά μέ τούς δαίμονες σῶμα μέ σῶμα γιά νά ἐλευθερώσει τίς ψυχές βασανισμένων ἀνθρώπων, πού πρόστρεχαν ζητώντας τή βοήθειά του. Γαλήνιος πάντα, ὅταν δέν μποροῦσε σχεδόν νά μιλήσει, εὐλογοῦσε ἀπό τό κρεββάτι του καί ψιθύριζε πώς μᾶς σκέφτεται καί προσεύχεται γιά μᾶς.

Ὁ π. Πόρφύριος τώρα ἔφυγε γιά τόν Οὐρανό περνώντας ἀπ’τήν Πύλη τοῦ Οὐρανοῦ, τό Ἅγιον Ὄρος. Κι ἀπό κεῖ μᾶς εὐλογεῖ. Κι ἐμεῖς κρατᾶμε στήν καρδιά μας τήν ἱερή ἀνάμνησή του πολύτιμη παρακαταθήκη. Γαληνεύει ἡ ψυχή μας μέ τήν εἰκόνα ἐκείνη τῆς πραότητας καί τῆς εἰρήνης τοῦ κοντόσωμου μέ τό μαῦρο μάλλινο σκοῦφο Γερούλη, πού ὁ Θεός ἐχαρίτωσε στούς ἔσχατους τούτους καιρούς γιά νά στηρίξει τίς ψυχές τῶν συγχρόνων Ὀρθοδόξων.

Πάσχα στην Ιερά Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους

πηγή

Ἡ Ὁσία Ματρώνα ἡ ἀόμματος τῆς Μόσχας (1881-1952)

 

Ἡ Ὁσία Ματρώνα γεννήθηκε στὶς 22 Νοεμβρίου 1881, στὸ χωριὸ Σέμπινο τῆς Ρωσίας ἀπὸ γονεῖς χωρικοὺς φτωχοὺς μὰ πολὺ εὐλαβεῖς. Ἦταν τὸ τέταρτο παιδί τους καὶ ἀπὸ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση οἱ γονεῖς της τὴν κράτησαν καὶ δὲν τὴν ἔδωσαν σὲ ὀρφανοτροφεῖο ὅταν αὐτὴ γεννήθηκε ἀόμματη (χωρὶς δηλαδὴ ὀφθαλμούς, μὲ κενὲς τὶς κόγχες). Βαπτίστηκε Ματρώνα πρὸς τιμὴν τῆς Ὁσίας Ματρώνας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει.

Ἔδειξε δὲ ἀπὸ νωρὶς τὴν θεία της ἐκλογή. Εἶχε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ χάρισμα τῆς διόρασης ἀλλὰ καὶ τῆς προόρασης. Μποροῦσε νὰ βλέπει γεγονότα ἀπὸ ἑκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, καὶ σὲ ἄγνωστους γι᾿ αὐτὴν τόπους. Ἀγωνιζόταν ἀπὸ μικρὴ στὴν προσευχὴ καὶ γρήγορα φάνηκε καὶ τὸ διορατικὸ προορατικὸ ἀλλὰ καὶ τὸ θεραπευτικό της χάρισμα. Γνώριζε ἁμαρτίες, σκέψεις, καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔνιωθε καὶ προγνώριζε συμφορὲς καὶ καταστροφές, μὲ τὶς εὐχές της δέ, θεράπευε πλῆθος ἀρρώστων ποὺ συνέρεαν ὄχι μόνο ἀπὸ τὸ χωριὸ της ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν εὐρύτερη περιοχή. Στὴν ἐφηβική της ἡλικία πῆγε σὲ ἀρκετὰ προσκυνήματα, συχνὰ συνοδευόμενη ἀπὸ τὴν κόρη ἑνὸς πλούσιου εὐγενοῦς τῆς περιοχῆς. Λέγεται ὅτι σὲ μία ἐπίσκεψή της στὴν Κρονστάνδη, στὸν ναὸ ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἐκεῖνος μετὰ ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία μέσα στὸν κατάμεστο ἀπὸ κόσμο ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα παρεκάλεσε τὸν κόσμο νὰ παραμερίσει γιὰ νὰ περάσει ἡ δεκατετράχρονη τότε Ματρώνα λέγοντας: «Ἔλα Ματρώνουσκα, ἔλα σὲ μένα. Ἰδοὺ ἔρχεται ἡ ἀντικαταστάτριά μου, ὁ ὄγδοος στύλος τῆς Ρωσίας!», προμηνύοντας τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἁγίας γιὰ τὴν ἐκκλησία καὶ τὸν πολυπαθῆ Ρωσικὸ λαό, στὰ μετέπειτα χρόνια τῶν διωγμῶν ποὺ ἔβλεπε νὰ ἔρχονται. Λίγα χρόνια ἀργότερα ἡ Ἁγία καθηλώθηκε ἐξαιτίας μόνιμης παράλυσης στὰ πόδια. Παρέμεινε ἔτσι καθιστὴ ἕως τὸ τέλος τῆς ὁσιακῆς ζωῆς της.

Σὲ μικρὴ ἀκόμη ἡλικία προεῖπε τὴν Ρωσικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917 ποὺ ἔγινε χρόνια ἀργότερα, λέγοντας: «Θὰ ληστεύουν καὶ θὰ ἀφανίζουν τὶς Ἐκκλησίες, θὰ ἁρπάζουν τὰ ἐδάφη καὶ θὰ τὰ μοιράζουν ἄπληστα μεταξύ τους, καταδιώκοντας ὅλους, χωρὶς ἐξαίρεση».

Ζήτησε μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν μητέρα της ἕνα φτερὸ μεγάλο. Τὸ μάδησε, καὶ δείχνοντάς το στὴν μητέρα της, τῆς εἶπε,
- Βλέπεις μαμά, αὐτὸ τὸ φτεράκι;
- Καὶ τί νὰ δῶ παιδάκι μου, ἀφοῦ τό ῾χεις μαδήσει;
- Ἔτσι μητέρα, θὰ μαδήσουν σὲ λίγο, καὶ τὸν πατερούλη μας τὸν Τσάρο...
Ἡ μητέρα της φοβήθηκε, ὅμως σὲ λίγο καιρὸ ἡ προφητεία βγῆκε σωστή, καὶ ὁ Τσάρος Νικόλαος ἐκτελέστηκε ἀπὸ τοὺς ἐπαναστάτες.

Δεκάδες ἀσθενεῖς περνοῦσαν καθημερινὰ ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ οἱ περισσότεροι, ἔχοντας πίστη, γίνονταν καλά...

Ὅταν τὸ 1925, μετακόμισε στὴ Μόσχα, χωρὶς μάλιστα διαβατήριο καὶ ἄδεια παραμονῆς, τὸ Σοβιετικὸ καθεστὼς ἐπανειλημμένως προσπάθησε νὰ τὴν συλλάβει. Παρ᾿ ὅλο ποὺ ἦταν τυφλή, τοὺς ξέφευγε τὴν τελευταία στιγμὴ εἰδοποιημένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ διάφορους περίεργους τρόπους. Μόλις αὐτὴ ἔφευγε, κατέφθαναν οἱ πράκτορες τῆς NKVD, ἀλλὰ ἦταν ἀργὰ πιά...

 

Ἡ Ἄννα Βιμπορνόβα θυμᾶται τὸ παρακάτω περιστατικό.
«Ἦρθε μιὰ φορὰ ἕνας ἀστυνομικὸς νὰ συλλάβει τὴν Ματρώνα καὶ ἐκείνη τοῦ λέει,
«Φύγε, φύγε γρήγορα, ἔχεις συμφορὰ στὸ σπίτι σου. Ἡ τυφλὴ δὲν φεύγει ἀπὸ σένα, ἐδῶ στὸ κρεβάτι κάθομαι, δὲν πάω πουθενά...»
Τὴν ἄκουσε ὁ ἀστυνομικός, πῆγε σπίτι του καὶ βρῆκε τὴν γυναίκα του καμένη ἀπὸ τὴν γκαζιέρα. Πρόλαβε καὶ τὴν μετέφερε στὸ Νοσοκομεῖο. Ὅταν τὴν ἄλλη μέρα ἦρθε στὴν ὑπηρεσία, τὸν ρώτησαν,
- Τὴν συνέλαβες τὴν τυφλή;
- Τὴν τυφλή, τοὺς εἶπε, δὲν θὰ τὴν συλλάβω ποτέ. Χάρη στὴν τυφλὴ πρόλαβα νὰ πάω τὴν γυναίκα μου στὸ Νοσοκομεῖο, ἅμα δὲν μοῦ τό ῾λεγε θὰ τὴν ἔχανα...

Στὴ Μόσχα πέρασε τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς της, περιπλανώμενη ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, κατατρεγμένη, βοηθώντας πλήθη βασανισμένων ψυχῶν, μὲ ψυχικὲς μὰ καὶ σωματικὲς ἀσθένειες, τοὺς ὁποίους ἔσωσε μὲ τὴν προσευχὴ καὶ καθοδήγησε στὴ σωτηρία. Ὅπου καὶ ἂν πήγαινε, σὲ ὅποιο σπίτι καὶ ἂν φιλοξενοῦνταν ἔφερνε τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἠρεμία στὶς ψυχές, Ἄλλοτε χαριτολογοῦσε μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἄλλοτε τοὺς ἔλεγχε μὲ δριμύτητα, καὶ τοὺς νουθετοῦσε. Ἦταν ἐπιεικής, θερμὴ καὶ εὐσπλαχνική, δὲν ἔκανε κηρύγματα καὶ διδασκαλίες μὰ ἦταν ὀλιγόλογη, λακωνική. Δίδασκε τὸν κόσμο νὰ ἀποφεύγει τὴν κατάκριση καὶ νὰ ἐμπιστεύεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νὰ κάνουν θερμὴ προσευχὴ καὶ συχνὰ τὸν σταυρὸ τους θωρακίζοντας ἔτσι τὸν ἑαυτό τους. Συνιστοῦσε συχνὴ μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ ἀγάπη στοὺς ἀσθενεῖς καὶ ἡλικιωμένους.

Φοιτητὲς ἀποκλεισμένοι πολιτικὰ ἀπὸ τὸ τότε καθεστὼς διηγοῦνται πῶς μὲ τὶς προσευχὲς αὐτῆς τῆς τυφλῆς γυναίκας ξεπέρναγαν τὰ ἐμπόδια γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἑνὸς πτυχίου. Ἀκόμη καὶ ἀξιωματοῦχοι τοῦ καθεστῶτος, κατὰ παράδοξο τρόπο, βοηθοῦσαν αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους ἡ Ἁγία Ματρώνα προσηύχετο.

Ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ μαγεῖες, ἤ ψυχολογικὰ προβλήματα ἔβρισκαν σ᾿ αὐτὴν τὴν θεραπεία τους... Συμβούλευε νὰ κάνουμε σωστὰ τὸν Σταυρό μας καὶ νὰ σταυρώνουμε τὰ πάντα γύρω μας, ἀκόμη καὶ τὸ φαγητό μας...

Τὴν ρώτησε κάποτε ἡ Ζηναΐδα Ζδάνοβα,
- Γιατί ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ κλείσουν καὶ νὰ γκρεμίσουν τόσες Ἐκκλησίες; καὶ ἀπάντησε μὲ τὰ παρακάτω λόγια,
- Αὐτὸ ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαὸς εἶναι σὰν ὑπνωτισμένος καὶ μιὰ φοβερὴ δαιμονικὴ δύναμη ἔχει μπεῖ σὲ δράση. Βρίσκεται στὸν ἀέρα, καὶ διεισδύει παντοῦ. Παλιά, ἡ δαιμονικὴ αὐτὴ δύναμη κατοικοῦσε στὰ ἕλη καὶ στὰ πυκνὰ δάση, ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν τακτικὰ στὴν ἐκκλησία, φοροῦσαν καὶ τιμοῦσαν τὸν σταυρό. Τὰ σπίτια τους ἦταν προστατευμένα ἀπὸ τὶς εἰκόνες, τὰ κανδήλια ποὺ ἔκαιγαν, τὸν ἁγιασμὸ ποὺ ἔκαναν... Τὰ δαιμόνια πετοῦσαν μακριὰ καὶ φοβόντουσαν νὰ πλησιάσουν... Σήμερα ὅμως, τὰ σπίτια αὐτὰ ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων γιὰ τὴν ἀπιστία τους, καὶ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὸν Χριστό...

Ἡ Ἁγία, προέβλεψε τὴν Γερμανικὴ εἰσβολὴ στὴν Ρωσία, ἀλλὰ μίλησε καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο, μετέπειτα πόλεμο, ποὺ θὰ σκοτώσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, μέσα σὲ μιὰ νύχτα...

Ἔλεγε ἀκόμη, «Ὅταν πεθάνω λίγοι θὰ ἔρχονται στὸν τάφο μου. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ χρόνια, ὁ κόσμος θὰ μὲ γνωρίσει, καὶ ἄνθρωποι ταλαιπωρημένοι ἀπὸ τὶς θλίψεις θὰ μὲ παρακαλᾶνε νὰ προσεύχομαι γι᾿ αὐτούς... Ὅλους θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ... Νὰ ἔρχεστε σὲ μένα καὶ νὰ μοῦ λέτε, σὰν νὰ εἶμαι ζωντανή, τὶς θλίψεις σας καὶ τὰ προβλήματά σας, καὶ ἐγὼ ὅλους θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ...»

Θυμᾶται ἀκόμη ἡ κ. Ζηναΐδα Ζδάνοβα, ἀρχιτέκτων μηχανικός: «Τὴν ρωτοῦσα γιὰ τὴν πορεία τῆς Ρωσίας μέσα στὴν Ἐπανάσταση, καὶ μοῦ ἔλεγε:
- Πρῶτα θὰ βγάλουν τὸν Στάλιν. Μετὰ ἀπ᾿ αὐτὸν οἱ κυβερνῆτες θὰ ἐναλλάσσονται καὶ ὁ ἕνας θὰ εἶναι χειρότερος ἀπὸ τὸν ἄλλον.... Θὰ κατακλέψουν τὴν Ρωσία... Μετὰ τὸν πόλεμο θὰ γυρίζουν «οἱ σύντροφοι» στὸ ἐξωτερικό, θὰ ἰδοῦν καὶ πῶς ζοῦνε οἱ ξένοι, θὰ διαφθαροῦν καὶ θὰ σπάσουν τελικὰ τὰ μοῦτρα τους... Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ἐμφανισθεῖ καὶ ὁ Μιχαήλ... (σ.σ. ἀπὸ τὰ παρακάτω, φαίνεται ὅτι μᾶλλον μιλάει γιὰ τὸν Μιχαὴλ Γκορμπατσώφ. Ὁ καιρὸς ὅμως θὰ τὸ δείξει...)

«Θὰ θελήσει νὰ βοηθήσει, ὅλα νὰ τὰ ἀλλάξει, ὅλα νὰ τὰ ἀνατρέψει... Ἀλλά, ἂν ἤξερε ὅτι θὰ ἀποτύχει καὶ ὅτι θὰ τὸν σκοτώσουν, ἔ, τότε, δὲν θὰ ἄρχιζε μὲ κανένα τρόπο... Θὰ γίνουν ταραχές, διαμάχες, σφαγές... Τὸ ἕνα κόμμα θὰ πολεμάει τὸ ἄλλο. Μετὰ θὰ γίνει κάποια καλυτέρευση ποὺ ὅμως, θὰ κρατήσει λίγο καιρό. Μιὰ ἀνάσα θὰ πάρετε, ἀπ᾿ ὅλα θὰ ἔχετε, μέχρι καὶ τὴν Παράκληση (τῆς Παναγίας), θὰ μπορεῖτε νὰ κάνετε στὴν Κόκκινη Πλατεία ἀλλὰ καὶ μνημόσυνα στὸν σφαγιασθέντα Τσάρο... Ἀλλὰ μετὰ θὰ γυρίσουν στὴν Ρωσία οἱ παλαιοί,... καὶ θὰ γίνει ἡ κατάσταση χειρότερη ἀπὸ ὅτι ἦταν πρῶτα... Ὤχ, πῶς σᾶς λυπᾶμαι ὅλους! Μέχρι τοὺς ἐσχάτους καιρούς, (γιατὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα), ἔτσι θὰ ζήσετε...»

Ἡ Ἄννα Βιμπόρνοβα θυμᾶται,
«Ἐπισκέφθηκα τὴν Ματρώνα τὶς μέρες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς (1952), λίγο πρὶν πεθάνει.
- Μὴ φοβᾶσαι, μοῦ λέει, δὲν θὰ ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θὰ ξαπλώσουμε ἔτσι, καὶ θὰ σηκωθοῦμε «ἀλλιῶς»...
- Πῶς ἀλλιῶς; τὴν ρωτάω.
- Νά, μοῦ λέει, θὰ γυρίσουμε στὸ «ξύλινο»...
- Μάτουσκα, τῆς λέω, τί σημαίνει τὸ «ξύλινο;»
- Ξύλινο ἀλέτρι, μοῦ λέει, μὲ αὐτὸ θὰ δουλεύουμε τότε...
- Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε τὰ τρακτὲρ ποὺ τώρα ἔχουμε;...
- Ὤ, λέει, ἄσε τὰ τρακτέρ... Θὰ δουλεύει τότε τὸ ἀλέτρι τὸ ξύλινο, καὶ ἡ ζωὴ θὰ εἶναι καλή. Ὅμως, ἀκόμη δὲν φτάσαμε μέχρι αὐτοὺς τοὺς καιρούς. Ἐσὺ ὅμως, δὲν θὰ πεθάνεις μέχρι τότε, καὶ θὰ τὰ δεῖς ὅλα αὐτά...
- Πόλεμος, συμπλήρωσε, δὲν θὰ ξαναγίνει (μὲ τὸν τρόπο ποὺ μέχρι τώρα ξέρουμε...). Χωρὶς πόλεμο θὰ πεθάνετε ὅλοι. Θὰ πέσουν πολλὰ θύματα. Ὅλοι οἱ νεκροί, θὰ ξαπλώσετε ἐπάνω στὴν γῆ... Θὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο: Ἀποβραδίς, ὅλα θὰ εἶναι (ὄρθια καὶ καλὰ) πάνω στὴν γῆ, καὶ ὅταν θὰ σηκωθεῖτε τὸ ἄλλο πρωί, ὅλα θὰ μποῦν (θὰ ταφοῦν) μέσα στὴν γῆ... Χωρὶς «πόλεμο»... ὁ πόλεμος (τότε) θὰ γίνεται...

(Μὲ τὰ ὅσα παραπάνω ἀναφέρει ἡ Ἁγία, φαίνεται καθαρὰ ὅτι μιλάει γιὰ πυρηνικὴ καταστροφὴ καὶ πιθανὸν μὲ ὑδρογονοβόμβες, ποὺ θὰ σκοτώνουν ἀνθρώπους ἀλλὰ τὰ κτίρια θὰ μένουν ἀνέπαφα!. Τὰ περιθώρια λοιπὸν στενεύουν καὶ τὰ μηνύματα ποὺ διαβάζουμε δείχνουν καθαρὰ ὅτι πολὺ σύντομα θὰ ὑπάρξουν σοβαρὰ προβλήματα...)

Ἡ Ἁγία δίδασκε ὄχι μὲ τὰ λόγια, ἀλλὰ μὲ τὸν βίο της. Ἡ ἀρετή της συνίστατο στὴν μεγάλη της ὑπομονὴ καὶ καρτερία, καὶ τὴν ἀπόλυτη ἀγάπη της καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Αὐτὴ ἦταν ἡ Ἁγία Ματρώνα ἡ ἀόμματος. Τρεῖς ἡμέρες πρὶν τὴν κοίμησή της ὁ Κύριος τῆς ἀπεκάλυψε τὴν τελείωσή της ὥστε ἐκείνη νὰ προετοιμαστεῖ. Προεῖπε καὶ τὰ ἑξῆς: «ὅταν πεθάνω, στὸν τάφο μου θὰ ἔρχονται λίγοι, μόνο οἱ οἰκεῖοι μου, καὶ ὅταν θὰ πεθάνουν καὶ ἐκεῖνοι θὰ ἐρημώσει ὁ τάφος μου, σπάνια θὰ ἔρχεται κανείς. Μὰ μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ κόσμος θὰ μὲ γνωρίσει καὶ θὰ ἔρχονται σὰν κοπάδια γιὰ νὰ βοηθηθοῦν. Καὶ ἐγὼ θὰ τοὺς ἀκούω καὶ ὅλους θὰ τοὺς βοηθῶ. Εἶπε ἀκόμη: «ὅλους ποὺ ζητᾶνε βοήθεια ἀπὸ μένα θὰ τοὺς συναντῶ μετὰ τὸν θάνατό τους».

Κοιμήθηκε στὶς 2 Μαΐου 1952 καὶ ἔκτοτε χιλιάδες πιστοὺς ὀρθοδόξους ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο ἔχει ἡ Ἁγία βοηθήσει καὶ πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπικαλοῦνται τὴν παρρησία της στὸν Κύριο. Στὶς 8 Μαρτίου 1998 ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της ποὺ μεταφέρθηκαν στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης στὴ Μόσχα, ὅπου ὁ τάφος σήμερα ἔχει γίνει ἕνα ἀπὸ τὰ δύο μεγαλύτερα προσκυνήματα τῆς Ρωσίας· χιλιάδες προσκυνητὲς περιμένουν ὑπομονετικὰ καθημερινὰ γιὰ νὰ τὰ προσκυνήσουν. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στὶς 2 Μαΐου.

Το θαύμα του Σικάγο: Χιλιάδες πιστοί συρρέουν για να δουν το μύρο που αναβλύζει από την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Με το θέμα της εκροής του ευώδους υγρού που εκρέει από την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Homer Glen του Ιλινόις ασχολούνται εκτενώς τα αμερικανικά ΜΜΕ, σημειώνοντας πως χιλιάδες πιστοί φτάνουν μέχρι την εκκλησία για να δουν από κοντά την θαυματουργή εικόνα.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Chicago Tribune στην ηλεκτρονική της έκδοση «καθώς εκατομμύρια Ορθοδόξων Χριστιανών ανά τον κόσμο ετοιμάζονται να γιορτάσουν το Πάσχα αυτή την Κυριακή και το θαύμα της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, χιλιάδες σ’ ολόκληρη της περιοχή του Σικάγου συγκεντρώνονται στην ενορία ενός προαστίου στα νοτιοδυτικά για να δουν αυτό που πιστεύουν πως είναι ένα διαφορετικό θαύμα.

Από τον Ιούλιο, μικρές σταγόνες ευώδους ελαίου έχουν στάξει από την εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Ενορίτες πιστεύουν ότι το ευώδες υγρό έχει ιαματικές ιδιότητες και πως η καταβολή του είναι ευλογία από τον Θεό».
«Δεν κάνουμε επίσημες δηλώσεις για αυτά τα θέματα», λέει ο επίσκοπος Δημήτριος της ελληνορθόδοξης αρχιεπισκοπής του Σικάγο Αφήνουμε τους πιστούς να πιστέψουν αν θέλουν… εάν αυτό τους φέρει πιο κοντά στο Θεό είναι θαυμάσιο. Εάν όχι, τότε όχι», συμπληρώνει.
Το υγρό το οποίο οι πιστοί πιστεύουν ότι είναι μύρο, βγαίνει από το πρόσωπο και τα φτερά του Ιωάννη του Προδρόμου, έτσι όπως είναι φιλοτεχνημένος στην εικόνα, μαζεύεται κάθε εβδομάδα με ένα κομμάτι βαμβάκι και στη συνέχεια το θαυματουργό υγρό για πολλούς  τοποθετείται σε μικρές πλαστικές σακούλες και δίνεται στους πιστούς. Μέχρι στιγμής έχουν δοθεί πάνω από 5000 τέτοια μικρά δείγματα.
Οι αναφορές για τις θεραπευτικές ικανότητες του μύρου έχουν διαδοθεί από στόμα σε στόμα στο Σικάγο και τις γύρω περιοχές. Ένας πιστός ο οποίος πήρε ένα μικρό δείγμα από το μύρο, και είχε φραγμένη αρτηρία στη συνέχεια δεν εμφανίστηκε στον γιατρό που τπο παρακολουθούσε. Υπάρχουν ακόμη αναφορές, όπως αναφέρει η Chicago Tribune  για θεραπεία πιστών που είχαν καρκίνο, μόλις ακούμπησαν το θαυματουργό αυτό υγρό που αναβλύζει από την εικόνα.
 

Το  θέμα είχε φέρει στη δημοσιότητα ο «Εθνικός Κήρυξ» από τον περασμένο Μάρτιο, παραθέτοντας σε συνέντευξη την προσωπική μαρτυρία και περιγραφή του ιερατικού προϊσταμένου της κοινότητας, π. Σωτηρίου Δημητρίου.
Συγκεκριμένα, ο  «Εθνικός Κήρυξ»   έγραφε στις 15 Μαρτίου 2016 πως «ένα ανεξήγητο φαινόμενο συμβαίνει από τις 19 Ιουλίου του 2015 στην κοινότητα Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Homer Glen του Ιλινόις, όπου η εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου εκρέει ένα υγρό το οποίο ευωδιάζει».
Σε επικοινωνία του «Εθνικού Κήρυκα» με τον ιερατικό προϊστάμενο της κοινότητας, π. Σωτήριο Δημητρίου, ο οποίος ιερατεύει στην κοινότητα από το έτος 1993, είπε ότι «η εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου εκρέει κάποιο είδος υγρού το οποίο έχει μία ωραία οσμή. Το αντιλήφθηκαν πρώτες δύο ενορίτισσες οι οποίες κάθονται συνήθως στα πρώτα στασίδια, η κ. Νίκη Μιχαλοπούλου και η κ. Μίκη Πράις. Επίσης, από τους πρώτους που το παρατήρησε ήταν και ο ιεροψάλτης κ. Νίκος Αγγελόπουλος».
 
Ο π. Σωτήριος είπε ακόμα, πως «ήμουν ασθενής στο νοσοκομείο όταν ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο και όταν βγήκα από το νοσοκομείο μου το είπαν αμέσως» και συμπλήρωσε «όταν πήγα να ασπαστώ την εικόνα παρατήρησα πράγματι ότι έτρεχε κάποιο υγρό, σταλαγματιές το οποίο ευωδίαζε, και δεν ήξερα τι είναι».

το είδαμε εδώ

Συρία: Οι τελευταίες στιγμές του παιδιάτρου που συγκίνησε όλο τον κόσμο! ΒΙΝΤΕΟ

Είναι οι τελευταίες στιγμές ενός παιδίατρου - ήρωα στο Χαλέπι της Συρίας λίγο πριν συναντήσει τον θάνατο. Του ανθρώπου που αφιέρωσε όλη του την ζωή στην διάσωση μικρών παιδιών.

Το βίντεο από το κλειστό κύκλωμα του νοσοκομείου που διεύθυνε η οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα, δείχνει τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν τον βομβαρδισμό που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του ίδιου και τουλάχιστον 50 ανθρώπων. Ο Μουχάμαντ Βασεεμ Μααζ αρνιόταν να εγκαταλείψει το νοσοκομείο και να αφήσει στο έλεος του πολέμου τα μικρά παιδιά που είχαν την ανάγκη του.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ 
 το είδαμε εδώ

Άγιο Όρος: ο τάφος μου - η Ανάστασή μου

Ένας παλιός καραβοκύρης μου έλεγε: «Είχαμε τότε τα ιστιοφόρα. Και δεν φοβόμασταν την ανοιχτή θάλασσα, γιατί το πανί κρατούσε το καράβι, και έπαιζε με το κύμα.

Δυσκολία πολλή συναντούσαμε, όταν πλησιάζαμε στη στεριά. Και όταν πηγαίναμε τους υποψήφιους μοναχούς στο Όρος, ξέραμε ότι δεν θα τους ξαναπαίρναμε. Τους χάναμε, δεν ξανάβγαιναν έξω, όπως δεν γυρίζουν πίσω οι πεθαμένοι που τους πάνε στο κοιμητήριο».

Το Άγιον Όρος το χαρακτήρισε κοιμητήριο, τάφο, όπου μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει έξω. Και είχε δίκιο.Μπορούμε να πούμε ότι το Άγιον Όρος είναι ένα κοιμητήριο νεκρών σπόρων, από όπου βλάστησε μια άλλη ζωή και ανθοφορία.

Το Άγιον Όρος είναι κάτι που σε συγκινεί βαθύτατα και σε έλκει. Κάτι που έχει σχέση με ένα θάνατο και με μια ζωή. Ο υποψήφιος μοναχός έρχεται στο Άγιον Όρος. Μένει εν ελευθερία. Θέλει να δει ποιές αντιδράσεις δημιουργούνται μέσα του με το τόπο. Και οι αντιδράσεις είναι διάφορες, ποικίλλουν κατά τα πρόσωπα και κατά τις αναζητήσεις των.

Εάν η κλίση σου είναι γι' αυτή τη ζωή, τη λογική, τον τόπο και το κλίμα, τότε μένεις. Γίνεται η κουρά σου. Και το άγιο Θυσιαστήριο, η αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος ο πανάγιος του Χριστού, απ' όπου ανατέλλει ως Νυμφίος εκ παστάδος φωτεινής. Και αγαπάς έναν Τάφο. Και προσπίπτεις στον Τάφο, επειδή αγαπάς τη ζωή.

Η πρώτη ευχή των παλαιών αγιορειτών σε ένα νέο μοναχό είναι: «Καλή υπομονή». Αυτή η υπομονή, το να μένεις εκούσια υπό, είναι μια ευλογία που κρύβει μέσα της πολύ δυναμισμό, γιατί σε ωθεί προς τον δρόμο της εκουσίου νεκρώσεως, της ταφής εις την «γην την αγαθήν», απ' όπου ελευθερώνεται, ενεργοποιείται κάποιος δυναμισμός κεκρυμμένος και συνεπτυγμένος μέσα σου, και βλαστάνει ο σπόρος της υπάρξεως σου αποδίδων «καρπόν εκατονταπλασίονα»

Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο σπόρος της υπάρξεως σου να είναι ζωντανός, να έχει το στοιχείο που μπορεί να αντέξει στη διαδικασία της ζωηφόρου νεκρώσεως. Και θα πρέπει να έλθει η ώρα σου, να ωριμάσει ο σπόρος, να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι αυτή είναι η μόνη πορεία του, και δεν γίνεται διαφορετικά.

Και περνά ο χρόνος, για να έλθει η ώρα. Και η τελική ώρα είναι τόσο φρικτή, που θα θέλαμε πάση θυσία να την παρακάμψωμε, να την αποφύγομε. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά, εάν δεν πιούμε το πικρό ποτήριο του θανάτου.

Η μελέτη του θανάτου είναι μελέτη ζωής. Αυτό που αναπόφευκτα βλέπουμε μπροστά μας να πλησιάζει είναι ο θάνατος. Αυτό που υπάρχει μέσα μας είναι η δίψα της αιώνιας ζωής.

Και επειδή αγάπησες το δρόμο αυτής της ζωής και ασκήσεως, προχωρείς. Αρχίζεις να θάπτεσαι, να ζεις τη νέκρωση και να τρέφεσαι από ζωή ανώλεθρο, από χαρά που δεν παρέρχεται.

Όταν βαπτίζεται «εις τον θάνατον» του Ιησού, ενδύεσαι τον Χριστό και παίρνεις όνομα. Όταν γίνεσαι μοναχός λαμβάνεις δεύτερο βάπτισμα και παίρνεις νέο όνομα.                

Η ακολουθία της κουράς σου λέει όλη την αλήθεια για τη ζωή της ασκήσεως που σε περιμένει. Σου μιλά για την άφατη χαρά και αγαλίαση που θα φτάσεις, αφού περάσεις ατέλειωτα βάσανα και απρόσμενους πειρασμούς.Σου περιγράφει ξεκάθαρα «πάντα τα λυπηρά και επίπονα της χαροποιού κατά Θεόν ζωής» εν τέλει όλα οδηγούν σε μια δοκιμασία όπου απειλείται το παν, σε μια κρίση που ξεπερνά συχνά τη λογική και την αντοχή του.

Εκείνη την ώρα της έσχατης απορίας και εγκαταλείψεως, αν συνειδητά πεις με όλη σου την ύπαρξη «ας γίνει το θέλημά Σου, Θεέ μου, ό,τι κι αν μου στοιχίσει»,τότε αλλάζεις όλος. Ενδύεσαι τον Χριστό. Αλλάζει όνομα ο τόπος. Γίνεσαι άλλος.

«Οι δε υπομένοντες τον Θεόν αλλάξουσιν ισχύν, πτεροφυήσουσιν ως αετοί, δραμούνται και ου κοπιάσουσιν». Τότε ζεις τις συνέπειες της ευχής «καλή υπομονή». Νοιώθεις ότι έζησες μια ζωή, για να φτάσεις σε κείνη τη στιγμή και σ' εκείνο τον τόπο. Αυτή η στιγμή είναι αστραπή και αιωνιότης.

Τότε δεν έχεις καμία απορία. Δεν αναπολείς τίποτε, ούτε προσδοκάς. Η θεία επίσκεψη δια μας εξαφάνισε τον χωρισμό σε παρελθόν και μέλλον, κάνοντας τα πάντα ένα παρόν πλησμονής.

Ακινητείς. Μένεις ενεός. Γεμάτος έκπληξη. Με ανοιχτές τις αισθήσεις. Με το να είσαι όλος μια αίσθηση.

Αξιολογείς τα πάντα διαφορετικά. Βρίσκεις τον πλούτο, τη δόξα και τον παράδεισο εκεί όπου άλλοι βλέπουν τη συμφορά που πρέπει να αποφύγουν.

«Βασιλεύς της Δόξης» γνωρίζεται ο Χριστός πάνω στο Σταυρό και απλωμένος ύπτιος νεκρός στον Επιτάφιο Θρήνο. Από τότε ευφραίνεσαι περιφρονούμενος. Χαίρεσαι υποτιμούμενος. Και βοηθείσαι διαγραφόμενος.

Γράφεται στις πλάκες τις καρδιάς σου ένας νόμος, όπως γράφτηκε στις πέτρινες πλάκες στο όρος Σινά. Η νέα νομοθεσία, της αγάπης, που τη δέχτηκες προσωπικά, σε σφράγισε, ως «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Φέρεις επάνω σου το μοναχικό σχήμα, που είναι σταυρός, με την ομολογία της νίκης: Ι(ησού)Σ Χ(ριστό)Σ ΝΙΚΑ. Φ(ως) Χ(ριστού) Φ(αίνει) Π(άσι). Τ(όπος) Κ(ρανίου) Π(αράδεισος) Γ(έγονε).       

Έκτοτε κυκλοφορείς διαφορετικά. Κουβαλάς την εμπειρία αυτή ως αιμορραγία. Κουβαλάς τη θανή, που σε έφερε στη ζωή. Δεν βγαίνεις έξω από τον τάφο. Τρέφεσαι απ' αυτόν, όπως το φυτό από τις ρίζες του μέσα στη γη. Από αυτή την εμπειρία αρθρώνεται ο λόγος σου, διαμορφώνεται ο χώρος σου. Είναι όλα φανέρωση αυτής της νεκραναστάσεως. Είναι όλα ντυμένα με σεμνότητα κατανύξεως και πηγαίο δυναμισμό αιωνίου ζωής.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γνήσιος αγιορείτης, το λέει ξεκάθαρα, ότι το βάθρο όπου πατά δεν είναι, όπως πολλοί νομίζουν, σκαμνί ή θρόνος, αλλά είναι ο τάφος του, απ' όπου μιλά ο νεκρός εαυτός του.

του Πανοσ. Αρχιμανδρίτου π. Βασιλείου Γοντικάκη, Ιβηρίτη

Εισήγηση σε συνέδριο «Φως Χριστού φαίνει πάσι», 27 Νοεμβρίου 199
πηγή

Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη! Η μόνη αλήθεια επί της γης

Μέσα στην σιγή της νύχτας….
η απελπισία και η θλίψη στο αποκορύφωμα…..
οι μαθητές Του κρυμένοι από τον φόβο….
οι μυροφόρες θαρραλέες έτρεξαν στον Τάφο και τον αντίκρυσαν κενό!

Μπορεί να αντιληφθεί κανείς των ανθρώπων, την χαρά που γεύθηκαν όταν αντίκρυσαν την ίδια την Χαρά, τον Αναστημένο Χριστό;

Αυτή ήταν και η ανταμοιβή τους για το θάρρος που έδειξαν, να εισπράξουν πρώτες την Χαρά της Αναστάσεως!

Η φθαρτή φύση όλη ασφυκτιούσε γιατί δεν  χωρούσε μέσα της τον Αρχηγό της Ζωής και περίμενε με αγωνία και αυτή το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως!
Διότι «ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι υπό της φθοράς τον αρχηγόν της ζωής»…..

Το Φώς της Αναστάσεως έλαμψε στον κόσμο διαλύοντας το σκοτάδι της αμαρτίας που είχε κυριεύσει τον άνθρωπο!

Ανέστη Χριστός νικώντας τον θάνατο!

Ανέστη Χριστός μετατρέποντας τα πάντα:
Τον θάνατο σε ζωή!
Την λύπη σε χαρά!
Τον φόβο σε θάρρος!
Την απελπισία σε πίστη!
Το σκοτάδι σε φώς!

Όλα έχουν γεμίσει με Φώς, ο ουρανός και η Γη!
Τα πάντα χαίρονται  γιατί έχουν πλημμυρίσει Χριστό!

Ας χαρούμε όλοι, λοιπόν, αδελφοί μου με την χαρά της Αναστάσεως γιατί Ανέστη ο Χριστός μας,
Αυτός που μας αποκάλεσε Φίλους Του!
Αυτός που έπαθε και σταυρώθηκε για τους Φίλους Του!
Αυτός που αγάπησε και αγαπά τους Φίλους Του!

Αυτή η Αγάπη ήρθε για να μείνει κοντά μας, για να αγαπήσουμε όπως μας αγάπησε, ζώντας ήδη τον παράδεισο! Γιαυτό πλημμύρισε τον κόσμο με το Φώς της Αναστάσεως Του, ώστε καμιά σκιά μην σταθεί εμπρός σ’ αυτήν την Αγάπη!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ!

το είδαμε εδώ