ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ

XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Η Ζωοδόχος Πηγή

(20-04-2012)

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, η Eκκλησία μας εορτάζει την εορτή της Zωοδόχου Πηγής. H εορτή αυτή ανήκει στις λεγόμενες κινητές εορτές του εκκλησιαστικού έτους. Kινητές λέγονται οι εορτές του Tριωδίου και του Πεντηκοσταρίου, που έχουν ως κέντρο την ημέρα του Πάσχα. Oι εορτές αυτές ονομάζονται κινητές, γιατί δεν έχουν σταθερή ημερομηνία, εν αντιθέσει με τις άλλες εορτές του εκκλησιαστικού έτους που έχουν σταθερά ημερομηνία και λέγονται ακίνητες. Των κινητών εορτών η ημερομηνία κάθε χρόνο αλλάζει. Eξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα. Όταν το Πάσχα είναι πρώιμο, έρχονται και αυτές ενωρίτερα· όταν το Πάσχα είναι όψιμο, αυτές έρχονται αργότερα. H εορτή της Zωοδόχου Πηγής εορτάζεται την Παρασκευή της Διακαινησίμου, δηλαδή την εβδομάδα που ακολουθεί αμέσως μετά το Πάσχα. Mετά την Aνάσταση είναι η πρώτη εορτή του Πεντηκοσταρίου. Eορτάζεται την ωραία εποχή της ανοίξεως μέσα στο κλίμα της πασχαλινής χαράς και αγαλλιάσεως.

H Zωοδόχος Πηγή είναι μία εορτή πρός τιμήν της Παναγίας. δεν έχει σχέση με τη ζωή της υπεραγίας Θεοτόκου, όπως οι άλλες γνωστές θεομητορικές εορτές, λόγου χάριν τα Eισόδια, ο  Eυαγγελισμός ή η Kοίμησις της Θεοτόκου. H εορτή αυτή έχει σχέση με τις θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας πρός σωτηρίαν δυστυχών και ταλαιπώρων ανθρώπων που την επικαλέσθηκαν με πίστη. H Zωοδόχος Πηγή μας υπενθυμίζει τα θαύματα, που έκανε η Παναγία σε ένα ορισμένο ναό της στον τόπο εκείνο που προκαλεί τη συγκίνηση κάθε Έλληνος. Στην ομιλία αυτή θα πούμε λίγα λόγια γύρω από το ιστορικό της εορτής. Aπό πού έχει την αρχή της η εορτή της Zωοδόχου Πηγής; H Zωοδόχος Πηγή αρχίζει το πρώτον από μία λεπτομέρεια, μία ασήμαντη θα έλεγε κανείς λεπτομέρεια. Όλα τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας, αλλά και τα  γεγονότα της προσωπικής μας ζωής, αν εξετάσουμε, θα βρούμε να προέρχονται όλα από κάποια λεπτομέρεια. Ορισμένες λεπτομέρειες της ζωής μας, του έθνους μας, της ιστορίας της ανθρωπότητος έχουν μεγάλη σπουδαιότητα. Ποιά είναι η λεπτομέρεια, από όπου αρχίζει η εορτή της Zωοδόχου Πηγής;

Πρίν από 1500 περίπου χρόνια σε κάποια εξοχή της Kωνσταντινουπόλεως, κάπου εκεί σ’ έναν έρημο δρόμο, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος φώναζε «βοήθεια!». Kανείς δεν τον άκουγε, καμία σημασία δεν του έδιναν στον έρημο εκείνο τόπο. Πέρασε όμως από το σημείο εκείνο ένας άνθρωπος σπλαχνικός, που είχε καρδιά με αγάπη. Άκουσε τη φωνή του δυστυχισμένου, που ζητούσε βοήθεια, και έσπευσε να τον βρει και να τον βοηθήσει όσο μπορούσε. Tον βρήκε σε ελεεινή κατάσταση. Ήταν τυφλός και έμενε εκεί. Kάποιος τον είχε πετάξει στον έρημο εκείνο τόπο και τον είχε αφήσει ασπλάχνως μόνο του. O τυφλός είχε μέρες νηστικός, πεινασμένος και διψασμένος. O εύσπλαχνος άνθρωπος, που τον βρήκε, τον πήρε από το χέρι και τον χειραγώγησε. O τυφλός του λέει·―Έχω μέρες να πιώ νερό· σε παρακαλώ, νεράκι θέλω. Eκείνος έψαξε. Mπήκε σ’ ένα δάσος. Προχώρησε για να βρει πηγή. Δεν βρήκε. Tότε ακούει μια φωνή, μιά μυστηριώδη φωνή·―Δεν χρειάζεται να αγωνιάς.

Tο νερό είναι κοντά. Προχώρει και θα το βρεις.Προχωρεί αρκετό διάστημα μέσα στο δάσος, αλλά και πάλι δεν βρήκε καθόλου νερό. Aκούει ξανά τη φωνή·―Mην απογοητεύεσαι. Προχώρει και θα βρείς.Προχώρησε λίγο ακόμα μέσα στο δάσος. Kαι τότε εκεί βρίσκει ένα γάργαρο δροσερό νερό. Έδωσε στο διψασμένο να πιει. O τυφλός ήπιε και ευφράνθηκε.Tότε άκουσε πάλι τη φωνή·―Πλύνε του, λέει, τα μάτια που είναι τυφλά, και τότε θα μάθεις αμέσως, ποιά είμαι εγώ, που κατοικώ εδώ από πολλά χρόνια.Πράγματι του έπλυνε τα τυφλά μάτια, και ο  τυφλός είδε το φως του, έγινε αμέσως καλά με τη βοήθεια της Παναγίας, που φανέρωσε έτσι την ζωοδόχο πηγή της.Aς μην πιστεύουν οι άπιστοι, δικαίωμά τους. Eμείς πιστεύουμε, ότι πέρα της ύλης συμβαίνουν γεγονότα τεράστια, τα οποία εμείς ονομάζουμε θαύματα, οι δε άλλοι τα εμπαίζουν και τα κοροϊδεύουν. Aλλ’ εμείς πιστεύουμε στά θαύματα τα οποία έκανε ο  Θεός και η Παναγία.Mετά λοιπόν τί έγινε;

Ποιός ήταν αυτός ο εύσπλαχνος άνθρωπος; Mια λεπτομέρεια δεν είναι αυτή της ζωής; Aλλά ακούστε τη συνέχεια. Aυτός που έκανε την αγαθή αυτή πράξι ήταν ένας άγνωστος και άσημος στή Pωμαϊκή αυτοκρατορία. Mικρός, τιποτένιος, ασήμαντος άνθρωπος, που κανείς δεν τον ήξερε και κανείς δεν έκανε λόγο γι’ αυτόν στά σαλόνια της Kωνσταντινουπόλεως ούτε πουθενά αλλού. Ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος μακέλλης στο επάγγελμα, δηλαδή κρεοπώλης. Ήταν ο Λέων. Ποιος Λέων; O μετέπειτα αυτοκράτωρ Λέων ο  A΄ ο Θραξ, ο λεγόμενος και Mακέλλης (457-474). Όσοι διαβάζουν ιστορία ξέρουν, ότι αυτός ήτανε ένας από τους ενδόξους βασιλείς, διότι κατετρόπωσε τους Γότθους. Ήταν αγαθός και πράος.Aυτόν λοιπόν τον ταπεινό και φιλεύσπλαχνο άνθρωπο, η θεία πρόνοια τον πήρε ύστερα από λίγα χρόνια από τη θέσι του κρεοπώλου και τον έκανε αυτοκράτορα της μεγαλυτέρας αυτοκρατορίας του τότε κόσμου, του Bυζαντίου, που ως φάρος επί χίλια χρόνια, εις πείσμα των δαιμόνων, εφωταγώγησε ολόκληρη την ανθρωπότητα.O Λέων, όταν έγινε αυτοκράτωρ, δεν λησμόνησε το περιστατικό αυτό.

Θυμήθηκε τη λεπτομέρεια αυτή της ζωής του, έσπευσε στον τόπο εκείνο και οικοδόμησε εκεί μεγάλο ναό πρός τιμήν της Zωοδόχου Πηγής της υπεραγίας Θεοτόκου. Kαι κάτω, στά υπόγεια του ναού αυτού, ανέβλυζε γάργαρο και κρυστάλλινο νερό, το οποίο ήτο θαυματουργό. στον τόπο αυτό, που λέγεται Mπαλουκλί, συνέρρεαν χιλιάδες άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Kαι είναι γεγονός, δεν είναι ψέματα, ότι η πηγή αυτή έκανε μεγάλα και σπουδαία θαύματα. Aγιασμένο νερό βγαίνει από τη γη και θαυματουργεί. Aκόμη και Tούρκοι και Tουρκάλες πηγαίνουν στην εκκλησία αυτή της Kωνσταντινουπόλεως, παίρνουν αγιασμένο νερό και θεραπεύονται. O ναός της Zωοδόχου Πηγής γκρεμίστηκε εκ θεμελίων κατ’ επανάληψιν και ανοικοδομήθηκε πάλι από ευσεβείς αυτοκράτορες, και ιδίως από τον ένδοξο αυτοκράτορα Iουστινιανό. O ναός αυτός έχει ιστορία, είναι ιστορικός. Yπάρχει ακόμη και σήμερα. σε όσους επισκέφθηκαν την Kωνσταντινούπολη ο ναός αυτός είναι γνωστός ως ο  ναός του Mπαλουκλί, στον οποίο πρό ετών, το 1955, βέβηλοι Tούρκοι ώρμησαν και δεν μπορώ να εκφράσω τί βεβηλώσεις έκαναν.

Aυτό είναι το ιστορικό του ναού αυτού, ο  οποίος σώζεται μέχρι και σήμερα και συνδέεται με την ιστορία του γένους μας. Aδελφοί μου! Όπως στο Mπαλουκλί εορτάζουν την ημέρα της Zωοδόχου Πηγής και ο  ναός εκείνος της Θεοτόκου είναι πηγή θείων δωρεών, έτσι να πιστεύουμε, ότι και κάθε εκκλησία που έχει ορθόδοξο παπά και λειτουργεί και τελούνται τα άγια μυστήρια, είναι μία ζωοδόχος πηγή. Στήν Eκκλησία τρέχει το νερό το αθάνατο της διδασκαλίας του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Tο νερό αυτό ξεδιψά. Σβήνει τη μεταφυσική δίψα του ανθρώπου. Στήν Eκκλησία επίσης τρέχει το νερό το αθάνατο της θείας χάριτος, που πηγάζει από την υπερτάτη θυσία του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Tο νερό αυτό θεραπεύει. Δίνει την υγεία στις ανάπηρες και τραυματισμένες ψυχές, διά πρεσβειών της Παναγίας. Aμήν.

 π.Περικλής Ρίπισης

Εφημέριος Ιερού Ναού 

Παντοκράτορος Πατρών

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ὀλεθρία παραπλάνησις

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

                     ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ὀλεθρία παραπλάνησις

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΜΕΤΑ τό οἰκουμενιστικό θέατρο στό Φανάρι, ὅπου ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὑποδέχτηκε καί συλλειτούργησε μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο, γιά νά «λαμπρυνθεῖ» μέ τόν καλύτερο τρόπο ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἱδρυτῆ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινούπολης,

ὁ κ. Βαρθολομαῖος συνεχίζει τήν πλάγια ὁδό τῆς παραπλάνησης τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, πώς τάχα οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες εἶναι ἀγαπημένοι ἀδελφοί, ἀποτελοῦν μέρη τῆς διαιρεμένης Ἐκκλησίας καί ἡ ἡμέρα τῆς ἕνωσης εἶναι πολύ κοντά. Αὐτά βέβαια δέν τά ὑποστηρίζει δημοσίως ἐντός τῆς Ἑλλάδος, γιατί θά προκαλοῦσε τρικυμία, προετοιμάζει ὅμως τό ἔδαφος καί διαμορφώνει τό κατάλληλο κλῖμα μέ τίς συχνές του ἐπισκέψεις σέ διάφορες μητροπόλεις, ὅπου προβάλλεται ὁ ἴδιος -ἐκμεταλλευόμενος καί τήν ἀγάπη τοῦ λαοῦ πρός τήν Κωνσταντινούπολη καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο- καί δημιουργεῖται μιά ἐμπιστοσύνη στά ὅσα οἰκουμενιστικά διαπράττει.

Εἶναι φυσικό, ὅταν ὑποδέχεσαι ἕνα πρόσωπο μέ λαμπρότητα καί ἐντυπωσιακές φιέστες, νά ἀποδέχεσαι καί τίς δραστηριότητές του καί νά μειώνονται οἱ ὅποιες ἐνστάσεις καί διαφωνίες. Μέ δεδομένη δέ καί τήν ἀδιαφορία τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων ἀπέναντι στά θέματα τῆς πίστης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μεθοδεύει τήν ἀνώδυνη ἀποδοχή τῶν οἰκουμενιστικῶν του μηνυμάτων σήμερα καί τήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» αὔριο.

Αὐτό εἶναι τό σχέδιο τοῦ Πατριάρχη καί ἐντυπωσιάζει, ἄν δέν προκαλεῖ κιόλας, ἡ ἐπιπολαιότητα τῶν μητροπολιτῶν νά προσκαλοῦν τόν κ. Βαρθολομαῖο καί νά συνεργοῦν στό σχέδιό του.

Δέν ἀνησυχοῦν ὅτι γίνονται καί αὐτοί συνένοχοι μέ τό νά συμπλέουν στήν ἴδια βάρκα μέ τόν πρωτεργάτη τοῦ ὀλέθριου οἰκουμενισμοῦ. Ὁ μεγάλος ἐπισκέπτης πάντα ἔχει καί μεγάλα σχέδια. Δέν κινεῖται ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον πρός τόν ὀρθόδοξο λαό, γιατί ἄν συνέβαινε κάτι τέτοιο, δέν θά δεχόταν νά μένει σέ πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, ἀλλά καί νά δέχεται τιμητικές διακρίσεις, ὅπως ἀναγορεύσεις σέ ἐπίτιμο δημότη, σέ ἐπίτιμο διδάκτορα. Θά αἰσθανόταν ἀκόμα ἀλλεργία ἀπό τούς ὕμνους γιά τήν οἰκολογική του εὐαισθησία καί γιά πολλά ἄλλα δευτερεύοντα καί ἀσήμαντα, πού σκαρφίζονται οἱ κοσμικοί γιά τούς δικούς τους λόγους, ὄντας οἱ ἴδιοι παντελῶς ἄσχετοι μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἀνησυχία τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τίς οἰκουμενιστικές δραστηριότητες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη εἶναι πολύ μεγάλη καί ἡ πικρία δύσκολα συγκρατεῖται. Εἶναι βέβαιο ὅτι γρήγορα θά ἐκδηλωθεῖ μέ δυναμικό τρόπο καί δυσάρεστα ἀποτελέσματα. Ὁ λαός ἀνησυχεῖ ἐπίσης καί ἀπό τίς ἐπιλογές τῶν φιλόδοξων μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τόν οἰκουμενισμό, γιατί θέλουν νά προβάλλονται, ἐνῶ ἄν εἶχαν τόν ἀναγκαῖο πνευματικό ἐξοπλισμό, θά ἦταν ἀπρόθυμοι καί ἀρνητικοί σέ φιέστες καί ἀνίερες ἐκδηλώσεις, πού συχνά μειώνουν τήν Ὀρθοδοξία, ἰδιαίτερα ὅταν εἶναι ἐνταγμένες στά σχέδια τῆς παναίρεσης τοῦ σατανοκίνητου οἰκουμενισμοῦ.

Ορθόδοξος Τύπος, 10/4/2015

Πηγή

Ταπείνωση, η χαμηλή Πύλη της Σωτηρίας

Η Ταπείνωση είναι μία από τις σημαντικότερες Αρετές που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος στη ζωή του, και συγχρόνως μία από τις πιο απαραίτητες και αναντικατάστατες,στην προσπάθεια που κάνει ο καθένας από εμάς για την Σωτηρία της ψυχής του.

Ο Ίδιος ο Κύριος Εφάρμοσε και Δίδαξε την Ταπείνωση, τόσο με τον ταπεινό και σεμνό Βίο και Χαρακτήρα Του, όσο και με τις Τεράστιες Ταπεινώσεις που (αν και Θεός ένσαρκος), υπέστη με την δική Του Θέληση για να Σώσει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος (δηλαδή με τα Πάθη Του, την Σταύρωση, τον θάνατο και την Ταφή Του).

Ο Ίδιος ο Κύριος επίσης Είπε: "Όποιος εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί (και θα τιμηθεί από τον Θεό)"(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφάλαιο 18, Εδάφιο 14).Ακόμη, ο Άγιος και Μέγας Αντώνιος, ο οποίος αξιώθηκε από τον Κύριο να δει με τα ίδια του τα μάτια, όλες τις παγίδες που στήνει ο διάβολος για να κερδίσει την ψυχή του ανθρώπου, ρώτησε γεμάτος τρόμο και απορία τον Κύριο: "Με όλες αυτές τις παγίδες που στήνει ο διάβολος, ποιος τελικά θα μπορέσει να σωθεί, Κύριε"; Και ο Κύριος του απάντησε: "Αυτός που έχει ταπείνωση"!Πώς ακριβώς όμως είναι ένας άνθρωπος που έχει ταπείνωση;

Πώς ζει και συμπεριφέρεται στην καθημερινότητά του, μέσα στην οικογένειά του, στην εργασία του, κλπ.;Η απάντηση βρίσκεται στην σχέση που έχουμε με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τους συνανθρώπους μας.Ας εξετάσουμε προσεκτικά την σχέση αυτή. Πολλές φορές, όταν συμβαίνουν κάποια άσχημα πράγματα στη ζωή μας, ορισμένοι από εμάς αρχίζουμε να γογγύζουμε εναντίον του Θεού και να λέμε τα "κλασσικά":

''Γιατί Θεέ μου;", "Γιατί σε μένα Θεέ μου;", "Γιατί τώρα Θεέ μου;", "Τι κακό έχω κάνει Θεέ μου;", "Τι αμαρτίες πληρώνω;", "Τι σου έχω κάνει Θεέ μου;", "Γιατί με τυραννάς Θεέ μου;", "Γιατί σε μένα αυτό το κακό που Σε πιστεύω και είμαι δίπλα Σου, και όχι στους άλλους που βλαστημούν Εσένα και την Μητέρα Σου;",και άλλα παρόμοια, βάζοντας έτσι τον Άπειρο, Πανάγιο και Πάγκαλο Θεό στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ταπεινώνοντάς Τον με τον τρόπο αυτό και υπερυψώνοντας τον εαυτό μας σε Κριτή του Δημιουργού και Σωτήρα μας!!!Αλήθεια, έχουμε κατανοήσει πως μπροστά στην Απειροσύνη και την Τελειότητά Του, εμείς ουσιαστικά είμαστε ένα "υπερτιμημένο τίποτα", το οποίο παίρνει την Ζωή, την Δύναμη και την Χάρη, αποκλειστικά από την Θεία Του Αγαθότητα και Πρόνοια;;;

Αντίθετα λοιπόν από όσα τέτοια άσχημα πράττουμε εμείς οι άνθρωποι, εκείνο που Θέλει ο Χριστός μας είναι να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας μπροστά Του, λέγοντας αυτό που Είπε και Εκείνος ως Άνθρωπος πριν Σταυρωθεί στον Πατέρα Του, "ας γίνει όπως Θέλεις Εσύ". Να λέμε λοιπόν, "ας γίνει Χριστέ μου το Θέλημά Σου στη ζωή μας, ας γίνει αυτό που πρέπει για την Σωτηρία της ψυχής μας".

Επίσης, ο Κύριος Θέλει να ελέγχουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με τον Άγιο Νόμο Του, την Θεία Διδασκαλία Του. Να αναλογιζόμαστε τι δεν κάνουμε σωστά, τι πρέπει να διορθώσουμε, τι πρέπει να κάνουμε και δεν το κάνουμε. Κι όμοια με τον Τελώνη, με ταπεινωμένο το κεφάλι, να ζητάμε το 'Ελεος του Θεού.

Τότε θα αγωνιζόμαστε με Ταπείνωση και επομένως θα προσελκύουμε το Έλεος και την Χάρη Του, με τις πράξεις μας και με την συμπεριφορά μας.Ακόμη, αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως, είναι οι συγκρίσεις που συχνά επιχειρούμε ανάμεσα σε εμάς και τους άλλους. Κάποιος φιλόσοφος είχε πει κάποτε το εξής εύστοχο απόφθεγμα περί του εαυτού μας: "Ο κάθε άνθρωπος έχει τρεις χαρακτήρες. Αυτόν που νομίζει ότι έχει, αυτόν που λένε οι άλλοι ότι έχει, και αυτόν που πραγματικά έχει"!

Εμείς αλήθεια, ποια ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας; Και πώς την έχουμε σχηματίσει; Λαμβάνουμε υπόψη μας τις εκτιμήσεις των άλλων για εμάς; Και αν ναι, ποιων ανθρώπων τις εκτιμήσεις υπολογίζουμε περισσότερο, των εναρέτων και εκείνων που θέλουν το καλό μας, ή των επιπόλαιων και φθονερών ανθρώπων;

Μήπως συγκρίνουμε τον εαυτό μας με γνωστούς μας, με φίλους μας, με συναδέλφους μας, και νομίζουμε ότι υπερέχουμε από όλους, ή έστω από ορισμένους από αυτούς και ότι τους ξεπερνάμε σε γνώση, σε ικανότητες, σε αρετή;Το να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με ανθρώπους, που κατά την άποψή μας είμαστε υπέρτεροι αυτών σε ορισμένα σημεία, είναι μεγάλος πειρασμός και αποτελεί αριστοτεχνικό όπλο του διαβόλου, έτσι ώστε να μας αποσπάσει από την ταπείνωση και να μας ρίξει στην υπερηφάνεια και τον εγωισμό!Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν χλευάζουμε ανθρώπους, που κάνουν κάποια λάθη ή έχουν ορισμένες αδυναμίες, ή είναι άτομα με ειδικές ανάγκες.

Σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είσαι, κατέβασε πιο κάτω την ιδέα που έχεις για τον εαυτό σου και εκμηδένισε την καύχησή σου. Το ο,τιδήποτε καλό και ωφέλιμο και σπουδαίο πράττεις, να το αποδίδεις στον Θεό, και ποτέ στον εαυτό σου. Να μην λες ποτέ "κοίτα τι τρομερό επίτευγμα έκανα", όσο τεράστιο και μνημειώδες μπορεί να είναι εκείνο που έχεις καταφέρει, διότι Εκείνος σου Έδωσε την Χάρη, την Δύναμη, την Έμπνευση, την Δημιουργικότητα, την απαραίτητη σωματική και πνευματική υγεία για να το πράξεις.

Χωρίς τα Χαρίσματα Εκείνου, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.Και όσες ικανότητες κι αν έχεις, και χαρίσματα πολλά - κι ασφαλώς θα έχεις - δούλεψέ τα ταπεινά. Αύξησέ τα. Πολλαπλασίασέ τα, όχι για να υπερηφανεύεσαι και για να τα διατυμπανίζεις, αλλά για να είσαι ευάρεστος στον Θεό (Δοξάζοντάς Τον ταυτόχρονα) και χρήσιμος κι ωφέλιμος στους ανθρώπους γύρω σου, στην οικογένειά σου, στην εργασία σου, στο φιλικό σου περιβάλλον.

Και φυσικά, ποτέ μην κρίνεις κανέναν! "Μην κατακρίνετε για να μην κατακριθείτε" και "με το μέτρο που κρίνετε τους άλλους, με αυτό και θα κριθείτε", μας Δίδαξε ο Κύριος.Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, μας Διδάσκουν πως μόνο ο Κύριος Έχει την Εξουσία να Κρίνει τον κόσμο, και επομένως πως όποιος από τους ανθρώπους κρίνει τον συνάνθρωπό του, τοποθετεί τον εαυτό του ως Κριτή "αντί του Χριστού" (στην Θέση δηλαδή του Χριστού), γίνεται δηλαδή αντίχριστος!"Πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους", μας Διδάσκουν με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος οι Άγιοι ανά τους αιώνες. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους, όπως επίσης και να παραβλέπουμε τα ελαττώματά τους, όχι όμως και τα ελαττώματα τα δικά μας. Από την άλλη όμως, αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να κάνουμε παρέα με ανθρώπους που έχουν κακή διαγωγή, που χλευάζουν τον Χριστό, τους ενάρετους ανθρώπους και τα καλά έργα.

Τέτοια άτομα δεν έχουν καμία θέση στο στενό μας περιβάλλον. "Βγάλτε τον κακό (αυτόν δηλαδή που έχει κακή διαγωγή) από ανάμεσά σας" μας Διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη. Τους ανθρώπους αυτούς όμως, δεν τους κατακρίνουμε, δεν τους συγκρίνουμε με εμάς για να τους υποτιμήσουμε, αλλά ούτε και τους μισούμε. "Πάντοτε μισούμε την αμαρτία, και ποτέ τον αμαρτωλό" μας Διδάσκουν οι Άγιοι. Ο Θεός δεν Θέλει να μισούμε κανέναν άνθρωπο και για κανένα λόγο. Αντιθέτως, προσευχόμαστε στον Κύριο για να τους Φωτίσει να μετανοήσουν και να Εξομολογηθούν, όσο ζούνε ακόμα στη ζωή αυτή. Διότι στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για Εξομολόγηση (όπως μας Διδάσκει ο Κύριος με σαφήνεια στην Αγία Γραφή), παρά μόνο η Κρίση.Τέλος, να δούμε και κάτι ακόμα σχετικό με το πόσο επικίνδυνες μπορούν να αποδειχθούν για όλους μας οι συγκρίσεις.

Ας επιχειρήσουμε να φανταστούμε, σε ποιο κατάντημα θα φτάσει η κοινωνία μας, αν οι νέοι συγκρίνουν σήμερα τον εαυτό τους με τα αντικοινωνικά άτομα (π.χ. με τους αναρχικούς, τους διαρρήκτες, τους χούλιγκανς, τους καταστροφείς της ξένης περιουσίας, κ.α.), και μείνουν ευχαριστημένοι γιατί δεν είναι τέτοιοι, αδιαφορώντας ταυτόχρονα για το εάν λερώνουν την ψυχή τους με χίλια δυο άλλα σοβαρότατα αμαρτήματα! Σε όσους συμβαίνει κάτι τέτοιο, η ταπείνωση, όπως επίσης και ένα πλήθος άλλων αρετών, έχουν εκλείψει από την ζωή τους.Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε, πως όταν κάνουμε κάτι καλό και το διαφημίζουμε, χάνουμε κάθε ίχνος ταπείνωσης, και επιπλέον δεν έχουμε καμία ανταμοιβή από τον Θεό, όπως ο Ίδιος μας Διαβεβαίωσε,Συμβουλεύοντάς μας παράλληλα: "Να μην γνωρίζει το αριστερό σου χέρι, τι ποιεί το δεξί σου"!

Δεν Ευαρεστείται ο Θεός, όταν δημοσιοποιούμε τα καλά μας έργα.Όσοι θέλουμε να γίνουμε μέτοχοι της ταπείνωσης, πρέπει επίσης να παραδεχόμαστε ταπεινά τα σφάλματά μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, για να φτάσουν στα Ουράνια Επίπεδα που έφτασαν, είχαν ως Βάση τους Πνευματική την Θεάρεστη και Μνημειώδη Παραδοχή "εγώ είμαι ο χειρότερος αμαρτωλός όλων των ανθρώπων"! Αυτός ακριβώς είναι και ο ορισμός της ανόθευτης ταπείνωσης. Αν τον πιστέψεις, ό,τι και να πει εις βάρος σου ο άλλος, δεν εξεγείρεσαι, δεν θυμώνεις, και δεν φιλονικείς ποτέ μαζί του. Διότι πολύ απλά, σου είπε αυτό που πιστεύεις.

Οι Άγιοι έλεγαν πως "όποιος βάλει τον εαυτό του κάτω από όλους τους ανθρώπους, δεν κινδυνεύει να πέσει στην υπερηφάνεια. Από πού άλλωστε να πέσει, αφού είναι πιο κάτω από όλους;".

Και όπως χαρακτηριστικά μας Διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο άνθρωπος που έχει ταπείνωση μισεί ευθέως κάθε ανθρώπινη δόξα και κάθε έπαινο που μπορεί να του αποδώσουν οι άλλοι, ενώ από την άλλη υποδέχεται τις ατιμώσεις με ανοικτά τα χέρια και τις εναγκαλίζεται ως φάρμακο καθαρτικό των αμαρτιών του. Ταυτόχρονα, συνεχίζει ο Άγιος Ιωάννης, εξορίζει το θυμό και την οργή του, ενώ κάθε μέρα που περνά νιώθει πως αυξάνεται το βάρος των αμαρτιών του, εξαιτίας των κρυφών και ασυναίσθητων αμαρτιών και αμελειών του.

Η ταπείνωση, τέλος, προϋποθέτει τον σεβασμό μας απέναντι στο Πρόσωπο του Θεού, αλλά και απέναντι στο πρόσωπο του εκάστοτε συνανθρώπου μας. Με ταπείνωση πρέπει να προσευχόμαστε καθημερινά στον Θεό, ζητώντας πρωτίστως την συγχώρηση των αμαρτημάτων μας. Με ταπείνωση πρέπει να συζητάμε καθημερινά με τους συνανθρώπους μας, χωρίς υπερηφάνεια και εγωισμό και φυσικά, χωρίς καμία διάθεση φιλονικίας, δείχνοντάς τους την κατανόηση αλλά και την προσοχή που προσδοκούν από εμάς.

Στους ταπεινούς Δίνει πλούσια πάντα την Χάρη Του ο Θεός, τους Υψώνει και τους Τιμά. "Όποιος θέλει να είναι ο ανώτερος ανάμεσά σας, ας είναι ο υπηρέτης όλων", Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του.

Συμπερασματικά, εκείνος που έχει την ταπείνωση, είναι αυτός που δεν θα υπερηφανευτεί για τίποτα, που δεν θα δημοσιοποιήσει τα καλά του έργα, αυτός που δεν θα κατακρίνει και δεν θα χλευάσει τους συνανθρώπους του, που δεν θα συγκρίνει τον εαυτό του με ανθρώπους, που ίσως να υστερούν απέναντί του σε κάποιο σημείο, αυτός που θα αποδώσει στον Θεό το ο,τιδήποτε καλό κι αν καταφέρει να κάνει, αυτός που όχι μόνο δεν γογγύζει εναντίον του Θεού για ο,τιδήποτε κακό και αν του συμβεί, αλλά ταπεινώνει τον εαυτό του μπροστά Του, αυτός που σέβεται τον Θεό και τον συνάνθρωπό του, αυτός που δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, δεν θυμώνει, δεν εξοργίζεται, δεν κάνει τίποτα από διάθεση φιλονικίας ή κενοδοξίας,αλλά αντιθέτως θεωρεί τον άλλον ανώτερό του, αυτός που μισεί κάθε ανθρώπινη δόξα και έπαινο, ενώ ταυτόχρονα υποδέχεται τις ταπεινώσεις ως φάρμακο καθαρτικό των αμαρτιών του, αυτός που ελέγχει καθημερινά τον εαυτό του σύμφωνα με τον Άγιο Νόμο του Θεού, και αναλογίζεται τι δεν κάνει σωστά και τι πρέπει να διορθώσει, αυτός που παραδέχεται ταπεινά τα λάθη του, και κάθε μέρα που περνάει, αισθάνεται περισσότερο αμαρτωλός.

Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή, να καταφέρουμε να αποκτήσουμε με την Βοήθεια του Θεού, την τεράστια αυτή Αρετή και να την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας, με σκοπό το κοινό καλό όλων των ανθρώπων, και με κατάληξη την Σωτηρία των ψυχών αυτών.

το είδαμε εδώ

Ἀναφορὰ στὴ θεσπέσια ὑμνολογία τοῦ Πάσχα

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ!!!
                   ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!


Τὸ Ἅγιο Πάσχα εἶναι ἡ κορυφαία ἑορτὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ἐκκλησιαστική μας Ἱστορία μᾶς πληροφορεῖ πώς, μαζὶ μὲ τὴν ἐβδομαδιαία ἑορτὴ τῆς Κυριακῆς, ἡ ἑορτὴ τοῦ Πάσχα εἶναι ἡ ἀρχαιότερη χριστιανικὴ ἑορτή. Κατ’ αὐτὴ ἐορτάζεται τὸ μέγα γεγονός τῆς ἐκ τῶν νεκρῶν ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ νίκη Του κατὰ τοῦ Ἅδη καὶ τοῦ θανάτου, ἡ ἀπαρχὴ τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως καὶ ὁ θρίαμβος τῆς ζωῆς! 

Τὸ χαρμόσυνο αὐτὸ γεγονὸς φρόντισε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἀνὰ τοὺς αἰῶνες νὰ τὸ ἑορτάζει μὲ ξεχωριστὴ λαμπρότητα. Μεγάλοι ποιητὲς ὑμνογράφοι καὶ μελῳδοὶ συνέθεσαν γιὰ τὴ μεγάλη αὐτὴ ἑορτή, ὕμνους ἄφθαστου μεγαλείου καὶ ποιητικῆς ἀξίας. Ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς ὑμνογράφους τοῦ Πάσχα ξεχωρίζουμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸ Δαμασκηνὸ καὶ τὸν Ρωμανὸ τὸν Μελῳδό. Ὁ μὲν Ἰωάννης συνέθεσε τὸν κανόνα τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καὶ ὁ Ρωμανὸς τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς.

Ὁ πιὸ ἀγαπητὸς ἀναστάσιμος ὕμνος εἶναι ἀναμφίβολα τὸ «Χριστὸς ἀνέστη, ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος». Πρόκειται γιὰ τὸν θριαμβευτικὸ παιάνα τῆς πιὸ μεγάλης νίκης ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ποτὲ δὲν ἔχουν ἀποδοθεῖ τόσο πυκνὰ νοήματα, ποὺ γιὰ νὰ ἀναλυθοῦν θὰ γράφονταν ἕνα ὁλόκληρο βιβλίο, σὲ ἕνα τόσο μικρὸ ὕμνο!

Ὁ κανόνας τῆς ἐξαίσιας ἑορτῆς ἀποτελεῖ πραγματικὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἀριστουργήματα τῆς παγκοσμίου λογοτεχνίας, ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ὁ μεγαλύτερος ποιητὴς καὶ μελῳδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς (η΄ αἰών.), συνέθεσε αὐτὸ τὸ ὑπέροχο ποίημα σαφῶς κάτω ἀπὸ θεία ἔμπνευση. Ἡ ἀξία του ἔγκειται ἀφ’ ἑνὸς μὲν στὴν καταπληκτικῆ λογοτεχνικῆ τοῦ σύνθεση, στὸν πλοῦτο καὶ τὸ σπάνιο λεξιλόγιο, στὶς ζωηρὲς εἰκόνες, στὴν πλοκὴ τῶν γεγονότων, καὶ ἀφ’ ἑτέρου στὰ σπουδαιότατα θεολογικὰ μηνύματα ποὺ ὑπάρχουν σ’ αὐτόν. Εἶναι γνωστὸ πὼς ὁ μεγάλος ποιητὴς χρησιμοποίησε ὡς βάση τῶν τροπαρίων τοῦ ἀναστάσιμου κανόνα ἀποσπάσματα ἀπὸ τοὺς πανηγυρικοὺς λόγους τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ποιητῆ τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ὁποίου ἀκόμα καὶ τὰ πεζὰ κείμενα εἶναι ἀπὸ μόνα τους καταπληκτικὰ ποιήματα! 

Ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν α΄ Ὠδὴ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος παραλληλίζει τὸ Χριστιανικὸ μὲ τὸ Ἰουδαϊκὸ Πάσχα. Ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες μὲ τὴ θαυμαστὴ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ πέρασαν ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς Αἰγύπτου στὴν ἐλευθερία, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ περάσαμε ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς νοητῆς Αἰγύπτου, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς φθορᾶς στὴ λύτρωση καὶ τὴ θέωση. Καλεῖται λοιπὸν ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα νὰ ἑορτάσει λαμπρὰ τὸ μεγάλο καὶ σωτήριο αὐτὸ γεγονός. «Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρινθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανὸν Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας».

Στὸ δεύτερο καὶ τρίτο τροπάριο καλοῦνται οἱ πιστοὶ νὰ καθαρίσουν τὶς αἰσθήσεις γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ δοῦν τὸ ἐκθαμβωτικὸ ἀναστάσιμο φῶς. Καλοῦνται ἐπίσης οἱ οὐρανοί, ἡ γῆ, ὅλος ὁ ὁρατὸς καὶ ὁ ἀόρατος κόσμος νὰ ἑορτάσει τὸ εὐφρόσυνο γεγονὸς τῆς Ἐγέρσεως τοῦ Κυρίου.

Στὸν εἱρμὸ τῆς γ΄ Ὠδῆς ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος προτρέπει τοὺς πιστούς, ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες ἤπιαν νερὸ ἀπὸ τὴν ἄγονη πέτρα, νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ἀφθαρσίας, "πόμα καινόν" ποὺ εἶναι ὁ Ἀναστὰς Χριστός. Τὸ δεύτερο τροπάριο εἶναι ἴσως τὸ πιὸ πομπῶδες καὶ θριαμβευτικὸ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, « Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανὸς τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια, ἐορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τὴν ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται». 

Ἡ Ὑπακοή, ποίημα ἀγνώστου ποιητῆ, παρουσιάζει ἀριστοτεχνικὰ τὸ γεγονὸς τῆς ἐπισκέψεως τῶν μυροφόρων γυναικῶν στὸ τάφο τοῦ Κυρίου καὶ τὸν περίφημο διάλογο αὐτῶν μὲ τὸν ἄγγελο τῆς Ἀναστάσεως.

Στὴν γ΄ Ὠδὴ ὁ ποιητὴς ἀνατρέχει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸν προφήτη Ἀββακούμ, ὁ ὁποῖος προεῖδε τὴν ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἐπίσης στὸ δεύτερο καὶ τὸ τρίτο τροπάριο τῆς ἴδιας Ὠδῆς ἀναφέρεται σὲ προτυπώσεις τῆς ἀναστάσεως στὴν Παλαιὰ Διαθήκη. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ «ἐνιαύσιος ἀμνός» ὁ «βροτὸς ἀμνός», ὁ «ἄμωμος καὶ ἄγευστος κηλίδος» τοῦ ἑβραϊκοῦ πάσχα. Προτρέπονται ἐπίσης οἱ πιστοὶ νὰ σκιρτήσουν ἀπὸ χαρά, ὅπως «Ὁ θεοπάτωρ Δαυὶδ πρὸ τῆς σκιώδους κιβωτοῦ», διότι «ἀνέστη Χριστὸς ὡς παντοδύναμος».

Στὴν ε΄ Ὠδή μᾶς προτρέπει νὰ μιμηθοῦμε τὶς ἅγιες μυροφόρες καὶ ὅπως ἐκεῖνες, «Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέως καὶ ἀντὶ μύρου τὸν ὕμνον προσοίσομεν τῷ Δεσπότῃ», ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καὶ ἀνατέλλει χάριν κάθε ζωῆς. Στὸ γ΄ τροπάριο τῆς ἴδιας Ὠδῆς προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ προσέλθουν «λαμπαδηφόροι» γιὰ νὰ συνεορτάσουν «ταὶς φιλεόρτοις τάξεσι» τὸ σωτήριο Πάσχα τοῦ Θεοῦ.

Στὴν στ΄ Ὠδὴ ὁ ἱερὸς ποιητὴς ἀναφέρεται στὴ θαυμαστὴ προτύπωση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου στὸ πρόσωπο καὶ τὰ παθήματα τοῦ προφήτη Ἰωνᾶ. Στὸ δεύτερο τροπάριο παραλληλίζεται ἡ θαυμαστὴ μετὰ τόκον παρθενία τῆς Θεοτόκου μὲ τὴ θαυμαστὴ ἔγερση τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὸν τάφο χωρὶς νὰ ἀφήσει ἴχνη. «Φυλάξας τὰ σήμαντρα σῶα Χριστέ, ἐξηγέρθης τοῦ τάφου, ὁ τὰς κλεὶς τῆς παρθένου μὴ λυμηνάμενος ἐν τῷ τόκῳ σου…».

Ὑπέροχο εἶναι πραγματικὰ καὶ τὸ κοντάκιο τῆς ἑορτῆς, ποίημα τοῦ μεγάλου ποιητῆ τῶν κοντακίων Ρωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ (στ΄ αἰών.). «Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε…» καὶ ὁ οἶκος «Τὸν πρὸ ἡλίου Ἥλιον…» Σὲ αὐτὰ ὑμνεῖται ἡ μεγάλη νίκη τοῦ Χριστοῦ κατὰ τοῦ Ἅδη καὶ τὸ μεγάλο θάρρος τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες πῆγαν στὸν ζωήβρυτο τάφο τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶχαν τὴν ξεχωριστὴ τιμὴ νὰ δοῦν πρῶτες τὸν Κύριο ἀναστάντα.

Ἡ ζ΄ καὶ η΄ Ὠδὴ γ΄, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀναφέρονται στὸ πάθος καὶ τὴ θαυμαστὴ διάσωση τῶν ἁγίων τριῶν Παίδων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Οἱ εὐλογημένοι ἐκεῖνοι Παῖδες εἶναι ξεκάθαρη προτύπωση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του. Αὐτὸς ποὺ ἔσωσε τοὺς ἀδίκως παθόντας Παῖδες ἀπὸ τὴν κάμινο τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης «γενόμενος ἄνθρωπος, πάσχει ὡς θνητὸς καὶ διὰ πάθους τὸ θνητὸν ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν». Τὸ δεύτερο τροπάριο τῆς ζ΄ Ὠδῆς εἶναι μιὰ καταπληκτικὴ νικητήρια ὠδή, «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ᾄδου τὴν καθαίρεσιν…». Ὑμνεῖται ἡ ἧττα τοῦ μεγαλυτέρου καὶ μέχρι τότε ἀνίκητου ἐχθροῦ τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ θανάτου, ποὺ εἶναι προϊὸν τῆς ἁμαρτίας. Στὸν εἱρμό της η΄ Ὠδὴς ἐξαίρεται ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως, ὡς «Κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα…βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας».

Ἡ θ΄ Ὠδὴ τοῦ περιφήμου αὐτοῦ κανόνα εἶναι τὸ ποιητικότερο μέρος του. Ὅπως εἶναι γνωστὸ ἡ θ΄ Ὠδὴ τῶν κανόνων εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Θεοτόκο. Σ’ αὐτὴ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος ἐπιστράτευσε ὅλο τὸ ποιητικὸ τοῦ ταλέντο καὶ συνέθεσε, ὑπὸ θεία ἔμπνευση φυσικά, τροπάρια ἄφθαστου μεγαλείου. Μὲ ἄκρατο λυρισμὸ ἀποκαλεῖ τὴν θεοδόχο Παρθένο νοητὴ «Νέα Ἱερουσαλήμ» καὶ «Σιὼν» καὶ τὴν προτρέπει νὰ φωταγωγηθεῖ, νὰ χορέψει καὶ νὰ χαρεῖ γιὰ τὴν ἔγερση τοῦ θείου τόκου Της. Στὸ δεύτερο τροπάριο ἐξαίρεται ἡ θεία καὶ φίλη γλυκύτατη ὑπόσχεση, πού μας ἔχει δώσει ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς καὶ εἶναι γιὰ μᾶς «ἄγκυρα ἐλπίδος», ὅτι θὰ εἴμαστε ἐνωμένοι μὲ Αὐτὸν στοὺς ἀτέρμονες αἰῶνες. Ἐπίσης στὸ τρίτο τροπάριο ὑμνεῖται τὸ ἅγιο Πάσχα καὶ ὀνομάζεται μέγα καὶ ἱερότατο καὶ δέεται ὁ ποιητὴς στὴν Σοφία καὶ τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἀναστάντα Κύριο, νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μετάσχουμε «ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλέιάς» Του.

Καταπληκτικὰ καὶ ποιητικὰ ἀριστουργήματα εἶναι ἐπίσης καὶ τὰ τέσσερα στιχηρὰ τῶν αἴνων, «Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται…», «Δεῦτε ἀπὸ θέας, γυναῖκες εὐαγγελίστριαι…», «Αἱ μυροφόραι γυναῖκες ὄρθρου βαθέως…» καὶ «Πάσχα τὸ τερπνόν…». Σὲ αὐτὰ ὑμνεῖται τὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως, καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ πρωταγωνιστής του ὁ Ἀναστὰς Κύριος. Τὰ ἱερὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων μυροφόρων καθίστανται οἱ ἀψευδεῖς καὶ ἐνθουσιώδεις εὐαγγελίστριές της πιὸ εὐφρόσυνης ἀγγελίας ὅλων τῶν ἐποχῶν, «τῆς ἀναστάσεως Χριστοῦ». 

Τέλος στὸ θεσπέσιο δοξαστικὸ τῶν αἴνων «Ἀναστάσεως ἡμέρα καὶ λαμπρινθῶμεν τῇ πανηγύρει…» καλούμαστε ὅλοι νὰ ἀφήσουμε τὴν κακία καὶ «ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει», γιὰ νὰ μπορέσουμε ἔτσι, μὲ ἕνα στόμα, νὰ ψάλλουμε ἄπειρες φορὲς καὶ μὲ δάκρυα χαρὰς στὰ μάτια, τὸ νικητήριο παιάνα μας, «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοὶς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος».

Ο Άγιος μάρτυς Κρήσκης

Ο Άγιος Κρήσκης ανήκε σε αρχοντική χριστιανική οικογένεια των Μύρων και είχε φθάσει σε γεροντική ηλικία. Βλέποντας τους συμπατριώτες του να εξακολουθούν να λατρεύουν τα είδωλα των ψεύτικων θεών υπέφερε. Γι’ αυτό συχνά πήγαινε στους τόπους όπου οι ειδωλολάτρες πρόσφεραν θυσίες και τους νουθετούσε να απομακρυνθούν από την πλάνη τους και να πιστέψουν στον Ιησού Χριστό, που είναι ο αληθινός Θεός, ο δημιουργός όλου του κόσμου και Αυτός που χορηγεί τη ζωή στα έμψυχα δημιουργήματά του.

Αυτή όμως η παρρησία του Κρήσκεντος εξόργισε τους ιερείς των ειδώλων και κατά τον διωγμό του Δεκίου, περί το 250, τον κατήγγειλαν στον άρχοντα των Μύρων. Συνελήφθη και οδηγήθηκε με δεμένα χέρια στο δικαστήριο. Ο άρχοντας τον ρώτησε: συ είσαι ο Κρήσκης που άκουσα ότι παραβαίνεις τις διαταγές του Καίσαρα και εκδηλώνεις ασέβεια προς τους θεούς; Η απάντηση του Κρήσκεντος ήταν: Είμαι χριστιανός και ένα πράγμα θέλω να μείνω πιστός στον Θεόν μου μέχρι τέλους. Όσο για τους δικούς σας θεούς, τους αποκαλώ είδωλα, έργα χειρών ανθρώπων, ανίκανα να βοηθήσουν εκείνους που καταφεύγουν σ’ αυτούς. Ο άρχοντας έδωσε διαταγή να τον μαστιγώσουν ώσπου να αναγκασθεί να εκδηλώσει σεβασμό προς τους θεούς τους. Ο Άγιος όμως δεν έπαψε να δηλώνει με αποφασιστικότητα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να θυσιάσει στα είδωλα.

Μετά τη μαστίγωση τον έδεσαν σ’ έναν στύλο και κατέσχιζαν το σώμα του με σιδερένια νύχια, τόσο που γέμισε ο τόπος αίμα. Ο Μάρτυρας με στραμμένα τα μάτια του στον ουρανό προσευχόταν Κύριε Ιησού Χριστέ ενίσχυσέ με. Όταν του έκαιγαν τις πληγές του με αναμμένα δαυλιά προσεύχονταν στον Θεό για τους βασανιστές του, να αξιωθούν να απαλλαγούν από την πλάνη των ειδώλων και να Τον γνωρίσουν. Ξαφνικά εμφανίστηκαν τέσσεροι φωτεινοί Άγγελοι, περιστοίχισαν τον Μάρτυρα και συνομιλούσαν μαζί του.

Οι δήμιοι παρέλυσαν από τον φόβο τους, τους έπεσαν από τα χέρια τα αναμμένα δαυλιά που κρατούσαν και φώναξαν: «Μέγας είναι ο Θεός των χριστιανών». Ο δικαστής από φόβο μήπως και άλλοι ακολουθήσουν το παράδειγμά τους διέταξε να γυρίσουν στη φυλακή του τον δέσμιο.

Την άλλη μέρα συνεχίστηκαν οι ανακρίσεις στο δικαστήριο. Σταθερός στην ομολογία του ο Μάρτυρας ρίχτηκε μέσα σε φλογισμένο καμίνι. Όρθιος, ανάμεσα από τις φλόγες, με υψωμένα τα χέρια και τα μάτια στον ουρανό προσευχόταν: Κύριε, όπως διετήρησες τους τρεις νέους στο καμίνι της Βαβυλώνας σώους και αβλαβείς, χωρίς να αρνηθούν την πίστη τους σε Σένα, έτσι Σε ικετεύω κι εμένα τον δούλο Σου, που για την αγάπη μου σε Σένα ρίχτηκα στη φωτιά, αξίωσέ με μέχρι τέλους να μείνω πιστός σε Σένα.

Και τότε ένας Άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό έσβησε τη φωτιά και αστραπιαία το πυρακτωμένο καμίνι μεταβλήθηκε σε δροσερό τόπο. Για μία ακόμα φορά ο Θεός «το πυρ εις δρόσον μετέβαλε» όπως παληά στη Βαβυλώνα. Ο Άγγελος στράφηκε τότε στον Μάρτυρα και του είπε: Ήρθα να σε παραλάβω και να σε παρουσιάσω στον Κύριο Ιησού Χριστό, εκεί που βρίσκονται οι Μάρτυρες και οι Δίκαιοι. Και ο Κρήσκης παρέδωκε το πνεύμα του.

Οι δήμιοι έσυραν το σώμα του έξω από το καμίνι και το πέταξαν κάπου απόμερα. Οι χριστιανοί όμως, που παρακολουθούσαν με δέος και θαυμασμό τα όσα συνέβαιναν, με ευλάβεια ενταφίασαν το ιερό λείψανό του σε ασφαλές μέρος. Από τότε πολλές θαυμαστές θεραπείες συνέβαιναν σε αρρώστους, που επικαλούνταν τις πρεσβείες του Αγίου Μάρτυρα στον τάφο του.

Η μνήμη του εορτάζεται τη 15η Απριλίου.

 Απολυτίκιον

Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Τω της πίστεως ζήλω πτερωθείς την διάνοιαν, προς αθλητικάς αριστείας ανδρικώς προσεχώρησας, και ώφθης του Σωτήρος κοινωνός, βασάνους υπέρ φύσιν ενεγκών·  διά τούτο εδοξάσθης παρά Θεού, Κρήσκη θεομακάριστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.

Κοντάκιον

Ήχος πλ. δ΄. Ει και εν τάφω.

Ει και εν γήρα εδέξω την άθλησιν, αλλά νεάζον εκτήσω το φρόνημα, και την έπαρσιν του εχθρού, καθείλες στερρώς, συνεργόν εν αγώσι τον Λόγον κτησάμενος·  ου το πάθος δοξάσας, της τούτου εγέρσεως, μέτοχος ώφθης, ω Κρήσκη πολύαθλε.

Μεγαλυνάριον

Θάρσους ων ανάπλεως ευσεβούς, Κρήσκη διελέγχεις, των τυράννων το ασεβές, και ώσπερ θυσία, τερπνή Χριστώ ετύθης, διά πυρός το τέλος, δεχθείς το άγιον.

Πηγή: Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα· Μητροπολίτου Πισιδίας, Αθλητές στεφανηφόροι· Πισιδίας Παμφυλίας Λυκίας της Μικρασίας, Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010.

Ποιὰ εἶναι ἡ λέξη πού καίει;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

                  ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Ὑπάρχει μία λέξη πού ἀγκυλώνει, πού τρυπᾶ τίς συνειδήσεις σήμερα, μία λέξη πού ἐνοχλεῖ, πού προκαλεῖ ἔξαψη, λοιδορία, ἐχθρότητα, μίσος τυφλό, μία λέξη πού καίει, πού ἐξαγριώνει τούς πολλούς τῶν καιρῶν μας, λέξη-καρφί, λέξη-μαχαίρι, λέξη-πυρακτωμένη βουκέντρα πού ἐξεγείρει, πού ἐρεθίζει, πού γεννᾶ μανία σατανική καί λύσσα.



Δέν πρόκειται γιά τίς τρέχουσες ἤ τίς νεόκοπες λέξεις τῆς πολιτικῆς προπαγάνδας καί τῆς δημοσιογραφικῆς ἀοριστολογίας. Ἀντίθετα, εἶναι λέξη παλιά κι ὅμως αἰώνια ἐπίκαιρη, λέξη πού πιάνει πολύ χῶρο στή ζωή μιᾶς κοινωνίας, ὅποιας κοινωνίας, ὅποιου πολιτικοῦ συστήματος γέννημα κι ἄν εἶναι αὐτή, λέξη πού πάνω της στηρίζεται ἡ ζωή κι ὁ θάνατος, δυναμική, ἐκρηκτική, τελεσφόρα, ἐρεθιστική. Εἶναι ἡ λέξη: Θεός.


Ποτέ ἄλλοτε οἱ ἄνθρωποι δέν τόν εἶχαν μισήσει, δέν τόν εἶχαν ἀρνηθεῖ καί δέν τόν εἶχαν καταδικάσει σέ θάνατο μέ τέτοια λυσσαλέα ἐπιμονή καί τόσο ἀβυσσαλέο μίσος, ὅσο στή δική μας ἐποχή. Καί ποτέ ἄλλοτε οἱ ἄνθρωποι δέν εἶχαν, ὅσο οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ. Γιατί τώρα ὄχι πιά μοναχικές συνειδήσεις ἀλλά ὁλάκερες κοινωνικές ὁμάδες, στρώματα λαοῦ, αὐτή ἡ ἴδια ἡ ἱστορία γιά πρώτη ἀπό τότε πού πλάστηκε ὁ κόσμος φορά, ζοῦν μέ τόσο ἐξουθενωτική ἔνταση κι ἐνάργεια ὁριακές καταστάσεις, καταστάσεις πού συντρίβουν θεσμούς, μορφές ζωῆς, τύπους κοινωνιῶν, καταστάσεις πού ὑψώνουν τό φάσγανο τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ θανάτου τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου — θανάτου αὐτοῦ του δεύτερου, ὄχι λιγότερο τραγικοῦ.


Ὅσοι ἀγρυπνοῦν, πιστοί, δύσπιστοι, ὀλιγόπιστοι ἤ καί ἄπιστοι, ἐπισημαίνουν πιά μέ κατάθλιψη κι ἕνα αἴσθημα δεινῆς ἠθικῆς ἀμηχανίας πώς ὁ κόσμος θά καταστραφεῖ ἄν δέν ξανακερδίσει ὁ ἄνθρωπος μέσα του νόμο ἠθικό, ἄν δέν ξαναστηριχτεῖ σέ μιὰν Ἀρχή πού νά ἀναδομήσει τόν κόσμο καί νά ἀνακαθορίσει τίς προσωπικές σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί τίς σχέσεις τῆς κοινωνίας. Ὁ κόσμος θά χαθεῖ καί ὁ ἄνθρωπος θά βυθιστεῖ στή βαρβαρότητα χωρίς Θεό.


Ὕστερα ἀπό τίς φωταψίες τῆς Ἀναγέννησης, τά πυροτεχνήματα τοῦ Διαφωτισμοῦ, τίς ἰαχές τοῦ ἐπιστημονικοῦ καλπασμοῦ καί τῆς τεχνολογίας τοῦ αἰώνα μας, νά πού βρισκόμαστε πάλι στήν πικρή ἀνάγκη ν’ ἀναθεωρήσουμε τή δομή τοῦ κόσμου καί νά τήν ξανακάνουμε θεοκεντρική, ἄν δέν εἴμαστε ἀποφασισμένοι ν’ αὐτοκτονήσουμε.


Μία τέτοια δομή ὅμως, προϋποθέτει πώς ἡ λέξη Θεός θά ξανακερδίσει τήν κοινωνική καί ὑπαρξιακή της ἐγκυρότητα πού ὁ καιρός τῆς ἀποστασίας προσπάθησε νά τῆς ἀφαιρέσει.


Ἀκριβῶς, αὐτὴ τή στενή, τή δύσκολη ὥρα, τήν ὥρα τῆς μεγάλης ταπείνωσης τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀτομικῆς ἐποχῆς, μέ τίς δαντικές πυρηνικές φωταύγειες, κολλημένοι κυριολεκτικά στόν τοῖχο ἀπό τήν ἀποτυχία τους, οἱ ἄνθρωποι τῶν καιρῶν λυσσοῦν ὅταν ἀκοῦν τή λέξη τοῦ Θεοῦ. Νά ξανάρθει Αὐτός; Νά ξαναεφορεύσει Αὐτός ὁλόκληρη τή ζωή; Αὐτός ποὺ τόν διώξαμε, Τόν καταδικάσαμε, Τόν ἐκτελέσαμε;


 

Τό μίσος ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τό μίσος ἐναντίον τῆς λέξης -γιατί ποιός, στ’ ἀλήθεια, ταλαίπωρος ἔχει τή δύναμη νά μισήσει τό Θεό; -ἐξακτινώνεται καί ἐναντίον ὅσων ἐκφράζουν μέ λόγο ἤ μ’ ἔργο τό Θεό.


Ἐμεῖς πού μ’ ὅλες μας τίς καταθλιπτικές ἀδυναμίες, τά λάθη, τή μηδαμινότητά μας, τολμοῦμε ἀκόμα νά πιστεύουμε στό Θεό, ζοῦμε μία κατάσταση ἀληθινά παράλογη: ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ὑπάρχουν δυνάμεις πού μᾶς μισοῦν ἔστω κι ἄν δέν μᾶς εἶδαν ποτέ, ἔστω κι ἄν ποτέ οἱ δρόμοι μας δέν ἀντάμωσαν, ἔστω κι ἄν δέν ἔχουμε καμιά σχέση μέ τά ἐνδιαφέροντα, τίς βλέψεις, τίς μανίες τους. Μᾶς μισοῦν μόνο γιατί ξέρουν πώς ἐμεῖς πιστεύουμε σ’ αὐτὴ τή λέξη πού τούς τρυπᾶ, πού τούς καίει, πού τούς ἀναστατώνει. Μᾶς συκοφαντοῦν καί μᾶς λοιδοροῦν γιατί ἐμεῖς, μέ τό ἀγκίστρι Ἐκείνου στήν καρδιά, ὅπου κι ἄν πᾶμε, ὅσο κι ἄν περιπλανηθοῦμε, ξέρουν πώς ἔχουμε τό δικό Του γνώρισμα πάνω μας, τό βλέπουν ἴσως, τό μυρίζονται. Καί δέν μᾶς τό συγχωροῦν.


«Τό μεγάλο Θέατρο τοῦ κόσμου» τοῦ Καλντερόν, εἶναι σήμερα θέατρο καί τῆς οἰκουμένης καί τῆς μοναχικῆς μας ψυχῆς. Ἐδῶ ὁ ἀγώνας κορυφώνεται. Καί κορυφώνεται κι ἡ ἀγωνία τοῦ κόσμου, σ’ Ἀνατολή καί Δύση, σέ Βορρᾶ καί Νότο, ὅταν παλεύει νά σβήσει τή λέξη αὐτή, νά ξεφύγει ἀπό τό νόμο τῆς Δημιουργίας. Ἡ ἀγωνία αὐτή σ’ ἀναφορά πρός τό Θεό, συνιστᾶ τήν κρίση τοῦ πολιτισμοῦ μας καί τήν ἀχίλλεια φτέρνα τῆς Δύσης. Πάνω στή λέξη αὐτή, σ’ αὐτή τήν μαλτεζόπετρα συντρίβονται ἄνθρωποι, ἰδεολογίες, κοινωνικά συστήματα, διεθνεῖς ἀπάτες, ψευδαισθήσεις.


Ἐμεῖς οἱ θνητοί, μέ τό θάνατο νά χτυπᾶ σά βόμβα ὡρολογιακή στό κορμί μας, στίς φλέβες μας, θέλουμε ν’ ἀρνηθοῦμε τό Θεό. Κι ἀρνούμαστε τόν ἑαυτό μας. Θέλουμε νά χτυπήσουμε τό Θεό καί χτυποῦμε τούς ἄλλους ἀνθρώπους, καί πληγώνουμε τόν ἑαυτό μας. Θέλουμε νά ὑψώσουμε χωρίς Αὐτόν εἰρήνη, ἐλευθερία, πολιτισμό, καί βυθιζόμαστε στή θανάσιμη ἀγωνία τῆς ἱστορίας.


Ἡ λέξη αὐτή καίει, φωτίζει, συντρίβει, ἐγκαρδιώνει. Εἶναι τοῦ ἀνθρώπου ἡ λέξη, τῆς μύχιας ἀλήθειάς του, τῆς ἀγάπης ἡ λέξη.

το είδαμε εδώ

Η Ακολουθία της Ανάστασης και ο Εσπερινός της Αγάπης στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, 2015

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

                 ΑΛΗΘΩΣ  ΑΝΕΣΤΗ!!!

Στιγμές από την ακολουθία της Ανάστασης και τον Εσπερινό της αγάπης έτσι όπως εορτάστηκαν στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, σύμφωνα με την αγιορείτικη τάξη και παράδοση.

Όταν λέμε «Βλέπει ο Θεός», τι εννοούμε;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
                      ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας.

Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό. Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη αυτά να μεταδίδομε.

Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό.

Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε.

Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;».

Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό.

Κι αν, αντί να προσευχόμαστε, λέμε, «να το βρεις απ’ τον Θεό, να σε πληρώσει ο Θεός για το κακό που μου έκανες», και τότε πάλι ευχόμαστε να τον τιμωρήσει ο Θεός.

Ακόμη και όταν λέμε, «ας είναι βλέπει ο Θεός», η διάθεση της ψυχής μας ενεργεί κατά ένα μυστηριώδη τρόπο, επηρεάζει την ψυχή του συνανθρώπου μας και αυτός παθαίνει κακό.

Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.

Ο Χριστός ποτέ δεν θέλει το κακό. Αντίθετα παραγγέλλει: «Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς …».

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Πηγή

Εορτή Αγίου Μάρτυρος Κρήσκη

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

                  ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Κρήσκη τιμά σήμερα, 15 Απριλίου, η Εκκλησία μας.

Ο Άγιος Κρήσκης καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας και έζησε την εποχή της παντοδυναμίας της ειδωλολατρίας.

Μαθητής του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος επέδειξε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του αξιοθαύμαστη ευσέβεια. Ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία δεν έπαυσε να αγωνίζεται για την επιστροφή των ειδωλολατρών στη χριστιανική πίστη.

Όταν ο έπαρχος της πόλης πληροφορήθηκε τη χριστιανική του δράση κάλεσε τον Άγιο και του συνέστησε να σταματήσει να κηρύττει διότι βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του και θα ήταν άδικο να υποστεί μαρτυρικό θάνατο στα γεράματά του.

Όμως ο Κρήσκης με σεμνότητα αλλά και ασυνήθιστη για την ηλικία του γενναιότητα του απάντησε ότι τα βασανιστήρια θα ήταν γι' αυτόν ευεργεσία και ο επαπειλούμενος θάνατος κέρδος.

Απολυτίκιο:
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε
Ο Μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σού του Θεού ημών· έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Ο Άγιος Παΐσιος μας συμβουλεύει για τα άσχημα όνειρα

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζεις τι είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις. Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα.

Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος. Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρεθεί, όταν ξυπνήσει. Γι’; αυτό να μη δίνεις καθόλου σημασία.

Να κανείς τον σταυρό σου, να σταυρώνεις το μαξιλάρι, να βάζεις και τον σταυρό και κάνα-δυο εικόνες επάνω στον μαξιλάρι και να λες την ευχή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς. Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας.

Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά. Επομένως τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.

-Και όταν, Γέροντα, νιώθεις ένα πλάκωμα την ώρα που κοιμάσαι;

-Μερικές φορές αυτό οφείλεται σε μια αγωνιώδη κατάσταση που ζει κανείς μέσα στην ημέρα ή σε διάφορους φόβους, σε διάφορες υποψίες κ.λπ. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει το ταγκαλάκι, να κάνει κάποιον συνδυασμό, για να ζαλίσει τον άνθρωπο. Πολλές φορές είναι τόσο ελαφρός ο ύπνος, που νομίζει κανείς ότι είναι ξυπνητός και ότι προσεύχεται, για να φύγει αυτό το πλάκωμα, από το οποίο του κρατιέται ακόμη και η αναπνοή.

Καμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρει την μορφή ενός ανθρώπου ή ενός Αγίου και να παρουσιασθεί στον ύπνο κάποιου. Κάποτε παρουσιάσθηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του Αγίου Αρσενίου και του είπε: «Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνεις.

Τα’; ακούς; Θα πεθάνεις». Τρόμαξε ο άνθρωπος. Ποτέ ένας Άγιος δεν μιλάει έτσι σε έναν άρρωστο. Και αν τυχόν είναι να πεθάνει ο άρρωστος και παρουσιασθεί ένας Άγιος να τον πληροφορήσει για τον θάνατο του, θα του το πει μα καλό τρόπο: «Επειδή είδε ο Θεός που ταλαιπωρείσαι, γι’; αυτό θα σε πάρει από αυτόν τον κόσμο. Κοίταξε να ετοιμασθείς». Δεν θα του πει: «Τ’; ακούς; Θα πεθάνεις»!

-Και όταν, Γέροντα, φωνάζει κανείς στον ύπνο του;

-Καλύτερα, ξυπνάει …;Πολλά όνειρα είναι της αγωνίας. Όταν ο άνθρωπος έχει αγωνία ή είναι κουρασμένος, παλεύουν αυτά μέσα του και τα βλέπει σε όνειρο. Εγώ πολλές φορές, όταν την ημέρα αντιμετωπίζω διάφορα προβλήματα των ανθρώπων, αδικίες που συμβαίνουν κ.λπ., ύστερα στον ύπνο μου μαλώνω με τον άλλον: «βρε αθεόφοβε, φωνάζω, αναίσθητος είσαι!» και με τις φωνές που βάζω ξυπνάω.

-Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να προβλέψει κάτι που θα του συμβεί;

-Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Γι’; αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα ερμηνεύσει κανείς, πρέπει να έχει καθαρότητα και άλλες προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ και ο Δανιήλ, που είχαν χαρίσματα από τον Θεό.

«Θα σου πω, είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, και τι όνειρο είδες και τι σημαίνει» . Αλλά σε τι κατάσταση είχε φθάσει! Ήταν μέσα στα λιοντάρια, παρόλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν. Του πήγε ο Αββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε «Με θυμήθηκε ο Θεός;». Αν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;-Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα

-Καλύτερα που δεν βλέπουν! δεν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη! Στα όνειρα σε ένα λεπτό βλέπεις κάτι που στην πραγματικότητα θα διαρκούσε ώρες, μέρες γιατί καταργείται ο χρόνος. Να, από αυτό μπορεί να καταλάβει κανείς το ψαλμικό: «Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου, Κύριε, ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθε».

Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 

Πηγή

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς – «Πως εκδικούνται οι νεκροί»

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Γράμμα του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σε μια κυρία·
«Μου γράφεις πως κάτι σε αναστατώνει στον ύπνο. Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν.

Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν:«Δεν είναι τίποτα»!
Εσύ τους είπες: «Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα! Μα, μπορεί να μην είναι τίποτα εκείνο που δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω ήδη έξι μήνες»; Και εκείνοι σου απάντησαν: «Άλλαξε αέρα, πήγαινε σε χαρούμενες παρέες, να τρέφεσαι καλύτερα. Αυτό είναι απλή υποχονδρία».
Ξέρω, αδελφή, τέτοιους «έξυπνους». Αυτοί έπιασαν στο στόμα τους έτσι μερικές λέξεις όπως «υποχονδρία», «τηλεπάθεια», «αυθυποβολή», με τις οποίεςπροσπερνούν την αδιαμφισβήτητη πνευματική πραγματικότητα και σε καθημερινή βάση μιλούν στον αέρα, με ελαφρότητα και άγνοια σαν να μιλά το κρασί.
Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα τρία παιδιά που εμφανίζονται είναι τα ίδια εκείνα τρία δικά σου παιδιά που εσύ κατά την προσωπική σου ομολογία νέκρωσες πριν ο λαμπερός ήλιος τα φιλήσει ζωντανά. Και αυτά τώρα σε εκδικούνται. Και η εκδίκηση των νεκρών είναι πολύ φρικαλέα!
Επειδή εσύ αυτοαποκαλείσαι διαβασμένη γυναίκα, θα σου μιλήσω από τα βιβλία. Από το βιβλία θα θυμηθείς τον Μάκβεθ ή πώς το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου σκότωσε τον Άγγλο βασιλιά. Διάβασες οπωσδήποτε πως ο βασιλιάς Βλάδισλαβ, δολοφόνος του βασιλιά Βλαδίμηρου, δολοφονήθηκε από το πνεύμα του Βλαδίμηρου.
Όμως ίσως διάβασες για την ακόλουθη περίπτωση. Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κώνστας είχε αδελφό τον Θεοδόσιο, τον οποίο δεν αγαπούσε, επειδή φοβόταν να μην τον ρίξει από τον θρόνο. Γι’ αυτό ο Κώνστας ανάγκασε τον Θεοδόσιο να γίνει διάκονος. Αλλά ο φόβος δεν άφηνε τον βασιλιά ούτε τότε.
Τελικά ο βασιλιάς αποφάσισε να εγκληματήσει. Κανόνισε ώστε να σκοτώσουν τον Θεοδόσιο. Όταν πέτυχε τον δόλιο σκοπό του ανέπνευσε η ψυχή του νομίζοντας ότι για πάντα ελευθερώθηκε από τον αντίπαλό του.
Όμως ο αδαής δεν φαντάστηκε ότι οι νεκροί είναι πιο δυνατοί από τους ζωντανούςκαι ότι εκείνος που σκοτώνει αθώο άνθρωπο στην πραγματικότητα δεν νικά αλλά παραδίδει τα όπλα μπροστά στον νεκρό. Μετά από αυτό μια νύχτα ο δολοφονημένος διάκονος Θεοδόσιος εμφανίστηκε στον αδελφό του, τον βασιλιά, με ένα ποτήρι αίμα που άχνιζε και φώναξε με φοβερή φωνή: «Πιες αδελφέ»!
Ο βασιλιάς αναπήδησε, ξεσήκωσε όλο το παλάτι όμως κανένας δεν ήξερε να του πει τίποτα.
Μια άλλη νύχτα επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή: Ο διάκονος με ένα ποτήρι αίμα και τη φρικτή κραυγή: «Πιες αδελφέ»!
Ο βασιλιάς ξεσήκωσε όλη την Κωνσταντινούπολη, όμως όλοι τον χάζευαν όπως εσένα εκείνοι οι έξυπνοι που σε στέλνουν στον καθαρό αέρα και την καλύτερη κουζίνα. Πάλι μια νύχτα επαναλήφθηκε το ίδιο. Τελικά ο βασιλιάς Κώνστας βρέθηκε ξαφνικά ένα πρωί νεκρός στο κρεβάτι του.
Διαβάζεις την Αγία Γραφή; Εκεί έχουν ειπωθεί όλα, όλα έχουν εξηγηθεί, πώς και γιατί οι νεκροί εκδικούνται τους ζωντανούς. Διάβασε άλλη μια φορά για τον Κάιν ο οποίος λόγω της δολοφονίας του αδελφού του πουθενά και ποτέ δεν έβρισκε ειρήνη.
Διάβασε πώς το πνεύμα του προσβεβλημένου Σαμουήλ εκδικείτο τον Σαούλ. Και πώς ο καημένος ο Δαβίδ φρικτά βασανιζόταν, χρόνια και χρόνια, λόγω της δολοφονίας του Ούριε. Και ακόμα θα βρεις χιλιάδες και χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις από τον Κάιν έως εσένα. Και θα καταλάβεις τι σε βασανίζει και γιατί. Θα καταλάβεις ότι ο κόσμος των δολοφονημένων είναι πιο δυνατός από τους δολοφόνους τους και εκδικείται φοβερά.
Πρώτα κατάλαβε αυτό και κατανόησέ το. Ύστερα κάνε ό,τι μπορείς για τα σκοτωμένα παιδιά σου.
Και ο ελεήμων Θεός, στον Οποίο δεν υπάρχουν νεκροί, θα σε συγχωρήσει και θα σου χαρίσει ειρήνη. Και όσο για όλα εκείνα που πρέπει να πράξεις ρώτησε την Εκκλησία. Οι ιερείς τα ξέρουν
Ο Θεός να σε ελεήσει.
-«Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται.», Ιεραποστολικές επιστολές Α’, εκδόσεις “Εν πλω”.

Πηγή

το είδαμε εδώ

Ήλθε ο Υιός του Θεού να σε θεραπεύσει... (Συγκλονιστικό)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Ο Κατηχητής τής ενορίας τής Γεννήσεως τής Θεοτόκου, Χαρίτων, μού διηγήθηκε τό εξής θαύμα πού συνέβη στήν γυναίκα του Ξένη.
« Η γυναίκα μου ήτο κάποτε πολύ άρρωστη. Όταν ήλθε Κυριακή, επήγαμε μαζί στήν εκκλησία νά προσευχηθούμε. Επιστρέψαμε στό σπίτι καί τά βάσανά της εσυνεχίζοντο.

Τήν νύκτα, ενώ εκοιμάτο, ήλθαν στόν ύπνο της τρείς ρασοφόροι ευρωπαίοι. Στάθηκαν πάνω από τό κεφάλι της καί τής διάβαζαν προσευχές. Αυτός πού στεκόταν δεξιά της, τής είπε: «Βλέπεις, ήλθε ο Υιός τού Θεού, νά σέ θεραπεύσει...»

Η γυναίκα μου πετάχθηκε αμέσως από τό κρεββάτι γεμάτη αγωνία καί θαυμασμό. Μού διηγήθηκε τό περιστατικό. Συνάμα μού είπε ότι δέν πάσχει από τίποτε καί είναι τελείως καλά. Πράγματι, τήν άλλη ημέρα τό πρωΐ επήγαμε μαζί στό χωράφι γιά τίς δουλειές μας.

«Πήγαινε να σε διαβάσει ορθόδοξος παπάς...»

Ο υποδιάκονος Καλλίνικος από τήν ενορία τού αγίου Ιωάννου τού Προδρόμου τού χωρίου Κατάγκα, μάς διηγείται πώς έγινε ορθόδοξος.

«Μετά τόν θάνατο τού πατέρα μου, πού συνέβη τό 1986, ήμουν βαρειά άρρωστος επί 4 χρόνια. Επήγαινα στό νοσοκομείο, χωρίς καμμία βελτίωσι. Κουράσθηκα νά τρέχω σέ γιατρούς. Συνάντησα ένα φίλο μου. Είδε τήν οικτρά κατάστασί μου καί μού είπε: «Δοκίμασε καί πήγαινε σ? ένα ορθόδοξο ιερέα. Πές του νά σού διαβάσει τούς εξορκισμούς τού αγίου Κυπριανού. Καί θά γίνεις καλά.

Τού είπα: Είμαι εξαντλημένος, δέν ημπορώ νά περπατήσω. Η γυναίκα μου καί η μητέρα μου επέμεναν νά πάμε. Ήτο τό έτος 1990. Επήγα στόν ιερέα π. Αυγουστίνο τού Λικάσι. Μού διάβασε τούς εξορκισμούς καί επανήλθε η υγεία μου, όπως ήτο πρώτα. Μέχρι τότε είχα αποκτήσει καί δύο παιδάκια. Μέ όλη τήν οικογένειά μου βαπτισθήκαμε τό 1994 στό ποτάμι τού χωριού μου. Μάς βάπτισε ο ιερομόναχος π. Βαρνάβας Γρηγοριάτης».

Από τα αρχεία του πατρός Δαμασκηνού Γρηγοριάτου
Πηγή