Το κακό ως άρνηση πίστεως στην ύπαρξη του Ζώντος Θεού, και στον Ιησού Χριστό τον ενανθρωπήσαντα Θεό-Λόγο

 

Το κακό που υποστασιάζεται με πρωτοβουλία του ανθρώπου ως διάβρωση και παραφθορά του αγαθού, εμφανίζεται απροκάλυπτα στη σχέση του με τον Θεό. Αυτό εκπηγάζει από την αυθαίρετη και εγωκεντρική λειτουργία της βούλησης του ανθρώπου και εκφέρεται με ποικίλες -εμφανείς ή καλυμμένες-εκφραστικές μορφές και τύπους. Έχουμε, για παράδειγμα, το κακό υπό τη μορφή της απιστίας στην ύπαρξη του Θεού και την αγαπητική Πρόνοιά Του για τον άνθρωπο, ως «μερική πίστη» ή ως αίρεση και σχίσμα ή και ως τέλεια αποκοπή από το Άγιο Σώμα Του, την Εκκλησία.

Εμφανίζεται επίσης το κακό ως άγνοια ή ως λήθη του Θεού και ως απόρριψη εκ μέρους του ανθρώπου των Ευαγγελικών εντολών και του Αγίου θελήματός Του. Συχνά συναντάμε το κακό ως γογγυσμό και αχαριστία του πλάσματος προς τον Δημιουργό και δωρεοδότη Θεό Του ή και ως βλασφημία προς το Πανάγιο πρόσωπό Του.

Στα αγιογραφικά κείμενα και στις διηγήσεις, που θα παραθέσουμε στη συνέχεια, θα γίνει εμφανέστερη -έστω και ενδεικτικά- αυτή η ύπαρξη και η έκφραση της κακίας του ανθρώπου έναντι του Θεού, η οποία λειτουργείται, λιγότερο ή περισσότερο. ατό τον «υπό αναγέννησιν» άνθρωπο.

Η άρνηση της πίστεως του ανθρώπου στον Θεό είναι, κατά τους Πατέρες, παράγωγο του σκοτισμού του, μεταπτωτικό σύνδρομο και καρπός της αυτολατρείας του. Είναι ουσιαστικά έκφραση του Εωσφορικού ήθους έναντι του Θεού.

Ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει χαρακτηριστικά την αιτία της πτώσης του Εωσφόρου και λέει ότι ο Θεός, έκπληκτος, κατά κάποιο τρόπο, και πονεμένος, ρωτάει τον Αρχάγγελο μετά την πτώση του. λέγοντας: «Πώς έπεσες από τον ουρανό, Εωσφόρε, τέκνο της αυγής! Πάνω στη γη συντρίφθηκες εσύ, που υπέταξες λαούς. Έλεγες μέσα σου: Στον ουρανό θ’ ανέβω, το θρόνο μου θα υψώσω, πάνω από τα άστρα του Θεού. Θα πάρω θέση πάνω στο βουνό, στο μακρινό βορρά που οι Θεοί συνάζονται. Θ’ ανέβω πάνω από τα σύννεφα και με τον Ύψιστο θα είμαι ίσος»

Αυτό το δαιμονιωδες ήθος εκφράσθηκε αργότερα από τον πεσμένο Πρωτόπλαστο ως εγωπάθεια, ως άρνηση πίστεως στον Δημιουργό Θεό και ως απόπειρα ισοθέΐας.

Ο άγιος Αθανάσιος, εξηγώντας το λόγο της έκπτωσης του ανθρώπου στην ειδωλολατρία, λέει:

«Επειδή ή ψυχή των άνθρωποι δεν ικανοποιήθηκε από την επινόηση της κακίας, γι’ αυτό άρχισε λίγο-λίγο να εκτρέπεται στα χειρότερα. Γιατί, όταν αυτή γεύτηκε τους καρπούς των ηδονών, τότε λησμόνησε εντελώς τα Θεία. Παραδόθηκε λοιπόν στην απόλαυση των ηδονών και δουλώθηκε στα πάθη, αποβλέποντας μόνο στα εφήμερα και στη δόξα αυτού του κόσμου.»

Πίστευσε, επιπλέον, ότι δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο απ’ όσα πιάνει το μάτι του ανθρώπου και ότι καλά είναι όλα τα πρόσκαιρα και όλα όσα αναπαύουν το σώμα. Άλλαξε δηλαδή κατεύθυνση και λησμόνησε ότι είναι πλασμένη «κατ’ εικόνα» του αγαθού Θεού. Δεν βλέπει πλέον, με τη δύναμη που έχει μέσα της, τον Θεό-Λόγο, «κατ’ εικόνα» του οποίου πλάσθηκε. Απομακρύνθηκε από τα φυσικά της ιδιώματα και έτσι επινόησε την κατασκευή ανύπαρκτων όντων και πραγμάτων. Με τις συνέπειες και τις επιπλοκές που είχε η απόλαυση των ηδονών, καλύφθηκε εκείνο που είχε μέσα της σαν είδος καθρέπτη, με το οποίο και μόνο μπορούσε να βλέπει την εικόνα του Θεού-Πατέρα.

Έτσι. η ψυχή δεν βλέπει και δεν λογίζεται πλέον αυτά που της αρμόζουν. Αλλά περιφέρεται εδώ και εκεί και βλέπει μόνο όσα μπορούν να συλλάβουν οι αισθήσεις, Γι’ αυτό λοιπόν, βυθισμένη στη σαρκική επιθυμία και συγχυσμένη από τη γεύση των ηδονών, έχοντας συγχρόνως και την εμπειρία της απόλαυσής τους, έχασε τον προσανατολισμό της. Επειδή λησμόνησε τον αληθινό Θεό. βάζει στη θέση Του δικά της δημιουργήματα, βασισμένα σε πρότυπα που η ίδια έχει συλλέξει από τις αισθήσεις και τις εμπειρίες της και τα ονομάζει θεούς. Θεοποιεί, μ’ άλλα λόγια, όσα αυτή βλέπει και αντιλαμβάνεται και εξυμνεί μόνο αυτά που η ίδια θεωρεί ευχάριστα και απολαυστικά.

Η κακία λοιπόν, είναι προγενέστερη και αιτία της κάθε μορφής ειδωλολατρίας.

Ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, κατά την ημέρα της Υπαπαντής του Κυρίου, προφήτευσε ότι το βρέφος Ιησούς επρόκειτο να είναι αιτία «πτώσεως και αναστάσεως πολλών», πράγμα που επιβεβαιώθηκε απολύτως.

Στά χρόνια πού επακολούθησαν, και κυρίως κατά την τελευταία περίοδο της επίγειας πορείας του Ιησού Χριστού -και ενώ είχε προηγηθεί η σωτηριώδης διδασκαλία Του και τα αναρίθμητα θαύματά Του- συναντούμε, για παράδειγμα, μία από τις πλέον χαρακτηριστικές μορφές της αρνήσεως και της απιστίας στο πρόσωπό Του, και μάλιστα από τον εγγύτερο μαθητή Του, την «Πέτρα της πίστεως-», τον απόστολο Πέτρο.

Η κατηγορηματική τριττή άρνηση του Πέτρου, κατά τον δραματικό πειρασμό του τη νύκτα της δίκης του Χριστού, αποτελεί κλασσικό παράδειγμα και εκπροσωπεί όλους εκείνους που πίστευσαν και αγάπησαν βαθιά τον Χριστό. Αλλά την ώρα που τους ζητήθηκε «λόγος γνώσεως» περί του Θείου Προσώπου, δεν άντεξαν την απειλή και τις ενδεχόμενες συνέπειες της ομολογίας τους. Προτίμησαν την ένοχη σιωπή ή και συχνά την -έστω και παροδική- αποσυσχέτισή τους από τον Χριστό.

Τέτοιες είναι επίσης πολλές περιπτώσεις Νεομαρτύρων, οι οποίοι, υπό το βάρος των ποικιλότροπων πιέσεων των κατακτητών, αρνήθηκαν τον Χριστό. Αργότερα όμως ήρθαν σε επίγνωση, μετανόησαν και έδωσαν την «δι’ αίματος» μαρτυρία τους, ομολογώντας πίστη στον Χριστό και αποδεικνύοντας «βεβαία την κλήσι τους».

πηγή: «Η πτώχευση της ενδοχώρας», εκδ. Ετοιμασία, Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Καρέα, σ. 150-153

Δεν γνωρίζεις πόσα κατώρθωσεν ο Σταυρός;

Θεωρεί τα θέατρα (και ήσαν) «εργαστήρια δαιμόνων».
«Καλύτερα, λέγει, να πασαλειφθής στο πρόσωπο με λάσπη και ακαθαρσίες παρά να βλέπης τέτοια παράνομα πράγματα» (Ομιλία ΣΤ, εις το κατά Ματθαίον). «Ο, τι χτίζουμε εδώ, εκεί καταστρέφεται» (Ομιλία ΚΔ' εις τας Πράξεις).
Πιστεύει (και δικαίως) ότι όλες οι προλήψεις (που και μέχρι σήμερον ατυχώς διαιωνίζονται, ως κακή κληρονομιά εκ της ειδωλολατρίας), οι μαντείες, τα πετάγματα των πουλιών, οι κλήδονες, οι παρατηρήσεις των άστρων, τα περίαπτα (τα φυλαχτά δηλαδή), τα μαγικά λόγια, όλα είναι πομπές τού διαβόλου (Κατήχησις ΙΒ'). Ο ίδιος γνώστης όσον ολίγοι των προλήψεων των κακότροπων γραϊδίων, αναφέρει πολλές. Π.χ. έλεγαν πολλοί: «Φέρε μου τον άνδρα τον μάγο. Έχει δύναμι να προγνωρίζη. Να μου πη τι θα μου συμβή τι θα γίνη αύριο» (Ομιλία Η' εις την Β' προς Τιμόθεον).
Κάποιος βγαίνει απ' το σπίτι του και βλέπει κάποιον άλλο αλλήθωρο ή κουτσό. Αυτό είναι γρουσουζιά! «Να σας πω και κάτι άλλο γελοίο. Ντρέπομαι και κοκκινίζω, αναγκάζομαι όμως για την σωτηρία σας να το πω. Αν το πρωί, λέγουν, με συναντήση παρθένος η ημέρα μου θα κυλήση άπρακτη. Εάν όμως με συναντήση πόρνη, όλα θα μου πάνε δεξιά και θα ευοδωθούν όλες μου οι εμπορικές υποθέσεις» (Κατήχησις Ι').

«Αφήστε λοιπόν, κραυγάζει ο Πατήρ, αφήστε τα φαγητά και τα μαγικά. Αξιοθαύμαστο και μοναδικό φαγητό είναι ο Σταυρός. Αυτός έχει μεγίστην ισχύ. Ευτυχής η ψυχή που επικαλείται το όνομα τού Ιησού Χριστού, που για μας σταυρώθηκε. Αυτό το όνομα να επικαλεσθή και κάθε αρρώστια θα φύγη και κάθε επιβουλή σατανική θα υποχώρηση» (Κατήχησις ΙΒ').
«Δεν γνωρίζεις πόσα κατώρθωσεν ο Σταυρός; Κατέλυσε τον θάνατο, έσβησε την αμαρτία, αχρήστευσε τον Άδη, διέλυσε την δύναμι τού διαβόλου και δεν είναι ικανός και αξιόπιστος να σού δώση την υγεία τού σώματος; Ανέστησε όλη την οικουμένη και συ δεν τον εμπιστεύεσαι;» (Λόγος εις τον Σταυρόν).

  Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Το αλίευσα ΕΔΩ

Ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης για την ιερή και θεοποιό προσευχή

 πηγή: Ομολογία Πίστεως

Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης

Για την ιερή και θεοποιό προσευχή – Κεφάλαιο 296

Αυτή λοιπόν η θεία προσευχή, η επίκληση του Σωτήρα μας, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με», είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία της πίστεως· παρέχει το Άγιο Πνεύμα, είναι χορηγός θείων δωρεών, κάθαρση της καρδιάς, εκδίωξη των δαιμόνων, κατοίκηση μέσα μας του Ιησού Χριστού, πηγή πνευματικών εννοιών και θείων λογισμών, απολύτρωση από τις αμαρτίες, θεραπεία των ψυχών και των σωμάτων, χορηγός του θείου φωτισμού, βρύση του ελέους του Θεού, δωρητής θείων αποκαλύψεων και μυήσεων στον ταπεινό, και το μόνο σωτήριο, γιατί έχει το σωτήριο όνομα του Θεού μας, που είναι το μόνο όνομα που μας δόθηκε, το όνομα του Ιησού Χριστού, του υιού του Θεού, και δεν είναι δυνατό να σωθούμε με κανένα άλλο όνομα, όπως λέει ο Απόστολος...

Είναι εν πρώτοις προσευχή, γιατί με αυτή ζητούμε το θείο έλεος. Και ευχή, γιατί παραδίνομε τον εαυτό μας στο Χριστό με την επίκλησή Του. Και ομολογία, γιατί αυτό ομολόγησε ο Πέτρος και δέχτηκε το μακαρισμό του Κυρίου. Και παρέχει το Πνεύμα, γιατί κανένας δε λέει Κύριο τον Ιησού παρά μόνο με το Άγιο Πνεύμα. Είναι και χορηγός θείων δωρεών, αφού γι' αυτή την ομολογία υποσχέθηκε ο Χριστός στον Πέτρο να του δώσει τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών. Και κάθαρση της καρδιάς, γιατί βλέπει και καλεί το Θεό και καθαίρει αυτόν που Τον βλέπει. Και εκδίωξη δαιμόνων, γιατί με το όνομα του Ιησού Χριστού εκδιώχθηκαν και εκδιώκονται όλοι οι δαίμονες. Και κατοίκηση μέσα μας του Χριστού, γιατί με τη θύμησή Του ο Χριστός είναι μέσα μας και με αυτή είναι ένοικός μας και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει και ο Ψαλμωδός: «Θυμήθηκα το Θεό και ένιωσα ευφροσύνη». Και πηγή πνευματικών εννοιών και λογισμών, γιατί ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως και τις χορηγεί σε όποιους κατοικεί. Και απολύτρωση από τις αμαρτίες, επειδή γι' αυτή την ομολογία είπε στον Πέτρο ο Κύριος: «Όσα θα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό». Και θεραπεία ψυχών και σωμάτων, γιατί ο Πέτρος είπε: «Στο όνομα του Ιησού Χριστού σήκω και βάδισε» καί: «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός». Και χορηγός θείου φωτισμού, γιατί ο Χριστός είναι το φως το αληθινό και μεταδίδει τη λαμπρότητα και τη χάρη Του σ' εκείνους που τον επικαλούνται· όπως λέει και ο Ψαλμωδός: «Ας είναι η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας επάνω μας», και ο Κύριος: «Όποιος με ακολουθεί, θα έχει το φως της ζωής». Και βρύση θείου ελέους, γιατί ζητούμε έλεος και ο Κύριος είναι ελεήμων και σπλαχνίζεται όλους όσοι τον επικαλούνται και αποδίδει το δίκαιο γρήγορα σ' εκείνους που φωνάζουν προς Αυτόν. Και δωρητής θείων αποκαλύψεων και μυήσεων στους ταπεινούς, γιατί και η ίδια δόθηκε με αποκάλυψη του ουράνιου Πατέρα στον Πέτρο που ήταν ένας ταπεινός ψαράς, και ο Παύλος ανυψώθηκε στο όνομα του Χριστού και άκουσε αποκαλύψεις, και πάντοτε ενεργεί με αυτό τον τρόπο. Και το μόνο σωτήριο, γιατί στο όνομα κανενός άλλου δεν μπορούμε να σωθούμε, όπως λέει ο Απόστολος και Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός· γι' αυτό και κατά την έσχατη ημέρα όλοι θα ομολογήσουν και θα υμνήσουν θέλοντας μη θέλοντας, ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός για τη δόξα του Θεού Πατέρα. Τούτο είναι το σημείο της πίστεώς μας, αφού και είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί, και είναι και η μαρτυρία ότι είμαστε του Θεού. Γιατί λέει ο Απόστολος: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί Κύριο τον Ιησού Χριστό που ήρθε με σάρκα ανθρώπου, είναι από το Θεό», όπως προείπαμε, και όποιο δεν το ομολογεί αυτό, δεν είναι από το Θεό• είναι από τον αντίχριστο όποιο δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό. Γι’αυτό πρέπει όλοι οι πιστοί να ομολογούμε αδιάλειπτα τούτο το όνομα και για τη διακήρυξη της πίστεως, και για την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από την οποία τίποτε ποτέ δεν πρέπει να μας χωρίσει, αλλά και γιατί το όνομά Του παρέχει χάρη και άφεση και απολύτρωση και θεραπεία, αγιασμό και φωτισμό και προπάντων τη σωτηρία. Γιατί με αυτό το θείο όνομα οι Απόστολοι έκαναν και δίδαξαν μεγάλα και θαυμαστά. Και ο θείος Ευαγγελιστής λέει: «Αυτά έχουν γραφεί για να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού» -ιδού η πίστη- «και πιστεύοντας να έχετε ζωή στο όνομά Του» -ιδού η σωτηρία και η ζωή.

πηγή: Φιλοκαλία Τόμος Ε’, εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας, έτος 1993, Θεσσαλονίκη.

Ιωάννης Τάτσης, Οι πατρομάχοι είναι και πνευματομάχοι

Οι πατρομάχοι είναι και πνευματομάχοι

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Η πατερική διδασκαλία τίθεται τον τελευταίο καιρό υπό αμφισβήτηση από κύκλους νεωτεριστών θεολόγων και κληρικών οι οποίοι ελαφρά τη καρδία κάνουν λόγο για ανάγκη υπέρβασης των αγίων Πατέρων και δημιουργίας της μεταπατερικής θεολογίας. Δεν αντιλαμβάνονται ίσως ότι με τέτοιες προτάσεις αμαρτάνουν βαρύτατα και στην προσπάθεια τους να φανούν σύγχρονοι οδηγούνται σε ατραπούς αίρεσης και βλασφημίας.

Στον Ε΄ Ηθικό Λόγο του ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος* αναφέρεται μεταξύ άλλων στους θεόπτες και θεοφόρους αγίους. Αυτοί «αφ’ εαυτών λαλούσι ουδέν», τίποτε δεν λέγουν δικό τους ούτε διδάσκουν με συλλογισμούς για πράγματα που δεν είδαν ή δεν έζησαν. Ο λόγος τους είναι λόγος του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί εντός τους...Πρέπει να γνωρίζουμε, λέει ο άγιος Συμεών, ότι εάν αυτοί ομιλούν σύμφωνα με τους προηγούμενους αγίους πατέρες, τότε οπωσδήποτε ομιλούν κατά το ίδιο Πνεύμα. Όσοι δε απιστούν σε αυτούς ή τους διαβάλλουν αμαρτάνουν σε εκείνον που ομιλεί μέσω αυτών, δηλαδή στον Παράκλητο.

Οι Πατέρες διδάσκουν φωτιζόμενοι υπό του Αγίου Πνεύματος. Όσοι λοιπόν αμφισβητούν τη διδασκαλία τους αμαρτάνουν στο Άγιο Πνεύμα που κινεί τη γλώσσα των αγίων Πατέρων. Οι αμφισβητούντες σήμερα τους Πατέρες, οι μεταπατερικοί θεολόγοι είναι πατρομάχοι. Και ως πατρομάχοι είναι και πνευματομάχοι.

*Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Λόγος Ηθικός Ε΄, σειρά «Φιλοκαλία των Νηπτικών και Ασκητικών», τομ. 19Β, εκδ. «Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 454.

Εκτός σχολείων η Εξομολόγηση στην Κύπρο

πηγή: εφημερίδα "Πολίτης", 3/8/2011

Προβληματική θεωρεί την εξομολόγηση εντός του σχολικού χώρου η επίτροπος Διοικήσεως (ως Αρχή Κατά των Διακρίσεων), Ελίζα Σαββίδου, καθώς εγείρει σημαντικά ζητήματα σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας των μαθητών και των γονέων τους. Εισηγείται μάλιστα αλλαγή της σημερινής πρακτικής και εξέταση του ενδεχόμενου της τέλεσης της εξομολόγησης αποκλειστικά εκτός του σχολικού χώρου.

Τα συμπεράσματα, αλλά και οι εισηγήσεις της για το θέμα περιέχονται σε έκθεση της Αρχής κατά των Διακρίσεων, η οποία ετοιμάστηκε μετά την υποβολή παραπόνου σε σχέση με την εξομολόγηση στα σχολεία. Η έκθεση στάληκε χθες στο υπ. Παιδείας για μελέτη...
Το παράπονο
Το παράπονο στην Αρχή υπέβαλε μητέρα μαθητή Γυμνασίου, καταγγέλλοντας ότι ιερείς επισκέπτονται τα σχολεία μέσης εκπαίδευσης και αναλαμβάνουν την τέλεση της εξομολόγησης σε ανήλικους μαθητές ηλικίας από 12 έως 15 ετών. Κατήγγειλε επίσης πως οι μαθητές ενημερώνονται για την επίσκεψη του ιερέα λίγες ημέρες νωρίτερα και καλούνται να δηλώσουν συμμετοχή, χωρίς να μεσολαβεί ενημέρωση και συγκατάθεση των γονέων τους. Ανέφερε ακόμη ότι η ίδια ενημερώθηκε για τη διαδικασία που ακολουθείται από το παιδί της, χωρίς να έχει καμία ενημέρωση για τις δραστηριότητες αυτές από το σχολείο, ενώ υποστήριξε ότι η εξομολόγηση, ως χριστιανικό μυστήριο, δεν εντάσσεται στη μαθησιακή διαδικασία ώστε να δικαιολογείται η τέλεσή του εντός του σχολείου.

Προαιρετική συμμετοχήΔιαφορετική θέση επί του θέματος εξέφρασε πάντως η διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης του υπ. Παιδείας, της οποίας ζητήθηκαν οι απόψεις κατά τη διερεύνηση του παραπόνου. Με επιστολή της ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι η διαδικασία που ακολουθείται συνάδει με τις οδηγίες για τέλεση του μυστηρίου «σε προαιρετική βάση, κατόπιν άδειας του διευθυντή, σε συνεργασία με τους θεολόγους του σχολείου και με τρόπο ώστε να μην παρακωλύεται το έργο του σχολείου». Σημείωσε ακόμη ότι η εμπλοκή του σχολείου βασίζεται στην πάγια τακτική να παρέχονται στους μαθητές, εκτός από γνώσεις, ευκαιρίες για σωματική, πνευματική, ψυχική, αισθητική, καλλιτεχνική καλλιέργεια. Όσον αφορά στους ισχυρισμούς για μη ενημέρωση των γονέων, επεσήμανε ότι οι μαθητές έχουν χρόνο να ενημερώσουν τους γονείς τους, αφού μεταξύ της δήλωσης συμμετοχής και της τέλεσης του μυστηρίου μεσολαβεί ικανό χρονικό διάστημα. Επιπλέον, συνέχισε, οι γονείς που δεν επιθυμούν τη συμμετοχή των παιδιών τους σε δραστηριότητες του σχολείου, μπορούν να ζητήσουν την εξαίρεσή τους.

Έδαφος για διακρίσειςΜετά από εξέταση των ισχυρισμών και των δύο πλευρών η Αρχή εξέφρασε προβληματισμό για την τέλεση του μυστηρίου της εξομολόγησης μέσα στο σχολικό χώρο και έντονες επιφυλάξεις κατά πόσο η διαδικασία που τηρείται οδηγεί τελικά σε μια συνειδητή επιλογή αποδοχής του μυστηρίου, με την έννοια της εθελοντικής συμμετοχής. «Μέσω της πρόσκλησης ιερέων σε σχολικούς χώρους πιθανόν να δημιουργείται μια πραγματική κατάσταση που να προκαλεί τελικά την υποχρέωση συμμετοχής στο μυστήριο της εξομολόγησης, καθώς μέσα στα στενά όρια της σχολικής κοινότητας εγκυμονεί πάντα ο κίνδυνος στιγματισμού όσων δεν μετέχουν. Ως εκ τούτου, δεν συμφωνώ με την άποψη ότι η δήλωση ή μη συμμετοχής δεν εγείρει ζητήματα ή διλήμματα ανάμεσα στους μαθητές», επεσήμανε η Αρχή. Υπογράμμισε επίσης ότι «η «προαιρετική» συμμετοχή των μαθητών σε μυστήρια που αποτελούν εκδήλωση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για διακρίσεις, δυσμενείς ή ευμενείς, ανάμεσα σε εξομολογουμένους ή μη και πιθανόν να οδηγήσει σε αναταραχή εντός του σχολικού περιβάλλοντος». Σε ό,τι αφορά στη θέση ότι η εξομολόγηση εντός σχολείου διαδραματίζει εκπαιδευτικό ρόλο, η Αρχή σημείωσε ότι «οι απαραίτητες γνώσεις σε σχέση με τα μυστήρια της χριστιανικής θρησκείας καθώς και σε σχέση με άλλες θρησκείες παρέχεται μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών. Η τέλεση μυστηρίων μιας θρησκείας, ακόμη και της επικρατέστερης, εντός του σχολείου δεν μπορεί να κριθεί απαραίτητη στη διδακτική διαδικασία και μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να διαταράξει την ουδετερότητα που οφείλει να διατηρεί η Πολιτεία στα ζητήματα αυτά». Επεσήμανε ακόμη ότι:
* Η τέλεση της εξομολόγησης στα σχολεία αποδυναμώνει εντέλει τη θρησκευτικότητα και ιερότητα του μυστηρίου, καθώς αυτό εντάσσεται στα πλαίσια μιας ξεκάθαρα εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής διαδικασίας.
* Η διαδικασία καθίσταται ακόμη πιο προβληματική λόγω της έλλειψης ενημέρωσης των γονέων από το σχολείο και της εξασφάλισης της συναίνεσης τους.
* Η πρόσκληση ιερέων για τέλεση του μυστηρίου εντός των σχολείων, κατά τη διάρκεια του διδακτικού χρόνου και υπό την επίβλεψη του εκπαιδευτικού προσωπικού, δεν μπορεί να κριθεί συμβατή με τις αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας και της ουδετερότητας της Πολιτείας έναντι κάθε θρησκείας.
Η Αρχή εισηγήθηκε γι’ αυτό όπως αποφεύγεται η πρόσκληση ιερέων για την τέλεση μυστηριακών τελετουργιών εντός του σχολείου και πρότεινε στον υπ. Παιδείας όπως εξετάσει τα ζητήματα που ανακύπτουν από την πρακτική που εφαρμόζεται και να ερευνήσει το ενδεχόμενο της τέλεσης της εξομολόγησης αποκλειστικά εκτός του σχολικού χώρου.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΨΑΡΙΑ

Ο Χριστιανισμός στην Ελλάδα και η Θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων.

 

1. Αν και οι αρχαίοι θεοί ενσωματώνουν πολλά χαρακτηριστικά που μόνο ο ελληνικός πολιτισμός μπορούσε να τους δώσει, εντούτοις δεν ήταν Ελληνικής προελεύσεως η αρχαία Θρησκεία Στους αρχαίους θεούς πίστευαν οι Έλληνες αλλά οι θεοί δεν είχαν τέλεια Ελληνική συνείδηση. Αυτό φαίνεται από τον Τρωικό πόλεμο του Ομήρου (Θεμελιωτής της Ολύμπιας πίστης).

2. Ο πολύ «λατρεμένος» Απόλλωνας στις μάχες είναι με το μέρος των Τρώων και προστάτης του Έκτορα και ευθύνεται για τον θάνατο του ήρωα των Ελλήνων Αχιλλέα, αφού φανέρωσε στον Πάρη το θνητό του σημείο. Επίσης και ο Άρης όπως και άλλοι, είναι με το μέρος των Τρώων. Ο Χριστός σαν αμερόληπτος εθνικά θεός, είναι ορθολογικά πιο Έλληνας Θεός από αυτούς των Εθνικών.

3. Ο Εθνικός Ιερέας Χρύσης πριν την έναρξη της εκστρατείας των Ελλήνων ενάντια στην Τροία, επικαλείται τον  Απόλλωνας να τιμωρήσει τους Έλληνες για αντιδικίες που έχει με τον Αγαμέμνονα. Ο Απόλλωνας έβρεξε βέλη για 9 ημέρες στο ελληνικό στρατόπεδο σκοτώνοντας όποιον έβρισκε μπροστά του.

4.Ο Απόλλωνας μετά την κυριαρχία των Δωριέων Σπαρτιατών στην Πελοπόννησο, δανείστηκε και αφομοίωσε στοιχεία αρχαιότερων θεοτήτων των Αχαιών, του Κάρνου και του Υάκινθου

5.Ο Απόλλωνας, πήρε σιγουρότατα πολλά στοιχεία από τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ο μύθος περί της νίκης του επί του όφη Πύθων συναντάται σε αντίστοιχους θεούς, σε όλες τις Άριες φυλές (Β. Ευρώπη, Ινδία)

6. Ο Απόλλωνας  συνέβαλε και στον θάνατο του γιου του Αχιλλέα που πήγε να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του στο μαντείο των Δελφών.

7. Ο Δίας ευθύνεται για την τιμωρία των Ελλήνων, μετά από παρακάλια του Αχιλλέα, και την παραλίγο εγκατάλειψη του πολέμου της Τροίας τον 9^ο χρόνο. Τελευταία στιγμή έπεισε ο Οδυσσέας τους Έλληνες να παραμείνουν και να συνεχίσουν τον πόλεμο και έτσι ενώ ήδη ταξίδευαν στα πλοία με κατεύθυνση την Ελλάδα, γύρισαν πίσω και τον τελείωσαν νικηφόρα τον επόμενο χρόνο.

8. Ο Δίας θα βοηθήσει τον Μίνωα να κατακτήσει την Αθήνα και να επιβάλει την θυσία 7 νέων και 7 νεανίδων κάθε 9 χρόνια εις τον Μινώταυρο

9. Ο Απόλλωνας χτύπησε τον Πάτροκλο, ο οποίος ζαλίστηκε και έτσι ήταν πολύ εύκολο για τον Έκτορα να τον σκοτώσει. Αυτό βέβαια προτού ακόμη ο Δίας χωρίσει τους θεούς σε 2 στρατόπεδα, ένα με το μέρος των Ελλήνων και ένα με το μέρος των Τρώων.

10.Ο υιός του Δία Σαρπηδώνας από την Λυκία, θα συμμαχήσει με τους Τρώες ενάντια στους Έλληνες

11.Για το πόλεμο της Τροίας και την ταλαιπωρία των Ελλήνων για 10 ολόκληρα χρόνια, ευθύνονται οι αρχαίοι θεοί που έπαιξαν «πονηρό» παιχνίδι ώστε να δημιουργήσουν αντιδικίες στους θνητούς Έλληνες και στους Τρώες.

12.Η συνήθεια της Ιεροδουλίας στους Ελληνικούς ναούς είναι ανατολική.

13.Ο εχθρός των Χριστιανών Εθνικός Πορφύριος λέει ότι «οι Χριστιανοι Ελληνήζουσι».

14. Πλήθος έργων του Βατικανού (Contra Graecorum errors) πλήττουν την Ορθοδοξία, η οποία συνιστά την ελληνική εκδοχή του χριστιανικού θεού.

15. Αν ήταν εβραϊκή θρησκεία ο Χριστιανισμός, τότε γιατί οι Ιουδαίοι εδίωκαν όποτε μπορούσαν τους Χριστιανούς στον ελλαδικό χώρο;

16. Αν ο Χριστός ήταν Έλληνας, τότε θα ήταν Θεός; Επειδή δεν είναι Έλληνας, δεν είναι Θεός; (τι πιο ανόητη λογική) Έχει ο Θεός εθνότητα; Σε κάποιο έθνος έπρεπε τέλος πάντων να ενσαρκωθεί. Αντίστροφα και ανάλογα με το παραπάνω: όλοι ο δολοφόνοι του ποινικού Ελληνικού δικαίου είναι αθώοι, επειδή είναι Έλληνες;

17. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μπορέσουν να σώσουν τις ψυχές τους και οι Εθνικοί (ειδωλολάτρες, Ρωμαίοι, Έλληνες κ.α. λαοί της αρχαίας και νεότερης εποχής) και όχι μόνο οι Ιουδαίοι.

18. Πώς είναι Εβραϊκή Θρησκεία ο Χριστιανισμός, αφού οι Εβραίοι την απορρίψανε και περιμένουν ακόμη τον Μεσσία τους;

19. Ο Θεός δεν είναι ποτέ ξενόφερτος. Αλλά αν υποθέσουμε τρελά ότι πράγματι είναι ξενόφερτος, τότε κλείστε όλοι τους υπολογιστές σας αυτήν την στιγμή και πετάξατε τους από το παράθυρο και μην συνδεθείτε ξανά στο διαδίκτυο (εφόσον και τα δύο δεν είναι Ελληνικά αλλά ξενόφερτα). Και οι πιστοί του «Δωδεκάθεου» πρέπει να κάνουν το ίδιο για πλειστούς από τους θεούς τους.

21. Επίσης πρέπει να αναφερθεί ότι οι σημερινοί Εβραίοι ανήκουν εθνολογικά στην σημιτική φυλή και ειδικά στο βόρειό της φύλο, στο οποίο ανήκουν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι και οι Αραμαίοι ή Σύριοι. Ας αφήσουμε λοιπόν επιτέλους τις ρατσιστικές θεωρίες για καθαρές φυλές και άλλες αρλούμπες.

22. Το σημαντικότερο είναι ότι οι απόστολοι κήρυξαν, αλλά οι Έλληνες δια μέσω του Χριστιανισμού μεταμορφώθηκαν και έδωσαν την Ελληνική χροιά στην πίστη με το Ορθόδοξο Δόγμα. Χωρίς Ελληνισμό ο Χριστιανισμός πιθανόν να μην μεταδίδονταν στην δύση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι πρώτοι Χριστιανοί επίσκοποι στην Ρώμη (το κέντρο του Εθνισμού) ήταν γενναιόψυχοι Έλληνες (και όχι Εβραίοι κ.λ.π.)

Τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ. Καλλινίκου

Την περ. Παρασκευή εορτή του Αγίου Καλλινίκου εόρτασε τα ονομαστήρια του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Πειραιώς κ. Καλλίνικος. Την παραμονή της εορτής ετελέσθη Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στην Ιερά Συνοδική Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Καπανδρίτι Αττικής της οποίας τυγχάνει κτίτορας και Ηγούμενος ο πρώην Πειραιώς.

Ανήμερα στο Καθολικό της ίδιας Μονής ετελέσθη πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ. Καλλινίκου και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων  Μητροπολιτών Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσεβίου, Δημητριάδος κ. Ιγνατίου οι οποίοι τυγχάνουν και πνευματικά του τέκνα και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ ο οποίος τον διεδέχθη στον  Αρχιερατικό θρόνο.

Συμπροσευχόμενοι στο Αγιο Βήμα ήσαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Πατρών κ. Χρυσόστομος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ανδίδων κ. Χριστοφόρος.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος ο οποίος ανεφέρθη στον εορταζόμενο Άγιο Καλλίνικο  και εις τον εορτάζοντα Μητροπολίτη πρώην Πειραιώς κ. Καλλίνικο.

Ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στο Επισκοπικό αξίωμα, μίλησε για την Αποστολική διαδοχή στην Εκκλησία και για τις ιδιότητες του Επισκόπου και τα χαρίσματα που απορρέουν από την Αποστολική διαδοχή.

Μίλησε για τον Επίσκοπο ως πατέρα, ως διδάσκαλον, και πνευματικόν οδηγόν και κυβερνήτην. Αναφερόμενος στο πρόσωπο του εορτάζοντος Ιεράρχου είπε ότι ο Σεπτός Γέροντας κ. Καλλίνικος ετίμησε και τιμά το Επισκοπικό αξίωμα και ως διάδοχος των Αγίων Αποστόλων προσφέρθηκε θυσιαστικά και συνεχίζει να προσφέρεται στην Εκκλησία ως πατέρας πνευματικός, ως οδηγός ακριβής και ως διδάσκαλος  σοφός των θείων αληθειών και ως κυβερνήτης ψυχών εις λιμένας σωτηρίους.

Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προσωπικά και εκ μέρους των άλλων Αρχιερέων για την αγάπη τού Σεβασμιωτάτου κ. Καλλινίκου και ευχήθηκε στον εορτάζοντα Ιεράρχη να συνεχίσει εις έτη πλείστα να λάμπει ως φως  και να αναλίσκεται ως πνευματικός πατέρας και οδηγός στον ιερό αμπελώνα του Κυρίου.

Ο Σεβασμιώτατος  κ. Χρυσόστομος στην ομιλία του έκανε αναφορά και στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο κυρό Χριστόδουλο ο  οποίος υπήρξε πνευματικό παιδί του πρώην Πειραιώς και ο οποίος εδούλεψε σκληρά - σωματικά και πνευματικά - μαζί με τον κ.Καλλίνικο και τον άγιο Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιο για να κτισθεί και να προοδεύσει η Συνοδική Μονή τής Παναγίας τής Χρυσοπηγής.

Μετά την Θεία Λειτουργία και την διανομή του αντιδώρου από τον εορτάζοντα Μητροπολίτη προσεφέρθη κέρασμα στον κλήρο και τον λαό, στο Αρχονταρίκι της Μονής

Όποιος δεν τιμά την Μητέρα του Θεού

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την μητέρα του, δεν είναι άξιος να λέγεται άνθρωπος.
Όποιος δεν τιμά και δεν ευλαβείται την Μητέρα του Θεού, δεν είναι άξιος να ονομάζεται Χριστιανός. 
Τις δύναται να καυχηθεί ότι είναι πιστός δούλος τού Ιησού, αν δεν είναι πιστός δούλος και της Μητρός Του; Ή ότι είναι ευλαβής τού Υιού, χωρίς να είναι και της Μητρός; 
Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, όσοι λατρεύετε και προσκυνείτε το όνομα του Ιησού, τιμάτε και ευλαβείσθε και το όνομα της Παρθένου Μαρίας, της Μητρός του Ιησού και μητρός ημών.

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δορμπαράκης, «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς» (3)

Θ

"ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ" (3)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Θελητήν του ελέους, ον εγέννησας, μήτερ αγνή, δυσώπησον…»

Παρακάλεσε, Αγνή Μητέρα, τον Χριστό που γέννησες και που είναι θελητής του ελέους…»

Απευθυνόμαστε και πάλι στην Παναγία να γίνει η μεσίτριά μας προς τον Υιό και Θεό της: να παρακαλέσει Εκείνον για χάρη μας – «και Σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν» - διότι εμείς, λόγω των πταισμάτων και των μολυσμάτων της ψυχής μας, δεν έχουμε παρρησία ενώπιόν Του, ώστε ο Χριστός προς χάρη πια Εκείνης να μας δώσει την ίαση της ψυχής και του σώματος. Ο ύμνος όμως χρησιμοποιεί μία φράση που νομίζουμε είναι από τις πιο ωραίες και κατανυκτικές των παρακλητικών κανόνων: ο Κύριος είναι ο «θελητής του ελέους». Δηλαδή όχι μόνον έχει έλεος: αγάπη και συμπάθεια και συγχωρητικότητα για όλους τους ανθρώπους και μάλιστα τους πιστούς σε Αυτόν, με την έννοια ότι οι πιστοί βλέπουν αυτό το έλεος και το αποδέχονται, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται στη ζωή τους, αλλά θ έ λ ε ι και να το έχει. Θέλουμε να πούμε ότι το έλεος του Χριστού σε μας δεν είναι μία προσφορά και ένα άνοιγμα «αφ’ υψηλού», όπως ενός πλούσιου σε έναν φτωχό για παράδειγμα, που του δίνει πολλές φορές για να τον «ξεφορτωθεί» ή από οίκτο, αλλά είναι μία προσφορά, ένα δόσιμο που κατανοείται ως «ανάγκη» του Χριστού, δηλαδή είναι προσφορά χαράς, πού δεν μπορεί να μην υπάρχει.

Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι «ο Θεός αγάπη εστί», η αγάπη δηλαδή συνιστά, όπως λένε οι θεολόγοι, τον τρόπο ύπαρξής Του και δεν είναι απλώς ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά Του. Έτσι ο Θεός δεν μπορεί να μην αγαπά, η αγάπη είναι οφειλή στα πλάσματά Του, γεγονός που σημαίνει ότι είτε Τον θέλουμε είτε δεν Τον θέλουμε, η θετική στάση Του απέναντί μας είναι δεδομένη. Αν ο ίδιος ο Κύριος εντέλλεται να αγαπάμε και τους εχθρούς μας, αν ο απόστολος Παύλος μάς τονίζει ότι «μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους», δηλαδή οφείλουμε, χρωστάμε την αγάπη μας σε κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από τι είναι αυτός, πόσο περισσότερο ισχύει τούτο για Εκείνον, που είναι η πηγή της αγάπης; Μπροστά σ’ αυτόν τον Θεό μας η μόνη στάση βεβαίως είναι η δοξολογία μας και τα δάκρυά μας.

Ακολουθείν

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης : "Μοναχός Χριστόφορος Παπουλάκος (†1861)"

ΜΟΝΑΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ (†1861)

Ὑπό τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Μωυσέως

Σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν, ἐμεῖς δεν θά πάψουμε ν᾽ ἀναφερόμαστε σε ἱερές, ὁδηγητικές μορφές τοῦ παρελθόντος, πρός ἐνίσχυση, ἐνδυνάμωση καί ἀναψυχή. Συμπληρώνονται ἐφέτος 150 ἔτη ἀπό την ὁσιακή κοίμηση τοῦ Παπουλάκου. Πολέμησε ὁλόψυχα ξένες ἐπιδράσεις, δυτικές παραδόσεις, ξένες πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση. Καυτηρίασε τόν ἑτερόδοξο μονάρχη, πού ἔκλεισε πολλά μοναστήρια καί γκρέμισε βυζαντινούς ἱ. ναούς. Γιά τά φλογερά κηρύγματά του, διώχθηκε, ταλαιπωρήθηκε, ἐξορίσθηκε καί φυλακίσθηκε. Οἱ τότε ἐκσυγχρονιστές τόν κατηγόρησαν ὡς ἀγύρτη, γιατί τούς ἐνοχλοῦσαντά λόγια του. Ὁ λαός ἀκολουθοῦσε τόν ἄδολο μαχητή, τόν ἀκέραιο ἱεροκήρυκα, τόν ἀκτήμονα μοναχό, τόν ὁμολογητή ρασοφόρο. Ἀπό νωρίς ὁ Παπουλάκος, κατάλαβε καλά ὅτι ἡ δυτική θεολογίαἦταν ἀνορθόδοξη καί ἀντιορθόδοξη. Ἡ δυτική θεολογία ἤθελε να κατεβάσει τόν οὐρανό στή γῆ, να διατηρεῖ τούς χριστιανούς στη σκλαβιά, νά καλλιεργεῖ τόν ἀλλαζονικό οὑμανιστικό ἀνθρωπισμό, πού ἔφερνε τόν ἀθεϊσμό. Ἀποφάσισε ἔτσι νά διδάξει τόν λαό μεγάλες ἀλήθειες μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του. Ἡ Βαυαροκρατία ἦταν σκληρή ἀπέναντι στόν ὀρθόδοξο κλῆρο. Ἤθελαν νά φραγκέψουν τά πάντα. Ἀντιστάθηκαν σθεναρά, ὁ στρατηγός Μακρυγιάννης, ὁ Κοσμᾶς Φλαμιάτος, οἱ Κολλυβάδες, Φιλοκαλικοί, Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί ὁ ἄφοβος Παπουλάκος.

Ὁ Χριστoφόρος Παναγιωτόπουλος ἤ Χριστοπανάγος ἤ Παπουλάκος ἤ Παπουλάκης γεννήθηκε στο μικρό χωριό Ἄρμπουνα τῶν Καλαβρύτων περί τό 1780. Ζοῦσε μέτρια καί μετρημένα, μέ τά τρία ἀδέλφια του, ἐμπορευόμενος ζῶα. Νέος ἀγάπησε τή μελέτη, τήν προσευχή καί τόν μοναχισμό. Ἔτσι ἀναχώρησε γιά τή ἱ. μονή τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, ὅπου ἐκάρη μοναχός. Κατόπιν ἐπέστρεψε στό χωριό του και ἔξω αὐτοῦ ἔκτισε ἕνα μοναστηράκι, πού τό ἀφιέρωσε στήν Παναγία. Μέ πολλές προσπάθειες κατάφερενά πάρει τήν ἄδεια τοῦ ἱεροκήρυκα. Μέ κόπους καί θυσίες ἄρχισε περιοδεῖες διδάσκοντας κατά τῶν ἄθεων γραμμάτων, σέ ὅλη τήν Πελοπόννησο.

Τό 1833 ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε ἀποσχισθεῖ ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, με πρωτεργάτη τόν Θεόκλητο Φαρμακίδη, πού πιεζόταν ἀπό τόν Μάουερ. Κυνηγήθηκε ὁ μοναχισμός, οἱ μισσιονάριοι ἐργάζονταν ἀνενόχλητοι καί ὁ Παπουλάκος θέλησε ν᾽ ἀντιδράσει δυναμικά. Συνεχίζει τά κηρύγματά του, παρά τ᾽ ὅτι τοῦ πῆραν τήν ἄδεια, ὡς νέος ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τον ἐχθρεύονται καί αὐτόν πολλοί, ὁ Κοραῆς, ὁ Καΐρης, ὁ Φαρμακίδης καί ἄλλοι. Γιά τό ἔργο του συλλαμβάνεται τό 1851 στήν Ἀχαΐα για πρώτη φορά. Ὁ κόσμος τόν ἄκουγε μέ προσοχή καί τόν ὑπεραγαποῦσε. Τά κηρύγματά του στρέφει μέ θεοσημεῖες καί προφητεῖες.

Ὁ λαός τόν ἀκολουθοῦσε πιστά και ἀπτόητα. Μέ προδοσία συνελήφθη τό 1852 καί ὁδηγήθηκε στίς φυλακές τοῦ Ρίο. Στή συνέχεια περιορίσθηκε στή ἱ. μονή Προφήτου Ἠλιοῦ Σαντορίνης καί κατόπιν στη ἱ. μονή Παναχράντου Ἄνδρου. Κι ἐκεῖ δέν ἔπαυσε τίς ψυχωφελεῖς διδαχές καί προτροπές. Ὁ Παπουλάκος ἦταν ἕνας ἁπλός, φτωχός, ἀληθινός καί τίμιος μοναχός. Ἀγαποῦσε τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, τόν Χριστό και τήν Ἀλήθεια. Ἀκολούθησε τον δρόμο τῆς ὁμολογίας, τοῦ μαρτυρίου, τῆς ἀσκήσεως καί τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ψυχῶν. Γι᾽ αὐτό ὁ πιστός λαός τόν ἀγάπησε καί τόν τίμησε ὡς ἅγιο. Παρέδωσε το πνεῦμα του στίς 18.1.1861, 150 ἔτη πρίν ἡ μνήμη του παραμένει ζωντανή, γιά τήν καθαρότητα, γνησιότητα, ταπεινότητα καί ἀληθινότητα τῆς ζωῆς του.

Μορφές ἀνιδιοτέλειας, θυσίας καί προσφορᾶς χρειάζονται ἀπαραίτητα καί σήμερα.Ἡμέρες ἄτονες, ἰσχνές, ἄφωτες καί ταραγμένες, σάν τίς δικές μας, θέλουν ἡρωϊσμό, γενναιότητα, θάρρος καί τόλμη…

Στίς μετά τή σπατάλη ἰσχνές και δύσκολες ἡμέρες μας ξαναχρειάζεται ἐγερτήριο σάλπισμα προς μετάνοια, ἀνόρθωση, ἀνασυγκρότηση καί ὀρθοστασία. Ἡ ἐκκοσμίκευση κούρασε, ὁ μιμητισμός ταλαιπώρησε, ὁ ἐκδυτικισμός ἀλλοίωσε, ὁ συγκριτισμός ἐξαπάτησε, ὁ οἰκουμενισμός ἀστόχησε. Χρειάζονται ἀπαραίτητα γενναῖες φωνές, ἡρωϊκό φρόνημα, ὁμολογία πίστεως, πίστη θερμή ὡς τοῦ ὁσίου Παπουλάκου.

Ορθόδοξος Τύπος, 15/07/2011

Πρόσκληση σε καρδινάλιο να βαφτιστεί Ορθόδοξος

Πρόσκληση σε καρδινάλιο να βαφτιστεί Ορθόδοξος

...Και όχι σε οποιονδήποτε καρδινάλιο, αλλά στον περίφημο καρδινάλιο Κοχ, εκπρόσωπο του Βατικανού στον Οικουμενικό Διάλογο (Ορθόδοξων & Καθολικών). 

 

O καρδ. Κοχ (δεξιά) με το συνομιλητή του, εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα.

ΟΙ “ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ” ΚΑΙ Η “ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ” ΕΚΚΛΗΣΙΑ
(ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΓΛΩΣΣΑ)

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

“Ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Καρδινάλιος Kurt Koch, Πρόεδρος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου περὶ τῆς Προωθήσεως τῆς Χριστιανικῆς Ἑνότητας ἔφα: "Ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς πάπας Παῦλος Ἰωάννης ὁ Β΄, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀναπνέει μὲ δύο πνευμόνια. Γιὰ αἰῶνες ἀναπνέαμε μὲ ἕνα πνευμόνι καὶ τώρα ἀρχίσαμε νὰ ἀναπνέουμε μὲ δύο πνευμόνια, ποὺ ἀντικατοπτρίζονται στὶς σχέσεις ἀνατολῆς καὶ δύσης καὶ ἔτσι διαπιστώνουμε ὅτι αὐτὰ ποὺ μᾶς διαιροῦν εἶναι πολὺ μικρότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν. Ὁ Κύριος ἵδρυσε μία Ἐκκλησία παρόλο ποὺ ὑπάρχουν δύο Ἐκκλησίες." (Ιστολόγιο Χριστιανική Βιβλιογραφία).

Ας βοηθήσουμε, με κάθε καλή διάθεση, τον Καρδινάλιο Κοχ να αντιληφθεί ορισμένα απλά πράγματα, τα οποία είτε όντως δεν κατανοεί, είτε σκόπιμα διαστρέφει.

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΡΤΙΜΕΛΕΣ

Η Εκκλησία, λέγει ο εξοχότατος, ανέπνεε με ένα πνευμόνι, ενώ τώρα αναπνέει με δύο και ενώ ο Χριστός ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία τώρα υπάρχουν δύο!!!

Η Εκκλησία, εξοχότατε Καρδινάλιε Κοχ, είναι το “Σώμα του Χριστού”. Και ο Χριστός είναι αρτιμελής! Δεν υπάρχει στο Σώμα Του σπίλος ή ρυτίδα. Ποτέ δεν υπήρξε ανάπηρο. Ως εκ τούτου το Σώμα Του (δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία) είχε πάντοτε δύο πνεύμονες και ανέπνεε κανονικότατα.

Εξ ου και μετά το Σχίσμα ανεδείχθησαν εκατομμύρια Αγιοι και παρήχθη θεολογία που αναπνέει από καθαρά πνευμόνια, όπως η διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αγίου Μάρκου Εφέσου Ευγενικού, του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς και τόσων άλλων Αγίων της Εκκλησίας.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ

Παράλληλα ο εξοχότατος πρέπει να έχει υπόψη του ότι η Εκκλησία ήταν, είναι και θα παραμείνει ΜΙΑ και αδιαίρετη όπως ακριβώς τη σύστησε ο Χρστός. Τα δε όριά Της συμπίπτουν ΑΠΟΛΥΤΑ με την ΜΙΑΝ Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΛΛΑ ΠΤΩΜΑ ΕΞΑΙΣΙΟΝ

Δεν υπάρχει κανένας ιστορικός ή θεολογικός λόγος ο εξοχότατος κ. Κοχ να συγχύζει τον Παπισμό με την Εκκλησία.

Η αρχαία Ρώμη εξέπεσε από την Εκκλησία πριν χίλια περίπου χρόνια. Ως εκ τούτου δεν αναπνέει ούτε με ένα, ούτε με δύο πνεύμονες.

Ο Παπισμός είναι νεκρό τυμπανιαίο πτώμα, που αναδίδει την αφόρητη δυσωδία των σταυροφοριών, της Ιεράς Εξέτασης, της εκκοσμίκευσης του χριστιανισμού, της συνενοχής με την αποικιοκρατία, της ανοχής ή και της προαγωγής της δουλείας, της διεξαγωγής των “Ιερών” πολέμων, της συνεργασίας με τους φασίστες και τους Ναζί, του κουκούλωματος των παιδόφιλων Φραγκοπαπάδων και τόσων άλλων εγκλημάτων κατά της πίστης μας και της ανθρωπότητας.

ΝΑ ΒΑΦΤΙΣΤΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

Αν λοιπόν ο εξοχότατος Καρδινάλιος Κοχ θέλει να ζήσει την εν Χριστώ ζωή πρέπει να προσέλθει εν μετανοία, με το μυστήριο του βαπτίσματος, στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επειδή το βάπτισμα των αιρετικών δεν είναι έγκυρο (είναι “μίασμα” όπως μας εξηγεί ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης).

Τότε θα αντιληφθεί τι σημαίνει αναπνοή από δύο πνεύμονες, επειδή τώρα ούτε με ένα, ούτε με δύο πνεύμονες αναπνέει, ασχέτως του τι είδους ψεύδη του έχουν πει οι συνομιλητές του στο Μπαλαμάντ και τη Ραβέννα και τα οποία φυσικά ψεύδη δεν δεσμεύουν ούτε κατά διάνοιαν την Εκκλησία, αλλά εκπροσωπούν ΜΟΝΟΝ το κακόδοξο φρόνημα ορισμένων ορθοδόξων αντιπροσώπων! Οχι την πίστη της Εκκλησίας. 

 

***

ΥΓ. του blog μας:  

Οι απόψεις του καρδινάλιου Κοχ για την ενότητα των Εκκλησιών (Ορθόδοξων - Καθολικών) εκφράζονται εύγλωττα σ' αυτή τη συνέντευξη.

Εκεί όμως, ανάμεσα σε άλλα "φιλειρηνικά" (που σίγουρα συγκινούν την ευαισθητοποιημένη κοινή γνώμη), λέει:

Kαρδινάλιος Κoch: Πιστεύω ότι, όταν συναντιόμαστε με τους ορθοδόξους βρισκόμαστε σαν  στο σπίτι μας. Γιατί οι Ορθόδοξοι  έχουν διατηρήσει τις  δομές, τη νοοτροπία της Αρχαίας Εκκλησίας. Εμείς οι καθολικοί βρισκόμαστε σε κίνδυνο  να ξεχάσουμε αυτήν την πραγματικότητα. Και εάν ακόμη η ρήξη ανάμεσα σε αυτές τις Αρχαίες Ορθόδοξες Εκκλησίες έγινε περισσότερο από μια χιλιετία, έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι σαν στο σπίτι μου, όταν τις επισκέπτομαι. Με τους Προτεστάντες, καίτοι διαχωριστήκαμε μόλις πριν από 400 χρόνια, είναι μια άλλη πραγματικότητα.

Ναι, εξοχώτατε. Βρίσκεστε στο σπίτι σας, όταν επισκέπτεστε την Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί οι πνευματικές ρίζες της Δύσης (οι δικές σας ρίζες) είναι ορθόδοξες. Ο χριστιανισμός της δυτ. Ευρώπης των πρώτων 1000 ετών μ.Χ. έχει μεγαλύτερη σχέση με την ορθοδοξία (είναι ορθοδοξία) παρά με τον καθολικισμό, μεσαιωνικό ή μεταγενέστερο... Δεν το γνωρίζετε;

Γι' αυτό ονομάζεται "Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας" το βιβλίο που αφηγείται την έρευνα των αρχαίων χριστιανικών πηγών και τελικά τη μεταστροφή στην Ορθοδοξία μιας ολόκληρης προτεσταντικής Εκκλησίας στην Αμερική.

Γι' αυτό μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία, τον Αύγουστο του 2010, ο διάσημος Ελβετός θεολόγος και μοναχός π. Γαβριήλ Bunge.

 

Παύλος ντε Μπαγεστέρ

 

Γι' αυτό μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία ο φραγκισκανός μοναχός Παύλος ντε Μπαγεστέρ (Paul De Ballester), που μάλιστα δολοφονήθηκε μόλις τέλεσε τη θεία λειτουργία στην πόλη του Μεξικού το 1984. Το βιβλίο του Παύλου ντε Μπαγεστέρ, που μετά από περιπέτειες τελείωσε βίαια τη ζωή του ως ορθόδοξος επίσκοπος Ναζιανζού, Η πορεία μου στην Ορθοδοξία, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και φανερώνει πολύ καθαρά, μέσα από τα μάτια ενός αγνού νέου καθολικού μοναχού, γιατί ο καθολικισμός είναι αίρεση.

Δυο ταπεινές προτάσεις ακόμη:

Η νόσος του δυτικού ανθρώπου και η θεραπεία της

Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Δύση (του Γάλλου ρωμαιοκαθολικού κληρικού π. Πλακίδα Deseille, που μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία συνεχίζοντας να σέβεται πάρα πολύ την πνευματική του κληρονομιά).

Με αγάπη, χωρίς κανενός είδους φανατισμό - γιατί φανατισμός σημαίνει ν' αγαπάς τις ιδέες σου πιο πολύ από τον αδελφό σου και τέτοιο πράγμα δε συμβαίνει εδώ.

Λέσχη Μπίλντερμπεργκ: «Τα νησιά της Ελλάδας- Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος- Η αύξηση του πληθυσμού»

Στην τελευταία συνάντηση τα μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ , η οποία θεωρείται παγκόσμια σκιώδης κυβέρνηση του πιο ισχυρού παγκόσμιου οργάνου των Μασόνων, συμφώνησαν στην έναρξη ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι ‘σοφοί’ μετά τη διαπίστωση ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός δεν μειώνεται με την δυναμική που βρίσκεται σε ισχύ και τίθεται η ανάγκη ανακοπής της αυξητικής τάσης του παγκόσμιου πληθυσμού μέσω ενός πολέμου.

Ο Όμιλος Bilderberg από παλαιότερα προέβλεπε στη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, όπως έχουν, άλλωστε, γράψει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εδώ και αρκετά χρόνια.
Σύμφωνα με τα σχέδιά της Λέσχης, λ.χ. η Ρωσία εδώ και πολλές δεκαετίες θα έπρεπε να έχει μόνον 20 εκατομμύρια κατοίκους.

Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει η διαπίστωση ότι οι χώρες των οποίων οι πληθυσμοί είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν αρνητική φυσική αύξηση. Οι πληθυσμοί των χωρών αυτών κάθε χρόνο παρουσιάζει μείωση κατά μισή ποσοστιαία μονάδα.

Μόνο στη Ρωσία, η οποία είναι μια Ορθόδοξη χώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της των απογραφικών μέτρων που εφάρμοσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, παρουσιάζει πληθυσμιακή μείωση κατά 700 χιλιάδες ανά έτος.

Σύμφωνα, εξάλλου, με ορισμένες αναφορές των μέσων μαζικής ενημέρωσης κατά την προηγούμενη συνεδρίαση αυτής της ισχυρής ομάδας, η οποία περιλαμβάνει νυν και πρώην πολιτικούς, τραπεζίτες, αριστοκράτες, επιχειρηματίες, είχαν μιλήσει για πόλεμο στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική με σκοπό την ανακατανομή των πετρελαϊκών πηγών.

Στη σύνοδο του St.Moritz, συζήτησαν, ακόμη, την υποστήριξη του ευρώ, τη βοήθεια της Ελλάδας για το χρέος της, το οποίο πρέπει να πληρώσει με τα νησιά της.

Συμφώνησαν ακόμη τη συνέχιση της κατοχής στο Ιράκ, την πρόκληση οικονομικής κρίσης σε Ρωσία και Κίνα, με στόχο το ‘τίναγμα’ των χρηματοπιστωτικών τους συστημάτων.

Η βρετανική εφημερίδα «Guardian» γράφει ότι αυτό το έτος η ομάδα Bilderberg ήταν αναβαθμισμένη και ότι μεταξύ των άλλων προσκεκλημένων παραβρέθηκε και ο εκφραστής της ρωσικής ολιγαρχίας Alexei Mordashov.

Η συνάντηση στο St. Moritz, φέτος, βρισκόταν υπό την αιγίδα του David Rockefeller. Στο ανώτατο όργανο της Συμβουλευτικής Επιτροπής υπήρξαν μέλη κατά καιρούς οι Edmund Roshtild, Zbignjev Brzezinski, Paul Wolfowitz, Richard Holbrooke και ο Romano Prodi.

Η συνεδρίαση της ομάδας στο Σαιντ Μόριτζ, όπως πάντα, πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών με υψηλότατα μέτρα ασφαλείας.

Καμία διεθνής συνάντηση στο κόσμο δεν γίνεται με τόση μυστικότητα όπως της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ

«Πολιτιστικό» φόρο υπέρ της Ελλάδας ζητά Γερμανίδα ιστορικός

«Πολιτιστικό» φόρο υπέρ της Ελλάδας ζητά Γερμανίδα ιστορικός

Η Λεονόρα Ζέελινγκ, ιστορικός και συγγραφέας προτείνει: «πέντε σεντ τη λέξη, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα».

Μια Γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας εξεγέρθηκε με τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για την Ελλάδα. Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Deutsche Welle («DW»), πρόκειται για τη Λεονόρα Ζέελινγκ (Leonora Seeling), η οποία ζήτησε να επιβληθεί ένας έκτακτος, πολιτιστικός φόρος για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η κ. Ζέελινγκ δεν είναι κάποια από τους γνωστούς χειριστές ελληνικών θεμάτων στη Γερμανία. Πλην όμως, έχει διδάξει σε γερμανικά και γαλλικά πανεπιστήμια ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής, έχει εκδώσει λογοτεχνία, γνωρίζει – από πολλά ταξίδια της την τελευταία δεκαετία – την Ελλάδα και τώρα ξεσπάθωσε, εκδίδοντας ένα βιβλιαράκι.
Το πόνημά της, που εκδόθηκε από το μικρό εκδοτικό οίκο της Στουτγάρδης «Αρύκανδα» (όπως ονομαζόταν η αρχαία πόλη της Λυκίας), είναι γραμμένο σε μορφή αγόρευσης προς τους πολίτες και φέρει τον τίτλο: «5 σεντ, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα». Πρόκειται δε – σύμφωνα με το δημοσίευμα – «για μια άνευ όρων θερμή συνηγορία υπέρ της Ελλάδος από γερμανική γραφίδα».
«Ευτελής» πολιτιστικός φόρος
Αφορμή για τη δημόσια τοποθέτηση της Γερμανίδας συγγραφέως αποτέλεσε ο ενοχλητικός – σύμφωνα με την ίδια – τόνος των δημοσιευμάτων για την Ελλάδα. Άλλωστε, το ζήτημα για την κ. Ζέελινγκ δεν είναι να επισημανθούν οι αδυναμίες της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής αλλά να βρεθούν πάση θυσία λόγοι, ώστε να σωθεί η Ελλάδα, την οποία θεωρεί πολύτιμη ως κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ πρότεινε την επιβολή – σε ευρωπαϊκό επίπεδο – ενός μηδαμινού, συμβολικού πολιτιστικού φόρου: όποιος χρησιμοποιεί σήμερα ελληνικές λέξεις να πληρώνει πέντε «ευτελή» λεπτά του ευρώ για κάθε μία από αυτές. Δηλαδή, μόλις ο Γερμανός πει Idee, μόλις ο Γάλλος προφέρει idee ή ο Άγγλος ξεστομίσει idea, να κατακυρώνονται αμέσως 5 σεντ στον ελληνικό δημόσιο κορβανά. Το ίδιο για τις λέξεις ψυχή και ψυχανάλυση, δημοκρατία και πολιτική, μουσείο, Ευρώπη και ευρώ και πάει λέγοντας.
Με πάθος και εμμονή αλλά και έκδηλη χαρά η κ. Ζέελινγκ υπολογίζει τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια που θα έμπαιναν στον άδειο ελληνικό ?μπεζαχτά?. Μάλιστα, είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν αυτόν το φόρο στην Ελλάδα, χωρίς τα πνευματικά και επιστημονικά επιτεύγματα της οποίας δε θα υπήρχε σήμερα ούτε ευρωπαϊκός πολιτισμός, ούτε ευρωπαϊκή τεχνολογία, ούτε τα αεροπλάνα θα κινούνταν, ούτε τα πλοία θα έσχιζαν τα πελάγη.
Ο λόγος περί διαφθοράς
Το δεύτερο ζητούμενο της Γερμανίδας συγγραφέως είναι να συμμαζευτούν οι γερμανικές γραφίδες, που με τόσο δασκαλίστικο ύφος έσπευσαν να καταδικάσουν την ελληνική πρακτική και την ελληνική νοοτροπία. Για το λόγο αυτό, υπενθύμισε πως δίπλα στην αφελώς απροκάλυπτη ελληνική διαφθορά – τη «δημοκρατική διαφθορά», όπως την αποκαλεί – βρίσκεται η μεγαλόσχημη και υποκριτική διαφθορά της γερμανικής οικονομίας αλλά και της πολιτικής.
Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ έκανε τη σύγκριση των αποδοχών ενός Έλληνα δημόσιου υπαλλήλου, μαζί με τις περικοπές του 10%, με το υψηλότερο επίδομα που – υπό ορισμένες προϋποθέσεις – παίρνει ο Γερμανός άνεργος, πρότεινε τη μείωση των ελληνικών αγορών γερμανικών όπλων κατά 50% και άλλα πολλά. Σύμφωνα δε με τη «DW», η Λεονόρα Ζέελινγκ, τα έκανε όλα αυτά διότι απλά «είναι μια μορφωμένη Γερμανίδα που της πάτησαν τον κάλο, επειδή της προσέβαλαν την Ελλάδα».

«Πολιτιστικό» φόρο υπέρ της Ελλάδας ζητά Γερμανίδα ιστορικός

«Πολιτιστικό» φόρο υπέρ της Ελλάδας ζητά Γερμανίδα ιστορικός

Η Λεονόρα Ζέελινγκ, ιστορικός και συγγραφέας προτείνει: «πέντε σεντ τη λέξη, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα».

Μια Γερμανίδα ιστορικός και συγγραφέας εξεγέρθηκε με τα επιτιμητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου για την Ελλάδα. Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Deutsche Welle («DW»), πρόκειται για τη Λεονόρα Ζέελινγκ (Leonora Seeling), η οποία ζήτησε να επιβληθεί ένας έκτακτος, πολιτιστικός φόρος για τη δημοσιονομική διάσωση της Ελλάδας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η κ. Ζέελινγκ δεν είναι κάποια από τους γνωστούς χειριστές ελληνικών θεμάτων στη Γερμανία. Πλην όμως, έχει διδάξει σε γερμανικά και γαλλικά πανεπιστήμια ιστορία των μαθηματικών και της φυσικής, έχει εκδώσει λογοτεχνία, γνωρίζει – από πολλά ταξίδια της την τελευταία δεκαετία – την Ελλάδα και τώρα ξεσπάθωσε, εκδίδοντας ένα βιβλιαράκι.
Το πόνημά της, που εκδόθηκε από το μικρό εκδοτικό οίκο της Στουτγάρδης «Αρύκανδα» (όπως ονομαζόταν η αρχαία πόλη της Λυκίας), είναι γραμμένο σε μορφή αγόρευσης προς τους πολίτες και φέρει τον τίτλο: «5 σεντ, ώστε να σώσουμε την Ελλάδα». Πρόκειται δε – σύμφωνα με το δημοσίευμα – «για μια άνευ όρων θερμή συνηγορία υπέρ της Ελλάδος από γερμανική γραφίδα».
«Ευτελής» πολιτιστικός φόρος
Αφορμή για τη δημόσια τοποθέτηση της Γερμανίδας συγγραφέως αποτέλεσε ο ενοχλητικός – σύμφωνα με την ίδια – τόνος των δημοσιευμάτων για την Ελλάδα. Άλλωστε, το ζήτημα για την κ. Ζέελινγκ δεν είναι να επισημανθούν οι αδυναμίες της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής αλλά να βρεθούν πάση θυσία λόγοι, ώστε να σωθεί η Ελλάδα, την οποία θεωρεί πολύτιμη ως κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ πρότεινε την επιβολή – σε ευρωπαϊκό επίπεδο – ενός μηδαμινού, συμβολικού πολιτιστικού φόρου: όποιος χρησιμοποιεί σήμερα ελληνικές λέξεις να πληρώνει πέντε «ευτελή» λεπτά του ευρώ για κάθε μία από αυτές. Δηλαδή, μόλις ο Γερμανός πει Idee, μόλις ο Γάλλος προφέρει idee ή ο Άγγλος ξεστομίσει idea, να κατακυρώνονται αμέσως 5 σεντ στον ελληνικό δημόσιο κορβανά. Το ίδιο για τις λέξεις ψυχή και ψυχανάλυση, δημοκρατία και πολιτική, μουσείο, Ευρώπη και ευρώ και πάει λέγοντας.
Με πάθος και εμμονή αλλά και έκδηλη χαρά η κ. Ζέελινγκ υπολογίζει τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια που θα έμπαιναν στον άδειο ελληνικό ?μπεζαχτά?. Μάλιστα, είναι απόλυτα πεπεισμένη ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν αυτόν το φόρο στην Ελλάδα, χωρίς τα πνευματικά και επιστημονικά επιτεύγματα της οποίας δε θα υπήρχε σήμερα ούτε ευρωπαϊκός πολιτισμός, ούτε ευρωπαϊκή τεχνολογία, ούτε τα αεροπλάνα θα κινούνταν, ούτε τα πλοία θα έσχιζαν τα πελάγη.
Ο λόγος περί διαφθοράς
Το δεύτερο ζητούμενο της Γερμανίδας συγγραφέως είναι να συμμαζευτούν οι γερμανικές γραφίδες, που με τόσο δασκαλίστικο ύφος έσπευσαν να καταδικάσουν την ελληνική πρακτική και την ελληνική νοοτροπία. Για το λόγο αυτό, υπενθύμισε πως δίπλα στην αφελώς απροκάλυπτη ελληνική διαφθορά – τη «δημοκρατική διαφθορά», όπως την αποκαλεί – βρίσκεται η μεγαλόσχημη και υποκριτική διαφθορά της γερμανικής οικονομίας αλλά και της πολιτικής.
Για το λόγο αυτό, η κ. Ζέελινγκ έκανε τη σύγκριση των αποδοχών ενός Έλληνα δημόσιου υπαλλήλου, μαζί με τις περικοπές του 10%, με το υψηλότερο επίδομα που – υπό ορισμένες προϋποθέσεις – παίρνει ο Γερμανός άνεργος, πρότεινε τη μείωση των ελληνικών αγορών γερμανικών όπλων κατά 50% και άλλα πολλά. Σύμφωνα δε με τη «DW», η Λεονόρα Ζέελινγκ, τα έκανε όλα αυτά διότι απλά «είναι μια μορφωμένη Γερμανίδα που της πάτησαν τον κάλο, επειδή της προσέβαλαν την Ελλάδα».

Ο Τσιτσί-μαμά

Ιστορικός Χάρτης Μικράς Ασίας

Όπως τα περισσότερα χωριά έχουν κάποιον τύπο με τον οποίο οι υπόλοιποι περνούν την ώρα, έτσι και το δικό μας το χωριό, το μικρό Γιαγτζιλάρ, είχε έναν έφηβο, ένα παιδί, γιατί παιδί είχε μείνει ο Δημήτρης στην τόσο σύντομη ζωή του.

Ήταν από τα παιδιά που συνηθίζομε να λέμε πως είναι αδικημένα από τη φύση, γιατί από τη γέννησή τους έχουν κάποιο κουσούρι. Ο Δημήτρης λοιπόν είχε γεννηθεί αγαθός, όχι τρελός.

Μεγάλωνε το κορμάκι του αλλά το μυαλό του έμενε μωρουδίστικο. Δεν έμαθε ποτέ να μιλά. Έμαθε μόνο να λέει δύο λέξεις κι αυτές ήταν όταν πεινούσε, “τσιτσί”, δηλαδή κρέας, και “μαμά”, δηλαδή ψωμί. Όταν πεινούσε λοιπόν ο Δημήτρης, ζητούσε από όποιον άνθρωπο βρισκόταν μπροστά του “τσιτσί μαμά”. Από αυτές τις δυο λέξεις, τις μόνες που ήξερε, πήρε και το παρατσούκλι Τσιτσί-μαμά και μόνο μ’ αυτό το όνομα καταλάβαινε πως φώναζαν εκείνον. Το βαφτιστικό του σιγά σιγά ξεχάστηκε τελείως, μόνο οι γονείς του το θυμούνταν, χωρίς όμως ούτε κι αυτοί να το χρησιμοποιούν πολύ. Τον Τσιτσί-μαμά δεν τον πείραζαν οι χωριανοί όπως γίνεται συνήθως μ’ αυτούς τους ανθρώπους.

Πρώτον γιατί οι γονείς του ήταν σοβαροί κι αξιοπρεπείς άνθρωποι και δεύτερον γιατί δεν ήταν για πείραγμα ένα αγαθό πλάσμα. Ήταν πιο πολύ για λύπη παρά για πειράγματα κι αστεία. Τον έστελναν μόνο να κάνει θελήματα και κείνος πρόθυμα έτρεχε να εξυπηρετήσει όποιον του ζητούσε κάτι.

Ο Τσιτσί-μαμά λοιπόν στη μεγάλη σφαγή ήταν δεκαεφτά χρονών, έφηβος με όλα τα σημάδια της εφηβείας στο κορμί του. Ψηλός, μαλλιαρός σαν αρκούδα, κουρεμένος σύρριζα και ξυπόλητος πάντα. Αυτοί που τον γνώρισαν έλεγαν πως και να ήθελε να φορέσει παπούτσια, δε θα έβρισκε στο νούμερο του, γιατί οι πατούσες του ήταν πελώριες… Και στην εκκλησία τις Κυριακές ξυπόλυτος πήγαινε.

Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στο χωριό, άρχιζαν να σφάζουν στην πλατεία, όσους είχαν την ατυχία να είναι ακόμα εκεί. Ο Τσιτσί-μαμά ούτε που καταλάβαινε τι γινόταν. Άκουγε τις φωνές εκείνων που έσφαζαν, έβλεπε το αίμα που έτρεχε, δεν έδειχνε όμως ούτε να φοβάται ούτε να καταλαβαίνει τι γινόταν. Περίμενε υπομονετικά να έρθει η σειρά του. Πλησίασε, χαμήλωσε το κεφάλι και περίμενε να σηκωθεί το τούρκικο μαχαίρι να κόψει το λαιμό του. Τα κτήνη είχαν κουραστεί, τα ρούχα τους ήταν βαμμένα κατακόκκινα από το αίμα των μαρτύρων που τους πιτσιλούσε. Όταν πλησίασε ο ανάπηρος έφηβος, κατάλαβαν ότι μ’ αυτόν μπορούσαν να διασκεδάσουν. Τον ξεντύνουν και τον αφήνουν ολόγυμνο. Πετούν κι αυτοί τα ματωμένα ρούχα τους κι αρχίζουν ο ένας μετά τον άλλον να τον βιάζουν. Μούγκριζε σαν πληγωμένο θηρίο, αντιδρούσε, σφάδαζε από τους πόνους. Τα κτήνη εξαγριώνονταν περισσότερο κι όταν κουράστηκαν, γελώντας του πήραν το κεφάλι. Ένας μάρτυρας προστέθηκε ακόμα στα νέφη των μαρτύρων, ένας ακόμα άγιος.

πηγή: Ελευθερίας Μπαντουράκη-Μπολέτη, Ταξιδεύουν στην Ιωνία τα όνειρα μας, Εκδόσεις Γερμανός, Θεσσαλονίκη 1999

Ο διοικητής της ΤτΕ συμμερίζεται τις αγωνίες του αρχιεπισκόπου

Επιστολή - απάντηση στις συγκεκριμένες προτάσεις που του είχε υποβάλλει πρόσφατα ο Μακαριώτατος έστειλε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλος.
O διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος στην επιστολή του υπογραμμίζει πως συμμερίζεται τις αγωνίες του Μακαριωτάτου, σημειώνοντας πως τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες των επιλογών ενός προτύπου ανάπτυξης πως μας οδήγησε στην χρεοκοπία.
O Μακαριώτατος είχε υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις για να βγουν οι Έλληνες από το αδιέξοδο και να ανακουφιστούν από το “άλγος των νέων μέτρων”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, στις επιστολές του προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο και τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλο.
Προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος ο Μακαριώτατος είχε προτείνει:
α. Την αναστολή των πλειστηριασμώναπό τις Ελληνικές Τράπεζες, όσων έχουν λάβει είτε υψηλό, ειτε χαμηλό δανεισμό για αγορά πρώτης κατοικίας.
β. Τηνενίσχυση των μέτρων γιά ανάπτυξηκαι βιώσιμη επιχειρηματικότητα και
γ. την επανεξέταση του αυστηρού φορολογικού πλαισίουμε γνώμονα τήν ίση συμμετοχή στην απόσβεση του εθνικού χρέους.
Τα παραπάνω μέτρα, κατέληγε στην επιστολή του ο Μακαριώτατος, έχουν τή δύναμη να ξεκουράσουν τον δοκιμαζόμενο λαό μας. (Εκ της Αρχιεπισκοπής)