Τι συμβαίνει στον τόπο όπου σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Ιησούς;

 
Έχω πολλές φορές γράψει για τους Αγίους  Τόπους όχι μόνο γιατί βρέθηκα εκεί ως ανταποκρίτρια σε μεγάλα γεγονότα που είχαν σχέση με την χώρα του Ισραήλ και την Παλαιστινιακή ηγεσία αλλά καλύπτοντας και σημαντικές στιγμές της ορθοδοξίας.

Της Μαρίας Γιαχνάκη

Η μεγάλη εβδομάδα, ηAφή του Αγίου Φωτός και άλλες εορτές που είχαν διπλή αξία για τους ορθόδοξους όταν βρισκόσουν εκεί που συνέβησαν τα γεγονότα έγιναν για μένα μάθημα ζωής βοηθώντας με παράλληλα να νιώσω και αυτήν την αύρα που σε περιβάλει όταν περπατάς στα μέρη που περπάτησε ο Ιησούς.
Αυτό όμως το αγνό και θρησκευτικό συναίσθημα που μπορεί να νιώσει κάποιος για όποιο λόγο κι αν βρεθεί εκεί ανά πάσα στιγμή διώκεται  και διώκεται μέσα από καθημερινά γεγονότα που συμβαίνουν μπροστά σου και δεν σε αφήνουν πολλές φορές να νιώσεις την ηρεμία που σου δωρίζουν απλόχερα αυτοί οι τόποι, με αποτέλεσμα να μάχεσαι καθημερινά με τον ίδιο σου τον εαυτό και τους πειρασμούς του ευλογημένου κατά τα άλλα τόπου.
Δεν θα αναφερθώ στο προσωπικό μου βίωμα που έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό αλλά κάποια στιγμή, την σωστή στιγμή θα μιλήσω αναλυτικά γι αυτό . Τώρα θα πάρω ως αφετηρία αυτού του δημοσιεύματος την περίοδο της κρίσης στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων . Τότε που ο Πατριάρχης Ειρηναίος έπεσε από τον θρόνο του ή μάλλον τον έριξαν οι αδελφοί του και με εκλογές την θέση του πήρε ο σημερινός πατριάρχης Θεόφιλος .
Ήταν το πρώτο δείγμα που πήρα για την ποιότητα κάποιων αγιοταφιτών όχι όλων  και το πρώτο  ταρακούνημα που ένιωσα κυριολεκτικά και θα που θα μπορούσε να μου καταστρέψει όλη μου την ευλάβεια για την περιοχή και τα προσκυνήματα.
Ήταν η μέρα που τα μεγάλα επεισόδια στο ελληνικό πατριαρχείο λάμβαναν χώρα . Η κατηγορία ότι ο Ειρηναίος πουλούσε την γη του Πατριαρχείου είχε κυκλοφορήσει παντού και οι αγιοταφίτες κάλεσαν Ιερά σύνοδο για να τον ρίξουν και να εκλέξουν νέο Πατριάρχη προκειμένου να σώσουν την περιουσία του Πατριαρχείου . Αυτό βέβαια τελικά δεν αποδείχθηκε ποτέ και μέχρι σήμερα τα αποδεικτικά στοιχεία που βλέπουν το φως δεν τον ενοχοποιούν αλλά ωστόσο τον Ειρηναίο τον έριξαν . ( Σε κάθε αυτά τα γεγονότα αναφέρομαι στο βιβλίο μου που αυτόν τον καιρό γράφω και θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή σύντομα.)
Τις ημέρες εκείνες στο πατριαρχείο γινόταν μεγάλες μάχες ανάμεσα σε ιερωμένους δημοσιογράφους και ντόπιους. Το θέμα ήταν ότι το πατριαρχείο βρισκόταν σε πόλεμο μέσα τους ίδιους του, τους κόλπους και οι αγιοταφίτες παραπατούσαν μη γνωρίζοντας τι έπρεπε να κάνουν . Σύντομα έγιναν πιόνια ενός μεγάλου σχεδίου που καταστρώθηκε κι έπεσαν όλοι τους θύματα, κάνοντας ρεζίλι παγκόσμια το Πατριαρχείο αφού οι σκηνές που διαδραματίστηκαν έμοιαζαν με τέτοιες σε πεδίο μάχης που πρωταγωνιστές νόμιζες δεν ήταν ιερωμένοι αλλά το αντίθετο.
Τότε λόγω της δημοσιογραφικής μου επιμονής κατάφερα να πάρω συνέντευξη για την εφημερίδα το Έθνος από τον Πατριάρχη Ειρηναίο που ήταν κλεισμένος στο κελί του με τους δικηγόρους του και τον κύκλο του προσπαθώντας να βρει μια άκρη σε όλα αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαν όμως τα γεγονότα τον πρόλαβαν και πριν ολοκληρώσει τις ενέργειές του η ιερά σύνοδος του πατριαρχείου τον έριξε από το θρόνο κι έκαναν εκλογές. Το πρωί των μεγάλων γεγονότων ο Πατριάρχης Ειρηναίος μου μιλούσε αποκλειστικά για όλα αυτά για την εφημερίδα το Έθνος και οι υπόλοιποι φανατικοί εναντίον του ιεράρχες το θεώρησαν προσβολή .
Πως είναι δυνατόν να έδινα το λόγο σε έναν έκπτωτο Πατριάρχη και μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες να φιλοξενεί τις θέσεις του; Τους εξόργισε. Την ώρα λοιπόν που κάλυπτα τα γεγονότα στο πατριαρχείο μαζί με άλλους έλληνες και ξένους δημοσιογράφους το μίσος  κάποιων αγιοταφιτών ξεχείλισε που έδωσα βήμα στον Ειρηναίο . Μόλις με είδαν ο Μητροπολίτης πέτρας Κορνήλιος  αφού έριξε στο πάτωμα με κλωτσιές ένα ηλικιωμένο αγιοταφίτη που στήριζε τον Ειρηναίο γύρισε σε μένα και μου έδωσε μπουνιά πετώντας με στον απέναντι τοίχο.
Ο σημερινός δεσπότης Δημήτριος που τότε ήταν στην γραμματεία , κρατούσε μια μαύρη σακούλα των σκουπιδιών χρήματα και ουρλιάζοντας έκανε  να μου τα ρίξει στο πρόσωπο : «γι αυτά δουλεύεις, γι αυτά δουλεύεις»  υπονοώντας προφανώς ότι πήρα χρήματα για να βγάλω την συνέντευξη του Ειρηναίου . Τόσο είχε γυαλίσει το μάτι τους που τα είχαν βάλει με μια ελληνίδα δημοσιογράφο γιατί φοβήθηκαν ότι ήμουν παραταξιακή δημοσιογράφος . όλα τα μέσα ελληνικά και ξένα είχαν την είδηση ότι αγιοταφίτες μοναχοί προπηλάκισαν ελληνίδα δημοσιογράφο.
Την επομένη μέρα όμως παρόλο που χτυπήθηκα και κατηγορήθηκα από εκείνους εγώ δημοσίευα την και την συνέντευξη του επόμενου πατριάρχη κ Θεόφιλου. Τότε λούφαξαν, τα έχασαν  αλλά είχαν ήδη χειροδικήσει εναντίον μου και είχαν προσβάλει το όνομά μου και την ιδιότητά μου.
Το χτύπημα αυτό δεν στάθηκε ικανό όλα αυτά τα χρόνια να με κρατήσει μακριά από το Πατριαρχείο και τα Άγια προσκυνήματα. Δεκάδες αφιερώματα και αποστολές έκανα και κάνω στην περιοχή διότι το Πατριαρχείο δεν είναι μόνο αυτή η κακή εικόνα . Έχει  και αγιοταφίτες που εργάζονται και μοναχούς που πασχίζουν για τα δικαιώματα των ορθόδοξων βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ζωή τους.
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΗΝ ΒΗΘΑΝΙΑ
Πρόσφατα στην επικαιρότητα ήρθε το μοναστήρι στην Βηθανία Μάρθας και Μαρίας όπου οι μουσουλμάνοι μέσα στον χώρο του μοναστηριού χτίζουν οίκημα με το έτσι θέλω. Κανείς δεν αντιδρά από την ελληνική κυβέρνηση και ποια είναι άραγε η στάση του πατριαρχείου;

Τα προβλήματα σε αυτό το μοναστήρι δεν είναι καινούρια . Πολλές φορές οι μοναχές έχουν πέσει θύματα εγκληματικής ενέργειας κι επειδή πραγματικά δεν τις προστατεύει κανείς αναγκάστηκαν να βάλουν συρματοπλέγματα στο μοναστήρι τους για να μην εισέρχονται μέσα σε αυτό φανατικοί αλλόθρησκοι και τις σκοτώσουν. Ζουν πραγματικά σε καθεστώς τρομοκρατίας αλλά θα έπρεπε το ελληνικό πατριαρχείο να κάνει διάβημα γι αυτό για να βρεθεί λύση .  Ως τώρα δεν έχει γίνει τίποτα γιατί ακριβώς κάποιοι δεν ασχολούνται ούτε νοιάζονται από ότι φαίνεται ούτε γι ανθρώπινες ζωές ούτε για μνημεία ιστορικής και θρησκευτικής αξίας.
ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Λίγο πιο πάνω στο μοναστήρι του Αγίου Θεοδόσιου όπου έχει μόνο έναν έλληνα μοναχό τον αρχιμανδρίτη Ιερόθεο τα προβλήματα είναι ακόμη μεγαλύτερα. Τον κρητικό μοναχό προσπάθησαν μέχρι να τον κάψουν δένοντάς τον χειροπόδαρα και πετώντας τον πάνω σε ξύλα αναμμένα με φωτιά και τον γλύτωσαν περαστικοί την τελευταία στιγμή.  Στο ίδιο μοναστήρι υπάρχει ένα μεγάλος πλούτος αρχαιολογικών ευρημάτων που αν αυτά ανήκαν σε άλλους φορείς θα είχαν τώρα προστατευθεί και θα είχε ολοκληρωθεί και η φροντίδα τους.

Όμως ως τώρα παραμένουν έκθετα αφού η ελληνική κυβέρνηση δεν ασχολείται παρά τις υποσχέσεις της  να στείλει μια μικρή ομάδα αρχαιολόγων από αυτούς που κάθονται στα υπουργεία να τα φροντίσει και να προστατεύσει την περιουσία που μας ανήκει. Ο μοναχός αυτός αναγκάζεται να κλειδώνει το μοναστήρι και να τοποθετεί σιδερένιες πόρτες τεράστιες  προκειμένου να προστατευθεί κι εκείνος από τους φανατικούς και η περιουσία του μοναστηριού από τους επιτήδειους.
ΒΑΖΕΙ ΗΛΕΚΤΡΟΦΟΡΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ  ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ
Στο φρέαρ του Ιακώβ στην Σαμάρια στο υπέροχο και μοναδικής ιστορικής και θρησκευτικής αξίας μοναστήρι ο μοναχός Ιουστίνος ,πόσες φορές δεν έπεσε θύμα ξυλοδαρμού, και ληστειών . Και τον έδεσαν και τον ξυλοκόπησαν και προσπάθησαν να τον σκοτώσουν.

Έφτασε στο σημείο να περιβάλει το μοναστήρι με ηλεκτροφόρα καλώδια για να αποτρέπει τους αλλόθρησκους που θέλουν να τον σκοτώσουν και να καταλάβουν το μοναστήρι. Παρά τις κακουχίες εκείνος έχει καταφέρει μια χαρά να το αξιοποιήσει και να μεγαλώσει και την περιουσία του μοναστηριού που σήμερα είναι ένα πραγματικό στολίδι στην Σαμάρια. Στο Φρέαρ του Ιακώβ είναι το πηγάδι που σύμφωνα με τις γραφές ο Ιησούς εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως άνθρωπος στην Σαμαρείτησα .
Πρόσφατα ο μοναχός Ιουστίνος βρέθηκε στο νοσοκομείο ξυλοκοπημένος από τους φανατικούς.
ΤΟΝ ΦΙΜΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΛΗΣΤΕΨΟΥΝ.
Ο μοναχός Γεράσιμος στο μοναστήρι των πειρασμών στο Σαραντάριο όρος πέρασε πολλές φορές δοκιμασίες μπαίνοντας ο ίδιος σε κίνδυνο.

Πόσες φορές δεν μπήκαν νύχτα στο μοναστήρι του , τον έδεσαν τον έκλεψαν και παραλίγο σήμερα να είναι νεκρός. Τελευταία μάλιστα μπήκαν την νύχτα και τον είχαν δεμένο από τις 10 το βράδυ ως το ξημέρωμα.

Τον έδεσαν με ταινία στο στόμα  με σκοινί τα χέρια του πισθάγκωνα και με το μαχαίρι στον λαιμό απειλώντας τον να τον σκοτώσουν ζητούσαν να τους δώσει ότι οικονομίες είχε.
Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου τα γεμάτα απόγνωση λόγια του όταν τον συνάντησα: «Είναι σοβαρό αυτό που γίνεται , δεν ήρθαν για να κλέψουν , ήρθαν να σκοτώσουν …Να σκοτώσουν ήρθαν…. 

πηγή

Γιατί κάποιοι χριστιανοί εκκλησιάζονται μόνο την Μ. Εβδομάδα; Αρκεί αυτό;

Οι ημέρες της τεσσαρακοστής περνούν. Νηστεία, προσευχή, προσοχή, επιμονή, ιερές ακολουθίες. Όλα συνάδουν ώστε να βγεις μετά από σαράντα ημέρες πιο καθαρός, πιο ιερός, πιο άνθρωπος. Εσύ προσπαθείς. Κάποιες φορές πέφτεις, δεν αντέχεις να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες Του και όμως πάλι σηκώνεσαι. Σηκώνεσαι πιάνοντας γερά το πετραχήλι του πνευματικού σου. Σηκώνεσαι καθώς παραδέχεσαι την ανεπάρκειά σου, τα λάθη σου, την πτώση σου.

Καθώς σηκώνεσαι από κάθε πτώση διαπιστώνεις ότι το να σηκωθείς τελικά δεν ήταν δύσκολο. Δύσκολο σου παρουσιαζόταν όταν είχες πέσει. Τώρα που είσαι πάλι όρθιος βλέπεις πίσω και αηδιάζεις με την δειλία σου, βλέπεις πίσω και νιώθεις την ευσπλαχνία του Θεού που σε σήκωσε, που δεν σε άφησε κάτω, που σου έδωσε το χέρι του, σε φώτισε και δεν έμεινες κάτω στην αμαρτία, στη απογοήτευση, στην μωρία του εγωισμού.

Μία νεκρός και μία αναστημένος, πορεύεσαι όλη σου την ζωή, κυρίως αυτήν όμως την περίοδο της τεσσαρακοστής που η συνείδηση λεπτύνει, που η προσπάθεια μεγαλώνει, που η αγωνία σου για την ύπαρξή σου γιγαντώνεται.

Η σαράντα ημέρες όμως τελειώνουν και αυτές τις ημέρες της κατάνυξης, της μετάνοιας, της προετοιμασίας σου τις διαδέχεται μία εβδομάδα. Η Μεγάλη Εβδομάδα.

Μεγάλη Εβδομάδα διότι σε αυτήν την εβδομάδα πραγματώνονται μεγάλα γεγονότα. Γεγονότα που άλλαξαν τον κόσμο, που άλλαξαν την ιστορία, που αλλάζουν και εσένα.

Η πορεία της επίγειας πορείας Του φτάνει στο τέλος. Ο Τέλειος επιτέλους θα μας προσφέρει την τελειότητα που βρίσκεται στο φαινομενικό Του τέλος.

Τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος που διαβάζονται στα ιερά ευαγγέλια, είναι γεμάτα από την ευσπλαχνία Του, είναι γεμάτα από την εμπάθειά μας.

Ο Χριστός, έρχεται στην γη. Είναι Άνθρωπος. Διδάσκει. Θαυματουργεί. Ελεεί. Συγχωρεί. Αγαπά. Προδίδεται. Σταυρώνεται. Ανασταίνεται. Συνεχίζει να Αγαπά…

Το μεγαλείο του Θεού μας είναι ότι μας αγαπά ελεύθερα και μας αφήνει ελεύθερους να Τον αγαπήσουμε ή όχι.

Στην Μ. Εβδομάδα πολλοί άνθρωποι θα πάνε στις εκκλησιές. Πολλοί άνθρωποι που όλο τον χρόνο αδιαφορούσαν για την αγάπη του Χριστού, για όλα αυτά που μας έδωσε και μας δίνει, έρχονται να προσκυνήσουν τον Εσταυρωμένο.

Άνθρωποι που ποτέ τους ίσως δεν έχουν διαβάσει την Αγία Γραφή, που ποτέ τους ίσως δεν είχαν το κουράγιο να ακούσουν τα δώδεκα ευαγγέλια, που ποτέ τους δεν μίλησαν με ιερέα, που ποτέ τους ίσως δεν εκκλησιάστηκαν Κυριακή…έρχονται για να ασπαστούν τον Εσταυρωμένο, έρχονται για να πάρουν μέρος στην λιτανεία του επιταφίου, έρχονται για να πούνε το βράδυ της Αναστάσεως το «Χριστός ανέστη».

Κόσμος πολύς. Οι ιερείς δεν βλέπουν γνώριμα πρόσωπα. Διαπιστώνουν ότι ενώ όλοι αυτοί είναι ενορίτες τους δεν τους γνωρίζουν. Δεν τους γνωρίζουν όχι γιατί δεν θέλουν οι ίδιοι αλλά γιατί δεν θέλουν εκείνοι. Δεν θέλουν αυτοί οι άγνωστοι ενορίτες να γίνουν οικείοι των ποιμένων τους, δεν θέλουν να έχουν σχέση με παπάδες, με αυτά τα παράξενα μαυροφορεμένα πλάσματα. Προτιμούν να έρχονται μία φορά τον χρόνο και να συναντιούνται μόνο με τον Εσταυρωμένο. Ίσως διότι μόνο αυτόν θεωρούν αυθεντικό, γνήσιο, καθαρό, Πατέρα και Αδελφό τους και πολλές φορές δεν έχουν άδικο. Όμως από την άλλη κανένας ιερέας δεν ανταγωνίζεται τον Χριστό, κανείς δεν μπορεί να τολμήσει να συγκριθεί μαζί Του…όλοι δούλοι του και διάκονοι στο έργο Του.

Είναι δύσκολο να πεις ότι αυτοί οι άνθρωποι διακατέχονται μόνο από έναν επιφανειακό συναισθηματισμό που οι ημέρες εκείνες της Μεγάλης Εβδομάδος προσφέρουν. Ίσως είναι μία ευκαιρία, ίσως είναι η ευκαιρία τους να γνωρίσουν την Αλήθεια, την Εκκλησία, τον πραγματικό Χριστό και όχι τον κινηματογραφικό Χριστό.

Δυστυχώς η πλειονότητα των ανθρώπων αυτών που προσέρχονται στους ιερούς ναούς μόνο κατά τις τελευταίες ημέρες της Μ. Εβδομάδος θα αρκεστούν απλά στο να φιλήσουν τον Εσταυρωμένο, στο να διεκδικήσουν να κρατήσουν κάποιο λάβαρο ή και τον σταυρό στην λιτανεία του επιταφίου, στο να περάσουν κάτω από τον επιτάφιο, στο να εισβάλουν από την Ωραία Πύλη για να πάρουν πρώτοι το Άγιο Φως, στο να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη» και μετά να αναχωρήσουν για το σπίτι τους. Και αυτό για το υπόλοιπο της «χριστιανικής ζωής» τους.

Βεβαίως κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό που κάνουνε. Όμως δεν θα πρέπει και κανείς να τους επαινέσει.

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι είναι η αρχή και το τέλος της προσπάθειάς μας να γνωρίσουμε τον Χριστό.

Χωρίς προσωπικό αγώνα, χωρίς καθαρή ζωή, χωρίς μετάνοια, χωρίς προσευχή πως μπορεί κάποιος να βιώσει όλα αυτά τα Θεία γεγονότα αληθινά και όχι επιφανειακά; 

Οι ύμνοι, οι παραδόσεις, τα λόγια, οι «θεατρικές» λατρευτικές παρεμβάσεις μπορεί να κάνουν κάποιους-ες ακόμα και να δακρύσουν. Γιατί όμως δακρύζουν; Για αυτά που έγιναν ή για αυτά που γίνονται; Δακρύζουν για όλα αυτά που κάνανε οι άνθρωποι τότε στον Χριστό ή για αυτά που Του κάνουμε σήμερα;

Ο Χριστός έπαθε από τους ανθρώπους τότε αλλά συνεχίζει να παθαίνει και σήμερα και τώρα…

…Δάκρυσε άνθρωπε, δάκρυσε και κλάψε όχι για τον Ιούδα και τους σταυρωτές του Κυρίου αλλά για τους σημερινούς Ιούδες για τους σύγχρονους σταυρωτές Του. Κλάψε και θρήνησε για την δική σου προδοσία, για τα δικά σου μαστιγώματα, τους εμπτυσμούς και το αγκάθινο στεφάνι που προσφέρεις με τη ζωή σου στον Χριστό.

Πλησίασε τον Εσταυρωμένο ταπεινά, εν μετανοία, όπως ο ληστής εκείνος πάνω στον σταυρό. Σταύρωσε και εσύ τον εαυτό σου εκείνη την ώρα που τα χείλη σου ακουμπούνε το σταυρωμένο Πανάγιο Σώμα Του και πες μέσα στην καρδιά σου το «Μνήσθητι Κύριε όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου…».

Η Μεγάλη Εβδομάδα ίσως είναι η ευκαιρία να μαλακώσει η καρδιά μας. Μην μαλακώσει όμως η καρδιά μας απλά μέχρι κάποια εξωτερικά δάκρυα διότι αυτά τα δάκρυα θα κρύψουν μόνο για λίγο την αποτυχία μας να ζήσουμε μέσα στο φως της Αγάπης Του.

Ας αφήσουμε την καρδιά μας να γεμίσει με την παρουσία Του. Ας αφήσουμε τον κόσμο να λέει τα δικά του και εμείς ας ακούσουμε τον Λόγο. Ας τολμήσουμε να περάσουμε όχι κάτω από τον επιτάφιο –αυτό τίποτα δεν θα μας ωφελήσει- αλλά να περάσουμε κάτω από το πετραχήλι ενός πνευματικού!

Οι άσωτοι ας σωφρονιστούν, οι ακόλαστοι ας συνέλθουν, οι μνησίκακοι ας συγχωρέσουν, οι αμαρτωλοί ας μετανοήσουν.

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν θα ήταν τίποτα από μόνη της εάν δεν υπήρχε μετά από αυτήν η Ανάσταση.

Όλοι σχεδόν Τον πρόδωσαν, όλοι Τον εγκατέλειψαν, όμως Αυτός δεν άφησε κανέναν πίσω, δεν άφησε κανέναν ο οποίος ήθελε να συν-χωρεθεί, ασυγχώρητο. Όλους τους αγκάλιασε. Όλους μας αγάπησε. Μας αγάπησε πριν καν έρθουμε στην ύπαρξη.

Το θέμα είναι εμείς εάν τον αγαπούμε ή απλά τον λυπούμαστε για αυτά που πέρασε εκείνες τις ημέρες των θείων παθών και μετά τον βάζουμε και πάλι στο περιθώριο της ζωής μας. Είμαστε άραγε διατεθειμένοι να αλλάξουμε; Είμαστε άραγε διατεθειμένοι να ζήσομε όπως θέλει Εκείνος και όχι όπως μας βολεύει;

Ο Χριστός δεν περιορίζεται μόνο στην Μεγάλη Εβδομάδα, δεν περιορίζεται στον σταυρό και στον τάφο. Δεν περιορίζεται μέσα στους συναισθηματισμούς ή στους θρησκευτικούς βερμπαλισμούς που θα παρατηρηθούν και πάλι εφέτος.

Ο Χριστός είναι η Ζωή.

Ο Χριστός είναι η Αλήθεια.

Ο Χριστός είναι η Αγάπη.

Ο Χριστός Ανέστη…ας μην Τον αναζητούμε λοιπόν μόνο πάνω στον Σταυρό και στον θάνατο, αλλά ας Τον αναζητούμε στην Ζωή…και θα μας αποκαλυφθεί πριν καν Τον υποψιαστούμε.

αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος

ΕΤ1- ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΝΙΠΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Πατήστε για την σύνδεση 
Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΙΠΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ
Απευθείας μετάδοση από τον 
Ιερό Ναό  Ναό Παναγίας Φανερωμένης Βουλιαγμένης

Του Δείπνου Σου του Μυστικού…

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
«Του Δείπνου Σου του Μυστικού, σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε…»: Ο Υιός παραθέτει το Δείπνο προς τιμή των αδελφών. Η κλήση γίνεται κρίση, κοιτάζοντας τον έσω άνθρωπο. Όμως η κλήση γίνεται ελπίδα, κοιτάζοντας την ευλογία. Εκείνος θέλησε πρώτος και μας καλεί «ίνα ζωήν έχωμεν».
Το Δείπνο είναι εδώ, σήμερα. Ο οικοδεσπότης είναι έτοιμος για να σταυρωθεί «ταύτη τη νυκτί». Να παραδώσει τον εαυτό Του για τους σταυρωτές Του και «της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Έτοιμος για τη θυσία και το θρίαμβο. Το δόσιμο για τους αδελφούς είναι η δόξα Του. Η αγάπη Του γι’ αυτούς είναι η ζωή Του και η Ανάστασή Του.
Κι εμείς, ακόμη στο θάνατο, πορευόμαστε προς Θείαν Κοινωνίαν: του Σταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου. Στηριζόμενοι στην κλήση Του , τη μεγάλη και επιφανή. Παραβλέποντας τα εκούσια και τα ακούσια, τα εν λόγω και έργω, τα κατά νουν και διάνοιαν, τα … Δεν είναι ώρα γι’ αυτά … Είναι η ώρα της Συνάντησης: με τον «Βασιλέα της Δόξης» που «δορυφορείται από τα αγγελικά τάγματα αοράτως». Είναι η ώρα που εν σιωπή και ταπεινώση, δέχεσαι το Δώρο και μένεις εκστατικός μπροστά στον Δωροδότη.
Ρίχνεσαι στο έλεός Του. Σε παραλαμβάνει, σε καθαίρει, σε αγιάζει, σε θεώνει. Γίνεσαι «σύναιμος» και «σύσσωμος» μαζί Του και προχωρείς : στη ζωή τούτη την «τεθλιμμένη» και γεμάτη πόνο, για την Βασιλεία Του τη γεμάτη χαρά και ανάπαυση.

Μεγάλη Τετάρτη - «Πόδας ένιψας των μαθητών σου»

Μεγάλη Τετάρτη -«Πόδας ένιψας των μαθητών σου»

Χριστάκης Ευσταθίου

Η Μεγάλη Τετάρτη φέρνει στο προσκήνιο την αμαρτωλή γυναίκα, η οποία άλειψε τα πόδια του Ιησού με μύρο αναμιγμένο με τα δάκρυά της. Η εσπερινή ακολουθία από την άλλη είναι εναρμονισμένη με τις συχνότητες του Πάθους, με ανάλογο περιεχόμενο: «Ότε οι ένδοξοι μαθηταί εν τω νιπτήρι του δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής φιλαργυρίαν νοσήσας, εσκοτίζετο». «Ταπεινούμενος, δι’ ευσπλαγχνίαν πόδας ένιψας, των μαθητών σου, και προς δρόμον θείον τούτους κατεύθυνας». Το δρόμο της ταπείνωσης που οδηγεί όμως στην πραγματική ανύψωση του ανθρώπου, καταλείπει με το ισχυρό παράδειγμα Του ο Χριστός. Δεν φέρει διακριτικά εξουσίας. Ζώνεται το λέντιο και πλένει τα πόδια των μαθητών Του.

Η πραγματική εξουσία που φανερώνει και εγκαινιάζει στον κόσμο ο Χριστός, δεν βρίσκεται πλέον στη δύναμη, την προβολή, την επιβολή και την καταδυνάστευση, αλλά στη διακονία και την αγάπη που θυσιάζεται. Στην αγάπη που νικά το θάνατο και ξεπηδά από τα σπλάχνα της η ζωή, ως αιώνια και ακατάλυτη δύναμη και αξία.

«Φιλελεύθερος»20/04/2011  

Ο νεανίας με το σεντόνι

Παρασυρμένοι από τους ομοφυλόφιλους ψευτοθεούς τους οι Νεοπαγανιστές, νομίζουν ότι μπορούν να θεωρήσουν όμοιος με αυτούς τους δαίμονες και τον Χριστό μας! Γι' αυτό το αρρωστημένο τους μυαλό δεν διστάζει να υιοθετήσει ανόητες και αυθαίρετες ερμηνείες και κατηγορίες αφηγήσεων της Αγίας Γραφής, τις οποίες πριν από τους Νεοπαγανιστές, παπαγάλιζαν πολλοί αθεϊστές με τα ίδια ανόητα μυαλά.

Ο λόγος για τον κρυφοπαγανιστή Μιχάλη Καλόπουλο, ο οποίος ενώ θέλει να εμφανίζεται ως "ορθολογιστής" και "άθεος", όχι μόνο συγχνωτίζεται με ειδωλολατρικά περιοδικά και ανθρώπους του παγανιστικού δεισιδαιμονικού σκοταδισμού, αλλά και κάθε άλλο παρά "ορθολογιστής" είναι, όπως μαρτυρούν τα γελοία βιβλία του, και επιχειρήματά του. Όμως για όλα αυτά, περί του κου Καλόπουλου, έχει γράψει και αναλύσει εκτενώς ο Ανώνυμος Απολογητής. Και αυτή τη φορά λοιπόν, ο κος Καλόπουλος, βγαίνοντας στην τηλεόραση να πει τις ασυναρτησίες του, έγινε πάλι ρεζίλι. Ας εξετάσουμε εδώ μία ανορθολογική και αστήρικτη δήλωσή του: Είπε ο κρυφοπαγανιστής κος Καλόπουλος: "Στο σημείο που το Ευαγγέλιο περιγράφει την σύλληψη του Ιησού, μας λέει το Ευαγγέλιο πως ήταν ένας… γυμνός νεαρός παρέα με τον Ιησού!!!. Τι ήθελε άραγε μαζί του, έτσι γυμνός;" Υπονοώντας ότι "ο Ιησούς έκανε παρέα με γυμνούς"… Και διαβάζουμε το πρωτότυπο από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο: Μάρκου ιδ’ στ. 5143 Και ευθέως, έτι αυτού λαλούντος, παραγίνεται Ιούδας ο Ισκαριώτης, εις των δώδεκα, και μετ’ αυτού όχλος πολύς μετά μαχαιρών και ξύλων, απεσταλμένοι παρά των αρχιερέων και γραμματέων και των πρεσβυτέρων. 44 δεδώκει δε ο παραδιδούς αυτόν σύσσημον αυτοίς λέγων• ον αν φιλήσω, αυτός εστι• κρατήσατε αυτόν και απαγάγετε ασφαλώς. 45 και ελθών ευθέως προσελθών αυτω λέγει• χαίρε, ραββί, και κατεφίλησεν αυτόν. 46 οι δε επέβαλον επ’ αυτόν τας χείρας αυτών και εκράτησαν αυτόν. 47 Εις δε τις των παρεστηκότων σπασάμενος την μάχαιραν έπαισε τον δούλον του αρχιερέως και αφείλεν αυτού το ωτίον. 48 και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς• ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων συλλαβείν με• 49 καθ’ ημέραν προς υμάς ήμην εν τω ιερω διδάσκων, και ουκ εκρατήσατέ με. αλλ’ ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί. 50 και αφέντες αυτόν έφυγον πάντες. 51 Και εις τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτω, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού• και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι. 52 ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ’ αυτών. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Το χωρίο, περιγράφει μια σκηνή όπου επικρατεί αναστάτωση κατά τη σύλληψη του Ιησού, την οποία παρακολουθεί και κάποιος νέος «περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού». ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ: «ΠΕΡΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟΣ ΣΙΝΔΟΝΑ» δηλαδή φορώντας  σεντόνι από λινό, λεπτό ύφασμα! Στο χωρίο δηλαδή, αναφέρεται ένας νεαρός  (που θεωρείται από μερικούς μελετητές πως ήταν ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Μάρκος και αναφέρεται στον εαυτό του), ο οποίος επιχείρησε να ακολουθήσει την πομπή της σύλληψης. Και όταν κάποιοι νεαροί που ήταν με το πλήθος που συνέλαβε τον Ιησού, άρχισαν να τον εμπαίζουν ή να προσπαθούν να τον συλλάβουν κι αυτόν, τους ξέφυγε αφήνοντας το ρούχο του στα χέρια τους για να γλιτώσει. Άλλο ένα παράδειγμα εμπάθειας και απόλυτης διαστροφής της γνώσης, με μόνο σκοπό τη δημιουργία αμφιβολιών σε πρόσωπα που δεν έχουν έστω πρόχειρη μια καινή Διαθήκη στο σπίτι τους για να δουν την αλήθεια. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, είναι ότι πριν ο κος Μιχάλης Καλόπουλος πει αυτές τις ασυναρτησίες στην τηλεόραση, είχε ρωτήσει επ' αυτού ΓΡΑΠΤΑ τον συνεργάτη μας Ανώνυμο Απολογητή, και είχε λάβει την εξής ΓΡΑΠΤΗ απάντηση: "Πολλές εικασίες έγιναν για τον νεανίσκο αυτό, παρά το ότι δεν το φανερώνει η αφήγηση. Άρα δεν έχουν νόημα όλες αυτές οι εικασίες, εφόσον δεν στηρίζονται σε δεδομένα. Αυτό που θέλει να δείξει με την αναφορά αυτή ο Μάρκος, είναι ότι ΟΛΟΙ έφυγαν από τον Χριστό, και μόνο αυτός συνέχισε να τον ακολουθεί, ώσπου τον έπιασαν και αυτόν, οπότε χάριν της ζωής του, εγκατέλειψε και αυτός τον Κύριο μόνο, στα χέρια των εχθρών του. Μία αναπόδεικτη εικασία είναι ότι «ούτος ο νεανίσκος εικός ότι εκ της οικίας εκείνης ήν, εν ή έφαγον το Πάσχα» (Θεοφύλακτος). Αν δεχθεί κανείς ότι η οικία αυτή ήταν η ίδια με των Πράξεων 12/ιβ΄ 12, που χρησίμευε και μετά για τις συνάξεις των πιστών, δηλαδή η οικία της Μαρίας μητέρας του Μάρκου, θα μπορούσε να πει ότι ήταν ο ίδιος ο Μάρκος. Όλα αυτά όμως είναι υποθέσεις. Ακόμα και αν θεωρήσει κανείς σχετική τη διαφορετική γραφή των Αλεξανδρινών Κωδίκων «συνηκολούθει αυτώ», (πράγμα που μπορεί να ερμηνευθεί ότι τον ακολουθούσε από την αρχή στον κήπο της Γεθσημανή), πάλι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί. Με δυο λόγια είναι ένα ασήμαντο περιστατικό που απλώς αναφέρθηκε λόγω της ασυνήθιστης πλοκής του, και για να δείξει την εγκατάλειψη του Χριστού από όλους. Και ακριβώς λοιπόν επειδή είναι ασήμαντο (και αστήρικτο σε κάθε ερμηνεία), είναι και ανάξιο ερμηνευτικών εμμονών" Παρά το ότι είχε πάρει αυτή την απάντηση όμως ο κος Καλόπουλος, δεν δίστασε να αναφέρει το "πυροτέχνημά" του στην τηλεόραση, κατά τη συνήθειά του να ανάβει πυροτεχνήματα άνευ ουσίας. Γιατί δεν ενδιαφέρεται να πει κάτι σωστό, αλλά ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ, έστω και αστήρικτα. Να χαίρεται τον "ορθολογισμό" του, για τον οποίο καμαρώνει!    Ξεχνούν οι Νεοπαγανιστές, ότι πριν τη σύλληψή Του, ο Χριστός ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ στη Γεθσημανή!     Κάποιος γυμνός τυλιγμένος με σεντόνι ακολούθησε το απόσπασμα του ρωμαϊκού στρατού που συνέλαβε τον Ιησού, προφανέστατα επειδή ήθελε να δει τι γινόταν. Το γεγονός αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα το βρώμικο για τον Χριστό. Οι άνθρωποι τυλίγονται με σεντόνια όταν κοιμούνται, κι όχι όταν κάνουν ομοφυλοφιλικό σεξ σε κήπους!!!     Ο νεανίας θα κοιμόταν γυμνός με σεντόνι, μια ζεστή ανοιξιάτικη νύχτα, και ακούγοντας το απόσπασμα να περνάει, βγήκε αμέσως να δει τί γίνεται, και παρακολουθούσε την πομπή. Όταν κάποιος βγαίνει έξω τη νύχτα τυλιγμένος σε σεντόνι, δεν σημαίνει ότι είναι εραστής τού Χριστού!!! Πολύ βρώμικο μυαλό έχουν κάποιοι παγανιστές... Ας θυμόμαστε όλοι πως: «αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς· Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς…» (Ματθαίος 22/κβ: 29). Papyrus 52 Ν.Μ. πηγή

"Αν είσαι Υιός του Θεού, ελέησε τον Ιούδα..."

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ

«Αν είσαι Υιός του Θεού πολυεύσπλαχνος, ελέησε τον Ιούδα και τον Κάιν και όλους
τους μεγάλους αμαρτωλούς και εγώ
θα σε προσκυνήσω!»

(Απάντηση του Αγίου Νικολάου Αχρίδος σε κάποιον που θεωρούσε τον εαυτό του πιο ελεήμων από τον Θεό)

Εσύ θα ήθελες, να ελεήσει ο Θεός όλους τους α­μαρτωλούς κατά τη Φοβερή Του Κρίση. Πάλι εκπειράζεις τον Χριστό όπως τον πείραξε εκείνος ο Αντίθεος επάνω στο Όρος των Πειρασμών; «Αν είσαι Υιός του Θεού πολυεύσπλαχνος, ελέησε τον Ιούδα και τον Κάιν και όλους τους μεγάλους αμαρτωλούς και εγώ θα σε προσκυνήσω!».

Έτσι μπορεί να εκφραστεί με λόγια ο πειρασμός του Χριστού από εσένα. Όμως σε τούτο, μονάχα ο ίδιος ο Κύριος θα μπορούσε να σου απαντήσει: μήπως Εγώ δεν φάνηκα αρκετά ελεήμων όταν από την αιώνια δόξα Μου, κατέβηκα στο σκοτά­δι των ανθρώπων και παρέδωσα ολόκληρο τον Εαυτό Μου θυσία υπέρ των ανθρώπων; Πώς να ελεήσω αυ­τούς που ποτέ τους δεν ζήτησαν το έλεος από Εμένα, που μέχρι την τελευταία τους ανάσα περιφρονούσαν το έλεος που τους προσέφερα, αυτούς που έχυναν σαν νερό το αίμα των πιστών Μου ακολούθων, που ως το τέλος έμειναν πιστοί δούλοι του σατανά;

Πώς τώρα τούτο, οι θνητοί άνθρωποι να συγκρι­θούν στο έλεος με τον Παντελεήμονα Θεό και ακόμα, να καμώνονται περισσότερο εύσπλαχνοι από τον Θεό; Ερεύνησε καλά τον εαυτό σου και δες πόσο περιορι­σμένο και μηδαμινό είναι το έλεος των ανθρώπων. Ε­ξέτασε αν εσύ θα συγχωρούσες εύκολα έναν φίλο ο οποίος θα ορκιζόταν τρεις φορές ότι δεν σε γνωρίζει; Ή αν θα συγχωρούσες τον άνθρωπο ο οποίος με ένα ξίφος στο χέρι θα καταδίωκε τους συγγενείς σου μέ­χρι εξολόθρευσης; Ή εκείνον που θα ειρωνευόταν ό­λα όσα είναι για σένα τα πιο ιερά;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός όμως, συγχώρησε τον Πέτρο που Τον αρνήθηκε τρεις φορές, τον Σαύλο που κατεδίωκε τους ακολούθους Του, τους συγγενείς Του. Συγχώρησε και τον Αυγουστίνο που περιφρονούσε τα ιερά των Χριστιανών. Συγχώρησε όλους εκείνους που μετανόησαν με την καρδιά τους και μετέστρεψαν την έχθρα τους σε ζήλο για το Θεό και τα ιερά του Θεού.

Αυτός θα συγχωρήσει ακόμα και στη Φοβερή Κρίση, όλους τους αμαρτωλούς που και την ώρα ακόμα του θανάτου μετανόησαν για τις ανομίες τους, αναγνώρι­σαν το Χριστό σαν Υιό του Θεού και έκραξαν προς Αυτόν για σωτηρία. Θα συγχωρήσει και εκείνους οι οποίοι στο Όνομά Του έδειξαν τόσο έλεος σε τούτη τη ζωή ώστε να προσφέρουν ένα ποτήρι κρύο νερό σε έναν από τους ελαχίστους ακολούθους Του.

Μα όλα τούτα δεν είναι αρκετά σε εκείνους που εκπειράζουν το Θεό! Δεν είναι αρκετά σ' αυτούς οι οποίοι, δε γεύτηκαν ούτε τι σημαίνει να συγχωρείς ού­τε και τι σημαίνει να μετανοείς. Αυτούς που δεν γνω­ρίζουν ότι το έλεος του Θεού υπερβαίνει τη δική μας διάνοια. Μήτε και ξέρουν πόσο βαθιές είναι οι πλη­γές του Χριστού για χάρη του ανθρωπίνου γένους.

Αυτοί θα ήθελαν, να αναμείξει ο Θεός το Βασί­λειο του αιωνίου Φωτός με το σκοτάδι και έτσι να γί­νει ένα μείγμα καλού και κακού στον ουρανό όπως υ­πάρχει και πάνω στη γη. Θα ήθελαν, ο Κάιν και ο Ιούδας και όλοι οι αδελφοκτόνοι, οι ειδωλολάτρες, οι αιμοχαρείς, οι ακόλαστοι, οι λωποδύτες, οι ειρωνευόμενοι τα ιερά, οι χλευαστές του Θεού όλοι, όλοι οι α­μετανόητοι κακοποιοί, να σταθούν στα δεξιά του Χριστού κατά την τελική Κρίση, μαζί με τους Αγίους, τους μάρτυρες και τους δικαίους και στην αριστερή πλευρά Του να μην υπάρχει κανένας!

Είναι αυτό δικαιοσύνη; Είναι δίκαιο να δοθεί, σε εκείνους που και το βράδυ ακόμη δεν μπήκαν στο χω­ράφι του Οικοδεσπότου προς εργασία, ο ίδιος μισθός με αυτούς που εργάστηκαν όλη την ήμερα; Είναι αυτό ευσπλαχνία, το να ανακατέψουμε δηλαδή το φως με το σκοτάδι, την αλήθεια με το ψέμα, το σιτάρι με την ήρα;

Αλλά, ω άνθρωπε, ποιος είσαι συ που θα διδάξεις τη δικαιοσύνη σε Εκείνον που θέσπισε το δίκαιο; Που θα υπενθυμίσεις το έλεος σ' Αυτόν που από έλε­ος για τον άνθρωπο παραδόθηκε να σταυρωθή στο Σταυρό; Γονάτισε μπροστά στην αγία Του δικαιοσύνη και τα δυσθεώρητα βάθη της ευσπλαχνίας Του και βόησε: Παντελεήμων, ελέησον και σώσον με τον αμαρτωλόν!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Επισκόπου Αχρίδος 1956

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΟΡΘΟΔΞΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"ΤΗΛ: 2310212659

Άγιος Νικόλαος Αχρίδος για τον προδότη Ιούδα

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΙΟΥΔΑΣ

(Στον σιδερά Ραντοσάββα Ι., για τον προδότη Ιούδα)

Ρωτάς: «Θα συγχωρηθή άραγε στον Ιούδα η α­μαρτία της προδοσίας του Διδασκάλου και Κυρίου του Ιησού Χριστού;».

Δε γνωρίζω για ποιο λόγο σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Για μας δεν αποτελεί τη μεγα­λύτερη μέριμνα αυτό, το να μην προδώσουμε εμείς το Χριστό με τις ανομίες μας; Και ακόμα πιο σημαντικό· πώς να σώσουμε τις ψυχές μας; Γιατί δες, το ρολόι της ζωής μας μετράει γοργά τις μέρες και τις ώρες υ­πενθυμίζοντάς μας την επικείμενη έξοδο από τούτο τον κόσμο. Όλοι εμείς θα βρεθούμε ενώπιον του αιω­νίου Κριτού, ο Οποίος θα εκφέρει την δίκαιη Κρίση Του για όλα εκείνα που πράξαμε στη ζωή μας, ενώ­πιον όλων των ουρανίων ανθρώπων.

Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν σε δίκη, σκέφτεται ο καθένας τα δικά του αμαρτήματα και τις αδικίες και το πώς θα δικαιολογήσει τον εαυτό του ενώπιον του δικαστού. Κανείς δεν έχει το χρόνο και την επιθυμία να σκεφτεί για τις αμαρτίες των άλλων, μήτε και να μπει στα μυστικά του νου του δικαστή που θα κρίνει.

Ποιος γνωρίζει το πώς θα κρίνει ο αιώνιος Κριτής ε­μένα και εσένα; Σίγουρο είναι μονάχα ένα, ότι θα μας κρίνει κατά το δίκαιο και όχι άδικα, ενώ εμείς θα θέ­λαμε περισσότερο να μας κρίνει όχι κατά το δίκαιο αλλά με έλεος. Μάταια όμως. Εκείνος υποσχέθηκε να κρίνει κατά δικαιοσύνην. Γι' αυτό μας καταλαμβάνει φόβος και τρόμος. Γι' αυτό και εγώ, δεν επιθυμώ ούτε για σένα, ούτε για μένα και για κανένα στον κόσμο, να βρεθεί σε κείνη την πλευρά που θα βρίσκεται ο Ιούδας ο Ισκαριώτης.

Επειδή ο Ιούδας, είναι προδότης. Είναι προδότης και του Θεού και των ανθρώπων και του ίδιου του εαυτού του. Πρόδωσε το Χριστό, τους Αποστόλους, τον εαυτό του τον ίδιο ως άνθρωπο. Πρόδωσε το Χρι­στό και τους Αποστόλους στους Ιουδαίους και τον εαυτό του στο διάβολο. Γιατί είναι γραμμένο: τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς (Ίω. 13, 27). Είναι δύ­σκολο να μετρήσει κανείς όλο το βάθος του κακού που κατέλαβε τον Ιούδα. Ήταν άπιστος και αχόρτα­γος, κλέφτης και φιλάργυρος, φίλαυτος και προδότης -τέλος, απελπισμένος και αυτόχειρας.

Ο Υιός του Θεού πολλές φορές τον προειδοποίη­σε να αφήσει τον κακό του δρόμο αλλά εκείνος έμεινε αμετανόητος. Ο Υιός του Θεού, έδειχνε απέναντί του, την ίδια φροντίδα και αγάπη καθώς και στους υπόλοιπους μαθητές αλλά εκείνος στην αγάπη απαντούσε με μίσος.

Ο Υιός του Θεού, γονάτισε και του έπλυνε τα πόδια, λίγο πριν την προδοσία και από το χέρι Του, του πρόσφερε τεμάχιο άρτου βουτηγμένο στο άλας. Με ψωμί και αλάτι, εμείς υποδεχόμαστε τους υψη­λούς καλεσμένους. Ο πράος και ταπεινός Κύριος θέλησε να ανυψώσει την αξιοπρέπεια του Ιούδα, γι' αυ­τό του προσέφερε άρτο και άλας. Τον χαιρέτησε με άρτο και άλας ακριβώς πριν την προδοσία.

Ο Ιούδας, πήρε με το χέρι του το ψωμί και το α­λάτι από το χέρι του Υιού του Θεού, τα πήρε με το χέ­ρι μα τα απέρριψε στην καρδιά του με περιφρόνηση. Ο θνητός άνθρωπος, απέρριψε την αγάπη του Αθανά­του! Γι' αυτό ο Θεός τον απέρριψε πλήρως, και μετά το ψωμίον τότε εισήλθεν εις εκείνον ο σατανάς (Ίω. 13, 27). Από εκείνη τη στιγμή ο Ιούδας, πρώην μαθη­τής του Ιησού Χριστού και πρώην άνθρωπος, διεγρά­φη από τον κατάλογο των ανθρώπων και καταγράφη­κε στις τάξεις των πνευμάτων της κολάσεως.

Εσύ τώρα, πειράζεις το Θεό και ρωτάς αν ο Θεός θελήσει να συγχωρήσει τα πνεύματα της κολάσεως και να τα σώσει. Δοκιμάζεις την ευσπλαχνία του Θεού καθώς έκαναν και οι Εβραίοι δοκιμάζοντας τη δύ­ναμη του Θεού στο Γολγοθά, λέγοντας: ει υιός ει του Θεού, κατάβηθι από του Σταυρού (Μτ. 27, 40). Για το πείραγμά τους αυτό οι Εβραίοι, έλαβαν άξια πληρω­μή σε τούτο τον κόσμο. Φυλάξου λοιπόν και εσύ για να μη λάβης την αμοιβή των ομοφρονούντων με τον Ιούδα.

Δεν είναι αλήθεια ότι ο Ιούδας ήταν προορισμέ­νος από Θεού, να γίνει προδότης όπως νομίζεις εσύ. Αν ήταν έτσι, τότε γιατί ο Υιός του Θεού κόπιασε τό­σο για να τον αποτρέψει από την κακή του πράξη;

Για ποιο λόγο, πριν απ' όλα, τον προσέλαβε ως μαθη­τή Του και τον κράτησε δίπλα Του για τρία χρόνια; Γιατί να ταπεινωθεί μπροστά του και να του πλύνει τα πόδια; Γιατί με τα ίδια τα Άγια χέρια Του να του δώ­σει το ψωμί και το αλάτι; Διαβάζοντας μέσα στην ψυ­χή του Ιούδα τις κακές προθέσεις του, ο Κύριος έκα­νε όλα αυτά για να τον σώσει από την αιώνια απώ­λεια.

Και αν έχει πάλι ειπωθεί ότι οι σκανδαλοποιοί θα πρέπει να έρθουν, είναι επίσης ειρημένο και τούτο σαν αυστηρή προειδοποίηση: ουαί τω ανθρώπω εκείνω δι' ου το σκάνδαλον έρχεται (Μτ. 18, 7).

Σκανδαλοποιός είναι ο ίδιος ο σατανάς και σαν τέτοιος, πρέ­πει να επιτελέσει το έργο του. Γι' αυτό, ανάγκη γάρ ε­στίν ελθείν τα σκάνδαλα (Μτ. 18, 7), δι' εκείνου και από εκείνον. Αλίμονο όμως στον άνθρωπο που θα πα­ραδοθεί στο σατανά και θα γίνει όργανό του. Αλίμο­νο σε εκείνον που αντίθετα στην αγάπη του Θεού, θα δείξει την αγάπη του στον αντίπαλο του Θεού.

Να προσεύχεσαι στο Θεό, να σε φυλάγει από τον Σκανδαλοποιό που σκανδάλισε τον Ιούδα και τους Ιουδαίους και να μη γίνης ποτέ υπηρέτης και όργανο του σκανδαλισμού του.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
ΕΠΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ 1956
ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ὉΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
ΤΗΛ. 2310 212659

Συνδαιτυμόνες του Μεγάλου Δείπνου ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ - Θεολόγου – Καθηγητού

Αναφορά στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μ. Πέμπτης

“Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι πατέρες αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερα τινα εορτάζειν, τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών μυστηρίων), την υπερφυά προσευχήν και την προδοσίαν αυτήν”. Αυτό είναι το συναξάρι της Μ.Πέμπτης.

Αγαπητοί φίλοι ακροατές, από σήμερα μπαίνουμε στην τελική ευθεία για το Θείο Πάθος. Την Μ. Πέμπτη οι θείοι πατέρες καθόρισαν να εορτάζουμε τα μεγάλα γεγονότα που συνέβηκαν την ημέρα που ο Χριστός μας συνελήφθηκε από τους ανόμους εχθρούς Του. Σύμφωνα με τα ιερά Ευαγγέλια την Πέμπτη ημέρα εκείνης της εβδομάδος ο Κύριος, ως Θεός, γνωρίζοντας τα μέλλοντα να συμβούν θέλησε να δειπνήσει για τελευταία φορά με τους αγαπημένους Του μαθητές. Γι’ αυτό οργάνωσε τραπέζι σε κάποιο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Ο δείπνος αυτός έγινε την Πέμπτη το βράδυ, ονομάζεται δε Μυστικός Δείπνος επειδή κατά τη διάρκειά του έλαβαν χώρα σπουδαιότατα γεγονότα που έχουν σχέση με τη σωτηρία μας, ακατανόητα στο ανθρώπινο μυαλό.

Πρώτη ενέργεια του Χριστού μας πριν αρχίσει ο δείπνος στο υπερώο ήταν να πλύνει τα πόδια των μαθητών Του. Στην αρχαία εποχή ήταν συνήθεια πριν από το δείπνο οι δούλοι να πλένουν τα πόδια των κυρίων των και των ξένων που παραβρίσκονταν στο δείπνο. Ήταν λοιπόν καθαρά ταπεινή υπηρετική εργασία, που ταίριαζε να την εκτελούν μόνο οι δούλοι. Ο Χριστός μας έζωσε μια ποδιά πήρε μια λεκάνη και άρχιζε να εκτελεί αυτή τη δουλική εργασία, προς μεγάλη έκπληξη των μαθητών Του. Ο επί κεφαλής των αποστόλων ο Πέτρος αρνήθηκε κατηγορηματικά να του πλύνει ο δάσκαλός του τα πόδια. Βέβαια ο Χριστός τον επέπληξε έντονα, λέγοντάς του πως αν δεν δεχτεί αυτή την υπηρεσία δεν θα έχει θέση στη βασιλεία Του! Με αυτή Του την ενέργεια ο Κύριος ήθελε να δείξει τόσο στους μαθητές Του, οι οποίοι σε λίγο θα γινόταν οι συνεχιστές του έργου Του, όσο και σε όλους τους ανθρώπους να υπηρετούν ο ένας τον άλλο.

Στη συνέχεια έφαγε με τους αγαπημένους Του μαθητές τον τελευταίο πασχάλειο δείπνο. Κατά τη διάρκεια αυτού έγιναν συνταρακτικά γεγονότα. Πρώτ' απ' όλα καταδείχθηκε ο προδότης μαθητής, ο οποίος εξαιτίας της φιλαργυρίας του θα έφθανε στο σημείο λίγο μετά να προδώσει τον δάσκαλό του. Όταν αυτός αποχώρησε, κάτω από τα έκπληκτα μάτια των υπολοίπων μαθητών, ο Κύριος τέλεσε τη Θεία Ευχαριστία. Αφού ύψωσε και έκοψε τον άρτο, ευλόγησε και είπε " λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου" (Ματθ.κστ΄26) "το υπέρ υμών διδόμενον" (Λουκ.κβ΄19). Κατόπιν, "μετά το δειπνήσαι" (Λουκ.κβ΄19), έλαβε το ποτήριο με τον οίνο και αφού ύψωσε και ευχαρίστησε είπε "πίετε έξ αυτού πάντες ' τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών" (Ματθ.κστ΄26-28). Και "έπιον εξ αυτού πάντες" (Μαρκ.ιδ΄23). Αυτή ήταν η παράδοση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας στην Εκκλησία. Έδωσε δε σαφή εντολή "τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν" (Λουκ.κβ΄19). Πρόκειται για την μεγάλη και υπερφυή Θυσία την οποία τέλεσε ο Κύριος, ο Ίδιος θύτης και θύμα, η οποία αντικατέστησε όλες τις ανθρώπινες αναποτελεσματικές θυσίες. Το τίμιο Σώμα και το Αίμα του Χριστού "αληθώς εστι βρώσις" (Ιωάν.στ΄55). Ο Κύριος μας διαβεβαίωσε πως "ο τρώγων με κακείνος ζήσεται" (Ιωάν.στ΄57). Αυτό κάνει και η αγία μας Εκκλησία τελεί στα ιερά θυσιαστήριά της αυτή την αναίμακτη θυσία στο διηνεκές.

Μετά από αυτό ο Κύριος, γνωρίζοντας το τέλος της επί γης παρουσίας Του, έδωσε τις τελευταίες συμβουλές στους αγαπημένους Του μαθητές. Τον μακρό αυτό λόγο διάσωσε ο Ιωάννης στα ιδ΄, ιε΄ και ιστ΄ κεφάλαια του Ευαγγελίου του. Πρόκειται για λόγια τρυφερότητας, συμπάθειας, ευγνωμοσύνης και ψυχολογικής στήριξης αυτών μπροστά στα άδικα παθήματά Του, στο σταυρικό θάνατο και την αποδημία Του από τον κόσμο αυτό. Ακολουθεί η περίφημη αρχιερατική προσευχή Του προς τον Πατέρα (Ιωάν.ιζ΄ κεφ.), τονίζοντας ιδιαίτερα την αγωνία Του για την ενότητα των μαθητών Του.

Ύστερα πήρε τους αποστόλους και ανέβηκε στο Όρος των Ελαιών για την κατ' ιδίαν προσευχή Του. Εκεί έγινε και η σύλληψή του από τη ρωμαϊκή σπείρα καθ' υπόδειξη του προδότη Ιούδα, "φιλίματι δολίω".

Η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη κατέχει ξεχωριστή θέση στην ευσεβή συνείδηση των πιστών. Η εξαίσια υμνολογία του Όρθρου της ημέρας, η οποία ψάλλεται την εσπέρα της Μ. Τετάρτης, δημιουργεί μια δυνατή συναισθηματική φόρτιση στις ψυχές όλων μας. Εισερχόμαστε ήδη στην τελική ευθεία του Θείου Πάθους.

Υπέροχο πραγματικά είναι και το υμνολογικό περιεχόμενο της αγίας αυτής ημέρας. Δημοφιλές είναι το αρκτικό τροπάριο "Ότε οι ένδοξοι μαθηταί…", μέσω του οποίου παροτρύνονται οι πιστοί να αποφύγουν τα πάθη του προδότη Ιούδα. Επίσης ο κανόνας, ποίημα του Κοσμά του μοναχού αποτελεί ένα κορυφαίο ποίημα της Εκκλησίας μας. Στο κοντάκιο "Τον άρτον λαβών εις χείρας ο προδότης…" ποίημα του περιφήμου Ρωμανού αποτυπώνεται με ακρίβεια η δολιότητα και η αθλιότητα του Ιούδα. Ο Οίκος, ποίημα του Συμεών του Υμνογράφου, καλεί τους πιστούς να μιμηθούν τους μαθητές του Χριστού και να προσέλθουν στην πνευματική τράπεζα "καθαραίς ταις ψυχαίς" να ζήσουν το μυστήριο της απολύτρωσης. Εκπληκτικά τροπάρια είναι τα στιχηρά των Αίνων "Συντρέχει λοιπόν το συνέδριον των Ιουδαίων…" ποίημα Κοσμά του μοναχού, "Ιούδας ο παράνομος ο βάψας εν τω δείπνω την χείρα…", "Ιούδας ο προδότης δόλιος ων…" κλπ., ποιήματα Ιωάννου του μοναχού, ιστορούν την προδοσία του αγνώμονα μαθητή. Υπέροχο είναι ακόμα και το δοξαστικό "Ον εκήρυξεν Αμνόν Ησαίας έρχεται επί σφαγήν εκούσιον…". Καταπληκτικά είναι επίσης και τα απόστιχα τροπάρια, ποιήματα του πατριάρχου Μεθοδίου, "Σήμερον το κατά του Χριστού πονηρόν συνήχθη συνέδριον…", "Σήμερον ο Ιούδας το της φιλοπτωχείας κρύπτει προσωπείον…", και " Μηδείς, ω πιστοί, του δεσποτικού δείπνου αμύητος…", παρουσιάζουν κατά τρόπο ποιητικότατο την σύλληψη και την ψευδοδίκη του Κυρίου. Θαυμαστό είναι ακόμα και το δοξαστικό των αποστίχων "Μυσταγωγών σου Κύριε…" με το οποίο καλούνται οι μαθητές Του από Αυτόν να γίνουν διάκονοι των ανθρώπων, όπως Εκείνος.

Ο βαδίζων επί το εκούσιον πάθος Κύριος μας καλεί όλους μας να γίνουμε συνδαιτυμόνες του Μυστικού Του Δείπνου, της πνευματικής Του τράπεζας, όπου παρατίθεται ως έδεσμα, το ατίμητο Σώμα Του για βρώση και το πανάγιο Αίμα Του για πόση. Η μετοχή σε αυτή την τράπεζα είναι προϋπόθεση προκειμένου να έχουμε την μακάρια ελπίδα ότι θα λάβουμε μέρος και στο μεγάλο και ατέρμονο δείπνο της Βασιλείας Του. Ας τον ακολουθήσουμε λοιπόν και μετά το δείπνο ως τη σύλληψη, ως το σταυρό και ως τον τάφο, ώστε να αξιωθούμε και της συνανάστασης μαζί Του!

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ - Θεολόγου – Καθηγητού

Ι.Μ.Καισαριανής,Βύρωνα και Υμηττού 

Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης, Οι δόλιοι ζητούσαν τον δόλιο!

Οι δόλιοι ζητούσαν τον δόλιο!

«Αδιόρθωτος έμεινεν Ιούδας ο δούλος και δόλιος»(Κοντάκιο Μεγ. Πέμπτης)

Ήθελαν οι εχθροί του να τον εξοντώσουν. Αλλά υπολόγιζαν τον κόσμο. Είχαν φόβο. Δεν τολμούσαν να έρθουν σε ανοικτή ρήξη με το λαό. Τους βασάνιζε η σκέψη, πώς να εξοντώσουν τον Ιησού, χωρίς να πάρει είδηση ο λαός. Ένας τρόπος υπήρχε, για να το πετύχουν : ο δόλος. «Και αποφάσισαν να συλλάβουν με δόλο τον Ιησού και να τον θανατώσουν. Έλεγαν δε· όχι πάνω στη γιορτή για να μη ξεσηκωθεί ο λαός» (Ματθ. 26,4-5). Μόνο με δόλο, με πανούργο τρόπο θα μπορούσαν να θανατώσουν το Χριστό, χωρίς να προκαλέσουν θόρυβο, χωρίς να εξάψουν τα πνεύματα, χωρίς να διεγείρουν την αντίδραση του λαού, που οπωσδήποτε ακολουθούσε το Χριστό.

Για να πετύχει όμως το σχέδιό τους, έπρεπε να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος. Και δεν άργησε να βρεθεί. Ήταν ο Ιούδας. Δόλιος και υποκριτής, πανούργος και σκοτεινός, ήταν το πιο κατάλληλο πρόσωπο για την πραγμάτωση του σχεδίου των αρχιερέων, των γραμματέων, των φαρισαίων, των πρεσβυτέρων κι όλων εκείνων, που τα άνομα συμφέροντά τους θίγονταν με την παρουσία του Ιησού.

Οι ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας, και μάλιστα της Μεγάλης Πέμπτης, επανειλημμένα ονομάζουν τον Ιούδα δόλιο και παρουσιάζουν τις δόλιες ενέργειές του.

Η συμπεριφορά του Ιούδα στα τρία χρόνια που βρισκόταν κοντά στο Χριστό και άνηκε στην ομάδα των Δώδεκα, χαρακτηρίζεται από υποκρισία και δολιότητα. Ιδιαίτερα φάνηκε η δολιότητά του κατά το στάδιο της προδοσίας και της συλλήψεως του Χριστού. Συμπερασματικά για τη ζωή του Ιούδα ισχύει αυτό που λέει ο ιερός υμνογράφος: «Ο τρόπος σου είναι γεμάτος δολιότητα παράνομε Ιούδα» (από τα απόστιχα της Μεγ. Πέμπτης). Γιατί άλλαζε μάσκες.

Ας παρουσιάσουμε μερικές εκδηλώσεις της δολιότητας του πανούργου Ιούδα. Η πρώτη βέβαια δολιότητά του ήταν ότι ακολούθησε το Χριστό και προσχώρησε στο κύκλο των Δώδεκα, και αναρριχήθηκε στο αξίωμα του ταμία της πρώτης εκείνης ιεραποστολικής ομάδας.

Η καρδιά του, γεμάτη πονηριά, ακολούθησε Εκείνον, «ο οποίος δεν έκανε αμαρτία, ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του» (Α’ Πέτρ. 2, 22), Ενώ ήταν φιλάργυρος, ακολούθησε Εκείνον που ήταν τελείως ακτήμων και από τους οπαδούς του απαιτούσε να δώσουν τα υπάρχοντά τους στους φτωχούς κι έτσι να τον ακολουθήσουν. Ενώ σκεπτόταν πονηρά για το Διδάσκαλό του, έβαζε τη μάσκα της υποκρισίας και παρίστανε τον αφοσιωμένο, τον άνθρωπο με την πολλή αγάπη στο Χριστό, «Ιούδας ο δούλος και δόλιος, ο μαθητής και επίβουλος, ο φίλος και διάβολος, φάνηκε από τα έργα του. Ενώ ακολουθούσε τον Διδάσκαλο, μέσα του μελετούσε την προδοσία» (από τους αίνους της Μεγ. Πέμπτης).

Η πονηριά και δολιότητά του τον ανάγκαζε να αλλάζει συνέχεια προσωπίδες, μάσκες. Πότε φορούσε τη μάσκα της αγάπης, αυτός, που η καρδιά του ήταν φωλιά μίσους και κακίας. Πότε φορούσε της φιλίας, αυτός που ήταν άφιλος, ο άνθρωπος που ο μόνος ερωτάς του ήταν τα αργύρια, και η καρδιά του ήταν παγωμένη, όπως τα ψυχρά αργύρια. «Αν και τον μισούσε του έδινε φίλημα, και πωλούσε αυτόν που μας εξαγόρασε από την κατάρα (του νόμου), τον Θεόν και Σωτήρα των ψυχών μας» (από τα απόστιχα της Μεγ. Τετάρτης).

Φιλόπτωχος ο κλέφτης!

Η δολιότητά του εκδηλώθηκε εμφανέστερη λίγο πριν από το πάθος του Χριστού μέσα στο σπίτι του Λαζάρου στη Βηθανία. Η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, για να δείξει την αγάπη της στο Χριστό, αλείφει με πολύτιμο μύρο τα άχραντα πόδια του. Το σπίτι μοσχοβόλησε από το άρωμα. «Επληρώθη εκ της οσμής του μύρου». Αλλ’ η καρδιά του Ιούδα ήταν γεμάτη δυσοσμία, γεμάτη πονηριά και δόλο. Κατάλληλη η ευκαιρία να δημιουργήσει εντύπωση ο δόλιος Ιούδας. Αμέσως φοράει τη μάσκα της φιλοπτωχείας και φιλανθρωπίας και ρωτάει υποκριτικότατα: «Γιατί αυτό το μύρο δεν πουλήθηκε για τριακόσια δηνάρια ώστε να δοθεί στους πτωχούς;» (Ιωάν. 12,5).

Ποιός προτείνει τη φιλόπτωχη πράξη; Αυτός που ετοίμαζε την άτιμη «πράξη». Ο κλέφτης, ο φιλάργυρος. Αυτός, που του είχαν εμπιστευτεί το «γλωσσόκομον», το ταμείο, και το κατέκλεβε κρυφά. Αυτός, που ήθελε να πουληθεί το μύρο της Μαρίας, για να κλέψει κι από αυτό. Αυτός, που ετοιμαζόταν να πουλήσει τον Ατίμητο, αυτός τάχα ενδιαφερόταν για τους φτωχούς. Αυτός, που σχεδίαζε να παραδώσει το Χριστό στους εχθρούς του, «ίνα απολέσωσιν αυτόν (για να τον καταστρέψουν)», αυτός τώρα νοιαζόταν τάχα για την απώλεια του μύρου. «Αυτός που υπολόγιζε την τιμή του μύρου, δεν έφριξε που πωλούσε εσένα τον ατίμητο» (από τους αίνους της Μεγ. Πέμπτης). Μεγάλος μασκαράς! Φόρεσε τη μάσκα της φιλοπτωχείας. «Σήμερον ο Ιούδας αφαιρεί την μάσκα της αγάπης προς τους φτωχούς και φανερώνει την μορφή της πλεονεξίας. Δεν φροντίζει για τους φτωχούς. Δεν ζητά να πωληθεί το μύρο της αμαρτωλής γυναίκας, αλλά πωλεί το ουράνιο μύρο (δηλ. τον Κύριον) και από τη πώληση παίρνει τα χρήματα» (από τα απόστιχα της Μεγ. Τετάρτης).

Για φιλοπτωχεία μιλάει ο κλέφτης! Πόσες φορές δεν συναντάμε και σήμερα τέτοιου είδους υποκρισία ! Ακούς ανθρώπους να μιλάνε για ωραίες ιδέες, για ωραία συνθήματα, κι όμως όλα αυτά είναι προσωπεία που σκεπάζουν βρώμικες καταστάσεις. Μιλάνε για δικαιοσύνη οι άδικοι. Μιλάνε για ελεημοσύνη οι πλεονέκτες. Μιλάνε για λιτότητα οι σπάταλοι. Μιλάνε για δημοκρατία oι αυταρχικοί. Μιλάνε για ελευθερία οι τύραννοι. Μιλάνε για ηθική οι ανήθικοι. Μιλάνε για αρετή οι αλήτες. Μιλάνε για ειρήνη οι φιλοπόλεμοι. Πρόκειται για καπηλεία μεγάλων λέξεων και συνθημάτων. Πρόκειται για συνεχιστές της δολιότητας και υποκρισίας του Ιούδα.

(Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, «Στη Μεγ. Εβδομάδα»)