Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής

«Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»   

ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ Θεολόγος - Καθηγητής

Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι' αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας.
Οι ιερές μορφές τους είναι ιστορημένες σε περίοπτες θέσεις στους ναούς μας και η μνεία και αναφοράς τους στις ιερές ακολουθίες είναι συχνές, διότι αυτοί αποτελούν τη σπουδαιότερη αγιολογική χορεία της Εκκλησίας μας. Χάρη στο δικό τους τιτάνιο αγώνα, τις αφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, θεμελιώθηκε η Εκκλησία στον κόσμο, μέσα σε ένα εξαιρετικά εχθρικό για την εν Χριστώ σωτηρία και αλήθεια περιβάλλον. Επισφράγισμα του έργου τους υπήρξε ο εμποτισμός του με το αίμα τους. Στο σύνολό τους έδωσαν και αυτή τη ζωή τους για τον ευαγγελισμό του κόσμου.

Είναι πάντως γεγονός πως πολλοί χριστιανοί γνωρίζουν ελάχιστα για τα πρόσωπα και το έργο των αγίων Αποστόλων. Η σύντομη αυτή εργασία έχει ως στόχο να κάμει γνωστές τις προσωπικότητες και το έργο τους. Το έχουμε τονίσει πολλές φορές πως ο συνειδητός χριστιανός δεν είναι παθητικός οπαδός και ουραγός κανενός αρχηγού, αλλά ενεργό κύτταρο του εκκλησιαστικού σώματος με γνώση, γνώμη και δημιουργική πρωτοβουλία στη
ζωή της Εκκλησίας. Έτσι θέλει τον πιστό η αγιοπατερική και ελληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Η λέξη απόστολος σημαίνει τον απεσταλμένο. Εν προκειμένω Απόστολοι ονομάσθηκαν οι εκλεγμένοι και καλεσμένοι από τον Κύριο μαθητές Του να συνεχίσουν το σωστικό Του έργο, μετά την εις τους ουρανούς Ανάληψή Του. Επίσης, σύμφωνα με την χαρακτηριστική Του προτροπή έγιναν οι μάρτυρες της Αναστάσεώς Του «έως εσχάτου της γης» ( Πράξ.1,8).

Η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων, οι οποίοι ως την Πεντηκοστή καλούνταν μαθητές, έγινε αμέσως με την αρχή της δημόσιας δράσης του Κυρίου, στη Γαλιλαία. Ευθύς μετά τη Βάπτισή Του κατευθύνθηκε στις όχθες της λίμνης Γενησαρέτ, όπου απευθύνθηκε στους εκεί αλιείς, στους οποίους είπε: «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (Ματθ.4,20). Αυτοί «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (Ματθ.4,21). Oλλοι «αφέντες τον πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τω πλοίω μετά των μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού» (Μαρκ.1,20).

Οι μαθητές ορίσθηκαν από τον Κύριο σε τρεις κύκλους ήτοι: τον στενό κύκλο των δώδεκα, τον ευρύτερο κύκλο των εβδομήκοντα και τον ευρύτατο κύκλο των πολυπληθών φίλων Του. Μεγαλύτερη σημασία είχε ο κύκλος των δώδεκα. Αυτοί βρισκόταν πλησίον Του και σ' αυτούς αποκάλυψε τα μυστήρια του Θεού. Αυτοί έλαβαν την ειδική χάρη της ιεροσύνης να επιτελούν τις αγιαστικές και λειτουργικές πράξεις της Εκκλησίας και να τη μεταδίδουν στους διαδόχους τους. Αυτοί είχαν την τιμή να ορισθούν ως οι κατ' εξοχήν συνεχιστές του έργου Του, διότι μόνο σε αυτούς είπε: «Εγώ εξελεξάμην υμάς, και έθηκα υμάς ίνα υμείς υπάγετε και καρπόν φέρητε, και ο καρπός υμών μένη» (Ιωάν.15,16). Μετά τη Ανάσταση τους κατέστησε επίσημα διαδόχους του έργου Του: «καθώς απεσταλκέ με ο Πατήρ, καγώ πέμπω υμάς. Και τούτο ειπών ενεφύσησε και λέγει αυτοίς΄ λάβετε Πνεύμα Aγιον΄ αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε , κεκράτηνται»(Ιωάν.20,21). Επίσης στο όρος της Γαλιλαίας, όπου είχαν συναχθεί οι έντεκα μαθητές, λίγο πριν την Ανάληψη τους είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντας αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ.28,19-20). 

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν επέλεξε τους Αποστόλους Του από την ελίτ της τότε αριστοκρατίας, ή από τις τάξεις των πολιτικά ισχυρών, των οικονομικά δυνατών, ή τους κλειστούς κύκλους της διανόησης, διότι η διαφθορά, η κατάπτωση και η έπαρση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων. Αντίθετα τους επέλεξε από τους άσημους, αδύναμους και αγράμματους ανθρώπους, οι οποίοι βίωναν την δυστυχία και την κακοδαιμονία της πτώσεως και της αμαρτίας καλλίτερα από τους πρώτους και καλλιεργούσαν έντονα στην ψυχή τους την προσδοκία της από το Θεό απολυτρώσεως. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν… τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29). Η άσημη προέλευση των Αποστόλων είναι από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια ως σήμερα σημείο αναφοράς όλων των πολεμίων του Χριστιανισμού, ως δήθεν θρησκεία των παρακατιανών ανθρώπων. Η σάπια ψευτοδιανόηση θα ήθελε έναν Χριστιανισμό «φιλοσοφικό», ο οποίος θα έδινε έναυσμα για ανώφελες συζητήσεις στους κλειστούς κύκλους των «πνευματικών ανθρώπων», αποκομμένο από τον αγιαστικό και σωστικό του ρόλο. Επειδή αυτός δεν ταιριάζει στα δικά τους μέτρα, γι' αυτό απορρίπτεται από αυτούς και πολεμείται λυσσαλέα σε όλες τις εποχές!

Το Aγιο Πνεύμα κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής (Πραξ.2ο κεφ.) μεταμόρφωσε τους άσημους, δειλούς και αγραμμάτους ψαράδες σε σοφούς άνδρες, σε πανίσχυρες προσωπικότητες, σε ολόφωτες υπάρξεις, οι οποίοι καταύγασαν την οικουμένη. Η συγκλονιστική εμπειρία της Αναστάσεως του Κυρίου και η επέλευση της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος έδωσαν σε αυτούς αφάνταστη ορμή. Διασκορπίστηκαν σε όλον τον κόσμο για να διαλαλήσουν το νέο, ελπιδοφόρο και σωτήριο μήνυμα της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Οι πυρωμένες από θείο ζήλο καρδιές τους και το φλογερό τους κήρυγμα έκαναν τις καρδιές των ανθρώπων να δονούνται από λαχτάρα για λύτρωση. Ο σπόρος του Ευαγγελίου ρίχνονταν από αυτούς τους άοκνους και θείους εργάτες σε κάθε μέρος της οικουμένης και αύξανε θεαματικά.

Τα σκοτάδια της πλάνης διαλύονταν με το άκουσμα της ευαγγελικής αλήθειας. Οι δεισιδαίμονες τυραννικές αντιλήψεις παραμερίζονταν μπροστά στην πνευματική ελευθερία του χριστιανικού μηνύματος. Οι ασήμαντοι αυτοί αλιείς της Γαλιλαίας έστρεψαν την ιστορία του κόσμου στον δρόμο της ανθρωπιάς, του πολιτισμού και της προόδου. Οι ταπεινοί και καταφρονημένοι άνθρωποι της παλαιάς εποχής, οι οποίοι δεν είχαν μεγαλύτερη αξία από εκείνη των ζώων και των πραγμάτων, αναδείχτηκαν, χάρις στο κήρυγμα εκείνων, για πρώτη φορά ως ανθρώπινες αξίες και ακόμα περισσότερο, ως ζωντανές εικόνες του Θεού! Πολλοί ισχυροί κατάλαβαν ότι η εγκόσμια ισχύς τους δεν είχε πραγματική αξία και γι' αυτό την αποποιήθηκαν. Μια νέα πρωτόγνωρη παγκόσμια αδελφότητα γεννήθηκε στον κόσμο, η Εκκλησία του Χριστού, ως μια νέα πραγματικότητα αγάπης και συναδελφώσεως των ανθρώπων και των λαών μέσα στον απάνθρωπο κόσμο της αμαρτίας και του κακού, ως μέσον σωτηρίας και απολυτρώσεως από την δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς.

Η ανθρωπότητα και ο σύγχρονος πολιτισμός οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη στους αγίους Αποστόλους. Ό,τι δεν κατόρθωσε η διανόηση και η δύναμη του αρχαίου κόσμου, το κατόρθωσε η χορεία των Μαθητών και Αποστόλων του Χριστού. Όμως ο κόσμος, δυστυχώς, όχι μόνο δεν εκτίμησε την προσφορά τους, αλλά το αντίθετο, έκαμε ό,τι μπορούσε για να ματαιώσει και να γκρεμίσει ό,τι εκείνοι έκτιζαν. Ο απόστολος Παύλος περιέγραψε πολύ παραστατικά τις δυσκολίες της αποστολής τους ως εξής: «ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγεννήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις, ημείς μωροί δια Χριστόν, υμείς φρόνιμοι εν Χριστώ, ημείς ασθενείς, υμείς δε ισχυροί ΄υμείς ένδοξοι, ημείς δε άτιμοι. ’χρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί΄ λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν΄ ως περικαθάρματα του κόσμου εγεννήθημεν, πάντων ερίψημα έως άρτι» (Α΄Κορ.4,9-13). Οι μύριες αυτές δυσκολίες, οι κακουχίες, οι κόποι και προπαντός οι απάνθρωποι διωγμοί δεν τους πτόησαν. Το έργο τους καρποφορούσε, διότι το αύξανε το ενοικούν στην Εκκλησία Aγιο Πνεύμα (Ιωάν.15,26).

Το έργο των αγίων Αποστόλων συνεχίστηκε και συνεχίζεται δια των διαδόχων αυτών. Σε κάθε μέρος, όπου ίδρυαν τοπικές εκκλησίες, χειροτονούσαν επισκόπους και πρεσβυτέρους για να συνεχίσουν το έργο τους. Γράφει ο άγιος Λουκάς στο βιβλίο των Πράξεων, το κατ' εξοχήν βιβλίο της ιεραποστολής της Εκκλησίας μας: «Χειροτονήσαντες δε αυτοίς πρεσβυτέρους κατ' εκκλησίαν και προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθετο αυτούς τω Κυρίω, εις ον πεπιστεύκασι» (Πράξ.14,23). Αυτή η αδιάκοπη διαδοχή συνεχίζεται ως σήμερα και χαρακτηρίζεται ως αδιάκοπη διαδοχή προσώπων και πίστεως και γι' αυτό ονομάζεται η Εκκλησία μας Αποστολική. Όλοι λοιπόν όσοι εργάζονται στην Εκκλησία του Χριστού, κληρικοί και λαϊκοί συνεχίζουν κατ' ουσίαν το έργο των αγίων Αποστόλων. Τόσο μεγάλο είναι το έργο που επιτελούν!

Όλοι εμείς οι πιστοί του Χριστού και προσκυνητές της σεπτής εορτής των Αγίων Αποστόλων, των«Συνεργών του Χριστού» (Β΄Κορ.6,1), έχουμε χρέος να αποδίδουμε σε αυτούς την αρμόζουσα τιμή, διότι η αγία μας Εκκλησία είναι θεμελιωμένη πάνω σε αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες. Αυτό το βεβαιώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είδε στην Αποκάλυψη την θριαμβεύουσα εν ουρανοίς Εκκλησία του Χριστού, θεμελιωμένη επί «θεμελίους δώδεκα και επ' αυτών δώδεκα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνίου» (Αποκ.10,21). 

ΠΗΓΗ  το είδαμε εδώ

«Ξεγυμνώνουν» Βυζαντινά μοναστήρια οι αρχαιοκάπηλοι: Έχουν στήσει μεγάλη μπίζνα με γκαλερί του εξωτερικού ...

 Επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι των τοπικών Αρχών για νέο χτύπημα των αρχαιοκαπήλων που έχουν ρημάξει τα μοναστήρια και τα ξωκλήσια της Ηπείρου, αφαιρώντας πάνω από 200 πολύτιμα κειμήλια.

Συγκεκριμένα, έπειτα από μόλις λίγες ημέρες από τότε που εκλάπησαν από τον Βυζαντινό Ναό της Ευαγγελιστρίας, στην Κάτω Μερόπη Πωγωνίου δύο εικόνες, ένα ευαγγέλιο και δύο δισκοπότηρα, χθες «έκαναν φτερά» έξι εικόνες και τα τάματα, από την Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στην Μόλιστα της Κόνιτσας.

Η κλοπή έγινε αντιληπτή από τους κατοίκους χθες το απόγευμα και αμέσως ενημερώθηκε το Αστυνομικό Τμήμα της Κόνιτσας. Οι δράστες αφού διέρρηξαν την κεντρική είσοδο του Μοναστηριού εισήλθαν στον ναό και αφαίρεσαν στις εικόνες και τα τάματα. Από τη Μονή, είχε κλαπεί πριν από τέσσερις δεκαετίες, ένα ιερό κειμήλιο, μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας από το 1783, «η Στρατιώτισσα, επειδή μεταφερόταν στους δρόμους , στις στράτες της επαρχίας, από ασθενή σε ασθενή, χάριν ίασης και ευλογίας».

Να σημειωθεί, ότι παλαιότερα και συγκεκριμένα την πενταετία 2004-2009, αφαιρέθηκαν από αρχαιοκαπήλους μεγάλης αξίας εικόνες από μοναστήρια και εκκλησίες κυρίως του Ζαγορίου, ορισμένες από τις οποίες βρέθηκαν να πωλούνται σε γκαλερί του εξωτερικού και συγκεκριμένα του Λονδίνου και του Άμστερνταμ.

Το θέμα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος», η Σκότλαντ Γιαρντ έχει συντάξει έκθεση 150 σελίδων και κατονομάζει ως εγκέφαλο του κυκλώματος των αρχαιοκαπήλων τον 43χρονο Δ.Δ., από τα Τρίκαλα, που δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού. Η έκθεση αναμένεται να παραδοθεί το προσεχές διάστημα στις ελληνικές αρχές και περιέχει σημαντικά στοιχεία για τη δράση του μεγάλου κυκλώματος, που έφτασε να πουλά εικόνες και θρησκευτικούς θησαυρούς μέχρι την Κωνσταντινούπολη.

Οι ιερόσυλοι στην Κάτω Μερόπη έσπασαν έναν φεγγίτη από την πίσω πλευρά της εκκλησίας, που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του οικισμού και... καταρριχήθηκαν στο εσωτερικό του ναού, με ένα... λάστιχο ποτίσματος. Αφαίρεσαν δύο εικόνες, ένα ιερό Ευαγγέλιο, ένα χειροποίητο υφαντό που απεικονίζει τον Μυστικό Δείπνο, μια ελαιογραφία, δύο δισκοπότηρα και άλλα αντικείμενα.

Σύμφωνα με τις καταθέσεις που έχει πάρει η αστυνομία, οι εικόνες και τα αντικείμενα είναι σύγχρονα, και ίσως να μη σχετίζονται με το κύκλωμα, ωστόσο οι έρευνες στρέφονται προς κάθε κατεύθυνση.

Ο ναός της Ευαγγελίστριας αποτελεί την κεντρική εκκλησία του μικρού οικισμού στο Πωγώνι, ενώ στην περιοχή υπάρχουν τρία σημαντικά βυζαντινά μνημεία, η Ιερά Μονή Προδρόμου που χρονολογείται στο 1614, ο ναός του Αγίου Αθανασίου στα 1585 και ο ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα τέλη του 15ου αιώνα.

Οι ιερόσυλοι εισέβαλαν παραμονή Χριστουγέννων του 2009, ένα βράδυ με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και σφοδρή χιονόπτωση και αφαίρεσαν 64 εικόνες, δύο ευαγγέλια, εξαπτέρυγα, ιερά σκεύη, ενώ πήραν ακόμη και τμήματα λειψάνων των Αγίων Παντελεήμονος και Χαραλάμπους. Η αξία για κάποιες από τις εικόνες αυτές φτάνει το 1.000.000 ευρώ, ενώ μία βρέθηκε το 2010 στο Μοναστηράκι και ο κάτοχός της διώκεται με την κατηγορία της κλεπταποδοχής.

Αρκετές εικόνες έχουν εντοπιστεί και επαναπατριστεί από τις γκαλερί Temple του Λονδίνου και Dullaert του Αμστερνταμ, ενώ, όπως αναφέρουν πληροφορίες, ο ίδιος ο Richard Temple φέρεται να κατονόμασε ως προμηθευτή τον 43χρονο από τα Τρίκαλα.

Συλλέκτες εντόπισαν εικόνες που είχαν κλαπεί στον δικτυακό κατάλογο του αρχαιοπώλη H.W.C.Dullaert τον Απρίλιο του 2011 και έπειτα από καταγγελία κατασχέθηκαν από την ολλανδική αστυνομία.

Συνολικά 11 εικόνες που κλάπηκαν από τον ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Κουκούλι και τον Άγιο Τρύφωνα Βίκου Ιωαννίνων και βρέθηκαν στην γκαλερί Temple έχουν επιστρέψει και άλλες 10 επαναπατρίστηκαν από την Dullaert.

Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Ἡ ἑορτή τῆς σύναξης τῶν δώδεκα ἀποστόλων ἀποτελεῖ ἀντανάκλαση τῆς μεγάλης χθεσινῆς ἑορτῆς τῶν πανευφήμων καί πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, προεκτείνει δηλαδή τήν τιμή πού ἀποδίδει ἡ ᾽Εκκλησία μας στούς μεγάλους αὐτούς ἀποστόλους: κατά τήν ὑμνολογία, στόν μέν Πέτρο τήν τιμή τοῦ  προεξάρχοντος τοῦ κύκλου τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, στόν δέ Παῦλο τήν τιμή  τοῦ κοπιάσαντος ὑπέρ πάντας ἄλλους στό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου σέ ὅλα τά ἔθνη. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο μέ ὅ,τι διαπιστώνουμε στίς μεγάλες ἑορτές τῆς ᾽Εκκλησίας: μετά ἀπό ἕνα σπουδαῖο γεγονός, τήν ἑπομένη τιμᾶται τό πρωταγωνιστοῦν πρόσωπο, ὅπως π.χ. τήν ἑπομένη τῶν Χριστουγέννων ἑορτάζουμε τή σύναξη τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ἑπομένη τῶν Θεοφανείων ἑορτάζουμε τή σύναξη τοῦ ᾽Ιωάννη τοῦ Προδρόμου κ.ο.κ. ᾽Αντιστοίχως λοιπόν σήμερα: μετά τήν ἑορτή τῶν πρωτοθρόνων λεγομένων ἀποστόλων ἑορτάζουμε συνολικά ἐκείνους πού εἶχαν τήν ἴδια ἰδιότητα μέ αὐτούς, τήν ἰδιότητα καί τό χάρισμα τοῦ ἀποστόλου.

Ἡ σύναξη τῶν ἀποστόλων, πέραν τοῦ ὅτι δίνει τήν ἀφορμή γιά νά δεῖ κανείς τήν κατά Χριστόν βιοτή καί τό ἔργο καθενός ἀπό αὐτούς, θέτει τόν προβληματισμό τῆς ἀποστολικότητας τῆς ᾽Εκκλησίας, τί σημαίνει δηλαδή ὅτι ἡ ᾽Εκκλησία εἶναι ἀποστολική, ὅπως τό ὁμολογοῦμε διαρκῶς στό σύμβολο τῆς πίστεως:  πιστεύουμε ῾εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν ᾽Εκκλησίαν᾽. Ἡ ᾽Εκκλησία μας λοιπόν εἶναι ἀποστολική, διότι θεμελιώνεται ῾ἐπί τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων᾽. Βασικός θεμέλιος λίθος, βασικό ἀγκωνάρι εἶναι ὁ ᾽Ιησοῦς Χριστός - ὁ Ἱδρυτής καί ἡ Κεφαλή τῆς ᾽Εκκλησίας - ὑπόλοιποι θεμέλιοι λίθοι, κατά τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι οἱ ἀπόστολοί Του. ᾽Εκεῖνοι κλήθηκαν ἀπό τόν Χριστό καί ἔλαβαν τήν ἐντολή νά εἶναι οἱ μάρτυρές Του, ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, νά φανερώνουν δηλαδή τή ζωή Του καί νά συνδέουν μέσω αὐτῶν τούς ἀνθρώπους μέ τόν Χριστό καί διά τοῦ Χριστοῦ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ μέ τόν Θεόν Πατέρα. ῾Ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περί τοῦ λόγου τῆς ζωῆς,… ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καί ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ᾽ ἡμῶν. Καί ἡ κοινωνία δέ ἡ ἡμετέρα μετά τοῦ πατρός καί μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ᾽ (Α´᾽Ιωάν. 1, 1-3).

῎Ετσι κανείς δέν μπορεῖ νά ἔχει σχέση μέ τόν Χριστό ἔξω ἀπό τήν κοινωνία μέ τούς ἀποστόλους, πού σημαίνει δέν μπορεῖ κανείς νά ζεῖ τόν Θεό ἔξω ἀπό τήν ᾽Εκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἀποστολική. Κάθε διαφορετική ἐκτός ᾽Εκκλησίας σχέση μέ τόν Θεό - διότι ῾τό Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ᾽ - συνιστᾶ ἁπλῶς δρόμο, πού ὁδηγεῖ τόν καλοπροαίρετο ἄνθρωπο μέσα στήν ᾽Εκκλησία καί ὄχι κατευθεῖαν στόν Θεό. ῎Ας θυμηθοῦμε ἐν προκειμένω τόν ἅγιο Κορνήλιο: μπορεῖ οἱ προσευχές του νά ἀνέβαιναν ὡς θυμίαμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως σημειώνουν οἱ Πράξεις τῶν ᾽Αποστόλων, ᾽Εκεῖνος ὅμως ἔστειλε τόν ἀπόστολο Πέτρο, προκειμένου νά τόν κατηχήσει καί νά τόν βαπτίσει, ὥστε ὡς μέλος τῆς ᾽Εκκλησίας νά ἔχει ζωντανή καί ἐνεργή σχέση μαζί Του. 

Μέ βάση τά παραπάνω: ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ τελειώνει μέ τόν θάνατο καί τοῦ τελευταίου τῶν ἀποστόλων, συνεπῶς ἡ ἀποκάλυψη δέν συνεχίζεται, ἐνῶ  κοινωνία μέ τούς ἀποστόλους  στό χῶρο τῆς ᾽Εκκλησίας σημαίνει  1) ὑπακοή σέ ὅ,τι ἐκεῖνοι δίδαξαν γιά τόν Χριστό, ὅτι δηλαδή εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός πού ἦρθε πρός σωτηρία τοῦ κόσμου, 2) μίμηση, ὅσον τό δυνατόν σέ ἐμᾶς, τῆς θεοφιλοῦς ζωῆς τους: νά ἀκολουθοῦμε δηλαδή τά δικά τους χνάρια ζωῆς, τά ὁποῖα ῾πατᾶνε᾽ πάνω στά χνάρια τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ.

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

Των Δώδεκα Αποστόλων.Η πίστη μας είναι αληθινὴ. +Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ἡ πίστι μας εἶνε ἀληθινὴ

Ἡ θρησκεία μας, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή.  Ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὁδηγεῖ στὴν αἰώνιο ζωή. Οἱ ἄπιστοι θὰ μᾶς ποῦν· Εὔκολα τὸ λέτε, ἔχετε ὅμως ἀποδείξεις;

Ἡ πίστις μας ἔχει ἄπειρες ἀποδείξεις. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶνε οἱ ἀπόστολοι , τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε. Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς δείξω, ὅτι ἡ ζωή, ἡ διδαχὴ καὶ τὸ τέλος τῶν ἀποστόλων βεβαιώνουν, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή.

Τὸ ἔργο δύσκολο, τὰ μέσα φτωχά . Ὁ Κύριος κάλεσε τοὺς ἀποστόλους σὲ ἔργο δύσκολο.Ὅπως δύσκολο εἶνε νὰ πᾷς κόντρα μὲ τὸ ῥεῦμα, νὰ ξερριζώσης ἕνα αἰωνόβιο πλατάνι, νὰ κάνῃς τὸ βουνὸ πεδιάδα, τόσο καὶ ἀκόμη πιὸ δύσκολο ἦταν τὸ ἔργο τῶν ἀποστόλων. Γιὰ τὸ ἔργο αὐτό, τὴν ἀνατροπὴ δηλαδὴ ὅλου τοῦπαλαιοῦ κόσμου, ποια μέσα χρησιμοποίησε ὁ Χριστός; Ὑπῆρχαν βασιλεῖς, στρατηγοί, φιλόσοφοι, πλούσιοι, ἰσχυροὶ κατὰ κόσμον· διάλεξε ἀπ᾿ αὐτοὺς κανέναν γιὰ συνεργάτη του;Ὄχι. Ἂν ἔπαιρνε ἀπ᾿ αὐτούς, θὰ ἔλεγαν ὅτιμὲ τὴ δύναμί τους ἐπικράτησε. Ἀντιθέτως ἡ Ἐκκλησία εἶχε ὅλες τὶς προϋποθέσεις ἀρνητικές. Ἔτσι κανείς δὲν μπορεῖ νὰ πῇ, ὅτι ἡ νίκη της ὀφείλεται σὲ ἀνθρώπινη ὑποστήριξι.Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θαυμάζει πῶς μὲ ἀδύναμα μέσα ὁ Χριστὸς τὰ βάζει μὲ τὸν κόσμο καὶ λέει· «Τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀ-σθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα κα- ταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά…» (Α΄ Κορ. 1,27)

. Καὶ ἕνας ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεύς, ὁ Βασίλειος Σελευκείας, λέει· Ὅπως θαυμάζεις ἕνα γιατρό, ποὺ μὲ τιποτένια μέσα κάνει τὸν ἄρρωστο καλά, ἔτσι εἶνε θαυμαστὸς ὁ Θεός, ποὺ μὲ τέτοια ὄργανα, ἀνθρώπους ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀγραμμάτους,θεράπευσε τὰ τραύματα τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.

Νέα δημιουργία. Ὅπως αὐτὸς ποὺ χτίζει σπίτι δὲ βάζει τὶς πέτρες στὴν τύχη, ἀλλὰ κάθε πέτρα ἔχει τὴ θέσι της, ἔτσι καὶ στὴν ἁγία Γραφὴ κάθε λέξι εἶνε διαλεγμένη. Ἡ ἁγία Γραφὴ λοιπόν, προκειμένου να περιγράψῃ τὴ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, λέει στὸ 1ο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, ὅτι ὁ Θεὸς «ἐποίησε», δημιούργησε, τὰ ὄντα (Γέν. 1,1,7,16,21,25,27,31). Τὴν ἴδια ὅμως λέξι χρησιμοποιεῖ καὶ στὸ 3ο κεφάλαιο τοῦ Μάρκου, ὅταν περιγράφει τὴν κλῆσι τῶν ἀποστόλων· δὲ λέει «ἐκάλεσε», ἀλλὰ λέει «ἐποίησε»· «καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ» (Μᾶρκ. 3,14) . Δὲν χρησιμοποιεῖ τυχαίως ἢ κατὰλάθος τὴ  λέξι αὐτή. Τὸ ἔργο ποὺ εἶχε νὰ κάνῃ τώρα ὁ Χριστὸς ἦταν μιὰ νέα δημιουργία . Καὶ πράγματι· τὸ νὰ πάρῃς ἕναν ἄνθρωπο μέσα ἀπ᾿ τὴ διαφθορὰ καὶ νὰ τὸν ὑψώσῃς στὴ ζωὴ τῆς χάριτος εἶνε μιὰ νέα δημιουργία. Εἶνε ἀνθρωποποιὸς ἡ θρησκεία μας, δημιουργεῖ ἀληθινοὺς ἀνθρώπους. Ὑπηρέται αὐτοῦ τοῦ ἔργου θὰ γίνονταν οἱ ἀπόστολοι. Δὲν ἦταν ὅμως ἕτοιμοι· ἔπρεπε κι αὐτοὶ προηγουμένως νὰκαταρτισθοῦν. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἔκανε σ᾿ αὐτοὺς ὁ Χριστός, τὸ νὰ τοὺς καταρτίσῃ καὶ νὰ τοὺς ἑτοιμάσῃ γιὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ κόσμου, ἦταν κάτι δυσκολώτερο ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἀστέρων. Πνευματι-κοὶ ἥλιοι καὶ πνευματικοὶ ἀστέρες ἦταν αὐτοί. Λένε, ὅτι κάποιος γλύπτης εἶδε ἕνα μάρμαρο πεταμένο μέσ᾿ στὶς λάσπες. Ἐνῷ οἱ ἄλλοι τὸ περιφρονοῦσαν, αὐτὸς τὸ πῆρε, τὸ καθάρισε, ἄρχισε νὰ τὸ δουλεύῃ, καὶ μετὰ ἀπὸ ἀρκετὸ διάστημα μὲ τὴ σμίλη του ἔβγαλε μέσα ἀπὸ αὐτὸ ἕναν ἄγγελο. Καὶ ὁ Χριστὸς πῆρε τὰ λιθάρια τὰ πεταμένα καὶ τὰ ἔκανε τοὺς «δώδεκα θεμελίους» τῆς Ἐκκλησίας του κατὰ τὴν Ἀποκάλυψι (21,14) .

Γεῦσις οὐρανοῦ . Οἱ ἀπόστολοι ἀξιώθηκαν νὰ δοκιμάσουν τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, νὰ γευθοῦν τὸν οὐρανό, καὶ αὐτὴ τὴ γεῦσι μετέδωσαν. Ὅσο ἔμειναν κοντὰ στὸν Κύριο, ῥούφηξαν σὰνσφουγγάρι τὴν ἀλήθεια του, μάζεψαν τὸ ἄρωμά του. Εἶδαν καὶ ἄκουσαν θαύματα πρωτάκουστα, διδασκαλία ἀνεπανάληπτη, ἁγιότητα ποὺ «ἐκάλυψεν οὐρανούς» (Ἀμβ. 3,3) . Αὐτὰ θησαύρισαν στὴν καρδιά τους. Καὶ τὴ γλυκύτητα  ποὺ δοκίμασαν δὲν τὴν κράτησαν μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ὁ Σαμψὼν εἶδε κάποτε μέσα ἀπὸ μία σιαγόνα ψόφιου λιονταριοῦ νὰ τρέχῃ μέλι. Τὸ δοκίμασε κ᾿ ἔδωσε ἀπ᾽ αὐτὸ καὶ στοὺς γονεῖς του νὰ γευθοῦν (βλ. Κριτ. κεφ. 14) . Ἔτσι καὶ οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, οἱ νέοι Σαμψών· βρῆκαν μέλι, καὶ εἶπαν στὸν κόσμο· «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος» (Ψαλμ. 33,9).

Μόνο κίνητρο ἡ πίστις . Ἂν πιάσετε ἑκατὸ ἀνθρώπους στὸ δρόμο καὶ τοὺς ρωτήσετε,Γιατί τρέχετε, τί κυνηγᾶτε; θὰ δῆτε ὅτι καθένας ἔχει κάποιο ἐφήμερο σκοπό· ὁ ἕνας τὸ χρῆμα, ὁ ἄλλος τὴ δόξα, ὁ ἄλλος «οἶστρον ἀκολασίας» (τροπ. Κασ.) . Οἱ ἀπόστολοι τί  κίνητρο εἶχαν ὅταν διέτρεχαν τὸν κόσμο; Μήπως τὸ χρῆμα; Ψάξτε τὶς τσέπες τους. Κάποιος ἀνάπηρος ζήτησε ἐλεημοσύνη ἀπὸ τὸν Πέτρο, κι αὐτὸς εἶπε· «Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι· ὃ δὲ ἔχω τοῦτό σοι δίδωμι· ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου ἔγειρε καὶ περιπάτει» (Πράξ. 3,6) . Οἱ σημερινοὶ κληρικοὶ μποροῦν νὰ ποῦν«Ἀργύριον καὶ χρυσίον οὐχ ὑπάρχει μοι» ;

Πῆγε στὴ Ῥώμη κάποιος ἐπισκέπτης παλαιότερα. Ὁ πάπας τοῦ ἔδειχνε τοὺς θησαυροὺςκαὶ ἔλεγε μὲ καμάρι· –Εἶχε τέτοια ὁ Πέτρος; –Ὁ Πέτρος, τοῦ ἀπαντᾷ ὁ ἐπισκέπτης, δὲν εἶ-χε αὐτά, εἶχε ὅμως κάτι ἀνώτερο· μπορεῖς ἐσὺ νὰ ἐπαναλάβῃς τὸ λόγο του,

«Ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγειρε καὶ περιπάτει»;…Ποιό λοιπὸν τὸ κίνητρο τῶν ἀποστόλων; τὸ χρῆμα; Ὄχι. Μήπως ἡ δόξα; Ὁ Παῦλος λέει στὸ σημερινὸ ἀπόστολο· «Ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα  ἕως ἄρτι» (Α΄ Κορ. 4,13). Τοὺς περιφρονοῦσαν, τοὺς κολλοῦσαν ρετσινιές. Μήπως κίνητρο ἦταν οἱ ἡδονές; Οὔτε νὰ φᾶνε οὔτε ν᾿ ἀναπαυθοῦν προλάβαιναν. «Ὑποπιάζω μου τὴν σάρκα καὶ δουλαγωγῶ» (ἔ.ἀ. 9,27) , βεβαιώνει ὁ Παῦλος. Ποιόλοιπὸν ἦταν τὸ κίνητρο τους;

Ἡ πίστις . Ἡ πίστις, ὅτι αὐτὸ ποὺ κηρύττουν εἶνε ἡ ἀλήθεια. Ὑπέγραψαν μὲ τὸ αἷμα τους . Τὸ πιστεύω τῶν ἀποστόλων δὲ βγῆκε ἀπὸ μελέτες καὶ γραφεῖα· βγῆκε μέσα ἀπ᾿ τὸ καμίνι τῆς ζωῆς καὶ τῆς δοκιμασίας. Καὶ τέλος τὸ ὑπέγραψαν μὲ μαρτύριο, μὲ τὸ αἷμα τους. Σύμφωνα μὲ τὸ μηναῖο ὁ Πέτρος σταυρώθηκε μὲ τὸ κεφάλι κάτω καὶ ὁ Παῦλος ἀποκεφαλίσθηκε, στὴ Ῥώμη καὶ οἱ δυό.

Ὁ Ἀνδρέας ἔφθασε στὸ Βυζάντιο καὶ κατέληξε στὴν Πάτρα, ὅπου σταυρώθηκε χιαστί. Ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ζεβεδαίου φονεύθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα ἀπ᾿ τὸ μαχαίρι τοῦ Ἡρῴδη. Ὁ Φίλιππος σταυρώθηκε στὴ Μικρὰ Ἀσία. Ὁ Βαρθολομαῖος σταυρώθηκε στὶς Ἰνδίες, ὅπου ἐπίσης μαρτύρησε καὶ ὁ Θωμᾶς πληγωμένος ἀπὸ λόγχες. Ὁ Ματθαῖος κάηκε ζωντανὸς στὴν Ἱεράπολι τῆς Συρίας. Ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου σταυρώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ὁ Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος ἢ Ἰούδας Ἰακώβου κρεμάστηκε στὴν

πόλι Ἀραρὰτ καὶ ξεψύχησε ἀπὸ βέλη ποὺ τοῦ ἔρριξαν. Ὁ Σίμων ἢ Ναθαναὴλ σταυρώθηκε στὴν Ἀφρική. Ὁ Ματθίας μαρτύρησε στὴν Αἰθιοπία. Ὅλοι εἶχαν μαρτυρικὸ τὸ τέλος, ἐκτὸς μόνο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ποὺ ἔγραψε στὴν Πάτμο τὴν Ἀποκάλυψι. Ὅλοι, μὲ τὴ ζωή,τὴ διδασκαλία, τὸ ἔργο καὶ τὸ μαρτύριό τους,βεβαίωσαν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας.

Μὲ τί ἄνθη νὰ τοὺς στεφανώσουμε , ἀδελφοί μου; «Ποίοις πνευματικοῖς ᾄσμασι» νὰ τοὺς «ἐπαινέσωμεν» ; (στιχ. ἑσπ. κθ΄ Ἰουν.) . Μαζὶ μὲ κάποιον διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας λέμε· Τί νὰ σᾶς ὀνομάσουμε, ἅγιοι ἀπόστολοι; μέλισσες; ὄρη; ποταμούς; καρποφόρα δένδρα; ἀετούς; σάλπιγγες; γεωργούς; λέοντας πῦρ πνέοντας; Ἄτλαντες; Ἐγὼ θὰ τοὺς παρομοιάσω μὲ δύο εἰκόνες. Ἡ μία εἶνε οἱ ψαρᾶδες , καὶ ἡ ἄλλη πρόβατα Ἰησοῦ Χριστοῦ .

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» , τοὺς εἶπεὁ Κύριος (Ματθ. 10,16) . Φανταστῆτε δώδεκα προβατάκια νὰ τὰ ῥίξουν στὶς χαράδρες τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βιτσίου· οἱ λύκοι δὲ θ᾿ ἀφήσουν οὔτεκόκκαλο. Καὶ ὅμως ἐδῶ, ὄχι μόνο δὲν κατέβαλαν οἱ λύκοι τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ᾿αὐτὰ μὲ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ἀγάπη τους μετέβαλαν τοὺς λύκους καὶ τοὺς ἔκαναν κι αὐτοὺς ἀρνιά. Καὶ πραγματοποιήθηκε ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου «Καὶ συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός» (Ἠσ. 11,6) . Εἶνε δυνατὸν λύκος νὰ βόσκῃ μαζὶ μὲ ἀρνί; Αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ ἔγινε.

Ἂς τιμήσουμε τοὺς ἀποστόλους . Ὅταν στὸν τελευταῖο πόλεμο τ᾿ ἀεροπλάνα τοῦ Χίτλερ ἀπειλοῦσαν τὸ Λονδῖνο, ἡ Ἀγγλία σώθηκε ἀπὸ λίγους ἀεροπόρους ποὺ ἀπεμάκρυναν τοὺς Γερμανούς. Τότε ἕνας Ἄγγλος πολιτικὸς εἶπε· «Ποτέ δὲν ὠφείλοντο τόσο πολλὰ σὲ τόσο λίγους». Ἀλλ᾿ αὐτὸ ποὺ εἶπε ἐκεῖνος γιὰ τοὺς ἀεροπόρους, ἰσχύει πολὺ περισσότερο γιὰ τοὺς ἀποστόλους. Ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει τὸ πᾶν στοὺς δώδεκα ψαρᾶδες τῆς Γαλιλαίας.

Εἴθε ἡ ἱεραποστολὴ νὰ ξανανθίσῃ, ἡ πατρίδα μας νὰ γίνῃ πάλι ἔθνος ἱεραποστολικό, καὶ νέοι Πέτροι καὶ Παῦλοι νὰ τρέξουν νὰ κηρύξουν Ἰησοῦν Χριστόν· ὅν, παῖδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος-

Ἀπομαγνητοφωνημένη ἑσπερινὴ ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὴν αἴθουσα τῆς ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44 Ἀθηνῶν τὴν 30-6-1963.

Περιεκτικές Διδαχές του Γέροντος Κυρίλλου, Ηγουμένου Ι. Μ. Οσίου Δαυίδ Ευβοίας (+ 30/3/2012)

Ο εξάψαλμος: Προσευχή Προσευχών!

Εκφράζοντας την ταπεινοφροσύνη που διαπότιζε όλο το είναι του, έλεγε συχνά:

Ποιος θα μας ήξερε, αν ήμασταν στο χωριό μας; Ποιος θα μας έλεγε καλημέρα; Τώρα είμαστε γνωστοί σ’ όλον τον κόσμο. Στον Άγιο Δαυίδ το οφείλουμε!

Στο πρόσωπο του Αγίου Δαυίδ βλέπουν εμάς. Στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουν εμάς.

Να ευχαριστούμε τον Θεό, να δοξολογούμε τον Θεό ταπεινά, για ό,τι μας έχει δώσει μέχρι σήμερα και τα καλά, αλλά και ό,τι άλλο έχει δώσει η αγάπη του, πάλι για το δικό μας καλό!

Δεν ξέρω τι μας βρήκε ο Θεός και μας μάζεψε εδώ στον Άγιο Δαυίδ. Η μεγάλη του αγάπη. Μέσα στην αγκαλιά του Θεού είμαστε …!

Να ζητάμε ταπεινά να μας σκεπάζει η Χάρις του Θεού, να ζητάμε Ταπείνωση!

Με το μέλι πιάνεις πιο πολλές μύγες, παρά με το ξύδι. Με τη γλυκιά γλώσσα πάντοτε.

Να είμαστε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τον εαυτό μας.

Με την ευχαριστία, την δοξολογία, τότε στέλνει τα Χαρίσματά του ο Θεός στον άνθρωπο.

Ο π. Ιάκωβος έλεγε, όταν είσαι στο Νοσοκομείο, να τρως ό,τι σου δίνουν. Είσαι άρρωστός δεν είναι αμαρτία.

Την Αλήθεια την γνωρίζουμε, το συμφέρον προτιμούμε.

Αν ακούς τους ανθρώπους, θα κάνεις δύο φορές το χρόνο Πάσχα!

Τα λόγια των πολλών, κάνουν τον άνθρωπο λωλόν.

Ο μόνος χρόνος που δεν πάει χαμένος, είναι ο Χρόνος της Προσευχής.

Λένε την έκφραση «Ένα κλικ είναι, να πάρω ανάποδες». Αυτό όμως το κλικ είναι εγωισμός.

Να είμαστε μεγαλόκαρδοι.

Όλους τους ανθρώπους είναι αδύνατον να τους ευχαριστήσουμε. Ας κοιτάξουμε να ευαρεστήσουμε το Θεό.

Και τα καλά δεχούμενα και τα κακά δεχούμενα.

Ό,τι κάνεις, αν λες κάτι, να το κάνεις για το Θεό, προς δόξα Θεού!

Απλά και απαλά να ζεις. Με πολλή αγάπη.

Μεγάλο στομάχι νά’ χουμε. Μεγάλη καρδιά νά’ χουμε: Πλατυτέρα των Ουρανών. Να τους χωράει όλους. Καλούς, κακούς …

Όπου απλότης, εκεί Αγιότης. Χιλιάδες Άγγελοι!

Να μη λες τίποτα και για κανέναν. Άσε τον κόσμο να πει κάτι, να ξεσκάσει.

Δίνουμε πολλή σημασία στο τι κάνουν οι άλλοι.

Την πόρτα του Παραδείσου την ανοίγει η Ταπείνωση. Το κλειδί του Παραδείσου το κρατεί η Ταπείνωση.

Η υπακοή είναι που σώζει και όχι ο εγωισμός και η Υπερηφάνεια, λέγαν οι σοφοί παλαιοί πατέρες. Η Υπακοή είναι Αρετή.

Πηγή:

«ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΖΩΣΙ», Εκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος - 2013

πηγή Εδώ και Εδώ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

• Τι είναι; Πως προέρχονται;
• Είναι αληθινά ή πλάνη;
• Να τα δεχόμαστε ή όχι;

Τι είναι και πως προέρχονται;

Είναι εικόνες ή παραστάσεις ευχάριστες ή τρομακτικές που «βλέπει» ο άνθρωπος κατά την διάρκεια του ύπνου του. Σύμφωνα με την ψυχολογία όταν η ψυχή ησυχάζει κατά την διάρκεια του ύπνου, τότε διακόπτεται η ενέργεια του νου και των αισθήσεων, αλλά δεν εξαφανίζεται ολοκληρωτικά. Έτσι κάποια είδωλα (φανταστικές εικόνες) που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας από τις αισθήσεις και αποτυπώθηκαν στο νου, περιγράφονται εκ νέου με τα όνειρα όπως τύχει.

Πολλοί είναι εκείνοι που εξετάζουν και μελετούν τα όνειρα, είτε από περιέργεια, είτε συστηματικά και καθορίζουν τη ζωή τους σύμφωνα μ’ αυτά. Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό δεν εντοπίζεται μόνο σε ανθρώπους που ζουν μακριά από την Εκκλησία, αλλά αρκετοί είναι και οι χριστιανοί εκείνοι που κάτω από το κράτος της παχυλής άγνοιάς των μελετούν και εξετάζουν τα όνειρα σε τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε να τα ερμηνεύουν ως αποκαλύψεις του Θεού και των Αγίων.

Οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολήθηκαν με τα όνειρα. Έχοντες προσωπικές εμπειρίες για τα τεχνάσματα του διαβόλου, αλλά και της Χάριτος του Θεού, μπόρεσαν να δουν μέσα από τα όνειρα, τις προσβολές και επιθέσεις των δαιμονικών δυνάμεων και αφ’ ετέρου τις αποκαλύψεις των μυστηρίων του Θεού.

Τονίζουν λοιπόν, ότι τα όνειρα προέρχονται, άλλοτε από τις εντυπώσεις της ημέρας (εικόνες από τις επιδιώξεις και τις ανάγκες μας), άλλα είναι αποτέλεσμα δαιμονικών ενεργειών και τα λιγότερα προέρχονται από τον Θεό για να αποκαλύψουν τα μυστήριά Του.

Είναι αληθινά ή πλάνη;

Τα περισσότερα όνειρα προέρχονται από τους δαίμονες. Ας μην απορεί κανείς πως είναι δυνατόν ο διάβολος να προσβάλλει με τα όνειρα τον άνθρωπο. Ο πονηρός είναι πνεύμα και ως πνεύμα εύκολα επηρεάζει το δικό μας νου με τους λογισμούς και τις φαντασίες, όχι μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι, αλλά και το βράδυ στον ύπνο μας. Και μας αποκαλύπτουν μερικές φορές γεγονότα μελλοντικά για μας (όχι όμως και γι’αυτούς), ώστε να αποσπάται η προσοχή μας από τον Θεό και να στρέφεται στα όνειρα και τις υποδείξεις των δαιμόνων.

Όταν ο άνθρωπος συνεχώς σκέπτεται, ερευνά και εξετάζει τα όνειρα και δεν εμπιστεύεται στην Πρόνοια του Θεού, επιτρέπει ο Θεός πολλές φορές να βγουν αληθινά τα δαιμονικά όνειρα και έτσι μας παιδαγωγεί με την πλάνη.

Ας ακούσουμε πως νουθετούσε τους μοναχούς του ο Άγιος Αντώνιος: «Τέκνα μου, δεν πρέπει να πιστεύετε όσα μελλοντικά φανερώνουν οι δαίμονες με τα όνειρα, έστω κι αν αυτά βγαίνουν αληθινά. Τίποτα δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων, απ’ αυτά που θα συμβούν. Μόνο αυτά που βλέπουν, τα αρπάζουν ως κλέφτες και ως κατάσκοποι και τρέχουν γρήγορα να τα αναγγείλουν. Πολλές φορές όμως διαψεύσθηκαν οι δαίμονες και εξαπατήθηκαν όσοι είχαν εμπιστευθεί σ’ αυτούς».

Δεν προγνωρίζουν λοιπόν τα μέλλοντα να συμβούν οι δαίμονες, αλλά μάλλον τα συμπεραίνουν και γι’ αυτό μερικές φορές βγαίνουν αληθινά όσα μας φανερώνουν στον ύπνο μας. Όπως και οι γιατροί βλέπουν την εξέλιξη των ασθενών και προλέγουν την θεραπεία ή τον θάνατο. Το ίδιο γίνεται και με τους ναυτικούς ή γεωργούς που προλέγουν τον καλό ή άσχημο καιρό.

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής αναφέρει πως «οι δαίμονες στους γαστρίμαργους παρουσιάζουν όνειρα με ποικιλίες φαγητών, στους φιλήδονους αισχρές εικόνες γυναικών και προκαλούν ονειρώξεις, στους κενόδοξους ανθρώπινες τιμές και μεγαλεία, στους φιλάργυρους κέρδη και χρήματα, στους μνησίκακους την εκδίκηση του αδικήσαντος και στους φθονερούς τη δυστυχία εκείνου που φθονούν» (Ευεργ. Τόμος 4^ος).

Υπάρχουν όμως και όνειρα που η προέλευσή τους είναι από το Θεό. Είναι όμως ελάχιστα. Είναι αποκαλύψεις του Θεού που αφορούν σοβαρότατα ζητήματα και συνδέονται πάντα με το βαθμό της καθαρότητας των ανθρώπων. Έτσι έχουμε αποκαλύψεις, είτε στον ύπνο με τα όνειρα, είτε στον ξύπνιο με θείες οπτασίες. Ο Θεός αποκαλύπτεται στους καθαρούς «τη καρδία» και στους ταπεινούς «τω πνεύματι». Αν εμείς βλέπουμε καθημερινά όνειρα, πρέπει να μας προβληματίζει ότι ασφαλώς δεν είναι αυτά εκ του Θεού.

Να τα δεχόμαστε ή όχι;

Πως μπορούμε να διακρίνουμε αν ένα όνειρο είναι εκ του Θεού και όχι πλάνη του διαβόλου, μια και ο Απ. Παύλος μας λέγει ότι ο διάβολος μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός; (Β΄ Κορ. 11, 14).

Χρειάζεται διάκριση και επειδή εμείς δεν έχουμε, γι’ αυτό να μην τα πιστεύουμε. Κι αν ακόμα ένα όνειρο είναι εκ του Θεού και το απορρίψουμε από φόβο μη πλανηθούμε, ο Θεός δεν θα μας κατακρίνει γι’ αυτό. Όπως δεν οργίσθηκε ο οικοδεσπότης με τον υπηρέτη του, που αρνήθηκε νύχτα να του ανοίξει την πόρτα του σπιτιού του, μετά από την επιστροφή του από μακρινό ταξίδι, γιατί δεν πίστευε ότι ήταν το ίδιο το αφεντικό του. Το πρωί που τον αναγνώρισε και του άνοιξε, επαινέθηκε από τον Κύριό του για την προσοχή του.

Αν λοιπόν δούμε κάποιο όνειρο που μας προξένησε ξεχωριστή εντύπωση, να μη το φανερώσουμε στους οικείους, συγγενείς και φίλους, αλλά μόνο στον πνευματικό μας, ώστε να μην πλανηθούμε.

Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί χριστιανοί (-νές) που μελετούν τα όνειρα, παγιδεύονται από τον διάβολο και γίνονται υποχείριοί του.

Γι’ αυτό  συμβουλεύει η Αγία Γραφή: «Μη δίνεις την καρδιά σου στα όνειρα∙ όσοι στήριξαν τις ελπίδες τους σ’ αυτά πλανήθηκαν και απατήθηκαν». (Σοφ. Σειράχ 34, 7).

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ- Αυτονόητα αλλά τόσο άγνωστα θέματα», Εκδόσεις ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ σελ. 84-87.

πηγή

Χρυσή Αυγή: Ο ναζισμός της δεν «παραγράφεται» (ούτε κρύβεται)…

   Μετά τις νέες φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών», που δείχνουν το πασίγνωστο, ότι δηλαδή οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής είναι ναζί από κούνια, οι χρυσαυγίτες – με πρώτους τους εν διατεταγμένη υπηρεσία ανώνυμους «κουκουλοφόρους» του διαδικτύου – διατείνονται ότι οι φωτογραφίες αυτές δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη με το ατράνταχτο «επιχείρημα» ότι έχουν τραβηχτεί προς 30ετίας…

   Μέσα στην μαυρίλα τους και λόγω της κενότητας του εγκεφάλου τους, δεν καταλαβαίνουν ότι στην πραγματικότητα αυτό που λένε είναι το εξής:

   Πρώτον, ομολογούν ότι ο ναζισμός είναι έγκλημα - τόσο ειδεχθές και τόσο ρυπαρό ώστε η «λεβεντιά τους» τους αναγκάζει να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους αρνούμενοι τις πεποιθήσεις τους. Ένα έγκλημα, όμως, που λόγω παρέλευσης του χρόνου έχει… παραγραφεί. Έτσι ισχυρίζονται! Είδατε «λογική» οι «πατριώτες»; Αλήθεια, πότε θα μας ξεφουρνίσουν ότι έχουν «παραγραφεί» και τα εγκλήματα των ομοϊδεατών τους στο Δίστομο, στην Κάνδανο, στη Βιάνο; Μήπως, επειδή από τότε πέρασαν όχι τριάντα αλλά εβδομήντα χρόνια, έχει «παραγραφεί» και η απαίτηση της Ελλάδας για τις ναζιστικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις της περιόδου της ναζιστικής κατοχής και των κατοχικών δανείων;

   Δεύτερον, λένε ότι ο Μιχαλολιάκος «δεν» είναι ναζί, γιατί στις φωτογραφίες που δείχνουν πόσο ναζί είναι, είχε ποζάρει πριν από τριάντα χρόνια. Συνεπώς, αν υπήρχαν πιο φρέσκιες φωτογραφίες, όχι πριν τριάντα, αλλά πριν από τρία ή και λιγότερα χρόνια, τότε το «επιχείρημά τους» περί «παραγραφής λόγω χρόνου» θα πήγαινε πάπαλα. Ε, λοιπόν, να μερικές, πιο… φρέσκιες φωτογραφίες. Όπως αυτή, με τον Μιχαλολιάκο μεταξύ των «ταγμάτων εφόδου» του:

   Κι αυτή:

   Λένε ότι η φωτογραφία του Κασιδιάρη με τη σημαία των «Ες – Ες» είναι μοντάζ…

   Δεν ξέρουμε αν η προηγούμενη φωτογραφία είναι μοντάζ, αλλά η παρακάτω, με τον Κασιδιάρη σταμπαρισμένο με την σβάστικα, είναι κι αυτή…μοντάζ;

   Ο Κασιδιάρης μόλις το 2011, στην εφημερίδα της Χρυσής Αυγής (20/4/2011), εξυμνούσε το «ανανεωτικό» και «πνευματικό» κίνημα του ναζισμού, εξυμνούσε τον… «ρομαντισμό» των «Ες – Ες» και των Άουσβιτς. Με το ίδιο χέρι πάνω στο οποίο έχει φιλοτεχνήσει τη σβάστικα – μόλις το 2011 - έγραφε: «Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (…) δεν σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; (…). Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν (…).  Είναι κι αυτή η «φωτογραφία»… μοντάζ;

   Η φωτογραφία με τον χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλιόπουλο να ποζάρει με τατουάζ το «Sieg Heil!» (σσ: «Ζήτω η νίκη»), σύνθημα τόσο ναζιστικό και τόσο εθνικοσοσιαλιστικό που αποτελούσε τον καθεαυτό χαιρετισμό των Ναζί που καθιερώθηκε από τον Χίτλερ και απαγορεύτηκε στη Γερμανία, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις παραγράφους 86 και 130 του γερμανικού Ποινικού Κώδικα, είναι… μοντάζ;

   Τα προ επταετίας εξώφυλλα της Χρυσής Αυγής, αφιερωμένα στους λατρεμένους της Χίτλερ και Ρούντολφ Ες, είναι κι αυτά… μοντάζ;  

Αριστερά: Η «Χρυσή Αυγή» (τεύχος 132, Μάιος – Ιούνιος 2007) ξεχειλίζει από τη λατρεία της για το Χίτλερ και το ναζισμό. Δεξιά: Ο λατρεμένος της Χρυσής Αυγής, ο ναζί εγκληματίας Ρούντολφ Ες, «κοσμεί» το εξώφυλλό της (Ιούλιος 2006)…

   Αλήθεια, πόση υποκρισία μπορούν να κρύψουν πίσω από το δάχτυλό τους όσοι παριστάνουν ότι «δεν ξέρουν» τι είναι η Χρυσή Αυγή; Αλήθεια ποιος μπορεί να μη βλέπει πόση «λεβεντιά» υπάρχει πίσω από την τακτική των χρυσαυγιτών να αποκηρύσσουν υποκριτικά τον ίδιο τον εαυτό τους;

   Θα το επαναλάβουμε: Ένας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε  ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου». Είναι προφανές τι ισχύει με τους χρυσαυγίτες που το παίζουν ουρσουλίνες ενώ είναι ναζί. Δεν αξίζουν φράγκο. Ούτε αυτοί, ούτε οι ιδέες τους.

   Θα το επαναλάβουμε: Οι ναζί δεν έχουν θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Αλλά η απαλλαγή της κοινωνίας από τους ναζί δεν θα γίνει δια νόμου. Θα γίνει με το πολιτικό και ιδεολογικό τους «Στάλινγκραντ». Που σημαίνει: Να φτάσει η ατιμία τους παντού. Να ξεγυμνωθούν στα μάτια όλης της κοινωνίας. Για να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά. Για να τους ξεράσει ο τόπος. Για να ντρέπονται που υπάρχουν. Για να τους αναγκάσει η πλειοψηφία του λαού και το κίνημά του να κρυφτούν στα λαγούμια τους. Και να θαφτούν εκεί.  

 πηγή