«Ἰδού, ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου» (Ἰωαν. ιβ' 15)
Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα. Ἡμέρα χαρᾶς καί ἱεροῦ ἐνθουσιασμοῦ! Ἀλλά καί ἡμέρα συγκρατημένου πόνου, διότι στό βάθος τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος διακρίνουμε οἱ πιστοί τόν Γολγοθᾶ.
Σάν σήμερα ἀναρίθμητα πλήθη Ἰουδαίων «ἔλαβον τά βαΐα τῶν φοινίκων καί ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ». Ξέσπασαν σέ ἀσυγκράτητο παραλήρημα ἱεροῦ ἐνθουσιασμοῦ. Ἄλλοι ἔστρωναν «τά ἱμάτιά» τους «ἐν τῇ ὁδῷ». Ἄλλοι ἔκοβαν ἀπό τά δένδρα κλαδιά μέ πλούσιο φύλλωμα, καί τά ἔστρωναν στό δρόμο. Καί φώναζαν ὅλοι μυριόστομη ἰαχή: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ». Ἀπ᾿ ὅλους πιό πολύ χαίρονταν καί πανηγύριζαν τά μικρά παιδιά, διότι εἶχαν ἁγνά χείλη καί καθαρή καρδιά. Στό μεταξύ ὁ Κύριος πλησίαζε «καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου». Ἔτσι ἐπαληθεύθηκε ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ζαχαρίου πού ἔλεγε: «Μή φοβοῦ, θύγατερ Σιών. Ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου».
Ἄς ἐξετάσουμε, ὅμως, τί βασιλεύς εἶναι ὁ καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου, ποιά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ ἀποδίδει ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ζαχαρίου καί ἄν τόν ἔχουμε κι ἐμεῖς βασιλέα μας!
«Ἰδού, ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου».
Οἱ Ἰουδαῖοι, μολονότι ὡς βασιλέα ὑποδέχθηκαν τόν Κύριο, δέν κατανόησαν τό πνευματικό νόημα τῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου Του στά Ἱεροσόλυμα. Οὔτε οἱ μαθητές Του συνειδητοποίησαν πλήρως τί ἀκριβῶς ἐπραγματοποιεῖτο τήν ἡμέρα ἐκείνη. Ἐμεῖς ὅμως πού ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς Χάριτος γνωρίζουμε πολύ καλά ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Βασιλεύς Χριστός δέν εἶναι ἐπίγειος βασιλιάς, ἀλλά Οὐράνιος. Ἀναλαμβάνει τήν Βασιλεία Του «ἄνωθεν», ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα Του. Τό διεκήρυξε ὁ Ἴδιος στόν Πιλάτο: «Ἡ Βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δέν χαράσσεται ἀπό σύνορα, δέν ἔχει ἡμερομηνία λήξεως. «Καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος». Ὁ Βασιλεύς Χριστός δέν ἐπιβάλλεται μέ τά ὅπλα, δέν καταπιέζει τούς λαούς, δέν ἐξουσιάζει τυραννικά, ἀλλά καλεῖ ἐθελοντικά. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν. Σ᾿ αὐτές κυριαρχεῖ καί βασιλεύει. «Υἱέ, δός μοι σήν καρδίαν», μᾶς λέει. Ὅποιοι τοῦ δίνουν τήν καρδιά τους μέ τήν ἐλεύθερη θέλησή τους, αὐτοί εἶναι ὑπήκοοι τῆς Βασιλείας Του.
Ἡ ἐξαίρετη προφητεία τοῦ προφήτου Ζαχαρίου, ἡ ὁποία ἐλέχθη 550 καί πλέον ἔτη νωρίτερα ἀπό τήν θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Κυρίου στά Ἱεροσόλυμα, τοῦ ἀποδίδει μέ καταπληκτική ἐνάργεια τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Ἀναφέρει ὅτι ὁ Βασιλεύς Χριστός εἶναι «δίκαιος». Δέν κάνει διακρίσεις, δέν εἶναι προσωπολήπτης, ἀλλά ἀποδίδει σέ ὅλους τό δίκαιο. Ὁ Βασιλεύς Χριστός εἶναι ὁ «σώζων», «ὁ Θεός τῆς σωτηρίας» πού ἔχει τή δύναμη νά σώζει καί νά λυτρώνει τούς ὑπηκόους Του. Ἔρχεται νά κηρύξει «αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καί τυφλοῖς ἀνάβλεψιν», νά εὐεργετήσει τούς πάντας, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο, νά μᾶς ἀνοίξει καί πάλι τόν Παράδεισο. Ἑτοιμάζει γιά τούς πιστούς πού ἀγαποῦν «τήν ἐπιφάνειαν τῆς δόξης αὐτοῦ» «Βασιλείαν Οὐρανῶν», πού εἶναι Βασιλεία ἀγάπης, Βασιλεία εἰρήνης, Βασιλεία ἐλευθερίας, δόξης καί μακαριότητος! Τέλος, ὁ Βασιλεύς Χριστός εἶναι πρᾶος καί ταπεινός, ἁπλός καί καταδεκτικός πρός ὅλους. Βρίσκεται μακριά ἀπό κάθε κοσμική προβολή καί ἐπίδειξη. Δέν ἔχει τό ἀλαζονικό καί ὑπερήφανο πού ἔχουν οἱ βασιλεῖς τοῦ κόσμου τούτου. Τό διακριτικό γνώρισμά Του εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ ἑκούσια πτωχεία, ἡ ἁπλότητα! Γι᾿ αὐτό εἰσέρχεται στά Ἱεροσόλυμα «καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου»! Γιατί θέλει νά καταστήσει σέ ὅλους σαφές ὅτι ἡ Βασιλεία Του εἶναι θεμελιωμένη ἐπάνω στήν ταπείνωση.
Στόν Βασιλέα Χριστό ἔδωσαν τήν καρδιά τους ὁ Λάζαρος καί οἱ ἀδελφές του, ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία, ἡ ὁποία «ἔλαβε λύτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου καί ἤλειψε τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ», καί κατόπιν τούς σπόγγισε μέ τά μαλλιά της, δείχνοντας ἔτσι τόν ἀπεριόριστο σεβασμό της, τήν βαθύτατη εὐλάβειά της, τήν πλήρη καί τελεία ἀφοσίωσή της. Στόν Βασιλέα Χριστό ἔδωσε τήν καρδιά του ὁ ληστής πού τοῦ εἶπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»! Στόν Βασιλέα Χριστό διά μέσου τῶν αἰώνων ἔδωσαν καί δίνουν τήν καρδιά τους μυριάδες, ἑκατομμύρια θεοφιλῶν ψυχῶν, πού θά βροντοφωνάξουν καί σήμερα μ᾿ ὅλη τή θέρμη τῆς ἀγάπης τους: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Μόνο πού θά πρέπει τό «ὡσαννά» νά μήν τό λέμε μόνο μέ τά λόγια, ἀλλά καί μέ τή θεάρεστη ζωή μας. Νά χτυπάει ἡ καρδιά μας ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό, νά μήν μπορεῖ τίποτε νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἄν ἀγαποῦμε τόν κόσμο περισσότερο ἀπό τόν Χριστό, δέν ἔρχεται ὁ Βασιλεύς καί Κύριος νά στήσει τόν θρόνο Του στίς καρδιές μας. Ἄν ἀγαποῦμε τά χρήματα, τίς ἡδονές καί τήν ἐφήμερη δόξα περισσότερο ἀπό τόν Χριστό, οἱ καρδιές μας βρίσκονται κάτω ἀπό ἐχθρική κυριαρχία. Ἄν ἀφήνουμε τόν φθόνο, τά μίση καί τίς ἀντιπάθειες νά δηλητηριάζουν τήν ψυχή μας, δέν δουλεύουμε στόν Χριστό, ἀλλά σέ ἄλλον κύριο. Ἄν ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας σέ ὅλα αὐτά καί σέ ἄλλα παραπλήσια, ἀσφαλῶς θά βροῦμε ἐκδηλώσεις καί συμπεριφορά πού δέν ταιριάζουν στήν τιμητική ἰδιότητα νά εἴμαστε ὑπήκοοι τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Ἄν θέλουμε νά ἔχουμε Βασιλέα μας τόν Χριστό, καλούμαστε ὅλες αὐτές τίς παρεκκλίσεις νά τίς διορθώσουμε. Καί τό σπουδαιότερο ἀπ᾿ ὅλα, νά δώσουμε ὄχι ἕνα μέρος, ἀλλά ὁλόκληρη τήν καρδιά μας στόν Κύριο. Νά ἀγαποῦμε τόν ἅγιο Θεό «ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, ψυχῇ καί διανοίᾳ»!
«Ἰδού, ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου».
Ἀδελφοί, τήν Μεγάλη Παρασκευή θά ἀτενίσουμε στό μέσον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τόν Βασιλέα Χριστό Ἐσταυρωμένο. Ἡ σταυρική θυσία Του ἐπιβεβαιώνει τό βασιλικό ἀξίωμά Του. Οἱ Ἰουδαῖοι τόν ὑποδέχθηκαν στά Ἱεροσόλυμα κρατώντας στά χέρια τους τά βαΐα τῶν φοινίκων. Ἐμεῖς ἄς τόν ὑποδεχθοῦμε ἀποβάλλοντας κάθε τι ἁμαρτωλό, μέ καθαρές καρδιές, μέ ἁγνά χείλη, μέ ἔνδυμα γάμου, ὡς Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, καί ἄς τοῦ ποῦμε μέ καιομένη καρδία: - Κύριε, θέλουμε νά εἴμαστε γιά πάντα δικοί Σου. Νά βασιλεύεις γιά πάντα στίς καρδιές μας. Νά εἶσαι θρονιασμένος στίς ψυχές μας, ὁ Βασιλεύς μας καί ὁ Θεός μας. Ἀμήν.
