Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Φεβρουαρίου 09, 2016

Φώτης Μιχαήλ, Έρως έρωτι νικάται


Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός
Ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων, που γίνονται κάθε χρόνο στην πατρίδα μας, για ευνόητους λόγους, είναι αδύνατον να υπολογισθεί.  Πάντως, τα περισσότερα δημοσιεύματα μιλάνε για περίπου 300-350 χιλιάδες! Η είδηση από μόνη της είναι φρικτή. Καθίσταται, όμως, ακόμα πιο δραματική, εάν λάβουμε υπ’ όψη μας, ότι οι 40.000 από αυτές τις εκτρώσεις πραγματοποιούνται πριν από τον γάμο τους από κορίτσια 14-17 χρονών! Με άλλα λόγια, οι λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις πληρώνονται κάθε χρόνο με 40.000 δολοφονίες ανυπεράσπιστων παιδιών!(*)

Και να ήτανε μονάχα οι 40.000 εκτρώσεις το αντίτιμο των προγαμιαίων σχέσεων; Μάλλον όχι. Διότι, όπως φαίνεται, ο κατάλογος των παράπλευρων απωλειών στις σχέσεις αυτές -όσο και αν σκοπίμως αποσιωπούνται- είναι πολύ μακρύς: απογοητεύσεις, καταθλίψεις, τύψεις, αθυμίες, αντιπαλότητες, αντιζηλίες, οργανονευρώσεις, αγιάτρευτα σωματικά τραύματα από τις επεμβάσεις και προπαντός ένα σωρό μεταδοτικές ασθένειες, όπως η σύφιλη, τα κονδυλώματα, η ηπατίτιδα, το έϊτζ, ο ιός του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας κ.α.
Θα πούνε μερικοί: Καλά, και τα μέσα προφύλαξης πού τα βάζετε;
Απαντάμε: Για τα μέσα αυτά μιλάμε ακατάπαυστα εδώ και χρόνια, αλλά τα αποτελέσματα εξακολουθούν, δυστυχώς, και εισπράττονται τα ίδια και απαράλλακτα.
Μάλλον, κάπου αλλού θα βρίσκεται η λύση και όχι στην λεγόμενη σεξουαλική αγωγή, που την κάναμε θεό και την βάλαμε κύριο γνωμοδότη στη ζωή μας.
Να γιατί ρωτάνε με αγωνία οι κατατρομαγμένες μητέρες, τους παιδιάτρους και τους γυναικολόγους τους: Γιατρέ μου, να κάνω το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας στην κόρη μου; Έχω ακούσει ότι το εμβόλιο αυτό έχει σοβαρές παρενέργειες. Τι λέτε; Είναι σημαντικό για την κόρη μου να βάλει το εμβόλιο HPV;
Ναι, καλές μου μανούλες, είναι σημαντικό το εμβόλιο HPV, διότι απλούστατα πάψαμε να θεωρούμε σημαντικό ένα άλλο ’’εμβόλιο’’.
Ναι, είναι σημαντικά επίσης τα εμβόλια –στις περιπτώσεις βεβαίως που υπάρχουν- για το AIDS, για την ηπατίτιδα, για τα κονδυλώματα και για την σύφιλη, διότι απλούστατα θεωρούμε ασήμαντο, παλιομοδίτικο και οπισθοδρομικό, ένα άλλο ’’εμβόλιο’’ και μάλιστα πολυδύναμο. Ένα ’’εμβόλιο’’ αποτελεσματικότερο και ασυγκρίτως ασφαλέστερο από τα διαθέσιμα σήμερα στα φαρμακεία. Ένα ’’εμβόλιο’’ με διάρκεια αποτελεσματικότητας όχι μονάχα ολίγων ετών, αλλά για μια ολόκληρη ζωή!
-Και ποιο είναι, γιατρέ μου, αυτό το ’’εμβόλιο’’; 
-Είναι η Αγνότητα! Η περιφρονημένη και ξεχασμένη Αγνότητα!
Είναι το άθλημα εκείνο της νιότης, που στεφανώνεται με εφ’ όρου ζωής ’’αντισωματική κάλυψη’’ κατά παντός ιού, που απειλεί να προσβάλλει όχι μονάχα το σώμα μας, αλλά πάνω απ’ όλα την ψυχή μας.
Είναι η κατάκτηση εκείνη των παιδικών και εφηβικών χρόνων, που δυναμώνει τις ψυχές, που κρατάει γερά τα κορμιά, που ακυρώνει κάθε αγωνία και τρόμο των μανάδων και που χαριτώνει αργότερα με πλούσιες δωρεές τα ζευγάρια και τις οικογένειές τους.
Για εμάς τους χριστιανούς,(**) το θέμα της Αγνότητας πριν από τον γάμο είναι Νόμος του Θεού. Οι προγαμιαίες σχέσεις, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο και σύμφωνα με τους Πατέρες, που ερμηνεύουν θεόπνευστα το Ευαγγέλιο, δεν επιτρέπονται. Είναι πορνεία. Συνιστούν αμαρτία. Τουτέστιν, μας απομακρύνουν και μας χωρίζουν από τον Θεό.
’’Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος’’, λέει η Γραφή. Ή μήπως δεν εισπράττουμε θάνατο και βάσανα μέσα από την περιφρόνηση της νεανικής αγνότητας;  
Σήμερα, δυστυχώς, σχολείο, τηλεόραση, διαδίκτυο, έντυπα, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς, ακόμα και κάποιοι –λιγοστοί ευτυχώς- γνωστοί ρασοφόροι συγγραφείς, δεν παραλείπουν ευκαίρως-ακαίρως να αμνηστεύουν όσα ο Νόμος του Θεού καταδικάζει.
Έτσι, τα παιδιά μας, ζώντας μέσα σε ένα περιβάλλον αρνησίθεο, υβριστικό και προπάντων σαρκολατρικό, πέφτουν εύκολα στην παγίδα των προγαμιαίων σχέσεων. Χάνουν την αγνότητά τους, χάνουν τα παραδεισένια τους χαρίσματα και ξεκινάνε έτσι την ζωή τους με αβαρίες όχι μονάχα πνευματικές, αλλά πολλές φορές και σωματικές.
Εδώ είναι τώρα, που έρχεται η Εκκλησία, το μεγάλο θεόσδοτο Θεραπευτήριο και μας προσφέρει το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο απέναντι στον πειρασμό του προγαμιαίου σαρκικού έρωτα.
Και ποιο είναι αυτό το αντίδοτο; Είναι ο Θείος Έρως! ’’Έρως έρωτι νικάται’’, λέγουν οι Πατέρες.
Τα πάθη τα σαρκικά δεν είναι παίξε-γέλασε. Είναι πολύ δυνατά, αλλά και ενοχλητικά μέχρι και τα βαθιά γεράματα. Γι’ αυτό και δεν αντιμετωπίζονται ούτε με ψυχολογικούς τακτικισμούς ούτε με καλοπιάσματα και παραχωρήσεις από γονείς και πνευματικούς.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε, ότι αντιμετωπίζονται μονάχα με την εκκλησιαστικοποίηση του βίου μας. Δηλαδή, με μυστηριακή ζωή, με την καθοδήγηση από ακέραιο πνευματικό και με συνεχή αγώνα για κάθαρση, φωτισμό και θέωση. Να το πούμε κι αλλιώς, με Θείο Έρωτα.
6/2/2016
____________________________________________________
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
(*)
(1). ’’Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, 40.000 εκτρώσεις τον χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου, ένα στα τέσσερα κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση’’.
(2). Να πούμε, ότι οι εκτρώσεις στην Ελλάδα από την δεκαετία του ’80 και μετά ακολουθούσαν ανοδική τροχιά με μια σταθερή ’’σφαγή’’ νηπίων της τάξεως των 400-500.000 κατ’ έτος’’.
 (**)
Το θέμα των προγαμιαίων σχέσεων είναι ξεκαθαρισμένο από πολύ παλιά, ακόμα από τα χρόνια του Νόμου.
Στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφεται ένα έθιμο του γάμου, το οποίο προσφέρεται όχι μονάχα ως παράδειγμα προς μίμηση, αλλά και ως έλεγχος για την εποχή μας. Σύμφωνα με το έθιμο αυτό, κατά την τελετή του γάμου προπορεύονται οι γονείς της νύμφης κρατώντας στα χέρια τους ένα ολόλευκο σεντόνι, για να δηλώσουν έτσι, ότι η θυγατέρα τους οδηγείται στον γάμο λευκή, καθαρή και παρθένος.  
Στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου διαβάζουμε σχετικά με την πορνεία και την μοιχεία -διότι και οι προγαμιαίες σχέσεις εδώ υπάγονται-:
-          «Σεαυτόν αγνόν τήρει» (Α’ Τιμ. 5, 22).
-          «Απέχεσθαι υμάς από της πορνείας» (Α’ Θεσσ. 4, 3)
-          «Μη πλανάσθε∙ ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται … Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α’ Κορ. 6, 9), αν βέβαια δεν μετανοήσουν.
Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος ζητά από τους νέους να νυμφεύονται σύντομα, για να προλαβαίνονται έτσι οι προγαμιαίες σχέσεις.
Ενώ ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος απευθυνόμενος σε κάποιον, που ενδιαφέρεται για γάμο, τον ρωτάει χαρακτηριστικά: «Πως εσύ ζητάς παρθενία από τη νύφη, ενώ εσύ δεν τηρείς αυτή για τον εαυτό σου;» 

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 08, 2016

Πώς οι άγιοι ακούνε τις προσευχές μας.


ΠΟΛΥ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου, Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!
Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ η ίδια να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.  Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου ,όπως ο αιθέρας ,τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος; Στην Πετρούπολη , για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό . Την ίδια στιγμή η ενέργεια αυτή αντανακλάται σ’ έναν όμοιο μηχανισμό, που βρίσκεται, ας πούμε, στη  Μόσχα. Τότε και ο δεύτερος μηχανισμός  ενεργοποιείται όπως ο πρώτος . Γιατί; Επειδή  οι δύο μηχανισμοί , πρώτον, είναι του ίδιου τύπου και, δεύτερον, συνδέονται με σύρμα. Η επικοινωνία μας με τους αγίους γίνεται με όμοιο τρόπο. Εμείς και οι άγιοι είμαστε σαν τις τηλεγραφικές συσκευές, σαν δύο μηχανισμοί του ιδίου τύπου, και ο αιθέρας , το στοιχείο δηλαδή μέσα στο οποίο κινούνται οι άγιοι και το οποίο συνάμα περιβάλλει την ψυχή μας, είναι … το σύρμα! Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί προσευχή αληθινή, προσευχή ειλικρινής και καθαρή, η προσευχή αυτή , διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή , πετάει σαν ακτίνα φωτός  προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή  που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι , φτάνει μόνο να προσευχόμαστε εγκάρδια. Η εγκάρδια προσευχή είναι η τηλεγραφική γραμμή μας με τους ουρανούς. Η ίδια ακριβώς προσευχή, όταν δεν βγαίνει από την καρδιά μας αλλά μόνο από τον εγκέφαλο και το στόμα μας, δεν φτάνει στον ουρανό και δεν ακούγεται από τους αγίους. Αυτή, βλέπεις, δεν είναι καν προσευχή, είναι μόνο κάτι σαν προσευχή.
Νομίζω πως είχες ήδη κάποιαν εμπειρία αληθινής προσευχής , μολονότι όλα τούτα δεν τα γνώριζες. Περιγράφεις το πώς, ύστερ’ από θερμή προσευχή, γαλήνεψες, παίρνοντας την εσωτερική πληροφορία ότι θα λυτρωνόσουν από το πρόβλημα που σε βασάνιζε , όπως και πραγματικά έγινε. Φαίνεται, λοιπόν, πως είναι σωστή η παρομοίωση της εγκάρδιας προσευχής, που ανεβαίνει αόρατα προς τα ουράνια μέσω του αιθέρα, με τον τηλέγραφο. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα, και πήγε στον ουρανό. Από κει, πάλι, ήρθε μια άλλη ακτίνα σ’ εσένα. Ήταν η ανταπόκριση στο αίτημά σου. Αυτό συμβαίνει μόνο με την προσευχή που βγαίνει από την καρδιά. Τέτοια προσευχή δεν γίνεται πάντα μέσα σε μια στιγμή, εισακούεται όμως πάντα μέσα σε μια στιγμή .
 Μη φουσκώσεις από κενοδοξία γι’ αυτή την επιτυχία σου. Μακάρι, με την χάρη του Κυρίου,  να προσεύχεσαι με τον ίδιο τρόπο πιο συχνά. Θυμήσου πώς προσευχήθηκες τότε και προσπάθησε να προσεύχεσαι πάντα έτσι, εγκάρδια, όχι μόνο με τη γλώσσα και το νου. Αν το κάνεις, θα πάρεις μίαν ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα: Πώς μπορεί να χει κανείς πνευματικά; Γιατί η εγκάρδια προσευχή είναι η αναπνοή και η ζωή του πνεύματος. Με την εγκάρδια προσευχή το πνεύμα μένει «εν τω  Θεώ», ενώνεται μαζί Του. Και με την ένωση αυτή αποκτά την πλήρη ζωτικότητά του. Μάθε, λοιπόν, πως η ψυχή ζει μόνο όταν προσεύχεται με τον τρόπο που ήδη γνώρισες. Αλλιώς,  βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, αν δεν έχει ολότελα νεκρωθεί.
Δεν θα σου κρύψω πως, αν και μπόρεσες να προσευχηθείς εγκάρδια μια φορά, πολύ δύσκολα θα μπορέσεις να το ξανακάνεις. Ο Θεός είναι που χαρίζει την αληθινή προσευχή  και ο φύλακας άγγελος που την ενισχύει. Έρχεται και φεύγει. Εμείς , όμως, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τον προσευχητικό αγώνα. Η προσευχή επισκέπτεται πάντα τον άνθρωπο που αγωνίζεται για την απόκτησή της, ποτέ τον οκνηρό και ράθυμο. Οι άγιοι πατέρες κοπίασαν πολύ στην προσευχή και μ’ αυτούς ακριβώς τους κόπους άναψαν μέσα τους ένα προσευχητικό πνεύμα, που την εικόνα του μας άφησαν στα συγγράμματά τους. Όσα σχετικά έγραψαν, συνιστούν , μιαν ολόκληρη επιστήμη , την επιστήμη της προσευχής, που είναι η επιστήμη των επιστημών…
… Μου γράφεις ότι έχεις στο νου ταπεινούς λογισμούς και στην καρδιά ταπεινά συναισθήματα για τον εαυτό σου. Αυτά είναι, θα έλεγα, αγγελικά. Πόσο τέλειοι και φωτεινοί είναι οι άγγελοι! Και όμως είναι συνάμα τόσο ταπεινοί, περισσότερο κι από τον πιο ταπεινό άνθρωπο.  Μια ταπεινή ψυχή είναι πάντα φωτεινή. Σκοτεινή γίνεται όταν υψηλοφρονεί, γιατί η έπαρση προέρχεται από τα σκοτεινά πνεύματα. Ο Θεός να δώσει, ώστε, ποτέ να μη χάσεις αυτά τα ταπεινά συναισθήματα, κι έτσι να είσαι πάντα λουσμένη στο φως…
«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

πηγή 

Ἡ Ἐκκλησία ἐν διωγμῶ Στόχος ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν κυβερνώντων τῶν τελευταίων ἐτῶν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ χριστιανικὲς ἀξίες


Δὲν εἶναι περίεργο ποὺ ἡ παροῦσα ἄθεη καί ἀντιχριστιανική στὴν πλειονότητά της κυβέρνηση προωθεῖ τάχιστα νόμους καὶ ἀποφάσεις ποὺ στρέφονται κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ κατὰ τῶν παραδόσεων τοῦ τόπου καὶ τοῦ λαοῦ μας; Δὲν ἀναρωτιέστε γιατί ἐν μέσω οἰκονομικῆς κρίσεως προωθοῦνται ἀποφάσεις καί νόμοι, ὅπως τὸ ἀπαράδεκτο Σύμφωνο συμβίωσης γιὰ ἀνωμάλους, περὶ τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, κατάργηση τῆς πρωινῆς προσευχῆς στὰ σχολεῖα, μετατροπὴ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σὲ ἀμιγὲς μάθημα θρησκειολογίας, καθιέρωση τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος, ἢ παλαιότερα νόμος περὶ νομικῆς κατοχύρωσης τοῦ ὁλοκαυτώματος τῶν Ἑβραίων, περὶ ρατσισμοῦ καὶ λαθρομετανάστευσης; Τί συμβαίνει; Γιατί ὁ Χριστὸς καὶ οἱ χριστιανικὲς ἀξίες στὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο ἀποτελοῦν βασικὸ στόχο;

Μὰ εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἐχθρὸ τῶν ἐκφραστῶν τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπὸ τὶς πολιτικὲς μαριονέττες ποὺ χρηματοδοτοῦν καὶ συντηροῦν σὲ κάθε χριστιανικὴ χώρα ἐπιχειροῦν νὰ τὸν ἐκδιώξουν ἀπὸ τὴ ζωή μας μὲ διάφορες μεθόδους. Οἱ πολιτικὲς αὐτὲς μαριονέτες ὅσο διάστημα ἐξυπηρετοῦν τὰ σχέδια αὐτὰ τῶν ἀνόμων παραμένουν στὴν ἐξουσία καὶ ὅταν ὁλοκληρώσουν τὸ διαβρωτικὸ γιὰ τὸ ἔθνος μας ἔργο τους πετιοῦνται στήν κυριολεξία σὰν τὶς λεμονόκουπες στὰ σκουπίδια. Οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας προχωροῦν βάσει ἑνὸς ὀργανωμένου σχεδίου καὶ χρησιμοποιοῦν κατὰ βούληση τὶς ἑκάστοτε κυβερνήσεις ἀνεξαρτήτως τῆς πολιτικῆς τους ἰδεολογίας.
Γιὰ παράδειγμα ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ ὄχι μόνο δὲν τόλμησε νὰ ἐπαναφέρει τὴν ἀναγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότητες, ὅπως εἶχε ὑποσχεθεῖ ἀλλὰ προχώρησε στὸ νόμο ποὺ καθιέρωνε τὸ σύμφωνο συμβίωσης γιὰ ἑτερόφυλα ζευγάρια, λὲς καὶ δὲν ὑπῆρχε ὁ θρησκευτικὸς καὶ πολιτικὸς γάμος! Ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου τροποποίησε τὰ στοιχεῖα τοῦ χρέους γιὰ νὰ καθιερώσει ὄχι μόνο τὴ μόνιμη λιτότητα καὶ τὴν ἀνασφάλεια στὸν ἑλληνικὸ λαὸ μέσω τῶν μνημονίων ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ προετοιμάσει τὸ ἔδαφος γιὰ ὅλα τὰ ἀντιχριστιανικὰ μέτρα ποὺ ἀκολούθησαν... Ταυτόχρονα ἐκείνη ἡ κυβέρνηση ἔβαλε τὸ θεμέλιο λίθο, ὅπως εἶχε ἀποκαλύψει ὁ πάλαι ποτὲ ὑπουργὸς τοῦ ΠΑΣΟΚ Σηφουνάκης γιὰ νὰ ξεκινήσει μὲ τὴν Ἐκκλησία σὲ συνεργασία καὶ πλήρη γνώση μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο ὁ λεγόμενος βελούδινος χωρισμὸς (νοούμενος ὡς οὐδετερότητα στάσης τῆς Ἐκκλησίας καί ἀνοχή στὴν ψήφιση νόμων ἀντιευαγγελικῶν (βλ. σύμφωνο συμβίωσης γιὰ ἀνωμάλους κ.ο.κ.). Προκειμένου μάλιστα νὰ μὴν ὑπάρξουν ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸν ἱερὸ κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας καλλιεργοῦσαν τὴν ψεύτικη  φημολογία, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ μέχρι καὶ σήμερα τῆς μὴ πληρωμῆς τῶν κληρικῶν μας ἀπὸ τὸ Δημόσιο. Μέσα στὸ πλαίσιο αὐτὸ ξεκίνησε ἡ προπαγάνδα περὶ ἀπομάκρυνσης τῶν ἱερῶν εἰκόνων ἀπὸ τὰ Δημόσια Κτίρια καὶ τὰ σχολεῖα, βολιδοσκοπήθηκε ἀπὸ τὸν τότε ὑπουργὸ Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης κατὰ πόσο ὁ ἑλληνικὸς λαὸς θὰ ἀποδεχόταν τὴν περιβόητη κάρτα τοῦ πολίτη (βλ. ἠλεκτρονικό φακέλλωμα) κ.ο.κ.
Ἀκολούθησε ἡ κυβέρνηση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου, ἡ ὁποία πέραν ἀπὸ τὸ ὅτι παραχώρησε πολλὲς ὑποδομὲς τῆς χώρας ἔναντι πινακίου φακῆς στοὺς βρυκόλακες τύπου Σόιμπλε καὶ ἄλλων φαρμακερῶν φιδιῶν ποὺ ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα μανιωδῶς νὰ ρουφοῦν τὸ αἷμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ νὰ τὸν ὁδηγοῦν στὴν ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία, ἄναψε τὸ πράσινο φῶς καταπατώντας τοὺς νόμους νὰ βλασφημηθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Κύριου μας, προχώρησε στὴν ἔμμεση δήμευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας μέσω τῆς ἀνώνυμης ἐταιρίας ποὺ ἵδρυσε δῆθεν γιὰ τὴν ἀξιοποίησή της καὶ ὁλοκλήρωσε τὸ διαβρωτικὸ γιὰ τὴν χώρα ἔργο μέσω τῆς ψήφισης νέου μνημονίου καὶ τοῦ νόμου ποὺ στερεῖ τὴν ἐλευθερία ἔκφρασης, τὴν ὁποία σέβονται ἀκόμη καὶ ἀκραῖα δικτατορικὰ καθεστῶτα.
Τὴ σκυτάλη πῆρε ἡ ἄθεη κυβέρνηση Τσίπρα ἡ ὁποία ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ἔδωσε τὸ στίγμα γιὰ τὸ πῶς θὰ πορευτεῖ. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι κατὰ τὴ δῆθεν διαπραγμάτευση μὲ τοὺς Εὐρωπαίους ὁ ἐκλεκτὸς πρωθυπουργὸς τοῦ Οὐγγρουεβραίου μεγιστάνα τοῦ πλούτου Τζώρτζ Σόρος προωθοῦσε σχέδια ὑποβάθμισης τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ περαιτέρω διασάλευσης τῶν σχέσεων συναλληλίας, ποὺ ὑφίστανται μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Ὁ τότε ἀναπληρωτὴς ὑπουργὸς Παιδείας Τάσος Κουράκης ἀλλὰ καὶ ὁ εὐτραφὴς νῦν ὑπουργὸς Νίκος Φίλης καὶ ἄλλοι ἐπώνυμοι Συριζαῖοι Χριστομάχοι, ὡς γνήσιοι ἐκφραστὲς καί θαμῶνες τῆς πλατείας Ἑξαρχείων ἔβαλαν κατὰ βούληση κατὰ τῶν παραδόσεων τοῦ τόπου καὶ τῶν χριστιανικῶν ἀξιῶν. Τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τὸ Ἅγιο Φῶς, οἱ μισθοὶ τοῦ ἱεροῦ κλήρου, ἡ καθιέρωση τοῦ πολιτικοῦ ὅρκου κ. ἄ. ἔδειξαν τὶς προθέσεις ὅλων αὐτῶν τῶν ὄψιμων χριστομάχων, τυφλῶν ὀργάνων τῶν ἐκφραστῶν τοῦ σκότους. Καὶ ἐπιπλέον ὡς ὄφειλε ἀπὸ τὶς παρασκηνιακὲς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε γιὰ νὰ κρατηθεῖ στὴν ἐξουσία ὑλοποίησε αὐτὸ τὸ ἔκτρωμα-νόμο νομιμοποίησης τῆς ἐκτροπῆς καὶ θὰ καταγραφεῖ στὴν ἱστορία ὡς ἡ μνημονιακή κυβέρνηση ποὺ ἔκανε τὴν ψυχασθένεια νόμο τοῦ κράτους. Ἡ ψήφιση τοῦ νόμου αὐτοῦ ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκρεμότητα στήν ἐκλογὴ τοῦ νέου προέδρου τῆς ΝΔ βοήθησε τὴν παραμονή της στὴν ἐξουσία. Καὶ ὁ νῦν μεταρρυθμιστὴς πρόεδρος τῆς ΝΔ ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἐπειδὴ ἀκριβῶς ὑποστήριξε μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια τὸ νόμο τῆς ψυχασθένειας πῆρε καὶ τὸ χρίσμα ἀπὸ αὐτοὺς τοῦ μελλοντικοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας.  Ἔλαβε παράταση λοιπὸν ὁ ἄθεος πρωθυπουργὸς τῆς χώρας ἀπὸ τὰ πραγματικὰ ἀφεντικὰ ποὺ κυβερνοῦν τὸν τόπο αὐτό. Ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἐκλαμβάνουν τοὺς Χριστιανοὺς ὡς ἠλιθίους, ὅπως ἀναγράφουν στὰ πρωτόκολλα τους (βλ. πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών)...
Βλέποντας ὡς φαίνεται ὅτι κέρδισαν χρόνο ἀπὸ τὴν ψήφιση τῆς ψυχασθένειας στὸ Κοινοβούλιο ἔλαβε μπρὸς ὁλοταχῶς καὶ γιὰ νὰ καθιερώσει τὴν καύση τῶν νεκρῶν σὲ συνεργασία κυρίως μὲ τὰ δύο κατ’ ἐξοχὴν φερέφωνα τοῦ μεγαλοτραπεζίτη Σόρος σὲ Ἀθήνα καὶ Θεσσαλονίκη. Μάλιστα γιὰ νὰ βοηθήσουν τοὺς ἀνύποπτους καὶ κυρίως ἀδιάφορους χριστιανοὺς τῆς χώρας νὰ ἐπιλέξουν τὴν καύση ἀντὶ τῆς ταφῆς ἐπιχειροῦν οἱ πολιτικοὶ αὐτοὶ μεσαιωνικοί τυχοδιῶκτες τῆς δῆθεν ἀριστερᾶς, τῆς ψευτοπροόδου καὶ ἀνάπτυξης ἐτσιθελικὰ νὰ ἐπιβάλλουν μὲ ἐκβιαστικὸ τρόπο τὴν τελετὴ τῆς ἐξόδιου ἀκολουθίας καὶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἐπιλέξουν τὰ σώματά τους νὰ γίνουν στάχτη καὶ μπούρμπουλη. Ποδοπατοῦν οἱ «ἠλίθιοι» γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω καὶ τὴ φράση τοῦ  Σόιμπλε ποὺ δὲν φαίνεται ἀπὸ τὰ παθήματά του νὰ ἔμαθε πρὸς τὸν ἄθεο πρωθυπουργό μας τὶς διαχρονικὲς παραδόσεις αὐτοῦ τοῦ τόπου λησμονώντας ὅτι οἱ Ἕλληνες μόνο τὰ σκουπίδια τους καῖνε.
Ὑπάρχει μία λογικὴ ἐξήγηση στὴν γενικὴ κατρακύλα τῶν «ἠλιθίων» πολιτικῶν μαριονέτων ποὺ δυστυχῶς κυβερνοῦν τὸν εὐλογημένο αὐτὸ τόπο. Ἀνοίγουν ταυτοχρόνως καὶ μὲ τὴν γνωστὴ προχειρότητα ποὺ τοὺς διακατέχει πολλὰ θέματα προκειμένου νὰ προχωρήσουν πιὸ εὔκολα στὸν ἑπόμενο στόχο τους, στὴν ἐπιβολὴ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος, τό ὁποῖο κάποιοι ἀνύποπτοι Ἱεράρχες, ἴσως καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νά τό ἐκλαμβάνουν ἁπλά ὡς τεχνολογική ἐξέλιξη, ἀγνοώντας τούς πραγματικούς κινδύνους πού ἐγκυμονοῦν.  


Συντάκτης: ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΤΥΛΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧ 174 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2016

Κυριακή, Φεβρουαρίου 07, 2016

«ΟΥΔΕΙΣ ΓΑΡ ΔΥΝΑΤΑΙ ΔΥΣΙ ΚΥΡΙΟΙΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ»

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ γιὰ τὶς διάφορες πολιτικοθεολογικές θεωρίες ποὺ ἀκούγονται στὴν Ἐνορία μας καὶ ἀνακατεύουν τὴν πολιτικὴ μὲ τὴν ποιμαντική, τὰ κόμματα μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ χειρότερο ὅτι πρέπει οἱ κληρικοὶ νὰ φτιάχνουν πολιτικὰ κόμματα καὶ νὰ προτρέπουν τοὺς χριστιανοὺς νὰ εμπλέκονται σ’ αὐτά.
Γιά νά δοῦμε ὅμως πιό ξεκάθαρα τό θέμα.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στο βιβλίο «Ποιμαντική» μᾶς λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς βασιλεία τοῦ Θεού δέν ἔχει κανένα κοινό πρός τά ἔργα τῆς βασιλείας τοῦ κόσμου. Ἡ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πνευματική καί οὐδ’ ὅλως παρεμβαίνει εἰς τάς ἐνεργείας τῆς πολιτικής ἐξουσίας καί τήν ἐξάσκηση τῆς ἐξουσίας αὐτῆς. Διότι ἡ μέν ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας ἐπεκτείνεται μόνο στόν πνευματικό βίο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δέ ἐξουσία τῆς πολιτείας ἐπί τοῦ ὅλου βίου τοῦ πολίτου. (ἐκδόσεις Παναγόπουλος)
Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βάζουν σέ μιά τάξη.
Ὁ ΣΤ΄ Ἀποστολικός Κανόνας λέει ὅτι «Ἐπίσκοπος, πρεσβύτερος ἤ διάκονος κοσμικάς φροντίδας μή ἀντιλαμβανέτω. Εἰ δέ μή καθαιρείσθω».
Τό ἴδιο καί ὁ ΠΑ’ Ἀποστολικός : «Εἴπομεν ὅτι οὐ χρή Ἐπίσκοπον ἤ πρεσβύτερον καθιέναι ἑαυτόν εἰς δημοσίας διοικήσεις, ἀλλά προσευκαιρεῖν ταῖς Ἐκκλησιαστικαῖς χρείαις….Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά τήν Κυριακήν παρακέλευσιν».
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύει στό Πηδάλιον : Καί οὗτος ὁ Κανών παρομοίως μέ τόν ΣΤ΄ἐμποδίζει τούς ἱερωμένους νά μήν περιπλέκωνται εἰς πράγματα κοσμικά λέγων….ὅτι δέν πρέπει ὁ Ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος νά καταβιβάζει τόν ἑαυτό του εἰς πολιτικάς καί κοσμικάς φροντίδας καί κυβερνήσεις ἀλλά νά προσεδρεύει εἰς τάς τῆς Ἐκκλησίας ὑπηρεσίας καί χρείας…».
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος στὸν ἑβδομηκοστὸ ἔνατο λόγο του, ὁμιλεῖ διὰ τὸν ἀγαθὸ καὶ καλὸ ποιμένα, ὅπου δὲν ἔχει μαζὶ μὲ τὰ πνευματκὰ ἔργα σωματικὲς καὶ κοσμικὲς μέριμνες καὶ φροντίδες, οὔτε ἀνακατώνει τὶς κοσμικὲς φροντίδες μὲ τὰ πνευματικά. Καὶ ὅποιος χειροτονεῖ τέτοιον, βάζει τὸ λύκο μέσα στὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, καὶ θὰ λάβει τὸ κρίμα τῶν προβάτων.
Σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ἅγιος Πορφύριος, Ἅγιος Παίσιος καὶ ἄλλοι, ποὺ ἔζησαν μὲ τὴν σημερινὴ πολιτικὴ κατάσταση οὐδέποτε εἶπαν τέτοια ἀνορθόδοξα πράγματα ποὺ ἀκοῦμε σήμερα ὅπως 1) ἡ πολιτικὴ εἴτε ἀνοίγει εἴτε κλείνει τὴν Ἐκκλησία ἤ 2) ὅτι ὅποιος κληρικὸς φτιάχνει κόμμα συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων ἤ 3) ἡ ἐπίγεια παρουσία τῆς ἐκκλησίας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἦθος τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ποὺ θὰ ἀσκεῖται στὴ γῆ, ἤ 4) ἡ πολιτικὴ εἶναι κλάδος τῆς θεολογίας, καὶ ἄλλα τέτοια.
Ποτέ οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἀναμίχθηκαν σέ πολιτικές ἤ συνωμοτικές προσπάθειες προκειμένου νά ἀναρριχηθεῖ σέ θρόνο ἕνας Χριστιανός ἄρχοντας ἤ βασιλεύς. Χαίρονταν, βοηθοῦσαν καί ἐπαινοῦσαν τούς εὐσεβεῖς βασιλεῖς, ἤλεγχαν τούς ἀσεβεῖς, ἀλλά δέν ἀνεμιγνύοντο μέ τήν πολιτική ἐξουσία.
Ἐάν ὑπάρχει ἀλληλοσεβασμός μεταξύ Ἐκκλησίας καί πολιτείας, τότε ἡ Ἐκκλησία ἀναλαμβάνει νά ἀναδείξει εὐσεβεῖς καί ἠθικούς πολίτες, ἡ δέ πολιτεία ἀναλαμβάνει νά ὑποστηρίξει τό ἔργο της Ἐκκλησίας.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος κάνει τήν διάκριση μεταξύ πολιτικής καί ποιμαντικής λέγοντας: Ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευθεῖ στὸ Βασιλιὰ τὰ ἐπίγεια, στὸν Ἱερέα τὰ ἐπουράνια. Στὸν Βασιλιὰ ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὰ σώματα, στὸν Ἱερέα τὶς ψυχές. Ὁ Βασιλιὰς χαρίζει τὰ χρήματα. Ὁ Ἱερέας καθαρίζει τὰ κατακάθια τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐκεῖνος ἀναγκάζει. Αὐτὸς παρακαλεῖ….. Ἐκεῖνος χρησιμοποιεῖ ὑλικὰ ὄπλα, αὐτὸς πνευματικά. Ἐκεῖνος πολεμάει τοὺς βαρβάρους. Αὐτὸς τοὺς δαίμονες. Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι πιὸ σεβαστὴ κι ἀπ’ τὴ Βασιλικὴ Ἀρχή….. Ὁ Ἱερέας στέκει μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης φύσης, μᾶς κατεβάζει τὶς θεῖες εὐλογίες καὶ ἀνεβάζει στὸν οὐρανὸ τὶς προσευχές μας….. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κεφάλι τοῦ Βασιλιᾶ ὁ Θεὸς τὸ εὐλογεῖ μὲ τὰ χέρια τοῦ Ἱερέα, διδάσκοντας ὅτι ὁ Ἱερέας εἶναι ἀνώτερος πνευματικὰ τοῦ Πολιτικοῦ Ἄρχοντα.
Γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Πορφύριος στό βιβλίο «ὁ Χριστός εἶναι το πάν» ὁμολογεί ὅτι ἐμεῖς δέν φτιάχνουμε κόμματα.
Τέλος, ὁ μακαριστὸς π. Μάρκος Μανώλης στὸ πρακτικὸ ὑπ΄ἀριθμ. 8 – 2002 τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου τονίζει ὅτι 1) ὅποιος κατέχει ὁποιαδήποτε θέση στὴν Ἐνορία καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ πολιτευθεῖ θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ παραιτεῖται διὰ νὰ μὴν διαταράξει τὸν ἑνωτικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας. 2) Ἀπαγορεύει αὐστηρῶς τὶς πολιτικὲς συζητήσεις μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναό.(Ἐνοριακὰ νέα Ἰουλίου 2002).
Ἀπαιτεῖται λοιπόν διαρκής Ἁγιοπατερική ἐνημέρωση καί συναγερμός, γιά νά σταθεῖ ὁ Χριστιανός, διότι εἶναι δυνατό κάθε στιγμή να πέσει. Στόν ἀγώνα ἀς ἔχουμε ὅπλο τήν μελέτη τῶν Ἁγίων, καί κυρίως τήν προσευχή. Ἀμήν.
Διὰ τὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Πρωτ. π. Εὐθύμιος Μουζακίτης

πηγή

Τὸ Filioque



1. Μιλώντας, ἀγαπητοί μου, γιά τήν Ἁγία Τριάδα, τόν Θεό μας, σήμερα θά πῶ γιά μιά μεγάλη διαφορά μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Θά σᾶς μιλήσω γιά τό Φιλιόκβε. Εἶναι μεγάλη καί σημαντική ἡ διαφορά αὐτή, ἄν καί μερικοί τήν λέγουν μικρή καί ἀσήμαντη. Ξέρουμε ὅτι τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι ὁμοούσια.

Ἀλλά ξέρουμε πάλι ὅτι τό καθένα Πρόσωπο ἔχει καί ἕνα ἰδικό του, ἕνα προσωπικό ἰδίωμα, πού τό διακρίνει ἀπό τό ἄλλα Πρόσωπα. Δηλαδή, ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι καί ἀμέριστη, ἀλλά εἶναι καί μερισμένη. Ὅπως τό λέγει ἀκριβῶς ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἀμέριστος ἐν μεμερισμένοις ἡ θεότης»!1 Τά προσωπικά ἰδιώματα τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως λέγαμε στό προηγούμενο κήρυγμά μας, εἶναι τά ἑξῆς: Ὁ Πατέρας εἶναι ἀγέννητος, εἶναι «αὐτογενής», καί εἶναι καί ἡ πηγή γιά τήν ὕπαρξη τῶν δύο ἄλλων Προσώπων.

Ὁ Υἱός γεννᾶται ἀπό τόν Πατέρα καί τό ῞Αγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα. Δηλαδή, ὁ Υἱός ἔχει διαφορετική σχέση μέ τόν Πατέρα ἀπό αὐτή τήν σχέση πού ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τόν Πατέρα. Ὁ μέν Υἱός γεννᾶται ἀπό τόν Πατέρα, τό δέ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα. Ἄλλο τό «γεννᾶται» καί ἄλλο τό «ἐκπορεύεται».2




2. Σ᾽ αὐτό τό σημεῖο, ἀδελφοί μου, συγκρουόμαστε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς• γιατί αὐτοί πιστεύουν καί ὁμολογοῦν ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ὄχι μόνο ἀπό τόν Πατέρα, ἀλλά «καί ἀπό τόν Υἱόν». «Φιλιόκβε» (Filioque) λέγεται στήν λατινική γλώσσα ἡ ἔκφραση αὐτή.

Τήν πίστη αὐτή, ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Υἱό, τήν ἐξέφρασε στά γραπτά του ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος καί τήν χρησιμοποίησε ἡ Σύνοδος πού ἔγινε στήν Φλωρεντία τό 1438 γιά τήν ἕνωσή μας μέ τούς Δυτικούς.

Δηλαδή, ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος, καί μαζί του οἱ Δυτικοί, πιστεύουν δύο προαιώνιες ἐκπορεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: Μία ἀπό τόν Πατέρα καί μία ἀπό τόν Υἱό. 



3. Θά μιλήσω ἀμέσως γιά τήν πλάνη καί τήν αἵρεση αὐτή τῶν Δυτικῶν. Γιά νά τήν νοήσουμε ὅμως καλύτερα τήν πλάνη αὐτή, θέλω νά ξεκαθαρίσω πρῶτα τήν δική μας πίστη γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα καί νά πῶ ὅτι: Καί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύουμε γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι, ὅπως ἐκπορεύεται προαιώνια μόνο ἀπό τόν Πατέρα (βλ. Ἰωάν. 15,26), ἔτσι ἀποστέλλεται καί φανερώνεται ἐν χρόνῳ στον κόσμο ἀπό τόν Υἱό (βλ. πάλι Ἰωάν. 15,26).

Ναί, ἀδελφοί μου. Ἀκοῦστε: Γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό πιστεύουμε δύο γεννήσεις. Ἡ μία εἶναι ἀπό τόν Θεό Πατέρα προαιώνια, «πρό πάντων τῶν αἰώνων». Ἡ δεύτερη ὅμως γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ἐν χρόνῳ ἀπό τήν Παναγία Μητέρα Του, στίς ἡμέρες τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη.

Ἔτσι, λοιπόν, καί γιά τό Ἅγιο Πνεῦμα: Πιστεύουμε ὅτι ἐκπορεύεται προαιώνια ἀπό τόν Θεό Πατέρα, ἀλλά στόν κόσμο στέλνεται ἐν χρόνῳ ἀπό τόν Υἱό.

Τό λάθος τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν εἶναι ὅτι αὐτή τήν ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο ἀπό τόν Υἱό πού γίνεται ἐν χρόνῳ, αὐτοί τήν νομίζουν ὡς αἰώνια ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τόν Υἱό καί μιλᾶνε ἔτσι γιά Φιλιόκβε.



4. Θά ποῦμε λίγα λόγια γιά τήν πλάνη τοῦ Φιλιόκβε, γιά νά φανεῖ πόσο σοβαρή εἶναι. Εἶναι αἵρεση. 

(α) Ἐνῶ, εἴπαμε, μία εἶναι ἡ ἀρχή θεότητας, ὁ Πατέρας («Μοναρχία» θεότητας, τό λέμε αὐτό), πιστεύοντες οἱ Καθολικοί τό Φιλιόκβε δέχονται δύο ἀρχές στήν θεότητα: καί τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀπό τούς ὁποίους ἐκπορεύεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. «Διαρχία», λέγεται αὐτό, «διθεϊσμός». Δύο Θεοί! 

(β) Ἐπειδή ὅμως δέν εἶναι δυνατόν νά δεχθοῦν οἱ Καθολικοί τόν «διθεϊσμό», λέγουν ὅτι ὁ Πατέρας καί ὁ Υἱός, ἀπό τούς ὁποίους, κατ᾽ αὐτούς, ἐκπορεύεται τό Πνεῦμα, ἀποτελοῦν μία ἀρχή καί ἑπομένως δέν εἶναι διθεϊστές. Δηλαδή, τώρα μέ αὐτό πού λένε σύγχυσαν καί συγχώνευσαν τά δύο θεῖα Πρόσωπα, πού εἶναι ἀσύγχυτα• αὐτό πάλι ἀποτελεῖ ἄλλη αἵρεση τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, τόν ἡμισαβελλιανισμό, γιά τόν ὁποῖο θά μιλήσουμε ἄλλη φορά.3

(γ) Πῶς κατάφεραν οἱ Καθολικοί νά συγχύσουν τά δύο θεῖα Πρόσωπα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό (πού εἶναι διαφορετικά Πρόσωπα), γιά νά ποῦν ὅτι αὐτά ἀποτελοῦν μία ἀρχή, καί ἑπομένως τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται καί ἀπό τόν Υἱό;

Ἁπλούστατα: Τόνισαν τήν κοινή θεία Οὐσία, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι τά Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ὁμοούσια. Αὐτό πάλι ἀποτελεῖ φοβερό λάθος, πού ἔκανε λανθασμένο τόν θεό τῶν Καθολικῶν. Οἱ Καθολικοί πραγματικά τονίζοντες τήν θεία Οὐσία σέ βάρος τῶν Προσώπων, ὅπως τό εἴπαμε παραπάνω, μετέτρεψαν τόν Θεό σέ μιά ἀφηρημένη οὐσία.

Ὁ Θεός γιά τούς Καθολικούς εἶναι ἕνα ἀπόμακρο καί ἀπρόσωπο ὄν καί πρέπει νά ὑπάρξουν ἔξυπνοι στό μυαλό ἄνθρωποι, γιά νά μᾶς πείσουν μέ μεταφυσικά ἐπιχειρήματα ὅτι ὑπάρχει.

Ὁ Θεός γιά τούς Καθολικούς εἶναι ὁ θεός τῶν φιλοσόφων καί ὄχι ὁ προσωπικός Θεός, ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ.

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι γευόμαστε τόν Θεό μέ τήν καρδιά, νοιώθουμε αὐτό πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή γιά τόν Θεό μας, ὅτι δηλαδή εἶναι αὐτά τά δύο: ΠΡΟΣΩΠΟ καί ΑΓΑΠΗ. 

(δ) Οἱ Καθολικοί μέ τό Φιλιόκβε ὑποτάσσουν τό Ἅγιο Πνεῦμα στόν Υἱό καί γι᾽ αὐτό ἡ Δύση δέν δίνει μεγάλη σημασία στό ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ᾽Εκκλησία καί στήν καθημερινή ζωή τοῦ κάθε πιστοῦ. 

Γι᾽ αὐτό ἡ Ἐκκλησία γι᾽ αὐτούς εἶναι ἕνας κοσμικός θεσμός καί κυβερνᾶται σάν ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός. Γι᾽ αὐτό καί τονίζεται ἡ παπική ἐξουσία καί αὐθεντία.



5. Γιά τόν ἱερό Αὐγουστῖνο, πού ἀνέφερα, εἴπαμε καί ἄλλοτε ὅτι ἡ μεγάλη ἔλλειψή του ἦταν τό ὅτι δέν γνώριζε τήν ἑλληνική γλώσσα καί δέν ἐμελέτησε λοιπόν τούς Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ σωστή ἑρμηνεία τῶν ἁγίων Γραφῶν, λέγουμε οἱ Ὀρθόδοξοι, γίνεται διά τῶν ἁγίων Πατέρων. Στό θέμα ὅμως πού ἀναφερθήκαμε σήμερα ἔχω νά πῶ ὅτι ναί μέν ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος δέχεται ἐσφαλμένα τήν ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προαιωνίως καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ, ἀλλά λέγει ὅτι ἡ ἐκπόρευση αὐτή γίνεται «μέσῳ τῆς δωρεᾶς τοῦ Πατρός».

Ἀκόμη δέχεται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα «πρωταρχικά» καί «κύρια» ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα.4 Ἡ δοξασία αὐτή τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου, ἔρχεται πιό κοντά στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας.



Σημειώσεις: 

1. Γρηγ. Ναζιανζηνοῦ, Λόγοι, 31,14.

2. Γιά τήν διαφορά τῶν δύο ὅρων «γέννησις» καί «ἐκπόρευσις» βλ. Χ. Ἀνδρούτσου, Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, σ. 79.

3. Ὁ Σαβέλλιος ἦταν ἕνας αἱρετικός τοῦ 2ου αἰ., ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί το Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι τρία διακεκριμένα πρόσωπα, ἀλλ᾽ ἁπλῶς διάφοροι «τρόποι» τῆς Θεότητας.

4. Ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος δέχεται ὅτι τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνῶ ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα principaliter, «πρωταρχικά» καί «κύρια», ἀπό τόν Υἱό ἐκπορεύεται μόνο per donum Patris, «μέσω τῆς δωρεᾶς τοῦ Πατρός». Ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τόν Υἱό, δηλαδή, εἶναι κάτι πού ὁ ἴδιος ὁ Πατήρ ἔχει κατά ἰδιαίτερο τρόπο μεταδώσει στόν Υἱό. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Υἱός λαμβάνει τά πάντα ὡς δῶρο ἀπό τόν Πατέρα Του, ἔτσι λαμβάνει καί τήν δύναμη νά «πνευματώνει» καί νά «ἐμφυσᾶ» τό Ἅγιο Πνεῦμα. Κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπο γιά τόν Αὐγουστῖνο, ὅπως καί γιά τούς Καππαδόκες, ὁ Πατήρ παραμένει ἡ «πηγή τῆς θεότητος», ἡ μοναδική ἀρχή καί ἡ ἐσχάτη ἀφετηρία τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτσι ἡ διδασκαλία τοῦ Αὐγουστίνου πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί τόν Υἱό, ἀλλά μέ τήν ἐπιφύλαξη πώς δέν ἐκπορεύεται ἀπό τόν Υἱό «πρωταρχικά», ἀλλά «μέσω τοῦ δώρου πού ἔλαβε ἀπό τόν Πατέρα», δέν διαφέρει καί τόσο ἀπό τήν ἄποψη τοῦ Γρηγορίου Νύσσης πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα μέσω τοῦ Υἱοῦ. Βλ. Ἐπισκόπου Καλλίστου Γουέαρ, Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, Ἔκδ. Ἀκρίτας, σελ. 342-343. 

Ὁμιλία Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία στήν Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Κυριακή 5 Ἰουνίου 2011

Σάββατο, Φεβρουαρίου 06, 2016

"ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗΣ ΗΓΕΤΗ"

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ, ΔΙΣΔΙΑΚΡΙΤΟΣ, ΑΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟΣ ...
ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ (ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ), ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΦΕΡΕΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ...
ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΚΑΘΟΣΟΝ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΜΟΝΟ ΨΥΧΕΣ, ΣΩΖΕΙ ΚΑΙ ΕΘΝΗ: 
"ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΛΕΓΩ ΠΡΟΣ ΥΜΑΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΦΑΙΡΕΘΗ ΑΦ' ΥΜΩΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΔΟΘΕΙ ΕΙΣ ΕΘΝΟΣ ΚΑΜΝΟΝ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΑΥΤΗΣ" 
(ΜΑΤΘ.ΚΑ' 43) !!!






ΜΗΝ ΤΡΕΦΕΤΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ...
ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ "ΑΝΕΔΑΦΙΚΕΣ" ...
ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΣΜΕΥΣΟΥΝ "ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ" ...
ΜΑΣ ΚΑΛΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΥΠΟΣΧΟΜΕΝΟΙ, ΑΝ ΕΚΛΕΓΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΦΕΥΡΕΣΑΝ ...
ΗΔΗ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ
ΕΝΕΠΝΕΑΝ ...
ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΤΙ:
"ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΙΚΑΝΟ ΗΓΕΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ..."
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΟΧΕΣ ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΑΔΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ "ΔΕΜΕΝΑ" ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ "ΑΝΗΚΟΥΝ" ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΕΣ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΕΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΜΕΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ
ΑΥΤΕΣ ...
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ, ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΑΡΓΗΣΑΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΥΡΟΥΝ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ, ΑΛΛΟΤΡΙΩΤΙΚΑ ΤΟΥΣ
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ...
ΜΗΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ  ΘΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ...
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΤΕ ...
ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗ ΛΥΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΩΝ "ΣΤΟΩΝ" ΚΑΙ ΤΩΝ "ΛΕΣΧΩΝ" ...
ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ, ΔΙΣΔΙΑΚΡΙΤΟΣ, ΑΟΡΑΤΟΣΑΦΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΣ ...
ΔΕΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ...
ΘΑ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ
"ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ" ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ !!!

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΔΕΙΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ, ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ 
ΟΛΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ !!!

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Γεωργίου Ἰ. Μαντζαρίδη
Ὁμοτίμου καθηγητοῦ τῆς
Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ
Κάθε    κρίση,     σὲ    ὁποιοδήποτε ἐπίπεδο τῆς προσωπικῆς ἢ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ἂν ἐμφανίζεται, ἔχει κάποια βαθύτερη πνευματικὴ αἰτία. Καὶ ἡ αἰτία ποὺ δημιουργεῖ τὴν κρίση ἀπευθύνει ταυτόχρονα στὸν ἄνθρωπο μιὰ πρόσκληση γιὰ περισυλλογὴ καὶ διερεύνηση τῆς πνευματικῆς του καταστάσεως. Ἡ διερεύνηση ὅμως αὐτὴ τότε μόνο ἀποβαίνει γόνιμη   καὶ   καρποφορεῖ,   ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναθεωρεῖ τὴ στάση του καὶ ἐπιστρέφει στὸν   ἑαυτό    του,    γιὰ   νὰ ἀρχίσει νέα πορεία. Σήμερα    ζοῦμε    ἔντονη κρίση στὸ ἐπίπεδο τῆς οἰκονομικῆς    ζωῆς.   Εἶναι    μιὰ κρίση ποὺ κοστίζει ἀκριβὰσὲ ὅλους, γιατὶ ὑποφέρουμε ὅλοι. Ἀκριβότερα ὅμως κοστίζει    στοὺς    φτωχότερους    καὶ   ἀσθενέστερους, γιατὶ   ἀπειλεῖ τὴν ἴδια τὴνἐπιβίωσή   τους.   Τὰ  ἑκατομμύρια    τῶν ἀνθρώπων    ποὺ   βρέθηκαν    κάτω   ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας, ὁ ὁρμαθὸς τῶν ἀστέγων, οἱ στρατιὲς τῶν ἀνέργων, τὰ πλήθη τῶν ἀπολυομένων,        τὰ διαρκῶς αὐξανόμενα    κύματα    τῶν    πολιτικῶν καὶ   οἰκονομικῶν    μεταναστῶν,     δημιουργοῦν    μιὰ   κατάσταση    ὄχι   ἁπλῶς ἀπογοητευτικὴ       ἀλλὰ     κυριολεκτικὰ δραματική.
Ὅπως ὅμως σὲ κάθε κρίση, ἔτσι καὶ στὴν κρίση αὐτὴ μπορεῖ νὰ βρεθεῖ καὶ κάποια   θετικὴ    πλευρά·    μποροῦν    νὰ ἐπισημανθοῦν κάποιες «παράπλευρες» ὠφέλειες,   ποὺ   βοηθοῦν   τὸν  ἄνθρωπο νὰ ἀνασυνταχθεῖ καὶ προκαλοῦν στὴν κοινωνία   αἰσθήματα    συμπάθειας    καὶ ἀλληλεγγύης. Ἡ ἀποτυχία γιὰ τὸν δημιουργικὸ ἄνθρωπο δὲν εἶναι σταθμὸς ἀπογνώσεως   ἀλλὰ   ἀφετηρία   νέας   πορείας. Καὶ ἡ νέα πορεία μπορεῖ νὰ ἔχει πάλι τὶς ἀποτυχίες της. Ὅταν ὅμως ἔχει προηγηθεῖ ἡ περισυλλογὴ καὶ ὁ αὐτοέλεγχος γιὰ τὰ λάθη ποὺ προηγήθηκαν καὶ τὶς παραλείψεις ποὺ ἔγιναν, τότε ὁ τελικὸς σκοπὸς προσεγγίζεται καλύτερα. Ὡς φθαρτὸς καὶ θνητὸς ὁ ἄνθρωπος ὁδηγεῖται ἀναπόδραστα στὴν καταστροφή. Ἡ καταστροφικὴ ὅμως αὐτὴ πορεία μπορεῖ   πάντοτε    νὰ  μετασχηματίζεται σὲ πορεία ἐπιτυχίας     καὶ προκοπῆς    σὲ πνευματικὸ ἐπίπεδο. Ἡ τρεπτότητα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ συνοδεύει τὴ φθαρτότητά του, καθιστᾶ φυσικὴ τὴν ἀλλαγὴ ὄχι μόνο πρὸς τὸ χειρότερο ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸ καλύτερο. Ἡ   ποιότητα    τῆς    ἀλλαγῆς    αὐτῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν προαίρεση καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου. Ἐξαρτᾶται ἀκόμα ἀπὸ τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὸ θάρρος του. Αὐτοὶ ποὺ διαχειρίζονται τὶς μεγάλες κρίσεις καὶ δὲν διστάζουν νὰ προχωρήσουν    σὲ  ἐσκεμμένες    προκλήσεις κρίσεων,    τὶς   βλέπουν    ὡς   μοναδικὲς εὐκαιρίες γιὰ οὐσιαστικὲς ἀλλαγές. Γι’αὐτὸ   θεωροῦν    ἀπαραίτητο    νὰ   ἔχουν ἕτοιμα ἐναλλακτικὰ σχέδια, ὥστε νὰ τὰ ὑλοποιήσουν καὶ νὰ τὰ ἐπιβάλουν στὶς συγκλονισμένες κοινωνίες, πρὶν αὐτὲς συνέλθουν ἀπὸ τὴν ἀναταραχή τους*1.
Μὲ  τὸν   μακιαβελικὸ    αὐτὸν   τρόπο ἐκεῖνο ποὺ παρέμενε γιὰ τοὺς ἰσχυροὺς τῆς γῆς «πολιτικὰ ἀδύνατο» μετατρέπεται σὲ «πολιτικὰ ἀναπόφευκτο»2
Ἤδη γίνεται εὔκολα κατανοητὸ τὸ σφάλμα τῆς καταναλωτικῆς μανίας ποὺ προβλήθηκε    μὲ  πολλοὺς   τρόπους   καὶ κυριάρχησε    στὴν   ἐποχή   μας.   Σήμερα ἀποκαλύπτεται     σαφέστερα      ἡ  ἀπάτη τῆς   δημιουργίας    τεχνητῶν     ἀναγκῶν, ποὺ ὁδήγησαν καὶ δὲν παύουν νὰ ὁδηγοῦν σὲ ἀτέρμονες προσπάθειες γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση     καὶ   ἱκανοποίησή    τους. Τώρα   ὅμως   γίνεται    καὶ   ἐντονότερα ἀντιληπτὴ     ἡ   φρίκη   τοῦ   ὑπαρξιακοῦ κενοῦ, ἡ ὁποία δημιουργεῖται       στὸν ἄνθρωπο ποὺ ταυτίζει τὸ νόημα τῆς ζωῆς του μὲ τὴν ἀπόλαυση ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ τὴν ἱκανοποίηση τῶν σωματικῶν του αἰσθήσεων. Ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες μὲ τὴν κρίση   αὐτὴν   κατανοοῦμε    εὐκολότερα τὴν ἀφροσύνη μας, καὶ ἰδιαίτερα     τὴν ἀφροσύνη     τῶν     ἡγετῶν μας,   ποὺ   παραπλανοῦσαν τὸν λαό λέγοντας ὅτι ὑπάρχουν   χρήματα   καὶ   ἀγαθὰ «κείμενα   εἰς  ἔτη   πολλά»3· ἀφροσύνη     ποὺ    ξεπερνᾶ κατὰ    πολὺ    ἐκείνην    τοῦ ἄφρονα   πλουσίου    τῆς   εὐαγγελικῆς          παραβολῆς, γιατὶ   σὲ  ἐκεῖνον   ὑπῆρχαν πράγματι    ἀγαθὰ   «κείμενα εἰς ἔτη πολλά», ἐνῶ σὲ μᾶς ὑπῆρχαν    μόνο   λίγα    καὶ μάλιστα δανεικά. Κατανοοῦμε, ἀκόμα, πόσο ὑποκριτικὸ ἦταν τὸ πολιτικό μας σύστημα, ποὺ ἐνῷ κατοχύρωνε   συνταγματικὰ     τὴν   ἰσότητα   καὶ τὴ δικαιοσύνη γιὰ ὅλους τοὺς πολῖτες, στήριζε   καὶ   ἐξακολουθεῖ    νὰ  στηρίζει νομοθετικὰ    τὴν   ἀσυδοσία    τῶν   κρατούντων.Ἡ οἰκονομικὴ κρίση κινεῖται στὴν ἐπιφάνεια   τῆς   ἀνθρώπινης    ζωῆς,   ἐνῷ ἡ  δυναμική    της   κρύβεται    βαθύτερα.Πρὶν ὅμως ἐκδηλωθεῖ αὐτὴ στὸ ἐπίπεδο τῆς οἰκονομίας, εἶχε παρουσιαστεῖ σὲ ἄλλα βαθύτερα ἐπίπεδα· στὸ πολιτικό, τὸ πολιτισμικό, τὸ κοινωνικό, τὸ ἠθικό,τὸ θρησκευτικό.
Ἀλλὰ   οἱ  διαδοχικὲς    αὐτὲς    κρίσεις ἔμεναν    ἀπὸ   τοὺς    πολλοὺς    ἀπαρατήρητες, ἢ καὶ ἐξυμνοῦνταν ὡς προοδευτικὰ   καὶ  ἐκσυγχρονιστικὰ     φαινόμενα. Τώρα ὅμως ποὺ βρεθήκαμε στὸ χεῖλος τῆς χρεωκοπίας, βλέπουμε τὰ πράγματα καθαρότερα. Διαπιστώνουμε μεγάλα λάθη. Αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀναθεωρήσουμε τὴν πορεία    ποὺ ἀκολουθήσαμε καὶ νὰ δημιουργήσουμε νέους προσανατολισμούς. Ἡ μεγάλη οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ζοῦμε   σήμερα,   εἶναι   στὸ  βάθος   της μεγάλη   πνευματικὴ    κρίση.   Καὶ  ὅσο ἡ ἀντιμετώπισή της δὲν συνδέεται μὲ τὴν    προσέγγιση    καὶ   συνειδητοποίηση τῆς βαθύτερης αἰτίας της, κάθε προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται γιὰ τὴ διευθέτησή    της   εἶναι   ἐπιδερμική.    Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπίζεται σήμερα   ἡ  κατάσταση    τῆς   κοινωνίας μας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους παράγοντες δὲν εἶναι καθόλου ἐνθαρρυντικός. Τί μπορεῖ λοιπὸν νὰ γίνει; Τὸ πρῶτο ποὺ χρειάζεται σήμερα εἶναι ἡ καλλιέργεια τοῦ αἰσθήματος τῆς εὐθύνης. Τώρα, περισσότερο ἀπὸ κάθε   ἄλλη   φορά,   εἴμαστε    σὲ   θέση νὰ   γνωρίζουμε    ὅτι   τὸ   κακό,   ὅπως ἄλλωστε    καὶ   τὸ   καλό,   ποὺ   γίνεται μέσα   στὸν   κόσμο  σὲ  κοινωνικὸ   καὶ σὲ οἰκολογικὸ ἐπίπεδο, ξεκινάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀσφαλῶς τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη ἐδῶ ἔχουν οἱ πνευματικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἡγέτες. Αὐτὸ ὅμως δὲν δικαιολογεῖ καθόλου τὴν ἀνευθυνότητα τοῦ πλήθους. Ἀρκετοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι πρέπει νὰ γίνει ἐπανάσταση καὶ βίαιη ἀνατροπὴ τῆς καταστάσεως. Ἡ θέση αὐτὴ φαίνεται σωστὴ καὶ μικροπρόθεσμα ἀποτελεσματική. Ἂν δὲν καταργηθεῖ τὸ σάπιο, πῶς θὰ φανερωθεῖ τὸ ὑγιές; Ἀλλὰ καὶ πῶς θὰ φανερωθεῖ τὸ ὑγιές, χωρὶς συστηματικὴ καὶ ἐπιμελημένη θεραπεία; Ἡ ἱστορία διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ βίαιες ἐπαναστάσεις    συνδέονται    μὲ   τεράστιες  ἀνθρωποθυσίες     καὶ   καταλήγουν    ἢ μεταλλάσσονται σὲ αὐταρχικὰ ἢ τυραννικὰ καθεστῶτα. Ὅπως εὔστοχα παρατηρήθηκε, «ὅσο βαθειὰ καὶ ἂν εἶναι ἡ ταραχή μας γιὰ τὶς ἀδικίες κάποιου συστήματος, ἡ ἀλλαγή του πρέπει νὰ συνδέεται μὲ μακρὰ διαδικασία ἀνυψώσεως τοῦ ἠθικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἀνθρώπων ἐν γένει»4.
Ἡ λύση δὲν βρίσκεται βίαια οὔτε μηχανικά.   Χρειάζεται   βαθύτερη    ἐργασία μέσα στὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο. Ἀπαιτεῖται μετάνοια καὶ ἀσκητικὸς ἀγῶνας γιὰ τὴν ἀνάκτηση τοῦ χαμένου ἑαυτοῦ, γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ νοῦ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν ἀνασύνδεσή του μὲ τὴν καρδιά, ὅπου φωλιάζει ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος. Ἐκεῖ μπορεῖ καὶ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἀληθινὴ ἐπανάσταση. Ἐκεῖ ὁ ἄνθρωπος       συναντάει τὸν Θεὸ καὶ βρίσκει τὴν ταυτότητά του, ἐπιστρέφοντας ἀπὸ τὴ διάσπαση καὶ τὴ διάλυση.
  1. * Ἐκτενέστερη ἀνάλυση τοῦ θέματος βλέπεστὸ βιβλίο μου: Καινοτομία καὶ Παράδοση,ἔκδ. Ἱ. Μ. Μονὴ Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὄρος2014, σσ. 109-132.Βλ. N. Klein, Τὸ δόγμα τοῦ σόκ.  ἄνοδοςτοῦκαπιταλισμοῦ τῆς καταστροφῆς, Λιβάνης,Ἀθῆνα 2010, σ. 20 κ.ἑ.
       2 . Milton Friedman, Capitalism and Freedom,University Press, Σικάγο 1982, σ. IX.
       3 . Βλ. Λουκ. 12,19.
       4 . Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2 2011, σ. 235.

ΣΟΒΑΡΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ


ΣΟΒΑΡΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Γράφει ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος, στο ιστολόγιο“Ιδιωτική Οδός”, σε άρθρο του που επιγράφει EXODUS?:

“Αἱ τρεῖς μεγάλαι ἀβρααμικαὶ θρησκεῖαι, ἔχουσαι ἕνα Θεόν, πολλὰ τὰ κοινὰ καὶ τὸν αὐτὸν σκοπόν, τοῦτ’ ἔστιν τὴν "σωτηρίαν" καὶ εὐημερίαν τοῦ ἀτόμου, ἀνεξαρτήτως θρησκείας, φυλῆς καὶ γλώσσης, ὀφείλουν νὰ συνεργασθοῦν ἐν εἰρήνῃ διὰ τὸ καλὸν τοῦ πλανήτου καὶ τοῦ κόσμου παντός. Ἑτέρα διέξοδος δὲν ὑπάρχει. Τοῦτο ἄλλωστε ἐπιδιώκουν καὶ οἱ διαθρησκειακοὶ διάλογοι.”

Είναι πολύ λυπηρόν το ότι ο Γέρων Χαλκηδόνος αποδέχεται την κακοδοξία των τριών αβρααμικών θρησκειών που θεσμοθέτησε η Β΄ Βατικάνεια Σύνοδος. Εμείς πιστεύουμε στο Χριστό. Οι Ιουδαίοι τον θεωρούν ψευδομεσσία και οι μουσουλμάνοι προφήτη. Πώς επομένως πιστεύουμε στον ίδιο Θεό; Ο Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός τον οποίο ο Ιουδαισμός παντελώς απορρίπτει και ο Μωαμεθανισμός υποβιβάζει στο επίπεδο του προφήτη.

Γι’ αυτό με πολλή θλίψη βλέπουμε ότι ο Σεβ. Γέρων Χαλκηδόνος ενστερνιζεται μια κακοδοξία πάνω στην οποία προσπαθεί αντορθόδοξα να θεμελιώσει την δήθεν χρησιμότητα των διαθρησκειακών διαλόγων προς επίτευξη εγκόσμιων στόχων. Άλλο σοβαρό ολίσθημα του Σεβ. Χαλκηδόνος αφού στην ορθόδοξη παράδοση η πίστη είναι σκοπός και όχι μέσο για την επίτευξη εγκόσμιων στόχων.
 
ΣΧΟΛΙΟ: Αγενής ο μάγκας πού μάς  πουλάει στούς πάγκους τό αλάθητο τού πάπα καί τού Ζηζιούλα. Οι Εβραίοι γιά τήν ακρίβεια δέν έχουν Θεό, τόν περιμένουν, καί οι Μουσουλμάνοι έχουν(;) έναν Θεό πού δέν μπορεί νά έλθει σέ επαφή μαζί τους. Είναι νεκρός. Σάν τόν Ζαρατούστρα τού Νίτσε. Σέ πληροφορούμε γέρο-Θανάση ότι ο δικός μας Θεός, αντίθετα από τόν δικό σου, είναι ζωντανός, είναι δίπλα μας, μάς ευλογεί καί μάς αγιάζει.
 

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 05, 2016

Ζωὴ ταπεινὴ καὶ ἀθόρυβος Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση

Ζωὴ ταπεινὴ καὶ ἀθόρυβος
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Ο ΣΥΝΕΙ∆ΗΤΟΣ χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικὸς ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν θαυµάζουν καὶ τὸν ἐπαινοῦν, γιατὶ πάντα ὑπάρχει ὁ µεγάλος κίνδυνος νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἔπαρση καὶ ὑπερηφάνεια καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά του νὰ στραφοῦν στὰ ὑλικὰ καὶ ἐφήµερα. Τὸ θέµα εἶναι σοβαρὸ καὶ χρειάζεται διάκριση στὴν ἀντιµετώπισή του.
Πολλὲς φορὲς οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι ἐντυπωσιάζονται ἀπὸ µικρὰ πράγµατα καὶ τὰ περιγράφουν µὲ ὑπερβολικὸ τρόπο. Στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας τὸ φαινόµενο αὐτὸ εἶναι συχνό.
Ἐπαινοῦνται ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ µοναχοὶ γιὰ τὶς ἀρετές τους καὶ τὴ δραστηριότητά τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ συνεργασία τους στὸ παρελθὸν µὲ ἐνάρετους ἀνθρώπους. Ὑπάρχουν ὅµως καὶ κληρικοὶ ποὺ στοχεύουν στὸν ἐκ τῶν ἀνθρώπων ἔπαινο, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴ φιλοδοξία τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ µποροῦν νὰ ἐκµεταλλεύονται τὴ λαϊκὴ εὐσέβεια. Ὁ νοῦς αὐτῶν τῶν κληρικῶν εἶναι στραµµένος στὸν ἑαυτό τους καὶ στὰ ἔργα τους. Ἀγωνίζονται γιὰ τὰ γήινα ἔργα καὶ ἀδρανοῦν γιὰ τὰ οὐράνια. Μὲ ἀποτέλεσµα νὰ µὴ ἔχουν πνευµατικὴ ζωή. Γνωρίζουν περισσότερο γιὰ τὶς οἰκοδοµὲς καὶ τὴ σύγχρονη τεχνολογία καὶ λιγότερα γιὰ τὴν καταπολέµηση τῶν παθῶν, τὴ µετάνοια καὶ τὴν προσευχή.

Ὁ ἀββᾶς Ζήνων, ποὺ ἦταν µαθητὴς τοῦ µακαρίου Σιλουανοῦ, συµβούλευε: «Μὴ κατοικήσεις σὲ τόπο ξακουστὸ οὔτε νὰ συγ- κατοικήσεις µὲ ἄνθρωπο, ποὺ ἔχει µεγάλο ὄνοµα οὔτε ποτὲ νὰ ρίξεις θεµέλιο, γιὰ νὰ χτίσεις γιὰ τὸν ἑαυτό σου κελί». Ἡ πνευµατικὴ ἐµπειρία τὸν εἶχε πείσει ὅτι ὁ ξακουστὸς τόπος κάνει καὶ τὸ µοναχὸ ξακουστό, ὅπως πάλι ὁ ἐνάρετος ἄνθρωπος προσελκύει πλῆθος ἀνθρώπων, κάτι ποὺ ἐξαφανίζει τὴν ἡσυχία καὶ καταπονεῖ αὐτόν, ποὺ εἶναι κοντά του καὶ τέλος ὁ ταπεινὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ δίνει ἰδιαίτερη σηµασία στὶς οἰκοδοµὲς καὶ τὰ περήφανα κτίρια. Νὰ κατοικεῖ σὲ κοινὰ καὶ µὴ ἐντυπωσιακὰ κτίρια.
Ὁ µοναχὸς τηρώντας τὴ συµβουλὴ τοῦ ἀββᾶ Ζήνωνα, µπορεῖ νὰ καλλιεργεῖ τὴν ψυχή του καὶ νὰ ἐλπίζει στὴ σωτηρία. Κάτι παρόµοιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς χριστιανοὺς τοῦ κόσµου, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται κατὰ Θεὸν καὶ ἀντιµετωπίζουν τοὺς ἐπαίνους τῶν ἀδελφῶν καὶ τὶς ἀνάλογες ἐκδη- λώσεις τους. Πρέπει νὰ εἶναι ταπεινοί, νὰ ἐπιλέγουν τὰ ταπεινὰ καὶ ταπεινὰ νὰ ἀντιµετωπίζουν αὐτοὺς ποὺ τοὺς ἐπαινοῦν. Νὰ µὴ θορυβοῦν οἱ ἴδιοι καὶ νὰ µὴ ἐπιτρέπουν καὶ στοὺς ἄλλους νὰ θορυβοῦν γι᾽ αὐτούς. Πολλοὶ κληρικοὶ ἔχουν ἀντίθετη γνώµη. Ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ καλὸ πρέπει νὰ προβάλλεται, οἱ ἐνάρετοι νὰ γίνονται γνωστοὶ στὸ εὐρὺ κοινὸ πρὸς παραδειγµατισµό, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ ἀντιµετωπίζονται οἱ ἀντίχριστοι ποὺ ἀµφισβητοῦν τοὺς πιστοὺς καὶ πολλὲς φορὲς τοὺς συκοφαντοῦν ἀδικαιολόγητα. Ξεχνοῦν ὅµως ὅτι τὸ πνεῦµα τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ κάθε χριστιανοῦ νὰ παραµένουν στὴν ἀφάνεια καὶ νὰ ἀποφεύγεται ἡ κοσµικὴ δόξα.

Ορθόδοξος Τύπος, 29/1/2016


πηγή
το είδαμε εδώ

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...